Η άρια της συκοφαντίας
Posted by sarant στο 4 Απριλίου, 2017
Ο τίτλος κυριολεκτεί. Δεν έχει μεταφορική σημασία, το σημερινό άρθρο δεν είναι αφιερωμένο στη συκοφαντία γενικώς αλλά, πολύ ειδικά, σε μια άρια -μια πολύ γνωστή άρια από μια πολύ γνωστή όπερα, από τον Κουρέα της Σεβίλλης του Τζοακίνο Ροσίνι. Οι άριες συνήθως αναφέρονται με τον πρώτο στίχο τους, οπότε κι αυτή λέγεται La calunnia è un venticello, αλλά συχνά θα τη δείτε να αναφέρεται και ως «άρια της συκοφαντίας». Calunnia είναι η συκοφαντία, calumny στα αγγλικά, λατινικής αρχής. Venticello είναι υποκοριστικό του vento, ο άνεμος, άρα «η συκοφαντία είναι ένα αεράκι».
Άλλες φορές έχουμε γράψει στο ιστολόγιο άρθρα για τραγούδια, οπότε γιατί όχι και για άριες; Τραγούδι είναι και η άρια και λαϊκό είδος ήταν η όπερα στην Ιταλία στη χρυσή εποχή της -μην κοιτάτε τώρα που πηγαίνουν με φράκο, τότε οι θεατές έτρωγαν, έπιναν και συζητούσαν, κι ο κάθε συνθέτης κανόνιζε να έχει και καναδυό άριες κάπως πιο δεύτερες και τότε ήταν η ώρα που θα περνούσε ο μικρός που πουλούσε τα παγωτά -αυτές τις λέγαν aria di sorbetto.
Στην αρχή είχα σκεφτεί να παρουσιάσω μιαν ολόκληρη όπερα αλλά μου έβγαινε πολύ μεγάλο το άρθρο, οπότε περιορίζομαι προς το παρόν σε μιαν άρια. Εννοείται ότι θα λεξιλογήσουμε κιόλας.
Στον Κουρέα της Σεβίλλης, το λιμπρέτο είναι του Στερμπίνι. Τα περισσότερα λιμπρέτα θεωρούνται παρακατιανά, όμως πολλά πατάνε πάνω σε αριστουργήματα του θεάτρου κι έτσι έχουν μια στέρεη βάση. Τούτο εδώ στηρίζεται στο θεατρικό έργο του Μπομαρσέ Le barbier de Séville, που ήδη το είχε κάνει όπερα ο βετεράνος Παϊζιέλο, και όταν ο Ροσίνι ανέβασε τη δική του όπερα, το 1816, στην πρεμιέρα είχαν έρθει κλακαδόροι του πρώτου διδάξαντος και έκραζαν με αποτέλεσμα να καταλήξει η παράσταση σε παταγώδες φιάσκο. Αλλά πλατειάζω.
Στο έργο λοιπόν, ο αυστηρός ντον Μπάρτολο είναι κηδεμόνας της όμορφης ορφανής Ροζίνας που την πολιορκεί ο κόμης Αλμαβίβα μεταμφιεσμένος σε φτωχό νεαρό με το όνομα Λιντόρο. Ο Φίγκαρο, κουρέας και άνθρωπος για όλες τις δουλειές, βοηθάει τον κόμη να μπει στο σπίτι της Ροζίνας. Ο Μπάρτολο, από τη μεριά του, θέλει να παντρευτεί την όμορφη προστατευόμενή του (και να τσεπώσει την παχυλή περιουσία της) και ζητάει τη βοήθεια του Ντον Μπαζίλιο, που διδάσκει μουσική στη μικρή. Ο Μπαζίλιο τον προειδοποιεί ότι φάνηκε στην πόλη ο κόμης Αλμαβίβα και του συνιστά να τον εξουδετερώσουν με τη μέθοδο της συκοφαντίας. Ο Μπάρτολο δεν καταλαβαίνει και τότε ο Μπαζίλιο του εξηγεί τι είναι η συκοφαντία, τραγουδώντας την περίφημη άρια.
Η άρια είναι γραμμένη για μπάσο, που είναι η πιο βαριά από τις αντρικές φωνές. Οι στίχοι θεωρούνται πολύ καλογραμμένοι, επειδή κάνουν ωραίες παρηχήσεις και δείχνουν πώς η συκοφαντία ξεκινάει απαλά απαλά και όλο και δυναμώνει, μέχρι που τελικά βροντάει σαν κανονιά.
Ακούμε τον Ρουτζέρο Ραϊμόντι, να τραγουδάει την άρια σε κοντσέρτο, όχι δηλαδή μέσα σε όπερα.
Αν προτιμάτε, ιδού και η ίδια άρια παρμένη από όπερα μαζί με το ρετσιτατίβο που προηγείται, με τον Ρόμπερτ Λόιντ.
Να δούμε και τα λόγια της όπερας:
La calunnia è un venticello Un’auretta assai gentile Che insensibile, sottile, Leggermente, dolcemente, Incomincia, incomincia a sussurrar |
Η συκοφαντία είναι ένα αεράκι μίαν απαλούτσικη αύρα που ανεπαίσθητα, αθόρυβα ελαφρά, σιγά-σιγά αρχινάει, αρχινάει ψιθυριστά. |
Piano, piano, terra terra, Sottovoce, sibilando, Va scorrendo, va scorrendo Va ronzando, va ronzando Nell’orecchie della gente S’introduce, s’introduce destramente E le teste ed i cervelli Fa stordire e fa gonfiar. |
Λίγο λίγο, λάου λάου, χαμηλόφωνα, σφυριχτά πάει γλιστρώντας, πάει γλιστρώντας ροκανίζει, ροκανίζει μες στ’ αυτιά του κόσμου μπαίνει επιδέξια και τρυπώνει το μυαλό και το κεφάλι το θολώνει, το φουσκώνει |
Dalla bocca fuori uscendo lo schiamazzo va crescendo, Prende forza a poco a poco, Vola già di loco in loco, Sembra il tuono, la tempesta Che nel sen della foresta Va fischiando, brontolando, E ti fa d’orror gelar. |
Απ’ το στόμα μέσα ως βγαίνει ο σαματάς πάει κι αβγαταίνει Λίγο-λίγο δυναμώνει και πετάει πέρα δώθε Σαν βροντή, σαν καταιγίδα που μες στην καρδιά του δάσους όλο σφυράει και μπουμπουνίζει και το αίμα σού παγώνει. |
Alla fin trabocca e scoppia, si propaga, si raddoppia, E produce un’esplosione Come un colpo di cannone, Come un colpo di cannone, Un tremuoto, un temporale, Un tumulto generale Che fa l’aria rimbombar.. |
Τέλος ξεχειλίζει, σκάει, διαδίδεται, μεγαλώνει, και προκαλεί μια έκρηξη σαν κανόνι! σαν κανόνι! Έναν σεισμό, έναν χαλασμό, έναν γενικό χαμό που γεμίζει τον αέρα μπουμπουνητά. |
E il meschino calunniato, Avvilito, calpestato, Sotto il pubblico flagello, Per gran sorte va a crepar. |
Και το θύμα το καημένο ταπεινωμένο, τσαλαπατημένο από το μαστίγωμα του κόσμου λίγο θέλει να κρεπάρει. |
Είπα πιο πάνω ότι η υπόθεση της όπερας είναι παρμένη από το θεατρικό του Μπομαρσέ. Στο θεατρικό έργο, ο Bazile λέει στον Μπάρτολο τα εξής:
La calomnie, Monsieur? Vous ne savez gueres ce que vous dédaignez; j’ai vu les plus honnêtes gens prêts d’en être accablés. Croyez qu’il n’y a pas de plate méchanceté, pas d’horreurs, pas de conte absurde, qu’on ne fasse adopter aux oisifs d’une grande Ville, en s’y prenant bien: et nous avons ici des gens d’une adresse!… D’abord un bruit léger, rasant le sol comme hirondelle avant l’orage, pianissimo murmure et file, et seme en courant le trait empoisonné. Telle bouche le recueille, et piano, piano vous le glisse en l’oreille adroitement. Le mal est fait, il germe, il rampe, il chemine, et rinforzando de bouche en bouche il va le diable; puis tout à coup, ne sais comment, vous voyez calomnie se dresser, sifler, s’enfler, grandir à vue d’œil; elle s’élance, étend son vol, tourbillonne, enveloppe, arrache, entraîne, éclate et tonne, et devient, grace au Ciel, un cri général, un crescendo public, un chorus universel de haine et de proscription. Qui diable y résisteroit?
