Διακοπές στο Μπουρντάκιοϊ
Posted by sarant στο 12 Ιανουαρίου, 2010
Ρωτάω έναν συνάδελφο, πήγες πουθενά στις γιορτές;
Πήγα στο Μπουρντάκιοϊ, μου απαντάει. Και μου εξηγεί, πως αυτή τη φράση την έλεγε ο πατέρας του, πρόσφυγας στην καταγωγή, Σιναπλής (αυτό μάλλον σημαίνει από τη Σινώπη). Και βέβαια, σημαίνει πως δεν πήγε πουθενά. Μπουρντά θα πει «εδώ» στα τούρκικα, θα το θυμάστε από το «γκελ μπουρντά». Και «κιόι» (köy) είναι το χωριό, για παράδειγμα Γενίκιοϊ το Νεοχώρι ή Νηχώρι της Καλλίπολης, Κιούπκιοϊ το χωριό του Καραμανλή που το είπαμε Πρώτη κτλ. Έτσι, Μπουρντάκιοϊ το «Εδωχώρι».
Δεν μου ξεκαθάρισε ο φίλος μου αν το Μπουρντάκιοϊ ήταν εύρημα του πατέρα του ή αν το έλεγαν γενικώς, και, σε περίπτωση που το έλεγαν κι άλλοι, αν το έλεγαν οι Ρωμηοί ή (και) οι Τούρκοι. Πάντως σε λεξικά ή στο ιντερνέτι δεν το βρίσκω καθόλου και επειδή το θεωρώ εξαιρετικό λογοπαίγνιο και μ’ αρέσει πολύ είπα να σας το γνωστοποιήσω. Μπορεί έτσι να μάθουμε αν το ξέρουν κι άλλοι.
Δύτης των νιπτήρων said
Καλό! Πρμππτ., το σωστό είναι «γκελ μπουραγιά» (πτώση που δείχνει κίνηση, το «μπουρντά» δείχνει στάση).
Stazybο Hοrn said
Στο Κατσεδό πούλεγε η γιαγιά μου…
sarant said
Ωχ, Στάζιμπε, τώρα διαπιστώνω ότι το Μπουρντάκιοϊ το είχε αναφέρει σε σχόλιο ο Μιχάλης ο Νικολάου στο ιστολόγιό του και μάλιστα σε συζήτηση που είχα σχολιάσει κι εγώ… πώς τον είπαμε εκείνον τον Γερμανό;
Βέβαια, το είχε πει Μπουραντάκιοϊ, αλλά δεν είναι δικαιολογία.
Stazybο Hοrn said
Γερμανός, ή αμερικανός πρόεδρος ήταν;
sarant said
Ο Γερμανός που έχει πάρει τα μυαλά της γιαγιάς μου 🙂
Stazybο Hοrn said
Τον ίδιο λέμε…
Μαρία said
Ο Μιχάλης έχει ιστολόγιο;
Μαρία said
Γιατί Σιναπλής κι όχι Σινωπλής; Απο επίδραση της μουστάρδας; Και στα τούρκικα η πόλη Σινόπ λέγεται.
Μπουκανιέρος said
http://matternal.wordpress.com/
stellap said
Αυτό το λογοπαίγνιο μου θυμίζει εκείνο που έκανε η δική μου γιαγιά
όταν ήταν κοριτσάκι(στις αρχές του προηγούμενα αιώνα) και την έστελνε η μάνα της στο μπακάλικο. ΄Οταν κάποιος περίεργος τη ρωτούσε τι επρόκειτο να ψωνίσει εκείνη απαντούσε : σουλειπεινούς.
Ο περίεργος απομακρυνόταν απορημένος γιατί δεν γνώριζε το προϊόν, αλλά αν το έβλεπε γραμμένο θα διάβαζε :σου λείπει νους.(Και μάλλον θα θύμωνε).
Μαρία said
Η γιαγιά σου το είχε για τους περίεργους αλλά εμάς στα μέσα του αιώνα μας έστελναν οι μεγάλοι ν’ αγοράσουμε μισή οκά σιλιπινούσ'(το) και μισή σικοβάρα(η), που εγώ μάλιστα συσχέτιζα με τα σύκα.
