Το νερό της ζωής
Posted by sarant στο 13 Μαρτίου, 2017
Μια και κοντεύει η άνοιξη (δεν γράφω «ήρθε» για να μην την πάθω σαν τη γριά της παροιμίας) είπα να κάνω μιαν εκκαθάριση στα μπουκάλια με τα ποτά, και τα μάζεψα για μιαν αναμνηστική φωτογραφία, πριν τα πάω στην ανακύκλωση, σαν τους παλιούς συντρόφους που με τον ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας τους βγάζουν μια τελευταία φωτογραφία πριν αποσυρθεί ο καθένας στο χτηματάκι του. Όταν λέω εδώ ποτά, εννοώ εκείνα που έχουν μεγάλο οινοπνευματικό βαθμό, όχι κρασιά και μπίρες, που καταναλώνονται άλλωστε σε μια καθισιά ή σε λίγες καθισιές.
Στη φωτογραφία πλειοψηφούν τα μπουκάλια με μακρύ λαιμό, που είναι όλα τους αποστάγματα, τα πιο πολλά από φρούτα, με πρώτο το απόσταγμα μιραμπέλας που είναι το εθνικό μας φρούτο εδώ στη Λοθαριγγία -ένα είδος κορόμηλο είναι, πολύ όμοιο με το πράουστο της Σαμοθράκης.
Αλλά εδώ λεξιλογούμε, οπότε με αφορμή το ανοιξιάτικο ξεκαθάρισμα που έκανα θα γράψω μερικά ετυμολογικά και λεξιλογικά για τα αποστάγματα αυτά. Επίσης, για λόγους μεθοδολογικούς, ας πούμε, δεν θα αναφερθώ από ετυμολογική άποψη στα ελληνικά αποστάγματα, ρακή, τσίπουρο, τσικουδιά και ούζο, επειδή αξίζουν ξεχωριστό άρθρο. Βέβαια ρακή, τσικουδιά και τσίπουρο είναι ουσιαστικά το ίδιο ποτό (περιμένω σχόλια υπέρ και κατά της άποψης).
Ο τίτλος λέει «το νερό της ζωής», και πράγματι η γαλλική ονομασία των αποσταγμάτων είναι eau-de-vie, το οποίο αν μεταφραστεί κατά λέξη σημαίνει «νερό της ζωής». «Νερά της ζωής» υπάρχουν πολλά, ανάλογα με τον καρπό που χρησιμοποιείται για να ζυμωθεί και να αποσταχθεί: μιραμπέλα, κεράσι, μήλο, κυδώνι, δαμάσκηνο (όλα αυτά υπάρχουν στη φωτογραφία αλλά δεν φαίνονται). Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί κρασί για την απόσταξη ή δημητριακά, πατάτες, και γενικά οτιδήποτε ζυμώνεται -το ρούμι ας πούμε βγαίνει από μελάσσα ή χυμό ζαχαροκάλαμου. Tα αποστάγματα αυτά έχουν οινοπνευματικό βαθμό από 40 και πάνω -νομίζω ότι πρέπει να έχουν πάνω από 37,5 για να χαρακτηριστούν eau de vie, αλλά συνήθως έχουν πάνω από 40.
Η γαλλική ονομασία eau de vie είναι μεταφραστικό δάνειο από το λατινικό aqua vitae, νερό της ζωής και πάλι. Λατινικά, αλλά όχι της κλασικής εποχής -πρόκειται για μεσαιωνικά λατινικά των αλχημιστών, διότι οι αλχημιστές του Μεσαίωνα ανέπτυξαν πολύ την τεχνική της απόσταξης, που ήταν γνωστή και από παλιότερα βεβαίως (στο άρθρο για τον λαμπίκο είχαμε αναφερθεί στον περίφημο Ζώσιμο τον Πανωπολίτη). Το οινόπνευμα που έβγαινε από την απόσταξη κρασιού, το είπαν, ανάμεσα στ’ άλλα, aqua vitae (νερό της ζωής) και aqua ardens (φλογερό νερό). Από το aqua vitae προέκυψε το γαλλικό eau-de-vie αλλά και άλλες ονομασίες ποτών, ας πούμε το σκανδιναβικό aqvavit. Aπό το aqua ardens είχαμε το ιβηρικό και λατιναμερικανικό aguardente.
Καμιά φορά η λέξη αλλάζει πολύ, σε σημείο να γίνεται αγνώριστη. Θα θυμάστε από τον Λούκι Λουκ πως οι Ινδιάνοι αποκαλούσαν «νερό της φωτιάς» το ουίσκι, όμως και το whiskey/whisky, ετυμολογικά, είναι νερό της ζωής. Eννοώ ότι η λέξη προέρχεται από το γαελικό uisge beatha, που θα πει κατά λέξη «νερό της ζωής» και που είναι και αυτό μεταφραστικό δάνειο από το μεσαιωνικό λατινικό aqua vitae. Το ουίσκι γίνεται από δημητριακά: κριθάρι, βύνη, καλαμπόκι στην Αμερική.
Από δημητριακά ή πατάτες γίνεται η βότκα. Αυτή κατά λέξη σημαίνει «νεράκι», αφού το voda είναι το νερό -εξού και τα Βοδενά, η Έδεσσα, η πόλη με τα πολλά νερά. Το μπράντι, πάλι, είναι σύντμηση του brandywine και είναι δάνειο από το ολλανδικό brandewijn, καμένο κρασί κατά λέξη, επειδή προκύπτει από απόσταξη κρασιού. Βρίσκω με την ευκαιρία ότι και το τσέχικο palenka (pálinka στην Ουγγαρία), που είναι το γενικό όνομα για τα αποστάγματα φρούτων, προέρχεται από το ρήμα paliti, που σημαίνει ‘καίω’, και πάλι αναφορά στο καζάνι της απόσταξης. (Στα δικά μας καζανέματα λέμε για ‘ματαβρασμένη ρακή’).
Σε αντίθεση με όλα τα παραπάνω, το κονιάκ έχει προέλευση τοπωνυμική, αφού υπάρχει γαλλική πόλη Cognac (από το λατινικό Comniacum, κάποιος Cominius βρίσκεται στην αρχή του τοπωνυμίου) . Σε κάποιο διήγημα του Τσιφόρου εμφανίζεται ένας Ρώσος που ζητάει Σασνιάκ, «ένα ελαφρύ γκαλλικό κρασάκι που το λένε Σασνιάκ», διότι έτσι πρόφερε το Cognac ρωσοπρεπώς και επειδή οτιδήποτε δεν διέλυε το μάρμαρο του πάγκου το θεωρούσε ελαφρύ. Τοπωνυμική προέλευση έχουμε και στο καλβαντός (Calvados), μπράντι από μηλίτη. Το Καλβαντός είναι περιοχή της Γαλλίας, στα δυτικά.
Άλλα αποστάγματα ονοματίζονται, πολύ λογικά, από τον καρπό που συμμετέχει στην παρασκευή τους. Θα αναφέρουμε το Kirschwasser, από κεράσια, τις διάφορες σλιβόβιτσες (σλίβα το δαμάσκηνο στις σλάβικες γλώσσες των Βαλκανίων) ή το τζιν. Το τζιν ετυμολογικά είναι δάνειο από το ολλανδικό genever και ανάγεται στο λατινικό juniperus, σημερινό αγγλικό juniper, που είναι ένα δέντρο, άρκευθος ή αγριοκυπαρίσσι, που οι καρποί του χρησιμοποιούνται για να αρωματίζεται το ποτό αυτό.
Παλιότερα έπινα τζιν (με τόνικ βέβαια), αλλά το θεωρώ καλοκαιρινό ποτό -εδώ στους βαριούς δυτικούς χειμώνες προτιμώ τα κονιάκ και τα αποστάγματα, τα νερά της ζωής. Πείτε με αδιαφώτιστο, αλλά το άλλο νερό της ζωής, το ουίσκι εννοώ, ποτέ δεν μου άρεσε πολύ. Να σημειωθεί ότι δεν αναφέρω εδώ ποτά που τα πίνεις σαν συνοδεία σε μεζέ ή φαγητό, κρασί δηλαδή ή ούζο ή τσίπουρο. Αν και τώρα τελευταία βρήκα κάτι «παλαιωμένα» τσίπουρα που μια χαρά πίνονται και μόνα τους, χωρίς φαγητό.
Αλλά αυτά θα τα δούμε σε άλλα άρθρα.
Θρασύμαχος said
Καλημέρα. Μια παλαιά γλωσσική απορία μου, που ελπίζω να συζητηθεί και εδώ, είναι γιατί οι κρητικοί έχουν τη ρακή θηλυκή ενώ οι καλαματιανοί το ρακί ουδέτερο.
Cyrus Monk said
Στὶς (ἑλληνικὲς) ἐξαιρέσεις νομίζω ξεχάσαμε τῆ ροδίτικη σούμα – τὸ τοπικὸ τσιπουροειδές.
Καλημέρα εἶπα;
Greg Maltezos said
Καλή Βδομάδα ! Πολύ ενδιαφέρον, όπως πάντα …. Υπάρχει βέβαια και το Αθάνατο νερό …. http://h20ydor.blogspot.gr/2017/03/blog-post.html
atheofobos said
..το ουίσκι εννοώ, ποτέ δεν μου άρεσε πολύ.
Είσαι από τους σπάνιους ανθρώπους που δεν τους αρέσει το εθνικό μας ποτό! Συνήθως με στραβοκοιτάζουν όταν λέω το ίδιο.
Προσωπικά προτιμώ ουζάκι και τσικουδιά από αυτά που έχουν αρκετό οινόπνευμα και για απεριτίφ Campari με Sprite, που είναι ο καλύτερος συνδυασμός πικρού με γλυκό.
Νέο Kid Al Kuwaiti said
Στα τοπωνυμικά να προσθέσουμε και την κυπριακή Κουμανταρία .Γλυκό κρασί (πιο καλό από τη Μαυροδάφνη) που ονομάστηκε έτσι από τα αμπέλια που έιναι στην περιοχή της Λεμεσού όπου ήταν η βενετσιάνικη «Κομαντερία» (Διοικητήριο) επί ενετοκρατίας.
LandS said
σλίβα το δαμάσκηνο στις σλάβικες γλώσσες των Βαλκανίων
Όμως το καταπληκτικό ρακία της πόλης Σλίβεν της Βουλγαρίας (Σλίβενσκα πέρλα) φτιάχνεται από σταφύλια. Φαίνεται ότι η πόλη ΄πήρε το όνομά της από κάτι άλλο και όχι τις δαμασκηνιές (ούτε που ξέρω αν έχει ή είχε)
Νέο Kid Al Kuwaiti said
Όταν ήμουν στο Μπαχρέιν ένας Σύριος οδηγός μού έφερε σπιτίσο Αράκ. Το Αράκ είναι ο ετυμολογικός πατήρ της ρακής. Οι αραπάδες το πίνουν (όσοι δεν πολυνοιάζονται για τον ακριβή αριθμό παρθένων στον παράδεισο…)αραιωμένο ,συνήθως 1 προς 7 μέρη νερού ή 1 προς 10.
Εγώ, επειδή οι άντρες δεν παίρνουν μπακάπ ,ούτε νερώνουν το αράκ τους, είπα να δοκιμάσω λίγο ατόφιο… επιβίωσα οριακά! 🙂
Νέο Kid Al Kuwaiti said
Νικοκύρη, έχουμε καμιά ιδέα για τα ετυμολογικά του σναπς; ٍSchnapps . Στα γερμανικά όλα αυτά τα φρουτοειδή λέγονται σναπς.
ΓιώργοςΜ said
Καλημέρα!
«Μα τον Μανιτού, το χλωμό πρόσωπο πίνει πολύ νερό της φωτιάς», η πρώτη σκέψη όταν είδα τη φωτογραφία-όπως θα τη διάβαζα σε Μπλεκ ή Όμπραξ.
Να προσθέσω το λιθουανικό «midaus nektaras» (υδρόμελι το μεταφράζει ο γούγλης), με 50% οινόπνευμα (μάλλον λιώνει τον πάγκο που λέγαμε). Μου το είχαν φέρει δώρο και δεν τολμάω να το δοκιμάσω…
Πέπε said
Καλημέρα!
Αγουαρδιέντε, μ’ ένα γιώτα.
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!
8 Προέρχεται από το ρήμα schnapen που είναι αν κατάλαβα καλά το αντίστοιχο του αγγλ snap κι έχει να κάνει με τη γρήγορη και αποτομη κινηση με την οποία κατεβάζεις το ποτηράκι.
7 Αραίωση 1 προς 10; Σιρόπι είναι;
2 Σούμα έχουν και στη Σαμο και τη φτιάχνουν από σύκα.
Πέπε said
@10:
Τώρα βλέπω ότι χαρακτηρίζεται «ιβηρικό και λατιινοαμερικάνικο», όχι ισπανικό ή των ισπανόφωνων. Στα πορτογάλικα μπορεί να είναι χωρίς γιώτα. Στα ισπανικά πάντως είναι γνωστό από όλους τους Λ/αμερικάνους συγγραφείς.
LandS said
2, 11. Καλά ρε παιδιά η πιο φημισμένη σούμα δεν είναι της Αντίπαρου;
Πάνος με πεζά said
Kαλημέρα !
κατ’ αρχήν, τέτοια ωραία μπουκάλια, δεν τα πάμε στην ανακύκλωση, αλλά δημιουργούμε φωτιστικά από αυτά (θέλει χρόνο και φαντασία, έχω κι εγώ φυλαγμένα αρκετά… Η πιο απλή κατασκευή, είναι να βάλουμε ένα ντουί κι ένα αμπαζούρ. Έχει τις δυσκολίες της, τρύπημα γυαλιού, γέμισμα με κάτι βαρύ για να μην πέφτει, π.χ. σκάγια και άμμο, βάψιμο…)
Επί της ουσίας, από τα οινοπνευματώδη γενικά απέχω, λόγω της ΓΟΠ (κουϊζάκι, βρείτε το), αν και επικροτώ πολύ το κονιάκ, που το βάζω και στη βασιλόπιτα. Ακόμα και οι δευτεράντζες που σερβίρονται στις κηδείες (κατά πολλούς, ανακυκλώμενα κιόλας…) υπερτερούν έναντι των περισσότερων «λευκών».
Νέο Kid Al Kuwaiti said
0. «Πείτε με αδιαφώτιστο…» Aδιαφώτιστο; Σιγά μη σε πούμε και διαφώτιστο! (skylights εις τη βαρβαρική) 🙂
Αδιαφωτισμένο ,μήπως;
ΓιώργοςΜ said
11β: Έτσι όπως το καταλαβαίνω, μάλλον νέφτι. Όπως το θειικό οξύ, βάζεις οξύ σε νερό κι όχι το αντίθετο, αλλιώς γίνεται έκκρηξη.
11γ: Λέγεται δηλαδή «Σούμα Σύκων Σάμου»; Ωραίο ακούγεται!
Δεν είδα ν’ αναφέρθηκε η τεκίλα, που φτιάχνεται από αγαύη.
(Τώρα που την ανέφερα, μου ήρθε μια εικόνα α-λα Λούκι Λουκ, με έναν τύπο καθισμένο καταμεσήμερο στον τοίχο ενός μισογκρεμισμένου οικήματος στη μέση του πουθενά, με τρόπο ώστε να φαίνεται μόνο το σομπρέρο και οι μπότες, και με ξερά αγριόχορτα και κάκτους ένα γύρο. Αργεί το καλοκαίρι;)
Babis said
«Βέβαια ρακή, τσικουδιά και τσίπουρο είναι ουσιαστικά το ίδιο ποτό (περιμένω σχόλια υπέρ και κατά της άποψης).»
Από αυτά που έχω ακούσει η ρακή και τσικουδιά είναι το ίδιο ποτό, το τσίπουρο όμως μπορεί να είναι διπλής απόσταξης και ή αρωματισμένο οπότε είναι διαφορετικό ποτό. Τα περισσότερα τσίπουρα που έχω πιει τα τελευταία χρόνια πάντως ήταν μονής απόσταξης χωρίς άρωμα, άρα το ίδιο με την τσικουδιά ρακή. Αν υπάρχει κάποιος Ηπειρώτης, σίγουρα θα ξέρει περισσότερα.
Λεξιλογικά, επίσης με επιφύλαξη:
Η ρακή προέρχεται από την ρώγα του σταφυλιού ραξ/ρογώς, η ονομαστική λεγόταν και ραξ και από αυτήν προήλθε η ρακή. Το Τούρκικο ρακί με (ι) είναι διπλής απόσταξης και συνήθως αρωματισμένη με γλυκάνισο αρά είναι τσίπουρο/ούζο.
Τσικουδιά προέρχεται από τα υπολείμματα των σταφυλιών (τσάμπουρα) που τα λένε και τσίκουδα. Η λέξη προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από το κουκούτσι που το λένε και κουκούδι με πιθανή συμπροφορά με την λέξη τσαμπιά (τσαμπιά + κουκούδια = τσικούδια).
Τσίπουρα από τα τσάμπουρα και αυτό από τα τσαμπιά.
Γς said
>ρακή, τσικουδιά και τσίπουρο είναι ουσιαστικά το ίδιο ποτό (περιμένω σχόλια υπέρ και κατά της άποψης).
Τι να πεις;
Να κάτι απόε σαπάνω την Ηπειρο στο χωριό του παππού μου, την εποχή που απόσταζαν, παράνομα βέβαια, όπως και τώρα φαντάζομαι:
Μου’ λεγε λοιπόν η γιαγιά μου ότι έπιανε δουλειά κι ο «χαζός» του χωριού, που έπαιρνε σβάρνα όλα τα αυτοσχέδια αποστακτήρια και τους έλεγε ότι τον έστελνε ο νωματάρχης, της χωροφυλακής για να του πάει κάνα δυο οκάδες από το φρέσκο τσίπουρο.
Φυσικά κανείς δεν τον πίστευε. Ποιος όμως μπορούσε να τους βεβαιώσει ότι δεν θα πήγαινε να τους καρφώσει, αν δεν του έδιναν
αυτό που ζητούσε;
Πέπε said
@2, 11:
Και στην Πάρο κάνουν σούμα. Νομίζω ότι εκεί είναι απλώς η τοπική ονομασία για τη ρακή.
Της Σάμου γίνεται από διάφορα φρούτα, σκέτα ή σε συνδυασμό. Υπάρχει η άποψη ότι από το ποτό με τα πολλά φρούτα βγαίνει η ονομασία σούμα (δηλαδή άθροισμα, σύνολο, όλα μαζί) και επεκτείνεται και στο σκέτο. Άλλη άποψη, ότι ανεξαρτήτως πρώτης ύλης, το ποτό που πίνουμε είναι το σύνολο/μίγμα των διάφορων διαδοχικών προϊόντων της απόσταξης, από το σχεδόν καθαρό οινόπνευμα της πρωτόρακης στην αρχή μέχρι το σχεδόν καθαρό νερό στο τέλος, που τελικά ισορροπεί στον επιθυμητό αλκοολικό βαθμό.
Εν πάση περιπτώσει στη Σάμο ακούς πολύ τη λέξη σ’μίτσα (δεν προφέρεται ζμ), που παραπέμπει παραπλανητικά σε σλάβικες ετυμολογίες.
ΓιώργοςΜ said
14 ΓαστροΟισοφαγική Παλινδρόμηση, ευκολάκι… (άμα το ‘χεις).
Νέο Kid Al Kuwaiti said
14. Nα κάνεις επέμβαση. Κρίμα είναι να κοιμάσαι …»όρθιος» 🙂 (αν είναι βαριά η περίπτωσή σου).
Πάνος με πεζά said
Mερικές τεκίλες, θέλουν…άντερα !

spiral architect said
Καλημέρα και καλή βδομάδα.
@4: Ομοίως, ούτε κι εγώ πίνω ουίσκι. Τσιπουράκι, κρασάκι και το καλοκαίρι μπύρα. Στα παλιά τα χρόνια της Αραπιάς, νέος μηχανικός είχα μάθει τη βότκα 🙄 όπου στα εργοτάξια οι πίνακες ερχόντουσαν κενοί υλικού (διακοπτικού, ή κλεμμοσειρών) αλλά γεμάτοι με συσκευασίες βότκας. 😉
Η βότκα, το κατ’ εξοχήν ποτό των αλκοολικών στην Αμερική, που πίνεις ένα μπουκάλι και γίνεσαι δαυλί, αλλά -τι έκπληξη- δεν βρωμάει το χνώτο σου. Ήταν το ιδανικό ποτό για να μη σε πιάσει η τροχαία ή οι περίεργοι θρησκευτικοί φρουροί. Ακόμα και οι Άγγλοι έπιναν.
