Μια ρίμα για το δυο χιλιάδες δώδεκα!
Posted by sarant στο 4 Ιανουαρίου, 2012
Έχουμε αναφερθεί ξανά στον σατιρικό ποιητή Γεώργιο Σουρή, που έβγαζε τη σατιρική εβδομαδιαία εφημερίδα «Ο Ρωμηός», όλην έμμετρη, χωρίς διακοπές από το 1883 έως το 1918, και την έγραφε ολόκληρη ο ίδιος. Στην παραπάνω πρόταση έχω κάνει τουλάχιστον μια γενίκευση. Ο Ρωμηός πράγματι έβγαινε από το 1883 έως το 1918 (και όχι 1919 όπως γράφω λαθεμένα στο προηγούμενο άρθρο), αλλά ποτέ δεν έβγαζε 52 φύλλα το χρόνο: κάθε χρόνο ο Σουρής έκανε διακοπές ένα-δυο μήνες το καλοκαίρι (που τους περνούσε στο Νέο Φάληρο), ενώ και μέσα στο χρόνο παρέλειπε να εκδοθεί κάποια Σάββατα’ το είχε άλλωστε δηλώσει στην προμετωπίδα της εφημερίδας: Ο Ρωμηός την εβδομάδα μια φορά μόνο θα βγαίνει / όποτ΄ έχω εξυπνάδα κι όποτε μου κατεβαίνει. Έτσι, υπήρξαν και χρονιές που έβγαλε μόνο γύρω στα 30 τεύχη, ενώ άλλες φορές, βγάζοντας και εμβόλιμα τεύχη, έφτασε τα 50 τεύχη τη χρονιά. Εκτός όμως από αυτό, ο Ρωμηός διέκοψε δυο φορές την έκδοσή του για πολλούς μήνες, αρχικά το 1883, ενώ μετρούσε μόλις λίγους μήνες ζωής, όταν ο Σουρής έδωσε εξετάσεις για το δίπλωμα της Νομικής (όπου απερρίφθη μετά πολλών επαίνων και μετά κυνηγούσε ανελέητα τον σπανό Σεμιτέλο, τον καθηγητή Λατινικών που τον έκοψε) και στο τέλος, από τον Νοέμβρη του 1916 έως το καλοκαίρι του 1917, όταν η επιστρατική τρομοκρατία έλυνε κι έδενε στην Αθήνα του διχασμού.
Ένας πολύ ψείρας αναγνώστης (σαν κι εμένα) θα έλεγε ότι και η διατύπωση «την έγραφε ολόκληρη ο ίδιος» είναι ανακριβής, αφού στα πρώτα τεύχη του Ρωμηού έγραφε και ο Δημήτριος Κόκκος -αν και βέβαια στις εκατοντάδες χιλιάδες στίχους του Ρωμηού, αν υπάρχουν και πεντακόσιοι ή χίλιοι του Κόκκου είναι (συγχωρέστε μου το φριχτό λογοπαίγνιο) κόκκος άμμου στην απέραντη θάλασσα. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως ο Ρωμηός έβγαινε όλος έμμετρος από το τέταρτο τεύχος και μετά (στα τρία πρώτα τεύχη υπήρχαν κάποιοι τίτλοι σε πεζό). Ο ίδιος ο τίτλος ήταν έμμετρος (Ο Ρωμηός εφημερίς / που την γράφει ο Σουρής), όπως και η ημερομηνία, ο αριθμός του τεύχους, οι λεζάντες, οι τίτλοι των ενοτήτων, οι μικρές αγγελίες, όλα! Βλέπετε εδώ την προμετωπίδα του πρώτου φύλλου του 1912:
Για να βολέψει τους αριθμούς (αριθμό τεύχους, ημερομηνία, χρονολογία) με ομοιοκαταληξίες, ο Σουρής αναγκαζόταν σε διάφορες ακροβασίες -για παράδειγμα, για τη χρονολογία 1912, επειδή λέξη που να ριμάρει με δώδεκα μάλλον δεν υπάρχει, ανακάτεψε το «χίλια ενιακόσια δώδεκα» σε «χίλια δώδεκα κι ενιακόσια ακόμα» (η Ανόρθωση για την οποία λέει ήταν γενικό σύνθημα/αίτημα μετά το κίνημα του 1909 στο Γουδί). Στα πρώτα βήματά του, βέβαια, ο Σουρής δεν έστριβε τις χρονολογίες κι έτσι για το 1884 ομολόγησε αδυναμία να βρει καλή ρίμα. Έγραψε: Χίλια οχτακόσια ογδοήντα τέσσαρα / μία να ταιριάζει λέξη βρήκα: Καίσαρα!
Με την ίδια λογική, αν είχε να ριμάρει το φετινό 2012 θα έπρεπε να επιστρατεύσει τον «κώδικα» ή τα «εξώδικα» –και πάλι ατελής θα ήταν η ρίμα. Όμως, αν στρίψουμε και μπουρδουκλώσουμε τη χρονολογία μπορούμε να βρούμε πλήθος άλλες ρίμες, ας πούμε: Δώδεκα και δυο χιλιάδες / και της τρόικας οι μπελάδες. Είμαι βέβαιος ότι μπορείτε να βρείτε πολύ καλύτερες και για να σας δώσω μερικές ιδέες παραθέτω πιο κάτω όλες τις χρονολογικές ρίμες του Ρωμηού, από το 1883 ως το 1918. Διατηρώ την ορθογραφία, για να δείτε τις ασυνέπειες από τη μια χρονιά στην άλλη, που σημαίνουν ότι είναι μάταιο να διατηρεί κανείς την ορθογραφία του πρωτοτύπου:
Χίλια οκτακόσα ογδοήντα τρία
τρέλλα εις τον κόσμο και αχρηματία
Χίλια οκτακόσα ογδοήντα τέσσαρα
μία να ταιριάζη λέξη ’βρήκα: ΚΑΙΣΑΡΑ
Χίλια οκτακόσα ογδοήντα πέντε
το Κουβέρνο πάει πρίμα με πονέντε
Χίλια οκτακόσα ογδοήντα έξη
εις αυτό τον χρόνο κάτι θα μας τρέξη
Έτος χίλια οκτακόσα κι’ ογδοήκοντα επτά
περισσεύματα μεγάλα δίχως νάχωμε λεπτά
Έτος χίλια οκτακόσα κι’ ογδοήκοντα οκτώ
το Ταμείο μας κλεισμένο και το χέρι ανοικτό
Έτος χίλια οκτακόσα κι’ ογδοήκοντα εννέα
και αυτός ο χρόνος θάχη περισσεύματα γενναία
Έτος χίλια οκτακόσα κι’ εννενήντα… τι καλά!
