Κονσερτίνες και πολυβόλα
Posted by sarant στο 16 Νοεμβρίου, 2012
Χτες έμαθα μια καινούργια λέξη. Πρόκειται για τη λέξη κονσερτίνα. Διαβάζοντας στην εφημερίδα Καθημερινή για τον φράχτη του Έβρου, που ως τα τέλη του μηνός θα έχει ολοκληρωθεί, είδα ότι «Στο μεσοδιάστημα των δυο συρματοπλεγμάτων που έχει μήκος 1,20 μ. τοποθετούνται κονσερτίνες, των οποίων το ύψος θα υπερβαίνει τα 4 μέτρα». Ομολογώ ότι κόλλησα, γιατί τη λέξη δεν την ήξερα -και βέβαια, έξω από συμφραζόμενα, θα υπέθετε κανείς ότι η κονσερτίνα είναι κάτι που έχει σχέση με τη μουσική, ίσως κάποιο είδος μουσικής συνθεσης -όχι πάντως το μικρό κονσέρτο (ή κοντσέρτο), γιατί αυτό θα λεγόταν κονσερτίνο, αλλά κάτι ανάλογο. Θα μπορούσε επίσης να είναι κάποιο μουσικό όργανο -αλλά τι δουλειά έχει ανάμεσα στα συρματοπλέγματα, στη νεκρή ζώνη των συνόρων; Και με ύψος 4 μέτρα;
Τέτοιες λέξεις, που ανήκουν σε ειδικά λεξιλόγια, είναι αμφιβολο αν τις έχουν τα λεξικά. Στις μέρες μας άλλωστε, η πρώτη ενστικτώδης κίνηση όταν συναντάς άγνωστη λέξη, είναι να τη γκουγκλίσεις ή να πας στη Βικιπαίδεια. Κάνοντας έτσι, βρήκα πως η κονσερτίνα (ή κοντσερτίνα) είναι ένα είδος συρματοπλέγματος, που θεωρείται σχεδόν απαραβίαστο. Ιδού άλλωστε η εικόνα που συνοδεύει το άρθρο της Καθημερινής:
Αυτή είναι λοιπόν η κονσερτίνα, το στρογγυλό αγκαθωτό σύρμα που βρίσκεται πάνω από το κυρίως συρματόπλεγμα. Η διατύπωση ότι το ύψος τους θα υπερβαίνει τα τέσσερα μέτρα είναι λίγο παραπλανητική, εννοεί αφού τοποθετηθεί πάνω στο συρματόπλεγμα. Σε παλιότερο άρθρο της Καθημερινής (φαίνεται ειδικεύεται στο θέμα) βρήκα και ορισμό: κονσερτίνα, το ειδικό λεπιδοφόρο συρματόπλεγμα που δεν κόβεται και χρησιμοποιείται σε όλες τις περιφράξεις υψηλής ασφάλειας. Μετά τα ηλεκτροφόρα σύρματα, έχουμε λοιπόν και λεπιδοφόρα.
Από πού κι ως πού όμως αυτό το φριχτό πράγμα πήρε μια τόσο ειρηνική, τόσο αρμονική ονομασία; Πώς ονομάστηκε «κονσερτίνα»; Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία, η λέξη αποκλείεται να μην έχει σχέση με το κοντσέρτο που είναι βέβαια λέξη διεθνής, που ήρθε σε μας, αλλά και στις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, ως δάνειο από το ιταλικό concerto, και αυτό από το ρήμα concertare, που σημαίνει «οργανώνω, συνδυάζω» (αν και δεν υπάρχει ομοφωνία ως προς την απώτερη αρχή της λέξης).
Βέβαια, στην αρχή το concerto ήταν ένα φωνητικό, χορωδιακό είδος, αλλά εδώ και πολλούς αιώνες έχει παγιωθεί να σημαίνει μια μουσική σύνθεση στην οποία ένα σόλο όργανο αντιπαρατίθεται και συνομιλεί με μιαν ολόκληρη ορχήστρα, κι έτσι έχουμε π.χ. κοντσέρτα για βιολί και ορχήστρα· συνήθως το «για ορχήστρα» παραλείπεται, οπότε λέμε κοντσέρτο για βιολί ή κοντσέρτο για πιάνο ή κοντσέρτο για τσέλο, για φλάουτο ή όμποε -καμιά φορά «πρωταγωνιστούν» δύο όργανα, και σπανιότερα τρία, άλλοτε διαφορετικά όπως στο περίφημο Κοντσέρτο για Πιάνο, Βιολί και Τσέλο του Μπετόβεν, άλλοτε ίδια, όπως στο Κονσέρτο για τρία πιάνα (Κ242) που το έγραψε ο Μότσαρτ για την κοντέσσα Λοντρόν και τις δυο κόρες της, ενώ στον 20ό αιώνα άρχισαν να γράφονται κοντσέρτα και για κάθε λογής όργανα -ο Θανάσης Πολυκανδριώτης μάλιστα έχει γράψει και κοντσέρτο για μπουζούκι. Κοντσέρτο για πολυβόλα έχει γράψει ο Φώσκολος, αλλά δεν πρόκειται για μουσική σύνθεση, αλλά για το σενάριο ταινίας που γύρισε το 1967 ο Ντίνος Δημόπουλος, με την Καρέζη και τον Καζάκο.
Κοντσέρτο είναι όμως και η συναυλία, ιδίως η συναυλία κλασικής μουσικής, αν και αυτή η διάκριση ισχύει μόνο στα ελληνικά, στα αγγλικά και τα γαλλικά όταν λένε concert μπορεί να είναι εξίσου συναυλία ροκ ή κλασικής ή οποιουδήποτε είδους. Συνήθως λέγαμε και γράφαμε κοντσέρτο, τα λεξικά που κοίταξα αυτό έχουν ως κύριο λήμμα, και όχι κονσέρτο, κάτι που είναι άλλωστε αναμενόμενο αφού τη λέξη την πήραμε από τα ιταλικά, τη γλώσσα που κυριαρχεί στην ορολογία της ευρωπαϊκής μουσικής. Ίσως με την επιρροή της αγγλικής και της γαλλικής να έχει αρχίσει ν’ ακούγεται περισσότερο το κονΣέρτο -γκουγκλίζοντας βρίσκω το κοντσέρτο να υπερέχει, αλλά όχι συντριπτικά. Εννοείται ότι το κοντσέρτο κλίνεται (του κοντσέρτου, τα κοντσέρτα, των κοντσέρτων), και κλίνεται ελληνικά και όχι ιταλότροπα, εκτός αν είστε εκφωνητής του Τρίτου προγράμματος οπότε ίσως αισθάνεστε την ανάγκη να πείτε «τα κοντσέρτι».
Καλά όλα αυτά, αλλά η κοντσερτίνα; Ποια υπόγεια διαδρομή συνδέει τις αίθουσες συναυλιών με τα τείχη των συνόρων; Η απάντηση είναι ότι το συρματόπλεγμα ονομάστηκε concertina ή concertina wire στα αγγλικά επειδή θεωρήθηκε ότι μοιάζει με ένα μικρό όργανο της οικογένειας του ακορντεόν, που λέγεται concertina/κοντσερτίνα και που το βλέπετε στη φωτογραφία αριστερά. Κι επειδή το σύρμα αυτό μπορεί να ανοίγει όπως ανοίγει η κονσερτίνα, ονομάστηκε κονσερτίνα το λεπιδοφόρο σύρμα. Η ονομασία, διαβάζω, υπάρχει από τα 1917, στα χαρακώματα του πρώτου πολέμου δηλαδή έκανε το ντεμπούτο του το συρματόπλεγμα αυτό, ενώ στα αγγλικά λέγεται και Dannert wire, από το όνομα ενός Γερμανού μηχανικού που εφεύρε στη δεκαετία του 1930, επί ναζιστών κατά πάσα πιθανότητα, έναν νέο τύπο σύρματος από ειδικό χάλυβα, που κόβεται πολύ δύσκολα. Στις γκουγκλιές, η κονσερτίνα υπερέχει ελαφρά σε σχέση με την κοντσερτίνα, ίσως επειδή οι περισσότεροι που πουλάνε είδη περίφραξης χρησιμοποιούν αυτόν τον τύπο.
Στο ρεπορτάζ της εφημερίδας βλέπω ότι με τον φράχτη σχεδόν μηδενίστηκε ο αριθμός των ατόμων που περνούν τα σύνορα σε εκείνο το σημείο. Θα βοήθησαν και οι 2.000 αστυνομικοί που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή. Βέβαια, τώρα οι επίδοξοι μετανάστες ίσως περνούν από πιο χαμηλά τον Έβρο ή έρχονται διά θαλάσσης στα νησιά· και στις θάλασσες δεν μπορούν να μπουν κονσερτίνες.
Από την άλλη, η μείωση του αριθμού των νεοεισερχόμενων μεταναστών ίσως να οφείλεται όχι μόνο στην αποτελεσματικότητα των κονσερτινών (βάλαμε κι αυτή την άβολη γενική) αλλά και στη μείωση της προσέλευσης, καθώς είναι παγκοσμίως γνωστό πως η Ελλάδα έχει μπει σε βαθύτατη κρίση, οπότε έχουν αρχίσει να παλιννοστούν και οι παλιότεροι μετανάστες -και να φεύγουν μετανάστες τόσες και τόσες χιλιάδες νέοι Έλληνες.
Που μακάρι, εκεί που πηγαίνουν, να μη βρουν μπροστά τους κονσερτίνες και χρυσαυγίτες.
π2 said
Στην οικογένεια της κονσερτίνας ανήκει και το μπαντονεόν. Ας αρχίσουμε τη μέρα μας με το γλυκύτερο μπαντονεόν που υπήρξε ποτέ:
Allu Fun Marx said
Καλημέρα
Αυτή η ξενομανία θα μας φάει…
Αφού ο φράχτης είναι έμπνευση του χημικού Χρήστου (aka Παπουτσή), η κονσερτίνα στην Ελλάδα πρέπει να λέγεται παπουτσίνα
Θρασύμαχος said
«Επανέρχομαι σε ένα απαράδεκτο φαινόμενο αναφορικά με το ασύδοτο φαινόμενο της κυκλοφορίας μέρα μεσημέρι πάσης φύσεως αλλοδαποί οι οποίοι μαζεύουν οτιδήποτε ανακυκλώσιμο μεταλλικό αντικείμενο»
Δύτης των νιπτήρων said
μερσί πιδύε 🙂
Νέο Kid Στο Block said
Mια καθαρά τεχνικής φύσεως παρατήρηση.
Ελπίζω η εργοληπτική εταιρεία που κατασκευάζει το φράχτη να προνόησε διά το ντουμπλ-φας του πράγματος.
Αν ο φράχτης δηλαδή μόνο αποτρέπει την εισαγωγή και επιτρέπει την εξαγωγή… αλίμονο στα μεμέτια! Θα γεμίσουν λαθρομετανάστες γιουνάνηδες.
Allu Fun Marx said
3. Ωραίο συντακτικό η Πιπιλή!
sarant said
Ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!
3-6: Μα αυτό είναι μνημείο!
2: Εξαιρετική η παπουτσίνα!
Σκύλος της Β.Κ said
Την κονσερτίνα τηνε γνώρισα στο στρατό, καθώς μας βάζαν να την απλώνουμε γύρω απ’ τα φυλάκια.
Για την Πιπιλή, πάλι, είπε σήμερα το θεϊκό «Να μετονομαστούν οι σταθμοί του Μετρό Άγιος Αντώνιος και Άγιος Δημήτριος, γιατί τους μπέρδεψα· ήθελα να πάω στον ένα και πήγα στον άλλον!». Κι εγώ έχω μπερδευτεί με αυτούς τους Αγίους αλλά δεν το ζήτησα κι απ’ τη Βουλή.
Allu Fun Marx said
3-7-8 : Της έκανα κι εγώ μια… επερώτηση στο τουίτερ https://twitter.com/allufunmarx/status/269357361490169856
bernardina said
Ξέρω ότι είναι άδικο, αλλά το συντακτικό της κυρίας Πιπιλή μού θυμίζει ένα -χμ- παλικαράκι που έλεγε πάνω κάτω: είναι πολλά τα δρώμινα, δε θα μιλήσω για ζήτημα αλλοδαποί, θα μιλήσω για ζήτημα ανεργία… κλπ. (Και σιγά μην ξαναβάλω λίκνο. Όλοι ξέρουμε για ποιο -χμ- παλικαράκι μιλάω). 😉
Δύτης των νιπτήρων said
Γιαυτό με τους σταθμούς του μετρό πάντως προσυπογράφω κι εγώ, έστω και μόνο για να επιζήσει η ονομασία Μπραχάμι στις επόμενες γενιές.
spiral architect said
Καλημέρα. 🙂
Κονσερτίνα; 😮 Τι μαθαίνει κανείς! 😛
Στο στρατό, τα παιδιά του Μηχανικού το έλεγαν αγκαθωτό συρματόπλεγμα τύπου ΝΑΤΟ και χρησιμοποιείτο σε συνδυασμό με τα μεταλλικά «αστέρια» σαν αντιαρματικός φράκτης (κατά βάση) αλλά και εχθρικού πεζικού στο πεδίο μάχης. Υπήρχε μάλιστα και ειδικό μηχάνημα που έκανε την εκτύλιξή του από το στροφείο συσκευασίας.
Δείτε στο φόρουμ των μηχανικών ένα pdf – τεχνική περιγραφή για πολιτική χρήση.
προμάζεμα said
Κονσέρτο για δυο μυδράλια κι ένα αηδόνι, Μενέλαος Λουντέμης
(ελληνική πεζογραφία, Δωρικός)
Raptakis Dimitrios said
Αγαπητέ Νίκο, η κονσερτίνα μού θύμισε τα δικά μας αρθρωτά λεωφορεία, τα και φυσαρμόνικες επιλεγόμενα. Δεν ξέρω γιατί τα ονοματίζουμε έτσι, ενώ είναι γνωστό ότι η φυσαρμόνικα είναι πνευστό και ότι εμφανώς δεν ομοιάζει με τις χαρακτηριστικές πτυχώσεις του ακορντεόν.
Πρόκειται άραγε περί ακυρολεξίας της μετωνυμίας; Μήπως έχει σχέση με τη διαχείριση του αέρα στις εν λόγω πτυχές;
Δεν το γνωρίζω, ας μας διαφωτίσει κάποιος.
Επίσης, υπάρχουν και συρόμενες πόρτες που θυμίζουν ακορντεόν, δεν θυμάμαι όμως πώς τις ονομάζουν τα μαστόρια.
