Πριν από σαράντα χρόνια
Posted by sarant στο 27 Ιουλίου, 2018
Η βδομάδα που τελειώνει δεν ήταν από τις συνηθισμένες, ήταν μαύρη και άραχλη. Το ιστολόγιο αφιέρωσε την ύλη του στη ζοφερήν επικαιρότητα, αφού θα ήταν άτοπο να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων ή έστω περί δασείας και περισπωμένης.
Οι πληγές στην Ανατολική Αττική θα αργήσουν να επουλωθούν και το μόνο θετικό θα είναι αν μπορέσει το κακό που μας βρήκε να μας κάνει σοφότερους ώστε να διορθώσουμε κάποια στραβά. Σίγουρα όσα συζητήσαμε τις προηγούμενες μέρες θα τα κουβεντιάσουμε ξανά, αλλά αισθάνομαι ότι τα άρθρα του ιστολογίου πρέπει να ξαναβρούν τους συνηθισμένους ρυθμούς τους. Έτσι αύριο θα έχουμε μεζεδάκια, έστω και κατακαμένα, και την Κυριακή λογοτεχνικό άρθρο.
Και σήμερα; Σήμερα χρειάζεται μια γέφυρα. Και σκέφτομαι ότι για τη γέφυρα αυτή είναι κατάλληλο ένα άρθρο αναδρομής, εντελώς ανεπίκαιρο δηλαδή -ή και επίκαιρο, αφού θα ξεφυλλίσουμε μαζί μια εφημερίδα με σημερινή ημερομηνία, 27 Ιουλίου, αλλά που κυκλοφόρησε πριν από 40 χρόνια, στις 27.7.1978.
Συνήθως οι αναδρομές αυτές γίνονται στα 50 ή στα 100 χρόνια, πιο στρογγυλά. Ωστόσο το 1918 είναι μακριά, ενώ το 1968 ήταν δικτατορία οπότε οι εφημερίδες δεν διαμόρφωναν ελεύθερα την ύλη τους. Το να δούμε μια μέρα του 1978 έχει επίσης το πλεονέκτημα ότι είναι περισσότεροι οι αναγνώστες του ιστολογίου που είχαν γεννηθεί και είχαν συνείδηση του κόσμου, παρά την αντίστοιχη ημερομηνία του 1968.
Αυτό ήταν λοιπόν το πάνω μέρος της πρώτης σελίδας της Ελευθεροτυπίας της Πέμπτης 27 Ιουλίου 1978:
Οι εφημερίδες, όπως βλέπετε, το 1978 είχαν τιμή 7 δραχμές και το συγκεκριμένο φύλλο είχε 14 σελίδες, που ήταν το συνηθισμένο για τις απογευματινές εφημερίδες εκτός Δευτέρας και Σαββάτου (τότε αύξαναν τις σελίδες τους).
Η κορυφαία είδηση της μέρας πριν από σαράντα χρόνια, λοιπόν, ήταν η απόφαση της αμερικανικής γερουσίας για άρση του εμπάργκο στην πώληση όπλων στην Τουρκία, ένα εμπάργκο που αν θυμάμαι καλά είχε επιβληθεί το 1975 ύστερα από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974.
Ομόθυμη η καταδίκη της απόφασης, που απασχόλησε την επικαιρότητα για αρκετές μέρες. (Τότε γυρίστηκε και η ταινία «Από πού πάνε για τη χαβούζα» του Θ. Μαραγκού με πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο στο ρόλο ενός οδηγού βυτιοφόρου. Σε κάποια σκηνή, ο Βέγγος, μην έχοντας πού να αδειάσει το βυτιοφόρο του, βάζει το περιεχόμενο σε βαρέλια και τα στέλνει στις ΗΠΑ γράφοντας επάνω ΔΙΑ ΑΡΣΙΝ ΕΜΠΑΡΓΚΟ).
Στο ίδιο θέμα αφιερωμένη και η γελοιογραφία του Λογό στο κάτω μέρος της πρώτης σελίδας, με τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, που είχε πει το περίφημο «Ανήκομεν εις την Δύσιν» να αναρωτιέται «Πού ανήκομεν;»
Κατά τραγική σύμπτωση, η δεύτερη είδηση της μέρας είναι η μεγάλη πυρκαγιά στη Νταού Πεντέλη που «σκόρπισε πανικό στους γύρω οικισμούς και στο πλήθος των παιδικών κατασκηνώσεων της Ραφήνας και Νέας Μάκρης». Διαβάζουμε ότι εκκενώθηκε το Λύρειο ορφανοτροφείο και το «νοσοκομείο απροσαρμόστων παιδιών» (μια φράση που δεν θα γραφόταν σήμερα). Στις μέσα σελίδες ο αναγνώστης πληροφορείται ότι η φωτιά άρχισε στις 9.25 το πρωί σε ξερόχορτα, πιθανότατα από αναμμένο τσιγάρο, στον συνοικισμό Βουτσά στο Άνω Μάτι και στη συνέχεια οι φλόγες άρχισαν να ανεβαίνουν το βουνό.
Η τρίτη είδηση της πρώτης σελίδας είναι το σχέδιο της κυβέρνησης για νομοθετική αναστολή των εξώσεων, ενώ άλλα πρωτοσέλιδα θέματα αφορούν τις καταγγελίες ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ ότι η σχεδιαζόμενη μεταφορά του αεροδρομίου στα Σπάτα γίνεται με εντολές των Αμερικάνων και η επίθεση βουλευτών του ΚΚΕ στον Κ. Μητσοτάκη για την ακύρωση διαγωνισμού για τη λιγνιτική μονάδα της ΔΕΗ.
Από τα ειδησάκια της δεύτερης σελίδας: Σκοτώθηκε εργάτης στην πρέσα – 400 τόνοι σάπιο κρέας στην αγορά – Σκότωσε τη μάνα του και μετά κρεμάστηκε – Συναυλία της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος για τους σεισμόπληκτους της Θεσσαλονίκης.
Σε μια μέσα σελίδα βρίσκουμε διαφήμιση των εκπτώσεων στο Μινιόν. Μπλουζάκια τύπου Λακόστ από 485 δρχ. μόνο 245, Τυρί Γκούντα Ολλανδίας από 145 στις 129 το κιλό, κοτόπουλα νωπά από 59 το κιλό στις 55. Χωρίς έκπτωση, Όπελ Ασκόνα 1,2S προς 357.000 δρχ και ένα ταξίδι με πούλμαν στη Βουλγαρία, 12 μέρες, 2150 δρχ και 90 δολάρια ΗΠΑ (συνηθιζόταν τότε να πληρώνεται ένα μέρος της τιμής των ταξιδιών σε συνάλλαγμα).
Στην οικονομική σελίδα βρίσκουμε ότι το δολάριο είχε 36 δραχμές, το μάρκο 18 ενώ το βέλγικο φράγκο είχε μόλις ξεπεράσει τη δραχμή, ήταν 1,1 δρχ. (Στα τέλη της δεκαετίας του 80 το πρόλαβα στις 3,75 και όταν κλείδωσαν οι ισοτιμίες είχε φτάσει στις 8,5).
Στην ίδια σελίδα διαβάζω ότι ο διοικητής της ΕΤΒΑ κ. Σπέντσας δεν παίρνει 300.000 το μήνα όπως είχε καταγγελθεί στη Βουλή αλλά «κάτω από 150.000» (από διάφορες θέσεις) ενώ η ιδιαιτέρα του μαζί με τις υπερωρίες γύρω στις 55.000. Ο πρωθυπουργός εισέπραττε τότε 80.000 το μήνα, ήθελε δηλαδή τεσσεράμισι μισθούς για εκείνο το Όπελ Ασκόνα.
Στην πολιτιστική σελίδα: Έπεσε ο Κολοσσός του Μαρουσιού (ρεπορτάζ από την κηδεία του Γιώργου Κατσίμπαλη). Φοίνισσες ξανά στην Επίδαυρο μετά 18 χρόνια. Συναυλία για τον άρρωστο ρεμπέτη Γιάννη Κυριαζή. Η τηλεόραση πρόβαλλε «Μια ταινία – μια συζήτηση» με την ταινία «Οικογενειακή ζωή» του Κεν Λόουτς.
Στην αθλητική σελίδα: Πράσινος ο Χρήστος Υφαντίδης, από τη Βέροια με 11 εκατομμύρια. Ο παίκτης πήρε δώρο 1.800.000 και ένα αυτοκίνητο. Ο Ολυμπιακός πήρε τον Σταύρο Παπαδόπουλο και τον Ρόρμπαχ του Εθνικού αντί 5 εκατομμυρίων. Ενόψει του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στίβου της Πράγας, ο Γ. Διακογιάννης γράφει ότι ο Τζιωρτζής είχε ελπίδες να περάσει στον τελικό στα 400 μ. εμπόδια.
Στη σελίδα των θεαμάτων, φωτογραφία από το νούμερο «Οι άγγελοι του Τάβλι» της επιθεώρησης «Συνέβη στην Κατίνα» του Ελεύθερου Θεάτρου, με Αρζόγλου-Κιμούλη. Η ακλισιά στον τίτλο μάλλον οφείλεται στην επιθυμία για διατήρηση του λογοπαιγνίου με τους Άγγελους του Τσάρλι.
Ήταν καλοκαίρι και τα θερινά σινεμά έπαιζαν επαναλήψεις τότε. Ένας Αμερικανός φίλος του Βέντερς – Οι εντιμότατοι φίλοι μου – Έλα ν’ αγαπηθούμε – Η εργατική τάξη πάει στον Παράδεισο – 13 εγκλήματα ζητούν ένοχο του Χίτσκοκ – Κλέφτες σαν κι εμάς του Όλτμαν. Πρέπει να τις έχω δει όλες.
Στην τελευταία σελίδα, με ως επί το πλείστον διεθνείς ειδήσεις, Αγανάκτηση στη Λευκωσία για το εμπάργκο, αλλά και «Νέα διάψευση της Χριστίνας για το γάμο με το Ρώσο» -θα θυμάστε ότι τελικά η Χριστίνα Ωνάση παντρεύτηκε τον Σεργκέι Καούζοφ αν και ο γάμος δεν μακροημέρευσε. Επίσης, «Όλοι ενθουσιασμένοι με το ‘κοριτσάκι του σωλήνα'». Στο Όλνταμ είχε μόλις γεννηθεί η Λουίζα Μπράουν, το πρώτο «παιδί του δοκιμαστικού σωλήνα» όπως λεγόταν τότε, δηλαδή με εξωσωματική γονιμοποίηση. Η μικρή ζει και βασιλεύει και γιόρτασε προχτές τα 40 της χρόνια.
Θα κλείσουμε την αναδρομή στην εφημερίδα του 1978 με κάτι γλωσσικό -ή έστω τυπογραφικό. Το 1978 ίσχυε επίσημα το πολυτονικό αλλά αρκετές εφημερίδες είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούν διάφορες μορφές μονοτονικού.
Στην Ελευθεροτυπία, όπως θα δείτε αν προσέξετε την πρώτη σελίδα, εφαρμοζόταν τριπλό σύστημα:
* Σε ορισμένους τίτλους άρθρων, τόσο στην πρώτη όσο και στις υπόλοιπες σελίδες, χρησιμοποιόταν κανονικό πολυτονικό.
* Στον κύριο όγκο της ύλης της εφημερίδας χρησιμοποιόταν το λεγόμενο «μονοτονικό της κουκίδας» δηλαδή όλα τα τονικά σημάδια και τα πνεύματα (οξεία, περισπωμένη, ψιλή, δασεία -η βαρεία είχε καταργηθεί προ πολλού) τα αντικαθιστούσε ένα μόνο τονικό σημάδι, μια κουκίδα.
