Επετειακά μεζεδάκια

Επετειακά άρθρα έχουμε δημοσιεύσει πολλά στο ιστολόγιο, επετειακά μεζεδάκια όχι ακόμα -ας κάνουμε την αρχή, αφού αυτές τις μέρες κλείνουν 70 χρόνια από τη συνθηκολόγηση της ναζιστικής Γερμανίας τον Μάιο του 1945 και τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Όχι ότι τα μεζεδάκια μας θα έχουν άμεση συνάφεια με την επέτειο, πάντως, αν και η Μηχανή του χρόνου φρόντισε για ένα ορντέβρ.

Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο με φωτογραφίες των ίδιων σημείων του Βερολίνου το 1945 και σήμερα (που μάλιστα τραβήχτηκαν με το ίδιο μοντέλο φωτογραφικής μηχανής), διαβάζουμε ότι «H αντεπίθεση του ρώσικου στρατού ενάντια στη Γερμανία ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1945 με αποκορύφωμα τη μάχη του Βερολίνου, που σήμανε και το τέλος του πολέμου….». Εντάξει, το «1945» είναι λάθος, αλλά είναι τάχα σωστό το «Νοέμβριος 1944»; Αν δεν κάνω λάθος, ο σοβιετικός στρατός είχε περάσει στην «αντεπίθεση» αρκετά νωρίτερα, ενώ σε έδαφος της καθαυτό Γερμανίας μπήκε μόλις τον Γενάρη του 1945, αν δεν κάνω λάθος. Τέλος πάντων, ας μας πουν οι ειδήμονες.

* Τελικά, το βασιλικό μόrrow (για να θυμηθούμε το άφταστο λογοπαίγνιο Εγεννήθη το μόrrow του Μποστ) θα ονομαστεί Σάρλοτ (αν και θα έχει κι άλλα δυο ονόματα για εφεδρεία), αλλά το in.gr δεν απέφυγε τη σχεδόν υποχρεωτική κοτσάνα, αφού μας ενημερώνει ότι «Η μόλις τριών ημερών τέταρτη διάδοχος του θρόνου θα αποκαλείται η Αυτού Βασιλική Υψηλότητα Σάρλοτ του Κέιμπριτζ». Και πάλι, όχι -η Αυτής Υψηλότητα θα αποκαλείται η μπέμπα.

* Στην ίδια κοτσάνα είχε προηγηθεί η τηλεόραση του Σκάι, όπως βλέπετε αριστερά. Βρίσκω επίσης πολύ ενδιαφέροντα τον συνδυασμό του χοντρού γλωσσικού λάθους στα ελληνικά και της προσπάθειας να αποδοθεί «σωστά» η αγγλική προφορά του (καθιερωμένου, διάβολε) Κέμπριτζ και να γραφτεί Κέιμπριτζ ή, ακόμα πιο εξεζητημένα, Κέημπριτζ (λες και είναι κανένα Kaybridge).

* Το περασμένο Σάββατο, σε μια ταινία που έδειχνε η Nova, το at an IT company (για το πού δουλεύει κάποιος) αποδόθηκε στους υποτίτλους «στην εταιρεία IT» -τώρα ξέρετε ποια ειναι η κορυφαία εταιρεία υπολογιστών της Νομανσλάνδης: η ΙΤ!

* Ένα πολύ ανησυχητικό κρούσμα ακλισιάς εντοπίστηκε πριν από μερικές μέρες στην Καθημερινή: Στον Μπαρτολομέο Κριστοφόρι, τον ιταλό εφευρέτη του πιάνο ο οποίος γεννήθηκε στις 4 Μαΐου το 1655 στην Πάντοβα της βόρειας Ιταλίας, είναι αφιερωμένο το σημερινό doodle της google.

