Πολυσυλλαβικό κουίζ
Posted by sarant στο 31 Αυγούστου, 2018
Καιρό δεν έχουμε να βάλουμε κουίζ; Οπότε, ας αποχαιρετήσουμε τον Αύγουστο με ένα κουίζ, που έχει να κάνει με πολυσύλλαβες λέξεις -αλλά όχι όποιες κι όποιες λέξεις.
Λοιπόν, τις προάλλες άκουγα το τραγούδι του Τσιτσάνη «Μη μου ξαναφύγεις πια». Ας το ακούσουμε -είναι ένα από τα πολλά του Τσιτσάνη που μ’ αρέσουν πολύ. Δεν είναι η πρώτη εκτέλεση αυτή, στην πρώτη τραγουδάει ο Τσιτσάνης με σεγόντο την Ελένη Γεράνη, αλλά εγώ το έχω συνδέσει με τη φωνή της Μπέλλου.
Στο δεύτερο κουπλέ, η Μπέλλου λέει: Ήτανε άδικος ο χωρισμός και ανυπολόγιστα σκληρός.
Τη λέξη «ανυπολόγιστα» δεν θα την περιμέναμε ίσως σε ρεμπέτικο, αλλά ο Τσιτσάνης ήταν μορφωμένος, είχε φτάσει στη Νομική, χρησιμοποιούσε στα τραγούδια του και λόγιες λέξεις και μάλιστα με τον τρόπο του μορφωμένου, όχι όπως ο λαϊκός άνθρωπος (διότι και ο Μάρκος έχει λόγιες λέξεις στους στίχους του). Είναι άλλωστε κι ένα θέμα ορισμού, αν το τραγούδι αυτό, ηχογραφημένο το 1951, θεωρείται ρεμπέτικο ή λαϊκό, αλλά ας μη μπλέξουμε σ’ αυτό το ζήτημα που διχάζει τους μελετητές.
Λοιπόν, ανυπολόγιστα, 6 συλλαβές.
Το ερώτημα του κουίζ είναι αν μπορούμε να βρούμε λέξεις με περισσότερες από 6 συλλαβές, σε στίχους τραγουδιών, ή σε στίχους δημοτικών τραγουδιών ή σε στίχους προσωπικής ποίησης.
Η ελληνική γλώσσα έχει λέξεις με αρκετές συλλαβές, κάτι που δυσκολεύει όταν γίνεται διασκευή ξένου τραγουδιού -πράγματι, τα αγγλικά έχουν, αναλογικά, περισσότερες μονοσύλλαβες και δισύλλαβες λέξεις, και όπως έχω ξαναγράψει θυμάμαι τον Μίμη Πλέσσα να παραπονιέται, κάποια φορά που είχε αναλάβει να μεταφέρει στα ελληνικά δεν θυμάμαι ποιο μιούζικαλ, ότι το αγγλικό sad (μία συλλαβή) αντιστοιχεί στο ελληνικό «λυπημένος» (4 συλλαβές). Ωστόσο, τα ελληνικά, ενώ έχουν πάρα πολλές λέξεις με 3, 4 και 5 συλλαβές, δεν έχουν πολλές υπερπολυσύλλαβες λέξεις. Οι εφτασύλλαβες λέξεις, ας πούμε, αντιπροσωπεύουν πολύ μικρό ποσοστό του συνόλου, και λέξεις με πάνω από 10 συλλαβές είναι μετρημένες στα δάχτυλα (εξαιρούνται οι κατασκευές που γίνονται για να σπάσουμε πλάκα).
Αλλά ας γυρίσουμε στο κουίζ μας. Η φυσική ανάσα του νεοελληνικού στίχου είναι ο 15σύλλαβος, αλλά βέβαια δεν περιμένω να βρεθεί 15σύλλαβη λέξη. Από την άλλη, ο 15σύλλαβος έχει τομή στην όγδοη συλλαβή και αμυδρά θυμάμαι να έχω δει σε κάποιο βιβλίο έναν δεκαπεντασύλλαβο με δύο λέξεις, μια οχτασύλλαβη και μια εφτασύλλαβη.
Επίτηδες ξεκινάω το κουίζ από χαμηλά, από τις 6 συλλαβές, για να γίνουν περισσότερα σχόλια. Δεν σας κρύβω ότι έχω βρει λέξεις που βελτιώνουν αισθητά αυτή την επίδοση, αλλά φοβήθηκα (ίσως άδικα) μήπως, αν έβαζα ψηλότερα τον πήχη, αποθαρρύνω τη συμμετοχή.
