Καλοκαιρινό κουίζ
Posted by sarant στο 11 Ιουλίου, 2012
Καλοκαίρι είναι, καύσωνα έχει, κάνει και μνημόνιο, δεν είναι καιρός για βαριά άρθρα, σκέφτηκα να δημοσιεύσω κάτι πιο ανάλαφρο σήμερα και μάλιστα πιο δροσερό, και να σας το παρουσιάσω με μορφή κουίζ. Θα σας παρουσιάσω λοιπόν εκτενή αποσπάσματα από ένα χρονογράφημα που δημοσιεύτηκε στην πρώτη σελίδα μιας μεγάλης αθηναϊκής εφημερίδας (που τότε ήταν νεοφερμένη στο εκδοτικό στερέωμα) και όπου περιγράφεται, με ειδυλλιακά χρώματα, μια περιοχή του Λεκανοπεδίου.
Ποια περιοχή; Μα, αυτό είναι το αντικείμενο του κουίζ. Σας ζητάω να βρείτε σε ποια περιοχή αναφέρεται ο χρονογράφος. Και το κουίζ δεν θα είναι συνεργατικό, όπως άλλα που κάνουμε, όπου μαντεύετε τη λύση κι εγώ σας λέω όχι ή σας δίνω νύξεις, θα είναι διαγωνιστικό, δηλαδή θα κρατήσει μερικές ώρες, ας πούμε ως τις 3 μ.μ. ώρα Ελλάδος, και μετά θα αποκαλύψω την απάντηση και θα δούμε ποιοι μάντεψαν σωστά. Μάλιστα, για να ξεχωρίσει ένας νικητής, σας ζητάω, αν θέλετε να προσθέσετε και ποια χρονολογία πιστεύετε ότι γράφτηκε το χρονογράφημα, οπότε θα δώσετε απάντηση με περιοχή του Λεκανοπεδίου και με χρονολογία, π.χ. «Τρεχαγυρευούπολη, 1901».
Έχω παραλείψει όσα αποσπάσματα θα μπορούσαν να δώσουν νύξεις για τη σωστή απάντηση, αλλά στο τέλος, όταν ανακοινώσω τη λύση του κουίζ, θα αποκαταστήσω το πλήρες κείμενο. Δεν άλλαξα την ορθογραφία (μόνο κάτι σκουληκάκια ψέκασα) μεταξύ άλλων επειδή βοηθάει στη χρονολόγηση του κειμένου. Λοιπόν, για ποια «νέα πόλη» μιλάνε τα αποσπάσματα;
…………………………….
Η νέα αυτή πόλις δεν κατοικείται βέβαια από εκατομμυριούχους. Μικρά σπιτάκια, κομψά και καθαρά, φαιδρά και εύθυμα κάτω από τόν ανοιξιάτικον ήλιον, παιδάκια ξυπόλυτα και ξεσκούφωτα αφήνοντα ελεύθερον το κεφάλι και τα πόδια εις τα χάιδια βουνήσιου αέρα ο οποίος πνέει μυρωμένος εκεί επάνω, παράθυρα στολισμένα με γλάστραις και δροσερά κοριτσάκια της γειτονιάς με την κοτσίδα κρεμασμένην εις της πλάτες, όλα αυτά δείχνουν ότι ο νέος συνοικισμός οφείλεται εις ανθρώπους εργατικούς, οι οποίοι με μυρίας στερήσεις, αλλά με ατσάλινην επιμονήν οικονόμησαν το ποσόν που χρειάζεται διά να εκπληρωθή ο βαθύτερος πόθος κάθε Έλληνος, ο πόθος της στέγης. Αμφιβάλλω αν ένα μόνον από τα σπιτάκια αυτά (…) ανήκει εις ιδιοκτήτην ο οποίος να το ενοικιάζη εις άλλους. Υποθέτω μάλλον ότι όλαι αύται αι κατοικίαι από δύο και από τρία δωμάτια, με τ’ ασπρόρρουχα κρεμασμένα απ’ εξω και με τους τενεκέδες του πετρελαίου φυλάττοντας τον κορμόν των δένδρων από της κατσίκες, όλα αυτά τα σπιτάκια είνε ιδιοκτησία εκείνων που κάθονται μέσα, κάτοικοι μαζύ και ιδιοκτήται.
Και ίσως αυτό είνε που δίδει την εντύπωσιν της χαράς και της ευτυχίας εις τον μικρόν συνοικισμόν. Εκτός (…) ενός παιδίου το οποίον επέρασεν από μπροστά μου με το στήθος σειόμενον από άγριον βήχα, όλα τα άλλα πρόσωπα εκεί επάνω ήσαν χαρωπά, και όλα τα μάτια ζωηρά και όλα τα μάγουλα κόκκινα. Μέσα από δύο τρία παράθυρα, κοριτσόπουλα τα οποία ετρόμαξεν η παρουσία μου, ετραγουδούσαν τα τραγουδάκια της εποχής και από μίαν αυλήν φορτωμένην από γλάστρες μού ήλθεν ο ήχος κιθάρας.
Αν δεν είνε τόσον ευχάριστον το θέαμα των ανθρώπων, αλλά και το πλαίσιον μέσα εις το οποίον ζουν οι άνθρωποι αυτοί είνε θαυμαστόν. (…) ένα μικρόν δασάκι ολοζώντανον και καταπράσινον φθάνει ως την γραμμήν του σιδηροδρόμου, δύο εξοχικαί εκκλησίαι υψώνονται πίσω από πράσινα χλοερά φράγματα ροδοδαφνών και αμαράντων (…).
Διά ν’ αναπαύσω την συνείδησίν μου υποπτεύω ότι δεν είνε πολλοί οι Αθηναίοι των κέντρων, οι οποίοι απεφάσισαν να περιπλανηθούν ως (…). Τους συνιστώ εις πρώτην ευκαιρίαν να το κάμουν. Θα πληροφορηθούν ότι υπάρχουν Αθήναι άγνωστοι ακόμη, αι οποίαι ίσως δέν αξίζουν ολιγώτερον από τας γνωστάς. Ή τουλάχιστον αν δεν έχουν τον θόρυβον, την κίνησιν και το μέγεθος των γνωστών, έχουν όμως μίαν αφέλειαν, μίαν χάριν και μίαν γραφικότητα την οποίαν βεβαίως δεν έχει η πλατεία του Συντάγματος.
Λοιπόν; Για ποια περιοχή γράφτηκαν τα παραπάνω ειδυλλιακά -και πότε;
Σημείωση: Μπορείτε να ψηφίσετε πολλές φορές, αλλά για την… απονομή των βραβείων θα παρθεί υπόψη μόνο η τελευταία σας επιλογή.
Λοιπόν, η απάντηση, που ξέφυγε σχεδόν εντελώς, αφού μία μόνο φορά αναφέρθηκε και χωρίς βεβαιότητα μεγάλη, αν και με ολόσωστο σκεπτικό, είναι πως πρόκειται για το Παγκράτι και το άρθρο γράφτηκε το 1914 στην εφημερίδα Έθνος (Για του λόγου το αληθές, η αρχή)
Και το πλήρες χρονογράφημα, μαζί με όσα αποσπάσματα είχα απαλείψει (ονόματα δρόμων, τον Προφήτη Ηλία, τη γειτνίαση με το Νεκροταφείο, το σημερινό Πρώτο). Περίμενα να το βρουν περισσότεροι και πιο εύκολα, ίσως επειδή έχω διαβάσει τα απομνημονεύματα Αθηναίων της εποχής. Η νουβέλα του Λαπαθιώτη «Κάπου περνούσε μια φωνή«, εκτυλίσσεται ακριβώς στο Παγκράτι το 1915.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥ
ΠΑΓΚΡΑΤΙ
Από την πλατείαν του Συντάγματος ξεκινά κάθε τέταρτον της ώρας ένα τραμ το οποίον με μίαν δεκάραν σας μεταφέρει εις τόπον της γης άγνωστον, ονομαζόμενον Παγκράτι. Άγνωστον, μολονότι, όπως είπα ήδη δέκα λεπτά της δραχμής και δέκα λεπτά της ώρας φθάνουν δι’ αυτό το υπερωκεάνειον ταξείδι.
Το τραμ της λεωφόρου Όλγας, αφήνει δεξιά του τον Ιλισσόν και το Στάδιον, εισχωρεί εις ένα στενόν δρομίσκον, αντικρύζει τον Άγιον Σπυρίδωνα, και έπειτα ανοίγεται προς μίαν νέαν συνοικίαν, ή μάλλον προς μίαν νέαν πόλιν, η οποία εφύτρωσεν έξαφνα εις τα πόδια του Υμητού.
Η νέα αυτή πόλις δεν κατοικείται βέβαια από εκατομμυριούχους. Μικρά σπιτάκια, κομψά και καθαρά, φαιδρά και εύθυμα κάτω από τόν ανοιξιάτικον ήλιον, παιδάκια ξυπόλυτα και ξεσκούφωτα αφήνοντα ελεύθερον το κεφάλι και τα πόδια εις τα χάιδια βουνήσιου αέρα ο οποίος πνέει μυρωμένος εκεί επάνω, παράθυρα στολισμένα με γλάστραις και δροσερά κοριτσάκια της γειτονιάς με την κοτσίδα κρεμασμένην εις της πλάτες, όλα αυτά δείχνουν ότι ο νέος συνοικισμός οφείλεται εις ανθρώπους εργατικούς, οι οποίοι με μυρίας στερήσεις, αλλά με ατσάλινην επιμονήν οικονόμησαν το ποσόν που χρειάζεται διά να εκπληρωθή ο βαθύτερος πόθος κάθε Έλληνος, ο πόθος της στέγης. Αμφιβάλλω αν ένα μόνον από τα σπιτάκια αυτά των οδών Ευφράνορος, και Ιφικράτους, και Αναξιμάνδρου, ανήκει εις ιδιοκτήτην ο οποίος να το ενοικιάζη εις άλλους. Υποθέτω μάλλον ότι όλαι αύται αι κατοικίαι από δύο και από τρία δωμάτια, με τ’ ασπρόρρουχα κρεμασμένα απ’ εξω και με τους τενεκέδες του πετρελαίου φυλάττοντας τον κορμόν των δένδρων από της κατσίκες, όλα αυτά τα σπιτάκια είνε ιδιοκτησία εκείνων που κάθονται μέσα, κάτοικοι μαζύ και ιδιοκτήται.
Και ίσως αυτό είνε που δίδει την εντύπωσιν της χαράς και της ευτυχίας εις τον μικρόν συνοικισμόν. Εκτός από μίαν δυστυχισμένην γυναίκα η οποία, βουτηγμένη εις τα μαύρα, επέστρεφε από το Νεκροταφείον, και εκτός ενός παιδίου το οποίον επέρασεν από μπροστά μου με το στήθος σειόμενον από άγριον βήχα, όλα τα άλλα πρόσωπα εκεί επάνω ήσαν χαρωπά, και όλα τα μάτια ζωηρά και όλα τα μάγουλα κόκκινα. Μέσα από δύο τρία παράθυρα, κοριτσόπουλα τα οποία ετρόμαξεν η παρουσία μου, ετραγουδούσαν τα τραγουδάκια της εποχής και από μίαν αυλήν φορτωμένην από γλάστρες μού ήλθεν ο ήχος κιθάρας.
