Βιβλία για το καλοκαίρι, άλλη μια φορά
Posted by sarant στο 10 Ιουλίου, 2017
Το ιστολόγιο αγαπά τις παραδόσεις και προσπαθεί να τις τηρεί. Και μια από τις παραδόσεις του ιστολογίου είναι και το σημερινό μας άρθρο, που ακολουθεί τη συνήθεια που είχαν (και ίσως έχουν ακόμα) τέτοιες μέρες τα περιοδικά και οι εφημερίδες, να προτείνουν “βιβλία για τις διακοπές”, όσο κι αν για πολύ κόσμο οι διακοπές φέτος (αλλά και τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης) είναι άπιαστο όνειρο. Είχαν και κάποιες υποτιθέμενες προδιαγραφές τα “καλοκαιρινά” αυτά βιβλία, που υποτίθεται ότι θα τα διάβαζε κανείς στην ακρογιαλιά, ανάμεσα στις βουτιές: όχι πολύ βαριά θέματα, ας πούμε, αλλά να έχουν και πολλές σελίδες για να φτουρήσουν, αφού το καλοκαίρι διαβάζουμε περισσότερο κι άντε να βρεις βιβλιοπωλείο στην άγονη γραμμή.
Το ιστολόγιο αγαπάει τα βιβλία και του αρέσει να συζητάει για βιβλία, κι έχουμε ανεβάσει ήδη αρκετά άρθρα με προτάσεις βιβλίων για το καλοκαίρι, αρχίζοντας από το 2010, που σας είχα ζητήσει να προτείνετε βιβλία που να έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους, χωρίς να ανήκουν απαραίτητα π.χ. σε τριλογία, ενώ το 2011 χαλάρωσα τους περιορισμούς και ζήτησα να προτείνετε οποιοδήποτε βιβλίο. Το 2012 είχα ζητήσει προτάσεις για καινούργια βιβλία, νέες εκδόσεις δηλαδή, επειδή είχα κάνει τη διαπίστωση, που μάλλον εξακολουθεί να ισχύει, ότι το βασικό πρόβλημα της βιβλιαγοράς είναι ότι η υπερπροσφορά καλών και φτηνών παλιότερων βιβλίων, από εφημερίδες ή σε προσφορές των εκδοτικών οίκων, αν και καταρχήν είναι κάτι πολύ καλό για το αδυνατισμένο βαλάντιο του βιβλιόφιλου, ωστόσο στραγγαλίζει την αγορά του καινούργιου βιβλίου. Το 2013 δεν έβαλα κανέναν περιορισμό και σας ζήτησα απλώς να προτείνετε βιβλία για το καλοκαίρι, χωρίς προσανατολισμό σε είδος (π.χ. αστυνομικά) ή σε ύφος (π.χ. ανάλαφρα). Το ίδιο έκανα και το 2014, όπως και πρόπερσι αλλά και πέρυσι.
Μάλιστα, αν προσέξετε, τα τελευταία χρόνια αυτά τα καλοκαιρινά βιβλιοφιλικά μας άρθρα δημοσιεύονται την ίδια μέρα, 10 Ιουλίου, ή τέλος πάντων εκεί κοντά (πέρυσι η 10η Ιουλίου ήταν Κυριακή κι έτσι το άρθρο μπήκε τη Δευτέρα 11). Επειδή όπως είπαμε τηρώ τις παραδόσεις, το ίδιο έκανα και φέτος. Πάντως, να θυμίσω ότι προτάσεις για βιβλία-δώρα δημοσιεύουμε και κοντά στα Χριστούγεννα -εδώ το τελευταίο άρθρο αυτής της κατηγορίας.
Και φέτος λοιπόν σας καλώ να προτείνετε βιβλία για τις μέρες του καλοκαιριού, όπου κι αν τις περάσουμε, στις παραλίες ή στην πόλη. Δεν θα βάλω κάποιον περιορισμό, προτείνετε ό,τι θέλετε, αν και θα είχε κάποιο νόημα να δώσουμε προτεραιότητα σε σχετικά καινούργιες εκδόσεις.
Λένε πως ο παπάς πρώτα βλογάει τα γένια του, οπότε θέλω να αναφέρω το βιβλίο που έβγαλα «μέσα στη χρονιά» (βάζω εισαγωγικά, διότι το βιβλίο βγήκε τον Δεκέμβριο του 2016, αλλά εννοώ τη χρονιά με τη σχολική έννοια). Πρόκειται για τα Αττικά του Κώστα Βάρναλη, από τις εκδόσεις Αρχείο, σε δική μου επιμέλεια. Σε αυτόν τον τόμο έχω συγκεντρώσει 400 χρονογραφήματα του Βάρναλη που δημοσιεύτηκαν από το 1939 έως το 1958 σε καθημερινές εφημερίδες και που αφορούν την Αθήνα και την Αττική. Αμερόληπτος βέβαια δεν είμαι αλλά νομίζω ότι πρόκειται για εξαιρετικά καλογραμμένα κείμενα που χαρίζουν πολλές ώρες απολαυστικής ανάγνωσης -τις προάλλες παρουσίασα (όχι για πρώτη φορά) ένα δείγμα, με το χρονογράφημα για το Αγκίστρι. Επειδή ο Βάρναλης ήταν μανιώδης φυσιολάτρης και εκδρομέας και δεινός κολυμβητής, πολλά χρονογραφήματα του τόμου έχουν καλοκαιρινό χρώμα.
Από τον φιλικό εκδοτικό οίκο Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, όπου εκδίδω τα γλωσσικά βιβλία μου, κυκλοφόρησε πρόσφατα το πολύ αξιόλογο βιβλίο του Έντσο Τραβέρσο «Αριστερή μελαγχολία«, που το έχουμε παρουσιάσει και στο ιστολόγιο και που αξίζει να το διαβάσετε. Αν σας ενδιαφέρει η προσέγγιση του Τραβέρσο στην ιστορία του 20ού αιώνα, δείτε και τα προηγούμενα βιβλία του από τον ίδιο εκδοτικο οίκο.
Να σημειώσω επίσης το μυθιστόρημα νουάρ Άμμος στο στόμα, του Ερβέ Λε Κορέ, με Βάσκους αυτονομιστές στη γαλλική και την ισπανική Χώρα των Βάσκων, που το πήρα μαζί μου για να το διαβάσω στην άμμο, αλλά τελικά δεν το πρόλαβα -έχει πάντως καλές συστάσεις.
Ένα βιβλίο που έχω σκοπό να το παρουσιάσω εδώ, ίσως και τις αμέσως επόμενες μέρες, αφού ταιριάζει στα ενδιαφέροντα του ιστολογίου, είναι του φίλου Γεράσιμου Ρηγάτου, το Πετεινοί, όρνιθες και αβγά στη νεοελληνική λαογραφία, από τις εκδόσεις Βήτα. Ο συγγραφέας έχει συγκεντρώσει λεξιλογικά στοιχεία, παροιμίες και παροιμιακές φράσεις, παραδόσεις, προλήψεις και δεισιδαιμονίες, παραμύθια, απόψεις της λαϊκής διατροφολογίας και της εμπειρικής ιατρικής, σχετικά με τα αβγά, τις όρνιθες και τους πετεινούς.
Ένα άλλο βιβλίο που επίσης λογαριάζω να παρουσιάσω εδώ προσεχώς είναι το βιβλίο «Η χώρα των Κιμ» της Φραγκίσκας Μεγαλούδη, από τις εκδόσεις Εντύποις, που είναι οι εντυπώσεις από τα χρόνια που έζησε η συγγραφέας στη Βόρεια Κορέα. Δεν παρουσιάζει ειδυλλιακή τη ζωή στη Βόρεια Κορέα, κάθε άλλο -αλλά και δεν αναπαράγει τους προπαγανδιστικούς εξωφρενισμούς που κατακλύζουν και τα δικά μας μέσα ενημέρωσης.
Δεν το έχω διαβάσει, διότι μόλις κυκλοφόρησε, αλλά έχω ακούσει για το βιβλίο αυτό από τον εκδότη του -εννοώ το βιβλίο του Χρυσόστομου Τσαπραΐλη «Παγανιστικές δοξασίες της θεσσαλικής υπαίθρου«, από τον φιλικό εκδοτικό οίκο Αντίποδες. Ο τίτλος προδιαθέτει για δοκίμιο, στην πραγματικότητα όμως έχουμε κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον, ανάμεσα σε λογοτεχνία τρόμου και λαογραφία. Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο μια άλλη πρόσφατη κυκλοφορία είναι το μυθιστόρημα Πετρούπολη, του Αντρέι Μπέλι, ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα σύμφωνα με ορισμένους κριτικούς -παρόλο που είναι ογκώδης έκδοση αξίζει την προσοχή.
Επειδή στον κατάλογο αυτόν έχω αδικήσει την ελληνική λογοτεχνία, θέλω να προσθέσω και τη νουβέλα του Γιάννη Μακριδάκη «Όλα για καλό», που την παρουσίασα πριν από μερικούς μήνες στο ιστολόγιο, όπως και το απολαυστικό δοκίμιο του Παντελή Μπουκάλα Η Αγαπώ, για το δημοτικό τραγούδι.
Όμως, αυτές δεν είναι παρά οι δικές μου προτάσεις -και επειδή στην Ελλάδα, παρά την κρίση (ή μήπως εξαιτίας της;) εξακολουθούν να εκδίδονται πάρα πολλοί καινούργιοι τίτλοι βιβλίων, είναι δύσκολο να έχει κανείς εποπτεία της βιβλιοπαραγωγής. Περιμένω λοιπόν και τις δικές σας προτάσεις, να συστήσετε στα σχόλιά σας βιβλία για το φετινό καλοκαίρι!
ΓιώργοςΜ said
Καλημέρα!
Στο ραδιόφωνο άκουσα χτες να μιλάνε για το «Η ιστορία της ζωής σου και άλλες ιστορίες», , στο οποίο βασίστηκε η πρόσφατη ταινία «Η άφιξη» που μου άρεσε πολύ. Στην ταινία τουλάχιστον, η γλωσολογία έχει κεντρικό ρόλο και παίρνει την εκδίκησή της από όσους τη θεωρούν ένα βαρετό σπορ για χαρτοπόντικες. Μάλλον θα το πάρω για το καλοκαίρι, αν κάποιος το έχει υπόψη του ας πει περισσότερα.
Τα Αττικά τα διαβάζω σε μικρές δόσεις για να κρατήσουν περισσότερο, αλλά πιστεύω πως τα πρωινά των διακοπών θα αυξήσω τη δοσολογία… 🙂
cronopiusa said
Καλή σας μέρα
Προτείνω Το Ορφανό Αριστούργημα του Γιώργου Δρόσου
Παναγιώτης Κ. said
Φίλος, όχι μόνο μου το πρότεινε με ενθουσιασμό αλλά μου το δώρισε κιόλας.
Ο τίτλος είναι: Confiteor
και ο συγγραφέας λέγεται Ζάουμε Καμπρέ.
Εκδ. ΠΟΛΙΣ
Διαβάζω στο εξώφυλλο: Φιλόδοξο, συναρπαστικό μυθιστόρημα, που κατα πιάνεται με τα μεγάλα ζητήματα της ζωής-την εξουσία,τον πόνο, τη μεταμέλεια,το κακό και την εξιλέωση, την εκδίκηση,την αγάπη, την ενοχή και τη συγχώρεση-, με υπέροχη γλώσσα και εντυπωσιακή πλοκή.
Τα καλοκαιρινά αναγνώσματα συνήθως αφορούν λογοτεχνία. Εγώ όμως παραμένω οπαδός του δοκιμίου όπως για παράδειγμα το βιβλίο του Ν.Σεβαστάκη με τίτλο. Φαντάσματα του καιρού μας και υπότιτλο, Αριστερά, Κριτική, Φιλελεύθερη Δημοκρατία.
Εννοείται πως είναι πολλά τα βιβλία που περιμένουν στη σειρά για διάβασμα και πότε θα προλάβουμε;
ΓιώργοςΜ said
(Στην ίδια εκπομπή άκουσα και μια πολύ ωραία εκδοχή του Stairway to heaven για όποιον ενδιαφέρεται)
spiral architect 🇰🇵 said
Καλημέρα και καλή βδομάδα.
Να κάνουμε ένα ρεφενέ, να αγοράσουμε το Στη χώρα των Κιμ για να το κάνουμε δώρο στον ΓουΣού. ❤
spiral architect 🇰🇵 said
… καλή δημοσιογράφος η Φραγκίσκα.
spiral architect 🇰🇵 said
@5: Τη Φ.Μ. την παρακολουθούσα από τον καιρό των RSS feeds 😉 και κάθε καινούργια της ανάρτηση ερχόταν στον υπολογιστή μου. Εδώ, στο παλιό μπλογκ της Φραγκίσκας, θα διαβάσετε το αρχικό υλικό από το οποίο δημιουργήθηκε το βιβλίο της.
