Η φορολογική δήλωση του Πειναλέοντα (Μποστ, 1961)
Posted by sarant στο 24 Ιανουαρίου, 2012
Η γελοιογραφία του Μποστ που θα δούμε σήμερα δημοσιεύτηκε πριν από 51 χρόνια, και συγκεκριμένα στο τεύχος Φεβρουαρίου 1961 του περιοδικού «Δρόμοι της ειρήνης», του περιοδικού της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, που έβγαινε προδικτατορικά κάθε μήνα και το οποίο στη δεκαετία του 1960 είχε φτάσει σε ψηλά επίπεδα κυκλοφορίας και ποιότητας της ύλης του -μετά τη δικτατορία επανεκδόθηκε, και συνεχίζει να εκδίδεται, αλλά δεν έφτασε ποτέ τις παλιές του δόξες. Τακτικός συνεργάτης στους Δρόμους της Ειρήνης ήταν ο Μποστ, ο οποίος έδινε κυρίως ευθυμογραφικά κείμενα· κατ’ εξαίρεση όμως έδινε και σκίτσα, όπως αυτό που θα δούμε σήμερα, που το βρίσκω επίκαιρο κατά κάποιον τρόπο.
Δυστυχώς η σελίδα δεν είναι σκαναρισμένη αλλά φωτογραφημένη και όχι πολύ καλά, γι’ αυτό το σκίτσο έχει χάσει τις αλφαδιές του, όχι όμως και το πνεύμα του. Ευχαριστώ τον φίλο Δρ. Ζίμπενμαλ που σουλούπωσε ό,τι επιδεχόταν σουλούπωμα και την φίλη από το Φέισμπουκ που διόρθωσε ακόμα περισσότερο την αρχική εικόνα που είχα αναρτήσει εδώ -πώς τα καταφέρνουν αυτά τα θαύματα, παραμένει μυστήριο για μένα. (Τα θαύματα συνεχίζονται, μου έστειλαν ακόμα καλύτερο το σκίτσο!)
Το σκίτσο είναι απλό και αδρά ζωγραφισμένο. Καθιστός μπροστά σ’ ένα τραπέζι με κουτσό πόδι, ο Πειναλέων συμπληρώνει τη δήλωση με μια σειρά μηδενικά, ενώ όρθια στο πλάι του η αδερφή του η Ανεργίτσα παρακολουθεί σκυθρωπή, με το αιώνιο «βιβλιάριον απόρων κορασίδων» παραμάσχαλα. Στον τοίχο, ένα κάδρο δείχνει τη μαμα-Ελλάς στα νιάτα της.
Μεταγράφω τον μονόλογο του Πειναλέοντα, ώστε να γκουγκλίζεται. Ίσως ιερόσυλος, τον μεταγράφω σε κανονική ορθογραφία, κυρίως επειδή μου είναι πολύ δύσκολο να αντιγράψω πιστά τηρώντας τη μπόστεια ορθογραφία. Αν κάποιος κάνει τον κόπο, ας το βάλει σε σχόλιο και το ανεβάζω μετά στο κείμενο. Ένας καλός φίλος μου έστειλε με ιμέιλ και το κείμενο με την ορθογραφία του πρωτοτύπου (εκτός από τα σκουληκάκια) και το παραθέτω στο τέλος.
Διά της παρούσης μου δηλώ εντός στη δήλωσή μου
λαβών γνώσιν ο έφορος και άνευ χαρτοσήμου
ότι δεν έχω κότερον και ούτε λιμουζίνα
άνεργος όντος πάσχοντος συνήθως από πείνα.
Η μήτηρ η γεννήσαντος προσφέρων τας θηλάσεις
ζει εκ δανείων δωρεών και πρόθυμος διά βάσεις
και η μικρά μου αδελφή βαρύνας να νηστεύει,
έχει εξάγει τα χαρτιά διά να μεταναστεύει.
Όντες πολλάκις νηστικών και πάσχων η μητέρα
είναι βολεύων εναλλάξ, αλλάζοντος πατέρα.
Έχοντος πρώτον Βρετανόν, μετά Αμερικάνον
νυν θα συζεί με Γερμανόν και άνθρωπον τσογλάνον,
όστις βιάσας την μαμά, ελλείποντες οι άλλοι
τώρα τα θέλει και αυτή μη έχοντος κεφάλι.