Αν δεν είνε τόσον ευχάριστον το θέαμα των ανθρώπων, αλλά και το πλαίσιον μέσα εις το οποίον ζουν οι άνθρωποι αυτοί είνε θαυμαστόν. Ένας Άγιος Ηλίας υψώνεται λευκός μέσα εις μεγάλα φουντωτά πεύκα, ένα μικρόν δασάκι ολοζώντανον και καταπράσινο ν φθάνει ως την γραμμήν του σιδηροδρόμου, δύο εξοχικαί εκκλησίαι υψώνονται πίσω από πράσινα χλοερά φράγματα ροδοδαφνών και αμαράντων, και επί τέλους ολίγην ώραν μακρύτερα αρχίζει κομψός, απαλός, καλλιτεχνικός, γραφικώτατος, ευγενής, ευπατρίδης, ο Υμητός.
Διά ν’ αναπαύσω την συνείδησίν μου υποπτεύω ότι δεν είνε πολλοί οι Αθηναίοι των κέντρων, οι οποίοι απεφάσισαν να περιπλανηθούν ως το Παγκράτι. Τους συνιστώ εις πρώτην ευκαιρίαν να το κάμουν. Θα πληροφορηθούν ότι υπάρχουν Αθήναι άγνωστοι ακόμη, αι οποίαι ίσως δέν αξίζουν ολιγώτερον από τας γνωστάς. Ή τουλάχιστον αν δεν έχουν τον θόρυβον, την κίνησιν και το μέγεθος των γνωστών, έχουν όμως μίαν αφέλειαν, μίαν χάριν και μίαν γραφικότητα την οποίαν βεβαίως δεν έχει η πλατεία του Συντάγματος.
Ριπ
Νέο Kid Στο Block said
Καλημέρα! Εκάλη, 1929
Τεμπελόσκυλο said
Νέα Φιλαδέλφεια, 1933.
Καλημέρα!
Νέο Kid Στο Block said
Nίκο, πέρασε η ώρα και δεν βλέπω μεγάλη συμμετοχή.
Σφύρα λήξη και ανακοίνωσε τον νικητή! (νομίζω ότι έχω πέσει πιο κοντά απο οποιονδήποτε..) 🙂
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ για τα πρώτα σχόλια!
3: Ποιος σου είπε ότι πέρασε η ώρα; Ποιος σου είπε ότι πέρασαν τα χρόνια;
Αγγελος said
Η σιδηροδρομική γραμμή το περιορίζει πολύ τοπικά (δεν θα μπορούσε λ.χ. να είναι η Ηλιούπολη), η γλώσσα και μερικές ορθογραφικές λεπτομέρειες («γλάστραις», «τΗς κατσίκες») το τοποθετούν στο πρώτο τρίτο του 20ού αιώνα. Προσφυγικός συνοικισμός (πήγε ο νους μου στη Νέα Ερυθραία) δεν πρέπει να είναι, αφού τα σπίτια έγιναν με τις αιματηρές οικονομίες των κατοίκων. Θα πω, τελείως κουτουρού, Μαγκουφάνα 1925.
Νέο Kid Στο Block said
Άγγελε, καταρχάς περαστικά! Για ρίξε ένα τρανσλέισο της Μαγκουφάνας για μάς τους χωρικούς! 🙂
Θανασάκης said
Καλημέρα, σας διαβάζω συχνά αλλά πρώτη φορά σχολιάζω.
Η συμμετοχή μου: Πολιτεία 1930 (ίσως τότε είχε άλλο όνομα βεβαίως)
Δύτης των νιπτήρων said
Μαγκουφάνα είναι η Πεύκη, αλλά μου φαίνεται λίγο μακριά από τις γραμμές του σιδηροδρόμου -εκτός αν εννοεί του ΗΣΑΠ.
bernardina said
Νέα Ιωνία, ανάμεσα ’25 και ’35;
bernardina said
Ή και Μαρούσι, ίδια περίοδο;
Νέο Kid Στο Block said
EEE! To 9. κλέβει! Δεν πάνε διαστήματα! (κίσες μπέμπη 🙂 )
ppan said
Κηφισιά 1908
sarant said
Η Εφορευτική επιτροπή ανακοινώνει ότι:
α) Μπορείτε να ψηφίσετε πολλές φορές αλλά για την απονομή των μεγάλων βραβείων θα παρθεί υπόψη μόνο η τελευταία επιλογή σας.
β) Αν δίνετε εύρος χρονολογιών, θεωρείται ότι δίνετε το μέσον του: 1925-35 = 1930.
bernardina said
Οκέι, το πήραμε το μήνυμα! 😉
(Κιντάκο, μαρτυριαράκο νιενιενιε) 😀
firiki2010 said
Θα διάλεγα την Πεύκη λόγω σιδηροδρομικών γραμμών και την δεκαετία το 1960. Επηρεάζομαι από το γεγονός ότι θυμάμαι ένα θείο μου που την δεκαετία του «60 πήγαοινε το καλοκαίρι διακοπές 3 μήνες σ’ ένα ξενοδοχειάκι στο Χαλάνδρι…. το προτιμούσε λόγω του κλίματος.
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ said
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
Μαύρος Πητ said
Μαρούσι 1925
γράφει και ο Κατσίμπαλης σχετικά …
Δύτης των νιπτήρων said
Μμμ, μάλλον πρέπει κι εγώ να πω τη μαντεψιά μου. Κηφισιά 1920. Θα έλεγα και αρκετά νωρίτερα αλλά δεν είμαι σίγουρος από πότε λειτουργούσε το λεγόμενο «Θηρίο» (το ’26 ενώθηκε με τη γραμμή Αθήνα-Πειραιά, βλέπω). Η διαίσθησή μου πάντως λέει, οπωσδήποτε πριν τον ερχομό των προσφύγων.
Δύτης των νιπτήρων said
Α, αφού διάβασα αυτό διορθώνω: Κηφισιά 1900.
dev said
Παρ’ ότι το Μαρούσι είναι πολύ κοντά στις περιγραφές, δύο πράγματα δεν μου κολλάνε:
1. Το δασάκι που φτάνει μέχρι τον σιδηρόδρομο (ας υποθέσουμε εννοεί τον ΗΣΑΠ)
2. Το Μαρούσι, λόγω κλίματος, ήταν σανατόριο για τους φθισικούς (βλέπε νοσηλεία Μαρίας Πολυδούρη κ.τ.λ.) και τους βαριά άρρωστους, όπως επίσης και πολύ παλιά συνοικία για να τον χαρακτηρίζει το κείμενο ως «νέο συνοικισμό».
Θα πω Άνοιξη την περίοδο του 1920.
sarant said
Ευχαριστώ πολύ και για τα νεότερα! Όπως καταλαβαίνετε, λόγω της φύσεως του κουίζ, δεν μπορώ να δίνω νύξεις πριν από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, όπως έκανα σε άλλα κουίζ παλιότερα.
Mar Pap said
πιστεύω ότι η πρώτη πρόταση είναι το κλειδί. αν η πόλη αυτή σήμερα ήταν φτωχογειτονιά, δε θα έδινε ένα τόσο ισχυρό κίνητρο για να μπει σε κουίζ. για το λόγο αυτό θα πω Νέα Ερυθραία 1929, επειδή στην Κηφισιά ο σταθμός του ΗΣΑΠ, που εκει πιστεύω αναφέρεται ¨η γραμμή του σιδηροδρόμου», λειτούργησε μετά το 1950.
ppan said
Μα δεν είχε και κανονικο σιδηρόδρομο η Κηφισιά;
spiral architect said
Για να λέει «βουνίσιος αέρας», «γραμμήν του σιδηροδρόμου» εικάζω ότι, αναφέρεται στην Κηφισιά του Μεσοπολέμου(~1930)
Βουνό –> ο λόφος του Κοκκιναρά και γραμμή του σιδηροδρόμου –> οι γραμμές του «Θηρίου» μετέπειτα ΕΗΣ –> ΗΣΑΠ
Mary Ginger said
Δεν έχω ιδέα! Θα καθίσω όμως εδώ να σιωπηλά να περιμένω τ’αποτελέσματα γιατί μου ανάψατε την περιέργεια. Καλή μέρα εύχομαι!
Κατερίνα Περρωτή said
Καλημερα
Μπογιάτι (Αγιος Στέφανος), 1928
Alexis said
Καλημέρα
Εκάλη 1952
ppan said
Για μενα κριτήριο για την χρονιά είναι ότι έχουμε αυτό το ηθογραφικο+ γλώσσα απλή, άρα μετά το 1900, αλλα από την άλλη δεν έχει αναφορά σε προσφυγιά. Η Εκάλη νομίζω χτίστηκε κατευθείαν κάπως αστική.
ppan said
Βεβαια, η Κηφισιά είναι μεγάλη. Λες να είναι το Μαρούσι; Έτσι που τα λεει εγώ πρωτογνώρισα το Μαρούσι το 1981 🙂 με κότες κλπ
sarant said
Ευχαριστώ και για τα νεότερα!
Μια και δεν μπορώ να δώσω νύξεις, ας σχολιάσω τους τενεκέδες του πετρελαίου που προφυλάσσουν τους κορμούς των δέντρων από τις κατσίκες 😉
Στάθης said
Άνω Λιόσια, 1915
bernardina said
Τώρα μας φώτισες με τις κατσίκες! Μάλλον δεν ξέρεις, πχ, ότι στο ρέμα κάτω από το κτήριο του ΟΤΕ στο Μαρούσι υπάρχουν ακόμη μαντριά! 😆
Γιάννης Ν. said
Η Κηφισιά, η Εκάλη και η Εευθραία νομίζω ήταν εξαρχής μεγαλοαστικές. Αν δεν ήταν για το βουνίσιο αέρα θα έλεγα Χαλάνδρι.
Τελικά το δάσος και οι γραμμές του τραίνου με κάνουν να καταλήξω σε Άγιους Ανάργυρους 1910 (που μάλλον τότε πρέπει να ανήκαν ακόμη στα Λιόσια).
ppan said
Κατσικες ή μαλλον αρνιά πρόλαβα εγώ στο κέντρο της Θεσαλονίκης. Έβοσκαν στον κήπο μιας βίλλας στην Βασ. Όλγας, υποθέτω από αυτες που ανήκαν στους δολοφονημένους Εβραίους -νομίζω σήμερα ή άυριο η θλιβερή επέτειος- και τώρα έχει γίνει μουσείο
ppan said
Τώρα είδα το «νεα πόλις». Εκάλη 1925
Αγγελος said
Σκέψεις:
«μικρόν δασάκι ολοζώντανον και καταπράσινον φθάνει ως την γραμμήν του σιδηροδρόμου» — άρα δεν απέχει πολύ από το σιδηρόδρομο (ΣΕΚ, ΣΠΑΠ, Λαυρίου, Θηρίο;) «χάιδια βουνήσιου αέρα ο οποίος πνέει μυρωμένος εκεί επάνω» — αποκλείεται επομένως το νοτίως της Αθήνας μέρος των σιδηροδρομικών γραμμών. Το Μενίδι ή τα Άνω Λιόσια δεν ήταν βέβαια καινούργιοι οικισμοί ούτε το 1920. Μήπως καμιά Ρέα, οπότε το τρένο θα ήταν η προέκταση του Θηρίου που εξυπηρετούσε τα λατομεία του Διονύσου στη δεκαετία του 1920; Μήπως κανένας οικισμός του Χαλαντριού, κοντά στο τρένο του Λαυρίου; Εκτός πια αν είναι το Νέο Ηράκλειο, που δεν είναι βέβαια σε ύψωμα, αλλά οπωσδήποτε πιο καθαρόν αέρα θα είχε από την τότε Αθήνα!