Babis A. said
Για όσους και όσες αρέσουν τα φιλολογικά θα πρότεινα το βιβλίο «Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου» του ποιητή Δημήτρη Δασκαλόπουλου. Είναι ουσιαστικά η αυτοβιογραφία του Δασκαλόπουλου, όπου όμως μιλάει περισσότερο για τους πνευματικούς ανθρώπους που γνώρισε παρά για τον εαυτό του. Ο Δασκαλόπουλος είναι και βιβλιογράφος του Καβάφη, του Σεφέρη, του Ελύτη και πολλών άλλων. Από το βιβλίο παρελαύνει ο ελληνικός πνευματικός κόσμος του β’ μισού του 20ου αιώνα και εγώ το βρήκα απολαυστικό με τις τόσες αναφορές σε γνωστούς ανθρώπους των γραμμάτων, αναφορές αγάπης και φιλίας κυρίως, ενίοτε όμως και κάποιες τσουχτερές, που κάνουν εννοείται το βιβλίο ακόμα πιο ενδιαφέρον. Το βιβλίο είναι σχετικά πρόσφατο, κυκλοφόρησε τέλη του 16.
Mπούφος said
3 Παναγιώτη Κ.
το Confiteor το αγόρασα, επειδή βασικά κουζουλάθηκα με το εξώφυλλο. Μετά…προσπάθησα να διαβάσω ίσα με δέκα σελίδες, δεν ξέρω γιατί, μόρθε, καρντάση μ’ μια ανεμοδούρα, μια τρικυμία εν κρανίω, μια ανεμοζάλη… υπεράνω των δυνάμων ενός χαζοπουλιού…το παράτησα στα ράφια να σκονίζεται… και λέω τώρα να αγοράσω κάτι της Χρύσας Δημουλίδου. Ποιο θεωρείτε το καλύτερό της; Έχει γράψει και τις σαράντα αποχρώσεις του ροζ αυτή. Ασταμάτητη!
Corto said
Καλημέρα!
Για όσους ενδιαφέρονται για την λαογραφία, καινούργιο βιβλίο (του 2017):
Ο τελευταίος τόμος της λαογραφικής σειράς του Βάλτερ Πούχνερ, με τίτλο
«Το παραδοσιακό λαϊκό θέατρο στην Ελλάδα και τη βαλκανική»
εκδόσεις Αρμός
Περιλαμβάνει έξι ανεξάρτητα κεφάλαια, ευκολοδιάβαστα, αλλά και με την επιστημονική τεκμηρίωση που χαρακτηρίζει το γενικότερο έργο του συγγραφέα. Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το κεφάλαιο για τις καταβολές του ελληνικού Καραγκιόζη.
http://www.biblionet.gr/book/217392/Puchner,_Walter,_1947-/%CE%A4%CE%BF_%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C_%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C_%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%84%CE%B7_%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE
Γιάννης Κουβάτσος said
Καλημέρα!
Είμαι λάτρης των κάστρων και μου άρεσε πολύ το «Κάστρα και θρύλοι στην Ελλάδα» του Νικόλαου Κουμαρτζή, εκδόσεις Δαιδαλέος.
Πολύ κατατοπιστικό βιβλίο η «Νεότερη Ελλάδα» του Τόμας Γκάλλαντ, από τις εκδόσεις «Πεδίο» , το οποίο διαφέρει από τα πολλά του είδους που κυκλοφορούν, επειδή εστιάζει στην κοινωνική και πολιτισμική νεοελληνική ιστορία.
Εξαιρετικό τα δοκίμια του Μαρκ Φερρό «Τύφλωση» και «Πώς αφηγούνται την ιστορία στα παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο», από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Από αστυνομική λογοτεχνία «Η δίψα» του Νέσμπο και «Το μυστικό της μπλε πολυκατοικίας» της Έλενας Ακρίτα είναι συμπαθητικά.
Σημαντική η επανέκδοση από τις εκδόσεις Θύραθεν της «Υπόθεσης Τουλάγεφ» του Βικτόρ Σερζ σε εξαιρετική μετάφραση της Τιτίκας Δημητρούλια.
Και ως φαν του Γιώργου Σκαμπαρδώνη θα κλείσω με την επανέκδοση σε έναν τόμο των 5 πρώτων και εξαντλημένων συλλογών διηγημάτων του υπό τον γενικό τίτλο «Τα δεδουλευμένα», και με την έκδοση της νέας συλλογής διηγημάτων του «Ντεπό». Και τα δύο από τον Πατάκη.
Αυτά προς το παρόν.
Γιάννης Κουβάτσος said
Νομίζω , Μπούφε, πως το καλύτερο της Χρυσηίδος είναι το «Τσίου-τσίου το πουλάκι, δεν ψηφίζω Μητσοτάκη». Συναρπαστικό!
Η μικρή Χουχού από το Αλγέρι said
10 Corto, πράγματι, ο Πούχνερ σπουδαίος στο χώρο του.
11 Γιάννη Κουβάτσε, μου αρέσει και μένα ο Σκαμπαρδώνης!
12 Γιάννη Κουβάτσε, είναι φανερό πως δεν ψηφίζεις Μητσοτάκη! :-0
Πάνος με πεζά said
Καλημέρα !
Θέλοντας αρχικά αν ζητήσω συγγνώμη που προτείνω κάτι από αυτά που βρίσκετε και σε σούπερ μάρκετ, θα έπαιρνα ευχαρίστως «Το μυστικό της μπλε πολυκατοικίας»της Έλενας Ακρίτα, που έρχεται ως συνέχεια (και πιο ώριμο φαντάζομαι) του προηγούμενου. Είναι το δεύτερο και φαντάζομαι πιο ώριμο (είναι και λιγότερης έκτασης) αστυνομικό της μυθιστόρημα, με βασική ηρωίδα τη δημοσιογράφο Ελσινόρη Χατζή, όπως και στο πρώτο – από το οποίο έμεινα με καλές εντυπώσεις. Συνδέεται φυσικά με τη μπλε πολυκατοικία των Εξαρχείων.
Αντίστοιχα καλοκαιρινό και ελαφρύ, για τους των αθλητικών, το βιβλίο του Γιάννη Φιλέρη «Τίποτα δε μας σταμάτησε», αφιερωμένο στο Ευρωμπάσκετ του 1987 (τί να κάνουμε, θα ζήσουμε με τους μύθους μας, μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα…).
Ίσως, για να κάνω και μια επανάληψη, να πάρω μαζί και το «Σύγχρονο θεωρητικό της Βυζαντινής Μουσικής», του Καραγιαννάκη, αλλά αυτό είναι από άλλο κεφάλαιο.
Καλά τα λέω, αλλά πάλι με κανένα τόμο Κουϊζ θα τη βγάλω…
Αγγελος said
Μπούφε, το ίδιο ακριβώς έπαθα κι εγώ με το Confteor. Το πήρα για το εξώφυλλο, διάβασα με λίγη προσπάθεια το πρώτο από τα έξι ή επτά μέρη του… και δεν κατάφερα να πάω πάρα κάτω, αν και επιφυλάσσομαι , γιατί έχω περιέργεια να δω πού θα το πάει. Αυτό το σκέρτσο του συγγραφέα, να αλλάζει απροειδοποίητα αφηγητή, τόπο, χρόνο μέσα στην ίδια παράγραφο, μου την εσπασετελειως. Η αλήθεια είναι πως ούτε Φόκνερ έχω διαβάσει…
καλημέρες said
Όσοι ενδιαφέρονται για θέματα εξαπάτησης και αυτοεξαπάτησης, θα την «καταβρούν» με το βιβλίο
«Η μωρία των ανοήτων» του ΒΙΟΛΟΓΟΥ καθηγητή Robert Trivers. Από τις εκδόσεις Κάτοπρο
Διαβάζεται απνευστί. Προσφέρει εκτός της καθαρής επιστημονικής πληροφορίας, χιούμορ και αυτοσαρκασμό, ο σοφός professor που το έγραψε:
http://www.katoptro.gr/index.php?page=shop.product_details&flypage=flypage.tpl&product_id=346&category_id=7&vmcchk=1&option=com_virtuemart&Itemid=55
Corto said
Για τα «Αττικά» του Βάρναλη, σε επιμέλεια του Νίκου Σαραντάκου
«νομίζω ότι πρόκειται για εξαιρετικά καλογραμμένα κείμενα»
Εξαιρετικά καλογραμμένα κείμενα, αλλά και καταπληκτική έκδοση, με ωραιότατη εισαγωγή και πυκνές, κατατοπιστικές υποσημειώσεις. Η επιμέλεια του Νίκου ξεπερνάει κατά πολύ την ανθολόγηση κειμένων· στην πραγματικότητα συνιστά μία πρωτότυπη φιλολογική μελέτη.
Μπούφος said
15 Άγγελε,
δεν κατανοώ γιατί κάποιοι συγγραφείς (σπουδαίοι το δίχως άλλο) όπως αυτός με το παράξενο όνομα του Confiteor ταλανίζουν τόσο πολύ εγκεφαλικά τον αναγνώστη, που σίγουρα από μόνος του είναι κάμποσο πιεσμένος ζώντας στους ρυθμούς του σύγχρονου βίου. Χάθηκε ο κόσμος να πούν λίγο πιο απλά, αυτά που θέλουν να πούνε; Μά…επιτέλους, δεν απευθύνονται σε βαθυστόχαστους κριτικούς λογοτεχνίας. Σε απλό κόσμο απευθύνονται που επιθυμεί και να μάθει κάτι καινούργιο, αλλά και να συγκινηθεί και να χαλαρώσει. Κυρίως να συγκινηθεί και να χαλαρώσει! Ίσως όμως να αδικώ το βιβλίο. Ίσως να κρύβεται ένας Ντοστογιέφσκι στις σελίδες του, όμως…(αμαρτία εξομολογημένη) δεν θα αντέξω να ψάξω να τον ανακαλύψω. Όποιος διαβάσει και καταλάβει ας πεί και σε σε μας. Θα χαρούμε να μάθουμε τι χάσαμε και ίσως αποπειραθώ να διαβάσω το βιβλίο, χειμώνα, πίνοντας ζεστό τσάι με άρωμα μαστίχας που με απογειώνει!:)
spatholouro said
ΤΟ φετινό βιβλίο του καλοκαιριού (είναι και κάπου 900 σελίδες!) για μένα θα είναι το έργο ζωής, ως φαίνεται, του δασκάλου μου Π. Σούρλα «ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ -Μιά φιλοσοφική αναθεώρηση της Μεθοδολογίας του Δικαίου».
https://www.cup.gr/book/dikeo-ke-dikaniki-krisi/
Γεροτάσος said
@ Γιῶργος Μ.
Ἄν σοῦ ἀρέσει ἡ γλωσσολογία, θά ἐκτιμήσεις τό ἀστυνομικό τοῦ Νρέιβιντ Κάρκιτ «Ὁ γλωσσολόγος ἦταν σχεδόν τέλειος» ἀπό τίς ἐκδόσεις Πατάκη.
Γιά τόν Μποῦφο καί τόν Ἄγγελο σχετικά μέ τό Confiteor. Μέ παίδεψε πολύ. Πείσμωσα. Εἶχα διαβάσει τόσα πολά καί τόσο καλά, πού εἶπα, δέν μπορεῖ, θά ἀξίζει. Και, ναί, ἀξίζει τήν προσπάθεια.
Συμφωνῶ μέ τόν νοικοκύρη γιά τόν Μακριδάκη καί τό «Ὅλα γιά καλό» ἀπό τήν Ἑστία. Εἶναι πολύ καλό! Τό ἴδιο καί γιά τό τελευταῖο τοῦ Ἰσίδωρου Ζουργοῦ «Λίγες καί μία νύχτες» ἀπό τόν Πατάκη. Πολύ σπουδαῖα βιβλία καί τά δύο! Ἀπίστευτου λυρισμοῦ βιβλίο τό «Γύρνα σπίτι ἄγγελέ μου» τοῦ Thomas Wolfe σέ ἐξαιρετική ἔκδοση ἀπό τό Μεταίχμιο. Καί γιά ὅσους ἔχουν κουράγιο νά ἀναμετρηθοῦν μέ ἑπτακόσιες σελίδες δύσκολου βιβλίου, ὑπάρχουν οἱ «Λογοκρατορίες» τοῦ Νίκολας Ὄστλερ ἀπό τίς ἐκδόσεις Polaris, ὅπου παρουσιάζεται ἡ ἱστορία τῶν γλωσσῶν τοῦ κόσμου.
stelioska89 said
Να προτείνω κι εγώ ένα που μόλις τελειώσα: Η στρατιά των υπνοβατών των Wu Ming (είναι η ίδια κολλεκτίβα συγγραφέων που είχε βγάλει και τον Εκκλησιαστή, τότε λεγόταν Luther Blissett). Αφηγείται την ιστορία της Γαλλικής επανάστασης μέσα από τα μάτια και τις πράξεις μερικών αφανών πρωταγωνιστών της. Πληροί και κάποια από τα κριτήρια του οικοδεσπότη: Καινούρια έκδοση (Δεκ. 2016), ογκώδες για να φτουρήσει (800+ σελίδες) 😉
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια και για τις προτάσεις σας, που μερικές από αυτές με δελεάζουν πολύ και ταυτόχρονα με φέρνουν σε απόγνωση -πότε θα τα διαβάσω όλα αυτά;;;
Να προσθέσω και το καινούργιο βιβλίο του φίλου Παναγιώτη Κονιδάρη, Άλικος πάγος που μόλις το πήρα στα χέρια μου.
