Πόσα είναι τα μισά της χιλιάδας;
Posted by sarant στο 30 Απριλίου, 2010
Φυσικά, τα μισά της χιλιάδας είναι πεντακόσια. Όμως, αυτή η αναντίρρητη μαθηματική αλήθεια είναι επίσης και παροιμιακή φράση, που τη λέμε σε κάποιον που αφαιρείται ξαφνικά, που βυθίζεται σε σκέψεις ενώ συζητάμε ή διασκεδάζουμε ή τρώμε. Καλοπροαίρετο πείραγμα είναι· εννοούμε ότι, αν η αιτία που βυθίστηκε σε σκέψεις είναι το… δυσεπίλυτο μαθηματικό πρόβλημα της διαίρεσης 1000 δια 2, του δίνουμε την απάντηση ώστε να ησυχάσει και να συμμετάσχει ξανά στη συζήτηση ή τη διασκέδαση.
Την έκφραση δεν την έχω βρει σε συλλογές παροιμιακών εκφράσεων, ούτε στον Μπαμπινιώτη, αλλά την έχει το ΛΚΝ, αν και με ελαφρώς (ή και αρκετά) διαφορετικό ορισμό. Τη λέμε, λέει, για κάποιον που δείχνει μεγάλη αδιαφορία, αφηρημάδα ή άγνοια. Ο Δημητράκος έχει επίσης τη φράση, θεωρώντας ότι σημαίνει «μη χάνεις τον καιρό σου σε άσκοπους υπολογισμούς, έσο αμέριμνος». Περίπου αυτή είναι και η δική μου εντύπωση.
Βρίσκω τη φράση σε άρθρο της Ρίκας Βαγιάννη: «Τα μισά της χιλιάδας; Πεντακόσια είναι», με πείραζε ο παππούς μου όταν με έβλεπε συνοφρυωμένη. Επίσης, την έχω αποδελτιώσει στον «Κατήφορο» του Ξενόπουλου (αν και υπαινικτικά):
Και το βράδυ, στο οικογενειακό τραπέζι, αφαιρέθηκε δυο τρεις φορές.
[…]
— Ε, Ρόζα, τα μισά της χιλιάδας; την κορόιδεψε μια στιγμή κι ο αδερφός της ο Νίκος.
Περιέργως, η φράση δεν υπάρχει στο slang.gr –ίσως απ’ αυτό μπορούμε να υποθέσουμε ότι δεν λέγεται και τόσο πολύ στις μέρες μας.
Μια άλλη φράση, που λέγεται θαρρώ συχνά, αν και σε ελαφρώς διαφορετική περίσταση, είναι «πνίγηκαν / βούλιαξαν / πέσαν έξω τα καράβια σου;». Τη λέμε σε όποιον έχει κακή διάθεση, κατά τη γνώμη μας αδικαιολόγητα. Και πάλι πρόκειται για καλοπροαίρετο πείραγμα, όπως και τα μισά της χιλιάδας, αλλά εδώ η δυσθυμία του συνομιλητή μας είναι φανερή, δεν πρόκειται για απλή αφηρημάδα: κανονικά, τη φρ. τη λέμε σε κάποιον που είναι στεναχωρημένος, που έχει κρεμάσει μούτρα –ίσως για σοβαρό λόγο, όπως στο σχεδόν σπαραχτικό απόσπασμα του Ιωάννου (από τον Επιτάφιο θρήνο):
Όταν η μάνα του τον έβλεπε στεναχωρημένο, του έλεγε: «Ε, μπάρμπα Γιώργη, τα καράβια σου βούλιαξαν;». Κι όμως σήμερα τα χτήματά του κινδυνεύουν, και τα καράβια του βουλιάζουν, και τα σπίτια του καίγονται.
Στη διάθεση που έχουμε πολλοί από μας σήμερα, με την επικείμενη ανακοίνωση των όρων συνθηκολόγησης, πιο πολύ ταιριάζει η έκφραση με τα καράβια.
Ας γυρίσουμε όμως στα μισά της χιλιάδας, που είναι πεντακόσια, και που είναι η μοναδική, απ’ όσο ξέρω, ιδιωματική ελληνική ιδιωματική ή παροιμιακή φράση που να έχει τον αριθμό 500. Έχω αποδελτιώσει και τον Ζορμπά του Καζαντζάκη να λέει «Τα έχω πεντακόσια» (Κανένα δεν ξέχασα. Τα ΄χω, σου λέω, πεντακόσια), σαν επίταση της γνωστής φράσης «τα έχω τετρακόσια», αλλά δεν ξέρω αν λέγεται ευρύτερα.
Υπάρχουν επίσης οι πεντακοσάρες μηχανές, καθώς και τα πεντακοσάευρα που είναι το μεγαλύτερο χαρτονόμισμα της ευρωζώνης και που πρόσφατα άκουγα ότι δικαιώθηκαν κάποιοι μικρέμποροι κάποιας χώρας που αρνήθηκαν να δεχτούν τέτοια χαρτονομίσματα. Στην αρχαία Αθήνα είχαν τη Βουλή των Πεντακοσίων αλλά και τους πεντακοσιομέδιμνους, που ήταν η ανώτερη τάξη, με τα μεγαλύτερα εισοδήματα.
Θα αναρωτιέστε γιατί τα λέω όλα αυτά τόση ώρα και τι μανία μ’ έπιασε πρωινιάτικα με το πεντακοσάρι. Η αιτία είναι απλή και εγωιστική, θα έλεγα: απλούστατα, το άρθρο που διαβάζετε είναι το πεντακοσιοστό ποστ του ιστολογίου μέσα σε περίπου 440 μέρες λειτουργίας, από τα μέσα Φλεβάρη του 2009. Οπότε, είπα να κάνω τη φρασεολογική παρουσίαση του αριθμού 500, να τον τιμήσω. Αν και όταν με το καλό φτάσουμε στα 1000 άρθρα, το σχετικό άρθρο θα είναι μεγαλύτερο, μια και θα έχω να γράψω και για χίλια αλλά και για χείλια.
Νέος Τιπούκειτος said
Εύχομαι και στις 5.000, Νικοκύρη!
Σ: «Πεντακόσα!»
Μ: –«Ε;»
Σ:–«Λέω: τα μισά της χιλιάδας πεντακόσα!»
(Συνομιλία μεταξύ του κυρ Σωτήρη και του Μανόλη του τραμβαγέρη στον «Μπακαλόγατο».)
JustAnotherGoneOff said
Προσωπικά, χρησιμοποιώ την έκφραση για κάποιον που είναι βυθισμένος στις σκέψεις του.
Να τα χιλιάσεις λοιπόν μέχρι να ορίσουμε καινούριο αριθμητικό ταβάνι.