Σκέψεις είναι αυτά — επιφυλάσσομαι να ξαναψηφίσω.
Χ. Αρβανιτίδης said
Αγια Παρασκευή (η μείζων περιοχή στους πρόποδες του Υμηττού), βεβαίως η σιδηροδρομική γραμμή είναι του σιδηροδρόμου Λαυρίου και το έτος, προς το τέλος του Εμφυλίου, ας πούμε το 1948. Το στύλ γραφής μου είναι γνωστό, μια ανάμνηση απο πολύ παλιά, και αυτό κυρίως μου ενεργοποιεί την εκτίμηση για την χρονική περίοδο. Το κείμενο που έχω κατα νουν προέρχεται απο τον εμφύλιο, μάλλον το έχω διαβάσει σε ιστορία του εμφυλίου.(Βλάχος, ίσως )
womaneveryday said
Γειά σας! Μεγάλος πειρασμός ο διαγωνισμός! Θα πω Μενίδι περίπου 1925-1930.
Alfred E. Newman said
«Ποδαράδες» ή «Ποδονίφτης» 1928. Ένα από τα δύο.
Στέλλα Π. said
Συμφωνώ. Άγιοι Ανάργυροι, 1930.
Κατερίνα Περρωτή said
Εχουμε μεγάλη αγωνία!!! Μπορείς να μας πεις αν το έχει βρει κανείς ως τωρα?!!!
ppan said
Α κι εννοείτε πως ο Νικοκύρης αφαίρεσε ό,τι αναφερόταν σε πρόσφυγες;
Μαρίνα said
Ψηφίζω Νέο Ηράκλειο 1930.
sarant said
41: Κανονικά δεν πρέπει να πω τίποτα, αλλά κάτι θα πω σε μισή ώρα 🙂
ppan said
Γιατί «κανονικά»; Ποιανού εντολές εκτελείς, καλά λοιπόν τα λένε οι Άλλοι!
sarant said
Δεν έχουν αφαιρεθεί αναφορές σε πρόσφυγες
ppan said
Α! Τότε όχι Αγιανάργυροι ούτε Ποδονίφτης, λέω εγώ. Μωρέ, Εκάλη και πάλι Εκάλη! 1925, τότε χτίστηκε νομίζω
Νέο Kid Στο Block said
Εφορευτική! Υποβάλω ένσταση! (το παράβολο κράτα το απ’το επόμενο τσέκι)
Σε μια ώρα εγώ θα λείπω και έτσι δεν θα μπορώ να εκμεταλλευτώ τα χίντια.
Επιτέλους, ας κρατηθούν οι αρχικοί όροι του κουίζ! Από επαναδιαπραγμάτευση σε επαναδιαπραγμάτευση θα το πηγαίνουμε;:-)
(βέβαια, αν απορρίψει την ένσταση η εφορευτική,υπάρχει πάντα η λύση του να οδηγώ και να σερφάρω ταυτόχρονα…)
Νέο Kid Στο Block said
Σε μισή ώρα θα λείπω,εννοούσα.
Κατερίνα Περρωτή said
Αν αποκλείσουμε την προσφυγιά μας μένει μόνο η Ακρόπολη! Αλλά καινούργια δεν την λες!!!
sarant said
Θα ανέβουν τα χίντια σε ένα τέταρτο, τότε
Ηλεφούφουτος said
H Εκάλη όμως είχε εξ αρχής επαύλεις, ενώ η εναρκτήρια πρόταση του κειμένου-γρίφου δείχνει ότι ήταν φτωχικός συνοικισμός. Για τον ίδιο λόγο θα απέκλεια και το Μαρούσι.
Αυτό το «εκεί επάνω» μάλλον δεν υπονοεί υψόμετρο, αφού έχουμε τρένο αλλά ότι βρίσκεται βόρεια, γι αυτό δεν λέω Άγιοι Ανάργυροι.
Νέα Λιόσα 1925.
Earion said
Λαύριο πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους;
sarant said
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Μέχρι τώρα, όχι μόνο ΔΕΝ έχει βρεθεί η περιοχή, αλλά ούτε καν έχει πλησιάσει κανείς. Ούτε καν. Δεν το είχα προβλέψει, αλλά η αναφορά στον σιδηρόδρομο έδρασε παραπλανητικά.
Πρόσθεσα την τελευταία παράγραφο του χρονογραφήματος, που ίσως βοηθήσει:
Διά ν’ αναπαύσω την συνείδησίν μου υποπτεύω ότι δεν είνε πολλοί οι Αθηναίοι των κέντρων, οι οποίοι απεφάσισαν να περιπλανηθούν ως (…). Τους συνιστώ εις πρώτην ευκαιρίαν να το κάμουν. Θα πληροφορηθούν ότι υπάρχουν Αθήναι άγνωστοι ακόμη, αι οποίαι ίσως δέν αξίζουν ολιγώτερον από τας γνωστάς. Ή τουλάχιστον αν δεν έχουν τον θόρυβον, την κίνησιν και το μέγεθος των γνωστών, έχουν όμως μίαν αφέλειαν, μίαν χάριν και μίαν γραφικότητα την οποίαν βεβαίως δεν έχει η πλατεία του Συντάγματος
dev said
Χαλκίδα 1920?
sarant said
Όχι, είναι κοντύτερα στο κέντρο της Αθήνας απ’ όσο έχετε δοκιμάσει.
Νέο Kid Στο Block said
54. Δεν έχει ΚΑΝ πλησιάσει κανείς;;;
Σεπόλια! (μα έχουν βουνό τα σεπόλια;) κι έφυγααα!
polyvios said
Κάπου στην περιοχή του Λυκαβητού μετά τον πολεμο
ppan said
Καλλιθέα και το βουνό είναι το Ελ-Πασο; 🙂
Ηλεφούφουτος said
52 Χαζομάρες λέω. Τι Άγιοι Ανάργυροι, τι Νέα Λιόσα! Και ούτως ή άλλως, βόρεια της Αθήνας είναι.
Άγιοι Ανάργυροι λοιπόν 1927.
womaneveryday said
Το μυστήριο πυκνώνει… Να είναι το Γουδί δεκαετία 1920-1930..;;
Alexis said
Μετά τα νέα δεδομένα που προέκυψαν από τις διευκρινίσεις του Νικοκύρη, ξαναπροσπαθώ:
Γαλάτσι 1950
Δύτης των νιπτήρων said
Είχα σκεφτεί τον Βοτανικό ή τα Πατήσια, πάλι γύρω στα 1900-1910, αλλά αυτός ο βουνίσιος αέρας με μπερδεύει.
Κατερίνα Περρωτή said
56 Αν είναι πιο κοντά στο κέντρο τότε το κείμενο πρέπει να έχει γραφτεί πριν το 1900…
bernardina said
Ζωγράφου 1920
S_Pablo said
Τουρκοβούνια, ας πούμε γύρω στο 1950.
S_Pablo said
Μπορεί και Κυψέλη, αλλά νωρίτερα…
Ηλεφούφουτος said
Ωχ, δεν είδα την ανακοίνωση 54!
Τώρα μπερδεύτηκα. Τουρκοβούνια; Κάτω Πατήσια; Γαλάτσι;
Άντε, Γαλάτσι 1912
Κατερίνα Περρωτή said
Ιδρώσαμε! Πόσα τοπωνύμια να γκουγκλάρει κανείς πια!
(Μας λες το πρώτο γράμμα??!!!)
Δύτης των νιπτήρων said
Ε, αν τα Τουρκοβούνια φέρνουν βουνίσιο αέρα, θα καταλήξω στα Πατήσια. Πόσο πιο κοντά στον σιδηρόδρομο να φυσούσε τέτοιος αέρας; Πάντα γύρω στα 1900.
Μπέρνι, πού σύχναζες στο Μαρούσι το ’81 και είδες κότες; Έχει σημασία που ρωτάω.
Δύτης των νιπτήρων said
Χμ, έχει δίκιο ο Ηλεφού. Γαλάτσι και Θηρίο, για τον σιδηρόδρομο, πιο κοντά στο βουνό είναι. 1905 ας πούμε.
agapanthos said
Κολωνάκι 1932
bernardina said
Κολωνάκι 😆
Δύτη, η Ππαν είπε για τις κοτούλες στο Μαρούσι, αλλά ναι, επιβεβαιώνω κι εγώ τα λεγόμενά της 😀
Ηλεφούφουτος said
Δύτη, εγώ είδα κότες στο Μαρούσι (Παράδεισο) το 1994.
ppan said
Εχει τρενο το Κολωνάκι;
Αγγελος said
Τώρα τα’χω χάσει. Πόσο παραπλανητική μπορεί να είναι η αναφορά στο «μικρόν δασάκι ολοζώντανον και καταπράσινον φθάνει ως την γραμμήν του σιδηροδρόμου»; Σιδηρόδρομοι υπήρχαν τέσσερςστην Αθήνα: ΣΕΚ και ΣΠΑΠ, που πηγαίνουν μαζί ως τους Αγ. Αναργύρους, Λαυρίου και Κηφισιάς, που κι αυτοί πηγαίναν μαζί ως το Ν. Ηράκλειο. Η πρώτη διαδρομή είναι γούπατο, βασικά η κοιλάδα του Κηφισού, οπότε «χάιδια βουνήσιου αέρα ο οποίος πνέει μυρωμένος εκεί επάνω» δεν βλέπω, αν δεν φτάσουμε στο Μενίδι ή στα Λιόσια, που είπαμε πέφτουν πολύ μακριά. (Για τον ίδιο λόγο απορρίπτεται το Μπογιάτι, που κι εγώ είχα σκεφτεί και πολλοί ανέφεραν.) Η άλλη διαδρομή είναι του σημερινού ηλεκτρικού, που , τουλάχιστον μέχρι τη Ν. Ιωνία πάλι δεν περνά κοντά από υψώματα. Μήπως κοιτάζουμε σε λάθος κατεύθυνση;
Ψηφίζω Πετράλωνα 1910!
Ηλεφούφουτος said
75, κατά το γνωστό ανέκδοτο «τι είναι πράσινο και κάνει μπου»;
τυφλόμυγα said
Θα μπορούσε να είναι Γκύζη, Εξάρχεια (λόφος Στρέφη), Γαλάτσι. Το 1900 αναπτυσσόταν ως εργατικές συνοικίες.
