Δευτερομαγιάτικα μεζεδάκια

Πρωτομαγιάτικα θα ήταν αν δημοσιεύονταν χτες, οπότε δευτερομαγιάτικα σήμερα.

* Και ξεκινάμε με μιαν ακόμα εκδήλωση του νόμου του Μέφρι (προσοχή: όχι Μέρφι), που είναι ο νόμος εκείνος που ορίζει ότι όταν επιχειρει κάποιος να διορθώσει ή να ψέξει έναν άλλον, πολύ συχνά σε εκείνη ακριβώς τη διορθωτικήν επισήμανση κάνει κι ο ίδιος ένα λάθος -το οποίο, ιδανικά, είναι της ίδιας κατηγορίας.

Τελευταίο θύμα του αμείλικτου νόμου, το Ποτάμι, που σε επίσημη ανακοίνωσή του με τον κομψό τίτλο «Κιμ Γιονγκ Μπαλτάς» κατηγορεί την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ότι «κλείνουμε την πόρτα σε ξένους που θέλουν να σπουδάσουν εδώ κι αποκυρήσσουμε την αριστεία». Δεν ξέρω για την αριστεία, αλλά το Ποτάμι ασφαλώς αποκηρύσσει την ορθογραφία!

Όσο για το «νέο ήθος» που υποτίθεται ότι κομίζει στην πολιτική το νέο κόμμα, ο τίτλος του σχολίου τους τα λέει όλα, θαρρώ.

* Μερικά άρθρα του κυπριακού τύπου για γεγονότα στην κατεχόμενη Κύπρο είναι η χαρά του εισαγωγικομανούς, αφού και πολλά εισαγωγικά μπαίνουν, και είναι δικαιολογημένα από «πολιτική» άποψη (να που έβαλα κι εγώ!). Παράδειγμα, σε πρόσφατο ρεπορτάζ για τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές, ή μάλλον «προεδρικές εκλογές», όπου και μια πρωτότυπη μέθοδος εκλογικής (ή «εκλογικής») νοθείας:

Ο Μουσταφά Ακιντζί γεννήθηκε το 1947 στη Λεμεσό και σπούδασε αρχιτεκτονική. Σε ηλικία 29 χρονών το 1976 εκλέγηκε “δήμαρχος” της κατεχόμενης Λευκωσίας και είχε μια επιτυχημένη θητεία. Διατέλεσε “αναπληρωτής πρωθυπουργός” και “βουλευτής”.  (…) Στο μεταξύ όπως μεταδίδεται από τα κατεχόμενα, τέσσερα άτομα σε Κιόνελι, Αμμόχωστο και Κερύνεια συνελλήφθησαν από την «αστυνομία» επειδή έβγαλαν φωτογραφία το ψηφοδέλτιο ενώ ψήφιζαν. Ο ένας από αυτούς αρνήθηκε να δείξει στους «αστυνομικούς» το κινητό του και συνελλήφθη για αντίσταση στις «αρχές».

Αν όμως είναι σε εισαγωγικά ο δήμαρχος, γιατί να μην είναι και η θητεία; Κι αν είναι σε εισαγωγικά οι εκλογές, γιατί όχι και το ψηφοδέλτιο;

* Κλέβουμε εκκλησία, λέει ο φίλος που το στέλνει -αλλά, από την άλλη μεριά, η Νομασλάνδη έχει διαρκώς ανάγκη από νέο αίμα. Ο λόγος για μιαν ακόμα λίστα («10 θησαυροί που χάθηκαν μυστηριωδώς«) και σας αφήνω να βρείτε εσείς τυχόν άλλα λάθη (ιδού και το πρωτότυπο) -εγώ απλώς ενημερώνω τον ληξίαρχο της Νομανσλάνδης να καταγράψει στις δέλτους της ένδοξης Στρατιάς των Ανύπαρχτων τον Schultz Stash (βλ. τον θησαυρό αριθ. 3). Όμως, stash είναι η κρυψώνα, και κατά συνεκδοχή οτιδήποτε βρίσκεται σε κρυψώνα! Ο κακοποιός λεγόταν Dutch Schultz -δηλαδή αλλιώς λεγόταν αλλά αυτό ήταν το όνομα με το οποίο σταδιοδρόμησε.

* Το είδα στο Φέισμπουκ και μου φάνηκε ακυρολεξία: Για να παραμείνει πρωθυπουργός, πρέπει να κάνει επίπονες ρήξεις από δω και πέρα. Δεν θα μπω στην ουσία, αν είναι βάσιμο το σχόλιο. Αλλά δεν νομίζω ότι εννοεί επίπονες ρήξεις -επίπονος δεν είναι αυτός που πονάει, είναι αυτός που γίνεται με πολύ κόπο, που σε κουράζει πολύ. Υποθέτω ότι ο σχολιαστής εννοούσε τις ρήξεις που πονάνε, δηλαδή τις επώδυνες.

* Στο δελτίο του Μέγκα, θαρρώ την περασμένη Τρίτη, η Όλγα Τρέμη είπε ότι ο Αλέξης Τσίπρας φέρθηκε στον Γιάνη Βαρουφάκη στο πνεύμα της παροιμίας «Να σε κάψω αγά μου να σε αλείψω λάδι».

Ως γνωστόν, η συνήθης μορφή της παροιμίας είναι «να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω λάδι (ή μέλι)». Αλλά όταν έχεις κάνει κεντρικό σύνθημα το «σφάξε με αγά μ’ ν’ αγιάσω», λογικό είναι να επεκτείνεται ο αγάς και σε άλλες παροιμίες.

