Α.Ο.Δ.Ο.
Posted by sarant στο 16 Σεπτεμβρίου, 2009
ΑΟΔΟ παναπεί «από όλα δι’ όλους», και ήταν συχνός τίτλος σε παλιά περιοδικά, για στήλες που είχαν πολλά και διάφορα, ή αλλιώς «Λίγα απ’ όλα». Έτσι και τούτο εδώ το σημείωμα, θα έχει Λίγα απ’ όλα, μέχρι και μικρές αγγελίες.
Και ξεκινάω με γκρίνια. Ένα από τα χειρότερα άρθρα που έχω προσπαθήσει να διαβάσω τον τελευταίο καιρό δημοσιεύτηκε τις προάλλες στην Καθημερινή, γεμάτο αγγλισμούς, ασυνταξίες, μπακάλικες αποστρόφους (Εξ’ ου), γενικομανή σύνταξη (Το δράμα των μαζικών διαδηλώσεων, της βίας και της καταστολής που ακολούθησε των δόλιων εκλογών του Ιουνίου…), ορθογραφικά λάθη (απαγγίστρωση). Προσπάθησε να το φτάσει ο κ. Θ. Τσίτσας στην Ελευθεροτυπία τις προάλλες, αλλά δεν τα κατάφερε, παρά την αξιομνημόνευτη παράγραφο: «Κάθε ημέρα, σε αυτήν τη χώρα, ολοένα και περισσότεροι Αμερικανοί υποχρεώνονται να ανησυχούν, όχι μόνο για το να γίνουν καλά, αλλά και για το εάν μπορούν να αντέξουν οικονομικά το να γίνουν καλά»!
Μετά τις γκρίνιες, οι έπαινοι. Το ιστολόγιο το αγνοούσα, το επισήμανε κάποιος πρόσφατα στη Λεξιλογία. Ιδού πώς ο Μπετόβεν έκλεψε από τον Ορφέα την Ενάτη Συμφωνία.
Χάρηκα επίσης το άρθρο «Γλωσσοκόπανοι» στο ιστολόγιο Λευκός Θόρυβος και, γιατί να το κρύψω, το ζήλεψα λιγάκι. Τέλος, το junglereport έχει πολλά καλά άρθρα, αλλά από τα πιο πρόσφατα εγώ ξεχώρισα το 7,2% φαγούρα, με τη φαγούρα του Άδωνη στο άκουσμα της καταδικαστικής για την Ελλάδα έκθεσης για το ρατσισμό. Αν θυμάμαι καλά, κάπως έτσι είχε αντιδράσει και ο Γεωργαλάς το 1969 που μας διώξανε από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Το ίδιο βιντεάκι και μαζί άλλο ένα και απομαγνητοφώνηση του αδωνικού παραληρήματος, στον Ηλεδικηγόρο:
Μετά τους επαίνους, οι απολογισμοί. Έλεγα να κάνω εξάμηνο απολογισμό του ιστολογίου, αλλά έπεφτε δεκαπενταύγουστο και δεν είχα διάθεση. Οπότε, εφτάμηνος απολογισμός, μια και σήμερα κλείνουμε εφτάμηνο λειτουργίας. Κατά σύμπτωση, σήμερα επίσης ξεπεράσαμε τα 10.000 σχόλια. Σε αυτούς τους εφτά μήνες είχαμε 230 άρθρα, 10.040 σχόλια, 260.000 επισκέψεις. Οι επισκέψεις είχαν πέσει πολύ, όπως ήταν φυσικό, τον Ιούλη και τον Αύγουστο, αλλά τώρα ξαναπαίρνουν τα πάνω τους. Σήμερα, λογουχάρη, έχουμε ξεπεράσει τις 2.100 και ακόμα δεν τελείωσε η μέρα. Το ρεκόρ, από τις 15 Ιουνίου, 2800 επισκέψεις.