* Ωστόσο, σε κάποια άλλα άρθρα (όπως στο σώμα του άρθρου για τα ενοίκια στο πρωτοσέλιδο) χρησιμοποιόταν ριζοσπαστικότερο μονοτονικό, αφού δεν δηλώνονταν τα πνεύματα. Δεν ήταν όμως το σημερινό μονοτονικό, αφού η κουκίδα έμπαινε και στα μονοσύλλαβα εκεί όπου το πολυτονικό έβαζε οξεία ή περισπωμένη.
Αν αρέσουν αυτές οι αναδρομές, θα κάνουμε κι άλλες, ίσως σε 30 χρόνια πριν. Και σε δέκα χρόνια μπορεί να επαναλάβω το σημερινό άρθρο, αφού τότε θα έχουμε στρογγυλότερη την επέτειο.
Γς said
Καλημέρα
> Οι εντιμότατοι φίλοι μου
nikiplos said
Καλημέρα, ο Σταύρος Παπαδόπουλος του Ολυμπιακού, έχει καμία σχέση με τον ιδιοκτήτη των ΠΑΕ?
Πάνος Βλαγκόπουλος said
Πάντως το ‘κανονικό μονοτονικό’ δεν περιλαμβάνει βαρείες.
Πάνος με πεζά said
Ε βέβαια, η περιοχή μας καίγεται σε σταθερά σημεία, από τότε. Όλοι οι παλιοί κάτοικοι μου το έχουν πει, μαζί και με την ιδιόμορφη σύμπτωση «…και όλες ρε παιδί μου οι φωτιές, εκεί γύρω στης Αγίας Παρασκευής…», κάτι που ίσχυσε και φέτος…
Όχι ότι έχει καμιά σημασία βέβαια, αλλά να πω ότι το Λύρειο έχει καταπατήσει δασική έκταση, κι έχει φτιάξει ολόκληρο κτιριακό συγκρότημα (το 1978 ίσως να ήταν ένα-δυο κτίρια ακόμα)… Φέτος, και πολλές άλλες φορές, υπέστη ζημιές. Είναι ένα περίεργο ίδρυμα ως προς την αντιμετώπιση των προσφορών – «μόνο επιταγές από το Βασιλόπουλο», μας είχαν πει κάποτε…
Τέλος πάντων…
Τη συγκεκριμένη εποχή παίρναμε τα «Νέα», μάλιστα από πλανόδιο εφημεριδοπώλη που πέρναγε από το δρόμο, και μας έβαζε την εφημερίδα στο σκοινάκι που κρεμόταν… Ο κύριος Βαγγέλης… » ΈΕΕΕΕΕΕΕες ! ΈΕΕΕΕΕΕς !» φώναζε, αφήνοντας τα ενδιάμεσα γράμματα να εννοούνται…
Λίγο μετά από αυτόν, πέρναγε μανάβης με κάρο και άλογο, κανονικά. Ναι, στη Σαράντα Εκκλησιών στη Νέα Σμύρνη, το 1978… Δυο-τρία αυτοκίνητα ανά οικοδομικό τετράγωνο, και τα τοιαύτα…
Το 1978 είδε και ο αδερφός μου (εγώ όχι ακόμα), κλεψιμέικα και το πρώτο του Μουντιάλ, στην τηλεόραση της ΕΒΓΑΣ του Γιάννη Βαπορίδη, απέναντι από το 2ο-3ο Λύκειο Νέας Σμύρνης – «Θηλέων» τότε…
Πάνος με πεζά said
Και μ’ αυτό το εκοικιοστάσιο, πόσοι σπιτονοικοκύρηδες μας είχαν σιχτιρίσει… Εμάς βεβαίως, στα π@π@ρια μας !
spiral architect 🇰🇵 said
Καλημέρα.
«Οπελ Ασκόνα. Ωραίο αυτοκίνητο ρε φίλε ειδικά το δίπορτο, αλλά το αγοράζουν με γραμμάτια οι χασάπηδες!»
Σχόλιο των εφήβων της εποχής που ζαχάρωναν τις λίγες Τογιότα (τ)Σέλικα που περνούσαν αραιά και που από την κεντρική μας λεωφόρο πίνοντας Άμστελ στην καφετέρια με δυο χατζηλικάτες δραχμές.
spiral architect 🇰🇵 said
Αν θυμάμαι επίσης καλά το πολυτονικό το χρησιμοποιούσε ο Ριζοσπάστης (ίσως και η Αυγή, αλλά ο Ρ. σίγουρα) έως και πολύ μετά το ’81 της «αλλαγής», ως τη χρονιά που η Τυποεκδοτική άλλαξε τεχνολογία εκτύπωσης.
(και συνταξιοδοτήθηκαν οι παλιοί λινοτύπες)
Alexis said
Έχουν ενδιαφέρον οι τιμές των προϊόντων-υπηρεσιών εν έτει 1978 και οι συγκρίσεις με σήμερα.
Το 1978 θυμάμαι έναν καθηγητή μας στο Γυμνάσιο (φυσικός ήταν αν δεν κάνω λάθος) να μας λέει στο προαύλιο κατά τη διάρκεια μιας απεργίας των εκπαιδευτικών: «Είναι ντροπή να μας ζητάει το κράτος να ζήσουμε με 11.000 δρχ. το μήνα»
Δεν ξέρω αν το νούμερο είναι ακριβές, αλλά πάντως την κουβέντα τη θυμάμαι πολύ καλά.
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!
2 Είναι Κύπριος που μετά έγινε προπονητής.
7 Κάπου έχουμε άρθρο για το θέμα. Ο Ρ. και η Αυγή για τεχνικούς λόγους κράτησαν πολυτονικό έως τουλάχιστον το 1983.
Άρης Γαβριηλίδης said
«συνοικισμό Βουτσά» εννοούμε τον Νέο Βουτζά (ο παλιός ήταν στη Σμύρνη)
«δηλαδή τεσσεράμισι μισθούς» μήπως τεσσερισήμισι;
spiral architect 🇰🇵 said
@9γ: Εδώ;
sarant said
10β Το λέω συχνά αυτό. Όσο για τον Βουτσά σε όλα τα άρθρα της εποχής έτσι τον αναφέρουν.
11 Ναι, αυτό, όπου λέω:
Τα έντυπα της Αριστεράς δεν εφάρμοσαν καμιά μορφή μονοτονικού πριν από την επίσημη καθιέρωσή του. Και αν ο Ριζοσπάστης, έχοντας περισσότερες τεχνικές δυνατότητες, υιοθέτησε σχετικά γρήγορα (από τις 6 Ιουνίου 1982) το επίσημο πλέον αμιγές μονοτονικό, στην Αυγή το πολυτονικό διατηρήθηκε επί αρκετό διάστημα. Αρχικά έγιναν μονοτονικοί μόνο οι τίτλοι, ενώ το πρώτο αμιγώς μονοτονικό φύλλο της Αυγής δεν εμφανίστηκε παρά στις 29 Ιανουαρίου 1984, δυο χρόνια μετά την ψήφιση του μονοτονικού από τη Βουλή.
Γιάννης Κουβάτσος said
Τη θυμάμαι αυτή την πυρκαγιά. Έκανα διακοπές στο θέρετρο αξιωματικών στον Άγιο Ανδρέα (όπου τώρα κάηκαν καμιά 80 οικήματα, μερικώς ή ολοσχερώς). Αλλά δεν θυμάμαι ιδιαίτερη αναστάτωση, προφανώς η φωτιά δεν είχε περάσει τη Μαραθώνος.
Ο Σταύρος Παπαδόπουλος, Νίκιπλε, ήταν ένας Κύπριος σεντερμπάκ, με δρεπάνι αντί για πόδι.
gpoint said
Δεν θυμάμαι αν αυτή ήταν η αφορμή να αποχωρήσουμε από το ΝΑΤΟ
Πάντως αργότερα που υπηρέτησα τύποις είμαστε έξω και ουσιαστικά μέχρι τα μπούνια !
Γιάννης Κουβάτσος said
Καλά θυμάσαι, Αλέξη:
https://www.google.gr/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.enosi-kentroon.gr/article/3729/mia_istoriki_anadromi_twn_misthologikwn_allagwn_twn_dimosiwn_ypallilwn.html%3Fcategory_id%3D10005&ved=2ahUKEwiz29Tk5L7cAhUCKVAKHeHZBwAQFjAFegQIBBAB&usg=AOvVaw2ah27969zL3Xmc7kqXjK9y
Αγγελος said
Βουτσά τον έγραφε η εφημερίδα το 1978, (Νέο) Βουζά τον θυμάμαι στις ταμπέλες στη δεκαετία του 1990, Νέο Βουτζά τον γράφουν τώρα, ενώ το όνομα παραπέμπει βέβαια στον Μπουτζά, το γνωστό προάστιο της Σμύρνης, που είχε και σιδηροδρομική σύνδεση με την πόλη.
Νέο Kid said
Τα δολάρια πρέπει να ήταν (μερικώς τουλάχιστον) για βίζες στη Βουλγαρία. Το τέως ανατολικό μπλοκ έπαιρνε μόνο χαρντ κάρενσυ… Στη Γιουγκοσλαβία έπαιζε πολύ και το μάρκο. Θυμάμαι σίγουρα ότι κάποιες εποχές το προτιμούσαν έναντι του δολαρίου οι κολέγκες.
Νέο Kid said
17. Ωραίες εποχές τότε για οδικά ταξίδια στην Ευρώπη … έκρυβες συνάλλαγμα σε κάτι απίθανα μέρη μέσα στο αυτοκίνητο, οι τελωνειακοί μας έκαναν πως ρωταγαν ή έκαναν ενίοτε πως έψαχναν…, έπρεπε να πιάσεις κουπόνια για μπενζίνα… ωραίο νοσταλγικό φολκλόρ.
Alexis said
#15: Ευχαριστώ.
gpoint said
# 13 τέλος
Δηλαδή ήταν ξάδερφος του Καλλιτζάκη ή του Κολιτσιδάκη ;;
Avonidas said
Καλημέρα.
Και σε δέκα χρόνια μπορεί να επαναλάβω το σημερινό άρθρο, αφού τότε θα έχουμε στρογγυλότερη την επέτειο.
Σε δέκα χρόνια θα το χουμε ξεχάσει.
Αφώτιστος Φιλέλλην said
«Ένας Αμερικανός φίλος του Βέντερς »
Ένας Αμερικανός φίλος του Βέντερς
Directed by Wim Wenders
Produced by Wim Wenders
Written by Wim Wenders
Based on Ripley’s Game
by Patricia Highsmith
Starring Dennis Hopper
Bruno Ganz
Lisa Kreuzer
Gérard Blain
Πάνος με πεζά said
Έλα ρε που δε θυμάστε το Σταύρο Παπαδόπουλο δίδυμο με τον Καραβίτη, και μετά με το Νοβοσέλατς !
leonicos said
Επειδή το χτεσινό ήταν ζωντανο μεχρι αργά σήμερα το πρωί,
θα ήθελα να πω ότι απάντησα
στο 172 προς τον Οντινμάκ για το σχόλιό του στο 150
στο 183 προς την ΕΦΗ ΕΦΗ για μια προσωπικήε ερώτηση που μου έκανε στο 103
και παρεμπιπτόντως στον Γιώργο για το 100
και στον Μάντι για το 89
Συμπληρωματικά και κάτι άλλο για την Έφη στο 185
Νέο Kid said
Εκτός από το Βουτσά (φσστ. Μπόινγκ!) που έγινε Βουτζάς ,νομίζω ότι και «η Νταού Πεντέλη» άλλαξε φύλο και κλίση και σήμερα λέγεται και γράφεται «το νταού Πεντέλης»
Γιάννης Κουβάτσος said
Νομίζω του Φουντουκίδη, Τζι. Υπήρχαν σαφείς ομοιότητες.