Ευτυχώς βρήκα δίκτυο. Περιμένω αποτελέσματα να φάω τα βραστά με τα ψαράκια μου!
panayacht said
Νεάπολη 1906
Αγγελος said
Και πιο συγκεκριμένα Ανω Πετράλωνα, προς το θέατρο της Δώρας Στράτου, όπου τα λεγόμενα «σπίτια της Φρειδερίκης».
Μαρίνα said
Αναφιώτικα;
Αγγελος said
Δεν πιστεύω ότι αυτήν εννοεί, αλλά ας αναφέρω ως αξιοπερίεργο πως στο Guide Bleu της Ελλάδας, έκδοση 1955 (αλλά που επαναλαμβάνει άκριτα προπολεμικά κείμενα και χάρτες), γίνεται λόγος για «le joli village de Kolokythou».
LandS said
Βουνίσιος αέρας «εκεί πάνω», δασάκι που φτάνει ΜΕΧΡΙ τις γραμμές του τρένου (άρα οι γραμμές δεν είναι εκεί) καινούρια πόλη με «…ανθρώπους εργατικούς , οι οποίοι με μυρίας στερήσεις, αλλά με ατσάλινην επιμονήν οικονόμησαν το ποσόν…», μάλλον έριξαν προσωπική εργασία, πιθανότατα Κυκλαδίτες (Μυκονιάτες; Ναξιώτες; )
Τείνω να συμφωνήσω με Ηλεφούφουτο για Γαλάτσι (Μορφοκκλησιά) 1912. Ταιριάζει και η ημερομηνία, η Βικιπαίδεια λέει ότι οι πρώτοι μόνιμοι κάτοικοι ήταν καμινιάρηδες το 1910, τότε που άρχισαν να μαζεύονται εκεί οι Αξιώτες.
Αν ήμουν επιτροπή θα του έδινα το βραβείο.
sarant said
82: Το 1955; Μήπως επαναλαμβάνει προ-προπολεμικά;
Στέλλα Π. said
Αιγάλεω,1920;
Φανουρόπιτας said
Παλιοψωνάρες Αθήναιοι, όλοι από χωριά είστε, κι αν είστε βέροι είστε σαν τον Χατζηφωτίου. Είχα κάτι ξαδέρφια τα οποία έφυγαν μικρά από το χωριό για την Αθήνα και τα καλοκαίρια εμφανίζονταν με ύφος κυρίας Κοκοβίκου. Έχετε τρελαθεί εκεί χάμω. Πατάτε ο ένας πάνω στον άλλο για να επιβιώσετε. Ούτε να ζήσετε φυσιολογικά μπορείτε, ούτε να ερωτευτείτε. Αυτή η με ειδυλλιακά χρώματα περιγραφόμενη περιοχή, δεν υπήρξε ποτέ εκεί. Ψάξτε στους χάρτες του άρχοντα των δαχτυλιδιών μπας και τη βρείτε. Εκτός κι αν είναι η Τούμπα. Παοκ.
ppan said
Αθήναιο δεν με έχουν ξαναπεί. Τον παλιό εννοείτε;
quino said
Νεάπολη, 19ος αιώνας, στην τύχη 1890
http://www.protoporia.gr/i-oraia-neapolis-kai-ta-parexigimena-exarcheia-p-144468.html
bernardina said
Φανουρόπιπα, δεν το είπες σωστά. Γιαλαντζή είσαι κι εσύ. Το σωστό είναι Μπάοκ.
Κατερίνα Περρωτή said
Έχουμε και λέμε! Τι ειναι αυτο που έχει δασάκι και βουνίσιο αερα, είναι κοντα σε κάποιου ειδους σιδηροδρομο, δεν είναι προσφυγικο και ειναι πιο κοντα στο κεντρο της Αθηνας απ’οσο νομιζουμε?
Παγκράτι 1883!!!!
τυφλόμυγα said
Lands, υπάρχουμε κι εμείς στο #78. 😦
SKY said
Γιατί δεν το εμφάνισε; Ένιγουέη: Μοσχάτο Τζιτζιφιές 1930,
sarant said
Θα λείψω για λίγο.
Σε τρία τέταρτα θα δώσω την απάντηση!
LandS said
Σε ποιανού είδους σιδερόδρομο ήταν καλέ το Παγκράτι το 1883;
ppan said
94: Στη γραμμή Κολωνάκι-Νεάπολη 🙂
JustAnotherGoneOff said
Πολύ παραπλανητική η αναφορά στο δασάκι και στο σιδηρόδρομο. Και δεν αποκλείεται οι κάτοικοι αυτοί να είναι πρόσφυγες αφού το κείμενο μιλάει για κόπους να χτίσουν τα σπίτια τους. Παραγνωρίζετε επίσης το γεγονός πως τα περίχωρα της Αθήνας ήταν άδεντρα, σίγουρα δεν έχετε δει παλιές προπολεμικές φωτογραφίες που ήταν ερημιά όπως το Γουδί;; Τολμώ τον ισχυρισμό πως το κείμενο αναφέρεται στο Χαϊδάρι. Έχει το δάσος του, έχει το βουνίσιο αέρα από το όρος Αιγάλεω και πιο κάτω από το δάσος περνάει ο σιδηρόδρομος.
Κατερίνα Περρωτή said
94 Τι να πω πια!!! Μπορεί να μιλάει για γραμμη τραμ!!!
Ένας στρατολάτης said
Πίσω από τον Κεραμικό, 1905.
Δύτης των νιπτήρων said
Ppan, Μπέρνι, Ηλεφού, επέμεινα για τις κότες διότι αναρωτήθηκα αν ήταν οι κότες του παππού μου, το ’81 τις είχε ακόμα απ’ ό,τι θυμάμαι. Οδός Αριστοφάνους. 😉
LandS said
Αν ήταν το Χαϊδάρι θα είχαμε αναφορές στη Προσφυγιά.
JustAnotherGoneOff said
Και για τις δύο εκκλησίες που αναφέρονται χαρακτηριστικά αλλά ο Νικοκύρης βάζει αμέσως μετά αποσιωπητικά ίσως είναι αναφορά στη γνωστή μονή και στα γύρω εκκλησάκια.
Alexis said
#86, Ως γνωστόν οι βέροι Αθηναίοι (σαν και …μένα) αποτάσσονται μετά βδελυγμίας το «χάμω» διότι αυτό είναι χαρακτηριστικόν του ιδιώματος των «κάτω από τ’ αυλάκι».
Για τον λόγο αυτό καταγγέλω τον Φανουρόπιτα διότι προσπαθεί με δόλια μέσα να μας εντάξει στους …επάρατους χαμουτζήδες! 🙂
JustAnotherGoneOff said
@100 υπάρχει περίπτωση ν΄αναφέρεται πριν το 1922.
Φανουρόπιτας said
89: Αγαπητή μου, πρώτον ευχαριστώ για την κατάληξη που μου έκανες στο nickname μου, αλλά ντεμέκ (τώρα πείστηκες;) έξυπνη είσαι. Μπάοκ ακούγεται όταν το λέμε, πάοκ γράφεται.
ppan said
Το τραμ θα ήταν μια ιδεα. Χαϊδάρι δεν το λες κοντά στο κέντρο
gpoint said
Βιαστικά για να προλάβω, Σαφράμπολη 1952
JustAnotherGoneOff said
Μπερδεύεστε με τον σιδηρόδρομο, αν μιλάμε για μεσοπολεμική περίοδο υπήρχαν σαφείς διακρίσεις ανάμεσα στον κυρίως ειπείν σιδηρόδρομο (ΟΣΕ), τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο (ΗΣΑΠ) και το τραμ (δεν μπορεί να θεωρηθεί σιδηρόδρομος). Η εκδοχή της προσφυγιάς δεν μπορεί ν’ αποκλειστεί αφού ο Νικοκύρης φρόντισε να κάνει τις σχετικές απαλείψεις και ν΄αφήσει μετέωρο το ζήτημα. Το πρόσθετο απόσπασμα λέει: Ή τουλάχιστον αν δεν έχουν τον θόρυβον, την κίνησιν και το μέγεθος των γνωστών πράγμα που πρέπει να μας οδηγήσει στις «άγνωστες» συνοικίες, κυρίως στις δυτικές. Οπότε θα επιμείνω, Χαϊδάρι στο μεσοπόλεμο. Σας παραπλάνησε πάλι ο Νικοκύρης στο 56 γιατί ήταν απάντηση στο 55 που έλεγε Χαλκίδα.
ppan said
107:το 56 λεει «Όχι, είναι κοντύτερα στο κέντρο της Αθήνας απ’ όσο έχετε δοκιμάσε黨, όχι μόνο για Χαλκίδα
LandS said
Τυφλόμυγα είμαστε μεν στον ίδιο τόπο, αλλά σε άλλο χρόνο. Με τον Ηλεφού βρεθήκαμε.
Νικοκύρη: Επειδή το βρήκα ανεξάρτητα από τον Ηλεφούφουτο διεκδικώ έστω εύθυμη (sic) μνεία.
Ροζαλία said
Εξάρχεια
womaneveryday said
Λίγο πριν την τελευταία μου προσπάθεια (που την θεώρησα ΤΟ απίθανο) πρόλαβε η Ροζαλία. Συμφωνώ, Εξάρχεια, πάντα περίπου 1925.
JustAnotherGoneOff said
@107 Ο Νικοκύρης κάνει εκτεταμένη διευκρίνιση στο 54, προτείνεται η Χαλκίδα στο 55 κι αμέσως μετά απαντά «κοντύτερα στο κέντρο». Ε τι να πω σηκώνω τα χέρια μου.
JustAnotherGoneOff said
@108 στον Ppan απαντούσα.
ppan said
113: «απ΄όσο έχετε δοκιμάσει» προφανώς δεν παει μόνο στη Χαλκίδα γιατί αυτος /ή που το πρότεινε έκανε μονο μια πρόταση
gpoint said
#104
Φανουρόπιττα και ΜΠΑΟΚ γράφεται δλδ Μέγας ΠΑΟΚ…
ppan said
113: Είμαι «η»
ppan said
Ρε παιδιά του μονοτονικού, αμάν, ΜΠΑΟΓΚ γράφεται και λέγεται
τυφλόμυγα said
#109, Η πρώτη παράγραφος του #83 σας περιγράφει και την δική μου διαδρομή σκέψης για να καταλήξω στο Γαλάτσι. Βέβαια, πρόσθεσα κι άλλες περιοχές. 🙂 Πως είστε τόσο σίγουρός ότι αυτή είναι η σωστή απάντηση;
Ώρες ώρες νιώθω εντελώς αόρατη. 😦
Zoumias said
Λόφος Στρέφη 1904
Μιχαλιός said
Προλαβαίνω; Νέα Λιόσια 1890.
Zoumias said
Είχα υπόψη κάποιες συνοικίες του Πειραιά αλλά λέει «κοντύτερα στο κέντρο”.
ppan said
Φαληρο 1910
ppan said
Α γμτ, δάσος δεν εχει! Άκυρο, μωρε Εκάλη!