Η φιλαρέσκεια αυτής και θέλων να αρέσει,
προσέχει πάντα εις λεφτά κι αν έχει καλή θέση,
ων ερωτύλος εις βαθμόν ανώτερον τυγχάνων
ποθεί ενδύσεις εκλεκτάς, τα τέκνα της ξεχάνων
ξεχάνοντες κι εμείς αυτήν, που πάντας προσκυνεί
εξέρχεται στην Αγοράν διά να γινεί Κοινή
με Ευρωπαίους συζητεί κι ενώ την αποθώσι,
αρκεί που είναι δυτικοί, απεχθανεί τους Ρώσοι.
Κέρδη δηλώνουν άπαντα μικρά-μεγάλα κράτη,
και η μαμά μας δόσεων δίδει διά το κρεβάτι,
το «λίκνον του πολιτισμού», έτσι αυτή το λέει,
κι όλον αυτό μας κοπανεί και κάθεται και κλαίει,
ενώ δυο λόγια να της πουν, κι αν δει ότι αρέσει,
ξανά μανά διά Ζάλογγον και στη φωτιά θα πέσει,
Όθεν το κέρδος μας μηδέν, μηδέν δηλώ εισπράξεις
πάσχων μαζί με την μαμά και άπαντες οι τάξεις.
Είναι μυστήρια μαμά! Ίσως κι εμείς να φταίμε,
είναι αυτό που λέγουσι, Θε μου συγχώρεσέ με.
Ήταν η εποχή που η Ελλάδα επιδίωκε να συνδεθεί με την Κοινή Αγορά (τη σημερινή ΕΕ), που εξαρτιόταν από τα γερμανικά δάνεια, η εποχή της μαζικής μετανάστευσης. Ίσως κάποιοι αναζητήσουν ομοιότητες και διαφορές με σήμερα.
Η αναφορά στο Ζάλογγο είναι υπαινιγμός σε παλιότερη δήλωση του Π. Κανελλόπουλου, σχετικά με τις υπέρογκες, λόγω ΝΑΤΟ, στρατιωτικές δαπάνες: «Δεν αντέχομεν αλλά δεν μειώνομεν τας δαπάνας… Εμείς έχομεν Ζάλογγα εις την ιστορίαν μας». Και εδώ υπάρχουν ομοιότητες με σήμερα, αν σκεφτούμε την υπερήφανη στάση της Ελλάδας να συμφωνήσει στο εμπάργκο στο ιρανικό πετρέλαιο παρά το γεγονός ότι το Ιράν μας έδινε πετρέλαιο με πίστωση ενώ από αλλού θα το αγοράζουμε ακριβότερα και χωρίς πίστωση. Το Ζάλογγο εξακολουθεί να δείχνει το δρόμο.
Το κείμενο στην ορθογραφία του Μποστ (αλλά με μονοτονικό, λόγω της διατάξεως περί βαρέων και ανθυγιεινών):
ΥΠΟΒΟΛΗ ΔΗΛΟΣΕΟΣ
Διά της παρούσησ μου δηλώ, εντός στη δήλοσή μου
λαβών γνόσιν ο έφορος κε άνεφ χαρτοσήμου
ότη δεν έχο κότταιρον και ούτε λοιμουζήνα
άνεργος όντος πάσχωντος σινίθος από πίνα.
Η μύτηρ η γενήσαντος προσφέρων τας θηλάσεις,
ζη εκ δανείον, δορεών κε πρόθιμος διά βάσεις,
κε η μικρά μου αδελφή βαρύνας να νιστέβη,
έχη εξάγη τα χαρτιά διά να μεταναστέβη.
Όντες πολάκις νιστικών κε πάσχων η μυτέρα
είναι βολέβων εναλάξ, αλάζοντος πατέρα.
Έχοντος πρότον βρετανόν, μετά αμερικάνον
νυν θα συζή με γερμανόν κε άνθροπον τσογλάνον,
όστις βιάσας την μαμά, ελείποντες οι άλλοι
τόρα τα θέλη κε αφτή μη έχοντος κεφάλι.