Μετά τους απολογισμούς, οι μικρές αγγελίες. Όποιος ξέρει, παρακαλείται να απαντήσει. Ψάχνω ένα βιβλίο του Ιωάννη Μπαστιά, «Ο Κωστής Μπαστιάς στα χρόνια του μεσοπολέμου», της Εκδοτικής Αθηνών (1997). Πιθανώς δίτομο. Η Εθνική Βιβλιοθήκη δεν το έχει. Αν το έχει κανείς φίλος (που δεν το θεωρώ πολύ πιθανό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις), παρακαλείται να με ειδοποιήσει εδώ για να επικοινωνήσω μαζί του, που θέλω κάτι να τον ρωτήσω.
Ενημέρωση: Το βιβλίο του Μπαστιά βρέθηκε, οπότε παύει η αναζήτηση, αλλά βγήκε στη μέση άλλο. Οπότε, ψάχνω κάποιον που να έχει το βιβλίο του Κώστα Μάγερ «Ιστορία του ελληνικού Τύπου: Αθηναϊκαί εφημερίδες 1901-1959», που κι αυτό πρέπει να είναι δίτομο.
Κορνήλιος said
http://books.vres.gr/book.php?book_id=88726
sarant said
Κορνήλιε, το είδα, αλλά έλεγα μήπως το έχει κανείς -μια σελίδα θέλω να κοιτάξω ο έρημος!
Akyla said
Νίκο, έχω το βιβλίο – εξαιρετικό έργο, δίτομο – και μπορώ να σου δώσω όποια πληροφορία χρειάζεσαι.
sarant said
Αγαπητέ, σε υπερευχαριστώ, σου έστειλα ηλεμήνυμα!
Κατόπιν τούτου, η αναζήτηση του βιβλίου αυτού παύει, αλλά δυστυχώς ανέκυψε άλλη. Ψάχνω κάποιον που να έχει το βιβλίο του Κώστα Μάγερ «Ιστορία του ελληνικού Τύπου: Αθηναϊκαί εφημερίδες 1901-1959»
Παρακαλώ αν το έχει κάποιος φίλος, ας αφήσει εδώ μήνυμα.
Ηλεφούφουτος said
Για το άρθρο που αναφέρεις, Νικοδεσπότα, στην Καθημερινή, θα έλεγα ότι ο συντάκτης βρήκε το μεταφραστή που του άξιζε. Αξιοσημείωτο είναι ότι παράλληλα με τη γενικομανία, που επισημαίνεις, υπάρχει η φράση «Το όραμα της ανάδυσης του Ιράν ως μια μεγάλη δύναμη», όπου ο μεταφραστής δεν χρησιμοποιεί γενική εκεί που έπρεπε διότι προτιμά την «ονομαστική απόλυτη».
motorcycle boy said
«και, γιατί να το κρύψω, το ζήλεψα λιγάκι» Ε, νομίζω οτι τα παραλές -ευχαριστώ πολύ πάντως, όπως και να ‘χει. Μπροστά σε «κοσμήματα τύπου Καθημερινής» δεν πιάνω μπάζα, χαχαχα.
Stazybο Hοrn said
http://bit.ly/wJERU
Αν υπάρχει κάποιος γνωστός ή θαμώνας σε κάποιο από τα ιδρύματα Ακαδημία Αθηνών, ΑΣΚΤ, ΑΠΘ, ΕΚΠΑ, Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Πανεπιστήμιο Κυπρου, Πολυτεχνείο Κρητης, ΤΕΕ, στις βιβλιοθήκες τους φαίνεται διαθέσιμο…
ppan said
Τρομακτικό το βίντεο του Αδωνη.
Ζέφυρος said
Παραξυσμός λέγεται αυτό στα ελληνικά; Ή κάνω λάθος;
Κορνήλιος said
Δέσποτα τὸ βρήκατε τοῦ βιβλίο τοῦ Μάγερ; Μπορῶ νὰ κάνω μιὰ προσπάθεια.
sarant said
Να κάνεις, να κάνεις!
Κορνήλιος said
πετάχτηκα μέχρι τὴν Δημοτικὴ Βιβλιοθήκη ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ βρῆκα ἀπὸ Κώστα Μάγερ ἦταν τὰ «Δημοσιογραφικὰ Ἀνέκδοτα». ἂν μπορέσω θὰ πάω καὶ στὴν κεντρικὴ βιβλιοθήκη τοῦ ΑΠΘ.