Τότε βότκες. Τώρα μεγαλώσαμε και παραξενέψαμε. Παραδοσιακά κι ελληνικά ως άνω. 🙂
Πάνος με πεζά said
@ 21 : Αρχή Barett. Γίνεται λέει, κάποιος καυτηριασμός με «μανίκι», αλλά θα δούμε… (Ο Barett καταλήγει σε καρκίνο του οισο…α στο διάλο, πρωί πρωί !)
Νέο Kid Al Kuwaiti said
Mερικά γλωσσικά για το «τσίπουρο» ανά περιοχή.
Τσίπουρο στη Ρούμελη λέμε το χωρίς γλυκάνισο, το αψύ.
Τσίπουρο στη Θεσσαλία και στη Μακεδονία λένε το με γλυκάνισο.
Το ρουμελιώτικο τσίπουρο ,οι βορειοελλαδίτες το λένε γράπα (ή γκράπα)
Πέπε said
@17:
> > Από αυτά που έχω ακούσει η ρακή και τσικουδιά είναι το ίδιο ποτό
Τουλάχιστον στην Κρήτη, ναι. Δυο χρόνια στο Ηράκλειο, τη λέξη τσικουδιά την έχω ακούσει μόνο από τους τουρίστες. Μόνο ρακή λένε, και θηλυκό. Αντίθετα, άκουσα τσικουδιά στα Χανιά.
Το θέμα είναι αν όσοι λένε ρακή (ή ρακί) ανά την επικράτεια εννοούν το ίδιο όπως στην Κρήτη.
> > το τσίπουρο όμως μπορεί να είναι διπλής απόσταξης και ή αρωματισμένο οπότε είναι διαφορετικό ποτό
Μάλιστα, αυτό είναι επιτέλους μια εξήγηση. Αν και η διατύπωση αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να είναι και μονής, και χωρίς αρώματα! 🙂
Τώρα παραμένει μια άλλη απορία: ποια είναι η διαφορά τσίπουρου με γλυκάνισο από ούζο, εφόσον και τα δύο έχουν παραχθεί με την κανονική διαδικασία;
> > Το Τούρκικο ρακί με (ι) είναι διπλής απόσταξης και συνήθως αρωματισμένη με γλυκάνισο αρά είναι τσίπουρο/ούζο.
Φίλος Τούρκος, μόνιμος κάτοικος Ελλάδας και πολύ καλός γνώστης των ελληνικών πραγμάτων, με διαβεβαίωσε ότι το ούζο είναι το εθνικό τους ποτό, και το ονομάζουν ρακί.
Παναγιώτης Κ. said
Μέχρι να αναιρεθούν οι γνώσεις μου για τα παρακάτω ποτά, πορεύομαι ως εξής:
Οι λέξεις ρακί (στην Ήπειρο ως ουδέτερο) ή ρακή (στην Κρήτη ως θηλυκό) ή τσικουδιά προσδιορίζουν το ίδιο προϊόν. Είναι το προϊόν της απόσταξης των τσίπουρων σε ολόκληρη την Ελλάδα και τσίκουδων στην Κρήτη.
Στη Β. Ελλάδα όπου κατοικοεδρεύω τα τελευταία 35 χρόνια, όταν λένε τσίπουρο εννοούν το προϊόν της απόσταξης τσίπουρων ή και κρασιού (;) στο οποίο έχουν προσθέσει στο καζάνι και γλυκάνισο οπότε αυτό που προκύπτει, ασπρίζει όταν ρίξεις νερό.
Τελευταία όμως στα μαγαζιά, όταν παραγγέλνεις τσίπουρο σου ζητούν μα πεις αν το θέλεις ΜΕ ή ΑΝΕΥ. Το ΜΕ σημαίνει με γλυκάνισο και το ΑΝΕΥ χωρίς γλυκάνισο.
Η τσικουδιά δεν περιέχει γλυκάνισο.
Τα παραπάνω αποστάγματα και προκειμένου να αποκτήσουν έναν…ευρωπαϊκόν αέρα τα λέμε και γκράπες ειδικά, όταν τα πίνουμε στο τέλος του φαγητού για χωνευτικά (;).
Το ούζο σαφώς και το ξεχωρίζουμε από το τσίπουρο. Νομίζω ότι η νομοθεσία καθορίζει τις προδιαγραφές για το ούζο. Δεν έχω σαφή γνώση γιαυτό το ποτό παρόλο που το προτιμώ έναντι του τσίπουρου ΜΕ.
Πάντως μια συζήτηση γι αυτά τα ποτά μεταξύ των άλλων θα περιελάμβανε και τις εξής λέξεις κλειδιά: Μεθυλική αλκοόλη ή ξυλόπνευμα, «κόβουμε τις κεφαλές και τις ουρές» (διαδικασία που αφορά την απόσταξη), γράδα και αλκοολικός βαθμός, νομοθεσία περί την παραγωγή των συγκεκριμένων και καταστρατήγησή της, νοθεία.
Κλείνω προς ώρας με τα εξής δεδομένα:
Ποτήρι σφηνάκι=25ml
Ποτήρι κρασιού (παραδοσιακό και όχι κολονάτο)=50ml.
Νεροπότηρο=100ml.
(Όλα αυτά, όπως συνήθως σερβίρονται και όχι μέχρι τα χείλη του ποτηριού)
spiral architect said
Καλά λέει ο πεζοΠάνος στο #14. Τουλάχιστον το πρώτο μπουκάλι κάτω δεξιά (το φουσκωτό) γίνεται ωραίο φωτιστικό για κομοδίνο.
Babis said
«Μάλιστα, αυτό είναι επιτέλους μια εξήγηση. Αν και η διατύπωση αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να είναι και μονής, και χωρίς αρώματα! 🙂»
Ναι βέβαια, νομίζω ότι πλέον τα περισσότερα είναι τέτοια.
«Τώρα παραμένει μια άλλη απορία: ποια είναι η διαφορά τσίπουρου με γλυκάνισο από ούζο, εφόσον και τα δύο έχουν παραχθεί με την κανονική διαδικασία;»
Καμία.
Παναγιώτης Κ. said
Μάλιστα! Στις λέξεις κλειδιά να προσθέσουμε και το: «ρακή ματαβρασμένη».
Στην Ήπειρο εκείνα τα χρόνια δεν συνέβαινε η διπλή απόσταξη.
Πέπε said
Κορυφαίο ελληνικό ποτό είναι η παλαιωμένη ρακή. Καστανή, με γεύση που φέρνει προς μπράντι. Μάλλον ταυτίζεται με τη σκούρα γκράπα, την ιταλική, που περιέργως είναι πιο γνωστή στην Ελλάδα απ’ ό,τι το αντίστοιχο ελληνικό.
Υποθέτω πως ο σωστός τρόπος να την πίνεις όπως το κονιάκ. Ωστόσο είναι ωραία και σαν ποτό, σε χαμηλό φαρδύ ποτήρι με παγάκια. (Καφρίλα; ίσως…) Είτε έτσι είτε αλλιώς, είναι άκρως αξιοσύστατη.
Μετά, έχουμε και την αμοργιανή «ψημένη». Άλλη αμαρτία…
Υποδεέστερο (αλλά ενδιαφέρον οπωσδήποτε) θεωρώ το αμοργιανό ρακόμελο, που πάντως δεν είναι το ίδιο με το γνωστό ρακόμελο που τα τελευταία χρόνια γνωρίζει σουξέ στην Αθήνα, και που εκ παραδόσεως στην Κρήτη το είχαν για τα κρυολογήματα. Το πρώτο φτιάχνεται εφάπαξ και μετά το έχεις στο μπουκάλι και σερβίρεις όποτε θες, το δεύτερο φτιάχνεται επιτόπου ζεσταίνοντας ρακί και μέλι και τυχόν αρωματικά (κανέλα και/ή γαρύφαλο – έχω βρει ότι κι ένα φύλλο φασκόμηλο πάει ωραία).
Πάνος με πεζά said
Όλα τα μπουκάλια μπορούν κάτι να γίνουν, αρκεί … να έχουν και «κάτι». Έχω κρατήσει κι ένα ζευγάρι τέτοια blue cobalt μπουκάλια, που μου είχαν φέρει παλιότερα. Το δε φουσκωτό θυμίζει το μπουκάλι από το ούζο «δίμηνο», έχω κι από δαύτα…

Παναγιώτης Κ. said
@29. Όντως καμία;
Ας το ψάξει όποιος έχει διάθεση και κατόπι να μας διαφωτίσει.
Κασσάνδρα said
Η διαφορά που εγώ έχω βρεί ,μεταξύ τσίπουρου με γλυκάνισο( που δεν μου αρέσει ) και ούζου,είναι, όταν βάλεις νερό στο ούζο ασπρίζει ενώ το τσίπουρο όχι.Και ως τώρα υπέθετα ότι οφείλεται στον τρόπο της απόσταξης.
Ενας κρητικός παραγωγός μου είπε κάποτε ,ότι η διαφορά στην ονομασία .ρακή\τσίπουρο εξαρτάται από τους βαθμούς του ποτού.
Γς αν τα λέω λάθος μη με μαλώσεις!
Triant said
29:
Στο ούζο, βάσει νομοθεσίας, επιτρέπεται να προστεθεί καθαρό οινόπνευμα μέχρι να αποκτήσει τον επιθυμητό αλκοολικό βαθμό. Γι αυτό υπάρχουν και ούζα που ΄δηλώνουν ότι είναι προϊόντα απόσταξης (μόνο).
Έχω την εντύπωση ότι επιτρέπεται η περιεχόμενη αλκοόλη να οφείλεται σε απόσταξη και προσθήκη αιθανόλης σε ποσοστό 50-50.
Πάνος με πεζά said
Φυσικά, το τελειότερο για χειροτεχνία, είναι μακράν το μπουκάλι του Dimple…
Αραούχο said
Ορθότερα: ΓΟΠΝ
ΓΟΠ έχει ο οποιοσδήποτε ,αρκεί να φαει δύο τρεις μπριζόλες παραπάνω…
ΓιώργοςΜ said
29 Όχι δα, το ούζο έχει ένα σωρό άλλα μυρωδικά, βλ βικη για ούζο και τσίπουρο
Γι’ αυτό μάλλον το μεθύσι με ούζο είναι πολύ χειρότερο από αυτό με τσίπουρο (προσωπική, αν και όχι μόνο, άποψη).
Νίκος Μαστρακούλης said
17-29: Κι όμως, υπάρχει και ρακή διπλής απόσταξης, καθώς και αρωματισμένη (π.χ. κιτρορακή).
Παναγιώτης Κ. said
Στην Ήπειρο βράζουμε τη ρακή όπως τον καφέ και προσθέτουμε ζάχαρη ή μέλι και το σερβίρουμε σε φλυτζάνι. Προκύπτει το γνωστό ποντς (καθώς το είχα διαβάσει σε παιδικά διηγήματα) ή πονchι.(Κοντά στο τσ η προφορά …).
Triant said
Τσίπουρο με πάγο! Το κορόιδευα χρόνια, μέχρι που το δοκίμασα στο ποτήρι του ουίσκι και έκτοτε, σε ένα συγκεκριμένο μαγαζί που μαζευόμαστε οι γονείς και τα πιτσιρίκια παίζουν στον πεζόδρομο, το πίνω μόνο έτσι.
Τσίπουρο vs τσικουδιά. Κάποιος, κάποτε που μου είχε δώσει την εντύπωση οτι ξέρει τι λέει, μου είχε πεί ότι η τσικουδιά έχει λιγότερο οινόπνευμα και δεν έχει αρωματικά. Μάλιστα θυμάμαι κάτι σαν 26 και 33 ως αλκοολικούς βαθμούς. Μπορεί βέβαια να ήταν και γράδα αλλά, θα ήταν πολύ.
Georgios Bartzoudis said
Ρακή (η), λέγανε οι παλιότεροι το σήμερα λεγόμενο «τσίπουρο». Η πρώτη «μετονομασία» της ρακής ήταν «ούζο» αλλά δεν άντεξε πολύ και υποχώρησε σε «τσίπουρο» ώστε να διαχωρίζεται το απόσταγμα από τσίπουρα σταφυλιού από το «ούζο» που παρασκεύαζαν οι ποτοποιοί (από νεράκι του Θεού και καθαρό οινόπνευμα- λαμβανόμενο από απόσταξη χαμουτσίδικων σύκων, τουλάχιστον παλιότερα).
Ο παππούς μου είχε αποστακτήρα για ρακή, που το έλεγαν ρακοκάζανο. Μέσα στα τσίπουρα έριχναν σπόρους γλυκάνισου, περίπου μισή οκά σε κάθε καζανιά. Έριχναν επίσης και 1-2 κυδώνια. Το πρώτο ποτηράκι που έβγαινε από κάθε καζάνι το λέγανε πρωστάξη(η). Το έπαιρναν χωριστά και το χρησιμοποιούσαν για (πρακτικούς) φαρμακευτικούς σκοπούς. Το τελευταίο απόσταγμα από κάθε καζανιά είχε πολύ μικρό οινοπνευματικό βαθμό και το έλεγαν μπουρλιόκ(ι) (το). Έμπειροι «δοκιμαστές» (οι πιο …διάσημοι μπεκρήδες του χωριού) δοκίμαζαν κάθε τόσο το απόσταγμα και αποφαίνονταν ότι πλέον άρχισε να γίνεται μπουρλιόκ(ι) και πρέπει να γίνει το ξεκαζάνιασμα.
Τέλος, νομίζω ότι δεν υπάρχει καμια ουσιώδης διαφορά ανάμεσα σε ρακή, τσίπουρο, τσικουδιά.
Γς said
Καλά τα αποστάγματα. Δεν λέω.
Ωραία όμως και τα μπουκάλια.
Για τα ποτήρια βέβαια δεν το συζητάω.
Αν και στην ανάγκη…
Κονιάκ, που μας είχε φέρει με το μπρέκφαστ το ρουμ σερβις στο Κάραβελ. μετά τη ρεβεγιόν των Χριστουγέννων της προηγουμένης.
Ενα μπουκάλι Κονιάκ ΜΕΤΑΧΑ.
Και δεν έβρισκα το κατάλληλο ποτηράκι.
Και το βρήκα!
Στην «Δημιουργία του Κόσμου»:
https://i0.wp.com/s.enet.gr/resources/2009-05/28b-3-thumb-large.jpg?zoom=2
Ουπς, οχι αυτήν του Μιχαήλ Αγγέλου
αλλά του Γκυστάβ Κουρμπέ
Την «Προέλευση του Κόσμου»:
[sthn jyrism;enh thw ekdox;h]
Μπονζουρ του λε μοντ!
sarant said
Eυχαριστώ για τα νεότερα!
38 Κι εγώ την ίδια εμπειρία έχω. Πίνεις ένα μπουκάλι τσίπουρο και την άλλη μέρα είσαι περδίκι. Με το ούζο έχεις πονοκέφαλο.
37 Τι είπαμε ότι είναι το Ν;
35 Σωστός
31 Το γράφω κι εγώ στο τέλος, το παλαιωμένο τσίπουρο μου αρέσει πολύ. Άλλο ποτό.
17 Μπάμπη, το ρακί έχει τούρκικη ετυμολογία και τελικά αραβική.
14 Μα κι εγώ γι αυτό τα κρατούσα, μήπως και τα κάνω κάτι. Μετά είπα ότι θα πιω κι άλλα 😉
Παναγιώτης Κ. said
Συζήτηση με μεγάλο πότη ο οποίος έφυγε πλήρης ημερών και με τεράστια περιουσία.
-Ποιο είναι το καλύτερο αλκοολούχο ποτό κατά τη γνώμη σου;
-Το ουίσκι.
-Εσύ λοιπόν γιατί πίνεις ρακί;
-Διότι ο πότης δεν κάνει διακρίσεις. Είναι ικανός να πιει και…πετρέλαιο όταν δεν έχει τίποτε άλλο. Ακολουθεί συνήθως την παρέα και πίνει ο,τι πίνει και αυτή.
Φίλος πάντως στην παρέα έκανε την διευκρίνιση μεταξύ «κοινωνικού πότη» και αλκοολικού.Ο πρώτος πίνει πάντοτε με παρέα ενώ ο δεύτερος μπορεί να πιει και μόνος του.
gpointofview said
Θα έλεγα για το αράκ αλλά με πρόλαβαν. Νομίζω πως κάτι αντίστοιχο- συμπυκνωμένο ούζο- βγάζει (έβγαζε) ο Barbayannis αλλά μια που δεν μου άρεσε το ούζο του δεν τόψαξα
Υπάρχουν δυο χρυσοί κανόνες για τους πίνοντες και ένας για τους παίζοντες
– Αν δεν θες να μεθύσεις ή να κακοχωνέψεις μην πίνεις δυο ποτά που έχουν προέλθει από διαφορετικό σώμα π.χ. μετά από κρασί μην πιεις μπίρα ή ουίσκι
– Αν μπορείς μην μπεις ποτέ σου σε λεωφορείο και μην πιείς ποτέ σου μπίρα (εξαιρετικά σοφή συμβουλή)
– Ο τζόγος είναι παιχνίδι όχι επάγγελμα
Γευστικά, τίποτε δεν αντικαθιστά το (σχετικά φτηνό) Jameson ( προφέρεται τοπικά : Γάμισον ) εκτός από ένα (πανάκριβο) καλό μολτ
Γιάννης Ιατρού said
Καλημέρα,
πνευματικό το θέμα σήμερα 🙂
Και γυρίζει ο άλλος σπίτι, με δυό κιβώτια μπύρες, 3 μπουκάλια σνάπς και δυό μπαγγέτες ψωμί.
Και τον ρωτάει ο συγκάτοικος:
– Τι, περιμένουμε επισκέψεις σήμερα;
…
– Όχι, πως σού ‘ρθε;
– Επειδή είδα τις δυό μπαγγέτες ψωμί που έφερες ….
gpointofview said
# 44 α
Να πίνεις Πιτσιλαδή. δεν θάχεις ποτέ πονοκέφαλο
gpointofview said
ή και το σπάνιο πράσινο Δ.Α. (διπλής απόσταξης) ή και ντούζικο Δράμας
Παναγιώτης Κ. said
Ρολάρισα ανάποδα τη σελίδα έφτασα στην φωτό χωρίς να δω το όνομα του…δράστη, έκανα πρόβλεψη και…. δεν έπεσα έξω!
ΓιώργοςΜ said
36 Dimple και single malt
Τα σκωτσέζικα ουίσκι έχουν -λένε- τρίγωνο μπουκάλι, ώστε αν σου πέσουν από το χέρι (επειδή είσαι τύφλα, υποθέτω), να μην κατρακυλήσουν στην κατηφόρα! Το άκουσα στη θητεία μου στη Σκωτία, φοιτητής. Εκτός από το Dimple είναι και το Glennfiddich τρίγωνο, όπως και το Grant’s (της ίδιας ποτοποιίας, αλλά blended), ίσως και άλλα.
νεσσίμ said
Απίστευτη η άγνοια για το «εθνικό απεριτίφ»!
Το/Η ρακί, τσίπουρο κλπ είναι απόσταγμα τσίπουρων/τσίκουδων/φρουτων που έχουν υποστεί ζύμωση ανεξάρτητα αν έχουν αρωματισθεί με γλυκάνισο κ.α.
Το ούζο είναι απόσταγμα οινοπνεύματος με αρωματικά. Οπότε στην σεμνή τελετή της απόσταξης παρίσταται και τελωνιακός/εφοριακός για την αποσφράγιση των βαρελιών με το -υψηλής φορολόγισης- οινόπνευμα που πέφτει στους άμβυκες μαζί με τα αρωματικά που είναι πάντα «μυστική συνταγή».
Η διπλή η τριπλή απόσταξη είναι πολυτέλεια που παράγει ευγενέστερο και ασφαλέστερο απόσταγμα.
Γς said
46:
Ε, πες ρε Πσαρά και το
«Ο παίζων χάνει και ο πίνων μεθά»
Γς said
50:
Είδες;
Είναι να μην βγάλεις όνομα…
Νέο Kid Al Kuwaiti said
50. Ε καλά! Σιγά το κατόρθωμά σου! Αφού την έχει ξαναποστάρει καμιά τριακοσαριά φορές…
atheofobos said
Μεταφέρω από το παρακάτω μερικές χρήσιμες πληροφορίες που μου έδωσαν και την απάντηση γιατί ενώ στην Κρήτη μπορείς να πιείς 2-3 τσικουδιές άνετα, όταν δοκίμασα τσίπουρο σε ένα χωριό κοντά στην λίμνη Κερκίνη κάηκαν τα σωθικά μου!
