Ο άππαρος και ο αχάπαρος: υποδεχτείτε το Cyslang!
Posted by sarant στο 5 Φεβρουαρίου, 2016
Πάω στοίχημα, οι περισσότεροι θα έχετε τρεις άγνωστες λέξεις στον τίτλο, μερικοί θα ξέρουν τη μία ή τις δύο πρώτες, λίγοι όμως την τρίτη, που δεν θα είχε άλλωστε τη θέση της σε ένα λεξικό, παρά μόνο σε ένα μεταλεξικό -αφού είναι, με την ευρεία έννοια, λεξικό, μια και Cyslang είναι η ονομασία ενός νέου διαδικτυακού εγχειρήματος που άνοιξε πριν από μερικές μέρες τις ηλεπύλες του και φιλοδοξεί να αποτελέσει τον ιστότοπο αλλά και το λεξικό της κυπριακής αργκό -οπότε καταλάβατε και γιατί ονομάστηκε έτσι, Cy από το Cyprus (ή ίσως από το CY της Κύπρου) και σλαγκ. Κουμπαροσλάγκ δηλαδή.
Τις άλλες δυο λέξεις, άππαρος και αχάπαρος, τις διάλεξα τυχαία: τη δεύτερη την ήξερα, είναι δα αρκετά γνωστή και στους καλαμαράδες, ενώ την πρώτη την έμαθα χτες, που περιεργαζόμουν το υλικό του Cyslang: άππαρος λοιπόν, στην Κύπρο, είναι το άλογο, και, μεταφορικά, αυτός που «είναι απόλυτα υγιής και έχει πολλές σωματικές δυνάμεις» -εύλογο, το άλογο δίνει πράγματι την ιδέα της ευρωστίας και του σφρίγους. Το θηλυκό, αππάρα, σημαίνει αφενός, κυριολεκτικά, τη φοράδα, και αφετέρου την ψηλή και όμορφη γυναίκα.
Ο αχάπαρος, πάλι, είναι αυτός που δεν παίρνει χαμπάρι, που δεν έχει ιδέα, ο άσχετος. Θα καταλάβατε ότι στα καλαμαρίστικα θα λέγαμε «αχάμπαρος» -οι κουμπάροι αποηχηροποιούν (έτσι λέγεται; ) τα μπ και ντ, το σαμπουάν το λένε σιαπού και τον Σαρμπέλ Σιαρπέλ. Με σι συμβολίζω το παχύ σ. Στο Cyslang έχουν έναν καλύτερο τρόπο, το δηλώνουν γράφοντας ένα σ με καπελάκι από πάνω, που περιέργως δεν μπορώ να το αναπαράξω (σικ, ρε) εδώ, διότι το καπελάκι μετατοπίζεται όταν το φέρνω στη WordPress, όπως στη λέξη ταπακόσ̌υλος, που σημαίνει «αυτός που είναι τεμπέλης, ακαμάτης»: Ρε είσαι ένας ταπακόσ̌υλος. Εγίνηκες 30 χρονών τζαι εν πάεις να έβρεις μια δουλειά. Ο ταπακόσ̌υλος στα καλαμαρίστικα θα ήταν «ταμπακόσκυλος» -και δεν είναι ο σκύλος που καπνίζει ταμπάκο αλλά ο σκύλος που λημεριάζει στα ταμπάκικα, τα βυρσοδεψεία, όπου (υποθέτω) έχει άφθονη μάσα από τα πετσιά και τα λοιπά απορρίμματα της βυρσοδεψίας, κι όπως δεν έχει ανάγκη να κοπιάσει για τον επιούσιο γίνεται τεμπέλης -λέμε άλλωστε και «χασαπόσκυλο, χασαποσκυλεύω».
Στα καλαμαρίστικα ο άππαρος κάνει ομοιοκαταληξία με τον αχάπαρο. Στα κυπριακά όχι, ή τέλος πάντων όχι τέλεια ομοιοκαταληξία, αφού οι κουμπάροι τα διπλά σύμφωνα τα προφέρουν. Και σε κάμποσα νησιά μας, στα Δωδεκάνησα δηλαδή, προφέρονται ή προφέρονταν τα διπλά σύμφωνα, αλλά τα ισοπεδώνει η μαρμάγκα της τηλεόρασης και το στίγμα της χωριάτικης προφοράς. Εδώ που τα λέμε, ακόμα και στην Κύπρο που είναι κράτος ξεχωριστό και έχει πόρους, τα κυπριακά βρίσκονται σε περίεργη θέση, αφού όλα τα επίσημα μέσα ενημέρωσης χρησιμοποιούν την καλαμαρίστικη, προτιμάνε εκφωνητές που να έχουν όσο το δυνατόν πιο ανεπαίσθητη κυπριακή προφορά, αν δεν είναι φερμένοι από την Ελλάδα, και όταν η προηγούμενη κυβέρνηση έβαλε δειλά μερικά κείμενα στα κυπριακά στη διδακτέα ύλη ξεσηκώθηκαν οι πατριδοκάπηλοι θεωρώντας ότι η ανάδειξη της κυπριακής διαλέκτου ή γλώσσας (είναι πολιτικό το θέμα) αποκόπτει την Κύπρο από τη μητέρα Ελλάδα. Αλλά σταματάω εδώ διότι αφενός τα παρουσιάζω κάπως απλουστευτικά και αφετέρου πλατειάζω.
Επιστρέφω στο Cyslang, που η αρχική του σελίδα είναι εδώ, και που όπως μπορείτε να δείτε στη σελίδα των συντελεστών του δημιουργήθηκε από ομάδα εργασίας με υπεύθυνη προγράμματος τη φίλη Μαριάνα Κατσογιάννου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Γλωσσολογίας στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου, που σχολιάζει περιστασιακά και στο ιστολόγιό μας. Υπάρχει επιστημονική επιτροπή, που απαρτίζεται από γλωσσολόγους (ένας απ’ αυτούς ο Σπύρος Αρμοστής που έχει σχολιάσει κι αυτός στο ιστολόγιο), καθώς και συντακτική ομάδα, από φοιτητές του πανεπιστημίου, που παρακολούθησαν το μάθημα Λεξικογραφίας.
Ωστόσο, αυτή ήταν η αρχική συντακτική ομάδα, διότι τώρα το Cyslang πραγματοποιεί το φιλόδοξο και τολμηρό βήμα να βγει από το προστατευμένο περιβάλλον του εκκολαπτηρίου και να επιχειρήσει να πετάξει στο ανοιχτό Διαδίκτυο, δηλαδή να δεχτεί συνεισφορές από τον καθένα που θα έχει κάνει το απλό βήμα να εγγραφεί στον ιστότοπο. Ο καθένας λοιπόν θα μπορεί αφενός να εξετάζει τα υπάρχοντα λήμματα και να κάνει διορθώσεις ή προσθήκες (διότι δεν είναι πλήρη), αλλά και να προσθέτει νέα λήμματα, διότι βέβαια το λημματολόγιο του Cyslang είναι προς το παρόν μάλλον ισχνό.
Ο καθένας λοιπόν, στο μοντέλο της Βικιπαίδειας ή του μεγάλου αδελφού του, του έξοχου slang.gr. Αλλά, σε αντίθεση με τη Βικιπαίδεια και με το slang.gr, εδώ υπάρχει εκ των υστέρων επιμέλεια από την υπεύθυνη του προγράμματος, που κάνει διορθώσεις και (θα) φροντίζει για την ομοιομορφία της παρουσίασης. Στη Βικιπαίδεια τα άρθρα μπορούν να τροποποιηθούν από τον καθένα, δηλαδή όλοι είναι επιμελητές όλων, αν και υπάρχουν και οι διαχειριστές, που όμως περισσότερο φροντίζουν θέματα δεοντολογίας και αρχών. Στο slang.gr, πάλι, δεν γίνεται επιμέλεια των λημμάτων, αν και οι άλλοι χρήστες μπορούν να προσθέσουν σχόλια.
Οι προσεγγίσεις διαφέρουν σε επιμέρους σημεία, αλλά η κεντρική ιδέα παραμένει η ίδια: ένα μεγάλο έργο εκτελείται από πολλούς, αφιλοκερδώς, ερασιτεχνικά. Και παρ’ όλ’ αυτά, η αγγλική Βικιπαίδεια έχει πλέον φτάσει σε εγκυρότητα τις επαγγελματικές εγκυκλοπαίδειες σαν τη Μπριτάνικα. (Όταν κάνω συζήτηση στο Διαδίκτυο και, προς επίρρωση των λεγομένων μου, παραθέσω κάτι από τη Βικιπαίδεια, μερικές φορές πετάγεται κάποιος ανόητος που θεωρεί εκ προοιμίου ότι το τεκμήριο είναι άκυρο, διότι «στη Βικιπαίδεια γράφει όποιος θέλει». Προσωπικά, την επιχειρηματολογία αυτή τη θεωρώ ένδειξη κακοπιστίας ή βλακείας).
Τα συλλογικά αφιλοκερδή εγχειρήματα τύπου Βίκι, που διατηρούν ακόμα τον ρομαντισμό του παλιού Διαδικτύου, είναι ένα από τα πιο ελπιδοφόρα επιτεύγματα της εποχής μας. Προσωπικά, έχω μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό για όλους εκείνους που αφιερώνουν τον χρόνο τους σε αυτή την υπόθεση -έχω κι εγώ βάλει μια μικροσκοπική ψηφίδα. Και η επιτυχία της Βικιπαίδειας είναι μια ένδειξη του ότι ο κομμουνισμός μπορεί κάποτε, σε μερικούς αιώνες, να επικρατήσει στον κόσμο και να περάσουμε στο βασίλειο της ελευθερίας (αν και θα είμαστε πολύ γέροι τότε).
Αλλά πάλι πλατειάζω. Το cySlang λοιπόν, όπως και όλα τα συλλογικά διαδικτυακά εγχειρήματα, είναι, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη του, πελλαμός. Πελλαμός είναι «κάτι που μας ενθουσιάζει, που μας φαίνεται άψογο, είτε αυτό είναι άνθρωπος, είτε κατάσταση, είτε αντικείμενο». Δεν είναι δύσκολο να ετυμολογήσουμε τη λέξη, πελλός είναι στα κυπριακά ο τρελός, άρα πελλαμός η τρέλα. Μιχαλάκη είσαι τρέλα με την πράσινη φανέλα, που φώναζαν σε κάποιον Κύπριο κάποιοι άφρονες παλιότερα. Αυτό το πελλός (πελελός στα μεσαιωνικά) προέρχεται από το αρχαίο «απολωλός» (χαμένε, ρε χαμένε που έλεγε και ο Τραμπάκουλας), όπως και το ποντιακό «παλαλός» (και ίσως και το κοινό ‘παλαβός’). Και «πελλός για δίμμαν» είναι ο τρελός για δέσιμο. Δίμμαν το δέσιμο, και «δίννω τον γάρον μου» είναι το κυπριακό αντίστοιχο του «δένω τον γάιδαρό μου», δηλαδή εξασφαλίζομαι -και όπως σωστά σημειώνεται στο CySlang η έκφρ. χρησιμοποιείται συνήθως στον αόριστο: έδησα τον γάρον μου.
Είναι πελλαμός το CySlang, αλλά θέλει ακόμα δουλίτσα κι αυτό το ξέρουν και το παραδέχονται και οι υπεύθυνοί του. Καταρχάς, και αυτό είναι το βασικό, τα λήμματα είναι λίγα. Έπειτα, δεν αρκεί να δίνεται η σημασία σε κάθε λήμμα, χρειάζονται και παραδειγματικές φράσεις (σε αρκετά υπάρχουν, αλλά όχι σε όλα), ενώ επίσης πρέπει να συμπληρωθεί η προέλευση της φράσης ή/και η ετυμολογία των λέξεων, έστω και απλώς με παράθεση του σχετικού λήμματος από το λεξικό του Γιαγκουλλή.
Επίσης, αν και αυτό δεν είναι απαραίτητο, προς χρήσιν των καλαμαράδων θα ήταν ίσως σκόπιμο να αναφέρεται κάπου η «μετάφραση» της λέξης ή της φράσης στα καλαμαρίστικα -όπως έγραψα πιο πάνω ότι ταπακόσυλος = ταμπακόσκυλος. Βέβαια, τις πιο πολλές φορές αυτό είναι περιττό -και ντιπ αχάπαρος να είναι κανείς, γρήγορα καταλαβαίνει τις διαφορές και τις μετατροπές, ας πούμε ότι το «ζυάζει κρομμύθκια» είναι το αντίστοιχο του καλαμαρίστικου «ζυγιάζει κρεμμύδια» -αλλά τι σημαίνει; Αν πάτε στη σελίδα, θα δείτε πως λέγεται για κάποιον που αποκοιμιέται καθιστός (π.χ. βλέποντας τηλεόραση), οπότε το κεφάλι του πάει μία μπρος και μία πίσω, όπως η παλάντζα του μανάβη.
Όπως είπα, το CySlang όπως είναι τώρα δεν είναι κάτι το έτοιμο και τελειωμένο, κάθε άλλο μάλιστα. Όμως είναι μια έτοιμη δομή, με λίγο υλικό για μαγιά, που περιμένει να πάρει σάρκα χάρη στο έργο εθελοντών.
Σας προτρέπω λοιπόν να περιεργαστείτε το CySlang, να παίξετε, να ερευνήσετε τα λήμματα -κι αν έχετε όρεξη και μπορείτε, να βοηθήσετε κι εσείς στον εμπλουτισμό -εδώ βοηθάει κι η Μαρικκού που τα Λεύκαρα, δεν μπορείτε εσείς;
Κουνελόγατος said
Αφού κανείς δε λέει καλημέρα… Ε, μαααααααα!!!!!!!!!!!!!!! (που θα έλεγε κι η ΕΦΗ2)…
ΛΑΜΠΡΟΣ said
Καλή διαδικτυακή πτήση στο Cyslag, το αχάπαρος εδώ το είδα πρώτη φορά, από τον Κίντ, κι όλο λέω να τον ρωτήσωα αν καταλαβαίνω σωστά ότι σημαίνει άσχετος, και πάντα το αφήνω, γιατί το θεωρώ ασήμαντο, και τα σχόλια έχουν πάει αλλού.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
1- Είσαι γάτος ρε Κούνελε, θα έλρεγα εγώ, αλλά το αφήνω για άλλες δημοκρατικές δυνάμεις.
Καλημέρα.
Neo Kid phone home said
Axapparos me ena pi… En na fatsiiso thn kelle tous pou xamai opos thn pattixa! Tous axapparous!
argyris446 said
Reblogged στις worldtraveller70.
Neo Kid phone home said
4. Pardon efyrtika pou ta gelia ki egrapsa thn kkele lathos o axapparos.
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
Και πελελός ο κουζουλός στην Κρήτη:
Στον Ερωτόκριτο πάνω από είκοσι φορές:
με πελελήν αποκοτιά θες να το φανερώσεις,
να μην μπορείς να κουρφευτείς πλιό,μηδέ να το χώσεις.
Β 1593
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
1. 🙂 Για γροίικα!!!
Καλημέρα εκλεκτοί
Βλάσης Αγτζίδης said
Στην ποντιακή υπάρχει η λέξη «αναχάπαρα» με τη σημασία του απροειδοποίητου, του ξαφνικού.
Παράδειγμα:
«Π’ έφυεν αναχάπαρα σ’ σή άνοιξης την έμπαν,
Κι’ επέμναμε διπλόρφανα, κι αφώλετα πουλία.»
[από εδώ: https://pontosandaristera.wordpress.com/2009/03/30/30-3-2009/%5D
Βλάσης Αγτζίδης said
https://pontosandaristera.wordpress.com/2009/03/30/30-3-2009/
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ για τα πρώτα σχόλια!
6: Αν είναι «αχάππαρος» να τους διορθώσεις, αλλά δεν είμαι βέβαιος
9 Πάλι «αναχάμπαρα» δηλαδή χωρίς χαμπάρι.
Θα λείψω κάμποσες ώρες
Neo Kid phone home said
11. Eso bebaios! Ola ta symplegmata «appa» me tono sto proto a sta kypriaka proferontai me 2 pi (eniote kai me 3)
ndmushroom said
Ενδιαφέρον. Στα κυπριακά, η αππάρα είναι η ψηλή και όμορφη γυναίκα. Στα ελλαδίτικα πάλι, τόσο το «φοράδα» όσο και το «αλόγα» έχουν αρνητική χροιά (αν δεν απατώμαι, μόνο η αλόγα χρησιμοποιείται για να περιγράψει ψηλή -πλην άσχημη- γυναίκα, η φοράδα χρησιμοποιείται απαξιωτικά έχοντας χάσει ακόμα και την αναφορά στο ύψος). Το πεδίο προσφέρεται για ανεκδοτάκια για τα γούστα των μεν και των δε, αλλά επειδή λόγω συζύγου έχω μπουχτίσει με τα αντίστοιχα ανέκδοτα για τους ένθεν και κείθεν του αυλακίου, θα τα αφήσω για άλλους. 🙂
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
717-ενότητα Δ
APETOYΣA
΄Ω Pιζικό ακατάστατον, αναπαημό δεν έχεις,
μα επά κ’ εκεί σαν πελελόν περιπατείς και τρέχεις.
Idomeneo said
9: Ατο πα εξέρτσα ?
Αναχάπαρα τα μεσάνυχτα, ατός ο άτιμον ο Ιταλόν,
νώταν έστειλεν κι εφοβέρτσεν ’με, με τον πρέσβηνατ τον παλαλόν.
-Δώσ’ αγλήγορα ίνταν θέλουμε και υπόγραψον πριν να παθάντ’ς.
α σα τόπια σουν ντο θα πέροσε, αμάν άκ’σον με να μην παθάνς.
-Νέπε σέφτελε, αμάν είπα τον, δέβα χάθετε και μη με ζαντείς,
είν’ αδύνατον για να δέχομαι, ντο ψαλάφεσεν ο Μουσολίν’ς!
Ντο εθάρεψεν, την Ελλάδα μου ατός ο άπλυτον
ο μουχτερόν,
πεσίν έτοιμον για τ’ αλοίματα τ’ γιοκσημ εύκαιρον αχερών;
Αμόν αντέξαναν και γουτούρεψαν με τα τάνκσια τον κι έρθαν αμάν,
πριν να κρούζουμε επιστράτηση στο ποτάμνε μον τον Καλαμάν.
Αμόν τ’ έστραψαν κι επαρλάεψαν τα σπαθία ’μουν τα τρομερά,
άλλτ’ς εσκότωσαν κι άλλτ’ς ετάσεψαν κι άλλτ’ς εκλαίντσαν αμόν μωρά.
spiral architect said
Γεια σου όρε Κιντ αχάπαρε! 🙂
(πάντα ήθελα να το πω αυτό)
Βλάσης Αγτζίδης said
@ 15 Εξαιρετική αφήγηση
http://panagiasoumelathermis.gr/?page_id=29
Alexis said
Καλό διαδικτυακό ταξίδι στο cyslang!
#15: Μπράβο Idomeneo, μου θύμισες τη ντοπιολαλιά της γιαγιάς μου!
Θεϊκός ο Μουσολίν’ς! 😀
Άκου κι αυτό (αν και θα το ξέρεις φαντάζομαι):
Μιλώντας κάποτε στη Θεσσαλονίκη ο Λεωνίδας Ιασωνίδης, υπουργός επί κυβερνήσεων Βενιζέλου και λαμπρός ρήτορας, σε μία στιγμή είπε: «Αρ’ ατώρα έρθαμεν σε δίλημμα». Το πλήθος των Ποντίων τον άκουγε σιωπηλό. Μέχρι που κάποιος σήκωσε το χέρι και υπέβαλε την ερώτηση που απασχολούσε όλους: «Πασσά Ιασωνίδη, ντο εν το δίλημμα;».
«Ακούστε να λέγω σας ντο εν το δίλημμα» απάντησε ο Ιασωνίδης. «Πέρωμεν έναν σκοινίν. Περάζουμ’ α ας σο στόμαν και βγάλουμ’ ατό ας σον κώλον! Σ’ εμπρός το μέρος δένουμεν έναν σκατόν! Σ’ οπίς πα το μέρος δένουμεν έναν αγγούρ’! Συρτς να εβγάλτς το σκατόν ας ‘σο στόμας, εμπέν’ το αγγούρ’ σον κώλος! Συρτς να εβγάλτς το αγγούρ’ ας σον κώλος, εμπέν το σκατό ‘σο στόμας! Αρ’ ατό εν το δίλημμα!»
Alexis said
Giati grafeis me greeklish bre Kint? Den tha oksygononetai kala o egkefalos soy kai tha gineis axapparos!