ηλεφούφουτος said
Συγγνώμη, άσχετο, μια ερώτηση λεξικογραφικού χαρακτήρα:
Το «πιτσικόμης» το έχει εντοπίσει κανείς σας σε οποιοδήποτε λεξικό, έντυπο ή διαδικτυακό; Εγώ τουλάχιστον όχι. Το πιο αστείο μάλιστα είναι ότι την πληροφορία για την ελληνική λέξη τη βρήκα στο λήμμα «beachcombing» της αγγλικής Wikipedia.
Ούτε στο slang.gr δεν έχει περάσει.
ppan said
Εγώ την λέξη «πιτσικομαρίας» γνωρίζω, μήπως είανι συγγενείς; ξαδέλφια;
Μαρία said
Ρε τι μαθαίνουμε νυχτιάτικα! Γούγλισα τον πιτσικόμη και το πιο ενδιαφέρον εύρημα είναι στο μπλογκ του Κονιδάρη ένα εκτενές σχόλιο του καλοπροαίρετου.
sarant said
Ηλεφού, πώς σου ήρθε ο πιτσικόμης; Αν γκουγκλίσεις θα βρεις αφενός τίτλο στον Ριζοσπάστη «Ο κάθε πιτσικόμης θα πουλάει πτυχία» και αφετέρου το προαναφερθέν εκτενές (και απολαυστικό) σχόλιο του Καλοπροαίρετου (πού είναι αυτή η ψυχή;), που το μεταφέρω εδώ, σχεδόν ολόκληρο:
Ο πιτσικόμης που έμεινε με το ιβιλάι στο χέρι
Ωραία, αφού εξηγήσατε την αρχική κυριολεκτική και τη σημερινή συνεκδοχική σημασίες του βιτσικόνσολα, οφείλω με την σειρά μου να εξηγήσω τις αντίστοιχες του πιτσικόμη. Φυσικά, θα σας πάω μέσω Καβάλας· ο σπιτονοικοκύρης έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι είμαι σεντονάς – και παραληρηματίας, σπεύδω να προσθέσω 🙂
Λοιπόοον… Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο. (Όχι, δεν είναι υπαινιγμός για τη σόκιν διασκευή του Τζιμάκου, αρκετά είπαμε για την αφεντιά του σε άλλο νήμα∙ πρόκειται για το αντίστοιχο του κόκκινη κλωστή δεμένη για τις ναυτικές ιστορίες.) Οι ναυτικοί έχουν τη συνήθεια να υιοθετούν, συχνά παρεφθαρμένη, την αγγλική ονομασία κάποιου όρου της εργασίας τους αντί να χρησιμοποιούν την επίσημη ελληνική. (Αυτό δεν είναι, ασφαλώς, γνώρισμα μόνο των ναυτικών· δεν ξέρω πολλούς που να λένε σύμπυκνος δίσκος αντί σιντί, τεμαχιόγριφος αντί παζλ, χρωστική μολυβδίδα ψιμυθίωσης αντί κραγιόν, επιγονάτιος υπολογιστής αντί λάπτοπ – πλην εμού, βεβαίως βεβαίως :-D) Έτσι, λένε καπετάνιος (captain) αντί πλοίαρχος, φινιστρίνι (finestrini, πληθ. του finestrino, που θεωρήθηκε ουδέτερο ενικού, παρόμοια περίπτωση με τον παπαράτσι, που κανονικά κάνει παπαράτσο στον ενικό) αντί παραφωτίδα, βίντσι (winch) αντί βαρούλκο, κρένι (crane) αντί περιστρεφόμενος γερανός, στόρια (stores) αντί εφόδια, και βέβαια, όταν μιλάνε για πιλότο (pilot) δεν εννοούν τον κυβερνήτη αεροσκάφους, αλλά τον πλοηγό, δηλαδή τον κυβερνήτη πλοηγίδας, γνωστότερης ως πιλοτίνας. Μερικές ακόμα παραφθορές, βαρύτερες αυτές: στόκολο (stokehold) είναι το λεβητοστάσιο, ιβιλάι (heaving line) το λεπτό σκοινί που πετούν για να