Μια παράκληση, αναγγελίες και άλλα μεζεδάκια
Posted by sarant στο 26 Νοεμβρίου, 2009
Δεν έχω μεγάλο άρθρο για σήμερα, μόνο μερικά πράγματα σκόρπια, μεζεδάκια δηλαδή. Στην αρχή σκέφτηκα να βάλω καμιά αναδημοσίευση ή κάνα άρθρο απ’ αυτά που έχω στο συρτάρι, αλλά τελικά είπα να γράψω πολλά και διάφορα, διότι έχω και μια παράκληση προς το εκλεκτό κοινό του ιστολογίου.
* Κι ας ξεκινήσω από την παράκληση. Τις προάλλες σκέφτηκα (με αφορμή κάτι που έγραψε ο αγαπητός Άγγελος) το τραγουδάκι του Γαβριά από τους Αθλίους του Ουγκώ. Το συνθέτει και το τραγουδάει ενώ μαζεύει πυρομαχικά από τους σκοτωμένους στα οδοφράγματα κι ενώ γύρω του σφυρίζουν οι σφαίρες. Τελικά, μια σφαίρα τον βρίσκει -και με την τελευταία του πνοή λέει μια τελευταία στροφή. Να το δούμε ολόκληρο στα γαλλικά:
On est laid à Nanterre,
C’est la faute à Voltaire,
Et bête à Palaiseau,
C’est la faute à Rousseau.
Je ne suis pas notaire,
C’est la faute à Voltaire,
Je suis petit oiseau,
C’est la faute à Rousseau.
Joie est mon caractère,
C’est la faute à Voltaire,
Misère est mon trousseau,
C’est la faute à Rousseau.
Je suis tombé par terre,
C’est la faute à Voltaire,
Le nez dans le ruisseau,
C’est la faute à…
Οι Άθλιοι έχουν μεταφραστεί πολλές φορές στα ελληνικά, ξεκινώντας από τον Σκυλίτση, αλλά εγώ στην εδώ βιβλιοθήκη μου έχω μόνο το γαλλικό κείμενο. Η παράκλησή μου: αν δεν σας κάνει κόπο κι αν έχετε στη βιβλιοθήκη σας τους Αθλίους, πηγαίνετε στον Τόμο 5, Βιβλίο 1, Κεφάλαιο XV (15) και γράψτε μου παρακαλώ πώς αποδίδει το τραγούδι ο Έλληνας μεταφραστής, μαζί με το όνομα εκδότη και μεταφραστή (κοιτάξτε όμως πρώτα τα σχόλια, μήπως άλλος φίλος προηγουμένως έχει ήδη παραθέσει την ίδια απόδοση). Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
* Ο αγγλισμός της ημέρας: Διαβάζω στην Ελευθεροτυπία: Αν κανείς θέλει να πάρει ένα μάθημα για το πώς μπορεί να αυτοπυροβοληθεί μια χώρα στα πόδια, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα.
Το άρθρο μιλάει για τη γκάφα με τα σπρεντ και τον Προβόπουλο, αλλά δεν θα σταθώ εκεί, αλλά στην έκφραση «να αυτοπυροβοληθεί στα πόδια» που είναι μετάφραση του αγγλικού «I shot myself in the foot». Δεν το είχα ξαναδεί μεταφρασμένο, στα ελληνικά συνήθως λέμε «Βγάλαμε τα μάτια μας (με τα ίδια μας τα χέρια)». Άλλωστε αυτόν τον τίτλο έβαλε ο υλατζής στο συγκεκριμένο άρθρο. Εκτός κι αν η χρήση του αγγλισμού ήταν εσκεμμένη για να υπάρχει άλλη έκφραση στον τίτλο και άλλη στο κυρίως άρθρο (Βέβαια, υπάρχει πάντα και το σχεδόν συνώνυμο, το αυτογκόλ).