Πάνος με πεζά said
Στα ΚΤΕΛ όταν πρωτοέμπαινα εκεί κατά το 95, ο εισπράκτορας φώναζε «Βουτσάδεεεες !»
Κι ένα ωραίο λογοπαίγνιο κάνει και ο ηθοποιός, όταν των ρωτάνε για τις…αστείρευτες επιδόσεις του σε αυτή την ηλικία, απαντώντας «Δεν έχετε ακούσει που λένε Νέος Βουτσάς;»
Alexis said
#23: Εγώ ως μεγάλο «τσεκούρι» θυμάμαι και τον Καραΐσκο του Ηρακλή.
leonicos said
Σκότωσε τη μάνα του και μετά κρεμάστηκε
αυτόν τον ηλιθιο τον ήξερα. ήταν σχιζοφρενής και τον είχα έξω
Πάνος με πεζά said
Κάπου εκεί στα 1978 το Citroen Ln πρέπει να κόστιζε 200 χιλιάδες, και η BMW ένα εκατομμύριο. Μάλιστα υπήρχε και διαφήμιση στην εφημερίδα, «Έχετε δει από κοντά ένα εκατομμύριο;» Κι από κάτω είχε τη BMW.
leonicos said
ι γιόρτασε προχτές τα 40 της χρόνια.
δεν θα μπορούσε να προσέχει πιο πολύ το φαγητό της;
Νέο Kid said
Όπως έχουμε ξαναπεί, όλοι οι Παπαδόπουλοι του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν εξαπανέκαθεν κι ακόμα είναι μπαλτάδες! Κάτι έχει να κάνει με το όνομα, δεν μπορεί…
Θα έλεγα δε, αν θυμάμαι καλά…, ότι ο Σκαλιώτης των γαβρων ήταν και σχετικά τεχνιτάκος …για Παπαδόπουλος.
leonicos said
Αποώ που διατηρησαν το πολυτονικό για τεχνικούς λόγους. Το αντίθετο θα μου φαινόταν λογικό.
Αλλά από τυπογραφία ξέρω όσα και από ποδόσφαιρο. Το γήπεδο έχει δύο τέρματα ή γκολπόστ, το ένα απέναντι από το άλλο. Αυτή τη γνώση δεν μυ την αρνείται κανείς
sarant said
14 Από το ΝΑΤΟ φύγαμε το 1974
29 Αλλο πάλι και τούτο…
Κουνελόγατος said
Σε δέκα χρόνια θα το χουμε ξεχάσει. Κάτι μου θυμίζει αυτό.
Ο Θεός ξεχνά, εμείς, ποτέ.
cronopiusa said
Ελλάδα 1978 «Ελληνική Χλωρίδα»
Καλή σας μέρα!
spiral architect 🇰🇵 said
@30: Η BMW η 2002 (δύο-δύο) έ;
Babis said
Στην αρχή θαύμασα το στήσιμο του πρωτοσέλιδου. Κάτω από το υπέρτιτλο στη σειρά και συνοπτικά οι θέσεις της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αντικειμενικά και πολυφωνικά.
Μετά όμως πρόσεξα ότι κάτι λείπει.
Georgios Bartzoudis said
«Η βδομάδα που τελειώνει δεν ήταν από τις συνηθισμένες, ήταν μαύρη και άραχλη»
# Εγώ το ξέρω μαύρη και άραχΝη. Π.χ, ένα εγκατελιμένο σπίτι μαύρο κι άραχνο, όπου ούτε οι αράχνες καταδέχονται να πάνε!
Georgios Bartzoudis said
«Η βδομάδα που τελειώνει δεν ήταν από τις συνηθισμένες, ήταν μαύρη και άραχλη»
# Εγώ το ξέρω μαύρη και άραχΝη. Π.χ, ένα εγκατελειμένο σπίτι όπου ούτε οι αράχνες καταδέχονται να πάνε!
dryhammer said
37. Νομίζω πως η 2002 δεν έβγαινε πια το ’78. Είχαν αρχίσει να βγάζουν τις σειρές 3 και 5 (και παραπάνω)
sarant said
39 Άραχνος και άραχλος
άραχνος -η -ο [áraxnos] & άραχλος -η -ο [áraxlos] Ε5 : που βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλης δυστυχίας, συμφοράς· ελεεινός, οικτρός, συνήθ. στη ΦΡ μαύρος κι ~: Tα βλέπει όλα μαύρα κι άραχνα. H ζωή του είναι μαύρη κι άραχνη. άραχνα & άραχλα ΕΠIΡΡ: Φέτος το καλοκαίρι πέρασα μαύρα κι ~, πολύ άσχημα, ελεεινά.
[αραχν(ιάζω) -ος (αναδρ. σχημ.)· τρο πή [xn > xl] (;)]
Γιάννης Κουβάτσος said
Ε, όχι κι όλοι, Κιντ: ο Δημήτρης ο ξιφίας, ο Δανιήλ, ο Λάζαρος της ΑΕΚ, ο Θεολόγης ήταν κανονικοί ποδοσφαιριστές.
Νέο Kid said
43. Μωρέ καλά λες! Τον μυτόγκα τον δικό μας τον είχα ξεχάσει τελείως! Ο Θεολόγης πορτάρης δεν ήταν; Ο Λαζαρος…? Αυτόν δεν τον θυμάμαι καθόλου.
Πάνος με πεζά said
@ 41 : Ναι, κι εγώ νομίζω ότι η διαφήμιση έδειχνε την 316.
Γιάννης Κουβάτσος said
Ο Λάζαρος, ιστορία…ΑΕΚ, δεκαετία του ’70. Είχε πιει από το νερό του Καματερού και αργότερα έβαλε γκολ στη Γιουβέντους μες στο Κομουνάλε. Μάλλον συνδέονται τα δύο γεγονότα. 😊 Τι πάμε και θυμόμαστε…
Πάνος με πεζά said
Εκείνη την εποχή, το γαλατάκι του Πάνου έβγαινε από κάτι τέτοια.

sarant said
47 Του Πάνου χωρίς πεζά 🙂
Γιάννης Κουβάτσος said
Να θυμηθούμε ότι στον σεισμό του 1978 στη Θεσσαλονίκη κατέρρευσε μία πολυκατοικία, επειδή ο ιδιοκτήτης του ζαχαροπλαστείου στο ισόγειο είχε αφαιρέσει μια κολόνα στο υπόγειο για να χωρέσουν τα μηχανήματα. 25 άνθρωποι σκοτώθηκαν εξαιτίας ενός κρετίνου. Σε όλες τις πολύνεκρες τραγωδίες στην πατρίδα μας, υπεύθυνοι είναι τέτοιοι κρετίνοι, το κράτος και οι δήμοι είναι συνένοχοί τους, ένεκα το λάδωμα και τα ψηφαλάκια.
Νέο Kid said
Το θρυλικό Βάρτμπουργκ 353! Kαι καλό για ραλύ αμαλαχει…
Της ΕMW (η ΒΜW της Ντε Ντε ερ)
sarant said
49 Οδός Ιπποδρομίου.
Πάνος με πεζά said
Αυτό βεβαίως είναι αστικός μύθος. Υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο γραμμένο σε πόρισμα; Γιατί κι εγώ το ψάχνω χρόνια και δεν το βρίσκω…
dryhammer said
47,50 Το θυμάμαι να (ψιλο)καπνίζει -διχρονίλα γάρ-, με χώρους και ήταν φτηνά λόγο κλήρινγκ.
spiral architect 🇰🇵 said
@41, 45: Μάλλον έχετε δίκιο παίδες! 😳
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Γειά σας κι ἀπὸ μένα.
Τὸ σημερινὸ μοῦ θύμισε ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ὄμορφα καλοκαίρια τῆς ζωῆς μου. Ἀπολύθηκα ἀπὸ τὸ Ναυτικὸ στὶς ἀρχὲς τοῦ Ἰούνη τοῦ ᾿78 καὶ πέρασα ὅλο τὸ καλοκαίρι στὰ Θερμιὰ μὲ τὴν παλιοπαρέα.
Pedis said
ήταν η απόφαση της αμερικανικής γερουσίας για άρση του εμπάργκο στην πώληση όπλων στην Τουρκία
Και πολύ σωστή αποφαση!
Όλοι πρέπει να συνεισφέρουν, όπως στο ακέραιο κάνει η πτωχός Ελλάς για τη λειτουργία του ΝΑΤΟ που στηρίζει την ειρήνη.
spiral architect 🇰🇵 said
@47: Ο Βάτμπουρας ο δίχρονος με την ανάποδη πεταλιέρα! 😀
Το’ χε ένας γείτονας (δεξιός κιόλας) και ήταν χαρούμενος επειδή κάποιες ραλί εκδόσεις του συμμετείχαν στο τότε Ράλι Ακρόπολις.
Καλή φάση, φτηνή τιμή για εκείνες τις εποχές, όπου έπρεπε να’ χεις το 70% της αξίας του στο χέρι, (τα υπόλοιπα σε συναλλαγματικές) εντελώς modular αμάξωμα με σασί, πάμφθηνα ανταλλακτικά, αρκεί να μην ξεχνούσες να το κεράσεις το λαδάκι του. 😮
Πάνος με πεζά said
Και πολύ γκαζιάρικο, το δίχρονο…
Νέο Kid said
Εντάξει, στην εποχή της εφημερίδας, κακά τα ψέματα , ένα ήταν το μαστ,καλτ, γουάου! ραλιάρικο αμάξι. Η Λάντσια Στράτος!
Μπελίσσιμα,μάμα μία!
spiral architect 🇰🇵 said
@59: Καλά ρε, βαλτός είσαι και συ; Με το ένα και με τ’ άλλο στη σημερινή ανάρτηση θυμηθήκαμε τα νιάτα μας! 😥
Concept car με σχεδίαση του Μπερτόνε που βγήκε σε περιορισμένη παραγωγή και έτρεξε (ψηλωμένο βέβαια) και στο Ακρόπολις με οδηγό τον Σιρόκο.
Ξαναβγαίνει, διαβάζω.
sarant said
Πλάκα έχει που θυμηθήκαμε τα νιάτα μας όλοι
Pedis said
# 57, τι σημαίνει ανάποδη πεταλιέρα, θείο;
nikiplos said
Καλημέρα το 1978, τελείωσα την τρίτη Δημοτικού… 🙂
Θυμάμαι έντονα εκείνο το καλοκαίρι είχε κάνει έναν δυνατό καύσωνα… Μέναμε στο πατρικό της μητέρας μου στην ακαδημία πλάτωνος. Η Ασφάλτος της Αχαρνών και της Λένορμαν έκαιγε… Όχι η Παλαμηδίου γιατί είχε δέντρα…
Η ζωή όμως ήταν απλή. Τόσο απλή που οι γυναίκες-μανάδες μας «καταδέχονταν» να τις τσουβαλιάσει στην καρότσα του χωματουργικού Mercedes που είχε ο κύριος Γιώργος και να πάμε όλοι μαζί για μπάνιο στους πευκώνες, δροσιζόμενοι, μακριά από τη δροτσίλα και το στρίμωγμα των λεωφορείων…
Μπορούσες να χαζέψεις τον Τάκη Τζανετάκο με τη θηριώδη Kawasaki Samurai του να ρίχνει τις γκαζιές του στη Λ. Αλεξάνδρας. Και τόσα άλλα… Αλλά για μένα, από εκείνη την παιδική μου ηλικία ανασύρω τα παιδιά των κοινών γυναικών που παίζαμε στην Αχαρνών, τα οποία ήταν ίδια, ολόϊδια σαν κι εμάς…
ΣΠ said
Συναυλία για τον άρρωστο ρεμπέτη Γιάννη Κυριαζή.
spiral architect 🇰🇵 said
Κείνες τις εποχές, οι αυτοκινητοβιομηχανίες δεν είχαν εξαγοράσει η μια την άλλη, δεν ανήκαν σε πολυεθνικούς ομίλους, τα προϊόντα τους είχαν τη δικιά τους προσωπικότητα και πρεστίζ, για τον κάτοχο μιας συγκεκριμένης μάρκας και μοντέλου ήξερες μέσες-άκρες σε ποια κοινωνική διαστρωμάτωση ανήκε, αν είχε ιταλικό ήξερες ότι ήταν συνοδηγός στο γερανό της οδικής βοήθειας (κακία!) 👿 και άλλα όμορφα.