Corto said
Βασιλικής Κομπιλάκου:
«Το χαμένο χειρόγραφο
Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Νικηφόρος μέσα από τα μονοπάτια της προφορικής και συναισθηματικής ιστορίας»
Εκδόσεις Βιβλιόραμα, 2017
https://www.politeianet.gr/books/9789609548304-kompilakou-basiliki-bibliorama-to-chameno-cheirografo-267670
Εξαιρετικό ιστορικό έργο, βασισμένο σε άμεσες καταγραφές, γραμμένο από μία ανεξάρτητη ερευνήτρια της ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης.
Μπούφος said
20 Γεροτάσο,
ευχαριστώ. Θα κρατήσω σημειώσεις για προσεχείς αγορές.
Μου σύστησε πρόσφατα μια φίλη και διαβάζω » Τα μυστικά του συρταριού» της Κατερίνας Σχινά (πρόλογος και ανθολόγηση αυτοβιογραφικών κειμένων). Ενδιαφέρον!
19 Σπαθόλουρο
ακόμη την ψάχνεις τη φιλοσοφία του Δικαίου; Όσον το επ’ εμοί, έχω προ πολλού παραιτηθεί! Προτιμώ να βάφω κόκκινα τα νυχοποδαράκια μου (που λέει ο λόγος ) στις ξαπλώστρες.
(«Γυναίκες φίλε! Γυναίκες! Μη δίνουμε σημασία! Καθάρισε τα φασολάκια σου, χαζοπούλι!» )
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Προτείνω μια νουβέλα του Σόμερσετ Μωμ, που διαβάζεται με μια ανάσα: τη «Βροχή».
Μαζί με τα (παλαιότερα) διηγήματα του ιδίου υπό τον τίτλο ενός : «Χονολουλού».
Καθαρή αναγνωστική απόλαυση!
Μαρία Γλέζου said
Καλημέρα! Προτείνω το βιβλίο » Οι κλασικοί στη ζωή μας » του Nuccio Ordine και «Το μικρό παριζιάνικο βιβλιοπωλείο » της Nina George.
Τσαρουχοπάτης said
26 Mαρία Γλέζου
Ευχαριστούμε!
Γεροτάσος said
@26
Μαρία διάβασες καί τό προηγούμενό του, «Ἡ χρησιμότητα τοῦ ἄχρηστου»; Ἐμένα μοῦ ἄρεσε πολύ! «Οἱ κλασικοί» περιμένουν τή σειρά τους στά δέκα βιβλία πού σκοπεύω νά ἀγοράσω καί νά ἐμπλουτίσουν τήν ὁμάδα τῶν 29 πού περιμένουν νά διαβάσω. Νῖκο, ἐδῶ νά δεῖς ἄγχος γιά τόν ἐλάχιστο διαθέσιμο χρόνο.
Alexis said
Για όσους αγαπούν τα μυθιστορήματα εποχής προτείνω το «Η ημέρα της κρίσεως» του Kurt Aust.
Εύκολο στην ανάγνωση, ό,τι πρέπει για καλοκαίρι, και συνάμα χορταστικό (450 σελ.)
Μου άρεσε η πολύ στρωτή γλώσσα του μεταφραστή (φυσικά δεν μπορώ να κρίνω επί της ουσίας τη μετάφραση από τα …δανέζικα) και το υποδόριο χιούμορ.
Alexis said
#0: Ένα άλλο βιβλίο που επίσης λογαριάζω να παρουσιάσω εδώ προσεχώς είναι το βιβλίο «Η χώρα των Κιμ» της Φραγκίσκας Μεγαλούδη.
Μην το κάνεις, θα γίνει σφαγή στα σχόλια.
Και φυσικά στο τέλος θα καταλήξουμε να συζητάμε για Χίτλερ, Στάλιν, Μάο και …Μεγαλέξαντρο. 🙂
AΓΓΕΛΙΚΗ said
«Η χρησιμότητα του άχρηστου» του Nuccio Ordine ήταν εξαιρετικό δοκίμιο.
Αναρωτιέμαι γιατί το Confiteor δυσκόλεψε τόσο κάποιους. Κατά τη γνώμη μου, είναι ένα εκπληκτικό βιβλίο, αλλά πολύ απαιτητικό, που θέλει όλη σου την προσοχή.
Προτείνω του Άμος Οζ «Ιούδας, «Ομαδικό πορτρέτο με μία κυρία» του Χάινριχ Μπελ και το κόμικ «Μα γιατί μου φταίνε όλα;!»(Το βιβλίο της γκρίνιας) του Βασίλη Παπαθεοδώρου.
Η μικρή Χουχού από το Αλγέρι said
25 Γιώργο Λυκοτραφίτη
Προτείνεις νουβέλα του Σόμερσετ Μομ;
Αντε! Να προτείνω και γω βιβλιαράκι του Μαρκ Τουέην
με τίτλο «Τα ημερολόγια του Αδάμ και της Εύας» εκδόσεις «γράμματα» .
Εξυπνούλικο, ανατρεπτικό και χαμογελαστό!
ΚΩΣΤΑΣ said
Επειδή είμαι και λίγο τοπικιστής, θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα Ισίδωρο Ζουργό και Γιώργο Σκαμπαρδώνη, αλλά ήδη αναφέρθηκαν σε αυτούς προηγούμενοι σχολιαστές.
1. «14 ημέρες» του Τάσου Παπαναστασίου, νεοεισερχόμενος στη λογοτεχνία αλλά πολλά υποσχόμενος κατά τη δική μου γνώμη. Ανήκει στην κατηγορία των αστυνομικών μυθιστορημάτων, εκδόσεις Επίκεντρο, 2017. Οι εκπαιδευτικοί ας το προτιμήσουν, θα βρουν αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία.
2. «Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά», Λεονάρδο Παδούρα, Καστανιώτης, 2011. Δεν το διάβασα, μου το συνέστησε άτομο που το εμπιστεύομαι απόλυτα για την κρίση του και την ποιότητά του. Κούβα, Τρότσκι κλπ ο καμβάς.
Η μικρή Χουχού από το Αλγέρι said
προς Γιώργο Λυκοτραφίτη που πρότεινε τον Μωμ
Τα ημερολόγια του Αδάμ και της Εύας , εκδόσεις γράμματα , από τον Μάρκ Τουέην.
Το έστειλα και πριν αλλά δεν το είδα να ανεβαίνει.
Jago said
Άμα σας δυσκόλεψε τόσο πολύ το Confiteor, που να πιάνατε τον Τόμας Πίντσον! 😀
ΚΩΣΤΑΣ said
33 – 2
Δεν το διάβασα, ήδη το έχω παραγγείλει, αύριο θα το παραλάβω. Ε! να μη συστήνω ότι ακούω, χωρίς να πληρώσω πρώτος το κόστος! 🙂
Γιάννης Κουβάτσος said
33. Πολύ ευχάριστο που οι δάσκαλοι δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στη λογοτεχνία. Μέχρι τώρα, η συντριπτική πλειονότητα των συγγραφέων εκπαιδευτικών ήταν καθηγητές της δευτεροβάθμιας και της τριτοβάθμιας. Μπράβο στους συναδέλφους Ζουργό και Παπαναστασίου, δασκάλους της τάξης, απ’ όσο ξέρω, κι όχι αποσπασμένους δώθε-κείθε.
Το βιβλίο του Μαδούρο θα σου αρέσει πολύ, Κώστα.
Δύτης των νιπτήρων said
JAGO, δεν σε είχα για πιντσονικό! Και σκεφτόμουν τώρα ότι τα τελευταία καλοκαίρια τα έχω συνδέσει με το ξαναδιάβασμα του φίλου μας.
Γιάννης Κουβάτσος said
Μαδούρο! Πού μου ‘ρθε; Παδούρα, βέβαια. 😊
Δύτης των νιπτήρων said
Να γίνω λίγο δυσάρεστος λέγοντας ότι το βιβλίο του Παδούρα δεν μου άρεσε καθόλου, δηλαδή ήταν αφενός τόσο σχηματικό και αφετέρου διαβάζοντάς το έχεις την εντύπωση ότι πιο παντοδύναμα σε όλη την Ευρώπη και επικίνδυνα ήταν τα δίκτυα της ΕΣΣΔ παρά του Χίτλερ…
ΚΩΣΤΑΣ said
37
Γιάννη, μαχόμενοι καθημερινά στην τάξη, με πλήρες ωράριο, στο ίδιο σχολείο και εξαιρετικοί χαρακτήρες στην καθημερινότητά τους. Και πλούσια εξωσχολική δράση, πέραν του συγγραφικού έργου.
Jago said
38. Ω Δύτα, εμείς είμαστε εξαπανέκαθεν του Τεντέν. 😛
Η μικρή Χουχού από το Αλγέρι said
35 Jago
Πίντσον -JESUS!
Πες μας,μεγάλε,
αφού έχεις διαβάσει, τον- στις αβύσσους της σκέψης, βυθιζόμενο- μακροπερίοδο λόγο του, ποιο θεωρείς ως καλύτερο έργο του Πίντσον;
Γιάννης Κουβάτσος said
Μην ξεχνάς, Δύτη, ότι είχαν κληρονομήσει την τεχνογνωσία της Οχράνα, της μυστικής τσαρικής αστυνομίας, διαβόητης για τα δίκτυα κατασκοπίας που συντηρούσε στην Ευρώπη.
gpoint said
Τι να πω εγώ… διάβασα κάτι χταπόδια… τεμάχια 5, κιλά 4
ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτούς στην παραλία που πανε για να διαβάσουνε !
Η θάλασσα είναι να την κολυμπάς
κι η πλαζ για να την βλέπεις
και μοναχά επιτρεπτό
διάλειμμα στο μονόχνωτο
γαλάζιο, αέρα και νερού,
τα σκούρα τα κορμάκια
τα τόσα δα μπικίνι τους
με βία τα χωράνε
και συ με το βιβλίο σου στο χέρι
σαν θες να ξαποστάσεις
απ’ το αιώνιο διάβασμα
και του λαιμού τους τένοντες
να τους καλογυμνάσεις
κούνα δεξιά, κούνα ζερβά
γοργά την κεφαλή σου,
την κίνηση ν’ ακολουθείς
μιας μπάλας που την παίζουν
ρακέτες παραλιακά
δύο λεβέντες νέοι
Jago said
43. Βασικά (σικ ρε!) μόνο το Ενάντια στη Μέρα έχω διαβάσει και μου άρεσε αλλά θέλει και το λυσάρι του. Υπάρχει το πιντσονικό μπλογκ του μεταφραστή του δια τα περαιτέρω. Πολύ δύσκολος και αχώνευτος συγγραφέας μεν αλλά αξίζει.
Alexis said
#45: Σωστός… Προσυπογράφω!
Το τάβλι θέλει υπομονή και το χταπόδι ούζο…
Μπούφος said
45 Γς
έτσι είναι φίλε. Και μια κρεμμυδάτη ντοματοσαλάτα, με φέτα, στο τάπερ, εκεί παραπέρα στα πεύκα, ρουφώντας μια μπίρα, για ΜΕΤΑ… και νά σου … ο Χριστός φαντάρος στην ξανθιά παραλία, άμα λάχει, να ζωγραφίζει στο τιρκουάζ θαλασσόνερο, με το ψαροντούφεκο, τα μακροβούτια του!