δέσουν τους κάβους –εύγλωττος ο ιδιωματισμός «Έμεινε με το ιβιλάι στο χέρι»–, βατσιμάνης (watchman) ο φύλακας παροπλισμένου πλοίου –γνωστό το βιβλίο του Ζαν-Κλωντ Ιζζό «Οι βατσιμάνηδες της Μασσαλίας»–, ντουκουμάνης (donkey man) ο επικεφαλής της μηχανής –donkey είναι η μηχανή για τις βοηθητικές εργασίες–, και πάει λέγοντας. Και για να φτάσω κάποτε και στον πιτσικόμη, πρόκειται για παραφθορά του beachcomb, που σημαίνει κάποιος που «χτενίζει την παραλία», συλλέγει αντικείμενα που εκβράζονται από ναυάγια ή αβαρίες και αποζεί από την πώλησή τους. Πολύ γουστόζικο είναι και το περιεκτικό ουσιαστικό πιτσικομαρία, κατά το πιτσιρικαρία, μπασκλασαρία, κουμανταρία… όχι, άσχετο αυτό το τελευταίο. Σήμερα, πιτσικόμης σημαίνει κάτι σαν τυχοδιώκτης, μικροκατεργαράκος, άνθρωπος που κάνει δουλειές του ποδαριού, ομιχλοπώλης –σαν τη σκορδόπιστη στο «Κάνε πως μ΄ αγαπάς» από «Τα δήθεν» (1979) των Ξυδάκη – Ρασούλη με τον Νίκο «Λοξή Φάλαγγα» Παπάζογλου, πρωτεργάτη του ροκ συγκροτήματος «Μακεδονομάχοι», έκανε ένα φεγγάρι και τραγουδιστής στους Ολύμπιανς πριν μισόν αιώνα, να, εκεί που λέει «Εγώ σου λέω σ’ αγαπώ / κι εσύ πουλάς ομίχλη, / μπαίνεις στο γκρι σου Ντεσεβώ (Ελισσαίε, πού χάθηκες;) / και παριστάς την Κίρκη».
Αυτά τα ολίγα, για να μη μακρηγορώ 🙂
Ηλεφούφουτος said
Το είχα γουγλίσει πριν να ρωτήσω. Η απορία μου είναι αν έχει περάσει σε κανένα λεξικό, γιατί εγώ, εκτός από τα μεγάλα, δεν το έχω βρει ούτε σε πιο ειδικά.
Ηλεφούφουτος said
Και φυσικά μπράβο στον Καλοπροαίρετο για το υψηλής πληροφορικότητας σεντόνι του!
Δύτης των νιπτήρων said
Άσχετο: τα θεϊκά κεφάλια αγαλμάτων τα ξέρατε;
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1054569&lngDtrID=253
Δύτης των νιπτήρων said
Και η αρχική πηγή, ο συνήθης ύποπτος: Κοντράρου-Ρασιά.
http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=83634
Rogerios said
Και δίπλα στα «θεϊκά κεφάλια», νάσου και τα «κολοσσικά αγάλματα»…
Μαρία said
και δίπλα στα κολλοσικά αγάλματα μια μεγέθυνση ναού
sarant said
Ναι, κι εγώ πρόσεξα τη μεγέθυνση του ναού (είδες οι αρχαίοι Ρωμαίοι που ήξεραν την τέχνη της φωτογραφίας;) αλλά για το κολοσσικά είχα μιαν επιφύλαξη, λέω μπορεί οι αρχαιολόγοι να το λένε έτσι.
Κορνήλιος said
πάντως ὁ κολλοσικὸς λημματογραφεῖται στὸ ΛΣ μὲ παραπομπὲς σὲ Στράβωνα καὶ Διόδωρο Σικελιώτη
Κορνήλιος said
κολοσσικός, συγγνώμη.
π2 said
Το χρησιμοποιούν ευρέως το επίθετο κολοσσικός οι αρχαιολόγοι. Τώρα αν είναι σωστό, κομψό, δεν ξέρω τι ή όχι είναι άλλο ζήτημα.
ppan said
Φοβερή λέξη. Ας βάλουμε ένα ω μετα το αρχικό κ κι ας αφήσουμε τον ποιητή να υμνήσει την ασέλγεια.