Γιατί το χαρακτηρίζω «ανησυχητικό»; Επειδή, παλιότερα, επικρίνοντας μια πιο διαδεδομένη ακλισιά (ίσως «του τσίρκο»), είχα γράψει «δηλαδή, θα πείτε και ‘του πιάνο'»;

Ναι ρε, θα πούμε, ακούστηκε από το βάθος.

* Γονατούργημα από τον Βασ. Λαμπρόπουλο στο Βήμα: Ο βασικός μάρτυρας έμενε μαζί τους στο διαμέρισμα της Μιχ. Βόδα, με τον οποίο συναντήθηκαν όταν πήγαν στη Βουλγαρία στις 22-23 Απριλίου 2015 για να επιστρέψουν την επόμενη μέρα, στις 24, και να δηλώσουν την εξαφάνιση του παιδιού στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας.

Αντί να αρχίσει τα μακροβούτια (και τελικά να πνιγεί), πόσο καλύτερο θα ήταν αν έβαζε μια τελεία μετά το «Μιχ. Βόδα» και να συνεχίσει: Συναντήθηκαν μαζί του… Έτσι που είναι διατυπωμένο, μας λέει ότι συναντήθηκαν στη Βουλγαρία με τον Μιχαήλ Βόδα (ο οποίος, αν σκεφτούμε πως γεννήθηκε το 1784, κρατιέται πολύ καλά για την ηλικία του!)

* Τίτλος στο in.gr: Σεισμός 4,3 βαθμών ταρακούνησε την Κρήτη. Με ρωτάει φίλος: Αν για το 4,3 γράφει ‘ταρακούνησε’, ποιο ρήμα θα χρησιμοποιήσει για τα 6 ή τα 7 ή για το Νεπάλ;

Καλύτερα να μη μάθουμε ποιο ρήμα θα χρησιμοποιήσει, του απάντησα.

* Δεν άκουσα την πρόσφατη συνέντευξη του Σταύρου Θεοδωράκη στον Χατζηνικολάου, μου είπαν όμως ότι ήταν πολύ κακός. Άλλοι που την παρακολούθησαν, επισήμαναν ένα μαργαριτάρι που πέταξε, για μια «κατεπείγον διάταξη» (ή κατεπείγων, πού να ξέρω πώς γράφεται ο σολοικισμός!)

Για να τα λέμε όλα, πάντως, και στη χτεσινή «Ώρα του πρωθυπουργού» στη Βουλή, απαντώντας στον Στ. Θεοδωράκη, ο Αλέξης Τσίπρας φρόντισε να ανταποδώσει το μαργαριτάρι, αφού, μιλώντας για τη διαδικασία, είπε ότι ο πρωθυπουργός «απαντάει στον ερωτών».

Αλλά ο Σταύρος είχε την τελευταία λέξη, όταν λίγο αργότερα παραπονέθηκε στον προεδρεύοντα (τον Αλ. Μητρόπουλο) λέγοντάς του ότι τον «περιπλάνησε» -εννοούσε ότι τον παραπλάνησε, ως προς κάποιο διαδικαστικό θέμα.

* Το επόμενο δεν ξέρω αν πρέπει να το χρεώσω στον Γιάνη Βαρουφάκη ή σε δημοσιογράφο. Βεβαια, εκεί που το βρήκα η φράση δίνεται σε εισαγωγικά, αλλά η συγκεκριμένη πηγή κάθε άλλο παρά έγκυρη είναι, και επειδή η φράση δεν γκουγκλίζεται σε πολλά άλλα μέσα πρέπει να γράφτηκε από τον δημοσιογράφο.

Τέλος πάντων, γράφτηκε ότι: Σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη, «είναι σημαντικό πως η πρόοδος αυτή θα αποδώσει καρπούς με πολύ γρήγορες και συνοπτικές κινήσεις προς την κατεύθυνση της γεφύρωσης των εναπομεινάντων διαφορών και θα φέρει την Ελλάδα σε μια κατάσταση που όλοι προσμένουμε».