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Πολύ ωραίο και χρήσιμο εγχείρημα!
Να πω κάτι για τα ταμπακόσ̌λα. Με την ίδια έννοια στα Γιάννενα λέμε «χασαπόσ̌κλα», δηλαδή τα σκυλιά που περιφέρονται γύρω από τα χασάπικα χωρίς να κάνουν τίποτα, μόνο περιμένοντας εύκολη τροφή πράγμα εύλογο. Από την άλλη στα ταμπάκικα τα τομάρια έχουν πάνω τους ελάχιστη πέτσα, η οποία αφαιρείται από τους ταμπάκηδες με επίπονες διεργασίες και το υπόλειμμα συνήθως ξεπλένεται, δεν είναι κάτι το συμπαγές ώστε να περιμένει ο σκύλος να φάει. Τι δουλειά είχαν λοιπόν οι σκύλοι στα ταμπάκικα; Απλά, τα σκυλόσκατα, με το συμπάθειο, ήταν ένα από τα βασικά υλικά κατεργασίας των τομαριών ώστε να γίνουν δέρματα. Πιθανότερο λοιπόν μου φαίνεται οι ταμπάκηδες να είχαν πολλά σκυλιά τα οποία και θα τάιζαν καλά ώστε να υπάρχει παραγωγή…
Σωτήρς said
Καλημέρα!
Μπράβο για το cyslang, ίσως καλύτερα και για εμάς τους καλαμαράδες που δεν θα ακολουθήσει το αγαπημένο slang.gr στην καταγραφή και της παραμικρής σλάνγκικης λέξης. Θα μπερδευτούμε πολλάν.
Το slang.gr πότε ξεκίνησε;
Για τη Βικιπαιδεία όλοι όσοι διαμαρτύρονται για την εγκυρότητα της το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να τσεκάρουν τις αναφορές του άρθρου. Γι’αυτό δεν γίνεται δεκτή σαν αναφορά σε εργασίες κα. Νομίζω είναι ένας πολύ καλός τρόπος οι μαθητές να μάθουν την αξία της πηγής και πως χρησιμοποιείται.
Σωτήρς said
20, για τα σκυλιά. Στα ταμπάκικα τα τομάρια τα παίρνουν κάπως παστωμένα από τα σφαγεία. Όταν έξυναν εσωτερικά το δέρμα πετούσαν τα «λέσια», λίπος ή κάτι τέτοιο πρέπει να ήταν. Ίσως είχαν πολλά σκυλιά αλλά για τα σκυλόσκατα υπήρχε η ειδικότητα του σκυλοσκατά. Στην περιοχή της Άμφισσας υπήρχε τύπος που γύρναγε και στα γύρω χωριά, καθάριζε τα σκυλιά και τα πήγαινε στα ταμπάκικα.
Γιάννης Ιατρού said
test τεστ
σ̆ σ̆ σ̆ σ̆ σ̆ σ̆ σ̆ σ̆ σ̆ σ̆ σ̆ σ̆
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
ο Κράου τώρα στο 105.5
..μόνο η αριστερά δικαιούται να κρίνει την κυβέρνηση, οι λοιποί,και πασοκ των ιστοριών,μόκο…
Δημήτρης said
…..«πελλός για δίμμαν» είναι ο τρελός για δέσιμο.
Στη μεγάλη ιταλική επιτυχία των 60′ Cuore matto (που ο Τέρης Χρυσός τραγούδησε στα ελληνικά ως Τρέμει η Καρδιά μου) ο δεύτερος στίχος είναι matto da legare= τρελή για δέσιμο. Στα Ιταλικά χρησιμοποιούνται άνετα τα απαρέμφατα (με αναφορά στην χθεσινή ανάρτηση για το κλίναι που αντικατέστησε το κλίνει)
Γιάννης Ιατρού said
Ταπακό̆συλος
Γιάννης Ιατρού said
….διότι το καπελάκι μετατοπίζεται όταν το φέρνω στη WordPress ….
Νίκο, βάλε το καπελάκι ΠΡΙΝ το σου 🙂 , βλ. σχ. 26
Γς said
23:
Διαλιέχτε!
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#22
Τα σκυλιά δεν μπορούσαν να φάνε τα λέσια γιατί ήταν γεμάτα ασβέστη. Έτσι κι αλλιώς, αυτά χρησίμευαν για την παρασκευή κόλλας (λόγω κολλαγόνου).
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Α σ΄εμάς το τεμπελόσκυλο, είναι του παπά:
«καμπογυρίζει σαν του παπά το σκύλο»,
ή
«Αρνικός, σαν του παπά το σκύλο» όπου αρνικός, ο αδέσποτος,
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#22
Είναι αλήθεια πάντως ότι, τουλάχιστον στα Γιάννενα που γνωρίζω, υπήρχαν άνθρωποι που γύριζαν όλη τη μέρα στην πόλη και μάζευαν σκυλόσκατα για τους ταμπάκους. Ίσως στην Κύπρο να ήταν αλλιώς.
Γς said
26:
Ε, δεν μπορεις να πεις ότι το καπελάκι είναι πάνω απ το σίγμα
Γς said
27:
Πως το πετυχαίνουν οι κουμπάροι;
Δύτης των νιπτήρων said
Πελλός για δίμμαν με ψυχικές χειροπέδες (είπα να πω κι εγώ μια εξυπνάδα 😉 )
daeman said
Monsieur Doumani ‘Out-of-touch guy’/ ‘Ο αχάπαρος’
Γιάννης Ιατρού said
Γς said
36:
Πως μπήκε εδώ το καπελάκι πάνω απ το σίγμα;
spiral architect said
Ισάξιο λεξικό του ελληνικού http://www.slang gr. Μπράβο στην κυρία Κατσογιάννου και στους λοιπούς συντελεστές. 🙂
Γιάννης Ιατρού said
37: θα στο εξηγήσω κατ΄ιδίαν, αλλά βάσικά όπως το γράφω Γς, το βάζεις πρίν το σου (Γου-σου = Γ̌ς)
Γς said
39:
Ευχαριστώ
Γιάννης Ιατρού said
40: 🙂

ΚΑΒ said
πελός ή πελλός στους ΑΗΠ αυτός που έχει σκούρο χρώμα, φαιόχρους
ἀλλ’ ἐγὼ ἐς χλαῖναν μαλακὸν πόκον, ὁππόκα πέξω
τὰν οἶν τὰν πέλλαν, Κρατίδᾳ δωρήσομαι αὐτός. (Θεοκρ. V,98-99)
Εγώ ο ίδιος, μόλις κουρέψω τη μαύρη προβατίνα, θα δώσω δώρο στον όμορφο Κρατίδα
το μαλλί για να φτιάξει μαλακιά κάπα .
πελή μηκάς και πελλή όϊς μαύρη προβατίνα
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
27 Γιάννη, το καπελάκι μετατοπίζεται όταν κοπυπαστώνω εδώ ολόκληρη τη λέξη από το Cyslang. Δεν ξέρω πώς να το βάζω εγώ.
Πώς το έβαλες;
30 Και πώς εξηγείται η αεργία του παπαδόσκυλου;
Γιάννης Ιατρού said
43α: Σου ΄στειλα στο mail σου ένα πιντιεφι
gpoint said
# 22, 31
και στην Ηλεία μαζεύουν τα σκυλοκούραδα, είναι άριστο λίπασμα για τις…καλαμποκιές !
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
43.>> Και πώς εξηγείται η αεργία του παπαδόσκυλου;
Ο παπάς το σκύλο τον είχε για …φιγούρα, αφού (το σύνηθες) ο παπάς δεν πήγαινε κυνήγι.
Γιάννης Ιατρού said
κι εδώ η Μαρικκού που τα Λεύκαρα (σύμφωνα με το link)

Παναγιώτης Κ. said
@24. Έφη ζηλεύω -με την καλή έννοια – το νεανικό σου ενθουσιασμό! 🙂
Γιάννης Ιατρού said
test #2
c&σ
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
45. Τα περιττώματα του σκύλου (ιδιαίτερα απεχθή αφού είναι από σαρκοφάγο) ,τα λέγαμε «σκυλιές», τα είχαμε για μαγαρισμένα και δεν τα βάναμε ποτέ-ποτέ στον κήπο, σε αντίθεση με τις τις προβατσουλιές αιγοπροβάτων και κουνελιών, τις καβαλίνες των γαιδουρομούλαρων και τις κουτσουλιές ορνιθοπερίστερων.Επίσης δεν χρησιμοποιούσαμε παρά σε απομακρισμένα ψηλά δέντα,ελιές συνήθως,και ούτε, τις λασποκοπριές των γουρουνιών. Των γατιών, επειδή τα χώνουν τα ίδια στο χώμα, προσπαθούσαμε να τα εμποδίζουμε ή να τα απομακρύνουμε μετά από τους λαχανόκηπους και τα μποστάνια.
Γιάννης Ιατρού said
c;σ
Γιάννης Ιατρού said
Sorry για τα δύο τεστ (#49 και #50). Φαίνεται ότι η πόρσε δεν παίρνει HTML χαρακτήρες (?) απ΄ευθείας. Είπα μήπως βοηθούσα περισσότερο το θέμα με το καπελάκι και γλυτώναμε το κοπυπάστωμα 😦
Ιάκωβος said
Τα ταμπάκικα, βρώμαγαν απαίσια από τα σαπισμένα υπολείμματα του πετσιού και από τα υλικά επεξεργασίας, κόπρανα και νομίζω (δεν είμαι βέβαιος) και ούρα για το χρωματισμό και γενικά επρόκειτο για ένα ακάθαρτο μέρος.
Άρα το ταμπακόσκυλο ήταν απλά ένα βρωμερό σκυλί.
Ιάκωβος said
Τα σκυλοκούραδα,παλιά τα βάζανε σα κατάπλασμα πάνω στην πληγή αν κάποιον τον δάγκωνε λυσσασμένο σκυλί.
Οι Κινέζοι πάλι είχαν από τα αρχαία χρόνια τον συνδυασμό τουαλέτας και γουρνοσταλιού, με το γουρούνι να τρέφεται από αυτά που έπεφταν από πάνω. Από την παραγωγή στην κατανάλωση.
smerdaleos said
@Νίκο: Στα κυπριακά όχι, ή τέλος πάντων όχι τέλεια ομοιοκαταληξία, αφού οι κουμπάροι τα διπλά σύμφωνα τα προφέρουν. Και σε κάμποσα νησιά μας, στα Δωδεκάνησα δηλαδή, προφέρονται ή προφέρονταν τα διπλά σύμφωνα, αλλά τα ισοπεδώνει η μαρμάγκα της τηλεόρασης και το στίγμα της χωριάτικης προφοράς.
—-
Όχι μόνο τα προφέρουν, αλλά προφέρουν ως διπλά και πολλά μονά, ήδη από την εποχή του Λεοντίου Μαχαιρά (15ος αιώνας) που γράφει «ἄννοιξα», «ἔππεσα» και τα -τερος και -μενος ως –ττερος και –μμένος, ενώ είχε συμβεί ήδη και η τυπική αφομοιώση του τελικού ν που προκάλεσε διπλασιασμό του αρχικού φωνήεντος της επόμενης λέξης (λ.χ. στον Μαχαιρά πᾶσα φοράν = /pàsaf foràn/ < πᾶσαν φοράν).
καὶ τὸν σφαμὸν είς τὴν χώραν = /tše tos sfammòn is tiχ χòran/
Ένα ενδιαφέρον ισόγλωσσο που συνδέει τα Κυπριακά με τα Ποντιακά και τις διαλέκτους των νησιών του ΝΑ Αιγαίου είναι ο αόριστος του τύπου αγοράζω > εγόρασα, αγαπάω > εγάπησα.
Ενώ κανονικά η παρελθοντική συλλαβική αύξηση ε- μπαίνει σε ρήματα που αρχίζουν από σύμφωνο (λ.χ. τρέπ-ω > έ-τρεπ-σ-α) και η αρχαία χρονική αύξηση του τύπου ἀγοράζω > ἠγόρασα είχε ήδη εξαφανιστεί στον δημώδη λόγο κατά την ύστερη αρχαιότητα, οι παραπάνω διάλεκτοι σχημάτισαν έναν νέο αόριστο με την αντικατάσταση του αρκτικού φωνήεντος από την αύξηση ε- (έτσι αγοράζω > [α]γόρασα > εγόρασα και αγαπάω > [α]γαπάω > εγάπησα).
Ήδη στο Χρονικό της Κύπρου του Λεοντίου Μαχαιρά ο Guy de Lusignan το 1192 «ἐγόρασεν την Κύπρον [ήδη /tin dzipron/ όταν έγραφε ο Μαχαιράς] απέ τους Τεμπλάρους και τους Λαγκοβάρδους» και θεωρούσε την θέση του επισφαλή στο νησί επειδή «όλος ο τόπος ήτον γεμάτος Ρωμαίοι».
§22.-Καὶ ὅντα τὴν ἐγόρασεν ὁ αὐτὸς ρὲ Οἐνγκε τὴν Κύπρον ἀπὲ τοὺς Τεμπλιῶτες καὶ τοὺς Λαγκουβάρδους, μανθάνοντα τὴν ἀγανάκτησιν ὅπου τοὺς ἐποῖκαν καὶ τὸν σφαμὸν εἰς τὴν χώραν, ἦτον εἰς μεγάλην ἔννοιαν καὶ ἐννοιάζετον πῶς νὰ ποίσῃ νὰ μὲν ἔχουν κακὸν εἰς τὴν Κύπρον, ὅτι ὅλος ὁ τόπος ἦτον γεμάτος Ρωμαῖοι, καὶ ἐλάλεν εἰς τὸν ἐμαυτόν του: «Ὅποτε θελήσου νὰ ρεβελιάσουν κατὰ μέναν, ἠμποροῦ νὰ τὸ ποίσουν καὶ θέλουν ἔχειν βοήθειαν τὸν βασιλέαν τῆς Κωνσταντινόπολις, καὶ ἐμποροῦν μὲ δύναμιν νὰ σηκώσουν τὸ ρηγάτον ἀπὲ τὰς χεῖρας μου.» Ἔννοιάστην νὰ δηθῇ μὲ τὸν σουλτάνον τοῦ Καρίου, καὶ ἔπεψεν μαντατοφόρους παρακαλῶντα τον, ὅτι πάντα ἀποὺ τὸν θεὸν εῖνε, ὅτι οἱ λᾶς ν᾿ ἀγαποῦν τοὺς γειτόνους τους, «καὶ μὲ τὴν χάριν τοῦ θεοῦ εἴμεστεν γειτόνοι· παρακαλῶ σε νὰ ποίσωμεν δῆμμαν μεσόν μας, καὶ προυμουτιάζω σου, ὅτι πάντα νὰ ἦμαι φίλος σου σπλαγχνικός, καὶ νὰ κρατῶ τοὺς φίλους σου διὰ ἀγαπημένους μου φίλους καὶ τοὺς ἐχθρούς σου ὡς θανατήσιμούς μου ἐχθρούς· καὶ ζητῶ σου, ὅτι ἀνισῶς καὶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ρωμαίων νὰ ποίσῃ ἀρμάδαν νὰ ἔλθῃ ἀπάνω μου, νὰ μοῦ δώσῃς βοήθειαν καὶ δύναμιν, καὶ θέλω εἶσταιν ὑπόδουλός σου. Καὶ ἀνισῶς καὶ πέψῃ ἀρμάδαν κατάδικά σου νὰ ἔχῃς νῶσι νὰ β(λ)έπεσαι.»
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
48.Παναγιώτη, διαβάζω Σαραντάκο, ακούω τον Κράου, ακούω μουσικές,κάνω ό,τι μπορώ για να ξεμπλέκω τον κόσμο που έχει δίκιο, από τα νύχια των καρεκλοκένταυρων, να κρατώ κατά το νου μου, το μετερίζι τς αθρωπιάς. ΔΕΝ υπάρχει άλλο πριν το χάος.
Πάρε να έχεις μια τζούρα ομορφιάς
Ο κόσμος ξημερώνει
Υ.Γ
Στις δυο πύλες του λιμανιού, φίλοι μου από το Πέραμα,πάνε τώρα φαγητό και ρούχα.
sarant said
44 Mέιλ ελήφθη, αλλά απ’ ό,τι βλέπω να λες σε επόμενα σχόλια δεν δουλεύει απευθείας
Μαριάννα Κατσογιάννου said
Kαλημέρα σας και πολύ σας ευχαριστούμε για τα πρώτα σχόλια. Βεβαίως και το λεξικό έχει ακόμη πολλή δουλειά (κι ελπίζω και μέλλον), σας προσκαλώ να την κάνουμε όλοι μαζί! Και μία διεκρίνιση, τα λήμματα περνούν από επιμέλεια, τουλάχιστον όσον αφορά τα βασικά σημεία: ορθογράφηση του λήμματος και διατύπωση του ορισμού. Τα παραδείγματα συνήθως τα αφήνουμε όπως είναι, ιδιαίτερα όταν είναι διαδικτυακά, γιατί μας ενδιαφέρει να διατηρήσουμε την αυθεντικότητά τους. Όσο για τη «μετάφραση» στην κοινή νεοελληνική, φροντίζουμε να την ενσωματώνουμε στο λήμμα κι αυτό δεν είναι δυνατό, κάτι κάνουμε με τα σχετικά σχόλια… δείτε π.χ. το σχόλιο στο γαουρόβιλλος http://www.cyslang.com/dictionary/%CE%B3%CE%B1%CE%BF%CF%85%CF%81%CF%8C%CE%B2%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%82/
Αυτά, πολλές ευχαριστίες και πάλι και θα επανέλθω από βδομάδαΣ που λέμε και στην Κύπρο.
Κουνελόγατος said
Όταν λέτε ότι προφέρουν τα διπλά σύμφωνα, φαντάζομαι πως εννοείτε κάτι αντίστοιχο με την προφορά των Ιταλικών στα διπλά σύμφωνα;
smerdaleos said
@59
Ναί. Λ.χ. ἄλλος = /àl-los/, όπως το ιταλικό allora = /al-lò-ra/.
Γιάννης Ιατρού said
57: Το παιδεύω ακόμα Νίκο, κανονικά θα έπρεπε να δουλεύει 😦 Βλέπεις δεν έχουν οι ευλογημένοι και μια σελίδα για τεστ…
Σ’ άλλο μπλογκ (πορσε) δούλεψε, πολύ περίεργο, θα σου πω όταν βρω κάτι
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Και για να κλείσω με μια στ΄αλήθεια ευωδιαστή και απολυμαντική χρήση των κοπριών : Παλιά φτιάχνανε ένα πολτό με τη βουτσά (την κοπριά αγελάδας ή βοδιού),νομίζω βάνανε και χλωρό ασβέστη και τον απλώνανε στα χωμάτινα ακόμη δάπεδα σχηματίζοντας και ένα μικρό «σοβατεπί» στους τοίχους γύρω. Στη βαθιά μου μνήμη υπάρχει πολύ ευχάριστη αυτή η μυρωδιά χλωρασιάς κι άχυρου .
Τώρα σκέφτομαι ότι ίσως επειδή τα βοοειδή είναι χορτοφάγα αλλά και μηρυκαστικά, η διπλή αυτή επεξεργασία της τροφής, συντελεί ώστε όχι μόνον να μην είναι αποκρουστική η οσμή αλλά κι ευχάριστη εν τέλει. Αλλού,στη βόρεια Ελλάδα τις σβουνιές τις έχουν για καύσιμο, αν βρώμαγαν, πώς θα μπαίνανε στο τζάκι;
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
59. >>προφέρουν τα διπλά σύμφωνα,
Πώς λες εκκοκιστήριο ορθόφωνα ; 🙂
Κουνελόγατος said
60. Συνεπώς δεν είναι τυχαίο, πως από εκείνα ή άλλα μέρη έχουν περάσει (κατσικωθεί) 🙂 Ιταλοί… Όχι;;;;
Γιάννης Ιατρού said
Test JI ==> Γιάννης Ιατρού 🙂
smerdaleos said
@62, Έφη-Έφη: φτιάχνανε ένα πολτό με τη βουτσά (την κοπριά αγελάδας ή βοδιού),νομίζω βάνανε και χλωρό ασβέστη και τον απλώνανε στα χωμάτινα ακόμη δάπεδα σχηματίζοντας και ένα μικρό «σοβατεπί» στους τοίχους γύρω.