LandS said
Ναι, Τυφλόμυγα, αλλά το Γαλάτσι το 1900 δεν είχε κατοίκους.
Δεν υπάρχει άλλη περιοχή σε βουνό με πράσινο, να γειτονεύει με περιοχή που περνάει τρένο κλπ. κλπ.
ppan said
Τα Πατήσια δεν είπαμε. Η Κυπριάδου ακόμη εξοχή είναι. Οκ, Πατήσια 1917
Στέλιος said
@78: Τυφλόμυγα καλή χώνεψη! Ωραία τα ψαράκια σου; 🙂
Για το κουίζ, από την πρώτη στιγμή σκέφτηκα να πω την γειτονιά μου, τα Εξάρχεια. Ο βουνίσιος αέρας δικαιολογείται από τον απάτητο ακόμα τότε Λυκαβηττό και λόφο Στρέφη, με μπέρδευε όμως η αναφορά στο τρένο. Έψαξα όμως και βρήκα ότι από το 1889 μέχρι και το 1926 υπήρχε επίγειος σιδηρόδρομος από Ομόνοια μέχρι Κηφισιά, οπότε υπήρχαν σιδηροδρομικές γραμμές φαντάζομαι περίπου κατά μήκος της 3ης Σεπτεμβρίου.
Άρα ψηφίζω Εξάρχεια το 1900!
JustAnotherGoneOff said
Τα Πατήσια ήταν βοσκότοπος. Βρείτε και πείτε με σιγουριά που (πολύ) κοντά στο κέντρο υπήρχε σίγουρα δάσος εκείνες τις εποχές;
Zoumias said
Θα μπορούσε να είναι η Αμφιάλη γύρω στο 1936. Είχε δάσος κοντά (το όρος Αιγάλεω κάηκε στην κατοχή), είχε τρένο (του Περάματος)… αλλά δεν ήταν κοντά στο κέντρο της Αθήνας….
ppan said
Στέλιο, μπράβο!
sarant said
Απάντηση: Είναι το Παγκράτι!
Μόνο η Κατερίνα Περρωτή το βρήκε, με σωστό σκεπτικό, αλλά μετά την πείσατε ότι έκανε λάθος 🙂
Το χρονογράφημα γράφτηκε Φεβρ. 1914, το έβαλα ολόκληρο.
JustAnotherGoneOff said
Επιφυλάσσομαι για Εξάρχεια. Η φωτό είναι του 1862.
http://tinyurl.com/dy77wdo
Χ. Αρβανιτίδης said
Τελευταίος ασπασμος : Νεο Ικόνιο ή Πέραμα, οπ’οτε μιλάμε για την γραμμή του τραίνου που έμπαινε στον Ναύσταθμο και την χρησιμοποιούσε και το τραμ. Εποχη, ξανα τέλος Εμφυλίου, το πολύ 1950.
ppan said
Μπράβο Κατερίνα Περρωτή! Για βραβείο ζήτα τον «μπάσταρδο»!
sarant said
131-132: Η απάντηση δόθηκε, Παγκράτι 1914.
JustAnotherGoneOff said
Παγκράτι λοιπόν! Πολύ δύσκολο ήταν πράγματι το κουίζ… Συγχαρητήρια Κατερίνα Περρωτή.
Στέλιος said
Το Παγκράτι; Καλά και από πού κοντά περνούσε σιδηρόδρομος;
@129: Τζάμπα πήγε το μπράβο τελικά! 🙂
@131: Αααα, «ήμασταν» αστική περιοχή από τότε ε;
Αμάν αυτή η Κατερίνα, μόλις χθες ήρθε στο μπλόγκι και μας παίρνει τα βραβεία μέσα από τα χέρια!! 🙂
Συγχαρητήρια Κατερίνα!! 😀
Φανουρόπιτας said
115
έτσι δεκτό
ppan said
136: Ε οχι τσαμπα/τζάμπα (λείπει κι ο Κορνήλιος να μας τσιτάρει τον Χριστιανόπουλο, μόνο αυτό για τον «κίναιδο» αποφεύγει), αφού βρήκες τρένο στα Εξάρχεια!
JustAnotherGoneOff said
@136 εδώ το 1890

Στέλιος said
@Φανουρόπιτε, αφιερωμένο εξαιρετικά: Μέρκελ γα@@ιόλα, ο ΠΑΟΚ πάνω απ όλα
τυφλόμυγα said
Μπράβο στην Κατερίνα Π.! Για όλους όσους την πατήσαμε 🙂 αφιερωμένο
Ας πω τώρα πως, πριν την διευκρίνιση του #54, είχα σκεφτεί τον σιδηρόδρομο των μεταλλουργείων Λαυρίου. Το μυαλό μας πήγε σε περιοχές μακρινές.
126 Στέλιο, μια χαρά είναι το ψάρι. Μ’αυτή τη ζέστη όμως δεν μπορώ να πιω ούζο και είναι λιγάκι σα να του λείπει το λαδολέμονο. 😉
Έφυγα.
LandS said
Συγχαρητήρια στην Κατερίνα.
Οι βεβαιότητες είναι για να καταρρίπτονται.
Κατερίνα Περρωτή said
Επεσα 30 χρόνια έξω!!! Ευχαριστώ
Ηλεφούφουτος said
82, 84, μάλλον απηρχαιωμένος ήταν ακόμα για την εποχή του.
Η προπολεμική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (Δρανδάκη) χαρακτηρίζει τη Κολοκυθού «ένα από τα παλαιότερα προάστεια των Αθηνών».
Είναι και ο λόγος που εξαρχής την είχα απορρίψει (δεν ταίριαζε με το «νέα πόλις» του άρθρου).
Το ήξερα αυτό, διότι είχα χρησιμοποιήσει αυτό το λήμμα σε δικό μου κουίζ που είχα φτιάξει κάποτε.
sarant said
143: Πάντως το βρήκες, συγχαρητήρια! Το κουίζ αποδείχτηκε πολύ δυσκολότερο απ’ όσο περίμενα, ο σιδηρόδρομος σάς έστειλε στην Κηφισιά. Η Αθήνα πριν από τους πρόσφυγες ήταν ΠΟΛΥ μικρή.
Ηλεφούφουτος said
Συγχαρητήρια στην Κατερίνα!
Πραγματικά άξιζε να γίνει κουίζ!
Ώστε 1914, ε;
Το «έχουν όμως μίαν αφέλειαν, μίαν χάριν και μίαν γραφικότητα» το είδες, Νικοκύρη;
Όχι, γιατί ξέρω κάποιους που κάποτε ισχυρίζονταν ότι το αόριστο άρθρο σε τέτοιες και άλλες χρήσεις είναι αγγλισμός των τελευταίων ετών.
Κατερίνα Περρωτή said
Βοήθησε πολύ που είπες πως η αναφορά στο σιδηρόδρομο ήταν παραπλανητική! Το οτι δεν ήταν προσφυγικη ήταν σιγουρο! (Το κείμενο δεν θα άρχιζε έτσι..)
JustAnotherGoneOff said
Τελικά έπρεπε να ψάξουμε για παλιούς χάρτες της Αθήνας. Ο συγκεκριμένος δεν αναφέρει χρονολογία αλλά είναι προφανές πως είναι μεσοπολεμικός. Φαίνεται λοιπόν το δάσος του Παγκρατίου.
http://tinyurl.com/ctfmdx6
Κατερίνα Περρωτή said
147. Η νέα αυτή πόλις δεν κατοικείται βέβαια από εκατομμυριούχους.
bernardina said
Ππαν, η γραμμή επεκτάθηκε αργότερα μέχρι την Εκάλη; 😆
Μπράβο Κατερίνα!
Φιλιοτσάκι, πιες και ένα ποτηράκι στην υγεία μας!
ppan said
Δεν είναι η ίδια, εκεί πήγαινε ο τρικούπης. Τελικά τι τρένο ήταν του Παγκρατιού, το τραμ;
Μαύρος Πητ said
Πολύ μ´ άρεζε …. δώσε κι άλλο κουίζ θείο …
ppan said
Μας κοροϊδεύει ο Νικοκύρης, αφήνοντας τον σιδηρόδρομο εννοείται ότι μας έστελνε αλλού 🙂
Στέλιος said
@153: Ναι επίτηδες τό’κανε, και έχασα την ώρα μου ψάχνοντας σε σάιτ σιδηροδρομικής ιστορίας, και τώρα θα πρέπει να βρω πάλι δικαιολογία που δεν θα έχω την δουλειά μου έτοιμη σήμερα! 😀
sarant said
153-4: Εγώ φταίω που είχε τρένο;
sarant said
Και ορίστε, από σπανιότατη λήψη εποχής, ο σιδηρόδρομος του Παγκρατιού:
ppan said
Tρένο κανονικό, όχι τραμ;
sarant said
157: Να πω την αμαρτία μου, δεν ξέρω αν είχε -αλλά αφού το διακρίνει από το τραμ…
Στέλιος said
Μετά από ένα σχετικο σοκ που έπαθα βλέποντας το #156, συνήλθα όταν κατάλαβα πως υπάρχει περιοχή Παγκράτι στην Λαμία! 😀 😀
ppan said
Πού το δικαρίνει;
Στέλιος said
Άντε πάλι βουρ στα σιδηροδρομικά σάιτ ξανά, να βρω τι λογιώ τρένο ήταν αυτό στο Παγκράτι το 1914…
sarant said
Λέει τραμ αρχικά και μετά «γραμμήν του σιδηροδρόμου». Άρα δεν είναι το ίδιο.
Στέλιος said
@160: Στο ολοκληρωμένο άρθρο, που το ανέβασε πλέον ο Νικοκύρης, δεν ξέρω αν το είδες, όταν περιγράφει πώς παει κανείς εκεί, μιλάει για τραμ. Αργότερα, λέει πως το δάσος εκτείνεται ως «την γραμμήν του σιδηροδρόμου». Άρα, τα διακρίνει, έτσι δεν είναι;
Κατερίνα Περρωτή said
Πιστεύω πως ειναι το ίδιο. Απλά χρησιμοποιει τη λεξη σιδηρόδρομος εννοώντας τις ραγες
Κατερίνα Περρωτή said
Τη σιδηροτροχια δλδ του τραμ
sarant said
163: Κι εγώ έτσι το καταλαβαίνω, αλλά μπορεί να έχει δίκιο και η Κατερίνα.
Απροπό, αν ακούει ο Αλφρέδος, ας ρίξει μια ματιά στο βιβλίο του Ντελόπουλου να δει ποιος είχε το ψευδώνυμο Ριπ.
Immortalité said
Μα αυτό που κάθε φορά που έχει κουίζ το χάνω! 🙂
Μπράβο στη νικήτρια και από μένα!
bernardina said
Μερικοί είχαν πάνω από ένα, π.χ. ο Τσοκόπουλος είχε Φάλσταφ αλλά και Φιλέας Φογκ, και Ριπ.