46 Jago
Εμένα δεν με ενθουσιάζει αυτός ο Πίτσον. Διατί περικαλώ πρέπει να στύψω την εγκεφαλική μου ελάχιστη ουσία στην προσπάθεια της κατανόησης; Να πάει να κουρεύεται ο κάθε Πίτσον και να αφήσει εμένα στην ησυχία μου, να διαβάζω το καλοκαιράκι μόνο Αστερίξ και Λούκυ Λουκ, άντε και Αρκά το πολύ, παρά θίν’ αλός… και να με συνχωρείτε κιόλας , που αδιαφορώ για τους μεγάλους του (οινο)πνεύματος, και τις κομπανίες τους, αλλά αυτός ο μεταφραστής Κυριαζής είναι παιδί μεγαλείο, αν λέμε τον ίδιο… χικ! άντε γειαααα μας, εβίβα Νικοκύρηηηη! μερακλώθηκααα!
Δύτης των νιπτήρων said
Να πω την αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θεωρείται τόσο δύσκολος ο Πίντσον (εντάξει, εξαιρώ περίπου το μισό Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας, το κάπως χαοτικό).
Jago, για πιο απλό και εξίσου καλό Πίντσον δες Μέισον & Ντίξον ή την Υπεραιχμή, το τελευταίο του. Aλλά εσένα ειδικά, όσο σε ξέρω, θα σ’ αρέσει το πρώτο του, το V..
Jago said
48. Ο καθείς έχει τις αντοχές και τα γούστα του.
49. Μόνο αν είναι μετάφραση του Κυριαζή θα τα διαβάσω λόγω της προφανούς εγγύησης. 😉
Γιάννης Κουβάτσος said
Τα πιο απολαυστικά διαβάσματα είναι, Τζι, στην παραλία, κάτω απ’ τα πεύκα και με το φραπέ παρά πόδα. Τόσες ώρες στη θάλασσα δεν περνάνε μόνο με κολύμπι, ρεμβασμό και οφθαλμόλουτρο. Χρειάζεται και το καλό βιβλίο.
Πίντσον, Τζόις, Μούζιλ, δυνατά ποτά για μένα. Σίγουρα αξίζουν τον (πολύ) κόπο, για να το λένε όσοι ήρωες ήπιαν το ποτήρι ως τον πάτο, αλλά υπάρχουν καλοί συγγραφείς και καλά βιβλία που συνδυάζουν, σε πρώτο επίπεδο, την κατανόηση με την απόλαυση.
Jago said
51. Κι όμως μου έχει τύχει στην παραλία πριν χρόνια να διαβάζει άντρας τον Οδυσσέα του Τζόις. Κι εγώ είχα Κεν Φόλετ τους Στυλοβάτες της Γης.
Σουμέλα said
Βιβλία που διάβασα πρόσφατα και τα προτείνω, βέβαια όπως λένε και οι Γάλλοι des goûts et des couleurs, on ne discute pas.
Ο θανάσιμος εχθρός μου (Willa Cather), εκδ. Νεφέλη 102 σελ.
Η Γουίλλα Κάθερ (1873-1947) με την ολιγοσέλιδη νουβέλα της «Ο Θανάσιμος Εχθρός μου» προσφέρει γενναιόδωρα θεωρητικό υλικό για την ψυχογραφία γυναικών της εποχής της και όχι μόνο.
Βιβλίο του Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο (Jose Luis Peixoto),εκδ. Κέδρος, 296 σελ. μεγάλης κλάσης λογοτεχνία.
Η ιστορία μιλάει για δύο γνήσια παιδιά της πορτογαλικής επαρχίας στα πέτρινα χρόνια του Σαλαζάρ…
Καναδάς του Ρίτσαρντ Φορντ (Richard Ford) εκδ. Πατάκη, 560σελ.. Αριστουργηματικό μυθιστόρημα, μιλάει για το Θάνατο και την Απώλεια…
Το άλικο γράμμα Ναθάνιελ Χόθορν (Nathaniel Hawthorne), εκδ. Μεταίχμιο σελ. 440, μυθιστόρημα πάνω και πέρα από την εποχή του. Προτιμείστε τις εκδόσεις Μεταίχμιο γιατί στις πρώτες 80 σελίδες του βιβλίου ο συγγραφέας αφηγείται την ιστορία του σε ένα τελωνείο ως δημόσιος υπάλληλος. Και έπειτα μπαίνει στην ιστορία με το άλικο γράμμα.
Οι τυφλοί του Νίκου Μάντη, εκδ. Καστανιώτη, 608 σελ. μεγάλο μυθιστόρημα με πλοκές και δεύτερα και τρίτα επίπεδα, που συμπυκνώνει το χάος της χώρας μας.
Η μηχανή σταματά του E.M. Foster, εκδ. Οχτώ, 88 σελ. νουβέλα. Οι άνθρωποι πλέον ζουν σε κυψελοειδή απομονωμένα δωμάτια κάτω από την επιφάνεια της γης, η Μηχανή τους εξασφαλίζει τα πάντα…
Έχων σώας τας φρένας και άλλες τρελές ιστορίες του Αργύρη Χιόνη, εκδ. Κίχλη,208 σελ.. Εννέα διηγήματα γραμμένα με παιγνιώδη και ενίοτε παρωδιακή διάθεση.
Η εξέγερση των κρεμασμένων του Μπ. Τρέηβεν, εκδ. Άρδην, 354 σελ. για τα έπος της Μεξικάνικης Επανάστασης. Συγκλονιστική ζοφερή ιστορία των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας των Ινδιάνων στις φυτείες μαονιού του τροπικού Μεξικού το 1910…
Ο μεγαλοβιομήχανος του Μπ. Τρέηβεν εκδ. Πανοπτικόν, 51 σελ. Η συνάντηση ενός νεοϋορκέζου επιχειρηματία με έναν ανώνυμο Ινδιάνο που πλέκει καλάθια. Μια σύγκρουση πολιτισμών που ο ένας αντιλαμβάνεται τα πάντα καθαρά επιχειρηματικά κι άλλος αποκλειστικά βιοποριστικά.
gpoint said
# 51
Δεν μπορεί… παναθηναϊκός είσαι !!
Geobat said
Ακουσα αρκετα αρνητικα για το Confitoer. Αν καποιος δε το θελει πια ευχαριστως του ανοιγω μια θεση στη βιβλιοθηκη.:)
Παλιο αλλα με εντυπωσιασε πριν κανα 6μηνο που το διαβασα. Το «Αντιποιηση αρχης» του Κοτζια.
Σαιενς φο δε μασις το «Οπλα μικροβια και ατσαλι» του Τζαρεντ Νταιαμοντ. Σουπερ.
Ιερόδουλος said
53 Σουμέλα
Το «Άλικο Γράμμα» αν είναι αυτό που σκέφτομαι έχει γυριστεί σε ταινία με την Ντέμυ Μουρ στο ρόλο της κουλτουριάρας συζύγου και τον Γκάρυ Ώλτμαν στο ρόλο του φλογερού ιερέα.Καταπληκτικός και ο γνωστός ηθοποιός που παριστάνει τον απατημένο σύζυγο. Γνωστός ηθοποιός δεν έχω το όνομά του αυτή τη στιγμή. Θεϊκό! Αν κάποιος βαριέται να διαβάσει λογοτεχνία εποχής,(υποθέτω θα είναι πιο απολαυστική η ανάγνωση του έργου στη γλώσσα που γράφτηκε) ας δεί την ταινία. Φοβερή!
Μπούφος said
55 Geobat
Eίπαμε! είπαμε! Κοψοφλεβίτικος σε πρώτη προσέγγιση ο Confiteor αλλά…όχι και να τον χαρίσουμε! Ούτε καν τον πουλάμε αν μας παρακαλέσεις και αν μας δώσεις δεκαπλάσια! (το να χαρίζεις βιβλία που αγόρασες για σένα, ακόμη και αν παραμένουν αδιάβαστα και σκονίζονται παραπονεμένα, μου φαίνεται ασυγχώρητη ιεροσυλία!):-)
Πάντως για παραλία θα και πρότεινα γλωσσικά βιβλία π.χ. του Νικοκύρη. Είναι σαν να μαζεύεις λεκτικά, πολύχρωμα, γυαλιστερά βοτσαλάκια. Τα παιδιά, ειδικότερα, τρελαίνονται για συλλογή σπάνιων λέξεων. Παίζουν μαζί τους και «κρεμάλα». Το βρίσκουν παιγνίδι!;-)
Χάσαμε και το Γιάννη τον κτηνίατρο. Πού πήγε αυτός; Τι διαβάζει; Ήπιε το αμίλητο νερό μια τέτοια υπέροχη μέρα;
Soumela said
56 Ιερόδουλος,
ναι είναι το ίδιο μόνο που το βιβλίο δεν συγκίνεται με την ταινία είναι πολύ καλύτερο. Η ταινία έχει αρκετά παραποιημένο σενάριο
Γιάννης Κουβάτσος said
54: Μέχρι μυελού οστέων. 💚⚽🏀🏆
Αφώτιστος Φιλέλλην said
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ
Συγγραφέας: ΚΕΡ, ΦΙΛΙΠ
Έτος έκδοσης: 2015
ΣΕΛ.: 408
Βρισκόμαστε στο Λονδίνο, σε μια εποχή όπου οι κατά συρροήν δολοφονίες έχουν προσλάβει διαστάσεις επιδημίας, παρά τις προηγμένες μεθόδους που εφαρμόζει η κυβέρνηση – ταυτοποίηση DNA, «σκανάρισμα» εγκεφάλου, ποινικό κώμα – προκειμένου να αντιμετωπίσει το φαινόμενο. Η πρόληψη όμως του εγκλήματος αποτελεί και το άλλοθι για την επιβολή ενός αυταρχικού καθεστώτος που περιορίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στο κυνήγι των δολοφόνων, σε μια πόλη με πολλούς ικανούς ντετέκτιβ, κανείς δεν έχει αποδειχτεί πιο ικανός από την Ιζαντόρα Τζέικ Τζέικοβιτς. Όμορφη, ευφυέστατη και συνάμα σκληρή, υποκινούμενη από τους προσωπικούς της δαίμονες, η Τζέικ αναλαμβάνει να βγάλει από τη μέση έναν δολοφόνο με το κωδικό όνομα Βίτγκενσταϊν. Ο τελευταίος επιδιώκει να εξοντώσει οποιονδήποτε εμφανίζει προδιάθεση για βίαιη συμπεριφορά, ακόμα κι αν δεν έχει διαπράξει κάποιο έγκλημα.
Σε μια τεχνολογικά υπερεξελιγμένη κοινωνία, παρόμοια με τη σημερινή, μία ντετέκτιβ με σιδερένια θέληση αντιμετωπίζει έναν επικίνδυνο δολοφόνο, έναν διανοούμενο ευφυή, αλλά και με ακόρεστη δίψα για φόνο.
Μια φιλοσοφική δυστοπία με απρόβλεπτες διαστάσεις, ένα μυθιστόρημα αγωνίας και μυστηρίου, που σήμερα φαντάζει αληθινό όσο ποτέ.
ΥΓ Ο Philip Kerr, γνωστός από τα βιβλία του με ήρωα τον ντετέκτιβ Μπέρνι Γκούντερ, επιστρέφει, αυτήν τη φορά με ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με μια δόση επιστημονικής φαντασίας, μιας και η υπόθεσή του εκτυλίσσεται στο μέλλον.
Τo βιβλίο, που γράφτηκε το 1992, τοποθετεί τη δράση του στο μακρινό –για την εποχή εκείνη– 2013.[…]
Γεροτάσος said
Γιά ὅσους (καί ὅσες, προφανῶς) ἀντέχουν ἐπιστήμη, ἔστω καί ἐκλαϊκευμένη, ἔχω νά προτείνω τά ἑξῆς:
Ζοάο Μαγκέιζο «Ὁ ἄνθρωπος νετρίνο» ἀπό τόν Τραυλό. Ἡ ζωή καί ἡ ἐξαφάνιση ἑνός πολύ μεγάλου μυαλοῦ, τοῦ Ἕττορε Μαγιοράνα.
Κριστόφ Γκαλφάρ «Τό σύμπαν στά χέρια σας» ἀπό τόν Καλέντη. Πολύ ὄμορφη παρουσίαση τοῦ τί γνωρίζουμε μέχρι σήμερα στή φυσική καί τήν κοσμολογία.
Τρίν Ξουάν Τουάν «Χάος καί ἁρμονία» ἀπό τόν Τραυλό. Ἐξαιρετική παρουσίαση τῆς ἐξέλιξης τῆς φυσικῆς.
Κίπ Θόρν «Μαῦρες τρύπες καί στρεβλώσεις τοῦ χρόνου» ἀπό τό Κάτοπτρο. Λίγο πιό δύσκολο ἀπό τά προηγούμενα ἀλλά πολύ παραστατικό γιά τό τί ξέρουμε καί τί μᾶλλον ποτέ δέν θά μάθουμε γιά τίς μαύρες τρύπες. Στοιχεῖα τοῦ βιβλίου περιγράφονται στήν ταινία Interstellar.