Ρεβέκκα Μπενβενίστε said
Δεν ξέρω πού να το γράψω και το αφήνω εδώ.
Υποψηφιότητα για το βραβείο Γκας Πορτοκάλος: Κάποιος στρατηγός (νομίζω) σε μεσημεριανή εκπομπή του Τηλεάστεως 🙂 βεβαιώνει ότι οι Πομάκοι είναι οι Απόμαχοι! Βγάλτε το -α- (λέει) και θα το καταλάβετε αμέσως. Και ένας φιλόλογος και ένας ιστορικός στην ίδια εκπομπή συγκατανεύουν αμέσως.
sarant said
Απόμαχοι του Μεγαλέξαντρου, βεβαίως. Θαυμάσιο!
Stazybο Hοrn said
Και πριν λίγο ο Γιώργος Σιγάλας, παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής, διαφώνησε με δημοσιογράφο που τόνιζε ότι η διαρκής επιτυχία των Ελλήνων στο άθλημα τα τελευταία χρόνια πραγματοποιείται με γηγενείς παίκτες, λέγοντας «διαφωνώ· ίσα-ίσα που τα τελευταία χρόνια έχουμε μόνο παίκτες Έλληνες που γεννήθηκαν κι έμαθαν μπάσκετ εδώ, στην Ελλάδα».
Μαρία said
Μήπως άκουσε αλλογενείς; Ή του βάζω πιο δύσκολα;
Stazybο Hοrn said
Σωστά άκουσε, δίπλα ήταν, καθαρά ειπώθηκε, ο δε τόνος του δημοσιογράφου ήταν θετικότατος.
Μαρία said
Ρίκα, καλή χρονιά.
Stazybο Hοrn said
ΑΟΔΟ, αφού (σχήμα πρωθύστερον, βορειοελλαδίτικο), οπότε το βάζω εδώ:
Η Αρχαία Αγορά των Αθηνών στο Google Earth
Καλή δουλειά, αφορμή για να ρωτήσω αν εντέλει η Αθήνα ήταν Αθήναι στην αρχαιότητα και (από /έως) πότε;
Η Βικιπαιδεία, έχει μια γενικούρα «Στην Αρχαία Ελλάδα η Αθήνα αναφερόταν στον πληθυντικό («Ἀθῆναι»)», αλλά τίποτε παραπάνω, κι εγώ ιστορικός δεν είμαι και ρωτάω. Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει ποτέ κατι σχετικό και είμαι περίεργος. Χωρίς, φυσικά, να αμφισβητώ τους ανθρώπους του ΙΜΕ.
π2 said
H Αθήνα ήταν στον πληθυντικό σε όλην την αρχαιότητα, χωρίς καμιά εξαίρεση θαρρώ. Το πρώτο παράδειγμα που βρίσκω στον ενικό σε γραμματειακές πηγές είναι σε μια από τις μεσαιωνικές εκδοχές της Μυθιστορίας του Μεγαλέκου. Είναι ενδιαφέρον ότι δεν ισχύει το ίδιο για τη Θήβα, που μαρτυρείται στον ενικό ήδη στον Πίνδαρο.
Κορνήλιος said
βέβαια στὸν Ὅμηρο ὑπάρχει τὸ ὄνομα Ἀθήνη (=ἈΘηνᾶ), ἡ γνωστὴ θεά. κι αὐτοῦ τοῦ ὀνόματος πληθυντικὸς εἶναι σαφῶς τὸ Ἀθῆναι.
Κορνήλιος said
καὶ στὸν Ὅμηρο ὑπαρχει ὁ ἑνικὸς Ἀθήνη γιὰ τὴν πόλι: η 80
π2 said
Σωστά, Κορνήλιε, δεν σκέφτηκα να ψάξω τον αττικό τύπο (περίεργη παράλειψη για το όνομα της Αθήνας 🙂 ). Αυτά παθαίνει κανείς όταν τρέχει όλη μέρα και δεν έχει πιει καφέ.