Νέο Kid Στο Block said
Νικοκύρη, η καταληκτική παράγραφος του άρθρου της Καθημερινής: »Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο με την έλευση από τον Αύγουστο στην περιοχή περίπου 2.000 αστυνομικών, όσο και με την κατασκευή του φράχτη, έχει επιτευχθεί μείωση της ροής των μη νόμιμων μεταναστών από την Τουρκία στη χώρα μας, μέσω των χερσαίων συνόρων. Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ πέρσι τον Οκτώβριο πέρασαν παράνομα από τα σύνορα του Έβρου περίπου 10.000 λαθρομετανάστες, εφέτος τον αντίστοιχο μήνα, ο αριθμός τους μειώθηκε σε μόλις 26 άτομα!»
,δείχνει αυτό που έχω ξαναγράψει παλιότερα (με άλλου είδους αφορμή) το ότι όταν έχουμε στη διάθεσή σας κάποια αληθή στατιστικά στοιχεία και είμαστε απατεώνες/παπατζήδες/παραπλανητές μπορούμε να εξάξουμε το συμπέρασμα που μας βολεύει ,παραλλάζοντας ή αποσιωπώντας τα αληθινά γενεσιουργά αίτια .
Είτε από ασχετίλα/άγνοια ,είτε εσκεμμένα (συνήθως).
Αυτό που γράφουν -αν και μάλλον σχετικά λίγοι θα το καταπιούν αμάσητο, ποιος δεν καταλαβαίνει ότι η μείωση οφείλεται ΚΥΡΙΩΣ στο no money,no honey!- είναι ,επιεικώς, απαράδεκτο. Θέλω να πιστέψω (αν και ζορίζομαι ομολογουμένως..) ότι οφείλεται σε ελλιπείς γνώσεις στατιστικής αξιολόγησης.
Allu Fun Marx said
14. αρθρωτές πόρτες
Γς said
-Κονσερτίνες για κονσεντρέισον καμπ, έχετε;
-Εχουμε. Και με λεπίδια και άνευ.
-Κόψε μου ένα χιλιόμετρο λεπιδοφόρες και μισό καθαρισμένες
Γς said
15:
πέρσι τον Οκτώβριο […] 10.000 λαθρομετανάστες, εφέτος […] 26 άτομα!
Τι καθόμαστε;
Αμέσως καμπάνια στη Λαχόρη, το Ισλαμαμαμπάντ, το Κιρκούκ και στη Μοσούλη:
Live Your Myth In Greece
Λυσίμαχος said
Επειδή είχα το προνόμιο να πέσω (στην κυριολεξία) πάνω σε ένα τέτοιο τέρας που ΄»φύλαγε» μια δημόσια υπηρεσία (σκοντάφτοντας σε πεζοδρόμιο στη Μπρουξέλλα) και τα ρούχα μου έγιναν σερπαντίνα (ευτυχώς ήταν χειμώνας και φορούσα παλτώ), δεν θέλω να φανταστώ τι θα πάθει ο κάθε τάλας μετανάστης που θα έχει την τύχη να πέσει επάνω του, έτσι όπως έρχονται μάλιστα, σχεδόν γυμνοί μετά από το πέρασμα του Έβρου.
Νέο Kid Στο Block said
Aς εμπλουτίσω (μια και προσφέρεται το άρθρο) την τεχνική ορολογία.
Το «στροφείο συσκευασίας» (με τη μηχανή ξετυλίγματος) που λέει ο Σπάιραλ ,λέγεται συνήθως «Ανέμη».
Στις αεροναυπηγικές εφαρμογές λέγεται «Καλούμπα» (και συντάσσεται με την προστακτική «αμόλα!»)
Μιχαλιός said
11: Δύτη, σωστός! (Αν και βέβαια, το Μπραχάμι μάλλον ξεκινάει εκεί που αυτοί οι ηλίθιοι το βάφτισαν «Δάφνη»).
14. φυσαρμόνικα η [fisarmónika] Ο27α : I. πνευστό μουσικό όργανο με μεταλλικά γλωσσίδια […]. II. (παρωχ.) ακορντεόν. 1. για πτυσσόμενη κατασκευή (πόρτα, παραπέτασμα, σύνδεση ανάμεσα σε κινητά μέρη κτλ.), φυσούνα. 2. (μτφ.) αντικείμενο πολύ παραμορφωμένο από ισχυρή πίεση (σύγκρουση κτλ.): Tο αυτοκίνητο έπε σε πάνω σε μια κολόνα και έγινε ~ [ΛΚΝ].
Emmanuel Schizas (@lolgreece) said
Στην Αγγλική έχω συναντήσει το concertina και ως ρήμα, που υποδηλώνει μεταφορικά κάθε συσπείρωση και αναδίπλωση που παραπέμπει στις κινήσεις του συγκεκριμένου μουσικού οργάνου – π.χ. μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κίνηση της ‘φυσούνας’ ενός λεωφορείου, ή ακόμη και στον τρόπο που περπατούν ορισμένα είδη κάμπιας.
Είναι δε ένας αρκετά ανώμαλος τύπος για τους Αγγλόφωνους, οι οποίοι φαίνεται να αναγνωρίζουν μεν, με δυσκολία δε, τον αόριστο ‘concertinaed’. Λέω με δυσκολία γιατί το έχω δει αρκετές φορές γραμμένο «concertina-ed», λες και ο συγγραφέας ένοιωθε άβολα με αυτό το ae, που πρέπει να προφερθεί ‘κονσερτίναντ’ κι όχι ‘κονσερτίναιηντ’ όπως έχει συνηθίσει να το προφέρει.
Τέλος πάντων, τον ρηματικό τύπο τον παραθέτει και το Wiktionary εδώ: http://en.wiktionary.org/wiki/concertina
cronopiusa said
Ο ΙΣΟΒΙΤΗΣ ΤΟΥ ΑΡΚΑ
και
ο Φράχτης του Έβρου(1 of 2)
ο Φράχτης του Έβρου(2 of 2)
Γς said
19:
>έτσι όπως έρχονται μάλιστα, σχεδόν γυμνοί μετά από το πέρασμα του Έβρου.
Μα στο σημείο εκείνο ο Εβρος δεν αποτελεί σύνορο με την Τουρκία. Είναι για μερικά χιλιόμετρα μέσα στην Τούρκικη επικράτεια. Γιατί λ,οιπόν να τσαλαβουτήσουν στο ποτάμι αφού μπορούν κάλλιστα να πάνε από την Ανδριανούπολη απέναντι στο Καραγάτς από τις γέφυρες.
Γς said
11,21:
Α, πάλι το Μπραχάμι μου. Οπως το ήξερα πριν 62 χρόνια!
spiral architect said
H «K» ειδικεύεται σε τέτοιου είδους θέματα γιατί:
α. Έχει έννομο συμφέρον γιατί μπαίνοντας στην Ελλάδα οι βρωμολαθρομετανάστες θα μας χαλάσουν το παρκέ με τα βρωμοπάπουτσά τους. Σε ποιος θα κανουν αγωγή μετα; Στους μη όντες;
β. Στηρίζει ασμένως τα συμφέροντα των Ελλήνων κατασκευαστών. Ποιος θα κατασκευάσει τον φράκτη; Το μηχανικό του στρατού, ή η ΜΟΜΑ; Ποιος άλλος: Ο τιμημένος ιδιωτικός τομέας. Εμείς βρε!
γ. Διαθέτει multi-tasking δημοσιογράφους 24ωρης βάρδιας που εγκαταβιούν νυχθημερόν στο κτίριο του ομίλου, σιτιζόμενοι από την καντίνα μας, έχοντες αντικαταστήσει επάξια το αλήστου μνήμης «Συνδικαλιστικό της Ασφάλειας». Σε λίγο κάποιος εξ αυτών θα αντικαταστήσει τον αντικατασταθέντα προπονητή του ΠΑΟ. Ήδη γίνονται πυρετώδεις διαβουλεύσεις στελεχών (Μπάμπη, Αρη, Πάσχου, Σίας) για το ποιος θα τραβήξει το μουτζούρη.
δ. Συνθήματά μας είναι: «Όχι στην βία απ’ όπου και να προέρχεται.» και «Όλοι μαζί μπορούμε»
ε. Επειδή διαθέτει τεχνογνωσία θα αναλάβει άλλη μια δράση για δενδροφύτευση πέριξ του φράκτη του Έβρου. Ραντεβού στην κεντρική πλατεία του Ορμενίου με δωρεάν εκδρομή στο Σβίλενγκραντ με τις νέες μας αυτοκινητάμαξες.
(Άνδρες: 100, ίπποι: 10)
Μιχαλιός said
14, 21: Το Λεξικό Ελευθερουδάκη ξεκαθαρίζει απολύτως την ετυμλογία. «Η καθαυτό φυσαρμόνικα (accordeon), εφευρεθείσα τω 1827 […] Ο παίζων ενέχει αυτήν δια της αριστεράς χειρός, ενώ δια της δεξιάς ωθεί και έλκει εναλλάξ την φύσαν [που σημαίνει «φυσερό» και όχι «φύσημα»] …. Παραλλαγή αυτής ευηχοτέρα είναι η κοντσερτίνα … Παρ’ ημίν φυσαρμόνικα καλείται και η άλλως αρμόνικα (γερμ.Harmonika), εις την οποίαν ο παίζων φυσά μετακινών αυτήν επί των χειλέων».
Το αστείο είναι που εμφανίστηκαν τώρα και λαθολόγοι, οι οποίοι απαιτούν να λέμε «το αυτοκίνητο έγινε ακορντεόν!»: http://poulata.blogspot.gr/2009/04/blog-post_1235.html
gpoint said
Γνώριζα την λέξη εδώ και κάποια χρόνια :
Well, it’s always been my nature to take chances
My right hand drawing back while my left hand advances
Where the current is strong and the monkey dances
To the tune of a concertina
Ενα εκπληκτικό τραγούδι, το Αντζελίνα, δυστυχώς στο γιουτιούμπ κυκλοφορεί μόνο σε κόβερ
Δύτης των νιπτήρων said
27 Να που μου λύθηκε λοιπόν και μένα μια απορία χρόνων!
Μιχαλιός said
Και εδώ το τι σημαίνει «φυσαρμόνικα» στα Ιταλικά: http://it.wikipedia.org/wiki/Fisarmonica
Δύτης των νιπτήρων said
30 Όπου βλέπουμε α) ότι fisarmonica a tastiera και fisarmonica a piano πρέπει να είναι συνώνυμα, β) ότι ακόμα πιο ανάποδα, harmonica (σε διάφορες παραλλαγές) είναι το ακορντεόν στα βοσνιακά, δανέζικα, τα φινλανδικά, τα σερβοκροάτικα, τα ουγγαρέζικα κλπ. Στα δε λατινικά είναι, λέει, Harmonica diductilis.
Προσγολίτης said
Καλή σας μέρα!
«Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα…»
(Τούτες τις μέρες, Γ. Ρίτσου)
Immortalité said
Κοίτα που δεν είχα προβληματιστεί ποτέ με τη φυσαρμόνικα και το ακορντεόν. 🙂
Η αλήθεια είναι ότι μόνο τώρα που το είδα εδώ διάβασα το κοντσέρτο με τς. Τόσα χρόνια το διάβαζα (και έλεγα και έγραφα) κονσέρτο. Φταίνε και τα αγγλογαλλικά που ποτέ δεν προβληματίστηκα.
Raptakis Dimitrios said
27,30: Πολύ ωραία το διευκρινίζει ο Μιχαλιός. Προφανώς κάπου μπλέξαμε το φυσερό με το φύσημα…
Γς said
Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και έπαιζε τ’ ακορντεόν……………………………………………….
LandS said
#17 -Κονσερτίνες για κονσεντρέισον καμπ, έχετε;
Στην αρχή και μένα τα μυαλό πήγε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, που όλα είχαν (και έχουν) αυτή τη κοντσερτίνα.
Ειδικό σύρμα για στρ. συγκ. σα να λέμε.
Μετά, το άρθρο μου υπενθύμισε ότι το αγκαθωτό σύρμα το χρησιμοποιούσαν στο Α΄Παγκόσμιο π.χ. μπροστά από τα χαρακώματα.
Ψάχνω μήπως το είχαν πρωτοχρησιμοποιήσει οι Εγγλέζοι στο Πόλεμο των Μπόερς, στα πρώτα, εξ όσων γνωρίζω, στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορούσαν, αν ήθελαν να δώσουν όνομα από μουσικό όργανο, να το πουν ακορντεόν, πιο διαδεδομένο δεν ήταν;
τυφλόμυγα said
#26δ, Ωραίο το τουίτ. Κάτι παρόμοιο έχει πει και ο Σίλας.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Du35qpCSiGs# – στο 2.20
Ἀχιλλέας Τζάλλας said
11 Δὲν νομίζω ὅτι, πρὸς τὸ παρόν, ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ξεχαστῇ.
Ἀπὸ πολλοὺς συμμαθητὲς καὶ φίλους -κυρίως κατοίκους τῆς περιοχῆς- ἀκούω τὸν Ἅγιο Δημήτριο Μπραχάμι.
ππαν said
Σάντα Μπάρμπαρα, Μπραχάμες, και τα λοιπά. Πρέπει να είσαι λίγο εναλλακτικής ευφυΐας για να θες να πας στον Άγιο Δημήτριο και να καταλήγεις στο Περιστέρι ή τ΄ανάποδο. Ή τέλος πάντων να περνάς τους άλλους για ηλίθιους. Τόσα χρόνια ο Άγιος Ελευθέριος – Άγιος Νικόλαος και τα Ανωκάτω Πατήσια δεν την μπέρδευαν, που είναι και πιο κοντά;
Aris-tourgimata said
Για κάποιο περίεργο λόγο ανέκαθεν η λέξη Μπραχάμι με παρέπεμπε στο μπριάμι. Αγχίνους μνήμη (με την έννοια της στηριζόμενης σε συνδέσεις, αναλογίες, αντιστοιχίσεις με ήδη υπάρχουσες γνώσεις) ή κάποια ελαττωματική βίδα;
sarant said
Σας ευχαριστώ πολύ για τα νεότερα και να με συμπαθάτε που έλειπα.
38: Παρήγορο ότι λένε και οι νεότεροι Μπραχάμι το Μπραχάμι.
39: Είναι βέβαια και οι Απουριμάκ:
13: Μπράβο, το είχα στην άκρη των δαχτύλων (σικ) και δεν το θυμήθηκα τελικά!
14: Δημήτρη καλά έκανες και ρώτησες και μας λύθηκε ολονών η απορία. Μπράβο παιδιά!
17: 🙂
LandS said
Και βέβαια οι Μπραχαμιώτες, λόγω χρωμάτων, τη ποδοσφαιρική ομάδα του Μπραχαμιού, τον ΠΑΟ Αγ. Δημητρίου, τη λένε «Μπάρτσα».
Ο υπόλοιπος κόσμος τη λέει Μπραχάμι.