Τώρα:
(click to enlarge)
ΣΠ said
Ενόψει του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στίβου της Πράγας, ο Γ. Διακογιάννης γράφει ότι ο Τζιωρτζής είχε ελπίδες να περάσει στον τελικό στα 400 μ. εμπόδια.
Τελικά ήταν 5ος στον ημιτελικό (προκρίνονταν στον τελικό οι τέσσερεις). Στον άλλον ημιτελικό ήταν 5ος ο Παρρής.
spiral architect 🇰🇵 said
@62: Το στέλεχος του πεταλιού πατώντας το πάει προς το πάτωμα, εν αντιθέσει με το κλασικό, παιδί μου!
Να, δες εδώ την κανονική πεταλιέρα:
ΣΠ said
Ο τίτλος της επιθεώρησης «Συνέβη στην Κατίνα» πρέπει να είναι λογοπαίγνιο με τον τίτλο της ταινίας Συνέβη στην Αθήνα.
spiridione said
52. Εδώ το πόρισμα. Δεν αποδείχθηκε λέει αφαίρεση κολώνας, αλλά είχαν αφαιρεθεί οι διαχωριστικοί τοίχοι στο ισόγειο για να γίνει κατάστημα.
http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=124&dc=7&db=9&da=1978
spiridione said
52. Εδώ το πόρισμα. Δεν αποδείχθηκε λέει αφαίρεση κολώνας, αλλά είχαν αφαιρεθεί οι διαχωριστικοί τοίχοι στο ισόγειο για να γίνει κατάστημα.
http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=124&dc=7&db=9&da=1978
sarant said
66 Α μπράβο γιατί το ξέχασα να ψάξω.
Pedis said
# 67 – Μερσί. Ανθυπολεπτομέρεια, δηλ. (για συλλέκτες μηχανικούς).
spiral architect 🇰🇵 said
@70: Χωρίς να είμαι Πολ.Μηχ (ο κίντος κ.α. είναι) ξέρω ότι τα τοιχεία και η αφαίρεσή τους δεν επιδρούν στην στατικότητα ενός μπετονένιου κτιρίου. Να μου πεις για τις πεδιλώσεις που έγραφε η Μακεδονία της εποχής, ναι.
Πάντως κι εγώ κολόνα θυμάμαι ότι αφαιρέθηκε.
ΣΠ said
Στο Όλνταμ είχε μόλις γεννηθεί η Λουίζα Μπράουν, το πρώτο «παιδί του δοκιμαστικού σωλήνα» όπως λεγόταν τότε, δηλαδή με εξωσωματική γονιμοποίηση.
Στον Robert Edwards, που ανέπτυξε την μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης, απονεμήθηκε το 2010 το Νόμπελ Ιατρικής.
Stazybο Hοrn said
Διατί, κλπ, … ο τύπος της ημέρας, μείον την Κ. και τον χουντικό Ε.Κ. (48,3 μεγάβυτα)
Πάνος με πεζά said
@ 67 : H Alfa Romeo Guilia Super, είχε το ακριβώς ανάποδο, ήδη από το 67-68 : Κρεμαστό το γκάζι, και καρφωτά στο πάτωμα φρένο και αμπραγιάζ, με τις αντλίες τους μάλιστα ακριβώς κάτω από το πάτωμα.

H πράξη, με τα χρόνια, έδειξε ότι το καλύτερο είναι να είναι και τα τρια πενταλ κρεμαστά.
@ 73 : Οι τοίχοι πλήρωσης (τα τούβλινα δεν τα λέμε τοιχεία), σε κατασκευές με παλιούς αντισεισμικούς (υπολογισμένες για μειωμένα φορτία δηλαδή), γενικώς βοηθούσαν και βοήθησαν, ως μια επιπλέον δυσκαμψία. Ειδικά στο ισόγειο, η αφαίρεσή τους πράγματι μπορούσε να δώσει μια μεγαλύτερη σεισμική επιβάρυνση, γιατί αν υπήρχαν, θα αναλάμβαναν ένα μέρος της τέμνουσας βάσης.
Μετά άρχισε η μόδα των PILOTIS. Εκεί είδαμε ότι το άδειο ισόγειο είναι πράγματι σεισμικά επικίνδυνο, και ήρθαν τα τοιχεία σκυροδέματος (υποχρεωτικά στα PILOTIS με κάποιες τροποποιήσες του Κανονισμού).
Με τους τελευταίους κανονισμούς (Ευρωκώδικες), μπορείς αν θες να λάβεις υπόψη σου συνεισφορά ακαμψίας από τοίχους, αυτό όμως καταλαβαίνεις ότι είναι και δέσμευση να μην αφαιρεθούν κατά τη διάρκεια ζωής του κτιρίου (ή ανάλογα με τους υπολογισμούς του φορέα, τελοσπάντων).
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
>>για τους σεισμόπληκτους της Θεσσαλονίκης.

και
49 >> στον σεισμό του 1978
http://parallaximag.gr/parallax-view/to-kalokairi-ekeino
Πάνος με πεζά said
Το πόρισμα δεν το έχουμε, έχουμε την εφημερίδα. Αλλά λέει για μειωμένη πλαστιμότητα, γεγονός που φαίνεται αμέσως. Κόμβοι χαμηλού οπλισμού με κακές αγκυρώσεις, με κολόνες και δοκάρια που «ξεκούμπωσαν» αμέσως…
leonicos said
@52 Π με Π
Αυτό βεβαίως είναι αστικός μύθος. Υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο γραμμένο σε πόρισμα; Γιατί κι εγώ το ψάχνω χρόνια και δεν το βρίσκω…
Δεν ξέρω αν ήταν αυτό ή κατι άλλο, αλλά κάτι θυμάμαι που μοιαζει.
Στο Ισραήλ κατέρρευσε ένα ισόγειο όπου γινόταν πάρτι και σκοτώθηκαν 25 παιδιά που χοροπηδάγανε, γιατί είχαν αφαιρεσει μια κολώνα από το υπόγειο. Συντονισμός!!!!
Γι’ αυτό στα γεφύρια χαλάμε το βημα στον στρατό.
Εκτός σεισμού
raf said
Ωραία ιδέα η σημερινή, θα διάβαζα με ευχαρίστηση κι άλλα παρόμοια.
leonicos said
πεταλιέρα!
πρόσθεσέ το να φτάσουμε τον στόχο
Πάνος με πεζά said
O ίδιος μύθος αναπτύχθηκε και το 99 στην πολυκατοικία στη Νέα Φιλαδέλφεια, που είχε ένα S/M DIA στο ισόγειο. Πάλι είπαν ότι αφαιρέθηκε κάποια κολόνα για να δουλέψει το μαγαζί…

(Τομή Α-Α. που λέμε…)
spiridione said
Και άλλος αστικός μύθος για την Ιπποδρομίου
Λέγεται ότι στο κεντρικό τμήμα του Ιππόδρομου υπήρχε μια στήλη που βάφτηκε από το αίμα των σφαγιασθέντων (από τον Θεοδόσιο). Μετά την πτώση του Θεοδόσιου, τον οποίον φυσικά έτρεμαν πια όλοι οι κάτοικοι χάραξαν τα ονόματα των νεκρών πάνω στη στήλη (επί αυτοκράτορα Ευγένιου Φλάβιου). Φημολογείται πως μια φορά το χρόνο η στήλη «αιμορραγούσε». Αργότερα οι Ρωμαίοι που δεν ήθελαν να στιγματιστεί η ιστορία τους με την φρικτή σφαγή γκρέμισαν τη στήλη. Λένε πώς στα θεμέλια της πολυκατοικίας που ανεγέρθηκε εκεί βρήκαν απομεινάρια της, καθώς και πλήθος όστρακα που έριχναν εκεί οι συγγενείς των νεκρών χαράζοντας επάνω το όνομα των δικών τους αδικοχαμένων.
http://parallaximag.gr/thessaloniki/astiki-mithi-i-katara-tou-ippodromou
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
8 >>οι τιμές το 1978
http://1.bp.blogspot.com/-iTqZ9ap-b5Q/UYn3EZv4ROI/AAAAAAAAAbQ/ckOE8RJchBM/s1600/%CE%9D%CE%AD%CE%B1+%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1+(14).bmp
Κάποια δεν ξέρω πια/έχω ξεχάσει τί ήσαν. Μάρβελ τί ήταν; μακαρόνια; (γράφοντας μου ήρθε)
http://1.bp.blogspot.com/-F_hcFFl4Fyg/UYn3E8GanDI/AAAAAAAAAbU/W5tfeFC5s1E/s1600/%CE%9D%CE%AD%CE%B1+%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1+(12).bmp
leonicos said
@64 ΣΠ
Δεν τον είχα ξανακούσει. Ανέτρεξα…. και ‘ακουσα διαφορά του. Υπέροχος.
Να είσαι καλά.
leonicos said
@76β Π με Π
Μάθαμε πολλά. Λύθηκε και η απορία μου αν όντως η πιλοτίς μείωνε την αντισεισμικότητα του κτηρίου. Άρα ισχυει
spyridos said
Stazybο Hοrn said
84: Θα βρεις πολλές τιμές (κι όχι μόνο) στο 75…
Γιάννης Μαλλιαρός said
Καλησπέρα
Η Opel και η Vauxhal έχουν φύγει απ’ την GM και πήγαν κατά PSA μεριά (δεν ξέρω αν κι άλλες). Συνεχείς ανακατατάξεις και συγχωνεύσεις.
Γιάννης Μαλλιαρός said
Την εποχή εκείνη, για ταξίδια στις ανατολικές χώρες πλήρωνες τα εδώ έξοδα (του πρακτορείου, λεωφορείου, οδηγού, συνοδού) σε δραχμές ενω τα εκεί (ξενοδοχεία, φαγητό, βίζες, ξεναγούς, μουσεία) σε δολάρια. Το μήνα εκείνον (Ιούλη του 78) εΙχαμε πάει εκδρομή στη Βουλγαρία, 104, θαρρώ, φοιτητές από Γιάννενα. Για τέτοιες εκδρομές έβγαιναν και ομαδικά διαβατήρια, μέχρι 10 άτομα, κι είχα αναλάβει εγώ την έκδοσή τους (περίπου των μισών). Κι αφού είχα τα διαβατήρια, έπρεπε να φροντίσω και το συνάλλαγμα. Πέρα απ’ τη διαδικασία (και πώς ξεπεράστηκαν διάφορα γραφειοκρατικά εμπόδια) είχα σ’ ένα δωμάτιο της εστίας πάνω από 300 χιλιάδες δραχμές αρχικά που μετατράπηκαν σε κάπου 8 χιλιάδες δολάρια!