περισσεύματα και πλούτη μας επήραν τα μυαλά
Χίλια οκτακόσα κι’ εννενήντα ένα,
πάντα κάθε χρόνο τα συνειθισμένα
Έτος εννενήντα δύο και με χίλια οκτακόσα,
έτσι ’μπέρδεψε τον χρόνο η ποιητική μας γλώσσα
Χίλια οκτακόσα κι’ εννενήντα τρία,
κρίσις θα ζουρλάνη τους Ρωμηούς αχρεία
Στο εννενήντα τέσσερα και χίλια οκτακόσα
νάναι καλά ο Λόρδος μας να φάμε κι’ άλλα τόσα
Χίλια οκτακόσα κι’ ενενήντα πέντε
το Κουβέρνο πάει πρίμα με πονέντε
Χίλια οκτακόσα κι’ ενενήντα έξη
στέφανον λαχάνων η Πατρίς ας πλέξη
Έτος χίλια οκτακόσα κι’ εννενήκοντα επτά
πατατράκα Στρατοπέδων και πλημμύρ’ από λεπτά
Έτος χίλια κι’ οκτακόσα κι’ εννενήκοντα κι’ οκτώ
τον Ετέμ-Πασσά για δώρο σας χαρίζω διαλεκτό
Έτος χίλια κι’ οκτακόσα κι’ ενενήντα συν εννιά,
νέοι πόλεμοι λυσσώδεις μές ’στον ψεύτη τον ντουνιά
Έτος χίλια κι’ εννιακόσα
κι’ η φυλή μας πάντα δρώσα
Χίλια κι’ εννιακόσα κι’ ένα
κι’ όλο τα συνειθισμένα
Χίλια δύο κι’ εννιακόσα
και χαρά ’στον πούχει γρόσα
Χίλια κι’ εννιακόσα τρία,
δράσις και φιλοπατρία
Εννιακόσα τέσσερα και χίλια,
που θα ’βγουν λαγοί με πετραχήλια
Χίλια κι’ εννιακόσα πέντε
τα κουνούμε κι’ εν κουνειένται
Χίλια κι’ εννιακόσα κι’ έξη
κι’ όλο χάπια Μπαρμπαλέξη
Ενιακόσα και χίλια κι’ επτά
ευτυχίαις παντού και λεπτά
Έτος χίλια κι’ οκτώ κι’ ενιακόσα
νέα δράσις Ρωμηών με την γλώσσα
Έτος χίλια κι’ εννιά κι’ ενιακόσα
νέα πλάσις ’στα νέφη πετώσα
Χίλια κι’ ενιακόσα δέκα
κι’ όλα τα σαθρά πελέκα
Καινούριος χρόνος ένδεκα και χίλια κι’ ενιακόσα
όλο για την Ανόρθωσι θα περνοδίν’ η γλώσσα
Έτος χίλια δώδεκα κι’ ενιακόσ’ ακόμα
όλοι την Ανόρθωσι θάχουνε ’στο στόμα
Χίλια κι’ ενιακόσα δεκατρία
δράσις και θερμή φιλοπατρία
Χίλια κι’ ενιακόσα τέσσερα και δέκα
τους εχθρούς, Πατρίδα, κτύπα και πελέκα
Έτος χίλια κι’ ενιακόσα δεκαπέντε δοξασμένο
που με μάντεις ευοιώνους αγαθά κι’ εγώ προσμένω
’Στο χίλια κι’ ενιακόσα δεκαέξη
κανένας δεν γνωρίζει τι θα τρέξη
Χίλια και ενιακόσα και δεκαεπτά,
κλέη Ρωμιοσύνης αληθώς σεπτά
Χίλια κι’ ενιακόσα κι δεκαοκτώ,
νάναι το Ταμείο σ’ όλους ανοικτό
Μερικά δίστιχα είναι «παντός καιρού», δηλαδή άσχετα με το κλίμα της εποχής, ενώ άλλα έχουν άμεση σχέση με τα τότε γεγονότα. Μερικές εξηγήσεις χρειάζονται: για παράδειγμα, ο Ετέμ Πασάς στο 1898 είναι ο στρατηγός που νίκησε τον ελληνικό στρατό στον «άτυχο» πόλεμο του 1897. Άλλα σχόλια δεν θα κάνω προς το παρόν, αλλιώς θα μακρύνει πολύ το άρθρο -όποιος έχει απορίες, ρωτάει.
ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ said
ωχ..κατι μου θυμιζει αλλα τι;
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Δώδεκα τα έτη, και οι χιλιάδες δύο:
σαν παιδί ανατέλλω, μα σαν γέρος δύω.
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Φτάσαμε στο δώδεκα… πόσα, άραγε, μένουν
για τους ψυχαμοιβούς, στη βάρκα, που επιμένουν;
Θρασύμαχος said
Εξαιρετικά επίκαιρο παραμένει το στιχούργημα του Σουρή για τις διαδηλώσεις κατά της επιβολής διεθνούς οικονομικού ελέγχου (φοιτητές προς Τρικούπη: «εμείς βαριά, πρωθυπουργέ, την κάπα μας θα στρώσωμε / κι ο Λόου με την Λόαινα ναρθεί, δεν θα πληρώσωμε!»), δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχει στο διαδίκτυο.
