Πενήντα ελληνικές λέξεις αλβανικής προέλευσης
Posted by sarant στο 18 Οκτωβρίου, 2013
Το σημερινό είναι το τρίτο άρθρο του ιστολογίου που είναι αφιερωμένο σε ελληνικές λέξεις που είναι δάνειες από μια συγκεκριμένη άλλη γλώσσα. Η σειρά άνοιξε με ένα άρθρο στο οποίο απαριθμούνταν 220 ελληνικές λέξεις τουρκικής προέλευσης “που χρησιμοποιούμε καθημερινά”, όχι της δικής μου επιλογής. Πριν από σαράντα μέρες έβαλα το δεύτερο άρθρο, 100 ελληνικές λέξεις σλαβικής προέλευσης και σήμερα τριτώνει το καλό (ή το κακό) με πενήντα λέξεις αλβανικής προέλευσης. Ο αριθμός των λέξεων, όπως βλέπετε, όλο και μειώνεται και μάλιστα υποδιπλασιάζεται (περίπου) από άρθρο σε άρθρο, αλλά η σύγκριση είναι πλασματική, διότι οι 220 λέξεις τουρκικής προέλευσης ήταν, οι περισσότερες, καθημερινές, ενώ οι 100 σλαβικές περιλαμβάνουν πολλές άγνωστες. Το ίδιο ισχύει και με τις σημερινές λέξεις, οπότε μεταξύ τους η σύγκριση έχει βάση. Οι αλβανικής προέλευσης λέξης είναι λιγότερες, αλλά μην ξεχνάμε πως οι λέξεις σλαβικής προέλευσης περιλάμβαναν και λόγιο δανεισμό (λέξεις τύπου «νομενκλατούρα» κτλ.).
Τον κατάλογο τον ξεκίνησα με βάση τον σχετικό πίνακα του ετυμολογικού λεξικού Μπαμπινιώτη και με τις ετυμολογικές πληροφορίες του Λεξικού της Κοινής Νεοελληνικής, προσθέτοντας και μερικές ιδιωματικές λέξεις που είχα συμπεριλάβει στις (366 τον αριθμό) “Λέξεις που χάνονται”, το προπέρσινο βιβλίο μου. Στη συνέχεια, συμπλήρωσα τον πίνακα παίρνοντας λέξεις από σχετική εργασία του Δημ. Λιθοξόου.
Ο πίνακας του Λιθοξόου είναι ο πληρέστερος (έχει αποδελτιώσει τη βασική εργασία του Γουστάβου Μέγιερ) αλλά έχει μερικές σπανιότατες λέξεις, όπως και λέξεις που ο Μέγιερ τις θεωρεί αλβανικής προέλευσης αλλά που άλλες πηγές τις θεωρούν δάνεια από άλλη γλώσσα (π.χ. τον βάλτο, που τον είδαμε στα σλάβικα δάνεια). Περιλαμβάνει 89 λέξεις και μάλιστα δεν καταγράφει λέξεις διαλέκτων, όπως λέει.
Τέλος, πρόσθεσα και μία λέξη (ή μάλλον έκφραση) που καμιά πηγή δεν τη δίνει αλβανικής προέλευσης, αλλά με βάση δικές μας, ερασιτεχνικές αλλά πιστεύω πειστικές, έρευνες (που έχουν δημοσιευτεί σε παλιό άρθρο) αυτό θεωρείται πολύ πιθανό: πρόκειται για την έκφραση μάλε βράσε.
Και πάλι, καταγράφονται οι λέξεις που ήρθαν στα ελληνικά από τα αλβανικά, ανεξάρτητα αν η απώτερη προέλευσή τους είναι από άλλη γλώσσα (υπάρχουν καναδυό τέτοιες περιπτώσεις στον πίνακα).
Ιδού λοιπόν ο πίνακας με τις πενήντα ελληνικές λέξεις αλβανικής προέλευσης. Οι αμφισβητούμενες με ερωτηματικό (;)
- αλητάμπουρας [μόνο το δεύτερο μισό, βέβαια]
- αμπάριζα [αυτό είναι είδος αντιδανείου, αφού η αμπάρα, ιταλικής αρχής, πέρασε από τα ελληνικά στα αλβανικά. Οι καταλήξεις σε -ιζα είναι ένδειξη αλβανικής προέλευσης, και στα τοπωνύμια]
- βλάμης
- γκιόνης
- γούβα (;)
- ζαμάρα [φλογέρα]
- ζουλάπι (;)
- καλαμπόκι
- καλέσα [η ξανθιά προβατίνα]
- καλικούτσα [από τις Λέξεις που χάνονται]
- καρκαλέτσος
- καρούτα [ξύλινη σκάφη, ποτίστρα· από τις Λέξεις που χάνονται. Σλαβική απώτερη προέλευση, αλλά εμείς την πήραμε από τα αλβανικά]
- κόκα [κεφάλι, από τις Λέξεις που χάνονται]
- κοκορέτσι
- κοπέλα, κοπέλι (;)
- κουλαντρίζω
- λάγιος [για πρόβατα, σκούρο]
- λάλα [η κάμπια]
- λάπα [κοιλιά σφαγίου]
- λιάρος [παρδαλός]
- λούγκα [εξοίδημα αδένων]
- λουλούδι
- λούμπα
- λούτσα
- μάγκας (;)
- μάλε βράσε
- μαρκαλίζω (;)
- μαρμάγκα
- μπάκα
- μπαμπέσης
- μπέσα
- μπομπότα
- μπουλούκι [τουρκικής αρχής, αλλά κατά το ΛΚΝ το πήραμε μέσω αλβανικών]
- μπουσουλάω
- πίπιζα
- πλιάκος [ο γέρος, ο παλιός -ηπειρώτικο, αλλά από εκεί δεν ετυμολογείται και η Πλάκα;]
- πλιάτσικο
- πρατσαλίζω [καψαλίζω, ίσως και τρίζω στη φωτιά, παρακαλούνται οι Ηπειρώτες να ξεδιαλύνουν]
- σβέρκος
- σιγκούνα
- σιούτος [κατσίκι ή άλλο τέτοιο ζώο χωρίς κέρατα, από τις Λέξεις που χάνονται]
- τάτσι μίτσι κότσι
- τρίλιζα
- τσίφτης
- τσουνί (;)
- τσούπρα
- φάρα
- φέρμελη
- φλετουρώ [πεταρίζω, από τις Λέξεις που χάνονται]
- φλογέρα
Αν έχω ξεχάσει κάποια σχετικά γνωστή λέξη αλβανικής (ή αρβανίτικης) προέλευσης, ευχαρίστως να την ακούσω, ενώ θα με ενδιέφερε να μου πείτε αν ξέρατε κάποια από τις σπανιότερες λέξεις.
Bas Geo said
Ανακαλώντας τις γνώσεις μου από το Παν/μιο, θυμήθηκα που μας έλεγαν ότι η Πρέβεζα προέρχεται από το αλβανικό prevoz = πορθμείο, πέρασμα
Δύτης των νιπτήρων said
Αχ αυτό το μάλε-βράσε! 🙂
Για το καλαμπόκι: ο Εβλιγιά Τσελεμπή, ο οθωμανός περιηγητής του 17ου αιώνα, κάπου περιγράφει τη διάλεκτο των Τούρκων της Κορίνθου. Και λέει ότι τα τούρκικά τους (που τα ονομάζει ρωμέικα, Urûmca) είναι σε πολλά σημεία επηρεασμένα από τους Ρωμιούς· παράδειγμα, οι λέξεις kakomir για το «κακομοίρης», ή kalımbok για το καλαμπόκι.
Γς said
Καλημέρα
Το πούσι. που δεν είναι του Καββαδία το τούρκικο, η καταχνιά, ομίχλη., αλλά το αρβανίτικο πηγάδι.
Βρωμοπούσι στην Κερατέα που έγινε τώρα Καλοπήγαδο.
Και μ’ηπως ξέρει κανείς ο Γιαννιώτικος Τσόκος (με ότι σημαίνει αυτό) είναι απο τα Αλβανικά ή τα Βλάχικα;
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ για τα πρώτα σχόλια!
1: Ναι. Είναι πάρα πολλά τα τοπωνύμια αλβανικής προέλευσης.
3: Μπράβο, σωστά για το πούσι, το γιαννιώτικο που λες δεν το ξέρω.
spiral architect said
Καλημέρα. 🙂
Τη λέξη «τσουνί» την πρωτάκουσα από ένα μάστορα ηλεκτρολόγο που αποκαλούσε έτσι το ακροκιβώτιο σύνδεσης καλωδίων με πίνακα μέσης τάσης ή με ακροδέκτες της πλευράς μέσης τάσης ενός μετασχηματιστή.
(τα τελευταία, λόγω σχήματος αποκαλούνται και «πίπες».
– Εϊ, πιδί, πιάσ’ τα τσουνιά να ξεμπερδέψουμε καμιά ώρα!
– Ε; τι; ποια; 🙄
Alexis said
Καλημέρα,
κόκα: Εκτός από το κεφάλι σε κάποιες διαλέκτους έχει και τη σημασία «σπόρος» (οι κόκες=οι σπόροι)
πρατσαλίζω : Με την έννοια που λες δεν το ‘χω ακούσει, έχω ακούσει το «πριτσαλίζω» ή «πριτσαλάω»=συνουσιάζομαι (για ζώα) συνώνυμο του «μαρκαλίζω» ή «μαρκαλάω».
λούμπα: και «λόμπα» η λακούβα, ο λάκος
λάλα: Δεν το έχω ακούσει ως κάμπια, έχω ακούσει το «λάλας»=αδερφός και την προσφώνηση «λαλάκη μ'»=φιλική προσφώνηση αντίστοιχη με το «αδερφάκι μου» «φίλε μου» κλπ.
λούγκα: κι αυτό με άλλη σημασία το ξέρω, λούγκα=το σημείο της άρθρωσης του ισχίου (με πονάει η λούγκα μου)
καρούτα: ξέρω την «κουρίτα» ή «κουρίτι»= η ταΐστρα των ζώων (π.χ. γέμισε τις κουρίτες με καλαμπόκι). Είναι η ίδια λέξη με διαφορετική μορφή (;)
φλετουρώ: Στην Ήπειρο λέγεται το «φορτουλάω»=πετάω, φτερουγίζω. Έχει σχέση;
Δημήτριος Αράπης said
Το λαβαμάνο (νιπτήρας) προέρχεται από την Αλβανική Lavamani που προέρχεται από την Ιταλική Lavabo αν δεν απατώμαι
sarant said
6: Ναι και για την καρούτα/κουρίτα και για το φλετουράω
7: Αλλά και στα ιταλικά lavamani είναι (το Lavabo είναι γαλλικό θαρρώ) και είναι πιο λογικό να το πήραμε απευθείας από τους Ιταλούς, κι εμείς και οι Αλβανοί.
Τσούρης Βασίλειος said
Καλημέρα σας.
Νίκο θυμάμαι απ΄τα μαθητικά χρόνια σχετικά με τις λέξεις 9 ( καλέσια) και 41 (σιούτος) κάποιο λογοτεχνικό κείμενο-δεν θυμάμαι τον συγγραφέα- για τον Σιούτο Κάλεσιο, ένα ζώο που χάθηκε και τελικά βρέθηκε.
-Να βρεις τον σιούτο μας…
Έψαξα λίγο στο Διαδίκτυο και βρήκα αυτό:
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ Α ΛΥΚΕΙΟΥ 1960
Σιοῦτο -Κάλεσιος. -ὀνομασία κριοῦ ἄνευ κεράτων καὶ μὲ χρῶμα. προσώπου λευκὸν καὶ μέλαν.
http://content.yudu.com/Library/A1ubqw/1960/resources/258.htm
Σε μας η λέξη σιούτος έχει και άλλη έννοια. Μην με ρωτάτε, σας λέω ότι σημαίνει κάτι αντίθετο από τον Γς :-
sarant said
9 τέλος: Και όχι μονο σε σας,
Alexis said
#1, 4 : Κοντά στη Φιλιππιάδα Πρεβέζης υπάρχει και τοπωνύμιο «Μπουσούλιζα»
Εκτός από τα τοπωνύμια είναι πάρα πολλά και τα ελληνικά επώνυμα που προέρχονται από τα αλβανικά. Εάν κάτσει και τα ψάξει κανείς θα εκπλαγεί από το πόσα πολλά είναι.
Είχα ακούσει κάποτε από κάποιον αλβανόφωνο ότι πρετεντέρ=χοιροβοσκός εξ’ ού και το επώνυμο Πρετεντέρης. Το μεταφέρω με επιφύλαξη γιατί δεν γνωρίζω αλβανικά, οι γνωρίζοντες ας επιβεβαιώσουν…
spiral architect said
Ορέ Νικουκύρ’ τούτου’ ναι το ξερς;
Παρδαλή λέξη
(έχει ενδιαφέρον, να κι ο σιούτος)
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
8. Τὸ lavamani δὲν ἔτυχε νὰ τὸ ἀκούσω. Βέβαια δὲν τὸ ἀποκλείω γιατὶ σὲ κάποιες περιοχὲς χρησιμοποιοῦν διαφορετικὲς λέξεις. Π.χ τὴν πετσέτα στὸ Βοrρὰ τὴ λένε salvietta ἐνῶ στὴ νότιο Ἰταλία asciugamano. Στὸ νότο που ἤμουν ἐγὼ ὁ νιπτήρας λέγεται lavandino ἢ lavabo μὲ τὸν τόνο τοῦ τελευταίου στὸ va
Andreas said
γκιόσα = γριά γίδα
Γς said
“Σόψια” και “τσόκος”. Δυό λέξεις, δυο γιαγιάδες. Μανιάτισσα και ηπειρώτισσα.
“Φόρεσες το φανελάκι σου σόψια” η μία. “Πρόσεξε φαίνεται ο τσόκος σου” η άλλη.
Πέρασαν 66-67 χρόνια. Κι ο μικρός Γς έμαθε να φοράει σωστά το φανελάκι του και να κρύβει το πουλάκι του. (και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;)
Δεν έμαθε όμως ακόμα από ποια γλώσσα είναι οι δυο αυτές λέξεις.
sarant said
15: Το σόψια είναι ελληνικό, κάτι με την όψη έχει.εσ-όψια ίσως.
13: Συγνώμη, lavamano είναι στα ιταλικά. Ίσως το λένε μόνο στον Βορρά, πάντως το λεξικό το έχει.
12: Ναι, το ξέρω, είδος βίκης για ιδιωματικές λέξεις.
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
Νομίζω ὅτι εἶναι ἱστορικὰ σωστότερο νὰ μιλᾶμε γιὰ λέξεις ἀρβανίτικης προελεύσεως γιατὶ οἱ λέξεις πέρασαν στὴν ἑλληνικὴ σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ δὲν ἐχρησιμοποιεῖτο ὁ ὅρος «Ἀλβανός» καὶ «ἀλβανικὴ γλῶσσα κι ἀκόμα καὶ σήμερα οἱ ἀλβανόφωνοι κάτοικοι τῆς Ἑλλάδος δὲ δέχονται γιὰ τὸν ἑαυτό τους οὔτε τὸ ὄνομα «Ἀλβανὸς» οὔτε ὀνομάζουν τὴ διάλεκτό τους «ἀλβανική». Καὶ νομίζω ὅτι μέσω αὐτῶν τῶν διαλέκτων πέρασαν οἱ λέξεις αὐτὲς στὴ νεοελληνική κι ὄχι ἀπ’εὐθείας ἀπὸ τὴν Ἀλβανική
Νέο Κid said
Νίκο, οι Αλβανοί λένε τρίλιζα το παιχνίδι που στη Ρούμελη λέμε ‘τριώτα’ ή ‘τριάρα’ ; παραξενεύομαι κάπως γιατί το tic-tac-toe που είναι διαφορετικό ελαφρώς παιχνίδι και είναι αυτό που αποκαλούμε σήμερα τρίλιζα, είναι μάλλον αραβικής προέλευσης και το πήραμε από τη (σύγχρονη σχετικά) φραγκιά. Θα τσεκαρω αργότερα τα Παιγνιοθερωτικά κιτάπια μου για να σιγουρευτώ.
sarant said
17: Και ακόμα πιο σωστό είναι να μιλάμε για λέξεις αρβανίτικης ή αλβανικής προέλευσης. Άλλες πέρασαν από τα αλβανικά, άλλες από τα αρβανίτικα.
Για μερικές ώρες θα απουσιάσω από το ιστολόγιο.
Panayote Dimitras said
και το «κατσίκι» είναι αλβανικής ή ίσως «τουρκικής» (οθωμανικής) προέλευσης
Anna said
Την λέξη φλετουρώ την χρησιμοποιεί η μάνα μου: Φλετούρισε το μάτι μου
Τσούρης Βασίλειος said
Σχετικά με το 6. ζαμάρα [φλογέρα] στο χωριό μας λέμε το:
» πρέπει να τζαρίσ(εις) για να τζαμαρίσ(ει)»
δηλαδή πρέπει να πληρώσει αυτός που θέλει να χορέψει για να παίξει ο κλαριντζής!
munich said
Καλημέρα σας
το ¨κουλαντρίζω» γιατί το ξέρω για τούρκικο;
sarant said
Πριν φύγω απελευθέρωσα δυο σχόλια που είχαν μπει στη σπαμοπαγίδα.
20: Το κατσίκι έχει ψωμί για άρθρο -το ΛΚΝ (κι εγώ) δέχονται τούρκικη προέλευση, αλλά ο Μπαμπινιώτης δέχτηκε μια ταχυδακτυλουργική ετυμολόγηση του Γεωργακά, που παράγει το «κατσικόν» από το «αιγικόν» με εικοστέσσερις που λέει ο λόγος ενδιάμεσους αμάρτυρους τύπους. Όμως θέλω να διαβάσω τι ακριβώς λέει ο Γ. πριν γράψω.
sarant said
23: Τούρκικης αρχής είναι, αλλά (κατά Μπαμπινιώτην) το πήραμε από τ’ αλβανικά.
munich said
22 λες από κει να βγαίνει το jamming (ελληνιστί τζαμάρισμα) του Μπόπ Μάρλέυ;
🙂
Књаз Неретве said
Είχα διαβάσει ότι το «μπουκιά» είναι αλβανικό (μπουκ->ψωμί) αλλά στο ΛΚΝ αποδίδεται σε βενετσιάνικη λέξη για το στόμα/στόμια buca
Νέο Kid Στο Block said
Το κατσίκι είνα αναμφισβήτητα ελληνικότατο ,δεηλαδή ινδοευρωπαϊκό. Tσίγκε στα γερμανικά, κ.λ.π…
Ομιλώ εκ πείρας και εξ ιδιότητος!
Nikolas said
Ποιά είναι η προέλευση της «τσίπας»; Χρησιμοποιείται και στις δύο γλώσσες. Είναι η πρώτη επιπρόσθετη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό.
spiral architect said
@28: Kid με πατάτες στο φούρνο την Κυριακή δηλαδή;
Β. said
Η απορία μου είναι πώς έφτασε και καθιερώθηκε το κοπέλι στην Κρήτη όπου εξ’ όσων γνωρίζω δεν υπήρξε αλβανική/αρβανίτικη εγκατάσταση.
Νέο Kid Στο Block said
30. Eίσαι τυχερός που συμπαθώ τους Αρχιτέκτονες ,γιατί κάνουν καλά σκίτσα!
😆
Μιχαλούμπας said
Φέρμελη λένε το χρυσοποίκιλτο γιλέκο των τσολιάδων στην προεδρική φρουρά.
Μάλιστα θυμάμαι πως αν τολμούσες να το πεις γιλέκο, ορμούσαν οι στρατόκαβλοι (σικ) να σε φάνε «ελληνικά το λέμε ρε! Φέρμελη». Πού νάξεραν…
Αντίστοιχα κι όταν έλεγες φέσι αντι για φάρεο.
spiral architect said
@31: Καλή ερώτηση και απορία δικιά μου, μιας αν και στην Κρήτη λέμε κοπέλι και κοπελιά. 🙄
Nikolas said
Επίσης, ενδιαφέρον έχουν επώνυμα και τοπωνύμια, π.χ. Λαφαζάνης (πολυλογάς, απ’το «λάφε»-> λόγια). Όπως και η ονομασία της Πλάκας που αναφέρατε. Ακόμα και η Βαριμπόμπη αλβανικής προελεύσεως πρέπει να είναι, καθώς «βάρι» σημαίνει τάφος. Οπότε συμβόλιζε τον τάφο κάποιου τοπικού άρχοντα (;).
Earion said
Η αρβανίτικη κατάληξη –ιζα (ή –έζα) πολύ συχνά επικολλήθηκε σε ελληνικές λέξεις για την παραγωγή τοπωνυμίων. Η Ξυλοκέριζα είναι ξυλοκερατιά με –ιζα, η Καλογρέζα είναι καλογριά με –εζα, το ίδιο η Μύρτεζα (από τη μυρτιά) κ.ο.κ.
Νέο Kid Στο Block said
Το Λαφαζάνης είναι συνηθισμένο και στην Κύπρο, όχι τόσο σαν επίθετο αλλά σαν ιδιότητα» = πολυλογάς/παρλαπίπας/φαφλατάς. Στν παραδοσιακή κυπριακή ντοπιολαλιά ,απ’ό,τι ξέρω, δεν υπάρχουν αρβανίτικα και σλάβικα δάνεια. Κάτι δεν κολλάει, γιατί είναι και παλιά παραδοσιακή λέξη.
Δύτης των νιπτήρων said
Όχι, το λαφαζάνης είναι τούρκικο ή για την ακρίβεια περσικό: λαφ-ζαν, αυτός που πετάει κουβέντες. Τώρα, αν το αλβανικό λάφε ήρθε από τα οθωμανικά ή είναι κάποιος ανεξάρτητος ινδοευρωπαϊκός σχηματισμός, δεν έχω ιδέα…
Γς said
29:
Σλαβική πέτσα και μεταφορικά ντροπή.
Εξ ου και το ξετσίπωτος (Κατα το σλανγκ.τζιαρ)
Νέο Kid Στο Block said
38.Aχά! 🙂 Όταν η επιστήμη και η γνώση συναντά (και επιβεβαιώνει!) την έμπειρη (ή εμπύρετη είναι το σωστό;) εφαρμοσμένη γλωσσολογία… 😆
Παναγιώτης Πούτος said
Καλημέρα, Νίκο.
Υπάρχει η λέξη «μούτι» που λημματογραφείται στο λεξικό Μπαμπινιώτη. Επίσης είναι η έκφραση «με το έτσι θέλω» που ουσιαστικά αποτελεί μετάφραση του «με το άστε ντούα». Ο Καραγάτσης στον Κίτρινο Φάκελο το καταγράφει έτσι: «με το άστε ντούα», πράγμα που δείχνει ότι το 60 χρόνια πριν υπήρχαν πολλοί αναγνώστες που το καταλάβαιναν. Υπάρχουν και διάφορες συνταγές αρβανίτικες, όπως τα ζυμαρικά που λέγονται γκόγκλιες ή ντόντιλιες – είμαι σίγουρος ότι μπορεί να υπάρχουν κι άλλα φαγητά, απλά δεν μπορώ να τα θυμηθώ.
Και το πιο σημαντικό: το «γκέγκε;» (= κατάλαβες; ) που προέρχεται από το gjigjem = ακούω και έχει μείνει αθάνατο από την ατάκα ταινίας του ελληνικού κινηματογράφου: «η αλήθεια βρίσκεται στους sex pistols, γκέγκε;» (που μπορείτε να ακούσετε στο παρακάτω λινκ): http://www.youtube.com/watch?v=tw8yhxf5CLs
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
38. Σωστός!
31-34. Κι ἐγὼ τὸ ἀναρωτήθηκα
Νέο Kid Στο Block said
Και στην Κύπρο «κοπελούι» πληθ.: κοπελούθκια , οπότε κι εδώ μάλλον χλωμό το αλβανικό.
Τάσος Αράπης said
πρατσαλίζω: »βατεύω ή βάζω τον τράγο να συνευρεθεί με τα θήλεα με σκοπό την αναπαραγωγή». Την περίοδο του πρατσαλίσματος οι τροφές που δίνονται στα ζωντανά είναι εμπλουτισμένες με αλάτι προς υποβοήθηση του sport. Η πληροφορία από τον πατέρα μου.
Το ζουλάπι ή ζλαπ’ είναι το αγρίμι: ασβός , αλεπού, νυφίτσα, ακόμα και λύκος. Μεταφορικά, ο πονηρός, ο τετραπέρατος, ο πολυμήχανος.
Νέο Kid Στο Block said
Σύμφωνα με μια Στατιστική, το 67% των Στατιστικών που εμφανίζονται στο Ιντερνετ (και αλλούθ..ε)είναι φτιαγμένες στο ποδάρι και το 85% των δισσύλαβων ελληνικών επιθέτων είναι αρβανίτικα. 🙂
munich said
για το 9. καλέσα, μήπως γι αυτό επέλεξαν το «καλέση» για την Νταινέρυς Ταργκάριαν στο Γκ.ο.θ.; επειδή είναι ξανθιά-πλατινέ;
🙂
(ναι
Παναγιώτης Πούτος said
Τα τόπια δεξιά. Βρας!
Βρας, αλβανιστί φωτιά: Μπολιβάρ!
Ξεκίνησα με τους στίχους από τον Μπολιβάρ του Εγγονόπουλου, επειδή καταγράφουν ένα αρβανίτικο παράγγελμα, το «βρας» αντί του «πυρ». Βέβαια «βρας» σημαίνει «σκότωσε» κι όχι «πυρ». Στο πολεμικό ναυτικό, το οποίο -από την εποχή του ’21- είχε πολλούς Αρβανίτες, κατά τον 19ο αιώνα χρησιμοποιούσαν την αρβανίτικη ή μεγάλο μέρος αρβανίτικου λεξιλογίου. Ο βαυαρικής καταγωγής Θεόδωρος Ράινχολντ (Rheinholdt), αρχίατρος του στόλου, εξέδωσε ένα γλωσσάρι του στόλου στο οποίο καταγράφονται πολλές αρβανίτικες λέξεις. Το ποίημα Μπολιβάρ -σχεδόν έναν αιώνα μετά- επιβεβαιώνει κάποια επιβίωση.
IN said
Σχετικά με το πρατσαλίζω, στη Δυτική Μακεδονία υπάρχει το ρήμα «μπουρτζαλίζω» = καψαλίζω, καίω στη φωτιά (παράδειγμα, προς σερβιτόρο σε ταβέρνα: «Φέρι μας λίγου ψουμί μπουρτζαλτζμένου» δηλ. αυτό το ψημμένο στα κάρβουνα ψωμί που φέρνουν σε διάφορες ταβέρνες, ενίοτε με λάδι και αλάτι από πάνω). Δεν ξέρω αν πρόκειται για το ίδιο ρήμα, εγώ πάντα πίστευα ότι είναι ηχοπαράγωγο.
LandS said
6 Για τη δεύτερη έννοια του κόκα / κόκες, μήπως έχει να κάνει με την ελληνική κόκκος;
47. Πολύ ταιριαστό το «βρας» σαν πολεμικό παράγγελμα. Όχι όπως στα σύγχρονα κινηματογραφικά έργα που ακούς fire βλέπεις, στους υπότιτλους, «πυρ» και στην οθόνη βέλη ή ακόντια.
Anasto said
Ναι, το «μούτι» ήξερα κι εγώ @41. Μήπως είναι άλλης προέλευσης τελικά;
spyroszer said
Για την κοπέλα το ‘χω και εγώ απορία με την ετυμολόγηση του ΛΚΝ: Από πότε χρονολογούνται τα αλβανικά δάνεια στα ελληνικά; Γιατί την κοπέλα την έχει ο Μέρσιος, που φαντάζομαι θα ανάγεται στην βυζαντινή εποχή.
Δύτης των νιπτήρων said
Α, αυτό με την κοπέλα αξίζει να το ψάξουμε όντως!
51 Όντως: http://books.google.gr/books?id=g0qwozGD3ucC&dq=Meursius&hl=el&pg=PA267#v=onepage&q&f=false όπου βρίσκουμε και τον κόπελο = νόθο γιο.
Παναγιώτης Πούτος said
#50, το λεξικό Μπαμπινιώτη δίνει αλβανική προέλευση. Γνωρίζω ότι είναι η ίδια λέξη τόσο στην Αρβανίτικη όσο και στην επίσημη Αλβανική. Oı Τούρκοι το λένε bok, οι Σέρβοι говно, οι Βούλγαροι лайна, δεν μπορώ να φανταστώ κάποια άλλη προέλευση. Στα αρβανίτικα υπάρχει και η έκφραση «μουτ με κεπ» (σκατό με κρεμμύδι) που νομίζω ότι είναι αντίστοιχη της ΝΕ «σκατά με φράουλες» (δείτε: http://www.slang.gr/lemma/show/mouti_me_kep_12294 ).
Να συμπληρώσω και την βρισιά «χάνα μούνου» που είναι πολύ γνωστή ακόμα και σήμερα σε περιοχές με Αρβανίτες. Την καταγράφει και το slang.gr:
http://www.slang.gr/lemma/show/xana_mounou_5245/
Αγγελος said
(1) To «αλβανικό prevoz = πορθμείο, πέρασμα» μάλλον για σλάβικο μου ακούγεται (ρωσ. перевоз = μεταφορά φορτίου, перевозить = διαπορθμεύω, με καταφανή ετυμολογία). Αλλά αν αρχίσουμε με τα αρβανίτικα τοπωνύμια, δεν θα έχουμε τελειωμό, έστω και μόνο σε ακτίνα 100 χιλιομέτρων από την Αθήνα!
cronopiusa said
η λέξη πάστρα;
την ξέρω σαν καθαριότητα, μία Αλβανίδα συνάδελφος έλεγε παστιρντί
Δεν ξαναπαίζω ζάρια πια, ούτε ραμί και πάστρα
παστρικιά http://www.slang.gr/lemma/show/pastrikia_7362:%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CE%AC
Γιάννης Παπαχατζάκης said
Γομάρι. Στα Αρβανίτικα αλλά και στα Αλβανικά γκομάρ σημαίνει γαιδούρι. Και ίσως το αγκονάρι;
Μαρία Αγγελίδου said
Η λέξη «μούτι» (που χρησιμοποιούμε πολύ αλλά μόνο στην έκφραση «φάε μούτι») είναι αλβανική και σημαίνει «σκατά».
aerosol said
Έχω απορία για το 9: Θυμάμαι το δημοτικό (ή μάλλον δημοτικοφανές) που λέει
«Μου κλέψανε την κάλεσα, την στέρφα προβατίνα,
πού’χε τη χάντρα τη χρυσή, πού’χε την κρατητήρα»
Ο τόνος είναι στην προπαραλήγουσα. Άλλος τύπος ή αλλοίωση για να ταιριάζει στο μέτρο;
#6: Ξέρω κι εγώ τις κόκες με την έννοια των σπόρων. Συγκεκριμένα το ξέρω με το υποκοριστικό κοκόσες (ή κοκόσιες) και κοκοσούλες. Στην προφορά του χωριού ακούγεται «κουκόσις». Έχω ακούσει και παλιό παιδικό δίστιχο:
Στην ποδίτσα μ’ κοκοσούλες
στο χεράκι μ’ δεκαρούλες
βασίλης said
Μήπως και το «γομάρι»;
Aleka kappa said
πρατσαλιζει, στα Γιάννενα έλεγαν το πιτσιλάει
Elpida said
Μόλις μίλησα με ενα φίλο μου από την Αλβανία και δεν αναγνωρίζει ούτε τις μισές λέξεις. Δεν ξέρω γιατι.
Αγγελος said
(59) Το γομάρι φαντάζομαι πως βγαίνει από το ‘γόμος’, φόρτωμα (πρβ. ‘γόμωση’). Να συνεπέδρασε και το σημιτικό χαμόρ; — Η μεγάλη απορία όλων των ετυμολόγων είναι από πού διάβολο προέρχεται ο ‘γάιδαρος’!
sarant said
Eυχαριστώ πολύ για τα νεότερα και να με συμπαθάτε που έλειπα τόσες ώρες!
29: Την τσίπα το ΛΚΝ τη δίνει σλάβικη
35: Ο λαφαζάνης εγώ ξέρω πως είναι τούρκικο δάνειο και στην Κύπρο το χρησιμοποιούν πολύ. (βλέπω ότι με πρόλαβαν κάτοικοι Κύπρου και δύτες)
36: Σωστά, η Καλογρέζα και οι άλλες.
41: Παναγιώτη και οι τρεις προσθήκες σου (μούτι, γκέγκε, άστε ντούε-α) έπρεπε να είναι στον κατάλογο. Το μούτι δεν το έχει το ετυμολογικό του Μπάμπι., τουλάχιστον όχι στον πίνακα των λέξεων αλβανικής προέλευσης.
55: Η πάστρα του τραγουδιθού είναι είδος παιχνιδιού με χαρτιά
56-59: Το γομάρι είναι ελληνικό (γόμος, φορτίο)
58: κοκόσιες είναι τα καρύδια στην Ήπειρο, τα λέει ο Κοτζιούλας.
Για την κοπέλα χρειάζεται ψάξιμο και ειδικό άρθρο ίσως. Αλλά ο Μέρσιος είναι επί τουρκοκρατίας, όχι;
sarant said
62: Για τον γάιδαρο, ο Καραποτόσογλου έχει γράψει μελέτη 100+ σελίδων. Είναι στα υπόψη να την παρουσιάσω.
SophiaE said
Ζήτημα αν ξέρω καμια δεκαπενταριά λέξεις από τη λίστα.
Απορία: αφού οι Αρβανίτες είναι πολλοί σητ νότια Ελλάδα, για΄τι δεν έχουμε πιο πολλές αρβανίτικες λέξεις;
SN said
Αμαρούσιον=Χαμαρούσιον= τρώμε σταφύλια (χάμ’ ρούςς)
Μαρούσι=παίρνουμε σταφύλια (μάρ ρούςς). Δηλαδή πήγαμε στο τόπο αυτό και φάγαμε ή πήραμε σταφύλια. Άλλωστε είναι γνωστό ότι στο Μαρούσι ήταν παλιά αμπελώνες!
Κάτσιασε=μίκρυνε, έγινε ρικνό,μάζεψε. Από τη λέξη: κατσί=μικρό γατάκι.
spyroszer said
63. Για τον Μέρσιο το είπα επειδή κάπου το είχε αναφέρει ο Δύτης, ότι λημματογραφεί βυζαντινές λέξεις.
Ναι η κοπέλα χρειάζεται ψάξιμο και περιμένουμε και άρθρο. Πάντως, έτσι για αρχή, ο Κριαράς έχει πολλές αναφορές στη βυζαντινή γραμματεία, και θεωρεί πιθ. προέλευση το ιταλ. coppella.
http://www.greek-language.gr/greekLang/medieval_greek/em_kriaras/scanned_new/index.html?start=0&id=56&lq=273&show=1
sarant said
65: Η απορία είναι εύλογη, αλλά μάλλον δεν είχαν επαφές.
66: Μα τι λέτε; Και η αρχαία Αμαρυσία από πού είναι;
Dimitrios Raptakis said
Νίκο, κι η μαγούλα (δηλ. ο λόφος) πρέπει να είναι αλβανική.
Ευαγγελία Βιταλιώτη said
κόκκινο από το «κουκ»- κατ’ επέκταση, Ερυθραί ή Κρυεκούκι
gmallos said
Το «τσουνί» τι σημαίνει; Γιατί στη Μυτιλήνη χρησιμοποιείται η λέξη «τσ’νι» για το κοτσάνι, να το πω; μίσχο να πω; (κι απ’ ότι βλέπω κι ο Μπαμπ. και το ΛΚΝ το ίδιο λένε). Αλλά αρβανίτικα να έφτασαν μέχρι εκεί; Δύσκολο το βλέπω. Στα λεξικά πάντως υποθέτουν από το «*κυνίον» = σκυλάκι. Ούτε αυτό μου κολλάει (το ΛΚΝ πιθανολογεί και τα αλβανικά).
Yannis said
58. Μόλις μου λύσατε μια απορία (προέλευση ενός επωνύμου). Ευχαριστώ!
sarant said
69: Με βάση το τοπωνύμιο ναι, αλλά το ΛΚΝ την έχει στις σλάβικες.
Yannis said
Αλβανοί και Κρήτη: Πρέπει να είχαν εγκατασταθεί αρκετοί αλβανοί. Το χωριό Καλέσα αναφέρεται ήδη στην απογραφή του Π. Κατροφύλακα (16ος αιώνας). Και στα χρόνια της Αιγυπτιοκρατίας μεταφέρθηκαν χιλιάδες Αλβανοί μισθοφόροι.
Παναγιώτης Πούτος said
Νίκο, είναι στην έκδοση του 2002 (ανατύπωση Οκτωβρίου 2004) του ΛΝΕΓ. Τώρα έχω μπροστά μου την έκδοση του 1998 (ανατύπωση Ιουλίου 1998) και δεν την έχει.
@#55 Η πάστρα είναι ελληνικής προέλευσης λέξη, την οποία πήραν στα αρβανίτικα (pastruan, καταγράφει ο Ράινχολντ τη λέξη με τη σημασία «τίμιος») και στα αλβανικά (pastroj = καθαρίζω).
@#56, #59 το γομάρι σημαίνει γάιδαρος στα αλβανικά, αλλά έχει ελληνική προέλευση σύμφωνα με το λεξικό Τριανταφυλλίδη: [μσν. γομάρι(ν) < ελνστ. γομάριον `φορτίο ζώου΄ υποκορ. του αρχ. γόμος `φορτίο΄]
@#66: Έχετε βρει σε κάποιο έντυπο αυτήν την παρετυμολογία; Θα με ενδιέφερε να βρω βιβλιογραφική αναφορά.
@#71 Σύμφωνα με το λεξικό του Ράινχολντ, tsunne είναι "penis puellorum impuberum", δηλαδή το πέος των ανήλικων αγοριών (αν και τα ερμηνεύματα είναι στην ελληνική, εδώ ο Ράινχολντ απο αιδημοσύνη προτιμά τη λατινική).
Το επιβεβαιώνω και εγώ με την γνώση αρβανίτικων που έχω, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Ράινχολντ το γράφει με δύο ν. Φωνολογικά -απ' όσο έχω ακούσει- δε δικαιολογείται.
Επειδή η ανάρτηση ήταν μια αφορμή για να ψάξω για το λεξικό του Ράινχολντ, παραθέτω το λινκ όπου έχει αναρτηθεί:
http://books.google.gr/books?id=ZVZKAAAAcAAJ&hl=el&pg=PA66#v=onepage&q&f=false
(Κι επειδή είδα ότι ο Ράινχολντ βάζει το πουπέκι [=γαλακτομπούρεκο], να προσθέσω και μερικά αρβανίτικα φαγητά που ξερω: πλατέτσι, μουσούντα, ντόντιλιες/γκόγκλιες, πιταστές, κουλιάτσι, λιακρόρι.)
Λίτσα Μπούκα said
Καλησπέρα. «Καλικούτσα» πηγαίναμε πάντα στο χωριό, όταν κουραζόμασταν παιδάκια, απλούστερα το λέγαμε «γκούτσα.» (Συνήθως εγώ κουβαλούσα τη μικρότερη αδερφή μου 🙂 )
«Σιούτα» με την έννοια που λέτε, έχω ακούσει τη λέξη στο χωριό της Ηπείρου απ’ όπου κατάγομαι – παρεμπιπτόντως, οι περισσότερες λέξεις εμένα μου είναι γνωστές, παρότι δεν είμαι και τόσο μεγάλη σε ηλικία (νομίζω, δηλαδή).
«Φλετουρώ» αλλά και «φουρτουλάω,» επίσης τα έχω ακουστά, το δεύτερο μάλιστα έχει βρει για πάντα θέση στη μνήμη μου χάρη σε ένα ανεκδοτολογικό περιστατικό που αφηγείται η μαμά μου.
Για το «πρατσαρίζω,» να ρωτήσω τους μεγαλύτερους και να επανέλθω, άμα θέτε.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Στο βιβλίο Κ. Οικονόμου, Η αλβανική γλωσσική επίδραση στα ηπειρωτικά ιδιώματα, Ιωάννινα 1997, περιλαμβάνονται 183 αλβανικά δάνεια. Από αυτά, παραθέτω 55 τα οποία έχω ακούσει ο ίδιος να χρησιμοποιούνται και σήμερα:
βάκρα = κατηγορία προβάτου περιγραφή των κατηγοριών εδώ https://sarantakos.wordpress.com/2013/05/28/7kalokairia-35/#comment-174130)
βέτα = περιφρονητική προσφώνηση
βλιόρα = οι φτωχές λαϊκές μάζες
γκίζα = είδος μυζήθρας
γκορτσιά = αγριοαχλαδιά
ζάντζα = ιδιοτροπία
ζιάκα = σακί από χοντρό υλικό
κάλισα = κατηγορία προβάτου
καστραβέτσι = αγγούρι
κρούτα = προβατίνα ή γίδα με κέρατα
κοτσέκι = δημόσια αποθήκη όπου αποθηκεύεται η δεκάτη των προϊόντων
κούτσι = σκυλί
λάκκα = ξέφωτο, μη δασωμένο μέρος / πεδιάδα
λιαγκρίζω = λαμπυρίζω
λιλίτσες = σπόροι της φροξυλιάς
μανουσάκι = μενεξές
μαρμάγκα = δηλητηριώδης αράχνη
μπαλίκας = παρδαλό σκυλί
μπάλα = μέτωπο/πλευρά τοίχου
μπαραμπάρα = κοντά-κοντά
μπάτζιος = τυροκομείο
μπλέτσι = η γύμνια και επίθετο μπλέτσος/, -ας (ο γυμνός)
μπ(λ)ατσαριά ή μπατσάρα = πίτα με καλαμποκίσιο αλεύρι, χωρίς φύλλα
μπούτσκα = κατηγορία προβάτου (βλ. τη συζήτηση εδώ https://sarantakos.wordpress.com/2013/05/28/7kalokairia-35/#comment-173874)
μπουκουβάλα = είδος γλυκίσματος με βάση ψωμί
μπίθας = ο κώλος / ο πάτος
ντε(τε)κόρδε = πέθανε, έμεινε στον τόπο
ντομοσντό = εξάπαντος, οπωσδήποτε, εκών-άκων
ντόσα = βρισιά προς γυναίκα, αρχικά η γουρούνα
ντούσκος = είδος βελανδιάς
ρόμπολο = είδος ξύλου
σιάρα = μεγάλο πριόνι με δύο λαβές, τη χειρίζονται οι σιαριτζήδες
σκαπετάω = πετάω / φεύγω / περνάω ποτάμι ή κορυφογραμμή
σκάρπα = θάμνος κατάλληλος για προσάναμμα
σκέμπι = βράχος (μόνο στη φράση «το ‘χει σκέμπι το κεφάλι»)
σκόπι = μακρύ ίσιο ξύλο, μπαστούνι / το ξύλο που δίνουμε και τρώμε / πολύ μεθυσμένος
σκούπρο = σκουπίδι / και ως βρισιά
σκουρτίτσα = λαχνός
σκρούμπιάζω = ξεραίνομαι
σπέλα = βράχος (μόνο στη φράση «το ‘χει σπέλα το κεφάλι»)
στούφος = πωρόλιθος
τζιόρας = μτφ κουτός, ανόητος (αρχική σημασία ξύλο απελέκητο, καυσόξυλο)
τσάφ = πάχνη
τσάφκα = φλυτζάνι τσαγιού
τσαούλι = σαγόνι / πολυλογάς, φωνακλάς
τσίκα = σπίθα / λίγο
τσίτα, τσιτώνω = τέντωμα, τεντώνω (αρχική σημασία στα αλβ. χορταίνω, γεμίζω).
τσίτα = πολύ λεπτή βελόνα για πλέξιμο
τσιτώνω και τσιτάω = καρφώνω, χώνω κάτι κάπου
τσουκανάω = ευνουχίζω / χτυπάω
τσο(υ)κάνι = σφυρί για ευνουχισμό
τσόκι = σφυρί του χτίστη / ο ηλίθιος, ανεπίδεκτος μαθήσεως
τσόκος = η πούτσα (τουτέστιν χυδαία λέξη για το πέος)
τσότσος = μικρός
τσότσου = λίγο (επίρρημα)
physicist said
#77. — Άψογος, Γρηγόρη, μου θύμισες εκφράσεις και λέξεις που χρησιμοποιούσαν οι Ηπειρώτες γονείς. Σκόρπιες παρατηρήσεις, αργότερα μπορεί να θυμηθώ κι άλλα.
