Τα γκρίκλις, η σλανγκ και η γλώσσα που αλλάζει (μια παλιά συνέντευξη του Φοίβου Παναγιωτίδη)
Posted by sarant στο 9 Οκτωβρίου, 2015
Επειδή ο Μέρφι δουλεύει υπερωρίες αυτό τον καιρό, δεν προλάβαινα να γράψω κάτι για σήμερα (κι αυτό θα μου ξανασυμβεί, φοβάμαι, στον επόμενο μήνα), οπότε είχα να διαλέξω ανάμεσα σε μιαν ακόμα επανάληψη παλιότερου άρθρου ή σε τίποτα υπερσύντομο, κανένα σφηνάκι. Ωστόσο, το δίλημμα τελικά λύθηκε με μια τρίτη λύση που τη βρίσκω καλύτερη: θα αναδημοσιεύσω μια παλιά αλλά πολύ καλή συνέντευξη που είχε δώσει πρόπερσι τέτοιον καιρό ο φίλος Φοίβος Παναγιωτίδης, καθηγητής γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, στον κ. Hulot και στη Lifo. με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Μίλα μου για γλώσσα» , ενός πολύ καλού εκλαϊκευτικού βιβλίου γλωσσολογίας , που το έχουμε παρουσιάσει εδώ παλιότερα και που το θεωρώ εξαιρετικά χρήσιμο ανάγνωσμα.
Ο λόγος που ξαναθυμήθηκα τούτη την παλιά συνέντευξη είναι ότι ξαναήρθε πρόσφατα στην επιφάνεια σε μια γλωσσολογική ομάδα του Φέισμπουκ που παρακολουθώ. Εκεί η συζήτηση επικεντρώθηκε στα γκρίκλις, και πιστεύω ότι αυτό αδικεί τη συνέντευξη γιατί είναι πραγματικά πολύ πλούσια για πολλά θέματα. Ο Φοίβος Παναγιωτίδης μιλάει για θέματα που κι εδώ τα συζητάμε, αφού εμείς εδώ λεξιλογούμε και γλωσσολογούμε, και μπορεί να μας δώσει κάμποσα εναύσματα για συζήτηση. Μάλιστα, οι ερωτήσεις είναι όλες σχεδόν καίριες, με αποτέλεσμα, όπως λέει και ο ίδιος, κάθε απάντηση να σηκώνει δοκίμιο ολόκληρο. Για παράδειγμα, σκεφτόμουν να γράψω κάτι για το γένος των δανείων, που αν το γράψω θα είναι ανάπτυξη της απάντησης που δίνεται στη συνέντευξη.
Ιδού λοιπόν η συνέντευξη με την εισαγωγή του κ. Hulot:
Ο Φοίβος Παναγιωτίδης είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Essex και καθηγητής γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Το βιβλίο του με τίτλο «Μίλα μου για Γλώσσα» είναι μία μικρή εισαγωγή στη γλωσσολογία για όσους βαριούνται τη γλωσσολογία, μία απολαυστική ανάλυση του γλωσσικού φαινομένου –κυρίως της ελληνικής γλώσσας- σε σύντομα κεφάλαια που διαβάζεται «μονορούφι» και δεν έχει καμία σχέση με αυτό που φαντάζεσαι όταν ακούς την τρομακτική φράση «γλωσσική επιστήμη». Τον πετύχαμε μεταξύ Αμερικής και Κύπρου και μας έλυσε (σχεδόν) όλες τις απορίες μας.
Καθόλου ελληνική αποκλειστικότητα δεν είναι. Η ενασχόληση με την ορθή χρήση της γλώσσας απαντά (ή απαντάται — δεν ξέρω) ακόμα και σε κοινωνίες τροφοσυλλεκτών, στα πλαίσια θρησκευτικών τελετών κτλ. Άλλωστε, το πώς μιλάμε μαρτυρεί πολλά για το ποιοι είμαστε και — σε ιεραρχικές κοινωνίες — για το πόση εξουσία κατέχουμε, αν έχουμε προνόμια ή χρήμα, πόσο κοντά βρισκόμαστε σε κάποια αυθεντία κτλ. Η ορθοέπεια είναι συνήθως ζήτημα κοινωνικό και όχι καθαρά γλωσσικό. Πάντως η μέριμνα για την ακριβολογία και την καίρια έκφραση είναι τελικά στοιχείο και διανοητικής πειθαρχίας αλλά και λογοτεχνικής δεινότητας.
Οι τοπικές διάλεκτοι και οι κοινωνιόλεκτοι είναι κανονικότατες γλωσσικές ποικιλίες με κανόνες, πλήρεις και τέλειες φυσικές γλωσσικές ποικιλίες. Το ότι δεν έχουνε καθεστώς επίσημης γλώσσας είναι αποτέλεσμα ιστορικών γεγονότων, κοινωνικών διεργασιών, λόγιας παραγωγής κτλ. Μην ξεχνάτε π.χ. ότι η δημοτική είναι σύνθεση μοραΐτικων (λόγω ελληνικής επικράτειας μέχρι το 1881), επτανησιακών (λόγω των λογίων της Επτανήσου) και κρητικών (λόγω της γραπτής λογοτεχνικής παράδοσης της Κρητικής Αναγέννησης).
Δε θεωρούνται παντού ταμπού. Οι διάλεκτοι απαξιώνονται συνήθως σε συγκεντρωτικά κράτη. Επίσης, κοινωνίες που προσπαθούν να επιβάλουν μονοειδή γλωσσική ταυτότητα, κυρίως μέσα σε εθνικά κράτη, δε βλέπουνε με καλό μάτι τις διαλέκτους. Τέλος, σε κοινωνίες όπου κοινωνικές-ταξικές και γλωσσικές διαφορές συσχετίζονται έντονα, αν μιλάς μια άλφα διάλεκτο στιγματίζεσαι. Το αντίδοτο σε όλα αυτά είναι να γίνουν οι διάλεκτοι παράγοντες τοπικής περηφάνιας και πολιτισμικού πλούτου, να καταστούν δείκτες αυτοπροσδιορισμού: έτσι οι γερμανοελβετοί χρησιμοποιούν με καμάρι τη διάλεκτό τους και την καλλιεργούν, ενώ παράλληλα χρησιμοποιούν τη στάνταρ γερμανική σε επίσημες περιστάσεις.
Νομίζω ότι η διαφορά τους είναι κάπως σαν αυτή μεταξύ αστρονομίας και αστρολογίας. Η αστρολογία είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα, ιδίως αν βασανίζεται κανείς από χρήμα-τύχη-έρωτα. Όπως και η ψευδογλωσσολογία, η αστρολογία μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα (άρα τίποτα), επαληθεύεται πάντοτε (άρα ποτέ) και δεν ασχολείται ιδιαιτέρως με εμπειρικά δεδομένα — θυμηθείτε λ.χ. τι έγινε με τον Οφιούχο, που μπήκε «ξαφνικά» στην εκλειπτική και τους απορρύθμισε τον δωδεκαμελή ζωδιακό κύκλο. Έτσι και οι ψευδογλωσσολόγοι: πιάνονται από τρεις τύπους που μπορεί και να μοιάζουν, και ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες αποίκισαν τον Καναδά.
Η γλώσσα ως υπόρρητοι κανόνες της ενδιάθετης γραμματικής δεν υπάρχει έξω από τους ομιλητές. Στο μυαλό κάθε ομιλητή οι γλωσσικοί κανόνες προκύπτουν από την αλληλεπίδραση της έμφυτης ικανότητάς μας για γλώσσα (της Καθολικής Γραμματικής) με τα γλωσσικά δεδομένα γύρω μας, μια διαδικασία που ολοκληρώνεται μέσα στα πρώτα 5 περίπου χρόνια της ζωής μας. Παρόμοιες διαδικασίες σχηματίζουν τους κανόνες της οπτικής αντίληψης και της μουσικής μας αντίληψης.
Αρκετά. Η θεωρητική γλωσσολογία μεθοδολογικά, αναλυτικά και όσον αφορά τον βαθμό αφαίρεσης που προϋποθέτει θυμίζει αρκετά τη Χημεία. Τώρα, η βασική δυσκολία όλων των κλάδων της Γλωσσολογίας έγκειται στο ότι το αντικείμενό της είναι πανανθρώπινο και συνεπώς όλοι έχουνε γνώμη γι’ αυτό, έστω και αν αγνοούν βασικές μεθοδολογικές αρχές ή και ανακαλύψεις των γλωσσικών επιστημών: ψυχολόγοι, ανθρωπολόγοι, κοινωνικοί επιστήμονες και όλοι μας. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε μικρότερο βαθμό με την Ιστορία αλλά καθόλου στην περίπτωση λ.χ. της βιοχημείας.
— Πόσο έχει αλλάξει η γλώσσα τα τελευταία 30 χρόνια; Με ποιον τρόπο;
Κάθε ερώτηση και δοκίμιο — χαίρομαι που είστε τόσο διαβασμένος… Γενικά η ελληνική αλλάζει αργά, και όχι μόνο λόγω της τροχοπέδης της λόγιας παράδοσης. Νομίζω όμως ότι τα τελευταία 30 χρόνια έχουμε καλύτερα μέσα καταγραφής της μικροδιαφοροποίησης και των αργών αυτών αλλαγών — έχουμε το slang.gr, αν μη τι άλλο… Υπάρχουν πάντως ενδείξεις αργής μορφοσυντακτικής αλλαγής (στα τριτόκλιτα επίθετα, με το ‘παίζω’ ως ‘υπάρχω’, με την παγίωση λόγιων και ψευδολόγιων ρηματικών καταλήξεων, την νέα ακλισία ξένων λέξεων σε -ο και -α κτλ.), αλλά πράγματι εδώ χρειάζεται ολόκληρο δοκίμιο…
— Η νοηματική είναι «κανονική» γλώσσα;
Δεν υπάρχει μόνο μία νοηματική γλώσσα. Οι νοηματικές γλώσσες είναι κανονικές φυσικές γλώσσες. Με φωνολογία (οπτικοχωρική), μορφολογία, σύνταξη — με τα όλα τους. Αυτή είναι μια από τις σπουδαίες ανακαλύψεις της Γλωσσολογίας τον 20ο αιώνα, διατείνομαι στο βιβλίο.
— Είναι όντως πιο πλούσια η ελληνική γλώσσα σε σχέση με κάποια άλλη ευρωπαϊκή; Δώστε μου ορισμό του «πλούσια». Αν μιλάμε για λέξεις, οι λέξεις είναι δανεικές. Κι αγύριστες.
Πόσο επηρεάζει το περιβάλλον την εξέλιξη του ανθρώπινου σώματος. Δεν υπεκφεύγω: η απάντηση είναι αντίστοιχης φύσης και εξίσου τρομερά σύνθετη.
Ο Christopher, ένας savant με βαριά νοητική υστέρηση, μιλάει πάνω από 20 γλώσσες.
Τα ελληνικά έχουνε γραφτεί με αραβική γραφή στη Μικρασία, με κυριλλική γραφή στην πρώην ΕΣΣΔ, με απλοποιημένη ορθογράφηση, με λατινικούς χαρακτήρες (τα λεγόμενα φραγκολεβαντίνικα ή φραγκοχιώτικα). Όσο τα γκρήκλις παραμένουν μια εναλλακτική γραφή της γλώσσας σε περιορισμένα μέσα, π.χ. sms και κοινωνικά μέσα δικτύωσης, δε θα υπάρξει πρόβλημα. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο από τα γκρήκλις είναι η κατρακύλα του εγγραμματισμού που προσφέρει το ελληνικό σχολείο. Εκεί υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, όντως.
Ναι, κάτι τεχνητές και άκρως δύσχρηστες γλώσσες, τις συζητάει ο Έκο στο σχετικό βιβλίο του. Οι φυσικές γλώσσες έχουνε τους δικούς τους κανόνες, που τους περιορίζει η δομή και η λειτουργία της ανθρώπινης νόησης και η Καθολική Γραμματική — και πάλι παραπέμπω στο σχετικό κεφάλαιο.