!http://greekvoyager.com/el/eidika-themata/ta-ellhnika-pota/
Το ούζο είναι μίγμα οινοπνεύματος, νερού και διαφόρων αρωματικών βοτάνων, ανάμεσα στα οποία υπάρχει πάντα ο γλυκάνισος. Σε αντίθεση με το τσίπουρο, είναι συνήθως σε μικρό ποσοστό προϊόν απόσταξης σταφυλιών. Το τελικό προϊόν είναι συνήθως 40 με 50 αλκοολικούς βαθμούς.
Το τσίπουρο και η τσικουδιά είναι περίπου το ίδιο. Παρασκευάζονται με τον ίδιο τρόπο – με απόσταξη – και από την ίδια πρώτη ύλη, που είναι τα στέμφυλα των σταφυλιών. Δηλαδή, ό,τι μένει μετά το πάτημα των σταφυλιών για το καινούργιο κρασί. Τα στέμφυλα λέγονται επίσης στράφυλα ή τσίπουρα, ενώ στην Κρήτη ονομάζονται τσίκουδα.
Όμως, στο τσίπουρο υπάρχει γλυκάνισος, ενώ στην τσικουδιά όχι. Επίσης, η τσικουδιά είναι προϊόν συνήθως μιας απόσταξης. Γι’ αυτό διαφέρουν στην γεύση και στο άρωμα. Παρόμοια ποτά είναι η γκράπα της Ιταλίας και το αράκ της Μέσης Ανατολής.
Μέχρι τις αρχές του 1990 δεν υπήρχε βιομηχανική παραγωγή. Η πώληση αποσταγμάτων απαγορευόταν. Μόνον ορισμένοι αμπελουργοί είχαν άδεια να παρασκευάζουν τσίπουρο για δική τους χρήση, στο σπίτι, και να πωλούν μικρές ποσότητες χύμα σε τοπικό επίπεδο. Τότε καθορίστηκαν οι προϋποθέσεις για την παραγωγή, εμφιάλωση και εμπορική διάθεση. Αποτέλεσμα ήταν η βελτίωση της ποιότητας, η αύξηση της κατανάλωσης και η διεθνής καθιέρωση. Η πώληση χύμα τσίπουρου δεν επιτρέπεται.
Σχεδόν πάντα γίνεται τουλάχιστον μια δεύτερη απόσταξη για να πάρουμε το τελικό προϊόν. Μπορεί επίσης να γίνει απόσταξη ολόκληρων σταφυλιών, ή έτοιμου κρασιού, οπότε η απόδοση είναι μεγαλύτερη. Χρησιμοποιούνται λευκά και κόκκινα σταφύλια. Η δεύτερη απόσταξη βελτιώνει την ποιότητα και δίνει τσίπουρο καθαρότερο και λεπτότερο σε άρωμα και γεύση. Κατά την δεύτερη απόσταξη μπορούμε να προσθέσουμε αρωματικές ουσίες, όπως ο γλυκάνισος, ο μάραθος, το γαρύφαλλο, το μοσχοκάρυδο και η μαστίχα.
Ο γλυκάνισος είναι η αιτία του ασπρίσματος του τσίπουρου, όταν βάζουμε νερό ή πάγο. Στην Κρήτη βάζουν φύλλα καρυδιάς. Η ποσότητα και οι αναλογίες των ουσιών που προστίθενται είναι συνήθως το μυστικό κάθε παραγωγού. Το τσίπουρο έχει συνήθως 36 με 45 αλκοολικούς βαθμούς και σερβίρεται σε μικρά ποτήρια. Θεωρείται πιο απολαυστικό, όταν πίνεται δροσερό στους 10 oC ή με λίγο πάγο. Μπορούμε επίσης να προσθέσουμε λίγο νερό.
ΓιώργοςΜ said
Περί παλαίωσης:
Το ουίσκι οφείλει το χρώμα και τη γεύση του, εκτός από το απόσταγμα, σε δύο κύριους παράγοντες: Το βαρέλι και το νερό της αραίωσης. Το απόσταγμα είναι 60+ βαθμοί και διαφανές. Το βαρέλι, συνήθως δρύινο και χρησιμοποιημένο για σέρι, κονιάκ ή άλλο ουίσκι, και η διαδικασία μετάγγισης είναι αυτό που διαφοροποιεί τη μια μάρκα από την άλλη (το «οικογενειακό μυστικό», δηλαδή), ενώ το νερό της εκάστοτε πηγής κατατάσσει τα single malt σε οικογένειες: Speyside, Isle of Skye κλπ.
Οι θιεσώτες του ποτού , θεωρούν (και ορθά) ιεροσυλία την προσθήκη πάγου, νερού ή οτιδήποτε άλλου σ’ ένα καλό ουίσκι, με τον ίδιο τρόπο που ένας σομελιέ δε θα έβαζε ποτέ κοκακόλα σ΄ ένα επώνυμο κρασί.
ΓιώργοςΜ said
*θιασώτες (όχι, δεν έχω πιεί σταγόνα!)
Αγγελος said
Στην υγειά μας!
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
56 Δεν ξέρω αν τα λέει σωστά -ξέρουμε ότι υπάρχει τσίπουρο και χωρίς γλυκάνισο. Κι έπειτα, γιατί «ο γλυκάνισος»;
Γς said
50:
Είδες ο κύριος [Σχ. 55] Παναγιώτη; Το έχει εμπεδώσει..
Είσαι πότης Παναγιώτη;
Αν ήσουν μανιάτης δεν θα σε ρωτούσα. Σίγουρα θα ήσουν.
[το λες και κουιζάκι]
atheofobos said
43
Ο πίνακας L΄origine du monde του Gustave Courbet είναι του 1866 . Ένας μαθητής του (που είναι τέτοιοι μαθητές σήμερα!), ο Αμερικανός ζωγράφος James Whistler, είχε γκόμενα ένα μοντέλο την Joanna Hiffernan γνωστή τότε ως Τζό.
Από αγάπη και εκτίμηση στον δασκαλό του την «δάνεισε».
Λέγεται ότι ο πίνακας έγινε μετά από ένα καλό πήδημα.
Τον πίνακα τον παράγγειλε ένας μερακλής Τούρκος ό Καλιλ Μπέης που είχε εγκατασταθεί στο Παρίσι και ήταν πρώην διπλωμάτης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Αθήνα και στην Αγία Πετρούπολη.
Αυτός είχε μεγάλη συλλογή ερωτικών έργων τέχνης και ήθελε ένα πίνακα που η αίσθηση του ερωτισμού να προκύπτει -μόνο από τα ευαίσθητα όργανα της γυναίκας.
Τέλος προς ολοκληρωτική επιμόρφωση σας ο Αμερικανός ζωγράφος είναι αυτός που «περιποιείται» τον πίνακα του ο μίστερ Μπίν στην ταινία του The Ultimate Disaster Movie.
cronopiusa said
absenta
μεθυστικές καλημέρες
Triant said
57:
Κι όμως. Υποτίθεται ότι ένα καλό malt πίνεται διαλυμένο σε ισόποσο μεταλλικό νερό ή σόδα (όπως βλέπουμε στις εγγλέζικες ταινίες να το πίνουν οι αριστοκράτες). Ο λόγος είναι ότι οι 40 βαθμοί καίνε τη γλώσσα και ακυρώνουν τα αρώματα και τη γεύση. Ο πάγος, αν μπεί, πρέπει να είναι ελάχιστος και συνήθως μπαίνει σε απλά ουίσκι.
Γς said
59:
Καλώς τον Αγγελο!
Χίλια χρόνια θα ζήσεις. Σε θυμήθηκα προηγουμένως στο Σχ. 43, με την «Δημιουργία του Κόσμου» του Μιχαήλ Αγγέλου
spiral architect said
Οινολογική γευσιγνωσία από ένα μερακλή του είδους:
(προχθές)
To ωραίο είναι ότι ο ΕΦΚ στο κρασί και στα λοιπά οινοπνευματώδη επιβλήθηκε από την αγαπημένη μας €€ για να μη «θίγεται» ο (μη χέσω!) ανταγωνισμός.
Ουστ Γκρούεζα! 👿
Pedis said
όπως λένε, το τσίπουρο κάνει καλό στο κρύωμα … καλλιώρα
για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να δουν το σχετικό δημοσίευμα στη χτεσινή εφσυν:
Θα μπορούσες σήμερα να φανταστείς έναν ολυμπιονίκη να διαφημίζει τσιγάρα χαμογελαστός; Εναν διάσημο γιατρό να προπαγανδίζει τα οφέλη του καπνίσματος στην υγεία; Μια βραβευμένη ηθοποιό να εξηγεί πώς της πέρασε ο βήχας με το κατάλληλο τσιγάρο; Και όμως κάποτε υπήρχαν τέτοιες διαφημίσεις. Πολλές από αυτές χρησιμοποίησαν ως όχημα τα κόμικς
LandS said
49 Ντούζικο Δράμας;
Οι Πολίτες στο Φάληρο-Καλαμάκι επιμένουν ότι ντούζικο είναι το ούζο, και αυτό γιατί το καλύτερο ούζο στη Πόλη ήταν από το Βαρέλι 12 (ντουζ κοσμοπολιστί). Γιαυτό όπου πάνε ρωτάνε αν έχει ούζο 12. Εμένα δεν μου αρέσει, είμαι του τσίπουρου/ρακής/ρακιού αλλά, αν είναι να πιω ούζο, προτιμώ το Πλωμάρι και ας μου λένε ότι οι ψαγμένοι προτιμούν άλλα.
Πάνος με πεζά said
Κατά έναν άλλον «χρυσό» κανόνα (δεν ξέρω, δεν το επιβεβαιώνω) μεθάς δυσκολότερα ανεβάζοντας βαθμούς, και όχι κατεβάζοντας. Δηλ. πρώτο ποτήρι μπίρα, μετά κρασί-κονιάκ-ουίσκι- τσίπουρο (λέμε τώρα) και όχι ανάποδα.
sarant said
68 Στην Πόλη έλεγαν ντούζικο, πράγματι.
Avonidas said
Καλημέρα.
Κάτι έπιασε η σπαμοπαγίδα.
Γς said
62:
>Τον πίνακα τον παράγγειλε ένας μερακλής Τούρκος ό Καλιλ Μπέης που είχε εγκατασταθεί στο Παρίσι και ήταν πρώην διπλωμάτης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Αθήνα και στην Αγία Πετρούπολη.
Χλωμό το βλέπω. Εκτός αν ο πίνακας ήταν κάτι τέτοιο [το Οθωμανικόν]
Νέο Kid Al Kuwaiti said
Νικοκύρη, βάλε πόστα στον ηλίθιο. Το ιστολόγιο το παρακολουθούν και παιδιά, και είναι ντροπή να βλέπουν τέτοια άσεμνα! Άσε που μπορεί να σού κουβαλήσει και το Ηθών…τέτοιος αρχιρουφιάνος που είναι.
LandS said
73 Μα η κοπέλα στο 72 φοράει εσώρουχο, δεν είναι άσεμνη.
Νέο Kid Al Kuwaiti said
67. To αλκοόλ βλάπτει την υγεία αποδεδειγμένα. Για το τσιγάρο ΔΕΝ υπάρχουν τέτοιες αποδείξεις! (μόνον, θεωρούνται «εύλογες»…)
Avonidas said
#73. https://img.clipartfest.com/9cddc257e6ac912b0ccd2640657a7dd4_how-to-draw-puppy-eyes-sad-puppy-eyes-clipart_794-909.png
Νέο Kid Al Kuwaiti said
74. Δώστε του αέρα εσείς…και θα φάτε καλά εν καιρώ… (μη δώ όμως διαμαρτυρία τότε!)
Πέπε said
@68, 70:
Ντούζικος σημαίνει μέτριος, ήπιος, στρωτός.
Μια γλαφυρή γραφική ιστορία σχετικά με το περίφημο βαρέλι 12 γράφει και στην ετικέτα του ούζου 12. Θα ήταν βαρέλι δίχως πάτο, για να πίνει όλη η Πόλη τόσα χρόνια ώστε ν’ αφήσει όνομα…
cronopiusa said
κιντο πες του κάτι
Δύτης των νιπτήρων said
2, 11, 19… Η σαμιώτικη σούμα φτιάχνεται από τα στέμφυλα, σαν τη ρακή. Καμία σχέση με φρούτα αν και έχει μια ιδιαίτερη, κάπως βαριά μυρωδιά.
https://www.isamos.gr/souma-samou-proion-apostaxeos-stemfilon/
LandS said
78 Σαν εκείνο το κοκκόρι που όταν το σφάξανε και έφαγε όλη η Σαμψούντα, χόρτασε και η Κερασούντα. 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Και: καθώς είναι λάθος (τυπικά) να λέμε κονιάκ το Μεταξά π.χ., μια και πρόκειται για ονομασία προέλευσης, η άχρηστη (ή όχι, ποτέ δεν ξέρεις) πληροφορία της ημέρας: όλα αυτά τα ηδύποτα τύπου κονιάκ, που προέρχονται από απόσταξη κρασιού, λέγονται συλλήβδην μπράντι. Τα eaux-de-vie είναι πάλι μια γενικότερη κατηγορία μπράντυ που περιλαμβάνει και αποστάξεις φρούτων.
Τα ετυμολογικά:
a shortening of brandywine, which was derived from the Dutch word brandewijn, itself derived from gebrande wijn, which literally means «burned wine» https://en.wikipedia.org/wiki/Brandy
spatholouro said
Εμείς εδώ δεν ήρθαμε
να πήξουμε στους κώλους
παρά σας εκτιμούσαμε
και όλες σας και όλους…
Νέο Kid Al Kuwaiti said
83. Eντάξει, τον έδιωξα για λίγο. Μπορούμε να συνεχίσουμε στο θέμα μας, τα ποτά.
Πάνος με πεζά said
@ 82 : Kι από κοκακόλες, έχουμε PEPSI ! 🙂
Avonidas said
Καλημέρα.
#43:
Δεν θα ξαναδιαβάσω Σαραντάκο στο γραφείο.
Δεν θα ξαναδιαβάσω Σαραντάκο στο γραφείο.
Δεν θα ξαναδιαβάσω Σαραντάκο στο γραφείο.
Δεν θα ξαναδιαβάσω Σαραντάκο στο γραφείο.
Δεν θα ξαναδιαβάσω Σαραντάκο στο γραφείο.
Δεν θα ξαναδιαβάσω Σαραντάκο στο γραφείο.
Δεν θα ξαναδιαβάσω Σαραντάκο στο γραφείο.
Δεν θα ξαναδιαβάσω Σαραντάκο στο γραφείο.
Δεν θα ξαναδιαβάσω Σαραντάκο στο γραφείο.
Δεν θα ξαναδιαβάσω Σαραντάκο στο γραφείο.
Δεν θα ξαναδιαβάσω Σαραντάκο στο γραφείο.
…
cronopiusa said
83
είναι συστηματικός γυναικοδιώχτης
Γς said
Κι όλα ξεκίνησαν από ένα ασυνήθιστο «ποτήρι».
Ορίστε. Για να τελειώνουμε το θέμα. Να ένα σεμνό, παραδοσιακό, ποτήρι
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα σχόλια!
86 Μάλλον το έπιασε η σπαμοπαγίδα επειδή είχε πολλές φορές την ίδια φράση. Αλλά γιατί το γράφεις;
80 Λάθος δικό μου. Σούμα από σύκα παράγεται στη Χίο, όχι στη Σάμο!
Triant said
Ένας ενδιαφέρων πορτοκαλισμός (;) σχετικά με τη ρακή είναι ότι λέγεται έτσι επειδή παρασκευάζεται από τα ράκη των σταφυλιών που περίσσεψαν από το πατητήρι.
Avonidas said
#89. Δεν είναι προφανές γιατί το γράφω; Τη θέλω τη δουλειά μου!
alekos81 said
Κάλβα δεν είναι και το ποτό των Βίκινγκς στην ομώνυμη περιπέτεια του Αστερίξ; Και προέρχεται από το κάλβαντος ή με απατά η μνήμη μου;
Κάλβα έγραψα κύριε Γς, κάλβα
Σωτήρς said
Δεν κατάλαβα ποτέ διαφορά σε τσίπουρο (άνευ), ρακί και τσικουδιά. Πειστική απάντηση δεν έχω πάρει απ’όσους υποστηρίζουν ότι είναι είναι διαφορετικά (βαθμοί, αποστάξεις, τερρουάρ και ότι άλλο). Όταν ήμουν φαντάρος στη Λήμνο είχα πάει σε καζάνια και έβγαζαν ένα απόσταγμα ανάμεσα ούζο και τσίπουρο. Ευδοκιμεί ο μάραθος στη Λήμνο και τον αγαπούνε. Τα περισσότερα βγαίνανε στα όρια του πόσιμου αλλά σε όποια η αναλογία μυρωδικών πετύχαινε ήταν όνειρο.
Επίσης κάτι άλλο σχετικό με τα νερά της ζωής. Η γιαγιάμ, σε χωριό ρουμελιώτικο, όλα μου λέει ότι τα τελευταία χρόνια έχετε πάθει μανία με το τσίπουρο. Λέει ότι παλιότερα (’50-’60) πίνανε πρώτα κρασί, μπύρα και λιγότερο τσίπουρο.
Γς said
92:
>Κάλβα έγραψα κύριε Γς, κάλβα
Κατάλβα, ουπς, κατάλαβα.
Psoly sosta, ουπς, ΠΟΛΥ σωστά
cronopiusa said
Γς πάρε το ποδηλατάκι σου και πήγαινε μια βόλτα δεν είσαι για ποτά
Γς said
90:
Κι εγώ που νόμιζα επειδή γίνεσαι ράκος μετά την κατανάλωση.
Παίζει και το ότι επειδή στο τέλος βλέπεις και τα ραδίκια ανάποδα.
Αμ, το άλλο ότι επειδή λέει το πίνουν οι ρακοσυλλέκτες …
Πάντως με τα ρακούν δεν έχει καμιά σχέση
Γς said
96:
>στο τέλος βλέπεις και τα ραδίκια ανάποδα.
τα ρακίδια ανάκατα
sarant said
93 Σωστή αυτή η παρατήρηση για την εξάπλωση του τσίπουρου τις τελευταίες δεκαετίες.
ΓιώργοςΜ said
75 Βέβαια, και οι βλάβες από πτώση χωρίς αλεξίπτωτο οφείλονται σε οξύ αλλεργικό σοκ….
Παναγιώτης Κ. said
@61. Με καλή παρέα δεν λέω ποτέ όχι!
Στο σπίτι, ένα ποτήρι κρασί κάθε μέρα και για ιατρικούς λόγους.Παρατήρησα ότι λειτουργεί εναντίον της ουλίτιδας.
Νέο Kid Al Kuwaiti said
99. Σού επιστρέφω την ειρωνία. Δεν υπάρχουν αποδείξεις. Μόνο στατιστικές συσχετίσεις…
ΓιώργοςΜ said
98 Παλιότερα ήταν πιο διαδεδομένο το ούζο. Το τσίπουρο, μέχρι πρόσφατα, ήταν ημιπαράνομο, δεν παραγόταν βιομηχανικά. Πιστεύω πως όταν ο κόσμος έμαθε το τσίπουρο, μειώθηκε το ούζο, δεν πήρε πελάτες από το κρασί ή τη μπύρα. Εντύπωση δική μου, βέβαια.
spiral architect said
@93, 98, 102: Η εξάπλωση του τσίπουρου σε βάρος του ούζου οφείλεται στο ότι το πρώτο αν και δυσκολόπιοτο δεν βαράει στο κεφάλι σαν το ούζο.
(νομίζω δηλαδή)
ΓιώργοςΜ said
101 Δεν ειρωνευόμουνα, νόμιζα πως έκανες πλάκα και το πήγα παρακάτω.
Οι στατιστικές συσχετίσεις μπορούν να αποτελέσουν απόδειξη, η ιατρική έτσι δουλεύει. Πχ δίνεις ψευδοφάρμακο σε δύο ομάδες και συγκρίνεις τα αποτελέσματα. Ικανό δείγμα πληθυσμού καπνιστών και μη υπάρχει (εκατομμύρια). Χώρια που δεν είναι μόνο οι στατιστικές που το δείχνουν.
Πρώτη φορά βλέπω να αμφισβητείται η βλαπτικότητα του τσιγάρου, ακόμη κι οι καπνιστές που ξέρω απλώς την αποδέχονται.