Το «πάω στον Άγιο Δημήτριο» ακούγεται πολύ σπάνια. Συνήθως οι Καλαμακιώτες πηγαίνουν στο Μπραχάμι.
Stazybο Hοrn said
Ας μην ξεχνάμε ότι, πριν φτάσουμε στο φράχτη, βουλευτίνα επικρατείας του κυβερνώντος τότε κόμματος μας παρουσίαζε ανενόχλητη διακινητές ανθρώπινων ψυχών ωσάν φολκλόρ…
Earion said
Αυτή η κονσερτίνα γιατί μου θυμίζει τη σερπαντίνα που πετάμε στις Απόκριες; Μήπως γιατί κρατώντας την από τη μία άκρη μπορούμε να την πετάξουμε προς τους συνδιασκεδαστές μας και να τη δούμε να ξετυλίγεται όπως ακριβώς ξετυλίγεται η κονσερτίνα;
skol said
15: Η πλάκα είναι ότι αν του χρόνου από 26 γίνουν 50 π.χ., θα μας λένε δραματικά ότι επί ΣΥΡΙΖΑ διπλασιάστηκε η προσέλευση των λαθρομεταναστών.
Μιχάλης Νικολάου said
«…στη…ζώνη των συνόρων…»
Πρόκειται για την γνωστή Εβροζώνη.
skol said
44: όχι. Γιατί τελειώνει σε -τίνα 🙂
Νέο Kid Στο Block said
45. Πέστο ψέματα.. 🙂
44. Παρομοίως.
Γς said
38-42:
Μπραχάμι, Χασάνι Μεγάλη ιστορία.
Δεν θα σταθώ εδώ αλλά μόνο στο γεγονός ότι οι πρώτοι οικιστές ήταν αρβανίτες από τα Μέθανα. Από μια τέτοια οικογένεια, που πρέπει να έχει τεράστιες περιουσίες εκεί είναι κι ο συμφοιτητής μου Καράμπαμπας. Δεν το ήξερα όμως και όταν μια φοιτήτριά μου, μου είπε ότι είναι κόρη του, του μήνυσα μήπως θέλει να τη βοηθήσω να βρει μετά καμιά απασχόληση για τα προς το ζειν (!)
Πάντα έτσι την πατάω. Θυμάμαι το 1992, σε ένα συνέδριο στις Σπέτσες διαβάζω ότι μεταξύ αυτών που θα το παρακολουθήσουν ήταν και ένας Ελληνας. Μιχάλης Αβέρωφ, καθηγητής σήμερα στο Παν Κρήτης, αν δεν κάνω λάθος. Τον έψαξα. Ηταν μαθητής στο Τρίνιτυ Κόλετζ του Δουβλίνου, του φίλου μου Πωλ Σάρπ, που είχαμε κάνει μαζί, και δημοσιεύσει μαζί στο Τζενέτικ Ποπιουλέισον Σέντερ οβ Τέξας, στο Χιούστον.
Άρχισα λοιπόν να του λέω ότι πρέπει να είναι έτσι, αλλιώς και μπλα μπλα κι ότι η ζωή είναι δύσκολη και ότι να βάλει τα δυνατά του και τελικά -Που είναι ο Πωλ τώρα; που τον περίμενα στη βεράντα του ξενοδοχείου μου.
-Κοιμάται. Και μου δείχνει ένα τεράστιο πλεούμενο απέναντι, μια θαλαμηγό. Ηταν του πατέρα του!
Γς said
45:
του χρόνου […] θα μας λένε δραματικά ότι επί ΣΥΡΙΖΑ
Μήπως του παραχρόνου;
skol said
50
> Μήπως του παραχρόνου;
Ε, δε θα τα χαλάσουμε εκεί!
Στις πλάκες όμως μπορεί και να τα χαλάσουμε 😉
Σοβαρά τώρα. Έχεις γράψει κανένα βιβλίο; Γιατί τα λες ωραία.
Δεν μιλάω βέβαια για απομνημονεύματα. Αυτά φαντάζομαι θα είναι μεγαλύτερα και από του Ζαμπέτα.
Φρύνις said
Eίναι πολύ παλιά η αμφισημία του τόξου (τοξάρι/δοξάρι), είτε ως κυνηγετικού/πολεμικού είτε ως μουσικού οργάνου. Μαζί με τον βιό (βέλος) τον βίο και τη ΒΙΑ, μετρούν την αρμονία, δηλαδή την ποιότητα της (συν)αρμογής, της όπου Γης κατακτημένης Ελευθερίας, βρίσκοντας στο «δυτικό» μουσικό όργανο βιό-λα, τη στενή μουσική τους σήμανση. Ανάλογα, και οι μεσοποτάμιας αναφοράς σημάνσεις: παντούρ, πανδουρίς, ταμπούρ, θαμπούρα, ταμπουράς, ταμπούρια, κινούμενα στο δίπολο της πόλης και του πολέμου, του έρωτα και του θανάτου, σημαίνουν εξ «ανατολών» το διακύβευμα της παλίντονης ηρακλείτιας αρμονίας.
Το κονσέρτο (κοντσέρτο, κονθιέρτο) σαν εναπαμείναν κέλυφος αυτών των σύνθετων πρακτικών του βίου, σε μια πιο χρηστική της μουσικότητας εκδοχή, ιδιαίτερα στα πνευστά (φυσερά) και κρουστά μουσικά όργανα, συχνά επανεισάγει το αρχετυπικό δίπολο, υπό μορφή μπαταχτσίδικου «αντιδανείου» με ρητορικές του τύπου: «κονσέρτο για πολυβόλα» και (κατα)χρηστικές στρατιωτικές κονσερτίνες.
Οι εκ «Δυσμών», εν προκειμένω, καταστρατηγήσεις των παραπάνω κρίσιμων όρων της βιωμένης ελευθερίας στην «Ανατολή» αντικειμενικά ενισχύουν τη δυσαρμονία των όρων του βίου (και) στη «Δύση» επιχειρώντας/μετακινώντας, με υποκριτικά και προσοδοφόρα κοντσέρτα, τα όπου γης διαμορφωμένα σύνορ(ι)α, άμουσες, θανατηφόρες, ενάριθμες οικοπεδοποιήσεις (π.χ.12). Εμμένοντας στο «πόλεμος πατήρ πάντων», παραχαράσσουν/υποκαθιστούν την μητρική Μνημοσύνη με τα Μνημόνια, τις Μούσες με τις (κάθε είδους) κούρσες, τον Ξένιο Δία με την trilateral διακυβέρνηση, τη Χρυσή Κότα με τα χρυσά αβγά, το σοσιαλισμό με την βαρβαρότητα, την ελευθερία με την ασυδοσία, την ποίηση με την εκποίηση, την υγεία με τον υγειινισμό, την παιδεία με την προαγωγή, το μέλλον με τον φουτουρισμό, το βιος με την ομαδική κλοπή, το βίο με τη βία, τη ζωή με την αυτοκτονία και τη διασπορά του θανάτου.
viva la musica libre
hasta la victoria sempre
Ἀχιλλέας Τζάλλας said
38, 41: Ἐλπίζω τὸ σχόλιό μου νὰ μὴν ἔδωσε τὴν ἐντύπωση ὅτι προτιμῶ τὴν ὀνομασία «Ἅγιος Δημήτριος» – τὴ βρίσκω ἐξαιρετικὰ ἄβολη. Ἀναγκάζομαι ὅμως νὰ τὴ χρησιμοποιῶ, γιατὶ εἶναι ἐπίσης ἀρκετοὶ ἐκεῖνοι πού, ἄν ξέρουν ὅτι τὸ Μπραχάμι εἶναι ὁ Ἅγιος Δημήτριος, ἀποδοκιμάζουν τὴ χρήση τῆς ὀνομασίας.
sarant said
53: Αποδοκιμάζουν την ονομασία Μπραχάμι οι ίδιοι που μένουν εκεί; Και το τοπωνυμικό επίθετο πώς το λένε; Μπραχαμιώτης ή Αγιοδημητρι… (άτης;)
Καλαχώρας Λεώνικος said
Χάι
σερπαντίνα -serpent
Αρμόνικες λἐγαμε τα όργανα τύπου ακκορντεόν, στα οποία τα πλήκτρα δε δίνουν μεμονωμένες νότες αλλά ακκόρντα, όπως τ’ αριστερά στρογγυλά πλήκτρα του ακκορντεόν. Το ακκορντεόν με πλήκτρα σαν του πιάνου είναι μεταγενέστερο.
Οι περισσότεροι από αλήστου μνήμης σιδηρούν παραπέτασμα παίζουν αρμόνικες και όχι ακκορντεόν (εννοώ εβραίους στο Ισραήλ μέσω Aliyah – άνοδος, επιστροφή στην πατρίδα)
Για το Μπραχάμι μπορώ να πω ότι είναι κρίμα να χάνονται τα τοπωνύμια με κοινοτοπίες, όπως οι Κουκουβάουνες έγιναν Μεταμόρφωση και ακόμα το κλαίω. Ευτυχώς θα μείνουν στα συμβόλαια.
Κορνήλιος said
ἂν δὲν γραφόταν μὲ c ἀλλὰ μὲ s θἄπαιρνα ὅρκο πὼς βγαίνει ἀπὸ τὸ consero.
Ηλίας said
Άσχετο, άλλα είναι γκουγκλίζω ή γκουγκλάρω?
Περισσότερο χρησιμοποιείται το γκουγκλάρω.
Γς said
51:
και η βρόχα έπεφτε, ράιτ θρου.
Κορνήλιος said
#57 τὸ γουγλίζω νομίζω πὼς δίνει τὸ πλεονέκτημα τῆς ὑπάρξεως θέματος ἐνεστῶτος καὶ ἀορίστου ἂν καὶ γιὰ τὸ γουγλάρω θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ τὸ γουγλάρησα (φουλάρησα, παρκάρησα κλπ)
sarant said
57-59: Τό είχαμε συζητήσει παλιότερα εδώ:
https://sarantakos.wordpress.com/2009/11/24/googlis/
Η σχετική ψηφοφορία είχε καταλήξει σε ισοψηφία.
Εγώ γκουγκλίζω.
Ένας Χασάπης από τα Παλιά. said
Μια φωτογραφία από ένα άλλο φράχτη-τοίχο (που έχει και υψηλή τεχνολογία και οργάνωση και σε πολλά σημεία έρημο από πίσω του αλλά λόγω μήκους και πάλι έχει μετατοπίσει το πρόβλημα στα σημεία που δεν υπάρχει – ακόμα):
http://www.time.com/time/photogallery/0,29307,1814377_1723612,00.html
για να δει κανείς γιατί η τοποθέτηση κονσερτίνων θα είχε ένα αποτρεπτικό κίνητρο. Πάντως οι περισσότεροι που έρχονται τα τελευταία χρόνια από Αφρική, Μέση Ανατολή και Κεντρική Ασία δεν έρχονται για να μείνουν οπότε η κρίση στην Ελλάδα δε λειτουργεί αποτρεπτικά (άσε που και με κρίση και πάλι καλύτερα μπορεί να φαντάζει από την κατάσταση στη χώρα τους). Δυτική Ευρώπη θέλουν να πάνε και αυτό σημαίνει Ελλάδα, Ιταλία ή Ισπανία. Και ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν, ασχέτως τι λέει το Δουβλίνο ΙΙ (που για τους περισσότερους που είναι οικονομικοί μετανάστες έτσι κι αλλιώς δεν έχει ισχύ) και τι έλεγχος υπάρχει σε Πάτρα/Ηγουμενίτσα. Πιο κοντά η Ελλάδα – και αν δε περάσεις από τα ελληνοτουρκικά χερσαία σύνορα τότε ρισκάρεις να θαλασσοπνιγείς στο Αιγαίο. Η επιλογή βέβαια δεν είναι δική σου αλλά αυτού που σκας τις οικογενειακές οικονομίες για να σε περάσει (και που ακόμα και τώρα προτιμά μάλλον το σύντομο ταξίδι ως τη Σάμο π.χ. από ταξίδι ως την Ιταλία). Οι πληροφορίες είναι πως ακριβώς αυτό έχει γίνει – πολύ περισσότερος κόσμος κατευθύνεται προς τα νησιά πλέον – γιατί ο φράχτης δυσκόλεψε την κατάσταση. Αν είσαι μαγκιόρος (πώς έγινε ο ταγματάρχης να σημαίνει αυτό θα το ξέρει η Μαρία 🙂 βέβαια πας δίπλα στο φράχτη με όχημα και περνάς τις ψυχές χωρίς να αγγίξουν το αγκαθωτό σύρμα αλλά μάλλον οι Μεξικάνοι αντίστοιχοι είναι πιο ζόρικοι από τους Τούρκους. 🙂
Γς said
60:
Μόλις ζε βιεν ντε γκουγκλέ
και πάλι τώρα ζε βε γκουγκλέ
Τι ωραίοι ι γάλλοι,
-Γκουγκλέ σ ιλ βου πλε
-Απρέ βου μαντάμ
gryphon said
61
Nαι ενταξει αλλά κοίτα τι γινεται.Προχθες ο Νταβουτογλου (η ο Ερντογκαν) δηλωσε πως η Τουρκια μπορει να δωσει λεει οικονομικη βοηθεια στην Ε.Ε!!!.Και καθε μερα ακουμε γιά τήν τρομακτικη οικονομικη αναπτυξη τής γειτονος. Πολεμικη βιομηχανια εχουν αυτοκινητα φτιαχνουν αεροπλανα κλπ.Και παρόλα αυτά εκατονταδες χιλιαδες ανθρωποι ενω βρισκονται εκει στήν πλουσια Τουρκία που μπορει να δανεισει και την Ε.Ε θελουν να περασουν στήνφτωχη Ελλαδα για να πανε μετα δηθεν στήν Δ.Ευρωπη.Αφου ξερουν κι αυτοι πως δέν γινεται.Αντε να το καταφερει ενας στους χιλιους.Οι υπολοιποι εδω θα μεινουν.Το λογικό δέν θα ηταν να επιθυμουν να μεινουν στήν Τουρκια οπου οπως μας τα λενε πολυ πιο ευκολο θα ειναι να βρουν δουλεια και να ζησουν μια αξιοπρεπη ζωη και η θρησκεια ειναι ιδια και η κουλτουρα εκει ειναι πιο συγγενης με τήν δικη του;. Κατι δεν παει καλα με αυτο το παραμυθι που μας σερβίρουν χρονια τώρα οι τουρκοι
Ο φραχτης θα επρεπε να ειχε γίνει πολλα χρόνια πρίν και αν αυτο είχε συμβει θα είχαμε αποφυγει πολλά δυσαρεστα τετελεσμενα.