Τίτλοι που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό:
Τα 500 εκατομμύρια της Μπεγκούμ, Ιούλιος Βερν
Τα 400 χτυπήματα, Φρανσουά Τριφό
Συμφωνία των Χιλίων, Γκουστάβ Μάλερ
Δύτης των νιπτήρων said
Εγώ εύχομαι στις «11.000 βέργες» του Απολιναίρ!
sarant said
Τιπούκειτε, μπράβο, ωραίο παράδειγμα!
Jago, καλά έκανες και μου θύμισες τα 500 εκατομμύρια. Παρέμπ, τα 400 χτυπήματα είναι τίτλος παραπλανητικός, το πρωτότυπο Les quatre cents coups είναι από τη γαλλική ιδιωματική έκφραση faire les quatre cents coups που σημαίνει κάτι σαν «ζω ατίθασα, κάνω ό,τι μου καπνίσει». Αλλά και στα αγγλικά χρησιμοποιείται «λάθος» τίτλος (The four hundred blows). Εδώ το coup δεν σημαίνει χτύπημα, μάλλον κόλπο.
Δύτη 😉
JustAnotherGoneOff said
Ευχαριστώ για την πληροφορία, ποτέ μου δεν καταλάβαινα τι εννοούσε ο ελληνικός τίτλος.
Επίσης τουλάχιστον 500 κονσέρτα έγραψε ο Βιβάλντι με πιο γνωστά τις 4 Εποχές βεβαίως.
Schrödinger's Cat said
500000000000000 να γίνουν:)
Σκύλος τ. Β.Κ. said
Ένας 40άκος επί 500 ισούται με 20.000 λεύγες!
Ελισσαίος said
Το αμέσως επόμενο αφιερωμένο στον Λεβί Στρως, γνωστό και ως Levi’s. 🙂
Μισιρλού... said
Κατέφτασα στα γρήγορα με τονέο 500αράκι μου !
Αχ! να μπορούσα να σε πάρω -κι εσένα κι άλλους καμια 500αριά αποδώ- για μια ηλιόλουστη βόλτα και τη σχετική κρασοκατάνυξη.
Τα 500άρια θα φεύγανε αστραπή!
Να τα χιλιάσεις γρήγορα!!!
Κι όπως πάντα, με δημιουργικές εμπνεύσεις και ευαισθησίες…
_____
Τρέχω τώρα, να γεμίσω καλούδια, τον νεοαποκτηθέντα ντιζαϊνάτο 500άρι σκληρό δίσκο μου !!!
:P:
Immortalité said
@7 Δηλαδή Σκύλε από σήμερα αντί για Νίκο θα τον φωνάζουμε καπταιν Νέμο. Αρχίζουν και απο το ίδιο γράμμα 😉
Να τα χιλιάσεις (ν)* Νίκο! 🙂
«Πεντακόσια» δεν λένε και μια γειτονιά στην Καβαλα; Η θυμάμαι ό,τι να ναι;
* (Στάζυ υπάρχει τρόπος να βάλεις σημείο σε θεση εκθέτη;:oops: )
sarant said
Ευχαριστώ για τις ευχές!
7: Πάντως όχι υπό την θάλασσα
Σκύλος τ. Β.Κ. said
Όχι, λεβέντη μου! Στα βουνά, λέμε!
marulaki said
Όταν μαζευόμαστε πολλοί σε μια γιορτή, στην οικογένειά μου λέμε ότι ήμασταν ‘οι μισοί πεντακόσιοι’. Πολλές ευχές!!!
Stazybο Hοrn said
(#10 όχι· τις αντίστοιχες ετικέτες, <sup>(erscript) και <sub>(script) τις κόβει το wordpress μέσα στα σχόλια)
Θα περιμένω το 512 για ευχές (για τον ίδιο λόγο που η φράση που θα είχε περισσότερο νόημα θα ήταν «πόσο είναι το δέκατο της χιλιάδας…)
Stazybο Hοrn said
(#10 βολέψου με το τετράγωνο² και τον κύβο³ 😉 )
Immortalité said
@ 13 και μεις το λέμε αυτό Μαρουλάκι!
@14 & 15 Είπα μήπως γίνεται, αλλά εντάξει θα βολευτώ με τα βρισκούμενα 😉
Σκύλος τ. Β.Κ. said
@ #14,
Αυτό μου θύμισε το ανέκδοτο με τους δύο geeks κομπιουτεράδες που σε κάποια παλιά (προ ΔΝΤ) εποχή ρωτάει ο ένας τον άλλο «Βρε συ, έχεις να μου δανείσεις ένα πεντακοσάρικο;» και του απαντά ο άλλος: «Να σου δανείσω 512, να το στρογγυλέψουμε;»
Κορνήλιος said
Εὔχομαι κι ἐγὼ ὅλα τὰ καλὰ κλπ κλπ.
τὰ χυπήματα δὲν τἄχω δεῖ ποτέ, ἀλλὰ τὰ ξέρω ἀπὸ τὰ γαλλικὰ τοῦ γυμνασίου. ἄλλη μιὰ ἀπορία λιγώτερη. ἄλλο ἕνα βῆμα πιὸ κοντὰ στὰ γεράματα…
sarant said
Κορνήλιε, μια απορία λιγότερη, αλλά πάντοτε μαθαίνεις -αυτό το «οι μισοί πεντακόσιοι» ομολογώ δεν το ήξερα.
Ούτε το ωραίο ανέκδοτο του 17!
dokiskaki said
Εμπρός και γι’ άλλες, πολλές πεντακοσάρες, Νικοδέσποτα! Κέφια και έμπνευση νάχεις!
marulaki said
Immor, είμαστε πατριωτάκια γι’αυτό! 🙂
Ωραίο το Captain Nemo πάντως, θα το καθιερώσω!!!
Μανωλάς Εμμανουήλ said
[Τσοπανάκος ήμουνα προβατάκια φύλαγα, μα δεν φύλαγα πολλά, καμμιά πεντακοσαριά] (από το σήμα έναρξης της Υενεδ νομίζω).
Μιχάλης Νικολάου said
Πεντακοσάρα έλεγε ένας θείος μου και την μεγάλη νταμιζάνα του κρασιού, αν θυμάμαι καλά. Πιθανόν αναφερόταν στην ίδια μονάδα μέτρησης όπως το κουτουκοταβερνειακό κατοσταράκι.
Μισιρλού... said
@23
Ακριβώς, Μιχάλη! Ακόμα και τώρα, οι τελευταίοι εναπομείναντες μερακλήδες τού κρασιού, δεν παραγγέλνουν μισόκιλο, αλλά 500άρι !!!
Φαίνεται, ηχητικά είναι πιο …μεθυστικό !
Αυτό σημείωσα παραπάνω στο @9 με το :
<>
Εις υγείαν !!!
______________
[ακολουθεί εξαιρετικό μουσικό διάλειμμα – «πεντακοσίων μεγατόνων» !]