— Η μάνα μου έλεγε για τον ξεροκέφαλο άνθρωπο «αυτός είναι σκεπετάρι», δηλ. Αλβανός εκτός κι αν παρετυμολογώ.
— Μπάτζιος είναι όχι ασυνήθιστο επώνυμο σε χωριά των Ιωαννίνων.
— «Στραβοτσάγουλο» αποκαλούσαν οι γονείς μου τον Σπ. Μαρκεζίνη.
Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος said
Το τσοκάνι δεν είναι το μεγάλο κουδούνι, που κρεμάμε στα πρόβατα;
Όταν έλεγα στον πατέρα μου ότι θα βάλω σκουλαρίκι, μου απαντούσε «δεν βάζεις και τσοκάνι άμα θες!».
Οπότε, τα αφτιά μου έμειναν άθικτα.
leonicos said
αλητάμπουρας [μόνο το δεύτερο μισό, βέβαια< bërë = κάνω]
Οι καταλήξεις σε -ιζα (< isë, ας το πούμε ‘γενική’) είναι ένδειξη αλβανικής
γούβα (;)
ζαμάρα [φλογέρα] δεν την έχω ξανακούσει
ζουλάπι κοινό δάνειο, ελληνικής από τη βυζαντινή εποχή απ’ ευθείας από τ’ αραβικά και της αλβανικής μέσω της τουρκικής.
καρούτα [ξύλινη σκάφη, ποτίστρα• από τις Λέξεις που χάνονται. Σλαβική απώτερη προέλευση, αλλά εμείς την πήραμε από τα αλβανικά]. Και ως τοπωνύμια Καρούτες (Ν. Φωκίδος).
κοπέλα, κοπέλι (;) αμφιβάλλω• η πρώτη εκδοχή του Μπαμπ. απίθανη• συντάσσομαι με τη δεύτερη.
μάγκας (ν’ αφαιρεθεί το ερωτηματικό) manga στρατιωτικό σώμα = buluk. Μετά από τη διάλυση των στρ. σωμάτων γίνονταν ληστές ή κάτι παρόμοιο. Ανάλογη σημασιολογική εξέλιξη με τη λέξη αγύρτης, μπαταξής, κουρμπέτι κ.α. Αγείρτης /αγύρτης (από επίδραση του αγυά) αρχικώς περιπλανώμενοι ιερείς της Μεγάλης Μητρός (Κυβέλης) που συνέλεγαν εράνους για τους ναούς της. Οικειοποιούνταν τις προσόδους και κατέληξαν στη σημερινή σημασία. Μπαταξής < bektashi , η κυρίαρχη ταρίκα σουφιγίμ στην Αλβανία, δέχονταν τότε και χριστιανούς (αυτό έφαγε τονΟδυσσέα Ανδρούτσο). Κουρμπέτι, η ιερή αποδημία = μοναχισμός δια της οδοιπορίας (Ισλάμ).
besë πίστη, pabesë απιστία, κοινωνικής και όχι θρησκευτικής υφής, όπως χρησιμοποιείται σήμερα. Η θρησκευτική πίστη είναι fe που αποδίδεται σήμερα ως ‘θρησκεία’
μπουλούκι [τουρκικής αρχής, αλλά κατά το ΛΚΝ το πήραμε μέσω αλβανικών] Μάλλον το ΛΚΝ δεν έχει δίκιο. Από τ’ αλβανικά πήραμε το ‘μάγκα’. Δεν υπάρχει λόγος να πάρουμε δυο συνώνυμα
μπουσουλάω από το βενετσ. bussolla
πλιάκος [ο γέρος, ο παλιός -ηπειρώτικο, αλλά από εκεί δεν ετυμολογείται και η Πλάκα] Να φύγει το ερωτηματικό
τσίφτης γεράκι / ζευγάρι
φλετουρώ [πεταρίζω, από τις Λέξεις που χάνονται] Γιατί χάνεται;
Στα άλλα συμφωνώ, αν και σε μερικά αμφιβάλλω
Δημήτρης said
Η κυρά μου που είναι της παραμεθορίου είπε να προσθέσω τα:
λιάσα = πόρτα
μάτσι = γατί
τσερέπι/τσιρέπι = κάλτσα
Επίσης λέει πως τσούνι λένε το παιδί (με τόνο στην παραλήγουσα). Φυσικά όσον αφορά τοπονύμια οι περιπτώσεις είναι πολύ περισσότερες. Αν θυμηθούμε περισσότερες επανερχόμαστε!
Δημήτρης said
Τοπωνύμια, να με σχωρνάτε!
Vivi said
Αν και είμαι από Θεσσαλία( Τρίκαλα και Καρδίτσα) και όχι από την Ηπειρο , τη λέξη πρατσαλίζω την χρησιμοποιούσαμε παλιά όταν καψαλίζαμε κάτι στην φωτιά. Πρατσάλα-ες επίσης λέμε το ψωμί που το φρυγανίζουμε στην φωτιά.
sarant said
Ευχαριστώ πολύ για τα νεότερα!
77: Γρηγόρη πολύ ωραίο. Τη ζάντζα εγώ είχα σκεφτεί μήπως είναι από το ιταλ. usanza. Από ποιαν αλβανική λέξη τη δίνει το δικό σου;
Θα έλυσε κι ο Γς την απορία του για τη λ. τσόκος.
Nikolas said
Εγώ μένω στη Μεταμόρφωση, πρώην Κουκουβάουνες, όπου οι ντόπιοι είναι αρβανίτες. Εμένα η καταγωγή μου είναι απ’την Αλβανία, αν κι έχω έρθει σε πολύ μικρή ηλικία στην Ελλάδα, και δεν την κατέχω καλά την αλβανική γλώσσα. Πάντως πολλοί αρβανίτες, δεν είναι περήφανοι για την καταγωγή τους, με την έννοια ότι πολλοί πιστεύουν ότι τα αρβανίτικα είναι αρχαία ελληνική διάλεκτος! Βέβαια αυτή είναι μεγάλη συζήτηση.
Μερικά επώνυμα που έχω παρατηρήσει στην περιοχή, αρβανίτικης προέλευσης: Μπάρδης (λευκός), Λάτσης (λάσπη), Κούκης (κόκκινος), Τσούνης (παιδί), Γκιώκας, Βόγλης (μικρός), Γκινοσάτη, Ζώτος (ζοτ-ι θεός), Τσάμης, Βλάμης κλπ.
Chrismos said
11, Alexis
Το Πρετεντέρ κατά πάσα πιθανότητα είναι γαλλοελληνικής προέλευσης.
Από το prêt που σημαίνει έτοιμος και το έντερο.
Αυτός που είναι έτοιμος να θέσει τα έντερά μας σε λειτουργία.
spyroszer said
Γρηγόρη υπάρχει και αλβανική εκδοχή για το τσιτώνω; Είχα ακούσει για ελληνική προέλευση, από τη σήτα ή το τιταίνω, ή τουρκική.
Λεώνικε, το ζουλάπι το μεσν., που είναι απ’ την αραβική λεξη, είχε άλλη σημασία, φαρμακευτικό παρασκεύασμα. Το ζουλάπι το αλβ. είναι άγριο ζώο.
Πέπε said
Να ρωτήσω. Πώς την ορίζουμε την «αλβανική προέλευση»; Να είναι λέξεις αλβανικής αρχής που η ελληνική τις δανείστηκε από οπουδήποτε (από την αλβανική πρώτο χέρι αλλά και από άλλες γλώσσες δεύτερο χέρι) ή το αντίστροφο, να είναι λέξεις οποιασδήποτε αρχής που η ελληνική τις δανείστηκε από την αλβανική έστω κι αν εκεί ήταν ήδη δάνειες;
Την απορία μού τη γέννησε η λέξη (τ)ζαμάρα, που μου φαινόταν πιθανό να μην εμπίπτει σε καμία από τις δύο περιπτώσεις. Στα ελληνικά σημαίνει ένα είδος λαϊκής φλογέρας (ή ίσως, κατά τόπους, να σημαίνει και διαφορετικά είδη, όπως συμβαίνει συχνά με τα όργανα και γενικώς με τα προϊόντα του υλικού λαϊκού πολιτισμού). Ιδιαίτερης σημασίας όργανο είναι η τζαμάρα στους Σαρακατσάνους. Στην Αλβανία υπάρχει το zumare, ένα ποιμενικό λαϊκό πνευστό που απέχει αρκετά από τη φλογέρα και ως εμφάνιση και ως ήχος. Zamr στη Β. Αφρική και κατεξοχήν στο Μαρόκο είναι ένα άλλο πνευστό, πλησιέστερο προς το αλβανικό zumare (χωρίς να ταυτίζεται) παρά στη φλογέρα. Στην Ιορδανία το ίδιο αυτό όργανο, το τελευταίο, λέγεται zamr mujwiz.
Από άλλη πηγή βρίσκω την ίδια ιστορία με παραλλαγές όμως στα ονόματα:
The term «dzamara» is not Greek, but is most likely derived from the Arabic «zamara,» meaning to blow or play. Today the north African zumara is a small double clarinet, with two parallel lengths of cane, found in some places with cow-horns for bells. The Albanian zumare is the same kind of instrument. Al Faruqi 1981 tells us that «In earlier times, the term was used for a single piped instrument similar to a shepherd’s pipe.» What is the connection between North Africa and the Balkans? One possible answer: In Ottoman times many Moslem subjects, especially Albanians, traveled to North Africa to serve in armies under the Turkish Sultan or local rulers such as Mehmet Ali. It is possible they brought the instruments and/or the name back to the Balkans.
Να λοιπόν που πράγματι ο ως άνω συγγραφέας συνηγορεί υπέρ της αλβανικής μεν άμεσης προέλευσης, εξωαλβανικής δε (αραβικής) απώτερης προέλευσης της ελληνικής λέξης. Βέβαια, άμοιρος ων και της αραβικής γλώσσας με τις πολλές διαλέκτους της και της αλβανικής, δεν μπορώ να κρίνω γιατί το αραβικό παραδίδεται και ως zamr και ως zumara. Αν ισχύει το πρώτο και όχι το δεύτερο, είναι παράδοξο πώς η συλλαβή ζα- της αραβικής λέξης, αφού άλλαξε στα αλβανικά σε ζου-, στα ελληνικά ξανάγινε ζα-. Αν ισχύει το δεύτερο ή και τα δύο, τότε το πρόβλημα είναι μικρότερο: το αραβικό ζου- διατηρήθηκε και στα αλβανικά, και μόνο στα ελληνικά άλλαξε σε (τ)ζα- (που και πάλι είναι κάπως ασυνήθιστο: τα αλβανικά φωνήεντα γενικά μεταφέρονται στα ελληνικά χωρίς σημαντικές αλλοιώσεις). Γενικά είμαι πάντα επιφυλακτικός ως προς τη μορφή με την οποία παραδίδονται λέξεις της αραβικής γλώσσας σε δυτικές πηγές, ιδίως σε ό,τι αφορά τα φωνήεντα. Το αλβανικό zumare, για το οποίο και οι δύο πηγές συμφωνούν, το έχω διασταυρώσει και από τρίτη, ένα δίσκο όπου άκουσα και τον ήχο του -και γενικά τα αλβανικά δεν είναι εξωτική γλώσσα.
Τέλος πάντων, θέλω να πω: μην αποκλείουμε και το ενδεχόμενο να είναι μία από τις λέξεις που, όποια κι αν είναι η αρχή τους, απαντούν διάχυτες σε όλες τις γλώσσες που με τον άλφα ή βήτα τρόπο συνδέονται με το ισλάμ (επειδή μιλιούνται είτε από μουσουλμανικούς λαούς είτε από λαούς που πέρασαν τουρκοκρατία ή αραβοκρατία). Από τον κόσμο των μουσικών οργάνων υπάρχουν πολλά και συναρπαστικά τέτοια παραδείγματα.
(Δε νομίζω ότι είναι υψίστης σημασίας να δώσω παραπομπές. Αν κανείς θέλει, ευχαρίστως.)
sarant said
85: Ευχαριστώ πολύ! Γκιόκας τι σημαίνει;
79: Έχει και τις δύο σημασίες. Αρχικά πρέπει να ήταν το σφυρί, μετά το γλωσσίδι της κουδούνας και μετά η ίδια η κουδούνα.
IN said
77, 78 Εγώ ξέρω ότι μπάτζιος είναι είδος τυριού (τουλάχιστον από εκεί που είμαι εγώ, αυτό είναι. «Μπάτζιους στου τσιμπίδι» παλιά λιχουδιά όταν όλα τα σπίτια είχαν τζάκι) όχι τυροκομείο, αλλά μπορεί να είναι και τα δύο.
Τσόκος ή τσιόκος λέγανε (λένε;) στη Σιάτιστα Ν. Κοζάνης ξύλινο σφυρί που κρατούσαν τα παιδιά στα κάλαντα για να χτυπάνε τις πόρτες των σπιτιών όπου πήγαιναν, για να τους ανοίξουν να τα πούνε. Δεν έχω υπόψη μου να σημαίνει κάτι άλλο, πιο πονηρό, ας πούμε. Το ξέρω και ως επώνυμο, αλλά δεν ξέρω αν είναι ντόπιο (είχα ακουστά ένα δάσκαλο που λεγόταν έτσι, αλλά δεν ξέρω αν ήταν από την περιοχή ή από αλλού).
IN said
88, και προηγούμενο. Στην Κοζάνη υπάρχει συνοικία «Τζαμάρα». Δεν ξέρω από πού προέρχεται το όνομα.
Nikolas said
γκιόκσι είναι το στέρνο, συνήθως τα επίθετα με γκ είναι αρβανίτικης πρεόλευσης, Γκίνης (Gjini), Γκέκας (Gjeka) κλπ. Επίσης, δεν σας είχα πει περαστικά. Έστω και αργά λοιπόν, σιδερένιος!!!
JustAnotherGoneOff said
Να ρωτήσω κι εγώ, το Μέξας πόσο αρβανίτικο είναι και τι μπορεί να σημαίνει;
Με το κοπέλι ανοίγετε πολύ μεγάλο θέμα και μπερδεμένο, θα περιμένω να δω τι θα πει ο Νικοκύρης.
Νέο Kid Στο Block said
Το Σκιπερία, που αν δεν κάνω λάθος είναι το όνομα της Αλβανίας στα Αλβανικά,πόθεν ετυμολογείται; Το Αλβανία;
Αρκεσινεύς said
Στην Αμοργό χρησιμοποιούμε μόνο τις γνωστές πανελλήνια λέξεις: Εμείς δε γνωρίσαμε Αλβανίτες.
αλητάμπουρας
αμπάριζα
βλάμης σπάνια
γκιόνης
γούβα
ζουλάπι σπανιότατα
καλαμπόκι
καρούτα καρούτθα ξύλινο παραλληλεπίπεδο με έξοδο μπροστά που κλείνει με περάτη, στο οποίο έσβηναν τον
ασβέστη
κόκα κόκχα την ιταλικής προέλευσης,όχι την αλβανική. Μόνο οι γεωργοί μεγάλης ηλικίας.
κοκορέτσι
κοπέλα
κουλαντρίζω
λάπα
λουλούδι
λούμπα
λούτσα
μάγκας
μάλε βράσε
μαρκαλίζω σπάνια
μαρμάγκα
μπάκα σπάνια
μπαμπέσης
μπέσα
μπομπότα
μπουλούκι
μπουσουλάω οι νεότεροι
πλιάτσικο
σβέρκος
τάτσι μίτσι κότσι
τρίλιζα
τσίφτης
τσουνί
φάρα
φέρμελη
φλογέρα
sarant said
88: Δεν διάβασες προσεχτικά το άρθρο 🙂 αλλιώς δεν θα ρωτούσες. Θεωρώ εκείνες που πήραμε από τα αλβανικά, ανεξάρτητα αν έχουν άλλη απώτερη προέλευση.
Δύτης των νιπτήρων said
63, 67 Ναι, είχα μιλήσει για τον Μέρσιο για τα περί ρεμπέτας. Τον 16ο αιώνα γράφει, αλλά λημματογραφεί κείμενα της βυζαντινής περιόδου (μεταξύ των οποίων και φράγκικα, βέβαια, αν θυμάμαι καλά). Τον αντιγράφει ο περίφημος (και ίσως υπερεκτιμημένος) Δυκάγγιος.
Yannis said
94: Υποθέτω ότι οι Αλβανοί θεωρούν σωστή την εκδοχή του αετού από το παρακάτω
http://en.wikipedia.org/wiki/Skipetar
Νέο Kid Στο Block said
Στο παλιό άρθρο του Νικοκύρη για «το μουσαντένιο μούσι» είχα ποστάρει το πιο κάτω:
«Στα Αλβανικά υπάρχουν 27 διαφορετικές λέξεις για τα διάφορα είδη και υποείδη μύστακος (mustaqe) και τις διαβαθμίσεις/καταστάσεις ξυρίσματος ή αξυρισιάς.
Μερικά είναι: madh πυκνό μουστάκι (βούρτσα)
holl λεπτό μουστάκι
varur τσιγκελωτό προς τα κάτω μουστάκι
Kacadre τσιγκελωτό προς τα πάνω μουστάκι
posht σαν το varur περίπου
dirs ur νεαρό μουστάκι (εφηβικό)
rruar Γεωργίτσης (να είσαι με ξυρισμένο το μουστάκι)
Και 27 λέξεις για φρύδια: vetullkalem, vetullvrenjtur, vetullhequr, vetullrrept, vetullgajtan (καραμανλήδικα) κλπ. »
H πηγή μου ήταν ένα εγγλέζικο βιβλιαράκι κάποιου δημοσιογράφου που περιέχει αξιοσημείωτα γλωσσικά από όλον τον κόσμο (που δεν μπορεσα να ανακαλύψω στην ακόμη σκόρπια ντάνα ,λόγω μετακόμισης) κι ως εκ τούτου αμφιλεγόμενη. 🙂
Ίσως ο φίλος Νικόλας να μπορούσε να επιβεβαιώσει ή διαψεύσει τα παραπάνω. 🙂
sarant said
93: Θα περιμένεις κάμποσο, θέλει ψάξιμο.
Αρκεσινεύς said
77. σκάρπα στην Αμοργό η αντηρίδα, υποστήριγμα σε τοίχο
leonicos said
Επίσης… γκεσέμι, ή τσοκάνι, το κουδούνι που φοράει το κριάρι- μπροστάρης
λαχτάρα = τρεμούλα, μεσαιωνική με λέξη, αλλά παραδόξως η μόνη που πέρασε στ’ αλβανικά, ενώ περίσσευε στα ελληνικά. Πιθανότατα η διάβαση ήταν αντίστροφη
Γς said
Ζήτω!
επανήλθαν τα
«Πρόσφατα σχόλια»
της WordPress
Γς said
Καλογρέζα,η καλόγρια, γραία και τέτοια και θυμήθηκα το γυφτάκι (κοριτσάκι) που ήθελε σώνει και καλά να αγοράσω τα λουλούδια που μας πρόσφερε σε μια ταβέρνα. Και για να το αποφύγω της λέω:
-Μα τι λες; να πάρω λουλούδια στη [τάχα μου] γυναίκα μου;
Με κοιτάζει, την κοιτάζει:
-Ντεν είναι γκινέκα σου!
-Γιατί;
-Είσαι πολύ γριός!
athinaika said
1. # 102 και το ίδιο το κράρι – οδηγός
2. εκδοχές γνωστών ονομάτων: γκίκας, τάτσης, γκούμας, κίτσος, μήτσος, γκίνης κλπ
3. το κάλι κούτσα, ο πατέρας μας το ήξερε -κι έτσι το μάθμε και μεις- κάλι κάλι
athinaika said
Υπογραφή που ξέχασα στο προηγούμενο: Δημήτρης Φύσσας
leonicos said
@85 Νικόλα μου, είμαι κι εγώ δηλωμένος παλιός κουκουβανιώτης. Πήγα μερικές τάξεις του δημοτικού στο πρώτο σχολείο που υπήρχε τότε, στην οδό Γκινοσάτη, όπου κι έμενα λίγο πιο κάτω, σ’ ένα υπέροχο σπίτι που το πήρε ο λοξός δρόμος από το βενζινάδικο απ’ όπου αρχίζει η Τατοϊου (Διασταύρωση), και σήμερα έχουν απομείνει μερικά πεύκα.
Πρόσθεσε στα ονόματα που παραθέτης τα Τσεβάς και Δέδες, όπου dede ο πνευματικός καθοδηγητής της ταρίκα των Μπεκτασί. ‘Ολοι οι Καψαλέοι είναι Δέδε. Επίσης υπάρχει και το Βέρδης (παραφθορά του Μπαρδής) καθώς και το Βρεττός (βασιλιάς). Ενδιαφέρον είχαν επίσηςκαι τα παρατσούκλια, Ρουμπουλάτος, Ρούλιας, κ.α Υπάρχει επίσης και Μπάλτας.
Τον πατέρα Γκινοσάτη, τον γιατρό, τον είχα γνωρίσει πολύ μικρός. Ο δρόμος ονομάστυηκε από τον γιό του, επίσξς γιατρό, που πέθανε νέος
tasos said
Στην Αιτ/νια το παιδί που δεν κόβει τα νύχια του θα φλετρήξ’
Γς said
107 @ Λεώ
>Ο δρόμος ονομάστυηκε από τον γιό του, επίσξς γιατρό, που πέθανε νέος
Α, πέθανε; Κι εγώ φοβήθηκα ότι τον σκότωνες
>ονομάστυηκε
>επίσξς
Αρκεσινεύς said
τσούνα η σιδερένια καμπυλωτή άκρη του αδραχτιού (αργάτθι στ’ αμοργιανά).
τσουνεύρι κομμάτι πανιού με το οποίο έδεναν πάνω από το γόνατο το πίσω πόδι κατσικιού απομονώνοντας κάποιο νεύρο και έτσι να μην μπορεί να σαλτάρει το κατσίκιπάνω από τον τοίχο.
physicist said
#94. — Το Αλβανία έχει κάτι να κάνει με το alba (ξημέρωμα) και με το άσπρο χρώμα και με την Αλβιόνα αν και δεν αποκλείεται να τα έχω κάνει σαλάτα στο μυαλό μου.
physicist said
Γιαγιά ηπειρώτισσα προσπαθώντας να πειθαρχήσει τον εγγονό της τον Γιώργο απ’ την Αθήνα, που επισκέπτεται το χωριό κατά τη διάρκεια διακοπών:
Γιαγιά: Έλα μέσα, Γιώργο!
Γιώργος: (…)
Γιαγιά: Έλα να φας λέω, Γιώργο!
Γιώργος: (…)
Γιαγιά: Τι καν΄ς αυτού; Μη τ΄ς κότες, Γιώργο!
Γιώργος: (…)
Γιαγιά: Έλα μέσα ωρέ διάολε, Γιώργο!
Γιώργος: (…)
Γιαγιά: Να μου ιδείς τον τσόκο, Γιώργο!
Τάσος Αράπης said
Να προσθέσω και την τουρκικής προέλευσης λέξη τεκές (κυριολεκτικά: ασκητικό κέντρο των μυστικιστών/αιρετικών σούφι), η οποία διαδόθηκε κυρίως μέσω των πολυάριθμων αλβανών μπετακτσήδων. Ο Αλή πασάς ο Τεπενενλής ήταν μπετακτσής.
sarant said
Eυχαριστώ για τα νεότερα!
107: Ο Τσεβάς δεν είναι ο Παρασκευάς; Γιατί η Τσέβω/Τσεβή είναι η Παρασκευή.
Alexis said
#49: Οι κόκες=σπόρια, ναι μάλλον από το ελληνικό κόκκος πρέπει να ‘ναι, το ‘χω σκεφτεί κι εγώ.
#58, 63: Ναι ο Κοτζιούλας λέει τα καρύδια κοκόσες, κι έτσι πράγματι λέγονται στην Ήπειρο, όμως αλλού λένε κοκόσες και άλλα είδη ξηρών καρπών π.χ. τα αμύγδαλα, αλλά και τους σπόρους γενικότερα
#77: Γρηγόρη πολύ καλή δουλειά, περιττό να σου πω ότι πολλές από αυτές λέγονται και σε άλλες περιοχές εκτός της Ηπείρου. Το τυροκομείο π.χ. αλλού λέγεται μπατζαριό.
#86: Αστειεύεσαι φαντάζομαι 🙂
Alexis said
#108: Χα, χα, δεν το ‘χω ακούσει έτσι (θα φλετρήξ’) αλλά «θα πετάξει» , άρα ουσιαστικά μιλάμε για την ίδια φράση!
τουρκόσπορος said
Περί κουλαντρίζω ο λόγος. Τα αρβανίτικά μου είναι λίγο σκουριασμένα, αλλά τα τουρκικά μοιάζουν πολύ πιθανότερη προέλευση. Το ρήμα kullandırmak, που σημαίνει βάζω κάτι σε χρήση, κάνω κάποιον να χρησιμοποιήσει (από το kullanmak, χρησιμοποιώ + επίθημα dır που σχηματίζει αυτή την υπερ-ενεργητική διάθεση της τουρκικής) φαίνεται πολύ πιο κοντινό. Αντίστοιχο παράδειγμα στα ελληνικά το σιχτιρίζω.
Γς said
115 τελος:
Δεν αστειεύεται.
>Αυτός που είναι έτοιμος να θέσει τα έντερά μας σε λειτουργία.
Μόνο που αντί του prêt βάλε περδ-ομαι (που θέτει τα έντερά μας σε λειτουργία)
sarant said
117: Όπως γράφω και στην αρχή, ο πίνακας έχει λέξεις που ήρθαν στα ελληνικά από τα αλβανικά, άσχετο αν η απώτερη προέλευσή τους είναι από άλλη γλώσσα. Για το κουλαντρίζω, ο Μπαμπινιώτης λέει ότι ανάγεται στο τουρκικό που λες, αλλά ότι στα ελληνικά ήρθε μέσω αλβανικών.
Χρήστος said
Να δώσω και γω τα δύο σέντσια μου:
#90 μπάτζιος οι γονείς μου (κοντά στη Φιλιππιάδα) λένε πως είναι ο τυροκόμος και μπατζαριό το τυροκομείο (και όχι το τυρί)
#6 ο προπάππος μου έλεγε πως όταν πήγε τις γίδες στον τράγο αυτός πήρε φόρα και … «απανωθιό τ’ς σιούτας πριτσαλίστκε κι η γκόρμπα» – μαζί με τη γίδα χωρίς κέρατα ο τράγος πριτσάλισε και τη μαύρη 🙂
ar said
Εμείς στη Δρόπολη Αργυροκάστρου καλέσι λέγαμε το άσπρο πρόβατο που είχε μαύρες βούλες στο πρόσωπο.
Τσόκο ή τσούκα λέγαμε το ανδρικό μόριο. Αντιθέτως στους Αγίους Σαράντα αυτή η λέξη δε σημαίνει τίποτα, Υπάρχει και χωριό με το όνομα Τσούκα. Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση είναι το γεγονός πως κάποιες αλβανικές λέξεις ή εκφράσεις της χρησιμοποιούσαν και στα παραμεθόρια χωριά των Γιαννίνων. Για παράδειγμα την έκφραση «do mos do» που έχει τη χρήση της λέξης οπωσδήποτε (αυτολεξή σημαίνει θες δε θες) τη χρησιμοποιούν και στα Κτίσματα Πογωνίου.
Το καλαμπόκι στα αλβανικά λέγεται misri.
Θα σας πρότεινα κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον να επισκευτείτε την περιοχή μας διότι πιστεύω θα εντοπίζατε διάφορα ενδιαφέροντα στοιχεία στην ομιλία κυρίως των ηλικιωμένων ανθρώπων. Οι σημερινοί υπερήλικες έχουν μια ιδιαιτερότητα που δε θα τη βρείτε στους νεότερους. Γνωρίζουν από ελάχιστα εώς καθόλου αλβανικά και δεν έχουν ζήσει ποτέ στην Ελλάδα. Θα ειναι σαν να μεταφέρεστε στα μυθιστορήματα του Σωτήρη Δημητρίου.
sarant said
120: Πάντως κι εγώ έχω ακούσει ένα είδος τυρί να το λένε μπάτζο ή μπάτζιο. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο.
121: Τον Δημητρίου θα τον δω την άλλη Τετάρτη (30 του μήνα) που έχω την παρουσίαση του βιβλίου μου. Το misri που λες είναι προφανώς από το Μισίρι, την Αίγυπτο, όπως εμείς λέμε αραβόσιτος/αραποσίτι.
spyroszer said
Νικοκυρη ο Μπαμπ. στην τελευτ. εκδοση του ετυμ λ. αλλαξε γνωμη για το μαλε βρασε. Δεχεται αρβαν. προελευση, απο φρ. e malle vrasje, μεγαλη αναστατωση.
sarant said
123: Σπύρο σ’ ευχαριστώ. δεν το ήξερα -μάς διαβάζει ίσως 🙂
agapanthos said
122. Το μπατζαριό πάντως, με την έννοια τυροκομείο, το χρησιμοποιεί ο Κοτζιούλας στη μετάφραση των Αθλίων του Ουγκώ.
Επίσης έχω την υποψία ότι κάπου έχω δει τον τσόκο (ή τζιόκο) να ετυμολογείται από τα ιταλικά, αλλά δε θυμάμαι λεπτομέρειες.
Gpoint said
Λοιπόν, έχουμε και λέμε :
# 76 γιατί όχι Μπούκα Λίτσα ;
# 77 μανουσάκι δεν είναι ο μενεξές αλλά κρινάκιιον αγροτικόν και εύοσμον και μετά σκιαδίου εξ ανθέων
nikiplos said
Από τα αρβανίτικα του παππού μου κάποια ελάχιστα που θυμάμαι…
βάρι = τάφος
Λέζα, Λεζές = λαδιά (και με τη μετεφορική σημασία), λεκές
Μπούζας = χειλάς
Μπούσιος, Μπούσης = ο αδελφός, σύντροφος
Μπάτσης, Μπάτσος = φύλακας, μπάστακας, σκύλος
μπάρδης: λευκός = Κατσιμπάρδης λευκό κατσίκι…
μπούκουρας = όμορφος
μπούρας= γενναίος
μπόχα= σκόνη
για το Κοκας: Υπάρχει και το κούκι για το κεφάλι: Κριεκούκι, κόκκινο κεφάλι…
κριεζής = κεφάλας
η @70 έκανε λάθος σχετικά με την ετοιμολόγηση του Κριεκούκι… σημαίνει κόκκινο κεφάλι, αλλά το κούκι είναι το κόκκινο
ρένεσης = ψεύτης
σκεμπές: κοιλιά
τσάλης = κουτσός
το -ιζα -ζα από τα αρβανίτικα ένδειξη τοποθεσίας με την σημασία του μικρός. Δηλαδή πχ Καμάρι (διάσελο) καμάριζα (το μικρό καμάρι)
αντίστοιχα: αμυγδαλέζα, μαγουλέζα, βάρκιζα κλπ…
από τα ονόματα στ’ αρβανίτικα εκδοχές ελληνικών ονομάτων:
Λέκκας, από το Αλέξανδρος
Κόλιας, ή Κόλας, ή Κόλια, ή Κόλα σήμερα στ’ αλβανικά: Ο Νικόλαος
Λέτσιος: Αξέξιος
Μπούσης, Μπούσιος: Χαράλαμπος (αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη αρβανίτικο)
Νάκος = Ιωάννης
Νάστος – Αναστάσιος
Ντάφλος – Τριαντάφυλλος
Σούλης = ψηλός
Σούλι, το χωριό σε ψηλό υψόμετρο
Σιόζος, Σόζος = Θεόδωρος
Φίλιος = Φίλιππος
για τα ονόματα κρατάω επιφύλαξη για κάποια αν είναι αρβανίτικα μόνο ή γενικά ελληνικά…
Trampoukos said
Χαίρετε κ. Σαραντάκο,
Έχω τις επιφυλάξεις μου για δύο λέξεις:
γούβα: Ήδη αναφέρεται στα «Στερεομετρικά» του Ήρωνα από την Αλεξάνδρεια το επίθετο γουβικός. Αντιγράφω από το TLG: «Κολυμβήθρας και φρέατος και γουβικών ανοιγμάτων και τοίχων και λίθων και πηλών και δοκών» κλπ. Το Liddell & Scott θεωρεί το γουβικός ως παράλληλο τύπο του κυβικός, αλλά πιστεύω ότι στο κείμενο μπορεί να του αποδοθεί η σημασία του βαθουλώματος.
λουλούδι: Ο τύπος υπάρχει και σε μεσαιωνικά κείμενα, π.χ. στον Διγενή απαντά ως λιλούδι (Κριαράς). Επίσης, εκτείνεται σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής, ακόμη και σε περιοχές όπου δεν υπήρχε το αλβανικό στοιχείο (σε νησιωτικά ιδιώματα του ΝΑ Αιγαίου -Ρόδος, Κως, Αστυπάλαια, Καστελόριζο κλπ- και την Κύπρο ο τύπος διαθέτει και διπλό λλ: λουλλούδιν).
Παλιοσειρά said
Είναι βέβαιο ότι η διαδρομή της φέρμελης σταματάει στην Αλβανία; Είδα παρόμοια παραδοσιακή φορεσιά, σε μουσείο στην Τυνησία, να την μεταγραμματίζουν στο λατινικό αλφάβητο ως f’rmla.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
Δηλαδη η Κοκα (κεφάλι) Κόλα (Μπλένταρ παλιός Αλβανός ποδοσφαιριστής) είναι Αλβανική;
Μαρία said
122
ΜπάτΣο Νάουσας, μοιάζει με το κεφαλοτύρι.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Συγγνώμη που απαντώ έτσι, αλλά σήμερα έλειπα από τον υπολογιστή.
#84
Ευχαριστώ. Η ζάντζα από την αλβανική xanxë που σημαίνει το ελάττωμα, το βίτσιο, η κακή συνήθεια με παραπομπή στο λεξικό του Γκίνη και του Buchholz.
#87
Για το τσιτώνω: cit μετβ. ρήμα σημαίνει χορταίνω και citem αμτβ. το ίδιο.
#89
Γκιόκας ο Γιώργος.
#99
Θυμήθηκα κάτι. Στο Χρονικό των Ιωαννίνων, όταν οι Αλβανοί επιτίθενται στο Κάστρο, φωνάζουν την ιαχή ρούα ρούα, δηλαδή κόψτε! Μετά ο Σέρβος Δεσπότης Θωμάς τους έκοψε κομμάτια και τα κρέμασε από τα τείχη να φαίνονται (ψυχολογικός πόλεμος). Στο τέλος, έχτισε και μια εκκλησία και στην επιγραφή ονόμασε τον εαυτό του Αλβανιτοκτόνο (sic)!
#115
Ευχαριστώ, αλλά εγώ μόνο αντιγραφή έκανα. 🙂 Το μπατζαριό χρησιμοποιείται ισότιμα, αλλά η κατάληξη είναι ελληνική, άρα δεν είναι αλβανικό δάνειο. Γενικά, η λέξη (μπάτζιος) απαντάται και στις άλλες βαλκανικές γλώσσες, αλλά φωνολογικοί λόγοι κάνουν πιθανότερη την προέλευση από τα αλβανικά.
#127
Δηλαδή είναι λέξεις των Αρβανιτών; Γιατί δεν μου φαίνονται για δάνεια στην ελληνική.
#passim
Κάποιες αλβανικές καταλήξεις τοπωνυμίων:
-an = περιεκτική και αργότερα αυξητική
-as = εθνικών
-ati = εθνικών και οικογενειακών
-(e)ll = περιεκτική
-esi = περιεκτική
-ën = περιεκτική
-ës = δηλωτική επαγγέλματος ή ιδιότητας
-icë = υποκοριστική (από την αντίστοιχη σλαβική)
-inë = τοπωνυμική
-ishtë και ishta = περιεκτική
-shtë = επιθετική
-(t)or = περιεκτική
-(u)ll = περιεκτική
-zë και za = υποκοριστική
Yannis said
Πολύ ενδιαφέροντα τα όσα διαβάζω. Μια ανάλυση των επωνύμων θα δείξει πόσο «καθαρή» είναι η φυλή μας. Ισως θα έπρεπε να αναλάβει ο Νικοκύρης μια τέτοια προσπάθεια σε θεματικές ενότητες.
130: Κρίε είαι το κεφάλι (και το κεφάλαιο, αν δεν κάνω λάθος).
Κόκα Κόλα (=ο σπόρος του Νικόλα) 🙂
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Το σιούτος, το οποίο απαντάται σε όλες τις βαλκανικές γλώσσες, διαδόθηκε σε αυτές από τα αρομούνικα, ίσως και τα σλαβικά. Η ετυμολογία είναι μάλλον λατινική, από τη μετοχή exsutus (του ρήματος exsuo) που σημαίνει αυτός που έχει απαλλαγεί.
#44
Για το πρατσαλίζω και πρατσαλάω.
Με τη σημασία καψαλίζω αλλά και πετάω σπίθες, προέρχεται από το αλβανικό përcëlloj (τσουρουφλίζω καψαλίζω) με απόδοση του ë με a και μετάθεση του r.
Το άλλο, με τη σημασία του κάνουν έρωτα τα γίδια 🙂 είναι σλαβικής αρχής.
#45
Αυτό με τα δισύλλαβα επώνυμα δεν ισχύει.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#133
Το τι ετυμολογία έχει το κάθε επώνυμο, δυστυχώς, δεν μπορεί να μας δείξει πόσο «καθαροί» είμαστε, γιατί οι συνθήκες ονοματοθεσίας έχουν τόση ποικιλία και είναι τόσο άγνωστες που κάθε προσπάθεια μπορεί να έχει την κατάληξη που θέλει ο εκάστοτε ερευνητής (ή «ερευνητής»). Για να είστε εντάξει και χωρίς άγχος, ξεκινήστε από το δεδομένο ότι η φυλή μας είναι ακάθαρτη, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για σας… 🙂
sarant said
128: Δεκτές οι επιφυλάξεις, και τα λεξικά έχουν άλλωστε!
127: Ευχαριστώ!
134 και πριν: Γρηγόρη ευχαριστώ πολύ, αλλά γιατί είναι λάθος ότι πολλά αρβανίτικα επίθετα είναι δισύλλαβα και πολλά δισύλλαβα [εξαιρουμένων όσων ανάγονται σε βαφτιστικά ονόματα] είναι αρβανίτικα;
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Αυτό που εννοούσα ότι είναι λάθος είναι το ότι θεωρούνται συλλήβδην τα δισύλλαβα επώνυμα αλβανικά (ή αρβανίτικα).
Από την άλλη δεν κρατιέμαι να σου γράψω ότι πολλά δισύλλαβα είναι ελληνικά και πολλά ελληνικά είναι δισύλλαβα! 🙂
sarant said
Nαι, αλλά δεν είναι και πολύ περίεργο τα επώνυμα Ελλήνων να είναι ελληνικά 🙂
Yannis said
136: Να διευκρινήσω ότι δεν έχω κανένα άγχος 🙂
Αλλά σκεφτείτε το άγχος που θα αποκτήσουν οι υπερέλληνες όταν καταλάβουν ότι τα ονοματά τους ή τα επώνυμα είναι, εκτός από ελληνικά, τούρκικα, αρβανίτικα, σλαβικά, ιταλικά, εβραϊκά (π.χ. Μιχαλολιάκος 🙂 ).
[Θυμάμαι την περίπτωση ενός νεαρού ανθυπολοχαγού πριν από 20 χρόνια που μου μιλούσε για την «καθαρότητα» των Ελλήνων. Αλλαξε κουβέντα, όταν παρατήρησα ότι το επώνυμό του είναι αλβανικό.]
Για να λέτε όμως ότι η ετυμολογία των επωνύμων δε οδηγεί σε συμπεράσματα, σας πιστεύω.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#139
Δεν είπα ότι δεν μπορεί να οδηγήσει σε συμπεράσματα, και μη με πιστεύετε τόσο εύκολα… 🙂
Σοβαρά τώρα, υπάρχουν δημογραφικές μελέτες στις οποίες έχει γίνει χρήση του στοιχείου της ετυμολογίας, ίσως όχι πάντα με απόλυτη επιτυχία. Όταν όμως έχουμε περιοδικές καταγραφές πληθυσμού με τα επώνυμά τους και δούμε πώς, σε βάθος χρόνου, αυτά αλλάζουν, τότε κάπου μπορούμε να καταλήξουμε, ιδίως αν διαθέτουμε μεγάλο αριθμό περιπτώσεων.
Πάντως τα συμπεράσματα που θα στηρίζονταν αποκλειστικά στα ονόματα, θα ήταν πολύ αβέβαια.
Να φέρω ένα παράδειγμα. Το 16ο αιώνα ο γνωστότερος ζωγράφος ήταν ο μοναχός Θεοφάνης, από την Κρήτη. Η οικογένειά του είχε καταφύγει εκεί από την Πελοπόννησο μια γενιά πρωτύτερα. Αυτός υπέγραφε με το επώνυμο Στρελίτζας τουπίκλην (=αποκαλούμενος) Μπαθάς. Το μεν Στρελίτζας έχει σλαβική αρχή (είναι ο τοξότης), το δε Μπαθάς αλβανική (είναι αυτός που έχει κουκιά, ή τρώει πολλά κουκιά κλπ). Τι μας λέει αυτή η ετυμολογία για τον ίδιο το Θεοφάνη τον Κρητικό; Ήταν μήπως Σλάβος; Αλβανός, αφού καταγόταν και από την Πελοπόννησο; Στο τέλος είναι ματαιοπονία και μένει μόνο η ευχαρίστηση του να γνωρίζεις τι σημαίνει κάποιο όνομα, ή και το δικό σου.
Yannis said
141: Προφανώς, δεν εννοούσα ότι μόνο από τα ονόματα θα βγάλει κάποιος συμπέρασμα. Αν στάθηκα σ’ αυτά, είναι γιατί κάποιοι δέχονται να τα φέρουν ενώ προσπαθούν να καθαρίσουν τη γλώσσα μας (ή τις πόλεις μας) από τα «μιάσματα¨ των ξένων επιρροών.
Ευχαριστώ για το κατατοπιστικό παράδειγμα και τις προηγούμενες αναρτήσεις σας.
Μαρία said
135 κλπ
Άλλωστε κάποιοι Αρβανίτες δεν έχουν αρβανίτικα επώνυμα. Μιας φίλης μου π.χ. είναι ιταλογενές.
Σκυλος της ΒαλιαΚάλντας said
Το λέσι (πτώμα και η μυρωδιά του πτώματος, η αποφορά) το βάλαμε;
sarant said
143: Ναι, αλλά στο ΛΚΝ λέσιν ότι το λέσι είναι τούρκικο 🙂
Γιάννης Παπαϊωάννου said
Γουβα=είναι τρύπα στο χωμάτινο έδαφος, Ανοίγω μια γουβα για να βάλω ενα δεντρο για να θάψω κάτι. Αυτό που λέμε ο λάκος
Ζουλάπι Μικρο άγριο ζώο η έντομο Χρησιμοποιείται και για το άτακτο παιδί
μαρκαλίζω = σημαίνει την σύζευξή στα ζώα συνήθως τα οικόσιτα πχ: Ο τράγος μαρκαλεψε τις γίδες.
τσουνί = αυτό που προεξέχει η κρεμεται
Ηρακλής said
Πάντως αν εξαιρέσει κανείς τα επώνυμα και τα τοπωνύμια, (που όμως απαντώνται κυρίως στην Αττικοβοιωτία) μού έκανε εντύπωση η ελάχιστη επίδραση της αλβανικής γλώσσας στα ελληνικά. Από τις λέξεις που αναφέρετε ζήτημα να έχω ακούσει τις μισές.