Ουτε δραματα ιδιαιτερα θα υπηρχαν.Η υπαρξη του θα λειτουργουσε αποτρεπτικα και οι ανθρωποι δεν ειναι ηλιθιοι να πανε να πεφτουν πανω στις κονσερτινες προκειμενου να περασουν στην Ελλαδα ενω βρισκονται στην συγχρονη Γη της Επαγγελιας την Τουρκια.
Και απο τήν θαλασσα σε καμμια περιπτωση δεν θα μπορουσαν να περασουν οσοι περασαν ολα αυτα τα χρονια απο τον Εβρο.
Pilot said
62 Γς
Είδα τα χθεσινά σχόλιά σου σήμερα -έχω το χούι να κοιμάμαι μετά τις 1 πμ. Ναί, ήμουν πρωτοετής το ’69 και πετούσαμε με τα Τ-41, η πρώτη σειρά. Ναι, στην 111 ανθσγος.
Προσγολίτης said
Συρματοπλέγματα ο Νικοκύρης δεν βάζει, επομένως ας βγούμε λίγο –και για λίγο– απ’ το θέμα μας. Πάμε σε τούτο:
«Κατά βάθος το ζήτημα είναι εάν το Σύμπαν τελειώνει σε έναν φράχτη ή σε ένα συρματόπλεγμα».
Καλή σας νύχτα!
spyroszer said
Εδώ είναι, όπως δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση απ’ την ΕΛΑΣ, η τεχνική περιγραφή του έργου «Κατασκευή τεχνητού εμποδίου στο χερσαίο τμήμα της ελληνοτουρκικής μεθορίου στη περιοχή Νομού Έβρου» (στο δεύτερο λινκ της Καθημερινής, που υπάρχει στην ανάρτηση, ο δημοσιογράφος λέει «Τεχνικό εμπόδιο» !!).
» Ο φράχτης θα αποτελείται από διπλή περίφραξη ισχυρού συρματοπλέγματος επί στύλων που θα συνίστανται από χαλύβδινες και γαλβανισμένες πρότυπες τυπικές διατομές. Ανάμεσα στις δύο περιφράξεις θα τοποθετηθούν χαλύβδινα λεπιδοφόρα και κωλουροειδή συρματοπλέγματα (κονσερτίνες)»
Έχει και μερικά ωραία μεζεδάκια αυτή η τεχνική περιγραφή:
«Η ανάγκη περιορισμού της λαθρομετανάστευσης και του παράνομου εμπορίου προς
την Ελλάδα, μέσω κυρίως του χερσαίου Ελληνο-Τουρκικού συνόρου..» (νομίζω ότι μεταξύ κρατών υπάρχουν σύνορα όχι σύνορο)
«Γενικά η αλληλουχία των εργασιών θα είναι τέτοια που θα διευκολύνει την κατασκευή
σε μια περιοχή που δεν θα επιτρέπεται η οποιαδήποτε υπέρβαση, μηχανημάτων και
προσωπικού, εκτός της Ελληνικής επικράτειας» (Οι μετανάστες υπέρβαση κάνουν άραγε;)
«Στο νότιο άκρο της συνοριακής γραμμής, όπου υπάρχουν μεγάλα δένδρα, θα
πραγματοποιηθεί κλάδεμα σε διάσπαρτα σημεία, μέχρι το ύψος των 4,0m και
επένδυση των κορμών με κονσερτίνα / σερπαντίνα διαμέτρου 60cm κυκλικά από το
έδαφος μέχρι το ύψος των 4,0m» (στα δέντρα βάζουμε και σερπαντίνες, τι έτσι;;)
Γς said
116, 64:
>Ναί, ήμουν πρωτοετής το ’69 και πετούσαμε με τα Τ-41, η πρώτη σειρά. Ναι, στην 111 ανθσγος.
Καλά λοιπόν υπολόγισα. Σίγουρα θα είχαμε συναντηθεί πριν 43 χρόνια στη πίστα της 363 Μοίρας στο Αεροδρόμιο Τατοΐου της Σχολής Ικάρων. Ποιον είχες εκπαιδευτή; Σούρα, Μεθενίτη, Καραδήμο, Παπαχρηστόπουλο;
Χάρηκα.
Κατερίνα Περρωτή said
Πειτε πως έχω λάθος, αλλά σε …όλα θα αντιστεκόμασταν!!!
» Ααα αυτό δε θα περάσει!
Θα επαναστατήσει ο κόσμος!!!»
Και όλα πέρασαν! Χα!
Σήμερα ήταν η γιορτή του Πολυτεχνείου στο σχολείο μου.
Ηταν εξαιρετική!
Χωρίς λογίδρια και πολλά ποιήματα…
Τα παιδιά συμμετείχαν και καταχάρηκαν!
Δεν γνωρίζω ποιο μήνυμα πέρασε…
Ελπίζω να κατάλαβαν πως τα πολυτεχνεία τα τιμούμε όταν εμείς τα φτιάχνουμε.
ππαν said
Είπατε για τον Παπουτσή, τώρα έμαθα ότι το απίστευτο με τα υπερτιμολογημένα τηλέφωνα στον ΕΟΠΠΥ ήταν ιδέα Λοβέρδου. Καταργήθηκε, λέει -δόξα νάχει ο Γιαραμπής-. Απίστευτο ταλέντο, αξέχαστος θα μας μείνει.
Κατερίνα Περρωτή said
ΥΓ. Μισώ τις επετείους….
Μαρία said
66
Πίσω απ’ τις σερπαντίνες και τα συρματοπλέγματα που ορίζουν το ναρκοπέδιο, ένα εκκλησάκι. http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_10_02/12/2007_251115
Κατερίνα Περρωτή said
Χμμ, φαίνεται πως είμαι από τους λίγους που είναι εντος συρματοπλέγματος…
Οι υπόλοιποι να υποθέσω πως ουζο/τσικουδια/τσιπουροδιάζετε?
Ντροπή!
Ζηλεύουμε..
Πολλλλλλυυυυυ!!!!!!!!
Κατερίνα Περρωτή said
Τελικά, μόνο εγώ είμαι μέσα??
Κορνήλιος said
ναί.
Κατερίνα Περρωτή said
74. αν απευθύνεστε σε μένα, δεν ξέρω τι να σας κεράσω!!!
cronopiusa said
και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει
Κατερίνα δεν είσαι μόνη
Elvis Presley – Blue Suede Shoes 1956 (COLOR and STEREO)
joan manuel serrat ,ana belen, victor manuel y miguel rios concierto» hoy puede ser un gran dia»
Κατερίνα Περρωτή said
Προφανώς δεν είμαι μόνη!!!!!
Υπάρχεις και συ …για!!!
Κατερίνα Περρωτή said
δε λέει να επικοινωνούμε μέσω του Νίκου… αλλα βάλε κάτι πιο ωραίο,
όπως σε ξέρω!!!
Κατερίνα Περρωτή said
76. Φιλιά!!!
Να μας ξεπερνάς παντα!!!
sarant said
Χμμ… Μόλις γύρισα από ζιαφέτ. Ευχαριστώ για τα νεότερα σχόλια!
Κατερίνα Περρωτή said
Κατερίνα Περρωτή said
Yorum yok!
Κορνήλιος said
#75 ἕνα γλυκὸ τριαντάφυλλο πεθύμησα, ἔφτιαχνε ἡ μακαρίτισσα ἡ θεία τοῦ πατέρα μου.
Κατερίνα Περρωτή said
Κιτρο γλυκο σας κάνει?
napouser said
«φριχτό πράγμα»
μμμ οχι ακριβως
αν χαρι σε αυτο το «φριχτο» πολλοι ανθρωποι βρουν την υγεια τους σε περιοχες γκετο ή συνανθρωποι μας βρουν δουλεια δεν ειναι και τοσο φριχτο μαλλον καλο το λες
«μακάρι, να μη βρουν κονσερτίνες»
μακαρι να βρουν μηπως και αποφασισουν να γυρισουν στις χωρες τους και τις φτιαξουν καλυτερες σαν της δυσης αντι να δυσχεραινουν τη ζωη των ανωτερων χωρων και των εαυτων τους ταυτοχρονα
Μιχάλης Νικολάου said
83,
Ροδοζάχαρη; Πολύ ωραία!
Μαρία said
86 Αχ, Μιχάλη, είχα ένα μαγαζί στη γειτονιά που έφερνε το γλυκό αυτού του μοναστηριού αλλά έκλεισε. Οπότε βολεύομαι με του Παπαγεωργίου.
Φρύνις said
85:…αντι να δυσχεραινουν τη ζωη των ΑΝΩΤΕΡΩΝ χωρων…
Ζαχμέτ ετμιορούμ
Φρύνις said
αφεντέρσινίζ
Νέο Kid Στο Block said
Αργεί πολύ το φρέσκο…κι έχουμε να πάμε και στο χασάπικο..ο Σαραντάκος κοιμάται..
Αυτά είναι τα μεταμαθηματικά των Ζαφετιών,κυρίες και κύριοι! Πφφ..
Δύτης των νιπτήρων said
Νεοκίντ, εγώ είμαι ξύπνιος! Καλημέρα! 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
…και ωπ! μόλις ξύπνησε κι ο Σαραντάκος.
Νέο Kid Στο Block said
92. 🙂 Kαλημέρα Δύτη! Και καλημέρα σ’όλα τα παιδάκια!
Νέο Kid Στο Block said
Ρε συ Δύτη, πώς τον λέγανε αυτόν τον τύπο του Μπόρχες που διέδιδε τις ακατέργαστες Ιστορίες με σκοπό να τις λειάνει ο Χρόνος; Θύμισέ τον μου, πλήζ!
Τον θυμήθηκα (αλλά όχι τελείως) φαντάζεσαι από ποιον εμπνευσμένος, ε; 🙂
Φρύνις said
ιγιγκιουνλέρ, γυρσίμ να π(οι)ήσω αρχόντοιμ!
Δύτης των νιπτήρων said
94 You’re feeling lucky… Νιρενστάιν Σούσα, από τα «Χρονικά του Μπούστος Ντομέκ». Δεν θυμόμουν το όνομα βέβαια, αλλά έχω εδώ το βιβλίο!
Φρύνις said
81:
Χάμα λείμμα, μπερεκέτ βαρ.
Μπιζντε, ατ βαρ αμά μεϊντάν γιοκ.
Νέο Kid Στο Block said
96. A μπράβο! Ο ΝιΣού . (Σούυυ..;)
😆
sarant said
Καλημέρα σε όλους!
Κιντ, θα τα καθιερώσουμε τα μεταμαθηματικά μου φαίνεται!
spyroszer said
Κοντσερτίνο (ή κονσερτίνο), εκτός από μικρό κονσέρτο, είναι, στη μουσική ορολογία, και ο κορυφαίος, εξάρχων μουσικός, το κορυφαίο μουσικό όργανο σε μια ορχήστρα. Υπάρχει και ο κοντσερτίνο ντι σπάλα» (βοηθός εξάρχοντος)
http://www.musipedia.gr/wiki/M%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85-M%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85_A%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%9D%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B1
Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι και η κονσερτίνα είναι το κορυφαίο όργανο αποτροπής σε μια περίφραξη !!!!!!
Avonidas said
@12
Spiral Architect, I wanted to say that! 😉
Τι μου θύμισες… έκανα τη θητεία μου στον Έβρο, στο Μηχανικό – απολύθηκα την άνοιξη που μας πέρασε. Μας τις είχανε δείξει, λοιπόν, τις κονσερτίνες, σε μια «ξενάγηση» που μας έκαναν για να μας εξηγήσουν τις αποστολές κάθε διμοιρίας και ομάδας – δηλαδή όταν ήθελαν να μας ξεφορτωθούν κάνα πρωινό από το λόχο, να ησυχάσει λίγο το κεφάλι τους κι από μας κι από τους δόκιμους 🙂
Μάλιστα, μας ρωτούσαν οι καραβανάδες, τρομάρα τους, ποιος ξέρει το «ελληνικό» όνομα της κονσερτίνας – ως γνωστόν, τα ελληνικά του στρατού ανήκουν στην γλωσσική οικογένεια των γιδοεβροπαϊκών γλωσσών.
Τον φράχτη στον Έβρο (ή την «τάφρο», όπως την έλεγαν σε μας, και μου θύμιζε τη «Μεγάλη Τάφρο» από τον Αστερίξ) φυσικά δεν την είδαμε εμείς, μόνο στελέχη και ΕΠΟΠ έχουν τοποθετηθεί εκεί. Τα οποία στελέχη μας κουβαλήθηκαν στο λόχο Φεβρουάριο-Μάρτιο, γιατί με τις βροχές είχαν πήξει στη λάσπη και είχαν ανασταλεί όλες οι εργασίες. Κι επειδή μερικές δεκάδες άεργα στελέχη είναι μεγάλη συμφορά για τους άμοιρους φαντάρους ενός μικρού λόχου, μιας και με κάτι πρέπει να δείξουν ότι ασχολούνται, ικετεύαμε κάθε μέρα τον ουρανό να καθαρίσει και τον ήλιο να βγει, μπας και ξεκουμπιστούν στο εθνοσωτήριο έργο τους όλοι αυτοί και γλιτώσουμε από τις επιθεωρήσεις και τα γυαλίσματα…
sarant said
101: Πολύ χάρηκα την περιγραφή 🙂
Νέο Kid Στο Block said
«τα ελληνικά του στρατού ανήκουν στην γλωσσική οικογένεια των γιδοεβροπαϊκών γλωσσών.»
Λάβετε 12 σαπά/λάικς αγαπητέ Αβονίδα! 😆
spiral architect said
@101: “τα ελληνικά του στρατού ανήκουν στην γλωσσική οικογένεια των γιδοεβροπαϊκών γλωσσών.”
Παρομοίως!
Οι σειρές μου δεν γνώρισαν πολλούς ΕΠΟΠ («πενταετείς», τους έλεγαν τότε) οπότε όλη τη βρωμοδουλειά την έκαναν οι κληρωτοί. Επειδή υπηρετούσα σε μηχανοκίνητο τάγμα πεζικού, ο συγχρωτισμός μας με τους μηχανικάριους ήταν συνεχής στις ασκήσεις. Οι κληρωτοί του μηχανικού ήταν κατά βάση Πολυτεχνίτες, ΚΑΤΕτζήδες (πτυχιούχοι ή όχι ακόμα) και απόφοιτοι τεχνικών σχολών και τότε τους έβλεπα με ένα δέος (μηχανικός ων κι εγώ) επειδή έκαναν κάτι διαφορετικό και χρήσιμο σε ένα στρατό που (όπως όλοι οι στρατοί) ήταν προσανατολισμένος να πυροβολεί με κάθε μέσο και διαμέτρημα.