Το σημερινό κουίζ είχα προγραμματίσει να το βάλω εδώ και μερικές μέρες. Ωστόσο, στην πορεία προέκυψε ο κυβερνητικός ανασχηματισμός. Με τον ανασχηματισμό έγινε μέλος της κυβέρνησης η κ. Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, που έχει και το πιο πολυσύλλαβο επώνυμο του νέου υπουργικού συμβουλίου: 7 συλλαβές, 18 γράμματα. Βέβαια η ίδια είχε πάρει μέρος και σε άλλες κυβερνήσεις από το 2009 και μετά.
Με πολυσύλλαβα επώνυμα, τόσο τα υπαρκτά όσο και τα φτιαχτά (του τύπου Χατζηπαπαγεωργακόπουλοκωνσταντινόγιαννόπουλος) έχουμε ασχοληθεί σε ειδικό άρθρο παλιότερα. Εκεί, διαπιστώσαμε ότι στον κατάλογο του ΟΤΕ το μεγαλύτερο επώνυμο ήταν το Παπατριανταφυλλόπουλος (9 συλλαβές, 22 γράμματα). Οπότε, επικουρικά θα μπορούσαμε να ελέγξουμε αν στην ιστορία του ελληνικού κράτους έχει υπάρξει υπουργός ή βουλευτής με επώνυμο που να φτάνει ή να ξεπερνάει σε μάκρος την κ. Ξενογιαννακοπούλου με τις 7 συλλαβές της. Θα αποκλείσω τα διπλά επώνυμα (π.χ. Αθανασιάδης-Νόβας), εκτός βέβαια αν το ένα από αυτά σπάει μόνο του το ρεκόρ.
Αλλά η ερώτηση για το επώνυμο είναι, ας πούμε, επικουρική.
Το βασικό αντικείμενο του κουίζ μας, το επαναλαμβάνω, είναι να βρούμε όσο το δυνατόν πιο μεγάλες λέξεις, και πάντως που να έχουν περισσότερες από 6 συλλαβές, σε τραγούδια ή ποιήματα.
Θα βρούμε άραγε δεκασύλλαβη λέξη;
Alexis said
Καλημέρα.
Ζαβαρακατρανέμια, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό, αλλά δεν ξέρω αν πιάνεται για κανονική λέξη.
ΓΤ said
Μα το ίδιο ερώτημα δεν πρωτοτέθηκε στις 04.09.2017, στο «Πολυσύλλαβα τραγουδιστά»;
Corto said
Καλημέρα!
Το θέμα αναλύθηκε πέρυσι:
https://sarantakos.wordpress.com/2017/09/04/polysyll/
Alexis said
Ήλιε μου παραγγέλνω σου
να γοργοβασιλέψεις
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!
2 Ήταν επόμενο να το πάθω κάποτε, και το έπαθα σήμερα. (Το έχω ξαναπάθει δηλαδή άλλη μια φορά). Φταίει και εκείνος (ξέρει ποιος είναι) που δεν έχει ανανεώσει το ευρετήριο των άρθρων, το οποίο σταματάει στις 28.8.17!
Τι να πω, κάντε ότι δεν έχετε δει το παλιό άρθρο -στο οποίο, μάλιστα, δίνω και καλύτερες λύσεις από το πεντασύλλαβο.
Γς said
Καλημέρα
Τσιτσάνης κι η καβουρίνα του
Που τώρα με τις φωτιές παράτησε τον Σπάρο στα βοτσαλάκια της Ραφήνας και γύρισε στα καβουράικια της
Άρης Γαβριηλίδης said
παλιοσαραβαλάκια (Κραουνάκης-Μοσχολιού):
http://www.greeklyrics.gr/stixoi?view=single&tpl_view=lyric&id=22917
Αὐγουστῖνος said
Καλημέρα ἀπὸ Ρόδο.
…Φρύδι μου γαϊτανόφρυδο καὶ κοντυλογραμμένο (Ἐπιτάφιος – Ρίτσος, Θεοδωράκης, Μπιθικώτσης)
Θέμης said
… ασπροφεγγαροπρόσωπη κι αγγελομουσουδάτη…
Πάνος με πεζά said
Καλημέρα !