Spiridione said
23. Αυτό το έχω ακούσει για το τζιν, ότι είναι το ποτό των αλκοολικών.
Εγώ ουίσκι το χειμώνα, βότκα το καλοκαίρι, κλασικά πράματα. Και ούζο μόνο με θέα θάλασσα.
Να προσθέσω και το αψέντι.
gpointofview said
# 68
Lands όλα τα ούζα Πλωμαρίου (Αρβανίτη, Βαρβαγιάννη, Πιτσιλαδή) είναι σχεδόν ίδια στη γεύση. Η διαφορά φαίνεται μετά το τρίτο τέταρτο ποτηράκι, οι μόνιμα ουζοπότες σε ποσότητες πίνουνε Πιτσιλαδή, Δ.Α., Σαν Ριβάλ (τελείως άλλη γεύση) για να μην έχουν παρενέργειες ή το πολύ ελαφρό Μίνι όταν όταν τους το απαγορεύσει ο γιατρός. Εννοείται πως μπορεί να σε σκοτώσουν αν τους προτείνεις κανένα 12 ή κάτι τουριστικά Αφροδίτες και Αρτεμες
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Γειὰ καὶ χαρά σας κι ἀπὸ μένα.
Μιὰ φιλικὴ παράκληση:
Γιάννη μὴν τὰ μοστράρεις φάτσα-φόρα. Βάζε ἀπλῶς τὸ λίνκ. Ἔτσι καὶ τὴ χαρὰ τῆς ἀποκάλυψης θά ‘χουμε καὶ δὲν θὰ ἐκτίθενται ὅσοι εἶναι σὲ δημόσιους χώρους. 🙂
Tὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ὅσους διαταράσουν τὸ σημερινὸ κλίμα (οἰνο)πνευματικῆς εὐφορίας μὲ δυσάρεστες εἰκόνες (#66). Βάλτε τὸ λίνκ μὲ προειδοποίηση. 🙂
Τέλος (σοβαρὰ αὐτὴ τὴ φορὰ) ἄς μὴν βαραίνουμε τὸ νῆμα μὲ βίντεο. Τὸ λίνκ εἶναι ἀρκετὸ, ἀκόμα κι ἐγὼ ὁ ἄσχετος τὸ ἔχω μάθει.
ΚΩΣΤΑΣ said
40
και συ Παναγιώτη πιντς ποντς; 🙂
Πάνος με πεζά said
Το D’ Artemis θεωρείται τουριστικό; Εδωνά, στην Παλλήνη το φτιάχνουν !
https://www.google.gr/maps/@38.0036969,23.8967396,3a,15y,147.81h,88.67t/data=!3m6!1e1!3m4!1sIlFAIVLjo3lOp_rgQVEwVA!2e0!7i13312!8i6656
Επίσης τα Lidl έχουν το περίφημο ούζο…Ζάχος !

spiral architect said
Οι σινεφίλ (και όχι μόνον) ας ψάξουν να βρουν και να δουν To μερίδιο των αγγέλων του Κεν Λόουτς.
«Μερίδιο των αγγέλων» είναι -λένε- η ποσότητα του αλκοόλ που εξατμίζεται από τα ουισκοαποστακτήρια της Σκωτίας για να μεθύσει τους ουρανούς σαν κέρασμα των αγγέλων
gpointofview said
# 107
Συμφωνώ πως είναι καλύτερα να βάζουμε το λινκ για να μη βαραίνει το νήμα… τώρα όσον αφορά την θέα ενός γυναικείου κορμιού δεν νομίζω πως ενοχλείται πραγματικά κανένας σε δημόσιο χώρο ή ή σε χώρους εργασίας (όπου ως γνωστόν προάγει την παραγωγικότητα). Τώρα βέβαια αν είσαι στα γραφεία του κόμματος ή της αρχιεπισκοπής αλλάζει το πράγμα…
gpointofview said
# 109
Εγώ μόνο στους Δελφούς το έχω δει να το πουλάνε και έχω ακούσει πως δεν πίνεται από τους ειδήμονες (πετρέλαιο το χαρακτήριζαν)
Πάνος με πεζά said
Και μια που μιλάμε για τουριστικά, ένας ήταν ο θεούλης ! (Ουζούνης)
https://www.retromaniax.gr/vb/filedata/fetch?id=752576&d=1364639064
νεσσίμ said
67, 99, κλπ , η πλάκα και το παράδοξο παρά την διαδεδομένη βεβαιότητα, είναι ότι π ο τ έ δεν πέτυχαν εργαστηριακά να προκαλέσουν καρκίνο των πνευμόνων π.χ., σε πειραματόζωα με την έκθεσή τους σε καπνό, παρά τις προσπάθειες δεκαετιών και τα κατάλληλα –συχνά- προετοιμασμένα πειραματόζωα. ΠΟΤΕ.
(σε αντίθεση π.χ. με τις ακτινοβολίες που π ά ν τα επιφέρουν κάποια νεοπλασία)
Η βεβαιότητα με την οποία ορισμένοι αποφαίνονται για την σχέση αιτίας και αποτελέσματος
προκύπτει από τη στατιστική η οποία για όσους έχουν σπουδάσει/ασχοληθεί με τα μαθηματικά
είναι γνωστό ότι μπορεί να «αποδείξει» ότι χρειάζεται κάποιος και συνεπώς αμφιβάλουν.
π2 said
Το σαμοθρακιώτικο το ξέρω πραούστι κι όχι πράουστο.
Έχω ρωτήσει άπειρους ανθρώπους για τη διαφορά τσίπουρου και ρακής και δεν έχω πάρει πειστική απάντηση. Για μένα η διαφορά στη γεύση είναι απολύτως ξεκάθαρη: η ρακή δεν με πειράζει ποτέ όσο κι αν πιω, το τσίπουρο συχνά μου πέφτει βαρύ (δεν εννοώ με γλυκάνισο, αυτό το θεωρώ «σχεδόν ούζο» και το αποφεύγω γιατί όντως το ούζο κάνει το βαρύτερο μεθύσι και δεν μου ταιριάζει με μεζέδες). Κι όμως δεν έχω πάρει σαφή απάντηση για το ποιες είναι οι διαφορές, ίσως γιατί ακόμη κι οι παραγωγοί ξέρουν κυρίως τις συνήθειες του τόπου τους.
Παρεμπιπτόνως, όσοι φτιάχνετε σπιτικά λικέρ, αγνοήστε τις συνταγές που λένε να χρησιμοποιήσετε ως βάση βότκα ή τζιν. Τα καλύτερα λικέρ γίνονται με βάση ένα καλό τσίπουρο ή μια καλή κρητική ρακή.
spiral architect said
#105: Kάπου εδώ λέει και για τις κακές επιδράσεις του αψεντιού. 😀
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
Σε κάποιο διήγημα του Τσιφόρου εμφανίζεται ένας Ρώσος που ζητάει Σασνιάκ, «ένα ελαφρύ γκαλλικό κρασάκι που το λένε Σασνιάκ», διότι έτσι πρόφερε το Cognac ρωσοπρεπώς
Λογικὰ ὁ Ρῶσος τὸ Cognac τὸ διαβάζει σοντνάς μιὰ καὶ χειρόγραφα τὸ д χειρόγραφα τὸ γράφουν g 🙂
Κουνελόγατος said
Στην Ανατολική Κρήτη τη λένε ρακή, στη Δυτική τσικουδιά. Αυτό ξέρω τα χρόνια που πάω στο νησί, καθώς έχω σόγια (με την ευρύτερη έννοια) και στις δυο περιοχές. Για το όνομα ρακή λένε πως έχει τούρκικη προέλευση, όμως δεν το ξέρω, δεν το έχω ψάξει.
Καλημέρα σας.
Πέπε said
117:
Σαντπάς. Και το π χειρόγραφα το γράφουν n, και το άτονο ο το προφέρουν α.
Αλλά ντάξει, έπρεπε να ακούγεται και κάπως ρώσικο…
Δημήτρης Μαρτῖνος said
114. Τὶ πειραματόζωα χρησιμοποιοῦσαν; Τὸ μόνο ζῶο ποὺ καπνίζει (ἀπ’ ὅσα ξέρω) εἶναι ὁ λύχνος 🙂 (geo-fishing.blogspot.com/2011/09/blog-post_22.html)
Pedis said
# 101 – αποδείξεις υπάρχουν μόνο στα μαθηματικά (γι αυτό και δεν είναι σάιενς).
νεσσίμ said
για αυτους που ποτέ δεν τους χάλασε η ρακή/τσίπουρο κλπ παραθέτω δυο μαντινάδες ενδεικτικά..
Ρακί σε πίνω για καλό μα ‘συ κακό μου κάνεις
Από τη στράτα βγάνεις με και στσι γκρεμούς με βάνεις
Ε τη (μ)παντέρμη τη ρακή ίντα κακό μου κάνει
Κι όντε τη (μ)πίνω γίνεται το πάτωμα ταβάνι
leonicos said
51
Εάν είχες πέσει έξω, θα ήθελες ‘μουτζούρωμα’. Ο άνθρωπος υπο-γράφει
Νέο Kid Al Kuwaiti said
101. Φυσικά και δεν ισχύει αυτό που λες στο συγκεκριμένο θέμα. Το αλκοόλ προκαλεί κίρρωση ήπατος αποδεδειγμένα.
Γιάννης Κουβάτσος said
Εκτός από την αγαπημένη παγωμένη μπίρα του καλοκαιριού, μόνο η μαστίχα και το κονιάκ μ’ αρέσουν από τα αλκοολούχα. Τα υπόλοιπα …δικά σας! 🍷
Σκύλος said
Από το αγουαρδιέντε πρέπει να βγαίνει και το κορδιάλι (το τονωτικό κονιακάκι) της Πόλης
Στα ούζα σήμερα δεν προσθέτουν μόνο γλυκάνισο αλλά και ανισόλη, μια χημικούρα που πρέπει να φέρει μερικές ευθύνες για τον πονοκέφαλο της επόμενης μέρας.
Επίσης υπάρχει και η (δική μου) λαϊκή παροιμία:
Τσίπουρο με γλυκάνισο;
Δίνεις αγώνα άνισο.
Παλιά έπινα ουισκάκια, τώρα τσίπουρο άνευ και πολύ μου είναι..
Κίντο, σου οφείλω μια συγνώμη. Νόμιζα πως το παράκανες με τον Ατένσιον Χόρ αλλά έπεφτα έξω. ❤
Pedis said
# 124 – δεν ξέρω τι εννοείς απόδειξη: πάντως ουισκόνια στο συκώτι δεν ξέρω να ανιχνεύονται …
Γς said
Και μπαίνω πριν λίγο στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς μου
-Μια βερούλη.
-Τι;
-Μια βερούλη να ράψω κάτι.
-Μήπως εννοείτε σακοράφα;
-Ω, ναι! Μπερδεύτηκα. Συγνώμη…
[τάχα μου
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
119. Ναί
leonicos said
Τεκίλα με σκουλήκι9
Είναι αλήθεια ότη το τεκίλα έχει σκουλήκι;
Πίνω μία μπύρα το χρόνο, αν τύχει
Στην παρέα τσίπουρο ΑΝΕΥ, εκτός αν η Φωτεινή παραγγείλει κρασί
Δεν μεθάω καιι δεν έχω πονοκεφαλο μετά. Καμιά φορά βγάζω λίγο περισσότερο κέφι, μπερδεύεται λίγο η γλώσσα μου σανβ να έχω δυσαρθρία και αρχίζω να κάνω προτάσεις…. θέλεις να σου κάνω αρχαία;
Αλλά δεν δέχεται κανείς.
Christos said
11 Όχι «schnappen»;
Γς said
Το «Φακ νιουζ» του Πετρόπουλου τελικά μπορεί να μην είναι και τόσο φακ
Παναγιώτης Κ. said
@108.Σπανίως. Δεν με αφήνουν… τα κρύα ρακιά να πιω τα ζεστά ρακιά. 🙂
Ευάγγελος said
@69.Πάνος με πεζά
Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει.Για να μην μεθύσεις πρέπει το επόμενο ποτό να είναι ελαφρύτερο του προηγούμενου…. Οι φίλοι μας οι
Αγγλοσάξονες λένε.. whisky and beer there is no fear…..Beer and whisky is very risky….
Και κάποια σκόρπια……Τσίπουρα , ρακές και σούμες είναι όλα απόσταξης.Τα ούζα όχι όλα.Θέλει προσοχή λοιπόν.Προτιμάμε αποστάγματα.
Θα συμφωνήσω με τον Τζηπόιντοβγιού ότι το καλύτερο Μυτιληνιό είναι του Πιτσιλαδή…Το καλύτερο Χιώτικο Τέττερης Νο 5.
Τα παλαιότερα χρόνια οι Χιώτες ναυτικοί έπαιρναν μαζί τους στα μπάρκα συμπυκνωμένο ούζο (το έλεγαν Μάνα) της ποτοποιίας Απαλαρίνα,
σε συσκευασία κονσέρβας και μετά στο καράβι το αραίωναν με νερό και έφτιαχναν κανονικό ούζο +-40 βαθμών.
Και κάτι για τα εκλεκτά αποστάγματα….
Ο εξαιρετικός Μπαμπατζιμόπουλος έχει μια πολύ καλή σειρά αποσταγμάτων -εξ αποστάξεως στεμφύλων σταφυλής-που κυκλοφορεί …
Αν είστε όμως τυχεροί και ανακαλύψετε καμία φιάλη από μια παλαιότερη σειρά -εξ αποστάξεως σταφυλής-(σε ψηλό, τετράγωνο με μακρύ λαιμό μπουκάλι) θα αποζημιωθείτε
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Πίνω κρασί και δε μεθώ
ρακή και δε με πχιάνει
μόνο το μπρούσκο του σεβντά
στην όρεξη με βγάνει.
Πάνος με πεζά said
@ 130 : Nαι, και είναι βρώσμο αυτό το σκουλήκι, το πίνει ο τελευταίος του μπουκαλιού. Τη «μαγκιά» την είχα πρωτοακούσει στα ’80s από τον Κώστα Μυλωνά, αλλά δεν ξέρω αν ακόμα βγαίνει αυτή η τεκίλα έτσι (μπλιαχχ….)
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
«Χίλιες ρακές» το νήμα σήμερα. 🙂
όλο ούζο ούζο ούζο
το βαρέθηκα
φέρτε μ΄ένα κονιακάκι
που το ΄ρέχτηκα
(Τα παιδιά της γριτονιάς σου)
Μπατίντα,μπατίντα
μπατίντα ντε κόκο
εγώ την καρδιά μου
δεν τη δανείζω με τόκο
Αρλέτα/Μαριανίνα Κριεζή
…είχα μεθύσει τρομερά
με ουίσκι, τζιν και μπύρα…
Μαραμπού /Κόλλιας Καββαδίας
Σκύλος said
Εκεί μας καταντήσανε οι αλήτες! https://twitter.com/ChristosXanthak/status/841220762774167552
Ριβαλντίνιο said
– Το ψιλο-τσούζει ο Νικοκύρης μας ! 🙂 (Σκέφτηκα κάτι παρόμοιο σαν τον ΓιώργοςΜ στο σχόλιο 9 ).
——————————————————
–Βέβαια ρακή, τσικουδιά και τσίπουρο είναι ουσιαστικά το ίδιο ποτό (περιμένω σχόλια υπέρ και κατά της άποψης).
Ειλικρινά δεν έχω πιεί κανένα ποτέ στην ζωή μου. Δεν μ’ αρέσει το αλκοόλ. Ούτε η μπίρα. Δεν είμαι Τρυφερό Πόδι, απλά δεν μου αρέσουν. Μόνο γλυκό κρασί πίνω κι αυτό πολύ αραιωμένο. Μετά πάω για ύπνο.
——————————————————–
θυμάστε από τον Λούκι Λουκ πως οι Ινδιάνοι αποκαλούσαν «νερό της φωτιάς» το ουίσκι
-Ε, Τζόε ! Μήπως ξέρεις που μένει ο Πήτ ο πιστολάς ;
– Όνομα μου Σιωπηλή Πέστροφα. Εγώ δεν μιλώ.
-Κι αν σε… «παρακαλούσα» να μου πείς ;
– Ούγκ ! Επώνυμό μου Φλύαρη Καρακάξα ! Χλωμό πρόσωπο βρεί πιστολά Πήτ στο ξενοδοχείο «Άνεσις Palace».
Γς said
134:
>Θα συμφωνήσω με τον Τζηπόιντοβγιού
Λέγε τον Πσαρά…
Ευάγγελος said
@140
Πσαράς Πσαράς αγαπητέ Γς αλλά χθες μας την είπε με τα μπαρμπούνια Πάρου….
Δεν απάντησα, γιατί–πονηρά σκεπτόμενος–λέω ,άσε, αν τον πιστέψουνε πολλοί,μπορεί να πέσει η τιμή τους…να τα φάμε και μεις..
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Κάτω λέμε «π(χ)ιοτά».
«Το φαϊ και το πχιοτί »
Πχιοτής ο πότης
Ρακή με γλυκό/καλό π(χ)ιόσιμο (καλόπιοτη-εύγευστη αλλά και που δε μεθεί*)
*πάνω από δέκα 🙂
Γς said
Ο Μποπγδάνος στον Σκάι τώρα:
Μιλώντας με τον τουρκομαθή Κωστίδη για τον Οικουμενικό Πατριάρχη που θα αρχίσει να ιερουργεί στην Αγκυρα, λέμνε και για υξ Βιθυνία και φλάς στον Μπογδάνο που θυμήθηκε το ημέλι ενος φοιτητή του πολυτεχνείου που του έλεγε ότι υπάρχουν πολλοί φαν του Μπογδάνου στο Πολυτεχνείο που δεν εκδηλώνονται. Είαι λέει σαν τους κρυπτοχριστιανούς της Βιθυνίας.
Any Crypto-Christian home?
Εντώ στο Σαραντακέικο
Φτου! Κάποιος είναι μόνος δω μέσα
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Νὰ βάλουμε κι ἕνα τραγοῦδι, ποὺ ὁ τίτλος του μοῦ θυμίζει ἀπόσταγμα.
Σταλαγματιά-σταλαγματιά, τοῦ Σταύρου Τζουανάκου ἀπὸ τὸ 1950. https://www.youtube.com/watch?v=dpFhUnIsclk
Κάποιος, φανατικὸς ἀκροατὴς του καταπωσφαίνεται, εἶχε ἀποκτήσει τὸ παρατσοῦκλι ὁ Σταλαγματιάς.
Γς said
140:
Ναι. Ακούς εκεί!
Για την Πάρο μας;
Α, εγώ δεν του χαρίστηκα:
Γς said
12 Μάρτιος, 2017 στις 13:08
33:
>θυμήθηκα τα μπαρμπούνια της Πάρου… τόσο όμορφα στην όψη, όσο άχυρο στην γεύση
Επ! Θα σου πω τίπουα για τον Πόρο σου!
https://sarantakos.wordpress.com/2017/03/12/kousathanas/#comment-419763
Γς said
141:
Να μας τα τηγανίσει η κυρά Φλώρα πάνω στο μπαλκόνι της στις Λεύκες με το ωραίο της κρασάκι.
Θα μου στρίψει!
kalantzianastasia said
Reblogged στις anastasiakalantzi50.
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
131 Μπορεί και να έχεις δίκιο
126 Το κορδιάλι μήπως έχει να κάνει με την καρδιά; (cordiale, ξερωγώ)
Σκύλος said
148β
Ναι, τώρα που το λες, κι αφού το χρησιμοποιούσαν σαν πρόχειρο γιατρικό.
waa said
Είχα προχθές την συζήτηση για τη διαφορά τσίπουρου, ρακής, τσικουδιάς και ο ρέκτης έδωσε τις εξής απαντήσεις. Γράπα και ρακή είναι τα ποτά πολλών αλκοολικών βαθμών(50-70%) στα οποία δεν προστίθεται κανένα απολύτως αρωματικό.Το τσίπουρο και η τσικουδιά(ίδιο περίπου πράγμα) έχουν μυρωδικά και λιγότερο αλκόολ, είναι αυτά που κυκλοφορούν στο εμπόριο 35-45%.
Τώρα το παιδί που μου τα εξηγούσε μου μου έλεγε πως μετράει το αλκόολ με γράδα όχι με αλκοολικούς βαθμούς. Ξέρει κανείς να μας εξηγήσει τη διαφορά και ίσως κάποια λεξικογραφικά για τη λέξη γράδα;
Ευάγγελος said
@146
Και η σούμα τραβιέται εκεί ψηλά στις Λεύκες
sarant said
150 Στην Κρήτη πάντως ρακή είναι η τσικουδιά. Τώρα, για το γράδο, ετυμολογείται από το ιταλ. grado που ανάγεται στο λατινικό gradus, και θα πει βαθμός.