Προσθέτω αλβανικά επώνυμα, από τον Τριανταφυλλίδη: Βότσης- Μπότσαρης (βαρέλι), Κριεζής (κεφάλι), Ζώτος (κύριος), Ρέπουλης (λαγός), Λιούμης (ποτάμι, αλλά και καλότυχος), Μπίρης (γιος), Μπούκουρας (όμορφος, ξέρω μια Αλβανίδα που την λένε Μπουκουρία), Πάλλας- Πάλλης (σπαθί), Πράπας (ανάποδος, κακός), Σκουζές (άκαρπο δέντρο), Σκούρτης (κοντός ή ορτύκι), Τρίμης (παλικάρι), Τσώκος (αστράγαλος- σφυρί). Κι ο Γκιωνάκης, προφανώς.
Είχα κι έναν συμμαθητή στην Θήβα, στο Δημοτικό, τον Άγγελο Τσάλεζα, καλή του ώρα, θαυμάσιος άνθρωπος.
Νίκος Παναγιωτόπουλος από Πάτρα said
Από τις 50 λέξεις του πίνακα τις 37 τις ήξερα.
Ϊσως γιατί στην δυτική Αχαία κατοικούν πολλοί Αρβανίτες.
Τα χωριά αυτά τα λέμε αρβανιτοχώρια και τα επίθετά τους
είναι κυρίως δισύλλαβα.
Π.χ. Κούφης, Γκούμας, Γκίτσης κλπ.
Χαιρετσμούς σε όλους
Νίκος
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#140
Να είστε καλά.
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
147: 37/50, καθόλου άσχημα!
Strata Stratoula said
Πολύ ενδιαφέρον τό άρθρο σας αυτό, Κε Σαραντάκε, και πολύ διαφωτιστικά τά σχόλια τών επισκεπτών τού σαλονιού σας.
Επ’ αυτών όλων, εγώ, είμαι αναρμόδια να εμπλουτίσω τίς γνώσεις σας αφού στερούμαι τής σχετικής υποδομής και δεν σκαμπάζω απ’ αυτά…
Πάντως, ΚΑΙ στά χωριά τής Δυτικής Μάνης χρησιμοποιείται η έκφραση «καλικούτσα» (συχνά, μάλιστα, με τήν …»επιρρηματική» της μορφή «καλικούτσικα») και στήν χρήση της εναλλάσεται με τήν συνώνυμή της (επίσης …»επιρρηματικής» σημασίας) «μπορμπόλια». Αγνοώ ακόμα τήν προέλευση αμφοτέρων τών λέξεων αυτών, αλλά –όπως όλα τά παιδιά και όλοι οι γονείς σ’ εκείνα τά μέρη– από πολύ μικρή είχα μάθη τήν σημασία τους…!
Ο άντρας μου είναι Γάλλος. Είναι Νευροχειρουργός στό Νοσοκομείο τής γαλλικής μεγαλούπολης που βρίσκεται κοντά στό χωριό τής ΓαλλοΕλβετικής μεθορίου όπου κατοικούμε. Ο βοηθός του, Επιμελητής Νευροχειρουργός, στό Νοσοκομείο είναι Ρουμανικής καταγωγής όπως και η γυναίκα του. Με αυτούς κάνουμε συχνή παρέα και μάλιστα έχω μάθη αρκετές ρουμανικές λέξεις και εκφράσεις. Έχω εντυπωσιασθή από τό πόσες πολλές κοινές λέξεις έχει η καθομιλουμένη σύγχρονη ρουμανική με τήν νεοελληνική (και δεν αναφέρομαι στίς λατινογενούς προελεύσεως λέξεις τής ρουμανικής που πέρασαν από διαφόρους δρόμους και στά ελληνικά, ούτε στίς πολλές τουρκικές λέξεις που πέρασαν κατά τούς αιώνες τής Τουρκοκρατίας στίς χώρες τής Βαλκανικής, κι ούτε ακόμη στίς σλαβικές λέξεις…) και κάποτε θα σάς αναφέρω λεπτομέρειες. Ωστόσο, η λέξη «τσουράπ’» στά ρουμανικά μπορεί να είναι κατανοητή στούς έλληνες ως σημαίνουσα τήν …»περικνημίδα» (ή «κάλτσỨ), αλλά τό μεγάλο μπέρδεμα έρχεται όταν –αφού έχεις φορέσει τά …τσουράπια σου και συνεχίζεις τήν ολοκλήρωση τής υποδήσεώς σου– πας να βάλεις τά «παπούτσια» (=…παντούφλες! για τούς ρουμάνους) αντί για τίς «παντόφλες»(=..παπούτσια! για τούς ρουμάνους) σου…!!! Όσοι έλληνες φίλοι συν-σχολιαστές είναι βλαχόφωνοι ίσως γνωρίζουν κι άλλα παρόμοια ευτράπελα για τά ελληνικά (ή, αμοιβαίως, ΚΑΙ για τά ρουμανικά) αυτιά.
Τέλος, θά ‘θελα νά ‘ξερα εάν υπάρχουν άλλοι εδώ μέσα που βρίσκουνε –σαν κι εμένανε– κακόηχα τά αλβανιτοκατάληκτα ελληνικά τοπωνύμια (Καλογρέζα, Αμυγδαλέζα, Αγριλέζα, Βάρκιζα, κλπ) και θά επικροτούσαν τήν μελλοντικήν αντικατάστασή τους από περισσότερον …ελληνοπρεπείς ονομασίες (κατά τό παράδειγμα, λ.χ., τής …«Λούτσας» πού ‘γινε …»Άρτεμις», τού Μενιδιού, τού Λιοπεσιού, κοκ).
Akate said
΄
@127
Σχετικά με τις αλλοιώσεις των κυρίων ονομάτων στην Ηπειρωτική διάλεκτο στις σ.100-102,
του Ηπειρωτικού Γλωσσάριου του Αραβαντινού, Αθήνα 1909, στον λίκνο,
http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/0/f/7/metadata-01-0000535.tkl
Γς said
150 @ Strata Stratoula
>και δεν αναφέρομαι στίς λατινογενούς προελεύσεως λέξεις τής ρουμανικής
Αυτό τώρα τι το ήθελες αγαπητή;
Δημήτρης Φύσσας said
#150 Ακριβώς το αντίθετο, αφού ρωτάτε. Δεν επικροτώ. Οι λόγοι προφανείς.
Επιπλέον, δε θεωρώ καμιά λέξη κακόηχη.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#45, 134, 136, 137
Επανέρχομαι για τα δισύλλαβα. Στα Οικογενειακά-μας Ονόματα του Τριανταφυλλίδη, έχει ειδική αναφορά στο μάκρος και τα δισύλλαβα (σελ. 111), χωρίς ιδιαίτερη αναφορά στα αλβανικής προέλευσης. Στα ξενικά ονόματα (σελ. 67-81) παραθέτει τουρκικά, αλβανικά, σλαβικά και βλάχικα. Μια ανάγνωση και μόνο δείχνει ότι δισύλλαβα προέρχονται από όλες τις γλώσσες. Αποδελτίωσα λιγάκι και τα ελληνικά από το ευρετήριο και είδα ότι και ελληνικά υπάρχουν αρκετά (σε ποσοστό ίσως λιγότερο από ότι στις άλλες γλώσσες).
sarant said
Σωστά, δεν έχει αναφορά ο Τριανταφυλλίδης.
Sylvia said
Καλημέρα, έχω μια υποψία πως το ‘μαρκαλίζω’ χρησιμοποιείται από τον Ν. Πολίτη στη ‘Λαογραφία’. Για την ακρίβεια, χρησιμοποιείται στην αφήγηση. Θα το κοιτάξω και θα επανέλθω.
Earion said
Για τη ζάντζα (77) η σωστή απάντηση είναι αυτή του (84), ότι προέρχεται από το usanza. Τυπικές εκφράσεις σε συμβόλαια από τη Κεφαλονιά του 16ου αιώνα: «κατά τη ζάντζα και τα συνήθεια του τόπου», ή «κατά τη ζάντζα των γεωργών», ή «κατά τη ζάντζα των Βενετών».
Νέο Kid Στο Block (99) προφανώς εννοείς τον Adam Jacot de Boinod και το βιβλίο του I Never Knew There Was a Word for It. Δες εδώ και το απόσπασμα μιας συζήτησης που έγινε προ καιρού στη Λεξιλογία.
127, νόμιζα ότι βάρι (εξού και Βάρη) σημαίνει πηγάδι. Κάνω λάθος ή πηγάδι και τάφος είναι επεκτάσεις μιας αρχικής σημασίας του τύπου, π.χ., βαθιά τρύπα στο έδαφος;
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#157
Δεν αντιλέγω ότι η ζάντζα των Επτανήσων είναι από το ιταλικό usanza και πολύ πιθανό να είναι και η αλβανική από κει. Όμως, η σημασιολογική συνάφεια μεταξύ της αλβανικής και της ελληνικής λέξης, νομίζω, δείχνει το δανεισμό από εκεί.
Triant said
Ο ιδιοκτήτης του ψιλικατζήδικου της γειτονιάς μου που δηλώνει υπερήφανα Αλβανός και όχι Βορειοηπειρώτης μου είχε πεί μια φορά ότι τα δισύλλαβα Αλβανικά επώνυμα ανήκουν σε Βορειοηπειρώτες. Οι Αλβανοί-Αλβανοί (όπως χαρακτηριστικά λέει) έχουν μακρύτερα επώνυμα.
sarant said
159: Ο Μπλένταρ Κόλα όμως ήταν Αλβανός-Αλβανός, όπως και ο Εμβέρ Χότζα, ο Φάτος Νάνο… και άλλες χιλιάδες.
157: Ομολογώ ότι δεν ήξερα το επτανησιακό, σ’ ευχαριστώ!
nikiplos said
@157, τώρα που το ξανασκέφτομαι πρέπει να είναι συνώνυμο του «φρέαρ» και συνεκδοχικά του «λάκκος»… Μπήκε στον τάφο του… κι εμείς λέμε «μπήκε στο λάκκο του»…
Όσον αφορά τον Γκιόνη που λέχθηκε δεν ξέρω την ετυμολογία του… Ο παπούς μου αν κολέρ, έλεγε μερικές φορές: «θα μου κλ@seις το γκιόνι»… και σε εκδοχή πληθυντικού: «…τα γκιόνια»… Όμως δεν το έχουν οι σημερινοί Αλβανοί…
vperle said
Κάποιες από τις λέξεις αυτές τις χρησιμοποιούσαν οι παλιότεροι στο χωριό μου στην ανατολική πλευρά της Οσσας στη Λάρισα και κάποιες και σήμερα.
Κοκόσιες: λέγαν οι πιο παλιοί τα καρύδια
Και εμείς παίζαμε «τριώτα» και όχι τρίλιζα
Μπάτζιος: λέμε και τώρα το σκληρό αποβουτυρομένο τυρί που παρασκευάζουν και σήμερα νομίζω στη Σπηλιά Λάρισας
Τσερέπια η Τσουράπια : οι πλεκτές μάλλινες κάλτσες,
Πίπιζα η Πιπιγκάκι : μια μικρή σφυρίχτρα που κάναμε βγάζοντας τη φλούδα από νεαρά ,σχετικά ,βλαστάρια μουριάς η κουτσουπιάς.
( Σουσουγριά μ….γριά ,άνοιξε τον κ….. να βγει το πιπιγκάκι) λέγαμε μικροί στην προσπάθεια μας να βγάλουμε ανέπαφο το φλοιό και να κάνουμε το «πιπίγκι».
Σιούτος: ο χωρίς κέρατα και όχι μόνο για τον τράγο αλλά και σιούτα γίδα
Ανδρέας said
160. Ο Νάνο είναι μακεδόνας μου το έχει πει ξαδερφή του και μάλιστα μου περίγραψε πως κλείσαν τα σύνορα και οι οικογένειες χωρίστηκαν. Η κυρία αυτή ζει στην Θεσσαλονίκη και είναι ελληνίδα.
Μιχαλιός said
81, 150, 162: Το τσουράπι είναι περσοτουρκικό, σημιτικής αρχής.
http://www.nisanyansozluk.com/?k=%C3%A7orap
ΕΦΗ ΕΦΗ said
μπόλια (η) ; (το μαντήλι των κρητικών-και μπολίδι- αλλά και η «σκέπη» ή κνισάρι, το ξύγκι γύρω από τα σωθικά των ζώων που οι Κύπριοι κάνουν τις σεφταλιές και οι Βολιώτες τον τζιαροσαρμά αλλά στην Κρήτη τα γαρδούμια,τις γαρδούμπες αλλού κλπ
Altin said
To onoma mou einai Altin ( Çuni )pou sta ellinika einai (Tsounis), kai symenei neos, agori, yio. Einai para polla albanikes lekseis kai stin arxea glossa, as poume tin leksei OKEANOS, ollo o kosmos to kserei oti einai apo arxea ellenika, einai polli lathos epeidi sta ellenika den symeni tipota , sta albanika = ouk-ke-an, symenei DEN EXEIS AKRIOI, OI TELOS, kati polli megallo, kai stin kriti sta xoria lene rugia , gia to dromo , sta albanika einai rruga . OI ALBANOI KAI ELLINES EINAI OI PALIOTERES FILES TIS EVROPIS.
Ανδρέας said
Αλβανία στην αρχαιότητα συναντάται στα Γεωγραφικά του Στράβωνος και είναι το σημερινό Νταγκεστάν του Καυκάσου.
«ιαʹ Τὸ ἑνδέκατον ἄρχεται μὲν τῆς Ἀσίας͵ τοῦ Τανάιδος ἀπὸ τῶν ἀρκτικῶν μερῶν ἄνωθεν ἀρχομένου διαιρεῖν τὴν Εὐρώπην τῆς Ἀσίας. περιέχει δὲ τὸ βιβλίον καὶ τὰ παρακείμενα ἔθνη ταῖς ἀρχαῖς αὐτοῦ πρὸς τῆι ἀνατολῆι καὶ μεσημβρίαι͵ ἣ καὶ Ἀσία ἐστίν. ἔστι δὲ τῆιδε ἔθνη βάρβαρα τὰ τῶι βιβλίωι ἐγκείμενα ὅσα παροικεῖ τὸ Καυκάσιον ὄρος͵ ἐν οἷς Ἀμαζόνες τε καὶ Μασσαγέται͵ Σκύθαι καὶ Ἀλβανοὶ καὶ Ἴβηρες͵ Βακτριανοί͵ Κάσπιοι͵ Μῆδοι͵ Πέρσαι͵ Ἀρμενίαι δύο ἕως τῆς Μεσοποταμίας· ἔχει δὲ καὶ Τρωγλοδύτας καὶ Ἡνιόχους οὕτω λεγόμενα ἔθνη͵ καὶ Σκηπτούχους͵ Σοάνας͵ Ἀσσυρίους͵ Πολυφάγους͵ Ναβιανούς͵ Σιρακούς͵ Ταπύρους. ἐπεμνήσθη δὲ Ἰάσονος καὶ Μηδείας καὶ ὧν ἔκτισαν πόλεων· ἔτι δὲ Ξέρξου καὶ Μιθριδάτου καὶ Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλίππου.»
Επίσης έχουμε και την Άλβα Λόγγα όπου αργότερα χτίστηκε η Ρώμη κατά τον Κλαύδιο Πτολεμαίο.
Η σύγχρονη αλβανική γλώσσα στηρίχτηκε στην Τοσκική διάλεκτο. Τα αρβανίτικα που μιλάνε στην Ελλάδα είναι η παλιά γλώσσα της Αλβανίας ή αν θέλετε είναι το γλωσσικό υπόστρωμα όπου αναπτύχτηκαν τα σύγχρονα αλβανικά. Τόσκες είναι οι περισσότεροι Αλβανοί στην καταγωγή σήμερα. Έχουμε και τους Γκέκες οι οποίοι κατοικούν στην βόρεια Αλβανία μιλούν αλβανικά αλλά πιο βαριά. Η γκέκικη διάλεκτος επίσης είναι αυτή που μιλούν οι αλβανόφωνοι που ζουν εκτός Αλβανίας στο Κόσσοβο, Φυρομ κλπ Ευρωπαικές χώρες.
Υπάρχει και η αρβανίτικη ομιλία σε χωριά της Κάτω Ιταλίας η οποία είναι η ίδια γλώσσα με τα αρβανίτικα μου μιλάνε στην Ελλάδα.
Σε γενικές γραμμές είναι δύσκολη η συνεννόηση ελλήνων αρβανιτών με Γκέκες. Και μην ξεχνάμε άλλο Αλβανοί κι άλλο οι αλβανόφωνοι του βορρά (Κόσσοβο, Φυρομ κλπ) όπως άλλο οι αρβανίτες και άλλο οι Αλβανοί, αν και στην σημερινή Αλβανία ζουν πολλοί αυτοπροσδιοριζόμενοι ως Έλληνες. Γενικά για να καταλάβει ο αναγνώστης αν τραβήξει μια νοητή γραμμή απο τον Αυλώνα στα δυτικά, έως τις Πρέσπες στα ανατολικά, προς τον νότο ζει μεγάλος όγκος Ελλήνων οι οποίοι αποκλείστηκαν μετά το κλείσιμο των συνόρων απο τον Χότζα. Οι ιταλοί και οι γερμανοί είχαν συμφέροντα να μην προσαρτηθεί η Βόρεια Ήπειρος στην Ελλάδα για αυτό τον λόγο δεν εφαρμόστηκε απο πλευράς του Αλβανικού κράτους ποτέ η συνθήκη της Κέρκυρας του 1914.
Κάθοδο Αρβανιτών (κι όχι Αλβανιτών ή Αλβανών όπως πολλοί αρέσκοντε να αναφέρουν) είχαμε κατά τον 12ο-13ο αιώνα κατά δεκάδων χιλιάδων. Τους έφερναν οι Καταλανοί, Ενετοί κλπ μαζί τους κατα την διάρκεια της ενετοκρατίας για να δουλέψουν στα χωράφια και ως μισθοφόρους στρατιώτες με τις οικογένιες τους. Αργότερα μετά την πτώση της Κων/νούπολης αποτέλεσαν τα κύρια εκστρατευτικά μισθοφόρα στρατεύματα της δύσης υπό το όνομα stradioti η στρατιώται με επικεφαλείς γόνους της αριστοκρατίας των βυζαντινών οι οποίοι αναγνωρίστηκαν από όλους τους δυτικούς ηγεμόνες, μάλιστα κάποιοι από αυτούς απέκτησαν τίτλους όπως ο Μερκούριος Μπούα έγινε κόμης της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους στην Σουηβία.
Κατά την δική μου γνώμη τα αλβανικά είναι μίξη σλαυικών, ελληνικών, τουρκικών και αρωμανικών σε ένα ομηρικό υπόστρωμα.
silia said
«τσουνί» στην Θράκη , συγκεκριμένα στην Ξάνθη όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα , λέγαμε το μακρύ και λεπτό κοτσάνι κάποιων λουλουδιών .
Πχ κάποιον πολύ ψηλό και πολύ αδύνατο του βγάζαμε το παρατσούκλι «τσουνί» .
«γούβα» , λέγαμε την λακκούβα . Πχ. Αυτός ο δρόμος είναι γεμάτος γούβες με νερά .
Την λέξη «ζουλάπι» , την πρωτάκουσα στην Δ.Μακεδονία , συγκεκριμένα στην περιοχή Γρεβενών (όπου υπηρέτησα το Αγροτικό μου) το 1974 και εννοούσαν τα μικρά αγρίμια (νυφίτσες , κουνάβια , ποντίκια , αλεπούδες , αγριόσκυλα κλπ) . Πχ Να προσέχεις την γιατρίντσα μη της λάχει κανα ζουλάπι στη στράτα της και …σκιαχτεί .
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεοτερα!
Nikolas said
για τον Μπίστη δεν είπαμε (μπίστι στα αλβανικά είναι η ουρά), η ουρά της κεντροαριστεράς λοιπόν :-Ρ
Μιχαλιός said
κουλαντρίζω, (γ)κουρμπέτι, γκιόκσι, μπαταξής είναι κοινότατες τούρκικες λέξεις, δε βλέπω καμμία ανάγκη να ψάχνουμε αρβανίτικη ρίζα και μάλιστα σουφομπεκτασήδικη.
Η Πλάκα, τοπωνύμιο αρβανίτικο; Το λέει ο Μπίρης νομίζω, αλλά και τι μ’ αυτό; Λίγα τοπωνύμια στην Ελλάδα είναι πιο κοινά από το «Πλάκα»!
Λεώνικε (107), άλλο το «μπάρδ(ης)» (=άσπρος) και άλλο το «Βέρδ(ης)» (=χλωμός). Και το Βρεττός=βασιλιάς (!) από πού προκύπτει; Τέλος (και σπουδαιότερο), έχουμε όντως πληροφορίες για επιρροές Μπεκτασήδων στους Αρβανίτες της Αττικής; Έχει γραφτεί τίποτα σχετικό;
Βάρη=τάφος: Της Αττικής, αν δε λαθεύω, είναι χτισμένη πάνω σε αρχαίο νεκροταφείο.
Τριώτα: Εγώ την ήξερα «τριόδα».
sarant said
170: Αλήθεια; Ουρά; Ταιριαστό.
sarant said
Ο Βρεττός πρέπει να είναι Βρετός, δηλ. παιδί που το βρήκαν έκθετο.
Nikolas said
Ναι, ουρά. Και κουνιέται, μόλις της δώσεις κόκαλο, δηλαδή εξουσία!
ΕΦΗ ΕΦΗ said
Φλετουράει ή φλετουρίζει το φλετούρι ή φλετουράκι, το πεταλούδι (στην Αρκαδία)
ΛΑΜΠΡΟΣ said
160 – «Ο Μπλένταρ Κόλα ήταν Αλβανός», ακόμα είναι απ οσο ξέρω, όπως και ο Νίνης, η ο βοηθός μου ο Γκέτσι, που ο 15χρονος γιός του παίζει στον Φωστήρα, κι αν συνεχίσει έτσι, σε δυο τρία χρόνια, θα παραμιλάμε με τον παικταρά.
sarant said
Ναι, ακόμα είναι, εννοούσα ότι δεν ακούγεται πια 🙂
ΕΦΗ ΕΦΗ said
Είπατε ήδη:
μπάτζιος,ή και μπατζαριό, το τυροκομείο.
Θυμήθηκα τη μπατζίνα, μια πίτα από Καρδίτσα μεριά,Μου φαίνεται γαλατόπητα
Γς said
160:
>όπως και ο Εμβέρ Χότζα
που στα Αλβανικά γράφεται Hoxha!
Γς said
178:
>μια πίτα από Καρδίτσα μεριά,Μου φαίνεται γαλατόπητα
Γαλατόπιτα σε ποσότητα
(σ’ε la faim κι παρλ)
Εθνικόφρων said
Αξιότιμε κύριε Σαραντάκε Νικόλαε,
Απουσιάζων το τελευταίον πενθήμερον εις το στερούμενον Διαδικτύου ερημητήριόν μου, μόλις τώρα ηνάγνωσα τα τελευταία σας άρθρα και το παρόν. Επιτρέψατέ μοι 3 παρατηρήσεις:
1) Ο Δημήτρης Λιθοξόου όν μνημονεύητε ως αυθεντίαν εις το παρόν άρθρον σας, τι σχέσιν έχει με το κορυφαίον στέλεχος του «Ουρανίου Τόξου» Δημήτρην Λιθοξόον; ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Είναι εν και το αυτόν πρόσωπον
https://www.google.gr/search?q=%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82+%CE%BB%CE%B9%CE%B8%CE%BF%CE%BE%CF%8C%CE%BF%CF%85&rlz=1G1GGLQ_ELGR316&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=V6FiUqvKGce70QWMsoGQBA&ved=0CAkQ_AUoAQ&biw=1304&bih=640&dpr=1
http://www.inews.gr/135/ton-lithoxoou-ton-piran-chabari-kai-ton-krazoun-kai-oi-pomakoi-milame-gia-agrio-kraximo.htm
http://www.biblioasi.gr/product_info.php?products_id=86195
Ειλικρινώς, σας ομιλώ, κ. Σαραντάκε, ποσώς με απασχολεί αν υπάγη εις τον Διάβολον και ακόμη παραπέρα το βρωμερόν Ρωμέηκον. Αλλ’ εκπλήττομαι με υμάς: Δεν αντιλαμβάνεσθε ότι η μνεία σας εις τον έμμισθον υπάλληλον των Σκοπιανών Εθνικιστών, Δ. Λιθοξόου, κατεγράφη από τους παρακολουθούντας το (εξαίρετον, κατά τα άλλα) Ιστολόγιόν σας, συνεπώς θα χρησιμοποιηθή εναντίον σας όποτε χρειασθή, διά να πείσουν τους εχθρούς σας ότι είσθε Ανθέλλην; Ακόμη και ο κ. Τσίπρας θα διστάση να σάς διορίση εις το υφυπουργείον Παιδείας (ως ψιθυρίζεται επ’ εσχάτως) όταν πληροφορηθή ότι μνημονεύετε ως επιστημονικήν αυθεντίαν τον ΣλαβοΜακεδόνα εθνικιστήν Δ. Λιθοξόου.
2) Η συντριπτική πλειοψηφία των σχολιαστών του παρόντος άρθρου ταυτίζει τας εννοίας «Αρβανίτης» και «Αλβανός». Παραπέμπω όλους αυτούς τους κυρίους εις το εξαίρετον βιβλίον του μεγάλου αντιπάλου σας Σαράντου Καργάκου «Αλβανοί – Αρβανίτες – Έλληνες» διά να πληροφορηθώσι την αλήθειαν που είναι εντελώς αντίθετος με όσα νομίζουν
Επίσης, σάς εκλιπαρώ να καταβιβάσητε το λίαν πρόσφατον (2003) σύγγραμμα του Νίκου Στύλου, «Στοιχεία Προϊστορίας σε πανάρχαια Αρβανίτικα Κείμενα», με το οποίον αποδεικνύεται ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ ότι τα Αρβανίτικα είναι κατά 70% … Αρχαία Ελληνικά. Αναγνώσητε, απλώς, τον πρόλογον του Στύλου και θα αντιληφθήτε πολλά
Με την ευκαιρίαν, σάς ενημερώνω ότι το πρώτον Λεξικόν της Αλβανικής Γλώσσης εγράφη υπό του Έλληνος
Κωνσταντίνου Χριστοφορίδου («Λεξικόν της Αλβανικής Γλώσσης»)
και δύνασθε να το καταβιβάσητε ενθάδε διά το αρχείον σας, προτού το καταβιβάση το Scribd
Επίσης, αναγνώσατε το διαφωτιστικόν άρθρον του μεγάλου Αρβανιτολόγου, Κώστα Μπίρη, εις την «Νέαν Εστίαν» του 1955 και θα εντυπωσιασθήτε
Βεβαίως, το Διαδίκτυον γέμει και με την αντίθετον άποψιν, ότι δηλαδή οι Αρβανίται είναι 100% Αλβανοί
3) Περαίνων κ. Σαραντάκε, σάς ενημερώνω ότι εις το χθεσινόν (Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013) φύλλον της γεροντοκόρης «Εστίας» ο αριστεροεθνικιστής «φίλος» σας Σαράντος Καργάκος σάς «φωτογραφίζει» αποκαλώντας σας «νεκρό με αναστολή», διότι εις πρόσφατον ανάρτησίν σας απεφάνθητε ότι τα Αρχαία Ελληνικά είναι νεκρά γλώσσα. Αναγνώσατε την πρώτην παράγραφον του Καργακείου άρθρου εις την χθεσινήν «Εστίαν», πατών το κομβίον «οπισθόφυλλο» ΕΔΩ:
http://www.gazzetta.gr/newsstand/political/18-10-2013/estia
Και εις άλλα με υγείαν
ΕΘΝΙΚΟΦΡΩΝ Έλλην και ουχί Ρωμηός καρπαζοεισπράκτωρ
Μέγας Ευεργέτης του παρόντος Ιστολογίου (Βιβλιοθήκη Loeb, Λεξικόν Liddell-Scott κλπ.)
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#167
Εκτός των Γκέγκικων και των Τόσκικων, στη νότια Αλβανία μιλιέται η Λιάπικη διάλεκτος, Λιάπηδες οι κάτοικοι. Νομίζω ότι οι Αραβνίτες της Ελλάδας, και οι Τσάμηδες, μιλούν αυτή τη διάλεκτο, κι όχι κάποια «αρχαία» αλβανική. Όσα αναφέρετε για την μετανάστευση των Αλβανών στα νότια κατά το Μεσαίωνα είναι σχεδόν όλα λανθασμένα, τόσο πραγματολογικά όσο και χρονολογικά. Αν θέλετε κάποια έγκυρη βιβλιογραφία επ’ αυτού, πείτε μου να ψάξω, γιατί δεν τα έχω πρόχειρα.
Τέλος, το «ομηρικό» υπόστρωμα που αναφέρετε απλά δεν υφίσταται, τα άλλα στοιχεία είναι μόνο δάνεια από αυτές τις γλώσσες στην αλβανική.
Γς said
175:
>Φλετουράει ή φλετουρίζει το φλετούρι ή φλετουράκι, το πεταλούδι (στην Αρκαδία)
Και τι ωραία που αποδίδεται η αμερικανιά:
«Τα πεταλούδια που φλετουρίζουν στην κοιλίτσα μας»
ΕΦΗ ΕΦΗ said
180, και ποιότητα ντι λα φαμ 🙂
Τα κοπέλια, μ έχουν παραξενέψει πολύ. και η Κοπέλια του Όφμαν;
Ρούνι (το) λέμε το κουρέλι. Ξερουνιασμένος ο κουρελιασμένος, με σκισμένα ρούχα.Από ριίν, ρουίνο τίποτα;
Γς said
181:
Περί Λιθοξόου …άντε να μη το πω κι εγώ.
Χειρότερο πάντως της κολοκυθόπιτας.
Αλλά προς τι η υπόδειξις;
Συνεχίστε την αποστολή βιβλίων με ή χωρίς ευχαριστίες.
(Ευχαριστώ για ένα από αυτά, που στον ουρανό το ζητούσα και στου Σαραντάκου το βρήκα)
sarant said
184: Για τα κοπέλια είπαμε, πρέπει να το ψάξουμε.
182: Αποδελτιώσεις έχει κάνει ο Λιθοξόου.
Αγγελος said
Altin, η ρούγα (=δρόμος), που λέγεται σε πάρα πολλά μέρη της Ελλάδας, είναι από το λατινικό ruga, απ’όπου το γαλλικό rue, το πορτογαλικό rúa και προφανώς και το αλβανικό rruga που αναφέρεις. Όσο για τον Ωκεανό, οποιαδήποτε ετυμολόγησή του από τα σημερινά αλβανικά είναι πορτοκαλισμός (έτσι χαρακτηρίζονται οι ετυμολογίες σαν του Γκας Πορτοκάλου, του ήρωα της ταινίας «Γάμος αλλά ελληνικά», που υποστήριζε ότι όλες οι λέξεις έχουν ελληνική προέλευση και ότι π.χ. το γιαπωνέζικο κιμονό λέγεται έτσι γιατί φοριέται το χειμώνα!)
ΕΦΗ ΕΦΗ said
Ρούγα,δρόμος ανάμεσα σε σπίτια, μέσα στο χωριό.»Βγήκε στη ρούγα» το παιδί,ξεπετάχτηκε, βγήκε στο δρόμο της βόλτας μέσα στο χωριό (άρα σε ηλικία «νυφοπάζαρου» πια).
Ρούγα:όπου ο ρους των (διάφορων) υδάτων 🙂 από τη βροχή μέχρι τη μπουγάδα της γειτόνισσας 🙂
Ο πιο μεγάλος δρόμος είναι η Δημοσιά (δημοσά ‘η δημοχιά στη ντοπιολαλιά)
Μαρία said
182
Στα τόσκικα εντάσσει ο Γιοχάλας τα αρβανίτικα στο βιβλίο του για την Άνδρο. Στην περιγραφή της διαλέκτου τα αρκτικά συμφωνικά συμπλέγματα blj, glj, klj τα χαρακτηρίζει παλαιοαλβανικά. Λογικό να διατηρούνται αρχαϊσμοί.
Ανδρέας said
182. Οι Λιάπηδες όπως λέτε όντως υπάρχουν αλλά ειναι μειονότητα, αμελητέοι σε αριθμό συγκριτικά με τον κύριο όγκο των κατοίκων της Αλβανίας.
Για αρχαία αλβανική μόνο εσείς κάνετε λόγο και κανείς άλλος πλην του 166.
Η κάθοδος των Αρβανιτών είναι γεγογονός καταγεγραμμένο στα αρχεία Καταλανών στην Ισπανία.
Κατά τα άλλα ας μας δώσετε τις παραπομπές που προαναφέρατε.
Παλαιών Πατρών Ιωάννης said
166 (Altin)
Το ouk-ke-an μου θύμισε την όχι λιγότερο εμπνευσμένη ετυμολογία του Αμαζονίου (έχει ήδη αναφερθεί σ’αυτό το ιστολόγιο πριν μερικά χρόνια):
Οι πρώτοι (τουρκόφωνοι) ινδιάνοι που τον αντίκρυσαν αναφώνησαν γεμάτοι δέος: Ama uzun! Μα είναι μακρύς!
Παλαιών Πατρών Ιωάννης said
αντίκρισαν
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα.
Ασφαλώς για τη ρούγα και το αλβανικό rruga είναι έτσι που τα λέει ο Άγγελος στο 187, αλλά και πάλι έχει πλάκα που μια δημώδης ή διαλεκτική ελληνική λέξη μοιάζει με μια επίσημη σε άλλη γλώσσα. Αυτό βέβαια το βρίσκουμε κατά κόρο στην Τουρκία.
Nestanaios said
20, 24, 28.
Θα σας ετυμολογήσω το όνομα της κατσίκας αλλά μη το πείτε στον Μπαμπινιώτη.
Το κατσικάκι είναι ελληνικό και όπως όλες οι ελληνικές λέξεις έτσι και το κατσικάκι έχει ετυμολογία. Οι ξένες γλώσσες μιλούν για καταγωγή των λέξεων. Η ελληνική ασχολείται με την ετυμολογία και ετυμολογία είναι η ευτμολογία και το πάθος είναι η μετάθεσις του Υ.
Κατσοίκι είναι η σωστή γραφή. Η προφορά μένει η ίδια και για τους γνωστούς λόγους της απλοποιήσεος, έχει επέλθει η αποβολή του ο. Η ετυμολογία το επαναφέρει.
Κατ + ς + οίκ + πτωτική κατάληξη.
Κατ από την πρόθεση κατά.
Το ς είναι το «ξεχασμένο» στίγμα το οποίον είναι στερητικόν και επιτατικόν μόριον και δεν έχει σχέση με το δασύ πνεύμα Σ.
Η συλλαβή οίκ είναι γνωστή.
Και έχομεν το κατ οικίδιον και το ονομάζομεν κατοίκα αλλά επειδή το ζώον είναι και αγρίδιον, προσθέσαμε το μόριον ς που επιτάσσει και στερεί για να έχουμε τήν κατσοίκα.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#190
Έχετε δίκιο και σας ζητώ συγγνώμη. Εκ παραδρομής σας απέδωσα τα περί αρχαίας αλβανικής.
Οι Λιάπηδες μπορεί να είναι λίγοι αλλά, ευρισκόμενοι στα νότια, έρχονταν ευκολότερα σε επαφή με τους ομιλούντες ελληνικά. Κι ο Αλή Πασάς Λιάπης ήταν! 🙂
Όπως βλέπω εδώ http://en.wikipedia.org/wiki/Albanian_dialects λιάπικα, αρβανίτικα και τσάμικα αποτελούν υποδιαλέκτους της τοσκικής, κι αφού δεν μπορώ να θυμηθώ την παραπομπή που συνδέει τα αρβανίτικα με τα λιάπικα, δεν μπορώ να επιμείνω σε αυτό που έγραψα στο 182.
Τέλος, δεν αμφισβήτησα την μετακίνηση των Αλβανών προς νότο το Μεσαίωνα (και φυσικά μπορεί να υπάρχουν αναφορές στα καταλανικά αρχεία). Είπα απλώς ότι ο χρόνος που έγινε δεν είναι αυτός που λέτε και οι συνθήκες δεν είναι αυτές.
Μερικά βασικά βιβλία για τη μετανάστευση αυτή είναι:
Του Παναγιωτόπουλου για τον πληθυσμό της Πελοποννήσου http://tinyurl.com/op6uwgv
Της Ψιμούλη για τους Σουλιώτες http://tinyurl.com/qecfrrb
Του Κόμη για τον πληθυσμό της Μάνης http://tinyurl.com/o7safhv
Αυτό ακριβώς το ζήτημα πραγματεύεται και το άρθρο του Σκουλίδα «Μετοικεσίες αλβανόφωνων στον ελλαδικό χώρο». Ηπειρωτικά Χρονικά, τ. 33 (1998-1999), σ. 277 – 290, όπου υπάρχει και ακόμα περισσότερη βιβλιογραφία.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
193 – Όντως έχει πολλή πλάκα που κάποιες λέξεις, σε μια άλλη γλώσσα σημαίνουν κατι άλλο (η και το ίδιο). Πέρυσι στα τέλη Αυγούστου στην Σύμη, κάναμε κάποιες επισκευές στο σπίτι ενος φίλου σκηνοθέτη, εκεί είχαν μια σκύλα που την φώναζαν Κάρι, έλα Κάρι, φύγε Κάρι κλπ, μου λέει ο Αλβανός βοηθός μου, ρε Λάμπρο ποιόν φωνάζουν έτσι; την σκύλα του λέω, Κάρι την λένε; ναί, και πέθανε στα γέλια, άσε τι έγινε όταν εξηγήσαμε στο ζευγάρι τί σημαίνει κάρι στα αλβανικά. Ακόμα πιο μεγάλη πλάκα είχε πάθει, με τον ποδοσφαιριστή Καρυπίδη, του εξήγησα, οτι και στα ελληνικά ακούγονται κάποιες ξένες λέξεις ή ονόματα περίεργα, όπως οι ποδοσφαιριστές Καπούτσο (που ο Σωτηρακόπουλος τον έλεγε Καπούς) Μουνίτης, και ο πιο καταπληκτικός (ήταν σε ένα ΠΚ) απο την Γκάνα αν θυμάμαι καλά, ο Τιμουνί.!
kamateros said
@ Bas Geo (1.)
Προειδοποιώ ότι δεν γνωρίζω την αλβανική ή κάποια σλαβική γλώσσα. Επίσης όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ των βαλκανικών λαλιών, διαπιστωμένα υπεισέρχεται και ο παράγοντας των «ισόγλωσσων». Εν τούτοις, ηχητικά το τοπωνύμιο «Πρέβεζα» μου ακούγεται εντελώς σλαβικό. Δηλαδή συμφωνώ με τον Άγγελο (54.)!
Άλλωστε η περιοχή είχε αποτελέσει για αιώνες και «σκλαβηνία», ως χώρος εγκατάστασης των Βοϊανιτών. Κατάλοιπα του έθνους Βογιάνοι, μεταξύ άλλων αποτελούν και τα τοπωνύμια «Βαγενετία» και «Γιάννενα/Γιάννινα/Ιωάννινα»!
sarant said
196: Τι είναι το κάρι; Και οι κούληδες που τρώνε σκυφτοί ρύζι με κάρι;
kamateros said
@ 31., 34., 51. & 52.
~Σχετικά με την παρουσία απόγονων Ιλλυριών στην Κρήτη~
Ανάμεσα στους Χριστιανούς Ρωμιούς που θα εποικήσουν την Κρήτη για την αποκατάσταση της ορθής πίστης, ύστερα από την κατάκτηση του ισλαμικού αμιράτου των Κρητών (961 μΧ), θα είναι και μετα-Ιλλυριοί -Αρβαρίτες- όπως πιστοποιούν σκόρπια τοπωνύμια, π.χ στο νομό Χανίων:
i) Κίσαμος –> «Σπάθα», από τη φάρα των Σπάντα, εξού και «Σπάτα» στην Αττική: Τελικά η άγονη Χερσόνησος της Σπάθας θα καταστεί ακατοίκητη βορείως από τα Ροδωπού. Όμως, μέχρι της παρούσης, παραμένει δημοφιλές το προσκύνημα του Αγίου Ιωάννου του Γκιώνα, ήτοι του «Γιάννη» αλβανιστί..
ii) Κεραμειά –> «Μαλάξα», από τη Μαλακάσια φάρα ( http://en.wikipedia.org/wiki/Mallakast%C3%ABr ), εξού και «Μαλακάσα» στην Αττική,
–>»Πούπα (αρχ. Βερέκυνθος)», από το πούπε = λόφος, και
–> «Λούλος», από το λούλε = λουλούδι.
Ανδρέας said
199 Κάπου είχα διαβάσει μια μελέτη όπου αναφερόταν ακριβώς αυτό για την εποχή του Νικηφόρου Φωκά. Στα Σφακιά συγκεκριμένα και στην βεντέτα η οποία κατά τον γράφοντα είναι κοινό χαρακτηριστικό Αρβανιτών και Σφακιανών. Αν είναι απόγονοι Ιλλυριών πάντως δε το γνωρίζω. Την ίδια εποχή εγκαταστάθηκαν και Πόντιοι εξ ου και οι ομοιότητες στην ενδυμασία και την λύρα.
182 Οι Καταλανοί ήταν τον 14ο αιώνα έχετε δίκιο όχι τον 13ο που έγραψα εκ παραδρομής.
kamateros said
Μπορεί να φαντάζει ως όαση φυλετικής καθαρότητας (με ό,τι ανούσιο ή και ζοφερό συνεπάγεται αυτό) για κάποιους αδαείς συμπατριώτες μας, όμως η Κρήτη εποικίζεται μαζικά με Χριστιανούς απ’ όλες της άκρες της Αυτοκρατορίας στα τέλη του 10ου αι: «Έλλαδίτες»/Έλληνες, Αρμένιοι, Σύροι, Μαρδαΐτες, Καππαδόκες, Βούλγαροι, «Αρβανίτες»/Αλβανοί, «Ίβηρες»/Καρτβέλοι μεταξύ άλλων, συρρέουν στη Μεγαλόνησο, όπου συνδιαμορφώνουν με τους έως τώρα ιθαγενείς, το σύγχρονο πληθυσμό του νησιού, τσι Κρητίκαρους. Π.χ. τα κρητικά χωριά Λούλος και Γέργερη, προέρχονται από ομώνυμες πολίχνες της Καππαδοκίας.
Ανδρέας said
201 Μην ξεχνάς όμως και την εποίκηση των Κρητών από πάντα και προς παντού δάνεια-αντιδάνεια είναι αυτά.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Η βίκι έχει ένα εμπεριστατωμένο άρθρο για την καταγωγή των Αλβανών http://en.wikipedia.org/wiki/Origin_of_Albanians
kamateros said
Ανδρέα (202.), έχεις δίκιο, από την άποψη ότι οι λαοί και οι γλώσσες τους αλληλεπιδρούν (και μένουν σημάδια γι’αυτό).
Αλλά συγκεκριμένα για την Κρήτη, για πότε -και σε ποιους μετοίκους- αναφέρεσαι; Για πέραν από το Αιγαίο δεν υπάρχουν και πολλά στοιχεία: Π.χ. από την εποχή του Ορείχαλκου, γνωρίζουμε τους βιβλικούς Χερεθίτες/Χερεθείμ στα πέριξ των πόλεων Γάζα, Ράφα και Ρινοκολούρων (τίποτε εντυπωσιακό, τουναντίον). Άντε και κάποιους που μάλλον αναμείχθηκαν με τους [Ιλλυριούς] Μεσσάπιους, στη σημερινή Απουλία, με πόλεις όπως η Υρια, η Μινώπολις (–> Μονόπολη) και το Σατύριον (–> Τάραντας)..