Νομίζω ότι ο λιμπρετίστας δεν έκανε απλή μεταφορά.
Για την ιστορία, πάντως, παρά την αριστοτεχνική αυτή παρουσίαση, ο δον Μπάρτολο δεν πείθεται -βρίσκει ότι θα πάρει πολύ καιρό το στήσιμο της συκοφαντίας και αποφασίζει να κάνει όπως εκείνος ξέρει. Κακό του κεφαλιού του, την κοπέλα του την πήρε ο κόμης.
Να πούμε και μερικά λεξιλογικά.
- Στροφή 1, στίχος 5: incomincia a sussurrar. Από εκεί είναι και το δικό μας σούσουρο. Η σουσουράδα είναι άσχετη (*σεισούρα, σείει την ουρά της).
- Στροφή 2, στίχοι 1-2: Το piano-piano και το sotto voce είναι όροι της μουσικής. Ειδικά τον δεύτερο θα μπορούσα να τον αφήσω έτσι και στη μετάφραση. Μάλλον θα έπρεπε.
- Στροφή 3, στίχος 1: Dalla bocca fuori uscendo. Bocca είναι το στόμα (και το φαγητό saltimbocca σου πηδάει μέσα στο στόμα). Από το λατινικό bucca (στο οποίο ανάγεται το bocca) έχουμε δανειστεί κάμποσες λέξεις, τη μπουκιά, τη μπούκα με διάφορες σημασίες, τον μπουκαδόρο, το μπουκάρω, την μπουκαπόρτα κτλ. Όχι το μπουκάλι, ούτε το μπουκέτο.
- Στροφή 3, στίχος 2: lo schiamazzo va crescendo. Επίτηδες το schiamazzo το είπα σαματά, επειδή μοιάζουν ηχητικά -αλλά δεν έχουν συγγένεια, ο σαματάς είναι τούρκικος. Στον ίδιο στίχο, το κρεσέντο είναι επίσης όρος που ξεκίνησε από τη μουσική και τις οδηγίες παιξίματος (βαθμιαία αύξηση της έντασης) για να καταλήξει με μεταφορικές σημασίες π.χ. με ένα κρεσέντο λαϊκισμού απάντησε ο βουλευτής όταν… Το ιταλικό είναι γερούνδιο του ρήματος crescere, αυξάνομαι.
- Στροφή 4, τελευταίος στίχος: fa l’aria rimbombar. Aria (ελληνικό δάνειο) είναι ο αέρας, είναι όμως και η άρια, όπως ακριβώς στα τούρκικα hava είναι και ο μουσικός σκοπός (απ’ όπου πήραμε κι εμείς τον χαβά) αλλά και ο αέρας εξού και η Τουρκ Χαβά Γιολαρί.
- Στροφή 5, πρώτος στίχος. il meschino calunniato. Αυτο το μεσκίνο είναι δάνειο από τα αραβικά, που το έχουμε κι εμείς στην Κρήτη κυρίως αλλά και σε άλλες περιοχές ως μεσκίνης, μισκίνης. Εδώ σημαίνει ο κακομοιρος, ο καημένος, αλλά στα ελληνικά σήμαινε και τον λεπρό, όπως και τον ιδιότροπο στο φαγητό. Έχουμε όμως γράψει άρθρο.
- Στροφή 5, τελευταίος στίχος: per gran sorte va a crepar. Το crepar(e) είναι η αρχή του δικού μας κρεπάρω (καταρρέω, σκάω από το κακό μου). Υπάρχει και νεότερο κρεπάρω, όρος των κομμωτηρίων, που έρχεται από τα γαλλικά και δεν έχει ετυμολογική σχέση με το δικό μας. Το per gran sorte δεν σημαίνει «λίγο θέλει να…», επίτηδες δεν κράτησα ακριβώς το νόημα.
Γς said
Καλημέρα
Ανεβασμένα πράγματα σήμερα.
Νά ‘χαμε και λίγο Σπανούδη…
Γς said
1:
Κατά το:
Νά’χαμε κι ένα κατρούτσο!
Γς said
«Ο κουρέας της Σεβίλλης»
κάποιο πιο εύπεπτο κομμάτι του:
Φίγκαρο
Κώστας said
Καλημέρα!
•Στροφή 1, στίχος 5: incomincia a sussurrar. Από εκεί είναι και το δικό μας σούσουρο.
Επίσης, λα σουσουρελά, λα σουσουρελά 😉
Γς said
Κι ο δικός μας:
Emphyrio said
Και buenos aires να φυσανε παντα στα ταξιδια μας. .
Σε συσκευασια γατοτροφης ειδα προσφατα το χαϊβανι και επιτελους καταλαβα πως σημαινει πουλερικο. Σχετιζεται με τον χαβα;
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!
6 Νομίζω πως το χαϊβάνι (hayvan) που είδες σημαίνει «ζώο» και δεν νομίζω να έχει σχέση.
takis#13 said
Kαλημέρα , ωραίο άρθρο !
Γς said
>Piano, piano, terra terra
Στο Μπάρι:
Χάζευε η δικιά μου έναν μακρόστενο, αγγουροειδή κάκτο.
Και περνάει ένας Ιταλός και της λέει: Πιάνο, πιάνο!
Κι ήρθε και με ρώτησε.
-Τι πιάνο, πιάνο μου είπε αυτός; Τι σχέση έχει ο κάκτος με το πιάνο;
-Σιγά σιγά, σου είπε.
-Γιατί σιγά σιγά;
-Γιατί έχει αγκάθια!
gpointofview said
Σχετικά με την όπερα το δυνατό της σημείο είναι η εισαγωγή η οποία τελικά προσαρτήθηκε από άλλο έργο του Ροσσίνι. Ισως γι αυτό στις πρώτες εκτελέσεις με την αρχικήεισαγωγή να μην ενθουσίαζε τόσο
Γς said
10:
Επί τέλους!
Κι ο ειδικός.
[Γνωστός ως Πσαράς]
Παναγιώτης Κ. said
«-μην κοιτάτε τώρα που πηγαίνουν με φράκο, τότε οι θεατές έτρωγαν, έπιναν και συζητούσαν».
Και όμως είδα ακριβώς να τρώνε, να πίνουν και να συζητούν!
Ας πάρω όμως από την αρχή τα πράγματα.
Καλοκαίρι κάπου εκεί στο 2010 ή στο 2011 πριν η κρίση μας δείξει για τα καλά τα δόντια της, τουρίστας εγώ στο Μόναχο. Υπάρχει παράσταση όπερας με μεγάλη Φιλαρμονική από Ιταλία ή Αμερική-δεν θυμάμαι καλά- καθώς και μεγάλα ονόματα. Στην πλατεία όπου είναι η όπερα έχουν στηθεί γιγαντοοθόνες.
Ο τουρίστας κατά κανόνα έχει χρόνο στη διάθεσή του.