Αν εννοείτε ότι το λεξιλόγιό τους ίσως δεν περιλαμβάνει τη λέξη ‘εξοικειώνομαι’ ή τη λέξη ‘εχέφρων’, σας επισημαίνω ότι το δικό μου λεξιλόγιο συμπεριέλαβε μετά βίας την καραμέλα νέων (και όχι τόσο νέων) ‘συνάδει’ μόλις πρόσφατα. Επίσης, η ποδοσφαιρική μου ορολογία είναι ελλιπής. Είναι χειρότερο να έχει κενά το λόγιο λεξιλόγιο κάποιου από το να έχει κενά το ποδοσφαιρικό του λεξιλόγιο; Από την άλλη, ακούω όλο κάτι «προσποιούντο» και «αρνείτο», ενώ κάθε μέρα μαθαίνω και νέες αδόκιμες ελληνικούρες όπως «εκτελούνται ώρες γραφείου» — είναι άραγε αυτά ενδείξεις ανάκαμψης από ό,τι τέλος πάντων θεωρείται λεξιπενία;
Γραμματικά καθόλου: τι να τις κάνουμε τις προθέσεις που συντάσσονται με δοτική, τον μέσο παρακείμενο ευκτικής ή την κατηγορηματική μετοχή στα Νέα; Λεξιλογικά, περιμένω να δω σοβαρή έρευνα επί του θέματος. Δε βλέπω πάντως να βοηθούν, κυρίως γιατί οι περισσότερες αρχαίες λέξεις που μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο έχουν ήδη συνώνυμα στα Νέα (π.χ. ξυνεστηκός=συνωμοσία, ναυς=πλοίο).
Γς said
Καλημέρα
>με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Μίλα μου για γλώσσα»
και μια στιγμή. μόνο
Κουνελόγατος said
«Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο από τα γκρήκλις είναι η κατρακύλα του εγγραμματισμού που προσφέρει το ελληνικό σχολείο».
1) Μου τη δίνουν τα γκρήκλις, άσχετα αν δημιουργούν ή όχι πρόβλημα στη γλώσσα.
2) Τι σημαίνει «κατρακύλα του εγγραματισμού»;
Καλημέρα σας.
Δύτης των νιπτήρων said
Χαχά, έριξα μια ματιά στα σχόλια του προηγούμενου άρθρου για τον φίλο μου τον Φ.Π. και να πού έπεσα: https://sarantakos.wordpress.com/2013/11/07/milamougiaglossa/#comment-195103 🙂
Παναγιώτης Κ. said
Νικοκύρη,
και όταν δεν προλαβαίνεις, δεν μένουμε…παραπονεμένοι 🙂
Πολύ ωραίο και το σημερινό!
Παναγιώτης Κ. said
#2.Είναι και δική μου απορία.
Δεν κατάλαβα την «κατρακύλα του εγγραμματισμού»
Γς said
> Έχουν κοινή καταγωγή οι γλώσσες;
Κι έπεσα πάνω στη συζήτηση της Βίκι για ις Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες
Και δεν πρέπει να είσαι μάγος για να καταλάβεις τι είναι ένας σχολιαστής [όχι μόνο από τα κεφαλαία]:
ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ Ο ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΚΥΡΩΝ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΓΛΩΣΣ
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!
2: Θα άξιζε να απαντήσει ο ίδιος. Εννοεί υποθέτω ότι πολλά παιδιά φεύγουν από την εκπαίδευση λειτουργικά αναλφάβητα και αυτό είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο.
3: Οπότε μπορούμε να πούμε ότι σήμερα ξεπληρώνουμε το χρέος από πρόπερσι 😉
Πάνος με πεζά said
Καλημέρες !
«Tι γλώσσα είναι αυτή που χρησιμοποιείς !» (= πλούσια, όμορφη)
«Tι γλώσσα είναι αυτή που χρησιμοποιείς !» (=βρίζεις)
«Tι γλώσσα είναι αυτή που χρησιμοποιείς !» (=ακατανόητη, επιστημονισμός)
Τρεις ίδιες φράσεις, τρεις διαφορετικές ερμηνείες !
P.S. : Ένα πουλάκι έχει βγάλει βρόμα για το Νόμπελ Ειρήνης…Πάει κατά τη Δωροθέα!….
Γς said
8:
και μια τέταρτη:
Κι από γλώσσα;
[που τα κατάφερε τόσο γρήγορα να εγκλιματιστεί στο Παρίσι]
-Στην αρχή συχαινόμουν, μετά συνήθισα
Στέλιος Ντάντυ Κουλ said
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, ανυπομονώ να δω τι συζήτηση θα προκύψει εδώ μέσα! 🙂
Καλημέρα σε όλους! 🙂
2: Εγώ τον «εγγραματισμό» τον καταλαβαίνω ως την μανία του να δείχνεις «εγγράμματος»: Να μιλάς «σωστά» και με «σωστές λέξεις». Πχ σήμερα το πρωί που βγαίνοντας από την τράπεζα, οι μαγνητοφωνημένες οδηγίες με καλούσαν να πατήσω το κουμπί για να ανοίξει η «θύρα», και έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται την Σαντορίνη! 🙂
Γς said
8:
>Ένα πουλάκι έχει βγάλει βρόμα για το Νόμπελ Ειρήνης…Πάει κατά τη Δωροθέα!….
Γιατί Δωροθέα;
Φωτεινή [Σβετλάνα].
Εκτός αν τραβάς ζόρι και συ
Κουνελόγατος said
Ευχαριστώ σας. Ναι, υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι, αν είναι όμως πανευρωπαϊκό φαινόμενο, τότε δε φταίει μόνον το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά το ΣΥΣΤΗΜΑ γενικά.
sarant said
8: Εμ έτσι βλέπουμε τον ρόλο που παίζει ο επιτονισμός. Σε προφορικό λόγο δεν θα είχαμε απορία τι εννοεί ο συνομιλητής μας
10 Νομίζω πως ο εγγραμματισμός αποδίδει το literacy
;Άναυδος said
Αυτά λέγονται Ελληνικά?
.αζούρ ακαμπάς αλάνα αλάνι αλάργα αλατζάς αλεζοάρ αλερετουρ αλία αλλήθωρος αλμπάνης αμανές αμόνι αμορτισέρ αμπαζούρ αμπάριζα άμπλα αμπολή αντάπτορας ανταρούλα ανφάς απολιφάδι απόχη αραμπατζής αράουτ αριάνι αστάρι ατζαμής ατσίδας ατσίδας αφέντης βαστάζος βατσίνα βεγγέρα βελατούρα βελέντζα βέλο βεντιλατέρ βεντούζα βεραμάν βιλαέτι βίντσι βίρα βιτριόλι βίτσιο βλάμης βολάν βουρλισμένος βούρτσα βουτσέλα γαλαρία γανωματής γιακάς γιαλαντζί γιαταγάνι γιατάκι γιλέκο γιοαβρλάκια γιόμα γιοματάρι γιορντάνι γιουβέτσι γιούκος γκαγκας γκάζι γκαζιέρα γκαζόζα γκαζοζέν γκαζοτανάλια γκαζώνω γκάιντα γκάφα γκέμια γκεσέμι γκιόσα γκλόπ γκολ γκουστέρα γκρέιντερ γκρίνια γομάρι γούρνα γούστο γρουσούζης διακονιάρης δισάκι δουγένι δραγάτης δραπέτσι εκμέκ ζάβαλης ζαβός ζαγάρι ζαλιά ζαμαναφού ζαρζαβατικά ζαρτινιέρα ζάφτι ζαχάδα ζεμπερέκι ζεμπερέκι ζεμπίλι ζερβός ζερό ζιγκολό ζοριλίκι ζούλα ζουμπάς ζουρλός ζοχάδα καβγάς καβίλια καβουρτνιστίρι καδένα καζίκι καινάρι κακάδι καλάδα καλαντζής καλαπόδι καλέμι καλιμάφχι καλκάνι κάλμα καλντερίμι καλούμπα κάλφας καμινέτο καμουτσίκι καμποτάζ κανταίφι καντάρι καπάκι καπαμάς καπατζές καπίστρι καπλαμάς καπλάντισμα καραούλι καραφα κάργας καρκαλετσι καρμπυρετέρ καρνάγιο κάρο καρούμπαλο καρώ κασέλα κάσκα κασκόλ κασμίρι καστόρι κατιμάς κατιφές κατσαρόλα κατσουλιέρης κατσούνα κατώι καφάσι καψούρα καψώνι κελεπούρι κεμεντζές κερκέλι κερχανατζής κεφαλαργιά κέφι κεφτές κιβούρι κιόρης κιούρτος κλάξον κλάπα κλούβιος κοκκάρι κολαούζο κολοβός κολτσίνα κομπίνα κομυτατέρ κονσέπτ κοντρόλ κορίτα κορνάρω κόρνερ κορούνα κόσα κοτέτσι κοτλέ κοτρώνα κοτσαδόρος κοτσίδα κουζινέτο κουλ κουλτούρα κουμάντο κουμάρι κουμπαράς κουμπάσο κουμπούρας κούπα κουπλέ κουράγιο κουραμάνα κουραμπιές κουραφέξαλα κουρνιακτό κουρνίτς κουρσούμι κουσκούσι κούτελο κουτουρού κούτσικος κοφίνι κρισάρα κρούστο λαγήνι λαγουδέρα λακές λακριντί λάμα λαμέ λάντζα λάσκα λελέκι λελές λεφούσι λιαρός λίγδα λινάτσα λίστα λόρδα λοστρόμος λοστρόμος λουλούμπας λουμπίνα λούστρος λούτρινο λούτρινο λωλός μαγαρίζω μαγιό μαγκάλι μαγκάλι μαγκαφάς μαιζονέτα μαιμουτζίκι μάινια μαιστράλι μάκα μάλαμα μαλαπέρδα μανεκέν μανέλα μανέστρα μανιβέλα μανίκι μανιτζέβελο μανιφέστο μανούβρα μαούνα μαράζι μαραφέτι μαργώνω μαργώνω μαριόλα μαρσάρω μασάτι μασγαλάς μασέλα μασουράκι μαστούρα μαστραπάς ματζαφλάρι ματς ματσακόνι μάτσο μάτσο μαχαλάς μέγγενη μέγκουλες μεζές μεζούρα μεζούρα μειντάνι μεντεσές μετερίζι μιζαδόρος μιλιούνια μόρτης μοτερ μούντζα μούντζα μουράγιο μούργα μούργος μουρμούρα μουρτζούφλης μουσαμάς μουστερής μούτσος μούχλας μπαγάσας μπαγκαζιέρα μπαιλντισα μπαιράκι μπάκακας μπακίρι μπακλαβά μπαλαντέζα μπαλόνι μπαλτάς μπαλωματής μπαμπέσης μπαμπούλας μπαξίσι μπαράζ μπάρκο μπαρούτι μπαρούφα μπάστακας