Ανδρέας said
203. Το διαβάσατε το άρθρο και ποιο συμπέρασμα βγάλατε αν βγάλατε κάποιο;
204. Καματερέ, υπάρχουν αρκετά άρθρα σε εφημερίδες και αρχαιολογικά περιοδικα ηλεκτρονικά ή έντυπα για τις σχέσεις Μυκηναίων και Μινωιτών εκτός Αιγαίου. Ταξίδια που διέσχιζαν όλη την Ευρώπη από βορρά ως νότο, ανατολή μέχρι τη δύση για κασίττερο, χαλκό, ήλεκτρο και άλλες πρώτες ύλες. Με θαλάσσια και χερσαία ταξίδια. Επίσης και από ποταμούς.
h**p://jarnaes.wordpress.com/1-minoan-crete-linear-a/
«Linear A inscription discovered in 1987 on a rock panel in Kongsberg, Norway, approx. 1700 BC. The Linear A signs beneath were photocopied from “Inscribed Tablets and Pithos of Linear A System from Zakro”, by N. Platonos and W. Brice (1975). The cup form of the pi sign is characteristic also of the pi sign pecked into the rock, but this copy is from the Norwegian semitist, Ph.D. Kjell Aartun’s list in Die Minoische Schrift. Band I. The rock panel, with pictures of carvings, is described under chapter 5 Kongsberg.»
h**p://eurogenes.blogspot.gr/2013/05/high-mtdna-affinity-between-bronze-age.html
«High mtDNA affinity between Bronze Age Minoans and Western Europeans
A study on the ancient DNA of Minoans shows that these enigmatic Bronze Age inhabitants of Crete were very similar in terms of mtDNA to present inhabitants of Crete, especially those of the Lasithi Plateau where the Minoan sample is from. But here’s the really interesting part: as per the gradient maps below, the Minoan mtDNA sequences also have a high affinity to those of modern English (a) and Bronze Age Sardinians and Iberians (b). See also Table 1 from the paper, where the top ten «nearest neighbors» to the Minoan sample are ancient and extant Western European populations.»
Yannis said
206: Αν διαβάσετε το συμπέρασμα στην περίληψη του (πρωτότυπου) επιστημονικού άρθρου, θα δείτε ότι δεν υποδεικνύει τίποτε για ταξίδια και τα συναφή. Αντίθετα λέει ότι Μινωίτες και Σύγχρονοι Ευρωπαίοι προέρχονται από κοινούς Νεολιθικούς προγόνους.
«Shared haplotypes, principal component and pairwise distance analyses refute the Evans North African hypothesis. Minoans show the strongest relationships with Neolithic and modern European populations and with the modern inhabitants of the Lassithi plateau. Our data are compatible with the hypothesis of an autochthonous development of the Minoan civilization by the descendants of the Neolithic settlers of the island.»
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#205α
Αν απαντήσω σωστά, θα πάρω καλό βαθμό;
Ανδρέας said
206. Σωστά έγραψες, πράγματι κάπου τα χάλασαν στην ερμηνεία στο αρχικό ποστ και το συμπέρασμα που γράφεις είναι αυτό που κατέληξαν και οι ίδιοι λέγοντας ότι πρέπει να έχουν καλύτερα δείγματα ιστού και καλύτερη μέθοδο διάγνωσης, ίσως είναι έμμεσος τρόπος πίεσης για βελτίωση των συνθηκών μελέτης τους.
Αλλο ένα στοιχείο απο την DW είναι αυτό:
h**p://www.dw.de/%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1/a-16351812
Οι Μινωίτες στη Βόρεια Θάλασσα
207. Αναλόγως των επιδόσεων θα βαθμολογηθείτε :d
ΛΑΜΠΡΟΣ said
198 – Κατα μια έννοια έτσι το τρώνε (και το τρώμε απο την κυβέρνηση) αυτο το κάρι, σκυφτοί, οι κούληδες τρώνε και ρύζι τουλάχιστον, εμάς μας το δίνουν σκέτο και χωρίς σάλιο, το χειρότερο είναι οτι μένουμε σκυφτοί. Πιστεύω να κατάλαβες τι είναι αυτό το κάρι, αν οχι, θα στο γράψω μονολεκτικά.!!!
kamateros said
@ Εθνικόφρων (181.)
Επειδή πάσα νόσος οφείλει να μην στερείται ορίων, ήμαρτον κύριε εθνικόπορδα!
«Αλβανοί» ονομάζονται σήμερα οι εναπομείναντες γλωσσικοί απόγονοι των Ιλλυριών, ενός αρχαίου λαού που ζούσε στους ορεινούς όγκους βόρεια από την Πίνδο, με λαλιά που ανήκε στην Άρια Γλωσσική Ομάδα. Είναι οι αμφιλεγόμενοι Άρμπερορ, που στην Ελλάδα ονομάζονται Αρβανίτες, στην Τουρκία ονομάζονται Αρναούτες (Αρναβουτλάρ), στην Ιταλία ονομάζονται Αρμπερέσσε, ενώ στην αρχική κοιτίδα τους έχουν αλλάξει όνομα, αυτοαποκαλούμενοι Σκιπτάριοι. https://sites.google.com/site/romeandromania/albanoi
Ενώ αποτελούν τους φυλετικούς και γλωσσικούς προγόνους των σημερινών Αλβανών, οι Ιλλυριοί είχαν αρκετά ευρύτερη εξάπλωση, με φυλές τους να εκτείνονται και στο μεγαλύτερο μέρος της παλαιάς Γιουγκοσλαβίας, αλλά και στις αδριατικές ακτές της Ιταλίας. Άλλωστε οι Ιλλυριοί -και οι απόγονοί τους- πάντοτε αποτελούσαν φυτώριο έμψυχου δυναμικού, τόσο για την Ιταλική Χερσόνησο, όσο και για τον Ελλαδικό χώρο. Οπότε, το να μην παραδέχεται ένας νεοέλληνας ή ένας φρατέλλος την ύπαρξη απώτερου παρελθόντος για τους Αλβανούς, αποτελεί, αν μη τι άλλο _α χ α ρ ι σ τ ί α_ προς έναν λαό που τίμησε δεόντως για αιώνες, τόσο τον Ελληνισμό, όσο και την Ρώμη, π.χ προτιμώντας την χρήση ελληνικής και λατινικής για τον Γραπτό Λόγο.
kamateros said
@ Ανδρέας (167.)
Εσύ πάλι γιατί εμβαίνεις εις τόσα βάσανα, ινα μας πείσεις για το πόσο διαιρεμένοι και μπάσταρδοι είναι οι Αλβανοί;
Παραθέτω σχετικώς:
«..δύσκολη η συνεννόηση ..αρβανιτών με Γκέκες..»
«..άλλο Αλβανοί κι άλλο οι αλβανόφωνοι του βορρά..»
«..άλλο οι αρβανίτες και άλλο οι Αλβανοί..»
«..αλβανικά: μίξη σλαυικών, ελληνικών, τουρκικών και αρωμανικών σε ένα ομηρικό υπόστρωμα..»
Υποψιάζομαι ότι θα έμπαινες στον ίδιο κόπο, για να μας πείσεις για το πόσο EL-ληνες είναι οι βιλάνοι των Στεφανόπολι στην Κορσική, οι Ουρουμλάρ στην Τσάλκα και τη λεκάνη του Ντονέτσκ, οι Κιριτλίδες σε Χαμιντιέ, Σούσα και Βεγγάζη, ή οι Καλάς των Παροπαμισαδών..
Υ.Γ παρατήρησις: Είναι εντελώς άκυρη με το θέμα –άσχετη με Ιλλυριούς και τους απογόνους τους– οιονδήποτε αναφορά στους Αλβανούς του Καυκάσου (), όσο και στην μυθική μητρόπολη της Ρώμης, Άλμπα Λόγγα.
kamateros said
@ Altin (166.)
Στο συμπέρασμα, σχεδόν συμφωνούμε Altin: Οι Αλβανοί και οι Έλληνες έχουν κοινή γλωσσική καταβολή, όσο και πορεία παράλληλη από τα βάθη της Αρχαιότητας! https://sites.google.com/site/romeandromania/hellenism/arioeuropaioi
Γς said
210:
>Επειδή πάσα νόσος οφείλει να μην στερείται ορίων, ήμαρτον κύριε εθνικόπορδα!
Τι εκφράσεις είναι αυτές; Τι άνεση είναι αυτή;
Δεν ντρέπεσαι λίγο.
Εδώ μιλάμε, δεν περδόμαστε!
Ου να μνου χαθείς…
kamateros said
Σας ενοχλεί που είμεθα εθνοκλάστες; Θα σας πείραζε λιγότερο εάν είμασταν απλά π.χ. εικονοκλάστες;
Ανδρέας said
211. μετά από αυτό έρχεσαι σε μένα να ζητήσεις τα ρέστα;
h«p://ethnologic.blogspot.gr/2012/07/blog-post_11.html
δε θα το συμβούλευα
Altin said
@ Andreas. Ollo afto to information pou exeis grapsi den to ksero apo pou to pires, telos panton ithela na sou po oti milao 5 glosses kai exo teliosi Anthropologycal studies, kai ithela na sou po oti: Albanoi den exoune katholou sxesi me dagestan azerbaijan, etc etc, Albaniko fisionomia einai diaforetiko apo tous kafkaseous, to kefali, ta podia, kai to omous diforetika. kai : 1 – oi Arbanites milane me voraikou profora ( geg) kai oxi tosk Paradigma otan metrane to numero 12 to lene dy-mbi-dhet, kai emeis sta Tirana pou milame voraiki profora leme dy-mbe-dhet, kai oi toskides to lene dy-mbe dhjet, oi leksi prika pou to lene akrivos stis perioxes pou exei arbanites (peloponiso, Gianena, Xalkida etc,) afti tin leksi to lene mono I kosovarides kai oli oi vorioalbanoi, Vorio-Albaniki glossa exei polla keina me tin elleniki glossa. 2 – Afti oi arbanites irthane stin ellada: to proto kima eirthe sti 7 eona meta to xristou apo kei pou simera einai oi Serbia, kai pigane katefthian sto peloponiso,(dorides) to deftero kima eirthe ston 14 -15 eona meta 25 xronia polemos me tin turkia, kai afti pigane se dyo proorizmous = stin ellada kai noti italia ( kalabria) pou einai kai simera 7 xoria me ellines kai 8 me arbanites= arberesi, kai olli afti apo tin defteri kima einai apo mia perioxi apo to Tirana ( to xorio Arbana) voria mexri sto Diber sta synora Kosovo-kai prion yougosllaviki Maqedonia, Olli afti oi farsa pou gynete tora me tous Albanous oti irthane apo kafkaso , gynete epeidi mono emeis alaksame tin Thriskia, apo xristianous se musulmanoi. Olla afta pou exoune gynei apo to 5 eona meta to Xristou kai mexri symera einai gramena sto Vatican kai apo tous historianous turkus , pou exoune kanei to megaliteri zymia stous Albanous, mas skotosane astamatita gia 500 xronia mas alaksane kai tin thriskia, kai tora oute evropei mas theloune oute musulmanikes xores.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Τα πράγματα είναι δύσκολα, πολύ δύσκολα…
Basileios said
ξεχάσατε όλοι το ζιγούρι, zgur
υπαρχει και η ντέλια (προβατίνα)
Ανδρέας said
Αγαπητέ Αλτίν κάνοντας λόγο Αρβανίτες και Αλβανούς καλό είναι να διακρίνουμε τις διαφορές μεταξύ των φυλών και να μην τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι.
Συχνά πυκνά παρατηρώ μια σκόπιμη ( ; ) σύγχυση μεταξύ των ονομασιών των φυλών.
Συγκεκριμένα άλλο το Άρβανον άλλο το Arbër .
Από το Άρβανον έχουμε τους Αρβανίτες από το Arbër, Arbëreshë τους Αλβανούς δες εδώ : h**p://tsoutsouneros.arvanitis.eu/archives/18267
Κάθοδο Δωριέων δεν είχαμε τον 7ο αιώνα μ.Χ. αλλά 1800 χρόνια νωρίτερα.
Όσο για το Νταγκεστάν, τούρκικα φύλα έφερναν οι Βυζαντινοί για να αντικρούουν τους Λατίνους και δυστυχώς μέχρι τα εδάφη της σύγχρονης Αλβανίας
Μην το πολύ λές ότι είσαι ανθρωπολόγος γιατί πολλοί βγάζουν καντήλες όταν ακούν την λέξη αυτή, π.χ. τον ανθρωπολόγο Άρη Πουλιανό τον έχουν διασύρει ουκ ολίγες φορές.
Για το ζήτημα της ένταξης της Αλβανίας στην Ε.Ε. μάλλον πολύ σύντομα θα λυθεί με την έλευση κινεζικών προϊόντων στον Πειραιά και τις συνεχιζόμενες ελληνικές αποκρατικοποιήσεις όπως αυτή του ΟΣΕ προς μεταφορά των προϊόντων στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα θα λυθεί και το πρόβλημα ονομασίας της Φυρομ ούτως ώστε να ανοίξει και ο χερσαίος δρόμος προς τας Ευρώπας.
Μέχρι τότε σου εύχομαι υπομονή αν ζεις στην Αλβανία.
Γς said
219:
>αν ζεις στην Αλβανία.
Πανεπιστημιακό τον κόβω τον φίλο μας. Κάπου στα στέιτς. Κάνω λάθος Αλτίν;
Γς said
>kai apo tous historianous turkus , pou exoune kanei to megaliteri zymia stous Albanous, mas skotosane astamatita gia 500 xronia mas alaksane kai tin thriskia, kai tora oute evropei mas theloune oute musulmanikes xores.
!
kamateros said
@ Ανδρέα για το αστυνομικό του δαιμόνιο, που επιδεικνύει στο 215.
Oh Oh! I’m busted..! I’m an anthellenic-socialistoimperialistic -son_of_a_bitch- body-snatcher from the zionist planet of Sovietia! Vive le Chaos! Anarchy rules!
Επιθυμείτε να προσθέσετε τίποτα στο κατηγορητήριο αγαπητέ συνέλληνα;
kamateros said
@ Ανδρέα για την ανεκδιήγητη αφυΐα, που επιδεικνύει στο 219.
«Έλα παππού μου, να σου δείξω τ’αμπελοχώραφά σου..!» αναφέρει μια σοφώτατη λαϊκή ρήση
Είναι δυνατόν να κάνεις μάθημα για το αλβανικό έθνος, σε Αλβανό; Ρε, γελάει η Οικουμένη ολάκερη, με την ανισόρροπη οπτική γωνία των νεοελλήνων!!!
Το να μην παραδέχεται ένας Έλληνας ή ένας Ιταλός ότι και οι Αλβανοί έχουν ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, μέσω της προφανούς Ιλλυρικής Αρχαιότητας, αν μη τι άλλο αποτελεί _α χ α ρ ι σ τ ί α_ προς έναν λαό που τίμησε δεόντως για αιώνες, τόσο τον Ελληνισμό, όσο και την Ρώμη, π.χ προτιμώντας να γράφει ελληνιστί και λατινιστί!
Από που συνάγεται ότι οι μεσαιωνικοί Αρμπερίτες (Αλβανοί/Σκιπέριοι) αναμαζώχτηκαν στα Βαλκάνια, από τον αυτοκράτορα!?!?!? Οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν «Αλβανία» την αρχαία χώρα Αλουάνκ, ήτοι το σημερινό Νταγεστάν: Απευθείας απομεινάρι της κοινής εκκλησιαστικής γλώσσας που χρησιμοποιούνταν από την Ορθόδοξον Εκκλησία σε αυτήν την Αλβανία (<– Αλουανκ, η συνάφεια είναι απλώς ΗΧΗΤΙΚΗ!!!), αποδείχτηκε πρόσφατα ότι είναι η γλώσσα των Ουντι, του νταγκεστάνιου κλάδου! http://sitemaker.umich.edu/mladjov/files/caucasia300s.jpg
http://en.wikipedia.org/wiki/Udi_language
gryphon said
223
Γιατι δεν ειναι δυνατόν ενας ελληνας να κάνει μαθημα σε εναν αλβανο για το αλβανικό εθνος; Απαγορευεται;.Εδω ο καθε ενας και η κουτση μαρια που λενε αλβανοι σκοπιανοι τουρκοι η οτιδηποτε κανουν μαθηματα στους ελληνες για το ελληνικο εθνος τι ειμαστε η δεν ειμαστε κλπ.
Τελος παντων απο οτι καταλαβα απο αυτα που γραφεις τα σχολια σου 210 -212 223 κλπ (και που πιθανον στεκουν καποια η ολα δεν ξερω)
αυτο που πραγματικα επιθυμεις ειναι μια θεση στο βαθρο της παγκοσμιας ιστοριας να το πω ετσι για τους αλβανους εκει που βρισκονται οι ελληνες βεβαια πιο ψηλα απο ολους αλλα και οι ρωμαιοι.Το ιδιο επιθυμουν και οι σκοπιανοι.Εχετε την συμπαθεια μου γιατι απαιτειται τιτανια προσπαθεια για κατι τετοιο και αν το καταφερετε σφυρα μου.
Αγγελος said
Καματερέ, δεν είναι τόσο αυτονόητο ότι ΔΕΝ «είναι δυνατόν να κάνεις μάθημα για το αλβανικό έθνος σε Αλβανό» (για το ελληνικό έθνος σε Έλληνα, για το τουρκικό έθνος σε Τούρκο, κλπ.) Συχνά οι ιθαγενείς είναι δέσμιοι προκαταλήψεων και προπαγάνδας και δεν έχουν αναγκαστικά τη σωστότερη ιδέα για το έθνος τους. — Αλλο ζήτημα βέβαια το ότι είναι τελείως απίθανο η Αλβανία του Καυκάσου να έχει την παραμικρή σχέση με τη γειτόνισσά μας!
Πέπε said
@181, 185: Ο Λιθοξόου είναι αυτό που περιγράφετε. Αυτό όμως δεν αναιρεί τη συστηματικότητα των ερευνών του. Τις χρησιμοποιεί για να υπηρετήσει σκοπούς που με ανατριχιάζουν λιγάκι, αλλά έχει την αξιέπαινη τιμιότητα να διαχωρίζει τα αντικειμενικά δεδομένα που έχει συλλέξει από τα υποκειμενικά του συμπεράσματα. Επιπλέον, αποτελεί μια εξαιρετικά σπάνια πηγή για πράγματα που δεν μπορούμε να βρούμε αλλιώς (ή πάντως όχι εύκολα και όχι σε γλώσσες που να γνωρίζουν πολλοί στην Ελλάδα). Δεν το λέω όμως αυτό για να καταλήξω «από το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα», γιατί δεν είναι έτσι. Έχει κάνει καλή δουλειά. Το γιατί την κάνει μπορεί και να μας αφήσει ανεπηρέαστους όταν επικαλούμαστε τις αποδελτιώσεις του.
kamateros said
@ Ανδρέα (219.)
Επανέρχομαι βήμα βήμα:
>> άλλο το «Άρβανον, άλλο το Arbër» Πώς είπατε κύριε τσουτσουνέρο; Μήπως είστε Αρβανίτης και δεν μπορείτε να το διαχειριστείτε, που δεν είστε Έλλην «καθαρός»; Μην ανησυχείτε, ούτε οι Γερμανοί είναι καθαροί, αλλά ούτε και κανείς άλλος από τους αυτοδικαίους βόρειους (από Φιλανδία μέχρι Ισλανδία). Αλλά αυτοί που πρέπει να κατέχουν ρεκόρ καθαρολαγνείας, παρά την εμφανώς μικτή τους προέλευση είναι οι Αυστριακοί, με την αυτού απαισιότητά του, τον Αδόλφο Χίτλερ, να έχει και αίμα σλαβικό, ο ..βαλχάλας!
>> «Κάθοδο Δωριέων δεν είχαμε τον 7ο αιώνα μ.Χ. αλλά 1800 χρόνια νωρίτερα» Τι λες ρε βαλχάλα; Ο Αλτίν προφανώς αναφέρεται σε κάποια πρώιμη φάρα.. Αναφέρεται στην εποχή που οι , απόγονοι των Ιλλυριών αποτραβιούνται στα νησιά του δαλματικού αρχιπελάγους (όπου τελικά θ’αφομοιωθούν από λατινόφωνους και σλαβόφωνους λαούς), και στην Αλβανία, (όπου διαμορφώνονται στους Αρμπερίτες/Αρμπερορ, προστατευμένοι από την εγγύτητα των υπολοίπων Ρωμαίων, των Ελλαδικών/Ελλήνων). Τον ίδιο καιρό, και για τον ίδιο λόγο, Έλληνες πρόσφυγες καταφεύγουν στη Σικελία, τη Μικρασία και τα Κλίματα (Κριμέα), ενώ εμφανίζονται και οι Βλάχοι, δηλαδή οι ομάδες λατινοφώνων προσφύγων της Ιλλυρικής Χερσονήσου (σημ. Βαλκάνια). Είναι που καταρρέει η άμυνα του Ιλλυρικού (602 κι εξής), με τους Αβαροσλάβους να προωθούνται σε ολόκληρη τη Χερσόνησο, επιδράμοντας μέχρι και στη μακρινή Κρήτη το 623 μ.Χ. https://sites.google.com/site/romeandromania/Home/7th-c
>> «Όσο για το Νταγκεστάν, τούρκικα φύλα έφερναν οι Βυζαντινοί για να αντικρούουν τους Λατίνους και _δ υ σ τ υ χ ώ ς_ μέχρι τα εδάφη της σύγχρονης Αλβανίας» Επαναλαμβάνω ρε βαλχάλα, ότι απευθύνεσαι σε Αλβανό, ήμαρτον! Επίσης επαναλαμβάνω ότι η συνωνυμία της βαλκανικής Αλβανίας/Arbër με την καυκάσια Αλβανία/Αλουανκ είναι απλώς ΗΧΗΤΙΚΗ, όπως π.χ απλά ηχητική είναι και η σχέση μεταξύ της εσπέριας Ιβηρίας (εκ του ποταμού Ίβηρος, ο π. Ίβηρ ή Έβρος), με την καυκάσια Ιβηρία (εκ της ελληνικής απόδοσης του εθνωνύμου Καρτβέλο)!!!) http://sitemaker.umich.edu/mladjov/files/caucasia300s.jpg
>> «Για το ζήτημα της ένταξης της Αλβανίας στην Ε.Ε. μάλλον πολύ σύντομα θα λυθεί με την έλευση κινεζικών προϊόντων στον Πειραιά και τις συνεχιζόμενες ελληνικές αποκρατικοποιήσεις όπως αυτή του ΟΣΕ προς μεταφορά των προϊόντων στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα θα λυθεί και το πρόβλημα ονομασίας της Φυρομ ούτως ώστε να ανοίξει και ο χερσαίος δρόμος προς τας Ευρώπας. Μέχρι τότε σου εύχομαι υπομονή αν ζεις στην Αλβανία.» Εδώ Γρύπα, δίνεις ρέστα: Προδίδεσαι ότι εκτός από ελληνεθνικιστής, είσαι και ακραιφνής ευρώδουλος, περήφανος που η χώρα σου παγιδεύτηκε και καταστρέφεται νυν και αεί «εντός του σκληρού πυρήνα του Ευρώ». Ενδεχομένως να είσαι και σαμαρικός, πεπεισμένος για την αναγκαιότητα για Διαρκή Λιτότητα, για αυτοκτονική διόρθωση του ΑΕΠ, και για εκμηδενισμό των Εσόδων από Κρατική Επιχειρηματικότητα, εν γένει το έργο της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης» και προσωπικώς του «τραγώ το κεφάλι, του Μαλάλα» αυτοπροσώπως…. http://ametroepeia.pblogs.gr/2013/03/kalos-prodoths-o-dexios-prodoths.html
@ Γκρυφόν (224.)
Πάμε πάλι μιαν επανάληψη, γιατί προφανώς και «δεν είναι όλα τα δάκτυλα ίδια» και όλα τα μυαλά το ίδιο.. Όχι αγαπητέ Γρύπα, δεν υπαινίσσομαι τίποτα για την οξύνοιά σας, αλλά για την έφεσή σας στον Φασισμό..
Ο Ελληνικός είναι ο πιο σημαντικός Πολιτισμός που υπήρξε ποτέ. Και μία από τις καινοτομίες του, εδώ και αρκετούς αιώνες, είναι ο Κοσμοπολιτισμός. Ουσία αυτής της έννοιας αποτελεί η συνειδητοποίηση της ασημαντότητας οποιασδήποτε εθνικής υπόστασης. Και πράγματι, θλιβερά παρωπιδικά κρούσματα, όπως π.χ. η καθαρολογική προγονολατρεία, σαφώς και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, και μπορεί να οδηγήσουν οποιαδήποτε ανθρώπινη κοινότητα σε αυτάρεσκη -όσο και αυτοκαταστροφική!- απομόνωση, σε πολιτιστικό μαρασμό, και σε αναπόφευκτη ποιοτική & ποσοτική συρρίκνωση.
Η υπερηφάνεια, ο πατριωτισμός μπορεί να βοηθά στη συνοχή του κλαμπ που λέγεται Ελλάδα και Ελληνισμός, όμως δεν παύει να είναι μια έννοια ..τεχνητή! Εν ολίγοις:
1. Τι προσφέρεις σε έναν Έλληνα για να μην σταματήσει να είναι Έλληνας (π.χ γενόμενος Αμερικανός, Βρετανός, _Γ ε ρ μ α ν ό ς_(αυτοί ζουν και ανάμεσά μας http://ametroepeia.pblogs.gr/2013/04/oi-germanoi-einai-filoi-mas.html ), Αυστραλός, ή -παλαιότερα- Ιταλός και Οθωμανός);
2. Τι προσφέρεις σε έναν που αφικνείται στη χώρα, για να επιθυμήσει να ενταχθεί στη ..λέσχη μας; Με προγονολατρεία, καθαρολαγνεία και apartheid, όχι μόνο διώχνεις τους φιλέλληνες και τους καλόβουλους, αλλά στιγματίζεις και το καλό σου όνομα, ως εφαλτήριο του Πολιτισμού, λίκνο της Επιστήμης, γενέτειρα του Κοσμοπολιτισμού (και λίκνο της Δημοκρατίας, υποτίθεται)…
@ Άγγελο (225.)
Εντάξει, εσύ έχεις δίκιο! Βέβαια, δεν μπορείς να πεις, να πατρονάρεις, να απαιτείς από οιονδήποτε Σκιπτάριο ότι «οι Τόσκηδες αποτελούν διακριτό έθνος από τους Γκέγκηδες»!
Αυτό προσπάθησα να διατυπώσω στο 223., απλά 🙂 Ή ότι οι [Τούρκοι] Αρναβουτλάρ, οι [Ιταλοί] Αρμπαρέσσε, οι [Έλληνες] Αρβανίτες δεν είναι -τουλάχιστον- αλβανικής προέλευσης! Ασχέτως του τι εθνική συνείδηση/ταυτότητα έχουν αυτοί σήμερα, είναι σαν να του λες ο Ήλιος είναι ..πράσινος! Αντέχει ένας Έλληνας ν’ακούει ότι οι Κύπριοι δεν είναι Έλληνες (αν και το έχω ακούσει και αυτό από ελληνοφασίστα (!) συνάδελφο, που διατείνεται ότι «τα παιδιά μας στην Κύπρο το ’74 χτυπιόταν τη μέρα με Μεμέτηδες, και τη νύχτα με την σκατόφαρα, τους Κυπρίους» (sic!!!!), που προφανώς υπεράσπιζαν την Κυπριακή Δημοκρατία και τον πρόεδρο Μακάριο Γ’, λέω τώρα ‘γω..); Ή ότι οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες; Ή ότι οι Κρητικοί δεν αισθάνονται Έλληνες, και θέλουν «να στήσουν δικό τους γκουβέρνο»;
Η εθνική υπόσταση αποτελεί μέγεθος εντελώς σχετικό, πολλώ δε μάλλον η «εθνική συνείδηση». Βασικοί παράγοντες συνοχής ενός έθνους είναι το αίσθημα της ταυτότητας (το να «ανήκω» κάπου) και η χρήση κοινής γλώσσας. Η απώλεια αυτών των δεδομένων προϋποθέσεων -με οποιαδήποτε αφορμή, οδηγεί με βεβαιότητα σε διολίσθηση της εθνικής υπόστασης (π.χ στην ατυχή περίπτωση του Ελληνισμού (13ος – 17ος αι), από Ρωμιούς –> σε Τούρκους), κατάσταση καθόλου σπάνια κατά τη διάρκεια της Ιστορίας της Ανθρωπότητας.
Πάντως, η πολιτισμένη Ανθρωπότητα βεβαιώνει για το μεγαλείο του Ελληνισμού, ως διαχρονικού συμβόλου Αρμονίας, Αρετής και Κοσμοπολιτισμού. Οι πολιτισμένοι σημειωτέον, ουχί οι κατά τόπους νεοβάρβαροι εθνικιστές..!
physicist said
Τι έγινε, γύρισε ο Σμερδαλέος;
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
He’s back, and now he’s really pissed off! 🙂
physicist said
Yeap!
Ανδρέας said
225. «Αλλο ζήτημα βέβαια το ότι είναι τελείως απίθανο η Αλβανία του Καυκάσου να έχει την παραμικρή σχέση με τη γειτόνισσά μας!»
Σχετίζεται με τους Αβάρους. Άβαροι ειναι ο κυριότερος πληθυσμός στο Νταγκεστάν το οποίο σημαίνει Χώρα Των Όρεων στην τοπική γλώσσα (τουρκοπερσικά).
Avar language
Native to Russia, Azerbaijan, Kazakhstan, Georgia and Turkey
Region Republic of Dagestan
Ethnicity Avars
Native speakers 760,000 (2010)
Language family
Northeast Caucasian
Avar–Andic
Avar
Dagestan
Toponymy
The word Dagestan is of Turkic and Persian origin. Dağ means ‘mountain’ in Turkic and -stan is a Persian suffix meaning ‘land’. The word Dagestan therefore means ‘the land of mountains’. Dagestan used to be called Kohestan ‘mountainous place’ in Persian and Arabized as Ghahestan. When the Persian language gradually faded in those regions and the Turkic language prevailed, the Persian koh (kuh in contemporary Persian) was replaced with its Turkic equivalent dagh. The present city transliterated as Derbent is from the Persian Darband, meaning a point on a mountain that one cannot climb further. In Persian Islamic mysticism Darband is the place where Simorgh (Shahrokh or Phoenix) lives and is the end point and farthest point of the world that man can imagine. Some areas of Dagestan were known as Albania, Avaria, and Tarkov at various times.
Mountains
Most of the Republic is mountainous, with the Greater Caucasus Mountains covering the south. The highest point is the Bazardyuzi peak at 4,466 m.
Μην μας παραξενεύει η λέξη Νταγκεστάν που όπως είδαμε σημαίνει Χώρα των βουνών.
Κάτι αντίστοιχο σημαίνει και η λέξη Αλβανία οπότε συμπεραίνουμε ότι σωστά απέδωσαν την ονομασία Νταγκεστάν οι αρχαίοι. Αλφούς στα ελληνικά albus στα λατινικά σημαίνει λευκός όπως θα λέγαμε λευκά όρη η αλλιώς Άλπεις κ.ο.κ. Οι κάτοικοι του Νταγκεστάν η αλλιώς Αβάροι ήταν ορεσίβιοι.
Ετυμολογία
Αλβανία < μεσαιωνική ελληνική αλβανός < λατινική mons albanum (λευκόν όρος), βυζαντινή ονομασία της Ιλλυρίας, ή Σκιπερίας
Οι Αλβανοί ( ; ) κι όχι οι Αρβανίτες αυτοαποκαλούνται Σκιπτάρ.
Shqiptar
Origin theories
The origin of the ethnic name Shqiptar:
Gustav Meyer derived Shqiptar from the Albanian verbs shqipoj (to speak clearly) and shqiptoj (to speak out, pronounce), which are in turn derived from the Latin verb excipere, denoting brethren who speak the Albanian language, similar to the ethno-linguistic dichotomies Sloven-Nemac and Deutsch-Wälsch.[1] This is the theory also sustained by Robert Elsie.
Κάτι αντίστοιχο λένε και οι Σλάβοι για την καταγωγή της λέξης Σλάβος την συνδέουν με την λέξη λόγος. (δες παρακάτω)
A theory by Ludwig Thallóczy, Milan Šufflay and Konstantin Jireček, which is today considered obsolete, derived the name from a Drivastine family name recorded in varying forms during the 14th century: Schepuder (1368), Scapuder (1370), Schipudar, Schibudar (1372), Schipudar (1383, 1392), Schapudar (1402), etc.
Maximilian Lambertz derived the word from the Albanian noun shqipe,or shqiponjë (eagle), which, according to Albanian folk etymology, denoted a bird totem dating from the times of Skanderbeg, as displayed on the Albanian flag.[3]
Petar Skok suggested that the name originated from Scupi (Albanian: Shkupi), the capital of the Scipio Roman province of Dardania (today's Skopje).[3]
A Slovenian theory states, that shqiptar (pronounced ship-tahr, "šiptar" in Slovenian) originates from the English word "shipping" (transporting, inporting), likely because of people and merchandise migration in and out of Albania.
Vladimir Orel suggested that:
Alb. Shqipe, Shqiptar etc. also reflects a late, post-classical form sclavus, a variant *skljab being reconstructable for Albanian. Orel (1998: 434) assumes that shqipe would be a calque after the Slavic parallel slověne ‘Slavs’ as derived from slovo ‘word’, in Albanian
shqipoj ‘to speak clearly = to speak in our language’ – Shqipe, Shqiptar.
Sorin Paliga says that the ethnonym shqipe ‘Albanian’, shqip (adj.), proves that there is a link between the Sclaveni of the 5th century and modern Albanians. See a more
detailed discussion in Paliga and Teodor 2009: p. 80-84.
Use in South Slavic languages
The term Šiptar using across South Slavic languages (Cyrillic: Шиптар) is considered derogatory by Albanians in Serbian,[5][6][7] Macedonian,[8] and other South Slavic languages.
shqiponjë
Alternative forms
shqipoja (Gheg), shqiponja (Tosk)
Etymology
From shqipe + feminizing suffix -onjë, with orignal sense of ‘female eagle’.
Noun
shqiponjë f (indefinite plural shqiponja, definite singular shqiponja, definite plural shqiponjat)
1. (Tosk) eagle
Shqiponja dykrenore është simboli më i njohur i Shqipërisë.
The two-headed eagle is the most known symbol of Albania.
Synonyms
• shqipe, shkabë, gabonjë
Derived terms
• shqiponja dykrenore
shqipe
Albanian
Alternative forms
• shqype (Gheg)
Etymology
Blend of shkabë (“eagle, vulture”) and shqip (“Albanian”), since the two-headed eagle is the Albanian national emblem.
Noun
shqipe f (indefinite plural shqipe, definite singular shqipja)
1. eagle
Derived terms
• shqiponjë
Synonyms
• shkabë, gabonjë
shkabë
Albanian
Alternative forms
• zhgabë
Etymology
From Proto-Albanian *iš-gabā, from Proto-Indo-European *kobuǵo (compare English hawk, Latin capys ‘bird of prey’, Russian kóbec ‘falcon’).
Noun
shkabë f (indefinite plural shkaba, definite singular shkaba)
1. griffon vulture (Gyps fulvus)
2. (archaic) eagle
Avar Khaganate
Avar Khaganate
567–804
Capital Not specified
Languages Turkic Avar, Slavic dialects
Religion Tengriism
Government Khaganate
Khagan
– 562-602 Bayan I
History
– Established 567
– Disestablished 804
History of the Turkic peoples
Pre-14th century
The Avar Khaganate was a highly organized nomadic Turkic confederacy, a khaganate, established by the Avars in the early Middle Ages. The Avars were a confederation of Eurasian tribes from the steppes of Central Asia. The Khaganate was founded in 567 and lasted until 804 in the Carpathian Basin. As the Göktürk Empire expanded westwards, Bayan Khagan led a group of Avars and Bulgars out of their reach, eventually settling in Pannonia in 568.
History
Arrival in Europe
In 557, the Avars sent an embassy to Constantinople, marking their first contact with the Byzantine Empire, presumably from the northern Caucasus. In exchange for gold, they agreed to subjugate the "unruly gentes" on behalf of the Byzantines. They conquered and incorporated various nomadic tribes — Kutrigur Bulgars, Onogur/Utigur Bulgars, and Sabirs—and defeated the Antes. By 562 they controlled the steppes north of the Black Sea and the lower Danube basin. By the time they arrived in the Balkans, the Avars formed a heterogeneous group of about 20,000 horsemen. After the Byzantine Emperor Justinian I (reigned 527-565) bought them off, they pushed northwest into Germania. However, Frankish opposition halted further expansion in that direction.
Seeking rich pastoral lands, the Avars initially demanded land south of the Danube River (in present-day Bulgaria), but the Byzantines refused, using their contacts with the Göktürks as a threat against Avar aggression. They thus turned their attention to the Carpathian plain and to the natural defenses it afforded. However, the Carpathian basin was then occupied by the Gepids. In 567 the Avars signed an alliance with the Lombards, enemies of the Gepids, and together they destroyed much of the Gepid Kingdom. The Avars then persuaded the Lombards to move into northern Italy, an invasion that marked the last Germanic mass-movement in the Migration Period.
Continuing their successful policy of turning the various barbarians against each other, the Byzantines convinced the Avars to attack the Sclavenes in Scythia Minor, for their land was rich with booty and had never been conquered before.[5] After devastating much of the Sclavenes' land, the Avars returned to Pannonia, but not before many of the khagan's subjects deserted to the Byzantine Emperor. By 600, the Avars had established a nomadic empire stretching from modern-day Austria in the west to the Pontic-Caspian steppe in the east, ruling over a multitude of peoples.
Early Avar Period (580-670)
By about 580 the Avar Khagan, Bayan, established supremacy over majority Slavic, Hunno-Bulgar, and Germanic tribes.[6] When the Byzantine Empire was unable to pay subsidies or hire Avar mercenaries, the Avars raided their Balkan territories. According to Menander, Bayan commanded an army of 10,000 Kutrigur Bulgars and sacked Dalmatia in 568, effectively cutting the Byzantine land link with North Italy and the West. By 582, the Avars had captured Sirmium, an important fort in the former Roman province of Pannonia. When the Byzantines refused to increase the stipend amount as requested by Bayan's son and successor, Bayan II (from 584), the Avars proceeded to capture Singidunum and Viminacium. They suffered setbacks, however, during Maurice's Balkan campaigns in the 590s. After being defeated in their homeland, some Avars defected to the Byzantines in 602,[7] but Emperor Maurice decided against returning home as was customary. He maintained his army camp beyond the Danube throughout the winter, and the resulting hardships caused the army to revolt. This gave the Avars a desperately needed respite. The ensuing civil war prompted a Persian invasion, and after 615 the Avars enjoyed a free hand in the undefended Balkans. They attempted an invasion of northern Italy in 610. While negotiating with Emperor Heraclius beneath the walls of Constantinople, the Avars launched a surprise attack, pillaging the suburbs of the cit and taking 270,000 captives. They were, however, unable to capture the city (617).Payments in gold and goods reached the record sum of 200,000 solidi shortly before 626.[8]
In 626, the siege of Constantinople by a joint Avar-Sassanid force failed. Following this defeat, the prestige and power of the Avars declined. The Byzantines and Franks document a war between the Avars and their west Slav clients, the Wends.[9] In the 630s, Samo, the ruler of the first historically known Slavic polity, Samo's Tribal Union (or Samo's realm), increased his authority over lands to the north and west of the khanate, at the expense of the Avars, ruling until his death in 658[10]
At about the time of Samo's realm, the Great Khan Kubrat (Kurt), of the Dulo clan, led a successful uprising to end Avar authority over the Pannonian Plain, establishing what the Byzantines used to call Old Great Bulgaria. The civil war, possibly a succession struggle in Onoguria between the joint Avar/Kutrigur Bulgar parties and Kubrat's Utigur Bulgar forces raged from 631-632. The power of the Avar/Kutrigur forces was shattered, and the Avars came under the control of "Patria Onoguria" ("the homeland of Onogurs"), or Old Great Bulgaria. Chronicler Fredegarius recorded that 9,000 Bulgars sought asylum and fled to Bavaria, only to be slaughtered by King Dagobert I of the Franks. Some remained in Onoguria, however, and came to be known as Cozariks (still noted in Transylvania even as late as the time of Menumorut, circa 895). Following Khan Kubrat's death, they would vie for control again. One group on the eastern side of Onoguria migrated north up the Volga River where they established their own state of Volga Bulgaria. Those remaining between Transylvania and the Ukraine were assimilated by the Khazars.
Middle (670-720) and Late (720-804) Avar periods
Khan Kubrat died in 665 and was succeeded by Khan Batbayan of Bulgaria. By 670, the Khazars had shattered the unity of the Bulgar confederation, causing some of the Utigur Bulgars to migrate west. The Viennese chronicle records 677 as the year when the "Hungar"/(Onogur Bulgar) ethnicon established itself decisively in Pannonia. This new ethnic element (marked by hair clips for pigtails; curved, single-edged sabres; broad, symmetrical bows) marks the middle Avar-Bulgar period (670-720). One group of Onogur Bulgars, led by Khan Kuber, defeated the Avars in Sirmium and moved south, settling in the present-day region of Macedonia. Another group of Onogur/Utigur Bulgars, led by Khan Asparukh (the father of Khan Tervel), had already settled permanently in the Balkans (c. 679-681), forming the First Bulgarian Empire. Although the Avar empire had diminished to half its original size, they consolidated their rule over the central parts of the mid-Danubian basin and extended their sphere of influence west to the Viennese Basin. With the death of Samo, some Slavic tribes again fell under Avar rule. New regional centers appeared, such as those near Ozora and Igar (county Fehér in Hungary). This strengthened the Avars' power base, although most of the Balkans now lay in the hands of Slavic tribes since neither the Avars nor Byzantines were able to reassert control.
The Khaganate in the Middle and Late periods was a product of cultural symbiosis between Slavic and original Turkic elements with a Slavic language as a lingua franca or the most common language.[11]
The Avar Khaganate in 7th century opened a door for Slavic demographic and linguistic expansion to Adriatic and Aegean regions.
In the early 8th century, a new archaeological culture appeared in the Carpathian basin, the so-called "griffin and tendril" culture. Some scholarship (such as the “double conquest” theory of archaeologist Gyula László) attempts to attribute it to the arrival of new settlers, such as early Magyars, but this is still under debate. Hungarian archaeologists Laszló Makkai and András Móczy attribute this culture to an internal evolution of Avars resulting from the integration of the Bulgar émigrés from the previous generation (i.e., 670s): "the material culture — art, clothing, equipment, weapons — of the late Avar/Bulgar period evolved autonomously from these new foundations". Many regions that had once been important centres of the Avar empire had lost their significance, whilst new ones arose. Although Avaric material culture found over much of the northern Balkans may indicate an existing Avar presence, it probably more accurately represents the presence of independent Slavs who had adopted Avaric customs.[12]
The gradual decline of Avar power accelerated to a rapid crash within a decade. A series of Frankish campaigns in the 790s led by Charlemagne ended with the conquest of the Avar realm, taking most of Pannonia up to the Tisza River. Avar occupation was ended when a Slavic-Croatian force led by prince Vojnomir of Pannonian Croatia, and supported by the Franks, launched a counterattack in 791.[13][14] The offensive was successful, and the Avars were driven out of Pannonian Croatia.[14] Charlemagne won another major victory against the Avars in 796.[15] One of Charlemagne's sons also captured a large fortified encampment, known as "the Ring", which contained much of the spoils from earlier Avar campaigns.[16]
The song "De Pippini regis Victoria Avarica" celebrating the defeat of the Avars at the hands of Pepin of Italy in 796 still survives. The Franks baptised many Avars and integrated them into the Frankish Empire (…(sc. Avaros) autem, qui obediebant fidei et baptismum sunt consecuti…). In 804, the First Bulgarian Empire conquered the southeastern Avar lands of Transylvania and southeastern Pannonia up to the Middle Danube River, and many Avars became subjects of the Bulgarian Empire. The Franks turned the Avar lands under their control into a military march. The eastern half of this march was then granted to the Slavic Prince Pribina, who established the Balaton principality in 840 AD.