Η φυλαρέσκια αφτής κε θέλων να αρέση,
προσέχη πάντα εις λεφτά κι αν έχη καλή θέση,
ων εροτήλος εις βαθμόν ανότερον τυγχάνων
ποθή ενδύσεις εκλεκτάς, τα τέκνα της ξεχάνων,
ξεχάνοντες κι εμείς αφτήν, που πάντας προσκινεί
εξέρχετε στην Αγοράν διά να γινή Κοινή
με εβροπαίους σηζητή κι ενώ την αποθώσι,
αρκεί που είνε δυτικοί, απεχθανεί τους Ρώσοι.
Κέρδη δηλόνουν άπαντα μικρά-μεγάλα κράτη,
κε η μαμά μας δόσεων δίδη δια το κρεβάτη,
το «λύκνον του πολιτιζμού», έτσι αφτή το λέει,
κι’όλον αφτό μας κοπανεί κε κάθετε κε κλέει,
ενώ δυό λόγια να της πουν, κι αν δη ότι αρέση,
ξανά μανά διά Ζάλονκον κε στη φοτιά θα πέση.
Όθεν το κέρδος μας μηδέν, μηδέν δηλό εισπράκσεις
πάσχων μαζύ με την μαμά και άπαντες οι τάξεις.
Είνε μιστήρια μαμά! Ίσως κι’εμείς να φταίμε,
είνε αφτό που λέγουσι, Θεμου σινχόρεσέ με.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
ππ said
Τι ωραίο! Καλημέρα.
Σημειώνουμε βέβαια το «έχει εξάγει τα χαρτιά» για μελλοντική χρήση. Κάπου θα το διαβάσουμε κι αυτό, δεν μπορεί, τώρα που το «βγάζω» έχει γίνει απρεπές.
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Από μια άποψη, είναι αισιόδοξο το ότι δεν έχουμε αλλάξει και τόσο πολύ από το μακρινό (;) εκείνο 1951!
(Αν δεν χάναμε και τους ανθρώπους που αγαπάμε στο δρόμο…)
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
1961, βέβαια!
dimosioshoros said
Καλημέρα.
Να πω δυο γενικά πράγματα.
Όταν πρωτοείδα Μποστ. έκανα την υπόθεση ότι ο Μέντης Μποσταντζόγλου έφτιασε ένα ψευδώνυμο δανειζόμενος την ιδέα από τον ομότεχνο Γάλλο Bosc.
Επίσης να πω πως σε έρευνα αποδείχτηκε πως τα ελληνόπουλα νομίζουν πως το (πρεβεζάνικο) Ζάλογγο βρίσκεται στο Μεσολόγγι. Οι Σουλιώτισσες πνίγηκαν στη λιμνοθάλασσα… (Αναφερόμαστε στο θρυλούμενο ζήτημα ανεξάρτητα από ιστορικές αμφισβητήσεις).
Γιάννης
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
@4, α)
γιατί να φτάσει στον Bosc όταν έχει κοτζάμ «Μποστ-αντζόγλου» να υποστηρίξει το ψευδώνυμο;
και β)
ποια είναι αυτή η έρευνα;
sarant said
Ευχαριστώ για τα πρώτα σχόλια!
Να σημειωθεί πάντως ότι το κανονικό επώνυμο του Μποστ είναι Βοσταντζόγλου, με Β.
Δύτης των νιπτήρων said
Καλημέρα, με τη συζήτηση θυμήθηκα τον τίτλο εφημερίδας σε σκίτσο με Άγγλους: Σατουρνταίη Ήβνιγκ Μποστ.
Θρασύμαχος said
#6: νομίζω ότι και το κανονικό του ήταν με «Μπ», με «Β» ήταν μόνον ο (σχεδόν) συνεπώνυμος λεξικογράφος
sarant said
8: Ο Κλεόβουλος Βοσταντζόγλου, πατέρας του Μποστ, ήταν αδελφός του Θεολόγου Βοσταντζόγλου, του λεξικογράφου.