Μισή ώρα πριν κατευθυνθώ στην πλατεία για να παρακολουθήσω το πολιτιστικό γεγονός στάθηκα παράμερα σε ένα παγκάκι και έβλεπα κάποια φράκα και κάποιες μακριές τουαλέτες να μπαίνουν στην όπερα.
Μετά το μισάωρο όδευσα στην πλατεία όπου το φαινόμενο που αντίκρισα ήταν εκπληκτικό για μένα! Ο κόσμος θα παρακολουθούσε την παράσταση από τις γιγαντοοθόνες και είχε φέρει μαζί του κολονάτα ποτήρια για να βάλει το κρασί του, ταπεράκια με…ξηρά τροφή (finger food στην …νεοελληνική) και μικρά σκαμνάκια. Τα δικά μου μάτια δεν διέκριναν επιτήδευση και σίγουρα δεν είδα πράγματα που μπορεί να σε κάνουν να ντρέπεσαι για λογαριασμό των…παραπτωματιών.
Δεν θα πω ότι έμεινα μέχρι το τέλος. Με κέρδισε η διπλανή μπυραρία.Δεν έβλεπα. Άκουγα όμως…
sarant said
12 Αυτό με τις γιγαντοοθόνες έξω από την όπερα δεν το έχω δει.
Συνηθίζεται τώρα τελευταία στους κινηματογράφους να προβάλλουν παραστάσεις απευθείας από μεγάλες όπερες πχ το ΜΕΤ σε ταυτόχρονη ζωντανή μετάδοση. Ακόμα δεν έχω πάει, είχε τις προαλλες τον Ιδομενέα του Μότσαρτ (που είναι πολύ καλό έργο, αν και όπερα σέρια) αλλά με είχαν καλέσει σε φιλικό σπίτι -είναι και το εισιτήριο τσουχτερό, τετραπλάσιο του κανονικού.
Γς said
12:
Κηποθέατρο του Παπάγου.
Πρόπερσυ το καλοκαίρι.
Οαση δροσιάς, ηρεμίας, πολιτισμού.
Μέχρι που πλάκωσε η οικογένεια με τα σουβλάκια της και τα τζατζίκια της. Χρατς χρουτς τα λαδόχαρτα και οι σακούλες.
Και μια σκορδομπόχαααααα, μέσα στην ειδυλλιακή ατμόσφαιρα.
Παναγιώτης Κ. said
…συκοφαντία!
Να μη ξύνουμε πληγές…
Αναφέρομαι στο αιώνιο πολιτικό μας σπορ στο οποίο επιδίδονται όλες οι πολιτικές παρατάξεις του τόπου.
Γς said
Και η εναλλακτική επλογή, καμιά φορά και αναγκαστική, που είναι καλύτερη από την πρώτη επιλογή
Corto said
Καλημέρα!
Το είχα ξαναρωτήσει στο παρελθόν, αλλά συνεχίζω να προβληματίζομαι:
Είναι απολύτως αποδεκτό ότι η μπουκιά προέρχεται από το ιταλικό bocca (ή έστω από το βενετσιάνικο buca);
Μήπως στην ετυμολογία πρέπει να ληφθεί υπόψιν και το αρβανίτικο μπουκ, που σημαίνει ψωμί;
(Θυμούμαστε ακόμα το αγγλικό bake και bakery, αλλά και το αρχαίο φρυγικό βεκός, που μας παραδίδει ο Ηρόδοτος).
LandS said
5 Ο δικός μας «Κουρέας της Σεβίλλης» δεν είναι κουρέας, είναι μπακαλόγατος που γίνεται της κακομοίρας.
Γς said
17:
>το αγγλικό bake και bakery
Κι η Μανόλια. Ενας συμπαθητικός φούρνος στους 11 δρόμους στο West Village του Μανχάταν.
Αν δεν τον ξέρετε, δεν πειράζει.
Σκεφτείτε που είχαν πάει πρωί πρωί ο Νίκολσον κι η δικιά του για τα ζεστά ψωμάκια στο φινάλε του As good as it gets
Κώστας said
•Στροφή 5, τελευταίος στίχος: per gran sorte va a crepar. Το crepar(e) είναι η αρχή του δικού μας κρεπάρω (καταρρέω, σκάω από το κακό μου).
Τελικά το ρίξαμε πάλι το επίπεδο, αλλά να και το κρεπάρω στο τέλος της άριας 🙂
Μια λέξη που την άκουγα μικρός στο τραγούδι αυτό και δεν την καταλάβαινα καθόλου, και έμαθα τελικά την σημασία της μεγάλος.
Κώστας said
#20: Επίσης, ψιλοάσχετο, το εκ των κάτω προς τα άνω χαμόγελο του Βογιατζή σε αυτό το τραγουδάκι, που τον δείχνει δυο τρεις φορές να καμαρώνει την αδελφή του, είναι όλα τα λεφτά! Νομίζω ότι στ’ αλήθεια το διασκεδάζει πολύ!
Κώστας said
#20: Και βέβαια, ξέχασα και τον λίκνο:
Κουνελόγατος said
Μια που τ’ αναφέραμε… 🙂
Mi farò prestare un soldino di sole
perché regalare lo voglio a te,
lo potrai posare sui biondi capelli,
quella nube d’oro accarezzerò.
Questa piccolissima serenata
con un fìl di voce si può cantar,
ogni innamorato all’innamorata;
la sussurrerà, la sussurrerà
Mi farò prestare un soldino di cielo
perché regalare lo voglio a te,
Lo potrai posare sul bianco tuo velo
quando sull’altare ti porterò
Mi farò prestare un soldino di mare
perché regalare lo voglio a te,
lo potrai posare sugli occhi tuoi belli,
nel tuo sguardo azzurro mi tufferò
Γς said
20:
>που τον δείχνει δυο τρεις φορές να καμαρώνει την αδελφή του, είναι όλα τα λεφτά!
Εσύ αυτό είδες;
Εγώ είδα αυτό στο σημείο 0:47 του βιδέου
sarant said
17 Λάθος το γράφω εκεί. Στην πραγματικότητα ο δανεισμός έγινε από το λατινικό bucca (απ’ όπου και το bocca) και είναι μεσαιωνικό δάνειο.
Κουνελόγατος said
Σας χαιρέτησα; Δε σας χαιρέτησα… Καλημέρα σας.
ΣΠ said
5 Επίσης, λα σουσουρελά, λα σουσουρελά
Βέβαια το σωστό είναι λα σουσουρερά.
Γς said
23:
sarant said
26 Kαλημέρα 😉
17-25 Το διόρθωσα και στο κείμενο.
Κώστας said
#24: Ε, ίσως γι’ αυτό να χαμογελάει έτσι!
Corto said
25 (Sarant):
Από το λατινικό bucca λοιπόν. Ευχαριστώ!
Pedis said
Ο κόμης Αλμαβίβα -> Ο κόμης της/του Αλμαβίβα (Il conte d’Almaviva)
Almaviva (-> ζωηρή ψυχή, ζωηρό πνεύμα)
ronzare: δεν θα το μετέφραζα «ροκανίζω» αλλά «βουίζω» ή βρες μου το ονοματοποιητικό ρήμα που ταιριάζει στο σερσέγκι.
Pedis said
-> 32 – κομ-πλιμέν-τι για τη μετάφραση
Σκύλος said
Αφού πιάσαμε τη Σεβίλλη, ή έστω τον κουρέα της, αφήνω αυτό εδώ για όταν έρθει ο Τζήπόιντ
http://valiacaldadog.blogspot.gr/2007/03/blog-post_05.html
sarant said
32 Σωστά, μάλλον ζουζουνίζει τότε για να κρατήσουμε και το ζήτα.
gpointofview said
# 32, 35
αν βοηθάει από τα συμφραζόμενα για το ronzare :
Con tua moglie che lavava i piatti in cucina e non capiva
con tua figlia che provava il suo vestito nuovo e sorrideva
con la radio che ronzava
per il mondo cose strane
e il respiro del tuo cane che dormiva.