😛
Μισιρλού... said
Ουπς! Κατάπιε ο κώδικας τις 500άρες…
Στο @9 >>>
Μισιρλού... said
Για την 500άδα των αναρτήσεων και μελωδικές ευχές:
Με μια γρήγορη περιήγηση -και ενδεικτική των εποχών- στα μουσικά 500άρικα !!!
Ο ΜΠΟΧΩΡΗΣ
(Από τα παλιότερα σμυρνέικα. Αγνώστου δημιουργίας, στην αμερικάνικη 1η εκτέλεση με τον Λευτέρη Μενεμενλή, το 1925)
Άιντε του καημένου του Μποχώρη
άιντε του τη σκάσαν στο βαπόρι
και του πήραν πεντακόσια
όλο λίρες κι όλο γρόσια…
***
ΑΔΥΝΑΤΙΣΑ Ο ΚΑΗΜΕΝΟΣ
Κωστής Μπέζος – 1931
(από τα πρώτα ηχογραφημένα ρεμπέτικα δίστιχα)
Αδυνάτισα ο καημένος απ’ το ξύλο το πολύ
που ‘φαγα στο δέκα δύο -βρε!- απ’ την χωροφυλακή.
Σαν η μάπα μου θα στρώσει και θα γίνω πάλε φίνος
θα μασάω απ’ το τσαντάκι -βρε!- διφραγκάκι διφραγκάκι.
(θα μασάω απ’ το τσαντάκι -βρε!- ‘κοσαράκι ‘κοσαράκι).
Μια της βιόλας, δυο της βιόλας -βρε!- μπαίνω στο τσαρδί τής Λόλας
και της σκάω το παραμύθι -βρε!- το κουκί και το ρεβίθι.
Της ζητάω για τσιγάρα κι άλλα πεντακόσια χώρια
κι άλλες τετρακόσες βάλε -βρε!- να μου φύγει η στενοχώρια.
***
ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΕΣ ΛΙΡΕΣ ΠΡΟΙΚΑ (Η ΠΡΟΞΕΝΕΙΑ)
(Τραγούδι του 1952, του Μανώλη Χιώτης – με την Ελένη Λαμπίρη και τον Μαν. Χιώτη)
Ήρθ’ ένας φίλος μου καλός
και προξενειά μου κάνει
ν’ αφήσω τα τραβήγματα
-ώιντε βρε- να βάλω πια στεφάνι.
Πεντακόσιες λίρες προίκα
όμορφη και πιτσιρίκα.
Όμορφη και πιτσιρίκα
πεντακόσιες λίρες προίκα.
Κεραυνοβόλος έρωτας
ρε φίλε μ’ έχει πιάσει
τέτοια λαχεία πέφτουνε
-ώιντε βρε- στη φέξη και στη χάση.
Πεντακόσιες λίρες προίκα…
Η πεθερά μου μ’ αγαπά
της έχω μπει στο μάτι
τέτοιο γαμπρό πού θα τον βρει
-ώιντε βρε- μάγκα κι αριστοκράτη.
Πεντακόσιες λίρες προίκα…
***
ΜΟΛΟΓΑ ΤΑ
(Το πασίγνωστο πια τραγούδι του Άκη Πάνου, με τον Μιχάλη Μενιδιάτη, από το θρυλικό LP ΣΕΙΣΜΟΣ – 1978)
Ποντάρει άλογο κουτσό
και φέρνει πεντακόσια
κι εγώ ποντάρω σ’ αετό
και χάνω κάπου τόσα.
Μολόγα τα, μολόγα τα
τα φράγκα μοιρολόγα τα.
Τι γίνανε μολόγα τα
χορτάρι για τ’ αλόγατα.
Σηκώνει τον ιππόδρομο
μ’ ένα παλιό κοσάρι
κι εγώ αδειάζω καφετιά
και γίνονται κριθάρι.
Μολόγα τα, μολόγα τα…
Βρ’ αν θέλει η τύχη η στραβή
στα φέρνει και στα δίνει.
Αλλιώτικα σε κυνηγά
στα παίρνει και σε γδύνει.
Μολόγα τα, μολόγα τα…
Μισιρλού... said
Ααααα… δεν σας είπα και το οικογενειακό ανέκδοτο!
Ο πεντάχρονος ανηψιός μου, πριν χρόοοονια, μου λέει βιαστικά τα Κάλαντα και -σε στυλ: άντε να τελειώνουμε- ζητάει βεβαίως τα δεδουλευμένα.
Η θεία : Τι να σου δώσω βρε… τώρα που με συγκίνησες; Πεντακοσάρικο ή κανα χιλιάρικο;
Ο μικρός: Πεντακοσσσσιιιιάαααααρικο καλέ! Πιο μεγάλο είναι !!!
😆
sarant said
Μισιρλού, μιλ μερσί, είσαι θησαυρός!
(Αυτό με τα δίστιχα του 1931 δεν το ήξερα)
JustAnotherGoneOff said
Ψάχνω στο ιντερνέτ για καμιά «πλήρη» έκδοση των 500 εκατομμυρίων της Μπεγκούμ και είμαι απογοητευμένος… παλιά το είχα νομίζω σε εκδόσεις Δαρεμά. Μήπως κατά τύχη έχει κανείς υπόψη του καμιά αξιοπρεπή έκδοση;
Και τέλος πάντων, καμιά σοβαρή προσπάθεια να ξαναμεταφραστούν τουλάχιστον τα μεγάλα τα έργα του Βερν, πέρα από κάτι καιροσκοπικές να το πω προσπάθειες, δεν αναλαμβάνει κανένας καλός εκδότης; Τόσο ντεμοντέ κατάντησε ο Βερν;
Μισιρλού... said
Να ‘σαι καλά Νικόλα, που τα εκτιμάς και τα απολαμβάνεις!
***
Αλλά, σε αυτά τα δίστιχα έχω για χρόνια μιαν απορία, που ακόμα δεν την έχω λύσει… Στο :
που ‘φαγα στο δέκα δύο -βρε!- απ’ την χωροφυλακή
Τι είναι αυτό το δέκα δύο, άραγε;
102 τμήμα;
10-2 βάρδια;
Μόνο εκεί πάει η σκέψη μου, αλλά ακόμα τίποτα από τεκμήρια…
JustAnotherGoneOff said
Μισιρλού, πέρα από τις εξαιρετικές γνώσεις σου στο ρεμπέτικο, να πω ότι μου αρέσει το άβατάρ σου!
Stazybο Hοrn said
Άλλοι είναι οι καταχωρισμένοι πότες του μπλογκ, αλλά, συμπαθάτε με· εγώ ξέρω για εικοσπενταράκι, πενηνταράκι, κατοσταράκι στο ούζο, να αναφέρονται σε δράμια, και για μισοκάρικο, συσκευασίες που διατηρήθηκαν και επί μετρικού συστήματος. Πεντακοσάρια και τέτοια, δεν πρόλαβα να εκσυγχρονιστώ…
JustAnotherGoneOff said
#32 Stazybο Hοrn, θες να πεις γεννήθηκες αργά σε ένα κόσμο ήδη αρχαίο (κάπου είναι ατάκα στον Αστερίξ).
sarant said
Μισιρλού, το δέκα δύο κι εμένα με προβληματίζει.