Πόντος και Αριστερά said
Για την καταγωγή της οικογένειας:
«Ο Θεολόγος Βοσταντζόγλου γεννήθηκε το 1895. Η οικογένειά του καταγόταν από την Καππαδοκία. Ο ίδιος έζησε τα νεανικά του χρόνια στη Μικρά Ασία, την Αθήνα, τη Γαλλία (Μασσαλία), την Καταλωνία και την Αγγλία (Μάντσεστερ). Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1928 και αφοσιώθηκε στη συγγραφή του Αντιλεξικού, η ιδέα του οποίου είχε γεννηθεί στη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων, όταν φοιτούσε στο Λύκειο Anatolia College της Μικράς Ασίας.»
Το Anatolia College βρισκόταν στη Μερζιφούντα του Πόντου και είχε κατηγορηθεί -υπερβολικά και τρομοκρατικά- από τους κεμαλικούς ότι υπήρξε εστία του αυτονομιστικού κινήματος των Ποντίων. Το Σεπτέμβριο του 1921 εξοντώθηκε από τα κεμαλικά ψευτο-δικαστήρια ανεξαρτησίας (Αμάσεια) η θεωρούμενη ως η ηγεσία των Ελλήνων στον Πόντο. Μεταξύ τους καθηγητές, δάσκαλοι, ακόμα και μαθητές γυμνασίων- Ανανιάδης και Παυλίδης- του Anatolia College.
Μ-π
dimosioshoros said
#5
Γιώργο Λυκ., εδώ.
dimosioshoros said
#9 Πολύ καλή αυτή ταχτοποίηση του Νικοσδεσπότη (και η συμπλήρωση #10).
#8 Κι εγώ.
bernardina said
Ολίγα λόγια δια τον καλλιτέχνη από τον ίδιο τον καλλιτέχνη στην εισαγωγή του Λεφκόματός του (1960)
http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=444&author_id=30
Αστείρευτη πηγή έμπνευσης το ευλογημένο πλάσμα
Δύτης των νιπτήρων said
Μπράβο βρε Μπέρνι, απέξω την έχω μάθει αυτή την εισαγωγή.
dimosioshoros said
Από Ζάλονκον σε Ζάλογγο. Τι καλά. Το διπλό γγ το θεωρώ τίτλο ευγενείας σε μια λέξη. Νομίζω πως στην πρώτη (τουλάχιστον) έκδοση Μπαμπινιώτη το Ζάλογγο ήταν γραμμένο με γκ και το Μεσολόγγι, ευγενικά, με γγ. Άλλωστε και ετυμολογικά το Μεσολόγγι έχει ng = γγ. Υπάρχει η ρωσική λέξη 3ΑΛΟΓ (ζαλόκ) με σημασία χέρσο, ακαλλιέργητο και κατάθημα, υποθήκη, κ.λπ.
dimosioshoros said
Ωραία, αλφαδιάστηκε η φώτο. Θα είχε επιχρωματιστεί κιόλας αλλά η κεντρική ασπρίλα κατεβάζει πολύ τους τόνους (για τα δικά μου εργαλεία).
Γιάννης
Νέο Kid Στο Block said
«Ό,τι ήταν ο Λεονάρντο Nτα Bίντσι για την εποχή του, το ίδιο απάνω κάτω είναι και ο Mέντης Mποσταντζόγλου για την σημερινή εποχή.»¨:-) 🙂
(σε δυο σειρές, τα είπε όλα ο μεγάλος)
Κασσάνδρα said
Η Ανεργίτσα κρατούσε το «βιβλιάριο απόρων κορασίς»
Κασσάνδρα said
..βιβλιάριον..
Aris-tourgimata said
Το σκίτσο του Μποστ με μετέφερε νοερά στις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν έμπαινα στην εφηβεία.
Την προσωπική μου εμπειρία από το κλίμα της εποχής έχω καταθέσει στο ιστολόγιό μου, με μια σύντομη εγγραφή:
http://aris-tourgimata.blogspot.com/2011/05/blog-post_31.html
dimosioshoros said
#18, 19
Εγώ το είχα ακούσει και “βιβλιάριον απόντων κορασίδων” με υπαινιγμό λαθροχειριών στη διαχείριση των σχετικών βοηθημάτων. Δεν ξέρω εάν ο ομιλητής γνώριζε και τον τύπο «απουσών».
Γιάννης
dimosioshoros said
#15
Ανακαλώ τα περί ετυμολογικής ορθότητος του Μεσολογγίου (luogo, lungo, μπερδεύεται το πράγμα).