Alan Lightman «Mr G» ἀπό τόν Τραυλό. Ἀπολαυστική καί ἐνίοτε ξεκαρδιστική περιγραφή τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου.
David Berlinski «Ὁ βασιλιᾶς τοῦ ἄπειρου χώρου» ἀπό τόν Τραυλό. Τό μεγαλεῖο τοῦ Εὐκλείδη καί τῆς γεωμετρίας του.
Ἐπειδή δέν ξέρω ἄν εἶναι πρέπον νά σᾶς δώσω παραπομπές σέ ἄλλες σελίδες, ἄν σᾶς ἐνδιαφέρει ἐκτενέστερη παρουσίαση αὐτῶν τῶν βιβλίων, ζητῆστε ἀπό τόν Ν(ο)ικοκύρη τό μέιλ μου.
cronopiusa said
Ιστορίες για αραχνιασμένα κρανία
Ιερόδουλος said
61 Γεροτάσο
Του Κριστόφ Γκαλφάρ «Το σύμπαν στα χέρια σας» το βρήκα απογοητευτικό από άποψη γλώσσας, μήπως φταίει η μετάφραση; δεν θυμάμαι ποιος ήταν ο μεταφραστής, δεν μπορώ να γνωρίζω, αν φταίει ο μεταφραστής ή ο ίδιος ο συγγραφέας. Δεν θα το συνιστούσα σε κάποιον ανυποψίαστο παρθένο που θα ήθελε να μυηθεί στα θέματα αυτά. Κουραστικό με τις δήθεν εικόνες του και τους χλιαρούς συναισθηματισμούς του!
Ιερόδουλος said
58 Σουμέλα
αν το βιβλίο είναι πολύ καλύτερο…
τότε ΠΡΕΠΕΙ εξάπαντος να το διαβάσω.
Ποια έκδοση προτείνεις;
Γεροτάσος said
@63 Ἱερόδουλο/η
Τό ἴδιο ἔχω ἀκούσει καί ἀπό φίλη πού χάρισα τό βιβλίο. Ἴσως ὁ Γκαλφάρ νά τό παράκανε μέ τό ἀνάλαφρο στύλ. Κι ἐμένα δέν μέ ἐνθουσίασε ἡ μετάφραση, σέ κάποια σημεῖα μέ δυσκόλεψε, ἀλλά βρῆκα πολύ ὄμορφα ὅσα διάβασα καί μέ πολύ κατανοητό τρόπο διατυπωμένα.
Ιερόδουλος said
Και μια και μιλάμε για μυθιστορήματα που έγιναν και ταινίες υπέροχες,
ας μνημονεύσουμε και το
Φως ανάμεσα στους ωκεανούς.
Ένα αριστούργημα, που ξετυλίγεται μετά τον Α Παγκόσμιο, κάπου κοντά στην Αυστραλία, για τις ανθρώπινες σχέσεις, τον πόνο, το θάνατο,..την αυτοθυσία χάριν της Αγάπης…
ΓιώργοςΜ said
60 Δεν ξέρω αν είναι δική μου παραξενιά, αλλά μου φάνηκε ξεπερασμένο όταν το διάβασα. Απο τη μια οι αποτυχημένες προβλέψεις για το «μέλλον» (που όταν γράφτηκε ισως δε θα ενοχλούσαν), από την άλλη το ύφος… Το μονο που αποκόμισα ηταν η εικόνα πο είχε ο συγγραφέας για το μέλλον, από πραγματολογική άποψη.
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
61 Τάσο, δεν υπάρχει πρόβλημα να παραπέμψεις σε άλλες σελίδες -εκτός αν είναι τίποτα χρυσαβγίτες 🙂
Ιερόδουλος said
65 Γεροτάσο
Εγώ τρελαίνομαι για ανάλαφρο στυλ και για βιβλία με φωνή Τέρυ Πράτσετ. Το συγκεκριμένο όμως ύφος με κούρασε..»πήδαγα» παραγράφους, σελίδες, προσπαθώντας κάτι να μάθω..προσπαθώντας να μην το παρατήσω, να συνεχίσω τον περίπατο, αλλά μπάα…ίσως έφταιγε που είχα διαβάσει Προηγουμένως, ένα σχετικό για τους
Επτά βασικούς νόμους της Φυσικής που είχε μεταφράσει νομίζω η Τριανταφύλλου. Η Τριανταφύλλου, μετέφρασε χωρίς γλωσσικές φιοριτούρες…έδινε την ουσία, μπράβο της.
Γεροτάσος said
Σ’ εὐχαριστῶ Νῖκο πού δίνεις τή δυνατότητα νά εὐλογήσω τά (ἀνύπαρκτα) γένια μου δημοσίως.
http://www.iporta.gr/politismos/vivlio/item/11492-zoao-magkeizo-o-anthropos-netrino-to-tasou-geronta
http://www.iporta.gr/politismos/vivlio/item/9967-kristof-galfar-to-sympan-sta-xeria-sas-to-tasou-geronta
http://www.iporta.gr/politismos/vivlio/item/6715-xaos-kai-rmonia-to-trin-ksouan-touan-tou-tasou-geronta
http://www.iporta.gr/politismos/vivlio/item/6676-mayres-trypes-kai-strevloseis-to-xronou-to-kip-thorne-tou-tasou-geronta
http://www.iporta.gr/politismos/vivlio/item/6409-mr-g-to-peiragma-to-theo-tou-tasou-geronta
http://www.iporta.gr/politismos/vivlio/item/6902-vasili-s-to-peirou-xorou-tou-tasou-geronta
Pedis said
http://www.iporta.gr/politismos/vivlio/item/11492-zoao-magkeizo-o-anthropos-netrino-to-tasou-geronta
Ὁ συγγραφέας ἀναπτύσσει πολύ διεξοδικά τά δύο γεγονότα, τά ὁποῖα θεωρεῖ πώς σημάδεψαν ἀνεξίτηλα τόν Μαγιοράνα καί τόν ὁδήγησαν στήν κατάθλιψη. Περιγράφει μέ πολλές λεπτομέρειες τίς τελευταῖες ὧρες τοῦ Μαγιοράνα, μέχρι τό βράδυ τῆς ἐξαφάνισής του.
θυμάσαι να αναφέρει τις πηγές απ’ όπου άντλησε τις λεπτομέρειες για την κατάθλιψη του Μ. και για τα γεγονότα πριν την εξαφάνιση του;
Γεροτάσος said
@ 71 Pedis
Δέν ἀναφέρει σέ κάθε σημεῖο πηγές ἀλλά μόνον στό τέλος τοῦ βιβλίου. Ἐπίσης ἀναφέρει πολλές συζητήσεις μέ ὅσα ἐπιζῶντα μέλη τῆς οἰκογενείας βρῆκε.
Αφώτιστος Φιλέλλην said
67. Το διάβασα με δυσκολία, αλλά το ολοκλήρωσα χωρίς ζαβολιές.
Αντιθέτως διάβασα απνευστί το παλαιότερο «Γερμανικό ρέκβιεμ» (εκδ. 2003) όταν η απέχθεια μου σε κάθε γερμανικό ήταν στο ζενιθ! Ειναι στο επιπεδο του «ο τριτος ανθρωπος ‘ με την διαφορα οτι το 2ο ειναι πολυ συντομο (130 σελ.) ισως επειδη γραφτηκε αρχικα ως σεναριο*.
«Η τριλογία του Βερολίνου» (που περιλαμβάνει τα μυθιστορήματα «Οι Βιολέτες του Μάρτη», «Ο χλομός εγκληματίας» και «Γερμανικό ρέκβιεμ»), εκδοθηκαν παλι το 2012
* Η ταινία Ο Τρίτος Άνθρωπος είναι Φιλμ νουάρ παραγωγής 1949, σε σκηνοθεσία Κάρολ Ριντ. Ο σεναριογράφος και συγγραφέας Γκράχαμ Γκριν έγραψε το σενάριο κι έπειτα εξέδωσε ένα μυθιστόρημα με τον ίδιο τίτλο.
.ΥΓ Βερολίνο, 1947. Η αυτοκρατορία του Χίτλερ έχει καταρρεύσει σαν ένας χάρτινος πύργος. Η Γερμανία θυμίζει πλέον ξεπεσμένη ντίβα, που μέσα στα ερείπια ενός ένδοξου παρελθόντος μετρά τις απώλειες του πολέμου: μισογκρεμισμένα κτίρια, κατεστραμμένοι δρόμοι, άνθρωποι-φαντάσματα του παλιού τους εαυτού με δελτίο τροφίμων στο χέρι. Οι σκληροτράχηλοι Ιβάν του Κόκκινου Στρατού επιδίδονται σε κάθε λογής βιαιοπραγίες, ενώ οι Αμερικανοί στρατιώτες απολαμβάνουν τη «φιλόξενη» αγκαλιά των Γερμανίδων σε κακόφημα μπαρ. Σε κάποιον τοίχο, ένα μισοσβησμένο σύνθημα: «Δεν υπάρχει χρόνος για αγάπες…»
Ο Μπέρνι Γκούντερ, παντρεμένος με τη δασκάλα-σερβιτόρα Κίρστεν, προσπαθεί να επιβιώσει σε μια πόλη που ασφυκτιά από την πείνα, τη μαύρη αγορά και την πορνεία. Κάποια στιγμή ανακαλύπτει ότι η γυναίκα του τον απατά μ’ έναν Αμερικανό αξιωματικό. Ταυτόχρονα, ο παλιός του συνάδελφος Έμιλ Μπέκερ ζητά τη βοήθειά του, καθώς βρίσκεται φυλακισμένος στη Βιένη, κατηγορούμενος για το φόνο ενός Αμερικανού λοχαγού. Αποφασισμένος να φύγει μακριά από την πόλη που τον πληγώνει και με την προοπτική μιας παχυλής αμοιβής, ο Μπέρνι αποφασίζει να αναλάβει την υπόθεση του Μπέκερ.
gpoint said
# 59
Φιλική συμβουλή αφού δεν μπορείς να κόψεις τον ΠΑΟ, κόψε το φραπέ άμεσα, θα απορήσεις από την βελτίωση που θα δεις στην ζωή σου. Δυο καφέδες υπάρχουν μόνο για τους εκπαιδευτικούς που πίνουν πολλούς γενικά, τούρκικος κι εσπρέσσο
Pedis said
# 72 – ΟΚ, ευχαριστώ. Δεν ξέρω, αλλά η υπόθεση Μαγιοράνα, έχω καταλάβει, ότι εμπνέει γενικώς … Γι αυτο είμαι λίγο δύσπιστος. (Μέχει κι ο Σσάσσα έχει γράψει σχετικά …)
Pedis said
$ 75 – «Μέχει ..» -> «Μέχρι ..»
Γεροτάσος said
@ 75 Pedis
Δέν ξέρω ποιός εἶναι ὁ Σσάσσα, ἀλλά τό συγκεκριμένο βιβλίο τό ἔγραψε φυσικός, καθηγητής πανεπιστημίου. Νομίζω πώς αὐτό τοῦ δίνει λίγο μεγαλύτερο κύρος.
Γς said
»
>Γιάννη ξέρεις τον χώρο, είμαστε ήδη 14 + προσκεκλημένοι και ήδη προβληματίζομαι πως θα χωρέσουν Εντάξει!
Ευχαριστώ
Ηταν να το δω κι αυτό!
Και να τ ακούσω!
Κρίμα!
Κι από το μπλοκ θα φύγω.
Κι αμα ρωτήσει κανείς, ρωτήσει δεν ρωτήσει, θα πω τον λόγο.
Λέω σήμερα να τον πω να ξενοιάσω
Ωχ, βρε αδελφέ.»
—————————-
Ευχαριστώ που μου κάνατε παρέα τόσα χρόνια. Που με ανεχτήκατε, που μου συμπαρασταθήκατε σε δύσκολες στιγμές μου.
Ειλικρινά σας νιώθω δικούς μου.
Σαν συγγενείς μου.
Είναι όμως κάτι προσβολές που σκοτώνουν.
Γεια χαρά νταν!
Μακάρι να μπορούσα να το δω αλλιώς
ΣΠ said
78
Γς, τι έγινε; Ποιος σε προσέβαλε; Αν εννοείς πάντως ότι θα σταματήσεις να γράφεις εδώ, σε παρακαλώ να αναθεωρήσεις. Μπορεί να μη σε έχω γνωρίσει, αλλά πραγματικά σε έχω συμπαθήσει μέσα από τα σχόλιά σου.
ΣΠ said
Μια και αναφέρθηκαν βιβλία σχετικά με επιστήμη, αυτό το καλοκαίρι πήρα να διαβάσω τα τελευταία βιβλία δύο αγαπημένων μου συγγραφέων. Δεν έχουν μεταφραστεί ακόμα στα ελληνικά.