* Πιστεύω ότι τα αυγά που έριξαν χτες κάποιοι «αντιεξουσιαστές» στον Πάσχο Μανδραβέλη σε εκδήλωση στη Νομική ούτε πολιτική κριτική είναι, ούτε έχουν την ίδια συμβολική αξία με το παπούτσι στον Μπους ή τις τούρτες στον Γκέιτς. Εκτός αυτού, ίσως και να γύρισαν ήδη μπούμερανγκ. Ας διάβαζαν μόνο το κείμενό τους. Στη συζήτηση που γίνεται στο Ιndymedia βλέπω, ευτυχώς, να διαφωνούν πολλοί με τη χτεσινή ενέργεια. Βλέπω επίσης κάποιον να χρησιμοποιεί κατά περίεργο τρόπο την έκφραση «σαν τη χήρα στο κρεβάτι» -που κανονικά σημαίνει «ανυπομονεί σφόδρα»: Αύριο θα αρχίσει να σκούζει σαν τη χήρα στο κρεββάτι για το πόσο φασίστες ήταν αυτοί που δεν τον άφηναν να μιλήσει, κλπ.
* Ίσως θα διαβάσατε ότι βγήκε το Ετυμολογικό Λεξικό Μπαμπινιώτη. Ανυπομονώ να το δω, αλλά μάλλον θα το πάρω στα χέρια μου κοντά στα Χριστούγεννα, οπότε παρουσίαση-κριτική δεν θα κάνω παρά τον Γενάρη. Η περιέργειά μου είναι, σε τι διαφέρει από το ετυμολογικό τμήμα του μεγάλου λεξικού κι αν έχουν διορθωθεί τα μπόλικα ετυμολογικά λάθη του μεγάλου. Η εισαγωγή, που τη διάβασα στη Λεξιλογία, μου ανοίγει την όρεξη, αν και ορισμένες εμμονές του Μπ. δεν λείπουν.
* Ένα άλλο βιβλίο που ανυπομονώ να πιάσω στα χέρια μου θα κυκλοφορήσει την άλλη βδομάδα -ή τουλάχιστον έτσι μου λένε. Ήταν να βγει νωρίτερα, αλλά με την απεργία στο λιμάνι η αγορά είχε προβλήματα χαρτιού. Ανυπομονώ να το πιάσω στα χέρια μου παρ’ όλο που ήδη ξέρω τι γράφει. Και ξέρω τι γράφει, επειδή το έχω γράψει εγώ. Είναι ένα βιβλίο με ιστορίες λέξεων, που πολλές από αυτές τις έχετε ήδη διαβάσει εδώ (όχι όμως όλες). Βγαίνει από τις Εκδόσεις του 21ου, που είχαν βγάλει και τη Γλώσσα μετ’ εμποδίων πρόπερσι, και ο τίτλος αυτού θα είναι ίδιος με τον τίτλο του ιστολογίου: Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία. Περισσότερα, όταν κυκλοφορήσει το βιβλίο, ελπίζω ως το τέλος της άλλης εβδομάδας!
Δύτης των νιπτήρων said
Αχ, το μόνο που θυμάμαι από το τραγουδάκι του Γαβριά είναι ότι παλιά, πολύ παλιά το είχα χρησιμοποιήσει σε ένα σχόλιο εδώ. Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να βοηθήσω μέχρι τα Χριστούγεννα.
Μαρία said
Κι εγώ δεν έχω μια μετάφραση αλλά το μισό εδώ:
http://www.triaridis.gr/keimena/keimD013.htm
Σαν τη χήρα στο κρεβάτι σε ποια γλώσσα σημαίνει κανονικά αυτό που λες;
Μαρία said
Ολόκληρο, εκδόσεις Πέλλα, μεταφραστής (;)
http://thesprotos-panta.blogspot.com/2009/11/blog-post_2247.html
Μαρία said
1η στροφή απο Σκυλίτση σε απίθανα συμφραζόμενα:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=114&artid=113764&dt=18/02/2001
bloody amateur said
Μετάφραση Γ. Κοτζιούλα:
Το Ναντέρ είν’ άθλιο μέρος,
φταίει εκείνος ο Βολταίρος,
τούβλα είναι στο Παλαισώ,
φταίει εκείνος ο Ρουσσώ.
Αν δεν είμαι αφέντης βέρος,
φταίει εκείνος ο Βολταίρος,
αν με κράζουν νεοσσό,
φταίει εκείνος ο Ρουσσώ.
Αν πειράζω ιδιαιτέρως,
φταίει εκείνος ο Βολταίρος,
τους παράδες αν μισώ,
φταίει εκείνος ο Ρουσσώ.
