Κούμαρα στο Αμφιάρειο (ή Αμφιαράειο)

Το μεσημέρι είχα πάει για περπάτημα σε μια εξοχή και η διαδρομή που είχα κανονίσει περνούσε και από το Αμφιάρειο (ή Αμφιαράειο) και προβληματιζόμουν αν θα έμπαινα και στον αρχαιολογικό χώρο ή όχι. Ήθελα να μπω, διότι είχα πολλά χρόνια να πάω, την προηγούμενη φορά που είχα επισκεφτεί τον ναό ήταν ακόμα στα μπετά, αλλά η υπόλοιπη παρέα δεν είχε πεζοπορικές ανησυχίες, οπότε δεν μπορούσα να χασομερήσω και πολύ, κι έτσι σκεφτόμουν να επισκεφτώ τα αρχαία με τρόπο αμερικάνικο, δηλαδή τρέχοντας («Κάναμε το Λούβρο σε 19 λεπτά κι αν μας άφηναν να μπούμε με το ποδήλατο θα κάναμε λιγότερο»).

Όταν όμως με τα πολλά έφτασα στην είσοδο των αρχαίων, ο φύλακας με πληροφόρησε πως είχαν απεργία -κι έτσι η επίσκεψη αναβλήθηκε γι’ άλλη φορά, όταν θα έχω μάθει αν το σωστό είναι Αμφιάρειο ή Αμφιαράειο.

Εγώ Αμφιαράειο το ήξερα από τον πατέρα μου, όταν είχαμε πάει προ αμνημονεύτων χρόνων -και λογικό ακούγεται αφού ο ήρωας, που προς τιμήν του χτίστηκε ο ναός, λεγόταν Αμφιάραος. Άρα Αμφιαράειο. Από την άλλη, όλες οι πινακίδες που αναφέρονταν στον αρχαιολογικό χώρο, τόσο οι μπλε οι οδικές όσο και οι άλλες οι αρχαιολογικές, «Αμφιάρειο» τον γράφανε, κι έτσι το έχει και η σελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, αν και η Βικιπαίδεια κρατάει τον τύπο «Αμφιαράειο». Ίσως δούλεψε απλολογία, ίσως είναι κι οι δύο τύποι αποδεκτοί.

Ικανοποιημένος που το δίλημμα (βιαστική επίσκεψη ή στήσιμο της παρέας) είχε λυθεί με σολομώντειο τρόπο από την απεργία των αρχαιοφυλάκων, συνέχισα τον δρόμο μου και σε λίγο άφησα τον αμαξιτό και πήρα να κατηφορίζω από έναν δασικό δρόμο -κι εκεί συνάντησα την επιβράβευση της πεζοπορίας, μια και πέτυχα πολλά και ωραία κούμαρα, που πολύ μ’ αρέσουν αλλά που δεν μπορείς να τ’ αγοράσεις, μόνο να πας να τα βρεις. Κι έτσι, σαν πετεινό του ουρανού που ου κοπιά ουδέ σπείρει, μόνο κόμαρα μαζεύει, έφαγα κάμποσα και έκοψα και μερικά για την παρέα, αλλά δεν είχα πού να τα βάλω και στον δρόμο μού φάνηκε πως θα ταλαιπωρούνταν μέχρι να γυρίσω πίσω κι έτσι τα’φαγα κι αυτά. Ευτυχώς δεν ήταν υπερώριμα να έχει γίνει ζύμωση, κι έτσι δεν μέθυσα!