James Gleick, Time Travel (2017)
Roger Penrose, Fashion, Faith, and Fantasy in the New Physics of the Universe (2016)
Δεν μπορώ να πω την γνώμη μου αφού δεν τα έχω διαβάσει ακόμα, αλλά βασίζομαι στο γεγονός ότι μου άρεσαν όλα τα προηγούμενα βιβλία τους.
Pedis said
# 77- -> Sciascia
Δέν ξέρω ποιός εἶναι ὁ Σσάσσα, ἀλλά τό συγκεκριμένο βιβλίο τό ἔγραψε φυσικός, καθηγητής πανεπιστημίου. Νομίζω πώς αὐτό τοῦ δίνει λίγο μεγαλύτερο κύρος.
μπορεί …
cronopiusa said
Γς
Δες το αλλιώς
minasoso said
Νέα φινλανδική γραμματική, εκδόσεις Αιώρα.
sarant said
83 Το οποίο, αν θυμάμαι καλά, δεν είναι βιβλιο γραμματικής 🙂
cronopiusa said
Χαράμι… ρε Γς;
… και συμφωνώ απόλυτα με τον Δύτη των νιπτήρων για τον Λεονάρδο Παδούρα, ούτε Οι «Αιρετικοί» μου άρεσαν αντιθέτως με τα «Αντιός, Χέμινγουεϊ», «Παρελθόν χαμένο στην ομίχλη»και «Μάσκες»,
αν ενδιαφέρουν κάποιον μπορώ να στείλω τα ηλεβιβλία στα ισπανικά στο Νικοκύρη
Αγγελος said
Ιερόδουλε, αν ξέρεις αγγλικά διάβασε καλύτερα το Άλικο Γραμμα στο πρωτότυπο. (Αυτό δεν είναι, προς Θεού, κρίση για τις τυχόν ελληνικές μεταφράσεις του, τις οποίες δεν ξέρω, είναι γενική συμβουλή.)) Υπάρχει και τζάμπα στο Διαδίκτυο.
Αγγελος said
Ο João Magueijo μπορεί να είναι διαπρεπής φυσικός, αλλά ο Leonardo Sciascia είναι μεγάλος συγγραφέας 🙂
Γιάννης Κουβάτσος said
Αν προτιμάς πάντως, Ιερόδουλε, να το διαβάσεις στα ελληνικά, η μετάφραση της Γωγώς Αρβανίτη μού φάνηκε καλύτερη από του Ξενοφώντα Κομνηνού (πολλές πομπώδεις λέξεις).
Αφώτιστος Φιλέλλην said
85.Αντι για τον Λεονάρδο Παδούρα δοκιμαστε ανεπιφυλακτα
Chavarría, Daniel, 1933-
Βραβείο Premio Nacional de Literatura de Cuba [2010]
(2002) Το κόκκινο στο φτερό του παπαγάλου, Opera
(1998) Αν με ξαναδείτε γράφτε μου, Opera
(1998) Χαιρετίσματα στο θείο, Opera
Αυτό έχω διαβασει
sarant said
85 Πρέπει να μου τα έχεις στείλει 🙂
ΚΩΣΤΑΣ said
40 Δύτης ….
85 Κρόνη
Για τον Λεονάρδο Παδούρα, έτσι κι αλλιώς εγώ το έχω παραγγείλει, δεν αναιρώ την παραγγελία. Με τα σχόλιά σας μου εξάψατε περισσότερο την περιέργεια, γιατί έχω εμπιστοσύνη και στο άτομο που μου το σύστησε. Καμιά φορά και το μ΄αρέσει ή δεν μ’ αρέσει είναι και θέμα γούστου. Όταν με το καλό το διαβάσω θα κοινοποιήσω και τις δικές εντυπώσεις.
Αφώτιστος Φιλέλλην said
86, 88
Στα μεταχειρισμενα υπάρχουν ωραίες μεταφράσεις από λογοτεχνες , εκδοσεις ΙΚΑΡΟΣ όπως :
Το άλικο γραμμα
Η γέφυρα του SAN LUIS REY* (1926) βραβείο Πούλιτζερ. Ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία ήταν το θεατρικό του έργο Η μικρή μας πόλη (1938), που κέρδισε κι αυτό το βραβείο Πούλιτζερ
*»Το μεσημέρι της Παρασκευής, 12 Ιουλίου 1714, η ωραιότερη γέφυρα σε όλο το Περού έσπασε και γκρέμισε πέντε ταξιδιώτες στη χαράδρα». Με αυτή τη διάσημη φράση ο Θόρτον Ουάιλντερ ξεκινά «Το Μυστικό της Γέφυρας», ένα από τα αριστουργήματα της αμερικανικής λογοτεχνίας, ένα μυθιστόρημα που διαβάστηκε από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλον τον κόσμο.
Επισης ο ΚΕΔΡΟΣ εχει ωραιες μεταφρασεις απο τον Α.Κοτζια, τον Μένη Κουμανταρέα….
Τελος το αριστούργημα ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ , του Λόρενς Ντάρελ, ενός από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς του β’ μισού του 20ου αιώνα, είναι ένα ολοζώντανο έργο το οποίο επαινέθηκε όσο λίγα. Τζάστιν, Μπαλτάζαρ, Μαουντόλιβ και Κλέα, εκδ. Γρηγορη, Μετάφραση Αιμιλιος Χουρμουζιος,…
Ο Χουρμούζιος τα μετέφρασε την περίοδο της δικτατορίας, όταν είχε κλείσει η εφημερίδα «Καθημερινή», της οποίας υπήρξε διευθυντής επί πολλά χρόνια. Η μετάφραση του Χουρμούζιου είναι ένα κομψοτέχνημα ύφους, πολύ κοντά στη γλώσσα του Κοσμά Πολίτη, δηλαδή της γενιάς του ΄30, που βασικοί της εκπρόσωποι,όπως ο Σεφέρης, υπήρξαν προσωπικοί φίλοι του Ντάρελ.
Ειδικά για μας έχει ειδικότερη σημασία αφού ενέπνευσε ένα από τα καλύτερα έργα της μεταπολεμικής πεζογραφίας μας: τις Ακυβέρνητες πολιτείες του Στρατή Τσίρκα. (Αναστάσης Βιστωνίτης, Το Βήμα, 7/2/2010)
Γιάννης Κουβάτσος said
Ιουστίνη, Αφώτιστε, αφού προτείνεις (και καλά κάνεις) τη μετάφραση του Χουρμούζιου. 😊
Αφώτιστος Φιλέλλην said
93. Πισω στους κλασσικούς κάθε εποχής!
Σ’ αυτους μπορεις να κανεις δευτερη αναγνωση.
Jago said
73. Αφώτιστε βάζεις στο ίδιο σχόλιο το Γερμανικό Ρέκβιεμ με τον Τρίτο Άνθρωπο του Κάρολ Ριντ. Σκόπιμα; Ο Φιλίπ Κερ περνάει «ξυστά» την αναφορά για τα γυρίσματα «μιας ταινίας από αμερικανούς» στην μεταπολεμική Βιέννη, σαφέστατη αναφορά στην ταινία.
Ιερόδουλος said
Άγγελε, Γιάννη Κουβάτσε
δεκτές οι συμβουλες σας.
Γς
άμα φύγεις εσύ από τη σελίδα θα φύγω και γώ. Μίλησα!
Αν σε πλήγωσε η Μπούφα, που ενίοτε γίνεται «λιάδα», θα της δαγκώσω το αυτί, για να μάθει!
Pedis said
# 87 – Ο Sciascia πήρε το ελεύθερο από τη ανάγκη να βρει κάποιον επιστήμονα να αντιαπαραβάλλει στην παρέα του Φερμι, αρκετοί εκ των οποίων, δεν είχαν ενδοιασμούς να τεθούν στην υπηρεσία της στρατιωτικής έρευνας, και θέλει (ο Sciascia) τον M. να αποχωρεί από τη σκηνή, έχοντας διαβλέψει την καταστροφική ανάπτυξη της πυρηνικής τεχνολογίας, ώστε να μην έχει καμία ευθύνη για το κακό …
Εντελώς πιθανά το σκηνικό του Sciascia δεν είναι παρά μία μυθιστορηματική εικασία.
—-
Πριν από δυο μήνες διάβασα τη βιογραφία του Μαγιοράνα γραμμένη από τον Ε. Klein …
δεν με εντυπωσίασε καθόλου, αντίθετα με κούρασαν οι αβάσιμες εικασίες, οι ρομαντισμοί, το προσωπικό στοίχειωμα του συγγραφέα, οι προβληματισμοί σχετικά με το πώς να προσεγγισθεί η περίπωση του Μ., η εξαφάνισή του, οι αιτίες και τα ρέστα.
—
Υπάρχουν πρωτογενείς πηγές δημοσιευμένες -οι επιστολές του Μ.-, μαρτυρίες και βιογραφίες από ανθρώπους που τον γνώρισαν και εργάστηκαν μαζί του. Αμφιβάλλω αν μπορεί από την ιστορια να βγει άλλο ζουμί.
Είναι διαφορετικό, βέβαια, αν με αφορμή την περιέργεια που προκαλεί στο ευρύ κοινό η περίπτωση της εξαφάνισης του Μ. γίνεται μία εκλαικευτική παρουσίαση της φυσικής του ’30 και των επιδράσεων των ιδεών του Μ. στη σύγχρονη φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων.
MA said
Καλησπέρα σας,
Φέτος διάβασα απνευστί το «Κατεβαίνει ο Καμουζάς στους φούρνους» της Μαριλένας Παπαϊωάννου (Εστία), βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία την εποχή του Εμφύλιου και ομοίως απνευστί το «Για τα πληγωμένα μας αδέρφια» του Ζοζέφ Αντράς (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου), κι αυτό βασισμένο σε αληθινή ιστορία από έναν άλλο πόλεμο, της Αλγερίας. Σημειωτέον ότι ο συγγραφέας βραβεύτηκε με το Γκονκούρ και δεν το δέχτηκε.
Να πω και για τον Παδούρα ότι δεν με ενθουσίασε «Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά», ίσως όμως γιατί είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια το υπέροχο «Ο δεύτερος θάνατος του Ραμόν Μερκαντέρ» του Χόρχε Σέμπρουν.
Ομοίως διάβασα τον Ταξιδιώτη του αιώνα του Νέουμαν που με γοήτευσε.
Διάβασα στα σχόλια ότι σε κάποιους άρεσε πολύ και σε άλλους όχι το Confiteor. Εγώ ανήκω στους πρώτους. Η όποια δυσκολία έγκειται στην τεχνική του Καμπρέ, πράγματι ξενίζει η εναλλαγή προσώπων και χρονολογιών στην ίδια παράγραφο και πολλές φορές στην ίδια πρόταση. Θέλει συγκέντρωση, πιστεύω. Επιπλέον διάβασα και ένα άλλο δικό του, που είχε κυκλοφορήσει το 2013 από τις εκδόσεις Πάπυρος, «Οι φωνές του ποταμού Παμάνο». Η ιστορία του εκτυλίσσεται στον ισπανικό εμφύλιο και μάλιστα στην τελευταία μάταιη απόπειρα των Δημοκρατικών εν έτει 1944. Ίδια τεχνική, άπειρες σελίδες (656), με συγκλόνισε.
Να πω και ένα ευχαριστώ στους σχολιαστές για τις προτάσεις που με δελέασαν.
Παναγιώτης Κ. said
Δεν πάμε καλά τις τελευταίες μέρες!
Ίσως μας πείραξαν οι ζέστες και κάνουμε άλλα αντί άλλων.
Να περιμένουμε λοιπόν τον καιρό να κρυώσει λίγο και μετά να πάρουμε αποφάσεις. 😦 🙂
sarant said
98 Δεν ήξερα ότι είχε γραφτεί μυθιστόρημα για την απόπειρα ανακατάληψης του 1944!
Pedis said
Με την αφομή που μου δίνει το κείμενο του Χ/στεφάνου
http://info-war.gr/fake-i-ochi-afto-to-iphone-to-eftiaxe-o-dimosios-tomeas-ochi-o-kapitalismos/
(μην κολλήσουμε στον Χ/στεφάνου … πάλι, ε !?)
