Ένα αλλιώτικο ποιητικό κουίζ
Posted by sarant στο 8 Δεκεμβρίου, 2010
Ποιητικά κουίζ έχουμε κάνει ως τώρα δυο (εδώ το πρώτο και εδώ το δεύτερο) -και στα δυο σας είχα βάλει ένα ποίημα και σας είχα ζητήσει να βρείτε τον ποιητή (στη μια περίπτωση ήταν ο Στρ. Τσίρκας και στην άλλη η Λιάνα Κανέλλη), αλλά το σημερινό μας ποιητικό κουίζ είναι αλλιώτικο απ’ τ’ άλλα, αφενός διότι η ερώτηση που σας κάνω είναι επιφανειακά πιο ασαφής, αλλά και πολύ πιο εύκολο να απαντηθεί αν πάει εκεί το μυαλό σας, και αφετέρου επειδή το κουίζ δεν είναι παρά το πρελούντιο, η εισαγωγή για ένα άρθρο που θα ακολουθήσει. Με άλλα λόγια, όταν βρείτε τη λύση του κουίζ (ή όταν την πάρει το ποτάμι) θα ακολουθήσει, ίσως σε χωριστό άρθρο ίσως εδώ από κάτω, ένα άλλο κείμενο, φυσικά σχετικό με το θέμα του κουίζ.
Λοιπόν, θα σας δώσω ένα ποίημα και θα σας ζητήσω να βρείτε ποιο σπάνιο χαρακτηριστικό έχει, που το κάνει διαφορετικό (όχι καλύτερο!) από τη συντριπτική πλειοψηφία των ποιημάτων. Το χαρακτηριστικό αυτό δεν είναι γνώρισμα ποιοτικό, δεν αφορά το περιεχόμενο, όσο τη μορφή του ποιήματος. Αλλά είπα πολλά και φοβούμαι πως θα το βρείτε αμέσως (σάς έχει φοβηθεί το μάτι μου!). Ορίστε το ποίημα:
Δεν έχει φως εδώ, δεν έχει νήλιο
στης θύμησης το μυστικό λημέρι,
κρυψώνες βρίσκει ο νους ονείρων χίλιων
πόσο πολύν υπόφερε, δεν ξέρει.
Το στόμα σου φαρμάκι απ’ τα τσιγάρα,
στα μάτια σου του πόνου το σημάδι
κάπου μακριά, οχλοβοή κι αντάρα
νωπό, πηχτό, απόλυτο σκοτάδι
Μέρες ευτυχισμένες που θυμάσαι
ξέχνα τες –ανεπίστροφα περάσαν
των τύψεων αιχμάλωτος θε νάσαι,
των λογισμών που τόσο σε γεράσαν
Της βάρκας σου η μπερδεμένη ρότα
σ’ έβγαλε έξω από κάθε χάρτη
νοστάλγησες στροφή ξανά στα πρώτα
μα ’ταν στο μπούσουλα η βελόνα σκάρτη
Σαν πέρασαν ανώφελα τα νιάτα,
μπορεί το ελπίζεις γήρας να στα γερατειά τι θα σε δικαιώσει;
Τη ζήση αν είχες ζήσει στα γεμάτα
θα’ χες μι’ ανάμνηση που να σε σώσει
Της μοίρας το εφτασφράγιστο κιτάπι
λες νάχει κι άλλη μια, στερνή, σελίδα
ν’ αφήνει λίγο τόπο στην αγάπη;
(χτες ήρθα να σε δω κι όμως δεν σ’ είδα)
Γιαυτό λοιπόν τους δισταγμούς παράτα
δεν βγαίνει τίποτε όσο και να κλάψεις
στου βίου σου τη θλιβερή παρλάτα
ήρθε στιγμή το τέλος για να γράψεις!
Λοιπόν, τι το ασυνήθιστο έχει αυτό το ποίημα; Είναι κάτι πολύ ασυνήθιστο, αλλά είναι και μπροστά στα μάτια σας. (Δεν εννοώ το ότι είναι άτιτλο). Περιμένω απαντήσεις!
Προσθήκη: Ούτε τρεις ώρες δεν άντεξε το καημένο το κουίζ! Το Τεμπελόσκυλο βρήκε τη λύση.
Το ποίημα (δικό μου βέβαια) είναι μια μορφή λιπογράμματος, δηλαδή από κάθε στροφή λείπει ένα φωνήεν, από την πρώτη το Α, από τη δεύτερη το Ε, από την τρίτη το Η, και ούτω καθεξής έως το Ω που λείπει από την έβδομη.