Μιχάλης Νικολάου said
@5.
Φρέντυ, Παλαιών Πατρών, Βαγγέλης, ή αυτός με τις μπαταρίες; 🙂
espectador said
Μπα ειναι και ο Ρεχαγκελ που σε λιγο θα καλεσει και τον Νεστοριδη στην εθνικη!
sarant said
Στέλλα, δεν ήξερα τους σουλειπεινούς, σ’ ευχαριστώ. Το σηκωβάρα κάπου το έχω ακούσει. Σε ανάλογο πνεύμα, υπάρχει το «μια μερίδα τίποτα με μπόλικο καθόλου» αλλά δεν κάνει λογοπαίγνιο.
Πόντος και Αριστερά said
Noμίζω ότι η σωστότερη έκφραση αυτού: «..αν το έλεγαν οι Ρωμηοί ή (και) οι Τούρκοι» είναι το: «αν «το έλεγαν οι Ρωμηοί ή (και) οι Μουσουλμάνοι». Έτσι τοποθετούμε τα νθρώπινα σύνολα με ακρίβεια στον ιστορικό χρόνο.
Ο όρος «Ρωμιός» είναι στην πραγματικότητα ένας προνεωτερικός όρος που περιέγραφε εκείνο το σύνολο ανθρώπων που στην εποχή της νεωτερικότητας ονομάστηκαν «Έλληνες». Την ίδια εποχή αυτοί που σήμερα ονομάζονται «Τούρκοι» ήταν απλώς «μουσουλμάνοι», καταγράφονταν έτσι και αυτοαναγνωρίζονταν έτσι.
—————————————
Νίκο, θέλω την βοήθειά σου, όπως και των υπόλοιπων συσχολιαστών για να οριστεί με ακρίβεια ο όρος «hellenization» και οι περιπτώσεις όπου αυτός μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
Σημαίνει σίγουρα «εξελληνισμός». Σίγουρα επίσης συνδέεται με την ελληνιστική εποχή, όταν οι Έλληνες εξελλήνισαν στην Ανατολή μη ελληνικούς λαούς. Νομίζω ότι αυτή τη διαδικασία απεικονίζει κατ’ αρχάς ο αγγλικός όρος.
-Είναι αντίστοιχος όρος, ως περιγραφή διαδικασίας, με τον «εξισπανισμό» των λαών της Νότιας Αμερικής ή με τον (αδόκιμο) «εξαγγλισμό» των αμπορίτζιναλς ή των ινδιάνων της Αμερικής;
-Μπορεί να χρησιμοποιηθεί π.χ. στην περίπτωση των Τσακώνων, που εισήλθαν κι αυτοί όπως και οι άλλοι ελληνόφωνοι στο ελληνικό κράτος ως «Ρωμιοί» και διαμορφώθηκαν ως «Έλληνες», όμως κάποιοι διανοούμενοι εξ αυτών είχαν την ελληνική εθνική συνείδηση προγενέστερα;
-Μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην περίπτωση των αλλόφωνων Ρωμιών (Αρβανίτες, Βλάχοι) του νεαρού βασιλείου για τους οποίους ισχύει το ίδιο στη διανόησή τους, σε σχέση με την επιλογή ελληνικής εθνικής ταυτότητας πριν τη δημιουργία κράτους;
Και αν «ναι» (δηλαδή είναι το ακριβές αντίστοιχο του «εξισπανισμού») πώς μπορούμε να δικαιολογήσουμε την ύπαρξη αντίστοιχης βεβαιότητας («Έλληνες εσμέν»), από την εποχή του Φώτιου ακόμα, σε τμήματα της ρωμαίικης διανόησης;
Μ-π
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Συνάδελφος ομογενής στην Πρεσβεία Αγκύρας με πληροφορεί ότι το «Buradaköy» (έτσι, χωρίς σύντμηση) «το λέγαμε αλλά τώρα όλο και λιγότερο».
Όσο για τον κάτοικο της Σινώπης, (σπέσιαλ για τη Μαρία), είναι sinoplu -τον ρωτάω: «δηλαδή, στα ελληνικά;» και μου απαντάει «μάλλον σινωπίτης»…
Πόντος και Αριστερά said
Ερώτηση :
Η Σαμψούντα (Αμισός) στα τουρκικά λέγεται Samsun. Ο Σαμψούντιος πως λέγεται στα τουρκικά;
Μ-π
Δύτης των νιπτήρων said
#17 Samsunlu.