Η δική μου εντύπωση είναι ότι το γράδο είναι ίδιο πράγμα με τον οινοπνευματικό βαθμό -αλλά δεν ρωτάς το παιδί να σου πει τη διαφορά;
Μαρία said
152β
Όχι http://oikopraxi.gr/index.php/arthra/perierga/item/47-metrisi-alkool-se-grada-i-vol
nikiplos said
134@, Εγώ το έχω ακούσει από ΗΠΑνούς:
beer to whisky, it’s too risky!
Whisky to beer, have no fear…
Η πρακτική εφαρμογή του ανωτέρω το επιβεβαιώνει σε μένα τουλάχιστον και το συνιστώ ανεπιφύλακτα…
Σχετικά με την αξία της συσχέτισης (στατιστικής, γραμμικής και μη)… Από μόνη της δεν λέει τίποτε, και κανένα σοβαρό Ιατρικό ή μη, πείραμα δεν βασίζεται πάνω της… Σήμερα κυρίως χρησιμοποιούνται οι καμπύλες RoC, όπου μετράται η ευαισθησία και η αποτελεσματικότητα ενός πειράματος.
Πολλά πράγματα συσχετίζονται, πχ αν κόψεις τα πόδια σε έναν βάτραχο, δεν ακούει στο «πήδα!», μπορείς να πεις ότι ο βάτραχος δεν άκουσε… 🙂
Η συσχέτιση από μόνη της δεν είναι ποτέ αρκετή για οτιδήποτε…
Σήμερα άλλωστε με τα SVM, (supporting vector machines) μπορούμε να δείξουμε ταξινόμηση και συσχέτιση σε πολλά μετρήσιμα μεγέθη. Εντούτοις απαιτείται ύστερα τα τεστ πλεονασμού (redundancy tests), ώστε να δούμε ποιά από τα μετρήσιμα μεγέθη αυτά είναι ανεξάρτητα…
ΥΓ> Τα μαθηματικά είναι Η επιστήμη…
Mπούφος said
Υψώνω ένα νοερό λικεράκι μαστίχα, στην υγεία της (κρυφο)αλκοολικής -σε κάποιο ποσοστό- ομηγύρεως και ας μου λύσει κάποιος την απορία: γιατί οι περισσότεροι άντρες, φαντάζονται ότι είναι …επαρκώς άντρες, κυρίως όταν τα «κοπανάνε»; Χάθηκε το νερό του Θεούλη; Το νερό του Καματερού, έστω;
😉
Σκύλος said
155
γιατί οι περισσότεροι άντρες, φαντάζονται ότι είναι …επαρκώς άντρες, κυρίως όταν τα «κοπανάνε»
διότι τότε έχουν ανάγκη να το φανταστούν, καθώς όταν είναι κανείς πιωμένος δεν του κάνει «κούκου»
Σκύλος said
Κε Μαρτίνο, ΜΗΝ δείτε αυτό http://nonews-news.blogspot.gr/2017/03/blog-post_307.html 😎
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
154.>>αν κόψεις τα πόδια σε έναν βάτραχο…
δεν του τα κόβεις, λες πήδα και ισχυρίζεσαι ότι υπακούει 🙂
Τη ρακή από την Ιεράπετρα που έλεγες προχθές, την αγοράζεις ή φιλιάτικη;
Τσούρης Βασίλειος said
151.
Και η σούμα τραβιέται εκεί ψηλά στις Λεύκες
Πάντως εδώ στα Γιάννινα η σούμα που έφερε η σαμιώτισσα συμφοιτήτρια της κόρης μου δεν τραβιέται, μου φάνηκε πολύ βαριά, προτιμώ τσίπουρο από ντεμπίνα που είναι το καλύτερο
Ο χωριανός Τακης Ψεύτης (παρατσούκλι, έχει 20 χρόνια πεθαμένος) που ήταν μάστορας κι έφτιαχνε τοίχια και σπίτια πριν πολλά χρόνια και ήταν γερός πότης μας είχε πει το εξής:
Δουλεύαμε ήλιο μ΄ήλιο άλλες φορές ξίψωμο. άλλες όχι.
Μετά τον πρωίνό καφέ η νοικοκυρά κατά τις 11.00 τηγάνιζε αυγά, πατάτες κι έφερνε και μιά μσιουκάρα(γαράφα μισής οκάς ) τσίπρο για συνοδεία
Κάποια μέρα η νοικοκυρά έπλενε τα ρούχα του σπιτιού και ξέχασε οτι έπρεπε να φέρει το τσίπρο και το μεζέ.
Οπότε .΄τι να κάνω κι εγώ , όταν είδα τη γάτα του σπιτιού να κάθεται εκεί κοντά που χτίζαμε είπα:
Φύγε από δω παλιόγατα μούκατσες σαν παγούρ΄ με ρακί!
-Ούι μάστρο Τακ ξαστόησα, τώρα ετοιμάζω τσίπρο και μεζέ, σχώρα με.( νικοκυρά)
Το σημερινό άρθρο μου θύμησε και δύο συγχωριανούς που έπιναν πάρα πολύ. Αργότερα έμαθα ότι είχαν χάσει και οι δύο παιδιά σε μικρή ηλικία.
Γς said
Τι λέει αυτός ο παλαβός, που μαγειρεύει τώρα στην τηλεόρση.
-Ο σολομός είναι λιπαρό ψάρι και θέλει το βουτυράκι του.
Και του ρίχνει κάτι κουταλιές Λούρπακ.
Σωστός;
dimitrios said
http://www.socomic.gr/en/2017/03/kourafelkithra-pelatis/
sarant said
153 Στέκομαι διορθωμένος, μερσί!
159 ντεμπίνα;
sarant said
161 Άπαιχτο -φοβερή η γκαμήλα!
Αφώτιστος Φιλέλλην said
Μπορειτε να κανετε ταυτοχρονως γλυκο του κουταλιου και λικερ με ρακη η τσικουδια (περγαμοντο, λεμονι,…)
Λικέρ περγαμόντο (τροποιημενη συνταγη ΑΦ) για δυνατο λικερ 30 βαθμων περιπου.
• 8 – 10 περγαμόντα (το ξύσμα τους)
• 1000 γραμ. βότκα, τσίπουρο, ή κονιάκ
• 200 γραμ. ζάχαρη
• 200 γραμ. νερό
• 2 ξύλα κανέλλας (προαιρετικά)
• 1 μοσχοκάρυδο
• 4 – 5 γαρύφαλλα
• ½ λεμόνι (το χυμό του)
https://faghta-giagias.blogspot.com/2013/05/blog-post_24.html
Ριβαλντίνιο said
@ 157 Σκύλος
Ωραία ! Πότης ο πρόεδρας, χαρτόμουτρο ο αντιπρόεδρας. Καλά πάει η ΝΔ ! 🙂
(Είδες στο χτεσινό άρθρο και τον Βέγγο/Κούρδο στην στοά ; )
Τσούρης Βασίλειος said
162.
Ποικιλία σταφυλιού στη Ζίτσα που βγάζει ( κατά τη γνώμη μου ) το καλύτερο τσίπουρο!
Μαρία said
156
Όχι με το καπνιστό αλλά πανάκριβο νέκταρ 🙂 https://www.whisky.com/whisky-database/bottle-search/details/fdb/Bottles/Details/lagavulin.html
Mάντις said
156 Σκύλε
γαμάτο το σχόλιό σου.
Δεν το είχα σκεφτεί. Βλέπεις της αλλης (155) μια και είναι Μπούφος,
πάντοτε της κάνει «κούκου!»
😉
Mάντις said
…γι αυτό και δεν πίνει ποτέ της, χαχα!
Ριβαλντίνιο said
@ Mάντις
Γνωρίζεστε με την Μπουφίνα ; Διακρίνω μια οικειότητα μεταξύ σας ! 🙂 Και εσύ κοπέλα είσαι ;
Αφώτιστος Φιλέλλην said
165. » Ωραία ! Πότης ο πρόεδρας, χαρτόμουτρο ο αντιπρόεδρας. Καλά πάει η ΝΔ ! 🙂 »
Αν (ο αντιπρόεδρας) παιζει ποκα να παιξουν την κυβερνηση στα χαρτια με τον Φλαμπουράρη 🙂 .
ΥΓ ΓΕΥΜΑ ΜΕ ΤΗΝ «Κ» 15.03.2015
Φλαμπουράρης: «Αέρας είναι τα 10 τρισ. που χρωστάει η Ευρώπη…»
ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗ
[…]
Γνωρίζοντας ότι είναι δεινός χαρτοπαίκτης αναρωτιέμαι αν του λείπει μια παρτίδα πόκας: «Μεγάλη διασκέδαση τα χαρτιά. Παίζαμε αρκετά λεφτά… Είμαστε μια παρέα 7 – 8 ατόμων, έτσι τα χρήματα γυρνούσαν. Παίζαμε μία φορά την εβδομάδα εκτός Χριστουγέννων. Στα χαρτιά, ξέρετε, ψυχολογείς τις κινήσεις του συμπαίκτη. Οταν “χτύπαγαν”, ήξερα τι χαρτί είχαν. Εχει χαρά μεγάλη να γυρνάει το φύλλο… Βασικό ρόλο στα χαρτιά παίζει η ψυχολογική κατάσταση. Αν πηγαίνεις με κακή διάθεση, δεν θα κερδίσεις, θα χάσεις. Ή αν πηγαίνεις με φόβο ότι μπορεί να χάσεις, θα χάσεις. Αυτοί που κερδίζαμε συνήθως ήμαστε οι “άνετοι”, που δεν φοβόμαστε. Παίζει ρόλο ο άνθρωπος, ο χαρακτήρας, αν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου».
[…]
http://www.kathimerini.gr/807471/article/proswpa/geyma-me-thn-k/flampoyrarhs-aeras-einai-ta-10-tris-poy-xrwstaei-h-eyrwph
Mπούφος said
168 169 Μάντις
Μα τον Τουτάτη!
Ρίχνεις μονίμως άδεια για να πιάσεις γεμάτα;
Σε μένα, την αδερφή (ψυχή) το κάνεις αυτό; Ντροπή σου!
😉
gpointofview said
# 140
Εϊναι από την δεκαετία του 50 η εμπειρία, αξέχαστη. Κάτι μπαρμπούνια σχεδόν μισό κιλό το καθένα και νοστιμιά καθόλου. Δεν έχει να κάνει με τοπικισμούς. Συμβαίνει στα πατόψαρα ανάλογα με το τι τρώνε. Στα δικά μου νερά δεν τρώγονται οι συναγρίδες παρ’ ολο που είναι θεές στην εμφάνιση και οι σαργοί είναι κάτι σαν το ξυστό- δεν ξέρεις από πριν τι θα σου βγει.
Μια φορά είχα αγοράσει μουρμούρια παρά την επιφύλαξη μου για το χρώμα που είχαν τα κοιλιακά πτρεύγια. Δεν τάφαγε ούτε η γάτα…
Σχετικά με τα ποτά όσο ζούσε ο μακαρίτης ο κουμπάρος μου εισαγωγέας εσάνς και χρωστικών για τα ποτά είχα πληροφορίες από μέσα από τον σταύλο σχετικά με τις ποιότητες των ελληνικών ποτών. Νομίζω σας το έχω ξαναπεί αλλά μπλέ χρωστική δεν υπάρχει άλλη εκτός από αυτήν στα χρώματα-σιδερικά, οπότε ότι «βλε» βλέπετε να πίνετε είναι βγαλμένο από εκεί κι ας είναι κουρασάο… Οτι ανέφερα ήταν τα καλύτερα από άποψης υλικών πρό δεκαετίας περίπου.
Να επαναλάβω για τους πίνοντες μπίρα, να την πίνουν μόνο σαν αναψυκτικό, μισή μισή με μια γκαζόζα ξεδιψάει πολύ ωραία.
Κρασί πίνουμε για να θυμόμαστε και μπίρα για να ξεχνάμε… μέχρι και τον πολιτισμό τους ξέχασαν οι Αιγύπτιοι με την μπίρα ενώ οι ΑΗΠ και ο πονηρός ο Γιούλης ο καίσαρας που το υιοθέτησε κυβέρνησαν τον κόσμο με το κρασί τους
Ξέρει κανείς πόσο έχει ένα μπουκάλι Κούτσικος VSOP ?
Mπούφος said
170 Ρίβα..(είδα με καθυστέρηση την ερώτηση)
Ναι…έχουμε και παρα…γνωριστεί θα έλεγα με την κυρία Μάντι(δα). Ουγκ!
Της αρέσει να «μου τη λέει»…εμένα μου αρέσει να προσποιούμαι ότι την αγνοώ…διότι…με τρομάζουν οι πυθίες κάθε λογής, το καλό που της θέλω… να μασάει επαρκώς τα δαφνόφυλλά της, και να αφίνει στην άκρη το φτηνό (οινο)πνευμα με τα χαζοπούλια της γειτονιάς της, ορίστε μας!
;-(
gpointofview said
# 146
Αμαν έχεις καλά μπαρμπούνια να της πεις να ντα τηγανίσει με χοντρό σεμιγδάλι και να ντα συνοδέψεις με ρετσίνα πολύ- πολύ παγωμένη. Για πολύ ψαγμένους.
Σκύλος said
165 Ρίβα, το είδα και σ’ ευχαριστώ. Αλλά δεν άκουσα: Κούρδος λέει ή Κούδρος;
Πήγα κι ανανέωσα την κάβα μου γιατί κρίμα -τέτοια μέρα- να σου τελειώσει το τσίπουρο. Πήρα δύο Τυρνάβου χωρίς γλυκάνισο και θα σας ανακοινώσω αύριο τα αποτελέσματα.
Μαρία said
176
Δοκίμασε κι αυτό http://euphland.com/el/tsipoura/1134-apostagma-palaiomeno-tyrnavou.html καλό υποκατάστατο του καλβαντός.
leonicos said
Πιο πάνω μιλάτε και για τη μαστίχα. Πολύ πιο καλή από το λεμοντσέλο
Το γλυκάνισο το βάζουν στο ούζο για να εκλυθεί η ανισόλη που περιέχει. Αναμενόμενο κάποιοι να βάζουν ανισόλη απ’ ευθείας
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
162. Ντεμπίνα
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B1
Γιάννης Κουβάτσος said
Ναι, δίδαξε πρέφα σε καφενόβιους χωρικούς ο Άδωνης. Ύστερα έδειξε κάνα δυο καλές βαριάντες στον Κασπάροβ και ύστερα συμβούλεψε τον Μέσι πώς να εκτελεί τα φάουλ. Τι ωραία σάιτ είναι αυτά, βρε παιδί μου… 🐑
Σκύλος said
Alexis said
Πουλάκια μου…
180 σχόλια εξήμισι η ώρα τ’ απόγευμα για τα παλιοτσίπ’ρα…
Άμα ήτανε κάνας Παπαδιαμάντης με το ζόρι θα ‘χε γράψει 40 το κοντέρ! 😆
leonicos said
136
Πάνο μ Π, ευχαρισ΄τωώ
Alexis said
Θυμάμαι κουβέντα μεταξύ δύο γνωστών μου πριν από χρόνια (πρέπει να ‘ταν τότε που εκλέχτηκε ο Τσίπρας αρχηγός του ΣΥΝ):
-Είμαστε με Τσίπρα; ρωτάει ο πρώτος
-Εγώ είμαι με τα τσίπ’ρα! απαντάει ο δεύτερος.
(ο οποίος είναι, δυστυχώς, μακαρίτης. Νεότατος, και χωρίς να είναι και κανένας φοβερός πότης, παρά την απάντηση 😦 )
Alexis said
#113: Μπράβο! Θεός πράγματι ο Ουζούνης με τα μπουκάλια-Παρθενώνες!!!
#166: Μμμ… δεν ξέρω… Δεν στέλνεις προς τα ‘δω κάνα μπουκάλι για να …γνωματεύσω; 😀
Γιάννης Κουβάτσος said
Αλέξη, θα του άρεσε αυτή η συζήτηση του κυρ Αλέξανδρου. Μπορεί να ‘στελνε και κάνα σχόλιο για το πού μπορείς να πιεις καλή ρετσίνα στην Αθήνα. Όχι πάντως στην ταβέρνα εκείνου του ασυνείδητου στην Πεντέλη, όπου πήγε με τον Μαλακάση, και το κρασί του ήταν φαρμάκι.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
>>Το τζιν ετυμολογικά είναι δάνειο από το ολλανδικό genever και ανάγεται στο λατινικό juniperus, σημερινό αγγλικό juniper, που είναι ένα δέντρο, άρκευθος ή αγριοκυπαρίσσι, που οι καρποί του χρησιμοποιούνται για να αρωματίζεται το ποτό αυτό.
Ώστε το τζιν από το γιουνίπερο! Αλλά «άγριο κυπαρίσσι; Βέβαια στην ίδια οικογένεια αλλά ,άλλα …μπαλάκια! 🙂 Την άρκευθο τη θεωρώ είδος κέδρου και τα κεδροκούκουτσα γίνονται επίσης αφέψημα και άρτυμα/μπαχαρικό για κάποια φαγητά.
nikiplos said
@158, Αγαπητή ΕΦΗ, η τσικουδιά είναι αγοραστή από γνωστό… γνωστό εδώ και χρόνια και πάντα σε καλή τιμή… 🙂
Mπούφος said
178 Leonikos
σαφώς και η μαστίχα είναι καλύτερη από το λιμοντσέλο. Δεν το συζητώ! Η μαστίχα πάει παντού. Καποτε σε μαγαζί με τέτοια είδη, πρόσεξα ένας νέο μποξέρ που αγόρασε «δάκρυα» μαστίχας, επειδή λέει όταν τα άλεθε κάθε μέρα με τα σκυλόδοντά του, περιπαθώς, γύμναζε τους μυς στο σαγόνι και άντεχε τα σκληρά χτυπήματα κατά την προπόνηση!
182 Αlexis (ωιμέ…τι τραυματική λέξις…)
;-(
θα είχε ενδιαφέρον νομίζω να ξέραμε τι καταπότια προτιμούσε ο συχωρεμένος ο Παπαδιαμάντης που το απογείωνε το αλκολίκι όχι μόνο με τη γλώσσα αλλά και με τα (οινο)πνεύματα…Να του άρεσαν, άραγε τα κρασάκια τα κόκκινα, ή τα λευκά; Ξέρει κανείς;
Ριβαλντίνιο said
@ 174 Mπούφος
🙂
@ 176 Σκύλος
Ε, τι Κούρδος , τι Κούδρος τώρα . Σημασία έχει ότι ο Βέγγος δεν τους έβλεπε με καλό μάτι ! 🙂
@ 180 Γιάννης Κουβάτσος
Πάντως με τα χαρτιά φάνηκε έμπειρος.
Σκάκι ξέρει ο μπαρμπα – Πλεύρης. Είχε και φίλο τον Βυζαντιάδη, πρωταθλητή του Παναθηναϊκού.
nikiplos said
Η (ή μήπως ο ?) Άρκευθος δεν είναι το κλασσικό σφενδάμι / σφένδαμος? Λαϊκιστί κατράνι για τους παλιούς επιπλοποιούς – καπλαμαδοποιούς…
nikiplos said
173@, πσαρά για δώσε λεπτομερείς πληροφορίες… Τι έχει η βιομηχανική μπύρα? Τι είναι αυτά που είπες?
nikiplos said
@186, @182, ο Αλέξης εννοεί ποστ για τον Παπαδιαμάντη… 🙂
Γιάννης Κουβάτσος said
Τη ρετσίνα αγαπούσε ο Παπαδιαμάντης, Μπούφε. Δεν άντεχε η τσέπη του ακριβότερα ποτά…
https://www.google.gr/url?sa=t&source=web&rct=j&url=http://papadiamantis.net/%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25AE%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1/%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1-%25CF%2584%25CE%25BF%25E1%25BF%25A6-%25CE%2598%25CE%25B5%25CE%25BF%25E1%25BF%25A6-1912&ved=0ahUKEwjI5Pim_NPSAhXG0xQKHXrbDDIQFggYMAA&usg=AFQjCNHedOtLR41054Hv6SXvnv64hjqjEQ&sig2=8axVQV2-DxQNSAxXDBx1tg
Alexis said
#193: Ε, ναι, προφανώς…
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Τί είναι παλαιωμένο απόσταγμα; Τί είναι,πώς γένεται η διπλο-ψημένη; Αλλά και η παλαιωμένη!