Να είσαι καλά. 🙂
Κορνήλιος said
#84 Ναξιώτικο;
Ἀχιλλέας Τζάλλας said
54: Ὄχι, δὲν νομίζω νὰ τὴν ἀποδοκιμάζουν ὅσοι μένουν ἐκεῖ – ἀλλὰ δὲν ξέρω. Δὲν ἔχει τύχει ν᾿ ἀκούσω κἀνένα τοπωνυμικό. (Νομίζω ὅτι ὅταν ὑπῆρξε ἀνάγκη, χρησιμοποιήθηκε περίφραση.)
Theban said
Δεν διάβασα όλα τα σχόλια άρα αυτό που γράφω μπορεί να έχει ειπωθεί ήδη.
Απ’ όσο θυμάμαι από τη θητεία μου στο μηχανικό, αυτά τα συρματοπλέγματα έρχονται σε κουλούρες που δεν τις ξετυλίγεις αλλά τις ανοίγεις, δηλαδή είναι σαν ένας συμπτυγμένος κύλινδρος που τον μακραίνεις.
Νομίζω ότι αυτή η διαδικασία του ανοίγματος κάνει το συρματόπλεγμα να μοιαζει με το μουσικό όργανο.
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
Δὲ σημαίνει ὅτι ὁ Ἅγιος Δημήτριος καταργεῖ τὸ Μπραχάμι κι οὔτε τὸ Μπραχάμι τὸν Ἅγιο Δημήτριο. Αὐτὸ ἰσχύει γιὰ πολλὰ τοπωνύμια στὰ ὁποία διαφέρει τὸ κοινὸ ἀπὸ τὸ ἐπίσημο ὄνομα. Ὁ Μπραχαμιώτης ὅσο αὐθόρμητα ὀνομάζει ὅταν μιλάει τὸ δῆμο του Μπραχάμι, τόσο αὐθόρμητα γράφει ὅταν συμπληρώνει κάπου τὰ στοιχεῖα του «Ἅγιος Δημήτριος». Καὶ τὸ ἴδιο ἰσχύει γιὰ πάμπολλα τοπωνύμια. Μενίδι-Ἀχαρνές, Κιούρκα-Ἀφίδνες, Λεβέτσοβα-Κροκεές, Βάθια-Ἀμάρυνθος, Σαντορίνη-Θήρα, Τζιά-Κέα, Λούτσα-Ἀρτέμιδα, Κάντζα-Λεοντάριο καὶ πάει λέγοντας. Κάποια μοιραία ξεχάστηκαν προφανῶς γιατὶ οἱ ντόποιοι δὲν ἦταν τόσο δεμένοι μὲ αὐτά. Κάποια ἔχουν μόνο τοπικὴ χρήση κι εἶναι ὄμορφο νὰ τὰ ἀνακαλύπτεις ὅταν ἐπισκέφτεσαι τὸ μέρος. Κι ἄλλα μέρη εἶναι εὑρέως γνωστὰ μὲ διπλὰ ὀνόματα, πρᾶγμα ποὺ ἑνώνει τὴν ἱστορία τοῦ μέρους ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ὅπως εἶπε κι ὁ ποιητὴς «ὅλα πατρίδα μας κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα»
sarant said
Το θέμα είναι, ακριβώς, αν το λαϊκό όνομα στιγματίζεται (συχνά επειδή είναι δάνειο) και τελικά χάνεται. Στα χρόνια που ζούμε εμείς (είσαι λίγο μικρότερος, εντάξει) έχουμε δει, νομίζω την Παιανία να υποκαθιστά το Λιόπεσι. Σε άλλες περιπτώσεις, το καινούργιο όνομα εκτόπισε το παλιό -θυμάται κανείς το Βραχώρι ή το Ζητούνι ή την Τσίμοβα; Ίσως οι ντόπιοι, δεν ξέρω.
Nέο Kid Στο Block said
109. To Zητούνι επιζεί μόνο (και χάρις ) στο δημοτικό στίχο «Τρία πουλάκια κάθονταν στου Διάκου το ταμπούρι. Τό ‘να κοιτάει τη Λιβαδειά και τ’άλλο το Ζητούνι. Το τρίτο το καλύτερο…εκάπνιζε Σέρτικο Λαμίας!»
Εδώ που τα λέμε ,δεν ήταν όνομα αυτό! Άκου Ζητούνι! 🙂
ππαν said
Ξεχνάμε και το Γουδί!
Nέο Kid Στο Block said
111. Tι; Άλλαξε και το Γουδί; Και πώς το λένε δηλαδή; Γουδοχέρι; 🙂
sarant said
110: Παρετυμολογικά το σύνδεαν με το «ζητάω» και για κάποιον που όλο έπαιρνε και δεν έδινε έλεγαν «είναι απ’ το Ζητούνι» ή «είναι από την Πάρο»
112: Εννοεί το Γουδή.
Nέο Kid Στο Block said
Nίκο, το κατάλαβα ότι για το Γουδή ήτο ο Ππάνιος λόγος. Έκανα απλώς ένα κρύο λογοπαίγνιο με το Γουδοχέρι.
Για πες, αν δε σου κάνει κόπο, για το έτυμο του Ζητουνιού! Και γώ κάτι για ζητιάνους είχα κατα νού.
Nέο Kid Στο Block said
H Tσίμοβα ποια είναι;
Nέο Kid Στο Block said
Άκυρο το 115. Ήρθε το γκούγκολ! 🙂 . Bλέπω όμως, από τις πολλές γκουγκλιές που έχει, ότι διατηρείται το «Τσίμοβα».
spiral architect said
Οι παλιοί μου άτλαντες του Καμπανά και της Αγκύρας είχαν σαν ονομασία Αγρίνιο (Βραχώρι), ή Έδεσσα (Βοδενά). Γενικά όπου υπήρχε παλιά ονομασία την ανέφεραν είτε εντός παρένθεσης, είτε στα υπομνήματα των χαρτών.
Θυμάμαι επίσης ένα κρασοπουλιό κοντά στο πατρικό μου, όπου είχε αναρτήσει σε κάποια βαρέλια ταμπελάκια: «Ρετσίνα – Λιόπεσι».
Τώρα θαρρώ ότι ούτε οι ντόπιοι θα τα θυμούνται.
cronopiusa said
Νέα Φιλαδέλφεια – Ποδονίφτης
sarant said
114: Με πρόλαβες. Τσίμοβα η Αρεόπολη.
Ζητούνι πρέπει να είναι σλάβικο, αν και κανονικά θα το περίμενες Ζατούνι (πέρα απ’ το ποτάμι, ίσως). Έχει και ποτάμι.
Γς said
117:
Ρετσίνα – Λιόπεσι
Το θυμούνται και το παραθυμούνται. Κι όχι μόνο στην Παιανία.
Εδώ εγώ παραλίγο, αν ήμουν λίγο μεγαλύτερος (και είχα γεννηθεί καμιά εκοσαριά αιώνες νωρίτερα) θα έλεγα Αραφίν τη Ραφίνα.
Παρά θιν’ αλός Αραφινός κλαίγουσι τρία μικρά καρκινοειδή μαλακόστρακα (καβουράκια)
cronopiusa said
ο Βούθουλας κι ο Μπούθουλας
cronopiusa said
Ποδαράδες – Ν. Ιωνία
Γς said
119:
>Τσίμοβα η Αρεόπολη.
Τσίμοβα τη λέει ακόμη το μανιάτικο το σόι μου.
Ετσι την είπα κι εγώ σε μια <a href=Παρά θιν’ αλός Αραφινός κλαίγουσι τρία μικρά καρκινοειδή μαλακόστρακα (καβουράκια)>ανάρτησή μου εδώ τις προάλλες
Nέο Kid Στο Block said
119. Iιι! Μα δεν ισχύει ότι αποτελούμε (οι Μαλιείς) θύλακα καθαρής ελληνικότητας, δηλαδή είμαστε άμεσοι απόγονοι του Αχιλλέως και του Εφιάλτου; Ρε λες γι’αυτό να «παίρνω» τσι ξένες γλώσσες έτσι εύκολα;
Οι μόνοι που αφήσαμε λέει να μας «ψιλοανακατέψουν» ήταν κάτι Καταλανοί (υπάρχουν και απομεινάρια τους στο Κάστρο της Λαμίας) κι όχι τίποτε κομμούνια Βαρκελωνέζους και ό,τι κι ό,τι, από το Φιγκέρες το χωριο του ευγενούς Νταλί ήταν! Δεν κάνω πλάκα, το είχα ακουσει καποτε, αλλά έχω πάγια τακτική να μην ασχολούμαι με τέτοια ,για να μη με φάνε οι Λερναιόκοτες που κάνουν τα κλούβια αυγά. 🙂
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#119
Ζιτούνι είναι όντως σλαβικό, αλλά έχει να κάνει με το σιτάρι. H σλαβική λέξη είναι žito+κατάληξη unь και όλο μαζί δηλώνει των τόπο που έχει σιτάρι, προφανώς το σιτάρι του Θεσσαλικού κάμπου. Αντίστοιχα, για τους Σλάβους η Θεσσαλονίκη ήταν ο τόπος που έβρισκαν το αλάτι, εξού και Solun.
Γς said
123:
Εμπλεξαν τα copy-paste!
119:
>Τσίμοβα η Αρεόπολη.
Τσίμοβα τη λέει ακόμη το μανιάτικο το σόι μου.
Ετσι την είπα κι εγώ σε μια ανάρτησή μου εδώ τις προάλλες
Nέο Kid Στο Block said
125. Γρηγόρη, μάλλον τον κάμπο του Σπερχειού ποταμού εννοείς. Αλλά σιγά τον κάμπο (σε σχέση με τον Θεσσαλικό δηλαδή). 🙂
Nέο Kid Στο Block said
«(σε σύγκριση με τον Θεσσαλικό δηλαδή)» εννοούσα στο 127. 🙂
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#127
Εννοώ ότι το σιτάρι που προμηθεύονταν στο Ζιτούνι οι Σλάβοι προερχόταν μάλλον και από το θεσσαλικό κάμπο, αφού ο κάμπος της Αλαμάνας δεν ήταν τόσο μεγάλος. Ενδιαφέρον παράλληλο είναι η λειτουργία της Λαμίας ως κέντρου εμπορίου του θεσσαλικού σιταριού μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους.
Nέο Kid Στο Block said
129. Πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες για το «κέντρου εμπορίου» και λογικότατο μιας και ήταν το μεγαλύτερο παραμεθόριο αστικό κέντρο. Δεν το είχα σκεφτεί ή διδαχτεί ποτέ!
Παρεμπ., μιας και λέγαμε περί εκπαίδευσης χτες, δεν είναι παράξενο ότι στα σχολειά μας δεν μαθαίνουμε σχεδόν τίποτε για την τοπική Ιστορία κάθε περιοχής; Ίσως νάναι κι αυτό ένα άτυπο «προληπτικό μέτρο» στα πλαίσια του γενικότερου «ευπρεπισμού» (= εξωραισμός «δυσάρεστων» ιστορικών καταστάσεων και ελαφρώς «ανθελληνικών»)
cronopiusa said
Αγχεσμός : Μέχρι το 1832 ο Λυκαβηττός και μετά τα Τουρκοβούνια
Βουρλοπόταμος : Η Αμφιθέα
Βοϊδολίβαδο : Η παραλία του Φαλήρου, τέρμα Συγγρού
Βρομολίμνη : Η λίμνη της Βουλιαγμένης
Λυκότρυπα : Η Λυκόβρυση
Κατσικάδικα : Γύρω από την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης στα Κάτω Πετράλωνα
Κερατόπυργος : Γειτονιά του Κερατσινίου
Λαδοξύστης : Η Αγίας Άννης και η γύρω περιοχή, στα όρια του Αιγάλεω
Μαγκουφάνα : Ανάμεσα Πεύκη και Μαρούσι
Μουνιχία : Το Τουρκολίμανο
Μποστάνια αράπικα : Οι Τζιτζιφιές
Μπύθουλας : Η περιοχή του Κολωνού όπου υπήρχαν λιμνάζοντα νερά
Πήδημα της γριάς : Πρώην ρέμα στον Βύρωνα, σήμερα οι οδοί Καϊστρου και Ταταούλων
Ποδαράδες : Η Νέα Ιωνία
Τσαλαβούτα : Το κομμάτι της Λεωφόρου Κηφισού στο Περιστέρι
Χεζολίθαρο : Ανάμεσα Μεταξουργείο και Κεραμεικό
Χεζοπόταμο : Η Βουκουρεστίου, ακριβώς στην καρδιά της, εκεί που σήμερα παίζουν οι πιο ακριβές βιτρίνες της πόλης
Ποδονίφτης η Ν.Χαλκηδόνα
Κουπόνια του Ζωγράφου
Ροσινιόλ Σεπόλια -3 Γέφυρες
Μενίδι οι τώρα Αχαρνές
ο Νέος Κόσμος Κατσιπόδη
sarant said
131: Νομίζω ότι ο κατάλογος αυτός μπλέκει με τα λαϊκά και μερικά αρχαία, π.χ. Άγχεσμος, Μουνιχία.
125: Έτσι που το λες θα είναι 🙂
Γς said
123, 126:
Γιατί δεν θέλει να βγει η ανάρτηση περί Τσίμοβας;
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Είχε γίνει μια προσπάθεια να μπει η τοπική ιστορία στην εκπαίδευση, είχε γραφτεί κι εγχειρίδιο (στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο; δεν είμαι σίγουρος και δεν προκάνω τώρα να ψάξω), αλλά ως συνήθως αποτέλεσμα μηδέν. Έτσι η τοπική ιστορία είναι συνήθως αντικείμενο μελέτης τοπικών λογίων, που δεν καταφέρνουν να δουν το τοπικό μέσα στο ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο.
Τόσο η Λαμία, όσο και τα λιμάν(ακ)ια της Ακαρνανίας γνώρισαν μεγάλη εμπορική άνθηση μετά το 1832. Η Λαμία «παρήκμασε» με την προσάρτηση της Θεσσαλίας, προς όφελος του Βόλου, η Ακαρνανία μετά το 1912. Και στις δύο περιοχές κυριαρχούσαν έμποροι από τις οθωμανοκρατούμενες περιοχές, κυρίως την Ήπειρο. Ελπίζω κάποτε να γράψω κάτι… 🙂
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Το #134 πάει στο #130.
Μαρία said
131 Ο Ν. Κόσμος είναι το Δουργούτι, το Κατσιπόδι η Δάφνη.
Γς said
Κραβασαράς: Σε πολλές παλαιές ονομασίες.
Ετσι έλεγαν ακόμα στα μικράτα μου την Αμφιλοχία.
Από το Καραβάν Σεράϊ, Πανδοχείο. Μοτέλ σε όλη την Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηλεφούφουτος said
Η αλήθεια είναι ότι εγώ φανταζόμουνα τούρκικους ελαιώνες (zeytin) στο Ζητούνι.