According to Pohl, an Avar presence in Pannonia is certain in 871, but thereafter the name is no longer used by chroniclers: "It simply proved impossible to keep up an Avar identity after Avar institutions and the high claims of their tradition had failed."[17] On the other hand, Byzantine records (as the "Notitia episcopatuumî", the "Additio patriarchicorum thronorumî" by Neilos Doxopatres, the "Chronica" by Petrus Alexandrinus and the "Notitia patriarchatuum") mentioned the 9th century Avars as an existing Christian population.[18] Regino also wrote about them at the year of 889 ("Et primo quidem Pannoniorum et Avarum solitudines pererrantes").[18] The De Administrando Imperio written around 950 clearly states the presence of Avar population in Croatia.[18] The growing number of archaeological evidence in Transdanubia also presumes Avar population in the Carpathian Basin at the eve of the 10th century.[18] Archaeological findings suggesting that there is a substantial late Avar presence on the Great Hungarian Plain, however it is difficult to determine their proper chronology.[18]
The Avars had already been mixing with the more numerous Slavs for generations, and they later came under the rule of external polities such as the Franks, Bulgaria, and Great Moravia. The Avars in the region known as solitudo avarorum (currently called the Alföld) vanished as a people in an arc of three generations. They slowly merged with the Slavs to create a bilingual Turkic–Slavic-speaking people who were subjected to Frankish domination; it is this composite people that the invading Magyars found in the late 9th century.[20]
Με λίγα λόγια έχουμε παρουσία με τον ένα τρόπο ή τον άλλο (ως καθαροί Άβαροι, μίξη σλαβο-αβάρων) στην Πανονία και στην Μακεδονία και που αλλού; Στην λεγόμενη Ιλλυρία χμ… ;
άσε που και η γλώσσα των Αβάρων από ένα σημείο και μετά ήταν τα σλαβικά. Αυτό που το πας;
Κατά τα άλλα αλλού τυρβάζουμε 😀
Και εκείνα τα χαγανάτα τι ήταν μωρέ; Κάτι μου λέει ότι σχετίζονταν με κάποιους Ούννους, Τατάρους Ταμερλάνους και Τζέκις Χαν και Turkic tribes. Πως είπατε όχι;;; 😀
Με τον 227. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ τον αφήνω ως νέο Δον Κιχώτη να κυνηγάει ανεμόμυλους…
gbaloglou said
187: με την «ρούπα» παίζει τίποτε; [Κυριαρχεί τελευταίως η ρίζα στην Ελληνική πολιτική ζωή: Ρουπακιάς, Ρουπακιώτης, Ρούπα…]
Μαρία said
232 Το τοπωνύμιο Ρουπακιά = νεαρή βελανιδιά, δάσος απο …, απο μεσν. ρωπάκιον/ρώπαξ. Δες το στα ντεφτέρια σου.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
Eυτυχώς εγώ είμαι απο αλλού, και δεν έχω πρόβλημα εθνικότητας.!
kamateros said
@ 231.
227. εδώ..! Εσύ συσχετίζεις τους αλταϊκούς Αβάρους/ με τους αριοευρωπαϊκούς Αλβανούς/Αρμπερίτες/Αρμπερορ, εγώ κυνηγάω ανεμόμυλους..? https://sites.google.com/site/romeandromania/romioturcia/nomads
Εκτός τόπου, χρόνου και χωροχρόνου είσαι αγαπητέ, όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι ελινόψιχοι ελληνοκεντριστές συνέλληνες…
έτερος..?
Ανδρέας said
Κουιζάκι
23/10/2013
«Αδελφοί μου και αδελφές, να θυμόσαστε ότι όλοι προερχόμαστε από ένα κοινό τόπο, έχουμε μια κοινή ιστορία, κοινό πολιτισμό, έναν πολιτισμό που μας συνδέει, σαν να είμαστε αδέλφια, άνδρες μιας δομής»
Όποιος βρει ποιος το είπε σε ποιους κερδίζει…
kamateros said
Ανδρέα, αυτός που διατύπωσε την κουβέντα που παραθέτεις, περιγράφει το δόγμα που λέγεται και «melting pot». Όποιος καταφέρνει υλοποίηση, χτίζει αναιμάκτως αυτοκρατορία, με ένα «έθνος» ως συντονιστικό.. Αλλά που να το καταλάβουν αυτό τα εθνόπληκτα & φασιστολάγνα ελινοψιχάκια..!
Αγγελος said
(236) Όποιος το είπε, είπε επί λέξει «άνδρες μιας δομής»; Σαν κακή μετάφραση μου φαίνεται, αν και δεν μπορώ να φανταστώ από ποια γλώσσα…
Γς said
236, 238:
Ερντογάν στο Κόσοβο
Γς said
238, 239:
Η δομή είναι από το γιαπί.
Yapi στα τούρκικα δεν είναι μόνο αυτό που λέμε στα ελληνικά είναι και η κοινωνία η δομή αλλά και το κτίριο, σπίτι.
Ο Ερντογάν λοιπόν είπε προχτές ότι Αλβανοί Κοασοβάροι και Τούρκοι είναι αδέλφια που κατοικούν στο ίδιο σπίτι (Είμαστε στο ίδιο σπίτι, yapının insanlarıyız).
ira said
Στα αλβανικά, karkalec = ακρίδα , karkalec deti = γαρίδα .
Παλιά το γάλα της γαϊδούρας το έδιναν στα μικρά παιδιά ως φάρμακο για τον ασταμάτητο βήχα,το “καρκαλέτσι”,που είναι ο κοκκύτης.
kamateros said
Καλημέρα! Εύγε σε Άγγελο και Γς..!
Όντως, κάτι δεν μου κολλούσε στην τελευταία φράση, και είχα σκεφτεί κι εγώ ότι μάλλον την είπε κάποιος «μη-Έλλην» ηγέτης, τον οποίο θα χρησιμοποιούσε στη συνέχεια ο Ανδρέας «προς παραδειγματισμόν», ως προς την αναγκαιότητα για περισσότερη εν Ελλάδι εξασφάλιση μίζερης εθνικής αποκλειστικότητας, ζοφερή επιδίωξη φυλετικής καθαρότητας και παρωπιδικό απομονωτισμό, με μια λέξη ελληνεθνικισμό …
Εάν πραγματικά νοιάζεσαι για το μεγαλείο του Ελληνισμού, κατάλαβέ το Ανδρέα: Μεγάλα έθνη & αυτοκρατορίες δεν στεριώνουν με λαλακίες περί φυλετικής καθαρότητας, που π.χ πρεσβεύουν οι ναζιστές, ή περί εθνικής αποκλειστικότητας, που π.χ πρεσβεύουν οι σιωνιστές, αλλά με Μετριοπάθεια, Ανεκτικότητα, και Οικουμενικότητα…
kamateros said
lost in translation, πάντως
nein..?
kamateros said
http://ametroepeia.pblogs.gr/2013/04/oi-germanoi-einai-filoi-mas.html
sarant said
240: Μπράβο Γς που το βρήκες!
241: Ευχαριστώ!
Γς said
245:
Εψαξα τον τούρκικο τύπο για τούρκικα “αδέλφια”, “ιστορία”και “ πολιτισμό” και βρήκα στην Bugün το σχετικό άρθρο στο οποίο εντόπισα το “yapının insanlarıyız”.
Κοίταξα την τούρκικη Βίκι και είδα ότι το yapı- γιαπί εκτός από αυτό που ξέρουμε στα ελληνικά σημαίνει και κτίριο, κοινωνία αλλά και strüktür. Ε, φαίνεται ο μεταφραστής αντί του “ζούμε σστην ιδια κοινωνία, σπίτι” προτίμησε το “καρντάσια μιας δομής” !
Γς said
245, 246:
Ωχ,
>240: Μπράβο Γς που το βρήκες!
διάβασα:
που το βρήκες;
γι αυτό έβαλα το μαγνητόφωνο πάλι…
Σμερδαλέος said
@228, Physisist: Τι έγινε, γύρισε ο Σμερδαλέος;
—-
Καλά ρε Φυσικέ, άμα γυρίσω είναι δυνατόν να σχολιάσω χωρίς το αγαπημένο μου παρατσούκλι;
Διάβασα αρκετά τα οποία θα ήθελα να σχολιάσω, αλλά θα πρέπει να γράφω για δυο μέρες.
1) Πολλές λέξεις που αποδόθηκαν σαν «αλβανικά» δάνεια μπορεί κάλλιστα να είναι «βλαχικά» είτε στο κοινό δακο-μυσικό υπόστρωμα είτε σε κοινή εξέλιξη λατινικών δανείων.
Λ.χ. η φλογέρα.
http://en.wiktionary.org/wiki/fluier#Romanian
Οι Πολωνοί και οι Τσεχοσλοβάκοι την δανείστηκαν από τους Ρουμάνους.
http://search.conduit.com/Results.aspx?q=flujara+polish&Suggest=&stype=Homepage&useHistory=0&SelfSearch=1&SearchType=SearchWeb&SearchSource=10&ctid=CT2851640&octid=CT2851640
To ίδιο καλή ώρα με το bukur που σημαίνει «όμορφος» στα αλβανικά και «ευχάριστος» στα βλαχορουμάνικα («που ομορφαίνει την ατμόσφαιρα»).
Το Βουκουρέστι ονομάστηκε από έναν μυθικό Ρουμάνο βοσκό Bucur ενώ το Bucura είναι η θηλυκή μορφή του ονόματος.
http://en.wikipedia.org/wiki/Bucur_(legendary_shepherd)
http://en.wikipedia.org/wiki/Bucura_Dumbrav%C4%83
Το ίδιο με την λέξη για το «χείλος». Η πρώιμη Δακο-Μυσική μορφή ήταν *budya («μπούντjα») η ύστερη Δακο-Μυσική μορφή ήταν *budza («μπούτζα») και από εκεί και μετά έχουμε:
Βλάχικα (Αρουμανικά) budză
Ρουμάνικα buză (η τροπή *dz>z έγινε μετά το 1300)
Αλβανικά buzë
http://en.wiktionary.org/wiki/budz%C3%A3
Άλλή κοινή λέξη υποστρώματος είναι το «κατούνι» (βλαχο-ρουμ cătun , Αλβαν katund):
http://en.wiktionary.org/wiki/c%C4%83tun
Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο σιούτος. Ο Andrè Du Nay «The Origins of the Rumanians» στην λίστα κοινών υποστρωματικών λέξεων (σελ 75) έχει:
Ρουμανικό ciut («τσιουτ»), șut = «hornless»,»single-horned» και Αλβανικό shyt = «hornless» (ș = sh = παχύ š που στα ελλην συνήθως το αποδίδουμε σαν «σι»).
http://en.wiktionary.org/wiki/ciut
Παράδειγμα κοινής εξέλιξης λατινικών δανείων είναι η λέξη για τον πόλεμο. Η κοινή αρχή είναι το λατινικό lucta = «πάλη» το οποίο στην Ανατολική Βαλκανική Λατινική έγινε lupta. To pt διατηρήθηκε στην Βλαχο-Ρουμανική, ενώ στην Αλβανική (και ενίοτε στην βλαχορουμανική) έχουμε επιπλεόν την τροπή pt>ft.
Λ.χ. λατιν. nox/noctem, directus, lac/lactem > βλαχ-ρουμ (Arom-Rom.) noapte, drept(u), lapte
http://en.wiktionary.org/wiki/nox#Descendants
http://en.wiktionary.org/wiki/directus#Descendants
http://en.wiktionary.org/wiki/lac#Descendants
Έτσι το λατινικό lucta κατέληξε στα Ρουμάνικα luptă, στα Βλάχικα luftă και στα αλβανικά luftë:
http://en.wiktionary.org/wiki/lucta#Descendants
Aν προσέξατε τους απογόνους του directus, η αλβανική έχει drejtë που σημαίνει ότι το δανείστηκε από την Δαλματική Ρωμανική (drat),η οποία συμπεριφέρεται συνήθως σαν την γαλλική (droite, nuit, lait κλπ). Το σύνορο των δύο Βαλκανικών Ρωμανικών ποικιλιών στα βαλκάνια ήταν ο ποταμός Drina που χωρίζει την Σερβία από την Βοσνία.
2) Πολλοί σχολιαστές μίλησαν για την «Ιλλυρική» καταγωγή των Αλβανών. Αυτό είναι παιδαριώδης υπόθεση και κανένας σοβαρός γλωσσολόγος πλέον δεν την αποδέχεται. Είχε υποστηρικτές μέχρι και το 1950 και από εκεί και μετά σήμερα την χρησιμοποιούν μόνο οι Αλβανοί εθνικιστές στον εθνικό τους μύθο. Η πλειοψηφία των σοβαρών γλωσσολόγων θεωρεί την Αλβανική σαν απόγονο Δακο-Μυσικής γλώσσας.
Ο «Πρίγκηπας της Αλβανολογίας» Eric Hamp (ο άνθρωπος που έκανε την μελέτη της αλβανικής γλώσσας σοβαρή επιστήμη) κατέληξε μετά από σχεδόν 50 χρόνια εργασίας ότι οι Ρουμάνοι πριν υιοθετήσουν την λατινική γλώσσα μιλούσαν πρωτο-αλβανικά:
http://en.wikipedia.org/wiki/Eric_P._Hamp
http://imageshack.us/photo/my-images/842/s0vs.png/
Ο Vladimir Orel που πρόλαβε να μας παραδώσει δυο έργα ζωής (Albanian Etymological Dictionary 1998, A Concise History of Albanian Grammar: The riconstruction of Proto-Albanian 2000) πριν πεθάνει, θεωρεί ότι οι Αλβανοί κατάγονται από την Αυρηλιανή υποδουνάβια Δακία (και ενδεχομένως από τα Καρπάθια) και όπως τα Καρπάθια ετυμολογούνται από την αλβανική λέξη karpë = πέτρα, δεν αποκλείει ότι τα βουνά B(i)eskidy των βορείων Καρπαθίων ετυμολογούνται από την αλβανική λέξη bjeshkë = «βοσκοτόπι» (αν όπως λέει η τελευταία δεν είναι το λατινικό δάνειο pastica).
http://en.wikipedia.org/wiki/Beskids
«The word appears in numerous mountain names throughout the Carpathians and the adjacent Balkan regions, like in Albanian bjeshkë.»
Τα ακριβή λόγια του Orel:
http://imageshack.us/photo/my-images/689/b2tp.png/
Έχω ήδη παραθέσει στο παρελθόν την άποψη ενός ακόμη ακαδημαϊκού γλωσσολόγου (John Bassett Trumper) σχετικά με την καταγωγή των Αλβανών:
Και του παρακάτω Ολλανδού Ινδο-Ευρωπαϊστή:
Οι Αλβανοί πρωτοαναφέρονται το 1010 μ.Χ. από Βουλγαρικό κείμενο της Οχρίδας σαν Arbanasi και λίγο αργότερα οι Βυζαντινοί τους πρωτοαναφέρουν σαν «Αρβανίτες» που κατοικούν το «Άρβανον» (κοιλάδα του Μάτη). Μπορούμε να πάμε άλλα 100 χρόνια πιο πίσω και να θεωρήσουμε ότι οι Αλβανοί ήταν ήδη στην Αλβανία το 900 μ.Χ. γιατί τότε πρωτοαναφέρονται τα τοπωνύμια Kruja («Κροαί») και Hunavia («Χουνάβια») τα οποία μπορούν να θεωρηθούν αλβανικά με σοβαρή γλωσσολογική ετυμολόγηση.
*krasnja > *krᾱnja > krua~krue = «πηγή» (ίδια ρίζα με το ελληνικό κρήνη)
Και Hunavia από το *skuna > ksuna > hu/hundë «μύτη, ακροτήρι, προεξοχή» για το ακροτήρι κάτω από την εκβολή του Μάτη.
http://en.wiktionary.org/wiki/krua
http://en.wiktionary.org/wiki/hund%C3%AB
Αυτά είναι τα πρώτα πραγματικά αλβανικά τοπωνύμια της Αλβανίας και πρωτοεμφανίζονται λίγο μετά το 900 μ.Χ. . Από εκεί και μετά, πότε ακριβώς ήρθαν οι Αλβανοί στην Αλβανία μας έιναι άγνωστο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το consensus των ειδικών είναι ότι η αλβανία δεν είναι η αρχαία πατρίδα των Αλβανών (οι υποθέσεις για το urheimat κυμαίνονται από τη Σερβία μέχρι τα Ρουμανικά Καρπάθια ή κατά τον Schramm τον Αίμο).
http://imageshack.us/photo/my-images/812/yncs.png/
Όπως έχω ξαναπεί, ο ποταμός Pocruia της Δυτικής Ρουμανίας έχει σλαβο-αλβανική ετυμολογία. Σημαίνει «κοντά στην πηγή» και αποτελείται από την σλαβική πρόθεση po «κοντά σε» και την αλβανική λέξη για την «πηγή» krua.
http://en.wikipedia.org/wiki/Pocruia_River
Το παράδειγμα με τη Χουνάβια είναι σημαντικό, γιατί μας δείχνει ότι οι Αλβανοί πήραν τα Ιλλυρικά τοπωνύμια σαν μετα-λατινικά δάνεια.
Στην πρωτο-αλβανική γλώσσα το σύμπλεγμα *sk πριν από σκέτα φωνήεντα ή *b,d,g,n,m,j,w,l,r μετατίθεται και γίνεται *ks το οποίο με τη σειρά του γίνεται /h/.
Λ.χ. *kso:nwja > ho:nj> huaj~huej IE συγγενής του ελλην. «ξένος» και του φρυγικού «ξεῦνος».
http://en.wiktionary.org/wiki/huaj
Και *skr.(h3)dom > PA *skurda > ksurda > hurda > hudhër IE του ελληνικού «σκόρ(ο)δον».
http://en.wiktionary.org/wiki/hudh%C3%ABr
Η διαδικασία αυτή (*sk>ks>h) ολοκληρώθηκε πριν από την εισροή των λατινικών δανείων στην αλβανική και απαντάται σε λέξεις του κοινού Δακο-Μυσικού υποστρώματος με την Ρουμανική.
Λ.χ. IE *h1ed-«τρώω» , *edska > eska > eha > ha «τρώω» > hamës «λείξουρος»
http://en.wiktionary.org/wiki/ham%C3%ABs
Ρουμανικό hămesi «πεινάω/θέλω να φάω»
http://en.wiktionary.org/wiki/h%C4%83mesi
Αντίθετα, τα λατινικά και σλαβικά sk των δανείων τρέπονται σε shk παχύ sh:
Λατιν. piscis > αλβ. peshk
scalae > shkallë
scamnus > shkamb/shkëmb
http://en.wiktionary.org/wiki/shk%C3%ABmb
http://en.wiktionary.org/wiki/shkall%C3%AB
http://en.wiktionary.org/wiki/peshk
Έτσι, τα τοπωνύμια Scodra> Shkodër και Scampinus > Shkumbin οι Αλβανοί τα μεταχειρίστηκαν ως μεταλατινικά δάνεια.
Αν οι Ιλλυριοί ήταν οι πρόγονοι των Αλβανών δεν θα είχαν τοπωνύμια Scodra, Scampinus ούτε προσωπικά ονόματα όπως Skerdilaidas, Scerviaedus.
http://en.wikipedia.org/wiki/Skerdilaidas
Σμερδαλέος said
Νίκο, 3 άλλες λέξεις πιθανώς αλβανικής καταγωγής είναι:
1) «γκέμι». Ενώ όλα τα λεξικά μου τη δίνουν τουρκική (και όντως στην τουρκική υπάρχει το gem), το «χαλινάρι» στα αλβανικά είναι gjem και ο Orel το ανάγει στο πρωτο-αλβανικό *jama με Σανσκριτικό ΙΕ συγγενή yàma = «χαλινάρι».
Ορίστε η ανάλυση του Orel από το AED (Albanian Etymological Dictionary):
http://imageshack.us/photo/my-images/405/vz7q.png/
2) «τσαπερδόνα». «ζωηρή σαν σαύρα». Από το Αλβανικό shapi = «σαύρα», λέξη που απαντά και στο Ρουμανικό Δακο-Μυσικό υπόστρωμα ως
șopârlă = «σαύρα»
http://en.wiktionary.org/wiki/%C8%99op%C3%A2rl%C4%83
3) «μούρτζος» = «λερωμένος», «μουργκίζει» = «νυχτώνει, σκοτεινιάζει»
Από το Δακο-Μυσικό υπόστρωμα. Αλβανικό murg = Ρουμανικό murg~murgash = «μαύρος, σκοτεινός»
http://en.wiktionary.org/wiki/murgash
http://en.wiktionary.org/wiki/murg
Εδώ γνωρίζουμε και την τελική ΙΕ ρίζα: *h2mergw- «μαύρος, σκοτεινός» λ.χ. αρχ. ελλ. ἀμορβός, αγγλικ. murky (λ.χ. *gwous > βοῦς ~ cow).
http://en.wiktionary.org/wiki/murky
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Da%29morbo%2Fs
sarant said
248-9: Καλώστον. Ναι, πολλές λέξεις μπορεί να είναι βλάχικες κτλ.
Μιχαλιός said
246: “Kardeşlerim şunu unutmayın, hepimiz, ortak bir tarihin, ortak bir kültürün, ortak bir medeniyetin, birbirine dost, birbirine akraba, birbirine kardeş olduğu bir yapının insanlarıyız».
«Αδέρφια μου, μην το ξεχνάτε, όλοι μας είμαστε άνθρωποι με μια κοινή ιστορία, με μια κοινή κουλτούρα, με έναν κοινό πολιτισμό, με μια δομή/διάρθρωση/σχέση αμοιβαίας φιλίας, αμοιβαίας συγγένειας, αμοιβαίας αδερφοσύνης».
Ο μεταφραστής του 236 έκανε τη σύνταξη άνω-κάτω.
Μιχαλιός said
251: Ποιος μεταφραστής δηλαδή, μιλάμε απλώς για το μηχανάκι της Γκουγκλ – μέσω αγγλικών:
«Brothers and sisters [!] remember, we are all of a common history, a common culture, a common civilization, friendly to each other, closely related to each other as brothers are men of a structure“
Σμερδαλέος said
@250
Πρόσεξε τώρα κάτι άλλο σχετικά με μια λέξη που αναφέρθηκε: φάρα
Απαντά στην αλβανική σαν farë, στην Βλαχική σαν fară, ενώ σύμφωνα με τον Andrè Du Nay (σελ. 72 «The Origins of the Rumanians») στην Ρουμανία απαντάται σαν fară μόνο στην περιοχή της Hațeg (περιέργως κοντά στα μέρη του ποταμού Pocruia που ανέφερα πιο πάνω):
http://en.wikipedia.org/wiki/Ha%C8%9Beg
Σχετικά με την ετυμολογία της λέξης υπάρχουν 2 θεωρίες:
1) Ο Andrè Du Nay την θεωρεί Γοτθικό δάνειο στην βαλκανική λατινική (παλαιογερμανικό fara = «οικογένεια», ίδια ΙΕ ρίζα με το λατινικό pario = «γεννάω»).
2) Ο Vladimir Orel την θεωρεί πρωτο-αλβανική λέξη, επειδή το ΙΕ *sp στην αλβανική ακολούθησε την πορεία *sp>ps>f (παρόμοια με την *sk>ks>h που ανέφερα πιο πάνω). Κατά συνέπεια, η λέξη προέρχεται από την ΙΕ ρίζα *(s)per- και γίνεται ΙΕ συγγενής των ελληνικών σπόρος,σπέρμα.
Τα έχω συνοψίσει εδώ:
http://imageshack.us/photo/my-images/89/nv7z.png/
Σμερδαλέος said
@27: «μπουκιά»
—
Λατινικής προέλευσης είναι. Το λατινικό bucca = «στόμα» στην ύστερη λατινική έδωσε λέξεις για «φαΐ».
Στην αλβανική έγινε «ψωμί», στα ιταλικά έδωσε boccata = ποσότητα τροφής που γεμίζει το στόμα και νομίζω ότι η «μπουκιά» η δικιά μας ανάγεται στο λατινικό buccea = boccata:
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0059%3Aentry%3Dbuccea
http://en.wiktionary.org/wiki/boccata
Ο Ρουμανικός όρος bucată έχει ακριβώς την σημασία της μπουκιάς:
http://en.wiktionary.org/wiki/bucat%C4%83
Τέλος,στα λατινικά υπάρχει και η buccella = «μικρή μπουκιά» που έδωσε το όνομα στο επίλεκτο έφιππο σώμα του Βελισάριου τους «Βουκελλάριους» (buccellarius):
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0059%3Aentry%3Dbuccella
http://en.wikipedia.org/wiki/Bucellarius
Όσο για το αλβανικό bukë = «ψωμί» o Orel γράφει τα εξής:
http://imageshack.us/photo/my-images/822/eq0o.png/
Σμερδαλέος said
@31 «κοπέλι στην Κρήτη»
—
Η λέξη κοπέλα είναι σλαβικό δάνειο σε όλες τις βαλκανικές γλώσσες. Ανάγεται σε σλαβικό όρο για το «βλαστάρι».
http://en.wiktionary.org/wiki/copil
Σμερδαλέος said
@167:
«Κατά την δική μου γνώμη τα αλβανικά είναι μίξη σλαυικών, ελληνικών, τουρκικών και αρωμανικών σε ένα ομηρικό υπόστρωμα.»
—-
Ο Χριστός και η Παναγία !!! Τι άλλο θα ακούσουμε???
Αχχχ αυτά τα ομηρικά ιδιώματα !!! Μέχρι τώρα έχω ακούσει να χαρακτηρίζουν ως «ομηρικά ιδιώματα» τα Σλαβομακεδονικά (που ιστοριο-γλωσσικά δεν είναι παρά οι Βουλγαρικές διάλεκτοι της Μακεδονίας), τα Αρβανίτικα (που ιστοριο-γλωσσικά δεν είναι παρά οι εν ελλάδι Τόσκικες Αλβανικές διάλεκτοι) και τα Βλαχικά (που ιστοριο-γλωσσικά δεν είναι παρά η νοτιότερη υποδουνάβια διάλεκτος της Ανατολικής Βαλκανικής Ρωμανικής).
Όχι τίποτε άλλο ρε παιδιά, όταν πετάτε αυτές τις αρχαιόπληκτες κοτσάνες εξαιτίας του «καταγωγικού συνδρόμου» σας … μετά σχεδόν πάντα σας αντιγράφουν οι εξίσου ανιστόρητοι και αρχαιόπληκτοι μη ελληνίζοντες πρώην ομόγλωσσοί σας και καταλήγουμε να έχουμε Αλβανούς που νομίζουν ότι η Ιλιάδα είναι γραμμένη σε Shqiperisht και Σκοπιανούς που νομίζουν ότι η Ιλιάδα είναι γραμμένη σε «staromakedonski» και σε Βλάχους από το Tetovo που λένε στον Tom Winnifrith ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήτανε Βλάχος και ότι υπάρχουν Βλα΄χοι στα Ιμαλάια !!!
Παράδειγμα ανιστόρητου αρχαιόπληκτου πανυπέρβλακα #1 Δομαζίτης.
[05:00] «Απόγονος μακεδονομάχων (πάντα, είναι να απορείε καμιά φορά με ποιον πολέμησαν οι Έλληνες στην Μακεδονία;) που πήγαιναν και στο κρυφό σχολειό» (όχι παίζουμε 🙂 )
[07:20] «Aυτό το ιδίωμα, το οποίο δεν είναι καθόλου σλαβικό» … παρακάτω [08:06] «θαυμάσια ομηρική φράση» !!!» (:) 🙂 🙂 )
Αν πάει στη Βουλγαρία θα ακούσει ακριβώς την ίδια φράση, αλλά δεν το σχολιάζει γιατί και στην βουλγαρία και σε όλον τον σλαβικό κόσμο υπάρχουν οι λέξεις hoditi, po, păt, dom:
1) http://en.wiktionary.org/wiki/hoditi
Πανσλαβικό ρήμα για «περπατώ, πηγαίνω» κατά πάσα πιθανότητα ΙΕ συγγενής του ελληνικού «οδός/οδεύω».
2) http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Slavic/po#Proto-Slavic
Πανσλαβική πρόθεση po < *h2po IE συγγενής του ελληνικού «από»
3) http://en.wiktionary.org/wiki/put#Serbo-Croatian
Πρωτοσλαβικό pǫtь εκ του ΙΕ *pont- όπως το «πόντος», λατιν. "pons/pontem", αγγλικό "path" κλπ το οποίο έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και στις βουλγαρικές διαλέκτους της μακεδονίας λέγεται pat/păt/pănt/pŭnt/pŭt κλπ ανάλογα με την περιοχή:
Εννοείται πως σαν καλώς τσαρλατάνος επέλεξε την ποικιλία που έτυχε να μοιάζει στο ελληνικό πάτος,περίπατος.
http://en.wiktionary.org/wiki/pons#Latin
4) Η ΠΙΕ λέξη για το σπίτι και η σλαβική εκδοχή της:
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Slavic/dom%D1%8A#Proto-Slavic
Παράδειγμα ανιστόρητου αρχαιόπληκτου πανυπέρβλακα #2: Φαήλος
Αρβανίτες = «πρωτο-ελλαδικό» φύλο και φυσικά η μάνα του χρησιμοποιεί «ομηρικές» λέξεις 🙂 🙂
Πρώτα πρέπει να μας εξηγήσει τι διάολο θα πει «πρωτο-ελλαδικό» φύλο; Υπάρχουν πρωτο-έλληνες = οι εισαγωγής της γλώσσας στην ελλάδα που εξελίχθηκε στις ιστορικές αρχαίες διαλέκτους. Υπάρχουν προ-ελληνικά φύλα, δηλαδή οι ιθαγενείς κάτοικοι που βρήκαν οι πρωτο-έλληνες και μας άφησαν ένα προ-ελληνικό υπόστρωμα [θάλασσα, τοπωνύμια σε παρν- όπως Πάρνων, Πάρνηθα, Παρνασσός (στις γειτονικές ανατολιακές ΙΕ γλώσσες parn- «πέτρα») κλπ).
Τι στο καλό θα πει «πρωτο-ελλαδικό φύλο» ρε Φαηλέ; Ότι υπήρχαν στον ελλαδικό χώρο από την πρωτο-ελλαδική περίοδο;
Εδώ λέμε οι Αλβανοί έφτασαν στην Αλβανία την ίδια πάνω κάτω εποχή που δεχόταν τα λατινικά και σλαβικά δάνεια και στον κυρίως ελλαδικό χώρο πρωτοπάτησαν το πόδι τους μετά το 1300 …
Όσον αφορά στην «ομηρική» λέξη που λέει. Εννοεί το αλβανο-ρουμανικό bal/băl το οποίο είναι ή υποστρωματικό από το IE *bhel- «φωτεινός, λαμπερός» ~ «λευκός» ή δάνειο από το σλαβικό bel «λευκός» από την ίδια ΙΕ ρίζα.
http://en.wiktionary.org/wiki/b%C4%83l
http://en.wiktionary.org/wiki/bal%C3%AB
Τώρα έσπασε ο διάολος το ποδάρι και ο Αχιλλέας στην Ιλιάδα το άλογό του το ονόμασε «μακεδονιστί» Βάλιο (ποικιλόχρωμος, εν μέρη λευκός) αντί για «πανελληνιστί» Φάλιο:
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0058%3Aentry%3D*ba%2Flios
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Dbalio%2Fs
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Dfalo%2Fs1
… όπως οι Σπαρτιάτες έλεγαν βώνημα αντί για φώνημα:
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Dbw%2Fnhma
Όπως προσέξατε στον προτελευταίο σύνδεσμο, ο κελτικός συγγενής bal έχει ακριβώς την ίδια σημασία με τον Βάλιο και το Αλβανο-Ρουμανικό bal. Από την ίδια ρίζα είναι και το αγγλικό bald = «φαλακρός» γιατί «λάμπει το κεφάλι του»:
http://en.wiktionary.org/wiki/bald#Etymology
Παράδειγμα ανιστόρητου αρχαιόπληκτου πανυπέρβλακα #3: Βλάχος από το Τέτοβο
Δείτε τι άκουσε ο καημένος ο Tom Winnifrith:
http://www.farsarotul.org/nl20_1.htm
"I met a fanatical Vlach from Tetovo in Krushevo which is the nearest approach to a Vlach town in Macedonia. He gave me some extraordinary figures for the number of Vlachs, and declared that Alexander the Great was undoubtedly a Vlach because in the Himalayas people spoke languages which had many words in common with Vlach»
Ένα έχω να πω προς όλους τους αρχαιόπληκτους «ομηρο-ιδιωματιστές»: Ο Slavi Trifonov με καλύπτει πλήρως εδώ:
Ανδρέας said
256. Εν ολίγοις λέξεις που υπάρχουν στα ελληνικά, λατινικά, αγγλικά και πλήθος άλλων γλωσσών λες ότι είναι σλαβικής προέλευσης για να δούμε παρακάτω λοιπόν…
1) http://en.wiktionary.org/wiki/hoditi
Πανσλαβικό ρήμα για «περπατώ, πηγαίνω» κατά πάσα πιθανότητα ΙΕ συγγενής του ελληνικού «οδός/οδεύω».
Δεν πρόκειται μόνο για άγνωστης ετυμολογίας πανσλαβικό και ίσως ελληνικό ρήμα. Και οι Λατίνοι συμπεριλαμβάνονται μέσω της λέξης cede.
2) http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Slavic/po#Proto-Slavic
Πανσλαβική πρόθεση po < *h2po IE συγγενής του ελληνικού «από»
apo-
before vowels ap-, word-forming element meaning "from, away from, separate, free from," from Greek apo "from, away from; after; in descent from," in compounds, "from, asunder, away, off; finishing, completing; ceasing from; back again," from PIE root *apo- "off, away" (cf. Sanskrit apa "away from," Avestan apa "away from," Latin ab "away from, from," Gothic af, Old English of "away from").
Δεν πρόκειται μόνο για άγνωστης ετυμολογίας πανσλαβική πρόθεση. Επίσης Έλληνες, Λατίνοι, Γότθοι, Άγγλοι και Ινδοί συμπεριλαμβάνονται.
3) http://en.wiktionary.org/wiki/put#Serbo-Croatian
Πρωτοσλαβικό pǫtь εκ του ΙΕ *pont- όπως το «πόντος», λατιν. "pons/pontem", αγγλικό "path" κλπ το οποίο έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και στις βουλγαρικές διαλέκτους της μακεδονίας λέγεται pat/păt/pănt/pŭnt/pŭt κλπ ανάλογα με την περιοχή:
pons (n.)
"bridge," in various Latin expressions, from Latin pons "bridge, connecting gallery, walkway," earlier probably "way, passage," from PIE *pent- "to go, tread" (see find (v.)). Especially pons asinorum "bridge of asses," nickname for the fifth proposition of the first book of Euclid, which beginners and slow wits find difficulty in "getting over": if two sides of a triangle are equal, the angles opposite these sides are also equal.
find (v.)
Old English findan "come upon, meet with, discover; obtain by search or study" (class III strong verb; past tense fand, past participle funden), from Proto-Germanic *finthan "to come upon, discover" (cf. Old Saxon findan, Old Frisian finda, Old Norse finna, Middle Dutch vinden, Old High German findan, German finden, Gothic finþan), originally "to come upon."
The Germanic word is from PIE root *pent- "to tread, go" (cf. Old High German fendeo "pedestrian;" Sanskrit panthah "path, way;" Avestan panta "way;" Greek pontos "open sea," patein "to tread, walk;" Latin pons (genitive pontis) "bridge;" Old Church Slavonic poti "path," peta "heel;" Russian put' "path, way"). To find out "to discover by scrutiny" is from 1550s (Middle English had a verb, outfinden, c.1300).
Εκείνο το έρμο το πρωτοσλαβικό, που το’χεις παρακουράσει, πότε παρουσιάζεται στην ιστορία;
Εδώ βλέπουμε ότι από τα ελληνικά, λατινικά, ινδικά, πρωτογερμανικά περνάμε στα παλαιοεκκλησιαστικά σλαβονικά.
Ε! πότε;
4) Η ΠΙΕ λέξη για το σπίτι και η σλαβική εκδοχή της:
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Slavic/dom%D1%8A#Proto-Slavic
οι άγνωστης ετυμολογίας λέξεις ξανά
" from PIE *domo-/*domu- "house, household" (cf. Sanskrit damah "house;" Avestan demana- "house;" Greek domos "house," despotes "master, lord;" Latin dominus "master of a household;" Old Church Slavonic domu, Russian dom "house;" Lithuanian dimstis "enclosed court, property;" Old English timber "building, structure"), from *dem-/*dom- "build."
dome (n.)
"round, vaulted roof," 1650s, from French dome (16c.), from Provençal doma, from Greek doma "house, housetop" (especially a style of roof from the east), related to domos "house" (see domestic).
In the Middle Ages, German dom and Italian duomo were used for "cathedral" (on the notion of "God's house"), so English began to use this word in the sense "cupola," an architectural feature characteristic of Italian cathedrals. Used in U.S. also with reference to round summits of mountains.
domestic (adj.)
early 15c., from Middle French domestique (14c.) and directly from Latin domesticus "belonging to the household," from domus "house," from PIE *domo-/*domu- "house, household" (cf. Sanskrit damah "house;" Avestan demana- "house;" Greek domos "house," despotes "master, lord;" Latin dominus "master of a household;" Old Church Slavonic domu, Russian dom "house;" Lithuanian dimstis "enclosed court, property;" Old English timber "building, structure"), from *dem-/*dom- "build."
It represents the usual Indo-European word for "house" (Italian, Spanish casa are from Latin casa "cottage, hut;" Germanic *hus is of obscure origin). The noun meaning "household servant" is 1530s (a sense also found in Old French domestique). Domestics, originally "articles of home manufacture," is attested from 1620s. Related: Domestically. Domestic violence is attested from 19c. as "revolution and insurrection;" 1977 as "spouse abuse, violence in the home."
Σε άλλο σημείο γράφεις κατά λάθος
… όπως Πάρνων, Πάρνηθα, Παρνασσός (στις γειτονικές ανατολιακές ΙΕ γλώσσες parn- «πέτρα») κλπ)…
βέπουμε ότι parn στα χιττιτικά σημαίνει adobe
adobe (n.)
1739, American English, from Spanish adobe, from oral form of Arabic al-tob "the brick," from Coptic tube "brick," a word found in hieroglyphics.
αλουβιακός πηλός σε πλίνθο, πλινθοδομή σημαίνει στα ελληνικά
κι όχι πέτρα
Parnassus (n.)
late 14c., from Latin, from Greek Parnassos, mountain in central Greece, sacred to Apollo and the Muses, thus symbolic of poetry. Room writes that the name is from Hittite parna "abode." Related: Parnassian.
πάρνοψ –ωπος, ο: (ουσ.) [αβέβ. ετυμ.] λεσβ. είδος ακρίδας || παράγ. Παρνόπιος, -α, -ον (επίθετο) αυτός που απομακρύνει τις ακρίδες (επίθετο του Απόλλωνα), ο προστάτης από τις ακρίδες.
Και κατ’επέκτασην των καλλιεργειών.
Όσο ζω μαθαίνω πάντως, αυτό δε το γνώριζα.
Τείνεις όλες τις αβέβαιης ετυμολογίας λέξεις να τις ανάγεις σε μια πρωτο-ινδοευρωπαϊκή ρίζα. Από πού κι ως που είσαι τόσο σίγουρος και μετατρέπεις την αβέβαιη ετυμολογία σε σίγουρη ινδοευρωπαϊκή;
…«Τι στο καλό θα πει «πρωτο-ελλαδικό φύλο» ρε Φαηλέ; Ότι υπήρχαν στον ελλαδικό χώρο από την πρωτο-ελλαδική περίοδο;»…
Με το ίδιο σκεπτικό, το δικό σου, πρέπει να εξηγήσεις και να επιβεβαιώσεις ότι υπήρχε ένα πρωτο-ινδοευρωπαϊκό φύλο και μια πρωτο-ινδοευρωπαϊκή περίοδος στον ελλαδικό χώρο. 😀
Μπορείς να αμφισβητείς το όποιο ομηρικό υπόστρωμα όσο θες. Δημοκρατία έχουμε. Αυτό δε σημαίνει ότι απαραίτητα είσαι κι αλάνθαστος.
Το τελευταίο (Αυτό δε σημαίνει ότι απαραίτητα είσαι κι αλάνθαστος ) ισχύει για όλους μας.
Υ.Γ.
Άλλο οι ενδείξεις άλλο οι αποδείξεις. Μέσω ενδείξεων μόνο δεν εξήχθη κανένα επιστημονικά τεκμηριωμένο αποτέλεσμα.
Ανδρέας said
256.Άγνωστης ετυμολογίας λέξεις συνέχεια…
Πρωτοσλαβικό pǫtь εκ του ΙΕ *pont- όπως το «πόντος», λατιν. «pons/pontem», αγγλικό «path»
Εννοείται πως σαν καλώς τσαρλατάνος επέλεξε την ποικιλία που έτυχε να μοιάζει στο ελληνικό πάτος,περίπατος.
πάτος, ο (ουσ.) [αβέβ. ετυμ., ίσως ομορ. με πόντος], η πεπατημένη, το μονοπάτι
|| βάδισμα || αποπάτημα || παράγ. πατέω
… Εννοεί το αλβανο-ρουμανικό bal/băl το οποίο είναι ή υποστρωματικό από το IE *bhel- «φωτεινός, λαμπερός» ~ «λευκός» ή δάνειο από το σλαβικό bel «λευκός» από την ίδια ΙΕ ρίζα….
Δεν κατάλαβα ποια ακριβώς είναι η λέξη που αναφέρεται, αλλά για να δούμε στην συνέχεια
*bhel- (ο αστερίσκος * υποδηλώνει άγνωστης ετυμολογίας λέξη)
bald (adj.)
c.1300, ballede, probably, with Middle English -ede adjectival suffix + Celtic bal «white patch, blaze» especially on the head of a horse or other animal (from PIE root *bhel- (1) «to shine, flash, gleam;» see bleach (v.)). Cf., from the same root, Sanskrit bhalam «brightness, forehead,» Greek phalos «white,» Latin fulcia «coot» (so called for the white patch on its head), Albanian bale «forehead.» But connection with ball (n.1), on notion of «smooth, round» also has been suggested. Bald eagle first attested 1680s; so called for its white head.
Greek phalos «white,»
φαλός, -ην, -ον
(επίθ) [ρίζα *φέλ- λάμπω, από *φα- φαίνω, φαός], λαμπρός, λευκός, φωτεινός
|| παράγ. φαλαρός, -αν, -ον (επίθ.) λευκός || εν μέρει λευκός, φωτεινός, ανοιχτόχρωμος, φαλαρίς –ίδος, ιων. φαληρίς, η (ουσ.) υδρόβιο πτηνό, η φαλαρίδα, που ονομάστηκε έτσι από το φαλακρό λευκό κεφάλι του.
bale (n.)
«large bundle or package,» early 14c., from Old French bale «rolled-up bundle,» from a Germanic source (cf. Old High German balla «ball»), from Proto-Germanic *ball-, from PIE *bhel- (2) «to blow, swell» (see bole).
βάλλω
(ρ.) [ρίζα *βέλη-, βέλος, βολή] πρτ. έβαλλον, μέλλ. βαλώ αόρ. β’ έβαλον, πρκ. βέβληκα, μεσ. και παθ. βάλλομαι, πρτ. εβαλλόμην, μέλλ. βαλούμαι, και παθ. βληθήσομαι, αόρ. β’ εβαλόμην και παθ. εβλήθην, πρκ. βέβλημαι (το βάλλων με την έννοια του χτυπώ έχει ως παθ. το βάλλομαι, ενώ με την έννοια του ρίχνω κάτω έχει ως παθ. το πίπτω) || ρίχνω, εξακοντίζω, χτυπώ, σπρώχνω, αφήνω να πέσει, τοποθετώ || (μεσ.) συλλογίζομαι, ρίχνω επάνω μου.
bole (n.)
early 14c., from Old Norse bolr «tree trunk,» from Proto-Germanic *bulas (cf. Middle Dutch bolle «trunk of a tree»), from PIE *bhel- (2) «to blow, inflate, swell» (cf. Greek phyllon «leaf,» phallos «swollen penis;» Latin flos «flower,» florere «to blossom, flourish,» folium «leaf;» Old Prussian balsinis «cushion;» Old Norse belgr «bag, bellows;» Old English bolla «pot, cup, bowl;» Old Irish bolgaim «I swell,» blath «blossom, flower,» bolach «pimple,» bolg «bag;» Breton bolc’h «flax pod;» Serbian buljiti «to stare, be bug-eyed;» Serbo-Croatian blazina «pillow»).