γίνεται αναφορά στο βιβλίο της
Mariana Mazzucato, «Το επιχειρηματικό κράτος»
http://www.biblionet.gr/book/201704/Mazzucato,_Mariana/%CE%A4%CE%BF_%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82
(έχει ξαναγίνει λόγος για δαύτο)
στο οποίο περιγράφεται διεξοδικά η ιστορία από μια σειρά από τεχνολογικές καινοτομίες οι οποίες αποτελούν μερικούς από τους πιο διαδεδομένους χόακες της νεοφιλελεύθερης πλύσης εγκεφάλου περί καινοτομίας και εφευρετικότητας της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, του οραματιστή επιχειρηματία κοκ, ενώ πρόκειται για επιτεύγματα που έχουν συντελεστεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με δημόσια χρηματοδότηση, υποστήριξη και ενίσχυση.
Γιάννης Ιατρού said
Χαιρετώ κι εγώ,
Ενδιαφέρουσες προτάσεις πρόλαβα λίγο και διάβασα, διαγωνίως και στα γρήγορα, ήμουν εκτός, έκανε ζέστη σήμερα … (Καρδερίνα #57 τέλος 🙂 … )
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Τσιγκλιστικές προτάσεις. Υπενθύμιση και για κάποια από παλιά χρωστημάρια στον εαυτό μου. Ό,τι προλαβαίνουμε…
Διαλέγω να μείνω σε ελληνικά βιβλία.
Τα Αττικά και Η αγαπώ, για μένα βιβλία της χρονιάς.Τα χάρηκα τα χάρισα και τα ξαναχάρισα, ιδίως τα Αττικά,ενθουσιάζουν.Παντός καιρού και διάθεσης, η ψιλοβελονιά στην επιμέλεια το κάνει ε ξ α ι ρ ε τι κ ό πέρα από τα θαλερά, αρυτίδωτα κείμενα του Κώστα Βάρναλη.
Δυο βιβλιαράκια που μου χάρισαν και μ΄άρεσαν: το κεφάτο «Φτου ξελεφτερία για όλους» του Δημήτρη Αποστολάκη(Χαϊνηδες) εκδόσεις Καστανιώτης και
«Αυτές που ζήσανε σε δυο κόσμους» της Γεωργίας Σκοπούλη, εκδόσεις Oasis. Είκοσι τρεις γυναίκες μετανάστριες από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες αφηγούνται τη ζωή τους και την αλήθεια τους.
spiral architect 🇰🇵 said
Βιβλιοπροτάσεις για τους επώνυμους θαμώνες του ιστολογίου:
– Λάμπρος: Το ψαροντούφεκο και τα μυστικά του
-Τζι: Το αλφαβητάρι του ψαρά
(εναλλακτικά το Μια θρησκεία χωρίς απίστους: Ποδόσφαιρο)
– Ιατρού: Η έννοια της ψυχής στο θιβετιανό βουδισμο και στην Πυθαγόρεια φιλοσοφία
– ΓουΣού: Όταν στέρεψαν τα ATMs
– Μπούφος: Πλέξιμο – βασικές γνώσεις και τεχνικές
– Κουβάτσος: Ελλάς, Ευρώπη, Παναθηναϊκός!
– Pedis: Στάλιν Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι
-Μιχάλης Νικολάου: Παροιμίες, ρητά, λογοπαίγνια . . .
Και για το Νικοκύρη το Η μαγική τρέλα της δημιουργίας παρέα με ένα πιο έξυπνο οσιάρ.
Καλό καλοκαίρι. 🙂
spiral architect 🇰🇵 said
Οϊμέ, ξέχασα την Έφη^2 😳 : Κρητικά Αξεμούριστα
spiral architect 🇰🇵 said
Και για το Σκύλο για να μη μείνει μουτρωμένος το Οι συνομήλικοι
Καλό καλοκαίρι ξανά!
sarant said
103 Δεν το ηξερα το βιβλίο της Σκοπουλη, ευχαριστώ!
104 Πολύ πρωτότυπος!
Γιάννης Ιατρού said
104…106: Spiral 🙂 🙂 🙂
spiral architect 🇰🇵 said
@108: Έλα ντε! 😦
Pedis said
# 104 – εξοχη πλάκα!!
Ιερόδουλος said
104 Spiral…
Εντυπωσιακό το πώς με «διάβασες»!
Ηδη έχω ξεκινήσει της Κατερίνας Σχινά το βραβευμένο βιβλίο για το πλέξιμο!
«Καλή και ανάποδη- ο πολιτισμός του πλεκτού» εκδόσεις Κίχλη!
Μπούφος said
111 Spiral – 104
κάνει ζέστη…μπερδεύω τα πρόσωπα…από τη ζέστη ή από τη χαζομάρα; ιδού το ερώτημα!;-)
Δημήτρης Μαρτῖνος said
@spiral architect 🇰🇵 (104-106) 🙂
Γιάννης Κουβάτσος said
Το ότι οι σημαντικότερες εφευρέσεις οφείλονται σε κρατική χρηματοδότηση (π.χ. διαδίκτυο) και μετά οι ιδιώτες κατασκευάζουν τα απαραίτητα σχετικά γκάτζετ και τα πλασάρουν στην αγορά, είναι γνωστό. Στο κράτος οφείλεται η μετατροπή της Ν. Κορέας από γεωργική χώρα σε βιομηχανική υπερδύναμη.
https://www.googleadservices.com/pagead/aclk?sa=L&ai=DChcSEwjqhY-s34DVAhWJkRsKHZTcBpYYABAAGgJ3bA&ohost=www.google.gr&cid=CAASEuRoUZIRIenb0J_Q87DuJ-pb-w&sig=AOD64_0U-svYxiV0kc_tWBfpAVHwaK3NJA&q=&ved=0ahUKEwjwlIus34DVAhVBahoKHZ5YB2kQ0QwIGA&adurl=
Γιάννης Κουβάτσος said
Ευχαριστώ για την πρόταση, Αρχιτέκτονα, αλλά εννοείται πως το έχω το βιβλίο για την Πανάθα. 💚😊
cronopiusa said
ο Λύσιππος Do it ! Do it !
spiral architect 🇰🇵 said
@116: https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/564x/82/b6/fd/82b6fd545c3fb212eefa5ecd151cd481.jpg
Παναγιώτης Κ. said
Ξαναθυμίζω αυτό που είπε ο Κέινς. Χωρίς την παρέμβαση του κράτους δεν μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός.
Αυτή είναι μια πραγματικότητα που δεν πρέπει να ξεχνάνε ούτε οι οπαδοί της ιδιωτικής πρωτοβουλίας αλλά ούτε και οι εχθροί της.
Είχα συναντήσει μερικούς της δεύτερης κατηγορίας σε κάποιο από τα πολλά σχολεία που πέρασα και οι οποίοι, αντιδρούσαν, άκουσον-άκουσον, στο να δώσει κάποια χρηματικά βραβεία στους μαθητές ένα πολιτιστικό σωματείο!
Είναι κακό πράγμα να συγχέουμε την διανοητική ευστροφία με την διεστραμμένη σκέψη.
( Διεστραμμένη σκέψη: Σε δύο εκδοχές πραγμάτων όπου η μία έχει πιθανότητα 0,9 να πραγματοποιηθεί και η άλλη 0,1 να «καρφωνόμαστε» σε αυτή με την 0,1. )
spiral architect 🇰🇵 said
@Άλλωστε, ο Τζ. Μ. Κέινς μεταπολεμικά τον καπιταλισμό ήθελε να σώσει και εν πολλοίς το πέτυχε.
Pedis said
Ναι, τώρα πίσω-πίσω, μετά από καμιά τριανταριά χρόνια κάργα επιτυχημένου, αιώνιου και (αυτο)καλπάζοντος καπιταλισμού, αφού μας έβγαλαν την ψυχή, κάνουν και τον καμπόσο και τον έξυπνο …
ΣΠ said
116, 117
Και αυτό. Αρκετά παλιό.
stelioska89 said
Πολύ αυστηρούς σας βρίσκω με τον Παδούρα :p
Τον Άνθρωπο που αγαπούσε τα σκυλιά τον βάζω στα καλύτερα βιβλία που διάβασα τα τελευταία χρόνια. Οι Αιρετικοί με εντυπωσίασαν λιγότερο.
Άλλη καλοκαιρινή πρόταση: David Liss, Ο έμπορος του καφέ (εκδ. Ενάλιος). Αστυνομική πλοκή με φόντο το Άμστερνταμ του 18ου αιώνα και την εισαγωγή του καφέ στην Ευρώπη. Η μετάφραση δεν ξέρω πόσο καλή είναι, το διάβασα στα αγγλικά.
Ο Liss έχει γράψει κι άλλα ιστορικά-αστυνομικά μυθιστορήματα, τα οποία όμως δεν έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά.
A Conspiracy of Paper
A Spectacle of Corruption
The Whiskey Rebels
The Devil’s Company
The Day of Atonement
Ιστορικός του 18ου αιώνα είναι ο Liss, οπότε ξέρει πως να στήσει το σκηνικό, επινοεί και ενδιαφέρουσες πλοκές με ανατροπές, άρα έχουμε το ιδανικό καλοκαιρινό ανάγνωσμα 😉
Θα προτείνω κι ένα ακόμα, το οποίο μπορεί να μην συγκαταλέγεται ακριβώς στα χαλαρά, βιβλία παραλίας, είναι όμως ότι καλύτερο έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό. Jonathan Franzen, Ελευθερία (εκδ. Ωκεανίδα). Για τη μετάφραση πάλι δεν ξέρω, αν το έχει διαβάσει κάποιος στα ελληνικά, ας πει.
gpoint said
# 104
ευχαριστώ, το έχω (θα μπορούσα και να το έχω γράψει, να πω…)
Μπούφος said
Μη θυμώσετε αλλά… μια και κάπου πρόσεξα τη λέξη, θέλω να το ρωτήσω (ελπίζω να μην κάνω λάθος ερώτηση)…η Πανάθα είναι οι Βάζελοι;
Μπούφος said
Και από τους ποδοσφαιρόφιλους της σελίδας ποιος θυμάται με Ακρίβεια να μου πεί ΠΟΤΕ έφαγε κάπου τέσσερα γκολ ο Ολυμπιακός από τον Παναθηναϊκό στο γήπεδο Καραϊσκάκη εδώ και τριάντα περίπου χρόνια; Μου λέει να σας ρωτήσω μια φίλη που θέλει να γράψει γι αυτό μια ιστορία τρόμου…Αν θυμάται κάποιος θα κυνηγήσω φτερωτά ποντικάκια, στη χασοφεγγαριά, για το χατίρι του…
Γεροτάσος said
@125 Μποῦφε, μοῦ φαίνεται πώς ξύνεσαι στή γκλίτσα τοῦ τσομπάνη…
Μπούφος said
126 Γεροτάσο λατροConfiteor
σου φαίνεται, ε; Μωρέ κοίτα σύμπτωση! Και μένα μου φαίνεται! Άσε έχω τρελαθεί στο ξύσιμο! Με έχει λυσσάξει η σκίπα, και δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί εμένα και όχι τους άλλους τριγύρω! 🙂 Εντάξει. Αφού δεν θέλετε να μου πείτε θα το γουγλίσω…:-(
Μπούφος said
126 Γεροτάσο
το γούγλισα! Τα έμαθα όλα κι ανάγκη καμία δεν έχω τις πληροφορίες σας, πίφ! :-9
Γεροτάσος said
@ 128 Μποῦφε μέ παρεξήγησες. Δέν εἶμαι βάζελος. Οὔτε κατά διάνοιαν! Οὔτε λατροConfiteor. Λατρο-Μακριδάκης, λατρο-Ζουργός, μέ τιμή μου νά τό δεχτῶ.
Μπούφος said
129 Γεροτάσο, (όσο ο άνθρωπος, βλέπει και περπατάει, έχει υπολογιστή, ένα κεραμίδι, κι ένα πατίνι τουλάχιστον, παραμένει νέος και ωραίος, έχω να είπω!)
ανακαλώ! 🙂
Αφώτιστος Φιλέλλην said
93. Ταπεινα συγνωμην Ιουστίνη. Λαθος copy/paste απο την σειρα του εκδ. οικου Μεταιχμιο
95. Δεν θυμομουν την αναφορα στην ταινια, ουτως ή αλλως στην μεταπολεμικη Γερμανια και Αυστρια, αυτα που περιγραφουν οι δυο συγγραφεις οντως συνεβαιναν,….
Για όποιον/α θέλει να σχηματίσει καλύτερη λογοτεχνική /ιστορική άποψη για την Γερμανία 1945/1950 έκτος από την «τριλογία του Βερολίνου» ,και το » Ο Τρίτος Άνθρωπος » ας διαβάσει :
Η φυσική ιστορία της καταστροφής, W. G. Sebald, Άγρα, 2008 , 285 σελ., μετ. Γιάννης Καλιφατίδης
Ο άγγελος σιωπούσε, Χάινριχ Μπελ, εκδ. Πόλις, Μετ.: Χρήστος Κοκκολάτος
255 σελ. Ημ. Έκδοσης: 01/01/1998 (δυστυχώς εξαντλημένο)
Επίσης θα βρει πολλά στοιχεία στα 2 πολύ σημαντικά έργα του Rainer Werner Fassbinder :
1. Στον μεσοπόλεμο 1920-1930 , εξαιρετική τηλεοπτική σειρά Berlin Alexanderplatz.