Δεν το έχει κανένα λεξικό της αργκο που κοίταξα.
Λογικά, το τμήμα είναι πιο πιθανό, αλλά… 10/2, τι;
Stazybο Hοrn said
#33, απλώς πεντακοσάρι και μπουκάλι, μόνο σε εμφιαλωμένο νερό το συνάντησα.
Alfred E. Newman said
Ρώτησa έναν γέροντα στο δωμάτιο και μου είπε τα εξής σχετικά με τους προβληματισμούς και τις αναφορές σας.
1.Πεντακοσ(ι)άρα ήταν η μεγάλη μπουκάλα που περιείχε 500 δράμια ή μισό γαλόνι, δηλαδή μια οκά και ένα τέταρτο. Χοντρικά 1,5 λίτρο σημερινό.
2. Χιλιάρα, φυσικά, το διπλάσιο δηλαδή 1000 δράμια κοκ.
Ο γέροντας έχει αγοράσει πολλές φορές πεντακοσάρα κρασί από μαγαζί που είχε βαρελίσιο κρασί και ξύλα και κάρβουνα. Σα να λέμε θέρμανση ατομική και του περιβάλλοντος. Χιλιάρα (που συνήθως ήταν νταμιτζάνα με πλέγμα προστασίας), δεν αγόρασε ποτε γιατί δεν μπορούσε να την μεταφέρει. Αυτά φυσικά ως το 1959 οπότε καταργήθηκε η οκά.
3. Τώρα για το δέκα-δύο μπορεί να εισφέρει μόνο την πληροφορία ότι αναφέρεται σαφώς σε «δώδεκα». Για τα υπόλοιπα ψάξτε και εσείς λιγουλάκι. 😆
π2 said
Μια που η Μισιρλού ανέλαβε την ελληνική μουσική, εγώ να πω τις ευχές για μακροημέρευση με κάτι ξένο:
Δυστυχώς δεν βρήκα μια καταπληκτική διασκευή από ένα συγκρότημα του οποίου ο τίτλος μου διαφεύγει τώρα. (a bad case of Openheimer).
Κορνήλιος said
στό ‘πα καὶ στὸ ‘πα δύο
στό ‘πα χίλιες δέκα-δύο
δὲν λέει ὁ Ῥασούλης;
Alfred E. Newman said
Και για σύγχρονη χρήση του «δέκα-δύο»απευθυνθείτε στο Μανόλη Ρασούλη για την ερμηνεία. 😀
Alfred E. Newman said
Πιδύο πάρε τούτο. Και εσύ Κορνήλιε εισέπραξες το δικό σου πριν λίγο.
Κορνήλιος said
http://books.google.gr/books?id=6I88AAAAIAAJ&pg=PA462&lpg=PA462&dq=%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CF%8D%CE%BF&source=bl&ots=czio1vL7So&sig=sVbxRLW4R6wpWUzui-Vf_LIvkjg&hl=el&ei=lSnbS5SZL4SQOOHsmboP&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CAYQ6AEwAA#v=onepage&q&f=false
Stazybο Hοrn said
π2 μήπως εννοείς Peter Paul and Mary; Αν δεν έλεγες συγκρότημα θάλεγα και Baez…
Stazybο Hοrn said
Αλφρέδο, καλά τα ξεκαθάρισεις με τη σειρά σου. Αφού έκανες σαφή τη μονάδα μέτρησης συμφωνώ. Στα μέρη μου ούζο βγάζαμε -και πίναμε, κι όχι κρασί, εξ ου και οι αναφορές μου.
JustAnotherGoneOff said
Κορνήλιε, είσαι σίγουρος ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί Ψαλμοί;
2 ὅτι ἰδοὺ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐνέτειναν τόξον, ἡτοίμασαν βέλη εἰς φαρέτραν τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν σκοτομήνῃ τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.
http://www.myriobiblos.gr/bible/ot/chapter.asp?book=24&page=10
Πρόσεχε πως γουγλάρεις…
π2 said
Στάζυ, όχι, καναδικό συγκρότημα της δεκαετίας του 90 εννοούσα, που είχε ηχογραφήσει τον δίσκο σε εκκλησία. Παρεμπιπτόντως, γιατί δεν μου βγαίνουν τα γιουτιουμπάκια; Εnter enter url enter enter δεν είναι;
JustAnotherGoneOff said
Ρώτησα ένα φίλο για το δέκα δύο, δεν έχει απολύτως καμία σχέση με θρησκευτικά και λοιπά και μου λέει ότι οπωσδήποτε αφορά κάποιο κάποιο κωδικό στρατιωτικού ή πολιτικού γραφείου/κάποιο νόμο ή κανονισμό εκείνης της εποχής. Το ψάχνει και θα μου πει.
Stazybο Hοrn said
cowboy junkies; (πολυαγαπημένοι)
π2 said
Νομίζω πως είναι σίγουρος ότι αυτοί δεν είναι οι πραγματικοί Ψαλμοί, κυρίως γιατί παραπέμπει στα Παραλειπόμενα και όχι στους Ψαλμούς. 🙂
Stazybο Hοrn said
(#45 έτσι είναι, αλλά μερικές φορές γανιάζει ανεξήγητα· και δεν είναι επειδή έχει απαγορέψει ο uploader το embedding)
Κορνήλιος said
#44 Ψαλμοί; ὁ λίκνος μου παραπέμπει στὸ Α’ Παραλειπομένων 25, 9 κ.ἑ.! ἔτσι τὸ ἔδωκα κι ἔτσι μοῦ τὸ ἀνοίγει!
Liarak said
Αν αυτό είναι το Τσινκουετσέντο της Fiat πολύ σύντομα σε βλέπω με τζιπάρα οχτακύλινδρη πολλών κυβικών…
π2 said
Cowboy junkies, ναι, την ευχή μου. Και μια που δεν βρίσκω το 500 miles:
Immortalité said
@32 Άλλοι είναι οι καταχωρισμένοι πότες του μπλογκ αυτό με τα αρχεία και τις καταχωρήσεις έχει αρχίσει να με αγχώνει λιγάκι 😉
@ 29 Ιάγο νομίζω ότι το έχω στις εκδόσεις «Αγκυρα» ή «Αστήρ» μικρό σκληρό χαρτόδετο. Αλλά δεν είμαι σίγουρη και ειναι στην παιδικη βιβλιοθήκη σε άλλο σπίτι…
Stazybο Hοrn said
#52 όπως είπα είμαι μέγας οπαδός (bootleg με το κιλό), αλλά 500 miles δεν θυμάμαι. Μήπως εννοείς 200 More Miles; ή το Miles From Our Home;
#53 μην αγχώνεσαι, βρε. Στο μυαλό μας τα κρατάμε. Κι όπως είπε ο π2, είναι έρμαιο στις ορέξεις του Γερμανού…
JustAnotherGoneOff said
@53 Immortalité
Μην μου μιλάς για τις παλαιολιθικές εκδόσεις Αστήρ (+ Άγκυρα) και Αποσπερίτη.