(cf. Greek phyllon «leaf,» phallos «swollen penis;»)
Τώρα έσπασε ο διάολος το ποδάρι και ο Αχιλλέας στην Ιλιάδα το άλογό του το ονόμασε «μακεδονιστί» Βάλιο (ποικιλόχρωμος, εν μέρη λευκός) αντί για «πανελληνιστί» Φάλιο
Όπως προσέξατε στον προτελευταίο σύνδεσμο, ο κελτικός συγγενής bal έχει ακριβώς την ίδια σημασία με τον Βάλιο και το Αλβανο-Ρουμανικό bal. Από την ίδια ρίζα είναι και το αγγλικό bald = «φαλακρός» γιατί «λάμπει το κεφάλι του»:
βαλιός, -ά, -όν
(επίθ) [αβέβ. ετυμ.], στικτός, ποικίλος, παρδαλός || Βαλίος, ο (ουσ.) ένα από τα άλογα του Αχιλλέα.
Ονομάστηκε Βαλίος γιατί ήταν στικτός, ποικίλος, παρδαλός και όχι γιατί «λάμπει το κεφάλι του».
… όπως οι Σπαρτιάτες έλεγαν βώνημα αντί για φώνημα:
h**p://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Dbw%2Fnhma
Και τι είναι το βώνημα;
Ποια είναι η ηχητική απόδοση του αρχαιοελληνικού γράμματος F (βάου, δίγαμμα)
V ή W και ποιες οι διαφορές τους;
h**p://www.tlg.uci.edu/~opoudjis/unicode/other_nonattic.html#tsan
3.1. Pamphylian digamma
The alphabet of the deviant Greek dialect of Pamphylia (Brixhe 1976:5–6) used three glyphs to represent /w/: digamma, beta, and the glyph И — the same glyph we have just seen used for tsan. The latter glyph also appears where Greek would normally have a beta; and a similar glyph appears as a form of digamma or beta in other epichoric alphabets (Crete, Melos: Jeffery 1990:308). Brixhe (1976:6) concludes that the glyph И is a local development from Phoenecian waw, while the standard digamma was later imported from other Greek alphabets. (For this reason, he notes, И is unrelated to tsan, which developed from tsade.)
Brixhe (1976:46–57) discusses the distribution of И and Ϝ, and find that in early inscriptions И appears after vowels—either in diphthongs ([aw, ew]), or in glides near back vowels ([sbaluwau])—while the normal digamma appears elsewhere. He concludes that the Pamphylians imported the normal digamma, in order to be used alongside the local form, motivated by a phonetic split: /w/ had gained the allophone [v], represented by Ϝ, while И was kept for [w]
Μήπως σχετίζεται με το αυ-, ευ- που προφέρεται ως αβ-αφ, εβ-εφ αναλόγως με το που χρησιμοποιείται στον γραπτό λόγο;
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Τιτανομαχία!! 🙂
Σμερδαλέος said
@261
Βρε έχω απαντήσει εδώ και ώρα, αλλά επειδή έχω πολλούς λίνκους … περιμένουν έγκριση από το Νικοκύρη.
Σμερδαλέος said
@257: Δεν θα σχολιάσω τις τερατώδεις κοτσάνες γιατί κατάλαβα πλεόν ότι ορισμένα άτομα σε κάποια θέματα είναι ανεπίδεκτα μαθήσεως.
Θα σχολιάσω ένα μόνο σου σχόλιο:
«Εκείνο το έρμο το πρωτοσλαβικό, που το’χεις παρακουράσει, πότε παρουσιάζεται στην ιστορία;
Εδώ βλέπουμε ότι από τα ελληνικά, λατινικά, ινδικά, πρωτογερμανικά περνάμε στα παλαιοεκκλησιαστικά σλαβονικά.»
—–
Αν και όπως είπα τα βαλκάνια πιθηκάκια είναι ανεπίδεκτα μαθήσεως τέλος πάντων εδώ πιστεύω ότι ίσως (ρομαντική αισιοδιοξία) σε βοηθήσω να καταλάβεις.
Λοιπόν η Πρωτο-Σλαβική φασή είναι η φάση όπου οι Σλάβοι μιλάνε μία ακόμα ενιαία γλώσσα η οποία μέσα από διαφοροποίηση μετά το 800 μ.Χ. θα «σπάσει» σε τρεις κλάδους: νότιο, ανατολικό και δυτικό. Η Παλαιοσλαβωνική (OCS) είναι μια διαφοροποιημένη Νοτιοσλαβική γλώσσα και μάλιστα ήδη δείχνει ίχνη διαφοροποίησης που είναι χαρακτηριστικά της Βουλγαρικής γλώσσας (το yat συχνά αποδίδεται σαν ja και τα πρωτο-σλαβικά συμπλέγματα *(k)tj, dj έχουν ήδη τραπεί σε Βουλγαρικά δισυμφωνικά συμπλέγματα št και žd αντίστοιχα.
Λ.χ. η πρωτο-σλαβική λέξη για τη «νύκτα» *notj (από την ΙΕ ρίζα *nokwt-) στην παλαιοσλαβωνική (OCS) έχει ήδη γίνει noštĭ (σημερινό Βουλγαρικό nošt):
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Slavic/nokt%D1%8C#Proto-Slavic
Ενώ η πρωτο-σλαβική λέξη *medyu «μέση, ανάμεσα» (από την ΙΕ ρίζα *medhyos) στην παλαιοσλαβωνική (OCS) έχει ήδη γίνει meždu:
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Slavic/me%C4%8Fu#Proto-Slavic
Ερωτάς πόσο «σίγουροι» είμαστε για το πρωτο-σλαβικό στάδιο. Σου απαντώ 100%.
Η πρωτο-σλαβική γλώσσα κατάγεται από την παλαιότερη πρωτο-Σλαβο-Βαλτική όταν η πρωτο-σλαβική άρχισε σιγά σιγά να διαφοροποιείται από την πρωτο-Βαλτική.
Υπάρχει ένα Πρώιμο πρωτοσλαβικό στάδιο (Early Proto-Slavic = EPS) και ένα Ύστερο πρωτοσλαβικό στάδιο (Late Proto-Slavic = LPS).
H βασική διαφορά των δύο είναι ότι η EPS διατηρεί ακόμα το κοινό Βαλτο-Σλαβικό *a , ενώ η LPS το έχει τρέψει σε *a>o.
Γνωρίζουμε ότι όταν οι Σλάβοι εγκαταστάθηκαν στα Βαλκάνια και στην Ελλάδα περί το 600 μ.Χ. , μιλούσαν ακόμα EPS. Πως το ξέρουμε αυτό;
1) Γιατί τα προσλαβικά τοπωνύμια που είχαν a στο στόμα τους κατέληξαν ο. Παραδείγματα:
Θεσσαλονίκη > Solun
Καστοριά > Kostur
Apsamus~Assamus > Osum
Timacus > Timok
Alutus > Olt
Salonae > Solin
http://en.wikipedia.org/wiki/Osum
http://en.wikipedia.org/wiki/Timok_(river)
http://en.wikipedia.org/wiki/Olt_River
http://en.wikipedia.org/wiki/Solin
2) Η λατινική λέξη acetum «ξύδι» έφτασε στους σλάβους μέσω των Γότθων κατέληξε στην LPS ocĭtŭ.
http://en.wiktionary.org/wiki/%D0%BE%D1%86%D1%8C%D1%82%D1%8A
3) Τα πρώιμα πρωτο-σλαβικά δάνεια στην Ελληνική και την Αλβανική δείχνουν α εκεί που αργότερα όλοι οι Σλάβοι έχουν ο.
Το κλασσικότερο ελληνικό παράδειγμα είναι η ζβάρνα.
EPS *barna > LPS *borna > Νοτιοσλαβική brana (μετά την μετάθεση των υγρών που συνέβη περί το 800 μ.Χ.):
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Slavic/borna#Proto-Slavic
4) To ίδιο και στα αλβανικά. Ο Νίκος λ.χ. έγραψε τη λέξη καρούτα (karrutë) την οποία σήμερα όλοι οι σλάβοι λένε korito, αλλά η EPS μορφή της ήταν *karu:to και η LPS koryto, η οποία απαντάται στην OCS.
http://en.wiktionary.org/wiki/korito
5) Τα «απολιθωμένα» Σλαβικά τοπωνύμια του ελλαδικού χώρου διατήρησαν το EPS a.
Καρύταινα Αρκαδίας (koryto μόλις πιο πάνω)
Αράχωβα (σήμερα όλοι Σλάβοι έχουν ο στην λέξη για καρύδι από το LPS orěhŭ):
http://en.wikipedia.org/wiki/Orahovo_(Ra%C5%A1ka)
Καρδίτσα, Γάρδιτσα, Γαρδίκι
Περιέχουν την σλαβική λέξη για «κάστρο,πόλη» στην EPS μορφή της *gardŭ και όχι την LPS *gordŭ ή την μετέπειτα μετατεθημένη νοτιοσλαβική OCS gradŭ την οποία λ.χ. βρίσκουμε στο Μπεράτι της Αλβανίας (Beligrad ~ Βελλέγραδα):
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Slavic/gord%D1%8A#Proto-Slavic
http://en.wikipedia.org/wiki/Gardiki
http://en.wikipedia.org/wiki/Berat#Name
6) Η λέξη «ντόμπρος» ξέρεις πολύ καλά ότι προέρχεται από το LPS *dobrŭ «καλός» το οποίο στα σημερινά σλαβικά ανθρωπωνύμια απαντά σαν Dobro– λ.χ.
http://en.wikipedia.org/wiki/Dobromir_(given_name)
Ε ο πρώτος Σλάβος που κατέληξε ταξίαρχος του Βυζαντινού στρατού λίγο πριν το 560 μ.Χ. πολύ πριν οι Σλάβοι αρχίσουν την μετανάστευσή τους νοτίως του Δούναβη λέγεται Δαβραγέζας (Dabra-geza):
http://imageshack.us/photo/my-images/23/3zcr.png/
Πάμε παρακάτω. Εάν ήσουν παρατηρητικός θα κατάλαβες ότι αυτό που ξεχωρίζει την LPS από την Παλαιοσλαβωνική (OCS) είναι η λεγόμενη μετάθεση των υγρών.
Εάν C = σύμφωνο , οι LPS ρίζες CorC,ColC έδωσαν τα νοτιοσλαβικά/ παλαιοσλαβωνικά CraC, ClaC, τα ανατολικά σλαβικά CoroC,ColoC και τα δυτικά σλαβικά CroC, CloC.
Γιαυτό οι νότιοι σλάβοι λένε σήμερα grad, οι Ανατολικοί gorod/horod και οι δυτικοί grod/hrod.
Έχουμε αποδείξεις ότι ένα πρωτο-σλαβικό στάδιο υπήρξε πριν από τις μετατεθημένες μορφές της παλαιοσλαβωνικής (ΟCS);
Φυσικά και έχουμε !!!
Έχω ήδη συζητήσει τα σβάρνα, Γαρδίκι κλπ.
To προσλαβικό Δαλματικό τοπωνύμιο Scardona κατέληξε Skradin στο στόμα των νοτιοσλάβων κατοίκων.
http://en.wikipedia.org/wiki/Skradin
Ενώ στην Ελλάδα του 8ου αιώνα βρίσκουμε τις σφραγίδες που περιέχουν τα ονοματα των Σλάβων αρχόντων: ΔΑΡΓΑΣΚ[Λ]ΑΒΟΣ Άρχων του θέματος Ελλάδος και ΒΟΪΔΑΡΓΟΣ , άρχων του σλαβικού φύλου των Εβεδιτών.
Οι μετέπειτα νοτιοσλαβικές/παλαιοσλαβωνικές ποικιλίες αυτών των ονομάτων είναι: Dragoslav («Αγαποκλής») και Vojidrag («Στρατόφιλος»).
http://en.wikipedia.org/wiki/Dragoslav
http://hr.wikipedia.org/wiki/Vojdrag_Ber%C4%8Di%C4%87
Όπως παρατηρείς περιέχουν την EPA (Early γιατί το α δεν έχει ακόμα γίνει ο) του μετέπειτα Παλαιοσλαβωνικού (μετά το 800-850 μ.Χ.) dragŭ = «αξιαγάπητος»:
http://en.wiktionary.org/wiki/drag#Serbo-Croatian
Ορίστε οι Σφραγίδες των εν Ελλάδι Σλαβικών αρχόντων περί το 800 μ.Χ. που έχουν βρεθεί από το καινούριο βιβλίο του Florin Curta για την Μεσαιωνική Ελλάδα:
http://imageshack.us/photo/my-images/845/lxrf.png/
Τώρα αντίθετα από τα το τοπωνύμια Καρδίτσα, Γαρδίκι κλπ που «πάγωσαν» στην πρωτο-σλαβική τους μορφή το Κράβαρι Αρκαδίας και τα Κράβαρα Aιτωλοακαρνανίας προχώρησαν στην μετατεθημένη νοτιοσλαβική/παλαιοσλαβωνική τους μορφή.
H EPS λέξη για την αγελάδα ήταν karva, η LPS korva και η νοτιοσλαβική μετατεθιμένη krava:
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Slavic/korva#Proto-Slavic
Έτσι kravar στις νοτιοσλαβικές λέξεις είναι ο «αγελαδάρης, βουκόλος» με πληθυντικό kravari.
http://en.wiktionary.org/wiki/kravar
Όπως βλέπεις το σλαβικό τοπωνύμιο #46 Κράβαρι στην Αρκαδία:
http://www.promacedonia.org/en/mv/mv_3_19.htm
Είναι ολόιδιο με το Kravari Πελαγονίας:
http://en.wikipedia.org/wiki/Kravari
Επομένως Ανδρέα μου, όπως βλέπεις θα μπορούσα να συνεχίσω και να σου δώσω αποδείξεις για καθένα χαρακτηριστικό της πρωτο-σλαβικής γλώσσας, αλλά όπως λέει και ο Nietzsche στο «Τάδε έφη Ζαρατούστρα»: «δεν τάχτηκα να γίνω μυγοδιώχτης». Θα πρέπει να εξελιχθείς γνωστικά μόνος σου από την παρούσα σου κατάσταση και να διορθώσεις μόνος σου τα λάθη σου. Μην σε απασχολεί η παρούσα σου κατάσταση: όλοι από εκεί ξεκινάμε.
Σμερδαλέος said
Ανδρέας: ο αστερίσκος * υποδηλώνει άγνωστης ετυμολογίας λέξη
—
Έάν ανοίξεις κάνα βιβλίο γλωσσολογίας θα παρατηρήσεις ότι ο αστερίσκος δηλώνει μη ιστορικά καταγεγραμμένη ρίζα (προϊόν ανασύνθεσης από τις θυγατρικές της μορφές) όχι αγνώστου ετύμου ρίζα.
http://en.wikipedia.org/wiki/Linguistic_reconstruction
Reconstructed forms are prefaced with an asterisk (*), to distinguish them from attested forms.
Δηλαδή στις ρίζες των πρωτογλωσσών βάζουμε αστερίσκο όχι επειδή είναι «αγνώστου ετύμου», αλλά επειδή οι πρωτο-γλώσσες δεν έχουν καταγραφεί σε ιστορικά κείμενα, επιγραφές κλπ.
Όταν λ.χ. ανασυνθέτουμε την ΠΙΕ λέξη για τον «πατέρα» σαν *ph2te:r :
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Indo-European/ph%E2%82%82t%E1%B8%97r#Proto-Indo-European
Δεν βάζουμε αστερίσκο επειδή είναι αγνώστου ετύμου λέξη, αλλά επειδή η ΠΙΕ γλώσσα δεν καταγράφθηκε ιστορικά.
Η ετυμολογία της λέξης είναι ξεκάθαρη: Το επίθημα *-ter- που σχηματίζει «nomen agentis» κολλημένο στον μηδενικό βαθμό *ph2- της ρίζας *peh2-«προστατεύω, ταΐζω». Έτσι η λέξη *ph2te:r έχει την ξεκάθαρη ετυμολογία του «προστάτη, προμηθευτή τροφής».
Η ρίζα *peh2- «προστατεύω, προμηθεύω τροφή» βρίσκεται επίσης στο λατινικό pastor = «ποιμένας» (στο ίδιο το ποιμένας αλλά το αφήνω γιατί θέλει περαιτέρω γνώσεις και να καταλάβεις τη θα πει «λαρυγγική αποχρωμάτωση» στην ΙΕ γλωσσολογία), στο Αγγλικό feed «τρέφομαι» κλπ.
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Indo-European/peh%E2%82%82-#Proto-Indo-European
Ακόμα και στο περσικό fsu-pan (IE *pk’u-pan- = προστάτης κοπαδιών) που μέσω της τουρκικής έφτασε σε εμάς ως «τσομπάνος».
http://en.wiktionary.org/wiki/%DA%86%D9%88%D8%A8%D8%A7%D9%86#Persian
Θα σου δώσω ένα παράδειγμα και εάν το καταλάβεις το κατάλαβες. Πριν από την αποκωδικοποίηση της γραμμικής Β, οι γλωσσολόγοι είχαν ήδη ανασυνθέσει τα χειλοϋπερωικά σύμφωνα που η πρωτο-ελληνική γλώσσα κληρονόμησε από την ΠΙΕ (*kw,*gw,*gwh). Η μελέτη των ιστορικών αρχαίων διαλέκτων δείχνει ξεκάθαρα που υπήρχαν χειλοϋπερωικά σύμφωνα. Λ.χ. εκεί που η αιολική διάλεκτος έχει χειλικά σύμφωνα (π,β), ενώ οι υπόλοιπες διάλεκτοι έχουν φατνιακά (τ,δ) ή υπερωικά (κ,γ) , η πρωτοελληνική γλώσσα είχε χειλοϋπερωικούς φθόγγους.
Παραδείγματα:
1)Οι αιολείς έλεγαν πέμπε αυτό που οι άλλοι Έλληνες έλεγαν πέντε. Οι γλωσσολόγοι ήξεραν ότι η πρωτοελληνική λέξη ήταν *pènkwe, αλλά βάζανε αστερίσκο γιατί δεν υπήρχε καταγεγραμμένη μορφή με τον χειλουπερωικό φθόγγο. Αλλά η λέξη δεν ήταν αγνώστου ετύμου, ήταν το πρωτο-ινδοευρωπαϊκό *penkwe:
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Dpe%2Fmpe
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Indo-European/p%C3%A9nk%CA%B7e#Proto-Indo-European
2) Στην ελληνική οι λέξεις για το άλογο εμφανίζονται σαν ἵππος και ἵκκος. Οι γλωσσολόγοι κατάλαβαν ότι εκεί υπάρχει χειλοϋπερωικός φθόγγος και ανασύνθεταν την πρωτο-ελληνική μορφή σαν *hekwkwos, αλλά βάζανε αστερίσκο γιατί δεν υπήρχε καταγεγραμμένη μορφή με τον χειλοϋπερωικό φθόγγο. Η λέξη φυσικά δεν ήταν αγνώστου ετύμου, ήταν η ΠΙΕ *h1ekwos:
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Di%29%2Fkkos
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Indo-European/h%E2%82%81%C3%A9%E1%B8%B1wos#Proto-Indo-European
3) Οι Βοιωτοί έλεγαν «βάνα»,«βάνηκα» αντί για «γυνή»,«γυναίκα». Οι γλωσσολόγοι ανασύνθεταν την πρωτοελληνική λέξη σαν *gwona και έβαζαν αστερίσκο επειδή η πρωτομορφή αυτή δεν είχε καταγραφεί ιστορικά. H λέξη φυσικά δεν ήταν αγνώστου ετύμου, γιατί ήταν ξεκάθαρο ότι πήγαζε από την ΠΙΕ λέξη για γυναίκα *gwens/*gwena.
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Dbana%2F
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Indo-European/g%CA%B7%E1%B8%97n#Proto-Indo-European
4) Οι Αιολείς έλεγαν τους Δελφούς, «Βελφούς» και αντί για «δελφύς» έλεγαν «βελφύς». Οι γλωσσολόγοι ανασύνθεταν την πρωτο-ελληνική λέξη σαν *gwelphùs και έβαζαν αστερίσκο επειδή η χειλοϋπερωική μορφή δεν πρόλαβε να καταγραφεί. Η λέξη φυσικά δεν ήταν αγνώστου ετύμου, αλλά μαζί με το βρέφος ανάγονται στην ΙΕ ρίζα για «μήτρα» *gwelbhus~*gwerbhus:
http://en.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CF%8D%CF%82
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Dbelfo%2Fs
Τώρα, όταν τελικά αποκωδικοποιήθηκε η γραμμική Β, παρατηρήθηκε ότι εκεί ακριβώς που οι γλωσσολόγοι ανασυνέθεταν ένα πρωτο-ελληνικό χειλοϋπερωικό, οι Μυκηναίοι είχαν ένα ειδικό σύμβολο που δεν ήταν ούτε π,τ,κ ούτε β,δ,γ και το οποίο αποδίδουμε σήμερα σαν q όταν καταγράφουμε την Β Γραμμική.
Έτσι ο ίππος απαντά στην Β Γραμμική σαν i-qo (hikw(kw)os), o βασιλεύς σαν qa-si-re-u (gwasileus), o συβώτης σαν su-qo-ta (sugwo:ta:s) και τα ονόματα σε -φόντης αποδίδονται σαν -qo-ta (-kwhonta:s λ.χ. qo-u-qo-ta = /gwou-kwhonta:s/ ~ Βουφόντης). Οι λέξεις θείνω (*θέν-jω) και φόν-ος ανάγονται στην ΙΕ ρίζα *gwhen-«σφάζω,σκοτώνω», όπως η λέξη βοῦς ανάγεται στην ΙΕ *gwous).
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Indo-European/g%CA%B7%CA%B0en-#Proto-Indo-European
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Indo-European/g%CA%B7%E1%B9%93ws#Proto-Indo-European
Ορίστε μερικά παραδείγματα από την Β Γραμμική:
http://en.wikipedia.org/wiki/Linear_B#Spelling_and_pronunciation
The q-series is used for monosyllables beginning with a class of consonants that disappeared from classical Greek by regular phonetic change: the labiovelars (see under Mycenaean Greek). These had entered the language from various sources: inheritance from Proto-Indo-European, assimilation, borrowing of foreign words, especially names. In Mycenaean they are /kʷ/, /gʷ/, and rarely /kʷh/ in names and a few words:[16] a-pi-qo-ro for amphiquoloi (ἀμφίπολοι); qo-u-ko-ro for guoukoloi (βουκόλοι. «cowherders»); -qo-i-ta for -φόντης.
Και τα άλλα που έτυχε να αναφέρω:
http://imageshack.us/photo/my-images/844/e9p0.png/
Αυτό σημαίνει ότι η πρωτο-ελληνικές μορφές που πριν από την αποκωδικοποίηση της Β Γραμμικής γραφόταν με αστερίσκο, επειδή δεν είχαν μαρτυρηθεί/ καταγραφεί , μετά την αποκωδικοποίηση μπορούν πλέον να γράφονται χωρίς αστερίσκο γιατί είναι ιστορικά καταγεγραμμένες μορφές.
Κατάλαβες τώρα τι θα πει ο αστερίσκος;
sarant said
Τα δυο προηγούμενα σχόλια τα είχε κρατήσει η σπαμοπαγίδα εξαιτίας πληθώρας λίκνων.
Σμερδαλέος said
@263
Μη φοβάσαι Νίκο, κατάλαβα ότι είχες «σουρκουκέψει» και εν τω μεταξύ «σουρτούκεψα» και εγώ μέχρι το μόνο ανοικτό σουπερμάρκετ κυριακάτικα …
🙂 🙂
Ανδρέας said
261. Αν και όπως είπα τα βαλκάνια πιθηκάκια είναι ανεπίδεκτα μαθήσεως τέλος πάντων εδώ πιστεύω ότι ίσως (ρομαντική αισιοδιοξία) σε βοηθήσω να καταλάβεις.
Ποια είναι τα βαλκάνια πιθηκάκια;
Επιστώ την προσοχή σας κε Σαραντάκο. Δεν έβρισα τον 261.
Ανδρέας said
Αν θέλετε να βρίζω πείτε το μου.
Ανδρέας said
εφιστώ* λάθος εκ παραδρομής
Ανδρέας said
261. Ως επί το πλείστον αναφέρεσαι σε παραφθορά Λατινικών η Ελληνικών λέξεων και τις βαπτίζεις «σλαβικές» βαπτίζωντας τες με την ινδοευρωπαϊκή θεωρία. Έτσι έκαναν και οι παπάδες βάφτιζαν το κρέας ρεβύθια.
Και που είσαι; Μισή αλήθεια = ολόκληρο ψέμμα.
«Στις ανακατασκευασμένες μορφές προηγείται αστερίσκος (*), για να τις διακρίνει από τις επιβεβαιωμένες μορφές.»
Σε μια ανεπιβεβαίωτη μορφή της λέξης τι λέμε; Ότι είναι γνωστή η ετυμολογία; Κι αν αύριο ανακαλύψουν ότι συνδέεται με σημιτική ρίζα τι θα λέμε ότι οι σημίτες μιλάνε ινδοευρωπαϊκές γλώσσες;;
Για σοβαρέψου λιγάκι…
Γλωσσική ανασυγκρότηση
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γλωσσική ανασυγκρότηση είναι η πρακτική του καθορισμού των χαρακτηριστικών της unattested προγόνου ( πρωτο-γλώσσας ) ενός ή περισσότερων συγκεκριμένων γλωσσών. Υπάρχουν δύο είδη της ανασυγκρότησης. Στην εσωτερική ανασυγκρότηση χρησιμοποιούμε παρατυπίες σε μία μόνο γλώσσα για να εξάγουμε συμπεράσματα σχετικά με το πρώιμο στάδιο της γλώσσας αυτής. Η συγκριτική ανασυγκρότηση, που συνήθως αναφέρεται απλώς ως ανασυγκρότηση, καθορίζει τα χαρακτηριστικά του προγόνου των δύο ή περισσότερων γλωσσών μέσω της μεθόδου. Η εσωτερική ανασυγκρότηση καθορίζει τα χαρακτηριστικά ενός προγόνου μιας γλώσσας μέσω στοιχείων στην εν λόγω γλώσσα και μόνο.
Στις ανακατασκευασμένες μορφές προηγείται αστερίσκος (*), για να τις διακρίνει από τις επιβεβαιωμένες μορφές.
Μια λέξη από την οποία μαρτυρείται μια ρίζα στην πρωτο-γλώσσα που ανακατασκευάζεται είναι μια αντανάκλαση. Γενικότερα, μια αντανάκλαση είναι το γνωστό παράγωγο μιας προγενέστερου μορφής η οποία μπορεί να ανακατασκευαστεί αντί να επιβεβαιωθεί. Όταν αντανακλά την ίδια την πηγή του είναι συγγενής cognates .
Επιβεβαιωμένη γλώσσα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στην γλωσσολογία , επιβεβαιωμένες είναι οι γλώσσες οι οποίες έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα, είτε με τη μορφή των επιγραφών ή λογοτεχνίας , ή επειδή η γλώσσα μιλιέται ακόμα. Είναι το αντίθετο των υποθετικών , unattested πρωτο-γλωσσών που προτάθηκαν ως αποτέλεσμα των εργασιών για τη γλωσσική ανασυγκρότηση .
Οι σωζόμενες μορφές λέξεων είναι τα αποδεικτικά στοιχεία για μια τέτοια γλώσσα που ονομάζονται επιβεβαιωμένες μορφές.
Θα σε επαναφέρω στο τέλος του 257 σχολίου μου και μη σε ξανατσακώσω να βρίζεις.
Υ.Γ.
Άλλο οι ενδείξεις άλλο οι αποδείξεις. Μέσω ενδείξεων μόνο δεν εξήχθη κανένα επιστημονικά τεκμηριωμένο αποτέλεσμα.
(Όπου ενδείξεις βάλε ανεπιβεβαίωτες γλώσσες κι όπου αποδείξεις βάλε επιβεβαιωμένες.)
Emphyrio said
Αφου «λιλίτσες» ειναι οι σποροι της φροξυλιας (και αφου η Κριεζη λεγεται Κριεζη λογικα πρεπει να εχει αρβανιτικη καταγωγη – αλλα αυτο δεν το ξερω, οσο κι’αν αγαπαω την Λιλιπουπολη), καταλαβα επιτελους γιατι στην Λιλιπουπολη υπαρχει η Λίλιτσα…
sarant said
Καλύτερα είναι να μη βρίζετε, και το «βαλκάνιο πιθηκάκι» είναι όντως φάουλ. Μπορούμε πειστικά να αντικρούσουμε απόψεις χωρίς να μειώνουμε αυτόν που τις εκφέρει -τότε χάνουμε σε πειστικότητα.
Σμερδαλέος said
268: Επιστώ την προσοχή σας κε Σαραντάκο. Δεν έβρισα τον 261.
—
Οκ προφανώς δεν ξέρεις πως χρησιμοποιώ τον όρο, οπότε απολογούμαι και εξηγώ. Αν έχει τύχει να διαβάσεις σχόλιό μου στο παρελθόν θα έχεις παρατηρήσει ότι χρησιμοποιώ τον όρο «βαλκανικά πιθηκάκια» για τους ακοσμίκευτους ακόμα Βαλκανιούς οι οποίοι έχουν την κακιά συνήθεια να έχουν άποψη για τα πάντα χωρίς να γνωρίζουν το παραμικρό για το αντικείμενο που συζητάνε.
Το αρχετυπικό «Βαλκανικό πιθηκάκι» ήταν ένας Αλβανός 5-6 χρόνια πριν ο οποίος προσπαθούσε να μας πείσει μανιωδώς ότι η Ιλιάδα είναι γραμμένη στα αλβανικά και ότι είναι μέρος της ελληνικής προπαγάνδας να θεωρούμε την γλώσσα των επών ελληνική.
Μα το θεό παιδιά, ο διαχειριστής του φόρουμ τον «μπάναρε» 7 φορές και 7 φορές είδε το ίδιο IP από την Πρίστινα να έρχεται στο φόρουμ και να συνεχίζει την «επιχειρηματολογία» του για 2 ολόκληρους μήνες. 2 μήνες προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι το επίθετο του Αχιλλέα στην Ήπειρο «Ἄσπετος» δεν έχει καμία σχέση με το αλβανικό shpjet «γρήγορος» (το οποίο είναι IE συγγενής του αγγλικού speed), αλλά σημαίνει «ανείπωτα μεγάλος» και έχει την ίδια μορφολογική κατασκευή όπως το ἄσχετος.
Ρίζα *sekw-«μιλάω» (αγγλικό say, ελλην *ενσέπω > εν(ν)έπω) και στερητικό συνθετικό που χρησιμοποιεί τον μηδενικό βαθμό της ρίζας:
*n.-skw-etos > ἄσπετος, όπως *segh> έχω & *si-sgh- > ἵσχω, αλλά *n.-sgh-etos > ἄσχετος.
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Da)%2Fspetos
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Indo-European/sek%CA%B7-#Root_3
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Da)%2Fsxetos
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Di)%2Fsxw
http://en.wiktionary.org/wiki/%E1%BC%94%CF%87%CF%89
Και το Αλβανικό shpjet:
http://en.wiktionary.org/wiki/shpejt
Με τον καιρό την ίδια συμπεριφορά την έχω παρατηρήσει σε όλους τους νοτιοδυτικούς Βαλκανίους (Έλληνες, Αλβανούς, Σκοπιανούς, χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι δεν έχω γνωρίζει και σοβαρά άτομα και από τα τρία έθνη). επομένως Ανδρίκο μου, εγώ μπορεί να είμαι ο πρώτος με τον οποίο εσύ έτυχε να συζητήσεις ΙΕ γλωσσολογία, αλλά για μένα εσύ είσαι ίσως ένας τριψήφιος αριθμός νοτιοδυτικού Βαλκανίου ο οποίος αμφιβάλλει την ΙΕ θεωρία ή την επιστήμη της ιστορικής γλωσσολογίας και την εγκυρότητα της αναδόμησης μέσα από την συγκριτική μέθοδο.
Επομένως εάν θεώρησες ότι σε έβρισα προσωπικά απολογούμαι. Απλώς επειδή συμμερίζομαι την άποχη του Μιχαήλ Χωνιάτη ότι τα νοτιοδυτικά Βαλκάνια κατοικούνται από «βάρβαρους όχλους με άμουσα έθη» και δεν μπορώ να το κρύβω.
Μην φοβάσαι δεν εννοώ εσένα προσωπικά. Απλώς η εκκοσμίκευσή μας σε αυτήν την γωνιά της βόρειας Αφρικής δεν ξεκινάει από το μηδέν, αλλά υπό το μηδέν και χρειάζεται γιγαντιώδης προσπάθεια και απομόνωση για να καταφέρει κάποιος να ξεφύγει από τον όχλο.
Ο Νίκος πιο δημιουργικός έχει εφεύρει τον όρο «λερναίος». Ίσως σφάλλω που δεν τον υιοθετώ.
physicist said
#271. — Έχει και σε μικρότερο μέγεθος; (Φαντάζομαι έτσι λένε οι ακκοσμίκευτοι των ΝΔ Βαλκανίων το geht’s ‘ne Nummer kleiner?)
Δύτης των νιπτήρων said
Άμα έχεις τέτοιους φίλους…
Ανδρέας said
«αλλά για μένα εσύ είσαι ίσως ένας τριψήφιος αριθμός νοτιοδυτικού Βαλκανίου ο οποίος αμφιβάλλει την ΙΕ θεωρία ή την επιστήμη της ιστορικής γλωσσολογίας και την εγκυρότητα της αναδόμησης μέσα από την συγκριτική μέθοδο»
Συνεχίζεις τα ίδια;
Κυνήγα ανεμόμυλους κι εσύ όπως ο δον Κιχώτης παραπάνω.
Σμερδαλέος said
@270.
Συγγνώμη Νίκο μου. Όπως είπα δεν ήταν σκοπός μου να προσβάλλω προσωπικά τον Ανδρέα. Και εγώ ότνα ήμουν 15 χρονών ίσως ήμουν «βαλκάνιο πιθηκάκι» απλά τότε δεν είχαμε διαδίκτυο και παίζαμε μπάσκετ στην αλάνα. Από εκεί και μετά, όπως είπα και πιο πάνω, συμμερίζομαι απόλυτα την άποψη του Μιχάλη Χωνιάτη … ιδίως το κομμάτι που λέει «τι φταίμε εμείς οι έτσι και γιουβέτσι και πρέπει να τρώμε στη μάπα αυτούς που είναι έτσι και γιουβέτσι»:
http://imageshack.us/photo/my-images/546/8pk2.png/
Δυστυχώς δεν έχω την υπομονή σου Νίκο. Κάθε φορά που πρέπει να φάω στη μάπα τον κάθε Βαλκάνιο με άποψη που νομίζει ότι 100 και χρόνια οι ΙΕ όλου το κόσμου παίζουν το πουλάκι τους και περίμεναν αυτόν να τους επειδείξει τα σφάλματα που κάνουν και δεν θεωρούν την ελληνική, την αλβανική ή την «μακεδονική» την παλαιότερη γλώσσα του κόσμου … δεν μπορώ … είμαι αλλεργικός στην «βαλκανική έλλειψη εκκοσμίκευση».
Η απορία μου είναι η εξής. Ο Ανδρέας θα τολμούσε ποτέ να πει σε καρδιοχειρούργο ότι δεν ξέριε πως να χειρουργεί μια καρδιά;
Θα τολμούσε ποτέ να έχει άποψη για το ποιες τιμές της σταθεράς α η διαφορική εξίσωση xy»+y’+ay = 0 έχει πεπερασμένες πολυωνυμικές λύσεις και πως τις βρίσκουμε;
Ή θα τολμούσε να έχει να άποψη σε θέματα ενζυμολογίας αν λ.χ. έχουμε δίκαιο όταν λέμε ότι η προσθήκη ανταγωνιστικού αναστολέα (competitive inhibitor) αλλάζει την κινητική Michaelis-Menten με τέτοιο τρόπο ώστε να μην χάνεται το «πλάτος» Vo, αλλά να αλλάζει η σταθερά κορεσμού και να χρειάζεται μεγαλύτερη συγκέντρωση υποστρώματος για να επιτύχουμε τον ίδιο κορεσμό, ενώ η προσθήκη μη ανταγωνιστικού αναστολέα που προκαλλεί στερεοδομική αλλαγή του ενεργού κέντρου του ενζύμου κάνει το αντίθετο, δηλαδή αλλάζει το «πλάτος» (μειώνει την μέγιστη ενζυμική ταχύτητα) διατηρώντας την σταθερά κορεσμού σταθερή.
Έχει άποψη για τα παραπάνω; Μπορεί να μου πει εάν διατύπωσα ορθά τους παραπάνω κανόνες ενζυμολογίας ή έχω κάνει κάποιο λάθος στην διατύπωσή τους;
Ανδρέας said
Σε τσακώνω να μην ξέρεις τι σημαίνει η λέξη Βαλίος ή η λέξη πάρνα γελοίο υποκείμενο και
«Τώρα έσπασε ο διάολος το ποδάρι και ο Αχιλλέας στην Ιλιάδα το άλογό του το ονόμασε «μακεδονιστί» Βάλιο (ποικιλόχρωμος, εν μέρη λευκός) αντί για «πανελληνιστί» Φάλιο
Όπως προσέξατε στον προτελευταίο σύνδεσμο, ο κελτικός συγγενής bal έχει ακριβώς την ίδια σημασία με τον Βάλιο και το Αλβανο-Ρουμανικό bal. Από την ίδια ρίζα είναι και το αγγλικό bald = «φαλακρός» γιατί «λάμπει το κεφάλι του»:
βαλιός, -ά, -όν
(επίθ) [αβέβ. ετυμ.], στικτός, ποικίλος, παρδαλός || Βαλίος, ο (ουσ.) ένα από τα άλογα του Αχιλλέα.
Ονομάστηκε Βαλίος γιατί ήταν στικτός, ποικίλος, παρδαλός και όχι γιατί «λάμπει το κεφάλι του»
… όπως Πάρνων, Πάρνηθα, Παρνασσός (στις γειτονικές ανατολιακές ΙΕ γλώσσες parn- «πέτρα») κλπ)…
βέπουμε ότι parn στα χιττιτικά σημαίνει adobe
adobe (n.)
1739, American English, from Spanish adobe, from oral form of Arabic al-tob «the brick,» from Coptic tube «brick,» a word found in hieroglyphics.
αλουβιακός πηλός σε πλίνθο, πλινθοδομή σημαίνει στα ελληνικά
κι όχι πέτρα
Parnassus (n.)
late 14c., from Latin, from Greek Parnassos, mountain in central Greece, sacred to Apollo and the Muses, thus symbolic of poetry. Room writes that the name is from Hittite parna «abode.» Related: Parnassian.
πάρνοψ –ωπος, ο: (ουσ.) [αβέβ. ετυμ.] λεσβ. είδος ακρίδας || παράγ. Παρνόπιος, -α, -ον (επίθετο) αυτός που απομακρύνει τις ακρίδες (επίθετο του Απόλλωνα), ο προστάτης από τις ακρίδες. »
θες να σου απαντήσω τι θα έκανα αν είσουν καρδιολόγος χειρούργος και έπεφτες σε αντίστοιχα λάθη παλιο-τσαρλατάνε;
Άστο καλύτερα για σένα να μη γνωρίζεις.
Πάρε την επιστημοσύνη που πουλάς σε αδαείς εδώ μέσα και αλλού χώστην στον μπίθα σου και άει κίχου.
Επιστήμονα του πρωκτού.
Υ.Γ.
Δυστυχώς κε Σαραντάκο μόνο αυτήν την γλώσσα καταλαβαίνει ο τσαρλατάνος και κακώς τον κρατάς εδώ μέσα.
Ανδρέας said
κε Σαραντάκο δεν χρειάζεται να ανεβάσετε το post απλά είναι ευκαιρία να καταλάβετε πως παρεκτρέπεται μια συζήτηση από τον ίδιο τον σμερδαλέο και πως δημιουργείται αλυσσιδωτή αντίδραση ύβρεων στο site.
sarant said
276-277: Το ποστ το είχε πιάσει η παγίδα λόγω πολλών λινκ και όχι επειδή έχει βρισιές. Και το ελευθέρωσα, μεν, αλλά νομίζω ότι το περισσότερο φταίξιμο πάει σε σένα. Οι βρισιές είναι για κίτρινη κάρτα και θέλω να ζητήσεις συγνώμη, όπως είχε ζητήσει και ο Σμερδαλέος.
Ανδρέας said
Εντάξει ανασκευάζω το προηγούμενο post ως:
Σε τσακώνω να μην ξέρεις τι σημαίνει η λέξη Βαλίος ή η λέξη πάρνα
“Τώρα έσπασε ο διάολος το ποδάρι και ο Αχιλλέας στην Ιλιάδα το άλογό του το ονόμασε «μακεδονιστί» Βάλιο (ποικιλόχρωμος, εν μέρη λευκός) αντί για «πανελληνιστί» Φάλιο
Όπως προσέξατε στον προτελευταίο σύνδεσμο, ο κελτικός συγγενής bal έχει ακριβώς την ίδια σημασία με τον Βάλιο και το Αλβανο-Ρουμανικό bal. Από την ίδια ρίζα είναι και το αγγλικό bald = «φαλακρός» γιατί «λάμπει το κεφάλι του»:
βαλιός, -ά, -όν
(επίθ) [αβέβ. ετυμ.], στικτός, ποικίλος, παρδαλός || Βαλίος, ο (ουσ.) ένα από τα άλογα του Αχιλλέα.
Ονομάστηκε Βαλίος γιατί ήταν στικτός, ποικίλος, παρδαλός και όχι γιατί «λάμπει το κεφάλι του»
… όπως Πάρνων, Πάρνηθα, Παρνασσός (στις γειτονικές ανατολιακές ΙΕ γλώσσες parn- «πέτρα») κλπ)…
βέπουμε ότι parn στα χιττιτικά σημαίνει adobe
adobe (n.)
1739, American English, from Spanish adobe, from oral form of Arabic al-tob “the brick,” from Coptic tube “brick,” a word found in hieroglyphics.
αλουβιακός πηλός σε πλίνθο, πλινθοδομή σημαίνει στα ελληνικά
κι όχι πέτρα
Parnassus (n.)
late 14c., from Latin, from Greek Parnassos, mountain in central Greece, sacred to Apollo and the Muses, thus symbolic of poetry. Room writes that the name is from Hittite parna “abode.” Related: Parnassian.
πάρνοψ –ωπος, ο: (ουσ.) [αβέβ. ετυμ.] λεσβ. είδος ακρίδας || παράγ. Παρνόπιος, -α, -ον (επίθετο) αυτός που απομακρύνει τις ακρίδες (επίθετο του Απόλλωνα), ο προστάτης από τις ακρίδες. ”
θες να σου απαντήσω τι θα έκανα αν είσουν καρδιολόγος χειρούργος και έπεφτες σε αντίστοιχα λάθη;
Θα έτρωγες μια καταγγελία στον ιατρικό σύλλογο με αποτέλεσμα την αφαίρεση της άδειας εξάσκησης επαγγέλματος σου.
Είστε σίγουρος κε Σαραντάκο ότι ο Σμερδαλέος κατάλαβε αυτό που σας έγραψα πιο πάνω περί αλυσσιδωτής αντίδρασης των ύβρεων;
ν παρακολουθήσατε την ροή των κειμένων στο post 274 δεν φαίνεται να ζητά συγνώμη από εμενα αν κάνω λάθος διορθώστε με.
“αλλά για μένα εσύ είσαι ίσως ένας τριψήφιος αριθμός νοτιοδυτικού Βαλκανίου ο οποίος αμφιβάλλει την ΙΕ θεωρία ή την επιστήμη της ιστορικής γλωσσολογίας και την εγκυρότητα της αναδόμησης μέσα από την συγκριτική μέθοδο”
Συνεχίζεις τα ίδια;
Κυνήγα ανεμόμυλους κι εσύ όπως ο δον Κιχώτης παραπάνω.