Νομίζω πάντως ότι οι εξετάσεις του Σουρή ήταν για το πτυχίο της Φιλοσοφικής, όχι της Νομικής. Στο σχετικό στιχούργημα κατονομάζει καθηγητές φιλολογικών και φυσικομαθηματικών κλάδων (τότε αυτά ήταν μαζί), όπως τον φυσικό Στρούμπο, σε ερώτηση του οποίου για τα αέρια ο εξεταζόμενος «απέδειξε με πείραμα την δύναμιν εκείνων».
Michalis Melidonis said
Μέχρι τις δώδεκα
μ’ είχε στήσει η γκόμενα
Μα όταν οι μέρες γίνουνε δώδεκα,
όλοι οι καλικάντζαροι ξορκίζονται ολότελα
Το δυό χιλιάδες δώδεκα
θα στείλουμε τους βουλευτές
‘στροναύτες στην http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CF%8E%CF%80%CE%B7%CE%BE_(%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82)>Αλώπεκα
tamistas said
Δώδεκα και δυο χιλιάδες,
μέρες έρχοντ’ αποφράδες·
με δραχμές και με οκάδες,
αλλά με δίχως παράδες.
Μεγαλεία κι ολυμπιάδες,
ξέχνα τα· μόνο μπελάδες
και χωρίς ουρές αχλάδες
για τις μεγαλοβδομάδες
που προβλέπουν στις Ελλάδες
όλες οι ιερεμιάδες.
sarant said
Ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια και τις πρώτες ρίμες!
Θρασύμαχε, το ξέρω το στιχούργημα του Σουρή και αν δεν το ξεχάσω θα το δημοσιεύσω σε καμιά δεκαριά μέρες.
Για τη νομική/φιλοσοφική μάλλον δίκιο θα έχεις.
μήτσκος said
Ο Γιοκαρίνης το έλυσε αλλιώς το πρόβλημα:
Έκανα αποστείρωση χρονάκια δεκαδύο
μέσα σ’ ένα γυάλινο οξυζενέ ωδείο
Michalis Melidonis said
Χίλια οχτακόσια ογδοήντα τέσσαρα
να πέσει μιαν αρά στον κάθε Καίσαρα
Το δυο χιλιάδες δώδεκα,
το νου μου απολώλεκα
παντρεύτηκα αλώπεκα!
Θρασύμαχος said
#8: http://www.youtube.com/watch?v=KhdqowGXDkE «Στό ‘πα μια και στό ‘πα δύο, στό ‘πα χίλιες δέκα δύο / βρε δεν είναι εδώ το Σούλι, εδώ είναι του Ρασούλη»
sarant said
Ναι, το δεκαδύο είναι μια καλή λύση, π.χ. Δυο χιλιάδες δεκαδύο, συνταξούλα μου αντίο!
tamistas said
Δύο χιλιάδες δώ-
δεκα το έτος,
ήρθε ο εξαποδώ
και δρα ανέτως.
Νέο Kid Στο Block said
« Έτος χίλια δώδεκα κι ενιακόσ’ακόμα
Όλοι την Ανόρθωσι θάχουνε στο στόμα»
Έτος χίλια ένδεκα κι ενιακόσ’ακόμα
γεννήθηκε η Ανόρθωσι στου Βαρωσιού το χώμα
Από το επίσημο σάιτ της «Ανόρθωσης Αμμοχώστου»
«Συνεστήθη εν Βαρωσίοις και υφίσταται από 30 Ιανουαρίου 1911, αναγνωστήριον υπό την επωνυμίαν Ανόρθωσις, επί της ηθικής αναπλάσεως, της ελληνικής μορφώσεως και της ψυχαγωγίας των μελών αυτού».
«Η ρωμαλέα παρουσία του Ελευθέριου Βενιζέλου στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας και οι επίμονες προσπάθειες του για ανόρθωση του Ελληνισμού δεν άφησαν ασυγκίνητους και τους Έλληνες της Κύπρου. Οι οποίου μάχονται για τη δική τους ανόρθωση, αντιμετωπίζοντας κατάφατσα τους αποικιοκράτες. Μέσα σ’ αυτό τον πανελλήνιο ενθουσιασμό γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το καινούργιο σωματείο. Και πήρε το όνομα «Ανόρθωσις» από τη λέξη που είχε ήδη γίνει πόθος και πάθος, όνειρο και όραμα ολόκληρου τους Ελληνισμού.
Βασικοί σκοποί του νέου σωματείου η μόρφωση και η εθνικοχριστιανική διαπαιδαγώγηση των νέων της πόλης και της επαρχίας. Γι’ αυτό και δίνεται στο σωματείο ο χαρακτήρας αναγνωστηρίου.
Την πρώτη Επιτροπή αποτελούν οι: Χαράλαμπος Οικονομίδης, Μιχαλάκης Μιχαηλίδης, Γεώργιος Ευαγγέλου Λοΐζου, Νικόλαος Πατατράκας, Κανάρης Σωτηρίου, Παναγιώτης Ιωάννου, Δημήτριος Σαβεριάδης και Χαράλαμπος Γαβριηλίδης.»
Έτσι ξεκίνησε η ιστορία της Ανόρθωσης. Στην πορεία βέβαια, άλλαξαν πολλά , το 1948 μετά από ντιρεκτίβα του ΣΕΓΑΣ από την Ελλάδα, κλήθηκαν τα κυπριακά αθλητικά σωματεία να «αποτάξουν τον κομμουνισμόν» και να αποπέμψουν τους «κομμουνιστές» αθλητές!