μπάσταρδος μπατζάκι μπατίρης μπεγλέρι μπεκ μπελαμής μπελάς μπερτα μπεσαλής μπετζαχτάς μπετόν μπετούγια μπιζ μπίλια μπιλιέτο μπινελίκι μπιντές μπιτόνι μπιχλιμπίδι μπλαβίς μπλούζα μπορντώ μπόσικος μποτίλια μπουγάδα μπουγάζι μπουγέλο μπούζι μπουζού μπούκα μπουκάλι μπουκέτο μπούκλα μπουκοτάζ μπουμπούκι μπουμπούνας μπουνάτσα μπουρίνι μπουρλότο μπουρμπουλίθρες μπούσουλας μπούστο μπούτι μπράβος μπρακάτσι μπράτσο μυστρί νισαντίρι νταβάς νταλγκας νταλίκα νταμάρι ντερβίσης ντερές ντιντής ντιστριμπιτέρ ντολμάδες ντουζιέρα ντούκου ντουλάπι ντουμάνι ντούμπλεξ ντράβαλα ντρίλι ντρίπλα ξενέρωμα ξεφτέρι ξ’όρκι οτομοτρίς ουρί πάκο παλάντζα πανέρι παπαρδέλας παπούτσι παραγιός παρδαλός πάρλα παρλαπίπας παρμάκι πάσο πασούμια πατσαβούρα πεζεβέγκης πελαγώνω πελτές πέναλτυ περδίκι περλέ πεσκέσι πεσκίρι πετονιά πιλάφι πισινέλα πιτσούλα πλαζ πλασιέ πόμολο πόντα πορτατίφ πόστα πουπέκι πρεμούρα πρέσσα πρίζα προβοκάτσια προσφάι προύτζος προφίλ ράγα ραίμπλα ρακόρ ραντεβού ράσπα ραχάτι ρεβέρ ρελάνς ρέλι ρενάρ ρεντίκολο ρεπίδι ρεπορτάζ ρετιρέ ρεφραίν ριγκ ρόστερ ρουλεμάν ρούσος σαβούρα σαίνι σαλέ σαλταδόρος σαματάς σαμποτάζ σαντουιτς σαράφης σαρμαδάκια σασί σβέρκος σβουνιά σεγάτσα σεκλέτι σέλα σελάχι σενάζι σεντούκι σέρα σέσουλα σιελ σιμιτζής σινεμά σινιάλο σινιές σιρίτι σιρμαγιά σκαμπώ σκάντζα σκαρπέλο σκαρπίνι σκερβελές σκετς σκράπας σμίκιν σμπαράλια σοβατεπί σοκάκι σόλα σομόν σοροκάδα σορτς σουβάς σουγιάς σούκο σουλούπι σουράβλι σούργελο σούρουπο σουσουράδα σούσουρο σούστα σπάρος σπάσε σπάτουλα σπέκουλα σπετσιέρης στιφάδο στούμπος στράντζα στρεπλέκος σως ταβάνι ταγάρι ταγκίλα τακίμι τάκος ταμπακο ταμπούρι τανκ τάρα ταραμάς ταράτσα ταχιά τέζα τελάρο τελεμές τέλι τεμπέλης τέντζερης τερτίπια τεστ τζαβέτα τζάμι τζάμπα τζαναμπέτης τζάνερο τζερεμές τζερτζελές τζίβα τζιέρια τζιμάνι τζιτζί τζίφρα τζοβαίρι τζουτζές τιρλίκια τοκάς τοστιέρα τοστιέρα τουλά τουμπεκί τουρτουρίζω τουτού τούφα τραβέρσα τραμ τριβέλι τρόλευ τσακμάκι τσαλαπάτημα τσαμπουκάς τσανάκα τσανάκι τσαμπάζης τσάντζαλα-κασκα-μποξας-σεριανι-παγαπόντης-παλαμαρι-σκουλαρικι-κουβερτα-μπεκρης-φαφούτης-σακατης-κουλός-κουτσός-κιορης-ζοχαδας-μπουμπουνας-κουφιος-λωλος-μπαστουνι-μαγγούρα-πεζουλι-μπουφος-τζανερο-γκορτσια-συντριβανι-μπουκετο-ζαμανια-ντουνιας-αλατζας-σερμπετι-ρεμπελοςμπουρμπουλίθρες-πετονια-μπετονιερα-σεναζι-κλαπα-ρακορο-λιμασμένος-λιγουρης-καλατζης-μαουνα-τριχιά-καβος-μουραγιο-αραγμα-μπουλντοζα-χουλιαρι-λεβετι-τεσα-ρούμπος-ζουλα-κοριτα-κουπλε-ντιμπειτ-χουλιαρι-μποστανι-λεζα-τεζα-μακα-λιμά-μπιχλιμπίδια-ρεαλισμός-πλουραλισμός-ποστερ-κορνερ-φαουλ-πεναλτυ-αραουτ-πλασε-σουτ-μαρκαρισμα-ξομπλι-αστραχα-κανταδα-μαιστραλι-σπατουλα-δικριάνι-ζαρουχλα-λουβια-λεφουσι-πετονια-κοφινι-τελλαρο-ταληρο-ζαρα-κελαρι-τσαντιρι-μπουλης-κλαξον-μπαγκετα-μπαρουφα-περγκολα-αραλικι-αλισιβερισι-τενεκες-τσιγκος-τσιτσιδι-αραδα-χαλκιάς-χαλκάς-πασπαλισμα-τραταρω-παντιερα-πιπιλα-αναφουφουδα-καγκελο-τσι-τσι,στραβός-καπίστρι-καπουλια-κεφτες-βιγλα-βεστιαριο-ραμπα-κοστα-σαισμα-τσουρμο-ονορε-ρεκλαμα-παγκος-γιούχα-καψωνι-κατσουλι-κουμαρι-βερεμης-χτικιαρης-μπογιά-καζανι-αμπαρι-καβος, ραμολιμέντο, λιμοκοντόρος, καρικατούρα, κατρούτσο,τζερεμές, τζόβενο, τζιμάνι, αμπάριζα, τζάνερο, τζερτζελές, λουμπάγκο, γαιτάνι, παλάντζα, ναλμπάντης, γαλότσες, μακελάρης, ξόμπλια, φάμπρικα, ατσάλι, ράτσα, στερφα, μετερίζι, τσόφλι, τζαναμπέτης, μαγγάνι, σαχάνι, αραξοβόλι, καρτέρι, μπουρλότο, πεζόβολα, κουρνιαχτός, μπαμπέσης, τσαμπουκάς, λουμπάγκο, μπουρμπουλίθρα, τζερτζελές, πηγάδι, λιμοκοντόρος, χαζοβιόλης, κοκορέτσι, μούντζα, κόρδομα, μπιφτέκι, μαντάτο, κουκουβίζω, σόι, αδράχτι, ντάρα, νέτο, καλμάρω, παραγούλιασμα, βερέμης, σερσέμης, κουμπούρα, στούρνος, χαρχάλα, λουμώνω, κερκέλια, τσουράπια, αλάρμ, κουρνιάζω, κουρνιαχτός, τσιβί, τζαρτζαρισμα, πλασσέ, πλασιέ, κουτουπιές, μπιτόνι, κακάδι, μαστέλο, κιούπι, λαγίνι, μπρακάτσι, μαστραπάς, μαδέρι, κορδόνι, πρόκα, σκερπάνι, λοστός, γουδί, σοφράς, ντέρτι, φοντανιέρα, απλίκα, μπούχτισα, καπαμάς, τζιέρια, πενιά, καρσί, καπάκι, κασκόλ, οφσάιντ, πεναλτυ, άουτ, σέντρα, χαφ, φορ, γκολκήπερ, πολιτσιμλανος, καρακόλι, μπαρμπέρης, σλόγκαν, μπρελόκ, καλτσόν, κοπιράιτ, σόου, ριάλιτι, μαιζονέτα, ρετιρέ, ατάκα, τιράζ, χάπενιγκ, ιβέντ, ντρίνγκ, μπουτονιέρα, στρίνγκ, νουβέλα, πιλάφι, ταμπέλα, ζουρνάλ, μοντάζ, ρεπορτάζ, φιλέ, φιλέτο, ρετουσάρισμα, καπιτονέ, οντουλέ, κούτρα, κούπα, γκανιότα, μπρίφινγκ, καράφα, γουλί, οφίτσια, εκράν, ετάπ, βιράζ, ντεντέκτιβ, κομφούζιο, σατινέ, φακιόλι, τσακμάκι, βίδα, φουριόζος, τσιγκούνης, μανέλα, γκλίτσα, σβέλτος κολαούζο, ζάλωμα, σμπαράλια, σουγιάς, παγαπόντης, παλκοσένικο, ματικάπι, γαλίφης, φάμπρικα, τσαπράζι, κέφι, σκουράντζος, τσούρμο, αντίο, φελί, τζάνερο, καισί, μπιρμπιλομάτης, σαντραμπέλι, βόλι, τάσι, μπόγος, πεζόβολο, κουτσομπολιό, σαμάρι, κουρνιαχτός, αλατζάς, τσέλιγκας, ρόκα, διάνα, φλάμπουρο, μπιμπίκι, κουστέκι, κατσαρόλα, άλμπουρο, ραβανί, μπούστος, λασκάρισμα, ρουκέλα, μπάτσος, κάλτσα, σουλάτσο, σφαλιάρα, σοσόνι, ρέμπελος καλάρω, λακ, τουράκι, σαλπάρω, ντουζιέρα, λούφα, μουράγιο, καμπινές, κουρούπι, κουράγιο, μπαλάφας, λούρα, φιγούρα, ρεζέρβα, βακέτα, λιγούρα, μπεγλέρι, καπούλια, σαλπάρισμα, ταμπακιέρα, στρέκλος, μποξάς, τελι, σόλα, μπόλικα, μπαξές, πασαπόρτι, μπάκα, κουκούβισμα,πολιτισμάνος, μεζούρα, μανούβρα, μπότα, καστέλι, μπουκέτο, καπάρο, εμιγκρέδες, μπεκρής, χουνέρι, κατσαβίδι, τερζής,τσίτα, μπούλης, κουμπάσο, πουλόβερ, τουρ, τουρνέ, τίγκα, γκουρμέ, μπατζάκι, πλατφόρμα, λάσκα, κρόουλ, λουστρίνια, καβγάς, σελέμπριτι, μπιζ, ζεμπερέκι, χωλλ, οφίς, λαγαρό, πάτος, εκμέκ, τσίρλα, μπουλουγούρι, κουίντα, δραγουμάνος, μπάχαλο, τζιμάνι, ράμπα, ιμάμ, σπετσέρης, πούπουλο, τσιριτσάντζουλες, ταράτσα, μπαίλντισα, τσέρκι, τσέπη, μπαγάσας, ταβάνι, γκεζέρισα, μάνταλο, ρεβέρ, ζουζούνια, ντουμάνι, μπεγλέρι,, μάγκανα, καρικατούρα, καζάνι, καρούμπαλο, μπούζι, μπουζί, λέζα, κουβάς, κακάδι, σούργελο, σαμπάνι, τσουμπές, πατσαβούρα, μπακίρι, παλάγκο, τουπέ, τουλπάνι, μάλαμα, τζούρα, βερεσές, κόρδομα, τσεμπέρι, τζάμπα, μπούκλα, ράφι, τσαχπίνης, γκόμενα, τζίφρα,, μπερές, πάκο, φούμο, μπούκα, φαρσι, ζακέτα, γλόμπος, πετσί, τσερκένι, κ.λ.π-κ.λ.π.-κ.λ.π.-κ.λ.π……….
μάντζαλα τσαντίλα τσαπράζι τσαρδί τσαρλατανος τσάτσος τσεμπέρι τσερκένι τσερτζελές τσιβί τσιγκέλι τσίγκος τσιλιαδόρος τσίλικο τσίμα
Νίκος Α. said
Ο τρόμος των γκρίκλις. Σκέφτηκα τώρα πως ο Κεμάλ δε φοβήθηκε να αλλάξει όλο το αλφάβητο. Και τη φορά γραφής αν δεν κάνω λάθος.
8 Φταίω τώρα να πω μιά άλλη 4η;
14 το λέει ο άνθρωπος «οι λέξεις είναι δανεικές. Κι αγύριστες.»
sarant said
15 Ασε που έχει και ελληνικής ετυμολογίας λέξη ο κατάλογος. Στις δυο πρώτες αράδες, αλλήθωρος και αμπολή.
Triant said
@15
Σίγουρα ναι.
Από την άλλη, το λατινικό ερωτηματικό σίγουρα όχι.
Triant said
Διόρθωση: Προφανώς το 17 απαντά στο 14.
spiral architect said
Χρησιμοποιούνται πια γκρίκλις τώρα πια με τα (επιτέλους πολύγλωσσα) Windows 7+, τις (ανέκαθεν πολύγλωσσες) διανομές Linux, τα εξυπνοτηλέφωνα Android και iOS; Τα τελευταία χρόνια πια όχι, πλην ελαχίστων περιπτώσεων.