Γλίστρησα, κι’ ας είναι θέρος,
φταίει κείνος ο Βολταίρος,
ένα ρούπι και μισό,
φταίει εκείνος ο…
Δεν ξέρω αν (και πότε) κυκλοφόρησε «κανονικά» αυτή η μετάφραση, εγώ πάντως το έχω από Εκδόσεις «Ρομάντσου» (ε ναι λοιπόν), Ιούνιο του 1955. Δίτομο με σκληρό εξώφυλλο, οι τόμοι έχουν αριθμούς 17 και 18 (συνέχεια σειράς, προφανώς), και αναρωτιέμαι αν δένανε μυθιστορήματα που δημοσίευαν σε συνέχειες στο περιοδικό. Το λέω αυτό επειδή η πλάτη έχει ξεκολλήσει, και το μακρόστενο κομμάτι χαρτί που έχουν κολλήσει στο δέσιμο (συμπαθάτε με αν υπάρχει ειδικός όρος γι’ αυτό και δεν τον κατέω) είναι από σελίδα με συνταγές. Κάτι γράφει για ψιλές φέτες, κάτι στο φούρνο, κάτι πασπαλίζουμε κλπ.
:Ρ
sarant said
Μαρία, ευχαριστώ για τους Γαβριάδες.
Όμως με προβληματίζεις -το «κάνει σαν τη χήρα στο κρεβάτι» = ανυπομονεί το έχουν και τα λεξικά, και ο Πολίτης και το έχω αποδελτιώσει από το 1889 στον Σουρή
Τελείωσες;
Ακόμη βρε!
Εμπρός λοιπόν, σακάτη.
Μη βιάζεσαι βρε Περικλή, σαν χήρα στο κρεβάτι.
Ή κάτι άλλο εννοούσες και δεν κατάλαβα;
sarant said
Ερασιτέχνη, σ’ ευχαριστώ. Για πολλούς, η μετάφραση του Κοτζιούλα είναι η καλύτερη. Εδώ ο πρόλογος:
http://www.sarantakos.com/kibwtos/mazi/kotzioulas_aqlioi.htm
bloody amateur said
Όπου εδώ, αναγκαστικά αναρωτιέμαι ποιο είναι το θηλυκό του ερασιτέχνη… 🙂
Μαρία said
Δεν εννοούσα κάτι άλλο, αλλά επειδή δεν τη λέω την έκφραση, δε θα πήγαινε το μυαλό μου στην ανυπομονησία. Βλέπεις όμως οτι τα ήθη άλλαξαν κι ο νέος στο ιντιμίντια έχει διαφορετικές φαντασιώσεις. Απ’ αυτά τα παλιά σεξουαλικά, ξέρω μόνο το στις εννια του μακαρίτη και το σαν νύφη απο Δευτέρα.
#5 Το αγόρασες δεμένο; Η μάνα μου μάζευε τα φυλλάδια και όταν είχε λεφτά τα έδενε. Θυμάμαι μικρή να πηγαίνω συχνά σε βιβλιοδετείο.
Ώστε Δάρεμα. Τόσα χρόνια τις έλεγα Δαρεμά. Τα κεφαλαία που λέγαμε;
Κορνήλιος said
γιὰ τὸ κυβερνητικῶς προστατευόμενι Indymedia (βλέπε καταγέλαστη ἀπάντησι ὑφυπουργοῦ στὴν ἐρώτησι Γεωργιάδη) μπορεῖτε νὰ δῆτε κάτι ὰν κλικάρετε πάνω στὸ ὄνομά μου (Δέσποτα συγγνώμη γιὰ τὴν αὐτοδιαφήμισι μέσῳ τοῦ ἱστολογίου σου, δὲν πρόκειται νὰ ἐπαναληφθῇ).
sarant said
Κορνήλιε, μεγειά το ιστολόγιο, είναι κεκτημένο δικαίωμά σου να το έχεις λινκαρισμένο στο όνομά σου. Πολύ σωστά διάλεξες κι έβαλες αυτά τα πονήματα εκεί!
Παρντόν, ερασίτεχνη!