Palavra said
Samsunlu, μάλλον. Καλώς σας βρήκα κι από ‘δώ 🙂
π2 said
Μ-π (#15), μπλέκεις πολλά ζητήματα μαζί: ορολογία, μετάφραση, εθνική ταυτότητα, εθνική συνέχεια. Hellenization μπορεί να είναι οτιδήποτε, από την εξάπλωση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού μέχρι την παροχή ιθαγένειας σε Βαλκάνιο μπασκετμπολίστα με ψεύτικα έγγραφα. Από όρο που περιγράφει τη διαδικασία συγκρότησης εθνικής ταυτότητας στον ελλαδικό χώρο (με ουδέτερο ή θετικό πρόσημο) μέχρι την καταπίεση αλλόγλωσσων μειονοτήτων (με αρνητικό πρόσημο). Από την πολιτιστική επιρροή του ελληνισμού στους Ιουδαίους (με θετικό πρόσημο, όταν μιλάμε εμείς), μέχρι τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό του ελληνισμού, στον οποίο ανιστάθηκε η ιουδαϊκή διανόηση (όταν μιλάει η άλλη πλευρά). Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να οριστεί με ακρίβεια ένας όρος με τόσο πλατιά χρήση· ορίζεται με ακρίβεια αναλόγως του γνωστικού πεδίου, των χρονικών και άλλων συμφραζομένων, του ομιλητή.
Πόντος και Αριστερά said
π2,
έχεις δίκιο ότι μπλέκονται πολλά. Το αδιέξοδό μου δημιουργείται από το ότι δεν γνωρίζω εαν αυτός ο όρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να απεικονίσει τη διαδικασία μετάβασης στην εθνική ταυτότητα των ρωμαίικων (ελληνόφωνων ή μη πληθυσμών) είτε πριν την ύπαρξη κράτους, είτε μετά.
Δηλαδή σημαίνει «εξελληνισμός» ή «ελληνοποίηση»
Γι αυτό έθεσα το ζήτημα των Τσακώνων ή των Αρβανιτών. θα μπορούσαμε να πούμε: «Η ελληνοποίηση (ή ο εξελληνισμός) των Τσακώνων (ή των Αρβανιτών) κατά τον 18ο και 19ο αιώνα» ;
Μ-π
π2 said
Εξελληνισμός ή ελληνοποίηση είναι ένα πιο συγκεκριμένο ερώτημα. Άλλοι είναι πιο αρμόδιοι από εμένα στα γλωσσικά, αλλά προσωπική μου αίσθηση είναι ότι η ελληνοποίηση (λόγω μπάσκετ :P) έχει σαφή αρνητική χροιά. Οι σλαβόφωνοι ακτιβιστές, για παράδειγμα, θα μιλήσουν για ελληνοποίηση των Μακεδόνων ή για βίαιο εξελληνισμό των Μακεδόνων. Το γεγονός ότι στη χρήση του όρου εξελληνισμός κρίνεται σκόπιμη η προσθήκη του επιθέτου βίαιος είναι ενδεικτικό: ο σκέτος «εξελληνισμός των Μακεδόνων» είναι φράση που απαντά συχνότερα σε συμφραζόμενα αρχαίας ιστορίας.
sarant said
Palavra, καλώς ήρθες και από εδώ!
Μ-π, δεν ξέρω αν σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει μονολεκτική απόδοση του hellenization, δεν έχω εντρυφήσει τόσο πολύ σε αυτά τα ζητήματα. Είσαι σίγουρος ότι το Έλληνες εσμέν φτάνει στην εποχή του Φώτιου;
Απροπό, ο φίλος μου που τον ρώτησα, μου βεβαίωσε ότι ο πατέρας του, πρόσφυγας από τη Σινώπη, αυτοχαρακτηριζόταν Σιναπλής σε παρέα συντοπιτών του -αλλά επίσημα έλεγε Σινωπεύς.