🙂 🙂 🙂
Με κάθε σεβασμό.
Immortalité said
@ 54 παρ.2 Φοβάμαι ότι μερικοί απο σας έχετε πολύ καλή μνήμη 😉
Immortalité said
@ 55 Καλά Ιάγο μη θυμώνεις! Τοτε που αγόρασα όλο τον Ιούλιο Βέρν με ό,τι έβγαλα από τα κάλαντα αυτές κυκλοφορούσαν. Δεν είχα και πολλές επιλογές… 🙂
π2 said
😳
To Οπενχάιμερ ήταν ολοκληρωμένο.
Stazybο Hοrn said
παρεπιφτού, νικοκύρη, άμα διορθώσεις την ανάρτηση, και γράψεις -σε HTML editor mode-
[archives]
, τότε πολύ απλά θα έχουμε επικαιροποιημένη απλή -αλλά hot- λίστα των 500 αναρτήσεων.Για περισσότερα, εδώ κι εδώ…
JustAnotherGoneOff said
@Immortalité, με αυτές τις εκδόσεις μεγάλωσα κι εγώ αλλά πλέον οι απαιτήσεις μου έχουν φτάσει σε κάποια ιουλιοβερνικά ουράνια 🙂
Καμία παρεξήγηση από μέρους μου. Απλά λέμε τη σκληρή αλήθεια: ο Βερν απαιτεί σωστές και καλές πλήρεις μεταφράσεις.
Παράδειγμα:
Ο Ματίας Σαντόρφ, ούτε διακόσιες σελίδες στον Αστέρα. Κι όμως τον είχα (νομίζω πάλι από Δαρεμά) σε μετάφραση πάνω από 500 σελίδες, αυτό το απολαυστικότατο έργο είναι ένας έξοχος φόρος τιμής στον Κόμη Μοντεκρίστο του Δουμά. Το πως το έχασα αυτό το βιβλίο, είναι μεγάλη και πονεμένη ιστορία.
JustAnotherGoneOff said
Να συμπληρώσω για τον Ματίας Σαντόρφ, στην πρωτότυπη γαλλική εκδοχή ήταν δύο τόμοι. Στον Αστέρα ούτε 200 σελίδες…
Immortalité said
@ 60 & 61 Πρέπει να χεις δίκιο γιατί αρκετά από αυτά τα ξαναδιάβασα πολύ αργότερα στα γαλλικά και δεν συμφωνούσαν με τις παιδικές μου αναμνήσεις. Αλλά δεν τα ξανάψαξα ποτέ στα ελληνικά για να ξερω…
Μισιρλού... said
@31, Just… Ευχαριστίες.
Το αβαταράκι κάπου το τσούρνεψα, αλλά το επεξεργάστηκα στα γούστα μου!
@36
Μπαρμπα-Αλφ… Πόσο δίκιο έχετε, πάντα!!!
Μόλις πήρα τηλέφωνο έναν πολύ παπουλάκο (όχι σαν εσάς, που το 1959 δε μπορούσατε ούτε να κουμαντάρετε μια χιλιάρα νταμιτζάνα…) που βεβαίωσε τα λεγόμενά σας.
Αλλά με τη σημείωση πως: με την κατάργηση των δραμιών, ουγγιών και οκάδων παρέμεινε -λέει- η παραγγελιά για 500άρα πια στο μισό του κιλού.
Για να νιώθουνε πως ακόμα μπορούν να πίνουν πολύ !!!
[Τα βέβαίωσα όλα με τον μετατροπέα]
*** Καπηλειά-καρβουνιάρικα μέχρι κι εγώ πέτυχα καλέ ! Και μάλιστα, ακόμα θυμώνω με τον εαυτό μου, που είχα δισταγμό και δεν έκλεψα από ένα κλεισμένο πια την ταμπέλα του.
Την πήρε η σκουπιδιάρα προφανώς… Άσε… Μόλις το αντίκρυσα κατεδαφισμένο, ψιλοβούρκωσα…
Δεν κατάλαβα στο δέκα-δύο τα «περί θρησκευτικά». Το ‘χασα…
Πάντως, σίγουρα δεν θα ‘ναι ο 12ος όροφος της ΓΑΔΑ !!!!
😛
sarant said
Σας ευχαριστώ για τα διάφορα δωράκια.
Στάζιμπε, με βάζεις σε σκέψεις…
Jago, μπορεί και να μην έχω διαβάσει τον Ματίας Σάντορφ. Να το δοκιμάσω τώρα στα γεράματα ή θα με απογοητεύσει;
JustAnotherGoneOff said
Το πρόβλημα τώρα είναι ότι θα πρέπει να μάθω γαλλικά για να διαβάζω με εφηβική απόλαυση Βερν και Δουμά αλλά να μην έχω απαιτήσεις για τον Μποντλέρ πχ.
Ποτέ δεν είναι αργά αλλά τεσπά.
JustAnotherGoneOff said
Νικοκύρη, εφόσον κατέχεις τα γαλλικά σου συνιστώ οπωσδήποτε Ματίας Σαντόρφ. Θα δεις με άλλο μάτι τον κόμη Μοντεκρίστο.
sarant said
Jago, εντάξει τότε, θα δοκιμάσω.
Στάζιμπε, με βάζεις σε δίλημμα. Η επιλογή [archive] δίνει μια λίστα των 500 ποστ με χρονολογική σειρά, όχι αλφαβητική, ενώ εγώ κάθομαι και φτιάχνω μια πιο σένια, με αλφαβητική σειρά και με πληροφορίες για τα ποστ, αλλά βέβαια μού παίρνει ώρες πολλές, οπότε αυτή τη στιγμή είμαι τρεις μήνες πίσω. Τι να κάνω;
JustAnotherGoneOff said
Νικοκύρη, σκέψου και τη «Σφίγγα των Πάγων». Είναι η συνέχεια της «Αφήγησης του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ» του Έντγκαρ Άλαν Πόε (ή Πόου, όπως διάολο προφέρεται). Ο διάολος ο Βερν ήξερε να κάνει άψογα σήκουελ.