(Βασικά, το θηλυκό του ερασιτέχνης είναι ερασιτέχνισσα κατ’εμέ, αλλά η ερασιτέχνης κατά το ΛΚΝ. Ο Γ. Χατζιδάκις έλεγε «ο ερασίτεχνος», τύπος που αν είχε επικρατήσει θα είχε βολικότερο θηλυκό χωρίς μπούρκα. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω ότι πρέπει ή έπρεπε να λέμε ‘ερασίτεχνος’!)
ppan said
Να βάλω κι ένα διασκεδαστικό μιχαηλίδικο μεζεδάκι. Το ψώνισα στην Lifo όπου επίσης γράφει. Εκεί λοιπον μιλάει για το κέντρο της Αθήνας και ένα τυπογραφείο στην οδό Βίσσης. Άννας Βίσσης φαντάζομαι διότι είναι κι αυτή κυπρία.
Σκύλος της Β.Κ. said
Η οδός είναι Βύσσης. Προφανώς από κάποιο χωριό Βύσσα. Θα την βρείτε μεταξύ Αθηνάς και Πραξιτέλους.
Ας μην βισσοδομούμε!
dokiskaki said
Η οδός είναι Βύσσης, άρα μπορεί να είναι απλό ορθογραφικό ή να πέρασε κάποιο υπερδιορθωτικό χέρι… 🙂
Ti zoe sauto to blog said
Άλλωστε, η βία δεν είναι λύση,η Λία είναι Βίσση.
head charge said
Άλλη μια μετάφραση, βρήκα το βιβλίο στην παιδική βιβλιοθήκη.
«Οι Άθλιοι», εκδόσεις Μίνωας, μετάφραση Γεωργίας Δεληγιάννη-Αναστασιάδη:
Άσκημο η Νανταίρη μέρος
φταίει φταίει ο Βολταίρος
Οι χαζοί είναι στο Παλεσό
από λάθος του Ρουσώ
Μα δεν ειμ’ εγώ νοταίρος
φταίει φταίει ο Βολταίρος
Είμ’ ένα πουλί μικρό
από λάθος του Ρουσώ
Τη χαρά κρατώ ως το τέλος
φταίει, φταίει ο Βολταίρος
και τη φτώχεια έχω προικιό
από λάθος του Ρουσώ
Έπεσα μα είμαι βέρος
φταίει, φταίει ο Βολταίρος
Χώμα τώρα κι αν μασώ
Είν’ το λάθος του…
Μαρία said
Σκύλε, η Ππαν δεν πήγε φαντάρος, για να ξέρει τη Νέα Βύσσα και το Κουφόβουνο.
Κορνήλιος said
Δέσποτα δὲν ξέρω πόσο θὰ τὸ κρατήσω τὸ μπλόκι καθὼς τὸ νὰ στηρίξῃς ὁλόκληρο ἱστολόγιο ἀπάνω σὲ γραμμένα στὸ πόδι στιχουργήματα δὲν εἶναι καὶ ὅ,τι καλύτερο, πέρα ἀπὸ τὴν πλάκα τοῦ ὅλου θέματος. πάντως θὰ περιμένω τὸ νέο βιβλίο νὰ τὸ ἀγοράσω μαζί μὲ τὰ παλιά σου.
ppan said
Την Βύσσα την ξέρω, την οδό Βύσσης την ξέρω, την οδό Βίσσης δεν ξέρω.
SophiaΟικ said
Κορνήλιε, μεγειές, αλλά τα γραμματα που έχουν τόνους και πνέυματα βγαίνουν γκρι και τα άλλα μαύρα.
Την έκφραση σαν τη χήρα στο κρεββατι την ξερω με την έννοια της ανυπομονησίας.
40ακο, μας βάζεις να αγοραζουμε πάλι!
Για τη συμβολική αξάι του γιαουρτώματος, αυγουλώματος κλπ, άμα δεν είσια Μπους ή Γκείτς δεν υπαρχει συμβολισμός.
Μπουκανιέρος said
Νικοκύρη, χοληστερίνη ανέβασες και σε πειράζουν τ’ αυγά τελευταίως;
(ήδη μερικοί νοσταλγούν το νόμο περί τεντιμποϊσμού)
andreas said
εκδόσεις Καστανιώτη 1988, μετάφραση Μπάμπης Λυκούδης
Βόλι έρχεται καυτό
ο Βολταίρος φταίει γι’ αυτό
κι αν ο στόχος είμ’ εγώ
είναι λάθος του Ρουσσώ.
Δε γεννήθηκα θεριό
ο Βολταίρος φταίει γι’ αυτό
κι αν είμαι πουλί μικρό
είναι λάθος του Ρουσσώ.