π2 said
Ωπ, τώρα βλέπω ότι πάλι παρανόησα. Το ερώτημά του Μ-π είναι αν μπορούμε να πούμε οποιοδήποτε από τα δύο όταν βρισκόμαστε στη διαδικασία συγκρότησης εθνικής ταυτότητας.
Χμμ.
Η αλήθεια είναι ότι ο «εξελληνισμός» προϋποθέτει έναν ελληνισμό, μια ήδη διαμορφωμένη ελληνική πολιτιστική / εθνοτική / εθνική ταυτότητα και κάποιον «απ’ έξω», οπότε όντως ενδέχεται να είναι λίγο παραπλανητικός στο παράδειγμα που λες.
Τι λέει η ομήγυρη; Να φτιάξουμε έναν όρο προσελληνισμός (κατά το acculturation) ή θα νομίζουν ότι μιλάμε για ταξίδι στη σελήνη; 😛
espectador said
Θυμαμαι που η μανα μου ελεγε τους Σαμψουντιους…Σαμψοληδες 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Παρατήρηση στο #15: Το 16ο αιώνα οι Οθωμανοί συγγραφείς ονομάζουν «Ρουμ» τους Μικρασιάτες Τούρκους (κυρίως), και «Τούρκους» τους λαούς της Κεντρικής Ασίας. Στο εσωτερικό της Μικρασίας, η λέξη «Τούρκος» σημαίνει υποτιμητικά τους βουνίσιους νομάδες, κάπως όπως η λέξη «Βλάχος» για τους Αθηναίους πριν από (λίγες) δεκαετίες. Για τους ορθόδοξους, η οθωμανική ονομασία ήταν «χριστιανοί» ή «ζιμήδες» (zimmi), δηλ. φόρου υποτελείς. Το 19ο αιώνα, βέβαια, η ονομασία «Ρουμ» ταυτίζεται πια με τους Ρωμιούς.
Q said
Άλλοι γράφουν «ρωμηός», και άλλοι «ρωμιός». Ποιο το σωστό, ή μήπως ισχύει «ρωμηός» για τον έλληνα (το τούρκικο rum), και «ρωμιός» για τους υπόλοιπους χριστιανούς της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η μήπως πάλι μια παλιά ορθογραφία κα την καινούργια εκδοχή της.
sarant said
Το δεύτερο ισχύει. Το «Ρωμηός» είναι παλιά ορθογραφία που όμως χρησιμοποιείται ακόμα, αν και τα λεξικά όλα γράφουν Ρωμιός. Ίσως το «Ρωμηός» να αντέχει επειδή ήταν τόσο μεγάλη η αίγλη του «Ρωμηού», της εφημερίδας του Σουρή. Εγώ πάντως από παραδρομή έγραψα Ρωμηός.
Πόντος και Αριστερά said
Αυτό για τον Φώτιο δεν έχω τώρα την πηγή. Κάπου στα «βυζαντινά Σύμμεικτα» το είδα, εάν δε με γελά η μνήμη μου.
Όσον αφορά για το πώς αναγνώριζαν τον εαυτό τους οι Ρωμιοί, είναι χαρακτηριστική η περιγραφή που αναφέρει ο Κ.Β. Σκουτέρης στα «Κείμενα του Νέου Ελληνισμού», από κείμενο Ορθόδοξων Πατριαρχών σε Σύνοδο στα 1716 : “«Πάλαι μὲν Ἑλλήνων, νῦν δὲ Γραικῶν καὶ Νέων Ρωμαίων διὰ τὴν Νέαν Ρώμην καλουμένων».
Σε σχέση πάντως με το αρχικό ερώτημα που έθεσα, φαίνεται ότι μάλλον δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον “hellenization” για έναν πληθυσμό, από τη στιγμή που υπήρχαν και ενδογενείς διεργασίες.
Μ-π
Μιχάλης Νικολάου said
#14.
…ή παραγγελία σε καφετέρια/εστιατόριο: «Μιά νερουλίτα χωρίς ανθρακικό»
Πόντος και Αριστερά said
Η σωστή πηγή για το κείμενο του 1716: «Πάλαι μεν Ελλήνων, νυν Δε Γραικών και Νέων Ρωμαίων δια την Νέαν Ρώμην καλουμένων», είναι: Ι. Ν. Καρμίρη, «Τα δογματικά και τα συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας», τομ. Β’ εν Αθήναις 1953, σ. 789.