Stazybο Hοrn said
Έχεις να συμπληρώσεις μόνο τρεις μήνες κι έχεις έτοιμους τίτλους και λινκ. Αν θυμάμαι καλά βάζεις και λέξεις κλειδιά και κατηγορίες; Σαν να θυμάμαι ότι σούχα στείλει και κάτι την άλλη φορά; Άμα θες πες μου λεπτομέρειες σε μέιλ, νομίζω μπορώ να σε βοηθήσω να κάνεις πιο γρήγορα τη δουλειά που θες… αν ναι το βρήκα…
Stazybο Hοrn said
«α, ναι», όχι «αν ναι» που έγραψα
Immortalité said
@ 65 Ιάγο για τον Βερν και τον Δουμά ίσως χρειαστεί, αλλά τα «Ανθη του Κακού» κυκλοφορούν σε μια δίγλωσση έκδοση από τις εκδόσεις Γκοβόστη, σε μετάφραση Δέσπως Καρούσου. Σύμφωνα με την έκδοση πρόκειται για το σύνολο των ποιημάτων, ακόμα και αυτών που κόπηκαν από την πρώτη έκδοση του 1857. Από μια πρώτη ανάγνωση (οκτώ ποιήματα) η μετάφραση είναι αξιοπρεπής. Δεν έχω υπόψη μου άλλη ελληνική έκδοση.
Μισιρλού... said
Βρε Στάζυ μου, βοήθησέ τον και στο ευρετήριο!
Χτες ήθελα να βρω πού στα κομμάτια έγραψα για τα χάπια PINK και ακόμα δεν έχει βρεθεί τίποτα…
Δε μπορεί να έχει και ευρετήριο που να περιλαμβάνει και τα ποστ;
Stazybο Hοrn said
#72 http://tinyurl.com/2v2cjyt
π2 said
Α, βρήκα κι άλλο με 500. Τόσα δολάρια περίπου πιάνει η Ελλάδα στο e-bay. 😀
Δημήτρης said
Καλησπέρα, κ. Σαραντάκο
Έυχομαι να τα χιλιάσετε και να τα τρισχιλιάσετε, τουλάχιστον!
Για το καλό που λένε, αναφέρω τη γνωστή φράση: «που ‘χε τα χίλια πρόβατα, τα πεντακόσια γίδια», αναφέρονταν σε καλό νοικοκύρη, και μια αργκοτκή για το πεντακοσάρικο με τον Καποδίστρια: (πρασινο)γκούστιαρας, λόγω της χρωματικής ομοιότητας. Η μεγεθυντική κατάληξη υποδηλώνει την αξία του χαρτονομίσματος κάποτε. Τώρα δεν αξίζει ούτε δίευρο. Τη φράση «τον τσέπωσες το γκούστιαρα» έλεγε ένας μπάρμπας μου.
Δείτε την ομοιότητα με την πράσινη σαύρα:http://3.bp.blogspot.com/_JT1rnQ0Q4dU/ShgJD5S5NrI/AAAAAAAAA9c/-U3lRjBL568/s1600-h/DSCN2981.JPG (πεντακοσάρικο)
http://www.aquaworld-crete.com/images/balkan-green-lizard.jpg (σαύρα)
Stazybο Hοrn said
και γι’ αυτούς τους 6+1 που έχουν τα σχόλια του μπλογκ καμμένα στο google reader:
https://www.google.com/reader/view/#search/%CF%87%CE%AC%CF%80%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%BA/0/feed%2Fhttp%3A%2F%2Fsarantakos.wordpress.com%2Fcomments%2Ffeed%2F
Μισιρλού... said
@73
Βρε Στάζυ μου… Πώς σε θαυμάζω ❗ Πώς σε θαυμάζωωωω ❗ ❗ ❗
Μερσώ σας πολύ ❗
Stazybο Hοrn said
Με το τσιγκέλι τα βγάζω… Αυτό ψάχνεις, Μισιρλού
JustAnotherGoneOff said
@Immortalité
Α όχι η μετάφραση της Δεσπώ Καρούσου. Την έχω την ούτως ή άλλως άψογη έκδοση και παλιότερα τη συζητάγαμε με τον Νικοκύρη με αφορμή το Άλμπατρος. Δεν είναι καλή, το αυτό συμπέρασμα (βαριέμαι να ψάχνω το σχετικό λινκ, αύριο θα στο βρω διότι πάω τώρα για νάνι τάιμ) προκύπτει κι από πολλές αντιδράσεις (που πάλι βαριέμαι να τις ψάχνω) για τη μεταφραστική δεινότητα του έκαστου μεταφραστή. Γεγονός είναι ότι το Άλμπατρος δεν αποδόθηκε καλά, πόσο μάλλον το σύνολο του έργου από την Καρούσου, δεν το λένε μόνο οι σαραντάκιοι φίλοι αλλά και δύο εντελώς άσχετοι με τον Σαραντάκο γαλλοτραφείς γνωστοί μου.
Νάνι τάιμ.
Immortalité said
@ 77 Μισιρλού ο Στάζυ δεν είναι κάτι σαν ο Πάπυρος Λαρούς της τεχνολογίας; Τον ρωτάς; Ξέρει! 😉
Alfred E. Newman said
@63 Μισιρλού,
«(όχι σαν εσάς, που το 1959 δε μπορούσατε ούτε να κουμαντάρετε μια χιλιάρα νταμιτζάνα…) »
Δεν τσιμπάω δεδομένου ότι εγώ είμαι ο εφευρέτης της μεθόδου εντοπισμού ηλικιών (θυμάσαι βέβαια!). 😈
Stazybο Hοrn said
😳 Χαζέψτε με κάτι ανώτερο….
http://www.wolframalpha.com/input/?i=1+oka
Immortalité said
@ 79 Για ποια άψογη έκδοση μιλάς; Στα ελληνικά; Εγώ έχω την έκδοση της Πλειάδας και αυτή της Καρούσου την πήρα αλλάζοντας ένα βιβλίο δώρο. Δεν μου είπαν οτι υπάρχει άλλη έκδοση. Η αλήθεια είναι ότι ζήτησα δίγλωσση για να μην τραβάω δύο βιβλία ταυτόχρονα. Ονειρα γλυκά και περιμένω αυριο το λινκ και την άψογη έκδοση…
JustAnotherGoneOff said
Stazybο Hοrn, ΛΟΛ!
Ας πάρει λοιπόν τα πεντακόσια ο Νικοκύρης
http://www.wolframalpha.com/input/?i=500
JustAnotherGoneOff said
@Immortalité, πάντα μιλάμε για την έκδοση του Γκοβόστη, που επίσης είναι πολύτιμα δίγλωσση για τους γαλλοτραφείς.
Χασμ. Τα λέμε αύριο, ζαλίστηκα πια.
Stazybο Hοrn said
jago, φυσικά. Να του βάλουμε και πιο δύσκολα, βέβαια:
http://www.wolframalpha.com/input/?i=weather+in+athens+greece+when+papandreou+died
ή
http://www.wolframalpha.com/input/?i=x3-2×2%2B3x-1
sarant said
Δημήτρη, σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, δεν ήξερα τη λέξη γκούστιαρας!