Είμ’ ένα παιδί καλό
ο Βολταίρος φταίει γι’ αυτό
κι έχω μαύρο ριζικό
είναι λάθος του Ρουσσώ.
Με χτυπήσαν στο σταυρό
Βολταίρος φταίει γι’ αυτό
κόπηκε η κλωστή εδώ
είναι λάθος του…
sarant said
Ανδρέα, σ’ ευχαριστώ. Βλέπω πως ο Λυκούδης είναι ο μόνος (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) που διαλέγει να μη χρησιμοποιήσει ομοιοκαταληξίες σε -eros.
Κορνήλιος said
Μὲς στὸ ὑπόγειο ἱστολόγιο
μὲς σὲ δασεῖες καὶ ψιλές,
(πιὸ κεῖ τοῦ Νίκου τὸ ἀνθαλόγιο)
ὅλη ἡ παρέα πίναμε ἐψές,
τὸ ἔφεραν οἱ περιστάσεις
νὰ πᾶνε κάτου οἱ μεταφράσεις.
Ἔγραφε ὁ ἕνας πλάι στὸν ἄλλο
κι οἱ στίχοι πέφταν καταγῆς
ὤ πόσο βάσανο μεγάλο
τραβάει ὁ μεταφραστής!
Ὅσο κι ἡ πέννα ἂν τυραννιέται
πρωτότυπο δὲν ξεπερνιέται.
Οὑγκὼ καὶ Ὅμηρε κι Αἰσχύλε
Εὔπολι, Κάτουλλε, Μπωντλαίρ,
Πλαῦτε, Τερέντιε, Μυρτίλε
Βοκκάκιε καὶ Ντ’Ἀλαμπέρ,
γράψατε, λάμψατε μακρυά μας
σὲ γλῶσσα ἄλλη ἀπ’τὴν δικιά μας.
Τοῦ ἑνοῦ οἱ κόρες νὰ ῥωτᾶνε
τὸ «συνεπράξω» τί έστί;
κι οἱ φοιτητὲς τοῦ ἄλλου πᾶνε
μόνο γιὰ τάβλι στὴν Σχολή,
στὸν βιβλιοδέτη ἡ Μαρία
κι ὁ Δύτης μας στὴν Κιργιζία.
-Φταῖν τοῦ Κορνήλιου οἱ τόνοι!
-Φταίει τοῦ Voulagx τὸ ἀτονικό!
-Φταίει ἡ Ἑλλὰς ποὺ μᾶς πληγώνει!
-Φταῖν ὁ Βολταῖρος κι ὁ Ῥουσσώ!
Ποιός φταίει ποιός φταίει, καμμία πέννα
δὲν θὰ τὸ γράψῃ καὶ σὲ μένα.
Ἔτσι σ’ αὐτὸ τὸ μπλόγκι πάντα
στίχους μετροῦμε καὶ πεζὰ
καθεῖς μὲ τὸν δικό του ἐξάντα
καὶ τὰ δικά του τὰ μυαλά.
Στὴν μαλλιαρὴ τὴν γλῶσσα ὅλοι
πλὴν ὁ ὑπογράφων στὴν φορμόλη!
π2 said
Τήνελλα Κορνήλιε!
sarant said
Απίθανο! Η λεπτή τέχνη της παρωδίας ανέβηκε επίπεδο -αποκαλύπτομαι!
Λουλού said
Αντιγράφω από τους δικούς μου Άθλιους (εκδόσεις Λιβάνη Αθήνα 1998, μετάφραση Γιάννης Κουχ )τη σκηνή που ο Γαβριάς μαζεύει πυρομαχικά, γύρω του σφυράν οι σφαίρες κι αυτός λέει το τραγουδάκι του:
…
Άλλη σφαίρα έπεσε σε λίγο κοντά του, που πέταξε σπίθες. Τρίτη του αναποδογύρισε το καλάθι. Σηκώθηκε τότε ορθός, έβαλε και τα δυό χέρια στις τσέπες του παντελονιού του, στύλωσε τα μάτια του στους αντιπάλους και άρχισε να τραγουδά αυτοσχέδια σατιρικά στιχάκια. Κατόπιν πήρε το καλάθι του, ξαναέβαλε μέσα όλες τις χυμένες σφαίρες και προχώρησε ακόμα κι άλλο προς τους φαντάρους. Του έριξαν άλλη μια, χωρίς να τον πετύχουν. Ο μικρός συνέχισε το τραγούδι του. Με την πέμπτη σφαίρα, άλλαξε σκοπό. Φοβερό μα και αστείο θέαμα να κοροϊδεύει τόση ώρα τους σκοπευτές του. Σε κάθε καινούρια ριξιά απαντούσε με νέο σκοπό, λες κι ήταν κανένα παιχνίδι πολύ διασκεδαστικό γι’αυτόν.