Όσοι έχετε fb ή/και twitter το βλέπετε. 😉
Κάποτε ήταν τα γκρίκλις, τώρα όχι. Με τα κεφαλαία και την κατάρα του CapsLock τι θα κάνουμε …
sarant said
19 Οι νεότεροι χρησιμοποιούν γκρίκλις, αλλά νομίζω όχι όταν μεγαλώνουν 😉
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
«Τον πετύχαμε μεταξύ Αμερικής και Κύπρου…»
Στην Ισπανία έγινε η συνέντευξη ή στο Βιετνάμ;
physicist said
#17. — Ναι, η επιμονή των ανησυχούντων για τα Ελληνικά να χρησιμοποιούν το τσιγκέλι για ερωτηματικό είναι αξιοπρόσεκτη. Συχνά μάλιστα βάζουν πεντεξιεφταοχτώ τέτοια στη σειρά για να δώσουν έμφαση στην ερώτησή τους. Το ίδιο και με τα θαυμαστικά αλλά αυτά είναι τουλάχιστον εμφανισιακώς τα ίδια και στα φράγκικα.
sarant said
22 Υπάρχει βέβαια το ελαφρυντικό ότι το τσιγκέλι είναι πιο εύκολο να το βρεις στα πληκτρολόγια
physicist said
#23. — Άμα γράφεις με ελληνικούς χαρακτήρες τίθεται τέτοιο δίλημμα; ‘Εχει το ελληνικό πληκτρολόγιο τσιγκέλι;
spiral architect said
@19: Μπα, ακόμα και σε φόρουμ που θέλουν να αποκαλούνται ανεκτικά, ασχολούνται με υπολογιστές και τα παρακολουθούν πιτσιρικάδες (π.χ.) για να πάρουν οι συμμετέχοντες κάποιον στα σοβαρά, αν και τον αφήνουν να γράψει γκρίκλις, είτε τον διορθώνουν παροτρύνοντάς τον να γράψει ελληνικά, είτε δεν δίνουν σημασία στα ερωτήματά του.
giorgos said
#11# xaxxxxax οχι ,κανένα ζόρι .
sarant said
24 Ναι, έχει τσιγκέλι
Στέλιος Ντάντυ Κουλ said
@13: Ναι, ε; Μπορεί, τι να πω. Παρασύρθηκα απ’το ότι οι νεολογισμοί σε -σμός είναι συνήθως ειρωνικοί. Βέβαια μπορεί να μην είναι καν νεολογισμός αλλά καθιερωμένος όρος στο σινάφι των γλωσσολόγων! 🙂
@24: Ναι βρε συνάδελφε πώς δεν έχει, στην ίδια ακριβώς θέση που είναι και στο αγγλικό.
physicist said
Ναι. Να ξέρετε πως όταν κελαηδάνε τα πουλάκια για τα Νόμπελ, 99 στις 100 είναι μούφα του κερατά. Δηλαδή έτσι κι ακούσετε «το τάδε φέτος το έχει σίγουρο ο Φούφουτος», το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα το πάρει ο Φούφουτος. Κι όχι μόνο φέτος αλλά στον αιώνα τον άπαντα, διότι με τα φούμαρα είναι που καίγεται ο άλλος.
physicist said
#27, #28(β). — Παίδες ευχαριστώ αλλά σε μένα δεν είναι έτσι. Έχω γερμανικό πληκτρολόγιο που το γυρνάω στα ελληνικά στον μακ, κι ο keyboard viewer δεν δείχνει πουθενά τσιγκέλι. Και νάθελα, δεν θα μπορούσα να βάλω παρεκτός κι αν το γύρναγα στο γερμανικό ενδιάμεσα.
Triant said
@24
Στα κανονικά (υλικά) πληκτρολόγια το τσιγκέλι (ωραίο, δεν το είχα ξανακούσει) παραμένει κανονικά στη θέση του.
Αν και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το αντικαθιστούν με το ‘;’ όταν γυρνάς στα ελληνικά και τρέχεις να το ψάξεις στο Q.
Γς said
23, 24:
Και τι θα γίνει με μένα που διαβάζω πολύ Κρόνη και θέλω και το ανάποδο τσιγκέλι στην αρχή της ερώτησης
Γς said
Λίγο μεγάλο βγήκε και ποιος ξέρει πως τα μικραίνουν εδώ στην wordpress
Στέλιος Ντάντυ Κουλ said
@30: Μορφωμένος άνθρωπος και έχεις Μακ; Ντροπή! 😛
@31: Έλα ντε, να και κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ. Γιατί αλήθεια δεν έγινε έτσι; Τι λόγο έχει να υπάρχει το τσιγκέλι όταν γράφεις ελληνικά;
Στέλιος Ντάντυ Κουλ said
@30: Και αλήθεια δηλαδή, τι δείχνει ο keyboard viewer σου στην θέση του πλήκτρου [?/] ;
Δείχνει εκεί το ελληνικό ερωτηματικό; Και στο Q τι δείχνει;
physicist said
#35. — Για την πλάκα της υπόθεσης, πληκτρολογώ τις τρεις σειρές πλήκτρων που βρίσκονται κάτω από τους αριθμούς κι αφήνοντας κατά μέρος τα shift κλπ.
; ς ε ρ τ υ θ ι ο π [ ]
α σ δ φ γ η ξ κ λ ΄ ‘ \
` ζ χ ψ ω β ν μ , . /
Στο Q έχει το δικό μας ερωτηματικό. Λάβε υπόψη σου ότι το πληκτρολόγιο είναι γερμανικό, όχι αγγλικό, έχει διαφορές λόγω που πρέπει να βολέψουνε τα ουμλάουτ και άλλα. Μύλος γενικώς. 😉
Στέλιος Ντάντυ Κουλ said
@36: ε, όταν πατάς το Shift το [/] κάτω δεξιά δεν γίνεται [?];
physicist said
#37. — Ναι, γίνεται αλλά δεν το είχα δοκιμάσει ποτέ. Κι αν τώρα κάποιος μου πει ότι το να πατάς σιφτ και σλας για να σου βγάλει τσιγκέλι είναι πιο εύκολο απ’ το να βρεις το κιου και να βάλεις ερωτηματικό της προκοπής, θα τον πλακώσω στις σφαλιάρες. 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Να λοιπόν, Φυσικέ, που κάτι έμαθες και σήμερα 🙂 Και όπως θα έλεγε και ο π2, ποιος την πληρώνει; η άνω τελεία…
physicist said
#39. — Αλίμονο, κάθε μέρα διευρύνω τους ορίζοντές μου δωμέσα 🙂 Αλλά ποιος το λέει ότι δεν έχω άνω τελείες; Πάρε να δώσεις και στα πιτσιρίκια της γειτονιάς:
···········
Και για να μη νομίζεις ότι έβαλα τελείες στο άσχετο, νάτες πάλι ···········
Α, ναι, όταν είχα πρωταρχίσει να σχολιάζω εδώ, είχε γίνει και μια εκτενής κουβέντα με τους σκληροπυρηνικούς γκομπιουτεράδες που έλεγαν ότι αυτό που βάζει ο μακ δεν είναι άνω τελεία αλλά κάτι άλλο, επειδή βρίσκεται τρία εκατομμυριοστά του χιλιοστού χαμηλότερα απ’ ό,τι θάπρεπε. Το λέω κι αυτό χάριν πληρότητος. 😉
Δύτης των νιπτήρων said
Ε καλά με συνδυασμό ξέρω κι εγώ· ορίστε.
physicist said
#41. — Ποιον συνδυασμό; Έχω εγκαταστήσει κβαντικό λογισμικό που διαβάζει τις σκέψεις μου. Άμα σκέφτομαι «άνω τελεία», τσουπ, την κοτσάρει.
gpoint said
# 31
Αν ξέρεις γιατί ρωτάς κι αν δεν ξέρεις γιατί θες να μάθεις;
Πάνος με πεζά said
Eίναι μεγάλο θέμα η δυκολία της εναλλαγής των γλωσσών στο πληκτρολόγιο…Εγώ έχω το Ctrl-Shift, αλλά σε προγράμματα όπως το Office, ειδικά μόλις δουν και το επόμενο γράμμα, μπερδεύονται με δικές τους εσωτερικές εντολές.
Σε ένα ιδανικό παράλληλο σύμπαν, θα ήθελα πληκτρολόγιο με δύο ποδοδιακόπτες, που ο ένας θα ήταν για τα κεφαλαία και ο άλλος για τα ελληνικά… (ει δυνατόν, και με ηχητική ηδοποίηση : «επόμενη γλώσσα ΕΛΛΗΝΙΚΑ», επόμενο γράμμα ΚΕΦΑΛΑΙΟ 🙂 ). Έχω διπλογράψει αμέτρητες αράδες μέχρι να σηκώσω τα μάτια και να καταλάβω τί γίνεται…
Πάνος με πεζά said
Το Alt-Shift ήθελα να πω…
sarant said
44 Χώρια που ποτέ δεν μπορείς να είσαι απολύτως σίγουρος ακόμα και σήμερα ότι δεν θα γίνει κάποια στραβή στο μέιλ και δεν θα παρουσιαστεί κάτι με καραγκιοζάκια στον παραλήπτη (όχι, δεν κάνω προπαγάνδα για το λατινικό αλφάβητο)
spiral architect said
@44: Μου θυμίζεις παλιό τζογαδόρο συνάδελφο, που (επί MS-DOS) έλεγε ότι «θα μάθω υπολογιστές όταν βγει ο υπολογιστής με τα τρία πλήκτρα: 1 – 2 – Χ». 😀
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
H δικαίωση του Φυσικού! 🙂
http://www.nooz.gr/world/sto-kouarteto-e8nikoi-dialogou-to-nompel-eirinis
«Το Βραβείο Νομπέλ Ειρήνης κέρδισε την Παρασκευή το Κουαρτέτο Εθνικού Διαλόγου της Τυνησίας»
Ποιος ήρθε;;;??? (εγώ μικρός πάντως, ήξερα το Κουαρτέτο ντι Τζάντε στο Λαγανά…)
Παύλος said
Το δικό μου πληκτρολόγιο έχει και άνω τελεία:
http://tinyurl.com/oulor29
spiral architect said
@48Q Δεν το πήρε η φράου; Κρίιιιμα! 😛
gpoint said
— Γιατί οι διάλεκτοι θεωρούνται «ταμπού» σχεδόν σε κάθε χώρα;
Την εποχή που υπηρετούσα στον Πόρο τα αρβανίτικα δεν ήταν ξένη γλώσσα αλλά διάλεκτος και δεν έμπαινε στα προσόντα των ντόπιων στρατευμένων που τα μίλαγαν
Σκύλος said
All the money! Δώστε μου ορισμό του «πλούσια». Αν μιλάμε για λέξεις, οι λέξεις είναι δανεικές. Κι αγύριστες.
😀
Σκύλος said
Μιλώντας για γλώσσα!
Όλοι κομάντα και πιλότοι γενήκαμε.
Ζλούρπ!
sarant said
53 Άσε…
physicist said
#0. — Γιατί οι διάλεκτοι θεωρούνται «ταμπού» σχεδόν σε κάθε χώρα;
Αν είσαι αλλοδαπός που είχε ιδρώσει να μάθει την κοινή μορφή της γλώσσας και μετά διαπιστώνει ότι σε ορισμένους κύκλους ορισμένοι μπαστουνόβλαχοι επιμένουν να μιλάνε διάλεκτο για να τονίσουν και να εμπεδώσουν την πολιτιστική ιδιαιτερότητα της χωριατιάς τους, αδιαφορώντας αν καταλαβαίνει ο υπόλοιπος κόσμος κι ενώ μπορούν να μιλήσουν την κοινή γλώσσα, καταλαβαίνεις πολύ καλά τους λόγους και εύχεσαι οι διάλεκτοι να παραμείνουν ταμπού και δείγμα βλακείας και έλλειψης επικοινωνίας με το ευρύτερο περιβάλλον. Νισάφι με την απόδοση κάποιας ιδιαίτερης αξίας σ’ αυτές τις αρλούμπες. Άμα θέλει ο άλλος να μιλάει τη γαμωδιάλεκτό του, να το κάνει με την παρέα του στη μπυραρία χορεύνοτας δημοτικά τραγούδια. Στο καθεμέρα να μιλάει γερμανικά σαν άνθρωπος. Δεν του χρωστάει κανείς τίποτα να πρέπει να μάθει να καταλαβαίναι τους βρυχηθμούς που πλασσάρει για πολιτιστική κληρονομιά.
Δύτης των νιπτήρων said
Ε καλά, πήγαινε να διαβάσεις τους Μπούντενμπροκ χωρίς να ξέρεις διάλεκτο. Ή θα πρέπει να μεταφράζεται ο Τόμας Μαν στα γερμανικά όπως (χμ) ο Παπαδιαμάντης στη δημοτική;
Triant said
@43
Έτσι, από περιέργεια μιας και δεν είμαι γάτα. Αν και θα έπρεπε να ξέρω γιατί έχω γράψει κάμποσους drivers πληκτρολογίου πρίν την εμφάνιση των windows για CP/M, MS-DOS, UNIX, Linux αλλά πραγματικά δεν θυμάμαι τι έκανα 🙂 Νομίζω όμως ότι κάποιοι είχαν μόνο κεφαλαία και άλλοι δεν είχαν τόνους.