Ανδρέας said
Τι μου γράφει ο σμερδαλέος;
«Επομένως εάν θεώρησες ότι σε έβρισα προσωπικά απολογούμαι. Απλώς επειδή συμμερίζομαι την άποχη του Μιχαήλ Χωνιάτη ότι τα νοτιοδυτικά Βαλκάνια κατοικούνται από «βάρβαρους όχλους με άμουσα έθη» και δεν μπορώ να το κρύβω.»
Αυτό δηλαδή τι είναι;
Απολογία και συγνώμη στο πρόσωπό μου;
Και μου είπατε για κίτρινη κάρτα
δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αποχωρώ και δεν ξαναεπισκέπτομαι το σαιτ σας καλή σας μέρα. Αλλά είσαστε άδικος προς εμένα.
sarant said
Εσύ πάντως ακόμα δεν έχεις ζητήσει συγνώμη -όχι από τον Σμερδαλέο, αλλά από το ιστολόγιο.
Ανδρέας said
Αν εννοείται αυτό -κάτι το οποίο δεν κατάλαβα νωρίτερα- ναι έχετε δίκιο και σας ζητώ συγνώμη. Ούτως ή άλλως ανακατασκεύασα το ποστ χαριν του ιστολογίου.
Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος said
Δύο ακόμα, ή ίσως μία και μισή:
Βάιζα είναι η κοπέλα.
Λούζα το πουρνάρι (μου ακούγεται αλβανική, δεν ξέρω σίγουρα).
sarant said
Λούζα δεν είναι ένα αλλαντικό της Πάρου;
ΕΦΗ ΕΦΗ said
284. Λούζα ή Λούτζα είναι αλλαντικό και της Μυκόνου και της Τήνου.
Λούζα όμως λέμε εμείς και το μεγάλο υγρό, λασπερό «λεκέ» που κάνει το χυμένο κάτω νερό, κρασί κλπ.
Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος said
«Λούζα δεν είναι ένα αλλαντικό της Πάρου;»
Στις Κυκλάδες ναι. Αλλά όχι στην ορεινή Τριφυλία. 😉
Εδώ η βάιζα: http://en.wiktionary.org/wiki/vajz%C3%AB
Dimitrios Raptakis said
69, 73: Ο Τσοπανάκης θεωρεί τη μαγούλα πιθανό λατινικό δάνειο από το magulum.
kamateros said
άσχετο: Με μπερδέψατε με τον Σμερδαλέον, αλλά μάλλον είμαι «γατάκι», συγκριτικά!
Καλημέρες σε όλους! 🙂
spiral architect said
@285: ¨Εχομεν τζιε στην Τζύμπρον την λού(ν)τζαν. 😀
kamateros said
Καλημέρα..!
Σμερδαλέε, συνήθως συμφωνώ με ό,τι γράφεις! Όμως οφείλω να διαφωνήσω με την εστίαση που κάνεις στην ημιμάθεια, τις εθνοφαντασιώσεις και τις εθνικιστονειρώξεις των «νοτιοδυτικών Βαλκανίων».. Όλη η Ανθρωπότητα μαστίζεται από τέτοια θλιβερά φαινόμενα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ άρθρο για τους Φοίνικες στο National Geographic, όπου με απόλυτη σοβαρότητα και επιστημονικοφάνεια, δήθεν αποδεικνύονταν με δειγματοληπτικούς ελέγχους DNA σε ψαράδες του Λιβάνου, ότι οι Λιβανέζοι είναι γνήσιοι απόγονοι Χαναανιτών/Φοινίκων, με μιαν ελαφριά πινελιά δυτικοευρωπαϊκού γονιδιώματος («λόγω των σταυροφοριών»), αλλά εν πάσει περιπτώσει δίχως ανάμειξη με τους «λαούς της Θαλάσσης (sic)» και τα λοιπά έθνη του Ελλαδικού χώρου!!! Αστεία πράματα, βέβαια, δεδομένης της διαρκούς αλληλεπίδρασης του Λεβάντε/Ναχαρίν/Αερίας/Συρίας με το Αιγαίο/Αχαιΐδα (λ 166)/Ελλάδα, ήδη από το 6500 π.Χ (όταν διαδίδεται η Γεωργία/Σιτοκαλλιέργεια από τη Βόρειο Συρία, στη Δυτική Μεσόγειο, _μ έ σ ω_ του Αιγαίου και του Ιονίου. http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/81/Cardial_map.png http://en.wikipedia.org/wiki/Cardium_Pottery ) και μέχρι την κατάρρευση της επιρροής της Ρωμανίας στο Λεβάντε, στα τέλη του 12ου αι μ.Χ. ( https://sites.google.com/site/romeandromania/Home/11-12th-c/1180 ).
Άλλο παράδειγμα εθνικίζουσας φαντασίωσης μακριά από τα Βαλκάνια, επίσης με επιστημονική στήριξη, αποτελεί η φαιδρή «αποκάλυψις» ότι άπαντες οι δειγματοληφθέντες άρρενες εν τη Μογγολία, έχουν γονιδίωμα που «ξεκινάει» αποκλειστικώς από έναν άνδρα –και τι άνδρα, ω Μούσα πολύτροπη!– κάποιον John Doe που έζησε κατά τη διάρκεια του 13ου αι μ.Χ. «Μα ποιος να’ναι;» αναρρωτιούνταν οι περιχαρείς Χάλχα Μογγόλοι της σημερινής χώρας, νομίζω ότι ήταν σε ντοκυμαντέρ του Discovery Channel.. «Μα ποιος να’ναι; Α, μήπως είναι ο Τζέγκις Χαν; Μα ναι, είμαστε όλοι απευθείας απόγονοι του Μεγάλου Χαν!» χτυπιόταν σαν παιδάκια του δημοτικού, που πάντως τα πέρασε όλα η «κυρία» στο διαγώνισμα..! 😛
~~~~~
Στην ένστασή μου τώρα! Σμερδαλέε, μου δημιουργείς την εντύπωση ότι από την εθνοπαράνοια εξαιρείς π.χ. τους Ρουμάνους, με τους διαπρεπείς προλατινικούς προγόνους τους, τους «Δακο-Μοισούς» (άσχετοι με τους Μυσούς, που είναι φρυγικό έθνος στην Ασία), την ίδια στιγμή που παραβλέπεις την αυτονόητη συνέχεια Ιλλυριών –> Αρμπεριτών –> Αλβανών..
παραθέτω >> «Aν προσέξατε τους απογόνους του directus, η αλβανική έχει drejtë που σημαίνει ότι το δανείστηκε από την Δαλματική Ρωμανική (drat),η οποία συμπεριφέρεται συνήθως σαν την γαλλική (droite, nuit, lait κλπ). Το σύνορο των δύο Βαλκανικών Ρωμανικών ποικιλιών στα βαλκάνια ήταν ο ποταμός Drina που χωρίζει την Σερβία από την Βοσνία. 2) Πολλοί σχολιαστές μίλησαν για την «Ιλλυρική» καταγωγή των Αλβανών. Αυτό είναι παιδαριώδης υπόθεση και κανένας σοβαρός γλωσσολόγος πλέον δεν την αποδέχεται. Είχε υποστηρικτές μέχρι και το 1950 και από εκεί και μετά σήμερα την χρησιμοποιούν μόνο οι Αλβανοί εθνικιστές στον εθνικό τους μύθο. Η πλειοψηφία των σοβαρών γλωσσολόγων θεωρεί την Αλβανική σαν απόγονο Δακο-Μυσικής γλώσσας.. ..Οι Αλβανοί πρωτοαναφέρονται το 1010 μ.Χ. από Βουλγαρικό κείμενο της Οχρίδας σαν Arbanasi και λίγο αργότερα οι Βυζαντινοί τους πρωτοαναφέρουν σαν «Αρβανίτες» που κατοικούν το «Άρβανον» (κοιλάδα του Μάτη). Μπορούμε να πάμε άλλα 100 χρόνια πιο πίσω και να θεωρήσουμε ότι οι Αλβανοί ήταν ήδη στην Αλβανία το 900 μ.Χ. γιατί τότε πρωτοαναφέρονται τα τοπωνύμια Kruja («Κροαί») και Hunavia («Χουνάβια») τα οποία μπορούν να θεωρηθούν αλβανικά με σοβαρή γλωσσολογική ετυμολόγηση…»
Μήπως η [ρωμανο]δαλματική είναι που δανείστηκε ιλλυρική λέξη; Λέω τώρα ‘γω…
Η νεολατινική δαλματική γλώσσα αντικατέστησε μιαν ιλλυρική δαλματική λαλιά, με τον ίδιο τρόπο, π.χ που η γερμανική Πρωσία, αντικατέστησε μια βαλτική Πρωσία (αρκετά πριν ξεσαλώσουν οι «καθάριοι» της Πρωσίας και του Βρανδεμβούργου δημιουργώντας το II’ Reich).. Άλλωστε για την Ρώμη, η Δαλματία υπήρξε τμήμα της κυρίως Ιλλυρίας, και όχι απλά της Ιλλυρικής Χερσονήσου (στο οποίο πάντως περιλαμβάνονταν η Ελλάδα και η Δακία, έτσι για να μην ξεχνάμε και σε τι υπόληψη είχαν οι Ρωμαίοι τους Ιλλυριούς)! http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b1/Roman_provinces_of_Illyricum%2C_Macedonia%2C_Dacia%2C_Moesia%2C_Pannonia_and_Thracia.jpg
Ουδόλως αμφιβάλλω ότι Ιλλυριοί και Δακο-Γέτες σχετίζονται, όχι με συνάφεια μακρινή, αριοευρωπαϊκή και με αστερίσκους, αλλά αρκετά πιο πρόσφατη. Είναι προφανές ότι η διαφοροποίηση των γλωσσών τους έχει να κάνει με την μορφολογία της Βαλκανικής Χερσονήσου. Όμως για τον ίδιο λόγο, είμαι πεπεισμένος ότι είναι εντελώς σαθρό, κάθε σενάριο περί μεσαιωνικής μετανάστευσης πρωτο-Αρμπεριτών από τα πέριξ της σημερινής Ρουμανίας, που αντί να κατέβουν από τις κοιλάδες των π. Νέστο, Στρυμώνα και Βαρδάρη/Αξιό, βρέθηκαν στριμωγμένοι στην Γραικική Ιλλυρίδα (Illyris Graeca, επίσης Epirvs Nova).. Not likely!
Όντως αποτραβήχτηκαν οι Ιλλυριοί κατά την διάρκεια του 7ου αι μ.Χ με γενική κατεύθυνση, την αποφυγή των Αβαροσλάβων, αλλά γενικά έμειναν επί τόπου, σφαγιαθέντες, εκσλαβισθέντες ή εκλατινισθέντες, κατά περίπτωση. Οι λίγοι που έφτασαν μέχρι την Ελληνική Ιλλυρίδα, ενώθηκαν με τους γηγενείς διαμορφώνοντας τους Αρμπερίτες. Διάφοροι γλωσσολόγοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν το ισόγλωσσον της Αλβανικής Ομογλωσσίας και της Βλάχικης Ομογλωσσία, αναζητώντας κοιτίδα πρωτο-Αρμπεριτών βορειοανατολικότερα του Κοσόβου. Και αυτό στερείται νοήματος, όντας εκεί δίπλα η κατεξοχήν κοιτίδα των Βλάχων –όχι η Βαλαχία ή η Τρανσυλβανία– αλλά η Ανω Μοισία / Moesia Svperior, όπου η συρροή και συνύπαρξη ποικίλων εθνών γέννησε την βαλκανική διάλεκτο της λατινικής, που θα εξελιχτεί τον Μεσαίωνα στην «οικογένεια» των βλαχικών γλωσσών: Μοισοί, Δάκες & Γέτες (εξού και η μετατροπή της εν λόγω επαρχίας/provincia σε «διοίκηση Δακίας», την εποχή των ..Ιλλυριών αυτοκρατόρων), Ιλλυριοί, όπως και Γαλάτες/Κελτοί (Σκορδισκοι και άλλοι: Τα κελτικά έθνη υπήρξαν σχεδόν πάντα δεκτικά στην λατινική αφομοίωση!)
4ος αι μ.Χ: http://en.wikipedia.org/wiki/Diocese_of_Dacia
6ος αι μ.Χ: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0e/Balkans_6th_century.svg/2000px-Balkans_6th_century.svg.png
Χρίστος Ρ. said
Για τα lavabo, lavamano, lavamani, θα βρήτε εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες στον ιστότοπο Treccani όπου διατίθενται ελεύθερα τα εγκυρότατα λεξικά ιταλικής του ομώνυμου εκδοτικού οίκου, το πεντάτομο Vocabolario Treccani και το Dizionario Sinonimi e Contrari: http://www.treccani.it/vocabolario/tag/lavabo/
physicist said
#288. — Mea culpa. Μείγμα παράνοιας, ιδιωτικού ντετέκτιβ και διάθεσης για καζούρα. 🙂
Anastasia said
Το τσότσος που αναφέρθηκε πιο πάνω ως ηπειρώτικο παρότι με ηπειρώτισσα μαμά, δεν το έχω ακούσει από το γιαννιώτικο σόι, αλλά από το λευκαδίτικο και πράγματι χρησιμοποιείται με τη σημασία του μικρός-λίγος σε ποσότητα.
150 κ 162 Το τσουράπια δεν το έχω ξανακούσει, όμως στη Λευκάδα χρησιμοποιείται η λέξη τσουράπω ως προσφώνηση σε κοπέλες (κάπως περιπαιχτική).
Και μια απορία που μου δημιουργήθηκε. Στο χωριό της μητέρας μου (Ν. Ιωαννίνων) χρησιμοποιείται η λέξη Σάδια που σημαίνει η πλατεία του χωριού. Αυτή, ενδεχομένως, να έχει σλάβικη προέλευση;
sarant said
293: Καλημέρα, δεν την ξέρω τη λέξη, αλλά μήπως είναι ισάδια > σάδια;
kamateros said
@ 292
It’s OK, doc..! Προσωπικά, κολακεύτηκα!
Νοσηρόν;
😛
physicist said
#295. — Καθόλου νοσηρό. Ανθρώπινο!
zen said
Olla ta vallkania milagane tin arxea albanika ta arxea albanika ta briskis athn arvanitiki glosa oste liga pou exinai mini
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ said
πλιάκος: πιθανόν από τις αντωνυμίες της αρχαίας ελληνικής: ηλίκος, πηλίκος και οπηλίκος (ερωτηματικές και αναφορική: Πόσο μεγάλος σε ηλικία; – τόσο μεγάλος σε ηλικία).
leo said
τι σημαινουν ,οποιος ξερει ,και αν ειναι αλβανικης προελευσης οι λεξεις?
ο σφάλαγκας
η κούπανα
το θκέλι
η γκούσταριτσα ή ο γκούσταρος
η ζάμπα
ο πάρτσαλακος
ο τσαπος
η τζαμαλω
σκαπεταω
το σαφλιανι
μπαλτζαμω
και τα πιο ψαγμενα κουδαριτικα(μαστοριτικα)
ο κουδαρος
ο μπαρος
τα κράνια
η γκάμπετσο
το φασμάκι
η μπιλιώκω
πετσωνω
και πολλες ακομα που δεν θυμαμαι…
sarant said
Ζητάς πολλά, αγαπητέ! Κάθε μια λέξη από αυτές που λες θέλει πολύ ψάξιμο
Voulagx said
#299 Leo
τζιαμάλω=φωτιά (κουδαρίτικο) http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=12875&hl=
το θκέλι = το δικέλι
σκαπετάω = απομακρύνομαι, χάνομαι http://pitharidiogenous.blogspot.gr/2012/07/blog-post_03.html
ο γκούστιαρος = μεγάλη πράσινη σαύρα , η γκουστιαρίτσα = σταχτιά σαύρα
Στα κουδαρίτικα:
ο κούδας = ο μάστορας και το κουδαρούλι = το μαστορόπουλο, http://greek_greek.enacademic.com/83349/%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82
και: πετσωτή = πλακοσκέπαστη στέγη, οπότε ίσως: πετσώνω = κατασκευάζω πετσωτή
Voulagx said
#299 Τσάπ’ου στα βλάχικα είναι ο τράγος
Μαρία said
Εγώ απ’ όλες αυτές ξέρω τη γκουστερίτσα και την κουπάνα (όχι κούπανα)= σκάφη (σε τέτοια μας έλουζαν κάθε Σάββατο 🙂 και το δικέλι
Και οι δύο πρώτες είναι βουλγάρες.
301
Ούτε μια βλάχικη;
Μαρία said
Συμπέσαμε και με πρόλαβες.
Voulagx said
#303 Κι εγώ αυτές ήξερα, ξέχασα να γράψω την κουπάνα ( όπου κάναμε μπάνιο κάθε Σάββατο, 🙂 )
Ισως και το σκαπετάω να είναι βλάχικο (askâpitã soarli = κρύφτηκε ο ήλιος)
Μαρία said
305
Μπανιέρα στο σινεμά πρωτοείδα.
Voulagx said
#306 Παρομοίως!
Μιχάλης Νικολάου said
301, 305
Ήξερα κάποιον ονόματι Σκαπετοράχη στην Αχαΐα, αλλά δεν ξέρω την προέλευση του ονόματος για να βοηθήσω.
Voulagx said
#308 Μιχάλη, σχετικά με τον Σκαπετοράχη, ίσως βοηθάει το παρακάτω απόσπασμα από λεξικό των Κρανιώτικων Ελασσόνας:
το σκάπετο = η αθέατη πλαγιά υψώματος
σκαπετώ (ρ. μετ., αόρ. σκαπέτησα και σκαπέτ’σα) = χάνομαι οπτικά γέρνοντας πίσω από κάποιο ύψωμα // φράσ. «πάει, σκαπέτ΄σι πίσου απ’ του βουνό» = πάει, τον πήρε το έγερμα (τρέχοντας) πίσω από το βουνό
sarant said
Για το σκαπετάω, έχω βρει ετυμολογία από το ιταλ. scappare = ξεφεύγω, δραπετεύω
Μιχάλης Νικολάου said
306,
Μαρία, δεν έχω δει ακόμα σινεμά με μπανιέρα! 🙂
Μαρία said
311
Μήπως πάσχεις απο αμπανιεροψία;
ΕΦΗ ΕΦΗ said
311. συνήθως με φίλους. 🙂
Μιχάλης Νικολάου said
🙂 🙂
Voulagx said
#310: Που έχεις βρει αυτήν την ετυμολογία;
Στα βλάχικα:
ascapu =διαφεύγω, ξεφεύγω, ascâpari (ουσιαστικοποιημένο παρέμφατο) = διαφυγή
ascapitu = απομακρύνομαι, χάνομαι στο βάθος του ορίζοντα
Μαρία said
315
ελληνικά σκαπουλάρω
sarant said
315: Δεν θυμάμαι πού την έχω βρει -αλλά αυτό το ascapitu πολύ με δελεάζει.
Μαρία said
317
Είναι σαν την ασουπή.
Μιο said
Από το λεξικό Τριανταφυλλίδη:
http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/advsearch.html
Γράφουμε πχ αλβ. στο πεδίο «ετυμολογία» για τις αλβανικές και ψάχνουμε το τίποτε: 33 αποτελέσματα. Αναξιόπιστα αποτελέσματα λόγω της μορφής της αναζήτησης, αλλά καλή αρχή για ξεσκαρτάρισμα.
Γράφουμε ιταλ. για τις ιταλικές και βγάζει 1585 αποτελέσματα, βεν. για βενετσιάνικες βγάζει 359, για γερμανικές 888 μέχρι και για ισπανικές 111. Σε αντίθεση με τις αλβανικές, στις ιταλικές περιέχονται πολλές λέξεις για τις οποίες δε διαθέτουμε εναλλακτική λέξη. Έχουμε και πολλά συνθετικά στη λίστα και σημαντικό αντίκτυπο στην προσωδία και τον τρόπο ομιλίας των Ελλήνων. Πολύ πιο σημαντικό από αυτό ακόμα και της τουρκικής.
Γιατί λοιπόν ασχολούμαστε επίμονα με ασήμαντες γλώσσες όπως τα αλβανικά και τα σλάβικα που δεν συνεισέφεραν τίποτε ιδιαίτερο και αφήνουμε τις σημαντικές στην άκρη; Η τριβή με το πολιτισμικά ασήμαντο της αλβανικής και σλάβικης και το εκ των πραγμάτων χρηστικά αδιάφορο, τι είδους βίτσιο είναι; Και όσον αφορά την τουρκική, ας πάρει κάποιος εκείνο το παλιό λεξικό με τις τουρκικές της ελληνικής να διαπιστώσει ότι το 90% εξαφανίστηκε από τη χρήση μέσα σε λίγες δεκαετίες γιατί δεν ήταν ούτε χρήσιμο, ούτε όμορφο.
Και ποιος λέει τσουτσούνι τέλος πάντων από τη νεολαία μας; Αφού υπάρχει εκείνη η αρχαία ελληνική λέξη που είναι πολύ πιο περήφανη, και με πολύ περισσότερες χρήσεις, κυριολεκτικές και μεταφορικές, γιατί βρίσκεται σε καλύτερη στύση. Τι να απαντήσει η μπέσα στο φιλότιμο; Και αυτοί οι τρείς, ο Τάτσος, ο Μήτσος και ο Κώτσος ήταν ορθόδοξοι Έλληνες αν κρίνουμε από τα ονόματα και κάποιος τους φοβόταν.
Οι ιαπωνικές για παράδειγμα:
γεν, γκέισα, ζίου ζίτσου, ικεμπάνα, καμικάζι, καράτε, κιμονό, μικάδος, σαμουράι, σιντοϊσμός, σόγια, σούμο, τζούντο, τσουνάμι, χαρακίρι.
Θεωρώ ότι απολαμβάνουν ευρύτερης χρήσης από αυτές τις αλβανικής γιατί περιέχουν νοήματα ιδιαίτερα και χρήσιμα. Καμικάζι, τσουνάμι, χαρακίρι; Γράψτε ένα άρθρο γι αυτές κ. Σαραντάκο!
Μιο said
Βενετσιάνικες να πάρουμε μια ιδέα. Δε γράφω καν την ελληνική λέξη γιατί είναι προφανής.
gasia
galantomo
galaria
galera
galozza
gabia
ganzo
gardelin
garofolo
garbin
gheta
ghetto
gomena
griso
goleta
goma
gondola
gustare
κλπ
Περισσότερες χρήσιμες λέξεις έφeρε στην ελληνική ένα γράμμα της γλώσσας των δυτικών γειτόνων μας από όλη την αλβανική και τη σλάβικη μαζί. Και μόνο από ca αν πάρουμε θα καταλάβουμε:
cavala
cavalaria
cavaletti
cadena
casanova
calar
calomar
caloma
camariere
camarin
camaroto
camisole
caminada
canagia
canarin
canavazza
cantada
cantador
chandelier
cantin
canton
capeladura
capetanio
capon
caprizio
caraguol
carga
cargar
carmin
cassela
cazzarola
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ για τα σχόλια.
Προφανώς δεν συμφωνώ με τις αξιολογικές εκτιμήσεις σας ούτε χωρίζω γλώσσες σε ασήμαντες και σημαντικές.
Επίσης, κάποιο λάθος πρέπει να κάνατε με τα γερμανικά δάνεια -ζήτημα είναι αν έχουμε πάρει δέκα λέξεις απευθείας από τα γερμανικά.
Κατά τα άλλα, μόνος σας απαντήσατε για ποιο λόγο δεν έχω ακόμα γράψει άρθρο για τις βενετικές/ιταλικές και τις γαλλικές λέξεις. Είναι πάρα πολλές! Θα γράψω όμως κάποτε.
Μιο said
Δεν είναι όλες οι γλώσσες ίδιες. Αυτές που περπατούν και επιβιώνουν περισσότερο είναι σημαντικότερες εκ των πραγμάτων. Οι γλώσσες που κλήθηκαν να εκφράσουν νέα και πολλές φορές πολύπλοκα νοήματα στις τέχνες και τις επιστήμες δε βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με τις υπόλοιπες.
Το αποτέλεσμα στα γερμανικά είναι και αυτό με απλή αναζήτηση κειμένου όπως τα υπόλοιπα. Δεν ξέρω τι ακριβώς κάνει η αναζήτηση στη βάση δεδομένων. Σε ελληνική προσπάθεια, ίσως και να κάνει απλή αναζήτηση του string στο πλήρες κείμενο του λεξικού, οπότε περιλαμβάνει και αναφορές που βρίσκονται σε παραδείγματα, παράλληλες αναφορές σε άλλες γλώσσες κλπ..
Παραδείγματα από τη λίστα του «γερμ.»:
λόγ. < γερμ. Galen(it) -ίτης < λατ. galena < αρχ. γαλήνη
λόγ. < γερμ. ή αγγλ. ghetto < βεν. gheto (ιταλ. ghetto)
λόγ. < αρχ. Γόρδι(ον) (πόλη της Φρυγίας) -ος μτφρδ. γερμ. Gordischer Knoten με βάση διηγήσεις της ελνστ. εποχής
Περίεργα γερμανόφιλη υλοποίηση και περίεργο λεξικό γενικά. Στην αναζήτηση οι λέξεις εμφανίζονται με μη ελληνική αλφαβητική σειρά, και συγκεκριμένα με κάποιο είδος transliterated αγγλικού αλφαβήτου, πχ το ζ στο τέλος αντί για το ω. Αρκετές λέξεις στα κείμενα της ψηφιακής έκδοσης ξεκινούν με κεφαλαίο λατινικό γράμμα αντί για ελληνικό, οπότε οι αναζητήσεις δε βγάζουν πάντα σωστά αποτελέσματα. A, I, K αγγλικό αντί για Α,Ι,Κ ελληνικό, κοκ. Προχειρότητα.
Το θέμα βέβαια δεν είναι το πλήθος των λέξεων, είναι η χρήση τους. Αν έρχεται εύκολα στο μυαλό μια ελληνική λέξη στη θέση της ξένης, η λέξη δεν συνεισέφερε και πολλά.
sarant said
Ναι, έπρεπε να πω ότι μετρημένα στα δάχτυλα είναι τα δάνεια από τα γερμανικά σε μη λόγιες λέξεις.
voulagx said
#318: Ακριβώς! 🙂
Σε πολλες λέξεις, που συνηθως αρχίζουν απο r ή από s, πρσθέτουμε στην αρχή ένα a, π.χ. roşiu->aroşiu ( = κόκκινος) , Român, Româneşti -> Armânu, Armâneşti ( = Βλάχος, Βλάχικα ). Οι φαρσαριώτες όμως λένε râmânu, râmâneşti. [â = όπως το τούρκικο ι , ş = παχύ σίγμα].
#299: σφάλαγκας = τυφλοπόντικας
http://greek_greek.enacademic.com/167842/%CF%83%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%82
Αγγελος said
Από μια γρήγορη ματιά, τα απροσδοκήτως πολλά «γερμ.» στις ετυμολογίες του συγκεκριμένου λεξικού φαίνεται να οφείλονται σε παρατηρήσεις για σημασίες λέξεων (π.χ. αδελφή = νοσοκόμα) που αποδίδονται σε γερμανική επίδραση. Πολλές απ’αυτές συνοδεύονται από «ή γαλλ.» — και πράγματι, ποιος μπορεί να κρίνει αν αυτή η σημασία του «αδελφή» προήλθε από επίδραση του γαλλ. soeur ή του γερμ. Schwester; — ενώ για άλλες (π.χ. «άδετος» προκειμένου για βιβλία) δεν βλέπω κανένα λόγο να υποθέσουμε ξενική επίδραση.
Stazybο Hοrn said
324: Ελπίζω να είδες την απάντησή μου για τον εξπλόρα.
voulagx said
#326 Ναι, θενκς, σου απάντησα από την άλλη γραμμή. 🙂
marulaki said
#77 Σήμερα άκουσα και ότι θα χτίσουμε τον τράφο σκάρπα να μην πάρει κάτω. Άρα και στην Κρήτη. 🙂
marulaki said
Μετά από μέτριο ψάξιμο:
http://www.corfuhistory.eu/?p=1092
http://www.unibg.it/walledtowns/chania5_gr.htm
και στα δύο με λατινικό αλφάβητο.
sarant said
Α, ευχαριστώ πολύ!
Πενήντα ελληνικές λέξεις αλβανικής προέλευσης - said
[…] ΠΗΓΗ https://sarantakos.wordpress.com/2013/10/18/50albanian/ […]
Μίχος Λιακουρης said
Η λέξη «κοκορέτσι» είναι τουρκική και όχι αλβανική.
An Per said
Απορώ, αφού αν φέρνετε τον Λιθοξόου να μας εξηγήσει ετυμολογία είναι σαν να φέρνετε τον ιδιο τον Γκρουέφσκι να μας κάνει ιστορική διάλεξη για την καταγωγή του μέγα Αλέξανδρου.
Από αυτές τις λέξεις που γράφονται και μερικές που προχείρως προστίθενται σαν αλβανκκές από κάποιους σχολιαστές, ζήτημα είναι να είναι αλβανικής προέλευσης μετρημένες στα δάκτυλα των δύο χεριών.
Σαν ελάχιστα δείγματα θα φέρω τα πιο κάτω: Και κατ΄αρχήν πάμε στη λέξη Πρέβεζα.
– Η λέξη πρέβεζα ή πρεβάζι ->> περβάζι, είναι ελληνικής προέλευσης που έδωσε στη λατινική που με τη σειρά της έδωσε στη ρουμανική και που σημαίνει προετομάζομαι για να περάσω κάπου αλλού (εν συντομία: προβαίνω -> prevaz το λένε σήμερα οι ρουμάνοι) συνεπώς η Πρέβεζα είναι αντιδάνεια από την λατινική στην οποία ονομαζόταν pre – wajda.
– Η λέξη μπουσουλάω, που λέγεται συνήθως για μωρά και το λέμε συχνά εννοώντας προς τα που πηγαίνουμε ή κατευθυνόμαστε, προέρχεται από την αρχαία ελληνική, μάλλον από το «βουκολεω» που σημαίνει καθοδηγώ και που το λέμε για κοπάδια ζώων, και που δάνεισε με τη σειρά της την λατινική με την λέξη bucolicum, και περασε αργότερα στην ιταλική για την λέξη πυξίδα. Λέμε για παράδειγμα «έχασα το μπουσουλα», έχασα δηλαδή την κατεύθυνση ή πηγαίνω χωρίς οδηγό ή χωρις πυξίδα (πιο σύγχρονα κατα σειρά παλαιότητας στα: Ιταλικά bussola, Ισπανικά: brújula, γαλλικά: boussole, Ρουμανικά busolă, αλβανικά bussul).
– Η λέξη «λάπα» προέρχεται από την ομηρική, λαπαρο-ν (μαλακό υπογάστριο).
– Η λέξη μάγκας (μάγγας) μάλλον προέρχεται από την Ελληνική και καμία σχέση δεν έχει η αλβανική όπως περιέργως αναρωτιεστε (στην οποία άλλωστε νομίζω ότι ο μαγκάς λέγετα dinak). Προέρχεται δε μάλλον, από το ρήμα «μαγγανεύω» (κάνω δηλαδή εξυπνάδες ή ταχυδακτυλουργίες κτλ), ή «μάγγανον» ή μαγγανεία κτλ (όπου γητεύω δηλαδή).
Όπως και να έχει… Ευχαριστώ και ημέρα που είναι τώρα γιορτινή τωρα που σχολιάζω, σας ευχομαι να έχετε χρόνια πολλά γεμάτα με υγεία!
sarant said
Ο Λιθοξόου βασίζεται σε πηγές τις οποίες μάλιστα παραθετει, επομένως μπορεί να τον ελέγξει κανείς. Επίσης, στις περισσότερες προτάσεις του συμφωνούν και οι υπόλοιποι μελετητές.
Οι προτάσεις που κάνετε εσείς δεν αντέχουν σοβαρή εξέταση. Ο μπούσουλας, ας πούμε, είναι αντιδάνειο αλλά δεν έχει καμιά σχέση με το βουκολώ αλλά με τη λέξη «πυξίς». Αλλά, σύμφωνα με τα λεξικά, ο μπούσουλας δεν έχει σχέση με το μπουσουλάω.
Ανδρέας said
αν υποψιαστώ ότι αποκαλούνε ξένες γλώσσες κάτι τέτοιο θ’αποθάνω (απ’ τα γέλια)
Τώρα που το καλοσκέφτομαι φυσιολογικό είναι ένας ΞΕΝΟΣ να την βλέπει σαν
ΞΥ’ΕΝΝΥ ΓΛΛΥΥΌΣΣΑ
εχητε παν τ σκωτια απ ειν οι σκωτσιεζ μι τσ φουσται κι τ γκαηνται;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ημαν απ λετε στο Νταντι απ ειν κανα πλιο τρανυτερ πο τα Γιανν’να να ειπουμι
κι καθμαν για γκαηφε σι πεζοδρομο πρωι μι κρυα λιακαδα κ σκεψ νοτια
κατα μπως το μαρτ στα Γιανν’να απ ξερτε κι νογατε
στο τομαρ σας
πασλις μο
αδεκει απ ρφουσα γκαηφε αποξω κ τραγδουσα το μηνουσ αγα
σι σπιτσιαλ ντιλιγκατεσι κατως ειν το μποαγχαουζ μαγαζι
νασ κι απεραε ζιοβγαρ σκωτσιεζ μι το γιο τ
—οη βαπορ οοο πασλις το παιδι τς απ το πααιναν πο το χερ—-
κι διαβκαν να παν παραπαρεκεια ζν εκκλησια
απ ηταν κυργιακη μερα
ο σκωτσιεζιος
μι τα μστακια περα τλουπα δγια γνεσμο δλεια
μι τα πκαμσα τ ασπρα τα πουπλικα γραβαδομενο το γιακα τ
μι το δικοχον στο λοξον κι το κοντοπαλτο το πριγκιπατο τα πισω φαλτσομομενο
μι τν φουστα κι τσ φουνται κι τα παλκανια κι τα στιβανια γυαλζμενα
γκουρδουτος
σα κι να τοσκασι πο τ μανταμ τισο
η σκωτσιεζα
μι τν ντουαλετα τ μοδερνα
κι χτενζμεν κι μπουντριζμεν κι γκουρτιζμεν
μον πο τα χρωματα κιλεες να ειχενε κ μινια ιδεα δγια το παλιακο τσ εντυμασιασ κανα γκαιρισιο
μοδερνα ηταν
το φσταν απ ηταν το μετριον μι διχω μπουστο κι ματ’νο μακρυ μι διχω τζιεπες
κι στο λαιμο φουλαρ αλαφρυ στο μαβρο διχω σκεδγιο καενα
κι το παπουτσ στρωτο ισιαμε δγυο τρια δαχλα ντακουτ οχι παραπαν
σιναμεν κι κουναμεν κι τηραμεν
φιγουρα
παραυτηνα κρυα γναικα
ο γιοτσ
ηταντο νμενο πδοασφαιρκα πατοκορφη
φανελα σοβρακο καλται παπουτσια
ηταντο ντμενο εθνικη ελλαδα
κι στν πλατ ειχενε
ζαγορακς εφτα
κι διαβκαν να παν παραπαρεκεια ζν εκκλησια
απ ηταν κυργιακη μερα
κ τραγδουσα το μηνουσ αγα
εντις να πανω σν εκκλησια
υγρ, να κανμε κ μοαμπετ πως λεμε κλομπετ οσνε να μαζωχτουν οι επιφανει —- διεβρηνσ τνε βαφτσε ο αλλος ο χομπιστας—- κ ν αποφασισμε δγια προποντη το βεβιον κ πρωτεβο ζν ομαδα δγιοτ οι ομαδαι φετο θα ειν μαζωματα κι γιαταυτο θελμε καλο προποντη πεδω περα κι οντε κβεντιαζμε δγια προποντη συνογιομεστε δγια καλυτρο πο τν Αγγιλος ——- κατοπ αστοηστε κι ταγδηστε το μενουσ αγα απ γλεντουσι στουν ουντα
μι το ζμπαθειο απ επενβενω στα γλωσσολοικα σας παραστρατηματα
δγιοτ το θεμα τσ ενοτ’τας δεν τα κουμπιουτεραδκα
ειν το ιδιολκτο το ηπειρωτκο
ειστενε οφντοπιγκ
στεκατε ομως να σας ειπω οτ
κι αυτηνα απ λετε παραχπαν —- ξερω γω γιαννιωτκα κι τα λεω κι δε γραφτω
αυτηνα δεν τα γιανιωτκα απ νομιειζτε καμποσ
τα γιαννιωτκα ειν σιεμο, πασλα πασιοπλο ντατσκαναρ σιαπερς κνουτα φασμακι χαλον πισοδγιο ματσκα κι λπα πολλα
αυτηνηνο ειν περσοτερον πιατσας κι ομιλσα δγιαυτηνο
— Παράθεση από: HarMPas στις Κυρ 10 Απρ 2011 00:58 —Γιάνν’να πέντε «ράτσες» από κόσ’κνο, μια γλώσσα
— Τέλος παράθεσης —
αλλο το γιαννιωτκο πιατζα αλλο γιαννιωτκο ηπειρωτκο αλλον γλωσσα κι ιδιωμα γλωσσας
το ιδιολκτο ας ειπουμι το γλωσκο πλαισιο τσ ντοπιολαλιας
ειν τ αρχετπο τ αρχεγονο το ηπειρωτκο απ δε δγιαφερ πολυ
απ το καμπισιο μι το οεριβγιο εξον προσφορας απ ειν αλλ στα τζιουμερκα
αλλ στο πωγων επ τ βυζαντνοτρον
τα χωργια τσ ολυτσκας επ τα αρχαιοτρον κι δωρικοτρον
κι γκουπδες κι ολιγον κι η καραμπεργια επ το ανακατωμενο
κι βλαλτε οξω βλαχοι, γιουφτοι, τσιαμκο απ ειν δευτερ γλωσσα τσ
κι δε τσιαμπλιαζνε τοσον καλα παραυτηνα το χρησιμοποιαν αποκλειστικως κι κατα μιμησ
δγιοτ ειν του ιδιου κραματος κι φυραματος πλεο απ αιωνες
το ηπειρωτκο ειν αυτηνο
ας επιπουμε παραδειγματος χαρ
<>
<>
<>
στν αρτα λεν σσημερα κι απητωριας
στ δωδων λεν ησημηρις κι ταπητωρια
στο πωγων δεροπολ λεν σημηρη κι ταπετωριε
στν κοντσα λεν σημρα κι ταπωργια
στο ζαγορ λεν σημηρα κι αγληγοοτρα
ο χαρς λεει σημερις κι ταποτωργια
θα εχτε ακουσ το Λακηχαλκια
απ το καν ολοενα χρησ το κι το
αυτηνος ειν φορεας γλωσσας κι η γλωσσα φορεας πο νοηματα
εξον κι η Λακς ειν μπανταλος κι γλωσσα χαρβαλο επ το ηπειρωτκο το διολεκτον
η δγιαφορικοτητα τσ γλωσσα, αυτηνο ειν γλωσσα
ενα κειμνο παραδοσιακο ιδιολκτο
τοποιον καενας μοντερνος
δε μπιχειριζεται κι δε καταπιανετε
δγιοτ δυσκολα το γκιβωτιειζ στα γραφομνα το ιδιολεκτον
δγιοτ οι συμβασεις ειν τετοιες
απ θελνε το οικειο να ειν ανοικειο από τν φυση τ
η γλωσσα δεν ειν για να σ υπηρεταει
η γλωσσα ειν για να τν υπηρετας
κι αμα βαργιωσε αυτηνη τν υπηρεσια
μενς νησκος απο γλωσσα
εσυ πεθενς η γλωσσα ποτες
αυτηνα πασλες μο κι δγια τα ολιγα απ σιαπερω
ααα γειασ ετσ μπραβο :joker:
να σπω να φας θαχεις φαει μ λεν κατ φιλ στο ζαγορ
οντες πααινω μσαφιρς κι φεγω κακομοιρς
καλο κι το ντιγκιντανκο δγια τσ αναγκαι τσ πιατζας
κι το ιδιολκτον αντρικον
ζαγορακς εφτα
εχητε παν τ σκωτια απ ειν οι σκωτσιεζ μι τσ φουσται κι τ γκαηνται;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ημαν απ λετε στο Νταντι απ ειν κανα πλιο τρανυτερ πο τα Γιανν’να να ειπουμι
κι καθμαν για γκαηφε σι πεζοδρομο πρωι μι κρυα λιακαδα κ σκεψ νοτια
κατα μπως το μαρτ στα Γιανν’να απ ξερτε κι νογατε
στο τομαρ σας
πασλις μο
αδεκει απ ρφουσα γκαηφε αποξω κ τραγδουσα το μηνουσ αγα
σι σπιτσιαλ ντιλιγκατεσι κατως ειν το μποαγχαουζ μαγαζι
νασ κι απεραε ζιοβγαρ σκωτσιεζ μι το γιο τ
—οη βαπορ οοο πασλις το παιδι τς απ το πααιναν πο το χερ—-
κι διαβκαν να παν παραπαρεκεια ζν εκκλησια
απ ηταν κυργιακη μερα
ο σκωτσιεζιος
μι τα μστακια περα τλουπα δγια γνεσμο δλεια
μι τα πκαμσα τ ασπρα τα πουπλικα γραβαδομενο το γιακα τ
μι το δικοχον στο λοξον κι το κοντοπαλτο το πριγκιπατο τα πισω φαλτσομομενο
μι τν φουστα κι τσ φουνται κι τα παλκανια κι τα στιβανια γυαλζμενα
γκουρδουτος
σα κι να τοσκασι πο τ μανταμ τισο
η σκωτσιεζα
μι τν ντουαλετα τ μοδερνα
κι χτενζμεν κι μπουντριζμεν κι γκουρτιζμεν
μον πο τα χρωματα κιλεες να ειχενε κ μινια ιδεα δγια το παλιακο τσ εντυμασιασ κανα γκαιρισιο
μοδερνα ηταν
το φσταν απ ηταν το μετριον μι διχω μπουστο κι ματ’νο μακρυ μι διχω τζιεπες
κι στο λαιμο φουλαρ αλαφρυ στο μαβρο διχω σκεδγιο καενα
κι το παπουτσ στρωτο ισιαμε δγυο τρια δαχλα ντακουτ οχι παραπαν
σιναμεν κι κουναμεν κι τηραμεν
φιγουρα
παραυτηνα κρυα γναικα
ο γιοτσ
ηταντο νμενο πδοασφαιρκα πατοκορφη
φανελα σοβρακο καλται παπουτσια
ηταντο ντμενο εθνικη ελλαδα
κι στν πλατ ειχενε
ζαγορακς εφτα
κι διαβκαν να παν παραπαρεκεια ζν εκκλησια
απ ηταν κυργιακη μερα
κ τραγδουσα το μηνουσ αγα
εντις να πανω σν εκκλησια
υγρ, να κανμε κ μοαμπετ πως λεμε κλομπετ οσνε να μαζωχτουν οι επιφανει —- διεβρηνσ τνε βαφτσε ο αλλος ο χομπιστας—- κ ν αποφασισμε δγια προποντη το βεβιον κ πρωτεβο ζν ομαδα δγιοτ οι ομαδαι φετο θα ειν μαζωματα κι γιαταυτο θελμε καλο προποντη πεδω περα κι οντε κβεντιαζμε δγια προποντη συνογιομεστε δγια καλυτρο πο τν Αγγιλος ——- κατοπ αστοηστε κι ταγδηστε το μενουσ αγα απ γλεντουσι στουν ουντα
Ανδρέας said
Εδώ λένε και για σένα Νικοκύρη, θα μας κάνς μιετάφρασσ’ τι στο καλό λyέν; 🙂
http://www.pas.gr/forum/index.php?topic=873.40;wap2
Ηλίας said
Έγραψε , λοιπόν , ο ουτσεκάς το παρακάτω ακλόνητο επιχείρημα :
« Olla ta vallkania milagane tin arxea albanika ta arxea albanika ta briskis athn arvanitiki glosa oste liga pou exinai mini »
… και με μιά προτασούλα μας έστειλε όλους γιά τσαγάκι του βουνού .