Εκείνοι που τον πυροβολούσαν γελούσαν μαζί του. Και θαύμαζαν την αφοβία και τη σβελτάδα του. Μα οι φίλοι του τον παρακολουθούσαν όλο αγωνία. Σωστό άτρωτο φάντασμα της μάχης. Έπαιζε με το θάνατο, που τον κυνηγούσε. Όμως και το παιδί κυνηγούσε το θάνατο.
Μα να, μια σφαίρα τον βρήκε. Είδαν ξάφνου το γενναίο παιδί να κλονίζεται και να πέφτει. Οι φίλοι του, πίσω από το οδόφραγμα, έβγαλαν μια φωνή. Σε λίγο όμως ξανασηκώθηκε, κάθισε, ενώ το αίμα τού έβαφε το πρόσωπο. Απλωσε ψηλά τα δυο του χέρια, γύρισε προς το μέρος απ’ όπου του ήρθε η σφαίρα κι άρχισε πάλι να τραγουδά. Δεν απόσωσε την τελευταία αυτοσχέδια στροφή του. Δεύτερη σφαίρα, από τον ίδιο φαντάρο, τον έριξε μπρούμυτα κάτω και τον άφησε ακίνητο για πάντα.
…
Κουίζ:
Όποιος βρήκε τους στίχους του τραγουδιού, να μου τους φέρει πίσω…
sarant said
Λουλού, σ’ ευχαριστώ για τον κόπο που έκανες να αντιγράψεις. Επειδή δεν ξέρω την έκδοση, λέει ότι είναι μετάφραση; Μήπως λέει διασκευή; Εάν δεν λέει διασκευή, δεν ντρέπονται; (τελευταία ερώτηση ρητορική)
Κορνήλιος said
Λουλοὺ τὸ ἀγόρασες ἢ τὸ πῆρες ἀπὸ τὴν Ἐλευθεροτυπία;
Λουλού said
Το αγόρασα Κορνήλιε! Δυστυχώς το αγόρασα…
Και στην αρχή, αλλά και στο οπισθόφυλλο γράφει με περιφάνεια:
Μετάφραση από τα γαλλικά:
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΧ
Κορνήλιος said
ἔχω τὴν ἴδια μετάφρασι ἀπὸ τὴν Ἐλευθεροτυπία. εἶχα ψάξει κι έγώ καὶ δὲν βρῆκα τοὺς στίχους, ἀλλὰ δὲν εἶπα τίποτε.
ΥΓ Εὐχαριστῶ Δέσποτα (ὑπερβάλλεις) καὶ π2.
voulagx said
#24, @Κορνηλιος χαριν ειδεναι! Φανταστικο!
Νέος Τιπούκειτος said
Όχι ότι ενδιαφέρει κανέναν, αλλά στα μέρη μου η έκφραση «σαν τη χήρα στο κρεβάτι» χρησιμοποιείται για κάποιον που φωνάζει υστερικά — όπως δηλαδή τη χρησιμοποιεί ο τύπος στην Ινδυμήδεια.
Μαρία said
Μόλις τώρα.
Σίμος Κεδίκογλου: Αυτός ο κόσμος μας λέει οτι θέλει να συμμετέχει.
Όλγα Τρέμη: Ναι, βέβαια, σας το λέει πολύ καθαρά οτι θέλει να συμμετάσχει.
Μπουκανιέρος said
Μήπως ξέρει κανείς τον ιταλό (δημοσιογράφο;) Dione Cassio;;
Παλιός πρέπει να ήταν γιατί έκανε ρεπορτάζ στην Πομπηία. Και φίλος του Φλαβ Ζοζέφ οπωσδήποτε.
Σημερινή Ελυθεροτυπία, σελ. 9 (στη σελ. με τα μικρά «Πολιτικά Παρασκήνια»).
