Αγροτικά μεζεδάκια

Και πάλι ο τίτλος του σαββατιάτικου άρθρου μας είναι παρμένος από την επικαιρότητα, αφού χτες είχαμε την κάθοδο των αγροτών στην Αθήνα και το μεγάλο αγροτικό συλλαλητήριο. Ωστόσο, όπως συχνά συμβαίνει τα μεζεδάκια μας δεν αφορούν το γεγονός αυτό, απλώς τον τίτλο δανείζονται.

Έγραψα για «κάθοδο» των αγροτών, αλλά πολλά μέσα ενημέρωσης έκαναν λόγο για «απόβαση». Ο όρος στέκει για τους αγρότες της Κρήτης, δυσκολότερα για τους υπόλοιπους. Να τον δεχτούμε δημοσιογραφική αδεία; Τι λέτε;

Κατά τα άλλα, τη βδομάδα που μας πέρασε είχαμε επίσης τη συζήτηση στη Βουλή για τις τηλεοπτικές άδειες. Επειδή όμως είχα ταξίδι πολύ λίγο μπόρεσα να την παρακολουθήσω. Πάντως, άκουσα κάποιον Αναστασιάδη (βουλευτή Β΄Θεσσαλονίκης της ΝΔ, αν πρόσεξα) να λέει το βαρβαρικό «έχετε εισάγει», το οποίο ποτέ δεν μπορεί να είναι σωστό, όπως ποτέ δεν μπορεί να είναι σωστο το «έχετε βάζει» ή «έχετε παίζει». Τι να γίνει, κάποιοι προτιμούν να βαρβαρίζουν παρά να υιοθετήσουν τους αναλογικούς τύπους. Οι κουμπάροι στην Κύπρο, που λένε «έχετε εισάξει», κατάφεραν και βγήκαν από το μνημόνιο.

* Επίσης από τη συζήτηση στη Βουλή άκουσα ένα «διαμέσου πυρούς και σιδήρου» του Κωνσταντινόπουλου. Το πυρούς θα το θεωρήσω σαρδάμ, αλλά το διαμέσου δεν το λέμε, «διά πυρός και σιδήρου» είναι η έκφραση.

* Μου έστειλαν επίσης ένα στιγμιότυπο από τη Βουλή όπου έγινε διάλογος όχι στα αρχαία ελληνικά, όπως λέει ο τίτλος του άρθρου, αλλά με αρχαίες φράσεις. Μηδέν άγαν είπε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ηλίας Λάππας, έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν, απάντησε ο Κ. Τζαβάρας, «το της πόλεως όλης ήθος ομοιούσι τοις άρχουσιν» έκανε ρελάνς ο κ. Λάππας. Δικηγόροι είναι αμφότεροι, θα έχουν κι άλλες τέτοιες φράσεις στο τσεπάκι τους.

* Για το θέμα των τηλεοπτικών καναλιών, ένα από τα σημεία τριβής είναι και το κατώτατο όριο εργαζομένων που επιβάλλει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, δηλαδή η πρόβλεψη ότι ένα κανάλι εθνικής εμβέλειας πρέπει να απασχολεί τουλάχιστον 400 εργαζόμενους.

Χωρίς να μπαίνω στην ουσία, παρατηρώ ότι κάποιοι αυτό το κατώτατο όριο το αποκαλούν «πλαφόν», το άκουσα και σε συζήτηση στην τηλεόραση, ενώ σε κείμενο δημοσιογράφων βρίσκω να γίνεται λόγος για… «μίνιμουμ πλαφόν» και μάλιστα με την επεξήγηση, σε παρένθεση, «(και όχι ταβάνι)». Φαίνεται να νομίζουν πως πλαφόν σημαίνει «όριο» στα γαλλικά.

Εμ, εδώ είναι ο κόμπος ωγαθοί. Το πλαφόν δεν είναι το οποιοδήποτε όριο, είναι, μόνο, το ανώτατο όριο, η οροφή, το ταβάνι. Αυτο που θεσπίζει ο νόμος είναι το κάτω όριο, το μίνιμουμ, το ελάχιστο, το κατώφλι, ο ουδός. Το λάθος, βέβαια, δεν είναι καινούργιο: το είχαμε εντοπίσει από παλιότερα.

* Συνεχίζουμε την περιδιάβασή μας στο σολοικοπάζαρο των μέσων ενημέρωσης. Διαβάζω στην Καθημερινή άρθρο για τις φώκιες που σκοτώνουν κάποιοι. Υπάρχει στη Σάμο λοιπόν μια φώκια, που τη βγάλαν οι ψαράδες Αργυρώ. Και «…έχουν μοιραστεί πολλές χιλιάδες ώρες φύλαξης και προστασίας της φώκιας Αργυρώ».