Περνάω προλίγου απ΄το κρητικό μαγαζί να πάρψ ξίγαλο(Κουβαράκη) και θωρώ «ρακή ψημένη», στα 10 ευρώ, ρωτάω τί είναι, πώς γίνεται; Μου λέει ρακόμελο είναι αλλά δεν μπορούμε να το πουλάμε μ΄αυτό το όνομα!
Δηλαδή στην ψημένη ρωτάς αν είναι θυμαρίσια,πεύκου κλπ; 😉
186.Δάσκαλε Γιάννη,αυτό ετοιμάστηκα να γράψω. ότι θα το χαιρόταν το νήμα πάντως ο Π. αλλά να πούμε τίποτε και για ρετσίνα 🙂
Σκύλος said
192 Γλυκερίνη
nikiplos said
Νικοκύρη, αν δεν με γελούν τα μάτια μου, μπροστά από το μιραμπέλο, είναι ένα εξαιρετικό κονιάκ (πρινσ κάτι…)…
Στο Παρίσι, επειδή το εργαστήριο που εργαζόμουν το είχε ιδρύσει στα μέσα 70ς ένας Χιλιανός (που μόλις πρόλαβε και γλύτωσε από το χατζάρι του Πινοτσέτ), προς τιμήν του σε κάθε paper που δημοσιευόταν, πίναμε ένα μπουκάλι Pisco…
ΥΓ> Συνιστώ ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του τσίπουρου ή ρακής ή τσικουδιάς (άνευ γλυκανίσου) να επισκεφθούν το Βελιγράδι και να πιούν τη ρακία… Ιδίως εκείνη με το κυδώνι… Κατά μήκος του Δούναβη υπάρχουν εξαιρετικά ρακάδικα και μπαρ που μπορείς να δοκιμάσεις πολλές γεύσεις…
nikiplos said
197@ Σκύλε ‘μ, για δώσε περαιτέρω λεπτομέρειες! Πετάς ένα γλυκερίνη και γκρεμίζεις τον κόσμο μας… 🙂
ειδάλλως ας δώσει ο πσαράς λίκνο από το εκτενές του σχόλιο… ουφ!
νεσσίμ said
196 «παλαιωμένο απόσταγμα» ή ο κούκκος αηδόνι: https://www.greeceandgrapes.com/distillates/aged-distillates?gclid=CNbc9c-c09ICFe0W0wod1I4Btw#/sort=p.price/order=DESC/limit=15
δηλαδή το ρακί σε βαρέλι για ένα διάστημα για να πάρει χρώμα, αρώματα κλπ
Πάνος με πεζά said
Και πώς βγάζουμε τη γλυκερίνη από τη μπίρα; Για να δώ, ποιος θυμάται το παλιό κολπάκι;
Άντε, να βοηθήσω, μόνο με του μπουκαλιού τη μπίρα γίνεται, όχι με του κουτιού.
Σκύλος said
201 Ευκολάκι! Θέλει κι ένα ποτήρι νερό. Αλλά μετά η μπίρα γίνεται νερομπλούκι.
Σκύλος said
199 Νικιπλός, σόρρυ δεν το είδα. Λέγανε ότι προσθέτουν γλυκερίνη για να κάνει αφρό.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
200. Α, η βαρελάτη για κάποιον καιρό ρακή.Ευχαριστώ! Γιατί λέγανε τότες ρακή φρέσικη και κρασί παλιό όπως και λάδι καινούργιο και ξίδι παλιό.
Σκύλος said
204 Διότι μετά μας πιάσανε οι γκουρμεδιές και οι λαϊφσταϊλιές.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
203 >>Λέγανε ότι προσθέτουν γλυκερίνη για να κάνει αφρό.
Ωχ μπαναϊαμ απου λες κι εσύ! Όπως το ορυκτέλαιο στο λάδι τότες που βλάφτηκε κόσμος…
Πάνος με πεζά said
@ 202 : Όχι νερό, απλώς ένα άδειο ποτήρι. Τάπωμα με το δάχτυλο, αναποδογύρισμα μέσα στο ποτήρι και διαρροή στην ίδια τη μπίρα (με τρόπο αναποδογυρίζουμε, να μη χυθεί -και- όλη). Κατεβαίνει η γλυκερίνη, μετά πετάμε το ποτήρι, και πίνουμε το άνοστο υπόλοιπο του μπουκαλιού.
Σκύλος said
207 Με νερό γίνεται ευκολότερα επειδή το νερό πιέζει προς τα πάνω για να μη φύγει η μπίρα, ενώ η γλυκερίνη είναι βαρύτερη και ρέει προς τα κάτω.
giorgos. said
http://www.corfuland.gr/images/stories/diafores/2010/tsitsibira-kerkyra.jpg Τό καλύτερο ποτό . Προσοχή όμως γιατί εκρήγνυται 😉
gpointofview said
# 192
Η μπίρα θέλει πολύ χρόνο να ψηθεί και ο χρόνος είναι χρήμα ενω τα χημικά φτηνά…
νεσσίμ said
204 «..Παραδοσιακά τα αποστάγματα στεμφύλων είναι έτοιμα προς κατανάλωση αμέσως μετά την απόσταξη. Κατά συνέπεια, η παλαίωση σε ξύλινα βαρέλια που είναι απολύτως απαραίτητη για άλλα αποστάγματα όπως το μπράντυ και το ουίσκι, για τα αποστάγματα στεμφύλων είναι περισσότερο μία απαίτηση της αγοράς παρά μία αναγκαία διαδικασία..»
Γιάννης Ιατρού said
205: Σκύλος

..Διότι μετά μας πιάσανε οι γκουρμεδιές και οι λαϊφσταϊλιές… 🙂
sarant said
Eυχαριστώ για τα νεότερα!
198 Κοβει το μάτι σου 🙂
Και τώρα που το λες, πίσκο μπορεί και να μην έχω δοκιμάσει. Θα επανορθώσω!
Σκύλος said
212 Καλώς τονε τον δόκτορα. Και σε μελετάγαμε ψες.
CSI δεν είσαι; Για ρίξε μια αξιολόγηση εδώ https://sarantakos.wordpress.com/2017/03/12/kousathanas/#comment-419805 αν η νέα φωτό είναι πραγματική ή ού;
Γιάννης Μαλλιαρός said
Πού να προλάβω να διαβάσω τα τόσα σχόλια. Πάντως μέχρι το 40 δεν έχει απαντηθεί ποια η διαφορά τσίπουρου και ούζου. Τεράστια. Για το τσίπουρο (ή τσικουδιά) παίρνω τα στέμφυλα (τσίπουρα, τσίκουδα) τα βράζω και τα αποστάζω. Αν θα προσθέσω και αρωματικά, άλλο θέμα. Για το ούζο, παίρνω οινόπνευμα (έτοιμο από άλλη φορά, συνήθως από απόσταξη σταφυλιών – τουλάχιστον το Πλωμάρι το προμηθεύονταν απ’ τον ΑΣΟ κι είμαι σίγουρος πως ο Βαρβαγιάννης ακόμα από κει παίρνει) που το αποστάζω με γλυκάνισο και όποια άλλα αρωματικά.
Το ούζο υποχρεωτικά περιέχει 20% απόσταγμα τέτοιο, το υπόλοιπο μπορεί να προέρχεται από ανακάτεμα του οινοπνεύματος με τα αρωματικά (δαρτό στην ορολογία μας). Γι’ αυτό και το «καλό», το γράφει: «Απόσταγμα 100%». Το αν είναι απλής ή διπλής απόσταξης είναι άλλο θέμα (ας μην μπω σε διαφημίσεις).
Ρακί, τώρα (ή ρακή) είναι η μεταγραφή του τούρκικου αράκ θαρρώ, γιατί ο κάθε τόπος έτσι λέει το δικό του νερό της ζωής 🙂 Ούζο οι Μυτιληνιοί, μαστίχα οι Χιώτες, τσικουδιά οι Κρητικοί, τσίπουρο οι Ηπειρώτες κλπ.
Σκύλος said
Μεζεδάκια (εκτός ημέρας) http://www.lifo.gr/articles/taste_articles/136442
gpointofview said
Nikiplos
Τα χρόνια των 70-80 υπήρχε ένα εξαιρετικό τότε κρασί το Καλλιγά από κάποιο κτήμα στη Κφαλλονιά που έγινε της μοδός. Το καημένο το κτήμα έβγαζε Χ μπουκάλια τον χρόνο , η ζήτηση ήταν για 3Χ ακολουθήθηκε η γνωστή μέθοδος (των θαυμάτων του Ιησού και άλλων ) και σήμερα δεν το αναζητά σχεδόν κανένας.
Σχετικά με την μπίρα και πριν μπούμε στην ΕΟΚ να πίνουμε τα απόβλητα της Γερμανίας και ήταν εύκολη η μέτρηση είχαμε την εξίσωση πόσα μπουκάλια παράγουν τον μήνα τα εν Ελλάδι εργοστάσια : Χ, πόσα μπουκάλια καταναλώνονται τον χειμώνα : Χ Αρα καλά πάμε…πόσα καταναλώνονται το καλοκαίρι που πλακώνουνε και οι τουρίστες : 4Χ Εχουμε έλλειψη : ΟΧΙ !!! Μιράκολο, μιράκολο
Αν εσύ πιστεύεις πως με τις αθρόες εισαγωγές λόγω ΕΕ λύθηκε το πρόβλημα μπορει νάχεις και δίκιο πάντως να σου πω πως ΟΛΟΙ οι Αμερικάνοι που ήξερα βρίσκανε τις παλιές μπίρες Φιξ καλύτερες από τις γνωστές διεθνώς μάρκες που είχαν στο φρησοπ – ίσως γι αυτό να έκλεισε ο Φιξ, αν έκανε σωστή μπίρα να μην μπορούσε να έχει ανταγωνιστικές τιμές
Μαρία said
215
Ούζο
Μαρία said
Αμερικανική Γεωργική Σχολή & Παλαιωμένα Τσίπουρα http://webtv.ert.gr/ert3/18fev2017-agroweek-amerikaniki-georgiki-scholi-paleomena-tsipoura/
Γιάννης Κουβάτσος said
Πάντως, οι κυρίες να προσέχουν από τι σταφύλια γίνεται το κρασάκι που πίνουν. Καλού-κακού, και οι κύριοι. Ποτέ δεν ξέρεις. 😇
https://www.ekklisiaonline.gr/thavmata/neo-thavma-sto-agio-oros-zevgari-omologei-pos-epiase-paidi-me-ta-stafylia-tou-osiou-symeon/
Γιάννης Μαλλιαρός said
46 Τζι, αυτό που λες συμπυκνωμένο ούζο το έβγαζαν παλιότερα όλες οι ποτοποιίες. Το ονομάζανε άδολο (καμιά σχέση με αυτό που βγάζει σήμερα μια απ’ αυτές και το πλασάρει μ’ αυτό το όνομα) το βάζανε σε αλουμινένιο μπουκάλι και το παίρνανε οι ταξιδιώτες. Με τον τρόπο αυτό είχαν α) 1 μπουκάλι ούζο όπως έλεγε ο τελωνειακός κανονισμός που κανένας τελώνης δεν έλεγχε τους βαθμούς β) μικρό βάρος αλλά συγχρόνως και αλλοίωση του ούζου από αλληλεπίδραση οινοπνεύματος και αλουμινίου…
Σκύλος said
Να θυμηθούμε και το πιο γνωστό ούζο της Γείτονος.
Έχω πιεί στο Ομάν αράκ από την κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου, διάσημη για τα αμπέλια της και τις καναβουριές της. Μάλλον το (εξαίρετο) αράκ περιείχε ίχνη κι από τις δύο.
sarant said
222 🙂
IRA said
Τσιπουρο, τσικουδια, ρακή, και γκραπα ειναι ακριβως το ιδιο πραγμα.
Μπορει να διαφέρουν το είδος των σταφυλιων ή τα στεμφυλα που θα αποσταχθουν.
Τα γραδα του προϊόντος εξαρτώνται απο το ποσο θα παρατεινει ο παραγωγος την αποσταξη…..στο τελος βγαινει σχεδόν καθαρό απεσταγμενο νερο.
Η Ηπειρος και η Ρουμελη δεν βαζουν γλυκάνισο στο τσιπουρο τους, σε αντιθεση με τη Μακεδονία και την Θεσσαλία και το ρακί της Τουρκιας.
Στην Πινδο το γλυκάνισο ειναι και ειδοποιός διαφορά. Σε γειτονικά χωριά οπου χρησιμοποιείται γλυκάνισο το μου και σου , γινεται με και σε.. Τελειωνει η Ήπειρος κι αρχίζει η Θεσσαλία !!!!!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
219. Μαρία είναι διαφωτιστικότατο το βίντεο! Και για απόσταξη και για παλαίωση.Ενθουσιάστηκα που χρησιμοποιούνε ελληνικά βαρέλια.Ότι κάνουμε δλδ κι εμείς καλά δρύινα βαρέλια για το τσίπουρο.
Μαρία said
225
Απ’ αυτό είχα μάθει την αποβοστρύχωση. Αν με ρωτούσε κανείς τι σημαίνει, θα έλεγα οτι σχετίζεται με τον κουρέα που κόβει τις μπλούκλες.
Εντύπωση επίσης μου έκανε οτι ο τύπος δουλεύει με τη μύτη.
Σκύλος said
https://twitter.com/GigiVafiano/status/841320475859013634 ❤
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Την ίδια ώρα που το έβλεπα έκανα κι εγώ το πείραμα της γευσιγνωσίας με μια ρακή μικρού καζανιού φιλεμένη ως πολύ εκλεκτή (την τύφλα μου δε γνώθω εν τω μεταξύ) και τη σύγκρινα με δυο άλλες από κοινά καζάνια και όντως υπερείχε! Λοιπόν,βάνουμε ελάχιστη μπρος στη γλώσσα,την τινάζουμε στον ουρανίσκο,δεν καταπίνουμε, παρατηρούμε αν μας καίει μπροστά-δεν είναι καλό αυτό-αλλά αν μουδιάζει μόνο κι αφήνει σιγά σιγά επίγευση, από κει κρίνεται.Τέλεια!
Πα να κρύψω το μπουκάλι 🙂
Η μύτη μου επί πλέον είναι το μόνιμο βάσανό μου.Φαίνεται επειδή είναι …παρθένα (δεν τη χώνω παντού), ανιχνεύει μυρωδιές και μέσα από κλειστά τάπερ. 🙂 .
Μου ξανάναψε τώρα η παλιά λόξα να διαβάζω κριτικές/περιγραφές ποτών. Στρογγυλό άρωμα, απαλός αντίλαλος ξέρω γω, πολύ μ΄αρέσουν!
Αποβοστρύχωση; βέβαια, σωγκούρεμα θα σκεφτόμουνα! άμα έπαιρνα βοήθεια και μου ΄λεγαν πως σχετίζεται με τ΄ αμπέλι,θα έλεγα το κορφολόημα/βλαστολόι πάλι λόγω μπουκλών (ελίκων). 🙂
Γιάννης Ιατρού said
214: Σκύλος
Α, εμένα εννοούσε ο Γιώργος; 🙂
λοιπόν, νομίζω ότι πρόκειται για πολύ καλής ποιότητας κοπυπαστωμαστος, με τις παραμορφώσεις που φαίνοινται να έχουν γίνει με αφαίρεση από μικρά μέρη του πλακάτ. Αν το δεις καλά, θα παρατηρήσεις ελαφρως διαφορετικές διαστάσεις στα επίμαχα σημεία. Το υπόλοιπο είναι αντιγραφή με αρκετή επεξεργασία. Πολύ καλή δουλειά!
Στην αποκάτω εικόνα: Επάνω μιά ανάλυση θορύβου αριστερά και μια εξέταση της συμπίεσης (jpeg) σε διάφορες περιοχές της εικόνας (εδώ στο πλακάτ) δεξιά, κάτω μιά ανάλυση επεξεργασμένων περιοχών αριστερά και μιά χρωματική ανάλυση δεξιά
Σκύλος said
CSI λέμε! ❤
...?! said
προέλευση τοπωνυμική έχει και το Armagnac.
ΣΠ said
Ποια είναι η παροιμία με την γριά και την άνοιξη που αναφέρεται στην αρχή;
Γς said
-θα μας φέρεις στην αρχή τρεις τσιπούρες…
-Δεν έχουμε!
-Τελείωσαν;
-Οχι. Ποτέ δεν είχαμε.
-Ε, τι τσιπουράδικο είστε τότε;
[τάχα μου]
Γς said
61:
Πότης, ο Παναγιώτης στη Μάνη
sarant said
231 Σωστά!
232 Χμ, παράδοση είναι, κακώς έγραψα για παροιμία.
«Ητανε μια φορά μια γριά κι είχε κάτι κατσικάκια. Ο Μάρτης τότε είχε εικοσιοχτώ ημέρες και ο Φλεβάρης τριανταμία.
Ήρθε λοιπόν εκείνη την εποχή ο Μάρτης κι επέρασε χωρίς να κάμει χειμώνα και η γριά από τη χαρά της που βγήκανε πέρα καλά τα πράματα της, ξεγελάστηκε και είπε:
«Πρίτσι Μάρτη μου, στην πομπή σου. Μπήκες, βγήκες τίποτα δε μου έκανες. Τα αρνάκια και τα κατσικάκια μου τα ξεχείμασα».
Τότε ο Μάρτης πείσμωσε και δανείστηκε τρεις ημέρες απ’ το Φλεβάρη και έριξε χιόνια πολλά.
Ήταν τόσο άσχημος ο καιρός, που η γριά και τα ζωντανά της πέτρωσαν από το κρύο.
Για αυτό που έπαθε εκείνη η γριά, τις τρεις τελευταίες ημέρες του Μάρτη τις λένε ημέρες των γριών.
Σε κάποια χωριά ονοματίζουνε κάθε μία από αυτές τις ημέρες με το όνομα μίας από τις πιο ηλικιωμένες γριές του χωριού. Αν τύχει καλή ημέρα θεωρούν πως η γριά είναι καλή, ενώ αν τύχει κακοκαιρία λένε πως έγινε από την κακία της γριάς.
Από τότε λένε ότι έχει ο Μάρτης τριανταμία ημέρες και ο Φλεβάρης εικοσιοχτώ. Για αυτό άλλωστε το λένε κουτσό και κουτσοφλέβαρο.
ΣΠ said
235
Ευχαριστώ. Δεν την ήξερα την ιστορία.
rogerios said
Αγαπητέ Νεοκίδιε (σχόλιο 5), δεν μπορώ να ξέρω τι σου έχουν πει οι αδελφοί Κύπριοι για την κουμανταρία, αλλά μόνο από μπέρδεμα μπορεί να σχετίζουν την ονομασία τους με τη σχετικά σύντομη περίοδο ενετοκρατίας του νησιού.
Commanderie ήταν η βασική διοικητική περιφέρεια (και η έδρα της) στα στρατιωτικά θρησκευτικά τάγματα. Ειδικά για την Κύπρο η ονομασία παραπέμπει στο βασικό φέουδο των Ιωαννιτών, στη Λεμεσό και πιο συγκεκριμένα στο Κολόσσι (οι σημαντικότερες διοικήσεις των Ναϊτών βρίσκονταν, φευ, στα νυν κατεχόμενα).