Από εδώ https://sarantakos.wordpress.com/2010/10/03/platoncharmides/ 😆
spiral architect said
Επίσης κι από εμένα! 🙂
gryphon said
Γαμωτο.Ολη μου τήν ζωη ζω στο Παγκρατι και εχω ακουσει και περιγραφές απο τους γονεις μου και απο τον παππου μου που ζουσε απο το 50 εδω και παλι ουτε που πηγε το μυαλο μου.Ηταν αυτο με τόν σιδηροδρομο…
Τώρα που διαβασα το κειμενο το βλεπω παρατηρώ πως η διαδρομη του τραμ που οπως περιγραφεται απο το 1915 ειναι σχεδόν η ιδια που ακολουθει μεχρι σημερα το τρολευ 2 Κυψελη Παγκρατι.Απλως εχει επεκταθει μεχρι την Καισαριανη.
Αυτο και τα ωραια εως παραξενα αρχαια ελληνικα ονοματα τών δρομων εχουν μεινει ιδια.Και οι εκκλησιες.Το δασακι δεν καταλαβαινω ποιο ειναι.Το Αλσος Παγκρατιου;
ppan said
Kι εγώ με την Κατερίν,α το διάβασα ολόκληρο το κείμενο αλλά δεν βλέπω να έχει διάκριση.
Κατερίνα Περρωτή said
170 Το δασάκι πρεπει να είναι στο λοφο πίσω από το παναθηναικο σταδιο. Ίσως.
sarant said
168: Ποιος τα γράφει αυτά; 🙂 (Χριστιανοί είμαστε, μη γνώτω η αριστερά σου…) Ευχαριστώ Μπέρνι!
JS said
Είστε τυχεροί! Τώρα μόλις το είδα. Κρίμα το έχασα. Σιγά μην αναγνώριζα τη γειτονιά μου.
>Το τραμ της λεωφόρου Όλγας, αφήνει δεξιά του τον Ιλισσόν και το Στάδιον, εισχωρεί εις ένα στενόν δρομίσκον, αντικρύζει τον Άγιον Σπυρίδωνα,
Τα πρόλαβα τα άτιμα. Και όχι μόνο τα τελευταία, αυτά που κατάργησε ο Καραμανλής, σκάβοντας ο ίδιος την άσφαλτο με τον γκασμά το 1953.
Πρόλαβα και τα πιο παλιά (δεν θυμάμαι πια ήταν αυτά, τα κίτρινα ή τα πράσινα).
Περνούσαν τη γέφυρα στο Παναθηναϊκό Στάδιο κατεβαίνοντας από το Παγκράτι.
Κι ήταν εκεί (1959?), πάνω στον Αρδηττό που βλέπαμε μαζί με την Αλέκα να γκρεμίζουν την γέφυρα και να μετατρέπουν τον Ιλισσό σε αυτό που λέμε σήμερα Λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου
Κοιτούσαμε τις μπουλντόζες, τα τσιμέντα, μερμήγκια οι εργάτες και χαιρόμαστε που θα μεγαλώσουμε, θα παντρευτούμε και θα ζήσουμε σε μια τόσο ωραία πόλη που φτιαχνότανε.
Φεύ, σκατά!
Ούτε ωραία έγινε η πόλη, ούτε παντρευτήκαμε…
sarant said
174: Τι ωραίο!
ppan said
Ναι, πολύ ωραίο!
Αγγελος said
Πάντως κι εσύ, JS, θα μας επιβεβαιώσεις πως «σιδηρόδρομος» δεν περνούσε ποτέ κοντά στο Παγκράτι. Ο συντάκτης του χαριτωμένου χρονογραφήματος διέπραξε ακυρολεξία (αν εννοούσε το τραμ, και δεν βλέπω τι άλλο μπορεί να εννοούσε), απαρατήρητη για τους τότε αναγνώστες αλλά απαράδεκτη για κουίζ!
Πώς διάβολο το μάντεψε η Κατερίνα, και γιατί 1883 (εποχή όπου ούτε τραμ δεν υπήρχαν στην Αθήνα;)
bernardina said
Έχει και Παγκράτι και τραμ και Ιλισσό και πλούσια τα ελέη
http://molibixarti.blogspot.gr/2012/01/blog-post_5597.html
Παρακαλώ, Νίκο (#173) Ναι, είδες, είναι ένας περίεργος τύπος που ξέρει πολλά! 😉 😀
Κατερίνα Περρωτή said
Υπήρχαν. Και ραγες δλδ σιδηροδρομοι υπήρχαν απο τοτε. Απλά τα τραμ ήταν ιππήλατα!
JS said
177:
Υπήρχαν από το 1882, αλλά ήταν ιππήλατα, μέχρι το 1908 που έγιναν ηλεκτροκινούμενα.
Ο ποιο κοντινές στο Παγκράτι σιδηροδρομικές ράγες ήταν του Ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι
JS said
159: Παγκράτι Λαμίας.
Το ξέρω. Όχι όμως και το 1972 που πήγαινα κάθε Σάββατο στη Λαμία και πέταγα 10 ώρες μάθημα, πρωί απόγευμα σε μια Ανωτέρα Σχολή Ηλεκτρονικών εκεί (πρόγονο των ΚΑΤΕ, ΤΕΙ).
Είχα μια κουβέντα με ένα συνάδελφο εκεί που έκρινε ότι πρέπει να ταλαιπωρούμαι με το πήγαινε-έλα Αθήνα-Λαμία. Τον ρώτησα που μένει. –Παγκράτι. –Και κάθε πότε έρχεστε στη Λαμία –Κάθε μέρα, το πρωί. Πάω στο σπίτι το μεσημέρι, Παίρνω κανα υπνάκο και ξανάρχομαι το απόγευμα. –Στο Παγκράτι; -Ναι.
Τρελάθηκα. Για πολλά Σάββατα τον έβλεπα και άλλαζα διαδρόμους, σκάλες, αίθουσες.
Μέχρι που ένα μεσημέρι πηγαίνοντας στη Πλατεία Λαού για κανα κοντοσούβλι πέφτω πάνω σε ένα αστικό λεωφορείο: Λαμία-Παγκράτι.
Earion said
Μπράβο Νίκο, δύσκολο και ωραίο. Εκ των υστέρων βέβαια κακίζω τον εαυτό μου, γιατί έπρεπε να θυμηθώ το «Κάπου περνούσε μια φωνή», που διαδραματίζεται στο Παγκράτι του 1915.
Τώρα, για όσους δεν πιστεύουν ότι μπορεί να υπήρχαν προβατάκια και κοτούλες σε αστικό δομημένο χώρο μέχρι αρκετά πρόσφατα, σας καταθέτω προσωπικό βίωμα: στην Κυψέλη, στην οδό Ρηνείας, μικρό στενάκι μεταξύ οδού Κυψέλης και οδού Σπετσών (σήμερα πεζοδρομημένο), ακριβώς δίπλα από το νοσοκομείο της Αεροπορίας (σήμερα σχολικό συγκρότημα), ανάμεσα στα σπίτια, υπήρχε ένα ανοιχτό οικοπεδάκι με μεγάλο κοτέτσι. Η μητέρα μου με έστελνε τακτικά να ψωνίσω αβγά, τα οποία ο ιδιοκτήτης έβαζε προσεκτικά σε τεράστια χάρτινα χωνιά. Μετά έπαιρνα το τρόλεϊ Κυψέλη-Πατήσια και επέστρεφα σπίτι. Αυτά μέχρι προχωρημένα στη δεκαετία του ’70. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως ο ιδιοκτήτης μες στον καιρό της χούντας είχε άφοβα καρφώσει ψηλά μια μεγάλη χάρτινη φωτογραφία του Καραμανλή. Μετά την πτώση της χούντας την καδράρισε έξω από το σπιτάκι του!
Ηλεφούφουτος said
182.Earion είπε
«Μπράβο Νίκο, δύσκολο και ωραίο. Εκ των υστέρων βέβαια κακίζω τον εαυτό μου, γιατί έπρεπε να θυμηθώ το “Κάπου περνούσε μια φωνή”, που διαδραματίζεται στο Παγκράτι του 1915.»
Εγώ τι να πω τότε, που το έβαλα με το νου μου (είναι από τις πιο φρέσκες μαρτυρίες που έχω από Αθήνα εκείνου του καιρού) και είπα «μπααα, βουνό, τρένο, δάσος, καμία σχέση!»
sarant said
Ευχαριστώ και για τα νεότερα σχόλια!
183: Εμ!
Κώστας said
Κατερίνα, συγχαρητήρια και από μένα. Και επειδή μάλλον δεν είδες την ερώτηση που σου έκανα στα σχόλια του χθεσινού ποστ (ήταν και 5 το πρωί!), θα την ξανακάνω: Με θυμάσαι;
Κατερίνα Περρωτή said
Γεια σου Κώστα! Σε θυμάμαι! Είσαι καλά?
JS said
186:
Ωπα!
Νέο Kid Στο Block said
Μα καλά, κανένας δεν υπηρέτησε στο ηρωικό και ένδοξο Κ.Ε.Υλικού Πολέμου ή στη Μεραρχία Υποστηρίξεως (ΜΕΡ.ΥΠ); 🙂
(..λέω που δεν ξέρετε το Παγκράτι Λαμίας…)
Κώστας said
@186: Καλά μωρέ, εδώ στου Σαραντάκου! Türkçe biliyor musun? Αν είδα καλά 🙂
Κατερίνα Περρωτή said
Hala bilmeye çalışıyorum!
gpoint said
#182
τρόλλεϋ κυψέλη -πατήσια δεν υπήρξε ποτέ, για ένα μικρό δοκιμαστικό διάστημα ήταν κυψέλη-αμπελόκηποι και μετά η γραμμή 2 κυψέλη παγκράτι
Κότες ελεύθερης βοσκής είχαμε σχεδόν μέχρι το 60, λίγο πιο πάνω από την πλατεία κυψέλης και κπαδάκια στα σύνορα με γαλ΄΄ατσι μέχρι το 55 σίγουρα
JS said
189:
Και ποιος δεν ξέρει τούρκικα με τόσα τουρκοκάναλα. Η νέα σειρά στο MEGA:
Siktir Ayçiçeği Yarım kilo için Boğaziçi
Ηλεφούφουτος said
Δύτα, artιk çok uldunuz μού φαίνεται!
Ή πώς θα πουμε Τούρκικα, που δε δηλώνουν και γένος, «γίναμε πολλές» 😀 ;
Κώστας said
Κατ’ αρχάς olduk, πρώτο πληθυντικό 🙂
JS said
193:
uldunuz -> oldunuz
Κώστας said
Πάντως, ενδιαφέρον θέμα στη μετάφραση η απόδοση του γένους, όταν υπαρχει στη μία γλώσσα και δεν υπάρχει στην άλλη, τουλάχιστον σε κάποια μέρη του λόγου. Είναι παρόμοια προβληματικό με την απόδοση «Εγώ…», στο «I…» που πάει να πει κάποιος και μετά σταματάει, καθώς στα ελληνικά δεν λέμε υπό κανονικές συνθήκες «Εγώ σ’ αγαπάω»!