Σκύλος τ. Β.Κ. said
Δύο παράλληλοι διάλογοι…
Συνεχίζοντας από το # 30 με τη «νερουλίτα χωρίς ανθρακικό», να θυμίσω και το τριπολιτσιώτικο λικέρ «Τίποτα», προϊόν κάποιου καφετζή, ο οποίος σιχάθηκε να πηγαίνουν στο μαγαζί του διάφοροι και να του απαντούν «Τίποτε», όταν τους ρωτούσε τι θα πάρουν. Πήγε, λοιπόν, ο αθεόφοβος Αρκάς και παράγγειλε ωραιότατες ετικέτες ποτού, καλοσχεδιασμένες με τα μετάλλια διεθνών εκθέσεως, τα γνωστά σκαλίσματα και Ηρακλάκια και όλα τα σχετικά, και στη μέση έγραφε «Τίποτα»! Τις κόλλησε σε ένα μπουκάλι λικέρ (με άρωμα αμύγδαλο) κι απ’ αυτό σέρβιρε στους μπαταχτσήδες. Οι οποίοι, πλέον, υποχρεώνονταν να πληρώνουν.
SophiaΟικ said
Και φυσικά έχουμε του Αγίου Ποτέ, για όταν μας ρωτάνε πότε θα κάνουμε κάτι.
Ανώνυμος said
«…Κατά τον 13ον αιώνα ο αυτοκράτορας Ιωάννης τρίτος ο Βατάτσης, ο οποίος έχει αναγνωρισθή και ως άγιος, σε επιστολή του στον πάπα Γρηγόριον τον 9ον ομολογεί την ελληνικότητά του και καυχάται οτι,
«εν τω γένει των Ελλήνων ημών, η σοφία βασιλεύει και, ως εκ πηγής, εκ ταύτης πανταχού ρανίδες ανέβλησαν».
και άλλα πολλά:
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/konstantelos/konstantelos_ch5.htm
sarant said
Σκύλε ΒΚ, την ιστορία με το λικέρ Τίποτα την έχω ακούσει, δεν ήξερα αν είναι αληθινή ή μπεντροβάτη.
Ανώνυμε, η δική μου η απορία ήταν αν είχε ειπωθεί το «έλληνες εσμέν» την εποχή του Φώτιου, όχι του Βατάτζη που είναι, όσο και να πεις, τέσσερις αιώνες μεταγενέστερος από τον Φώτιο.
Ανώνυμος said
sarant, το σημαντικό είναι οτι ακούμε το » Έλληνες εσμέν » από χριστιανούς και πολύ πολύ πριν από την περίοδο, περι του 19ου αι., όπου κάποιοι πεισματικά τοποθετούν την αρχή των Νεοελλήνων και προξενούν όλα αυτά τα φαιδρά σχόλια, χρόνια τώρα, περί ασυνέχειας του γένους των Ελλήνων!
Τι λέτε;
sarant said
Ανώνυμε, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ούτε έχουν όλοι οι κάτοικοι ενός γεωγραφικού χώρου στον ίδιο βαθμό αναπτυγμένη τη συνείδηση του ότι ανήκουν σε ένα έθνος. Το να διαβάζουμε το «Έλληνες εσμέν» σε πέντε συγγραφείς έστω το 1300 δεν καταρρίπτει κατά τη γνώμη μου τα επιχειρήματα όσων τοποθετούν την εθνογένεση το 1800, χωρίς αυτό να σημαίνει πως συμφωνώ μαζί τους. Όμως, αυτά είναι βαθιά νερά στα οποία αυτή τη στιγμή τουλάχιστο δεν θέλω να μπω. Η συνέχεια και του έθνους και της γλώσσας είναι ζήτημα ιδεολογικό περισσότερο, οπότε προτιμώ να μένω απέξω και να μαζεύω στοιχεία.