Νέος Τιπούκειτος said
Εννοείς εκτός απ’ το ότι δεν έχει τίτλο; (Αλλά αυτό δεν είναι και τόσο ασυνήθιστο.)
sarant said
Ναι, εκτός από το ότι δεν έχει τίτλο 🙂
nikiplos said
καλημέρα… τρελλαίνομαι για τέτοια κουίζ…
Η αλήθεια είναι ότι δεν βρήκα κάτι ασυνήθιστο… χωρίς γκούγκλισμα μου ήρθε ο Καββαδίας στο νου ως δημιουργός και αν δεν υπήρχε η στροφή της βάρκας θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα ποίημα χωρίς θάλασσα, αστρολάβους και καρτίνια της μοίρας… 11σύλλαβο νομίζω έχω ξανασυναντήσει…
αυτά… περιμένω το … ποτάμι…
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Χρησιμοποιεί στίχους άλλων, παλαιοτέρων, ποιημάτων (π.χ.»νωπό, πηχτό, απόλυτο σκοτάδι», «της μοίρας το εφτασφράγιστο κιτάπι», «χτες ήρθες να με δεις κι όμως δεν μ’ είδες»…).
Πολύς Καββαδίας, πάντως.
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Με πρόλαβε ο/η 3!
bernardina said
Και το στόμα σου φαρμάκι απ’ τα τσιγάρα (Η Θανάσιμη Μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη)
(Της μοίρας) το εφτασφράγιστο κιτάπι (Το Δίχτυ)
(κόσμος, περιγελάσματα κι) οχλοβοή κι αντάρα (Ι. Πολέμης)
Αυτά χωρίς καφέ. Αν πιω, ίσως βρω κι άλλα 😆
Καλημέρα
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Δεν υπήρχε κι ένα παιδικό ποίημα του Σαμαράκη σε κουίζ;
(:Όχι μόνο Τσίρκας και Κανέλλη. Κι άλλες αριστερές δυνάμεις!)
Δύτης των νιπτήρων said
Έχω μια υποψία, αλλά επιφυλάσσομαι μέχρι το μεσημέρι.
sarant said
Οι στίχοι από παλιότερα ποιήματα υπάρχουν, αλλά δεν είναι αυτό το αξιοπερίεργο που εννοούσα.
Δύτης των νιπτήρων said
Ναι καλά, μέχρι να το γράψω με προλάβατε 😉
bernardina said
Πάντως κι ανάποδα μια χαρά διαβάζεται! 😆
Νέος Τιπούκειτος said
Είναι και ασυνεπής ως προς την αποφυγή της χασμωδίας ο ποιητής («έχει ν-ήλιο», «πολύ-ν υπόφερες», αλλά «έβγαλε έξω»).
Έχει και μπόλικες παρηχήσεις.
(Δεν το ‘χω, ρε γμτ, δεν το ‘χω.)
nikiplos said
Θα έλεγα μάλιστα αγαπητή Βερναρδίνη, ότι διαβάζεται από όποια στροφή θέλεις!!! (και με τυχαία σειρά…) 😉
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Βερναρδίνα, τι καφέ ήπιες;
bernardina said
Kαλημέρα Νίκιπλε! Καλώς σε βρίσκω κι εδώ!
Γιώργο, ένα κουβανέζικο χαρμάνι μούρλια!
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Έτσι εξηγούνται όλα!
patrinos said
απλά να πω μια Καλημέρα και να προσθέσω πως αυτό που νομίζω εγώ πρωτότυπο είναι πως ενώ μοιάζει με Καρυωτάκη όμως δεν είναι!
Ηρώ Διαμαντούρου said
συμφωνώ με Bernardina, διαβάζεται και ανάποδα.
sarant said
11-18: Εύστοχη η παρατήρηση αλλά δεν είναι αυτό που εννοούσα. Εκτός αυτού, έχει αρκετό υποκειμενισμό (όλα διαβάζονται ανάποδα) -εγώ ζητάω κάποιο χαρακτηριστικό που είναι αδιαμφισβήτητο.
Μια νύξη: Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό θα μπορούσε να είναι, π.χ., ότι ο πρώτος στίχος αρχίζει με το Α, ο δεύτερος με το Β κτλ. Δεν είναι αυτό, βέβαια.
bernardina said
Γιώργο (#16) έτσι εξηγούνται πολλά, αλλά όχι όλα! 😆
marulaki said
Εγώ φαντάζομαι ότι ψάχνουμε κάτι σαν ακροστοιχίδα, αλλά δεν τη βρίσκω! 🙂
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Μην προσπαθείς να με παρεκτρέψεις απ’ τα ποιητικά δρώμενα!