Εχει προλάβει κανείς σας τερματικά με διακοπτάκι (που μοίραζε το vcc σε δυό EPROM κολλημένες η μία πάνω στην άλλη) όπου τα πεζα λατινικά φαινόντουσαν κεφαλαία ελληνικά;
spiral architect said
@55, 56: Ειρήνη υμίν και Prost:
Αγγελος said
Παύλο (49), από χρόνια είχα την απορία τι διάολο είναι τα ελληνικά πληκτρολόγια 220 και 319 της ΙΒΜ. Πρώτη φορά γνωρίζω άνθρωπο που να τα χρησιμοποιεί. Εύγε!
physicist said
#56. — Τους Μπούντενμπροκ τους διαβάζω από μετάφραση ή ζω μια χαρά και χωρίς να τους έχω διαβάσει. Αλλά όταν έχω συνεδρίαση κι εμφανίζονται τρεις και είμαι ένας, κι αρχίζουν να μιλάνε μπουρτζοβλάχικα ενώ ο σκοπός είναι να συνεννοηθούμε, το μήνυμα είναι σαφές: δεν έχουν πρόθεση να συνεννοηθούν μαζί μου αλλά να με αποκλείσουν από τη συζήτηση. Ή, απλώς, δεν τους περνάει καν απ’ το μυαλό, άρα στόκοι στην καλύτερη, τσογλάνια στη χειρότερη.
Αυτά με νοιάζουν, όχι οι Μπούντεμπροκ.
Δύτης των νιπτήρων said
58 Δεν τσακωθήκαμε κιόλας!
Στας επαρχίας δεν έχει Oktoberfest; 😦
Σκύλος said
Φυσικέ,
έχεις μπλέξει με Σβάμπους;
poor guy…
physicist said
#62. — Σκύλε, θέλω να είμαι δίκαιος, ο περισσότερος κόσμος σκέφτεται και προσέχει. Αλλά υπάρχουν οι εξαιρέσεις, οι οποίες την έχουν δει έχω και γαμώ την τοπική πολιτιστική κληρονομιά και τη φροντίζω. Οπότε σκέφτεσαι μέσα σου, α παράτα μας ρε καραγκιόζη που είσαι και περήφανος για τη βλακεία σου. Και καμια φορά μπορεί να το πεις και φωναχτά …
Γς said
44:
>θα ήθελα πληκτρολόγιο με δύο ποδοδιακόπτες
Πως φαίνεται ο έχων μουσική παιδεία
Δύτης των νιπτήρων said
60 Τους Μπούντενμπροκ τους διαβάζω από μετάφραση ή ζω μια χαρά και χωρίς να τους έχω διαβάσει.
————————–
Τώρα όμως θα τσακωθούμε. Κι εγώ ζω μια χαρά χωρίς να έχω διαβάσει Φέινμαν.
physicist said
#65. — Μα ναι, ασφαλώς και ζεις μια χαρά χωρίς τον Φάυνμαν — ο Φάυνμαν είναι πολυτέλεια! Η λογοτεχνία, πάλι, είναι άλλο θέμα, έχει άλλην ελευθερία και καλώς την έχει, και το αν θα κάνεις την έξτρα προσπάθεια να μάθεις το διάλεκτο για να την απολαύσεις στο πρωτότυπο είναι δικό σου θέμα. Μιλάω για την καθημερινή ζωή.
Γς said
51:
Και αγγελία της εποχής μου:
«Ζητούνται νέοι γνωρίζοντες ξένες γλώσσες.
Εκτός από Αρβανίτικα»
Πάνος με πεζά said
ΙΒΜ πληκτρολόγιο (2 κιλά;) έχω προλάβει σε ένα PS2/80 του 1986 περίπου. Με αυτό το χαρακτηριστικό «τσίκι-τσίκι». Ανάθεμα κι αν θυμάμαι πώς (και αν, γιατί μιλάμε για εποχή φορτώματος λειτουργικού από δισκέτα) γύριζε σε ελληνικά…
Κάτι πιο χρήσιμο πάντως, ας καταγραφεί κι εδώ, για όσους χρησιμοποιείτε Autocad (εκεί που πρωτοατίκρυσα και τα ανάποδα ερωτηματικά, στις μυστήριες γραμματοσειρές) :
%%177 > σύμβολο «συν-πλην»
%%191 ή %%C > σύμβολο διαμέτρου (Φ)
%%d > σύμβολο μοιρών
%%u > ξεκίνημα ή λήξη υπογράμμισης
Δύτης των νιπτήρων said
Όχι γιατί μου φάνηκε πως έβρισες τον Τόμας Μαν μου! 🙂
physicist said
#69. — Απαπά, ούτε που μου πέρασε απ’ το μυαλό! 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Πάρε λοιπόν διάλεκτο του Λύμπεκ:
Lines ausdruckslose blaue Augen waren weit aufgerissen, und ihre Kinnbacken arbeiteten eine Weile vergebens …
»Ach, Fru Konsulin, ach nee, nu kamen’s man flink … ach Gottes nee, wat heww ick mi verfiert …!«
»Gut«, sagte Tony, »nun hat sie wieder Stücke gemacht! Wahrscheinlich aus gutem Porzellan! Nein, Mama, dein Personal …!«
Aber das Mädchen stieß geängstigt hervor: »Ach nee, Ma’m’ Grünlich … un wenn es dat man wier … öäwer dat is mit den Herrn, und ick wollt man die Stiefel bringen, un doar sitt Herr Kunsel doar upp’m Lehnstaul und kann nich reden und kiemt man immer bloß so, un ick glöw, dat geht nich gaut, denn Herr Kunsel is ook goar tau geel …«

spiral architect said
… εκβαρβαριστήκαμε εντελώς! 👿
physicist said
Piece of cake, Δύτη μου, αυτά είναι εύληπτα … και μην ξεχνάς κάτι πολύ σπουδαίο: άλλο να τα βλέπεις γραμμένα, άλλο να τ’ ακούς. Τελείως διαφορετικό πράγμα.
Δύτης των νιπτήρων said
A ναι, ε; (είναι το ίδιο με το ach nee άραγε;)
physicist said
Το ach nee εκφράζει απογοήτευση, το λες με τη φωνή να πέφτει στο υπόγειο στο μακρύ εεεε του νεεεε. 😉
Μιχάλης Νικολάου said
21, 😀
Κιντ, εννοεί μεταξύ Πλατείας Αμερικής και Πλατείας Κύπρου (που είναι κοντά στην Πανεπιστημιούπολη), μάλλον κάπου κοντά στον Λυκαβηττό, δηλαδή. 🙂
Γς said
Justin Bieber: Oλόγυμνος, λέει σήμερα, στα νησιά Bora Bora με νέα σύντροφο!
Αν είχα πάει όμως εγώ προχτές, θα έλεγε
Ο Γς στα νησιά [ένα ειναι] Bora Bora;
Παύλος said
59 Δυστυχώς δεν υπάρχουν πια. Το έχω 25 χρόνια και δεν το αλλάζω με τίποτα.
Spiridione said
Για τον εγγραματισμό από άλλη συνέντευξη του Φ.Π.
…Προς το παρόν τα γκρίκλις παραμένουν μια εναλλακτική γραφή της γλώσσας που περιορίζεται κυρίως στα sms και στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Οπως έχω ξαναπεί, αυτό που με ανησυχεί πολύ περισσότερο από τα γκρίκλις είναι η κατρακύλα του εγγραμματισμού που προσφέρει το ελληνικό σχολείο. Εκεί υπάρχει σοβαρό θέμα, όντως. Να το πω κι αλλιώς: περισσότερο και από το ότι καταφεύγουμε ενίοτε στα γκρίκλις, με προβληματίζει το ότι απόφοιτοι του ελληνικού σχολείου (και δη με τόσα αρχαία στην πλάτη τους) δυσκολεύονται να γράψουν δυο γραμμές ή και να διαβάσουν κάποτε.
…- Μια αναμενόμενη και κοινότοπη ερώτηση: Πιστεύετε ότι κινδυνεύει η ελληνική γλώσσα;
Α, η αγαπημένη ερώτηση των δημοσιογράφων! Στο παρελθόν την απάντησα ως εξής «Οχι. Δυστυχώς όμως κινδυνεύουν ομιλητές της, κατά χιλιάδες και άμεσα». Συμπληρώνοντας, νομίζω πλέον ότι και ο δημόσιος λόγος στην Ελλάδα κατακρημνίζεται από βάθος σε βάθος, ενώ τα σχολεία μας -μέσα από ό,τι έχει απομείνει από το μάθημα των Νέων Ελληνικών- προσφέρουν ελλιπέστατο εγγραμματισμό. Η γλώσσα μας δεν κινδυνεύει, αλλά κινδυνεύουμε εμείς να μείνουμε λειτουργικά αναλφάβητοι.
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=452718
Σκύλος said
79
Μου άρεσαν οι πνευματώδεις, περιεκτικές και «πιασάρικες» απαντήσεις.
Όμως, βλέπω πως είναι λιγάκι τυποποιημένες, καθώς επαναλαμβάνονται σχεδόν λέξη-προς-λέξη.
Θα μου πεις, βέβαια, πως ένας επιστήμονας σε όμοιες ερωτήσεις δίνει ίδιες απαντήσεις.
Αλλά … 😦
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
http://www.nooz.gr/image.ashx?fid=734332

-Πολύ σού πάει το ρέημπαν Τόμ!
-Και που λες στρατηγέ, τόοσο(μετά συγχωρήσεως) λουκάνικο έφαγε ο μπαγάσας ο χοντρός! Βάλτον έναν στίβο μάχης να κάψει καμιά θερμίδα…
Σκύλος said
Άσε, Κίντο, βαρύς ο στρατός αλλά πικρή και η ξενιτειά!
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=43369
voulagx said
Φυσικε, εχεις τιποτα με τους Βλαχους; https://www.youtube.com/watch?v=cMsq0GYasJs αντε, μη τα παρω στην κρανα κι αρχισω να σε κυνηγαω με τη τσουγκρανα!
Σκύλος said
83
Όχι, βρε! Τους γερμανόβλαχους εννοεί. Εμείς, εδώ, είμαστε βλαχόβλάχοι!
ΥΓ η καλή επιστήμων Του Γιουγιού βραβεύθηκε με το Νόμπελ Ιατρικής. Πώς της τραγουδάνε στα γενέθλιά της;
https://en.wikipedia.org/wiki/Tu_Youyou
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
Mα καλά! Αυτό το αίσχος πάλι ,τι είναι; Το είδατε το οικόσημο του Καμμένου πάνω από το τσεπάκι του στρατηγού ;
Ο.Υ.Κ (Ο Υπουργός Καμμένος).
Πάνος με πεζά said
@ 81 : Κοίτα τι κάνει ο Καμμένος, για να γυρίσει στα κρυφά, το σποτάκι των επόμενων εκλογών…(όταν θα έχουμε μεγαλώσει από τα τρενάκια) 🙂
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
84. 😆 😆
Tσιν τσον τσιν τσον του γιου
τσιν τσον τσιν τσον του γιου-γιου
τσιν τσον τσιιιν τσον του γιού-γιουυυυυ
τσιν τσον τσιν τσον του γιού-γιού-γιού-γιού-…!
Σκύλος said
85
γέρασες και δεν καλοβλέπεις.
Στου Πανάρα δεν γράφει ΟΥΚ, γράφει Όινκ!
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
Αυτά τα μπουφανάκια παραλλαγής που φοράει ο Μπέρντ πάντως, είναι πολύ σένια και μαγκιόρικα! Eμείς κάτι μαπέλες φαιοπράσινες είχαμε… πρόοδος!
Πέπε said
Από συζήτηση με μαθητές Γ’ Γυμνασίου πέρσι, προέκυψε ότι τα γκρίκλις ήταν -λέει- μια μόδα που πέρασε. Ο μόνος e-χώρος που να συχνάζω και να υπάρχει η δυνατότητα να ελεγχθεί μια τέτοια πληροφορία είναι το ΥΤ (δεν έχω φβ και σε όσα φόρουμ συμμετέχω πάντα όλοι ελληνικά έγραφαν). Στο ΥΤ λοιπόν ομολογώ ότι δεν έχω παρατηρήσει αν τα μηνύματα σε γκρίκλις είναι σπανιότερα τώρα παρά πριν λίγα χρόνια.