Ιμόρ, υπάρχει τουλάχιστον και η μετάφραση του Σημηριώτη. Βεβαια, είναι πιο παλιά. Νομίζω πως είχε κάνει κι ο Πρωτοπάτσης. Χωρίς αμφιβολία θα έχουν μεταφράσει και άλλοι τα Άνθη. Η μετφρ. της Καρούσου μου φάνηκε πολύ κακή, ίσως όμως κάτι μου ξεφεύγει.
Δες πάντως το Άλμπατρος
http://www.sarantakos.com/language/par-albatros.html
και το Σπλην:
http://www.sarantakos.com/language/par-spleen.html
sarant said
82: Μόνο που η οκά δεν είναι 1,3 κιλά.
Immortalité said
@ 82 Ανώτερο; Δηλαδή άμα το ρωτησεις πως βάζεις ανω τελεία, ξέρει; 😉
JustAnotherGoneOff said
Πατάς·το·alt·και·ταυτόχρονα·πληκτρολογείς·το·0183.
Immortalité said
@ 90 Ιάγο τώρα το ξέρω, αστειάκι για τον Στάζυ ήταν. (Εσύ δεν πήγες για ύπνο;) 🙂
Νίκο μερσί για τα ποιήματα, θα τα δω με ησυχία. Η αλήθεια είναι πως δεν εχω διαβάσει καθολου γαλλική ποίηση απο μεταφραση και δεν εχω υπόψη μου ποιος έχει μεταφράσει τί… 😳
MacK said
Κι άλλα 500…
Μιχάλης Νικολάου said
…και τα 500 μίλια της Ινδιανάπολης (Indy 500) ή της Ντεϊτόνα
Μπουκανιέρος said
«Περιέργως, η φράση δεν υπάρχει στο slang.gr –ίσως απ’ αυτό μπορούμε να υποθέσουμε ότι δεν λέγεται και τόσο πολύ στις μέρες μας.»
Ενώ όλες οι άλλες φράσεις που έχει το σλανγκ λέγονται πολύ, ε;;
Μπουκανιέρος said
71-87
Ναι, του Γιώργου Σημηριώτη ήταν η κλασική – και στην εποχή της νιότης μας και πριν απ’ αυτή. (Αμφιλεγόμενη πάντως.) Την έχω στις εκδόσεις «Χρυσή(ς) Δάφνη(ς)», χ.χ. Ο Σημ. είχε μεταφράσει και πολλά άλλα από γαλλικό 19ο, μου βρίσκεται τουλάχιστον ένας Νερβάλ – δίγλωσσος μάλιστα. Εκδόσεις Καραβία αυτός, νομίζω.
Αυτή την καινούργια που λέτε, δεν την ξέρω.
Μπουκανιέρος said
53 κ.α.
Για τις εκδόσεις «Αστήρ» του Βερν, τα είχαμε πει σε άλλο νήμα πριν αρκετό καιρό.
Είχανε στιλ εκείνα τα κόκκινα βιβλιαράκια (με ντύμα που έβγαινε) – πριν κάνουνε τα μοντέρνα εξώφυλλα-χάλια. Κι οι χαλκογραφίες «εποχής», παρότι δεν ήταν του γούστου μου, σε συγκινούσαν.
Αλλά ήταν αγρίως πετσοκομένες συντομεύσεις – σταθερά κάτω απ’ το μισό του πρωτότυπου.
Για τη δεκαετία του ’60, ψηφίζω τις εκδόσεις Πεχλιβανίδη -που ήταν μάλλον πλήρεις (ή περίπου)- αλλ’ άντε να τις βρεις. [Αν υπάρξει καλή προσφορά, πουλάω! 🙂 ]
Η Σφίγγα των Παγων ήταν το αγαπημένο μου. Αν μη τι άλλο, αποκεί έμαθα και τον Πόε.
Μπουκανιέρος said
Μιλάω μόνος μου όμως – που σημαίνει ότι πήγατε όλοι νωρίς για ύπνο για νάσαστε ορεξάτοι στις διαδηλώσεις. Θετικό.
Πέφτω κι εγώ.
Jimakos said
Μισιρλού... said
@88 (για τα @82 & 84 του Στάζυ και του Τζάγκο)
Νίκο, άστους να γελάνε! Μικρά παιδιά είναι δεν ξέρουν να πίνουν… θα ξέρουν να μετράνε;!
Τελικά, αν τα κάνανε σωστά θα διαπιστώνανε και θα μας λέγανε πως οι γέροντες, σίγουρα, με γαλόνια θα μιλάγανε παλιά!
Ορίστε… Μια σωστή ποσότητα για -σκέτο- πιώμα, περίπου 2 κιλών :
| 1.9 Kg
| 1.9 L (liters)
| 1.5 οκά
| 0.5 gallons
Μια χαρά !!! Αυτό θα ‘ναι εντέλει.
***
@94
Μπουκανιέρ… Καλά πουλάκι μου, εσύ δεν ζεις εδώ για να ακούς αυτή τη γλώσσα, που περιγράφει το slang.gr;!
Τιγκανά… Έχω αύριο πρωινό εγερτήριο κι είμαι πολλή δύσκολη στη λαζαρική!
(απλό είναι)
😯
***
Καλή, λαμπερή και αγωνιστική Πρωτομαγιά!
(αύριο θα απεργώ και δεν θα έρθω προς τα ‘δω)
🙄
Immortalité said
@ 95-97 Η καινουρια έκδοση του Γκοβόστη γενικά είναι πολύ προσεγμένη. Για τη μετάφραση τώρα οι αρμοδιοι ξέρουν καλύτερα, εγώ απλώς είπα ότι είναι αξιοπρεπής έχοντας διαβάσει ένα πολύ μικρό δείγμα η αλήθεια είναι. Βέβαια τωρα που είδα και τις προηγούμενες παραπομπές του Νίκου αναρρωτιέμαι σε τί συνίσταται η καλή μετάφραση ενός ποιήματος… Αλλά μάλλον αυτό δεν είναι του παρόντος νήματος (έκανα και ρίμα!).