Πειστική όμως η ετυμολογική ανάλυση από τα σλάβικα.
Γς said
136: Σωστό. Ηταν μέρος του Μπραχαμίου.
Σας το είπα παραπάνω στο σχόλιο 25:
> Ετσι λεγόταν παλιά ο Αγιος Δημήτριος. Μπραχάμι που ήταν ενωμένο τότε με το Κατσιπόδι (μετέπειτα κοινότητα Δάφνης).
Μαρία said
130 Τι να πούμε κι εμείς που απο το 1830 μέχρι το 1912 δεν υπάρχουμε ντιπ.
134 Κατά το 94-95 στην Γ’ Γυμνασίου η πρώτη προσπάθεια αρχικά χωρίς βιβλίο με τη μέθοδο του αυτοσχεδιασμού.
sarant said
138: Έχει προταθεί και αυτή η ετυμολογία. Αλλά το Ζητούνι εμφανίζεται αρκετά νωρίς.
Μαρία said
138 Κοίταξα το Συμεωνίδη που λέει οτι η τούρκικη προέλευση αποκλείεται, γιατί ο Πιρί Ρεΐς, Βιβλίο Ναυσιπλοΐας (1520-1526), το Ζητούνι το ονομάζει Izdin.
skol said
125: Ένας λίκνος σχετικός
(που τον είχα δώσει και παλιότερα)
ππαν said
Η Μουνιχία ήταν το ακριβώς αντίστροφο, η «ευπρεπισμένη» (και όμως!) ονομασία σε σχέση με την παλιά, λαϊκή. Για λόγους προφανείς δεν καθιερώθηκε.
Από την άλλη το Χεζολίθαρο δε νομίζω ότι θα μπορούσε ποτέ να παραμείνει, ε; Ούτε βέβαια τα τουρκικά ονόματα σε περιοχές που εγκαταστάθκαν πρόσφυγες, θέλω να πω ακόμη και χωρίς την άνωθεν επεέμβαση.
Στην Επιτροπή Τοπωνυμίων, στις αρχές του 20ού, ήταν ο Νικόλαος Πολίτης και ο Σπυρίδων Λάμπρος, ο κολλητός ( 🙂 ) του Καρολίδη. Στον Λάμπρο, που πρωτοστάτησε στην αναβίωση των Ολυμπιακών, χρωστάμε νομίζω πολλά από τα ελληνικά ονόματα των αθλημάτων.
Nέο Kid Στο Block said
Μαρία(140α) Έλα ντε! (αλλά γιατί 1912; η Ππαν λέει 1913!
)
Mαρία (142). Μας έχει και ο Πίρι Ρέις; Kοίτα να δεις άγνοια που είχα.. Γουάου!
ππαν said
Εσύ έλεγες 1913, ανιστόρητε! Από κάτι τέτοιους σαν κι εσάς φτάσαμε στους καιάδες 🙂
Nέο Kid Στο Block said
146. A, ναι; Eυτυχώς λοιπόν που αποκατάστησες την Ιστορική ακρίβεια! Kisses baby! 🙂
Μαρία said
145 Σωστό κι αυτό για τα Σέρρας. Παίζω σε διπλό ταμπλό, επειδή είμαι τώρα στη Σαλονίκη.
144β Στα Ιστορικά έχει ένα καλό άρθρο για τις επιτροπές.
cronopiusa said
Η Νέα Σμύρνη στη μάχη των Δεκεμβριανών του 1944
Οι άγγλοι χτυπάνε το Δουργούτι (Νέος Κόσμος) και την Καλλιθέα.
ππαν said
Στο καινούριο τεύχος; Ποιος το γράφει; Ποιες επιτροπές;
Μαρία said
150 Τοπωνυμίων. Περίμενε να σου πω το τεύχος.
Μαρία said
150 τεύχος 52, Ιούνιος 2010. Το είχα πάρει γι’ αυτό το άρθρο.
Ελένη Κυραμαργιού, Οι μετονομασίες των οικισμών της Ελλάδας, 1900-1928, σ. 3-26.
Nέο Kid Στο Block said
152. E, 24 σελιδούλες είναι μόνο. Κάνε ένα κοπυπάστωμα να μορφωθούνε και τα ρίφια! 🙂
(πλάκα κάνω έτσι; Όχι ότι δε σ’έχω άξια δηλαδή..)
Μαρία said
153 Δεν έχω, ρε συ, σαρωτή.
Αν το θέλετε, το στέλνω στο Νίκο κι ας το σαρώσει αυτός.
Στο τέλος έχει απόσπασμα απο το άρθρο του Δημαρά, Περί μετονομασιών, στο Βήμα της 15/7/1955. Το μεταφέρω λόγω Ζητουνιού.
«Είναι δύσκολο να λογαριάσει κανείς το πόσο έχασαν σε ανθρώπινο δυναμισμό όλοι αυτοί οι τόποι που έχασαν το όνομά τος, το δεμένο με τις παραδόσεις, με την άμεση ακόμη μνήμη των κατορθωμάτων των πατέρων μας:Δραγαμέστο, Βραχώρι, Σάλωνα, Ζητούνι. Ό,τι λέμε πως σεβόμαστε, η εμορφιά του θανάτου και της ζωής, είταν μέσα σε αυτά τα ονόματα και εχάθηκε μαζί τους. Δεν καταλαβαίνουμε τα παλιά ηρωικά κείμενα, όταν τα διαβάζουμε, δεν τραγουδάμε ή δεν απαγγέλλουμε «στην Άμφισσα σφάζουν αρνιά» ή «καπνίζει και η Λαμία». Νήματα που εκόπηκαν, χωρίς τίποτε να τα αντικαταστήσει.»
ppan said
merci!
Immortalité said
Τα Σάλωνα είναι η Άμφισσα;;; Τι λες τώρα!
Nέο Kid Στο Block said
156. Kαλά, εσύ όταν άκουγες «Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρυσό κριάρια» για πού νόμιζες ότι έλεγε το τραγούδι; Για τα Χανιά;
😆
sarant said
154: Μπορώ να βρω το άρθρο του Δημαρά πάντως.
157: Λίγοι το ξέρουν, αλλά κανονικά δεν είναι Χρυσό το μέρος της σφαγής των κριαριών, αλλά Χρισσό (η αρχαία Κρίσσα). Νομίζω ότι και επίσημα έτσι γράφεται.
Immortalité said
@156 Νόμιζα ότι εννοούσε τα Σάλωνα, κάπου στη Ρούμελη, τα οποία δεν χρειάστηκε ποτέ να ψάξω στο χάρτη για να διαπιστώσω ότι δεν τα γράφει. Νόμιζα άλλο τα Σάλωνα άλλο η Άμφισσα.
Δεν είμαστε όλοι ρουμελιώτικα ρίφια να τα ξέρουμε απ’ την κοιλιά της μάνας μας 😀
Immortalité said
@157 Και μετά από το 158, εδώ εσύ ρουμελιώτικο ρίφι και νόμιζες ότι τα κριάρια τα σφάζουν στις Σκουριές 😛 , μετά λες για μένα 😀
ππαν said
Είναι κι αυτή η Ρούμελη τεράστια! Μέχρι Βουλγαρία πιάνει 🙂
Εγώ είμαι γεωγράφητη γενικά αλλά ειδικά στη Ρούμελη, Φθιωτιδα Βοιωτία, πού είναι η Θήβα πού η Λαμία, τίποτε.
Nέο Kid Στο Block said
158β. Tώρα ,παίζει να χω περάσει και 1000 φορές, και προς τις δυο κατευθυνσεις του δρόμου ,εκεί που αρχίζουν (οι τελειώνουν αν πας προς Άμφισσα) οι στροφές απέξω απ’τη Χρύσσω ,αλλά να μη θυμάμαι τι γράφει η πινακίδα; γμτ..νομίζω όμως ότι γράφει Χρύσσω.
Γς said
!56:
🙂
Γς said
163:
!56->156 🙂
Nέο Kid Στο Block said
161. H Λαμία είναι εκεί που θα δεις (ή μάλλον θα έβλεπες..) τα ομορφόπαιδα! Η Θήβα πάλι, έχει μόνο καμπίσιους ασχημάντρες. 😆
Immortalité said
@161 Κοίτα, όχι αυτή η Ρούμελη, η άλλη η δική μας που είναι πιο μαζεμένη όσο να πεις 🙂
Nέο Kid Στο Block said
Kι όμως ο Σαραντάκος έχει δίκιο! (η μέρα των στατιστικών παραδόξων.. 🙂 )
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%83%CF%8C_%CE%A6%CF%89%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
Θά κοβα την κκελλέ μου πάντως (χμμ..) ότι οι ντόπιοι λένε «η Χρύσσω»…
ππαν said
Προσεχώς «Χρυσηΐδα»
Nέο Kid Στο Block said
168 . Βουζ αβε εκρί!! 😆 😆 😆
Γς said
Βουζ αβεζ εκρί
skol said
Για τις μετονομασίες έχει γράψει και ο Λιθοξόου
http://lithoksou.net/metonomasiesepihirisi.html
http://lithoksou.net/metonomasies_sterea.html
Nέο Kid Στο Block said
170. Ιγώ είμι απ τη Ρούμιλ’ τς Γαλλίας,(την Αρβέρν’η) και του λέμι «αβέ»! Νταξ γουσουδάκου; 🙂
Γς said
167:
«Ότι πάθουμε εν που τη κκελλέ μας»
χε χε
Κουμ-πάρε!
Γς said
Ποια Αρβέρν;
Arverne, στο Κουίν ΝΥ;
Μιχάλης Νικολάου said
87
Βέβαια, από τους Ταξιάρχες, μεγάλη η (ροδοζά)χάρη τους! 🙂
Ηλεφούφουτος said
175, 87 Είναι το ίδιο με αυτό που λέμε «ρετσέλι»;
ππαν said
Ρετσέλι εγώ ξέρω μόνο το γλυκό σύκο. Ροδοζάχαρη δεν είναι το γλυκο τριαντάφυλλο;
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
Ἕνας λαὸς ποὺ ἐπαναστατεῖ καὶ πολεμάει γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία του, δὲν μπορεῖ νὰ βγῆ νικητὴς ἂν δὲν ἔχει ἕνα ὄραμα. Ἡ ἀφύπνιση τῆς ἑλληνικῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως ἔπαιξε σημαντικὸ ρόλο στὴν ἑδραίωση τοῦ ἑλληνικοῦ Κράτους κι αὐτὸ δὲ νομίζω ὅτι χρειάζεται ἀνάλυση. Λογικὸ εἶναι ὅτι ἀπὸ στιγμὴ ποὺ ἀποφασίσαμε νὰ φτιάξουμε ἕνα ἐθνικὸ κράτος ποὺ ἄφηνε πίσω του μία ἱστορία πολυεθνικῶν αὐτοκρατοριῶν κι ἑστίαζε στὴν ἑλληνικὴ καταγωγή, ἦταν ἀπόλυτα λογικὸ νὰ ἐπαναφέρει τὰ ἀρχαία ἑλληνικὰ τοπωνύμια, στὸ βαθμὸ τοῦ ἐφικτοῦ. Θὰ συμφωνήσω ὅτι σὲ πολλὲς περιπτώσεις κάποιοι ἔδειξαν ὑπέρμετρο ζῆλο ἀλλὰ κι ἐκεῖ τοὺς ἐκδικήθηκε ὁ λαὸς ποὺ δὲν υἱοθέτησε τὰ κακόηχα ὀνόματα. Ἔτσι π.χ ἡ Βάρκιζα ἔμεινε Βάρκιζα καὶ κανεὶς δὲ λέει Ἁλίανθος. Τώρα ἂν κάποια ὀνόματα ἔμελλε νὰ ξεχαστοῦν τελείως, πιστεύω ὅτι καλῶς ξεχάστηκαν. Ξεχάστηκαν γιατὶ οἱ ντόποιο κάτοικοι, πίστεψαν στὸ ὄραμα ποὺ τοὺς ἔδινε ἡ ἑλληνικὴ ὀνομασία. Ἐγὼ π.χ ποὺ κατάγομαι ἀπὸ τὴ Λαμία κι ἐπ’οὐδενὶ δὲ νοιώθω Σλάβος, χωρὶς νὰ ἔχω κάτι μὲ τοὺς Σλάβους, δὲν θὰ ἤθελα ἡ Λαμία νὰ πάρη πίσω τὸ ὄνομα Ζητούνι κι εἶμαι σίγουρος ὅτι τὸ ἴδιο πιστεύουν κι οἱ ὑπόλοιποι Λαμιεῖς. Φυσικὰ μποροῦμε νὰ ἐπανεξετάσουμε τὴν ἐπαναφορὰ ὀνομάτων ποὺ παραμένουν ζωντανὰ μὲ ἀπαραίτητη τὴ συναίνεση τῶν ντόπιων. Αὐτὴ ἡ κλάψα ὅμως ποὺ βλέπω στὶς παραπομπὲς ποὺ παραθέσατε γιὰ ἐγκλήματα εἶναι τὸ λιγότερο γελοία. Pathetic ποὺ λένε κι οἱ Ἀμερικάνοι. Καὶ γιατὶ δὲν δὲ λένε τίποτα γιὰ τὶς μετονομασίες τῶν ἑλληνικῶν τοπωνυμίων στὴν Τουρκία ἢ στὴ Βουλγαρία ἢ στὰ Σκόπια; Ἢ ὅποιος πεῖ γι’αὐτὰ εἶναι ἐθνικιστής; Ἂν κάποιοι νοιώθουν πὼς εἶναι Σλάβοι, Ἀλβανοὶ ἢ Τοῦρκοι ἂς τὸ ποῦν εὐθέως. Ὄχι μὲ μισόλογα.
Γς said
278:
Ἂν κάποιοι νοιώθουν πὼς εἶναι Σλάβοι, Ἀλβανοὶ ἢ Τοῦρκοι ἂς τὸ ποῦν εὐθέως. Ὄχι μὲ μισόλογα.
Με το καλό. Μην τους αγριεύεις. Και να ήθελε κανείς… 😦
Γς said
278:
>Ἂν κάποιοι νοιώθουν πὼς εἶναι Σλάβοι, Ἀλβανοὶ ἢ Τοῦρκοι ἂς τὸ ποῦν εὐθέως. Ὄχι μὲ μισόλογα
Εγώ νοιώθω Ελληνας μπορώ να το πώ;
Ο παππούς μου ήταν από την Τουτκοκρατούμενη τότε Κρήτη, αλλά δεν ορκίζουμε για το πόσο έλληνας ήταν. Αραβες, βενετσιάνοι και κάθε καρυδιάς καρύδι πέρασε από κει. Ασε που ήταν και κουζουλός, σκότωσε έναν τούρκο και το έσκασε για τη Μάνη που βρήκε τη γιαγιά μου που έμενε στο μοναστήρι τους του Δεκούλου που έγινε η επανάσταση του Ορλόφ. Γιατράκηδες, Δεκούληδες κτλ που μαζεύονται κάθε χρόνο και κάνουν τα κρυφά τους. Είναι λέει Μέδικοι. Ναι, γκούγκλησε να δείς.