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Συγκινήθηκα από τη μετάφραση του Γαβριά από τον Κοτζιούλα (## 5 και 7 στην παρούσα). Μου φάνηκε τόσο μουσική, ώστε την φαντάζομαι να ανεβαίνει με επιτυχία στη σκηνή κάποιου μιούζικαλ, σε μια υποθετική Ελλάδα, που δεν θα χειροκροτεί μονάχα τα «κλουβιά» και τις «τρελλές». Ψάχνοντας στο διαδίκτυο να βρω περισσότερα γι’ αυτόν τον γνωστό-άγνωστο, που όλοι, φαντάζομαι, ξέρουμε από «τον πήραν τον Κολιό/ τον πήραν οι μαστόροι/ παιδί απ’ το σκολειό/ να μάθει πηλοφόρι… Μας έφυγε ο Κολιός/ και είχε μια τέτοια λύπη/…», βρήκα την «αυτοβιογραφία» του, η οποία σε πολλά, νομίζω, συγγενεύει με το τραγούδι του Γαβριά (και την κακή του τύχη).
Την αντιγράφω (για προσωπική μου απόλαυση, κυρίως):
Τζουμέρκα – Αθήνα, αυτή ήταν όλη
που χάραξα, όλη μου η γραμμή.
Κίνησα απέκει μ’ ένα τσόλι,
μού ‘λειψε εδώ και το ψωμί.
Αρχή κακού ήταν που δεν είχα
κουκούτσι πνεύμα πρακτικό.
Τριχιά την έκανα την τρίχα,
της φαντασίας μου υλικό.
Έναν καιρό δεν ήθελα ούτε
να βλέπω ανθρώπινη θωριά.
Βρέστε του (και μην τον ακούτε!)
γυναίκα, ελέγαν στα χωριά.
Αργότερα θα μ’ έχουν βάλει
με δυο σειρές στο λεξικό.
Θα με ζηλέψουν τότε οι άλλοι,
θα γίνει ντόρος και κακό.
(Αυτές τις «δυο σειρές» προσπάθησα, ανεπιτυχώς ίσως, να επεκτείνω και, οπωσδήποτε, θα το κατάλαβε όποιος έφθασε ως εδώ: δεν φταίει ο Βολταίρος. Δεν φταίει κι ο Ρουσσώ).
Mustafa Siktiroglu said
Μπουκάν, αλίμονο! Ο Dione έκανε τα καλύτερα ρεπορτάζ για τις πονηρές τοιχογραφίες.
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=107026
Μαρία said
Γιώργο Λυκ, δες κι εδώ στο τέλος το «Σαν επίλογος»
http://sarantakos.com/kibwtos/mazi/kotzioulas_grammata9.html
sarant said
Γιώργο Λυκοτραφίτη, σ’ ευχαριστώ που μνημόνεψες τον Κοτζιούλα και σ’ ευχαριστώ που έβαλες αυτό το πολύ συγκινητικό τραγούδι του.
Μερικά ακόμα για τον Κοτζιούλα (πέρα από το λινκ της Μαρίας) εδώ:
http://sarantakos.com/liter/kotzioulas.html
O Dione Cassio καλείται να καταταγεί (ως πολεμικός ανταποκριτής βεβαίως) στη Στρατιά των Αγνώριστων.
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Μαρία (και Νίκο, τώρα) εγώ οφείλω ευχαριστίες για τα τόσα γνήσια και χρήσιμα!
Το «Σαν επίλογος», δεν το ήξερα. Ενώ, όμως, στο σύνολό του σαν ποίημα συντηρεί την ηπειρώτική μυθολογία, την ίδια που φθάνει στις μέρες μας μέσα από την ποίηση του Μιχάλη Γκανά (και άλλων, βεβαίως), δυσκολεύομαι να κατανοήσω τη σημασία του στίχου «και κατάντησε στη Βάθη». Θα έχει μια σχέση με τους τόπους των «Μοιραίων», που ο Κορνήλιος βλάσφημα (πλην επιτυχώς) παραφράζει στο #24 -αλλά ποιά;
Μετά το Παλαμήδι και το Γκάζι, τι γινότανε τα χρόνια του Κοτζιούλα στη Βάθη;
Είναι τόσο βαθύς ο ρόλος της στο περιθώριο;
sarant said
Γιώργο, μην βλέπεις τόσο τραγικά τη Βάθη. Δεν δηλώνει περιθώριο εδώ, αλλά φτωχογειτονιά στο κέντρο της Αθήνας. Ο Κοτζιούλας παράτησε το χωριό του και ήρθε στην Αθήνα, όπου ναι μεν έμαθε γράμματα αλλά έμενε σ’ ένα άθλιο δωμάτιο που νοίκιαζε, υποσιτιζόταν, ξεθεωνόταν (έπαθε δα και φυματίωση από την κούραση και το τυπογραφείο).
