Ένα παιδί οχτώ χρονώ

Σήμερα έχουμε Τσικνοπέμπτη, οπότε το έθιμο θέλει ίσως κάποιο άρθρο πικάντικο, αλλά δεν θα το τηρήσω διότι προηγείται ένα άλλο έθιμο, πιο σημαντικό για το ιστολόγιο αν και ομολογουμένως όχι για τον υπόλοιπο κόσμο. Βλέπετε, σήμερα έχουμε γενέθλια: το ιστολόγιο κλείνει τα οχτώ του χρόνια, μια και έκανε τα πρώτα του βήματα στις 16 Φεβρουαρίου του 2009. Οπότε, παρακαλώ να μου συγχωρήσετε την αυτοαναφορικότητα του σημερινού άρθρου, όσο για το τσικνοπεμπτικό άρθρο θα το διαβάσετε αύριο που είναι Τσικνοπαρασκευή.

Θα συμφωνήσετε μαζί μου, πιστεύω, πως για ένα πλάσμα οχτώ χρονώ η μέρα των γενεθλίων του είναι κάτι το εντελώς ξεχωριστό που αξίζει να γιορτάζεται. Βέβαια, δεν είναι ίδια όλα τα γενέθλια. Το οχτάχρονο παιδί, που πηγαίνει στη δεύτερη τάξη του δημοτικού, που ολημέρα παίζει και τρέχει πέρα-δώθε αεικίνητο, βρίσκεται ακόμα στην αρχή της παιδικής ηλικίας. Από την άλλη, τα οχτάχρονα ιστολόγια μάλλον έχουν περάσει στην τρίτη ηλικία τους -αιωνόβια σχεδόν με ανθρώπινα μέτρα.

Στα οχτώ λοιπόν χρόνια που είμαστε μαζί,  έχουν δημοσιευτεί στο ιστολόγιο συνολικά 2959 άρθρα (με το σημερινό) στις 2923 μέρες ζωής του. Στην όγδοη χρονιά του ιστολογίου (από τις 17.2.2016 έως σήμερα) δημοσιέψαμε ένα άρθρο κάθε μέρα, χωρίς ποτέ να διακοπεί το σερί -αλλά αυτό είχε συμβεί και τις προηγούμενες δύο χρονιές, αφού το σερί της καθημερινής δημοσίευσης βαστάει αδιάλειπτο από τις 29.1.2014.

Συνολικά μέσα στην οχταετία έχετε κάνει σχεδόν 396.000 σχόλια, ενώ το ιστολόγιο έχει δεχτεί 14.600.000 επισκέψεις.

Όλα αυτά τα χρόνια, υπάρχουν οι τακτικοί και οι λιγότερο τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου, που πολλοί από αυτούς ήταν ή έχουν γίνει φίλοι, ενώ αρκετοί έχουν γραφτεί και “συνδρομητές” (ο μετρητής μου λέει 9040 άτομα), οπότε ειδοποιούνται με ηλεμήνυμα ή με άλλον τρόπο κάθε φορά που ανεβάζω καινούργιο άρθρο. Άλλοι πάλι ειδοποιούνται για τις δημοσιεύσεις από το Φέισμπουκ, υπάρχουν όμως και οι αναγνώστες που φτάνουν στο ιστολόγιο εντελώς τυχαία μέσω γκουγκλ, έχοντας κάνει αναζήτηση για κάποια λέξη ή φράση. Αυτή την εβδομάδα, οι συχνότεροι όροι αναζήτησης, πέρα από το «Σαραντάκος» (με ή χωρίς τόνο ή και στο λατινικό) ήταν «πας μη έλλην βάρβαρος» και  «αλίμονο ορθογραφία» -μάλλον την ορθογραφία της λέξης αναζητούσε, δεν θα ήταν κραυγή απόγνωσης.