O. said
Xρησιμοποιούνται και τα 24 γράμματα, μήπως;;; :S
Τεμπελόσκυλο said
Από κάθε στροφή λείπει και ένα φωνήεν. Και μάλιστα με αλφαβητική σειρά…
Δύτης των νιπτήρων said
Ψηφίζω Τεμπελόσκυλο!
nikiplos said
moi aussi!
sarant said
Μπράβο στο Τεμπελόσκυλο, το βρήκε!
Το ποίημα (δικό μου βέβαια) είναι μια μορφή λιπογράμματος, δηλαδή από κάθε στροφή λείπει ένα φωνήεν, από την πρώτη το Α, από τη δεύτερη το Ε, από την τρίτη το Η, και ούτω καθεξής έως το Ω που λείπει από την έβδομη.
Σε λίγη ώρα θα ανεβάσω το δεύτερο άρθρο, που θα μιλάει για τα λιπογράμματα.
bernardina said
Πράγματι έτσι φαίνεται εκ πρώτης όψεως, όμως,
αν η σειρά των φωνηέντων είναι α, ε, η, ι, ο, υ, ω
στην πέμπτη στροφή υπάρχει εκείνο «το» γήρας που τα χαλάει όλα…
Δύτης των νιπτήρων said
http://www.futilitycloset.com/2010/12/02/the-siege-of-belgrade/
sarant said
28: Ωχ, τρύπα! Δίκιο έχεις -έβαλα ένα πρόχειρο μπάλωμα αν και δεν είναι πολύ ικανοποιητική λύση…
marulaki said
αν το γήρας γίνει ‘γηρατειά’;
Λευτέρης-Δικαίος said
Νίκο, στην πέμπτη στροφή υπάρχουν 2 «ο»: «…μπορεί το γήρας…». Θα πρότεινα μια μικρή τροποποίηση στον 2ο και στον 4ο στίχο:
Σαν πέρασαν ανώφελα τα νιάτα,
τα γερατειά θε να σε δικαιώσουν;
Τη ζήση αν είχες ζήσει στα γεμάτα
θα ‘χες ανάμνησες για να σε σώσουν.
sarant said
Λευτέρη, με τη λύση σου μπαίνουν άλλα όμικρον μέσα. Έβαλα ένα μπάλωμα.
Λευτέρης-Δικαίος said
Ωχ! Την πάτησα! Καλάααα!
bernardina said
Σαν πέρασαν ανώφελα τα νιάτα,
στα γερατιά τι θα σε δικαιώσει;
sarant said
Καλύτερο αυτό, υιοθετείται, ευχαριστώ!
bernardina said
Παρακαλώ, τιμή μου!
bernardina said
Mια ερώτηση μόνο, ορθογραφικού χαρακτήρα:
Βλέπω, κύριε Σαραντάκο, ότι βάλατε «γερατειά». Χωρίς να παίρνω όρκο, έχω την εντύπωση ότι είναι ή «γηρατειά» ή «γερατιά». Υπάρχει και… ανάμικτος τύπος;
sarant said
Δεν το σκέφτηκα πριν το γράψω, αλλά και το λεξικό (ΛΚΝ) «γερατειά» το έχει. Η κατάληξη -ειά νομίζω είναι ανεξάρτητη από το αν θα κάνεις λογιότερη ή λαϊκότερη τη λέξη.
bernardina said
Έχετε δίκιο, στο μεταξύ το βρήκα ΚΑΙ έτσι. Ευχαριστώ.
Immortalité said
Ένσταση επί της διαδικασίας: άμα βάζετε όλα τα κουίζ πρωί πρωί μας αποκλείεται από τη συμμετοχή! Τι να κάνουμε να παρατήσουμε τη δουλειά; 🙂
Πολύ καλό και το ποίημα και η ιδέα και τα σχόλια όλα ανεξαιρέτως…
sarant said
41: Εγώ υπολόγιζα ότι ως το απογεματάκι θα αντέξει το κουίζ και θα έχουν επιπλέον προστεθεί κάποιες νύξεις, αλλά λογάριαζα χωρίς τα σαΐνια!
skolotourou said
Δεν το πρόλαβα το κουίζ (μα πότε τα γράψατε όλα αυτά; ) αλλά θα ήθελα να επισημάνω ότι ο Σαραντάκος προφανώς έχει πολύ οικογενειακό ποιητικό γονίδιο και ίσως είναι κρίμα που δεν κάνει πραγματικές δοκιμές στην ποίηση! Νίκο θα έπρεπε να δοκιμάσεις κάποτε! (χμμμ… ίσως πρέπει να πάμε να του ψάξουμε τα συρτάρια).
Voulagx said
#43 Άχθος Αρούρης ο Β’!