Δεν είναι ιδιαίτερα πολλές οι πέντε συλλαβές. Ξεκινάω λοιπόν κι εγώ από χαμηλά, από τις «έξι» («αφήνω τις πέντε, όπως στο επί κοντώ). Π.χ. ο Βαγγέλλης Γερμανός στο «Δραπέτη» λέει :
«… Προκειμένου ν’ αφεθώ στην αυ-το-κα-τα-στρο-φη…»
Τίτος Εξώς Χριστοδούλου said
Περιέπαιζα κάποτε τα σαξωνικά (όχι τα λατινογενή εκ των Νορμανδών) μονοσύλλαβα τηςΑγγλικής, στην ανασκόπηση που έκαμνα του Αγγλικού Τύπου, στο Ελληνικό Ραδιόφωνο του Λονδίνου.Ανέγνωσα ενδεικτικά δυο προτάσεις της λαίκής κιτρινο-φυλλάδας SUN μόνο με μονοσύλλαβα, ως να ήταν κινέζικα. Η εφημερίδα μάλιστα περικόπτει πολυσύλλαβα όπως το ‘operation’ σε ‘op’, προς το πλέον ευσύνοπτον και εύληπτόν τους. Με έβαλε στην θέση μου όμως ο κλασιικιστής Ολιβερ Τάπλιν σε συζήτηση για βιβλίο του για την ελληνική τραγωδία ότι τα μονοσύλλαβα προσφέρονται στον χρωματισμό του ηθοποιού στο θέατρο, αντίθετα από τα πολυσύλλαβα που επιβάλλουν τον δικό τους ρυθμό.
Νέο Kid said
Νικοκύρη, μήπως γενικά έγραψες χωρίς καφέ σήμερα; 😀
Ανυπολόγιστα είναι 6 συλλαβές …
Πάνος με πεζά said
Ο Τζιτζιμιντζιχότζιρας, φτιαχτός γεβαίως…
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Τα λερωμένα τ’ άπλυτα τα πα-ρα-πε-τα-μέ-να.
Εκτός από το «ανυπολόγιστα», και ο «βίος», άλλη λόγια λέξη που βρίσκεται συχνά σε ρεμπέτικο / λαϊκό στίχο.
Άρης Γαβριηλίδης said
Παλιοκοινωνία:
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=54551
και
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=12585
Νέο Kid said
Ουγκαγκαμπούμμπουμγκι. 6 συλλαβές
και Γκαμπαγκουμμπιρλιγκαγκά 7 συλλαβές
και Μπακαλακαουγκαγκά 7 συλλαβές
Αλλά και οι τρεις στο ίδιο τραγούδι του Β. Τριανταφυλλιδη
Νέο Kid said
Ουγκαγκαμπούμμπουμγκι. 6 συλλαβές
και Γκαμπαγκουμμπιρλιγκαγκά 7 συλλαβές
και Μπακαλακαουγκαγκά 7 συλλαβές
Αλλά και οι τρεις στο ίδιο τραγούδι του Β. Τριανταφυλλιδη
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Αγγελοκαμωμένη μου και λαμπαδοχυτή μου, Μάρκος.
Αὐγουστῖνος said
…Μαύρη μοῦ κάνεις τὴ ζωὴ // καὶ βαριαναστενάζω (Συννεφιασμένη Κυριακή – Τσιτσάνης)
…Ἡλιοβασιλέματα (Χιώτης)
…σὰν θαλασσοδαρμένος μέσ΄ στὸ κύμα (Ἀρχόντισσα – Τσιτσάνης)
Ἑξασύλλαβα ὅλα τὰ παραπάνω. Ἀλλὰ ὑπάρχουν σίγουρα καὶ μακρύτερα, ὅπως τὸ «καραβοτσακισμένος» ἢ τὸ «Φιλντισοκοκκαλένια μου» τῆς Κώχ.
sarant said
12 Ωχ, ναι, θα το διορθώσω!
9 Μπράβο, αυτός ο στίχος πιάνει την τομή του 15σύλλαβου με μία λέξη.