Κι από την άλλη από τον πατέρα μου ο παππούς κατέβηκε στην Ηπειρο από πολύ-πολύ βορειότερα, πρέπει οι μακρινοί πρόγονοί του να μίλαγαν λατινικά και να φύλαγαν κορυφογραμμές και πρόβατα.
Κι η γιαγιά μου από τα απέναντι, Κορφού, με τα ύποπτα Ιταλικά της, άστα να πάν στο διάολο.
Κάπως έτσι είμαστε όλοι…
Σε καταλαβαίνω, όταν λες:
> κατάγομαι ἀπὸ τὴ Λαμία κι ἐπ’οὐδενὶ δὲ νοιώθω Σλάβος
Παίρνεις όμως όρκο ότι δεν είσι κιόλας; Τόσο, όσο πατάει η γάτα;
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
181. Μὲ τὴν ἔννοια ποὺ λὲς κανένας λαὸς δὲν εἶναι ἀμιγής. Ἀλλὰ τί σημασία ἔχει;
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Περσινά ξινά σταφύλια θα μου πείτε, αλλά δεν είχα υπολογιστή για 24 ώρες. Τα τοπωνύμια δεν έπρεπε να αλλάξουν όχι επειδή κάποιος αισθάνεται Σλάβος ή Έλληνας ή ξέρω γω τι, αλλά γιατί τα τοπωνύμια φέρουν πάνω τους μέρος της ιστορίας του κάθε τόπου και νόμιζα ότι εμείς σαν Έλληνες κοπτόμεθα (!) για την ιστορία μας, ή όχι;
Στο κάτω κάτω, γιατί να μην αλλάξουν και τα ονόματα Γιάννινα, Άρτα, (Η)Γουμενίτσα (όλα σλαβικής αρχής και ονοματοθεσίας) και Πρέβεζα (αλβανικής), για να μείνω μόνο στις τέσσερις μεγαλύτερες πόλεις της Ηπείρου. Ή, για να πάμε πιο πίσω, γιατί να μην αλλάξουμε τα αρχαία τοπωνύμια που δεν σήμαιναν τίποτε στην αρχαία ελληνική;
Οι μετονομασίες ήταν λανθασμένες όχι μόνο επί της αρχής, αλλά και επί της μεθοδολογίας, αφού πολλά ξενικά ονόματα δεν αλλάχτηκαν και άλλα ελληνικά αλλάχτηκαν.
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
182. Μέρος τῆς ἱστορίας ὅμως εἶναι καὶ ἡ μετάβαση ἀπὸ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία στὸ ἀνεξάρτητο ἑλληνικό Κράτος. Καὶ τὰ ἀρχαία ὀνόματα, μέρος της ἱστορίας μας εἶναι. Μιᾶς ἱστορίας μὲ τὴν ὁποία τὸ νεοσύστατο ἑλληνικὸ κρατίδιο ἀναζητοῦσε ἐπανασύνδεση. Τὸ ἂν ἦταν σωστὸ ἢ ὄχι ἂς τὸ ἀφήσουμε γιὰ ἄλλη συζήτηση, ὅμως κι αὐτὸ εἶναι κομμάτι τῆς σύγχρονης ἱστορίας μας καὶ ἔπαιξε ρόλο (θετικὸ ἢ ἀρνητικὸ ἂς τὸ ἀφήσουμε κι αὐτὸ γι’ἄλλη συζήτηση) στὴν ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων. Θὰ συμφωνήσω ὅτι θὰ ἔπρεπε οἱ ὅποιες ἀλλαγὲς νὰ γίνουν μὲ ἐπιμελέστερη μελέτη, ποὺ νὰ λάμβανε ὑπ’ὄψιν ὄχι μόνο τὴν προέλευση τῶν ὀνομάτων ἀλλὰ καὶ τὴν ἱστορία τῶν ὀνομάτων καὶ τὴ βούληση τοῦ ντόπιου πληθυσμοῦ. Πιστεύω ὅμως ὅτι σὲ μεγάλο βαθμὸ τὰ ὀνόματα ποὺ ξεχάστηκαν ἦταν ἐπειδὴ δὲν ἦταν καὶ τόσο ἀγαπητά. Π.χ χθὲς στὸ νοσοκομεῖο μιλούσαμε γιὰ τὰ παλιὰ ὀνόματα κάποιων χωριῶν. Στὴ συζήτηση συμμετεῖχαν δύο νοσηλεύτριες. Ἡ μία ἦταν ἀπὸ τὸ Καμάρι Τεγέας κι ἡ ἄλλη ἀπὸ τὸ Περδικονέρι Γορτυνίας. Ρώτησα πῶς λεγόταν τὸ Καμάρι κι ἡ ἀπάντηση ἦταν πὼς πάντα λεγόταν ἔτσι γιατὶ εἶχε καμάρες. Ρώτησα καὶ γιὰ τὸ Περδικονέρι κι ἡ ἀπάντηση ἦταν «Κατσουλιά». Τώρα ὁμολογουμένως ποιός θἄθελε νἆναι ἀπὸ τὴν Κατσουλιὰ ποὺ μπορεῖ νὰ μπερδευτεῖ καὶ μὲ κάτι ἄλλο.
Ἡ Ἄρτα ἀπ’ὅ,τι εἶχα διαβάσει ὅταν ὑπηρετοῦσα ἐκεῖ φαντάρος ἐτυμολογεῖται ἀπὸ τὸν Ἄραχθο
ππαν said
Συμφωνώ παραδόξως με τον Αρχιμήδη. Και αυτό, η αλλαγή των τοπωνυμίων τον 19ο και τον 20ό αιώνα, ιστορία είναι, αλλά πιο πρόσφατη, και γενικά την πρόσφατη ιστορία την έχουμε λίγο στην ξεφτίλα. Γιατί βλέπουμε πιο συμπαθητικά πχ το ότι ο Νικόλαος Χαλκοκονδύλης το έκανε Λαόνικος κι ο άλλος, ο Αθανάσιος το γύρισε σε Σταγειρίτης; Μαρτυρούν κι αυτά κάτι, δεν ήταν μόνο η πολιτεία που τα επέβαλε.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Εγώ δεν είπα ότι η διαδικασία αλλαγής των τοπωνυμίων δεν είναι μέρος, πλέον, της ιστορίας μας.
Υπάρχει όμως η εξής διαφορά. Τα αρχαία τοπωνύμια, που έπαψαν να χρησιμοποιούνται, περιέπεσαν σε αχρησία στο τέλος της αρχαιότητας, επειδή εξέλιπαν οι χρήστες τους και διάφοροι καινούριοι κάτοικοι έδωσαν νέα ονόματα στον κάθε τόπο. Οι μετονομασίες του 19ου και 20ου αιώνα έγιναν, τρόπον τινά, «βίαια», από πάνω προς τα κάτω, για να εξυπηρετήσουν πολιτικές σκοπιμότητες, και ήδη την εποχή που συνέβησαν ακούστηκαν διαμαρτυρίες, τόσο κατοίκων, όσο και επιστημόνων. Και παρακαλώ τι κακό έχει η Κατσουλιά; Ή το δικό μου χωριό, το Κοτόρτσι; Αν ο παππούς μου ήταν ασχημάντρας, θα πέταγα όλες τις φωτογραφίες του, να μην τον ξαναδώ; Δεν είναι λογική αυτή.
Η άποψη ότι η Άρτα είναι από τον Άραχθο ανήκει στο Χατζιδάκι και τη δέχεται (πώς αλλιώς;) κι ο Συμεωνίδης. Όμως, έχει εκφραστεί η άποψη ότι προέρχεται από το δυϊκό αριθμό rta του σλαβικού ουσιαστικού rt, που σημαίνει το λόφο, το ύψωμα (η Άρτα έχει ένα λόφο από πάνω, όπου βρίσκεται το νοσοκομείο). Με αυτό τον τρόπο εξηγείται ικανοποιητικά η ύπαρξη τόσο τοπωνυμίου Άρτα στην Αλβανία, όσο και των τοπωνυμίων Άρτος, Άγριος Άρτος και Πάνω Άρτος στη Μάνη, ως γνωστόν τελευταίο προπύργιο τόσο των ειδωλολατρών, όσο και των σλαβόφωνων κατά το μεσαίωνα (το τελευταίο είναι προβοκατόρικο για τυχόν Μανιάτες… 🙂 ).
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
186. Χά, χά, χά ἂν σὲ ἀκούση ὁ πεθερός μου θὰ στὰ πρήξη. Πάντως πράγματι ἔχει πολλὰ σλαβικὰ τοπωνύμια.
Μιὰ καὶ συζητᾶμε τὸ θέμα, γράφει ὁ Τσιφόρος στὴν ἱστορία τῆς Ἀθήνας ὅτι ἐπὶ Ἐνετοκρατίας ἡ Ἀθήνα ὀνομαζόταν Σατίνε. Τὸ εἶχα διαβάσει παλιὰ ὅταν ἤμουν φοιτητής, ἀλλὰ δὲν ἔχω καταφέρει νὰ τὸ διασταυρώσω. Ξέρει κανεὶς ἂν ἰσχύει;
ππαν said
Αυτό λέω, δεν ήταν σίγουρο πως έγιναν πάντα από πάνω, και τι σημαίνει δηλαδή «αποπάνω». Το Γουδί-Γουδή δεν έγινε νομίζω από πάνω. Τον 19ο -γιατί τον 20ό είχαμε καιτην επιτροπή και τις «νέες χώρες» παναπεί με τα βουλγάρικα κλπ ονόματα- δεν ήταν μόνο πολιτικοί οι λόγοι, ήταν κυρίως ιδεολογικοί. Δεν έχουμε διαβάσει όλοι την μόδα με τα αρχαιοπρεπή βαφτιστικά στα οποία είχε αντιδράσει και το Πατριαρχείο;
Από την άλλη, όλες οι Νέες Σμύρνες και Φιλαδέλφειες κλπ κι αυτές αναπόφευκτες. Δίκιο έχει κι ο Δημαράς κι εσύ ότι κάτι χάνεται, αλλά δεν μπορούσε παρά να χαθεί γιατί έτσι πάει ο κόσμος. Εδώ από Ρωμιοί γίναμε Έλληνες, θα μας γλίτωνε το Χεζολίθαρο; 🙂
Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη said
187: Μην μπερδεύεις τις εποχές, τα αρχαιοπρεπή ονόματα ήταν μια μόδα των υπόδουλων Ελλήνων τον 18ο αιώνα, μια προσπάθεια των απλών ανθρώπων να επιστρέψουν στις ρίζες τους, προσπάθεια η οποία δεν ήταν αποτέλεσμα στρατηγικού σχεδιασμού από τα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια που άλλωστε δεν υπήρχαν. Η μετονομασία των τοπονυμίων είχε άλλη αφετηρία, απέβλεπε σε διαφορετικό στόχο και έλαβε χώρα στον 20ό αιώνα.
ππαν said
188: Πώς τα μπερδεύω αφού εγώ η ίδια ξεχώρισα τον 19ο και τον 20ό;
Από παραδείγματα πυ έχω πρόχειρα: οι Δημητριείς γράφουν ότι ο Ιλισσός (νομίζω ΕΙλισό τον γράφουν) λέγεται στην εποχή τους Καλλιρόη. Τον Υμηττό λένε ότι ονομαζόταν στην εποχή τους Τηλεβούνι. Αντίθετα την Μουνιχία την έχουν κάπως έτσι. Δεν περίμενε τον 20ό ο Υμηττός ούττε ο Ιλισσός, ε; Κι άλλα πολλά τέτοια έχει, που αν κοιτάξεις εφημερίδες βλέπεις ότι άλλαξαν προς το αρχαιότερο γρήγορα μετά το 1830.
sarant said
185: Μπράβο, και είχα απορία τι δουλειά έχει η Άρτα (αλβ. Narte) 4 χιλιόμετρα από την Αυλώνα!
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
189. Καλλιρρόη τὸν λέει ἀκόμα ἡ μάννα μου τὸν Ἰλισσὸ καὶ νομίζω ὅτι ἡ ὁμώνυμη ὁδὸς ὀφείλει τὸ ὄνομά της στὸ ὅτι περνάει τὸ ποτάμι ἀπὸ κάτω. Πάντως χωρὶς τὶς μετονομασίες δὲ θὰ εἴχαμε καὶ τὰ ὑπέροχα τραγούδια τοῦ Χατζηδάκη
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
191. Νὰ προσθέσω ὅτι ἡ μάννα μου, ὅταν δίνει ὁδηγίες σὲ κάποιον γιὰ νὰ πάει κάπου δὲ λέει ποτὲ «πάρε τὴν Καλλιρρόης». Λέει «πάρε τὴν Καλλιρρόη ἢ πάρε τὸ ποτάμι».
ππαν said
Κι εγώ την ξέρω την Καλλιρόη αλλά το όνομα Ιλισσός δεν επιβλήθηκε ούτε τον 20ό αιώνα ούτε με φετφά.
Στις πρόσφατες αλλαγές να επισημάνουμε το αρχαιοπρεπές Παγκράτι στην θέση του ξενόφερτου Πίσαπτοχίλτον
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
Βέβαια καὶ τὸ «Καλλιρρόη» εἶναι ὄμορφο ὄνομα, τὸ χειρότερο ὅμως εἶναι ὅτι καταστρέψαμε τὰ ποτάμια μας. Ἡ Ἀθήνα με σκεπασμένους τὸν Κηφισσὸ καὶ τὸν Ἰλισσὸ εἶναι σὰν τὸ Παρίσι μὲ σκεπασμένο τὸ Σηκουάνα, τὴ Ρώμη μὲ σκεπασμένο τὸν Τήβερη, τὴ Φλωρεντία μὲ σκεπασμένο τὸν Ἄρνο.
ππαν said
Ήδη οι Δημητριείς γράφουν πως ο Ιλισσός ήταν χείμαρρος, δεν τον λες και Σηκουάνα ούτε Άρνο…
gryphon said
Υπηρχε αρχαια πηγη Καλλιροη καπου εκει στην ακρη του Αρδηττου και ποταμακι που μετα κυλουσε στον ιλισσο την κοιτη του οποιου ακολουθει σημερα ο ομωνυμος δρομος.
Υπαρχει και το ωραιο τραγουδι του Μητσακη που μιλαει ομως για ρεμα της Καλλιροης.
