Ερντογανικά μεζεδάκια

Προφανής ο τίτλος του σημερινού πολυσυλλεκτικού μας άρθρου, αφού η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου κυριάρχησε στις ειδήσεις της εβδομάδας που μας πέρασε -ενώ μάς χάρισε και κάμποσα από τα μεζεδάκια της πιατέλας.

Περιέργως δεν είδα πουθενά να συζητιέται το… φλέγον θέμα της προφοράς -και άρα της ακριβούς μεταγραφής- του επωνύμου του Τούρκου ηγέτη ενώ παλιότερα έχει συζητηθεί, τόσο στο ιστολόγιο όσο και ευρύτερα. Ο μουσαφίρης μας γράφεται Recep Tayyip Erdoğan, το οποίο συμβατικά το μεταγράφουμε Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, παρόλο που το ğ προφέρεται σχεδόν αδιόρατα ή και καθόλου, ενώ η λέξη τονίζεται στην πρώτη συλλαβή: ακριβέστερο θα ήταν ίσως το Έρντοαν αλλά ο Μήτσος το προφέρει Ερντογάν. (Εδώ που τα λέμε, και στο Ταγίπ το γ δεν προφέρεται και τόσο).

* Και μια και ξεκινάμε με την επίσκεψη Ερντογάν ξέρετε ποια τραγούδια ακούστηκαν κατά το επίσημο δείπνο που παρατέθηκε;

Σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα, ακούστηκαν διεθνείς επιτυχίες Ελλήνων συνθετών, μεταξύ των οποίων και τα τραγούδια «Πάρε τη θλίψη μου μακριά», του Μάνου Χατζιδάκι και το «Μεταξύ Σύρου και Τζιάς»,  του Μίκη Θεοδωράκη!

Τι κι αν έγραψε ο Ελύτης (δικοί του είναι οι στίχοι) «Ανάμεσα Σύρο και Τζια«; Τα σαΐνια του Κομιστή δεν το έχουν ακούσει, είδαν τους μεταφρασμένους στα αγγλικά τίτλους στο πρόγραμμα της βραδιάς και ξαναμετέφρασαν προς τα ελληνικά -πάλι καλά που δεν το είπαν «Μεταξύ Σύρου και Κέας»!

Το δε τραγούδι του Χατζιδάκι έγινε εντελώς αγνώριστο. Δεν είναι βέβαια «Πάρε τη θλίψη μου μακριά» αλλά «Έλα πάρε μου τη λύπη«. Αλλά πού να ξέρουν από Χατζιδάκι οι κομιστές;

* Για την ίδια την επίσκεψη εγώ δεν θα γράψω, διότι σήμερα δεν σχολιάζω (πολύ) σοβαρά. Αν θέλετε λέτε εσείς τη γνώμη σας στα σχόλια. Ανεξάρτητα όμως από την εκτίμηση που έχει κανείς για την επίσκεψη Ερντογάν, νομίζω πως το βραβείο χάλκευσης ειδήσεων το κερδίζει ο δημοσιογράφος Θάνος Αθανασίου, που έγραψε το άρθρο με τον ευφάνταστο τίτλο:

Βρυξέλλες: Απορούμε πως μια συνάντηση «που θα έχτιζε γέφυρες κατέληξε boxing match»

Όταν ένα ειδησεογραφικό μέσο βάζει ένα παράθεμα σε εισαγωγικά, σημαίνει πως μεταφέρει αυτούσια τα λόγια κάποιου. Ωστόσο, στο συντομότατο άλλωστε άρθρο δεν δίνεται καμία πηγή, δεν υπάρχει κανένα λινκ, καμιά τεκμηρίωση.Απλώς αναφέρεται ότι «Απορία εκφράζουν οι Βρυξέλλες». Ποιες Βρυξέλλες; Της οδού Πειραιώς;

Και, όπως σχολίασε φίλος, προφανώς το boxing match αφέθηκε αμετάφραστο σαν πειστήριο αυθεντικότητας!

(Αρχικά το είχα δει στην Άθενς Βόις που το αναδημοσίευσε, και σε σχόλιό μου στο Φέισμπουκ είχα απονείμει εκεί το βραβείο χάλκευσης. Ευτυχώς ένας φίλος βρήκε την ακριβή πηγή οπότε επανορθώνω την… αδικία).