* Σε άρθρο για την κατάταξη πανεπιστημίων, μαθαίνουμε ότι το ΕΜΠ βρίσκεται στην 29η θέση της κατάταξης στον τομέα της Αστικής και Δομικής Μηχανικής (Civil and Structural Engineering). Εγώ κάτι για πολιτικούς μηχανικούς είχα ακούσει. Όσο για τα «Πανεπιστήμια College» θα είναι φαντάζομαι τα πανεπιστημιακά κολέγια.

* Το επόμενο μαργαριτάρι πρέπει να μου το έστειλαν ίσαμε δέκα φίλοι. Την περασμένη Κυριακή, μάλλον, η Καθημερινή δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Μη αναστρέψιμος ο σεισμός στο Νεπάλ». Η πρόταση αυτή είναι εντελώς ακατανόητη, αφού κανείς σεισμός δεν είναι… αναστρέψιμος -που μακάρι να ήταν, βέβαια!

Αργότερα βέβαια, αρκετά αργότερα θα έλεγα, το διόρθωσαν, κι έτσι σήμερα ο διορθωμένος τίτλος μιλάει για τις ρίζες της τραγωδίας -αλλά, όπως συνήθως συμβαίνει, το μαργαριτάρι επιβιώνει, όχι μόνο στην cache του Γκουγκλ αλλά και σε δεκάδες ιστότοπους που έχουν αναδημοσιεύσει το αρχικό άρθρο (παράδειγμα).

Άλλωστε η διόρθωση ήταν του τύπου «όσα βλέπει η πεθερά» -εννοώ ότι άλλαξε μεν ο τίτλος αλλά μέσα στο άρθρο υπάρχει πάλι ο μη αναστρέψιμος: ο απολογισμός της χθεσινής καταστροφής ήταν μη αναστρέψιμος... Αλλά ούτε ο απολογισμός ταιριάζει να είναι αναστρέψιμος.

Όπως σωστά υπέθεσε ένας φίλος, πρόκειται για μεταφραστική γκάφα. Επειδή οι εφημερίδες δεν έχουν πια μεταφραστές, κι επειδή οι συντάκτες των άρθρων το έχουν για γρουσουζιά να ανοίξουν λεξικό να δουν τι ακριβώς λέει το άρθρο που κλέβ… από το οποίο αντλούν υλικό, το inevitable του αγγλικού άρθρου αντί για αναπόφευκτος αποδόθηκε μη αναστρέψιμος.

* Σύμφωνα με εμβριθές ρεπορτάζ, η Μπιλντ υπολόγισε ότι το στυλό που κρατούσε ο Αλέξης Τσίπρας στην πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του «κοστίζει από 290 έως 7.000 ευρώ». Σαν να λέμε, η Ελλάδα χρωστάει από 15 έως 350 δισεκατομμύρια. (Εδώ το πρωτότυπο άρθρο, όπου ο Τσίπρας κατηγορείται εξαιτίας του ακριβού στυλογράφου για ασυνέπεια λόγων και έργων -και επειδή λεξιλογούμε κιόλας, με χρήση της γουστόζικης έκφρασης Wasser predigen, Wein trinken? (Δηλαδή: Κάνεις κήρυγμα για νερό και πίνεις κρασί;)

* Σε οικονομικόν ιστότοπο δημοσιεύτηκε άρθρο συμφωνα με τον τίτλο Πρόταση-σοκ. Αφαίρεση εθνικής κυριαρχίας σε όσους δεν πληρώνουν. Υποψιάζομαι ότι ο τίτλος απορρέει από την εξής πρόταση του άρθρου, που ελπίζω να είναι κατανοητή παρά τη μπουρδουκλωμένη σύνταξη: Για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) θα πρέπει να αναπτύξει μια αποτελεσματική στρατηγική για τη μείωση των ευκαιριών οι πιστώτριες χώρες να παρεμβαίνουν στις αποφάσεις σχετικά με το πώς θα πρέπει να επιλυθούν οι κρίσεις...

Στα αγγλικά είναι ίσως πιο κατανοητό: The IMF should develop an efficient strategy for reducing the opportunities for creditor countries to intervene in decisions on how crises should be resolved.

Αλλά πιστώτρια χώρα (creditor country) είναι η χώρα που δανείζει, όχι εκείνη που δανείζεται, επομένως τα περί αφαίρεσης εθνικής κυριαρχίας δεν στοιχειοθετούνται -δεν λέω ότι δεν συμβαίνει, λέω ότι δεν προκύπτει από το άρθρο.

* Και κλείνω με ένα που παράπεσε από την προηγούμενη φορά, και πάλι για τη… ρουβιάδα με το Άξιον Εστί. Ανάμεσα στις αντιδράσεις, διαβάζω, ήταν και του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Συγκεκριμένα, «ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο οποίος στο παρελθόν είχε τραγουδήσει το «Άξιον Εστί», επεσήμανε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook»…..

Όχι όμως. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης που είχε τραγουδήσει το Άξιον Εστί έχει αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο εδώ και δέκα χρόνια. Οι δηλώσεις είναι του γιου του, του επίσης τραγουδιστή και επίσης Γρηγόρη Μπιθικώτση, ο οποίος, απ’ όσο έψαξε φίλος που είναι βαθύς γνώστης της μουσικής σκηνής, δεν έχει ποτέ τραγουδήσει, τουλάχιστον ολοκληρωμένα, το Άξιον Εστί.

Πολύ φοβάμαι ότι η δημοσιογράφος που έγραψε το άρθρο δεν έχει ιδέα ούτε για τον πατέρα Μπιθικώτση ούτε για το Άξιον Εστί.