Επί της ουσίας της ερώτησης:
Τα γκρίκλις δε θα μπορούσαν ποτέ να απειλήσουν την ελληνική γλώσσα – αναφέρθηκαν ήδη ένα σωρό περιπτώσεις αλλαγής αλφαβήτου (π.χ. τούρκικα) ή χρήσης εναλλακτικών αλφαβήτων (καραμανλήδικα, φραγκοχιώτικα…) και το ζήτημα είναι μάλλον λήξαν. Να δούμε μάλλον αν απειλούν την ελληνική γραφή:
Εγώ λέω όχι. Τα γκρίκλις δε χρησιμοποιούνται στον γραπτό λόγο. Χρησιμοποιούνται σ’ εκείνες τις μορφές ηλεκτρονικού λόγου που δεν είναι ούτε ακριβώς γραπτές ούτε ακριβώς προφορικές αλλά μια τρίτη κατηγορία, σχετικά καινοφανής: άμεσος και εφήμερος λόγος όπως ο προφορικός, συχνά με διαλόγους σε σχεδόν πραγματικό χρόνο, φατσούλες όπως στον προφορικό λόγο έχουμε τις γκριμάτσες και τον επιτονισμό, αλλά γραπτά και συχνά -τελικά- με διάρκεια όπως ο γραπτός λόγος. Δηλαδή μηνύματα σμσ, ή στο φβ, ή σύντομα σχόλια κλπ..
Κανείς δε γράφει καθαυτού γραπτά κείμενα σε γκρίκλις. Ούτε καν εκτενή σχόλια σε σάιτ: σπανίως ένα μήνυμα σε γκρίκλις θα ξεπεράσει τις 3 γραμμές.
Αν σ’ αυτό το είδος λόγου χρησιμοποιείται ένα εναλλακτικό αλφάβητο, δε νομίζω ότι αυτό απειλεί την ελληνική γραφή περισσότερο από το γεγονός ότι στον καθαρά προφορικό λόγο δε χρησιμοποιείται κανένα αλφάβητο.
Βέβαια υπάρχει το θέμα της ανορθογραφίας, και πολλοί χρήστες γκρίκλις υποστηρίζουν ρητά ότι στα γκρίκλις δεν υπάρχει ορθογραφία. Αλλά ανορθόγραφοι υπάρχουν και μεταξύ όσων γράφουν κανονκά ελληνικά, άσε που και στα γκρίκλις συναντάμε καμιά φορά κείμενα μια χαρά ορθογραφημένα.
……………………….
Βέβαια έχω δει παιδιά που νομίζουν ότι το ελληνικό γιώτα παίρνει μια τελίτσα από πάνω (i), που χρησιμοποιούν το χειρόγραφο u (κάππα) για ύψιλον, και που διατείνονται ότι δεν έχουν δει ποτέ το σύμβολο [;], ούτε έχουν ακούσει ποτέ ότι στα ελληνικά δεν υπάρχει [?]. Αυτά μάλλον έχουν προκύψει από τη σύγχυση του ελληνικού με το λατινικό αλφάβητο. Ίσως σε κάτι τέτοια μπορεί να στηριχτεί ένας αντίλογος…
Κάτι τελευταίο:
Ούτε τα γκρίκλις είναι ελληνική πρωτοτυπία. Έχω δει και βουλγαρίγκλις και αραβίγκλις (δεν ξέρω αν τα ονομάζουν έτσι, αλλά είναι αυτό ακριβώς).
Pedis said
Όλες οι γλώσσες είναι εξίσου πολύπλοκες γιατί δεν αποτελούν πολιτισμικές κατασκευές (όπως το χρήμα), ώστε να αντανακλούν την οργάνωση του πολιτισμού που τις ομιλεί, παρά είναι προϊόντα της έμφυτης ικανότητάς μας για γλώσσα (της Καθολικής Γραμματικής) όπως αυτή πραγματώνεται σε ένα κοινωνικό περιβάλλον.
Δεν καταλαβαίνω ποια είναι η θέση του σε αυτό το σημείο και μου φαίνεται ότι αντιφάσκει … από τη μία … «δεν αντανακλούν …» από την άλλη «πραγματώνεται σε ένα κοινωνικό περιβάλλον».
Επιπλέον, πώς ορίζεται η πολυπλοκότητα της γλώσσας; Πώς μετριέται;
physicist said
#83. — Βουλάγξ, άμα πω κακό λόγο για τους Βλάχους, φωτιά να ρίξει ο Θεός να με κάψει! 😉
Πάνος με πεζά said
@ 89 : Σώπα ρε συ, σαν το flying δεν έχει..

Aυτό είχαμε εμείς (εμείς…οι μόνιμοι, ποιοί εμείς;) στην ΠΑ, ο Στρατός το έχει σε λαδί. Έτσι κι αλλιώς το στοιχείο ταυτοποίησης είναι το πορτοκαλί χρώμα της φόδρας, και το ασημί φερμοιάρ.
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
Στα Μαθηματικά ορίζεται με σαφή τρόπο η πολυπλοκότητα μις γλώσσας (γλώσσα ως: formal language) .
Στις φυσικές ανθρώπινες γλώσσες…μάλλον όχι.
http://linguistics.stackexchange.com/questions/11165/are-there-measures-of-language-complexity
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
94. Με εντυπωσιάζει το απόσπασμα:
people have different perceptions about what kind of language they find more complex. So, no; there aren’t any useful measures of language complexity, unless you start out with the idea that certain things are more complex, in which case you tend to find what you expected to find.
LandS said
Τα βουλγκαρίγκλις δεν είναι περιττά; Τόσες σλαβικές γλώσσες γράφονται με λατινικούς χαρακτήρες.
Επίσης έχω δει ότι ότι έχουν δυο πληκτρολόγια. Το Ρώσικο που μόνο οι ίδιοι χρειάζεται να ξέρουν και το «φωνητικό» που έχει στη θέση του V το Β, στο G το Γ και στο S το C.
Δημητρης said
93 Εκείνο το Remove Before Flight στο τσεπάκι τι ρόλο παίζει;
LandS said
Αυτον δίπλα στον Τσίπρα μη τον λέτε στρατηγό. Δεν είναι. Πλοίαρχος είναι ; Ναύαρχος είναι; Δεν ξέρω.
Πάνος με πεζά said
@ 97 : Δεν ξέρω (αλλά την ένδειξη πού την είδες;). Και το όνομα είναι ασαφές. άλλοι το γράφουν flying, άλλοι fly, άλλοι flight…
Ιάκωβος said
Έχει αλλάξει η προφορά των Κινέζικων των γραμμένων σε λατινικό.
Η Τού προφέρεται Γιόουγιόου. Όπως ο Chou Ενλάι προφέρεται Τσόου Ενλάι και ο Δούκας του Chou, Δούκας του Τσόου.
Και η χήρα του Μάο, η Chiang Ching τώρα γράφεται Jiang Qing και προφέρεται το ίδιο.
Πάνος με πεζά said
@ 98 : Ανεβαίνει τέρμα μέσα στη μύτη η άγκυρα, άρα μάλλον πλοίαρχος.
Μιχάλης Νικολάου said
91, …πώς ορίζεται η πολυπλοκότητα της γλώσσας; Πώς μετριέται;…
Είναι ενδιαφέρον ερώτημα, γιατί η πολυπλοκότητα της γλώσσας, αν αυτή θεωρηθεί κωδικοποιητής μηνύματος, μπορεί μεν να μετρηθεί, όπως έδειξε ο Σάνον το 1951 (χρησιμοποιώντας την έννοια της εντροπίας που είχε επεξεργαστεί στον μνημειώδες έργο του «The Mathematical Theory of Communication», αλλά μεγαλύτερη ή μικρότερη πολυπλοκότητα από μόνη της δεν σημαίνει πολλά (πχ μπορεί μια λιγότερο πολύπλοκη γλώσσα να έχει μεγαλύτερη ανοχή ή αντοχή σε λάθη, κλπ, και η πληροφορία που μεταφέρεται με διατύπωση προτάσεων σε διαφορετική γλώσσα δεν ποικίλει, λέει εδώ.)
Με μια πρόχειρη γκουγκλιά βρήκα μια συγκριτική ανάλυση διαφόρων γλωσσών, με βάση την εντροπία τους.
Για διορθώσεις, διευκρινίσεις, και λεπτομέρειες καλό θα ήταν να μιλήσει κάποιος που γνωρίζει το θέμα σε βάθος, γιατί η γνώση μου γι’ αυτό είναι εφαπτομενική.
Λ said
Για κάποιο λόγο ήμουν με την ιδέα ότι ο Φοίβος Παναγιωτίδης ήταν στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο και όχι στο ΠΚ. Στο ΠΚ είναι η Μαριάννα Κουτσόγιαννου.
sarant said
Ευχαριστώ πολύ για τα νεότερα!
55 Ωχ, κάποιος έχει τραυματικές εμπειρίες 🙂
57 Να και ο αρχαίος!
60 κε: Εδωπέρα πάντως οι καημένοι οι ντόπιοι αν σου μιλήσουν λούξικα και τους απαντήσεις γαλλικά το γυρνάνε αμέσως στα γαλλικά ή ζητάνε συγνώμη αν δεν μπορουν να τα καλομιλήσουν.
79 Σωστά το είχα καταλάβει λοιπόν
80 Ναι, αλλά τουλάχιστον το επισημαίνει πως το έχει ξαναπεί
81 Ωραία λεζάντα!
84 🙂 🙂 🙂
Λ said
Ανήκω στην ομάδα αυτών που πιστεύουν ότι τα γκρίγκλις δεν μπορούν να χαλάσουν την ελληνική γλώσσα. Άκομψα και κάπως κακόγουστα όμως είναι κάπως και να το κάνουμε.
sarant said
103 Λες να έκανα λάθος;
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
102. «..γιατί η γνώση μου γι’ αυτό είναι εφαπτομενική.»
Ουάου! Δηλαδή «πέρασες κι ακούμπησες!» (που λένε… 😆 )
physicist said
#104. — Ωχ, κάποιος έχει τραυματικές εμπειρίες
Μωρέ θα βρεθούμε σε κάποια στιγμή καλά να είμαστε και θα σου πω ιστορίες γλωσσικές και διαλεκτικές. 😉
Pedis said
Γνωρίζει κανείς το βαθμό επιβεβαίωσης της θεωρίας της Καθολικής Γραμματικής; Ο Φ.Π. μου φαίνεται ότι τη θεωρεί δεδομένη κι αναμφισβήτητη. Άλλωστε τα επιχειρήματά του στηρίζονται ως επί το πλείστον σε αυτή τη θεωρία.
Η θεωρητική γλωσσολογία μεθοδολογικά, αναλυτικά και όσον αφορά τον βαθμό αφαίρεσης που προϋποθέτει θυμίζει αρκετά τη Χημεία.
Αυτή την αναλογία αδυνατώ να την κατανοήσω.
Κάποιος είπε σχετικά: «αν τα γράμματα είναι η Φυσική, οι λέξεις τα Μαθηματικά, τότε η Χημεία είναι η λογοτεχνία.»
Λ said
Το πιο πιθανό είναι να κάνω εγώ λάθος ή να πήγε τελευταίως στο ΠΚ.
Δύτης των νιπτήρων said
Όχι, είναι στην Κύπρο εδώ και αρκετά χρόνια. Κάνε κλικ στο CV: https://ucy.academia.edu/EPhoevosPanagiotidis
sarant said
108 Ναι, ναι!
Λ said
Ήταν στο Cyprus College που αργότερα εξελίχτηκε στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο πριν πάει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Παλιά διάβαζα άρθρα του σε μια τοπική εφημερίδα.
http://www.uclancyprus.ac.cy/en/courses/schools-business-management/seminars-and-events/linguistic-theory-practice-some-tips-perplexed/
Pedis said
# 102 – έξυπνη η προτεινόμενη προσέγγιση και η μέτρηση … στο http://www.wired.com/2011/05/universal-entropy/. Ευχαριστώ.
giorgos said
Δέν καταλαβαίνω ακριβώς τί λέει , τό παραθέτω όμως γιατί νομίζω ότι έχει σχέση μέ τό θέμα καί γιατί ίσως βοηθήσει στήν συζήτηση .