Παρεμπιπτόντως, η «βαριά» βιομηχανία του νησιού κατά τον Μεσαίωνα δεν ήταν βέβαια η απόσταξη ποτών, αλλά η παραγωγή ζάχαρης, ιστορία που απαιτούσε μεγάλες επενδύσεις σε εξοπλισμό κ.λπ., οπότε μόνο μεγάλοι παράγοντες του οικονομικού παιχνιδιού μπορούσαν να ασχοληθούν με αυτήν. Στην Κύπρο τρεις ήταν οι κύριοι μεγαλοπαραγωγοί: ο βασιλικός οίκος των Λουζινιάν, οι Ιωαννίτες και η ενετική οικογένεια Κορνάρο (αυτοί που τελικά μέσω του γάμου της Αικατερίνης Κορνάρο με τον τελευταίο Λουζινιάν, τον «νόθο» Ιάκωβο Β΄ παρεδωσαν το νησί στη Γαληνοτάτη).
sarant said
237 Βρε τι μαθαίνει κανείς!
rogerios said
@238: Νοικοκύρη, αυτές ήταν οι πολλές άχρηστες πληροφορίες της ημέρας (ή, μάλλον, της νύχτας). 🙂
Μαρία said
Pedis said
ερώτηση στη συλλογική σοφία των σχολιαστών: πώς μπορεί να εξηγηθεί το φαινόμενο σύμφωνα με το οποίο, σε αντίθεση με τον βορειοευρωπαίο αρσενικό που θεωρεί μαγκιά να πιεί όσο το δυνατόν περισσότερο με σκοπό να γίνει τέλειο λιώμα, ο έλληνας (τουλάχιστον μέχρι πρότινος) πίνει και γίνεται λιώμα αλλά δεν θα παραδεχτεί ποτέ, να τον σταυρώσεις, ότι είναι πίτα;
Triant said
198:
Ήπια ρακία στο Βελιγράδι και ενθουσιάστηκα – καταπληκτική. Μετά πήγα να αγοράσω και όταν είδα την τιμή μου έφυγε όλος ο ενθουσιασμός. Μιλάμε για συγκεκριμένη μάρκα την οποία δεν θυμάμαι. Ελπίζω όταν ξαναπάω να μου ξανακάνουν το τραπέζι 🙂
Triant said
242:
Έχουμε παράδοση τρισχιλιετή. Όταν εμείς νερώναμε το κρασί για να μην μεθύσουμε αυτοί δεν είχανε βρει ακόμα που είναι τα βελανίδια.
Triant said
Κούλης ο Άριστος. Μ’ αρέσει. Σαν το Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος ένα πράμα.
Νίκος Μαστρακούλης said
242: Ο Έλληνας δεν παραδέχεται ποτέ ότι είναι πίτα, γιατί έχει επίγνωση ότι μπορεί πάντα να γίνει ακόμα πιο πίτα – άρα είναι συγκριτικά νηφάλιος 🙂
sarant said
241 Καλή ερώτηση, πάντως
κουτρούφι said
#241.
Εγώ το πίνω και το λέω. Γίνομαι στουπί: https://www.youtube.com/watch?v=Paip7GbMnhY
κουτρούφι said
#241.
Έχω μια θάλασσα κρασί στη ζήση μου πιωμένο: http://www.youtube.com/watch?v=sG-4Dx4jZ4c&t=1m40s
Νέο Kid Al Kuwaiti said
237. Αγαπητέ Ρογήρε,ναι έτσι είναι. Δεν φταίνε οι αδερφοί και οι αδερφές(no pun,man!) Κύπριοι. Kι αν θυμάμαι καλά, πάνω στις κουμανταρίες (στη Σαίντ Νίκολας που μ’αρέσει να πίνω, τουλάχιστον) τη γράφουν την ιστορία του κρασιού, με τους ιπ(πότες). Απλά εγώ όλα αυτά τα λέω «ενετικά»… 🙂
Νέο Kid Al Kuwaiti said
Και με τις γουςουδιές και τις μαλακίες ξέχασα και το κυπριακό ρακί, τη ζιβανία. Ζιβάνα φορέβα!
Γιάννης Ιατρού said
Καλημέρα,
παρατήρησα, πως η wordpress στην αναφορά/αναγραφή της ημερομηνίας τα θαλασσώνει. Έτσι στα σχόλια φαίνεται π.χ.

«14 Μάρτιος 2017 στις …. » αντί «14 Μαρτίου …». Το πρόβλημα δεν μπορεί να προέρχεται από το λειτουργικό, γιατί π.χ. στα Win, κάτω δεξιά, το γράφει σωστά:
spiral architect said
@251: Αν έχεις (ή βάλεις τώρα) σαν γλώσσα συστήματος τα Αγγλικά όλα είναι ok. Οι μεταφράσεις των πλατφορμών στην παράμετρο [month] βάζουν το όνομα του μήνα. Στα αγγλικά δεν υπάρχει γενική. 😉
Εγώ, στο λίνουξ εδώ και χρόνια έχω καθιερώσει σαν γλώσσα συστήματος τα Αγγλικά, γιατί οι μεταφράσεις στα ελληνικά των προγραμμάτων και των εντολών τους για φωτογραφία (π.χ. darktable, ή digiΚam κλπ) δεν είναι και οι καλύτερες.
gpointofview said
# 240
Αμα βλέπω τουςντεληκανήδες με τα καθημερινά τους να ανταμώνουν τυχαία τον Αριστο τσε να πίνουνε μια ρατσί στο πόδι, έχω μιαν έφσεση, θέλω να πάω να ψηφίσω τώρα !!
Γς said
253:
Οπως σου’ ρθε να σου φύγει, Πσαρά
gpointofview said
# 254
Ασε με ρε !
Τριάντα τόσα χρόνια πάνε από την τελευταία φορά…έχω στέρηση !!! Που είναι κι ο Λάμπρος με τα λευκά του…
Γιάννης Ιατρού said
252: Spiral architect
Ευτυχώς πολλά προγράμματα έχουν πλέον σχετικά αρχεία με τη μετάφραση των διαλόγων/μενού κλπ. κι έτσι υπάρχει ακόμα ελπίδα να κάνεις σχετικές επεμβάσεις. Αλλά αν δεν υποστηρίζεται η εκάστοτε γλώσσα σωστά εγγενώς στο σύστημα …. Τα παράθυρα πάντως έχουν θεαματική βελτίωση στις τελευταίες τους εκδόσεις στα Ελληνικά.
255: Τζί, Λάμπρο θα λές και θα κλαίς 🙂 🙂 (Άσε που εμπλέκεται σε βρώμικα παιχνίδια με ρακές !!! )
Γς said
256:
Έ, όχι και βρώμικα παιχνίδια με ρακέ[τε]ς…
gpointofview said
Δεν μπορεί παρά μια μέρα να ξανάρθει !
Γιάννης Ιατρού said
258: Περιμένει να περάσει από το Hawk City ο μπαρμπέρης…. πρώτα 🙂
Παναγιώτης Κ. said
Τα περισσότερα πράγματα στη ζωή τα ξεκινάμε μιμούμενοι άλλους. Αν τα διατηρούμε από απλή συνήθεια δεν κάνουμε σωστά. Αν όμως βρίσκουμε κάτι σημαντικό σε αυτό που αρχικώς μιμηθήκαμε τότε καλώς κάνουμε και το διατηρούμε.
Το κρασί για παράδειγμα προκαλεί ευφορία σε αυτόν που το πίνει και με παρέα κάνει πιο ουσιαστική την επικοινωνία ανάμεσα στους συνδαιτυμόνες.
Ο Μ. Ανδρόνικος είχε γράψει: Όπου άμπελος εκεί και ο πολιτισμός.
Όποιος δεν έχει την εμπειρία του…συμποσίου βλέπει αυτούς που απολαμβάνουν το κρασί ως…κρυπτο-αλκοολικούς.Προφανώς κάνει λάθος!
(Μπορώ να τα γράψω και πιο…καυστικά αλλά… δεν ανήκω στην συγκρουσιακή σχολή. 🙂 )
Γς said
258:
Εμενε δίπλα μας. Φίλη της Αγάπης όσο έμενε κι αυτή εδώ.
Δανάη.
Αλλά και Γιαννίδης και Σακελλάριος. Πόσα χρόνια πίσω;
Και Πλέσσας στο πιάνο.
Είχαμε πάει σε μια έκθεσή ζωγραφικής του εδώ στο Λιμάνι με τον άλλο πιανίστα μας. Τον Πάνο με πεζά, πριν 6 μήνες.
Ηταν κι η Αλλη μαζί μας, που αγόρασε ένα καραβάκι του.
κανά δυο μέρες πριν φύγει για πάντα..
Οχι ο Πλέσσας. Αυτός βαδίζει για τα 100 του.
Αυτή.
Πως πέρασαν κι όλας κοντά 6 μήνες…
Γιάννης Ιατρού said
260: …Μπορώ να τα γράψω και πιο…καυστικά…
Μόνο αν προκληθείς… 🙂 🙂
ΓιώργοςΜ said
241 (κτγμ) Η μαγκιά στον Έλληνα είναι να ισχυριστεί πως «το σηκώνει το ποτό», απλώς ευθυμεί. Ίσως να κρατάει από την αρχαιότητα.
Με τους Βρεττανούς που είχα συναναστροφή, το μεταξύ τους άγχος ήταν «να πάμε νωρίς για να προλάβουμε να μεθύσουμε». Εξ ου και η νομοθεσία που θέλει το τελευταίο ποτό να σερβίρεται 11.15 (για να προλάβει να ξεμεθύσει στοιχειωδώς ο καθένας πριν πάει στη δουλειά του την επομένη).
Δεν ξέρω γιατί, αν όμως εγώ αναγκαζόμουν να ζήσω για χρόνια εκεί πάνω, δύσκολα θα την έβγαζα ξεμέθυστος. Δηλαδή, ή από το ποτό θα πήγαινα ή από την κατάθλιψη, να βλέπεις τον ήλιο για δέκα μέρες το χρόνο και να υποψιάζεσαι πως βγαίνει τις υπόλοιπες, ενώ υπάρχουν αρκετές που αμφιβάλλεις πως υπάρχει.
Περί μπύρας και γλυκερίνης, έχω την εντύπωση πως είναι αστικός μύθος. Αυτό που θυμάμαι από κάποιον γνωστό που δούλευε περιστασιακά σε βιομηχανία, είναι πως οι μπύρες που καταναλώνονται το καλοκαίρι είναι «νερά», δεν έχει ολοκληρωθεί η ζύμωσή τους.
Αυτό με την παραγωγή δε στέκει, δεν είναι απαραίτητο η βιομηχανία να παράγει με τον ίδιο ρυθμό όλο το χρόνο, ούτε να πουλάει αντίστοιχα με τον ίδιο ρυθμό. Μπορεί ν’ αυξήσει την παραγωγή όταν κρίνει πως χρειάζεται ή να τη διατηρεί σταθερή και να στοκάρει. Η μπύρα από μόνη της δε χαλάει, η ημερομηνία λήξης είναι ένα συμβατικό χρονικό όριο που απαιτείται από την νομοθεσία.
spiral architect said
@256: Το layer π.χ. μού το μεταφράζει σαν στρώμα, οπότε προτιμώ να αφήσει τις εντολές ως έχουν. Προς τούτο και έχω σαν γλώσσα συστήματος τα Αγγλικά.
Στα δε android συστήματα γίνεται ο χαμός ειδικά σε πολύγλωσσες ιστοσελίδες που έχουμε αναφερθεί κι εδώ παλιότερα.
gpointofview said
# 263
Δεν πρόσεξες τι έγραψα :
Το ζενίθ της κανονικής παραγωγής με τον χρόνο ζύμωσης που απαιτείται έφτανε μόνο για την χειμερινή κατανάλωση, οπότε όπως λες και συ…νερά. Ισως αυτό εξηγεί γιατι εκτός από την Φιξ και άλλες προσπάθειες εισόδου στην αγορά όπως της Λέβεβμπτόη στην Πάτρα και της Χένινγκερ αργότερα στην Αταλάντη απέτυχαν γιατί πως να συναγωνισθεις σε τιμές τα…νερά. υπήρχε βέβαια και το μονοπώλιο στο δίκτυο διανομής, οπότε πιείτε …γιατί έτσι σας αρέσει !
gpointofview said
Λέβενμπρόη γμτ
Γς said
Ξακουστή ήταν κι η μπύρα Μάμος. Από το 1800 τόσο…
Κι ο Μάμος ο συμμαθητής μου [γόνος της ζυθοποιίας] και δεν ξέρω τι απόγινε.
Πάντως να δουλεύει σε κομπρεσέρ αποκλείεται:
Ηταν άνοιξη. Αθήνα του 1960. Οταν κάτω απ τα παράθυρά μας, εκεί στη Σίνα, απένανι από το κτήριο της Ακαδημίας άρχισε ξαφνικά το Ντρρρρ ενός κομπρεσέρ στο πεζοδρόμιο.
Χαρούλες ο Μάμος, άρχισε τα αστειάκια.
-Μάμο! Βάλε μυαλό, γιατί σε βλέπω να δουλεύεις σε κομπρεσέρ. Ο Φιλόλογός μας ο Καρατζάς.
-Γιατί κύριε καθηγητά; Ασχημα είναι; Κάνει καλό αι στα νεφρά.
Γς said
259:
Δεν το ‘πιασα ντοcteur μου
gpointofview said
# 268
Στο τέλος ξυρίζουν τον… λαμπρό !
sarant said
Καλημέρα από εδώ.
Πράγματι, τι να γίνεται εκείνος ο Λάμπρος;
267 Έμαθα και τη μπίρα ΜΑΜΟΣ που δεν την ήξερα.
gpointofview said
# 267
Κάπου στο αγροτικό έχω ένα μπουκαλάκι της Μαμος, πολύ μικρό, ήτανε μπίρα-ποτήρι
gpointofview said
# 267
Ο Φιλόλογός μας ο Καρατζάς.
Ενας γλυκούλης κοντός με γυαλάκια ;
Γς said
269:
Μπερδεμένα πάγματα.
Αλλά μιας και σ αρέσει η όπερα, πιάσε μια οβερτούρα
gpointofview said
# 272
ή μπερδεύω τον Καρατζά με τον Κατσαρό ;
άτιμα χρόνια πως περνάτε…
Γιάννης Ιατρού said
270:

Γιάννης Ιατρού said
268: σου απάντησα γουσού!
Βάγια said
187, 191. Συνηθισμένο μπέρδεμα αυτό με τις λαικές ονομασίες δέντρων φυτών: η (ή ο) άρκευθος απ’ το οποίο παίρνουμε τους καρπούς για το αρωμάτισμα του τζιν είναι ένας θάμνος που ανήκει στο γένος Juniperus, οικογένεια Cupressaceae (στενός συγγενής του συνηθισμένου κυπαρρισιού, δηλαδή, για αυτό δεν είναι καθόλου παράξενη η λαική ονομασία του: άγριο κυπαρρίσσι). Τα κεδροκούκουτσα είναι ο καρπός ενός συγκεκριμένου είδους Juniperus,αφού τουλάχιστον εδώ στη βόρεια Ελλάδα, το φυτό αυτό λέγεται κέδρο (το). Δεν έχει σχέση με τον κέδρο (του Λιβάνου, των Ιμαλαίων), ο οποίος είναι γένος της οικογένειας Pinaceae, με επιστημονική ονομασία Cedrus. Αυτό το γένος περιλαμβάνει μεγάλα δένδρα, που δεν απαντώνται στην Ελλάδα, αντίθετα με τον συνώνυμό του άρκευθο, ο οποίος είναι πολύ συνηθισμένο ελληνικό δασικό είδος, (ένα είδος, ο Cedrus brevifolia, απαντάται στην Κύπρο) και έχουν πολύ ασυνήθιστη κόμη.
Ο σφένδαμος δεν έχει, τουλάχιστον απ’ ότι ξέρω, καμμία απολύτως σχέση με την ονομασία άρκευθος. Ο σφένδαμος είναι φυλλοβόλλο με παλαμοειδή ή λοβωτά φύλλα, μεγάλα ή μικρά και ιδιαίτερη δίπτερη μορφή καρπού.
Γς said
272:
Ναι.
Που τον ήξερες;
Γς said
276:
Ομολογώ ότι δεν το πολυκατάλαβα.
Γέρακας, μπαρμπέρης;
Που κολλάει ο Γέρακας του Λάμπρου [που λέει ο Πσαράς] με τον μπαρμπέρη.
Να σου βάλω και σένα καμιά οβερτούρα;
Στούμπος said
Για το νόημα της λέξης Schnaps=κάθε δυνατό αλκοολούχο ποτό που πίνεται με μιας, αρπαχτά, με μια γουλιά-άσπρο πάτο- σε μικρό ποτηράκι σαν σφηνάκι. Δεν πίνεται ποτέ όπως το κρασί η το ουίσκι η ακόμη το τσίπουρο η τα παρόμοια γουλιά γουλιά. Επίσης οι Γερμανοί συνηθίζουν, ανάμεσα σε κά…ποια ποτήρια μπύρας, να ρίχνουν στο λαρύγγι τους ένα σφηνάκι korn (schnaps) η doppelkorn (διπλής απόσταξης schnaps). Το ρήμα schnappen σημαίνει κυρίως πιάνω βιαστικά, αρπάζω, συλλαμβάνω κάτι που πέφτει, η πάει να πέσει η να φύγει.
spiral architect said
Λάμπρο, γύρνα ή έστω τηλεφώνα. Θα σου βάλω και χέβι μέταλ!
Πέπε said
281:
Πάντως συνήθως τα σφηνάκια (αυτά που κερνάνε οι μπαριτζήδες) δεν είναι δυνατά ποτά, είναι κοκτέιλ που μπορεί μεν, με τους συνδυασμούς ζάχαρης κλπ., να χτυπάνε άγρια αλλά το ίδιο το αλκοόλ τους δεν είναι και τόσο ψηλό. Εξαιρείται η τεκίλα. (Βότκα σκέτη σε σφηνάκια σπάνια βλέπεις.)
Το νόημα του δυνατού ποτού, π.χ. του τσίπουρου, είναι να το πίνεις λίγο λίγο, και του ποτού που το κατεβάζεις μονορούφι είναι να παίρνεις μονομιάς μια κάπως μετρημένη δόση αλκοόλ, ώστε να μπορείς να συνεχίσεις. Όταν και οι βαθμοί είναι 40+ και το κατεβάζεις σε σφηνάκια, το ‘χεις διπλοπαρακάνει.
Πέπε said
282 @280, όχι @281.
Άντε, Γς κατάντησα!
Γς said
283:
Θλιβερή καρικατούρα του
Σηλισάβ said
Το μόνο (γνωστό, βαρύ) ποτό που δεν γίνεται από απόσταξη είναι το (Ιαπωνικό) σάκε. Ανάλογα με το τί φυτρώνει σε κάθε τόπο, οι διάφοροι πολιτισμοί φτιάχνουν οινοπνευματώδη ποτά ελαφριά και βαριά. Στη μεσόγειο κρασί και τσίπουρο/ρακί/σούμα, στα βόρεια μπίρα και ουίσκι, ή μόνο βαρύ βότκα. Ρακί φτιάχνουν και οι Σέρβοι από δαμάσκηνα ή άλλα φρούτα και το λένε ακριβώς έτσι: ρακί.
Στην ουσία μπορείς να αποστάξεις οποιαδήποτε οργανική ύλη και να βγάλεις οινόπευμα, η τέχνη είναι στα μυρωδικά που θα βάλεις, ειδικά αν η πρώτη ύλη δεν είναι αρωματική από μόνη της.
Αν και μωραϊτης τσακώνομαι συχνά με κρητικούς που λένε ότι άλλο η τσικουδιά και άλλο το τσίπουρο, αλλά από την πλευρά της απόσταξης είναι το ίδιο πράγμα, κι ας λένε ότι θένε.
Εμείς οι πελοπονήσιοι και οι ηπειρώτες πίνουμε το τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο, ίσως γιατί τα αμπέλια μας δίνουν πιό αρωματικό προϊόν από των ρουμελιωτών, οι οποίοι βάζουν γλυκάνισο.
Το ούζο είναι τσίπουρο με γλυκάνισο, μάλιστα 7 στα 10 ούζα είναι για πέταμα, παίρνουν οινόπνευμα ποτοποιοίας και το αναμειγνύουν με έλαιο γλυκανίσου και στο πουλάνε για παραδοσιακό ούζο Μυτιλήνης.
Εγώ τσιπουρώνομαι εβδομαδιαίως, πάντα με καλό μεζέ, και προτείνω για τσίπουρο χωρίς: Μπαμπατζίμ ενώ από ούζα μόνο ότι γράφει και είναι απόσταγμα 100%, κύρια το «Κέφι» αλλά και το «Πιτσιλαδής».
Είναι ντροπή να πίνουμε βότκα και ουίσκι αντί για ωραιότατο ελληνικότατο τσίπουρο. Στα Γιάννενα τα μπαρ σερβίρουν και τσίπουρο παρεπιμπτόντως.
Στούμπος said
Υπάρχει ένα ανέκδοτο (;) που εξηγεί το πως βγήκε το όνομα ΟΎΖΟ. Η Ιταλία έκανε επί Σουλτάνου…..εξαγωγές ποτού γι αυτόν και πάνω στα βαρέλια, για να περνούν από τα τελωνεία χωρίς έλεγχο έγραφαν per UZO DI SULTANI.
Γς said
286:
Κι ήταν λέει και κάποιος πολιτικός της τότε εποχής που πήρε ένα γράμμα από την Αμερική.