Rogerios said
Για τα σχόλια αριθ. 34 επ. Η κατά την αρχαιότητα χρήση του ονόματος «ΑΘήναι» στον πληθυντικό οφείλεται, υποθέτω, στο ότι η πόλη αποτελούσε συνοικισμό, ένωση δηλαδή περισσοτέρων «δήμων» (κατά την ορολογία που χρησιμοποεί ο Πλούταρχος) της Αττικής.
τουκιθεμπλόμ said
Για τη σύνδεση Πομάκος με Απόμαχος πρέπει να ανατρέξετε στο αρχείο του Δαυλού. Επειδή έχω μεγάλο μέρος του Δαυλού σε έντυπη μορφή να σας ενημερώσω: το εθνωνύμιο Πομάκος συνδέεται με το επίθ. απόμαχος σε άρθρο με την υπογραφή «Σαράντος Παν» και τίτλο «Η ελληνικότητα των Πομάκων-Θρακών κι ο ανθελληνισμός του Ρωμέικου κράτους», σελίδες 6613-6620, τ. 114, Ιούνιος 1991. Επειδή το περιοδικό είναι πλέον διαθέσιμο ονλάιν, μπορείτε να πάτε στην ακόλουθη διεύθυνση και να διαβάσετε το άρθρο:
http://www.davlos.gr/webfiles/yearspec.php?id=7527&kod=9118&page=51
Για να μη σας βάζω στον κόπο αντιγράφω τις λίγες αράδες που ενδιαφέρουν (σελ. 6614): «η λέξη «Πομάκος» είναι παραφθορά του ονόματος Απόμαχος, που σημαίνει τον στρατιωτικό, τον πολεμιστή, που τερμάτισε τη σταδιοδρομία του.»
Εγώ να προσθέσω μόνο ότι, επειδή ο Δαυλός συσπείρωνε πολλούς «ελληνοκεντρικούς» (η πιο επιεικής έκφραση που μπορώ να σκεφτώ), οι παρετυμολογίες των εκατοντάδων άρθρων του καθιερώνονταν στη συνείδηση του αναγνωστικού του κοινού και αν δεν καθιερώνονταν έτσι φρόντιζαν οι «ελληνοκεντρικοί» συγγραφείς, οι οποίοι στα βιβλία τους παρέπεμπαν βιβλιογραφικά στο Δαυλό. Πιστεύω λοιπόν ότι η επίσημη πρώτη της παρετυμολογικής σύνδεσης Πομάκων-Απομάχων ήταν το άρθρο εκείνο του 1991.
sarant said
Για το Αθήναι ήξερα κι εγώ αυτό που λέει ο Ροζέριος, αλλά άφησα να μιλήσουν οι ειδικότεροι.
Τουκιθεμπλόμ, σ’ ευχαριστώ για την τεκμηρίωση, ο Σαράντος Παν δεν ξέρω ποιος είναι πάντως ήταν βασικός συνεργάτης του Δαυλού.
SophiaΟικ said
Ήταν ΘΕΙΚΑ αυτά τα κεφάλια αγαλμάτων, άψογης τεχνοτροπίας…
Νομίζω ότι στα βραβεία Πορτόκαλος πρέπι να υπα΄ρχιε ειδικ΄΄η μνεία για τον τύπο, το καλύτερο άρθρο, π.χ.
Κορνήλιος said
#39 θὰ μοῦ ἐπιτρέψῃς νὰ ἔχω ἐπιφυλάξεις γιὰ τὴν ὀρθότητα τῆς παραδόσεως αὐτῆς. οἱ Μυκῆναι ἦταν κι αὐτὲς ἕνωσι συνοικισμῶν; νομίζω ὅτι τὸ Ἀθῆναι σήμαινε πολλὰ ἀγάλματα ἢ ἱερὰ τῆς Ἀθηνᾶς, ὅπως σήμερα λέμε «Σαράντα Ἐκκλησιές». ἔτσι καὶ οἱ Ποτνιαὶ ποὺ προφανῶς ἦταν γεμᾶτες μὲ εἴδωλα καὶ ἱερὰ τῆς Ποτνίας θεᾶς.