Κουνελόγατος said
Η παξιμαδοκλέφτρα. Πιάνεται;
Νέο Kid said
Ιδέα! Να αποσυρθεί το παρόν άρθρο , και να ανεβεί καινούργιο με τίτλο:
Repetitio est mater studiorum
gpoint said
σαν τον αριστεροχουντισμό που σε βολεύει, σαββόπουλος
Alexis said
…αλλληλοκαλημερίζονται όλοι… (9 συλλαβές)
Φοίβος Δεληβοριάς
(είχε αναφερθεί στο παλιό άρθρο)
Αὐγουστῖνος said
Πάντως, ἂν βάλουμε καὶ τὴν ποίηση μέσα, τὸ ἀδιαφιλονίκητο ρεκὸρ τὸ κατέχει διαχρονικὰ ὁ Ἀριστοφάνης 😉
Alexis said
κάποιο λ περισσεύει έ; 🙂
konstantinos said
του Κ.Βαρναλη, με 3 εξασύλλαβες
Ζούγκλα
————
Μουσελίνα τέζα
σ᾿ ὀρθοβύζι ντοῦρο
προσωπάκι σκοῦρο-
λάγνα χαβανέζα!
Κορακοφρυδάτη,
μυγδαλοματοῦσα,
μελισσοχνουδάτη.
Ἔ, καὶ νὰ πατοῦσα
τ᾿ ἀτσαλένιο νύχι,
δόντι σιδερό,
στὸ κουστό σου σνίχι
τὸ μαυριδερό,
Ὅπως στὴ λαγκάδα
τὴν ἐρημικὴ
τίγρη τὴ ζαρκάδα
τὴν καταξεσκεῖ
κι᾿ ἄγρι᾿ ἀντιβογκᾷ
γύρω στὰ λογκὰ
ἡ χαρὰ τοῦ ἑνοῦ
Χάρος τ᾿ ἀλλουνοῦ.
sarant said
22 Ρίξε κι άλλο αλάτι στην πληγή που αιμορραγεί!
Βλαδίμηρος Μπόσκοβιτς said
Ακόμα και στην Κύπρο!
Έβκα στο παραθύρι κόρη το γυάλλενον
να δω το πρόσωπό σου το σι-μι-γδά-λε-νον.
tasos said
Σε κάποιο παλιό σκυλάδικο μου είχε κάνει κάνει εντύπωση ο στίχος «και είμαστε ντακτυλοντεικτούμενοι»
sarant said
30 Έτσι στα ξενικά, με ντ;
Evan said
Εξασύλλαβες πιάνονται, σωστά;
Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι/σχεδίασμα Γ
Ο Πειρασμός
6.
Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη,
Κι’ η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα,
Και μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
Ανάκουστος κιλαϊδισμός και λι-πο-θυ-μι-σμέ-νος.
Νερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα,
Χύνονται μες στην άβυσσο τη μο-σχο-βο-λι-σμέ-νη,
Και παίρνουνε το μόσχο της, κι’ αφήνουν τη δροσιά τους,
Κι’ ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
Τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Έξ’ αναβρύζει κι’ η ζωή, σ’ γη, σ’ ουρανό, σε κύμα.
Αλλά στης λίμνης το νερό, π’ ακίνητό ’ναι κι άσπρο,
Ακίνητ’ όπου κι’ αν ιδής, και κάτασπρ’ ώς τον πάτο,
Με μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ’ η πεταλούδα,
Που ’χ’ ευωδίσει τς ύπνους της μέσα στον άγριο κρίνο.
Αλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τί ’δες·
Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Χωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
Ουδ’ όσο κάν’ η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
Γύρου σε κάτι ατάραχο π’ ασπρίζει μες στη λίμνη,
Μονάχο α-να-κα-τώ-θη-κε το στρογγυλό φεγγάρι,
Κι’ όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του.
10.
Φεύγω τ’ αλόγου την ορμή και του σπαθιού τον τρόμο.
Τ’ ονείρου μάταια πιθυμιά, κι’ όνειρο αυτή ’ν’ η ίδια!
Εγύρισε η παράξενη του κόσμου ταξιδεύτρα,
Μούπε με θείο χαμόγελο βρεμένο μ’ ένα δάκρυ:
Κόψ’ το νερό στη μάνα του, μπάσ’ το στο περιβόλι,
Στο περιβόλι της ψυχής το μο-σχα-να-θρε-μμέ-νο.
Γαβριηλ Σαμπας said
Αχ, Αντονίτο Ελ Καμπορίο, φεγγαρομελαμψέ μου
κι ασπρογαρούφαλέ μου.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
31 Ντεν είναι ξενικά Νικοκύρη. Ντεν έματες, τώρα τα μάτεις.
sarant said
Κι ένας δεκαπεντασύλλαβος με δύο λέξεις
Το καρπάθικο παραδοσιακό «Στρογγυλομηλοπρόσωπη» καταφέρνει το ρεκόρ να φτιάξει δεκαπεντασύλλαβο με δύο λέξεις: Στρογγυλομηλοπρόσωπη, νερατζομαγουλάτη.