Προς τι η ακλισιά; Ονοματεπώνυμο είναι; Θα μου πεις, είμαι αχάριστος -δεν σκέφτομαι ότι θα μπορούσαν να γράψουν, λέμε τώρα, «της φώκιας Αργυρούς»!

* Στην iefimerida διαβάζω ότι «η άγρια συμπλοκή διήρκΗσε περίπου μια ώρα». Είπαμε να βάζουμε εσωτερική αύξηση, παρόλο που κάθε άλλο παρά υποχρεωτική είναι, αλλά εδώ έχουμε πιπέρι στα λάχανα, έλξη της δεύτερης συλλαβής. Το σωστό είναι «διήρκεσε», το ακόμα καλύτερο «διάρκεσε».

Αλλά να μη λέω πολλά, γιατί το «διήρκΗσε» το βρήκα και σε (καλό) βιβλίο.

* Φίλος με ρωτάει τι καταλαβαίνω από τον τίτλο: Νυφούδης: Αρνείται να εκσυγχρονιστεί και ταυτόχρονα απειλεί το Δημόσιο.

Θα μπορούσα να καταλάβω ότι κάποιος Νυφούδης όχι μόνο αρνείται να εκσυγχρονιστεί, αλλά επιπλέον τολμάει να απειλεί το Δημόσιο, αλλά από το κείμενο προκύπτει ότι το Δημόσιο αρνείται να εκσυγχρονιστεί και απειλεί, τουλάχιστον σύμφωνα με τη γνώμη του Νυφούδη.

* Άλλος πάλι φίλος μου στέλνει το εξής από ομιλία αθλητικού παράγοντα:

Είχα όνειρα το καλοκαίρι να κάνουμε πολλά πράγματα. Δε μας ενδιαφέρει μόνο το αποτέλεσμα ενός αγώνα, αλλά πολλά πράγματα. Και το δείξαμε με την ενέργεια μας για το προσφυγικό. Εκλαμβάνοντας συγχαρητήρια παγκοσμίως.

Είμαι ευτυχής που είμαι ο ιδρυτής μιας προσπάθειας, που είδα την αντίδραση των παλαιμάχων της.

Εκλαμβάνοντας συγχαρήτηρια; Όχι «λαμβάνοντας»; «Ιδρυτής προσπάθειας»;

Θα έλεγε κανείς πως συγχωρείται ένας άνθρωπος του αθλητισμού να τα θαλασσώνει όταν πάει να χρησιμοποιήσει ελληνικούρες, μια και δεν έχει εξοικειωθεί με το περισπούδαστο ύφος, αλλά ο συγκεκριμένος αθλητικός παράγοντας είναι πασίγνωστος μεγαλοδικηγόρος, δηλαδή επαγγελματίας του λόγου.

Αλλά τι γύρευε στη Λάρισα, αυτό δεν ξέρω να σας το πω, εγώ στην Παναχαϊκή τον είχα αφήσει να διαμαρτύρεται.

* Μου έστειλαν τον κατάλογο ενός ελληνικού εστιατορίου στο Βερολίνο, το οποίο έχει τον κομψό τίτλο «Αχ Νίκο Αχ» (achnikoach στα ντόπια) και, ανάμεσα στα άλλα, προσφέρει ζεστά ορεκτικά και κρύα πιάτα για «φυτοφάγους».

Σπεύδω να δηλώσω ότι δεν έχω καμιά σχέση ούτε με τη διεύθυνση του καταστήματος ούτε, πολύ περισσότερο, με την πελατεία του.

* Σε άρθρο για την Αθήνα διαβάζω ότι «Η Αθήνα είναι μία πόλη 412 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων τσιμέντου».

Τι θέλει να πει ο ποιητής; 412.000 τετρ.χιλιόμετρα είναι τρεις φορές (και πάνω) η έκταση της Ελλάδας. Μήπως έβαλε τρία μηδενικά παραπάνω; Μπα, διότι η έκταση της Αθήνας είναι 39 τ.χ. μόλις. Εκτός αν υπολογίζει όλο το λεκανοπέδιο.

* Τα τιμαλφή έπεσαν κι αυτά θύμα της ακλισιάς, και μάλιστα στο (οΘντκ) έγκυρο in.gr:

…που αφορά την δήλωση των φυλασσομένων τιμαλφή, μετρητών, σε θυρίδες ή εκτός Τραπεζών και την αναγραφή των συγγενικών προσώπων…

Σαν επίρρημα μού φαίνεται, κάπως σαν το «αβλεπί», τι λέτε;

* Ο Νομάρχης Ημιμαθείας ξαναχτύπησε. Την Τετάρτη, ο Σκάει Μπογδάνος, έλεγε για την εκδήλωση με τον Γιάννη Βαρουφάκη στο Βερολίνο, στην οποία παρευρέθηκε και ο Μπράιαν Ίνο (Brian Eno). Κι επειδή πολύ του αρεσει να διανθίζει τα λεγόμενά του με εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες, για να κάνει εντύπωση στους αμαθείς, μας ενημέρωσε ότι ο Ίνο ήταν μέλος «των Βέλβετ Αντεργκράουντ».