Έτσι, από «μιαρά» μέλη της Ανόρθωσης , προέκυψε η ερυθρόλευκη (ψυχή τε και σώματι (και φανέλα) Νέα Σαλαμίνα Αμμοχώστου.
voulagx said
Δυό χιλιάδες δέκα δύο
να το φας και νάναι κρύο
Αφιερωμενο στους Merkozy.
physicist said
#14. Εγώ πάλι νομίζω ότι αυτό θα ταίριαζε πιο πολύ στο δυο χιλιάδες δεκατρία (αλλά βλέπω δεν κρατιέσαι μέχρι τότε).
tamistas said
Δύο χιλιάδες δώδε-
κα, το πρόβλεψαν κι οι Μάγια,
πως όσο κι αν προόδε-
βα, θα τα ‘τρωγα τα σκάγια.
Stazybο Hοrn said
Δεδομένων της αντιμεταθετικής και της προσεταιριστικής ιδιότητας της πρόσθεσης, μπορεί κανείς να ριμάρει όπου τον βολεύει: στο δώδεκα, στο εννιακόσια, στο χίλια, μαθηματική τη αδεία…
Πάντως έχουν ενδιαφέρον τα μικρά ή μεγαλύτερα προβλήματα που μπορεί κανείς να σκαρώσει με ασήμαντες αφορμές, με βάση τα ενδιαφέροντά του. Για παράδειγμα, να δει τις διαμερίσεις του 2012 σε σχέση με την εικασία του Γκόλντμπαχ, και να το γράψει ως άθροισμα 2 πρώτων αριθμών: 13+1999, 19+1993, 61+1951, 79+1933, 139+1873, 151+1861, 181+1831, 211+1801, 223+1789, 229+1783, 271+1741, 313+1699, 349+1663, 433+1579, 463+1549, 523+1489, 541+1471, 613+1399, 631+1381, 691+1321, 709+1303, 733+1279, 811+1201, 859+1153, 883+1129, 919+1093, 991+1021
Νέο Kid Στο Block said
17. Ρισπέκτ ! για το «κοσκινο του Ερατοσθένη» του ιστολογίου aka Εφορευτική aka ηλεφάρμακο δια πάσαν ηλενόσον και πάσαν ηλεμαλακίαν! 🙂
LandS said
Άσχετο.
Ο υποψήφιος για υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων φέρεται να συμφωνεί με την πρόταση να καθιερωθούν τα Αγγλικά ως επίσημη γλώσσα της Κυβέρνησης των ΗΠΑ.
http://www.nytimes.com/aponline/2011/12/30/us/AP-US-Perry.html?_r=1&ref=news
Μαζεύουμε υπογραφές να είναι τα Ελληνικά;
Immortalité said
Είδα στο πλάι ότι είχε σχολιάσει ο Στάζυ και λέω, θες να σκάρωσε στιχάκια; Αλλά που… 😛
Ο Κορνήλιος που είναι;
Stazybο Hοrn said
1021
+991
Γκόλντμπαχ
αχ!
Immortalité said
Ντουζ πουάν! 😀 😀 😀
Κορνήλιος said
μιὰ δεκάδα, δυὸ χιλιάδες
μέρες μαῦρες κι ἀποφράδες
πρόσθεσε καὶ δυὸ μονάδες
καὶ ἐκεῖ νὰ δῇς ζοχᾶδες.
bernardina said
Απ’ το έμπα του μιλένιουμ
κοντεύει μια ντουζίνα
χρονάκια και ακρίβυνε
δεκάκις η βενζίνα,
πέντε χαράτσια μπήκανε
ο φόρος έγιν’ άρπαξ
τσουρούτεψε κι η σύνταξη
πάει και το εφάπαξ.
Ευρώ μέσα στην τσέπη μας
δεν έμεινε για δείγμα
κάθε βαλάντιο δέχτηκε
συντριπτικό το πλήγμα.
Αγάντα αδέλφια κι ο τροχός
κάποτε θα γυρίσει
και όπως λένε, κι ο φτωχός
στο τέλος θα -γκουχ-γκουχ-
γι’ αυτό ταπί και ψύχραιμοι,
εμμόνως κι επιμόνως,
στιχάκια θα σκαρώνουμε
να βγει κι αυτός ο χρόνος
που δεν υποδεχτήκαμε
μ’ αλαλαγμούς και ντέφια.,
Κι άλλο κακό να μη μας βρει.
Σπολάτη σας, αδέλφια.
ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ said
επειδή σας βλέπω ολους να ριμαρετε κι εγω δεν μπορω πιά διοτι την εχασα τηνΡιμα μου και παει σε μια σχισμή της Μπλογκοσφαιρας οπου εχαθη σαν βελονα σταχυρα και χωρις την Ριμα δεν μπορω ,δεν δυναμαι να γραψω πλεον ποιημα σας στελνω ενα παλιο που νομιζω ταιριαζει με την περιστασιν :
http://nosferatos.blogspot.com/2008/11/blog-post_4197.html
sarant said
Α, ωραία, έχουμε διστιχα (και όχι δύστυχα), έχουμε πολύστιχα, έχουμε μαθηματικές ρίμες, έχουμε κομμένους στίχους, τι άλλο θέλουμε!
Immortalité said
@24 Μόλις η ανάρτηση έχει στιχουργικούς αγώνες, να το το κορίτσι. 😉
aerosol said
Θα μπορούσε να το τραγουδά η Δημοκρατία σε επιθεώρηση:
Χίλια, χίλια και ντουζίνα
Μ’ έχουν στείλει στην κουζίνα
Χίλια, χίλια, δυο και δέκα
βγήκα άχρηστη, η γυναίκα!
bernardina said
Γεια σου Ιμοράκι 😉
ΕΠΙΧΑΡΜΟΣ said
Εν ετος πριν απ’ το δισχιλια δεκατρία
Περισσεψ’ η οργη κι η απελπισία
Μας ζώσαν Τρόικες κι Αγανακτισμένοι
Κι ο Σαραντάκος ρίμες περιμένει.