—-
Ξέρεις γιατί έβαζαν αγελαδίσια κοπριά στα δάπεδα και στους τοίχους; Γιατί αυτή η κοπριά είναι πολύ καλό θερμομονωτικό υλικό!!! 🙂 🙂
Γιάννης Ιατρού said
57: 65: Νίκο, το έλαβες; Σβήσε το Test JI, μάλλον έχει πιαστεί στο δίχτυ 🙂
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
64. Δεν κατέχω ‘γω, θα πει η Λ., όμως προφέρουν διπλά και χωρίς να γράφεται με διπλό γράμμα π.χ. αννοίω το ανοίγω,
Γιάννης Ιατρού said
66: Βασικά γιατί περιέχει πολύ αέρα, γι αυτό! Το ίδιο και με άλλα υλικά, π,χ, μαλλί (αν έχει ίνες, προσδίδει και καλύτερη αντοχή κλπ.)
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
Τά χουμε ξαναπεί πολλές φορές εδώ…αλλά οι αχάππαροι παραμένουν αχάππαροι…
Οι Κύπριοι ΔΕΝ προφέρουν τα διπλά σύμφωνα σύμφωνα με την ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ (αν ήταν έτσι, θα ήταν ΟΛΟΙ ορθογράφοι ,ακόμα κι η Χαμπού που την Πέγειαν…) αλλά σύμφωνα με φωνητικούς κανόνες που δεν έχουν σχέση με ορθογραφία. Πχ γράφουν κανονικά «Βρετανοί» αλλά ΟΥΛΟΙ λαλούσιν «Βρεττανοί». Γκέκε;
Γιάννης Ιατρού said
70: Ρε Κίντο, μήπως εννοείς Γκέκκκε 🙂
smerdaleos said
@64: Συνεπώς δεν είναι τυχαίο, πως από εκείνα ή άλλα μέρη έχουν περάσει (κατσικωθεί) 🙂 Ιταλοί… Όχι;;;;
—
Τότε δεν θα έπρεπε και στα Επτάνησα που λίγο πολύ όλοι ήξεραν να μιλάνε και Ιταλικά/Βενετσιάνικα να είχε διατηρηθεί η προφορά των ελληνικών διπλών συμφώνων;
Νομίζω πως το φαινόμενο αυτό στην Κύπρο και τα νησιά του ΝΑ Αιγαίου δεν εξαρτάται από την Ιταλική παρουσία, αλλά πρόκειται για επιχωρικό αρχαϊσμό.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
66. Αμ σοφά πράματα όλα αυτά.Τώρα που το λες,ήταν θαρρώ και συνδετικό και επιχριστικό υλικό με ξερά χόρτα και καλαμιές στις παλιές καλύβες
«Βουτσώνανε το σπίτι» το λέγανε αυτό σ΄εμάς. Ήταν και πολύ καλαίσθητο,μολονότι σκούρο. Καφεπράσινο χρώμα και είχε μια ελαφρά γυαλάδα και μύριζε πάστρα.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
66/69. Να το κι εδώ:
Αν θέλεις προστασία από το νερό πρέπει στη τελική στρώση του σοβατίσματος να αναμείξεις λινέλαιο ή σβουνιές αγελάδας
http://www.ftiaxno.gr/2012/02/cobgr-video.html
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Να και μια δύσοσμη αλλά ενδιαφέρουσα ανάρτηση… 🙂 http://androni.blogspot.gr/2012/02/blog-post_21.html
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
KOYIZ: Πώς λένε το σοβαντεπί στην Κύπρο; (δεν υπάρχει στο σάισλανγκ)
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
76. Σενάζι;
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
77. Μπα είδα τώρα ότι υπάρχει και είναι άλλο πράμα. Μήπως γυρίδι;
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
77. Νο. Eίναι βενετσιάνικο κατάλοιπο. 🙂 όπως κάμποσοι όροι της Οικοδομικής.
Δύτης των νιπτήρων said
75 Αυτό με το «επάγγελμα χέστης» για νατσουλισμό/αστικό μύθο το κόβω…
Γιάννης Ιατρού said
79: Τσόκολο 🙂
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
(συνέχεια στο 70.) Αλλά κι ο αγαπητός Νικοκύρης συνεχίζει να γράφει λανθασμένα ότι «οι κουμπάροι προφέρουν τα διπλά σύμφωνα» ενώ το σωστό θα ήταν «οι κουμπάροι προφέρουν ΚΑΠΟΙΑ σύμφωνα (υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις) διπλά». Ακόμα και ο κυπριακότερος των κυπρίων άν δει γραμμένο «Ππαναγιώτη»ς ,Παναγιώτης θα προφέρει όπως οι ελλαδίτες, κι αν δει γραμμένο «Κελέ» (=κεφάλι) «Κκελέ» θα προφέρει.
Γιάννης Ιατρού said
77: Έφη

Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
81. Eίσαι κοντά! (και για να μην εμφανιστεί ο βλαμμένος «συναγωνιστής» σου…το θεωρώ σωστό!)
Τσεκολατούρα ή -πιο συχνα- τσεκολαδούρα (εκ του τσιόκολο όντως, μάλλον…)
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#80
Πιθανόν. Το πρώτο μέρος όμως έχει ωραίες 🙂 χρήσεις των περιττωμάτων.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
81/84 Α ωραία! Εύγε σας, μάθαμε και την τσεκολαδούρα.
Εδώ και με φωνητική γραφή 🙂 :
Όσον αφορά για τη τσεκολαδούρα, εν μπαίννει τζιαμε τσεκολαδούρα ποττέ γιατί καταστρέφεται εύκολα, τζαι εν MDF τζαι πάντα μπαίννει solid ξύλο κλπ
http://oilaomon.blogspot.com/2010_04_01_archive.html#ixzz3zIwyCnhd
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
test
κουτρούφι said
Περί «Μαρικκους που τα Λεύκαρα». Στο site δίνεται ένα παράδειγμα για το πώς χρησιμοποιείται: «Ποιος θα κάνει τις δουλειές; Η Μαρικκού που τα Λεύκαρα;» εννοώντας ουσιαστικά ένα ανύπαρκτο πρόσωπο (όπως λέμε για το «φούφουτο» τα τελευταία χρόνια). Ξέρω την ίδια έκφραση αλλά με το «Μαρίκα» (σκέτο). Δεν είναι κοινή και διαδεδομένη έκφραση αυτή στο πανελλήνιο;
Μαριάννα Κατσογιάννου said
88. Ναι, πολλές εκφράσεις είναι κοινές ανάμεσα στην κυπριακή διάλεκτο και στην ελληνική γλώσσα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν τη θέση τους στο λεξικό, ιδιαίτερα εφόσον διαθέτουν και τοπική παραλλαγή.
Μαρία said
76
Σιγά το κουίζ! https://sarantakos.wordpress.com/2010/09/13/babouche/#comment-42088
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
ζυάζει κρομμύθκια (πολύ μ΄άρεσε αυτό)

ΕΦΗ - ΕΦΗ said
ζυάζω, το ζυγίζω στη ζυγαριά.
Ζυγιάζω, ή ζυγιάζομαι, ισορροπώ πάνω στα ζύγια -ο χαρταετός και πάνω στα φτερά του -ο αετός, ή όχι;
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
86/90. Καλά, εσείς το μάθατε νωρίς ! 🙂
gpoint said
# 50
Εφη αυτές τις «καλαμποκιές» δεν τις φυτεύουν στον κήπο, άλλοι στ’ άγρια βουνά κι αν δεν έχει βουνά ανάμεσα στ’ αραποσίτια
Λ said
Συγχαρητήρια στην προσφιλή μας καλαμαρού γιαυτό το σπουδαίο έργο.
Έφη τη θυμάμαι την οργανική τσοκκολλαδούρα.Ξεχνιούνται αυτά τα πράματα; Τα κόπια του γάιδαρου ήταν γρουσάφιν.
Σμερδαλέε άμα τελιώσεις με την κοινή κυπριακή βαρείς να αναλύσεις και τα τοπικά ιδιώματα. Στην περιοχή μου δεν λέμε σφάξω αλλά σσσσάγκω/ να σσάξω, τα πιάτα φκιάτα, τα δόντια γόνγκια ή όγκο. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν!
Λ said
Υπάρχει επίσης ο άππαρος με τη βάκλα, δηλαδή ον ανύπαρκτο.
smerdaleos said
@95Λ: Σμερδαλέε άμα τελιώσεις με την κοινή κυπριακή βαρείς να αναλύσεις και τα τοπικά ιδιώματα. Στην περιοχή μου δεν λέμε σφάξω αλλά σσσσάγκω/ να σσάξω, τα πιάτα φκιάτα, τα δόντια γόνγκια ή όγκο. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν!
—-
Δυστυχώς, ο πλούτος της μικροεπιχωρικής ποικιλίας παραμένει απρόσιτος σε όποιον δεν γνωρίζει τα τοπικά ιδιώματα από πρώτο χέρι.
Κουνελόγατος said
72. Ευχαριστώ για το σεμινάριο.
leonicos said
Πολύ ωραία ιδέα το σάιτ με κυπριακή σλανγκ. Θα το παρακολουθήσω αλλά, εξυπακούεται, δεν θ’ αναρτήσω, γιατί είμαι ξεσλάγκωτος γενικά. Και στο ελληνικό ελάχιστα πράγματα προσέφερα, αλλά έκανα φίλους, και αυτό είναι το πιο σπουδαίο.
Βέβαια, στο ελληνικό σλανγκ.γρ υπήρχαν κάποιοι που έκαναν διαγωνισμό ανοησίας και επιδεικτικής αθυροστομίας χωρίς λόγο. Σα να βγάζανε τ’ απωθημένα τους. Κι εγώ ξέρω να γράψω δέκα μ@@@@@ και δέκακ@@@@@ στην αράδα. Πιθανώς γι’ αυτό το κυπριακό άρχισε πιο ‘ξηγημένα’.
Μου προκαλεί απορία πώς θα ξεχωρίζει το ελλαδίτικο από από το κυπριακό σλανγκ, τη στιγμή που θα υπάρχουν ασφαλώς πολλές επικαλύψεις ή και γκρίζες ζώνες. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί κύπριοι έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα.
Για το άππαρος. Προφανώς πρόκειται για το μεσαιωνικό ‘φαρί(ν)’ εκ του αραβικού με το άρθρο ‘αλ’. Το ‘λ’ του ‘αλ’ συμφύρεται με το επόμενο σύμφωνο στα λεγόμενα ‘ηλιακά σύμφωνα’ επείδή ο ήλιος «shemesh» αρχίζει από σύμφωνο που αφομοιώνει.
Επίσης κατάπληξη μού προκάλεσε το γεγονός ότι στην Κύπρο υπάρχει επώνυμο Κκώλος. Γνώρισα κι έναν γιατρό ο οποίος με διαβεβαίωνε ότι δεν αισθάνεται καμιά αμηχανία με το επώνυμό του, διότι δεν έχει σχέση με τη λέξη ‘κώλος’. Εγώ θα ένιωθα, αλλά είμαι προφανώς λάθος. Φαίνεται ότι η ηχητιοκή αυτή διαφορά είναι τόσο σημασιολογικώς ισχυρή, ώστε να διαφορίζει εντελώς τις δυο λέξεις.
@54 Καταπληκτικό Ιάκωβε. Είχαν λύσει το πρόβλημα της αποχέτευσης. Προφανώς τα λύματα της κουζίνας θα τρέχανε στοι δρόμο, όπως στα χωριά, απορρυπαντικά δεν είχαν να τα κάνουν τοξικά, μια χαρά.
@55 Χαίρε Σάθα του 21ου αιώνος. Νόμιζα πως το ‘εγόρασα’ ήταν ιδιόλεκτο μιας φίλης μου. Το ‘εβούρουν’ το καταλάβαινα καλύτερα…………
Τυχερέ Πάναγιώτη! Ζήλεψα! (Σχόλιο στο @56)
Ο Γς φταίει για ούλα. Δήστε τον!
Λ said
Πράγματι θέλει συμπλήρωση το σάισλαγκ
Έτσι πρόχειρα που κοίταξα λείπει το πουττίν το κλαμένο, κάποιος που συνέχεια παραπονιέται και δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος και τα τριβίλλουρα που σημαίνουν στη μέση του πουθενά.Αλλά όλα θα γίνουν φτάνει που έγινε η αρχή.
Γς said
Θα προτιμούσα slang.cy αντί http://www.cyslang.com/
Σαν το slang.gr
ΛΑΜΠΡΟΣ said
» Και η επιτυχία της Βικιπαίδειας είναι μια ένδειξη του ότι ο κομμουνισμός μπορεί κάποτε, σε μερικούς αιώνες, να επικρατήσει στον κόσμο και να περάσουμε στο βασίλειο της ελευθερίας (αν και θα είμαστε πολύ γέροι τότε).»
Ο κομουνισμός δεν πρόκειται να επικρατήσει στον αιώνα τον άπαντα, κι ο λόγος, είναι ότι εμπεριέχει το στοιχείο της εντροπίας του, που είναι το αξίωμα, πως όλοι είμαστε ιδιοι, (πολλά τα παραδείγματα από τον τέως υπαρκτό σοσιαλισμό, που υποτίθεται δεν ήταν κανείς αναντικατάσταστατος) κάτι που αντιβαίνει τον φυσικό νόμο της διαφορετικότητας, μια και δεν γεννιώμαστε όλοι ίδιοι. Σε μιά πνευματικά εξελιγμένη και ευνομούμενη κοινωνία, θα είμαστε όλοι ίσοι κι όχι ίδιοι, κι αυτό το πρεσβεύει μόνο η Δημοκρατία, και δη η άμεση, κανένα άλλο πολίτευμα, μένει να την εγκαθιδρύσουμε.
Λ said
Μήπως ο άππαρος έχει σχέση με το γερμανικό Pfard;
Μου κάνει εντύπωση όμως που υπάρχουν τόσες πολλές φράσεις όπως «παίζει το αππαρίν του» ή το «όι εν άππαρος»
Γιάννης Ιατρού said
103: Λ, γιατί με το Pferd και όχι με τον ίππο / ιππάριο κλπ.; Αλλα όπως θα μας πει κι ο Σμερδ., από την ίδια ΙΕ ρίζα θα προέρχονται 🙂
Πέπε said
Σχετικά με τον ταπακόσιυλο (ταμπακόσκυλο):
Στην παραδοσιακή βυρσοδεψία ένα πολύ σημαντικό υλικό, καταλυτικό για κάποια συγκεκριμένη χημική διεργασία, είναι τα σκυλοκούραδα. Τα φτωχά παιδιά μαζεύαν σκυλοκούραδα από τους δρόμους και τα πουλούσαν στους ταμπάκηδες. Τα διδάσκει αυτά ο έξοχος Κώστας Καλατζής στο «Ταμπάκικο», αλλά νομίζω ότι η πληροφορία διασταυρώνεται εύκολα κι από διάφορα ονλάιν κείμενα περί βυρσοδεψίας ή παραδοσιακών επαγγελμάτων κλπ..
Κατόπιν τούτου ο ταμπακόσκυλος μοιάζει να σημαίνει κάτι ανάλογο με τη δικιά μας κουραδομηχανή: αυτός που δεν παράγει τίποτε παρά μόνο τα σκατά του.
sarant said
Eυχαριστώ πολύ για τα νεότερα και να με συμπαθάτε που έλειπα.
Το σημερινό πρόγραμμα ήταν κάπως περίεργο κι έτσι δεν μπόρεσα να πάω να δω τι λέει ο Γιαγκουλλής π.χ. για τον άππαρο.
Γιάννη, πήρα το μέιλ.
̌σ
88 Η Μαρίκα (που κάνει τις δουλειές κτλ.) πρέπει να είναι πανελλήνια. Πάντως εγώ την ξέρω.
Πέπε said
88:
Ρε συ Κουτρούφι, λες να ‘μασταν και συγκατασκηνωτές;
Στην ιστορική κατασκήνωση της ΧΑΝ στο Πήλιο, «Μαρίκκα» (με μυστηριώδες διπλό κ όποτε το βλέπαμε τυπωμένο) λέγεται η βάρδια του τραπεζοκόμου, που την αναλαμβάνει για κάθε σκηνή (ομάδα) ένα παιδί εκ περιτροπής κάθε μέρα. Δεν το έχω ακούσει ποτέ εκτός αυτού του συγκεκριμένου πλαισίου.
smerdaleos said
@104, Γιάννη
Δεν είναι ομόρριζα Γιάννη.
Το ἵππος είναι από το ΙΕ *h1ek’wos, ενώ το γερμανικό Pferd είναι από το Ύστερο Λατινικό paraveredus (εκ του οποίου και το αγγλικό palfrey).
https://en.wiktionary.org/wiki/Pferd
https://en.wiktionary.org/wiki/paraveredus#Latin
https://en.wiktionary.org/wiki/palfrey
Ο Γερμανικός συγγενής του ελληνικού όρου ἵππος είναι το πρωτογερμανικό *ehwaz (λ.χ. παλαιό αγγλικό eoh)
https://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Germanic/ehwaz
Πέπε said
Α, το 105 το είχε ήδη πει άλλος…
Μαριάννα Κατσογιάννου said
96. Λ, ευχαριστώ πολύ. Ο άππαρος με την βάκλαν δεν ανέβηκε ακόμη γιατί προσπαθώ να καταλάβω σε ποια βάκλα αναφέρεται η έκφραση: στην ουρά του προβάτου, όπως λένε οι φοιτητές μου ή στη βίτσα, που έχει κάποια λογική; Και δεν είναι καθόλου εύκολο να το βρώ… Και κάτι ακόμη, μερικά λήμματα π.χ. οι εκφράσεις που περιλαμβάνουν το ‘πουττίν’ ή τα σκατολογικά, χρειάζονται ιδιαίτερη έρευνα γι’ αυτό δεν έχουν ανεβεί ακόμη, είναι όμως στα σκαριά. Αυτό εξηγεί και τους πολλούς άππαρους, όταν ασχολούμαι εγώ προσωπικά με μία λέξη, την ξετινάζω κανονικά. Πάω τωρά 🙂 να προσθέσω τα τριβίλλουρα που δεν τα ήξερα!
99. Κι όμως, υπάρχουν πολλές «κοινές» λέξεις και εκφράσεις που είτε δεν είναι αναγνωρίσιμες λόγω προφοράς, είτε – κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, έχουν διαφορετική σημασία. Η τελευταία, αλλά όχι η μόνη, που πέρασε από τα χέρια μου ήταν το στότσ̌ιν.
101. Το προσπάθησα φίλε μου. Αλλά το όνομα κρατήθηκε από κάποιον άχρηστο που ανέλαβε τη δουλειά και δεν μπόρεσε να την ολοκληρώσει. Νομίζεις ότι μόνο η κοινή γλώσσα μελετάται μετ’ εμποδίων;
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
Tι λογική έχει η βίτσα που δεν την έχει η ουρά του προβάτου; Άλογο με ουρά προβάτου έχετε δει;
Γιάννης Ιατρού said
106 τέλος, 88:
Μία ήταν η Μαρίκα!!! Να μην ξεχνιόματε, όσοι έφαγαν ντολμαδάκια απ’ τα χέρια της, δεν ξεχνιούνται (τα ντολαμαδάκια) 🙂
Μαριάννα Κατσογιάννου said
111. Μα δεν διάβασες την κυπριακή Σταχτοπούτα του Πίκρη;
Εφκήκαν μαζίν έξω στο περβόλιν τζαι η νούννα με την μαγικήν της βάκλα έντζησεν πάνω σε έναν γάρον που εβρέθετουν τζιαμέ τζαι έκαμεν τον άππαρον (εξού και η έκφραση “άππαρος με τη βάκλαν”). Όλο το παραμύθι στο http://opikris.com/staxtopouta-kipriaki-dialektos :)))
Γιάννης Ιατρού said
108: Φχαριστώ Σάθα 🙂
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
111. Παρντόν. Τώρα πρόσεξα ότι στα παραπάνω σχετικά σχόλια δεν εξηγήθηκε «ο άππαρος με τη βάκλα» .Αντιστοιχεί στο δικό μας «στις 32 του μηνός» ή στο ακόμα πιο θκό μας «τρια πλιά κι ένα τσόgn !»
sarant said
110 Μαριάννα, όπως βλέπεις υπάρχει και αναπληροφόρηση -και σου ανοίγουμε και δουλειές! 🙂
Γιάννης Ιατρού said
113: Μαριάννα, καλορίζικο !! 🙂 Θα έχουμε να μάθουμε πολλά κι από ΄κεί.