Γιάννης
Μη χαλιέσ' said
Εκτός από κειμενογράφος ήταν όπως βλέπω και ευφυής σκιτσογράφος.
Η σημασία στη λεπτομέρεια: Το κουτσό πόδι του τραπεζιού (όπως ήδη είπες), τα φαγωμένα ρούχα, ο ξεφτισμένος τοίχος και η τρύπα, τα δαχτυλάκια της Ανεργίτσας από τα τρύπια παπούτσια (ή μήπως είναι καλοκαιρινά γοβάκια;), η κάλτσα του Πειναλέοντα κι αυτή τρύπια φυσικά, το στραβό κάδρο της Ελλάδας.
Δύο απορίες, η σφεντόνα (για να σκοτώνει τον άφθονο χρόνο του ως ά(ν)εργος;) και ο φιόγκος στον ώμο του (δισάκι μήπως;).
ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ said
άνεργος όντος πάσχοντος συνήθως από πείνα.
Eγώ πάντως σε αυτό το σημείο έκλαψα!
ΣοφίαΟικ said
23: είχα την εντύπωση ότι πρόκειται για πέδιλα και για επίδεσμο ορθοπεδικό, αφού λέει ότι είναι κουτσός ο ήρωας. Δεν έχει κάλτσα στο άλλο πόδι.
ππαν said
Αχ βρε Σοφία, κι εγώ. Ανεκτίμητος ο Μποστ. Ευχαριστώ για μια ακόμη φορά τον οικοδεσπότη που μας χαρίζει έστω και σε μικρές ποσότητες αυτές δημοσιεύσεις σχετικά με τον Μποστ
ππαν said
Στην Σοφία του 24 πάει το «κι εγώ»
sarant said
23: Η σφεντόνα δεν ήταν ασυνήθιστο παιδικό παιχνίδι το 1960. Όσο για τον φιόγκο, δεν έχω ιδέα. Ο Μποστ δούλεψε πολλά χρονια εικονογράφος και χαρτογράφος (π.χ. στις Εικόνες) πριν αρχίσει το πολιτικό σκίτσο.
bernardina said
Ο φιόγκος θαρρώ είναι από τη μονή τιράντα που συγκρατεί το πανταλόνι του. Εδώ φαίνεται κάπως πιο καθαρά
sarant said
Μπράβο Μπερναρντίνα, αυτό είναι! (Και το σκίτσο που βρήκες, το έχω στα υπόψη για μελλοντική παρουσίαση)
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
@23 και επόμ.:
από μια σειρά μικρών λαδιών του Μποστ, με έναν ρομαντικό, ελληνοκεντρικό αέρα και δίχως ίχνος πολιτικής ή κοινωνικής κριτικής, προκύπτει ότι ο Πειναλέων ήταν ναύτης στο Ελληνικό Πολιτικό Ναυτικό. Φαίνεται και στο σκίτσο καθαρά, με το ριγέ μπλουζάκι και το ναυτικό πηλήκιο (σκισμένο). Σε ορισμένα από εκείνα τα μικρά λάδια, φαίνεται, ακόμα, στο βάθος κάποια φρεγάτα ή κάποια ελληνική σημαία, ακόμα, να κυματίζει.
bernardina said
Ωχ, ελπίζω να μη σου έκανα χαλάστρα 😳
Εντωμεταξύ πάει κι ο Φυντανίδης μέσα για χρέη προς το δημόσιο http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231147018
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
@31+
α!, να προσθέσω ότι το όνομά του διακρίνεται στο πηλήκιο – ή ολογράφως ή απλά ως «ΛΕΩΝ», παίζοντας ενδεχομένως και με το όνομα του πλοίου όπου ανήκει.
sarant said
32: Μπα, όχι!
31: Ναυτικό ήταν το καπέλο αλλά ο Πειναλέων το έκοψε με το ψαλίδι για να μοιάζει με στέμμα, με ευκαιρία κάποιους βασιλικούς γάμους (όχι όμως του Κοκού ή της Σοφίας).
gbaloglou said
10
Ο τότε πρόεδρος του Ανατόλια έτυχε να είναι παππούς παλιού συναδέλφου και συγγραφέας του «Adventuring with Anatolia College». Στο βιβλίο αυτό πολλά γράφονται και πολλά παραλείπονται, όπως ας πούμε αυτό (ιδιαίτερα επίκαιρο ύστερα από την χθεσινή απόφαση της Γαλλικής Γερουσίας).