Ο τρίτος δίσεκτος του τρέχοντος αιώνος,
Χρόνος κατά τους Μάγια Αρμαγεδώνος
Δύο χιλιάδες δώδεκα αρχίζει
Της λογικής ο ύπνος με φοβίζει
Χίλια τόσα άλλα χρόνια σαν περάσουν
Καποιοι που θα τους τύχει να διαβάσουν
Του ποετάστρου αυτή την άθλια τη ρίμα
Θα πουν με καταφρόνια: Ω τι κρίμα
Που βρήκαμε τις ρίμες ενός αθλίου
Κι όχι τις ραψωδίες του Κορνηλίου
που αντί να γράφει αγωγές κι εξώδικα
σκάρωνε ρίμες για το δυο χιλιάδες δώδεκα
ΕΠΙΧΑΡΜΟΣ said
ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
Εν ετος πριν απ’ το δισχιλια δεκατρία
Περισσεψ’ η οργη κι η απελπισία
Μας ζώσαν Τρόικες κι Αγανακτισμένοι
Κι ο Σαραντάκος ρίμες περιμένει.
Ο τρίτος δίσεκτος του τρέχοντος αιώνος,
Χρόνος κατά τους Μάγια Αρμαγεδώνος
Δύο χιλιάδες δώδεκα αρχίζει
Της λογικής ο ύπνος με φοβίζει
Χίλια τόσα άλλα χρόνια σαν περάσουν
Καποιοι που θα τους τύχει να διαβάσουν
Του ποετάστρου αυτή την άθλια τη ρίμα
Θα πουν με καταφρόνια: Ω τι κρίμα
Που βρήκαμε τη ρίμα ενός αθλίου
Κι όχι τις ραψωδίες του Κορνηλίου
που αντί να γράφει αγωγές κι εξώδικα
σκάρωνε ρίμες για το δυο χιλιάδες δώδεκα
Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη said
Το 30 είναι το πρωτότυπο, το 31 η διασκευή…
Μπουκανιέρος said
«επειδή λέξη που να ριμάρει με δώδεκα μάλλον δεν υπάρχει,»
Υπάρχει τουλάχιστον το (συγγενικό) «ασσόδεκα», καλός συνδυασμός χαρτιών στο μπουρλότο και άλλα συναφή παιγνίδια.
(Φαντάζομαι ότι μπορούν να βρεθούν κι άλλες ρίμες, έστω με θεμιτές -όχι τρομερά εξεζητημένες δηλ.- γλωσσοπλασίες.)
Νέο Kid Στο Block said
33. Aυτή που προστιθέμενη στο δώδεκα δίνει τον αριθμό του σχολίου σου, γιατί δεν πάει; 🙂
Νέο Kid Στο Block said
33.γμτ. «μείον δέκα» , ήθελα να πώ ο μαθηματικά αστοιχείωτος…
ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ said
δυο χιλιαδες δωδεκα σπασμοι μας εχουν πιασει
— δεν βγαινει νταμα και βαλες κι εχουνε μεινει Ασοι-
και Να! περιφερομαστε μες τις χιλιετηριδες
ως επεα πτεροεντα* ,πανω απο πυραμιδες
και Τυφλα ναχει ο Ανουβης , Ο Ωρος και η Ισις
και οι πληγές του Φαραώ, καταμεσηςτης Κρισης
και στεκουμε μετεωροι ως Λίθος π’ αιωρειται
Παιδες Ελλήνων στον Σταυρο, εμπρος Ω! Παιδες! Ιτε.
Τι θ’απογινει η χωρα μας , καραβι μεθυσμένο
που σκονταψε σε Υφαλο και γερνει βουλιαγμένο
σε μιας σταγονας θαλασσα , στου Χρεους τη Παγιδα
ας ηταν ναβγαινε χρυσός απο το χερι Μίδα..
ας ηταν ναβρεχε ο Θεος χιλιες χιλιαδες Λίρες
αλιμονο ! μας πεφτουνε αδεια μπουκάλια Μπυρες
αλλοι κρατανε τον Χρυσό και μειναμε στον Ασο
Στο δυοχιλιαδες δωδεκα λεω να παμε Πάσο
* με την εικαιρια τι σημαιει ακριβως; το ηξερα αλλα ..ξεχναω
bernardina said
* Είναι το αντίθετο από τα scripta που manent 😆
ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ said
και Να! περιφερομαστε μες τις χιλιετηριδες
ως επεα πτεροεντα* ,πανω απο πυραμιδες
αρα σωστα το χρησιμοποιησα διοτι αν manent δεν θα ημασταν πτεροεντα (η επεα η κατι τετοιο τεσπα)
Νέο Kid Στο Block said
Να χεις Aσσόρηγα σερβί ,ακόμη κι ερλάιν*
και η παλιΑγγέλα με λιμά, να λέει «Ντας ιστ μάιν!»
«Ριέν νε βα πλύ» λέει ο Σαρκό, κοντός ωσάν τον Κούγια
Τα ρέστα μας ποντάραμε με υπουργό τον Βούγια
Εντέλει μείναμε ταπί και ψύχραιμοι καθόλου
ακόμη και ο Γιωργάκης μας μάς πήγε στου διαόλου
Βάλτε να πάνε πήγανε! Ντόρτια χωρίς ανάσα
και κάνουμε απανωτά, αυτά τα της …Νατάσα.
Μα όπως λέει και η Μπερνύ, η μεγα-Δραγουμάνα
Παλλήκαροι θα μείνουμε και με την κουραμάνα
Και εν να γυρίσει ο τροχός, χαρά μέσα στα σκέλια
Απ’ όλα θα τρυγήσουμε τα ζουμερά αμπέλια
Κι όταν θαρθει η στιγμή παρτίδα την πατρίδα
Θα χουμε φύλλο μπάνικο για μπάζες σαν ακρίδα
Άτιμο δώδεκα,
λεπρό ,μαστίγιο και καρότο
πιάσαμε το ασσόδεκα
ελάτε για μπουρλότο!