Κώστας said
https://www.youtube.com/watch?v=uZNRzc3hWvE 😛
cronopiusa said
όπως κάθε τρεις βδομάδες είμαι σε αναζήτηση
συμπλέγματος τοποϊσομέρασης- δεσοξυριβοζονουκλεϊνικού οξέος
Επιποδοφυλλοτοξίνη
Η ετοποσίδη αντεπιδρά με την τοποϊσομεράση ΙΙ, προς σταθεροποίηση του συμπλέγματος τοποϊσομέρασης-DNA, καθηλώνοντας την εξέλιξη πολλαπλασιασμού του κυττάρου στη φάση G2 του κυτταρικού κύκλου. Η επακόλουθη διάσπαση του DNA χαρακτηρίζεται από μεταβολές της χρωματίνης…
Καλή σας μέρα!
obscure said
Από τη «μπαταρία» του Άσιμου:
Εκπορνεύεσαι κουρέλι στην μπορντελοκοινωνία,
ξεπουλάς και την ψυχή σου για την υπεραφθονία,
στην καρδιά σου βάλαν φρένα, το μυαλό σου παίρνει βύσμα
για χιλιάδες σαν εσένα θα αρκέσει μια πρίζα.
Κι η πνευμονοκονίαση, κι η πνευμονοκονίαση
κι αυτή θα έχει πάψει
ρομποτανθρωπομήχανση και ξυπνοπνευματύπνωση
και χρυσωμένο χάπι.
nikiplos said
Κατ’ αρχήν μια ερώτηση άσχετη με το κουΐζ: Το εξωφρενών γράφεται ενιαίο, ή σχιζολεξικά που βλέπω σε πολλούς ιστοτόπους: έξω φρενών?
Ως προς το κουίζ υπάρχει το «κοντυλογραμμένη» Παναγιά στο κόρη του Μαγιού, κυρά του φεγγαριού του Αντώνη Καλογιάννη.
sarant said
39 Δυο λέξεις.
nikiplos said
πρόσφατα σε τεχνικά κείμενα υπάρχει το «επαναπροσδιορίζοντας» που προσπαθεί να περιγράψει την μετά την AirBnB εποχή στην ενοικίαση ακινήτων.
π2 said
Επειδή εσείς θα βάζετε τα πχοιοτικά, είπα να κατεβάσω λίγο το επίπεδο:
obscure said
Βασικά ο Άσιμος είναι περιβόλι:
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=6978
«Σχιζοφρενοβλαβίωση»
«εγκεφαλοαλλοιωτικά»
«σκωληκωνμερμηγκότρυπας»
Δύτης των νιπτήρων said
Δεν μπορώ να μη θυμηθώ ένα φίλο μου ροκά που εκεί στα μέσα των ενενήνταζ προσπαθούσε να περιγράψει τα τραγούδια των Στέρεο Νόβα: «μουσική ηλεκτρονική με μπιτάκια, και κάτι στίχοι στιλ ‘γαμώ την κοινωνική μου αλληλεξάρτηση'» 🙂
Evan said
ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ Α, 26-40, μτφ. Καζαντζάκη-Κακριδή
«Το νου σου, εγώ μη σ᾿ έβρω, γέροντα, στα βαθουλά καράβια,
για τώρα εδώ να κοντοστέκεσαι για να διαγέρνεις πάλε,
μη ουδέ ραβδί κι ουδέ και στέφανα του Φοίβου σε γλιτώσουν.
Δε λευτερώνω εγώ την κόρη σου, πριν μου γεράσει πρώτα
στο Άργος, μακριά από την πατρίδα της, στο αρχοντικό μου μέσα,
στον αργαλειό τη μέρα, ταίρι μου τη νύχτα στο κρεβάτι.
Μον᾿ τράβα, μη μου ανάβεις τα αίματα, γερός αv θες να φύγεις.»