Μήπως να έμπαινε και κάποιος σύνδεσμος κλπ. στο slang.gr;
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
113. Ωραίο το παραμύθι, αλλά υποθέτω το βάλατε για πλάκα. Εκτός κι αν υπάρχει η ετυμολογική θεωρία α(στερητικό ξέρω γω) +ίππος+γάρος= α(ι)ππ(ος)(γ)άρος=άππαρος …
Μαριάννα Κατσογιάννου said
116. Δεν πάτε καλύτερα να κάνετε εγγραφή στο λεξικό και να τα γράφετε στα σχόλια; Να πάω κι εγώ στη θεία μου που είναι άρρωστη αντί να λιώνω στο πισι… Αντε, κι άμα είσαστε καλά παιζάκια (κι όταν βρεθεί με το καλό και κανένα ψιλό) έχω κι άλλο λεξικό στα σκαριά, που θα σας αρέσει ακόμα περισσότερο 🙂
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
119. Eγώ θα το έκανα (την εγγραφή δηλαδή) ,αλλά τώρα δεν θα το κάνω επειδή δεν μου άρεσε ο χαρακτηρισμός «άχρηστος» που δώσατε σε κάποιον άνθρωπο. Έχασε η βενετιά βελόνι ,θα μου πείτε…ναι.
Ανδρέας said
Κυρία Λάμβδα θα μας πείτε, εσείς που είστε και φυσική ομιλήτρια του κυπρέικου ιδιώματος αν βλέπετε ομοιότητες με το κυπρέικο ιδίωμα σε αυτό το κείμενο από την Λυκία;
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Ανδρέας said
ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/deltiokms/article/viewFile/2594/2359.pdf
Σκύλος said
111
Γιατί όχι; Πόσα και πόσα κορίτσα έχομε δει με αλογοουρά;
Γιάννης Ιατρού said
110 Τέλος, 101

Πάντως στην ICANN δεν δείχνει να είναι πιασμένη η διεύθυνση slang.cy (??)
Μαριάννα Κατσογιάννου said
117. Αυτό εξαρτάται από το slang.gr, όχι από εμένα. Τα παιδιά πάντως ενημερώθηκαν για το σάιτ, έκαναν και εγγραφή και συζητήσαμε για διάφορα κοινά μας ζητήματα.
118 Προφανώς το έβαλα για πλάκα. Αυτό βέβαια δεν ενισχύει την αντίθετη άποψη για την προέλευση της έκφρασης.
120 Εσείς δηλαδή πώς χαρακτηρίζετε κάποιον που παίρνει τη δουλειά, καθυστερεί την παράδοση του έργου μέχρι την τελευταία στιγμή και τελικά δεν απαντάει ούτε στο τηλέφωνο; (χώρια η ζημιά που έκανε κρατώντας το όνομα του χώρου, χώρια που ξεκίνησε το μάθημα και δεν είχαν να δουλέψουν οι φοιητές, χώρια το τι μου στοίχισε το να ψάχνω ξαφνικά κάποιον να κάνει το σάιτ και όλα όσα συτό συνεπάγεται). Να μην την κάνετε την εγγραφή, δεν χρειάζεται.
Μαριάννα Κατσογιάννου said
124, είπαμε: τη διεύθυνση την κράτησε ο πρώτος τεχνικός που ανέλαβε να ανεβάσει το σάιτ και μετά με πούλησε.
Ανδρέας said
ινδοπερσική aspa=mare
άππαρος από το aspa;
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
«Εσείς δηλαδή πώς χαρακτηρίζετε κάποιον που παίρνει τη δουλειά, καθυστερεί την παράδοση του έργου μέχρι την τελευταία στιγμή και τελικά δεν απαντάει ούτε στο τηλέφωνο;»
Aπατεώνα . Όχι πάντως άχρηστο, που είναι βαριά βρισιά. Γούστα… και τώρα ΘΑ την κάνω την εγγραφή για να στη σπάσω!
Μαριάννα Κατσογιάννου said
124 (συνεχίζω) δεν ήταν slang.cy αλλά slangcy.com, ο οργανισμός που δίνει το .cy ακολουθεί μία περίπλοκη και ακριβή διαδικασία και, ειδικά στην περίπτωσή μου, έβρισκε το όνομα «πολύ γενικό» για να το εγκρίνει.
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
129. Τυχερή στάθηκες τελικά. Μη μιλά καθόλου! Πολύ πιο πιασάρικο και καλό το σάισλάνγκ από το σλανγκσάι.
Γιάννης Ιατρού said
129: Τώρα ΟΚ, γιατί το slang.cy απ’ ότι φαινεται ΔΕΝ είναι πιασμένο. Τώρα αν το βρήκε γενικό ή όχι ….,(εφόσον μάλιστα υπάρχουν και πλείστα όσα slang.xx), τι να πώ. Κανονικά δεν του πέφτει λόγος, μόνο αν είναι ελεύθερο οφείλει να ερευνήσει!
Τέλος πάντων, ξανακοιτάχτε το, αν θέλετε…
sarant said
129 Έβρισκε το όνομα πολύ γενικό και δεν το ενέκρινε;!
Φαντάσου και να του ζητήσουν κανένα book.cy !
Τάνια Ραχματούλινα said
Είναι πολύ μεγάλη η συζήτηση για την κυπριακή διάλεκτο. Εγώ πιστεύω ότι δεν έχει γραφή όσα καπελάκια κι αν της βάλουν. Εκτός κι αν αλλάξουν το αλφάβητο, αντι του ελληνικού να χρησιμοποιούμε ένα κατασκευασμένο κυπριακό. Τα καπελάκια δεν σώζουν! Το θέμα όμως είναι πολύ πιο βαθύ. Ένας κύπριος συγγραφέας ονειρεύεται να δει τα βιβλία του να διαβάζονται από όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες. Αν γράφει στα κυπριακά (με τα καπελάκια) είναι καταδικασμένο το βιβλίο του να μην βγει έξω από τα κυπριακά σύνορα.Το θέλει αυτό; όχι βέβαια. Όμως το άρθρο σου, Νίκο, όπως πάντα ενδιαφέρον και…γελαστό.
smerdaleos said
@127, Ανδρέα: ινδοπερσική aspa=mare
άππαρος από το aspa;
—
Το aspa είναι Περσικό (και ειδικότερα ΒΔ ιρανικό). ο σανσκριτικός/ινδοάριος αδελφός του ήταν aśva. Οι Τυνδαρίδες/Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης της αρχαίας ινδικής Μυθολογίας ήταν οι δίδυμοι Aśvin ~ «αλογάρηδες», που χαρακτηρίζονται ως su-aśva = εὔιπποι (*h1su-h1ek’wos), όπως οι «εὔιπποι Τυνδαρίδαι» του Πινδάρου.
https://smerdaleos.wordpress.com/2015/05/21/%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%ce%b4%ce%b9%cf%8c%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%bf%ce%b9/
Ανδρέας said
Μάλλον το slang.cy το εξέλαβε ως βρισιά!
Έχουμε και οριστική αορίστου (εξέλαβε).
Αμ, πως! Παίζουμε;
Ανδρέας said
Ναι Gaumata, και μου θυμίζει τον δικό μας τον ασβό!
smerdaleos said
@36, Το ίδιο πράγμα (k’w> ινδ. śv ~ ιραν. sp και στον «σκύλο»
*k’wōn(λ.χ. κύων) Σανσκριτικό śvā́ ~ Αβεστικό spā́ και μηδικό σπακα (καθ΄Ηρόδοτον).
https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/%E1%B8%B1w%E1%B9%93
Οι Ιρανοί Σκύθες των Στεπών μάλλον δάνεισαν στους Ρώσους το spaka > sobaka = «σκύλος».
https://en.wiktionary.org/wiki/%D1%81%D0%BE%D0%B1%D0%B0%D0%BA%D0%B0
Γιάννης Ιατρού said
123: Τι λες Σκύλε, μόνο κορίτσια με αλογοουρά; Κι οι Κένταυροι;

ΕΦΗ - ΕΦΗ said
η βάκλα ,με την έννοια του μυαλού, η γκλάβα
Γιάννης Ιατρού said
Ἀριστοφάνους Πλούτος: βάκλα

…..
Μαριάννα Κατσογιάννου said
Μια που φαίνεται ότι έχει ενδιαφέρον το θέμα, η ερώτηση έχει ως εξής: από πού μπορεί να προκύπτει μία έκφραση όπως ‘άππαρος με τη βάκλα’ που σημαίνει κάτι το αδύνατο/ανύπαρκτο/απίστευτο; Τα δεδομένα μας είναι ότι άππαρος είναι το άλογο και βάκλα είναι 1. η ουρά του προβάτου 2. η λεπτή ξύλινη βέργα, η βίτσα. Αυτάααααααααααα…
Λ said
110, 141 Σίγουρα η ουρά της κουέλλλας και όχι το μακρύ ξύλο για το λιομάζωμα. Υπάρχει και ρήμα, βακλίζω (τις ελιές) όσον αφορά τη δεύτερη περίπτωση.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
«όσο να πήξει η βάκλα του» λέει εδώ (ούτε νούρος ούτε βεργάλι 🙂 )
http://www.cyslang.com/dictionary/%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%AE%CE%BE%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%B2%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%85/
sarant said
Αυτή η βάκλα θα προέρχεται από το λατινικό baculum = ράβδος απ’ όπου και ο βάκιλος.
Δυσκολο να πεις ποιο είναι, αλλά τείνω στην προβατοουρά -αφού θέλουμε να δηλωθεί κάτι ανύπαρκτ.
smerdaleos said
@141, Μαριάννα: 2. η λεπτή ξύλινη βέργα, η βίτσα
@142, Λ: και όχι το μακρύ ξύλο για το λιομάζωμα. Υπάρχει και ρήμα, βακλίζω (τις ελιές) όσον αφορά τη δεύτερη περίπτωση.
—-
Να υποθέσω από το λατινικό baculum = «ραβδί, μπαστούνι» (από την ίδια ΙΕ ρίζα *bak- με το ελληνικό βάκτρον/βακτηρία).
smerdaleos said
Νίκο μαζί το γράψαμε !!! 🙂 🙂 🙂
Λ said
Και στη Λέσβο βάκλες τις λένε τις βέργα για το λιομάζωμα. Στην Άντισσα είχα ρωτήσει για το θέμα αυτό.
144.σύμφωνα. Φυσικά τις προβατίνες τις λέμε κουέλλες και αυτό μου θυμίζει την κατάρα αίγιες τζιαι κούκλες να γλέπεις τζιαι να μεννεν δικές σου
Γιάννης Ιατρού said
141: Όπως γράφει κι ο Νίκος, άλογο με προβατοουρά;;;; Δεν υπάρχει, ούτε στο περίπου. Η αλογοουρά είναι τελείως διαφορετική!
Λ said
Σωστή επανάληψη:
144. Συμφωνώ.
Αίγιες τζιαι κουέλλες να γλέπεις τζαι ναμέννεν δικές σου.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
144/145 Χαίρομαι γιατί σκέφτηκα κι εγώ τη βακτηρία πίσω από τη βάκλα
>>άππαρος με τη βάκλα’ που σημαίνει κάτι το αδύνατο/ανύπαρκτο/απίστευτο; Τα δεδομένα μας είναι ότι άππαρος είναι το άλογο και βάκλα είναι 1. η ουρά του προβάτου

ανύπαρκτο; 🙂
Λ said
Τη βάρκα τη θεωρούσαμε μεγάλο μεζέ (απολογούμαι στους χορτοφάγους και βίγκαν) είτε βραστό με λεμόνι είτε τηγανητή με λεμόνι. Μαζί με λίγο στερκό κρασί ήταν ότι πεις.
Νομίζω οι δικές μας προβατίνες έχουν ιδιαίτερα μεγάλες βάκλες σε σύγκριση με τις ράτσες που εκτρέφονται στην Ελλάδα.
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@55 Μιά ασήμαντη διόρθωση: Ο αόριστος του «αγαπάω» στην Ποντιακή είναι «εγάπ-ε-σα» (σύνηθες το η>ε). Παρακάτω, στο απόσπασμα από το Χρονικό της Κύπρου που παραθέτεις, απολαμβάνουμε ένα άλλο σημείο τομής της Ποντιακής (εποίκα σε, ποίσον ατο) με την Κυπριακή «…τοὺς ἐποῖκαν… πῶς νὰ ποίσῃ…».
smerdaleos said
Εντωμεταξύ, είδα τώρα ότι στην κύπρο ο «βάτραχος» είναι βόρτακος.
Αυτή η λέξη εμφάνιζε μεγάλη ποικιλότητα ήδη στις αρχαίες διαλέκτους, με τον Ησύχιο να καταγράφει τον τύπο βρούχετος ως αρχαίο κυπριακό και τον τύπο βόρταχος που μοιάζει με το κυπριακό βόρτακος:
βάβακοι· ὑπὸ Ἠλείων τέττιγες· ὑπὸ Ποντικῶν δὲ βάτραχοι
βάρακος· βάτραχος
βλίταχος· βάτραχος
βόρταχος· βάτραχος
βρόταχος· βάτραχος (Xenoph. fr. 40)
βρούχετος· βάραθρον. βάτραχον δὲ Κύπριοι
βρύτιχοι· βάτραχοι μικροὶ ἔχοντες οὐράς
βύρθακος· βάτραχος
Ο τύπος βρόταχος εισήλθε και ως δάνειο στην Λατινική ως bròtacus και επιβιώνει σε ορισμένες λατινογενείς γλώσσες και στην Αλβανική:
Αλβανικό: bretk/bretkë/bretkosë
Σιτσιλιάνικο/Σικελικό: vròtacu
Ρουμανικό: brotac/broatac
Αρουμανικό/Βλαχικό: broatic
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
151. Το κρέας της ουράς (όπως και του λαιμού) είναι όντως μεζεκλίκι. Αλλά το μαλλί από κει, β΄ κατηγορίας.
Χιώτισσες ήσαν κάτι χοντρούλες προβάτες στη διπλανή αυλή στο χωργιό.
Παλιά ράτσα Ισλανδικών προβάτων προσπαθούν να διασώσουν οι πρωταγωνιστές της ταινίας «Δεσμοί αίματος». Κάτι πρόβατα και κριάρα, λοφάκια μαλλιού και μούρες με στριφτά κέρατα σαν μαρμάρινα γλυπτά.Σε μια συνέντευξη διάβασα να λέει ο σκηνοθέτης: με τα προβάτα είχα το δυσκολότερο κάστιν 🙂
Γιάννης Ιατρού said
150: Αυτή τη βάζουμε μαζί με τις γκαμήλες 🙂
Λ said
Υπάρχει και ο νυχτοπάππαρος που είναι η φρουτονυχτερίδα (fruit bat). Δυστυχώς τις έχουν σχεδόν εξοντώσει εδώ. Νυχτοπάππαρο όμως λέμε και το άτομο που δεν νυστάζει και είναι πολύ δραστήριο τις βραδινές ώρες.
http://www.cyslang.com/dictionary/%CE%BD%CF%85%CF%87%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AC%CF%80%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82/
http://inandout.com.cy/%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF-%CE%BF-%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C/
antpap56 said
Όλη αυτή η συζήτηση μου θύμισε τη «Βαβυλωνία» όπου στο παρακάτω απόσπασμα από την κατάθεση του Κυπρίου στον αστυνόμο μάθαμε τον άππαρο (και άλλα πολλά):
«Οι Κρητιτζοί μιλλούσιν τα λωά τα λόια τους και την αχελομαλλούσα, λέσιν τη νύφη, το λαμπρόν, λέσιν το φωτιά, τον άππαρο, λέσιν τον χτήμα, και τες κουδέλλες, λέσιν τες κουράδια… Κι είπεν του ο Κρητικός τ’ Αρβανίτην, π’ ούφαες τα κουράδια, τις κουδέλλες, τ’ αρνιάν που λέσιν στον τόπο μας· κι Αρβανίτης είπεν του, να τα φάης εσύ, και πήκασιν καλαππαλλίκιν…· κι Αρβανίτης έρριξεν το πιστόλλιν του, και χτύππησεν το Κρητικόν στο χέριν του, και γίνηκεν πανναήριν…»
Όσο για τα καπελάκια, φαντάζομαι, Νικοκύρη, ότι έμαθες για την πρόσφατη κατάργηση του accent circonflexe στην γαλλική;
Παναγιώτης Κ. said
@87. Σε τι συνίσταται το τεστ, ώ δαιμόνιε ; Μήπως να διορθώσουμε την ισότητα; Μήπως να την γράψουμε αλλιώς π.χ
e^iπ+1=0 ;
Γς said
144:
κι η λέξη βακτηρία απ όπου και τα βακτήρια.
Μια άλλη σαχλή ιστορία
smerdaleos said
@152, Γιώργο: Μιά ασήμαντη διόρθωση: Ο αόριστος του «αγαπάω» στην Ποντιακή είναι «εγάπ-ε-σα» (σύνηθες το η>ε)
—-
Βεβαίως! Ευχαριστώ για την διόρθωση. Όντως είναι τυπικότατη στην Ποντιακή η τροπή /i/>/e/, λ.χ. νύμφη > νύφε, πηγάδι > πεγάδ, ἤνεγκα > έγγα (αόριστος του φέρω!), κλέπτης > κλέφτες, ὄνειρον > όνερο, οικοδέσποινα > κοδέσπενα, λυχνάρι > λεχνάρι, ευμόρφισσα > εμόρφεσσα = όμορφη κλπ.
Σου παραθέτω τι γράφει ο Horrocks γι΄αυτό.
Λ said
Σμερδ για την αυκολιά ή αβκολιά ή αφκολιά που σημαίνει αυλάκι τι έχετε να πείτε; από που μας ήρθε;
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
155. Ναι, και άππαρο ακριβώς δεν μπορείς να το πεις, αλλά είναι μόνοπλο με τρίχωμα προβάτου 🙂
nestanaios said
Από την ετυμολογία της λέξεος «σ-λογ-ος» προκύπτει ότι το «σ» είναι επιτατικό και στερητικό μόριο.
Κ.Καραποτόσογλου said
Τὸ ΙΛ (4(1), 425) ἔχει καταχωρίσει τὴ λ.:«βάκλα ἡ, Κύπρ. Μεγεθ. τοῦ βάκλο [ἐκ τοῦ μεσν. βάκλον, ὃ ἐκ τοῦ Λατιν. baculum]. 1)μεγάλη ράβδος…2) παχεῖα οὐρὰ προβάτου. 3) τὸ ὑπὸ τοὺς γλουτοὺς ἐξέχον καὶ κατὰ τὸ βάδισμα δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ κινούμενον μέρος τῆς ἀνδρικῆς βάρκας», ἡ ὁποία ἐτυμολογεῖται σωστὰ ἀπὸ τὸ λατινικὸ baculum = 1) a staff, walking-stick. 2) a lictor’s rod. 3) a sceptre, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἀναφορὰ στὴ σημασιολογικὴ ἀνέλιξη: μπαστούνι, σκῆπτρο > οὐρὰ προβάτου· τὸ ὑπὸ τοὺς γλουτοὺς ἐξέχον καὶ κατὰ τὸ βάδισμα δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ κινούμενον μέρος τῆς ἀνδρικῆς βράκας.
Ἡ ἀρχ.-μσνκ.-σύγχρονος γαλλικὴ γνωρίζει τὴ λ. bacul= croupière de mulet; large croupière que l’on met aux bêtes de trait, λατιν. postilena, abatuendo culo; a crupper for an assee, or moyle (= περιγλούτιον, κν. καπουλοδέτης, πισινέλα, κουσκούνι [ἱμὰς διερχόμενος κάτω ἀπὸ τὴν οὐρὰν τοῦ ἀλόγου])…ἀπὸ τὴν ὁποία πιθανὸτατα νὰ προέρχεται ἡ λ. βάκλα, ἡ = οὐρὰ προβάτου· ἐξέχον μέρος τῆς βράκας. Κ.Καραποτόσογλου, Ἑλληνικὰ 62 (2012) 126-127.
Κ.Καραποτόσογλου
smerdaleos said
@161, Λ:
Please wait while your request is being processed 🙂 🙂
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Εξαιρετικά κύριε Καραποτόσογλου. Ευχαριστούμε.
Βρήκα εκεί και τον αποξεχασμένο καπουλοδέτη ,αφού πια δεν υπάρχουν μηδέ μουλάρια μήδε γαϊδουράκια σε χρήση.
Παναγιώτης Κ. said
@56. Το τραγούδι…χτύπησε κέντρο ( και να σκεφθείς είμαι δύσκολος στις μουσικές…) και επειδή κουβαλάς πράγματα ωραία στο μυαλό σου, πράγματα της παράδοσης, διάβασε και τούτη τη στροφή που μου την είχε πει η γιαγιά μου ( μια φορά την είπε και το παιδικό μυαλό, σφουγγάρι, την αποτύπωσε ανεξίτηλα στη μνήμη) και θαρρώ πως είναι στο κλίμα του τραγουδιού.