Ηλεφούφουτος said
194 Είπα να μη βάλω την αφεντιά μου μέσα.
Στο παρακάτω όμως σε θέλω. Πώς βάζεις το γένος για;
Ε, ρε ανωτερότητα που έχει η Ελληνικηηηηηηηηηηηηηηηηηηη
Κορνήλιος said
#182 ποιό ’70, στὸ πατρικὸ τοῦ πατέρα μου στὴν Ἄνω Πόλι Θεσ/νίκης, στὸ Τσινάρι, δεκαπέντε-εἴκοσι λεπτὰ μὲ τὰ πόδια ὡς τὴν Ἀριστοτέλους εἴχαμε κότες μέχρι τὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 2000 . ἔχω δεῖ κότες καὶ στὴν Νεάπολη στὴν Θεσ/νίκη καὶ πρόβατο ἢ γίδα -δὲν θυμᾶμαι- σὲ γυφτομαχαλᾶ ποὺ ὑπῆρχε στὴν γειτονιά μου μέχρι πρὶν λίγα χρόνια. ξέρω δὲ ὅτι ἀπὸ τὴν Ἁγίου Δημητρίου σίγουρα τὴν δεκαετία τοῦ ’60 συγκεκριμένες ἐποχὲς καὶ μέρες τοῦ ἔτους οἱ βοσκοὶ ἔπαιρναν ἄδεια καὶ περνοῦσαν νύχτα τὰ κοπάδια τους.
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
Η τουρκομάθεια επεκτείνεται -άντε μετά να μη βγει το όνομα του ιστολογίου, τουρκοφωλιά θα μας πούνε…
198: Ενώ εμείς στο Φάληρο είχαμε κότες στην αυλή έως το 65 περίπου. Παναπεί είμαστε σαράντα χρόνια μπροστά;
Κορνήλιος said
ἔ καλά, δὲν εἶχαν ὅλα τὰ σπίτια κότες, ἦταν μία μεμονωμένη περίπτωσι. τώρα γιὰ μπροστὰ καὶ πίσω δὲν ξέρω. δὲν ξέρω ἂν εἶναι πρόοδος τὰ τσιμεντένια κουτιὰ χωρὶς αὐλές. ἢ μᾶλλον ξέρω.
Κορνήλιος said
#136 καὶ σ’αὐτὸν πάνω πέφτω συχνά. ψιλογειτονάκι. ὅσο γιὰ τὸ Παγκράτι ὅταν κατεβαίνω Ἀθήνα συνήθως ἐκεῖ κάθομαι.
Κορνήλιος said
#201 #136 διάβαζε: 138
Κορνήλιος said
ἄ καὶ κἄτι τελευταῖο: ἔχω δεῖ καὶ ἄλογα νὰ καλπάζουν στὴν Τσιμισκῆ, μάλιστα! τὸ 2004, στοὺς πανηγυρισμοὺς γιὰ τὸ εὐρωπαϊκό! 🙂
cchris74 said
199. Τουρκοφωλιά θα ήταν κακοήθεια να ειπωθεί, βλέπω ωστόσο απο τη δουλειά σου Νίκο οτι ρέπεις προς αυτή τη γλώσσα, ειδικά με τις δάνειες λέξεις. Έχεις καμία σχέση με τη γειτονική χώρα; Επίσης και ο Μακριδάκης που πρότεινες εχθές έχει μεταφράσει το «Ανάμισης ντενεκές» και στα τούρκικα.
sarant said
204: Ε, δάνειες λέξεις από τα σουηδικά δεν έχουμε τόσο πολλές.
Ο Μακριδάκης έχει μεταφράσει το μυθιστόρημα; ή έχει μεταφραστεί; Δεν ξέρω. Τι πιο λογικό, όμως. Η ενδοχώρα των νησιών του Αιγαίου, από την αρχή της ιστορίας μέχρι το 1912 ήταν τα απέναντι παράλια.
cchris74 said
Ναί κακώς το έθεσα, το «Ανάμισης ντενεκές» έχει μεταφραστεί στα τουρκικά ήθελα να πω…
Απο το σχόλιο καταλαβαίνω οτι το ενδιαφέρον σου προκύπτει λόγω της πληθώρας των τουρκικών λέξεων που έχουμε στην ελληνική. Ωστόσο στο «Λέξεις που χάνονται» η κατανομή των αντιδανείων ή δανείων -με τα οποία ο ίδιος νομίζω επισημαίνεις κάπου πως ασχολείσαι κυρίως- γέρνει δραματικά προς τις τούρκικες λέξεις και όχι ας πούμε τόσο ας πούμε προς τις ιταλικές που επίσης έχουμε αρκετές. Κάνω λάθος; Τέλοσπάντων καλά κάνεις απλά μου είχε δοθεί(εσφαλμένα όπως φαίνεται) η εντύπωση οτι έχεις κάποια σχέση με Τουρκία.
JS said
206
Αντρ νου, είναι πράκτορας της ΜΙΤ…
σσσσ!
cchris74 said
207. 🙂 α καλά το κατάλαβα λοιπόν!!
ΠΑΝΟΣ said
Το πρόλαβα το τραμ.Έμενα σε μιά γειτονική (κολλητή) συνοικία ,τη Γούβα,σήμερα Άγιος Αρτέμιος (άκου άγιος Αρτέμιος! ρε,Γούβα!).Πηγαίναμε στις γραμμές τού τραμ, περίπου στο ύψος τού Παναθηναϊκού Σταδίου και βάζαμε τα καπάκια από τα αναψυκτικά πάνω τους,ώστε να συμπιεστούν από το τραμ .Με τα πατημένα καπάκια παίζαμε εν συνεχεία.Εκείνος που είχε τα περισσότερα ήταν περίπου πλούσιος! Αρχές τού ’50.(κάποιοι συγγενείς στην εξορία…).
JS said
198:
Ότι σχεδόν σε κάθε αυλή υπήρχε κι ένα κοτέτσι είναι γνωστό. Λίγο όμως είναι γνωστό ότι άκμαζε κι ένα ιδιόρρυθμο κλίρινγκ με τον μπακάλη. Το είχα ζήσει: Μέρος ή όλη η πληρωμή να γίνεται με αυγά από το κοτέτσι!
Επίσης έχει εντελώς ξεχαστεί ο ορνιθολογικός πρόγονος του φακελακίου και μπαξισίου: Τα πεσκέσι της κότας!
Ακόμα θυμάμαι να τις πηγαίνουν ζωντανές στον γιατρό, τον πολιτικό, τον όποιο τέλος πάντων ήθελαν να δωροδοκήσουν, κρατώντας τες από τα πόδια με το κεφάλι προς τα κάτω.
Αγγελος said
E, τα τραμ της Αθήνας όποιος Αθηναίος είναι κοντά στα 60 τα πρόλαβε, αφού τα τελευταία (1: Ακαδημία-Καλλιθέα, 4: Ομόνοια-Ρουφ, 9: Ομόνοια-Πετράλωνα, 10: Ιπποκράτους-Βοτανικός και 11: Ιπποκράτους-Κολοκυθού) καταργήθηκαν το 1960. Όποιος είναι λίγο μεγαλύτερος, θα θυμάται και της Πατησίων, που καταργήθηκαν το 1953. Το τραμ του Περάματος, που ανήκε στον Ηλεκτρικό, λειτουργούσε ως το 1977.
JS said
209
Ελα, μαζί πηγαίναμε. Θυμάσαι στο γυρισμό στο Μετς, στη Μάρκου Μουσούρη πηδάγαμε τα κάγκελα για να μπούμε και να παίξουμε στην Παιδική Χαρά στο Α’ Νεκροταφείο;
sarant said
209: Ο παππούς μου μού έλεγε ότι έβαζαν τις δεκάρες στις ράγες του τραμ, να ακονιστούν, και έπαιζαν με τον μανάβη ένα ιδιότυπο στοίχημα: πέταγαν τη δεκάρα (που ήταν μεγάλο και βαρύ νόμισμα) πάνω στα πορτοκάλια, κι αν καρφωνόταν έπαιρναν το πορτοκάλι, αλλιώς έχαναν τη δεκάρα.
cchris74 said
Σχετικά με τη λέξη κουίζ που είχαμε σήμερα (η οποία θεωρείται αβέβαιου ετύμου αν και εικάζεται οτι προέρχεται απο το λατινικό «quis es?=ποιός είσαι;») βρήκα την ενδιαφέρουσα-αν και οχι τεκμηριωμένη-ιστορια που λέει οτι στα τέλη του 18ου αιώνα κάποιος Daly, ιδιοκτήτης του θεάτρου Dublin έβαλε στοίχημα πως μπορεί να εισάξει στη γλώσσα μια νέα λέξη μέσα σε 48 ώρες. ‘Εβαλε λοιπόν κάτι αλητάκους να γράψουν τη, δίχως κάποιο νόημα τότε, λέξη quiz στους τοίχους της πόλης και την επόμενη μέρα ο μύθος λέει οτι όλοι μιλούσαν για τη λέξη αυτή. Για τη λέξη υποστηρίζεται οτι είχε αρχική σημασία «παράξενο-εκκεντρικό άτομο» ενώ τη σημερινή ερμηνεία της την πήρε τη δεκαετία του 1860 πιθανώς με επιρροή της λέξης «inquisitive=περίεργος, ενδιαφερόμενος να μάθει (Cresswell J.,2010).
ΠΑΝΟΣ said
#212. JS μ’ έστειλες! Μπας και θυμάσαι τούς αλησμόνητους κυρ-Αργύρη και Πετρίδη; Ρε φίλε,με τρέλανες! Ελπίζω νά’σαι καλά καθ’ όλα.
Γιάννης Ν. said
Το τραμ του Περάματος θυμάμαι ήμουν κάπου 10 ετών όταν ο παππούς μου με έιχε βάλει στον ηλεκτρικό και με είχε κατεβάσει στον Πειραιά να μου το δείξει πριν κλείσει.
Την ίδια εποχή, στο Χολαργό κάθε πρωι μας ξυπνούσε ένας κόκκορας στη γειτονιά. Δεν ξέραμε όμως σε ποιο σπίτι ήταν το κοτέτσι, από το δρόμο δε φαινόταν τίποτε.
Τσούρης Βασίλειος said
209,213
Και στη Λάρισα η γυναίκα μου και τα γειτονόπουλα έβαζαν πρόκες στις γραμμές του τρένου και τις έκαναν χαλκομανίες…
Εμείς στην Ήπειρο τρένο δεν είχαμε ποτέ.
spiral architect said
Στη γειτονιά μου σε δύο ταράτσες πρόσφατα φτιαχτήκαν κοτέτσια! 😯
sarant said
218: Έχουν πιο σίγουρο εισόδημα από τα φωτοβολταϊκά!