Γς said
193:
>αρχαιοπρεπές Παγκράτι στην θέση του ξενόφερτου Πίσαπτοχίλτον
Το Πισαπτοχίλτον πολύ λίγο έχει να κάνει με το Παγκράτι.
194:
>Ἡ Ἀθήνα με σκεπασμένους τὸν Κηφισσὸ καὶ τὸν Ἰλισσὸ
Και το Παγκράτι είχε τον ‘ποταμό’ του. Ηταν ο ποταμός Ελάσσων. Σίγουρα θα κυλάει ακόμη θαμμένος, σαν τον Ηριδανό, από τον Προφήτη Ηλία μέχρι την Πλατεία Προσκόπων όπου συναντούσε τον Ιλισό, που τον θυμάμαι ξεσκέπαστο.
Ένας Χασάπης από τα παλιά said
Από κάποια φάση και μετά η αρίθμηση πήγε περίπατο και δε βγάζει νόημα…
(124) Ρε κοντοχωριανέ άσε ήσυχο τον Αχιλλέα! Εάν δεν είσαι από την Κρεμαστή Λαρίσης (Γαρδίκι και πλέον Πελασγία) δε μπορείς να το παίζεις Μυρμιδόνας. 🙂 Άσε μας στην μπασταρδοσύνη μας – και Σλάβικα τοπωνύμια (Γαρδίκι) και Βλάχικους οικισμούς λίγο πιο πέρα κι απ΄ όλα.
Περί μετονομασιών οικισμών τον 19ο αιώνα από όσο θυμάμαι μερικοί έγιναν και από εγγράματους ντόπιους (π.χ. το δάσκαλο του σχολείου, τον παπά και το δήμαρχο) οι οποίοι ακολούθησαν τη μόδα των αρχαιοελληνικών ονομάτων. Πάντως άλλα πιάνουν (Πελασγία και όχι Γαρδίκι στη Φθοιώτιδα), άλλα όχι (Κιούρκα και όχι Αφίδνες στην Αττική) και άλλα μισοπιάνουν (Αμφίκλεια και ταυτόχρονα Δαδί ΑΛΛΑ σχεδόν ποτέ Αμφικλειώτες – Δαδιώτες και πάλι Δαδιώτες αυτοχαρακτηρίζονται τα πεθερικά μου).
Μαρία said
198
Ας όψεται ο Φαλμεράγιερ.
Καλό βράδυ.
Νέο Kid Στο Block said
Πάντως στη Φθιώτιδα υπάρχουν καναδυό Γαρδίκια (όχι η Πελασγία που δεν ήξερα οτι λεγόταν παλιά Γαρδίκι) επισήμως. Με πινακίδες, κοιν. γραφεία κλπ ,πα να πεί. 🙂
Νέο Kid Στο Block said
Σκεφτόμουνα γιατί ο Μπούτση μπόι γράφει «Φθοιώτιδα» κι όχι Φθιώτιδα..και το βρήκα! Είναι από το «Φθοία!» ε;. Και μετά ,πάει να μας «φάει» τους Μυρμιδόνες και τους Αινιάνες… άτσα ρε! 🙂
Μαρία said
200 Οι Αρβανιτάκηδες Τάκος και Χρίστος, που απαθανάτισε ο Εμπειρίκος, ήταν Γαρδικιώτες;
Nέο Kid Στο Block said
202. Τώρα ρώτησες τον ειδικό! 🙂
Μαρία said
203 Σου απευθύνθηκα ως Φθίο. Να μην ξέρεις απο πού κρατάει η σκούφια των ληστάρχων σας!
sarant said
198: Έχει ενδιαφέρον αυτό το «μισοπιάνουν», που όντως ισχύει. Επίσης, να προσεχτεί ότι στην περίπτωση της Αμφίκλειας, το παλιό όνομα δεν ήταν ξένο.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#186
Οι δυτικοί κυρίαρχοι του μεσαίωνα ονόμαζαν την Αθήνα και Setines (βλ. εδώ http://www.eie.gr/archaeologia/gr/06_DELTIA/nerio_1.aspx όπου ο Παρθενώνας, δηλαδή η Παναγιά η Αθηνιώτισσα, ονομάζεται Santa Maria de Setines).
Αν σε ενδιαφέρουν τα σλαβικά τοπωνύμια της Μάνης, υπάρχει το βιβλίο του Μαλιγκούδη Studien zu den Slavischen Ortsnamen Griechenlands, 1. Slavische Flurnamen aus der messenischen Mani. Βέβαια είναι στα γερμανικά…
Να δώσω ένα παράδειγμα για την κατάσταση που επικρατούσε με τις αλλαγές τοπωνυμίων τη δεκαετία του 1920. Ένα χωριό ονομαζόμενο Κορίτιανη ετυμολογήθηκε σωστά από την επιτροπή ότι προέρχεται από το σλαβικό korito που δηλώνει τη σκάφη και συνεκδοχικά τη σκάφη της πηγής, τα βαθουλώματα που κρατάνε νερό και ποτίζονται τα ζώα. Ήδη χωριά της Θεσπρωτίας με το ίδιο όνομα (Άνω και Κάτω Κορίτανη) είχαν μετονομαστεί σε Άνω και Κάτω Σκαφιδωτή (!). Ο δάσκαλος του χωριού όμως, κατά τα άλλα θερμός αρχαϊστής, «ανακάλυψε» την ομηρική παρακαλώ λέξη η κόρυς, -υθος, που σημαίνει το κράνος. Έφτιαξε λοιπόν μια αναφορά προς την επιτροπή, όπου παρουσίασε το σχήμα η κόρυθος>η κορύθιανη>η κορύτιανη και έδωσε τη σημασία ότι «δίκην κράνους (κόρυθος) το χωρίον ημών επιστέφει τα υψώματα της περιοχής» (βέβαια το χωριό είναι χτισμένο σε πλαγιά…). Η επιτροπή το δέχτηκε, η Κορίτιανη διατηρεί και σήμερα το όνομά της, ενώ όταν το πήραν χαμπάρι οι οι Σκαφιδωτιώτες (τι έκτρωμα) έκαναν κι αυτοί αίτηση και επανήλθε το όνομά. Με αυτό θέλω να πω ότι τα τοπωνύμια γενικά, αλλά τα οικωνύμια ακόμη περισσότερο αποτελούν ταμπού για τους χρήστες και πολύ δύσκολα αλλάζουν από τους κατοίκους ενός τόπου. Εκ των υστέρων εμείς, προφανώς, δεχόμαστε ότι οι αλλαγές είναι μέρος της ιστορίας, αλλά την εποχή τους (και πρέπει να κρίνουμε τις εποχές με τα τότε κριτήρια) οι πλειονότητα ούτε ήθελε, ούτε προσαρμόστηκε εύκολα.
τυφλόμυγα said
@189, Τον Υμηττό λένε ότι ονομαζόταν στην εποχή τους Τηλεβούνι.
Χαχαχα, Τηλεβούνι έπρεπε να τον λένε και σήμερα. 😆
@193 & 197α, Κι εγώ δε νομίζω ότι το Παγκράτι φτάνει μέχρι εκεί κάτω. Πάντα πίσω από το Χίλτον άκουγα να λέγεται η περιοχή. Όπως άκουγα, κάπως πιο σπάνια, κοντά/ πίσω/ δίπλα στο Ντιβάνι Κάραβελ.
@194, Ν’ αγιάσει το στόμα σας κ. Αρχιμήδη.
Καταγγέλω τον Γς γιατί μου κλέβει τα σχόλια @197β. 😈
Θα έγραφα για τον Ηριδανό και για τα σχέδια του Τσίλερ.
Οι σχολιαστές επανέρχονται στο θέμα των τοπωνυμίων κάθε τρεις και λίγο σε άσχετα νήματα. Μήπως πρέπει να το επισπεύσετε το άρθρο για το Γουδί/ Γουδή; Αφήστε που με το καλημέρα σας θα έχει καμιά 100αριά σχόλια (όλα τα παλιά εννοώ). 🙂
Μαρία said
205 Δεν άλλαξαν μόνο τα ξένα αλλά και όσα θεωρούσαν κακόηχα. Αμφίκλεια το ’15, Δρυμία το ’46, ξανά Αμφίκλεια το ’56.
Η Δαδιά στον Έβρο γλίτωσε.
sarant said
207: Καλά λες.
206: Από το koryto και η καρούτα, η ποτίστρα των ζώων.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Ναι βέβαια. Δεν έγραψα παραπάνω λεπτομέρειες γιατί πήγαινα για διπλόφαρδο… 🙂
Μαρία said
206 Με παρετυμολογήσεις έγιναν αποδεκτές και παραφθορές των παλιών τοπωνυμίων επι το ελληνικότερον π.χ. η δικιά μας Εικοσιφοίνισσα (απ’ τα καλά ιερά μαγαζιά) απ’ το Κοσίνιτσα. Άμα βρεις έστω κι ένα φοίνικα, να μου τρυπήσεις τη μύτη.
Γς said
Και καλά το όνομα ενός χωριού μιας πόλης. Το βρήκαμε, το δώσαμε, το αλλάξαμε, το μεταλάξαμε, έμεινε. Εκείνες όμως οι πινακίδες που το κακοποιούνε, ιδίως στην απόδοσή τους στα αγγλικά (υποτίθεται), βγάζουν μάτια.
Ακόμα κι ο φίλος μου ο Γιούρι που πηγαίναμε οδικώς στην Κομοτηνή για ένα συνέδριο το παρατήρησε.
Λόγω κυριλλικού αλφαβήτου άρχισε να διαβάζει στα ελληνικά τα τοπωνύμια και να επισημαίνει τις διαφορές. Το παράκανε όμως όταν μετά την Καβάλα, με ρώτησε δήθεν απορών:
–Μα καλά, άλλη η Κωνσταντινούπολις που λέει η μία πινακίδα και άλλη η Κωνσταντινούπολη που λέει η άλλη;
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Κρίμα που για το δικό μου χωριό, το Κοτόρτσι, δεν βρέθηκε ένας χριστιανός να πει το αυτονόητο: κότα+όρος+ιτσι=κοτ-ορ-(ι)τσι=Κοτόρτσι, δηλαδή το μικρό όρος με τις κότες! 🙂 🙂
Γς said
Κι ένα άλλο Παγκράτι:
ππαν said
207: Πισαπτοχίλτον-Παγκράτι: κι άλλος μπερδεύτηκε.
http://www.lifo.gr/mag/columns/5263
Το Βατραχονήσι το θυμάμαι σε στιχούργημα; τραγούδι; (Πάρε με Βαρβάρα μου να σε βοηθώ στην πλύση…)
Γς said
213:
>με τις κότες!
με τσι κότες
Γς said
215:
-Ωχ, που κάθεσαι μάνα μουυυυ;
-Στο Παγκράτι!
Δεν λέει στο Πίσαπτοχίλτον.
Γς said
215 β:
Και για όσους δεν ξέρουν Το Βατραχονήσι είναι η συνοικία του Παγκρατίου από Το Αλσος Παγκρατίου μέχρι το άγαλμα του Τρούμαν και το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών. Εκεί μέσα και το Πτι Παλέ, η πλατεία Προσκόπων, ο Μαγεμένος Αυλός, η Αρχελάου.
Καμιά φορά λένε Βατραχονήσι και την περιοχή του Ιλισού δίπλα στον Αρδηττό, κει που είναι το εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής.
sarant said
218: Νομίζω πως το αρχικό Βατραχονήσι ήταν η περιοχή του Ιλισού στον Αρδηττό, εκεί που είχε γέφυρα να περνάς τον Ιλισσό και ταβέρνες με ρεμπέτικα 🙂
τυφλόμυγα said
@215α, Α, μήπως τότε το πίσω από το Χίλτον προσδιορίζει τη συγκεκριμένη περιοχή του Παγκρατίου; Για συντόμευση δεν αναφέρουν το Παγκράτι κι εγώ μπερδεύτηκα νομίζοντας πως πρόκειται για άλλη περιοχή. Αυτό συμβαίνει με πολλές περιοχές της Αθήνας π.χ. τα Αναφιώτικα αποτελούν τμήμα της Πλάκας.
Πριν πολλά χρόνια είχα ένα χρήσιμο χάρτη. Έδειχνε τα όρια και το όνομα κάθε περιοχής σε όλο το δήμο Αθηναίων. Δυστυχώς τον έχασα.
213, Ίτσι σημαίνει μικρός; Σε ποια διάλεκτο;
Γς said
218:
Μέσα από αυτή τη συνοικία πέρναγε και ο ‘ποταμός’ Ελάσσων του Παγκρατίου(Σχ. 197) (μπρος από το Αλσος, Σπύρου Μερκούρη,
Αρχελάου), που ερχόταν από το προφήτη Ηλία, Σίγουρα ενισχυόμενος κι από το ποτάμι-ρέμα της σημερινής οδού Μεσσολογγίου που πέρναγε μπρός από του Δεληολάνη στο Ν. Παγκράτι.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#220
-ιτσι είναι υποκοριστική κατάληξη της ελληνικής (και άλλων βαλκανικών γλωσσών). Π.χ., κόρη>κορίτσι.
τυφλόμυγα said
😳 Με μπέρδεψαν τα υπόλοιπα. Σκέφτηκα ότι κι αυτό θα είναι κάποια τοπική λέξη. 🙂 Ευχαριστώ!
219, Ζηλεύω. 😦
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Να πω ότι η ετυμολόγηση στο 213 είναι παρετυμολόγηση, απτο μυαλό μου.
Γς said
220:
Μιλάει και για
>πολυκατοικίες που βλέπουν τον πισινό του Χίλτον
Και αν μου βρεις μία μονο- ή πολυκατοικία στο Παγκράτι που να βλέπει τα οπίσθια του Χίλτον … 😉
Ο χάρτης που έχασες
τυφλόμυγα said
Από την Καθημερινή της Κυριακής 18.11.
Το αναγνωστήριο της Ιατρικής Αθηνών, στο Γουδί, έχει κερδίσει το «στοίχημα» του φοιτητόκοσμου, διότι λειτουργεί όλο το 24ωρο, διαθέτει ελεύθερη πρόσβαση στο Ιντερνετ…
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100030_18/11/2012_502122
225, Ευχαριστώ.
τυφλόμυγα said
Παρασυρθήκαμε από την ωραία ιστορία της κονσερντίνας και ξεχάσαμε (νομίζω) το Μαρόκο.
http://www.presseurop.eu/en/content/article/364221-europes-far-splendid-isolation
Συμφωνώ κι εγώ για τη μετονομασία όλων των Αγιο-σταθμών 🙂 του μετρό.
11, Ο σταθμός του Αγ. Δημητρίου λέγεται Αλέξανδρος Παναγούλης. Δύσκολο να επιζήσει το Μπραχάμι.