Και πρωθυπουργοί, και καθηγητές πανεπιστημίου, και φιλόσοφοι έχουν κάνει ανάλογο λάθος, κι ο ίδιος ο Μιστριώτης (λέει ο μύθος). Αλλά, βρε παιδιά, στην εποχή μας τουλάχιστον κανείς δεν σας υποχρεώνει να χρησιμοποιήσετε τη μετοχή. Αν βρίσκετε απεχθές το σωστό «των εναπομεινασών διαφορών», τότε απλώς γράψτε: στην κατεύθυνση της γεφύρωσης των διαφορών που απομένουν, ή, ακόμα καλύτερα, κινήσεις ώστε να γεφυρωθούν οι διαφορές που απομένουν».

* Μεσημεριανό δελτίο Μέγκα την Πέμπτη και ακούμε για τον παιδοκτόνο που «συγκλόνισε το πανελλήνιο με το τρομακτικό έγκλημα του ίδιου του του παιδιού». Ε, όχι.

* Γουστόζικο λάθος πληκτρολόγησης, σε άρθρο για τις τροπολογίες στο νομοσχέδιο Κατρούγκαλου, μία από τις οποίες αφορά «Δαπάνες δασοκτονίας για το έτος 2014». Δακοκτονίας, βέβαια -και αναρωτιέμαι αν το λάθος είναι του ιστότοπου ή αν υπάρχει και στο κείμενο του νομοσχεδίου.

* Θα ακούσατε ίσως για ένα ζευγάρι που το πιάσανε σε μιαν ακρογιαλιά της Φλόριντας σε ερωτικές περιπτύξεις και τους καταδίκασαν -και επειδή ο άντρας έχει κάνει φυλακή και δεν έχουν περάσει τρία χρόνια από την αποφυλάκισή του, προβλέπεται τώρα να φάει 15 χρόνια. Διαβάζω την είδηση στα αγγλικά: A jury Monday found a couple guilty of having sex on Bradenton Beach after only 15 minutes of deliberation.

Ομολογώ ότι δεν ήξερα ότι στη Φλόριντα είναι αδίκημα να το κάνεις ύστερα από προκαταρκτικά μόνο 15 λεπτών. Το βρίσκω λίγο αυστηρό. 🙂

* Το διαφημιστικό άρθρο στο Βήμα για το βιβλίο του Μπαμπινιώτη που θα μοιραστεί την Κυριακή είχε μερικά ενδιαφέροντα πράγματα. Καταρχάς, έναν θηριώδη σολοικισμό, που πρέπει να τον χρεώσουμε στη συντάκτρια Μάρνυ Παπαματθαίου:

Όπως εξηγεί [ο Μπαμπινιώτης], η συχνή λ. χ. επιλογή μιας ελληνικής προελεύσεως αγγλικής, γαλλικής ή γερμανικής λέξης ή φράσης σ’ ένα κύριο άρθρο μιας ευρωπαϊκής εφημερίδας ή σε οποιοδήποτε απαιτητικό κείμενο των μεγάλων αυτών γλωσσών, οφείλεται ακριβώς στο επικοινωνιακό γόητρο που εξακολουθούν να τρέφουν για την ελληνική οι ξένοι.

Ώστε οι ξένοι «τρέφουν επικοινωνιακό γόητρο» για την ελληνική γλώσσα, διατύπωση που θυμίζει το «είστε θαυμάστρια της γυναίκας μου» που είχε πει ο Χάρυ Κλυν στον Σαββόπουλο. Η κοτσάνα δεν χρεώνεται στον Μπαμπινιώτη, αν δείτε το βιντεάκι δεν είπε τίποτα τέτοιο.

Ωστόσο, πιο κάτω, ο κ. Μπαμπινιώτης γράφει, για ορισμένα λαϊκότερα κείμενα του 18ου αιώνα: Η καταπληξία (σοκ) που υφίσταται κανείς συναντώντας συχνά μια μορφή σχεδόν μιγαδοποιημένης (κρεολής) ελληνικής από τουρκικές, κυρίως, και ιταλικές λέξεις ….