Γιάννης Ιατρού said
Παιδιά, έτσι φτιάχνονται οι περιουσίες !!!!! ===> 90 🙂 🙂
Μιχάλης Νικολάου said
… θα ήταν άτοπο να συζητάμε
περί ανέμων και υδάτων …
Η τραγική ειρωνεία είναι πως μετά την φωτιά που θέριεψε με τους ανέμους,
τα υδατώδη μετέωρα ετοιμάζουν τις πλημμύρες του χειμώνα.
Τώρα είναι η ώρα να προετοιμαστούμε γι’ αυτά, όχι κατόπιν εορτής.
Για να μην «θρηνήσουμε θύματα»…
Νέο Kid said
60. Α ρε Σπάιραλ… σαν να τον βλέπω μπροστά μου το Σιρόκο να ανεβαίνει την ειδική στην Τσούκα ,μέσα σε αποθέωση από τους Φίλιππους!
Τζάμπα πράμα βλέπω η καινούργια Στράτος. Ούτε 600 χιλιάδες λίρες στερλίνες… 🤢😀
Ποντικαρέος said
@82 Αν θυμάμαι καλά το κτίριο στη Ν. Φιλαδέλφεια ήταν κινηματογράφος (με ύψος το πολύ διώροφου) με κολόνες μόνο περιμετρικά. Πολλά χρόνια πριν το σεισμό είχε κλείσει ο κινηματογράφος, έγινε σουπερμάρκετ και αργότερα σηκώθηκαν οι υπόλοιποι όροφοι. Γιατο λόγο αυτό έλεγαν όλοι (μα όλοι) στη Ν. Φιλαδέλφεια ότι δεν είχε κολόνες το ισόγειο (όχι ότι υπήρχαν και κόπηκαν – δεν υπάρχαν – υποθέτω δεν ήταν απαραίτητο όσο ήταν κινηματογράφος) αλλά προστέθηκαν όροφοι χωρίς να υπάρχουν κολόνες.
loukretia50 said
Δεν ήταν μόνο το αυτοκίνητο κριτήριο για να κατατάξουν κάποιον σε συγκεκριμένη κατηγορία – κι όχι μόνο από κοινωνική άποψη!…
Ήταν η γλώσσα που χρησιμοποιούσε, το ντύσιμο, η κουλτούρα, τα ενδιαφέροντά του, και βέβαια η μουσική που άκουγε.
Είκοσι χρονών!…τι εποχή!… Ζόρικη όμως για ανένταχτους!
Μια μικρή αναδρομή στο 1978, ελλιπέστατη βέβαια και όχι απόλυτα ακριβής, αλλά μας θυμίζει κάποιες ταινίες όπως τον Ελαφοκυνηγό, το εξπρές του μεσονυκτίου, τον πόλεμο των Άστρων κλπ, μαζί με γραφικότατες φάσεις ντίσκο και γνωστά άζματα.
Δυστυχώς δε βρήκα καλύτερο. https://youtu.be/pQEwvM8xbgc
Γιάννης Κουβάτσος said
Αρκάς εντελώς απαράδεκτος…Πώς καταντάει ο άνθρωπος…
https://dailymedia.gr/enimerosi/68506/politiki-sta-apoka-dia-to-skliro-skitso-toy-arka-gia-tin-kyvernisi-kai-toys-nekroys-poy-tsakizei-kokkala-pics.html
Γς said
96:
Ελα μωρέ. Σύνελθε. Γελοιογραφία είναι.
Πετυχημένη μάλιστα
Ιν-Κουβάτυσος σένσ οβ χιούμορ_μόουντ
Γιάννης Κουβάτσος said
Συγγνώμη, Γς, δεν κατάλαβα ότι είναι χιούμορ και μάλιστα επιτυχημένο.
Άσχετος said
40 χρόνια μετά:
υπάρχουν και θάνατοι που περνάνε στο ντούκου. είναι κι αυτοί με τον τρόπο τους σημαντικοί και μη-αναστρέψιμοι.
αλλά ο »ναυτικός λαός» που χτυπιέται όταν οι κακοί νεοταξίτες »χτυπάνε τις παραδόσεις του», μερικές παραδόσεις του τις γράφει αυτοβούλως στα …ίδια του.
http://www.kathimerini.gr/975082/gallery/multimedia/vinteo-k/o-8anatos-enos-kaikioy
Γς said
98:
Ε, τότε;
Τι ζόρι τραβάς;
Για πε!
Νέο Kid said
Ακόμα να κόψει τελείως τη σύνταξη του Γς αυτός ο Σύριζας; …όλο μαλακιες κάνουνε!
ΓιώργοςΜ said
Καλησπέρα!
Περί μονοτονικού, να θυμίσω πως τα «Νέα» το είχαν καθιερώσει από το 80 ή και νωρίτερα, χρησιμοποιώντας τρίγωνο τονικό σημάδι, κι αν θυμάμαι καλά παύλα για τα εγκλιτικά.
Τα περί τεχνικής δυσκολίας στο μονοτονικό δε στέκουν. Για πολλά χρόνια χρησιμοποιούταν η οξεία για τονικό σημάδι, η οποία ήταν πάντα διαθέσιμη. Ήταν σίγουρα θέμα πολιτικής του εκάστοτε εντύπου.
Επίσης, οι τυπογράφοι, όταν έφτιαχναν πολυτονικό κείμενο χρησιμοποιούσαν και τη βαρεία, γνωρίζοντας πως πολλοί δεν θα καταλάβουν τη διαφορά από την οξεία, ήταν κομμάτι τής τέχνης.
Το οικογενειακό μας αυτοκίνητο (Sunbeam 1300 Super, εταιρεία που ανήκε στην Chrysler εκεινο τον καιρό) αγοράστηκε το 1976 έναντι 350.000 δραχμών. Κρίνοντας από την αποπληθωρισμένη τιμή μετά από κάποια χρόνια αλλά και τα προσπέκτους, κοντινή τιμή είχε και το Audi 80 που ήταν η άλλη εναλλακτική.
Ακόμη και τα «φθηνά» αυτοκίνητα ήταν αρκετά ακριβά για το μέσο βαλάντιο τότε.
Γς said
102:
Εκεί γύρω στο 70 έβαλα στο μάτι μια Τογιότα Κορόλα που είχε κάπου 40 τόσες χιλ. δραχμές.
Είχα τις 30 και μάζευα.
Όταν μάζεψα τις 35 πήρε μια αύξηση στις 45
Φτάνω τις 40, πάει στις 50
45 εγώ, 65 αυτό.
Φτάνω τις 50 στις 78 αυτό κι αμέσως μετά στις 92.
Εκεί τα’ φτυσα.
Και δεν είχε δόσεις και δάνεια γι αυτοκίνητα τότε
Γιάννης Ιατρού said
99: Δυστυχώς pecunia non olet. Αναρωτιέμαι, γιατί δεν αλλάζουν χρήση ή δεν τα πουλάνε. Ίσως να μην παίρνουν τόσο πολλά, η να μην υπάρχει ζήτηση (;)
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ said
«Φοίνισσες ξανά στην Επίδαυρο μετά 18 χρόνια.» Ηταν οι πρώτες μέρες που έπιασα δουλειά και έρχεται μία συνάδελφος ,που μόλις την είχα γνωρίσει, και μας λέει με καμάρι ότι πήγε μ τον σύζυγό της στην Επίδαυρο και είδε τις «Φόνισσες» ! Τόμπολα!
63. Ιούνιος 78 Μια Κυριακή πρωί έδινα εξετάσεις στο κτίριο της ΑΣΟΕΕ για δίπλωμα στα Αγγλικά . Κατά τις 3 το μεσημέρι που τελειώσαμε ήταν τόση η ζέστη που θυμάμαι ότι περπατώντας στην Πατησίων το παπούτσι μου βούλιαζε στην άσφαλτο ! Και η Πατησίων ήταν εντελώς άδεια από αυτοκίνητα!
sarant said
Eυχαριστώ πολύ για τα νεότερα. Βλέπω πως άρεσε η αναδρομή, θα την επαναλάβουμε κάποτε.
84 Τι ιστορία πάλι αυτή, πού τη σκέφτηκαν!
ΚΩΣΤΑΣ said
Καλές οι αναδρομές για μας που μπήκαμε στην μετεφηβική 😉 ηλικία, Νικοκύρη, να το ξαναδιαπράξεις.
Σαράντα χρόνια Θεσσαλονικιός, λίγο μετά τον σεισμό εγκαταστάθηκα στη Θεσσαλονίκη και η Ελευθεροτυπία η εφημερίδα μου, τότε.
Μερικοί δικοί μου συνειρμοί με τότε και τώρα:
> Οι Αμερικανοί οπλίζουν πάλι τον Αττίλα –> προχθές τους έδωσαν τα F35
> ΚΚΕ εσωτ. : να κλείσουν οι βάσεις των Αμερικανών –> χε, χε, ανανεώσαμε την συμφωνία πριν λίγο καιρό!
> Αναστέλλονται νομοθετικά οι εξώσεις –> επιτρέπονται οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις κατοικιών.
> στάχτη η Νταού Πεντέλη –> δυστυχώς…. πολύ πιο τραγικά τα γεγονότα, τώρα.
> ΛοΓοκρισίες: πού ανήκομεν; –> σήμερα, σίγουρα στη Δύση 🙂
Αιμ said
Βγείτε να δείτε το φεγγάρι, έχει και έκλειψη. Τώρα !
Γιάννης Ιατρού said
108: Το ρεντ μούν Αιμίλιε 🙂
Ιστοριοδίφης said
Τσιμουδιά από τους ευαίσθητους για τον ανθρώπινο πόνο μηχανικούς του ιστολογίου (κακόψυχε Ιατρού,Νεογίδιε, Πάνε με πεζά, Αφώτιστε Φιλέλληνα και λοιποί, πόσες παράνομες νομιμοποιήσεις έχετε κάνει για να χοντροκονομήσετε;) για την απέραντη ρωμέικη ξεφτίλα που ονομάζεται Μάτι Αττικής, προάστιο της Νέας Μάκρης…
Κατά τα άλλα, φταίει ο Σύριζας. Η Νουδούλα και το Πασόκ είναι αθώες περιστερές…
Τα στοιχεία είναι από το ΤΕΕ και τα έπαιξε απόψε Παρασκευή 27/7 του αγίου Παντελεήμονος ο «Άλφα» του Κοντομηνά…
Άμα τάλεγα εγώ χθές αυτά τα νούμερα, θα έτρωγα κατευθείαν κόκκινη από τον κ. Σαραντάκο και ο κακόψυχος Ιατρού θα μέ έλεγε φαντασιόπληκτο: Το 52% των κτισμάτων στο Μάτι ΔΕΝ έχει οικοδομική άδεια, ενώ υπάρχουν 156 κτίσματα ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ!.. Το ίδιο συμβαίνει ΚΑΙ στην Ραφήνα, αλλά ο εντιμώτατος κύρ Γιάννης (Γς) σιωπά, για να μή θιγεί ο αγαπημένος του Δήμαρχος Ραφηνέων, Βαγγέλης Μπουρνούς, που βάφει το μαλλί με την ωραία καραμπογιά…
ΚΙ ΟΜΩΣ: Οι ιδιοκτήτες αυτών των παντελώς αυθαιρέτων θα ζητάνε από μεθαύριο να αποζημιωθούν γενναιόδωρα από το χρεοκοπημένο Ρωμέικο Κράτος, επικαλούμενοι την Χριστιανική Συγχωρητικότητα και τον Ανθρώπινο Πόνο που βιώνουν…
Αυτό είναι το Ρωμέικο, αλλά κατά τα άλλα φταίει ο Σύριζας…
Γς said
Α, μην χάσετε την μεγαλύτερη έκλειψη σελήνης του 21ου αιώνα!