Γενέθλια έχουμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσουμε ότι εμείς εδώ λεξιλογούμε, οπότε ας πούμε μερικά πράγματα για τον αριθμό οχτω, τα χρόνια που συμπληρώνουμε σήμερα, αν και δεν θα εξαντλήσουμε το θέμα.

Το «οκτώ» ανάγεται σε ινδοευρωπαϊκή ρίζα, και κατά σύμπτωση είναι ακριβώς έτσι στα λατινικά, octo. Από τα λατινικά έχουμε το ιταλικό otto, το ισπανικό ocho, το γαλλικό huit, κτλ. Από τα παλαιογερμανικά έχουμε το αγγλ. eight, το γερμανικό acht και τα σκανδιναβικά.

Ο αριθμός οχτώ δεν έχει τόσο μεγάλη θρησκευτική και συμβολική σημασία όσο ο προηγούμενός του, το εφτά, αλλά από την άλλη έχει αυξημένη παρουσία στα μαθηματικά, τη φυσική αλλά και τη φύση.

Το 8 είναι ο πρώτος κύβος ακέραιου αριθμού (μετά το 1), έχουμε οκτάεδρα, οκτάγωνα κτλ. Πολλά ζώα έχουν οκτώ πόδια και όχι μόνο τα χταπόδια που έχουν το όνομα αλλά και οι αράχνες -ο Αζίζ Νεσίν έχει γράψει ένα δυνατό διήγημα με τίτλο «Ο Σίσυφος με τα οχτώ πόδια» για τον αγώνα μιας αράχνης να σκαρφαλώσει σε μια μπανιέρα.

Ακόμα, το byte έχει 8 bit και θα θυμάστε τις οχτάμπιτες διατάξεις. Έχουμε επίσης το οχτάωρο, που με τόσους αγώνες καθιερώθηκε και τώρα αμφισβητείται από τη νεοφιλελεύθερη επέλαση, τις οκτάβες στη μουσική, τα οκτάνια στη βενζίνη, τα οχτάστηλα, τους πηχυαίους τίτλους των εφημερίδων δηλαδή, καθώς και την Οκτώηχο, το λειτουργικό βιβλίο με οχτώ αναστάσιμες ακολουθίες, που χρησίμευε για αναγνωστικό τα παλιά χρόνια και έχει και τη λαϊκή ονομασία Χτωήχι.

Υπάρχει και η οχτάρα -π.χ. οχτώ μέρες φυλακή στον στρατό ή η οχταήμερη αποβολή στο σχολείο. Οχτάρα λέγεται στη στρατιωτική αργκό η επίσημη στολή των αξιωματικών, η αριθ. 8.

Τέλος, έχουμε το οχτάρι, το οποίο, πέρα από το βαθμό του σχολείου και το χαρτί της τράπουλας, είναι επίσης το σχήμα που έχει η αναπαράσταση του αριθμού -κι έτσι λέμε, ας πούμε, πως ένας μεθυσμένος περπατάει κάνοντας οχτάρια, δηλαδή κάτι σαν ζικ-ζακ. Περιέργως το λεξικό Μπαμπινιώτη (ως τη Γ’ έκδοση) δεν περιλαμβάνει τέτοιο λήμμα. Στην παλιά αργκό του στρατού, και ειδικότερα στο ναυτικό, οχτάρι ήταν το μέσον, αυτό που σήμερα λέγεται βύσμα. Λένε πως το μέσον ονομάστηκε οχτάρι επειδή τα μπιλιετάκια των πολιτευτών που ζητούσαν να μετατεθεί ο τάδε και να τοποθετηθεί ο δείνα είχαν από κάτω τζίφρες σαν οχτάρια. Αναρωτιέμαι όμως αν ακόμα χρησιμοποιείται ο όρος -θα μου το πείτε στα σχόλια.

Προς το παρόν όμως ας βοηθήσουμε τον πιτσιρικά να σβήσει τα οχτώ κεράκια του -και του χρόνου!