Δεν θα συζητήσω την ουσία του θέματος, αξίζει χωριστό άρθρο. Αλλά μου κάνει εντύπωση η επίδειξη καθαριστικού ζήλου από τον κ. πρύτανη σήμερα -διότι τι αλλο σημαίνει αυτό το ανεκδιήγητο «η καταπληξία (σοκ) που υφίσταται κανείς…»; Και μόνο η εντός παρενθέσεως επεξήγηση δείχνει πόσο μάταιο είναι το καθαριστικό εγχείρημα. Σε ένα ιατρικό σύγγραμμα έχει τη θέση της η καταπληξία -αλλά στον τρέχοντα λόγο και σε χαλαρές χρήσεις -όπως χαλαρό είναι και το άρθρο του κ. Μπαμπινιώτη- μόνο το «σοκ» ταιριάζει.

* Γελάσαμε τις προάλλες με τους αδελφούς Γεωργιάδη που προσπάθησαν στο Τουίτερ να υπολογίσουν μια μέθοδο των τριών και τα θαλάσσωσαν, αδυνατώντας να βρουν πόσο κάνει 60 διά 3 (ή κάτι άλλο εξίσου προχωρημένο).

Δεν άργησαν να βρουν μιμητές, όμως. Έτσι, στην εκπομπή τους την Πέμπτη, ο Κ. Μπογδάνος και ο συνεργάτης του (δεν συγκράτησα το όνομά του) έδωσαν μια πολύ κωμική παράσταση, δείχνοντας ότι ο Άδωνης βρήκε μιμητές. Το βιντεάκι είναι εδώ, και το επίμαχο απόσπασμα βρίσκεται στο 10.00 έως το 10.30

http://www.skai.gr/player/TV/?mmid=259235

Γίνεται λόγος για την ιδέα επιβολής τέλους 1 0/00 (ένα τοις χιλίοις) στις αναλήψεις, και ρωτάει ο Μπογδάνος:

– Δηλαδή όταν πηγαίνω εγώ να πάρω 20 ευρώ, θα μου λέει το ένα τοις χιλίοις των 20 ευρώ;

– Γιατί δεν λες πόσο είναι; του λέει ο συνεργάτης.

– Δεν θυμάμαι, απαντάει ο Μπογδάνος (προφανώς δεν έχει μάθει να κάνει πράξεις, μόνο απομνημόνευση κάνει).

– 2 λεπτά.

Στη συνέχεια, ο Μπογδάνος επανέρχεται, ρωτώντας αν είναι 0,2 ή 0,02 και μετά ο συνεργάτης τού λέει:

– Στο χιλιάρικο, θα δίνεις ένα ευρουδάκι, και αμέσως μετά, συνεχίζει:

… Στο εκατομμύριο είναι πολύ. Στο εκατομμύριο είναι δεκάρικο,

– Αχά! λέει ο Μπογδάνος.

Αμ δεν είναι δεκάρικο το τέλος ένα τοις χιλίοις στο εκατομμύριο, κύριε συνεργάτα! Χιλιάρικο είναι! Και να φανταστείς ότι αυτός είναι το μαθηματικό μυαλό του ντουέτου -ο Μπογδάνος, όπως είπε, δεν θυμάται πόσο κάνει!

Και τα μισά της χιλιάδας είναι πεντακόσια -καλό μας Σαββατοκύριακο!

Υστερόγραφο:
Προσθέτω, διότι το ξέχασα, ότι την Παρασκευή που μας έρχεται, 15 του μηνός, στις 8 το βράδυ, θα είμαι στην Καλλιθέα, σε παρουσίαση των γλωσσικών βιβλίων μου στο βιβλιοπωλείο Τραβέρσο (Θησέως 152). Θα χαρώ να τα πούμε!