* Πάλι καλά που δεν βγήκε και το Βήμα να γράψει «Πολύ χειρότερο το κλίμα σε αυτή την επίσκεψη Ερντογάν σε σύγκριση με την προηγούμενη επίσκεψη του 2009».

Βέβαια, το 2009 δεν είχαμε καμιά επίσκεψη Ερντογάν ή μάλλον είχε προγραμματιστεί επίσκεψη που αναβλήθηκε την τελευταία στιγμή. Αλλά το Βήμα, δίνοντας μαθήματα δημοσιογραφίας που δεν επηρεάζεται από τα πραγματικά περιστατικά, είχε δημοσιεύσει ρεπορτάζ από την επίσκεψη, σημειώνοντας ότι «Τα χαμόγελα δεν έκρυψαν την ψυχρότητα»!

* Να σημειώσω και ένα λάθος στην ομιλία του Αλέξη Τσίπρα. Εκεί που αναφέρθηκε στις αναστηλώσεις τζαμιών που έχουν γίνει στην Ελλάδα (όχι όσες θα έπρεπε) ανέφερε και τη Μυτιλήνη, όπως και τα Μήθυμνα.

Είναι βεβαίως η Μήθυμνα, πολύ γνωστότερη με το λαϊκό όνομα «ο Μόλυβος».

Δεν έχω δει να επισημαίνεται πουθενά το λάθος παρά μόνο σε έναν μυτιληνιό ιστότοπο, ενώ υπό άλλες συνθήκες ο Χαντζόπουλος θα είχε ήδη κάνει πέντε σκίτσα. Μάλλον δεν θα ξέρουν ότι είναι λάθος -εκτός αν τους άρεσε πολύ η ομιλία και είπαν χαλάλι.

* Είχαμε τις προάλλες και μια κίνηση με απρόβλεπτες συνέπειες -εννοώ την απόφαση του Προέδρου Τραμπ να αναγνωρίσει ως πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ κατά παράβαση των αποφάσεων του ΟΗΕ.

Όπως σχολίασε και η διάδοχος της κυρίας Λουκά, «Ολα τα κάνουν για να ξεφτιλίσουν τον Ιησού χριστό»

Η *ανακύρηξη είναι βεβαίως ανορθογραφία (ανακήρυξη γράφεται) αλλά δεν θα γυρέψουμε ορθογραφία από τη Ραχήλ Μακρή.

* «Αρνητικές συνέπειες από την κατάργηση του ΦΠΑ στα νησιά«, τιτλοφορείται άρθρο του in.gr.

Δυστυχώς όμως για τους νησιώτες δεν καταργείται ο ΦΠΑ, κάθε άλλο. Με το τέλος του χρόνου καταργείται ο «νησιωτικός ΦΠΑ», δηλαδή ο ειδικός μειωμένος συντελεστής που ίσχυε σε ορισμένα νησιά (και που ήταν να καταργηθεί νωριτερα αλλά πήρε πέρυσι παράταση για ένα χρόνο).

* Υπάρχουν σερβοκροάτες;
Σερβοκροάτικα υπάρχουν ή τουλάχιστον υπήρχαν ως ενιαία γλώσσα επί Γιουγκοσλαβίας (τώρα μπήκε μπροστά ο εθνικισμός και οι διατεταγμένοι γλωσσολόγοι και κατασκευάστηκαν όχι μόνο κροατικά αλλά και μαυροβουνιακά και βοσνιακά). Αλλά σερβοκροάτες;

Ρωτάω επειδή σε άρθρα για τον εισαγωγέα της κοκαΐνης, που πιάστηκε πρόσφατα, γράφτηκε ότι είναι «σερβοκροάτης». Να είναι Κροάτης με καταγωγή από τη Βοϊβοντίνα όπως λέει το άρθρο;