Εμένα μου κίνησε το ενδιαφέρον που ο αριστεροπόντιος (Μ-π) έκανε κουβέντα για Φώτιο, διότι το παλιότερο που έχω δει προσδιορισμό «Έλληνας» αναμφίβολα εθνικό και όχι με την έννοια του ειδωλολάτρη είναι στην Άννα Κομνηνή.
Παρεμπιπτόντως, η φράση «Ελληνες εσμέν» καθαυτή, δεν απαντά καθόλου στα βυζαντινά κείμενα, τουλάχιστο όσα έχουν αποθηκευτεί στο TLG, παναπεί τα περισσότερα.
Αντώνης said
Μα πριν το 1054 δεν ήταν λογικό να προσδιορίζονταν ως Έλληνες, μιας και υπήρχε η ‘πρεσβυτέρα’ Ρώμη και μια τέτοια ‘κίνηση’ θα ήταν ‘σκάνδαλο’. Αν και ο Μέγας Φώτιος έζησε σε εποχή όπου ήδη υπήρχε ρήξη άρα δεν είναι παράξενο, όπως λέει κι ο Μ-π, να ξεκινά κι από τότε η ‘επαναφορά’ την ελληνικής ταυτότητας !
Μετά όμως εκ των πραγμάτων είχαμε 2 κομμάτια οπότε ήταν ό,τι πιο φυσιολογικό να επανέλθουν τα πράγματα ώς είχαν πριν τη Ρωμαϊκή κυριαρχία με αποτέλεσμα να διαβάζεις τα σχετικά, στην Άννα Κομνηνή και σε άλλους αργότερα …
Έτσι μου φαίνεται λογικό, αλλά ας αφήσουμε τον Μ-π, να συνεχίσει στα βαθιά…
Έρρωσο!
Πάληουρας said
Για το «ρωμιός» και το «ρωμηός» (σχόλια #27 και #28), μάλλον το ορθογραφικό δίλημμα είναι ανάλογο με περιπτώσεις όπως «παλιός», «ελιά», «βασιλιάς», «γριά» κ.α. που γράφονταν με «η» (σε κάποιες περιπτώσεις δε, ακόμα τις συναντάμε: πχ σε κάποια επώνυμα που διατηρούν αυτήν την ορθογραφία – όπως «Βασιληάς»). Το επιχείρημα είναι ότι το «η» προέρχεται από τη μετατροπή κάποιας διφθόγγου, που για να μην χαθεί η… μακρότητά της, βάζουμε το μακρό «η»… Τέσπα, δεν ξέρω πόσο έγκυρα είναι όλα αυτά, αλλά είπα να τα πω, μια που έτσι μου είχαν εξηγηθεί κάποτε. (Σημείωση: το «Πάληουρας» το χρησιμοποίησα σαν αυτοαναφορικό λογοπαίγνιο, αλλά μετά είδα στο Google ότι είναι και επώνυμο. Υποθέτω, βγαίνει απ’ το «παλαίουρας» που το «αι».. μακρό.. κτλ.. κτλ.. μούμπλε. μούμπλε..)
sarant said
Έτσι είναι αγαπητέ, και καλώς ήλθατε, διότι -παρά το ψευδώνυμο- αν δεν κάνω λάθος εδώ είστε… νέος!
Πάληουρας said
Καλώς σας βρίσκω· νέος, πράγματι (αχ, τα νιάτα…)
marulaki said
Εμένα διαβάζοντας όλα αυτά μου ήρθε το ‘ποθές’ που λέμε στην Κρήτη όταν μας ρωτάνε πού θα πάμε. Ακούγεται σα να λέμε ‘όπου θες’ αλλα στην πραγματικότητα σημαίνει ‘πουθενά’.
Σκύλος τ. Β.Κ. said
Νικοδέσποτα, μα τι λέτε; Έχομε στο Στέκι Μεταναστών δύο φιάλες «Τίποτα»! ‘Αμα περάσετε κάνα βράδυ, ελάτε να σας κεράσομε τίποτα!
sarant said
Να περάσω κανένα βράδυ να πάμε πουθενά να πιούμε τίποτα;
Immortalité said
Χαίρετε και χρόνια πολλά σε όλους,
Να σας πω και γω τι μας απαντούσε η μαμά μας κάθε φορά που τη ρωτούσαμε τί θα φάμε και είχε κέφια για πλάκα; Νηστικόπιτες! Νόμιζα ότι το λέγαν όλοι αλλά χρησιμοποώντας την έκφραση σε παρέες, διαπίστωσα ότι είναι ιδιοκατασκευή. Η μήπως όχι;
marulaki said
@45: Όχι, δεν είναι. Ξέρω αρκετό κόσμο που το λέει (συμπεριλαμβάνομαι).