Κοιτάξτε στον ουρανό τώρα την ματωμένη Σελήνη
Είναι σε εξέλιξη το φαινόμενο
Γς said
108:
Με πρόλαβε ο Αιμίλιος. Μπράβο!
Αιμ said
Γειά σου Γιάννη ρομαντικέ 🙂
Για τα καΐκια στο 104, νομίζω πως είναι προϋπόθεση η καταστροφή τους με μη αναστρέψιμο τρόπο για να πάρουν αποζημίωση από την ΕΕ.
Είναι ένα είδος απόσυρσης. Δυστυχώς
Αιμ said
Γειά σου Γιάννη (δις)
Δύτης των νιπτήρων said
Βάρτμπουργκ, το δίχρονο θηρίο, το αυτοκίνητο των παιδικών μου χρόνων.
odinmac said
Βάρτμπουργκ 353! το πρώτο μου αμάξι, του πατέρα μου δηλαδή τότε αλλά περισσότερο το είχα εγώ, απίστευτο αυτοκίνητο και σε όλα ανάποδο! 1000ρι δίχρονο τρικύλινδρο χωρίς διανομέα με τρία! ζευγάρια πλατίνες, ένα για κάθε κύλινδρο και τρεις πολλαπλασιαστές. Σασμάν όβερντράιβ, δεν χρειαζόταν συμπλέκτης για ν’ αλάξεις ταχύτητα, κάθε που άφηνες το γκάζι έμπαινε νεκρό, το ψυγείο νερού δεν το είχε μπροστά στην μάσκα αλλά πίσω, κάτω από τους υαλοκαθαριστήρες και άναβε το καλοκαίρι. Οι ασφάλειες από τις πόρτες κλειδώναν ανάποδα, προς τα πάνω, τα πίσω τζάμια άνοιγαν μέχρι την μέση, α! είχε και σάν-ρουφ! Το σασί του ήταν από τανκ, είχε κάτι κοιλοδοκούς βαρέου τύπου, αν τρακάριζες με άλλο αμάξι το έκανες χαλκομανία, ήταν και βαρύ, είχε μεγάλη αδράνεια. Τα καθίσματα εάν τα έφερνες τελείως μπροστά και έριχνες κάτω τις πλάτες, τότε αυτές εφάρμοζαν με το πίσω κάθισμα και μετατρέπόταν σε διπλό κρεββάτι!
Πέδις μόλις είδα το χθεσινό, ευχαριστώ για την αλληλογραφία, μόλις ευκαιρήσω θα τα διαβάσω αλλά δεν θα ‘θελα να μπούμε τώρα με τόση ζέστη σ’ αυτές τις βαριάντες 🙂
Γεια σου Λεώνικε, σε είδα και ‘σένα!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
ΛΑΜΠΡΟΣ said
Ωραίο Νικοκύρη το σημερινό να το ξανακάνεις, αλλά θα έλεγα να βάλεις δύο αντίθετες εφημερίδες, π.χ σήμερα θα μπορούσε να μπεί και η Βραδυνή.
Τι λέτε, μετά από σαράντα χρόνια έχει αλλάξει κάτι πραγματικά; εγώ παραφράζοντας τα λόγια του ποιητή θα έλεγα μόνο ένα, – Ανεπαισθήτως μας έκλεισαν από τον κόσμο μέσα.
Καλά ρε κανείς δεν το έχει κάνει σε οτομπιάνκι; 🙂 Αξέχαστος ο θρυλικός Τζόε (επιρροή από τους Ντάλτον 🙂 ) του δυστυχώς αξέχαστου φίλου μου Γιώργου, και τι δεν είχαμε κάνει μ΄αυτό το αμαξάκι. Όχι δεν σας λέω τι είχαμε κάνει, όσοι με ξέρετε αφήστε την ΤΡΕΛΗ ΣΑΣ φαντασία να οργιάσει, και πάλι έξω θα πέσετε. 🙂
Stazybο Hοrn said
118

sarant said
119 Ώστε οι βροχές προκάλεσαν τον σεισμό του 1978!
Stazybο Hοrn said
Δες τα φύλλα της Θεσσαλονίκης για τον καβγά με τους Αθηναίους.
cronopiusa said
Ιδιοκτήτες γαϊδουριών στη Σαντορίνη επιτέθηκαν σε ακτιβιστές – «Mας έριξαν κάτω και μας χτυπούσαν!»
Ιστοριοδίφης said
Εκοιμήθη απόψε στον «Ερυθρό Σταυρό» από καλπάζοντα καρκίνο ο Νίκος Βαρδιάμπασης. Ήτο μόλις 71 ετών (γεννημένος το 1947), γιατρός στο επάγγελμα που είχε πάθος με την θεία Ελληνική Γλώσσα. Έγραφε γλωσσικά και ετυμολογικά άρθρα επί χρόνια στην «Ελευθεροτυπία». Κάποιοι τον θεωρούν ως τον πρόδρομο του κ. Σαραντάκου πρίν το Διαδίκτυο
Avonidas said
Α, μην χάσετε την μεγαλύτερη έκλειψη σελήνης του 21ου αιώνα!
Κοιτάξτε στον ουρανό τώρα την ματωμένη Σελήνη
Με φοντο το Wawel και τον Βιστουλα ηταν ακομα καλυτερη ☺️
Avonidas said
Αρκάς εντελώς απαράδεκτος…Πώς καταντάει ο άνθρωπος…
Οπως σχολιαζε καποιος στο fb του, «από γελοιογράφος, γελοιότατος». Και κάτι χειρότερο…
Avonidas said
Μαλλον κάποιος του σφυριξε του Αρκα οτι τα «πενθιμα» σκιτσα του δεν ηταν αρκετα σαφή για το επιπεδο των οψιμων θαυμαστων του, κι ειπε να γινει πιο ξεκαθαρος. Αηδια μονο, τιποτ’ αλλο.
Αιμ said
Τον Βαρδιάμπαση τον διάβαζα αλλά κυρίως τον άκουγα από την αναμετάδοση του Πρώτου (;) από κάποιο νομίζω αμερικάνικο πομπό στην Καβάλα (φωνή της Αμερικής 😉 πάνε 30κάτι συναπτά έκτοτε . Τον κατασυμπαθούσα . Έκανε κάτι πεντάλεπτα που μίλαγε ο ίδιος και ήταν καταιγίστικος. Με τον καιρό βέβαια κατάλαβα πως δεν ταυτίζεται η ετυμολογία με την σημασία το βαθύτερο νόημα ή κλπ των λέξεων αλλά το ταξίδι έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ήταν ίσως η πρώτη μου επαφή με την ετυμολογία που θυμάμαι.
Νομιζω δούλευε στο ΚΑΤ μια εποχή. Είχα πολλά χρόνια να τον ακούσω . Κρίμα, νωρίς έφυγε ο άνθρωπος
Γς said
126:
Σιγά βρε!
Κρυαμάρες!
Πιάσε ένα σεντονάκι να μην μας πουντιάσεις
» Η αβάσταχτη γελοιότητα της έλλειψης Χιούμορ
Εδώ και πολύ καιρό έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι πιο βαρετά ανούσιοι άνθρωποι είναι εκείνοι που δε διαθέτουν χιούμορ!
Λατρεύω το χιούμορ άρα και όσους το διαθέτουν! Θεωρώ ότι αποτελεί το πιο ζωτικό στοιχείο. Αν, μάλιστα, μου ζητούσαν να επιλέγω ανθρώπους για συναναστροφή αποκλειστικά με ένα κριτήριο, ελάχιστα θα δυσκολευόμουν. Χιούμορ! Αυτό και μόνο. Κι αν κανείς αναρωτιέται «αν είναι αρκετό», θα απαντούσα, χωρίς δυσκολία και πάλι: «Ναι». Είναι αρκετό και είναι το πιο ασφαλές κριτήριο για σωστή επιλογή, αφού περικλείει όλα τα συστατικά ενός ενδιαφέροντος ατόμου και δε χρειάζεται ιδιαίτερος κόπος για την απόδειξή του.
Απεχθάνομαι την έλλειψη χιούμορ και άρα δε θέλω ούτε να βλέπω ούτε να ακούω ανθρώπους που δε διαθέτουν έστω ψήγματά του. Αδυνατώ ακόμα και να σκεφτώ τη ζωή χωρίς αυτό, την καθημερινότητα μακριά από άτομα ικανά να εντοπίζουν την αστεία πλευρά της ζωής, να διακωμωδούν πρόσωπα και καταστάσεις. Τραγικό! Τι θα ήταν τότε η ζωή; Μάλλον ένα συνεχές μελόδραμα γεμάτο πόνο, γκρίνια, απαισιοδοξία, δάκρυ, πλήξη, κατήφεια, οδυρμό, πίεση, θλίψη, μιζέρια επαχθέστατη, ένα διαρκές σκοτάδι χωρίς την παραμικρή αχτίδα. Ιδιαίτερα στις μέρες μας η έλλειψη χιούμορ και η βλακώδης, επιφανειακή και σοβαροφανής προσέγγιση της ήδη ζοφερής πραγματικότητας θα ήταν όχι μόνο αβάσταχτη δυστυχία αλλά και αμείλικτος κίνδυνος.
Αντιλαμβάνεστε τη δυστυχία που εμπερικλείει η έλλειψη χιούμορ, αφού τότε η ζωή μας θα διέθετε όλες τις προδιαγραφές ταινιών του στιλ «scary movie 13 ½»! Η αίσθηση ότι τα ζόμπι ζουν ανάμεσά μας θα αποτελούσε μόνιμη συνοδό μας. Ίσως σας είναι πιο δύσκολο να αντιληφθείτε την επικίνδυνη πλευρά αλλά ευτυχώς εγώ είμαι εδώ! Μια τέτοια κατάσταση με βεβαιότητα θα σηματοδοτούσε εκρηκτική αύξηση των αυτοκτονιών και τότε… Τότε θα κινούμασταν μεταξύ πτωμάτων που θα βρίσκονταν είτε σε πρόωρη είτε σε προχωρημένη σήψη (επιστημονικά η αποσύνθεση). Αυτά τα δεύτερα θα ήταν και τα πιο επικίνδυνα. Εκτός του ότι θα αποτελούσαν πηγή μολυσματικών ασθενειών, θα απέπνεαν έντονη δυσοσμία, οπότε θα αναγκαζόμασταν να περπατάμε κρατώντας τη μύτη μας και αυτό με τη σειρά του θα περιόριζε αισθητά τις δυνατότητές μας να κρατάμε άλλα πράγματα. Ιδίως για εμάς τους Λαρισαίους, που κάναμε μόδα τον «καφέ στο χέρι», κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με κατάρα χειρότερη από όλες τις κατάρες του Φαραώ, γιατί πώς θα πιάναμε στην περίπτωση αυτή το πλαστικοχαρτονένιο ποτηράκι με τον καφέ μας; Ε, πώς, μου λέτε;
Σε κάθε περίπτωση αδυνατώ και να σκεφτώ μια τέτοια φρικαλεότητα. Αισθάνομαι τυχερός που μπορώ να επιλέγω και να συναναστρέφομαι ανθρώπους με χιούμορ. Είναι μια άνεση που κέρδισα με κόπο. Και δεν αναφέρομαι στη γελοία φαιδρότητα που χαρακτηρίζει όλο και περισσότερους εξυπνάκηδες. Δεν αναφέρομαι καν στα στημένα και προκαθορισμένα, χωρίς την παραμικρή πρωτοτυπία και αυθορμητισμό, «αστεία» κρύων και αποστεωμένων ανθρώπων. Το πραγματικό χιούμορ προϋποθέτει καλλιέργεια του πνεύματος τόσο για την έκφραση όσο και την κατανόησή του. Προϋποθέτει ευστροφία και υψηλού επιπέδου γλωσσική παιδεία. Στηρίζεται στην ικανότητα να εντοπίζει κανείς λεπτές, αδιόρατες ή και αόρατες στους χοντρόμυαλους, εκφάνσεις της ζωής και τελικά στη δυνατότητα να διατυπώνει με τρόπο εύστοχο και άμεσο σχόλια και απαντήσεις για όσα συμβαίνουν και για όσα λέγονται.