Ποσο πουλάς τον Βέρν; να το συζητήσουμε 😉 Τη Σγφίγγα των πάγων δεν την έχω διαβάσει και μόλις αυξήθηκε η λίστα των προς αναγνωση με μια μικρή αναδιάρθρωση στην προτεραιότητα… Και μια και μιλάμε για Βερν, Ποε και Μποντλέρ το ποίημα Le Revenant δεν θυμίζει τη «Βερενίκη» του Πόε; Οταν πρωτοδιάβασα το ποίημα νόμιζα ότι ο Μποντλέρ είχε διαβάσει το διήγημα…
(Παρεπιπτόντως Νίκο, τώρα που έγραφα το σχόλιο είδα τη μετάφραση της Καρούσου στο ποιήμα και έχεις δίκιο νομίζω. Δεν είναι καθόλου καλή…)
Μισιρλού τί μου θυμισες με το «Τιγκανά» 🙂
Stazybο Hοrn said
Από δω θα έχουμε καμιά ανταπόκριση;
Αγγελος said
Αθανασία (100), O Μποντλέρ όχι μόνον είχε διαβάσει, παρά και είχε μεταφράσει όλα τα διηγήματα του Πόε, και μάλιστα καλύτερα από το πρωτότυπο. (Μποντλέρ ήταν αυτός…) Οπότε είναι πιθανότατο να εμπνεύστηκε από τον Πόε το ποίημα που λες.
Immortalité said
@ 102 Αγγελε δίκιο έχεις αλλά τότε που το διάβασα το ποίημα ήμουν μικρή και δεν τα ήξερα όλα αυτά…
Εννοείς ότι προτιμάς να διαβάζεις Πόε από μετάφραση Μποντλέρ παρά στο πρωτότυπο; 🙂
Αγγελος said
Δεν τα ήξερες αυτά, αλλά μάντεψες σωστά. Συγχαρητήρια!
Κι εγώ πρώτα διάβασα τις μεταφράσεις του Μποντλέρ (χωρίς να ξέρω τί εστι Μποντλέρ, απλώς συνέβη να υπάρχουν στο σπίτι μας οι Nouvelles histoires extraordinaires) και πολύ αργότερα, μεγάλος πια, λίγα μόνον από τα πρωτότυπα του Πόε. Και χωρίς να μπορώ τώρα να το τεκμηριώσω, έχω την εντύπωση πως ο Πόε έχει στο στυλ του έναν κάποιο στόμφο, που τον διόρθωσε με το αλάνθαστο γούστο του ο μεταφραστής…
Alfred E. Newman said
@ 29 Jago
Σου κάνει αυτή;
http://www.gutenberg.org/etext/4968
Δύτης των νιπτήρων said
Jago 29, ωραία παρατήρηση. Εγώ έχω την παλιά σειρά του «Αστέρος», πού να τη βρεις τώρα… Θα σ’αρέσει αυτό, του Ρακάσα: http://rakashaz.blogspot.com/2010/04/arne-saknussemm.html
Immortalité said
@ 104 Καλά βρε Άγγελε δεν έκανα και καμιά σπουδαία μαντεψιά! Μια υπόθεση που βασίζεται σε μια αίσθηση. Πουθενά δηλαδή. Πάντως οι πρώτες εντυπώσεις και αναγνώσεις μας ακολουθούν πάντα. Εγώ πάλι δεν θα λεγα ότι ο Πόε έχει κάποιο στόμφο. Αλλά θα μου πεις εγώ τον ερωτεύτηκα με την πρώτη ανάγνωση. Και να είχε δεν θα το πήρα χαμπάρι… 🙂
Ιάγο ελληνική έκδοση δεν ψάχνεις ή λάθος κατάλαβα;
Δύτη για ξάνοιξε τι λέει ο Ιάγος στο 55 & 57 & 60 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Ωχ, είδες για να λείπω δυο μέρες, πάω να κάνω και τον έξυπνο. Ούτε τους καταχωρισμένους πότες του Στάζυ είχα πάρει χαμπάρι. 😦
Immortalité said
@ 108 Δύτη μη σε παίρνει από κάτω. Ο Στάζυ (και όχι μόνο) μπορεί να έχει
ντοκουμέντα για όλους μας αλλά αλλά δείχνει εχέμυθος 😉
Παρεμπιπτόντως ψήφισα, (για να μην αγχώνομαι και γω και μερικοί άλλοι ότι θα χάσω την προθεσμία) και γυρίζω στο κλουβί μου… 😦
Σκύλος τ. Β.Κ. said
Σχετικά με την έκφραση «Πέσανε τα καράβια του έξω», σκέφτομαι ότι η ζωή μιμείται την τέχνη. Διαβάζω στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία» ότι το σαββατοκύριακο «προσάραξε η εικοσάμετρη θαλαμηγός του Λαναρά». Ναι, αυτού που αφού άφησε στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενες της Νάουσας (και μετά και της Βουλγαρίας), είπε να πάει μια βολτούλα μέχρι τον Πόρο με τη θαλαμηγό του. Αγγλικής σημαίας, εννοείται!
sarant said
Σκύλε ΒΚ, σ’ ευχαριστώ.
Είχα κι εγώ έναν γνωστό που είχε βιοτεχνία και προσπαθώντας να τη σώσει πούλησε το σπίτι του. Δεν του έκοψε να αγοράσει θαλαμηγό, όπως ο Λαναράς. Τελικά, καλά λένε, αν είσαι έξυπνος προοδεύεις στη ζωή.
Σκύλος τ. Β.Κ. said
Ναι, έχω κι εγώ έναν τέτοιον φίλο, που πούλησε το σπίτι του για να αποζημιώσει τις εργαζόμενες, όταν έκλεισε η βιοτεχνία του.
Διάβαζα τις προάλλες κάτι απομνημονεύματα από τον Εμφύλιο, όπου αναφερόταν η μάχη της Νάουσας, κατά την οποία ο ΔΣΕ κατείχε επί δυόμιση μέρες την πόλη. Μπούκαραν στο σπίτι των Λαναράδων (προφανώς, παπού του ως άνω), πήραν τρόφιμα, κουβέρτες και παπούτσια κι έφυγαν, χωρίς να πειράξουν ούτε τρίχα των ενοίκων.
Τι κάθομαι και σκέφτομαι τώρα, θα μου πεις…
Bast Atma said
Πάντως, ο παπούς μου έλεγε ότι τα μισά της χιλιάρας είναι 640κιλά (χιλιάρα λεγόταν το φορτίο των 1000 οκάδων)
Stelios Kornes said
Στην ταινια »Τα τέσσερα σκαλοπάτια» (1951, Σεναριο Γεωργιου Ασημακοπουλου) περιπου στο 3′:50″ η φραση χρησιμοποιειται διαφορετικα. «Σιγα μην κατσω να στεναχωριεμαι» περιπου, θα ελεγα…
– Με τ’ αστεια σας ξυπνησατε πρωι-πρωι.
-Α, τα μισα της χιλιαδας πεντακοσα.
Stelios Kornes said
Δε βλεπω να εχει απαντηθει, αν και εχουν περασει τοσα χρονια… Το «δεκα δυο» πρεπει να ειναι το λεγομενο νουμερο στις βαρδιες δεσμοφυλάκων των κρατητηριων – απο τις 10 ως τις 2. Οπως ειχαμε στο στρατο τα «νουμερα» σκοπιας, το «δωδεκα δυο», το γερμανικο «δυο τεσσερις», κλπ. 🙂