Και τα τραγούδια τα καλά
τα λεν οι πικραμένοι
θέλουν να διώξουν το σεβντά
μα ο σεβντάς δεν βγαίνει.
Κάθε φορά που μου έρχεται στο νου το παραπάνω, ένα περίεργο πράγμα, σέρνει μαζί το και το άλλο το… χαϊνικο του δικού σας,και πολύ δικού μας φυσικά, του Αποστολάκη.
Θεέ μου πόσο παράξενοι
είναι οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
και γελαστοί οι ανθρώποι.
Πέπε said
160:
Συναρπαστικό Σμερδαλέε.
Είναι τόσο διαδεδομένη η άποψη ότι στα ποντιακά έχουμε {όχι [i] > [e], όπως μας έδειξες, αλλά} «η» > [e], δηλαδή διατήρηση της αρχαίας προφοράς του η – κάτι που, πράγματι, θα απαιτούσε να δεχτούμε ότι ένα τόσο γενικευμένο φαινόμενο όπως ο γιωτακισμός των διάφορων φωνηέντων άφησε τον Πόντο απέξω. Επιτέλους μια πιο ρεαλιστική άποψη για το θέμα.
[Φυσικά, ενώ ήξερα τα παραδείγματα με η, π.χ. νύφε, δεν είχα ιδέα για τα λιγότερο προβαλλόμενα «οικοδέσπενα», «λεχνάρ» κλπ.]
sarant said
Ευχαριστω πολύ για τα νεότερα σχόλια!
164 Κύριε Καραποτόσογλου, ευχαριστούμε πολύ!
157 Αν προκάμω, θα βάλω άρθρο
153 Και στις νεοελλ. διαλέκτους έχει τεράστια ποικιλία ο βάτραχος.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Νωρίτερα μου είχε έρθει η επιφοίτηση «άλογο με σκήπτρο» που δε γίνεται τέτοια μεγαλοπρέπεια, μα το Δία,αλλά είπατε για την προβατοουρά οπότε το κατάπια, κι επιδόθηκα σε άλλες φλυαρίες. Τώρα που φτάσανε μεσάνυχτα και βέβαια είδα το σκήπτρο στου κ.Καραποτόσογλου το σχόλιο, το ξεφουρνίζω 🙂
smerdaleos said
@161, Λ: Σμερδ για την αυκολιά ή αβκολιά ή αφκολιά που σημαίνει αυλάκι τι έχετε να πείτε; από που μας ήρθε;
—–
Λοιπόν Λ, δεν έχω βρει κάτι στα σίγουρα, αλλά θα καταθέσω μία ιδέα.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να αποκλειστεί είναι ή τυπική κυπριακή επένθεση vy>vky>fky (λ.χ. τα βιολί > φκιολί και θαβιό > θαφκιό που συζητήσαμε κάποτε).
Απ΄όσο γνωρίζω, μετά από αυτό το επενθετικό /κ/ υπάρχει πάντα /ι/, το οποίο λείπει στην λέξη αυκολιά. Άρα μάλλον το /κ/ δεν είναι επενθετικό.
Τώρα η λέξη αυκολιά μοιάζει κάπως με το αυλάκι και σκέφτομαι μήπως προέρχεται από μια διαλεκτική ποικιλία του δευτέρου.
Η ΙΕ ρίζα του αυλακιού είναι *h2wel-k- και εμφανίζεται στην αρχαία Ελληνική με τις παρακάτω παραλλαγές:
*h2wl.-k- > awlak- > αὔλαξ
*h2wl.-k- > awolk- > ἄϝολκ- > ἄολκ- > ὤλξ, τὰς ὠλκας
*h2wl.-k- > awlok- > ἄλοξ
Λέω τώρα μήπως σε μια ποικιλία *αὔλοξ > *αὐλόκιον έγινε μετάθεση l..k>k..l και προέκυψε το *αὐκόλιον, το οποίο αργότερα μεταπλάστηκε στον θηλυκό τύπο αυκολιά (λ.χ. το baculum > *βάκλον > βάκλα που αναφέρθηκε παραπάνω).
smerdaleos said
@168, Πεπε:
Γενικά, η μεσαιωνική και νέα Ελληνική δείχνει μια τάση τροπής i>e κοντά σε έννηχα ν,ρ.
Λ.χ.
χείρ > χείριον (/χiryon/) > χέρι
σπείρω > σπείρνω (/spìrno/) > σπέρνω
σύρω > σύρνω (/sìrno/) > σέρνω
γίνομαι, γίνεται > γένουμι, γένιτι
πληρώνω > πλερώνω
Πάντως, η Ποντιακή δείχνει γενικότερη τάση τροπής i>e. Δεν ξέρω αν αυτή συνοδεύεται από ανάλογη τάση u>o, όπως λ.χ. συνέβη στην Ύστερη Δημώδη Λατινική:
lupus > ιβηρικό lobo, βενετσιάνικο lovo
inimicus > ισπανικό enemigo, ιταλικό nemico
https://en.wiktionary.org/wiki/lupus#Descendants
https://en.wiktionary.org/wiki/inimicus#Descendants
κουτρούφι said
#107. Μπα! Από τη μάνα μου το ακούω, από μικρός.
#106, 107. Συνάδελφος από τη Β. Ελλάδα με διαβεβαίωσε ότι τη Μαρίκα την ήξερε όταν ήταν εκεί. Αλλά εδώ στην Αθήνα δεν την ακούει ούτε αυτός ούτε εγώ. Ίσως ήταν παλιά συνήθεια που τείνει να εξαφανιστεί σήμερα.
Τα Λεύκαρα δεν είναι ονομαστά για τα κεντήματά τους; Εν τω μεταξύ, υποστηρίζεται στο link ότι η Κυπριακή έκφραση προήλθε και σχετίζεται με το βίο υπαρκτού προσώπου. Τελικά, μήπως η Μαρίκα της Ελλάδας προήλθε από την Κυπραία Μαρικκού;
Το θηλυκό άλογο (αππάρα) δεν το βρίσκω και τόσο άκυρο για να χαρακτηρίσει μια ωραία γυναίκα. Για την ακρίβεια, δεν είναι τόσο άκυρο όσο, π.χ., η αγελάδα. Στη Σίφνο έχουμε το εξής δίστιχο:
Σαν αληάδα κόκχινη και καλοτριχισμένη
μου φαίνεσαι την Κυριακή σαν είσαι στολισμένη
#112. Καλά στα ντολμαδάκια έχετε μείνει:
#161. αφκολιά; Στη Σίφνο λέμε «άφκλα» την υδρορροή που κατεβαίνει από το δώμα.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
167. 🙂 Αυτό που θυμάσαι ,τί ωραία από παιδί, είναι οικείο ,παλιό στιχάκι, μαντινάδα, ένα λιανοτράγουδο του καημού(του σεβντά ή της ξενιτιάς) κι έχει παραλλαγές όπως » θέλουν να διώξουν το πικρό μα το πικρό δε βγαίνει»
171/161
>>αυκολιά φέρνει στην αυλακιά. Στις αυλακιές θα φυτέψουμε τα λαχανικά την άνοιξη.
Σύρνουμε αυλακιές, ανοίγουμε αυλάκια.
Γιάννης Ιατρού said
Σμερδαλέε και Έφη, άδικα ξαγρυπνάτε σήμερα, δεν θα έχει παράσταση μετά την χθεσινή νίλα 🙂 🙂
sarant said
173 Απίθανο εντελώς η Ελληνίδα Μαρίκα να αναφέρεται στην Κύπρια Μαρικκού έστω κι αν αυτή είναι υπαρκτό πρόσωπο (που πολύ αμφιβάλλω).
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Εμείς πάντως λέμε Μαρία την αόρατη θεραπαινίδα, λαντζέρα πιο πολύ 🙂
Και το παιδικό παιζοτράγουδο :
-Μαρία Μαρία,-ορίστε κυρία,-τα πλυνες τα πιάτα, =τα ΄σπασε η γάτα κλπ
Βάταλος said
Εντιμώτατοι κύριοι,
δεν θα είπω πολλά απόψε, διότι η κ. Μαριάννα Κατσογιάννου είναι στενή φίλη του κ. Σαραντάκου και η πορτοκαλιά κάρτα παραμονεύει…
Προτού εκκινήσω, συγχαίρω από καρδιάς την κ. Μαριάνναν διά την πρωτοβουλίαν της να ιδρύση μίαν ιστοσελίδα διά την Κυπρέϊκην αργκό. ΕΡΩΤΩ, όμως: Διατί οι Κυπραίοι επερίμεναν μίαν Ελλαδίτισσαν διά να τους κάμη το αντίστοιχον του slang.gr; Τόσον τεμπελόσκυλα είναι, ή μήπως τους το απηγόρευε διά ροπάλου όλα αυτά τα έτη η Κυπριακή Εκκλησία, όπως πιστεύει ο γερο-Βάταλος και θα το αποδείξη αν προκληθή;
1) Αυτό που παρατηρώ εις το cySlang και μοί προξενεί αλγεινοτάτην εντύπωσιν είναι η προσπάθεια της κ. Μαριάννας και των συνεργατών της να αποκόψουν την Κυπρέικην γλώσσαν από τα Αρχαία Ελληνικά, αποκρύπτοντες προκλητικώς τας αρχαιοελληνικάς ετυμολογίας. Επί παραδείγματι, το άππαρος (=ίππος) είναι υπερθετικός βαθμός του «ίππος» με τροπήν του ιώτα εις άλφα, όπως εσυνήθιζον οι Δωριείς (οι Αρχαίοι Κύπριοι – ως γνωστόν – ήσαν Δωριείς από την Αρκαδίαν). ΙΔΟΥ τί λέγει εις τον 3ον τόμον των «Κυπριακών» του ο Αθανάσιος Σακαρέλλος και αποσιωπούν προκλητικώς τόσον η κ. Κατσογιάννου, όσον και οι κ.κ. Σαραντάκος και «Σάθας του 21ου αιώνος»…
Είναι απίστευτον ότι την ετυμολογίαν αυτήν του «άππαρος» αγνοεί ακόμη και το Κυπριακό wiki από το οποίον αντλεί την ετυμολογικήν μπαρούφαν του σχολίου 118 ο κ. Νεογίδιος
2) Συγχαίρετε όλοι τον κ. Καραποτόσογλου διά το σχόλιον 164, αλλά αποκρύπτετε την ουσίαν του σχολίου του, που είναι η εξής: Ότι η κ. Κατσογιάννου ηγνόει (βλέπε σχόλιον 141) την 3ην σημασίαν της «βάκλας» που είναι το εξέχον μέρος της βράκας!.. ΙΔΟΥ πόσον ωραία τα λέγει ο Αθ. Σακαρέλλος εις τον 3ον τόμον των «Κυπριακών» του (σελίς 252) που εμνημόνευσα προηγουμένως
Με κίνδυνον να δεχθώ νέαν πορτοκαλιάν κάρτα, ΕΡΩΤΩ: Είναι δυνατόν να είσαι αναπληρώτρια καθηγήτρια εν τω Πανεπιστημίω της Κύπρου, να δηλώνης (σχόλιον 110) ότι ψάχνεις να εύρης εις ποίαν βάκλαν αναφέρεται η παροιμία «ο άππαρος με την βάκλαν» και να αγνοής την 3ην σημασίαν της «βάκλας» που είναι η σέλλα του φορέματος των βρακάδων;
3) Μία από τας πλέον τρανάς αποδείξεις διά την ελληνικωτάτην καταγωγήν της Κυπριακής Γλώσσης είναι η λέξις «μουνί» που εις τα Κυπριακά είναι «σύστος» με παχύ σίγμα. Ακόμη και το slang.gr καταγράφει την λέξιν, όχι όμως το cySlang της κ. Μαριάννας, το οποίον περιορίζεται εις δύο παροιμίας με τον σύστον:
Την «γαμώ το σ̌σ̌ίστο που σε εξιμπάρρωσε» (=γαμώ το μουνί που σε πέταγε) και το «για καυλιές σσιστές» (=για κλάμματα)
Διατί, άραγε, το cySlang αποσιωπά το λήμμα «σύστος»; Θα το εκαταλάβατε ήδη από την παραπομπήν μου εις το slang.gr: Διότι η κυπριακή λέξις δια΄το «μουνί» (σσύστος) προέρχεται κατευθείαν από την αρχαιοελληνικήν λέξιν διά το «μουνί» (κύσθος)!!. ΙΔΟΥ τί λέγει ο μέγας Σακαρέλλος εις τα «Κυπριακά» του και αποσιωπά προκλητικώς ο (εξαγορασθείς εσχάτως από την Μεταλληνικήν κλίκαν) αρεσκόμενος εις τας τροπάς των συμφώνων κ. Σμερδαλέος:
4) Όσον διά το «αχάπαρος» μοί προκαλεί αλγεινήν εντύπωσιν το ότι επί 16 ώρας δεν ευρέθη ούτε είς αναγνώστης να επισημάνη ότι προ τριών ετών (Απρίλιος 2013) ο Σταλινικός Πρόεδρος της Κύπρου, Χριστόφιας, είχε κάμει αγωγήν (εζήτει 500.000 ευρώ!..) εις τον κορυφαίον Κυπραίον δημοσιογράφον, Ιωάννην Καρεκλάν, διότι εις κάποιαν εκπομπήν με τον Νίκον Αναστασιάδην είχεν αποκαλέσει τον Καταστρόφιαν «αχάπαρον», τουτέστιν «άσχετον», που δεν παίρνει χαμπάρι διά τα στοιχειώδη. Το τί απέγινεν εκείνη η αγωγή, αναμένω από την Κυπριωτοπούλαν κ. Λ. να μάς το είπη και αν προκληθώ, θα επανέλθω…
Σταματώ εδώ, διά να μή εισπράξω καμμίαν αδόκητον πορτοκαλιάν κάρταν…
Μετά πάσης τιμής
Γέρων Βάταλος
αιμύλος και σπουδαιόμυθος
ΥΓ: Εντιμώτατε, κ. Ιατρού (σχόλιον 175) διά ποίαν «νίλαν» ομιλείτε; Διά το «οίδασιν» – «ίσασιν»; Μα αυτό είναι πταίσμα και ουδείς θα το αντελαμβάνετο αν η Κλίκα του Μεταλληνού δεν διέτασσε τον υπάλληλόν της κ. Σμερδαλέον να το επισημάνη, μπάς και πιστεύσουν ωρισμένοι αποβλακωμένοι Ρωμιοί αναγνώσται ότι ο Γέρων Βάταλος είναι ανελλήνιστος. Η ουσία της χθεσινής επισημάνσεώς μου εις τον κ. Λεώνικον είναι άλλη: Ότι τον τύπον «οίδασι» τον εγνώριζον οι Αριστοτέλης + Ηρόδοτος + Ιπποκράτης 400 έτη προτού τον ξεστομίση ο Ραββίνος Χριστός…
Γιάννης Ιατρού said
178 τέλος: Η άνευ προηγουμένου νίλα συνίσταται
1) στην απόλυτη και τονισθείσα πρόταση:
….διότι το «ίσασι» που λανσάρετε είναι εντελώς ανύπαρκτον και κορυφαία αγραμματοσύνη…
που απευθύνεται στον Λεώ!!
Έ, τώρα να λέμε εντελώς ανύπαρκτη λέξη που χησιμοποιείται από τον Όμηρο ήδη, και μάλιστα κουνόντας το δάχτυλο, ε, ταιριάζει η εικόνα στου σχολίου (108) που έβαλα μετά την εν λόγω ανάρτηση χθές.
και
2) στο «δάσκαλε που δίδασκες» που τεκμηριώνεται στο
… σάς συμβουλεύω να χρησιμοποιήτε τας αλανθάστους εκδόσεις LOEB. Θέλετε, ας πούμε, να εύρητε ποίοι αρχαίοι συγγραφείς χρησιμοποιούν την λέξιν …
Τώρα βέβαια, μετά την πληροφορίαν περί εξαγοράς του Σάθα από την πολυεθνικήν της κλίκας, θα το ξανασκεφτώ το θέμα στο σύνολό του, γιατί συνταράχτηκα 🙂
Λ said
178. Ώππα Λέλλο!
171, 174. Ευχαριστώ Έφη και Σμερδ. Χάριν στο διαδίκτυ οι συγχωριανοί, τουλάχιστον όσοι είμαστε κάτω των 75, είμαστε σε θέση να επικοινωνούμε σε τακτική βάση και πάλι (κάτι που οι πολιτικοί μας προσπάθησαν να αποτρέψουν στεγάζοντας τους πρόσφυγες τυχαία, χωρίς κριτήριο την καταγωγή. Είμαστε σκορπισμένοι σαν τα παιθκιά του λαού [λαγού]. Αντίθετα οι Τ/Κ ενός χωριού από το νότο στεγάστηκαν σε άλλο χωριό στο βορρά). Τώρα υπάρχει μεγάλος ενθουσιασμός και προσπαθούμε να καταγράψουμε τα βιώματα του παρελθόντος για να τα εκδώσουμε σε βιβλίο. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια λοιπόν συναντιόμαστε κιόλας. Έτσι συχνά ακούω τις παλιές μας λέξεις και άμα δεν ξέρω ρωτώ. Έτσι ξαναθυμήθηκα την αυκολιά. Κάτι άλλο που άκουσα προχτές είναι η φράση τέρα τέρα που σημαίνει κατά μήκος/από την άκρη. Πχ. «πηαίνναμε (πηγαίναμε) τέρα τέρα του γκρεμού», ή «μην περάσεις από τη μέση του χωριού, πήαιννε καλλύττερα τέρα τέρα». Μέχρι στιγμής δεν τη βρήκα καταγραμμένη αυτή τη φράση σε λεξικό.
.
Η φράση «Όι εν άππαρο»ς, δηλ. όχι είναι άππαρος νομίζω έχει περίπου την ίδια σημασία με τον άππαρο με τη βάκλα. Σηκώννει σκέψη όμως.
Μια άλλη Μαρικκού:
Και η Γιαλλούρα: εν το αππαρίν αλώπως Μήπως είναι το αππαρίν;
http://www.kypros.org/Poetry/Enati/poetry-2.htm
Γς said
>εδώ βοηθάει κι η Μαρικκού που τα Λεύκαρα, δεν μπορείτε εσείς;
κι η κουτσή Μαρία!
[η καλαμαρού]
alexisphoto said
@58:
καλή συνέχεια στο εργο σας
καλημέρα
gpoint said
# 179
Αναμφίβολα το «οίδασι» ήταν άτσαλο μαρκάρισμα, πέναλτυ και κόκκινη κάρτα αλλά στο συνολικό σκορ προηγείται με ικανή διαφορά.
Από την άλλη όμως το «σωστό» στην γλώσσα δεν είναι γραμμένο από τον θεό στις πλάκες του μωυσή απλά έχουμε τους επικρατήσαντες τύπους από πολλές διαλέκτους και πολλές προφορές (πχ τα κεινός-κενός, ξείνος-ξένος εύκολα ταυτοποιούνται αν κάποιοι κάποτε πρόφεραν το ε του ξένος όπως οι οπαδοί της δεκάκις πρωταθλήτριας Ευρώπης-πόσα θέλει να την φτάσει η βορβορώδης Μπάρτσα ; ) Δεν υπήρχε τότε γραμματική του τζάρτζανου ούτε λεξικό ανωμάλων (!) ρημάτων για να μιλάει κάποιος «σωστά», και οι ετυμολόγοι την ισχυρότερη εκδοχή βρίσκουν και όχι καμιά λογική απόδειξη
Το καλύτερο παράδειγμα είναι σε λέξεις πιο πρόσφατες όπως η Βραζιλία που κάποιος στην Γαλλία την άκουσε αλλιώς και καταχωρήθηκε σαν Brésil. πόσα τέτοια απλά πράγματα συν ορθογραφικά λάθη μπορει να έχουν γίνει ; Σήμερα όμως δεν ίναι λογικό ένα παιδί στην Γαλλία να πει Brasil μεταφέροντας αυτό που βλέπει διεθνώς στην γλώσσα του ; Λογικό είναι επίσης κάποιος πιο παλιά να σχημάτισε μόνος του το οίδασι.
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
Eπειδή τελικά αποφάσισα να μην εγγραφώ στο φθηνοσάιτ Σάισλανγκ (στο κάτω-κάτω έχουμε και μωρά που αύριο μεθαύριο θα δώσουν πανελλήνιες. Τι χρωστάνε να μένουνε αχάπαρα από τα σωστά Ελληνικά…) σας δίνω εδώ την αληθινή προέλευση τής φράσης «ο άππαρος με την βάκλαν». ΠΡΟΣΟΧΗ. Η ακόλουθη ιστορία δεν είναι Νατσουλισμός, αλλά μία καθόλα σεβαστή εκδοχή, καθόλου υποδεέστερη σε σοβαρότητα των προαναφερόμενων θεωριών!