Κι αν η ευφυΐα είναι η πηγή του χιούμορ, τότε η αυτοπεποίθηση είναι η ψυχή του. Η αυτογνωσία και η εμπιστοσύνη στον εαυτό του καθιστά κάποιον ικανό να αποδέχεται το χιούμορ και κάποτε το σαρκασμό και την καλοπροαίρετη ειρωνεία που αποτελούν συστατικά του εξεζητημένου και σπάνιου στην εποχή μας χιούμορ. Απαιτεί δύναμη και διάθεση η αναγνώριση, αποδοχή και διαχείριση των αδυναμιών ή των ελαττωμάτων, ώστε να εμπλακεί κανείς σε μια χιουμοριστική κουβέντα ή και αντιπαράθεση. Ο ανασφαλής και ψυχικά ευάλωτος αδυνατεί να αντιμετωπίσει -πολύ περισσότερο να κατανοήσει- το χιούμορ. Αυτός εύκολα γίνεται εριστικός και αγενής αντιδρώντας συχνά έξω από τα όρια, αφού του είναι δυσβάσταχτη η υπενθύμιση των βλαμμένων χαρακτηριστικών του. Η αίσθηση κατωτερότητας και η αίσθηση του χιούμορ απέχουν όσο ο Βόρειος από το Νότιο Πόλο (η μεγαλύτερη γήινη απόσταση που μπορώ να σκεφτώ).
Ο Wittgenstein, που έχει πει πολύ ωραία πράγματα, έλεγε και το εξής: «το χιούμορ δεν είναι απλώς διάθεση, είναι ένας τρόπος για να βλέπει κανείς τη ζωή»! Τόσο υπέροχο (αυτό που είπε) όσο και το να το εφαρμόζει κανείς στη ζωή του. Το χιούμορ εκφράζει την αισιοδοξία απέναντι και στις πιο τραγικές καταστάσεις της ζωής. Είναι το αντίδοτο σε όσα μας πιέζουν και μας ανησυχούν, η πυξίδα για λύση ακόμα και των πιο πολύπλοκων προβλημάτων ενώ η έλλειψή του είναι η παγίδα και ο εγκλωβισμός στη διαρκή γκρίνια, στη στασιμότητα, στην αδυναμία να επιλυθούν ακόμα και απλοϊκά ζητήματα.
Απλό τελικά. Γι αυτούς τους λόγους αναζητώ ανθρώπους με χιούμορ και αποφεύγω, όπως ο ακατονόμαστος το λιβάνι, ανθρώπους που έχουν με το χιούμορ τόση σχέση όση και τα φρέσκα ψάρια με την κορυφή των Ιμαλαΐων. Επιθυμώ το χιούμορ, επειδή επιθυμώ την ευφυΐα, την αισιοδοξία, τη χαρά, τον αυθορμητισμό, την καθαρότητα της σκέψης, το γέλιο, το δυναμισμό, την πρωτοτυπία, την ελευθερία. Αδιαφορώ (η καθώς πρέπει προσέγγιση), μάλλον σιχαίνομαι (η ρεαλιστική προσέγγιση) όσους δεν το διαθέτουν ή αδυνατούν να το αναγνωρίσουν σε άλλους, γιατί απεχθάνομαι τη βλακεία, την περιφερόμενη απαισιοδοξία, τη βδελυρή τυποποίηση, τη γελοία σοβαροφάνεια, την πληκτική παθητικότητα απέναντι σε δυσκολίες, την ανόητη και αναίτια ανησυχία, τη διάθεση δραματοποίησης ακόμα και θετικών καταστάσεων.
Μπορεί να συμβαίνει και σ’ εσάς. Άνθρωποι χωρίς χιούμορ μου φαίνονται πιο γελοίοι κι από κακοχυμένα γιουβαρλάκια που πλέουν μέσα στη σούπα τους, ιδίως όταν προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη στάση τους ως «διάθεση να βλέπουν σοβαρά τη ζωή» και (θα συμπλήρωνα εγώ) να… σκέφτονται αποτραβηγμένοι στο βαρετά ανόητο κόσμο τους.
Πόσο αβάσταχτη είναι η ελαφρότητα τέτοιων ανθρώπων, τους οποίους τελικά κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά; »
http://sotiriszachos.blogspot.com/2010/10/blog-post_20.html
Γς said
127:
Και δουλεύαμε με τις ώρες στον πάνω όροφο στο σπίτι μου στο Βύρωνα, πάνω απ την πρώην πρώην μακαρίτισσα Νο 1.
Και πηγαίναμε το μεσημέρι και τρώγαμε στη Νέα Ελβετία. Εκει καταλάβαμε ότι εκτός απ τα προγράμματα τους αλγορίθμους και τα πέιπερς υπάρχουν κι άλλα. Εμφανίστηκαν μόνα τους. Ισςως από το κόκκινο κρασάκι. Κι έγιναν κατακόκκινα τα μαγουλά της όταν καταλάβαμε τι έτρεχε. Στιγμές ωραίες.
Κι είχε ο εστιάτωρ στο τοίχο μέσα σε κάδρο ένα άρθρο του πελάτη του Βαρδιάμπαση στην Ελευθεροτυπία που τον εκθίαζε.
Και κάποτε τον γνωρίσαμε. Συμφάγαμε και συνήπιαμε αρκετές φορές κι οι τέσσερις [με τη δικιά του]. Μάθαμε πολλά για τη ζωή και την ζωή του.
Τον χαρήκαμε [παντρεμένοι] κι οι δυό [γύρνα σε παρακαλώ.]
Α, είχα πάει και κανα δυο φορές στο γραφείο του στην Ελευθεροτυπία [Τα Ιστορικά του και τα τέτοια του]
cronopiusa said
Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους,
τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους
την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει
σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί –
Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα
σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή
καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.
Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι
κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο
και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο
που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄τη στέρηση
μα απ’ την αύξηση.
Κι αν κάποτε οι γυναίκιες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους,
είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.
Σχήμα της Απουσίας ~ Γ. Ρίτσος ~
Γς said
… ω
Κρόνη
Pedis said
http://www.iospress.gr/ios2007/ios20070909.htm
Avonidas said
@Γς
Θυμάσαι βρε πριν 3 χρόνια που χες βγάλει νααα κάτι ζοχάδες, επειδή σου κόψανε την πρόσβαση στα φράγκα σου; Αλλά εμάς μας λείπει το χιούμορ που δεν μπορούμε να γελάσουμε με τους απανθρακωμένους.
Αντε, καληνύχτα.
Γς said
33:
Αν νομίζεις ότι γελάμε με τους απανθρακωμένους τότε σου λείπει και νιονιό και όχι μόνο χιούμορ.
Οσο για το αν έβγαλα ζοχάδες με τα κάπιταλ κοντρόλ [που προξένησε τεράστια ζημιά στα παιδιά μου τότε που έχτιζαν μια ξενοδοχειακή μονάδα στην Πάρο] το έδειξα. Με το χιούμορ μου πάντα
ΛΑΜΠΡΟΣ said
119 – Δεν παίζεσαι μεγάλε, η σταθερή αξία του ιστολογίου.
Μπορούμε να παρατηρήσουμε πως δεν είχε ξεκινήσει ακόμη η μεγάλη διαφοροποίηση- πόλωση των μη «κομματικών» εφημερίδων, ακόμη τα παλιά τζάκια δεν αισθάνονταν απειλή, αυτή θα ξεκίναγε ουσιαστικά μετά από δύο χρόνια με το ΠΑΣΟΚ και των νέων τζακιών προ των πυλών της εξουσίας.
Καλημέρα
Alexis said
#95: Λουκρητία, ωραίο το βιντεάκι με τα άσματα.
Αν έπρεπε να επιλέξω ένα μόνο τραγούδι από το 1978, θα ήταν αυτό:
Διαχρονικό και αγαπημένο…
Γς said
105;
που έδινες εξετάσεις στην ΑΣΟΕΕ, που ήταν
>τόση η ζέστη που θυμάμαι ότι περπατώντας στην Πατησίων το παπούτσι μου βούλιαζε στην άσφαλτο
Που ήμουν επιτηρητής σε κάτι εξετάσεις. Και ήταν τόση η ζέστη που…
https://caktos.blogspot.com/2015/09/blog-post_87.html
ΛΑΜΠΡΟΣ said
84 – Μάκβελ ήταν τα μακαρόνια, Μαρβελ ήταν κάποιο καλυντικό, σαμπουάν η λάκ νομίζω.
Για κάνε μια σύγκριση των τιμών με τις σημερινές και τον μέσο μισθό, μ’ ενδιαφέρει το συμπέρασμα που θα βγάλεις.
Καλημέρα
Alexis said
#96: Το ίδιο το κείμενο στο λίκνο δίνει την απάντηση (άθελά του ίσως) στον αν είναι χιούμορ αυτό το «πράμα». Κατάντια πράγματι…
Γς said
139;
ναι είνξαι χιούμορ, οχι βέβαια με τα θύματα, μα για την κατάντια των υπευθύνων σχετικά με τα αίτια και τις ευθύνες
Alexis said
Για να αφαιρέσει κάποιος μια κολόνα από ένα υπόγειο θα πρέπει να την κόψει σε δυο σημεία και να αφαιρέσει ένα κομμάτι μήκους 2,5 μέτρων περίπου (τόσο δεν είναι το μέσο ύψος σε ένα υπόγειο; )
Πόσο εύκολο είναι αυτό σε ένα εν λειτουργία κτίριο;
Ρωτάω τους μηχανικούς του ιστολογίου και δεν πρόκειται για ρητορικό ερώτημα, η απορία μου είναι ειλικρινής.
sarant said
126 Αυτό είναι το χειρότερο
127 Πάει καιρός που δεν τον άκουγα, θα είχε αποσυρθεί φαίνεται.
135 Η πόλωση μετά το 1981.
alexisphoto said
Καλημέρα και από εμένα,
Αν και το έμαθα νωρίς, δεν πρόλαβα να σχολιάσω – με πρόλαβε ο 123 (λογικό, τώρα κάθησα στον ΗΥ).
Με την «ιστορία μιας λέξης» αρχικά από τη στήλη του στην Ελευθεροτυπία και μετά από τα βιβλία του με τον ίδιο τίτλο,
μυηθήκαμε στον βαθύτερο κόσμο της Γλώσσας.
Αν θυμάμαι καλά υπεύθυνη γι΄ αυτό ήταν η φιλόλογος στο φροντιστήριο της Δέσμης και την ευχαριστούμε γι΄αυτό.
Συμφωνώ με την πρόταση του Ιατροδίφη ότι θα μπορούσε να είανι και ο πρόδρομος του παρόντος ιοστολογίοιυ.
Σε πρόχειρη αναζήτηση βρήκα μόνο δύο αναφορές στο όνομά του στο ιστολόγιο (2009 & 2016), πράγμα μάλλον περίεργο.
Ωράιο το θέμα με την εφημερίδα της επόχής – θα θέλαμε και άλλα.