NM said
#188 Νεοκίδιε, εγώ ! Στη ΜΕΡΥΠ. Για 10 μηνάκια το ’86 – ’87.
marulaki said
Πολύ ωραίο το κουίζ σήμερα, λυπάμαι που το έχασα! Θα έλεγα Εξάρχεια, αλλά θα έπεφτα έξω. Ποιο ’70 και ’55? Στον Άλιμο στη Θεομήτορος, 2005 περνούσε βοσκός με πρόβατα. Ελπίζω να είναι καλά ο άνθρωπος, έχω καιρό να περάσω… Βέβαια δε μιλάμε για κέντρο…
JS said
215: Δεν θυμάμαι όλα τα ονόματα πια. Ο μακαρίτης συμμαθητής μου και συμφοιτητής μου Πέτρος Αρτεμιάδης, του Αρτέμη, που έμενε στην οδό Αγίου Αρτεμίου στον Αγιο Αρτέμιο(!), Ο Θόδωρος Σαββάκης, η Βιγκάκη, οι Δικτυόπουλοι… Αστα να πάνε. Τότε πηδάγαμε και κανα κάγκελο…
JS said
218: Που; Στο Κάτω Σούλι Μαραθώνα ή στη Δεξαμενή Κολωνακίου; Κάπου ανάμεσα;
Τσούρης Βασίλειος said
Κύριε Σαραντάκο πολύ πιθανό είναι ο παππούς σου να έριχνε στα πορτοκάλια του μανάβη διώβολον του Γεωργίου Α΄
Έχω ακόμα λίγα τέτοια νομίσματα σε σχετικά καλή κατάσταση. Στο » μούκα» παιχνίδι που παίζαμε με το σπιρτόκουτο από καπλαμά – θυμάστε είναι εκείνο με το Φοίνικα :)- ρίχναμε τα διώβολα που τα λέγαμε γκαραντάνες με ιδιαίτερο τρόπο έτσι ώστε να χτυπήσουν τον μούκα με 45 μο0ίρες γωνία, να τον απομακρύνουν και τα λεφτά που ήταν πάνω στο κουτί να πέσουν πάνω στην γκαραντάνα. Το χτύπημα αυτό απαιτούσε ιδιαίτερη δεξιοτεχνία και το λέγαμε τστό .Ίσως ο παππούς Σαραντάκος να είχε κατάλάβει ότι για να καρφωθεί η δεκάρα στο πορτοκάλι έπρεπε να κάνει κάτι για να αυξήσει τη στροφορμή του συστήματος και να έδινε και περιστροφική κίνηση στο νόμισμα όπως κάναμε εμείς…
Ορεσίβιος said
Ο λαός απαιτεί, στα κουίζ την Περρωτή.
Νίκο, ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Τώρα το διάβασα αλλά το μυαλό μου δεν πήγε, ούτε κατά διάνοια, στο Παγκράτι. Μπράβο στην Κατερίνα.
«Πάμε πάλι στο Παγκράτι, που είν’ οι δρόμοι του γεμάτοι, με χαρούμενες φωνές την Κυριακή…»
(Φιλντισένιο καραβάκι, δίσκος Επιστροφή, στίχοι Νίκος Γκάτσος, μουσική Μάνος Χατζιδάκις, τραγουδισμένο από σερ Μπιθί και Κόκοτα. Όμορφες μουσικές στα δύσκολα χρόνια της χούντας… )
Immortalité said
Και αν παραφράσουμε λίγο το γνωστό τραγουδάκι, περιγράφει το κουίζ μας 😉
Τι Εκάλη, τι Γαλάτσι
τι Βοτανικός, τι Κιάτο
για βρούμε το Παγκράτι
ήρθ’ η Αθήνα άνω κάτω!
sarant said
224: Δεν αποκλείεται να ήταν διώβολα, πάντως επί Γεωργίου Α’ ήταν, αν και στο τέλος.
Μπουκανιέρος said
199γ Ξέχασες τις πάπιες;!
(εμένα τουλάχιστον αυτές μούχουν μείνει, περίπου δέκα χρόνια αργότερα)
sarant said
Οι πάπιες ήταν από παιδικό καπρίτσιο, οι κότες ήταν ενταγμένες στο νοικοκυριό 🙂
Μπουκανιέρος said
227 Κάτσε ένα λεφτό… Τα τελευταία διώβολα (δηλ. δεκάλεπτα με την επιγραφή «διώβολον») κυκλοφόρησαν το 1882. Αν θυμάμαι σωστά, ήταν μεγάλα, χάλκινα νομίσματα.
Καμία σχέση με τα δεκάλεπτα του 1894 και 1895, που ήταν μικρά κι ελαφρά και δεν έγραφαν έτσι.
Μετά, τα επόμενα δεκάλεπτα (που κράτησαν πολύ καιρό) ήταν του 1912, τα πρώτα με τρύπα, που ήταν ωστόσο σχετικά βαριά (χαλκονικέλινα).
Εντάξει υπήρχαν κι εκείνα του 1922 (πάλι αν θυμάμαι σωστά, αυτά ήταν τόσο τζούφια που φούσκωναν αν τάφηνες στο νερό).
Μετά περνάμε στις «σύγχρονες», μεταπολεμικές δεκάρες (πρώτη έκδοση 1954).
Κορνήλιος said
#229 ἄ ἔτσι, ἀπὸ παιδικό καπρίτσιο, στὸ χωρὶο ἔκτὸς ἀπὸ τὶς ἐντεταγμένες στὸ νοικοκυριὸ κότες ποὺ ἔχει καὶ ἕως τοῦ νῦν εἶχε κατὰ καιροὺς ἡ γιαγιά μου καὶ πάπιες καὶ χῆνες, καὶ γιὰ μία πάπια ὄμορφη μαύρη καὶ πρασινοκέφαλη ποὺ μοῦ τὴν σκότωσαν κάποτε ἤθελε νὰ γράψω ἔπος, μὰ σταμάτησα κἄπου στοὺς 5.000 στίχους. εἶχα γράψει καὶ τὸ «γελαστὸ παπί» στὰ χνάρια τοῦ «τὸ γελαστὸ παιδί», «ὦ νἆταν σκοτωμένο στοῦ κόκκορα τὸ πλάι καὶ μόνο ἀπὸ μαχαῖρι χασάπη νἄχε πάει κλπ «.
πάντως τώρα ὅλη ἡ Ἑλλάδα ζήτημα εἶναι ἂν ἔχει σὲ ἀριθμὸ τὰ οἰκόσιτα ζῷα ποὺ εἶχε μόνο ἕνα χωριὸ τοῦ ’50 ἂς ποῦμε.
bernardina said
E, μετά έχει άδικο το ντεμέκ μπαόκι να σας λέει χωριάτες; Είναι αναμνήσεις πρωτευουσιάνων ωρέ αυτές; 😆
(Το σπίτι μου βρίσκεται σε ίση απόσταση ανάμεσα σε ένα εν ενεργεία πτηνοτροφείο και τα χαλάσματα ενός μαντριού που λειτουργούσε μέχρι πριν από κάποια χρόνια. Αχ, αβγό ντεκότο που ΄χει πάει σύννεφο, και γαλατάκι φρέσκο απ’ τα κατσίκια της συχωρεμένης της κυρα-Μαρίας, που δεν μ’ άφηνε να τη βλέπω να αρμέγει για να μη ματιάσω τα βυζάκια τους και κοπεί το γάλα). Και γιαρμάδες και κοντούλες πεντανόστιμες από τα καλάθια που κουβαλούσε το γαϊδουράκι του μανάβη. (Τώρα, αν σας πω ότι μέχρι τα τέλη του εβδομήντα, που ήταν ακόμα το εξοχικό πριν γίνει μόνιμη κατοικία είχαμε ψυγείο πάγου… 😉
Και, όχι, δε μένω στα κορφοβούνια 😀
Κι εμείς παίζαμε το κεφάλι μας κορόνα γράμματα για να κάνουμε πίτα τα κέρματα στις γραμμές του τρένου, στον Άγιο Στέφανο.
Κι έχω φάει σαβούρδα με μηχανάκι πάνω στις παλιές γραμμές του τραμ, έξω από το λιμάνι του Πειραιά λίγο πριν τον Άγιο Διονύσιο, εκεί που έστριβαν προς Κερατσίνι. Το τραμάκι που μας πήγαινε στο Πέραμα για Καθαρή Δευτέρα στην ακροθαλασσιά.
Επίκληση αναμνήσεων πάλι.
JS said
232:
>Κι έχω φάει σαβούρδα με μηχανάκι
Είχα χορτάσει κι εγώ από δαύτες, που μόλις τώρα έμαθα πως τις λένε.
Και για το ευρύ φιλοθεάμον κοινό (ετυμολογία;):
Και για το στενό:
Καλημέρα
ΠΑΝΟΣ said
# στην οδό Αγίου Αρτεμίου,ε; 15-20 μέτρα αριστερότερα,Ιλιάδος,έμενα εγώ.Πηδάγαμε και τα κάγκελα τού 13,έτσι; Και επ’ ευκαρία δες αυτό ,αν δεν το έχεις υπόψη σου
http://athinapisovitrina.blogspot.gr/2011/05/blog-post_18.html?showComment=1328107191285#c3426584225392493099
bernardina said
Σαβούρδα: http://www.slang.gr/lemma/show/sabourda_sabourta_sabournta_2469/. Και ρήμα σαβουρδίζομαι.
Επίσης λέγεται και σούπα, αλλά νομίζω πως έχει άλλη τεχνική 😆
Καλημέρα, ευχαριστούμε για τη μεγάλη Μαρία 😀
sarant said
235: Το δ πρέπει να είναι υπερδιόρθωση, σαβουρντίζω το ξέρω εγώ, τούρκικο πρέπει να είναι.
234: Στη Γούβα έμενε κι ο παππούς μου ένα φεγγάρι στη δεκ. 1930 και πολλά αδέρφια του.
Θρασύμαχος said
ΠΑΝΟΣ said
Νίκο,μικρή η Ελλάδα,πόσο μάλλον η Αθήνα.
Το # 234 απευθυνόταν στον # 222 JS ώστε να θυμηθεί κάποια κάγκελα…
JS said
238: Τα κάγκελα του ηρωικού 13!
Πάνο, μέναμε και στον ίδιο δρόμο!. Την Ιλιάδος. Είχαμε αλληλοσπιτωθεί με την μετέπειτα συχωρεμένη πρώτοι γυναίκα μου. Και μια που ήμασταν κοντά στο Προφήτη Ηλία μας ήρθε μια φλασιά, μετα από 7 χρόνια, να πάμε να παντρευτούμε…
JS said
238:
>Τα κάγκελα του ηρωικού 13!
και όχι μόνο 😉
https://plus.google.com/u/0/photos/110953989272308875841/albums/5528564131926856625/5573754550754928354?hl=en
ΠΑΝΟΣ said
# 239
είμαι απόλυτα πεπεισμένος.Μιά χαρά γενιά ήμασταν.Άσε που μαθαίναμε καλά γράμματα.Ιλιάδος,χαμηλά εγώ. Αν είδα καλά,δεν γνωριζόμασταν.Αναμνήσεις όμοιες,όμως.
JS said
198:
Κότες παντού. Ακόμα και στα τραγούδια της εποχής εκείνης. Και μάλιστα στρουμπουλές, που είχαν πέραση τότε.