Είπε, κι ο γέροντας φοβήθηκε κι υπάκουσε στο λόγο᾿
πήρε βουβός του πολυτάραχου γιαλού τον άμμον άμμο,
κι ως μάκρυνε, το ρήγα Απόλλωνα, της ο-μο-ρφο-μαλ-λού-σας
Λητώς το γιο, με θέρμη ο γέροντας ν᾿ ανακαλιέται επήρε:
« Επάκουσέ μου, α-ση-μο-δό-ξα-ρε, που κυβερνάς τη Χρύσα
και την τρισάγια Κίλλα, κι άσφαλτα την Τένεδο αφεντεύεις,
Πο-ντι-κο-δαί-μο-να, αν σου στέγασα ναό χαριτωμένο
Alexis said
Κορυφαία λέξη αυτής της κατηγορίας, εκτός συναγωνισμού όμως λόγω μη εύρεσης σε στίχο, είναι το «αναρχοκομμουνιστοληστοσυμμορίτης» (13 συλλαβές).
Αλλά ας μην ανεβάσουμε τόσο πολύ το επίπεδο, δεν θα αντέξουμε τόση πχιότητα… 😆
spiral architect 🇰🇵 said
Καλημέρα.
Οι μεγαλύτερες ελληνικές λέξεις
Κώστας said
«Ήτανε σκληρός ο χωρισμός και ανυπολόγιστα σκληρός.
Τη λέξη «ανυπολόγιστα» δεν θα την περιμέναμε ίσως σε ρεμπέτικο […]»
Τι σύμπτωση! Προχτές ακόμα έβαλα το τραγούδι στον έφηβο γιο μου εκθειάζοντας τον συγκεκριμένο στίχο: «Άκου λέξη σε ρεμπέτικο! “Ανυπολόγιστα”! Έπος!» 🙂
Παναγιώτης Κ. said
Φεγγαροπρόσωπη.
Από το ομώνυμο Ηπειρώτικο τραγούδι (Ειδικότερα, του Ζαγορίου)
Λείπει και η Έφη που αυτά τα παίζει στα δάχτυλα…
Παναγιώτης Κ. said
@30 🙂 🙂
Alexis said
Βρε Παναγιώτη γιατί λες και ξαναλές για την Έφη και τις γνώσεις της στα της Ηπείρου;
Κρητικιά δεν είναι η γυναίκα;
Μήπως έχω χάσει επεισόδια; 😕
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
Τὄχεις ξαναβάλει αὐτὸ τὸ κουΐζ
sarant said
48 Είδες; Συναντιόμαστε
47 Αναφέρουν και δικό μας άρθρο.
sarant said
52 Ναι, δες τι γράφω σε κάποιο από τα πρώτα σχόλια.
Evan said
Και μερικοί γλωσσοδέτες…(φτου σκουληκομυρμηγκότρυπα!)
Ποντικός τρύπα κουρουπί
ποντικοτρυποκουρουπής!
Ο τζίτζιρας, ο μίντζιρας,
ο τζιντζιμιντζιχόντζιρας, (ολόκληρος ο γλωσσοδέτης, από το σχ. 13)
ανέβηκε στην τζιντζιριά,
στη μιντζιριά,
στην τζιντζιμιντζιχοντζιριά,
να φάει τα τζίντζιρα, τα μίντζιρα,
τα τζιντζιμιντζιχόντζιρα.
Η μυγδαλιά μου η τσιγδαλιά μου,
η μυγδοτσιγδοκοκαλιά μου,
κάνει μυγδαλίδια, τσιγδαλίδια,
μυγδοτσιγδοκοκαλίδια
Εκκλησιά μολυβωτή,
μολυβοκοντυλοπελεκητή,
ποιος σε μολυβοκοντυλοπελέκησε;
Ο γιος του μολυβοκοντυλοπελεκητή.
Από τα ύψη τ’ ουρανού
πέφτει τ’ αυγό του γερανού,
τσακίζει πέντε μάρμαρα,
μαρμαρομαυρομάρμαρα.
Κώστας said
22: Repetitio est mater satietatis 🙂
gtsorlin said
Το παλιο ριγε σακακι μου το διπλοσταυροκουμπωτο.
Κωστας Ψυχογιος.