Η Μαρικού που τα Λεύκαρα λοιπόν εκέντα τα λευκαρίτικά της και συλλογιόταν το Χαμπή που τα Κοκκινοχώρκα. Μπορεί να ήταν κοκκινοχώρκατος (μετ.στα ελλαδίτικα: παλιοχωργιάταρος του κιαρατά) ο Χαμπής αλλά αγάπαν τον που καρκιάν η Μαρικού.
Ο Χαμπής λοιπόν είχε ένα και μοναδικό πρόβατο που το μεγάλωνε και το φρόντιζε και είχε γίνει σα βόδι. Αλλά ο Χαμπής το έβλεπε και το καμάρωνε σα φαρί. Ιδέτε ρε τον άππαρόν μου! έλεγε στους χωρκανούς του.
-Ναι… Τον άππαρον με την βάκλαν! του απάντησε ο Κκίκης Κκίκου κοροιδευτικά… κι έμεινε η έκφραση.
Λ said
Η εφημερίδα Πολίτης είχε στήλη (ίσως ακόμα να υπάρχει) με τίτλο ahaparus ahaparus ( όπως τα είδη μονάχους μονάχους και καρέτα καρέτα) η οποία χτυπούσε τα χούγια των αππωμένων Κυπραίων.
Λ said
Kid, don’t be such a baby!
(όπως λαλούν στο χωρκό)
Λ said
Μα που είναι τα μεζεδάκια σιόρ;
smerdaleos said
@178, Βάταλο:
όπως εσυνήθιζον οι Δωριείς (οι Αρχαίοι Κύπριοι – ως γνωστόν – ήσαν Δωριείς από την Αρκαδίαν)
αν η Κλίκα του Μεταλληνού δεν διέτασσε τον υπάλληλόν της κ. Σμερδαλέον να το επισημάνη
ο (εξαγορασθείς εσχάτως από την Μεταλληνικήν κλίκαν) αρεσκόμενος εις τας τροπάς των συμφώνων κ. Σμερδαλέος:
—-
Δώτορ, η Μεταλληνική κλίκα με διέταξε να σου πω ότι:
1) Ν΄ανοίξεις κάνα βιβλίο ιστορίας και να μάθεις ότι οι γλωσσικοί πρόγονοι των Αρκαδο-Κυπρίων ήταν «Αχαιοί» (και όχι Δωριείς) οι οποίοι, όταν ζούσαν στην Μυκηναϊκή Πελοπόννησο, οι «γαλακτοπόται ἄνδρες ὀρειβάται» (= ευριπιδιστί οι «τσομπαναραίοι») Δωριείς δεν είχαν ακόμα επιτελέσει την κάθοδό τους.
2) Ο Μέγας Τζυπριώτης Ρωμαίος Λεόντιος Μαχαιράς που έγραψε πως το νησί «ήτον γεμάτο Ρωμαίοι», λέει ότι οι Ρωμαίοι της Κύπρου δεν κατάγονταν από τους «ψευταράδες Έλληνες» αρχαίους κατοίκους του νησιού, γιατί αυτοί άλλοι ψόφησαν κι΄άλλοι έφυγαν όταν ερήμωσε το νησί από λειψυδρία και η Αγία Ελένη, η μητέρα του μεγίστου και αοιδίμου εν βασιλεύσι Κωνσταντίνου, «ηύρεν το νησσίν έρημον» και έφερε κόσμο από την Κωνσταντινούπολη και την πολυαγαπημένη σου Ιερουσαλήμ, για να το επανδρώσει.
Ιδού:
§1.-Ἐβουλεύτηκα ἐν ὀνόματι τοῦ ἀγαθοῦ θεοῦ τοῦ ἐν τριάδι προσκυνουμένου, νὰ ἐξηγηθῶ περὶ τῆς ἀκριβῆς χώρας Κύπρου. Ὡς χρόνοι εἶνε γʹ ἐν τῷ κόσμω, ὁ περασμένος, ὁ εὑρισκόμενος, καὶ ὁ ἐρχόμενος, ἤτζου εἶνε καὶ οἱ ᾿μέραι τῆς ζωῆς μας, ὡς γοιὸν λαλεῖ ὁ Δαβίθ· ὅτι οἱ ᾿μέρες μας διαβαίννουν καὶ μεῖς καταλυοῦμεν τοὺς καρποὺς ἄγουρους, καὶ θανατώννομεν τοὺς γονίους μας, νὰ πάρωμεν τὴν κληρονομιάν τους, ὡς μωροί· καὶ πόσον καιρὸν ν᾿ ἀπαντήσωμεν, μέλλει νὰ ποθάνωμεν, καὶ γιὰ τοῦτον ἂς ἀπομεινίσκωμεν ὥστη νὰ θέλῃ ὁ θεὸς νὰ σηκώννῃ τοὺς γονίους μας καὶ νὰ παίρνωμεν τὴν κληρονομίαν. ᾿Δὲ πῶς μᾶς παραπονᾶ ὁ φρένιμος Σολομών, καὶ λαλεῖ: ψέματα τῶν ψεμάτων, ὅλα εἶνε ψέματα.
3.->b>Ὁ μέγας Κωνσταντῖνος μετὰ τὸ βαπτιστῆναι εἶπεν, ὅτι ἡ δική μας χώρα ἡ Κύπρος ἔμεινεν χωρὶς τινὰν χρόνους λϚʹ, διατὶ ἐγίνην πεῖνα μεγάλη ἀποὺ ἀβροχίαν, καὶ οὕλη ἡ σπορὰ ἐχάθηκεν· καὶ ἡ πεῖνα ἐγίνην μεγάλη, καὶ οὗλα τὰ νερὰ τῶν βρύσων ἐξεράναν, καὶ ἐπηγαῖνναν οἱ ἀνθρῶποι ἀποὺ τόπον εἰς τόπον μὲ τὰ κτηνά τους νὰ εὕρουν νερόν, νὰ ζήσουν καὶ τὰ κτηνά τους· καὶ οὗλα ἐστεγνῶσαν, καὶ λάκκοι καὶ βρύσες, καὶ αφῆκαν τὴν πανθαύμαστην Κύπρον καὶ ἐπεράσαν ὡδὰ κ᾿ ἐκειὰ ὅπου πασαεῖς ηὗρεν ἀνάπαυσιν· καὶ τὸ νησσὶν ἔμεινεν χωρὶς τινὰν χρόνους λϚʹ.
§4.-Ὅνταν ἐστράφην ὁ μέγας Κωνσταντῖνος ἀπὲ τὴν εἰδωλολατρείαν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ μὲ ὅσους εῖχεν εἰς τὴν Ρώμην, τότε ἐπῆρεν ὁρισμὸν ἡ ἁγία δέσποινα Ἑλένη ἡ μητέρα του ἀπὲ τὸν υἱόν της νὰ πάγῃ νὰ γυρεύσῃ τὸν τίμιον σταυρὸν εἰς τὸ Ἱεροσόλυμα· καὶ ἦρτεν πρὸς τὴν ἀνατολήν, καὶ ἦρτεν εἰς τὴν Κύπρον, καὶ ἐπέζευσεν πρὸς τὴν Λεμεσὸν καὶ ηὗρεν τὸ νησσὶν ἔρημον, καὶ πολλὰ ἐπικράνθη θωρῶντα τὸ τόσον ὄμορφον νησσὶν καὶ ἦτον ἔρημον.
§6.-Ἤξευρε καὶ τοῦτον, ὅτι ὅσον ἐπῆγεν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὥρισεν τοὺς ἄρχοντες, ὅτι ἀπὸ τὴν Ἵερουσαλὴμ εἰς τὴν Κωνσταντινόπολιν νὰ κτίσουν πύργους ν᾿ ἀποσκεπάζῃ ἕνας τὸν ἄλλον καὶ νἄχῃ ἀνθρώπους ἀποὺ πάνω νὰ θωροῦν ᾿μέραν καὶ νύκταν, καὶ νἆνε ὅτοιμοι ὅσο νὰ ᾿δοῦν λαμπρὸν ἢ καπνὸν εἰς τὴν Ἵερουσαλήμ, ὅτοιμα νὰ ποίσῃ πασαεῖς, ὅτι τὸ νὰ βρεθῇ ὁ τίμιος σταυρὸς νὰ ὑψωθῇ νὰ γινῇ φανὸς ἀποὺ πύργον εἰς πύργον, νὰ μάθῃ ὁ βασιλεὺς τὴν ἡμέραν ὅπου ναὔρῃ ἡ μητέρα του τὸν τίμιον σταυρόν· καὶ ἤτζου ἐγίνετον μὲ τούτην τὴν στράταν· τὴν ὥραν ὅπου ἡ μακαρία Ἑλένη ηὗρεν τὸν τίμιον σταυρόν, ἐκείνην τὴν ὥραν ἔμαθέν το ὁ υἱός της ο βασιλεύς. Τώρα νὰ στραφοῦμεν εἰς τὴν ἁγίαν Ἑλένην.
9.-Αφὸν ἐπῆγεν ἡ ἁγία Ἑλένη εἰς τὴν Κωνσταντινόπολιν, καὶ ὁ λαὸς ἐπλήθυνεν εἰς τὸ νησσίν, ἐννοιάστησαν τὸ ἔλα τῶν ἄθεων Σαρακηνῶν, πῶς πολλὲς φορὲς αἰχμαλωτεῦσαν τὸ αὐτὸ νησσὶν καὶ ἐχαλάσαν πολλὲς χώρες καὶ κάστρη, καὶ αἰχμαλωτεῦσαν τὸν λαόν, καὶ ἐφοβοῦνταν καὶ ἦσαν ἐννοιασμένοι, λαλῶντα: «Ὅποτε θελήσῃ ὁ σουλτάνος νὰ μᾶς αἰχμαλωτεύσῃ, ὅτοιμον εἶνε.» («σουλτάνος» = καλίφης).
Και η γνώμη του Λεόντιου Μαχαιρά για τους Έλληνες:
§31.-Ἐδεῖξα σας τὰς ιδʹ ἐπισκοπές· νὰ σᾶς δείξω καὶ πόσα σώματα τῶν ἁγίων εὑρέθησαν. Ὅνταν οἱ Σαρακηνοὶ πῆραν τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, τότε ἐβγῆκαν οἱ πτωχοὶ οἱ χριστιανοὶ ἁποῦ ἐγλυτῶσαν καὶ ἐπῆγαν ὅπου ηὗραν καταφυγὶν· ἦσαν ἀρχιεπισκόποι, ἐπισκόποι, ἱερεῖς καὶ λαϊκοί, καὶ ἐπῆγαν ὅπου ᾿φτάσαν. Καὶ ἦρταν καὶ εἰς τὴν περίφημον Κύπρον μία συντροφία, ὅπου ἦσαν τʹ ὀνομάτοι, καὶ γροικῶντα, ὅτι Ἕλληνες ἐφεντεῦγαν τὸν τόπον, διὰ τὸν φόβον ἐπῆγαν εἰς τὸ ἕναν μέρος καὶ εἰς τὸ ἄλλον, καὶ ἐσγάψαν τὴν γῆν καὶ ἐμπῆκαν μέσα, καὶ ἐπροσεύχουνταν τῷ θεῷ, καὶ ἦσαν δύο τρεῖς ἀντάμα, καὶ εῖχαν τινὰν δουλευτὴν ἁποῦ τοὺς ἐδούλευγαν τὸ ἐχρειάζουνταν διὰ τὴν ζήν τους. Καὶ ἐποθάναν εἰς τὸν αὐτὸ νησσίν, καὶ πολλοὶ ἀξ αὑτῶν τους ἐφανερώθησαν δι᾿ ἀγγέλου, ἄλλοι διὰ τὰ θαυμαστὰ θαύματα· μέσον τοὺς ποίους εἶδα καὶ ἔμαθα πολλὰ κοιμητήρια, καὶ πολομοῦν θαυμαστὰ θαύματα, καὶ εῖνε χωρὶς τὰ λείψανα καὶ κοιμητήρια τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ ἐπισκόπους τοὺς ἄνωθεν λαλημένους.
Όταν ήρθαν οι Χριστιανοί στην Κύπρο από «την γην της επαγγελίας» και έμαθαν ότι οι «Ἕλληνες ἐφέντευγαν τὸν τόπο» (όσι τέλος πάντων είχαν μείνει από την ερήμωση), έσκαψαν τη γη και μπήκαν μέσα και προσεύχονταν στον Θεό …
§73.-Σ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν εὑρέθην εἰς τὴν Λευκωσίαν ἐπίσκοπος τῆς Ἀμοχούστου ὁ Φράνγκος, ὀνόματι Φρὲ Μαρά· ψεματινὰ λογία τῶν Λατίνων λαλῶντα: «Οἱ Ρωμαῖοι πλανοῦν τὸν λαὸν καὶ βάλλουν τους εἰς αἱρεσίαν λαλῶντα διὰ τὸν σταυρὸν πῶς ἔνι τίμιον ξύλον ἀπὸ τὸν σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ, καὶ λαλοῦν ψέματα καὶ πέφτουν ὡς γοιὸν τοὺς Ἕλληνες καὶ ὀνομάζουν πράματα ἄπρεπα τὰ ποῖα δὲν εῖνε·»
O Φράγκος επίσκοπος της Αμοχώστου πήγε στην Λευκωσία και είπε «ψεματινά των Λατίνων λόγια» ότι, δήθεν, «οι Ρωμαίοι πλανούν τον λαόν … και λαλούν ψέματα» όπως [έκαναν κάποτε] «οι Έλληνες και ονομάζουν πράματα άπρεπα που δεν είναι (αληθινά)».
eliency said
Η λέξη άππαρος είναι από την ελληνική ίππαρος, (ίππος-ίππαρος) δηλαδή εύρωστο άλογο. Το ίππαρος είναι, προφανώς και αναντίρρητα μετεξέλιξη της λέξης ίππος: άππαρος < ίππαρος < ίππος
sarant said
180 Κι εμείς το λέμε αυτό με του λαγού τα παιδιά!
184 Νασιουλισμός 🙂 (βαριέμαι να βάλω το καπελάκι)
187 Όταν τόγραφες είχαν ηδη ανέβει 🙂
Κ.Καραποτόσογλου said
ΑΒΓΟΛΙΑ – ΑΒΚΟΛΙΑ
Ὁ Γ. Χατζιδάκις (Ἀθηνᾶ 20 (1908) 535-589 κάνει παρατηρήσεις στὴ σημαντικότατη ἐργασία τοῦ Karl Dieterich:Γλῶσσα καὶ λαϊκαὶ παραδόσεις τῶν Νοτίων Σποράδων ἐν συγκρίσει πρὸς τὰς τῶν ἄλλων νήσων τοῦ Αἰγαίου Πελάγους (Sprache und Volksüberlieferungen der südlichen Sporaden im Vergleich mit denen der übrigen Inseln des ägäischen Meeres, ὅπου στὴ σελ. 562 ἀναφέρει: «[Ὁ Dieterich] παράγει μετὰ τοῦ Σακελλαρίου τὸ Κύπριον ἀβγολιὰ ἐκ τοῦ ἐκβολάς, ὅπερ ἀδύνατον· διότι τῶν εἰς εἰς –η καὶ -σις ληγόντων ἁπλῶν καὶ συνθέτων οὐκ ὀλίγα μετεσχηματίσθησαν εἰς –ια, ἐπιβουλὴ ἐπιβουλιά, δέσις δεσιά…Λοιπὸν διατί ἡ ἀναγωγὴ εἰς τὸ ἐκβολὰς –άδος καὶ οὐχὶ εἰς τὸ ἐκβολή;
Ἡ ἑρμηνεία του ἔγινε δεκτὴ ἀπὸ τὸ Ἱστορικὸ Λεξικὸ τῆς Ἀκαδημείας Ἀθηνῶν (1.21), ἐνῶ ὁ Κυρ. Χατζηϊωάννου, Ἐτυμολογικὸ Λεξικὸ τῆς ὁμιλουμένης κυπριακῆς διαλέκτου, Λευκωσία 1996, σ. 31, μᾶς πληροφορεῖ«ἀβκολιὰ ἡ, χαντάκι στὰ χωράφια γιὰ ἀπορρόφηση τοῦ πολλοῦ νεροῦ τῆς βροχῆς. Ἀπὸ τὸ ἀρχ. ἐκβολὴ (Παντελίδη, Φωνητικὴ 22) μὲ κατἀλ. –ια καὶ ἐναλαγὴ τῶν συμφώνων κβ>βκ καὶ ἀφομοίωση τοῦ ε>α ἀπὸ τὴ συνεκφορὰ μιὰ ἐβκολιὰ > μιὰ ἀβκολιά. Τὸ ἀρχ. ἐκβολὴ = στόμιο ποταμοῦ. Παργ. ἀβκολιάζω, κατασκευάζω ἀβκολιάν». Οἱ τουρκοκύπριοι χρησιμοποιοῦν τὸν τύπο avgolya (Γιαγκουλλῆ(4η) 22).
Ἐντύπωση κάνει τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Émile Legrand, Nouveau Dictionnaire Grec Moderne Français, σ. 2, ἔχει ἀποθησαυρίσει τὴ λ.:«ἀβκολιά ἡ (et ἀβγολιά, ἡ), sorte de tranchée pour l’ écoulement des eaux, rigole».
Κ. Καραποτόσογλου
Ριβαλντίνιο said
Χαχα. Σαλάτα τα έκανε ο Λάιονερ ο Ξιφίδης. 🙂
Ο Ιουστινιανός ο Βου διέκοψε την ειρήνη με τους Άραβες το 686 και μετέφερε το μεγαλύτερο μέρος των Κυπρίων στην Βιθυνία, για να μην είναι ευπρόσβλητοι στις επιδρομές των Αράβων. Έπειτα επέστρεψαν πίσω οι περισσότεροι. Μάλλον αυτό το γεγονός τον μπέρδεψε-γι’αυτό στο καπάκι και οι Σαρακηνοί- και σου λέει ποιος να ξέρει τον Ιουστινιανό τον Βήτα, βάλε Γκρέιτ Κόνσταντάιν μαζί με μια εξαφάνιση και είσαι μέσα. 🙂 🙂 🙂
Σμερδαλέε γιατί λες ότι δεν υπήρχαν Δωριείς στην Κύπρο ; Έχουμε και φωτογραφία της εποχής :
🙂 🙂 🙂
smerdaleos said
@191, Καραποτόσογλου:
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Όντως η πρόταση εκβολή > εκβολιά > εγβολιά > εβγολιά > αβκολιά είναι πολή καλή, γιατί η μετάθεση κβ>γβ>βγ έχει συμβεί και στο πανελλήνιο εκβαίνω > εγβαίνω > βγαίνω.
——–
@192, Ριβαλδίνιο: Χαχα. Σαλάτα τα έκανε ο Λάιονερ ο Ξιφίδης.
—
Άστα! Τα έκανε σαλάτα του … Σ.Ε.Φ, που έδειξε και ο Νικοκύρης στα μεζεδάκια σήμερα.
smerdaleos said
@192, Ριβαλδίνιο:
Η αρχαία παράδοση θεωρούσε ως «ἀρχηγέτη» (= αρχηγό αποικιστικής αποστολής) τον Αρκάδα Αγαπήνορα (μυθικό ιδρυτή της Πάφου), ενώ ο Μαχαιράς θεωρούσε «ἀρχηγέτιδα» της Ρωμέικης Κύπρου την Αγία Ελένη που «ηὗρεν τὸ νησσὶν ἔρημον, καὶ πολλὰ ἐπικράνθη θωρῶντα τὸ τόσον ὄμορφον νησσὶν καὶ ἦτον ἔρημον.» 🙂 🙂 🙂
Για να δούμε τι θα σχολιάσει ο Δώτωρ Εάων για την «αρχιγέτιδα» Ελένη …
Γιάννης Ιατρού said
194, 188: Και συ, γαλιλαίων καταχθονίων δυνάμεων βασιλεύ, μέγ’ υπείροχε Σάθα νεώτερε, τον γέροντα δ’ άπαμειβόμενος, Ευριπίδην και Δαίμονας ουρανίους και ηερίους και ενύδρους και χθονίους και υποχθονίους ηδ’ εμπυριφοίτους και Μούσας τε αγνάς εννέα και Χάριτάς τε καλέων, νῦν οἴεις περὶ γούνατα σὰ στήσεσθαι οὕτος;
π2 said
Για τον βάτραχο ο Ησύχιος έχει και την μακεδονική παραλλαγή (από διαφορετική προφανώς ρίζα) βλαχάν. Η γλώσσα του Ησυχίου (η παράδοση του χειρογράφου του οποίου είναι πολύ προβληματική) επιβεβαιώνεται από το τοπωνύμιο Βλάγανοι (κώμη των Αιγών), το οποίο ρητά συνδέεται με τους βατράχους: σε μια τουλάχιστον περίπτωση, η Άρτεμις Διγαία (= Δικαία) Βλαγανίτις αποκαλείται «θεὰ τῶν βατράχων».