Cyrus Monk said
@ 3 –>
Κατὰ τὴν ταπεινή μου γνώμη καλύτερη ἐκτέλεση ἀπὸ αὐτὴ μὲ τὸν Παβαρότι. Ἀλλά… γοῦστα εἶναι αὐτά!
Γιάννης Ιατρού said
Εκτός του The Barbier Of Seville έχουμε και το The Rabbit Of Seville
Δύτης των νιπτήρων said
Να βάλω κάτι τραγουδιστικό κι εγώ αλλά συγχρόνως να το παίξω για μια φορά Σκύλος 🙂
Βάλτε όμως και ήχο:
gpointofview said
# 37
Μα είναι ε-ξαι-ρε-τι-κός ο Ντμίτρι… και αγαπημένος μου, επίσης αξεπέραστος όπου χρειάζεται βαθυβαρύτονος !! Εδώ σ’ ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν για όπερα.
Δύτης των νιπτήρων said
Ωραία η όπερα αν και τελευταία μόνο άρχισα να βλέπω/ακούω. Να υποθέσω όμως ότι δύσκολα θα βρω κάποιον με τα δικά μου γούστα (Μουσόργκσκι, Μπεργκ).
Γς said
«Οι Πσαράδες μαργαριταριών»
(Les pêcheurs de perles) της όπερας του Μπιζέ.
Για τον Pêcheur μας.
Καρούζο. Ηχογράφηση του 1904
Mi par d’udire ancora,
o scosa in mezzo ai fior,
la voce sua talora,
sospirare l’amor!
leonicos said
Νοικοκύρη, αν είναι δική σου η μετάφραση, τη βρίσκω αριστοτεχνική. Μάλλον το έχεις το χάρισμα
Σε αντίθεση με τον Γς που δεν έχει κανένα
Από πότε άρχισε να εξευγενίζεται ο Γς; (για το 28)
Αν εξευγενιστεί ο Γς, τι θα κάνουμε οι υπόλοιποι ευγενείς ήδη;
Πρέπει ν’ αποτρέψουμε την εξέλιξη πάση θυσία (με υπογεγραμμένη το η και το α)
leonicos said
Το ροκάνισμα του σαρακιού = παιπάλημα
Και να μη λέμε για τα ελληνικά κουβέντα
Georgios Bartzoudis said
Εν Σέρραις, μισκίνης=όλα σχεδόν τα λεχθέντα εκτός από το «λεπρός», που μάλλον αποδίδεται με τον όρο «χτικιάρης»
Corto said
«μην κοιτάτε τώρα που πηγαίνουν με φράκο, τότε οι θεατές έτρωγαν, έπιναν και συζητούσαν»
Κάτι ανάλογο με την όπερα, αναφέρει ο Μιλτιάδης Μαλακάσης για τα πρώτα χρόνια του κινηματογράφου. Στην μεν Γαλλία ο κινηματογράφος εθεωρείτο είδος λαϊκό, ενώ στην Ελλάδα άρεσε κυρίως στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα.
leonicos said
Δεν ξέρω το ‘μισκίνης’. Το πρωτομαθαίνω σήμερα
Χτικιάρης είναι ο φυματικός, και κατ’ επέκταση ο απισχνασμένος
leonicos said
Όλα τα πρόσθετα ωραία σήμερα, αλλά το 39….
υπέροχο καταπληκτικό
leonicos said
Καλά, πού πήγε ο στόλος σήμερα;
τρεις κοντεύει η ώρα και ακόμα δεν κουνήθηκαν;
Ριβαλντίνιο said
Εδώ βάζουμε τραγούδια ; 🙂
THERION – To Mega Therion
THERION – Adulruna Rediviva (Σ’αυτό δείτε και το βιντεοκλίπ. Είναι σαν ταινία μικρού μήκους).
Εδώ ένα ανθρωπάκι που έχει πλάκα. Από ταινία του Σταλόνε.
Ομοίως
kalantzianastasia said
Reblogged στις anastasiakalantzi50.
sarant said
39 Πολύ καλό!
43 Νάσαι καλά!
Stazybο Hοrn said
41: +1
Δύτης των νιπτήρων said
53 Α ωραία, είμαστε δύο 🙂
Γιάννης Κουβάτσος said
Ιταλικά δεν ξέρω, αλλά τα ελληνικά της μετάφρασης αρμονικότατα. Ταλέντο ο Νικοκύρης. Αν έχεις μεταφράσει και ξένη ποίηση, Νίκο, θα θέλαμε να τη δούμε.
Σκύλος said
Only in Russia https://twitter.com/CrazyinRussia/status/848970951039623168
Θεοδώρα said
Ευχαριστούμε για τη σημερινή ανάρτηση!!!
Η αγαπημένη μου όπερα, όλες οι άριες είναι διαμάντια και πανέμορφες μελωδίες…και επειδή είναι κωμωδία ακόμα και ο αμύητος θα μαγευτεί.
Και δεν χρειάζεται να είσαι ντυμένος «κάπως» για να απολαύσεις την όπερα…και σίγουρα όχι όπως πάνε μερικοί και μερικές στα μπουζουκομάγαζα.
#37: εδώ και γενικά στην όπερα θαυμάζουμε τις ΦΩΝΕΣ, την εκφραστικότητα και το αίσθημα του τραγουδιστή – ηθοποιού – διασκεδαστή…
nikiplos said
Το πεσκατόρε ντι πέρλε που έβαλε ο Γς στο @42, μου θύμισε τόσο την ταινία match point, όσο και το τραγούδι που ακούγεται σ’ αυτήν το una furtiva lacrima
που ο δικος μας Γ. Κατσαρός (αυτός του σαξόφωνου) μετέγραψε ως «είν’ η ζωή μια θαλασσα»…
εντάξει το άλλαξε κάπως και το μετέγραψε ως δικό του… 🙂
Νεο kid Al Kuwaiti said
56. Α ρε σκύλε. Μου θύμισες έναν μισόχαζο κυπριο σπηκερ που στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου αποκαλούσε τις Ρωσίδες βόλεϋμπολιστριες( ναρεσμου βαρβατες και σπαθατες,καταλαβαινεις…) Αρκούδες!:-)
Η συγκεκριμένη όπερα ,με το συμπαθειο αλλά μεγάλη και βαρετή παλτουδια καμηλοπάρδαλη! Περί ορεξεως ουδείς λόγος βέβαια.
Νεο kid Al Kuwaiti said
59. Τον ωτοκορεκτορα μου μέσα! Καμιλο γράφω, καμηλοπάρδαλη το κάνει…
Δύτης των νιπτήρων said
41 Εντάξει, μ’ αρέσει και ο Μότσαρτ όσο νάναι:
sarant said
60 Kαλό!
Μια πάπια μα ποια πάπια; said
5 Γς
και…Βασίλης Πίγκουλας, ο κουρέας, ένας παλιός γνωστός μου…
😉
Pedis said
Ο Ροσσίνι, είναι λίγο-πολύ γνωστό, ότι ανακύκλωνε παλιά του έργα, που δεν είχαν επιτυχία και τα ξανασερβίριζε. Αυτό δεν είναι κακό.
Όμως, έχω την εντύπωση ότι τα μοτίβα του στις λυρικές όπερες δεν είναι πολλά.
Πάρτε, για παράδειγμα, τις εισαγωγές διαφόρων έργων του (εκεί δηλαδή που παρουσιάζονται περιληπτικά όλα τα μουσικά θέματα του έργου) και κρίνετε.