Ευχαριστώ
Αφώτιστος Φιλέλλην said
63. «Θυμάμαι έντονα εκείνο το καλοκαίρι είχε κάνει έναν δυνατό καύσωνα… Μέναμε στο πατρικό της μητέρας μου στην ακαδημία πλάτωνος. Η Ασφάλτος της Αχαρνών και της Λένορμαν έκαιγε…»
105.»Κατά τις 3 το μεσημέρι που τελειώσαμε ήταν τόση η ζέστη που θυμάμαι ότι περπατώντας στην Πατησίων το παπούτσι μου βούλιαζε στην άσφαλτο ! »
Εις την Οδόν των Φιλελλήνων Εμπειρίκος Aνδρέας
Στον Conrad Russel Rooks
Mια μέρα που κατέβαινα στην οδόν των Φιλελλήνων, μαλάκωνε η άσφαλτος κάτω απ’ τα πόδια και από τα δένδρα της πλατείας ηκούοντο τζιτζίκια, μέσ’ στην καρδιά των Aθηνών, μέσ’ στην καρδιά του θέρους.
Παρά την υψηλήν θερμοκρασίαν, η κίνησις ήτο ζωηρά. Aίφνης μία κηδεία πέρασε. Oπίσω της ακολουθούσαν πέντε-έξη αυτοκίνητα με μελανειμονούσας, και ενώ στα αυτιά μου έφθαναν ριπαί πνιγμένων θρήνων, για μια στιγμή η κίνησις διεκόπη. Tότε, μερικοί από μας (άγνωστοι μεταξύ μας μέσ’ στο πλήθος) με άγχος κοιταχθήκαμε στα μάτια, ο ένας του άλλου προσπαθώντας την σκέψι να μαντεύση. Έπειτα, διαμιάς, ως μία επέλασις πυκνών κυμάτων, η κίνησις εξηκολούθησε.
Ήτο Iούλιος. Eις την οδόν διήρχοντο τα λεωφορεία, κατάμεστα από ιδρωμένον κόσμο ― από άνδρας λογής-λογής, κούρους λιγνούς και άρρενας βαρείς, μυστακοφόρους, από οικοκυράς χονδράς, ή σκελετώδεις, και από πολλάς νεάνιδας και μαθητρίας, εις των οποίων τους σφικτούς γλουτούς και τα σφύζοντα στήθη, πολλοί εκ των συνωθουμένων, ως ήτο φυσικόν, επάσχιζαν (όλοι φλεγόμενοι, όλοι στητοί ως Hρακλείς ροπαλοφόροι) να κάμουν με στόματα ανοικτά και μάτια ονειροπόλα, τας συνήθεις εις παρομοίους χώρους επαφάς, τας τόσον βαρυσημάντους και τελετουργικάς, άπαντες προσποιούμενοι ότι τυχαίως, ως εκ του συνωστισμού, εγίνοντο επί των σφαιρικών θελγήτρων των δεκτικών μαθητριών και κορασίδων αυταί αι σκόπιμοι και εκστατικοί μέσα εις τα οχήματα επαφαί – ψαύσεις, συνθλίψεις και προστρίψεις.
Nαι, ήτο Iούλιος· και όχι μόνον η οδός των Φιλελλήνων, μα και η Nτάπια του Mεσολογγιού και ο Mαραθών και οι Φαλλοί της Δήλου επάλλοντο σφύζοντες στο φως, όπως στου Mεξικού τας αυχμηράς εκτάσεις πάλλονται ευθυτενείς οι κάκτοι της ερήμου, στην μυστηριακή σιγή που περιβάλλει τας πυραμίδας των Aζτέκων.
Tο θερμόμετρον ανήρχετο συνεχώς. Δεν ήτο θάλπος, αλλά ζέστη – η ζέστη που την γεννά το κάθετο λιοπύρι. Kαι όμως, παρά τον καύσωνα και την γοργήν αναπνοήν των πνευστιώντων, παρά την διέλευσιν της νεκρικής πομπής προ ολίγου, κανείς διαβάτης δεν ησθάνετο βαρύς, ούτε εγώ, παρ’ όλον ότι εφλέγετο ο δρόμος. Kάτι σαν τέττιξ ζωηρός μέσ’ στην ψυχή μου, με ηνάγκαζε να προχωρώ, με βήμα ελαφρόν υψίσυχνον. Tα πάντα ήσαν τριγύρω μου εναργή, απτά και δια της οράσεως ακόμη, και όμως, συγχρόνως, σχεδόν εξαϋλούντο μέσα στον καύσωνα τα πάντα – οι άνθρωποι και τα κτίσματα – τόσον πολύ, που και η λύπη ακόμη ενίων τεθλιμμένων, λες και εξητμίζετο σχεδόν ολοσχερώς, υπό το ίσον φως.
Tότε εγώ, με ισχυρόν παλμόν καρδίας, σταμάτησα για μια στιγμή, ακίνητος μέσα στο πλήθος, ως άνθρωπος που δέχεται αποκάλυψιν ακαριαίαν, ή ως κάποιος που βλέπει να γίνεται μπροστά του ένα θαύμα και ανέκραξα κάθιδρως:
«Θεέ ! O καύσων αυτός χρειάζεται για να υπάρξη τέτοιο φως ! Tο φως αυτό χρειάζεται, μια μέρα για να γίνη μια δόξα κοινή, μια δόξα πανανθρώπινη, η δόξα των Eλλήνων, που πρώτοι, θαρρώ, αυτοί, στον κόσμον εδώ κάτω, έκαμαν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου».
(από την Oκτάνα, Ίκαρος 1980)
Γς said
126:
Αβονίδας με τας παροπίδας, τας κομματικας [και όχι μόνο Αβονίδας]
ΛΑΜΠΡΟΣ said
Το χιούμορ είναι σαν την αλήθεια, έχει πολλές ερμηνείες και λίγους που το αντιλαμβάνονται.
Γιάννης Κουβάτσος said
Αυτό το «οι βροχές φταίνε για τους σεισμούς» της Βραδυνής, χιούμορ είναι; Επειδή ως βραδύνους δεν το κατανοώ, ας μας το εξηγήσουν οι αρμόδιοι του ιστολογίου.
Γιάννης Κουβάτσος said
Γς, καλύτερα ο καθένας να κοιτάει τη δικιά του κομματική καμπούρα. Το ότι εγώ και ο Αβονίδας δεν γουστάρουμε, δικαίωμά μας, τη γελοιογραφία του Αρκά, δεν σου δίνει το δικαίωμα να ρίχνεις τα χαζοκαρφάκια σου. Προσωπικά, θα έβρισκα αισχρή τη γελοιογραφία του Αρκά και κατάλληλη μόνο για προεκλογική κομματική αφίσα, ακόμα και αν την έβλεπα το 2007, στις πυρκαγιές της Ηλείας. Δεν θυμάμαι όμως τέτοια γελοιογραφία του τότε.
Νέο Kid said
147. Γιάννη, δεν ξέρω τι γράφει η Βραδυνη που λες, αλλά είναι γεγονός ότι μεγάλες βροχοπτώσεις μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά την γεωστατική ισορροπια του υπεδάφους , ειδικά και κυρίως όταν τα πετρώματα είναι καρστικά. (Π.χ ο συηθισμενος και στην Ελλάδα ασβεστόλιθος )Δηλαδή, σχηματίζουν κανάλια και κοιλότητες που ρουφάνε νερό , σα σφουγγάρι ένα πράγμα. Αυξάνεται σημαντικά αυτό που αποκαλείται στην τεχνική και γεωλογική γλώσσα «πίεση πόρων» με αποτέλεσμα ρήξεις , μετατοπίσεις γεωμαζών κλπ…—> σεισμοί.
Νέο Kid said
149. Για να εξηγούμαι πλήρως, φυσικά και η σχέση βροχής με σεισμούς δεν είναι σε καμία περίπτωση κατ´ανάγκην σχέση αιτίου και αιτιατού, έτσι; Οι γενεσιουργές αιτίες των μεγάλων σεισμών είναι βασικά άλλης φύσεως, πολύ πιο «εσώτερες» ως προς τον γεωλογικό τους χαρακτήρα.
Αλλά έχει διαπιστωθεί ότι σε τοπικά επίπεδα και με κατάλληλο (καρστικό) υπέδαφος, μεγάλες και δυνατές βροχές μπορεί να δώσουν -μικρή και σύντομη κατά κανόνα- σεισμική δραστηριότητα.
Γς said
1468:
Η γελοιογραφία όπως ξέρεις δεν είναι για να μας προκαλεί τον γέλωτα.
Είναι πολύ πιο σοβαρός ο ρόλος της.
Χαίρομαι που πόνεσες κι ας μην έχεις χιούμορ.
Γς said
151->148 για Κουβάτσο
Νέο Kid said
149. 150. Με αφορμή αυτά, θυμήθηκα ότι η υπερ το δέον γρήγορη πλήρωση με νερό (γέμισμα με νερό ,ρε γίδι! Θα έλεγε ο Σαραντάκος…και θαχε και δίκιο 😊) του ταμιευτήρα του νεόδμητου φράγματος του Μαραθωνα ,είχε σαν παρενέργεια την πρόκληση μεγαλούτσικου σεισμού!
Αν θυμάμαι καλά ,το γεγονός πέρασε στα χρονικά της επιστήμης σαν η πρώτη τεχνητή (από ενέργεια του ανθρώπου δηλαδή, κι όχι της φύσης )πρόκληση σεισμού, στην ιστορία.
Γιάννης Κουβάτσος said
Ευχαριστώ πολύ, Κιντ. Για κάτι τέτοια σχόλια αξίζει να συχνάζει κανείς στο σαραντακέικο. Για κάποια άλλα κάποιων άλλων είναι να φεύγεις τρέχοντας.
Avonidas said
Αβονίδας με τας παροπίδας, τας κομματικας
Ναι, είναι γνωστό πόσο πολύ υποστηρίζω τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ακουαφορτες, τιποτα δε σου ξεφεύγει.
Avonidas said
@Γιάννης Κουβάτσος
Το πιο αστειο ειναι που ανέβασε το ασπρόμαυρο σκιτσο και τον επαινεσαν για τη σεμνη του στάση. Ανεβασε μετά το αθλιο και τον επαινεσαν για την «παρρησια» του. Άνθρωποι παντός καιρού.
Γιάννης Ιατρού said
153: Κίντο, αναφέρεται κι εδώ: https://el.wikipedia.org/wiki/Φράγμα_Μαραθώνα (Σεισμικότητα)
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Summer 78 – Yann Tiersen
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
138 Γεια σου Λάμπρο! Ευχαριστώ!Δίκιο έχεις :Μάκβελ μακαρόνια:
Μακαρονοποιία Βορείου Ελλάδος και διαβάζω υπάρχουν ακόμη/με σήμα το Λευκό Πύργο.
Αφώτιστος Φιλέλλην said
Wuthering Heights was released as Kate’s debut single in January 1978. It became a No.1 hit in the UK singles chart and remains Kate’s biggest-
Αφώτιστος Φιλέλλην said
nkatrivesis said
Για τη σχέση της ανθρώπινης δραστηριότητας με την ενεργοποίηση σεισμών μπορείτε να δείτε περισσότερα στον ιστοχώρο https://inducedearthquakes.org. Γενικά μπορεί να λεχθεί ότι υπολογίζονται σε περίπου 700 οι σεισμοί παγκοσμιως,
οι οποίοι κατά τα τελευταία 150 χρόνια μπορεί να οφείλονται σε διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες και όχι σε καθαρά φυσικά αίτια. Οι 3 κυριότερες αιτίες θεωρούνται οι εργασίες εξόρυξης (μεταλλευτική βιομηχανία) η πλήρωση τεχνητών λιμνών και η εξόρυξη άντληση πετρελαίου- αερίου. Τώρα για το πρωτοσέλιδο της Βραδυνης εκτός του τίτλου που είναι λάθος το αναλυτικό κείμενο δεν διαβάζεται για να καταλάβουμε περισσότερα.