* Τις προάλλες που είχαμε τη γιορτή του αγίου Νικολάου φαίνεται ότι πολλοί ευχήθηκαν… χρόνια πολλά στον Νίκο Καζαντζάκη ή τουλάχιστον έστειλαν σχετικό ευχετήριο μήνυμα στη σελίδα «Νίκος Καζαντζάκης» στο Φέισμπουκ, κι έτσι οι διαχειριστές της σελίδας έγραψαν αυτο το μάλλον αστείο μήνυμα -που δίνει την εντύπωση ότι ο Καζαντζάκης έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο χτες-προχτές ή τέλος πάντων πριν από μερικές μέρες, αφού η ειδοποίηση γράφει «όλοι θα γνωρίζετε πια ότι ο αγαπημένος μας Ν.Κ. δεν ζει πια»

Το (θεϊκό) σχόλιο από κάτω είναι φυσικά ειρωνικό: Προσέχτε λίγο τι γράφετε δημόσια, θα είναι καφρίλα να το μάθουν οι δικοί του από εδώ πρώτα».

* Η ακλισιά της εβδομάδας σε είδηση για την υπόθεση της δολοφονίας της δημοσιογράφου στη Μάλτα. Η είδηση είχε αρχικά τίτλο «Η στιγμή των συλλήψεων για τον φόνο της Δάφνη«. Η Μαλτέζα δημοσιογράφος λεγόταν Daphne Caruana Galizia, και είναι λογικό να εξελληνίζεται το όνομά της, αλλά αν εξελληνιστεί πιστεύω ότι πρέπει και να κλιθεί, της Δάφνης Γκαλίτσια. (Εγώ προσωπικά κλίνω και το όνομα της πριγκίπισσας Νταϊάνας).

Τελικά άλλαξαν τον τίτλο προτιμώντας να βάλουν το όνομα στα ξένα λατινογραμμένο παρά να το κλίνουν ελληνικά: Η στιγμή των συλλήψεων για τον φόνο της Daphne Galizia. Η παλιά εκδοχή διατηρείται σε ιστότοπους που έκαναν αναδημοσίευση.

* Επειδή συζητούσαμε τις προάλλες για τον Βασίλη Βασιλικό και για τη βράβευσή του, που τη θεωρώ σωστή, ιδού πρόσφατο σχόλιο του συγγραφέα Χ. Χωμενίδη, ο οποίος θεωρεί ότι «κανονικά» ο Β. Βασιλικός έπρεπε να είχε πάρει Νόμπελ!

Είναι γνωστό πως οι παρέες των λογοτεχνών εξελίσσονται συχνά σε ομάδες αλληλοθαυμασμού (για να αποδώσω την αγγλική έκφραση mutual admiration society) αλλά μέχρι πρότινος οι κολακείες έμεναν περιορισμένες στους τέσσερις τοίχους ενός σαλονιού ή έστω ενός μπαρ -δεν γίνονταν κοινό κτήμα όπως σήμερα κι έτσι δεν έβλεπε ο κόσμος σε τι Ιμαλάια αμετροέπειας μπορεί να σκαρφαλώσει κανείς.

Ομολογώ πως δεν έχω διαβάσει καθόλου τον Θ. Γρηγοριάδη, που τιμήθηκε πρόσφατα με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Έχω σκοπό όμως να τον διαβάσω. Αντιστέκομαι στον πειρασμό να συμπεράνω πως άξιζε το Κρατικό Βραβείο όσο και ο Β. Βασιλικός το Νόμπελ.

* Στη διαφήμιση μιας δανέζικης εταιρείας επίπλων που καμαρώνει ότι είναι επίσημη προμηθεύτρια της βασιλικής οικογένειας της Δανίας, γράφτηκε ότι:

Η Βασιλική Αυλή της Δανίας για χρόνια υπήρξε τακτική πελάτρια τής JYSK…

Προφανώς στον κειμενογράφο το εντελώς καθιερωμένο από… αιώνες «πελάτισσα» φάνηκε πολύ μπασκλασαρία, σκέτος Μπύθουλας. Κι έτσι, εφεύρε μιαν άλλη λέξη που δεν φοράει το φτηνό ταγιεράκι τού καθιερωμένου αλλά τις ακριβές τουαλέτες της εκζήτησης. Έτσι είναι οι… αριστοκράτριες.