Παρατηρείστε ότι, εκτός των άλλων, υπάρχει ένα κοινό, σχεδόν πανομοιότυπο, (τουλάχιστον έτσι φαίνεται στο ακαλλιέργητο αυτί) «οργασμικό εκρηκτικό κρεσέντο» στις περισσότερες από τις γνωστές λυρικές όπερές του.
Ξέρει κανείς από μουσική, δω μέσα, να μας εξηγήσει και να μας διαφωτίσει σχετικά;
sarant said
64 Eπειδή το είπε και ο Τζι. Όλοι έτσι έκαναν τότε, και δεν είναι θέμα «παλιών» έργων αλλά πιο πολύ το ήθος της εποχής. Ας πούμε, στον Κουρέα, η σκηνή της καταιγίδας είναι η εισαγωγή του L’ Occasione fa il ladro. Ανέβαζαν και συνέχεια καινούργιες όπερες.
Eπίσης, νομίζω πως δεν είναι σωστό αυτό που έγραψε ο Τζι πιο πάνω, ότι αρχικά ήταν άλλη η εισαγωγή και αντικαταστάθηκε μετά. Εξαρχής, η εισαγωγή του Κουρέα είναι παρμένη από δύο προηγούμενες όπερες (Aureliano in Palmira και Elisabetta) άρα ΔΕΝ περιέχει κανένα θέμα του Κουρέα.
Όταν ο Ροσίνι έγινε μέγας και τρανός, αποχώρησε από την ενεργό δράση, σχετικά νέος ακόμα, αφού πήγε μια-δυο σεζόν στην Αγγλία και γέμισε λίρες. Γύρισε στη Γαλλία, αγόρασε μιαν έπαυλη στα προάστια του Παρισιού και έζησε ακόμα καμιά τριανταριά χρόνια χωρίς να συνθέτει (παρά μόνο για παιχνίδι) και έχοντας ένα δίκτυο προμηθευτών που του έφερνε καλά κρασιά και καλό φουαγκρά.
Όταν ήταν πια γέρος, κάποιοι θαυμαστές του τού είπαν όλο χαρά: Δάσκαλε, βρήκαμε τις νεανικές σας όπερες και θα τις ξαναπαίξουμε.
Κι αυτός καθόλου δεν χάρηκε. Θα με κάψετε, παιδιά, θα δουν όλοι ότι έκανα ανακύκλωση -τα ήθη είχαν στο μεταξύ αλλάξει.
Γς said
58:
Ντάξει
Γκαετάνο Ντονιτσέττι και Γιώργος Κατσαρός
Una furtiva lagrima
negli occhi suoi spuntò:
Quelle festose giovani
invidiar sembrò.
Είν’ η ζωή μια θάλασσα
κι εμείς καπεταναίοι
κι είναι στ’ αλήθεια τυχεροί
όσοι πεθαίνουν νέοι
Οπως και
Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και Μάνος Χατζιδάκις
Και αμέτρητα άλλα ζευγάρια
Και ο θεός να βάλει το χέρι του για να μην μας βάλει ο Νικοκύρης καμιά μέρα σχετικό άρθρο-διαγώνισμα!
Eli Ven said
Και σύμφωνα με μια εκδοχή από την boca, το ισπανικό ξαδερφάκι της λέξης «bocca» ονομάστηκε η γειτονιά του Μπουένος Αίρες (επειδή είναι στην «μπούκα» ενός ποταμού), όπου ιδρύθηκε η Boca Juniors , ομάδα στην οποία πολλοί παιχτούμπες, μεταξύ των οποίων και ο Ντιέγκο ο Τρισμέγιστος, έδωσαν τα διαπιστευτήριά τους… https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/0e/Maradona_eg_3203.jpg
Μπούφος said
Άριες; Μπουφ! (ό μεθερμηνευόμενον: πού να με κεράσεις ένα εισιτήριο όπερας, δεν θα μπορέσω να τις αντέξω!)
Σκύλος said
https://www.youtube.com/watch?v=Nem0bkErGVY https://www.youtube.com/watch?v=Ce9b-o8RqOM
Γς said
Είπαμε:
αν μας βάλει ο Νικοκύρης καμιά μέρα σχετικό άρθρο-διαγώνισμα!
Μην το κάνουμε κόλαση τώρα εδώ
Σκύλος said
Συμφωνίες εδώ βάζομε;
Πέπε said
> > Aria (ελληνικό δάνειο) είναι ο αέρας, είναι όμως και η άρια, όπως ακριβώς στα τούρκικα hava είναι και ο μουσικός σκοπός (απ’ όπου πήραμε κι εμείς τον χαβά) αλλά και ο αέρας εξού και η Τουρκ Χαβά Γιολαρί.
Το ίδιο και στα πολύ γνωστότερά μας αγγλικά: air = αέρας φυσικά, αλλά και σκοπός. Μάλιστα σε περιπτώσεις όπου ο «σκοπός» παίρνει πιο εξειδικευμένη σημασία από το απλό «μελωδία», συνήθως η αγγλική μετάφραση που επιλέγεται ως ακριβώς αντίστοιχη είναι «air».
Γς said
Και γαμώ τις Αστυνομίες!
http://www.newsit.gr/egklhma/Palaio-Faliro-Fotografies-ntokoymento-O-listis-mesa-sto-diamerisma/712130
Γς said
72:
Αέρα πατέρα!
Σκύλος said
72 Όπως και το τούρκικο Hava δηλαδής;
Γς said
73:
>Και γαμώ τις Αστυνομίες!
Γαμώ το κέρατό μας!
Ορόσημο!
Παγκόσμιο!
Δεν μας ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας!
Σκύλος said
ΓιώργοςΜ said
64,65
Δε σκαμπάζω και πολλά από μουσική, αλλά θυμάμαι τούτο, τραγουδισμένο από τη Μελίνα (Γκάτσος-Χατζηδάκις):
«Το γαρ πολύ του έρωτος γενά παραφροσύνη
γι’ αυτό οι νέοι μουσικοί θαυμάζουν τον Ροσίνι»
Κάτι παραπάνω θα ξέρουν ετούτοι…
ΓιώργοςΜ said
73 Έχοντας στο νου πως η συνήθης αντίδραση σε κλήση είναι η αναμονή μέχρι να γίνει ό,τι είναι να γίνει, και να πάει μετά ένα περιπολικό για να καταγράψει το συμβάν, μάλλον πρόοδος έχει γίνει.
Ιερόδουλος said
77 Συμφωνώ με το θεούλη το Σκύλο
;-)Γιατί να ψάξει στη ντουλάπα η ΕΛ.ΑΣ.;
sarant said
72 Σωστά. Άλλωστε, ισχύει και στα γαλλικά.
Pedis said
# 65 – χαίρομαι που συμφωνούμε και σε κάτι … 🙂
Όλοι έτσι έκαναν τότε, και δεν είναι θέμα «παλιών» έργων αλλά πιο πολύ το ήθος της εποχής.
Δεν το ξέρω. Προσωπικά, αν και μου αρέσει πάρα πολύ ο Ροσσίνι, ειδικά οι ουβερτούρες στις λυρικές όπερές του, έχω την εντύπωση ότι υπερέβαλλε στην αυτοαντιγραφή των -χαρακτηριστικών και όμορφων- μοτίβων του.
Λέγοντας το παραπάνω, να διευκρινίσω ότι δεν πρόκειται για κριτική, έτσι κι αλλιώς απλός ακροατής είμαι, αλλά για μία παρατήρηση από περιέργεια.
Δεν ξέρω, ας πάρουν κι άλλοι, που έχουν ειδικές γνώσεις, θέση.