Ριβαλντίνιο said
@ smerdaleos
Μάλλον στο θέμα Δωριείς-Κύπρος μπερδεύονται με τον Λάκωνα Πράξανδρο που ίδρυσε την Λάπηθο. Δηλαδή πιστεύουν Λάκωνες=Δωριείς. 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Ωραίο αυτό με τη θεά των βατράχων.
LandS said
Υπήρξε και άλλη μία μεγάλη μετακίνηση πληθυσμού προς την Κύπρο. Τέλη του 16ου αι.
Υπάρχει επιστολή του Αρχιτέκτονα Σινάν, προς τον Σελίμ Β΄, παρακαλώντας τον να εξαιρέσει την οικογένειά του και να μη τη στείλει στη Κύπρο μαζί με τους υπόλοιπους Αρμένηδες της Καππαδοκίας.
Λίγο πριν ο Καραμουσταφά, κατακτώντας τη Κύπρο, είχε σφάξει τόσους Κύπριους που δεν ήταν πια αρκετοί να καλλιεργήσουν τα αμπέλια που έφτιαχναν το αγαπημένο κρασί του Σουλτάνου και για το οποίο έγινε η εκστρατεία.
smerdaleos said
@197, Ριβαλδίνιο: Δηλαδή πιστεύουν Λάκωνες=Δωριείς.
—-
Μα οι ιστορικοί Λάκωνες ήταν Δωριείς, αλλά ο ra-ke-da-mo-ni-jo = Λακεδαιμόνιος που αναφέρεται σε πινακίδες της Γραμμικής Β του 1250 π.Χ. από την Θήβα, μάλλον ήταν «Αχαιός» και πρόγονος των «Eιλώτων» που υποτίθεται ότι υποδουλώθηκαν από τους Δωριείς «κατακτητές» υπό την ηγεσία των «Αχαιών» Ηρακλειδών.
Λέω «υποτίθεται» γιατί οι περισσότεροι ιστορικοί δεν πιστεύουν ότι συνέβη «κατακτητική Κάθοδος», αλλά ειρηνική και βαθμιαία εγκατάσταση πρωτοδωρικών ποιμενικών κοινοτήτων στα κενά που δημιούργησε η αλληλοεξόντωση των μυκηναϊκών κέντρων και η αποχώρηση «Αχαιών» για την Παμφυλία και την Κύπρο.
Με τον καιρό αυτές οι δωρικόφωνες κοινότητες απέκτησαν κοινωνικό κύρος και επιβλήθηκαν ως «charter group» στην περιοχή που «δωρικοποίησε» το πολυπληθέστερο αχαϊκό υπόστρωμα με το οποίο συζούσε. Οι μόνοι που περέμεναν «διαφορετικοί» ήταν οι Είλωτες στην Λακωνία και οι Αρκάδες στην ενδοχώρα που συνέχισαν να μιλάνε την «αχαϊκή» τους λαλιά.
Ένα Αρκαδο-Κυπριακό λεξιλογικό ισόγλωσσο μας βοηθάει να ετυμολογήσουμε το «παράξενο» ομηρικό επίθετο του Ερμή «Ἐριούνιος» που ούτε οι αρχαίοι γνώριζαν τι σήμαινε (εκτός φυσικά από το ότι περιείχε το επιτακικό πρόθημα ἐρι-/ἀρί-).
Δεδομένου ότι ο Ερμής χαρακτηρίζεται «ὠκύς» = γρήγορος, ήταν αγγελιοφόρος των θεών και τα έπη μιλάνε για «ὠκείς ἀγγέλους», ο όρος «Εριούνιος» μάλλον σημαίνει «Εριδρόμιος» = «αυτός που δράμει/τρέχει γρήγορα, που καλύπτει τις αποστάσεις γρήγορα». Ο όρος που κρύβεται από πίσω είναι το αρκαδο-κυπριακό λεξικό ισόγλωσσο οὖνος = δρόμος.
Ο Ησύχιος κατέγραψε τα Αρκαδο-Κυπριακά λήμματα:
οὔνη = δεῦρο. δράμε. Ἀρκάδες (προστακτική «έλα!», «τρέξε!»)
οὖνον· [ὑγιές.] Κύπριοι δρόμον
οὔνιος, οὔνης· δρομεύς. κλέπτης
Λ said
Ο Τζων Χάκκετ στο βιβλίο του για την Ιστορία της Εκκλησίας της Κύπρου λέει ότι η αγ. Ελένη έφερε πολλούς μέτοικους από τα νησιά του Αιγαίου.
kalantzianastasia said
Reblogged στις anastasiakalantzi50.
smerdaleos said
@178, Βάταλο
Δώτορ, διορθώνω μερικές από τις παλαβομάρες του «μεγάλου Σακαρέλλου» σου.
Στην τελευταία σελίδα που παρέθεσες εξηγεί το κυπριακό «σι βόλε» ως τροπή τ>σ γράφοντας:
Το «σ» παρά τοις αρχ. Κυπρίοις μετά του «τ».
Δεν είναι έτσι τα πράγματα «πεπλανημένε προς Πλάτωνα» Δώτορ.
Η αρχαία Kυπριακή συμμερίζεται με την αρχαία Αρκαδική την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ουράνωση των χειλοϋπερωικών πριν από /i/ (στην Αρκαδική και πριν από /e/).
Τα πρώιμα ελληνικά χειλοϋπερωικά *kw,gw,kwh (π, gw>β, kwh>φ (λ.χ. qa-si-re-u = /gwasileus/ > βασιλεύς, su-qo-ta = /sugwōtās/ > συβώτης, *gwhon-os > kwhonos > φόνος κλπ)
2) Πριν από ι,ε έγιναν οδοντικά/φατνιακά *kw>t, *gw>d, *kwh>th (λ.χ. *kwis > τίς, *gwhen-yō > kwhenʲnʲō > θείνω, από την ίδια ρίζα με τον φόνο).
3) Όταν δίπλα τους υπήρχε /u/ τότε τράπηκαν σε απλά υπερωικά κια αυτό οι γλωσσολόγοι το ονομάζουν «νόμος του βουκόλου», γιατί το -kwolos έδωσε ϊπποπόλος, ταυροπόλος, αἴπολος, αλλά *gwou-kwolos > μυκηναϊκό qo-u-ko-ro > βουκόλος. Το ίδιο βλέοουμε στο *wl.kw-os > wlokwos > wlukwos > λύκος.
Γιατί wlokwos > wlukwos;
Λόγω του νόμου tου Cowgill
https://en.wikipedia.org/wiki/Cowgill%27s_law
Εξαίρεση στην παραπάνω πανελλήνια τροπή είναι η τάση των αιολικών διαλέκτων να τρέπουν τα χειλοϋπερωικά σε χειλικά ΚΑΙ πριν από ε,ι (λ.χ. penkwe > αιολικό πέμπε = πέντε και το θεσσαλικό *kwetwr.-tos > πέτροτος = τέταρτος) και η ουράνωση των χειλοϋπερωικών που η αρκαδοκυπριακή έκανε πριν από /i/.
Δηλαδή, οι γλωσσικοί πρόγονοι των Αρκάδων και των Κυπρίων έκαναν την τροπή *kwi> k’wi > tsi>si με τους Αρκάδες να συμβολίζουν το «τσ» με το γράμμα «σαν» στο επιχωρικό τους αλφάβητό (λ.χ. иις/иινα = τις/τινα)
https://en.wikipedia.org/wiki/San_(letter)#Arcadian_.22Tsan.22
Άρα δεν έχουμε να κάνουμε με «γενική» τροπή t>s όπως ισχυρίζεται η σαβούρα που πάλι πήγες και βρήκες (που πας και τα βρίσκεις αυτά βρε κάμμορε τε καὶ σχέτλιε πρὸς Πλάτωνα πεπλανημένε!), αλλά με ουράνωση των χειλοϋπερωικών που η Αρκαδική -αλλά όχι η Κυπριακή- επέκτεινε και πριν από /ε/, λ.χ. τα αρκαδικά:
*gwelh1-yō > ζέλλω αντί για το *gwl.h1-yō > gwalʲlʲō > βάλλω
και
*gwerh3-dhrom > ζέρεθρον ~ βέρεθρον/βάραθρον.
Ιδού κάμμορε Δώτορ, η πλήρης λίστα ισογλώσσων της Αρκαδικής και της Κυπριακής (με το 3α κάτω από το 22) να είναι αυτό που περιέγραψα:
Γιάννης Ιατρού said
Σμερδαλέε, εσχάτως εξαγορασθέντα, εγώ στα είπα το 195, αλλά δεν ακούς 🙂
Λ said
203. Νομίζω ο γέρων Βάταλος εννοούσε τον Αθανάσιο Σακελλάριο . Το Σακαρέλλος είναι εκ παραδρομής. Μάλλον φταίει η γραία του που συνεχώς του αποσπά την προσοχή.
smerdaleos said
@204:
Πάω ν΄ακούσω τον μελανειμονούντα Darth Μεταλληνό να αποβλακώνει τα κάμμορα Νεοελληνόπουλα, λέγοντας τα ότι η αρχαία Ρώμη ήταν Ελληνική αποικία και οι Τρώες ήταν Έλληνες του ευρυτέρου γένους … 🙂 🙂 🙂
[00:07:00 – 00:08:00]
Γιάννης Ιατρού said
205: Σωστά, αυτόν εννούσε. Φαίνεται κι από το link που παραπέμπει. Μόνο που χρησιμοποιεί την παλιά (πρώτη) έκδοση.

Γιάννης Ιατρού said
205:

sarant said
196 Δηλαδή η Βλαγανίτις αποκαλείται «θεά των βατράχων» με χρήση άλλου όρου, έτσι;
203 Σμερδ, νάσαι καλά!
Λ said
208. Μμ μπορεί να έχει κάποιο άλλο όπλο εκτός απ το μαζράτζιν.
Λ said
Για την ονομασία των βατράχων είχα την εντύπωση ότι λέγονται ογράτζοι αλλά δεν μπορώ να το τεκμηριώσω. Η απάντηση στην ερώτηση Μανά ήντα να φάω; ήταν φα μανάτζιν που τρώσιν οι ογράτζοι. Ζητείται η βοήθεια του κοινού.
smerdaleos said
@209, Νίκο: Δηλαδή η Βλαγανίτις αποκαλείται «θεά των βατράχων» με χρήση άλλου όρου, έτσι;
—-
Νίκο ο όρος «Βλαγανίτις» είναι δημιούργημα του Μιλτιάδη Χατζόπουλου που διαχύθηκε στην βιβλιογραφία.
Επιγραφικά απαντούν μόνο οι όροι:
Στο Μετόχι Παλαιού Προδρόμου (Βλαγανοί):
ἐν Βλαγανοῖς … Ἀρτέμιδι Δειγαίᾳ (= Δῑγαίᾳ)
θεᾷ Ἀρτέμιδι ἐν Βλαγανοῖς
Και στις παραδίπλα Αιγές (Βεργίνα) η επιγραφή για μια «θεά των βατράχων».
Ο Μιλτιάδης Χατζόπουλος τα «έραψε» όλα μαζί σε ένα ενδιαφέρον και πειστικό άρθρο (βλᾱχάν = βάτραχος άρα Βλᾱγᾱνοί = «Βάτραχοι» με τυπική μακεδονική ηχηροποίηση χ>γ και έτσι η Άρτεμις Δῑγαία η «ἐν Βλαγανοῖς» έγινε «Βλαγανῖτις»).
Το ενδιαφέρον σημείο του άρθρου, μαζί με τις πολλές άλλες ανάλογες συνεισφορές του Χατζόπουλου στο θέμα, ήταν ότι στην Μακεδονική συνέβη μια δευτερογενής ηχηροποίηση ΟΛΩΝ των άηχων κλειστών.
δίκαιος > δῑγαία
Κῡδίᾱς > Γῡδίᾱς
βλᾱχάν > Βλᾱγανοί
Χαιτέᾱς > Γαιτέᾱς
Φερενίκᾱ > Βερενίκᾱ
Πορτῖνος > Βορδῖνος
Η σημαντικότερη επιγραφή στο θέμα της κατανόησης της μακεδονικής φωνολογίας είναι μια επιγραφή από την Αμφίπολη στην οποία η υπερδιόρθωση «βεφαίως» (= βεβαίως) εμφανίζεται μαζί με το όνομα Διονύζιος = Διονύσιος που -μάλλον- δείχνει παράλληλη ηχηροποίηση s>z (λ.χ. στα αγγλικά that, father, folk, seven αντιστοιχούν τα γερμανικά das, Vater, Volk, Sieben = /Zieben/).
π2 said
Σμερδαλέε, όχι, δεν είναι δημιούργημα του Χατζόπουλου ο όρος Βλαγανίτις, μαρτυρείται κανονικότατα σε μια από τις αδημοσίευτες επιγραφές του βωμού του Μετοχίου. Και η επιγραφή που μνημονεύει τη θεά των βατράχων μπορεί να βρέθηκε σε μια εκκλησία κοντά στα Παλατίτσια, αλλά είναι εξαιρετικά πιθανό να προέρχεται και αυτή από το διπλανό Μετόχι και το ιερό της Άρτεμης (ίδια περίοδος και τυπολογία απελευθερώσεων, πέρα από το γλωσσολογικό επιχείρημα).
π2 said
209: Όχι ακριβώς. Όταν η Άρτεμη αποκαλείται Βλαγανίτις ή εν Βλαγάνοις η έμφαση είναι στο τοπωνύμιο, στην τοπική ταυτότητα. Το ότι το τοπωνύμιο δηλώνει τους βατράχους (ιερό ζώο της θεάς σε πολλές περιοχές του ελληνικού κόσμου) καθιστά εφικτή την εναλλακτική ονομασία.
smerdaleos said
@213,Π2
A τότε σφάλμα δικό μου. Δεν τον βρήκα ψάχνοντας και υπέθεσα ότι δεν υπήρχε.
sarant said
Σμερδ, π2, ευχαριστώ. Άρα «των βατράχων» στο πρωτότυπο.
Αγγελος said
(157) «..την πρόσφατη κατάργηση του accent circonflexe στην γαλλική»;
Plaît-il? Depuis quand? Παραπομπή, παρακαλώ!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
217.
http://bescherelletamere.fr/reforme-orthographique-2400-mots-changent-des-la-rentree-scolaire-et-adieu-laccent-circonflexe/
Αγγελος said
Ενιαίος χαρακτήρας σ με ανάποδη οξυβαρεία (έτσι λέγεται ελληνικά το circonflexe) δεν υπάρχει, απ’ όσο ξέρω, στο κανονικό Unicode, όπως υπάρχουν č/ě/ň, υπάρχει όμως σκέτη η ανάποδη οξυβαρεία (ˇ, caron) ως χαρακτήρας 2C7 (δεκαεξαδικό) = 458 (δεκαδικό) και — αυτό μας ενδιαφέρει εδώ — ως συνδυαζόμενος χαρακτήρας 30C (δεκαεξαδικό) = 780 (δεκαδικό). Γράφοντάς τον μετά το σ, σχηματίζουμε το σ̌ του ταπακόσ̌υλου. Πρέπει όμως να είναι ικανά και το πρόγραμμα και η χρησιμοποιούμενη γραμματοσειρά να εμφανίσουν αυτού του είδους τους σύνθετους χαρακτήρες. Στον δικό μου υπολογιστή το Wordpad το καταφέρνει θαυμάσια, το Google Chrome όμως όχι, τουλάχιστον όπως είναι τώρα ρυθμισμένο. Να δούμε τοι θα δώσει όταν δημοσιευτεί εδώ…
sarant said
217 Αν προλάβω θα γράψω άρθρο. Αν θες, γράψε εσύ να το φιλοξενήσω 🙂
Αγγελος said
Σκ… Βγάζει τετραγωνάκι μετά το σ. Το ίδιο βλέπω και στη δοκιμή (26) του Γιάννη Ιατρού. Απεναντίας, δείτε την εικόνα:

Αγγελος said
E, απ’ ό,τι βλέπω, δεν καταργείται ο accent circonflexe στα γαλλικά, απλώς περιορίζεται η χρήση του. Η μεταρρύθμιση είναι άλλωστε του 1990, απλώς από φέτος επιβλήθηκε στα σχολικά βιβλία. Παραδέχομαι πάντως ότι χωρίς το σκουφάκι τους, οι λέξεις maître, île, coût και κάμποσες άλλες θα μου φαίνονται… κάπως!
Γιάννης Ιατρού said
219: Άγγελε, ο Νίκος μπορεί να σου προοθήσει ένα σχετικό mail με τη λύση.. 🙂
Γιάννης Ιατρού said
προω gmt @#$%*&&^
Γιάννης Ιατρού said
&x30C;σ &x30C;s &x30C;S &x30C;Σ
Γιάννης Ιατρού said
Άγγελε, μετά το & βάλε ένα #, δεν το έβαλα στο 225 γιατί αλλιώς δεν θα έβλεπες αυτό που ήθελα 🙂
̌σ ̌s ̌S ̌Σ
CY woman said
Γεια σας,
Δεν είμαι σίγουρη εάν αναφέρθηκε πιο πάνω αλλά άππαρο λένε στην Κύπρο και τη σιδερώστρα.
Όσο αφορά τη διάλεκτο, υπάρχει άλλο ένα πολύ καλό online λεξικό: http://wikipriaka.com/
Ηδονικός Ελπήνωρ said
@ 217 :
Αγαπητέ κύριε,
μολονότι η υπόθεση αυτή πάει 26 χρόνια πίσω, δεν είναι παρά από ΦΕΤΟΣ που επίκειται η ενεργοποίηση μιάς «πρωτοβουλίας» κάποιων «σοφών» της Γαλλικής Ακαδημίας με την μεσολάβηση της ωραίας μουσουλμάνας μουσίτσας (αντικαταστήσατε το μεσαίο «σ» της προηγουμένης λέξεως με «ν» για νά ‘σαστε «μέσα» στα πράγματα του γαλλικού Υπουργικού Συμβουλίου!) που παρασταίνει την «Υπουργό» (Α)Παιδείας της Γαλλικής «Δημοκρατίας» στην …»κυβέρνηση» ενός …Ισπανού πρωθυπουργού κι ενός …Ολλανδού προέδρου.
Ανατρέξατε στις δημοσιεύσεις, «σερφάρετε» ολόγυρα στα γαλλικά διαδικτυακά νερά και εξηγήσατέ μου και εμού του ιδίου:
1. Και τώρα, πώς θα ξεχωρίζουμε το ΩΡΙΜΑ ΜΟΥΡΑ από τους ΤΟΙΧΟΥΣ όταν θά ‘μαστε εν Λουτέκη;
2. Λέτε κάποιος «Σαραντάκος» στη Φραγκιά να ευθύνεται για ετούτη την πρεμούρα του γαλλικού Υπουργείου «Εθνικής» Παιδείας καθ’ ήν στιγμήν (κυριολεκτικώς!) ο κόσμος καίεται και κατακρημνίζεται σε σωρούς ερειπίων;
3. Τι πιστεύετε πως επιφυλάσσεται στο ρωμέικο εάν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και ο Τσίπρας ικανοποιήσει την μύχιαν ματαιοδοξία του οικοδεσπότου μας να αναρριχηθεί στον θώκο που κατέχει σήμερα ο «αριστερός» ψάλτης της «Αυγής»;
http://www.20minutes.fr/insolite/1779819-20160204-jesuiscirconflexe-internautes-indignent-suppression-accent-circonflexe
Και στα δικά μας με υγεία, λοιπόν!
sarant said
227 Eυχαριστώ, πολύ ωραίο αυτό με τη σιδερωστρα.
228 Επειδη ήταν το πρώτο σχόλιό σας εδώ, κρατήθηκε από το πρόγραμμα αυτομάτως.
Ωστόσο, αν θέλετε να συνεχίσετε να σχολιάζετε, θα πρέπει να αποφεύγετε χυδαιολογίες και χρυσαβγίτικο χιούμορ (π.χ τα περί μουσίτσας) Κανονικά το σχόλιό σας έπρεπε να κοπεί, αλλά επειδή έχει και ίχνη επιχειρημάτων, το άφησα.