*ερλάιν = δύο βιολιά (άσσοι) στο πόκερ, ΑΑ (American Airlines)
Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη said
Παρότι ο ποιητής έχει το απαράγραπτο δικαίωμα να χρησιμοποιεί τις λέξεις με όποιο τρόπο θέλει, καλό είναι να διευκρινίσουμε ότι η λέξη «χιλιετηρίς» σημαίνει το χιλιοστό έτος της χιλιετίας και όχι χίλια χρόνια. Αντίστοιχα το «εκτονταετηρίς» εκατοστό έτος και ούτω καθεξής. Απλά ελληνικά…
ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ said
Το δυο χιλιαδες δωδεκα μας παιζει ασσο- δυο
κι ακριβυνε κι η θερμανση και κανει κιενα Κρυο !
και φευγει απ τα ποδια μας , η θερμανση δαπέδου
κι ουτε στιχακια δεν μπορω να φτιαξω επιπεδου
ασε που πινω ολο φραπέ,για να μη τον ζεστανω
ακριβυνε και η Δεη κι εγω το παρακα΄νω
Δεν κλεινω φωτα εγκαιρα και παιζω στο πΙ σΙ μου
κι ακριβυναν τα φαρμακα και για την πιεση μου
ασε που με ταραξανε στους Φορους στα Τσιγάρα
και συν τοις αλλοις εχουμε τηνΣαρα και τη Μάρα
παραξενο απογιομα εν μέσω του Χειμώνα
Τα χνωτα μας που σμιξανε θελουννα μεινουν Μόνα
Πως θαθελα να αποσυρθω ,καπου να κονιακέψω
Ησυχα τα στιχακια μου σιγά σιγά νε πλεξω
να ξετυλιγω Ηρεμα του Χρονου το Κουβάρι
– Αει πεσσευων ο Αιων κι εμεις ειμαστε Ζαρι
ειμαστε εμεις τα παιγνια που παιζει η Χιλετια
ΑΛΙΜΟΝΟ! πως μπλεξαμε μ’αυτήν την Αλητεια;
Σαν δαχτυλίδι που φορά κεινος ο Νιμπελουγκεν
Γυρνά του Χρόνου ο Τροχός και ειναι πολύ Λούμπεν .
ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ said
αγαπητο 40 ευχαριστω για την διευκρινιση :
»καλό είναι να διευκρινίσουμε ότι η λέξη “χιλιετηρίς” σημαίνει το χιλιοστό έτος της χιλιετίας και όχι χίλια χρόνια. »
αλλα χωρις χιλιετηριδα πως θα μου βγαινε η Ριμα με την Πυραμιδα;
εν πασει περιπτωσει μουδωσες ιδεα για αλλο ….
Νέο Kid Στο Block said
Τω Στάζυμπω αφιερούται
Η μικρή αυτή εικασία
Του Γκολντμπάχου από Πρωσία
Μέχρι και εις την Ρωσία
φαντάζει τόσο απαισία
Τούτη δα η εικασία
Άπιαστη oνειρική οπτασία
Χρησμός του Τειρεσία
Εξάπτει φαντασία
Μαθηματικών και Σία
Κάντε μια γονυκλισία
Μα και μία ικεσία
Να μην είναι η απαισία
Μη πληρότητος θυσία.
(Μα τι κρίμα ,μα τι κρίμα! Να σκοτώνω έτσι τη ρίμα..
Φεύγω για το Νευροκόπι, πριν με κάψει η Καλλιόπη) 🙂
ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ said
και μιας και ο λόγος περι ‘ χιλιετηρίδας »δειτε κι αυτο
»Η χιλιετηρίδα είναι ερπετό και αυτό, αλλά με χιλιάδες πόδια, και κατά πολύ μεγαλύτερο από την κατσαρίδα.’
απο το:Η Ρασπουτάνα ο Ιβάν ο Τρομακτικός και αλλα ‘
http://nosferatos.blogspot.com/2008/08/blog-post_8519.html
sarant said
Καλά, εδώ έχουν ανατείλει νέα ταλέντα και τα παλιά έχουν λάμψει… πολύ χαίρομαι! Βρήκε κι ο Επίχαρμος ταιριαστή χρήση για τα εξώδικα!
Τίτος Χριστοδούλου said
Xρόνια σας πολλά εκ του προχείρου ποιηταί. Πώς δεν πρόσεξεν κάποιος της ρίμας συρφετός εξ υμών ότι το ‘τρόικα’ ριμάρει μετην Ερόικα του Μπετόβεν; Αναμένω.
Νέο Kid Στο Block said
41. Αυτό δεν ήτο ποίησις ,ήτο μια οπτασία
Μπράβο και εύγε ρε παιδί! Κάνω γονυκλισία!
Τίτος Χριστοδούλου said
Συνομολογώ με τον κουμπάρο, αλλά κοίτα, άφησε έξω την θεσπεσία Ασπασία μου.
ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ said
47. Θρσκευτικη Ριμα
χωρις πυροτεχνηματα χωρις Φωτοχυσιες
Ταπεινωμένοι κανουμε πλεον Γονυκλισιες
και πλαθοντας ποιηματα κι ομοιοκαταλήξιες
Φλογιζοντας με τα κερια- ελπιδες, εκκλησιες
Νέο Kid Στο Block said
Τίτο που ψέγεις τους ποιητάς και σιοίρους ελαλείς τους
Μην είσαι τόσο αυστηρός με τούτους τους καλλίστους
Η τρόικα σε μάγεψε σαν του κουφού χωνάρα
που έγραψε Ερόικα ν’ ακούς εσύ η ψωνάρα 🙂
Hμείς ακούμε τα βιολιά του μέγιστου Ροβιόλη
και βάζουμε και στου χορού την μέση το Μανόλη!