—
Ένα άλλο σχετικό ζήτημα που μπορεί να έχει πλατύτερο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι *πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων* στην ανθρώπινη πνευματική παραγωγή, και αναφέρομαι αποκλειστικά στις περιπτώσεις των τζίνιους, καλλιτέχνες, επιστήμονες, φιλόσοφους, σε ολόκληρο το έργο του καθενός από αυτούς, λοιπόν, τα θέματα και τα ολοκληρωμένα αποτελέσματα γεννιούνται από μία σχετικά μικρή μήτρα όχι μόνον μεθόδων και προσεγγίσεων αλλά και ενδιαφερόντων. Τρόποι δουλειάς δοκιμασμένοι, τιθέμενοι σε συνεχές λιμάρισμα και τελειοποίηση, ναι, αλλά περιορισμένοι.
* Εξαιρέσεις; Να το επιχειρήσω; Αρχιμήδης, Αριστοτέλης, Πικάσσο, Λαντάου, Ένγκελς, Τρότσκι, Αινστάιν …
Σκύλος said
82 ΥΓ
Stazybο Hοrn said
54: Και βάλε και τους κύκλους τραγουδιών του Μάλερ…
Δύτης των νιπτήρων said
84 Α βέβαια!
Μάντις said
και από εδώ τα περιζήτητα εισιτήρια για όπερα!
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=825548
gpointofview said
# 65
Εγώ ξέρω πως ο κουρέας παιζότανε με μια εισαγωγή που δεν ήταν αντάξια του υπόλοιπου έργου και πολλοί συνθέτες ψάχνανε μια άλλη όπως κι ο νεαρός Βέρντι στα πρώτα του βήματα, πριν ακόμα συνθέσει τον Oberto Τελικά κούμπωσε το θέμα από την Ελιζαμπέτα.. Δεν ξέρω πια ήταν η αρχική. Αυτά από καλοκαιρινές κουβέντες μου με ιταλούς φίλους μου, φανατικούς της όπερας που δυστυχώς έδωσαν μάλλον επιτυχώς τις εξετάσεις… έλεγαν πως στην πόρτα του παραδείσου σε ρωτάνε αν έχεις ακούσει ποτέ το un ballo in maschera…
Φοίβος said
Ωωπ, το «λιμπρέτο», τα «λιμπρέτ-Ι»! Όχι;
Γς said
Οπερα
και το φάντασμά της:
Σκύλος said
88 Ε, σαν τα μπαρς, τις πάμπς, τα διεθνή φόρα, τους πολλούς εσπρέσσι κλπ
Μαρία said
84, 85
Μπορεί σε κάποιον ή κάποια 🙂 να αρέσουν τα τραγούδια χωρίς να της αρέσει η όπερα.
Σκύλος said
91 Γίνεται. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Άλλωστε οι όπερες ήταν οι σαπουνόπερες της εποχής τους. Κλάψ και λυγμ και σμούτς και τέτοια.
Γς said
Οπερα
και η Ειρήνη
Φοίβος said
90 είναι και τα κλαμπς της συμφοράς (Σάββατο βράδυ)
Σκύλος said
94 Αλλά τα τανκς εκεί! Κανείς δεν τολμάει να τους το πει.
Γς said
Opera
Ναμπούκο
Γς said
Γς said
Οπερα
και σπάνιες στιγμές [6:00]
Γιάννης Ιατρού said
98: Γς
συμφωνώ, αλλά προτιμώ την έκδοση με το αυθεντικό κείμενο
Νίκος Κ. said
Stanley Kubrick, Barry Lyndon Original Soundtrack; Il Barbiere Di Siviglia (Giovanni Paisiello)
Μαρία said
Κάντε κράτει στα βίντεα, το νήμα έγινε βαρύ κι ασήκωτο.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
>> όλο και δυναμώνει, μέχρι που τελικά βροντάει σαν κανονιά.
Μοιάζω μ’ ένα καζάνι
που έτσι και κρεπάρει,
ο χάρος ποιον θα πάρει,
ποιος θα `ναι ο τυχερός,
μοιάζω μ’ ένα καζάνι
που έτσι και κρεπάρει,
θα `ναι η ζημιά μεγάλη
κι ο κρότος φοβερός.
Μπουμ
sarant said
88 Στα ιταλικά έτσι. Στα ελληνικά: το λιμπρέτο τα λιμπρέτα, όπως το σονέτο τα σονέτα , το παραπέτο τα παραπέτα, το κλαπέτο τα κλαπέτα κτλ.
Γς said
103:
>Στα ιταλικά έτσι.
Οπερα.
Οπερα του Μιλάνου π.χ.
Δλδ. Η Σκάλα του Μιλάνου.
http://operachic.typepad.com/.a/6a00d83451c83e69e2014e87d1ca2a970d-500wi
>Στα ελληνικά.
Το ίδιο. Οπερα.
Οπερα της Σύρου π.χ.
Δλδ. Το Θέατρο «Απόλλων»
Γς said
101:
[Μια εξαίρεση αγαπητή]
Οπερα
Γς said
105:
Μια εξαίρεση για αυτήν, που το έπαιζε Κάρμεν.
Και ήταν η Κάρμεν μου!
Κι ένας θεός ξέρει πως γλύτωσα και γλύτωσε από την περιπέτειά μας.
Σ ένα δισκάδικο στη Λίλ χαζεύουμε Οπερες, όταν μ ερωτά:
-Ποιος έγραψε τη Λα Μποέμ;
Και με κάποια συστολή της απάντησα χαμηλόφωνα:
-Πουτσίνι.
Κι αμέσως συνειδητοποίησα ότι δεν ήμασταν στην Ελλάδα και το επανέλαβα.
-Πουτσίνι
Τόσο δυνατά αμέσως, που μερικοί Γάλλοι γύρισαν και με κοίταξαν
ΚΩΣΤΑΣ said
Ο Χρήστος ο Αμανετζής ομίλησε περί του Μπάχ
εν σχέσει με το αχ! και βαχ!
Κι ο Κώστας ο παράφωνος περί την άρια
εν σχέσει με τα παπάρια!
Κώστας Μωραϊτίνης
Το βρήκα κάπου, είδα ότι δεν γκουγκλίζεται, το αντέγραψα και το ανέβασα, μη έχοντας τίποτα καλύτερο να πω.
Αν με κράξετε, θα αποχωρήσω από το μπλογκ! 🙂
Γς said
106:
Puccini – La Bohème:
http://www.youtube.com/watch?v=IDvE8uKWznc
και την έλεγα εδώ αυτήν την ιστορία στη Λιλ με την Κάρμεν μου [και τον Πουτσίνι] και η ΕΦΗ-ΕΦΗ πέταξε και το δικό της:
>Μα τί ήταν το άλλο; η Τόσκα του Πουτσίνι ή η πούτσα του Τοσκανίνι
Πιπέρι στο στόμα!
Ηταν και ο τίτλος του νήματος-άρθρου
https://sarantakos.wordpress.com/2016/03/03/piperistostoma/#comment-340247
Γς said
Και κοίτα να δεις σύμπτωση. Επεσα τυχαία πάνω στην Βαρκαρόλα από την όπερα Les contes d’ Offenbach του Hoffmann.
Τραγουδάει η Anna Netrebko, η ίδια του λίκνου της Λα Μποέμ Σχ.108.
Τι; Εχετε να κάνετε μια παρατήρηση;
Τί;
Για πέστε να δω αν διαβάζει κανείς…
Κι η Βαρκαρόλα με την Μονσεράτ Καμπαγιέ:
http://www.youtube.com/watch?v=3DVkGTbIBR0
sarant said
107 Να μην αποχωρήσεις, αλλά ο Μωραϊτίνης λεγόταν Τίμος. Το πρώτο ημιστίχιο, με τον Μπαχ, το θυμάμαι, το έχω κάπου διαβάσει. Το δεύτερο όχι -κι εχω και αμφιβολία αν μπορούσε να ειπωθεί ανοιχτά.