«Στά μεγάλα πνευματικά περιθώρια τής Δύσης έπιβιώνουν ώς γνωστόν διάφορες ύποεπιστήμες καί άνθυποεπιστήμες (τύπου ((psycho)) ) ,οί όποίες βγαίνουν άπό τόν πνευματικό κορμό τών χωρών ,όπως τά πριονίδια άπό τήν πλάνη τού μαραγκού . Π.χ. ή φιλοσοφική έρευνα τής γλώσσας , γνωστή γενικά ύπό τήν όνομασία linguistique , άνανεώθηκε άπό τόν μεσοπόλεμο κι’ έδώ έξ αίτίας τής συμβολικής Λογικής στήν μαθηματική Θεωρία τών Συνόλων καί σάν άπόληξη τής φυσικομαθηματικής φιλοσοφίας τού νεοθετικισμού . Τό tractatus τού Wittgenstein π.χ. είναι ένα τέτοιο έργο .
Μύηση όμως σέ τέτοιου είδους μελέτες είναι έξ όρισμού άδύνατη έκεί όπου δέν ύπάρχει ίχνος μαθηματικής παιδείας , άν μή σκέψης , άφού τελικά ή ύπατη άπόληξη τού νεοθετικισμού συμπίπτει μέ τήν ίδια τήν προβληματική τής Μαθηματικής γιά τήν έπαληθευσιμότητα μιάς πρότασης : ή ύπαρξη συνίσταται στήν άπόδειξη ύπάρξεως ή στήν μέθοδο κατασκευής («τί μέν γάρ σημαίνει τό τρίγωνον , έλαβεν ό γεωμέτρης , ότι δ’ έστιν δείκνυσι» ) .
Καθόλου τυχαίο δέν είναι πού ή μελέτη τής γλώσσας είναι στενά συνυφασμένη μέ τήν ίστορία τών Μαθηματικών καί πού ό ίδρυτής τής συγκριτικής γλωσσολογίας ύπήρξε ένας άπό τούς κορυφαίους μαθηματικούς τού κόσμου , ό Leibniz . Ο Leibniz όμως δέν έφθασε στήν άνάγκη τής γλωσσολογίας έπειδή μισούσε τό λευκό χαρτί , ούτε γιατί «έκαμε σπουδές στό Παρίσι» κατά τούς νόμους τής μόδας, άλλ’ έπειδή τού προέκυψε ή άνάγκη καθορισμού άμφιμονοσημάντου περιεχομένου τών λέξεων , προκειμένου νά κατασκευάση ένα είδος «καθολικής Λογικής» . Αύτό τό άδύνατο πράγμα– όπως άπέδειξε πολύ πιό ύστερα ένας συμπατριώτης του , ό D.Hilbert– έπεδίωξε ό Leibniz , έπειδή τόν ύποχρέωνε ή άρχή τής πολιτικής του . Είχε λόγους στόν καιρό του νά έπιδιώξη νά λέμε:»άς λογαριάσωμε , άντί άς συζητήσωμε» . (Αν ήταν δυνατό ένα τέτοιο είδος πειθούς , λίγο άκόμη θά ύπελείπετο νά καταστή ή Γερμανία ταγός στήν διπλωματική ίστορία τής Εύρώπης . Από άπλά δηλ. πράγματα έκκινούσε ό Leibniz , όπως ό Καρτέσιος κι’ ό Σπινόζα ) .
Θά ήταν βέβαια παράξενο άν άπό τίς τεράστιες μελέτες γύρω άπό τήν γλώσσα — πού πολύ έπίκαιρες είναι στό έξωτερικό καί στόν τομέα τής λογοτεχνίας –δέν ξεπετιόταν ή εύκαιρία γιά μερικούς πρόσφατους έλληνες συγγραφείς . Iδιαίτερα μάλιστα όσα θά μπορούσαν νά συνδυασθούν μέ τίς συνήθεις έπιδιώξεις στόν νεοελληνικό μας χώρο . Τά ίδια συνέβησαν καί μέ τήν Ψυχανάλυση.
Οί νεοελληνικές λοιπόν έπιδιώξεις , πλήν τής τέχνης , διακινούνται καί μέ τήν Sociologie , κατά τούς δύο μεγάλους κλάδους : τού νεομαρξισμού καί τής Linguistique. Καί περί μέν τής Linguistique δέν ύπάρχει λόγος ν’ άσχοληθή κανείς , γιατί ή άνεπάρκειά της είναι πασιφανής (έπιβεβαιωτικό είναι πού μιά ώρισμένη δραστηριότητα γύρω άπό αύτή άνέλαβαν έπαγγελματίες πτυχιοπώλαι ) ……..»
nestanaios said
Η γλωσσολογία ασχολείται με την λαλιά των λαών αλλά ο θεός την γλώσσα την έδωσε στον άνθρωπο καταγεγραμμένη.
Ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να προφέρει τα στοιχεία της δοθείσας γλώσσας και για αυτό τον λόγο ο θεός την γλώσσα
την έδωσε καταγεγραμμένη και γι αυτό τον λόγο ο άνθρωπος κάνει συνέχεια περικοπές με αποτέλεσμα η γλώσσα να εξευτελίζεται με την κακή έννοια.
Οι γλώσσες είναι δύο. Αυτή που βλέπουμε και αυτή που ακούμε. Αυτή που βλέπουμε είναι ανωτέρα επειδή την κατείχαν θεοί και αυτή που
ακούμε είναι κατωτέρα επειδή την κατέχουν άνθρωποι.
Δυστυχώς, ο κύριος καθηγητής μιλάει για τις γλώσσες των ανθρώπων. Οι γλώσσες των ανθρώπων ζουν πολύ λίγο αλλά η καταγεγραμμένη
γλώσσα που έδωσε ο θεός στον άνθρωπο δεν θα πεθάνει ποτέ. Δεν χρειάζεται απλώς να την μάθουμε. Απαιτείται να την μάθουμε.
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
Για το λουλούδι δειλινό μιλούσαμε που δεν μπορεί μια φίλη φίλης να το αναπιάσει(της έχω δώσει δυο φορές φυντάνια και δε ριζώνει λέει)και την πείραξα πως θέλει πολλή τέχνη να μη σου πιάσει αυτό το φυτό που το βρίσκουμε παντού ακόμη και στα ρείθρα της τσιμεντούπολης. Α είναι τόσο ασίζικο μου λέει,και καταχάρηκα ότι είναι ζωντανή η λέξη αυτή.(Η μάνα της κυρίας είναι Σαλονικιά)
Λ said
Το δειλινό ποιο είναι; Έχετε καμιά φωτογραφία;
Εγώ ξέρω τη λέξη αρσίζης. Επίσης τη λέξη βουρτζούζης που σημαίνει άτακτος/τσαλαβούττης
Σκύλος said
Λουλούδι δειλινό φωτογραφίες … έφτασιεεεε!
Γς said
102:
Κάνεις το ίδο λάθος που κάνουν πολλοί.
Ηταν το 1974 σ ένα συνέδριο, εδώ, μια εποχή που όλοι είχαν πέσει με τα μούτρα στο ινφορμέισιον θίορι τον Σάνον και άλλα τέτοια.
Μιλούσαμε για κομπλέξιτι της γλώσσας με βάση το ινφορμέισιον κόντεντ μεταφρασμένων κειμένων από μια γλώσσα στην άλλη.
Μέχρι που αγανάκτησε ο μεταπτυχιακός Γς και τους είπε, ότι το όποιο κομπλέξιτι των κειμένων δεν έχει να κάνει σε τίποτε με το κομπλέξιτι των γλωσσών.
Ακόμα το σκέφτονται [θα έλεγα].
Μιλάμε για πολύ τρέλα τότε, με την θεωρία της πληροφορίας. Κι ύστερα ήρθε η Κατάστροφι θίορι [και ύστερα οι μέλισσες]
Λ said
119. Το σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι αυτό. Στη Μυτιλήνη μου είπαν ότι το λεν νυχτολούλουδο και στην Κύπρο δεν ξέρω καν πως το λένε. Είναι καλύτερα να το αγκωνιστείς με σπόρους παρά με φιντάνια. Το κόκκινο είναι το πιο αρχέγονο νομίζω αλλά αργεί να ανθίσει σε σύγκριση με τα πολύχρωμα.
Δύτης των νιπτήρων said
Κάτι είχα μάθει κι εγώ για θεωρία της πληροφορίας, κωδικοποίηση και τέτοια. Διάβαζα εγχειρίδια του ’60 περί κυβερνητικής (cybernetics) με κάποια καθυστέρηση (έχω την αίσθηση ότι δεν υφίσταται πια ως, ξερωγώ, επιστήμη, ή κάνω λάθος;). Το μόνο που θυμάμαι είναι ασκήσεις με σειρές από μηδενικά και άσους.
Φοίβος Παναγιωτίδης said
Σχετικά με τον κριτικό εγγραμματισμό θα προσθέσω σε όσα επισημαίνει ο Spiridione στο σχόλιο 79 τα εξής: η διδασκαλία λεξιλογίου, και λόγιου λεξιλογίου βεβαίως, καθώς και η εξοικείωση των μαθητών με διαφορετικά κειμενικά ανήκουνε στην ύλη του μαθήματος των Νέων Ελληνικών. Όσο αυτό το μάθημα συρρικνώνεται, τόσο θα υποφέρει ο εγγραμματισμός. Τα Αρχαία, και δη οπως διδάσκονται, δεν υποκαθιστούν τη διδασκαλία των Νέων.
sarant said
Aγαπητέ Φοίβο, ευχαριστούμε για το σχόλιο και τη διευκρίνιση!
Μαρία said
109
Κάθε άλλο παρά αναμφισβήτητη. http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/glossology/show.html?id=16
Βασικοί πολέμιοι οι γνωσιακοί γλωσσολόγοι π.χ. https://en.wikipedia.org/wiki/Ronald_Langacker
Φοίβος Παναγιωτίδης said
Σχετικά με το σχόλιο 109. Η Καθολική Γραμματική, είτε ως αρχές, έμφυτα δομικά στοιχεία και «υλικά» της γλώσσας είτε ως μαθησιακοί αλγόριθμοι προορισμένοι αποκλειστικά για τη γλώσσα, είναι αδιαμφισβήτη. Φυσικά υπάρχει έντονη και εκτενέστατη συζήτηση μεταξύ ποια από τις δύο παραπάνω προσεγγίσεις, αρχές και υλικά ή μαθησιακοί αλγόριθμοι, είναι η ορθότερη.
Η γραφή είναι τεχνολογία, η γλώσσα είναι νοητικό όργανο. Στη Θεωρητική Γλωσσολογία, δηλαδή στην επιστήμη που μελετάει το ίδιο το γλωσσικό όργανο, δεν ασχολούμαστε με τη γραφή, η οποία είναι προϊόν κοινωνικής σύμβασης και στοιχείο πολιτισμού.
Η (Θεωρητική) Γλωσσολογία είναι σαν τη Χημεία όσον αφορά τον βαθμό αφαίρεσης και εξιδανίκευσης των δεδομένων της: έχουμε καταλήξει στον εντοπισμό και στην περιγραφή πλήθους αρχών και χαρακτηριστικών στην καρδιά της ανθρώπινης γλώσσας. Γνωρίζουμε λ.χ. τι είδους γλώσσες είναι αδύνατον να υπάρξει ως φυσική γλώσσα και ποιοι δομικοί περιορισμοί τους διέπουν.
Φοίβος Παναγιωτίδης said
Οι γνωσιακοί θεωρούν τη γλώσσα αναπόσπαστο κομμάτι της νόησης, υπάρχουν ωστόσο υπερβολικά πολλά εμπειρικά δεδομένα (ανάμεσά τους και κλινικές περιπτώσεις κτλ) που τους διαψεύδουν. Οι γνωσιακοί ωστόσο έχουν πολύ σημαντικό έργο στη διερεύνηση του πώς συγκεκριμένες νοητικές κατηγορίες ή σχέσεις (π.χ. κτήση, αποτέλεσμα κτλ) μεταφράζονται σε γραμματικές δομές.