Δες κι άλλο ένα (δεν ξέρω αν υπάρχει πράγματι οδός Β. Ουγκώ):
Οδός Βίκτ. Ουγκώ, δίχως αριθμό
Το περασμένο ξάμηνο καθόμουν σε μια γριά,
κάποια κυρά Δημήτραινα, πλύστρ’ από το Μωριά.
Μαζί μ’ αυτήν επέρασα τον τελευταίο χειμώνα,
μες σε φωτογραφίες παλιές και μια ασημένια εικόνα.
Σαν έβρεχε, πλημμύριζαν οι λάκκοι στην αυλή
και μύριζαν οι κάμαρες· καθόντανε πολλοί
Μες στη δική μας η γριά, στην ψύχρα τη μεγάλη,
έφερνε και τ’ αδέρφι της, έναν παλιό χαμάλη.
Έγερνε αυτός ολάκερος απάνου απ’ τη φωτιά
κι οι τέσσεροι άλλοι παίζανε στην αγκωνή χαρτιά.
Κάποτε μάς ερχότανε κι η Τούλα η μαυρομάτα
-την έρμη! που με φίλευε καμιά βραστή πατάτα.
Μέγαρα αντίκρια υψώνονταν αριστοκρατικά
και στα παράθυρα έβγαιναν δυο δυο τα θηλυκά·
κρυφογελούσανε κι αυτές με τη μανία που’ χα
να κάνω εκτάσεις και λοιπά μες στ’ απλωμένα ρούχα.
Κει μέσα μού χαθήκανε (φύλλα μικρά χαρτί)
και κάμποσα χειρόγραφα που τα ’χα πως και τι.
Θα τα ’ριξε η Δημήτραινα κι αυτά μες στα σκουπίδια,
τα πέταξε σα να ’τανε φλούδες από κρεμμύδια.
Μαρία said
Υπάρχει, στην πλατεία Βάθης.
sarant said
Τότε ταιριάζει.
Μάριος Μπλέτας said
Ένα από τα λατρεμένα μου παιδικά αναγνώσματα. Το είχα μάθει απέξω και με κάνατε να το ξαναθυμηθώ:
Τι κακό σ’ αυτό το μέρος,
σ’ αυτό φταίει ο Βολταίρος,
Τι χαλάζι ένα σωρό,
σ’ αυτό φταίει ο Ρουσσώ.
Είμαι νέος κι όχι γέρος,
σ’ αυτό φταίει ο Βολταίρος
Σαν μικρό πουλί πετώ,
σ’ αυτό φταίει ο Ρουσσώ.
Είμαι χαρωπός σαν Έρως,
σ’ αυτό φταίει ο Βολταίρος,
Ξεροκόμματα αν μασώ,
σ’ αυτό φταίει ο Ρουσσώ.
Να που πέφτω κι είναι θέρος,
σ’ αυτό φταίει ο Βολταίρος,
Κι αν στο χώμα κυλιστώ,
σ’ αυτό φταίει ο …
Δεν είχα δώσει σημασία στο όνομα του μεταφραστή. Ήταν τα παιδικά βιβλία του Αστέρα (Παπαδημητρίου).
Δεκαετία του ’60.
Σίξτις (;;)
Μάριος Μπλέτας
pezianna said
Η Ναντέρ άσκημο μέρος
Σ’ αυτό φταίει ο Βολταίρος
Βλάκες ζουν στο Παλεσώ
Γράψε λάθος του Ρουσώ
τα ενδιάμεσα δεν τα θυμάμαι
Χάμω αν έπεσα τα υστέρου
γράψε λάθος του Βολταίρου
λάσπη τώρα κι αν μασώ
γράψε λάθος του Ρουσω
sarant said
Ευχαριστώ!