Μαρία said
110
Το 2ο δεν είναι του Τίτου, είναι κάποιου παπάρα.
ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΕΣΠΕΡΙΣ
Στης Χρίσταινας της καφετζούς, προχθές νωρίς-νωρίς,
μια φιλολογική εδόθη εσπερίς.
Ο Φώτης ο μπαλωματής για έναν τσαγκάρη Τήνιον
έκανε μίαν κρίση.
Η Κώσταινα εμίλησε για την μπουγάδα και την πλύση
κι επεκαλέσθη και τον Πλίνιον.
Έπειτα ο Στραβάραπας με στυλ Μεταξουργείου
ομίλησε περί Θεοδοσίου…
Κατόπιν ο Κρεμανταλάς, που τον φωνάζουν και γρουσούζη,
πλανόδιος από ετών,
που με τη ζέστη πάντοτε πουλά το κρύο-μπούζι,
έκανε μια διάλεξη περί των νέων ποιητών.
Ο Χρήστος ο αμανετζής ομίλησε περί του Μπαχ
εν σχέσει με το αχ και βαχ.
Ο κανονιέρης ο Στρατής, περί Δανίας και Δανών·
κι ο καρβουνιάρης ο Λουκάς, περί λευκών μικρών κλινών.
Η Διαμαντούλα έπειτα, με μιαν εισήγηση λαμπρά,
ανέλυσε τον Ντεκομπρά
και είπε και περί φωτός και ουρανού ενάστρου·
και, τέλος, η κυρία Κάστρου,
κρατούσα εγχειρίδιον περί φιλοσοφίας,
μετά μεγάλης ευφραδείας
και μετά χάριτος απείρου
απήγγειλε τεμάχια εκ του Ομήρου.
http://gerontakos.blogspot.gr/2014/08/blog-post_65.html
ΚΩΣΤΑΣ said
110
Ε! Νικοκύρη μου καλά θυμάσαι για το πρώτο ημιστίχιο, είναι του Τίμου Μωραϊτίνη, από το ποίημα «φιλολογική εσπερίς», το άλλο… είναι του Κώστα, εμού του ιδίου του υποφαινομένου! 🙂
ΚΩΣΤΑΣ said
110
Με πρόλαβε η Μαρία, καλά λέει ο Γιάννης Ιατρού, ληξίαρχος. Σόρι, Μαρία.
Γς said
110, 111:
Ντάξ, τον Κώστα τον ξεπετάξατε. Ρίξτε τώρα και μια ματιά στο Σχ. 109
ΚΩΣΤΑΣ said
111
Όχι, του Τίτου είναι και το 2ο, μη λες παπαριές.
Γς said
Αντε, λεκανόστ λοιπόν!
Γς said
Και γιατί στεναχωριέμαι;
Το διάβασαν. Πως δεν το διάβασαν το Σχ.109.
Αλλά τι παρατήρηση να κάνουν, που είναι τόσο άμουσοι;
Ωραία.
Την έκανα
Αγγελος said
Σκύλε (95), τα τανκς εχουν ς και στον ενικό!
Μαρία said
118
Όχι https://en.oxforddictionaries.com/definition/tank
Πέπε said
#109: > > Για πέστε να δω αν διαβάζει κανείς…
#114: > > Ντάξ, τον Κώστα τον ξεπετάξατε. Ρίξτε τώρα και μια ματιά στο Σχ. 109
#117: > > Το διάβασαν. Πως δεν το διάβασαν το Σχ.109.
!!!!!!!!!
Γς said
120:
Να τους ταΐσω λίγο ακόμα Πέπε;
[που δεν βλέπουν κάτι στραβό και κάνουν ότι δεν το διαβάσανε]
Εντάξει να το πως κι αλλιώς, Ελληνικά.
Αφού βάλλω ένα λίνκ ακόμα για την Βαρκαρόλα του Χόφμαν από την Οπερα του Παραμύθια του Οφενμπαχ.
Εδώ με τον Μάριο Φραγκούλη και την Ελη Πασπαλά:
http://www.youtube.com/watch?v=1FSVgNT1Mls
Λοιπόν το Οφενμπαχ (γερμανικά Offenbach) είναι πόλη στο κρατίδιο της Έσσης στην Γερμανία. Η πόλη είναι μέρος της μητροπολιτικής περιοχής Φρανκφούρτης (Frankfurt Rhein-Main).
https://www.google.gr/maps/@50.0881987,8.7463294,14819m/data=!3m1!1e3
Γνωστή για τα καμπαρέ της των αρχών του περασμένου αιώνα και για τον χορό Can Can
http://www.youtube.com/watch?v=oyeES-321xc
Προσωπικά έχω φάει γύρο στα ελληνικά σουβλατζίδικα που συναγωνίζονται τα τούρκικα μιας και Ελληνες και Τούρκοι είναι οι δυο κύριες πληθυσμιακές ομάδες της πόλης.
Ο Χόφμαν, εκτός απ τα παραμύθια του Οφενμπαχ έχει γράψει πλήθος άλλων έργων όπως τα Nυχτερινά του.
Για τα “Νυχτερινά” του Hoffmann – γράφει η Ανθούλα Δανιήλ:
http://frear.gr/?p=11773
Μιχάλης Νικολάου said
60, … Τον ωτοκορεκτορα μου μέσα! …
Ο ωτοκορέκτορ διορθώνει την βαρηκοΐα;
Μιχάλης Νικολάου said
77, 😀
Είναι σαν το ανέκδοτο με τον επισκευαστή της ντουλάπας που τελειώνει
«Τώρα, αν σού πω ότι περιμένω το τρένι εδώ μέσα, θα με πιστέψεις;»
Μιχάλης Νικολάου said
71, … Συμφωνίες εδώ βάζομε; …
Μια που λεξιλογούμε, ο ύμνος της τρίτης κλίσης στα λατινικά:
Γς said
123:
Μα κι αυτός ο χριστιανός να μην έχει βάλει παπιέ ντε κολ στα ντουλάπια
Γιάννης Ιατρού said
107/110/111/115: κι εδώ βρίσκεται επίσης αυτό που αναφέρεις, τι μας λες ρε Κώστα πως δεν γκουγκλιζεται:
λογοτεχνικό ανθολόγιο: https://www.sansimera.gr/anthology/661
109/117: Τι να παρατηρήσει κανείς ρε Γς, ακουστικά ή οπτικά/εμφανισιακά; Στο πρώτο ο μαέστρος πολύ πρόχειρα ντυμένος και γενικά η εμφάνιση είναι κάπως πρόχειρη (σαν πρόβα φαίνεται). Στο δεύτερο πιό επίσημη γενικά. Α, επίσης οι καλλιτέχνιδες: οι μεν λεπτές και οι δε σχετικά ευτραφείς. Και τα δύο ζευγάρια, από μιά ξανθια και μιά μελαχρινή, καλλιτεχνικά και τα δύο αποδίδουν άριστα. Άντε, για να μη λες πως δεν προσέχουμε.
Γς said
126 β:
Σ ευχαριστώ.
Ομως δεν είδες τίποτα!
Γιάννης Ιατρού said
127: Για λέγε λοιπόν να ξαλαφρώσεις … 🙂
Γς said
128:
Μα βγάζει μάτι ρε Γιάννη!