Μιχάλης Νικολάου said
122,
Πράγματι, το βιβλίο του Νόρμπερτ Βίνερ (ή Γουίνερ, επί το αμερικανικότερον) Cybernetics ήταν περισσότερο περιγραφή γνωστών ήδη εννοιών με λίγο-πολύ προφανείς ποιοτικές επεκτάσεις, παρά διορατική πρόβλεψη επερχομένων εξελίξεων ή έμπνευση και περαιτέρω εξέλιξη. Γι’ αυτό μάλλον σιγά-σιγά ξεπεράστηκε, αφήνοντας τον όρο cyber ως πιθανότατα την πιο διαχρονική παρακαταθήκη του. (Προσωπικά με απογοήτευσε και σχεδόν με εκνεύρισε όταν το διάβασα, χρόνια πριν.) Αντίθετα, οι θεωρίες του Σάνον είχαν μεγάλη απήχηση γιατί είχαν μια βασική διαφορά: Πρόσφεραν στους μηχανικούς (στις τηλεπικοινωνίες, αλλά όχι μόνον) τρόπους υπολογισμού αλλά και ανακάλυψης πολλών χρήσιμων μεγεθών και μεθόδων. Το 1998, το ΙΕΕΕ είχε εορτασμό 50 χρόνων από την δημοσίευση του διάσημου βιβλίου του Σάνον, o οποίος στα τελευταία του χρόνια (πέθανε το 2001) αντιμετωπιζόταν με θαυμασμό κάτι σαν ροκ-σταρ στις πολύ σπάνιες εμφανίσεις που έκανε σε συνέδρια.
Ενδιαφέρον βιβλίο για το ευρύ κοινό (με τέτοιου είδους ενδιαφέροντα) είναι του James Gleick «The Information», με εύληπτη και γλαφυρή περιγραφή.
voulagx said
#92: Αβε Φυσικε, ο Κυων- οστις ηρε την παρεξηγησιν-σεσωκας σε! 🙂
voulagx said
oijoi
voulagx said
c’est moi!
Τι διαλο εγινε; Νικοκυρη, ενα σχολιο μου περιμενει εγκριση. καπου τα ‘μπλεξα, μαλλον το κρασι φταιει! 🙂
sarant said
131 Εσύ είσαι, αλλά κάτι είχε μπλέξει, το απελευθέρωσα (129) -και, θαρρώ, σέσωκέ σε είναι.
Σκύλος said
Βλάχομ’
Οι σκύλοι είμαστε γαμάτοι τύποι! Το ξες.
voulagx said
#133: 🙂 🙂 🙂
voulagx said
#132: Ακου «σεσωκας σε»! Σιγουρα το λογισμικο του κρασιου ηταν πειραγμενο! 🙂
sarant said
Κάτι τέτοιο θάταν!
Pedis said
# 125 – Μαρία – ευχαριστώ για τις παραπομπές.
# 126 – Φ.Π. – ευχαριστώ για την απάντηση. Μπορείτε να προτείνετε κάποια σχετική παραπομπή που να απευθύνεται στο μη εξειδικευμένο κοινό;
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
118,119. για το λουλουδοδειλινό,που το άκουσα ασίζικο,θα ρωτήσω τη Δευτέρα αν είπε αρσίζικο.Τώρα είδα για αρσίζης από τις «Λέξες που Χάνονται» του Νίκου Σαραντάκου και που έχει άλλη έννοια(που δε θυμόμουν). Το «ασίζικο» κατάλαβα ως εύκολο.Εκτός αν έλεγε ότι είναι «αλητάκι» αφού της είπα ότι φύεται παντού. Ναι! Λ , σπόρους θα της δώσω,αλλά για την άνοιξη πια.
Το δειλινό το λέμε και νυχτολούλουδο, αλλά το νυχτολούλουδο δεν το λέμε δειλινό 🙂
Γς said
120:
>Μιλάμε για πολύ τρέλα τότε, με την θεωρία της πληροφορίας. Κι ύστερα ήρθε η Κατάστροφι θίορι [και ύστερα οι μέλισσες]
Κι ύστερα ήρθε ο Γιάννης ο Νίκολης.
Πως του ξέφυγα ένας θεός ξέρει.
Θεωρία της Πληροφορίας αυτός, Θεωρία [οικολογικών] Συστημάτων [άλλη τρέλα κι αυτή] εγώ [αυθάδης – μεταπτυχιακός ων] σε καλοκαιρινό σχολείο.
Γιάννης Νίκολης. Η ελληνική εκδοχή της μανίας που μας είχε καταλάβει.
«Ο Γιάννης Νίκολης (1934-2012) ήταν ένας διαπρεπής Έλληνας επιστήμων και στοχαστής που διεύρυνε τα όρια της επιστήμης της Κυβερνητικής και της Θεωρίας Πληροφοριών κάνοντάς τες να συναντήσουν τη σύγχρονη θεωρία του χάους και της πολυπλοκότητας με εφαρμογές στη βιολογία, τη θεωρία παιγνίων και τη δυναμική της γνωσιολογίας και την αυτοοργάνωση των κοινωνικών δομών. Ανέδειξε όσο λίγοι τη διεπιστημονική προσέγγιση θεμελιωδών επιστημονικών προβλημάτων όσο και την πολιτισμική διάσταση της επιστημονικής του δραστηριότητας.»
Ναι κι ύστερα ήρθαν όλα αυτά. Και το Χάος.
Κι ύστερα τους βάλαμε φωτιά και τα κάψαμε και πήγαμε σε μια μικρή λιμνούλα κει πάνω στα βουνά και σκορπίσαμε τη στάχτη τους, που απλώθηκε σ όλη τη λίμνη.
leonicos said
Πολύ αργά, δεν νομίζεις;
Gpoint said
Μπονζουρ, τουζούρ
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
Πολύ ενδιαφέροντα όλα τα σχετικά σχόλια και ιδιαίτερα τα σχόλια του ειδικού κυρίου Παναγιωτίδη. Δίνουν έναυσμα και τροφή για σκέψη και διερεύνηση.
Με απασχολούσε το εξής, επί του οποίου αν έχει άποψη θα με ενδιέφερε να την ακούσω:
Η γλώσσα είναι ανεξάρτητη από τη γραφή, αυτό έχει γίνει από καιρό κατανοητό. Η γλώσσα είναι λαλιά.
Η λαλιά όμως-ως, ας το πούμε, «ολοκληρωμένη ενέργεια και συνέπεια»- έχει 2 φυσικές συνιστώσες. Την ομιλία και την ακοή.
Υπάρχει κάποια διερεύνηση-προβληματισμός αν και κατά πόσον αυτές είναι ένα και το αυτό πράγμα;
Θέλω να πω, περί πολυπλοκότητας που ήταν η κουβέντα, μπορεί ο βαθμός πολυπλοκότητας να αλλάζει όταν εκφέρουμε κάτι ,και όταν το ακούμε; Η εμπειρία μου λέει ναί! Ως εκ τούτου , δεν μπορεί να υπάρξει «μέτρον-measure» που λέμε εμείς οι θετικοί 🙂 . Δεν μπορεί να οριστεί σαφώς κάτι που είναι τελείως υποκειμενικό και σχετικό.
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
Παρντόν για το άσχετο, αλλά μιας και το θέμα έχει απασχολήσει τους σχολιαστές παλιότερα, η άποψη του Χώκινς (Αυτός που βρίζει τους παπάδες. Να μην συγχέεται με τον Ντώκιν που μιλάει για εντροπία σε τρύπες!) :
http://www.nooz.gr/world/xokingk-mi-fovaste-ta-mixanimata-alla-ton-kapitalismo
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
143. Πολύ σωστός ο Στήβεν! Σου λέει ,μην πετάτε κύριοι τις βρωμιές σας στην επιστήμη και στην τεχνολογία! Βρείτε κοινωνικές λύσεις! Τι θα κάνει δηλαδή ο επιστήμων ή ο μηχανικός; Θα στοπάρει το μυαλό του και τις ιδέες του ,επειδή κάποιοι ΑΛΛΟΙ μπορεί να κάνουν κακό με αυτές; ΔΕΝ γίνεται.
giorgos said
Πώς θά πλουτίσουν αύτοί άν δέν γίνουμε κι’ εμείς πιό» πλούσιοι» ?
Δύτης των νιπτήρων said
Μόνος σου μιλάς, Κιντ; Πάρε κάτι για νά ‘χεις να ασχολείσαι: http://tinyurl.com/98tstpp
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
146. Eσύ, αντί να ποστάρεις εξωγήινα γραπτά που δεν τα καταλαβαίνει ούτε αυτός που τάγραψε…, δεν κάνεις κανα ρηφρές στο Δυτάδικο ; Kορτάριασε ο Κορτάσαρ!
Δύτης των νιπτήρων said
Αυτός που τάγραψε τα καταλαβαίνει, αλλά είναι μάλλον ο μόνος. Να και το κόντεξτ: http://www.nature.com/news/the-biggest-mystery-in-mathematics-shinichi-mochizuki-and-the-impenetrable-proof-1.18509
sarant said
Kαλημέρα! Καλό αυτό με τον Κορτάσαρ!
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
148. !! Πααα! Aντε νάσαι τώρα πηρ-ρηβιούερ, και να σε δώκουν αυτό το πράμα… γίνεσαι ή δε γίνεσαι αντιπρόεδρας του Εδεσσαϊκού κύριε πρόεδρε;
Pedis said
Η λέξη καπιταλισμός κάνει τζιζζζζ! Και δεν την χρησιμοποίησε. Είπα κι εγώ! Ιδού το πρωτότυπο:
Answer:
If machines produce everything we need, the outcome will depend on how things are distributed. Everyone can enjoy a life of luxurious leisure if the machine-produced wealth is shared, or most people can end up miserably poor if the machine-owners successfully lobby against wealth redistribution. So far, the trend seems to be toward the second option, with technology driving ever-increasing inequality.
Απόπ τους τελευταίους μεγάλους στο επάγγελμα που ενδιαφέρονταν και χρησιμοποίησαν όρους … «πιπέρι στο στόμα»
http://monthlyreview.org/2009/05/01/why-socialism/
(http://leninreloaded.blogspot.it/2013/08/albert-einstein.html)
… πέραν λιγοστών ευαισθητοποιημένων σε επίπεδο …Πικετί, οι υπόλοιποι … αυτισμός, αχαχούχα και μπίζνες με τα πρότζεκτς.
Γς said
1:
>Κοίτα που ο Κιντ πρωί-πρωί πρόβλεψε και το σημερινό ποστ με τον Χόκινγκ!
9:
>Μάντης ο Κιντ!
Δεν είναι μάντης.
Ο Μάντης είμαι εγώ, που αναφέρθηκα στους Χώκινς και Ντώκινγκ σήμερα στις 3 το πρωί.
Ηταν μπηχτή για το λίκνο της ανάρτησής μου [που μου την έπεσε] και που έλεγα:
>και να ο Χόκινγκ και να κι η περί Θεού αυταπάτη του Ντόκινς.
Αυτός δεν κάνει ούτε ως, ουπς, για βοηθός φακίρι,
Και στο κάτω τους έχω φάει με το κουτάλι τους …Ρίτσαρντ Χόκινγκ και Στήβεν Ντόκινς!
Γς said
152:
Επεσε κατά λάθος εδώ σ αυτό το νήμα.
Ωχ, έτρεχα απ το πρωί στην Αθήνα.
Ενα κεφάλι καζάνι, καφετιέρα, χύτρα, κατσαρόλα υπό πίεση Παπέν
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
«ο ένας κοιτάει στη Μπαρμπαριά κι ο άλλος στο Τσιρίγο»
Χα! Από τη Β.Κορέα κοιτώντας, Τσιρίγο και Μπαρμπαριά (Αλγερία) είναι στην ίδια ευθεία, αχάππαρε Φυσικέ!
(αλλά τι περιμένω από κάποιον που μετράει την Ενέργεια σε έργια και ανέργια… 🙂
Σκύλος said
Χελόου, λάθος νήηημαααα… 😉
Spiridione said
Για την καθολική γραμματική
http://www.efsyn.gr/arthro/sta-ihni-tis-katholikis-grammatikis-toy-noam-tsomski
Μαρία said
156
Τα περι Τσόμσκι ο Μαν. πρέπει να τα πρόσθεσε.
Τέτοια πειράματα είναι κλασικά στη νευρογλωσσολογία. https://en.wikipedia.org/wiki/Neurolinguistics#cite_ref-task_effects_62-2