Τίτος Χριστοδούλου said
32
Tο Δημόσιο πότε θα πάει μέσα για χρέη προς τον ελληνικό λαό; Μπόστειος γέλως. Αίνιγμα: πώς αποκαλούσε ο Αριστοφάνης των Νεφελών πολιτικούς και δικηγόρους αντάμα;
Νέο Kid Στο Block said
Το αντιτορπιλικό «ΛΕΩΝ» μαζί με τα ΑΕΤΟΣ, ΙΕΡΑΞ και ΠΑΝΘΗΡ ήταν τα λεγόμενα « θηρία» ή «κανόνια» (ήταν της κλάσης Canon) με τα οποία «προικοδότησε» το αμερικανικό κράτος το ελλην. πολεμικό ναυτικό.
Ο Θρύλος (και τα επίσημα κιτάπια του ναυτικού νομίζω) λέει ότι το «ΛΕΩΝ» ήταν το Έλτριντζ (Eldridge) το πλοίο-φάντασμα του «πειράματος της Φιλαδέλφειας», αν και ορισμένοι πιστεύουν ότι ίσως ήταν ο «ΑΕΤΟΣ» (κινηματογραφικός σταρ «Κανόνια του Ναβαρόνε», «Αλίκη στο Ναυτικό»).
dimosioshoros said
Αναφορικά με τον Πειναλάκη. Άν τον τίτλο «Η φορολογική δήλωση του Πειναλέοντα (Μποστ, 1961)» τον γράφαμε σε τρέχουσα κοινή νεοελληνική (ΤΝΕ), θα γράφαμε «του Πειναλέον» ή «του Πειναλέων». Θέτω σοβαρά ορθογραφικά ζητήματα, ε;
Γιάννης
Μαρία said
Το περίφημο βιβλιάριον απόρων κορασίδων μας έδωσε σε άπταιστα τουρκικά το φουκαράχανούμντεφτέρ.
38 Του Πειναλέων σίγουρα κατά το του Κοντολέων 🙂
ngenits said
Πάντα επίκαιρος ο Μπόστ.
Σκύλος της Β.Κ. said
ΝεοΚίντ, ο Λέων ήταν ο Λέων!
Ναύτες που υπηρέτησαν στη Σούδα, όταν αυτό ελλιμενιζόταν εκεί προτού πάει για παλιοσίδερα, έλεγαν ότι τη νύχτα άκουγαν περίεργους τριγμούς, ενώ όλο το πλοίο διατρεχόταν από μυστήρια καλώδια που ξεκινούσαν από το πουθενά και κατέληγαν στο πουθενά. Καθόλου παράξενο, βέβαια, για ένα τόσο παλιό πλοίο, που είχε περάσει από τόσες μετασκευές και επισκευές.
sarant said
41: Ωπ, καλώς τον, χαθήκαμε!
Νέο Kid Στο Block said
41. Ναι, πάντως και για τον Αετό ακούστηκαν περίεργα. «Εξαφανίσεις» από ραντάρ, δυσλειτουργίες σε επικοινωνίες κλπ. Και μη ξεχνάμε ότι εκεί έχασε μυστηριωδώς και τα γυαλιά του ο Κωνσταντάρας.:-)
Υπάρχει μια ελαφρώς συνομωσιολογική θεωρία ότι η αμερικανοί δήλωσαν τον Λέοντα για πρώην Ελντριτζ ενώ στην πραγματικότητα ήταν ο Αετός. Τρέχα γυρευόπουλος…
YΓ. Πού ‘σουν ρε παλικάρι ψες ,που λέγαμε για σκύλους; 🙂
Δημήτρης Μ. said
15. Έχω τη γνώμη ότι στο Ζάλογγο δεν έχουμε το залог, αλλά το за (με την έννοια του πίσω, πέρα από) και το луг (λιβάδι). Βέβαια, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι.