Και ρωτάει να του πουν από ποιον είναι μια και δεν καταλάβαινε αγγλικά.
-Α, καλά κατάλαβα. αυτός είναι αφου ζητάει να του στείλω ούζα.
[USA]
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Πώς παραγγέλνεις(αεράτα) απόσταγμα ή παλαιωμένο; Εννοώ σε ποτάδικο.
Γιατί σε μεζεδοτσιπράδικο κάνεις ό,τι εισαγωγή/μπλαμπλα θες. 🙂
Απορίες που ΄χω ε;
sarant said
285 Σωστός για το σακέ (και για τα άλλα)
286 Η θεωρία αυτή ακούγεται πολύ. Το έχουμε συζητήσει και εδώ. Δεν ισχύει μάλλον. Αλλά πρέπει να βάλω άρθρο.
νεσσίμ said
285: με 10-17% αλκοόλ δεν το λες και «Το μόνο (γνωστό, βαρύ) ποτό»
JohnyQ said
Διάβαζα τον προηγούμενο μήνα το «Οι θεοί διψούν» του Ανατόλ Φράνς και βρέθηκα έκπληκτος να διαβάζω στη μετάφραση ότι ένας Παριζιάνος του 1793 πήγε για ένα ποτηράκι «ρακί»! δεν κατάφερα να βρω το πρωτότυπο αλλά οι συνάδελφοι μου είπαν ότι τα τσίκουδα, τα τσάμπουρα που λέμε και στη Νάξο λέγονται marc des raisins και το ποτό Marc. δεν ξέρω αν είναι το ίδιο πράγμα μιας και δεν το έχω βρει εδώ να το δοκιμάσω, (στη wikipedia είδα υπάρχει «Marc de Savoie», το λοιπόν θα το ψάξω μιας κι είμαι δω!!!)
Αγγελος said
Σπειραρχιτέκτονα (66), είναι γεγονός ότι η ΕΕ επιβάλλει κάποια κατώτατα όρια στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης για να μη νοθεύεται ο ανταγωνισμός, αλλά ειδικά για το κρασί, το κατώτατο όριο είναι… μηδέν. Δες εδώ http://ec.europa.eu/taxation_customs/business/excise-duties-alcohol-tobacco-energy/excise-duties-alcohol/excise-duties-alcoholic-beverages_en
Νικ Παΐσιος said
Single malt whisky .. το κορυφαίο.
Έχω την εντύπωση οτι στην Σκωτία (καταστήματα εστίασης) το «νερό της ζωής» συνοδεύεται με φαγητό.
Γς said
συνοδεύεται με παστίτσιο
Παναγιώτης Κ. said
Ήταν έκπληξη για μένα όταν άκουσα έναν μετανάστη στο Πορτ-Σουδάν να λέει ότι εκεί στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 το μεσημέρι στο φαγητό έπιναν ουίσκι με σόδα!
Γιατί όχι; Όταν έχεις πολύ…βούτυρο βάζεις και στα… κάκαλα καθώς λένε οι Πόντιοι. 🙂
Σκύλος said
Ορίστε τα αποτελέσματα του ποτού, κυρίες και κύριοι. Έπινε χτες ο Κούλης ρακές στο Ηράκλειο και ιδού σήμερα…
sarant said
293 Μπορεί στη Σκωτία, εμείς δεν το έχουμε συνηθίσει.
291 Ναι, υπάρχει eau de vie de marc des raisins. Ίσως και στην φωτογραφία του άρθρου.
Νεο kid Al Kuwaiti said
293. 297. Ποια Σκωτία; Όλη η Αμερική ουίσκι πίνει με το φαγητό, ειδικά με στέκια (stake )
Νεο kid Al Kuwaiti said
Steak! I meant, γκανταμιτ!
Μαρία said
297
α. Το είδα στην Κύπρο χωρίς να σημαίνει οτι κι εκεί συνηθίζεται. Και συνόδευε ψάρι μάλιστα!
β. Ο μαρ είναι γνωστός κυρίως απ’ τις καφετζούδες 🙂
Νεο kid Al Kuwaiti said
Κι ο καλύτερος μεζές για τσίπρο (είπαμε! Οι άντρες δεν κάνουν μπακαπ, και τσίπρο πίνουν χωρίς γλυκάνισο) είναι το αχλάδι! Δεν το πίστευα ώσπου δοκίμασα.
Πέπε said
298:
Και καφέ επίσης, αν δεν απατώμαι.
Να διερωτάσαι δηλαδή τι αφήνουν να το πιουν πριν ή μετά το φαγητό…
@296:
Μάστα. Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον, το ότι είμαι Πολύ Σημαντικό Πρόσωπο δεν αποτελεί αξεπέραστο εμπόδιο στο να συναναστρέφομαι πτωχούληδες σαν και τα μούτρα σας, που και που.
Ε μα, εδώ είναι που λέμε «ξεκαβάλα»!
Σκύλος said
301 Ο καλύτερος μεζές για τσίπ’ρο είναι η παρέα. Άμα έχει και αχινοσαλάτα ακόμη καλύτερα.
302β. αφού τάχε πιεί το παιδί, λέμε!
Γιάννης Ιατρού said
Α, εδώ μου έχετε μαζευτεί και τα λέτε και στο σημερινό νήμα… μεχρι τώρα καμιά 60αριά σχόλια μόνο 🙂
Μιχάλης Νικολάου said
298, … Όλη η Αμερική ουίσκι πίνει με το φαγητό …
…άσε που τρώει και ουΐσκι με το φαγητό.
Το διατίθουν και εν Ελλάδι.
sarant said
301 Ναι ε: Θα το δοκιμάσω
ΓιώργοςΜ said
300.α : Και κονιάκ, επίσης. Από τις πολιτιστικές εκπλήξεις που ανέφερε η αδελφή μου, από το διάστημα που έμεινε εκεί.
Σκύλος said
304 Αφού μας πιτσιλάει ο Σπαλιάρας του ιστολογίου…
Σκύλος said
305, 306 Και ξέρετε τι διεθνής ημέρα είναι σήμερα, ε; Και δεν εννοώ το 3,14159…
Γιάννης Ιατρού said
303/304: κατάλαβα, όπως τό ΄πες 🙂

Μιχάλης Νικολάου said
270, … τι να γίνεται εκείνος ο Λάμπρος; …
Έχει αποσυρθεί σε
καταφύγιοl’ abri!Μιχάλης Νικολάου said
309, 😀
Έπρεπε να περιμένουμε έναν μήνα μετά του Βαλεγδύνου για την σειρά μας!
Γιάννης Ιατρού said
είμαι κι ανορθόγραφος στο 310, π
ιo ==> Πoιό …. να μην επαναλαμβάνω εικόνες 🙂Μαρία said
303β

Σίγουρα.
Γς said
Το νερό της Ζωής
κι ένα νερό κυρα Βαγγελώ
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Ἐγὼ τὸ κατάλαβα: Πιὸ ΔυΝαΤὰ!
Γς said
ΒαγγελΙώ
Δημήτρης Μαρτῖνος said
316@313
Γιάννης Ιατρού said
316: Δημήτρη, τεστ για την καλή όραση ήταν 🙂 🙂 🙂
Σκύλος said
314 άμα το πίνεις και σε πίνει, κόφτο το ρημάδι
Μιχάλης Νικολάου said
Πώς γίνεται το δικό μας
«νερό της ζωής»
να είναι
«Ου ζω»;
Σκύλος said
321, ε, ζωή είν’ αυτή που κάνουμε;
Γιάννης Ιατρού said
296: Σκύλε,

αφού από παλιά τα έχουμε πει και εμπεδώσει ….
Σκύλος said
Μαρία said
304
Θα μπορούσαμε να μεταφερθούμε και στο σημερινό κρατώντας όλα τα προσχήματα: ο παπάς λέει έκρυβε ουίσκι. μέσα … στο εικόνισμα.
“Θα πιείς κάτι;” με ρώτησε ο παπάς όταν έκατσα και χωρίς να περιμένει απάντηση άνοιξε ένα εικονοστάσι, που το είχε μετατρέψει σε ντουλάπι κι έβγαλε τρία ποτήρια κι ένα μπουκάλι ουίσκι.
Σκύλος said
Ααα, το ουίσκυ ψάχνει ο Κούλης;
Νέο Kid Al Kuwaiti said
Έχεις πάθει έναν έρωτα με τον Κούλη πάντως, σκλιμ! 😆
Σκύλος said
Αφού είναι θεούλης, ρε συ! ❤
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
321/322
κι ύστερα το βραδάκι
μεθείς με ράκη 🙂
στα καπηλειά .
Στούμπος said
Δεν ξέρω τι λέτε για ποιότητες γεύσης, εγώ τώρα πίνω ένα-δύο ποτηράκια ούζο 12 -το μόνο ελληνικό που βρήκα προ 5 ημερών στο αεροδρόμιο της Πόλης ταξιδεύοντας για Σουηδία, στην κόρη μου όπουτώρα βρίσκομαι -με συνοδεία από φάβα, καπνιστό σκουμπρί, ελιές πράσινες και χρωματιστή σαλάτα και είναι υπέροχα.
Σκύλος said
330 Άιντε στην υγειά μας, τσιν-τσιν!
Γς said
Και το παλιό:
-Τι θα πιείτε;
-Τι έχετε;
Κι αυτή με πολύ βραχνή φωνή:
-Ουισκι, βότκα,τζιν
-Εχετε φαρυγγίτιδα;
-Σας είπα κύριε. Εχουμε μόνο ουίσκι, βότκα και τζιν!
ΣΠ said
Μια φίλη Αγγλίδα που ζει 20 χρόνια στην Ελλάδα ακόμα αισθάνεται άβολα όταν την ρωτούν «τι πίνεις;». Επειδή ακούγεται όπως το penis.
Γς said
329:
κι ύστερα το βραδάκι
μεθυσμεvάκι στα καπηλειά
σ’ έπιvα κοριτσάκι
σαv το κρασάκι γοuλιά γοuλιά
Στούμπος said
Και το πιο παλιό:
Βγαίνει στουπί τρεκλίζοντας από την ταβέρνα και ακουμπώντας σε μια κολώνα την χτυπά με το ένα χέρι φωνάζοντας τον έρωτά του, Σοφία, Σοφία! Ένας μισοξαπλωμένος στον τοίχο παραδίπλα του φωνάζει μεθυσμένα χτύπα κι άλλο, επάνω είναι, βλέπω φως επάνω!!
Στούμπος said
331 Σκόολ
sarant said
336 Άντε εβίβα! Κάνει κρύο ακόμα εκειπάνω, ε;
Μαρία said
Στη Σουηδία το μόνο ποτό που πουλιέται στα σούπερ μάρκετ είναι μια μπίρα νερόπλυμα. Για να αγοράσεις ένα ποτό της προκοπής, πρέπει να πας σε ειδικό κατάστημα και έγκαιρα, γιατί κλείνουν νωρίς. Χώρια το τσιβίκωμα. Γι’ αυτό κι οι πότες, αφού δουλέψουν σκληρά όλη τη βδομάδα, παίρνουν την Παρασκευή το φέριμποτ απ’ τη Στοκχόλμη για απέναντι στο Τούρκου, αγοράζουν απ’ το ντιούτι φρι φθηνότερα τα ποτά τους, δηλαδή όσο κάνουν στα δικά μας μαγαζιά, και την άλλη μέρα το πρωί τους μαζεύει το φιλανδικό εκαβ. 🙂
sarant said
338 Αυτά τα ειδικά καταστήματα ειναι κρατικά, λέγονται Systembolag ή κάπως έτσι (προτελευταία σοβιετία).
Μαρία said
339
Δεν θυμόμουν πώς τα λένε, η θεία λέει Systembolaget. Σ’ ένα τέτοιο, όπου είχαμε πάει για κρασιά, δεν έβλεπες ράφια με μπουκάλια. Υπήρχε δεξιά ένας πάγκος με 2 υπαλλήλους και ένα ταμείο κι αριστερά τραπεζοκαθίσματα για τους πελάτες. Μας έδωσαν ένα κατάλογο, τον μελετήσαμε, διαλέξαμε, τα ζητήσαμε απ’ τον υπάλληλο κι αυτός πήγε σε ένα πίσω δωμάτιο και μας τα έφερε
sarant said
Ναι, αυτο το -et είναι το οριστικό άρθρο που κολλάει στο τέλος.
Γιάννης Ιατρού said
340: Φαίνεται ότι υπάρχουν κι άλλα, περισσότερο συμβατικά. Το 1988 που είχα πάει για 5-6 μήνες στη Στοκχόλμη τα π΄ργματα ήσαν πιο νορμάλ. Πότε πήγες εσύ;

Μαρία said
342
Ιούλιο του ’99. Κι έκανα και τη διαδρομή με το φέριμποτ, δεν μιλάω στον αέρα 🙂
Το δικό μας ήταν πιο σικ, ειδικό για κρασιά .
Απροπό
Μιχάλης Νικολάου said
339,
Παρόμοιο και στην Νορβηγία, όπου από θεία κοινωνία και πάνω το αλκοόλ είναι κρατικό μονοπώλιο.
Οι τιμές πανύψηλες. Στα κρασιά ό,τι εισάγεται είναι καλής ποιότητας, γιατί είναι ακριβό ούτως ή άλλως. Για εξόδους σε μπαράκι με παρέα συχνά προσυνάντηση σε κάποιο σπίτι, 2-3 μπυρίτσες ή οτιδήποτε άλλο, και συνέχεια στο μπαρ, ώστε να βγει ο προϋπολογισμός, που περιλαμβάνει και το ταξί επιστροφής, καθώς τα αλκοτέστ για οδηγούς είναι αυστηρότατα.
(Επιστροφή την επόμενη και με ποδήλατο για παραλαβή του αυτοκινήτου!)
Μιχάλης Νικολάου said
309,

Τώρα που το λες, θυμήθηκα την πρώτη φορά που άκουσα από γνωστό μου, γνωστόν και για τα πιπεράτα του, ότι ετοίμαζε μια δουλειά με την BJ Services, νόμιζα ότι ήταν κάποιο ροζ καλαμπούρι. Τελικά ήταν όντως το όνομα (μεγάλης σχετικά και παλιάς) εταιρείας: BJ από Byron Jackson.
Μαρία said
344
Όλα είναι πανάκριβα στη Νορβηγία.
Ρωτούσαμε ένα νεαρό σχετικά φίλο μας που ζει εκεί γιατί δεν έχει γκόμενα και μας απάντησε οτι το προσπαθεί κάθε Παρσκευή και Σάββατο βράδυ, αλλά την επόμενη μέρα δεν τον θυμούνται 🙂
Γς said
338:
>Γι’ αυτό κι οι πότες, αφού δουλέψουν σκληρά όλη τη βδομάδα, παίρνουν την Παρασκευή το φέριμποτ απ’ τη Στοκχόλμη για απέναντι στο Τούρκου.
Περίπου 11 με 12 ώρες διαδρομή αυτοκίνητο + φέριμποτ. Ή μία ώρα με τ αεροπλάνο,
Σαν να λέμε εδώ:
«Γι’ αυτό κι οι πότες, αφού δουλέψουν σκληρά όλη τη βδομάδα, παίρνουν την Παρασκευή το φέριμποτ απ’ την Πάτρα για απέναντι στο Πρίντεζι»
«αγοράζουν απ’ το ντιούτι φρι φθηνότερα τα ποτά τους, δηλαδή όσο κάνουν στα δικά μας μαγαζιά, και την άλλη μέρα το πρωί τους μαζεύει η Ιταλική Ambulanza του 118.»
Κοζί σέμλιτσε αναλοτζία…
Γς said
333:
Γς said
344:
Συζητούσα με τη Λιβανέζα μουσουλμάνα νύφη μου [τη μαμά του Γς-τζούνιορ] για τη θέση της γυναίκας στο Μίντλ Ιστ. [όταν έμενε εκεί]
-Εξαρτάται από την πληθυσμιακή και θρησκευτική της ομάδα.
(και στο Λίβανο υπάρχουν τα πάντα…όλα)
-Μπορείς να πιεις ελεύθερα εκεί, έτσι;
-Εξαρτάται από αυτά που είπαμε, αλλά και από το χώρο.
-Πάντως μπορείς να αγοράσεις αλκοολούχα ποτά από το σούπερ μάρκετ στη γειτονιά σου;
-Δεν πουλάνε.
-Στο λίκορ στορ όμως; Εχετε τέτοια μαγαζιά.
-Είχαμε ένα.
-Εκλεισε;
-Όχι, το ανατίναξαν τη δεύτερη μέρα που άνοιξε !
ΓιώργοςΜ said
342 Το 2009 βρέθηκα στη Σουηδία έμαθα την ιστορία (έμεινα πολύ λίγο και για δουλειά, κι έτσι δεν έχω άποψη για το κατάστημα). Άκουσα όμως πως πολλοί πηγαίνουν με τα σκάφη τους απέναντι (μικρή η απόσταση από το νότο για Δανία κλπ), ξεσαλώνουν, και τις Δευτέρες η Ακτοφυλακή μαζεύει τους σουρωμένους στα ξυλάρμενα.
ΣΠ said
304
Ε, εδώ είναι πιο… πνευματώδες.
Pedis said
Σκέτη ευτυχία τελικά να τα καταφέρνεις με χίλιους τροπους να γίνεσαι γκολ, εκτός ωραρίου, βεβαίως. Δικαίωμα στο λιώσιμο και κόντρα στο κράτος.
(Κάτι θυμίζει αυτό …)
Γς said
298:
14 Μάρτιος, 2017 στις 16:59
>Όλη η Αμερική ουίσκι πίνει με το φαγητό, ειδικά με στέκια (stake )
14 Μαρτίου National ‘Steak and Blowjob Day
[Μελέ και μιακά λακιαμά ραπά νωπά]
Σωτήρς said
Τσίπουρο σουηδικό (akvavit) με μεζέ πατάτα βραστή, κρεμ φρες και σάπια ρέγγα. Μερακλίδες μεγάλοι οι Σουηδοί.
Στη Σουηδία όλα τα αλκοολούχα πάνω από 3.5% vol. πρέπει να τα αγοράσεις από το κρατικό μονοπώλιο (systembolaget). Μαθαίνεις να πηγαίνεις Παρασκευή, Σάββατο και να κάνεις κάβα για μια βδομάδα. Πολλά κρασιά απ’όλο τον κόσμο αλλά από Ελλάδα τίποτα δυστυχώς.
Απ’όσο θυμάμαι σε κάθε προεκλογική περίοδο όλο και κάποιος θα πει να ελευθερώσουν το αλκοόλ από το κρατικό μονοπώλιο αλλά τα έσοδα πηγαίνουν στους τομείς της υγείας οπότε … Σοβιετία.
sarant said
354 Το δανέζικο το ακβαβίτ που αγόρασα πέρσι στην Κοπεγχάγη δεν μου άρεσε -ενώ μου αρέσουν οι παστίλιες με γλυκόριζα
Δημήτρης Μαρτῖνος said
@Μιχάλης Νικολάου (#345). Πάντως, ἀπὸ μιὰ γρήγορη ματιὰ ποὺ ἔριξα, εἶδα πὼς καὶ ἡ Byron Jackson μὲ ἀντλητικὲς ἐργασίες ἀσχολεῖται. 🙂
Σωτήρς said
355 απ’όσα άκουαβίτ έχω πιεί μόνο το Skåne akvavit μ’αρέσει (με άνηθο, μάραθο κα). Βέβαια δεν το πίνουν τόσο συχνά όπως εμείς, περισσότερο καλοκαιρινό ποτό είναι, για σφηνάκια.
Εάν κ μ’αρέσει η γλυκόριζα (ακόμη και οι αλμυρές παστίλιες) το λικέρ γλυκόριζας με κάνει να ανατριχιάζω.
Σκύλος said
Λόγια της ρακής
http://www.efsyn.gr/arthro/logia-tis-rakis
spiral architect said
Τώρα έχει στην ΕΡΤ1 εκπομπή (Οινος ο αγαπητός) για το τσίπουρο και τα αποστάγματα.
spiral architect said
@359: Εκπομπή «Οίνος ο αγαπητός» – Τσιλιλής vs Μπαμπατζίμ.
(τώρα το ανέβασαν στο σάιτ)
Είμαι υπέρ της άποψης Τσιλιλή (αν και ο Μπαμπατζίμ-όπουλος είναι πιο ροκ και πιο έξω καρδιά τύπος), που είπε ότι, «το γλυκάνισο σκεπάζει τη μυρωδιά και την καλή ή κακή ποιότητα του αποστάγματος».