Βασισμένη στο μυθιστόρημα (1929) του συγγραφέα και ψυχίατρου Alfred Döblin, που αφηγείται τις περιπέτειες του Franz Biberkopf, ενός μόλις αποφυλακισμένου μικρο-εγκληματία. Όταν ο μέντορας του στο έγκλημα δολοφονεί την πόρνη από την οποία ο Biberkopf έχει αγκυρωθεί, καταλαβαίνει ότι καταβυθίζεται όλο και πιο βαθιά στον γερμανικό υπόκοσμο από τον οποίο δεν μπορεί να αναδυθεί,
2. στην μεταπολεμική Γερμανία , film “ Ο γάμος της Maria Braun”
ΥΓ Το μυθιστόρημα «Ο άγγελος σιωπούσε» γράφτηκε το 1949 και δεν εκδόθηκε όσο ζούσε ο Μπελλ αφού οι εκδότες θεώρησαν ότι ένα βιβλίο τόσο «απαισιόδοξο» δεν θα είχε καμία τύχη σε μια περίοδο κατά την οποία η Γερμανία προσπαθούσε να ξεχάσει και οι πάντες είχαν απορροφηθεί από το έργο της ανοικοδόμησης, απωθώντας ενσυνείδητα τις οδυνηρές μνήμες του πολέμου.
Η υπόθεση : Κάποιος λιποτάκτης του γερμανικού στρατού επιστρέφει στη γενέθλια πόλη του την ημέρα της συνθηκολόγησης. Απένταρος, πεινασμένος και φοβισμένος. Ένας γιατρός του προμηθεύει ψεύτικα χαρτιά και ο λιποτάκτης αρχίζει να περιφέρεται μέσα στη βομβαρδισμένη πόλη αναζητώντας τροφή, στέγη και φίλους.
Γιάννης Κουβάτσος said
Όχι στο Καραϊσκάκη, Μπούφε, στο ΟΑΚΑ έπεσε η τεσσάρα. Αυτό χρησιμοποιούσαν τότε ως έδρα οι γάβροι.
Geobat said
Για όσους ενδιαφέρονται οι εκδόσεις Εστία έχουν παζαρι βιβλίου στην Ευριπίδου. Εως τις 21 Ιουλίου.
sarant said
111 Το εχουμε παρουσιάσει και στο ιστολόγιο
133 Α, ωραία!
Δέσποινα Ζ said
Ιστορίες φαντασμάτων από την Ιαπωνία, του Λευκάδιου Χερν, μόλις κυκλοφόρησε.
Γιάννης Κουβάτσος said
Μεγάλη παράλειψη. Ίσως επειδή κυκλοφόρησε πρόσφατα. Μπήκε κιόλας στο σακβουαγιάζ:
https://www.google.gr/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.politeianet.gr/books/9789600361254-vitale-serena-kastaniotis-o-makaritis-sichainotan-to-koutsompolio-270791&ved=0ahUKEwiP3JSR7YHVAhVGWhoKHe3PAmIQFggaMAA&usg=AFQjCNGUNoS0EhpztWODbmBvQ4w2G7491Q
Μαρία said
136
http://www.efsyn.gr/arthro/magiakofski-o-poiitis-toy-sosialismoy
Το Ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη said
Δύο βιβλία που μπορούν να λειτουργήσουν και ως τοπ λίστες για άλλα ενδιαφέροντα βιβλία:
«Περί λόγου, τέχνης και ζωής: Κείμενα στο New Yorker», George Steiner, εκδόσεις Πατάκη 2016
&
«Τι απέγιναν οι διανοούμενοι;», Enzo Traverso, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου 2014
sarant said
136-7 Καλά λες, ο Πάρνης μεταφράζει έξοχα τα ποιήματα.
cronopiusa said
136
Γιάννη, δες και αυτό
Ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος γράφει για τον Μαγιακόφσκι
«Ο Μαγιακόφσκι του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου» από την ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Σόνια Ιλίνσκαγια
Γιάννης Κουβάτσος said
Πράγματι, ο Αλέξης Πάρνης μεταφράζει έξοχα. Η ανθολογία του πάντα στο κομοδίνο:
https://www.google.gr/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.politeianet.gr/books/9789600360431-anthologia-kastaniotis-rosikos-parnassos-258365&ved=0ahUKEwjW-tCZ94HVAhXLFsAKHTtPBsYQFggiMAM&usg=AFQjCNGA3V1oRBdzdTgFNZpX0u4TWh27iA
Γιάννης Κουβάτσος said
Ευχαριστώ, Μαρία και Κρόνη. Το έχω αυτό το βιβλίο, Κρόνη. Ο Μαγιακόφσκι είναι από τις προσωπικότητες που με γοητεύουν.
cronopiusa said
Από την Πέμπτη 13 Ιούλη, η NEW STAR θα προβάλλει την ταινία «Η δεσποινίδα και ο αλήτης» τη μοναδική ταινία του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι που έχει σωθεί.
Corto said
Ένα ακόμα καινούργιο βιβλίο, του 2017, που ήθελα να προτείνω από χθες, αλλά μόλις τώρα βρήκα χρόνο:
«Συννεφιασμένη Κυριακή και Τη Υπερμάχω
Καθρέφτισμα ή Αντικατοπτρισμός;»
του μουσικολόγου Νίκου Ορδουλίδη.
Το βιβλίο αναλύει με μουσικολογική (περιέχει σημειογραφία βυζαντινή και δυτική), αλλά και ιστορική μεθοδολογία, την σχέση του νεότερου λαϊκού τραγουδιού με την παλαιότερη εκκλησιαστική (βυζαντινή) μουσική και υμνογραφία, παίρνοντας αφορμή από τον γνωστό (συμβολικό ή πραγματικό) συσχετισμό της «συννεφιασμένης Κυριακής» και του κοντακίου «τη Υπερμάχω».
Εγγύηση για την αξία του βιβλίου αποτελεί ο επιμελητής του κειμένου, ο οποίος είναι ένας από τους μεγαλύτερους γνώστες της ιστορίας και κοινωνιολογίας του ρεμπέτικου τραγουδιού, με πρωτότυπο ερευνητικό έργο.
https://fagottobooks.gr/el/2938-synnefiasmeni-kyriaki-kai-ti-ypermacho.html
ΛΑΜΠΡΟΣ said
104 – Ξεκινάμε διακοπούλες Σπιράλ; 🙂 Αν και με περιόρισες πολύ και επιπλέον το ψαροντούφεκο δεν το βλέπω ως σπόρ, βγάζω μόνο όσα έχω αποφασίσει από πριν για να φαγωθούν άμεσα, (ποτέ για κατάψυξη ή δωρεά σε άλλους) και συνήθως δεν το παίρνω μαζί μου, απολαμβάνω την κατάδυση, σου εύχομαι να περάσεις όμορφα, χαλαρά και σεξουαλικά. 🙂
Μαρία said
144
Έχει ασχοληθεί με ρεμπέτικο ο Διονυσόπουλος; Απο δημοτικά και βυζαντινά τον ξέρω.
Βάζω καλύτερο λινκ https://www.academia.edu/31577397/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7_%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A4%CE%B7_%CE%A5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%AC%CF%87%CF%89_-_%CE%9A%CE%B1%CE%B8%CF%81%CE%AD%CF%86%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1_%CE%AE_%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%80%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_
Corto said
146:
Μαρία, ο Διονυσόπουλος δεν είναι ο επιμελητής του κειμένου, αλλά της έκδοσης.
Το κείμενο το επιμελήθηκε ένας πολύ καλός φίλος του ιστολογίου!
Μαρία said
147
Οκ. Κατάλαβα ποιον φωτογράφιζες αλλά είδα μετά το Διονυσόπουλο και παραξενεύτηκα.
Corto said
148:
Και εγώ είχα παραξενευτεί από τον διαχωρισμό επιμέλειας έκδοσης και επιμέλειας κειμένου, αλλά υποθέτω ότι ο Διονυσόπουλος θα είχε εποπτεία στις βυζαντινές παρτιτούρες. Εικασία διατυπώνω, δεν γνωρίζω ακριβώς.
Μαρία said
149
Θα το πάρω σίγουρα. Είναι και Σαλονικιός το παλικάρι με τα λάμδα και τα όλα του 🙂
Corto said
150:
Σαλονικιός και, ποιος ξέρει, με απώτερη καταγωγή από τα Κοτύωρα (Ordu); Αυθαίρετα το λέω, προσπαθώντας να ετυμολογήσω το επίθετό του.
Μαρία said
151
Μπαμ κάνει η καταγωγή απ’ την Ορντού. Ναουσαίος είναι τελικά ο ίδιος http://www.pontos-news.gr/article/142640/enas-pontios-o-nikos-ordoylidis-paizei-sta-dahtyla-ton-tsitsani
Corto said
152:
Ωραία! Τελικά όλα τα ετυμολογούμε εδώ!
(χαμόγελον)
Κορνήλιος said
https://scontent-sof1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/19990365_309157706192596_5875552802379393740_n.jpg?oh=018b92f850b8301a960dec68f6e3597a&oe=59C36B01
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Καλημέρα σὲ ὅλους.
@154. Πολὺ καλό. 🙂
giorgos said
Καλημέρα σας , έγώ έχω σέ bdf ένα βιβλίο Μαθηματικών «Περί Ακολουθιών » άν κάποιος τό θέλει , πολύ εύχαρίστως νά τού τό στείλω.
dozas33@yahoo.gr είναι τό email μου.
sarant said
154 Θαυμάσιο!
vagelford said
Επειδή είδα ότι έχουν προταθεί και βιβλία στα αγγλικά, να προτείνω και εγώ με τη σειρά μου ένα φρέσκο και επίκαιρο βιβλίο με αφορμή την επερχόμενη ολική έκλειψη (21 Αυγούστου 2017) που θα είναι ορατή από τις ΗΠΑ.
Το βιβλίο είναι το, «American Eclipse» του David Baron και εκδόθηκε τον προηγούμενο μήνα αν δεν κάνω λάθος. Αυτή είναι και η σελίδα του βιβλίου ( http://www.american-eclipse.com/ ) όπου υπάρχουν και σύνδεσμοι προς διάφορα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία. Εγώ το αγόρασα σε ηλεκτρονική μορφή και το διάβασα στο Kindle. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι τα ιστορικά γεγονότα γύρω από την ολική έκλειψη του 1878 και τους Αμερικανούς πρωταγωνιστές της επιστήμης και της τεχνολογίας εκείνης της εποχής, που συμμετείχαν στις διάφορες αποστολές παρατήρησης της έκλειψης. Μια από τις επιμέρους ιστορίες που διαδραματίζονται είναι και αυτή της πρώτης προσπάθειας εντοπισμού του υποθετικού πλανήτη Vulcun που θα εξηγούσε την ανωμαλία στην μετάπτωση του περιηλίου της τροχιάς του Ερμή.
Με αφορμή αυτό, να προτείνω και το σχετικό, “The Hunt for VULCUN” του Thomas Levenson, που είναι του 2015 αν δεν κάνω λάθος και δεν ξέρω αν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά.
Και μιας και μιλάμε για τον Thomas Levenson, ένα πιο παλιό και μεταφρασμένο του είναι “Ο Αϊνστάιν στο Βερολίνο”, από τις εκδόσεις Λιβάνη. Το βιβλίο παρουσιάζει ταυτόχρονα και το ιστορικό πλαίσιο της εποχής. Δεν ξέρω πόσο ακριβές είναι από αυτή την άποψη. Αν κάποιος έχει άποψη θα με ενδιέφερε να τη μάθω.
Ακόμα να πω ότι “Ο Άνθρωπος Νετρίνο” είναι εξαιρετικό βιβλίο και ο Joao Magueijo κάνει πολύ καλή δουλειά και δεν μπλέκει στην παραγωγή ή προώθηση διαφόρων μύθων. Αντιθέτως κάνει μια πολύ καλή παρουσίαση των επιστημονικών πραγμάτων της εποχής.
cronopiusa said
Μπούφος said
132 Γιάννη Κουβάτσε
Υπόχρεη για την πληροφορία. Μήπως θυμάσαι και ποιά ήταν η χρονιά;( και τι θα πει ΟΑΚΑ; )
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
sumac said
@45 Άλλωστε όπως έχει και κάποιος: H παραλία είναι το βιβλίο.
sumac said
@162 *έχει πει και κάποιος…