Α. Παπαγιάννης said
10: Το Κολλέγιο Ανατόλια της Μερζιφούντος «μεταφυτεύθηκε» το 1915 στη Θεσσαλονίκη, όπου ευδοκιμεί ακόμη με το ίδιο όνομα (έχει και ανάλογη εντοιχισμένη πλάκα στην είσοδό του).
Πόντος και Αριστερά said
Gbaloglou, πολύ ενδιαφέρον!!!
Μ-π
dimosioshoros said
#44.
Ωραία εκδοχή. Ευχαριστώ.
Γιάννης
Μιχαλιός said
10: Με την ευκαιρία, αυτό το ψευτοαρχαϊκό «Μερζιφούς>Μερζιφούντα» (κατά το «Μαρμαρίς>Μαρμαρίδα») από πότε κυκλοφορεί; «Μερζεφούν ή Μερσοβάν» το έγραφε στον καιρό του μέχρι κι ο πρωτομάστορας της εξαρχαϊστικής υστερίας Γεώργιος Σκαλιέρης.
gbaloglou said
45
1923, για την ακρίβεια — σταμάτησε το 1916 στην Τουρκία αλλά λειτούργησε ξανά στο διάστημα 1919–1921.
Μαρία said
Ζωή σε λόγου μας, παιδιά. Σκοτώθηκε ο Αγγελόπουλος σε τροχαίο.
Μαρίνα said
Μας άφησαν τον τελευταίο καιρό πολλοί άνθρωποι που σημάδεψαν τη ζωή μας!
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
@37, 41 και 43,
Νεοκίντ και Σκύλε, πολύ ενδιαφέροντα τα περί αντιτορπιλικών -δεν τα ήξερα!
Κι εγώ ευχαριστώ!
gpointofview said
#23, 28
νομίζω πως αφήνει μια υπόνοια ότι ο Πειναλέων κυνηγούσε μικρά πουλιά με την σφεντόνα του να νοστιμέψει το (αν) πιλάφι του, συνηθισμένο χόμπυ στην δεκαετία του 50
Α. Παπαγιάννης said
49: Ευχαριστώ για τη διόρθωση–το έγραψα από μνήμης (πάει πολύς καιρός που κοίταξα από κοντά την πλάκα).
Λεώνικος Καλαχώρας said
Ωχ! Εγώ νόμιζα πως το αντιλεξικό ήταν του Μέντη. Το είχα αγοράσει από το μαγαζάκι του κοντά στη ρωσική εκκλησία και ποτέ δεν αναρωτήθηκα. Ήταν και η γκαλερί ΩΡΑ εκεί κοντά
48: σωστός
44: είναι το ίδιο (και ετυμολογικά).
Δημήτρης Μ. said
55. Δεν είναι το ίδιο. Το залог προέρχεται από το ρήμα ложиться – лечь (=κείμαι, ξαπλώνω κλπ) και το луг είναι άλλη λέξη, που σημαίμει λιβάδι (λόγγος, λαγκάδι;) κλπ.
Δημήτρης Μ. said
σημαίνει
ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΥ | "Δημόσιος Χώρος Γ. Ρέντζος" said
[…] μυθοπλασία”;, εποικοδόμημα και γλώσσα, Εσπεράντο, Ζ, Ζάλογγο, Η ΚΥΝΗ ΑΓΟΡΑ, Η Μήτσους…, Κ. ?. Καβάφης, Καλίνινγκραντ, […]
ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΥ | "Δημόσιος Χώρος Γ. Ρέντζος" said
[…] πατριδέμπορος, πατριδικός ή πατριωτικός, Πειναλέων, περιμένοντας, περιστατικό τροχαίου εγκλήματος, […]
Η φορολογική δήλωση του Πειναλέοντα (Μποστ, 1961) | ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ said
[…] Πηγή: https://sarantakos.wordpress.com/2012/01/24/mpost-forologia/ […]
Weekly favorites (Jan 23-29) | Adventures in Freelance Translation said
[…] Look Your Best In Photos 30 Things to Stop Doing to Yourself Top 10 Tricks for Getting Better Sleep Η φορολογική δήλωση του Πειναλέοντα Discovering Patagonia with Gustavo Jung In the Red: Animals on the Edge How to De-SPAM Your […]