Κι αν ψώνιον σε απεκάλεσα, ήτο χάριν της ρίμας
εκ του προχείρου ποιητής και τώρα πες «Τι κρίμας!»
Της ρίμας γαρ ο συρφετός( το λέει στον μέγα-Τέλη)
όταν δε βγαίνουν τα κουκιά, αρχίζει τσιφτετέλι. 🙂
Νέο Kid Στο Block said
Στην πλάκα-πλάκα μπαρμπα-Σαράντ, με μία τέτοια ανάρτηση την εβδομάδα, ξαναεκδίδεις το Ρωμηό χαλλαρά! 🙂
(ντάξει, το παράκανα ξέρω. Την κάνω οριστικώς (αλλά όχι αμετάκλητα) 🙂
ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ said
και να που ξετυλιγεται η Ριμα μας και Πάλι
σαν καστανα που Ψηνανε γιαγιαδες στο Μαγκάλι
σαν τους καιρους με την Φου Φου , και τις παλιες Τσιμπίδες
τα λασπωμένα Γονατα και τις Πυγολαμπίδες
ανασα ειναι’ οι Μημες μας σε τουτο τον Χειμώνα
η παιδική αναμνηση μες τον σκληρο Αιωνα
η ξεχασμένη θαλπωρή, τα χρόνια του εξήντα
τωρα που πλεον μπηκαμε για τα καλά στα ‘Ηντα .
Ηλεφούφουτος said
Ου νέους χρόνους ιέφτασι, του δυο χιλιάδις δώδικα
Τα γλιέπου όλα άραχλα κι μαύρα κι ιριβώδικα
Ιμείς θα τα λουστούμι αυτά, δικά μας είν, ουλόδικα,
Ηγούμεν’ ήμαστι ώς τα ψες, τώρα ζαγάρια υπόδικα!
sarant said
53: Α, τι νόστιμου!
Ἀχιλλέας Τζάλλας said
«για να δείτε τις ασυνέπειες από τη μια χρονιά στην άλλη, που σημαίνουν ότι είναι μάταιο να διατηρεί κανείς την ορθογραφία του πρωτοτύπου»
Ἐγὼ προσωπικὰ δὲν πρόσεξα ἰδιαίτερες ἀσυνέπειες – ἀλλὰ δὲν κάθησα νὰ τὸ ψάξω καὶ πολύ.
Ὅπως καὶ νἄχῃ, ἡ διατήρηση τοῦ πρωτοτύπου αὐτούσιου εἶναι ὄντως ἄνευ νοήματος – ἄλλωστε, τότε καθίσταται περιττὴ ἡ φιλολογικὴ ἐπιμέλεια !
Φυσικὰ εἶναι παράλογο νὰ διατηρήσῃ κἀνείς τὰ τυπογραφικὰ λαθη, τὰ ἐκ παραδρομῆς λάθη τῶν χειρογράφων κλπ – ἂν ξεχάστηκε μιὰ ὑπογεγραμμένη, ποιός ὁ λόγος νὰ μὴν τὴν βάλουμε, ἂν ὑπάρχει ὁπουδήποτε ἀλλοῦ ; Ἂν μιὰ φορὰ ὑπάρχει κορωνίδα στὸ «τοὐλάχιστον», ἢ ἀπόστροφος στὸ «στό» (σ᾿τό, ᾿στό, ᾿ςτό, ςτό), προφανῶς λόγῳ τῆς συνήθειας τοῦ στοιχειοθέτη, δὲν ὑπάρχει κἀνένας λόγος νὰ τὴν κρατήσουμε.
Διατήρηση ὀρθογραφίας ὅμως δὲν εἶναι αὐτά – εἶναι κυρίως ὁ σεβασμὸς στὶς ἀπόψεις τοῦ συγγραφέα τοῦ κειμένου. Ἂν εἶναι μάταιο νὰ διατηροῦμε τὴν ὀρθογραφία τοῦ πρωτοτύπου, θἄπρεπε μήπως νὰ πολυτονίσω ὅτι παρέθεσα ἀπ’ τἄρθρο ; – ἢ ἔχουμε δυὸ μέτρα καὶ δυὸ σταθμά ;
sarant said
Για ασυνέπειες, δες το εν(ν)ενήντα και το εν(ν)ιακόσια -και δεν είναι και τόσο πολλές οι επαναλαμβανόμενες λέξεις!
Όσο για τον συγγραφέα του κειμένου… όταν βλέπουμε κάτι τυπωμένο, βλέπουμε τις απόψεις του εκδότη του μάλλον ή τουλάχιστον έναν συγκερασμό τους (αλλά αυτά τα έχουμε ξανασυζητήσει).
Κορνήλιος said
μιὰ ποὺ ἔπεσαν τόσα στιχουργήματα καὶ μιὰ ποὺ ἐγὼ δὲν ἔχω ῥέντα θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ ποστάρω ἕνα ποίημα ἑνὸς καλοῦ προσωπικοῦ μου φίλου:
http://reformistikon.wordpress.com/2012/01/02/%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF/
ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ said
Το κατάλαβα προχθές από το σχόλιό σου ότι θα το έκανες θέμα. Το συζήτησα και με Κορνήλιο αλλά δεν βγάλαμε άκρη (κανα λατινικό Κορνήλιε; ) Ως φαίνεται μέχρι στιγμής κερδίζει ο Μπουκαν με το ασσόδεκα. (# 33). Ο Ηλεφού κι εγώ πλησιάσαμε, αλλά με το γιώτα αντί για ε- (δώδικα – κλπ ). Κι εγώ δεν έχω καθαρό μυαλό σήμερα, αν σκεφτώ κάτι αργότερα θα το γράψω.
ΥΓ: είστε όλοι υπέροχοι!
ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ said
Kι ο Επίχαρμος με τα εξώδικα (που έγραψα κι εγώ προχθές).
ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ said
Επίσης δεν ξέρω αν σχολίασε κανείς την πασίγνωστη… ομοιοκαταληξία «δώδεκα κι ούτ’ ένα τηλεφώνημα»
ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ said
Βρήκα κι αυτό αλλά δεν ξέρω που τονίζονται οι ΟΔΕΚΑ
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=1488158
ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ said
«Οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης άρχισαν να παίρνουν μέτρα αυτοπροστασίας. Ετσι συγκρότησαν ένοπλες ομάδες για να αντιμετωπίσουν τη δολοφονική – εγκληματική δράση των μοναρχοφασιστικών συμμοριών. Οι ομάδες αυτές ήταν γνωστές με τα ονόματα ΟΚΔΑ (Ομάδες Καταδιωκόμενων Δημοκρατικών Αγωνιστών) ή ΟΔΕΚΑ (Ομάδες Δημοκρατικών Ενόπλων Καταδιωκόμενων Αγωνιστών).
Οι ΟΚΔΑ ή ΟΔΕΚΑ, άρχισαν να καθοδηγούνται από το ΚΚΕ μετά τη 12η Ολομέλεια (25-27 Ιούνη 1945), όπου αποφασίστηκε ότι η απάντηση στη μοναρχοφασιστική τρομοκρατία θα ήταν η Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα ακόμη και με τα ίδια μέσα που ο εχθρός χρησιμοποιούσε.»
voulagx said
Με του Μπουκάν το ασσόδεκα
μήπως ριμάρει το «ένεκα»;
Κορνήλιος said
Δὲν ἔχει τίποτε γιὰ νὰ πληρώσῃ,
οὔτε μιὰ λίρα, οὔτ’ἕνα γρόσι,
μά, νὰ! βλέπω ἐδῶ δέκα
πέννες καὶ δύο δώδεκα.
Κορνήλιος said
Θουκυδίδης 5,20,1: αὐτόδεκα!
Μπουκανιέρος said
65 Καλό φιλολογικό εύρημα. Μήπως υπάρχει μονολεκτικό και για το «περίπου δέκα»;!
Θεμιτό αν και όχι πολύ ευπρεπές είναι και το κωλόδεκα (που μου έλειπε για να βγει η κέντα), ενώ το δεκάρι το καλό επιτρέπεται υποθέτω να το πούμε και καλόδεκα.
Υπάρχει επίσης το (υπαρκτό) διαλεκτικό τόδεκα (=το έδεσα)
και το υποθετικό ή αναλογικό *πόδεκα.
voulagx said
Το δυό χιλιάδες δώδεκα
ο Μπουκαν δεν ειχε ρέντα
του ‘λειπε ενα κωλόδεκα
και δεν του βγηκε η κεντα
#66
Το ευπρεπες σχετικον,
το ατυχες απολυτον.
sarant said
Ε, ναι, έχει γραφτεί και μελέτη για τον αναντικατάστατο ρόλο του δέκα στη δημιουργία της κέντας!
Ηλεφούφουτος said
Χρειάζεται μελέτη γι αυτό;!
Νέο Kid Στο Block said
66. 67.68. 69. Εμείς οι τεξανοί παίζουμε με ούλη τη μάτσα (τράπουλα) και δεν αντιμετωπίζoυμε υπαρξιακά προβλήματα του δέκα. 🙂
κουτσή Μαρία said
70 Φαίνεται οτι ο Νικοκύρης παίζει μόνο σε καρέ.
sarant said
71: Κυρίως.
70: «τη μάτσα» λέτε, λοιπόν;
Νέο Kid Στο Block said
72. Ναι, σιόρ! (παραδόξως, δεν λέμε «την μάτσαν») 🙂
Μισιρλού... said
Τότε που ήμουν 13, μια έφηβος και ωραία
εσκεφτόμουν σαν περάσουν χρόνια 1999
θα ερχότανε το έτος 12 και 2000
για να πάρει απ’ το νου μου τους τεράστιους μπελάδες…
[μια άτακτη συμμαθήτρια του Ιησού !]
😉
Χρόνια καλά, πολλά, αισιόδοξα και τυχερά !!!
Και του χρόνου (καλύτερα)
Εγκάρδιες ευχές για όλους.
***
@ 65 – Κορνήλιε μου, κι εγώ έφαγα τα λυσσακά μου τόση ώρα να κάνω αρχαία ρίμα, με το «αὐτόδεκα» και το «δ᾽ ὅδε κα» αλλά τζίφος!
Δεν το’χω…
Εις έτη πολλά!
Κορνήλιος said
-Κύριοι τῆς τρόικας, τὸ δυὸ χιλιάδες δώδεκα
πόσα θὲ νὰ πάρουμε; πεθάναμε στὴν πεῖνα!
-πέντε κι ἄλλα πέντε, θὰ πάρετε αὐτόδεκα
κι ἀκόμη ἀλλα τρία σὰν δὲν ἀρκοῦν ἐκεῖνα.
Immortalité said
Η Μισιρλού; ήρθε η Μισιρλού; η Μισιρλού !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 🙂 🙂 🙂
Ταπεινή συνεισφορά 😉
Εγνώρισε το δώδεκα
πολύ μεγάλες πιένες
μα ‘γω έγραφα εξώδικα
κι είχα μεγάλες έννοιες
Ποιος είν’ απ’ όλους πιο καλός;
κανείς δεν ξεχωρίζει
του καθενός ο οβολός
το μπράβο τ’ αξίζει
Κάτι θα έγραφα κι εγώ
μα που, δεν έχω ρέντα
ούτ’ ένα ζεύγος κρατώ
και ‘σεις πάτε για κέντα!
Ηλεφούφουτος said
(σιγόντο με την Ιμμορ)
Καλώς τη Μισιρλούουουου
sarant said
Βρε καλώς τη Μισιρλού! Είπαμε καλή χρονιά; Να πούμε!