Αν αποδειχτεί πως μας ψεκάζουν , θα ανακουφιστώ .
Ανδρέας said
337 Ηλίας από που συμπεραίνεται ότι είναι ουτσεκάς; Από προβοκάτσιες υπάρχει περίσσεμα να φαν και οι κότες. Ο κάθε ένας μπορεί να φορέσει μια μάσκα (nick name) και να περιφέρεται υποδυόμενος ότι να’ναι.
An Per said
Κύριε Σαραντάκο, δε μπορώ να μην επισημάνω ότι δεν σας «είδα» τόσο ευαίσθητο ως προς την αναζήτηση πηγών όταν πριν δυο (+) χρόνια ο πρώτος σχολιαστής έγραφε ότι η Πρέβεζα από άποψη ετυμολογίας είναι αλβανική.
Αν ωστόσο έχετε αντίρρηση σε όσα παρέθεσα προστρέξτε για βοήθεια κάποιου ειδικού που να γνωρίζει λατινικά για την ετυμολογία pre – wajda και αφήστε κατά μέρος τους γνωστούς αφορισμούς.
Σε ότι αφορά το «μπουσουλάω» αυτό καταλάβατε εσείς και πιαστήκατε από το «βουκολέω» (λήμμα και ερμηνεία άλλωστε απο το λεξικο liddell and scott) και την αναφορά του στην λατινική που ωστόσο εκ μέρους μου έγινε με την πρέπουσα επισήμανση αμφισβήτησης, και όλα τα υπόλοιπα περί πυξίδας ή κατεύθυνσης (και σε πολλές γλώσσες) τα χάσατε από τον ευαίσθητο αισθητήρα σας;
Διά αυτό το θέμα παρακαλώ δώστε κάποια έγκυρη αναφορά ως προς την προέλευση από την αλβανική για το «μπουσουλάω», όπως και αναφορά και ρίζα, και το νόημα κτλ, και αν βρείτε κάτι σχετικό με το «μπουσουλάω» πλην της «πυξίδας», ελάτε να το προσθέσετε. Όχι όμως «να ρίχνετε στον αέρα άσφαιρα» που μόνο θόρυβο κάνουν.
ΥΓ: Εύχομαι τα σχόλια που δεν σας αρέσουν να μη τα περνάτε από το «γύψο» της ορθότητας όπως την κρίνετε εσείς. Εγώ άλλωστε ως σχολιαστής το μόνο που μπορώ να κάνω είναι για ΄λόγους δικούς μου αρχειοθέτησης και μόνο να κάνω ένα PrtSc.
Κατά τα άλλα ευχαριστώ.
sarant said
339 Πηγές; Για το μπουσουλάω δείτε το ΛΚΝ, είναι ονλάιν:
[αλβ. bishulla `με τα τέσσερα΄ ή μέσω του βλάχ. bušulunda `αρκουδίζοντας΄ (bušuledzŭ `αρκουδίζω΄)· μπουσουλ(ώ) μεταπλ. -ίζω με βάση το συνοπτ. θ. μπουσουλησ-]
Τα ίδια λέει και ο Μπαμπινιώτης.
Για την Πρέβεζα δεν έχω ανάγκη να ζητήσω πηγές, είναι πασίγνωστο πως όλα τα τοπωνύμια σε -ιζα, -εζα (Βάρκιζα, Καμάριζα, και όλα τα άλλα στα αρβανιτοχώρια της Αττικής) είναι αρβανίτικα. Αλλά αν θέλετε πηγές, κι αν σας πέφτει βαρύ το λεξικό τοπωνυμίων του Συμεωνίδη,. δείτε τι λέει ο Μπαμπινιώτης στο λ. Πρέβεζα.
Ηλίας said
338 @ Ανδρέας
Από πουθενά .
Απλά κι όμορφα .
Ξεκαθαρίζω ευθύς εξαρχής πως οι ουτσεκάδες κι οι χ.α.βγουλάδες χαίρουν της ιδίας εκτιμήσεως από μέρους μου . Φαντάζομαι πως ΔΕΝ τους ενοχλεί .
Αν το παρακάτω πόνημα
« Olla ta vallkania milagane tin arxea albanika ta arxea albanika ta briskis athn arvanitiki glosa oste liga pou exinai mini »
σας ικανοποιεί σαν ύφος , ήθος , άποψη , αισθητική , επιστημονική θέση … τότε με γειά σας και με χαρά σας . Εγώ , αν μου επιτρέπετε , δεν θα πάρω .
Στα υπόλοιπα που αναφέρετε , συμφωνούμε απολύτως .
Αν σας ενόχλησε , βέβαια , το ότι χαρακτήρισα « ουτσεκά » τον συντάκτη της ανωτέρω πρότασης , λυπάμαι . Δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’αυτό . Ενδεχομένως και να μην είναι .
Αλλά μιά και έχω δέκα λεπτά γιά πέταμα , ας παίξουμε λίγο .
Έχουμε λοιπόν την γνωστή πρόταση . Πιθανόν , θέλει να βάλει τελεία μετά το albanika , έτσι ; Οπότε , μάλλον θέλει να μας ενημερώσει πως
ΟΛΑ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΛΒΑΝΙΚΗ .
Μάλιστα .
Έτσι όπως το γράφει , δε μοιάζει σαν να θέλει να μας πει πως ο Πανδέκτης και οι Νεαρές γράφτηκαν σ’αυτή τη γλώσσα ; Ο Επιτάφιος ίσως ; Ο Υπέρ Αδυνάτου ; Η Αινειάδα ; Αυτή πέφτει λίγο εκτός Βαλκανίων , αλλά δε βαριέσαι…
Αααααν όμως , εννοεί πως ΚΑΙ η αρχαία αλβανική μιλιόταν σε όλα τα Βαλκάνια … ε … κάτι δεν θα είχαμε πάρει χαμπάρι , βρε αδερφέ ;
Το παρακάτω του πονήματος είναι τόσο Αλαίν Ντελόν , που όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ να βγάλω άκρη .
Στο διά ταύτα . Σαφέστατα δεν μπορώ να ξέρω αν είναι ουτσεκάς ή όχι . Η ρητορική του , πάντως , παραπέμπει ευθέως σε κάτι αλβανοβαρεμένο . Είναι η άποψή μου , η οποία δεν είναι σώνει και καλά σωστή επειδή είναι η άποψή μου .
Αν πιστεύετε πως πρόκειται περί χ.α.βγουλά που παριστάνει τον ουτσεκά , τότε ίιιιισως συμφωνήσω . Είναι τόσο άθλια και ανορθόγραφα ( ακόμη και με Γκρίζλις ) γραμμένο που βρίσκω πιθανή αυτή την εκδοχή . Αλλά γιά να το σκεφτεί αυτό ένας χ.α.βγουλάς χρειάζεται κάτι βασικό . Δεν το έχει . Αν το είχε δεν θα ήτο χ.α.βγουλάς .
Αυτά .
Καλό σας βράδυ .
Ανδρέας said
»Η ρητορική του , πάντως , παραπέμπει ευθέως σε κάτι αλβανοβαρεμένο»
Κι αν δεν συμβαίνει αυτό και απλώς στοχεύει στην ενεργοποίηση αντι-αλβανικών ανακλαστικών; Οτιδήποτε μπορεί να είναι. Αυτό που λέτε εσείς και άλλα χίλια που πιθανά δεν συνυπολογίζετε. Αν εσείς βλέπετε αυτό, άλλος βλέπει άλλο.
Απ’ όλα τα φρούτα έχει ο μπαγκτσές.
An Per said
Κύριε Σαραντάκο με το πως λένε οι αλβανοί το μπουσουλάω, δεν δημιουργεί -δα- και επιστημονικό αξίωμα. Νομίζω;
Αν και απέδειξα με αναφορές και παραδείγματα προσπαθώντας να φωτίσω το «ορθό» εσείς επιμένετε αναπαράγοντας με το πως λένε οι Αλβανοί το «μπουσουλάω», αλλά αν προσθέσω ότι και οι Έλληνες το λένε έτσι επειδή το αντιδανείστηκαν από το λατινικό Bucolicum (Μπουσολισουμ, που εξελίχθηκε σε bussola κτλ), ωστόσο εσείς έχετε έτοιμο το αξίωμα πως ότι αναφέρεται παραποιημένο ή όχι στην αλβανική αποτελεί και apriori δεδομένο οτι προέρχεται από αυτήν. Ξεπεράστηκε έτσι με αυτά και άλλα, ακόμα και το πιο γελοίο ρατσιστικό αλβανικό παραλήρημα . Ο Αλβανός Λιακόπουλος τώρα θα λέγεται σαραντάκος.
Κάτι άλλο όμως σημαντικό θα συμπληρώσω και κλείνω. Έφτασε το ιστολόγιο σας στο σημείο ανερυθρίαστα τη λάπα με την ομηρική προέλευση (εκ του ομηρικού λάπαρον) να την πλασάρει σαν αλβανική. Μπράβο λοιπόν στην Αλβανική γλώσσα που πλούτισε με έναν τόσο σημαντικό όρο «την λαπαροσκόπηση» και την «λαπαροκτομή» στην ιατρική επιστήμη. Και πιο πολύ μπράβο που πλούτισε το λεξιλόγιο του Όμηρου και του Ιπποκράτη. και όχι μόνο, και του Ηρόδοτου κτλ κτλ..
Το ίδιο ισχύει και για την»πρέβεζα» όπου για το απιθανο αυτο ιστολόγιο ότι τελειωνει σε … ιζα εζα κτλ είναι αλβανικό. Συνεπώς ω θεε μου ειλικρινά δεν το ειχα σκεφτεί αλλά ως φαίνεται και η τράπ-εζα, και η β-ίζα κτλ είναι αλβανικά, ειδικά αν τα παρατονίσεις φαίνονται από μακριά . Πχ. Τραπ-έζα
Επιστημονικότερη διατύπωση πραγματικά δεν έχω ξανασυναντήσει. Θα κλείσω με μία ακόμα αλβανικότατη λέξη που λησμονήθηκε στο κυρίως άρθρο να μνημονευτεί. Σας χαιρετίρ !!!!!
sarant said
343 Στο σχόλιο 340 σας παρέθεσα πηγές. Λεξικά. Δεν είναι άποψη του ιστολογίου, είναι συγκλίνουσα άποψη όλων των έγκυρων λεξικών.
Για τη λάπα δεν είπα τίποτα στο σχ. 340, αλλά αφού επιμένετε βλέπω ότι ο Μπαμπινιώτης την παράγει από το αλβ. lapë. Το ΛΚΝ δεν έχει τη λέξη.
Εσείς αντί να παραθέσετε πηγές, επιμένετε να αναμασάτε όσα απίθανα είχατε γράψει πριν (ότι το μπουκόλικουμ έδωσε τον μπούσουλα) και επιπλέον να βρίζετε.
Θα ζητήσετε συγνώμη για τη φράση «Ξεπεράστηκε έτσι με αυτά και άλλα, ακόμα και το πιο γελοίο ρατσιστικό αλβανικό παραλήρημα . Ο Αλβανός Λιακόπουλος τώρα θα λέγεται σαραντάκος. » αλλιώς δεν θα ξαναγράψετε εδώ.
An Per said
Αποσύρω τον χαρακτηρισμό που ζητήσατε να αποσύρω, όχι γιατι απλά το απαιτήσατε αλλά διότι αφενός προσωπικά δεν σας γνωρίζω και θα ήταν εντελώς άδικο να λοιδωρώ έναν άγνωστο μου σε εμένα άνθρωπο που αφετέρου μπορεί να είναι και αξιοσέβαστος.
Στο παρόν άρθρο με τον συγκεκριμένο κατάλογο όντως υπάρχουν λέξεις αλβανικές ή αρβανίτικες αλλά επίσης υπάρχουν και κάποιες που με τρόπο κατά την άποψη μου αντιεπιστημονικό βαφτίζονται αλβανικές, και προσωπικά περιόρισα την κριτική μου σε αυτές.
Πράγματι υπάρχουν λέξεις αλβανικές ή αρβανίτικες, και για να σας αποδείξω την αντικειμενικότητα μου θα προσθέσω και μία που πραγματικά από τον κατάλογο παραλείπεται. Για παράδειγμα το αρβανίτικης ή αλβανικής προέλευσης lepur (κουνένι ή λαγός) με το οποίο στην Ελλάδα υπάρχουν τοπονύμια όπως πολύ σωστά γράφετε και για το «λάλα».. Έτσι υπάρχουν τοπονύμια για τα «Λέπουρα» (κουνέλια ή λαγοί) όπως για παράδειγμα στην κεντρική Εύβοια..
Η ορθότητα ωστόσο κάποιων εξ αυτών, αν σας ικανοποιεί να δεχτώ ότι είναι και η πλειοψηφία τους, δεν δικαιολογεί τις ακρότητες και τις διαστρεβλώσεις που κατά την γνώμη γράφονται στον κατάλογο. Πως δηλαδή θα θέλατε να πω για τη «λάπα» ή για την Πρέβεζα ή για το Μπουσουλάω κτλ, όταν μάλιστα παραβλέπεται η ενδεχόμενη προέλευση αυτών των λέξεων από την Ελληνική ή από άλλες γλώσσες είτε ως αυτοτελή δάνεια ή ως αντιδάνεια, και ειδικά για την Πρέβεζα και τη Λάπα, γράφω γράφω ότι η Πρέβεζα προέρχεται από αντιδάνειο του λατινικού pre-wajda ή οτι υπάρχει και στη ρουμανική. Ή όταν γράφω για το λάπαρο (το μαλακό υπογάστριο) που υπάρχει «φαρδύ – πλατύ» στον Όμηρο αλλά και στον Ηρόδοτο αλλά και στον Ιπποκράτη, αλλά ωστόσο η λάπα βαφτίζεται αβασάνιστα αλβανική με ούτε κ αν την υπόνοια να προέρχεται απο την ελληνική, ουτε κ αν ότι μπορεί να είναι με παράλληλη χρήση! Αν είναι δυνατόν ο Ομηρος να βρίσκεται σε παραλληλη χρήση με τα αρβανίτικά ! Τέλος πάντων…
Κλείνω ξανα επισημαίνοντας πως δεν θέλησα με κανένα τρόπο να λοιδωρήσω εσάς, έστω και αν φάνηκε έτσι, αλλά λοιδώρησα την ουσία κάποιου περιορισμένου κειμένου.. Δεν γνωρίζω ποιος είσαστε και συνεπώς δε μπορώ να πω ουτε οτι σας σέβομαι ούτε έχω κάτι άλλο αρνητικό να προσάψω Συνπεώς σας χαιρετώ με θέρμη ελληνική και με τον προσήκοντα σεβασμό που εξ ορισμού πρέπει να δείχνουμε σε έναν άγνωστο μας.
An Per said
Καλο βράδυ κύριε Σαραντάκο.
An Per said
Πριν σας αποχαιρετίσω οριστικά, θα σας παρακαλούσα να επανορθωσετε τις ανακρίβεις αστειότητες που γράφτηκαν στο σχόλιο σας 340, ή έστω να υποστηρίξετε τα περί -ιζα και -έζα κτλ οτι αποδεικνύουν δηλαδή αλβανικά κτλ, και που (αφήνοντας κατά μέρος αυτο που είδατε σαν ενοχλητικό) στην ουσία κάνω λάθος οταν σας απάντησα (με το τραπ-έζα κτλ) στο σχόλιο αριθμός 343.. Με αυτά τα τελειωτικά σας αφήνω.
sarant said
Τι να επανορθώσω καλέ μου άνθρωπε; Τα τοπωνύμια που τελειώνουν σε -ζα (-ιζα ή -εζα) είναι αρβανίτικα (δεν μιλάμε βέβαια για τα αρχαία, όπως τη Μίεζα).
Αυτό είναι γενικά γνωστό, και στο σχόλιο 127 πιο πάνω το αναφέρει και ο Νικιπλος που είναι αρβανίτης.
το -ιζα -ζα από τα αρβανίτικα ένδειξη τοποθεσίας με την σημασία του μικρός. Δηλαδή πχ Καμάρι (διάσελο) καμάριζα (το μικρό καμάρι)
αντίστοιχα: αμυγδαλέζα, μαγουλέζα, βάρκιζα κλπ…
Μπορεί η αρχική λέξη να είναι ελληνική, όπως στην Αμυγδαλέζα ή στην Καλογρέζα, αλλά η κατάληξη είναι αρβανίτικη.
Ειδικά για την Πρέβεζα, είπαμε ότι ο Μπαμπινιώτης τη δίνει αλβανικής προέλευσης. Δεν είναι γνώμη δική μου.
An Per said
Αν είσαστε στοιχειωδέστατα σοβαρός δεν θα αφαιρούσατε τα επόμενα σχόλια μου που αν και δημοσιεύτηκαν μετά τα διαγράψατε επειδή και μόνο στην κυριολεξία ξεβράκωναν τις βλακείες που γράφονται.από εσάς σε αυτό το ιστολόγιο. Τέλος πάντων μου, αν και ήταν ευπρεπέστατα και εμπεριστατωμένα, για εμένα αρκεί ο πανικός σας.
Άλλωστε ποιοι θα διαβαζουν σαραντάκο πέρα από κάποιους αμορφωτους ουτσεκάδες, με τους οποίους -ομοίους σας- σας αφήνω να τα λέτε.
An Per said
@sarant, ο Μπαμπινιώτης στο λήμμα «λαπα», δεν γράφει αυτά τα φαιδρά που ισχυρίζεσαι, και που βασικά δεν αναφέρει καθόλου για «λάπα», αλλά εξηγεί όπως ακριβώς στο εξηγώ για το «λαπαρον» στο 343 σχ.
Επιπλέον, αν τα βγάζεις απο τη «κοιλιά» σου αυτά περί -ιζα και -εζα, ότι είναι δηλαδή καταλήξεις απο την αρβανιτικη (που είναι όμοια με την Αλβανική), τότε θα ήθελα να μου αναφέρεις μερικές αλβανικές σημερινές πόλεις κτλ (δώσε πολεις λοιπόν αλβανικές που να καταλήγουν σε -έζα ή σε -ιζα). Γιατι εγώ γνωρίζω οτι αυτές είναι καταλήξεις βενενετικής προέλευσης.
Ωστόσο αμέσως – αμέσως, έχω μία «αρβανίτικη» να σου πω για παράδειγμα, την ( ιταλική ) Π-ίζα. Αλλά αν εψαχνα και και σήμερα και αλλα, αρβανίτικα μπορεί να έλεγα φερ’ ειπειν αρκετά σε -έζα, όπως καλογρέζα ή αμυγδαλέζα που εσύ εγραψες: πχ να πω: Καναδ-έζα, Σουηδ-έζα, Αλβαν-έζα, Νορβηγ-έζα, Ιαπων-έζα και πλήθος πολλών άλλων που να δηλώνει προέλευση ή καταγωγή. Βέβαια μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι όλοι μας τις προφέρουμε τοιουτοτρόπως και αυτές από αρβανιτικη κεκτημένη ταχύτητα. Μπορεί! Πάντως για όσα επιμενετε να λετε, βλέπω εδώ σαν χρήσιμο να δηλώσω ότι «κοντράρω» διότι απλά δεν μου αρέσουν οι βιλιοπώλες που πουλουν περισσότερο «δημοκρατική» λογοτεχνική εξυπνάδα παρά αντικειμενική γνώση.
Η Καλογρέζα το εγραψα και στο σβησμενο μου από εσάς σχολιο μου, (σε αυτό που μη μπορώντας να αντιμετωπισετε απλά το διαγράψατε) προέρχεται από το μοναστήρι που ίδρυσε τον 16ο αι. στην περιοχή η καλόγραια (Αγία -κατόπιν ανακυρηχθείσα- Φιλοθέη) η Ρηγούλα Μπενιζέλου.. Το τοπονυμιο λοιπόν είναι μάλλον βενετσιάνικης προέλευσης.
Επίσης στα άλλα εντελώς αστήριχτα για τα οποία @sarant ισχυρίζεσαι ότι για την Πρέβεζα, ο Μπαμπινιώτης,
(πράγμα που ωστόσο για τα υπολοιπα που γραφονται εκει δεν τον χρησιμοποιείς για τις πηγές σου, διαλέιγεις δλδ για όλες τις προκαταλήψεις σου κατα το δοκούν),
παρ ότι ο Μπαμπινιώτης είναι βεβαιώς θετικός σαν πηγή, ωστόσο εγώ σου παραθέτω ένα αυτούσιο κείμενο του Παναγιώτη Αραβαντινού, ο οποίος αφού γεννήθηκε περί το 1810 και ευρισκόμενος αυτός πολύ κοντά στα γεγονότα, αλλά είναι και γέννημα θρέμα της περιοχής, αλλά και κατά γενική ομολογία φιλομαθέστατος και πολυγραφότατος και κατ΄εξοχήν γνώστης της ιστορίας και ιδιαίτερα της Ηπείρου (οποιος θέλει μπορεί να αναζητησει τον συγγραφέα με το ονομα- και επωνυμο: Παναγιώτης Αραβαντινός), για την Πρέβεζα, στο σημαντικό ιστορικό του έργο «Χρονογραφία της Ηπείρου των τε όμορων Ελληνικών και Ιλλυρικών περιοχών…», στον τόμο 2, σελ. 133 ,γράφει:
[…]Πόλις κειμένη κατά το στόμιον του Αμβρακικού κόλπου, ήτις κατά πρώτον ιστορικώς αναφέρεται εν έτει 1495, ότε οι Οθωμανοί επί καθιδρύσει ναυστάθμου κατασχόντες ως κατάλληλον την θέσιν ταύτην της Ηπείρου, έχουσαν τότε χωρίου μορφήν εφέλκουσαν οικητάς εκ τών πέριξ Ακαρνάνων και Ηπειρωτικών Σουλτανικών υπηκόων, και οχυρώματα εγείραντες της επέδωκαν έποψιν πολίσματος, εικάζομεν δε, ότι εις την θέσιν ταύτην πρό τίνος καιρού εδόθη το όνομα Πρέβεζα έκ τών Νορμανδών η Βενετών τών έν τω Αμβρακικώ κόλπω φοιτώντων, όπου προσωρμίζοντο έκπλέοντες και εισπλέοντες επί προμηθεύσει τροφίμων ειδών. Τοιούτον τι υπεμφαίνει τεκμήριον η λέξις Πρέβεζα έκγραικισθείσα απο της ιταλικής Πρεβεζιόνε. Εντός ολίγων ετών η ναυσταθμική αύτη θέσις προοδεύουσα επι κατοίκοις και οχυρώσει επέσυρε την προσοχήν και αντιζηλίαν των Βενετών κατεχόντων ήδη τας οχυράς θέσεις της παραλίας Ηπείρου, και επί εκριζώσει των Βενετομαστίγων Οθωμανών κατέλαβον αυτήν διά πολέμου εν έτει 1499 ην και κατείχον μέχρι του 1530 ότε οι οθωμανοί διώξαντες εκείνους την επανέκτησαν και διετήρησαν μέχρι του 1684 καθ’ ον καιρόν επανελήφθη υπό των Βενετών. Ούτοι κατά το έτος 1701 ηναγκάσθησαν διά της τότε γεγονυίας συνθήκης ίνα παραχωρήσωσιν αύτην εις την Υ. Πύλην κα εν έτει 1717 συνεπεία ετέρας συνθήκης μεταξύ των ειρηνοποιησάντων δυο κρατών επανήλθεν η Πρέβεζα εις τους Βενετούς ύφ’ ούς διέμεινε διαρκώς μέχρι του 1797[…] Το εν λογω πιο πάνω απόσπασμα το ξεσήκωσα στο μονοτονικό αλλά ακριβώς όπως θα το δείτε στο βιβλίο.
Συνεπώς: Πιο πάνω ο Παναγιώτης Αραβαντινός, για την ονομασία Πρέβεζα αναφέρει οτι η ονομασία έχει βενετσιάνικη προέλευση. Βεβαίως προσωπικά δεν αρνούμαι οτι θα ,μπορούσε να έχει και προέλευση άλλη, αλλά ωστόσο εξίσου επικρατέστερη και ακόμα περισσότερο είναι η του Αραβαντινού που αναφέρω.
Στο σβησμένο δε προπροηγούμενο σχόλιο μου που τώρα είναι άφαντο (που το «εξαφάνισε» με ασφάλεια ο δημοκρατικότατος και ευαισθητος κατά τα άλλα ,λογοτεχνικός γύψος), εγραφα.και αρκετά άλλα, που τώρα δεν έχω χρόνο και κουράγιο να ξαναπροσπαθώ για να πεισω.
Και τέλος κλείνοντας σας πληροφορώ οτι δε με νοιαζει σαν το «φατε» και αυτό το σχόλιο, και εγω απλά το ξαναγραψα απο την αρχή με την προνοητικότητα όμως ότι αν δεν μείνει να το έχω σε Prt Sc αντίγραφο για να θυμόμαστε οτι η φαιδρότητα δεν βρισκεται μόνο σε όσους διαδίδουν πως «το α-μπε-μπλομ-του-κιθε-μπλομ κτλ κτλ» είναι αρχαιοελληνικής προέλευσης αλλά εξίσου φαιδρές και πιο πολύ ακόμα μπορεί να είναι οι ανακρίβειες και τα τερατουργήματα κάποιων που θέλουν να μοστράρουν σαν αριστεροί εραστές του «ορθού» αλλά που για το «το α-μπε-μπλομ-του-κιθε-μπλομ κτλ κτλ» δεν το έχουν σε τιποτε να πουν οτι είναι προϊον της αρχαία αλβανικής γραμματείας, μπορεί και της αρβανιταρίας.
Εν κατακλείδι: Prt Sc, να σας θυμάμαι.
π2 said
336: Στο φόρουμ των πασολέδων γράφουν συχνά διαλεκτικά και το βρίσκω πολύ χαριτωμένο.
sarant said
349 Δεν έσβησα και δεν διέγραψα κανένα σχόλιό σου. Παραλογίζεσαι.
350 Λες ψέματα για τη λάπα. Το Ετυμολογικό Λεξικό του Μπαμπινιώτη λέει ακριβώς αυτό που παρέθεσα πιο πάνω.
Όπως ξαναλέω, κανένα σχόλιό σου δεν σβήστηκε. Κι επειδή βρίζεις, πλοκ.
ΣΠ said
352
Και πολύ τον ανέχθηκες.
sarant said
353 Μόλις μπανάρισα τον An Per. Φυσικά μπορεί να ξαναγράψει με άλλο χρηστώνυμο, δεν απέκλεισα (προς το παρόν) την IΡ του.
Αν ήθελα να του σβήσω σχόλια, φυσικά θα έσβηνα και το σχόλιο στο οποίο καταγγέλλει τη διαγραφή των προηγούμενων σχολίων του. Αλλά επειδή δεν έχω χρόνο να ανασκευάζω τις ψευτιές (π.χ. θα έπρεπε τώρα να σκανάρω τη σελίδα του ετυμολογικού του Μπαμπινιώτη και να την ανεβάσω εδώ) προτίμησα να αποκλείσω τον ψεύτη.
Σκύλος said
354
Ναι αλλά για την ηλεκτρική πρίζα δεν μας είπες! Τυχαίο είναι ότι αγοράζομε ρεύμα από την Αλβανία; 🙂
Ιπποκράτης said
Κυριε Σαραντάκο, καλέ μου άνθρωπε. Έχετε βλέπω μία κόντρα με κάποιο νικνειμ που έχει γράψει αρκετά σχόλια σαν «An Per».
Για τον Μπαμπινιώτη όμως που λετε, κυριε Σαραντάκο δεν είναι έτσι όπως αδίκως υποστηρίζετε, και απορώ εσείς που το γνωρίζετε και το έχετε μπροστά σας το λεξικό πως δεν έχετε δει ακόμα τι ακριβώς αναφέρει ο κ. Μπαμπινιώτης.
Στο λεξικό του ο κ. Μπαμπινιώτης αναφέρει, -περιπου- το «λαπαρον» οπως το έγραψε ο αποκλεισμένος από εσάς σχολιαστής «An Per», Επιπροσθέτως, ο κ. Μπαμπινιώτης, για τα ίδια ακριβώς λημμάτα, με ένα μεγαλοπρεπέστατο [ΙΣΩΣ] κάνει και μία μνεία ότι κάτι υπάρχει παρόμοιο και στην αλβανική, χωρίς ωστόσο να κάνει καμία επιπλεον σύνδεση. Και δεν νομίζω οτι ο λεξικογράφος έτσι δικαιολογεί το «λάπα» που με βεβαιότητα και μέχρις εσχάτων υποστηρίζεται σαν αλβανικό ή αρβανιτικό. Άλλωστε ο κ. Μπαμπινιώτης αναφέρει για ολα αυτά τα λημματα από την αρχαιότητα τον Ησύχιο κτλ. Και εγώ θα προσθέσω οτι εχει δικαιο ο «An Per», όταν γράφει για το λήμμα «λάπαρον» ή «λαπαρόν» παραπέμποντας σωστά στον Όμηρο και στον Ιπποκράτη.
Για του λόγου το αληθές όποιος έχει το νου και τη θέληση ας το ψαξει. Κάνετε κλικ στο κοινόχρηστο λινκ της εικόνας από το λεξικο Μπαμπινιώτη εδώ…. .
sarant said
356 Λέμε για την ετυμολογία της λέξης «λάπα» που έγραψα ότι το ετυμολογικό λεξικό του Μπαμπινιώτη τη δίνει αλβανική.
Εσείς παραθέτετε τι λέει ο Μπαμπινιώτης για τη λέξη «λαπάρα». Μας κοροϊδευετε;
Τέλος πάντων, για να μην δημιουργούνται απορίες σε καλοπροαίρετους, ιδού το ετυμολογικό λεξικό του Μπαμπινιώτη
Ο χρόνος μου είναι πολύτιμος και με κάνατε να χάσω τόση ώρα Παρακαλώ να μην ξαναγράψετε εδώ.
ΣΠ said
356, 357
Νομίζω ότι η παρεξήγηση οφείλεται στο ότι ο σχολιαστής στο 356 και ενδεχομένως και ο σχολιαστής που αποκλείστηκε χρησιμοποιούν παλαιότερη έκδοση του λεξικού που δεν είχε την λέξη λάπα. Αυτό βέβαια δεν δικαιολογεί τις ύβρεις και τις συκοφαντίες από τον An Per, που καλώς αποκλείστηκε.
Ιπποκράτης said
357, νομίζω γίνεστε πολύ επιθετικός και με στεναχωρείτε αφού έτσι τα βάζετε μαζί μου σαν να φταίω εγώ που δεν έχετε το χρόνο αλλά έχετε όμως μπλογκ το οποίο δέχεται και σχόλια. Προσωπικά δεν μίλησα για τη λέξη «λαπα», που άλλωστε είναι φανερό πως είναι αλβανική, αλλά που όμως είναι εξίσου φανερό πως μοιάζει να είναι δανειο από την Ελληνική. Αυτό γιατι δεν το λέτε; 358, με τον σχολιαστή που αποκλείσατε πρεπει να πω ότι και εγώ συμφωνώ μαζί του και στο μόνο που διαφωνώ μαυτόν είναι το έντονα καυστικό του ύφος που σε κάποια σημεία έφτασε να είναι και προσβλητικός. Κατά τα άλλα όμως είναι και αυτό αλήθεια, πως ο αρθρογράφος, που δεν ξέρω αν είναι ο «sarant» απέφυγε νομίζω σε όλα να απαντήσει.
Ανδρέας said
359
Τι πιο απλό να αφήσει κάποιος σχόλιο εκθέτοντας την γνώμη του για την λέξη και όχι μέσω των λέξεων να προσπαθεί να εκθέσει τον άνθρωπο που έχει την ιστοσελίδα;
Ιπποκράτης said
360, νομίζω πως έχεις δίκαιο αν και δεν ξέρω γιατι αναφέρεσαι σε εμένα. Η γνώμη μου είναι ότι όλες οι γλώσσες γεννήθηκαν και διαμορφώθηκαν σιγά – σιγά και εμπλουτίσθηκαν αργότερα για να μπορούν οι κοινωνικές ομάδες που τις χρησιμοποιούσαν να εκφράζονται μεταξύ τους και να επικοινωνούν πληρέστερα. Ανάλογα με το περιβάλλον κάθε λαού, όπως είναι το κλίμα και η γεωμορφολογία δόθηκαν και τα κατάλληλα ερεθίσματα για να αναπτύξουν όλο και πλουσιώτερες γλωσσικές δεξιότητες. Αυτό με κάνει να πιστεύω ότι για τις βασικές ανάγκες κάθε λαού, πάνω κάτω θα πρέπει να είχαν το ίδιο πλούσιο λεξιλόγιο και μόνο για τα επιμέρους νοήματα που αναλόγως βιώναν σύμφωνα με το περιβάλλον που ζούσαν δικαιολογούνται να έχουν λιγες γλωσσικές διαφορές. Ίσως για αυτό το λόγο στις βασικές λέξεις να υπάρχουν μεταξύ διαφορετικών γλωσσών αρκετές ομοιότητες. Η Ελληνική γλώσσα αν «προηγείται» κάποιων άλλων το χρωστάει στην γεωγραφική θέση που αναπτύχθηκε. Προσωπικά αν και μερικές φορές παρασύρομαι με το παιγνίδι ως προς το ποια γλώσσα προηγήθηκε στο να μπολιάσει μία άλλη, το παιγνίδι το νομίζω σαν άχρηστο και βλέπω τη γλωσσολογία όπως το παιγνίδι της εξέλιξης κάπως σαν τη θεωρία του Δαρβίνου.
sarant said
359 Τον χρόνο τον χάνω επειδή δεν προσέχετε τι γράφω και επειδή δεν έχετε καλή προαίρεση. Έγραψα «το ετυμολογικό λεξικό του Μπαμπινιώτη» (352) και γράψατε για το γενικό λεξικό του Μπ. και για άλλη λέξη. Αναγκάστηκα να φωτογραφήσω τη σελίδα και να την μεταφέρω εδώ. Να μου επιτρέψετε να μην σας απαντήσω άλλη φορά. Θα ήθελα να μην ξαναγράψετε.
Ιπποκράτης said
Όσοι δεν συμφωνούν με όσα λέτε ή γράφετε, 362, είναι και κακοπροαίρετοι ;
Νομίζω πως ξεπεράσατε και αυτόν τον ίδιο τον υπεράνθρωπο του Ζαρατούστρα. Τέλος πάντων αν και νόμιζα ότι θα μπορούσατε να εξηγήσετε,αφου δε το μπορείτε, με μεγάλη ικανοποίηση να μη σας ξαναγράψω.
κωστας said
Η φαρα ειναι ομηρικη .η καταληξη σε εζα , την αναφερετε ιζα , ειναι και στα ελληνικα οπως τραπεζα.Τωρα οσο αφορα τα ονοματα και τα τοπωνυμια αυτα ειναι αρβανιτικης προελευσης ,διαλεκτου της γλωσσας που μιλαγανε οι τοσκες με πολλες ελληνικες αρχαιες λεξεις λατινικες και τουρκικες και για για να ειμαστε πιο σαφεις λεξεις απο αρβανιτοφωνους Ελληνες
Ανδρέας said
Η προσβολή του Σμερδαλέου στο πρόσωπο μου στο σχόλιο # 256 έληξε μετά από 31 μήνες παραδεχόμενος ότι λέει ψέμματα, στην ερώτηση που του έκανα στο σχόλιο #253
με την απάντηση του στο σχόλιο #254
https://sarantakos.wordpress.com/2016/05/24/haris/#comment-359386
νπο said
Λίγο καθυστερημένος, αλλά δεν πειράζει 🙂
Μου κάνει τρομακτική εντύπωση να τσακώνεται κόσμος για την προέλευση λέξεων. Δεν είναι καλύτερα να κάτσουμε και να απολαύσουμε τις πιθανές (πιθανώς πολλαπλές) διαδρομές των ταξιδιάρικων λέξεων;
Κάτι για τους κολλημένους εθνικιστές (μπορεί να υπάρχουν και μη κολλημένοι). Οι ξενικές λέξεις είναι πλούτος, δεν είναι μίασμα… Αν δεν το κατανοείτε, δεν αγαπάτε πραγματικά το έθνος σας.
Και κάτι και για τους αντεθνιστές. ditto. Δλδ οι ξενικές λέξεις είναι πλούτος, δεν είναι μίασμα… 🙂
Προσωπικά πολύ λυπάμαι όταν χάνονται στην λήθη και στην αχρηστία.
Dimi said
320 προς ΜΙΟ ,και όχι μόνο.Δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες.Ολες οι γλώσσες μπορούν να εκφράσουν όλες τις έννοιες .Στο πρώτο εξάμηνο του μαθήματος της γλωσσολογίας στους πρωτοετείς της φιλοσοφικής διδάσκεται .Λετε χρηστικά αδιάφορες κάποιες γλώσσες?Εδω δεν μελετάμε την γλώσσα για λόγους «χρηστικούς «αλλά για άλλους.Για χρηστικούς μαθαίνουμε αγγλικά σήμερα,γαλλικά παλιότερα και κινεζικά αύριο .Αυτο όμως δεν έχει σχέση με την ανωτερότητα των γλωσσών αυτών ,έτσι δεν είναι?
50 ελληνικές λέξεις αλβανικής προέλευσης - Τι λες τώρα; said
[…] κατάλογο που θα δείτε τον ξεκίνησε ο συγγραφέας Νίκος Σαραντάκος με βάση τον σχετικό πίνακα του ετυμολογικού λεξικού […]
Εμιλιανο said
Τσουνι σημενι αγόρι
Σοφία said
Γεια σας. Γνωριζω (και χρησιμοποιω) την λεξη καλικουτσα αλλα λιγο παραλαγμενη. Την λέμε καλιγκότς και εννοούμε ότι παίρνουμε κάποιον καβάλα. Άρα σαν μικρά παιδιά όταν παίζαμε λέγαμε : έλα να σε πάρω καλιγκότς. Πιστεύω ότι πρόκειται για την ίδια λέξη.
Chris N said
Φιλε μου διαβάζω τα αρθρα σου γιατι προσπαθείς. Αλλά νομίζεις πως εισαι αλάνθαστος και πως η ετυμολογία είναι μαθηματικά. Κάποτε στα πανεπιστημια διδάσκονταν οτι η Γη ειναι επίπεδη. Τώρα είναι στρογγυλή… Πολλές απο τις «αλβανικες» σου λέξεις είναι rhãmãneshti (Βλάχικα). Πχ. γουβα guva (τρύπα). Και η gura τρύπα είναι. Gaura η τρύπα και στα ρουμανικά. Vrima Brima (αλβανικα) Τα αλβανικά τα μιλάω άπταιστα όπως και τα rhãmãneshti και ρουμανικα. Καλη συνεχεια
Μουτούσης Κωνσταντίνος said
@ 193
Τὸ Κατακορο πἀντως , γεωγραφικῶς , τὸ βρίσκουμε στὴ Νέα Γουινέα ! Στοὺς Παπούα !!
sot dim said
Earion said. -ιζα και -εζα στην αρβανίτικη κατάληξη, συμβαίνει και σε τοπωνύμια αλλά δεν αφορά μόνο τοπωνύμια. Αυτή η κατάληξη αφορά τα υποκοριστικά θηλυκού στην αρβανίτικη.
Μίνα said
Τις περισσότερες τις γνωρίζω. Δεν είχα όμως ιδέα ότι προέρχονται από την Αλβανική γλώσσα.
Dorian said
Se euxaristo
Λάμπρος Αντωνάκος said
Το καρούτα θεωρώ ότι είναι Ελληνικό. Στην περιοχή μας (βόρειος Πάρνωνας – Μαλεβός σωστότερα) την λέμε κορύτα. Υπάρχει και η παραλλαγή στο αρσενικό: Που θα μου πας, θα σε πιάσω στον κορύτο! Ακόμη, η μεγάλη πέτρινη κορύτα που έλιωναν τις ελιές με τις πέτρες (βολάρια) και έβγαινε το χαμούρι που το στοίβαζαν (έφτιαχναν ένα στάμα), λεγόταν κόθρος. (<κόρυθος)
Το φλετουράω, φλετούριξε χρησιμοποιείται ακόμη. Αλλά εδώ θέλω να αναφέρω το σπανιότατο σφλεγγουρίζω (εκσφενδονίζω) το οποίο άκουσα ίδιο και απαράλλαχτο από Σαρακατσαναίους της Βουλγαρίας μαζί με το "κουρούπι" που επίσης χρησιμοποιούμε : -Μήτσο, που είναι το κουρούπι (κονσερβοκούτι που μόλις είχαμε ανοίξει);. -Τωρα μωρή, το σφλεγγούρισα! Πολύ θα ήθελα την ετυμολογία των δύο λέξεων
ΔΜ said
Η τσαπερδόνα;
sarant said
377 Τα λεξικά προτείνουν αρχαία ετυμολογία (σαπέρδη, είδος ψαριού).
BlediPriest said
Νεκρός = νουκ ρρο (δεν ζει)
Τρελος = τρου λοζ (το μυαλο του παιζει)
Μηνιγγίτιδα = μεν ι νγκιτ ( μυαλο που κολλαει) πρεπει να διαβάσει κανεις το τι προκαλεί η αρρώστια αυτη.
Μαγνήτης = μα νγκιτ (που κολλαει)
Τσιγελι = τσι νγκελ (που καθεται)
Σκαφος = σκα φνος (δεν βυθιζεται)
Θησαυρός = θες αρι ( σακος χρυσού)
Φαρμάκι = φαρ μγιεκιμι ( σπορος ίασης)
Ιστορω = ιστε ι χερ (ηταν μια φορα)
Γράφω = γροπα (λακουβα) στην αρχαιότητα πρωτα έγραψαν σε πέτρα με σχισμές ή λακουβες και αργοτερα σε πάπυρο.
Μαράζι = με ρα νζι (να πεσω στα μαυρα) οπως οταν καποιος πεθαίνει τότε φορας μαύρα.
Πενσα = πι νζα (το πιάνει ή γραπωνει)
Παιδι = πα ντι ( χωρίς γνώσεις)
Φουστανι = φους ταν (βαζω ή φοράω ολο)οπως στα ελληνικά που λες φόρεμα με την έννοια ότι μπαίνει σε όλο το κορμί. Εξού και η φουστανέλα αν καποιος απορεί.
Δοκει μοι = με ντουκετ (μου φαίνεται)φράση απο αρχαία.
mitsof said
Στο χωριό των παππούδων όταν κάτι ψοφαγε λέγανε ‘τανγκόρδα’.
Το αγγούρι το λέγανε και καστραβέτσι.
Στα ρουμανικά υπάρχει η λέξη copil-γιος η οποία πιθανολογείται οτι προέρχεται από τα πρωτοσλαβικά και σήμαινε νόθος γιος.
Σε κάποιο σχόλιο αναφέρθηκε το τσουράπι. Περσικό δάνειο μέσω της τουρκικής.
Δημήτρης said
Μαρκαλιζω έχεις ερωτηματικό
Στα ζώα όταν γίνεται ζευγάρωμα λέμε έχουμε Μάρκελος
Τσουνί
Το μόριο μικρού παιδιού τσούνα
. said
νομενκλατουρα ειναι απο το ονοματοκλητωρ ( καλεω, κλητηρ)
Ηλιας Φυλλαριδης said
νομιζω θα ηταν πιο συνετο να αναφερεις οτι αυτες οι λεξεις ειναι αρβανιτικες και οχι αλβανικες, δεν ειναι σκοπος του αρθρου σου η σχεση η μη αλβανων και αρβανιτων, γι αυτο θα ηταν καλυτερα να αναφερεις αρβανιτες παρα αλβανους, ειμαστε αρκετο αρβανιτες στον ελλαδικο χωρο δεν ειμαστε αλβανοι
Βασίλης said
Κύριε Σαραντάκο έχω μια απορία, τι σημαίνει η λέξη Μπιστι.Στα αλβανικα bisht σημαίνει ουρά αλλά βρήκα σε ένα σαιτ ότι μπιστης είναι ο τέλειος και μου κολλάει περισσότερο το δεύτερο γιατί είναι και επώνυμο. Γνωρίζετε κάτι;
sarant said
384 Γνωρίζω μόνο ότι bisht σημαίνει ουρά.