Καμιά σχέση, βέβαια. Και αναρωτιέται κανείς, πώς του ήρθε. Υποψιάζομαι ότι μπέρδεψε τον Ίνο με τη Νίκο!

* Όμως την Τρίτη, που ήταν η επέτειος του θανάτου του Σολωμού, ο Μπογδάνος ξεκίνησε την αναφορά του στην επέτειο λέγοντας έτσι ανάλαφρα ότι ο εθνικός μας ποιητής ήταν ομοφυλόφιλος, μασόνος, εβραίος, ιταλόφωνος και αλκοολικός. Κάποια από αυτά μπορεί να ισχύουν, και δεν είναι και ντροπή, αλλά δεν τα πετάς έτσι με αυτή την ελαφρότητα. Ο δήμαρχος Ζακύνθου θίχτηκε και… κήρυξε τον Μπογδάνο ανεπιθύμητο στη Ζάκυνθο, ασφαλώς χάνοντας το μέτρο.

Το οποίο μέτρο πήγε περίπατο χωρίς ελπίδα επιστροφής με την ανταπάντηση του Μπογδάνου, ένα κρεσέντο βερμπαλισμού και αμετροέπειας που στάζει οίηση.

Και που βέβαια είναι γεμάτο λάθη, από τα οποία σταχυολογώ μερικά:

• Στην ουσία του ζητήματος, ο μέγιστος και εθνικός μας ποιητής ήταν όντως αλκοολικός, όπως και ελευθεροτέκτων. Αυτά τεκμαίρονται.

  Όπως επισήμανε πρώτος ο φίλος Γιώργος Κεντρωτής, αν κάτι ισχύει «όντως», τότε δεν μπορεί να «τεκμαίρεται» απλώς. Υποψιάζομαι ότι ο Μπογδάνος ήθελε να γράψει ότι «αυτά είναι τεκμηριωμένα», αλλά το μπέρδεψε, μοιάζουν κιόλας.

• είναι οι απόγονοι του πιο βαθέως οθωμανού -διάβαζε «του πιο βαθέος». Άτιμο Σπελτσέκερ!
• αν ο Δήμαρχος Ζακύνθου διάβαζε τη «Γυναίκα της Ζάκυνθος». Ο Σολωμός πάντως, που ο Μπογδάνος διατείνεται ότι «τον έχει μελετήσει» έβαλε τίτλο «της Ζάκυθος».

Επίσης, ο Μπογδάνος αρχικά έγραψε Το «χαίρε, ώ χαίρε, λευτεριά» γράφτηκε πρώτα ως “salve,salve liberta”, στα ιταλικά. Του επισήμανε ο Κεντρωτής ότι ο Σολωμός δεν έγραψε «λευτεριά» αλλά «ελευθεριά», οπότε ο Μπογδάνος πήγε και το διόρθωσε στο κείμενο του άρθρου του, έμεινε όμως έτσι στις αναδημοσιεύσεις, όπως εδώ.

* Η οποία αναδημοσίευση έχει μια αριστουργηματική εισαγωγή: Ολα ξεκίνησαν μετά από το άρθρο που έγραψε ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ για τον εθνικό ποιητή Διονύσιο Σολωμό στο marketnews.gr. Ο Παύλος Κολοκοτσας, χαρακτήρισε ανεπιθύμητο τον δήμαρχο Ζακύνθου…

Με τη διαφορά ότι ο Παύλος Κολοκοτσας (όπου κι αν τονίζεται) είναι ο δήμαρχος Ζακύνθου.

* Και κλείνω με ένα φρέσκο, με ένα χοντρούτσικο μαργαριτάρι του Βασίλη Κικίλια, ο οποίος σε χτεσινή εκπομπή είπε πως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά έλεγαν «μετ’ επιΦάσεως» ότι η χώρα έχει ανοιχτά σύνορα και όποιος θέλει μπορεί να έρθει, διότι είμαστε ανθρωπιστές. Το στιγμιότυπο εδώ, στο 1.15.40 περίπου.

Πέρα από το ψέμα, διότι τέτοιο πράγμα δεν έχει ειπωθεί, η ελληνικούρα και πρωτότυπη είναι και αστεία. Ο καημένος ο Κικίλιας είχε ακούσει κάπου το «μετ’ επιτάσεως», του άρεσε και είπε να το ξεσηκώσει -αλλά, ατυχία, το μπέρδεψε.

Πλάκα-πλάκα όμως, θα ήταν ωραίο λογοπαίγνιο αν γινόταν σκόπιμα.

* Στείλατε κι άλλα μεζεδάκια αλλά η πιατέλα γέμισε. Καλό σαββατοκύριακο λοιπόν!

Advertisement