Νέο Kid Al Kuwaiti said
119. Για τα ελληνικά κι όχι τα αγγλικά, έλεγε ο Άγγελος ,Μαρία. Το τανκς. Αλλά αυτό εννοούσε κι ο Σκύλος στο 95. 🙂
Γιάννης Ιατρού said
130: Καλημέρα στην εγγύς ανατολή
..Σύμφωνοι, υπήρχαν και παλιότερα τα τανκς, όμως εκείνα είχαν εισαχθεί στον πληθυντικό και άκλιτα ήταν: το τανκς- τα τανκς. Ο τύπος το τανκ είναι νεότερος, της εποχής της αγγλοημιμάθειας… 🙂
Γιάννης Ιατρού said
129: Γς ..Μα βγάζει μάτι..
Εγώ τα φυλάω τα μάτια μου Γς, γιατί …καλύτερα να σου βγεί το όνομα, παρά το μάτι… 🙂 (παραφθορά)
Γς said
132:
Καλά δεν το πιστεύω!
Αλήθεια. Το διάβασες;
Ο ευρών αμειφθήσεται!
Alexis said
Ο πανίβλακας «νομάρχης Ημιμαθείας» μιλούσε χθες για έναν Βαυαρό ζωγράφο που φιλοτέχνησε πίνακες με θέματα από την Επανάσταση του 1821 και το αμόλησε πάλι: «Και εδώ βλέπουμε τον απαγχονισμό του Παλαιών Πατρών Γερμανού»!
Γς said
giorgos said
Η κορυφαία !!!
spiral architect said
@134: Αλέξη, αν ακόμα παρακολουθείς το νομάρχη Ημιμαθείας και τον λακέρδα συνομιλητή του, ψάξε το λίγο. Μάλλον έχεις κολλήσει ΓουΣουδίαση. 😀
Γς said
137:
Παρντόν;
Δεν σε καταλαβαίνω.
Κι ήταν και μια ελληνοκαναδέζα στα μικράτα μας [τα φοιτητικά] που έλεγε όλο Πάρντον και πάρντον.
Και με ρώταγαν γιατί όλο λέει Πάρ’ τον και πάρ’ τον.
Τελικά τι θα γίνει με το ρολόι; [Σχ. 133]
Κανείς μωρέ;
Γιάννης Ιατρού said
138: Γς, αν εννοείς το Les contes d’ Offenbach του Hoffmann αντί του Les contes d’ Hoffmann του Offenbach, ε τι, έγινε ένα λαθάκι, τι βάζεις χρυσούν ωρολόγιον για έπαθλο;
leonicos said
Ο Γς χτύπησε κόκκινο σήμερα. Κάποιος πρέπει να τον συγκρατήσει. Θα μας ανοίξει φροντιστήριο….
Και τλωρα καιροφυλακτεί να πει καλημέρα
Κι εγώ θα λείπω
Alexis said
#137: Όχι ρε συ, τον έβλεπα καμιά φορά όταν έβγαινε στις 6, από τότε που πήγε 3 το μεσημέρι δεν τον ξαναείδα.
Χτες έτυχε να είναι ανοιχτή η τηλεόραση και είδα ένα πεντάλεπτο από το ξεκίνημα της εκπομπής του, εκεί που παρουσίαζε τα «θέματά του».
Όταν στα 5 πρώτα λεπτά, κάνει ένα τόσο χοντρό λάθος (και τα παιδάκια ξέρουν ότι ο πατριάρχης Γρηγόριος είναι αυτός που απαγχονίστηκε το ’21 και όχι ο Π.Π.Γ.) καταλαβαίνεις τι πίπες λέει γενικώς…
Γς said
139:
Μπράβο Γιάννη!
Δικό σου το χρυσούν ωρολόγιον!
Γιάννης Ιατρού said
141: ..καταλαβαίνεις τι πίπες λέει γενικώς…

Άσε τώρα ρε Αλέξη 🙂
ΚΩΣΤΑΣ said
126 α
Αυτοσαρκαστικό είναι το σχόλιο, Γιάννη. Επειδή για άριες, όπερες και γενικά κλασσική μουσική εγώ δεν κατέχω, πήρα το στίχο του Μωραϊτίνη για τον Αμανετζή… και τον Μπαχ, που γκουγκλίζεται, έφτιαξα κι έναν δικό μου να κάνει ρίμα με το άρια –ο θεός να τον κάνει στίχο- που δεν γκουγκλίζεται, απέδωσα τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, υπογράφοντας ως Μωραϊτίνης για τον ένα στίχο, Κώστας για τον άλλο, ξεκαθάρισα «μη έχοντας τίποτα καλύτερο να πω» και το ανέβασα. Για δική μου χαλάρωση το έκανα και ενδεχομένως για κάποιον που θα το έπαιρνε χιουμοριστικά και θα γελούσε, περασμένη γαρ και η ώρα.
Αυτό είναι όλο, μην το δίνετε παραπάνω διαστάσεις.
sarant said
Kαλημέρα από εδώ.
144 Οκ, το καταλάβαμε 🙂
Όπως και του Γς στο 121 με τους Όφενμπαχ και Χόφμαν.
Αλλά πρέπει και να τα διορθώνουμε επειδή μας διαβάζουν και μικρά παιδιά 🙂
Κουνελόγατος said
«Αλλά πρέπει και να τα διορθώνουμε επειδή μας διαβάζουν και μικρά παιδιά».
Κάντε δουλειά σας, δεν παρεξηγώ.
Μιχάλης Νικολάου said
136, … Η κορυφαία !!! …
…και φυσικά κλεμμένη κι αυτή!
(Μια ακόμα ένδειξη ότι
«…οι μεγάλοι καλλιτέχνες κλέβουν»
«Στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση»
κλπ.)
Γς said
147:
Η Αγνή Μπάλτσα στην οποία αναφέρεσαι συνεργαζόταν στενά με την Houston Grand Opera. Πιθανόν να έρχεται ακόμα εκει και να την την ξέρεις.
Εγώ, λέω την αμαρτία μου, δεν την ήξερα ούτε ως όνομα.
Ντρέπομαι αλλά το λέω: Αυτό το Agnes Baltsa δίπλα σε Carmen, Don Carlo, και σε ονόματα όπως José Carreras, το είχα εκλάβει ως μεξικάνικο, σπανιόλικο, αλλά ούτε και μου είχε περάσει από το νου ότι ήταν Ελληνίδα.
Οπότε μια μέρα σε μια συζήτηση για Houston Grand Opera και την Μπάλτσα έπεσα απ τα σύννεφα όταν άκουσα την μακαρίτισσα [κι αυτή] κυρά μου να λέει
-Ο Τζων ξέρει περισσότερα για την Γκρικ Αγκνες .
Τι να κάνω κι εγώ, αρχίζω να λέω για την γιάνκ γκρικ σοπράνο που είναι σπουδαία, αγαπητή και έχει κι ένα ιδιαίτερο στυλ οβ περφόμανς και άλλα τέτοια. Απάντησα μάλιστα και σ ερωτήσεις σχετικά με το ρεπερτόριό της, [που δεν είχα ιδέα] και το οποίο ακόμα δεν έχει διαμορφωθεί πλήρως λόγο της νεότητός της πολλά υποσχόμενης νεαράς καλλιτέχνιδος. Βεβαίως, βεβαίως.
Η γιάνκ γκρικ σοπράνο, που ήταν όμως …συνομήλικη μου!
Οσο για το El Arreglito του Sebastián Iradier του λίκνου σου που ο Μπιζέ τάχα μου νόμισε ότι ήταν παραδοσιακός σκοπός και το έκανε το μποέμικο πουλί της Χαμπανέρας στην Κάρμεν, δεν ήταν το πιό τυχερό του. Η Παλόμα του είναι ίσως το πιό τραγουδισμένο τραγούδι όλων των εποχών.
Ας το ακούσουμε
Η άρια της συκοφαντίας | Searching The Meaning Of Life! (S.T.M.O.L) said
[…] πηγή:https://sarantakos.wordpress.com/ […]