Τη διαφήμιση με την πελάτρια τη συζητήσαμε σε μια ομάδα του Φέισμπουκ όπου κάποιοι φίλοι υποστήριξαν, μάλλον από διάθεση παραδοξολογίας κατά τη γνώμη μου, ότι ο τύπος «πελάτρια» είναι ορθότατος. Ατυχώς, η εταιρεία δεν συμμερίστηκε τις εμβριθείς αυτές αναλύσεις και διόρθωσε τη διαφήμισή της σε στρωτά ελληνικά:

Η Βασιλική Αυλή της Δανίας για χρόνια υπήρξε τακτική πελάτισσα της JYSK…

* Μεζεδάκι με άρωμα παριζιάνικο από τον Δ. Νανούρη της Εφημερίδας των Συντακτών, ο οποίος μια τάση προς το πομφολυγώδες την έχει.

Σε άρθρο για τον Τζιμ Μόρισον, τον οποίο αποκαλεί Δημητράκη λες κι έχουνε παει μαζί φαντάροι (χώρια δηλαδή ότι ο μακαρίτης λεγόταν James Douglas Morrison άρα δεν είναι Δημητράκης), μας πληροφορεί για τον θάνατό του και την ταφή του. Και αρχίζει η ομοβροντία των μαργαριταριών:

Ενταφιάζεται στη γωνιά των ποιητών του ονομαστού κοιμητηρίου «Περ Λασέζ», κοντά στους Μολιέρο, Μπαλζάκ και Οσκαρ Ουάιλντ. «Κατά τον δαίμονα εαυτού» μουρμουρίζει το ελληνικό επίγραμμα στον τάφο του. Αφοσιώσου στη συνείδησή σου, πά’ να πει.

Καταρχάς, το «κατά τον δαίμονα εαυτού» δεν θα πει «αφοσιώσου στη συνείδησή σου». Αλλά ας το αφήσουμε αυτό. Ποια γωνιά ποιητών στο Περ Λασέζ και ποιος Μολιέρος;

Όπως λέει φίλη που έχει ζήσει στο Παρίσι, Μα τι λέει ο άνθρωπος! Ο ένας τάφος είναι στον Αλή κι ο άλλος στον Μπαμπαλή. Δεν είναι υποχρεωτικό να πάει κανείς στο νεκροταφείο. Θα μπορούσε να δει ένα πλάνο ή να σκεφτεί λίγο λογικά, ότι, όταν πέθανε ο Μολιέρος δεν μπορούσαν να προβλέψουν χώρο και για τους επόμενους.

Και πράγματι, αν κάνετε τον κόπο να δείτε τον χάρτη του Περ Λασέζ, θα διαπιστώσετε πως ο τάφος του Τζιμ Μόρισον (το 20 στο πλάνο) βρίσκεται πολύ μακριά από τους τάφους του Μπαλζάκ (3), του Μολιέρου (17) και του Όσκαρ Ουάιλντ (27), που ούτε κι αυτοί βρίσκονται ο ένας πλάι στον άλλον. Άλλωστε οι τάφοι δεν έχουν μπει με κριτήριο τη θεματική συνάφεια αλλά μάλλον τη χρονολογική. Ο Μολιέρος, ας πούμε, βρίσκεται ανάμεσα στον Λαφονταίν, που ήταν όντως ποιητής και στον Παρμαντιέ που ήταν γεωπόνος, αυτός που επέβαλε την καλλιέργεια της πατάτας. Ο Μόρισον έχει κοντά του τον χιουμορίστα Πιέρ Ντεπρόζ και τον ζωγράφο Πισαρό.

Λέτε να βρήκαμε κατάλληλο υποψήφιο για το βραβείο Τσαπατσούλιτζερ;

* Και κλείνω με ένα διασκεδαστικό λαθάκι πληκτρολόγησης, από το πρόγραμμα του Σκάι, όπου μια εκπομπή χαρακτηρίζεται «Ψυχαφωφική».

Είπαμε, λάθος πληκτρολόγησης, ευεξήγητο μάλιστα αφού το Φ είναι δίπλα στο Γ.

Αλλιώς, θα μπορούσε να θεωρηθεί έντεχνη… τοποθέτηση προϊόντος, γκρίζα διαφήμιση για το νεότευκτο Κίνημα Αλλαγής (ΑΦΜ).

* Καλό σαββατοκύριακο και χρόνια πολλά στις Άννες του ιστολογίου και της καρδιάς μας, την Αννούλα του χιονιά, την Άννα του Γς και την κόρη μου!

 

 

Advertisement