Γιάννης Ιατρού said
227: Ποιά, αυτή στο νοικοκυριό, που σιδερώνουμε πούχα κλπ. ;
Γιάννης Ιατρού said
228.3 Δηλ. λες ότι χωρίς περισπωμένες θα πάει περίπατο

Μαρία said
217
Μαλάκες κυκλοφορούν και στη Γαλλία.
Non, le circonflexe ne disparaît pas.
και πιο Ώριμοι εδώ. Lorsqu’il apporte une distinction de sens utile : dû, jeûne, mûr, sûr… Dès lors que l’enlever créerait une confusion de sens entre deux mots (« mûr » et « mur », par exemple).
En savoir plus sur http://www.lemonde.fr/les-decodeurs/article/2016/02/04/non-l-accent-circonflexe-ne-va-pas-disparaitre_4859439_4355770.html#wHEeBRdFM4zhzRy6.99
Ηδονικός Ελπήνωρ said
@ 229 (τέλος) : Ακριβώς αυτό υπαινίχθηκα με το θάρρος της γνώμης μου και το δικαίωμα της έκφρασής της κύριε Σαραντάκο, ότι δηλαδή η επιστημονικώς αμφιλεγόμενη προσωπική έμμονη άποψη «κάποιων» (που δεν δείχνουν απρόθυμοι να λύσουν και δέσουν τα δημόσια ή τα εθνικά πράγματα συνήθως μέσα από προσωπικές φιλίες αμοιβαίων εξυπηρετήσεων ή διαπλεκόμενες συναναστροφές) μπορεί εύκολα να γίνει «Νόμος του Κράτους» και να επιβληθεί …»επαναστατικώ Δικαίω» προκειμένου να ικανοποιηθούν …»μεταρρυθμιστικές» φιλοδοξίες. Γι’ αυτό είμαι πολύ περίεργος (και κάπως απαισιόδοξος) σχετικά με την στάση έμμονων χαρακτήρων ιδεοψυχαναγκαστικού τύπου (όπως αυτός που αχνοπροβάλλει μέσα από την αρθρογραφία και την σχολιογραφία σας εδώ κι αλλού) οσάκις τους παραχωρείται «εξουσία» και -κατά το κοινώς λεγόμενο- «έρχονται στα πράγματα».
Κατά τα λοιπά, ούτε χυδαιολογίες, ούτε ύβρεις, ούτε …»χρυσαυγίτικο» …»χιούμορ» με χαρακτηρίζουν: στο παραπάνω πρώτο μου σχόλιο δεν έγραψα τίποτε λιγότερο κόσμιο ή περισσότερο «πρόστυχο» από ό,τι μπορεί να συναντήσει ο οποιοσδήποτε αμερόληπτος αναγνώστης διαβάζοντας άλλα σχόλια εδωπέρα. Απεναντίας, εγώ δεν είδα να ελέγχετε με τον ίδιον ζήλο άλλους σχολιαστές σας για την συχνά επίμεμπτη ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΩΣ φρασεολογία τους.
Η γλωσσική μεταρρύθμιση του 1990 στην Γαλλία (επί Μιττερράν, σημειωθήτω!) που μερικώς θ’ αρχίσει να εφαρμόζεται επίσημα στα σχολεία και την δημόσια διοίκηση από το τέλος του προσεχούς καλοκαιριού μετά τις φετινές θερινές διακοπές, ούτε η πρώτη ήταν κι ούτε η τελευταία θά ‘ναι. Και μακάρι να έπαιρνε κι η Ακαδημία Αθηνών την πρωτοβουλία για διαβουλεύσεις επιστημονικών κύκλων σχετικά με γλωσσικά ζητήματα στην Ελλάδα. Μάλιστα, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΛΟΓΙΚΗ και ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ βρίσκω την απλουστευτική αναθεώρηση που προτάθηκε, συζητήθηκε και εφαρμόζεται σταδιακά στην Γαλλία: ποιός μπορεί να αντιλέξει ότι μιά ζωντανή γλώσσα, που εξελίσσεται στους ίδιους επιταχυνόμενους ρυθμούς της σύγχρονης ζωής των ομιλητών της, δεν δικαιούται να συμμορφώνει «κανονιστικά» τους «τύπους» της προς τις νέες ανάγκες που ανακύπτουν μέσα από νέους «τρόπους» ζωής και επικοινωνίας; Σας διαβεβαιώνω, ΟΧΙ ΕΓΩ, κύριε Σαραντάκο!
Αλλού έγκειται ο σκεπτικισμός μου και αλλού εδράζονται οι αντιρρήσεις μου. Δεν είπα ότι η χαριτωμένη μελαχρινούλα μουσουλμάνα (αλήθεια, και γιατί όχι …»άθεη», άραγε;) «σοσιαλίστρια» υπουργός ευθύνεται για την μεταρρύθμιση, όμως αυτηνής το όνομα κι η υπογραφή θα επικυρώσουν την εφαρμογή της…! Λέτε να ξεχάσουνε οι γάλλοι τις σέξυ γάμπες της και το …»αριστερό» της κουλτουριάρικο …νάζι (που όλως τυχαίως τα προβάλλει η συνήθως μινιφορούσα υπουργός) και να την συνδέσουνε με την γλωσσική τους …παρακμή, όπως έκαναν οι νεοέλληνες με τον Ράλλη και τον Βερυβάκη; ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ.
ΠΡΟΣΕΞΕΤΕ ! Επί του σοσιαλιστή «σοφού» και χαρισματικού «αγωνιστή» Φρανσουά Μιττερρράν ξεκίνησε αυτή η τελευταία «αλλαγή» και επί του (αναγκαίου, ελλείψει καταλληλότερου; ελλείψει καλύτερου;) σοσιαλιστή Φρανσουά Ολλάν θα ολοκληρωθεί!
Ούτε είπα ότι το …»πρόβλημα» της Γαλλίας είναι η θεσμική επικύρωση της απλοποίησης της γλώσσας. Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου επειδή απάνω σε κάποια Ι, O, U τα γαλλόπουλα κι οι γαλλοπούλες θα διδάσκονται να μην βάζουν «περισπωμένη».
Δεν είναι η γαλλική «περισπωμένη» που «καταργείται» σε κάποιες περιπτώσεις, ούτε η αλλαγή στην θέση των διαλυτικών, ούτε η κατάργηση του «υφέν» στις περισσότερες σύνθετες λέξεις, ούτε η «στρογγυλοποίηση-λείανση» στην μορφή κάποιων λέξεων (που, ούτως ή άλλως, αλλάζανε αρκετά συχνά εδώ και 200-300 χρόνια). Αυτά είναι ΚΑΤΑΝΟΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ από έναν λαό που έχει την ικανότητα να «παράγει» σύγχρονον «πολιτισμό» (έστω και …κατακτώντας την μισή Άπω Ανατολή και τήν μισή …Αφρική, έστω και χάνοντας τις …»κατακτήσεις» του) με την γλώσσα που μιλάει.
ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ η διοικητική και θεσμική «κατοχύρωση» της αλλαγής ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ. Όχι τόσο επειδή είμαι …αντι-εξουσιαστής και δεν συμπαθώ τα φιρμάνια περί πάντων. Με ενοχλεί η «ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ» και η ΑΤΕΓΚΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ.
Και με ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ το γεγονός ότι μετά από 26 χρόνια …διαβουλεύσεων και δοκιμαστικής εφαρμογής, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΝΤΟΥΝΙΑΣ μοιάζει να ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΤΙΝΑΧΤΕΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ, ΤΩΡΑ που η Γαλλία κυριολεκτικά ΠΝΙΓΕΤΑΙ από ΑΛΥΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ (και το «πολιτικό προσωπικό» της, λες και το διαλέξανε κάποιοι …»εξωγήινοι» επίτηδες για να ΜΗΝ ΛΥΘΟΥΝ ΠΟΤΕ τα προβλήματα αυτής της χώρας!) ΚΑΤΑΔΙΚΑ ΤΗΣ, και περιδινείται συγχρόνως στην ΤΡΟΜΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΝΗ που δεν εγγυάται το «αύριο» για ΚΑΜΙΑ ΧΩΡΑ και για ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΑΟ στον κόσμο, ΤΩΡΑ που στην πολιτική αρένα της Γαλλίας σκιαμαχούν (για τα μάτια του κόσμου, πάντα!) φιλήδονοι ουτιδανοί νάνοι (προδιαγραφών σκουπιδοτενεκέ) με ανθρωπόμορφες λαοπλάνες ύαινες και φίδια κολοβά (ομοίως, προδιαγραφών σκουπιδοτενεκέ) ΤΥΦΛΩΝΟΝΤΑΣ τον γαλλικό λαό και συμπαρασύροντάς τον μαζί με όλους τους άλλους τυφλωμένους λαούς της υφηλίου στην άβυσσο, ΤΩΡΑ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ …ΑΠΛΟΠΟΙΗΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η γλώσσα (ΟΧΙ, βέβαια, η «αρχαία» εκείνη γλώσσα του Βιγιόν, του Μολιέρου, του Ρακίνα, του Ραμπελαί, ούτε βέβαια η βελούδινη παλιομοδίτικη του Μπαλζάκ, του Σταντάλ, του Λωτρεαμόν, του Σατωμπριάν, κοκ) αλλά η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ που …παρέμενε «αναχρονιστικά» δύσκολη(!!!) παρά την σχετικώς πρόσφατη προηγούμενη μεγάλη «μεταρρύθμιση» που είχε καταργήσει ΣΧΕΔΟΝ ΤΟ 95% ΤΩΝ ΠΙΟ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Γ’ ΚΑΙ Δ’ ΣΥΖΥΓΙΑΣ αντικαθιστώντας τα με («τεχνητώς» …καλλιεργημένα στους μπαξέδες της ΑΝΩΘΕΝ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΑ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗΣ αμορφωσιάς των εποίκων, των μειονοτήτων, του υπόκοσμου, των ποδοσφαιρικών γηπέδων, των τηλεοπτικών βαριετέ, των λιμανιών, των καλντεριμιών, κλπ) ΟΜΟΙΟΤΡΟΠΑ ρήματα Α’ ΣΥΖΥΓΙΑΣ: χάριν της …»ομαλότητας» και της «ευκολίας» μπήκανε στα σχολεία και διδάσκονται εξωφρενικοί ρηματικοί τύποι που πριν από μόλις 40 χρόνια δεν υπήρχε περίπτωση να τους ακούσεις σε κύκλους αποφοίτων λυκείου κι άν τους χρησιμοποιούσες ο ίδιος θα σε παίρνανε οι μανάβηδες με τις λεμονόκουπες…!
Εάν δε φιμωθώ από τον κ. Σαραντάκο, στο σχετικό αυριανό του άρθρο ίσως επανέλθω διευκρινίζοντας τηλεγραφικά κάποια σημεία των λόγων μου.
_______________________________________
@ 231 : Εσείς από πότε μετράτε και έχετε βγάλει την «ελληνική» γλώσσα 4.000 ετών; Πότε «αρχίζει» για σας η «ελληνική» και από πού τό ‘χετε μάθει αυτό, παρακαλώ;
Και γιατί, αφού κάνατε τόσον κόπο για να φτιάξετε το καλαμπούρι σας και να με ειρωνευτείτε, δεν γράφατε ό,τι γράψατε στην …Γραμμική γραφή ώστε να δικιολογήσετε τουλάχιστον τον εαυτόν σας με τα …4000 χρόνια;
Για ποιόν με περάσατε; Για τον Λιακόπουλο, τον Σπυράδωνη, τον Βελόπουλο, τον πρώτο τυχαίον αγράμματον ελληνοβαρεμμένο με περάσατε και σπεύσατε να σώσετε την τιμή ολόκληρου του μπλογκ από την …μόλυνση που μύρισε η μύτη σας πως κουβαλάω μαζί μου; Ή, μήπως, έχετε προσωπική ανάγκη για θωπευτικές σαχλαμαρίτσες και χαζοχαρούμενες κολακείες από αγνώστους, είτε για να τους συμπαθήσετε είτε για να αυτοπεριορίζεσθε στις «αυθόρμητες» εκδηλώσεις σας.
Δεν με πείραξε το χιούμορ σας, απεναντίας το βρήκα γουστόζικο. Με πείραξε που πεταχτήκατε (δεν θα πω σαν τι…) για να με βάλετε στη θέση μου ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ. Κάτι τέτοιο, εσάς τον ίδιο δεν θα σας πείραζε εάν το είχατε εισπράξει άδικα;
Ηδονικός Ελπήνωρ said
@ 228 (@217) : Προσθέτω και άλλη μια απορία μου-
4. Πώς θα προφέρεται με την «αναθεωρημένη» γραφή της (άνευ του ενωτικού «υφέν») η λέξη «νυχτερίδα» στα γαλλικά, κ. Άγγελε;
Γιάννης Ιατρού said
233: Ελπήνωρα
Μη γραφετε κύριε τόσα πολλά κεφαλαία!
ΧΕΖΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΣ ΛΕΜΕ!
sarant said
Δεν θα υπάρξει αυριανό άρθρο για τη σιρκονφλέξ. Ίσως αργότερα.
Δύτης των νιπτήρων said
Δεν θυμηθήκαμε κάτι σε Στράτα στρατούλα, με ολίγην από την κυρία Στούκας, οι παλιότεροι; 😉
sarant said
237 Κάτι τέτοιο!
Λ said
227. Ναι, δίκαιο έχετε για τη σιδερώστρα.
Λ said
153
Η συγγένεια του φρύνου με το βάτραχο ποιο είναι;
Λ said
191. Κύριε Καραποτόσογλου ευχαριστώ πολύ για την πολύ τεκμηριωμένη απάντηση σας. Κοιτάζοντας τα τοπογραφικά σχέδια του χωριού μου αντιλήφθηκα ότι οι αβκολιές φαίνονται καθαρά και η κάθε μια φέρει το δικό της όνομα. Ίσως γι’ αυτό το λόγο να αποθησαυρίστηκε στο ελληνογαλλικό λεξικό (πάλι φταίνε οι βρετανοί που μας έφτιαξαν τα τοπογραφικά σχέδια).Η απορία μου είναι ποια είναι η αντίστοιχη λέξη στην ΚΝΕ; Δεν είναι δυνατό στην Ελληνική επικράτεια να μην εκμεταλλεύονται το νερό των χειμάρρων με τον ίδιο τρόπο που τον εκμεταλλευόμαστε και εμείς.
Σήμερα έμαθα μια άλλη ωραία λέξη: ο κορυποστάς, η οποία είναι πάλι πανάρχαια. Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσω ποια είναι η κορύπα, ποια η βάττα και ποια η κουκκουμάρα.
Λ said
Νικοκύρη παρακαλώ θερμά σβήστε το έξτρα ν γιατί είναι κακάσχημο
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
237. Ανθοκράμβη που έβρασε δίχως σέλινο 🙂
Ηδονικός Ελπήνωρ said
@ 243 : «Δέδυκεν μεν α Σελάνα…» , κυρία Έφη μου.
Τέτοια ώρα και αγρυπνάτε…! Δεν υπάρχει πια τίποτα και κανένας να σας ξεκολλήσει από το κομπιούτερ για να σας ρίξει στο κρεβάτι εσάς;
sarant said
244 Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει τη μέρα ο νοικοκύρης και εξαγριώνεται. Επειδή πήρατε πολύ θάρρος και αρχίσατε τις παρενοχλήσεις, απευθείας κοκκινη (αν και οι παρατηρήσεις της υποδοχής στοιχειοθετούν κίτρινη). Δεν θα μου λείψετε.
Γιάννης Ιατρού said
245: Καλημέρα
Αχ βρε Νίκο, μακάρι νάταν και κάτι διαιτητές στο ποδόσφαιρο σαν κι εσένα 🙂 (σχετικό και με τα σχόλια περί ποδοσφαίρου/διαιτησίας στο χθεσινό – 7/2/16 – νήμα…)
nestanaios said
55. Για να σου αποδείξω ότι όλα αυτά που λες δεν έχουν σχέση με την ελληνική γλώσσα , θα σου πω μόνο αυτό.
Η παρελθοντική συλλαβή «ε-» δεν μπαίνει μόνο σε ρήματα που αρχίζουν από σύμφωνο αλλά μπαίνει και σε ρήματα που αρχίζουν από «α»
αλλά εσύ δεν το βλέπεις. Αγαπάω, εαγάπησα αλλά εδώ έχουμε το πάθος της κράσεως και προκύπτει το «αγάπησα». Το «α» είναι σε μακρά
έκδοση και αυτό είναι ελληνικό. Παλαιότερα είχαμε πάλι το πάθος της κράσεως. Αγαπάω, εαγάπησα, και κατόπιν κράσεως προέκυπτε το «η» εκ του «εα».
Αν η μάνα κάποιου δεν είναι Ελληνίδα, είναι δύσκολο να κατανοήσει την ελληνική γλώσσα. Το πάθος της εκθλίψεως γίνεται μόνον αν δεν υπάρχει χώρος
για τον χρόνο του εκθλιβομένου φωνήεντος. Αν υπάρχει χώρος, δεν πρέπει να γίνεται έκθλιψη αλλά κράση. Σώζουμε ότι πιο πολύ μπορούμε να σώσουμε.
Με άλλα λόγια, έκθλιψη γίνεται όταν το ένα εκ των δύο φωνηέντων των εμπλεκομένων συλλαβών είναι μακρό και το άλλο είναι βραχύ. Κράση γίνεται όταν
και τα δύο φωνήεντα των δύο συλλαβών είναι βραχέα. Και το λέω αυτό για να σου αποδείξω ότι και η μάνα αυτών που λένε «εγάπησα» και αυτών
που το αποδέχονται δεν είναι Ελληνίδα.
nestanaios said
108. (Σμερναλέος) Θα σου ετυμολογήσω τον «ίππο» για να σταματήσεις να λες αυτές τις ασυναρτησίες.
Ο ίππος δεν προκύπτει από καμμία ρίζα κανενός δάσους ἤ οδοντοστοιχίας. Το «ς» είναι διπλό και ενέχει το «δ»
το οποίο αποβάλλεται προ του ημιφώνου «ς» (κακώς κατ΄εμέ). Το θέμα είναι «ιπποδ». Η ονομαστική ενική είναι «ιπποδ-ς»
και αποβληθέντος του «δ», έχουμε «ίππος». Θα μπορούσαμε να έχουμε «ιπποζ» για να μη ξεχάσουμε στην πορεία του χρόνου
και βαρβάρων εμπλεκομένων ότι εδώ υπάρχει ένα «δ»
.
Ξεχάσαμε ότι εδώ υπάρχει ένα «δ» και καταστήσαμε τον «ίππο» βορά των «γλωσσολόγων».
Το θέμα είναι «ιπ-ποδ».
Το «ι» είναι επιτατικό μόριο.
Το «π» είναι πίεση, ενέργεια.
Βλέπουμε ότι εδώ έχουμε επιτεταμένη πίεση επί των ποδών.
Αυτό είναι ο «ελληνικός ίππος». Δεν φύεται από ρίζες και κλίνεται ούτως.
Ο ιππο – ζ οι ίπποδ – ες
Του Ιπποδ –ος των ιππόδ – ων
Τῷ ίπποδ – ι τοις ίππο – ζι
Τον ίπποδ-α τους ίπποδ – ας
Ω ιππο – ζ Ω ίπποδ –ες
Αναζήτησε τους ομηρικούς στοίχους και εξέτασε το μέτρο για να δεις ότι και ο Όμηρος συμφωνεί μαζί μου.
Μαριάννα Κατσογιάννου said
227, 229, 230 Ναι, άππαρο λένε και τη σιδερώστρα, υπάρχει μάλιστα και σχετικό ανέκδοτο. Θυμίστε μου κάποια στιγμή που δεν θα βιάζομαι να σας το γράψω κι αυτό.
Επίσης, η έκφραση τέρα τέρα (μου) είναι γνωστή, αλλά δεν μου φαίνεται να είναι αργκοτική – και οομολογώ ότι δεν ήξερα ότι δεν την έχουν τα λεξικά.
Λ said
249 Ναι απλά είπα ότι το άκουσα εκείνη τη μέρα μετά από πολύ καιρό, δεν είπα ότι είναι σλανγκ.
Το γαουράππαρο δεν τον αναφέραμε καν.
Stazybο Hοrn said
Stazybο Hοrn said
Κι αυτό…
https://drive.google.com/file/d/0B3bMXdG5ObrQaHVYYW05Ylh3LWs/view