Immortalité said
Μερσι Marulaki, εχω φάει τρομερό δούλεμα και γιαυτό και για πολλά άλλα.
sarant said
Αγαπητή (αν μαντεύω σωστά) Immortalité, καλώς ήρθατε στην παρέα μας -πολύ καλό εύρημα οι νηστικόπιτες.
Immortalité said
Σωστή η μαντεψιά! Καλώς σας βρήκα. 🙂
Μιχάλης Νικολάου said
45.
Σπεσιαλιτέ για τον Νηστικό Δείπνο;
Immortalité said
Καλό!
Γιάννης said
Καλή χρονιά (για το 2012 μιλάμε πια)!
Με την ευκαιρία της αναφοράς των ιντερνετικών γενεθλίων που αναφέρθηκαν αλλού διάβασα ολόκληρο το σημείωμα και θυμήθηκα πως όταν ήμασταν μικρά μας έστελναν στον μπακάλη να πάρουμε «αλικόκς» και «σηκωδείριμι» (στην τοπική διάλεκτο της Πλαγιάς – Λέσβου). Το δεύτερο εύκολα βγαίνει – σήκω δείρε με – και αν όχι την πρώτη φορά την επόμενη το καταλαβαίναμε και δεν τσιμπάγαμε, αλλά το πρώτο θέλει επεξήγηση. «αλικουντίζου» σημαίνει απασχολώ κάποιον, τον καθυστερώ. Άρα η «αλίκόκς» ήταν να σε καθυστερήσει ο μπακάλης με κάποιο πρόσχημα. Και για να μην το καταλάβουμε μας έδινε κάτι!
sarant said
Πολύ ωραίο αυτό το «αλικόκς» -το αλικοντίζω κατά σύμπτωση το έχω και στις «Λέξεις που χάνονται».
sarant said
Και ξαναδιαβάζοντας το νήμα, πρόσεξα ότι είναι το πρώτο της αγαπητής Ιμορταλιτέ, πριν από 2 χρόνια!
Immortalité said
Σωστά. Και σε 12 μέρες έχω γενέθλια. 😉
Μιχάλης Νικολάου said
52,
Νοστιμότατο το “σηκωδείριμι”, η γιαγιά μου με έστελνε καμμιά φορά να φέρω μια «συκοβάρα».
Ευχές σε όλους!
sarant said
Και όχι μόνο εσένα Μιχάλη (δες το 11)!
Καλή χρονιά!
Μαρία said
56 Κι εσένα το μυαλό σου στα σύκα βλέπω.
Μιχάλης Νικολάου said
57,58,
Αχ, είναι το άραγμα των ημερών και είμαι απρόσεχτος!
Χρόνια Πολλά!
Μαρία said
Χρόνια πολλά, Μιχάλη. Καλό άραγμα κι ας είσαι απρόσεχτος.
Κώστας said
Μπουρντάκιοϊ – ευρηματικότατο! Έχουν κι οι Γερμανοί κάτι αντίστοιχο: Balkonien! 😀
Γιάννης said
#54 Από κει ξεκίνησα. Απ’ την περσινή αναφορά στα πρώτα της γενέθλια! Και ξέρεις πώς είναι οι δρόμοι του ίντερνετ!
Για το βιβλίο το έχω στα υπόψη μου, είμαι μεν στα περί την Αθήνα, αλλά αν θα προλάβω να κατέβω, δύσκολο μου φαίνεται. Μάλλον τον άλλο μήνα!
Γιάννης said
Τελικά πρόκανα. Τα κατάφερα. Έκανα και τη βόλτα στο κέντρο. Και το βρήκα και το βιβλίο. Περισσότερα τις επόμενες μέρες!
sarant said
Ωραία, περιμένω εντυπώσεις!