voulagx said
Για τους επαΐοντες:
Το αγγλικο kiss(=φιλω) σχετιζεται(κοινη ινδοευρωπαϊκη ριζα(?)) με το αρχαιοελληνικο «κυνω»(=φιλω), β’ συνθρτικο του ρηματος «προσκυνω»;
voulagx said
παροραμα: συνθετικο
Δύτης των νιπτήρων said
Κατά Μπαμπινιώτη ναι: «Το θ. *κυ- ανάγεται σε Ι.Ε. *ku(s)- «φιλί», πβ. (…) αγγλ. kiss». Ας πουν και οι πιο επαΐοντες.
sarant said
Ναι, κοινή ΙΕ ρίζα, αλλά βαριέμαι να αντιγράφω γιατί είναι μεγάλο και έχει και πολλά συμβολάκια. Κοινή ρίζα δεν σημαίνει ότι το kiss είναι δάνειο από το κύσον με, όπως λένε οι ελληνοβαρεμένοι, σημαίνει απώτερη συγγένεια. Ήμασταν μαζί στη σπηλιά, ήρθε το θερίο να μας φάει, εγώ πηγα προς τα κάτω και το λέω κυνώ ενώ εσύ πήγες προς τα πέρα και το λες kiss.
sapere aude said
Πώς λέμε «cognates» στα ελληνικά; Συγγενείς λέξεις; Δεν είναι υπερβολικά γενική/ασαφής απόδοση;
voulagx said
ΟΚ Σαραντ, επιβεβαιωσες τις… υποψιες μου, γιατι καπως αλλιως μου το ‘χαν πει.
Stazybο Hοrn said
Α.Ο.Δ.Ο, πάλι, κι επειδή συχνάζουν σκακιστές κι εδώ, Κάρποφ-Κασπάροφ, ξανά:
Pawn again: cold war chess giants meet for rematch
Δύτης των νιπτήρων said
Στάσυμπε, εγώ στην είδηση που στέλνεις πρόσεξα το εξής σχόλιο:
This is a very exciting development. If I may be so bold, I recommend Garry and Anatoli study Basic Opening Theory, by Norbert Scroggins. Time spent in preparation is seldom wasted, and the handy tips in this volume should make for a dynamic tussle. May the best man win, etc.
…και αναρωτιέμαι αν κάνει πλάκα ή όχι.
ppan said
Ε, όσο νάναι….
Stazybο Hοrn said
Να το βάλουμε εδώ κι αυτο;
Πρόσφατη απόπειρα phishing (πσάρεμα;)
Δεν αποφάσισα αν γελάω περισσότερο με την φαντασία τους, ή με το google translate:
PIN = καρφίτσα, (κάρτα) Discovery = Ανακάλυψη, Financial Institution = Οικονομικό Όργανο…
Μαρία said
Πθάρεμα, για να διατηρήσουμε και τη δασύτητα.
Μαρία said
Τα καλά να λέγονται. Πριν απο λίγο στη συνέντευξη στο Ζάπειο η Παπαρήγα αφαίρεσε κάποια μουστάκια: «… εργάτες, εργάτριες, υπάλληλοι, υπάλληλες»
Μπράβο Αλέκα!
didw said
Στη βιβλιοθήκη της Βουλής στο παλιό Καπνεργοστάσιο μπορείτε να βρείτε τους τόμους 1 & 3. Τον δεύτερο στη βιβλιοθήκη του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ στην Καλαμιώτου, στην Αθήνα
bernardina said
Στάζυ, αν αυτόδεν είναι phishing τι είναι;
Μου ήρθε ουρανοκατέβατο ούτε ξέρω από πού και δίσταζα να το βάλω στο άλλο νήμα. Ας είναι καλά η didw που ανάστησε τούτο εδώ.
sarant said
56: Η ιστορία του Μάγιερ υπάρχει ενμέρει και ονλάιν στην Ανέμη, όπως ανακάλυψα μετά. Ευχαριστώ!
Γ-Κ said
Για τους Πομάκους έχω ακούσει και την «ετυμολογία» ιππομάχοι. Ότι πρόκειται για φυλή από την οποία οι Μακεδόνες (οι κανονικοί Μακεδόνες) στρατολογούσαν ιππείς.
Λογικότατο. 🙂 Οι πεδινοί Μακεδόνες στρατολογούσαν ιππείς από την αλογοτρόφα Ροδόπη… 😀