Αγάπη said
Τα μαθαίνουν και στο δημοτικό 🙂
http://teacherland.gr/news.php?article=78
Αγάπη said
ακτινοχρυσοφαιδροβροντολαμπροφεγγοφωτοστόλιστος
από την https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/804129/oi-megaluteres-ellinikes-lexeis
όπου αναφέρεται, φυσικά, και η αριστοφάνεια λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτο-
κατακεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοπιφαλλιδο-
κιγκλοπελειολαγωοσιραιοβαφητραγανοπτερυγών
που μεταφράζεται ως:
γιουβετσοψαροσάλαχαγαλεοκεφαλόψωματουρσοτσιχλοπίτσουνακοκορολαγο-
στίφαδακοτσυφομελοπίπεραστραγαλοτυροπέτμεζατρυγονομυαλομύζηθρα-
ψητοκοτοπερίστερακρεμμυδοσκορδολάχαναντοματοαγγουροράπανα
που έχει ξαναναφερθεί εδώ και μεταφράζεται ως
ΣΠ said
Καλημέρα.
Αφού το πρώτο κουίζ κάηκε από το προηγούμενο άρθρο, ας δούμε το δεύτερο για υπουργό ή βουλευτή με μακρύ επώνυμο.
Γεώργιος Παπαδημητρακόπουλος, 8 συλλαβές, 19 γράμματα.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
46 Πάντως ο επτασύλλαβος αναρχοκομμουνιστής υπάρχει σε στίχο.
Πάνος με πεζά said
Υπάρχει και η «αριστεροδεξιά» του Μαρίνου, δια στίχων Κακουλίδη.
cronopiusa said
Γιαφγιουφ δε σε θέλω πια δε σε θέλω μην περνάς (δις) Τράβα μάγκα στη δουλειά σου γιατί θα ‘βρεις τον μπελά σου με εκείνη με εκείνη που αγαπάς Τράβα μάγκα στη δουλειά σου γιατί θα ‘βρεις τον μπελά σου το ξύλο που θα φας …
αν δεν έβλεπα τους στίχους…
Άρης Γαβριηλίδης said
«Είναι που χρειάζεται κι η γρα-φει-ο-κρα-τ-ία (Σαββόπουλος)
cronopiusa said
Γλώσσεψε τη μπέρδα σου με γλωσσοδέτες!
Πάνος με πεζά said
Και θυμήθηκα το γνωστό ανέκδοτο, με τον χωριανό που πήγε στο τηλεγραφείο, και επειδή του χρέωναν με τη λέξη το τηλεγράφημα και δεν είχε λεφτά, το έκανε «Αλευραποστείλατε πρωτοδευτερότριτα», ζητωντας να του στείλουν το πρώτο αλεύρι τη Δευτέρα ή Τρίτη…
cronopiusa said
Γλωσσοδέτες
diant said
ΑΡΕΤΗ
«…Όχι, ήταν άλλο πράμα
που ’νιωσα μες στη φούχτα μου μαζί μ’ εκειό το γράμμα·
φείδ’ ήτανε το που ’πιασα κι εσκιάχτην να τ’ αφήσω,
μη με δαγκώσει τη φτωχιά και κακοθανατίσω.»
Κακοθανατίσω (6) από τον Ρώκριτο του Σεφέρη στα εντεψίζικα του.
Όχι γιατί είναι το μεγαλύτερο που θα βρούμε αλλά γιατί το ποίημα τα σπάει (σικ νοελλογισμός)
venios said
Θάβαζα το παρα-παρα-διοξυ-μετα-μετα-διαμινο-αρσενο-βενζολο-μονομεθανο-σουλφίδιο (κοινώς σαλβαρσάν ή παρασκεύασμα 606), αλλά δεν πιάνει μπάζα μπροστά στο Αριστοφανικό…
Πάνος με πεζά said
Και περνούσαν, και περνούσανε τα τραμ, ντιριντιριντιριντράμ, ντιριντιριντιριντράμ…
Αλήθεια, μπορείτε να μου βρείτε τη μουσική ιδιομορφία που έχει αυτό το τραγούδι;
Νέο Kid said
60. Κι ένα παλιό λημερίκι , Σταύρο, για τον μεγάλο έλληνα μαθηματικό Χρήστο Παπακυριακόπουλο (7άρι. 😊)
The perfidious lemma of Dehn
Was every topologist’s bane
‘Til Christos Papa-
kyriakopou-
los proved it without any strain*
* το strain είναι λογοπαίγνιο. Εκτός από «ζόρι» σημαίνει και κάτι συγκεκριμένο topologically speaking. But I will spare me (and you) the agony… 😀
Χάκκας Γιάννης said
Τραγούδι του Μάρκου : Βάσανα, πίκρες, φαρμάκια, καραβοτσακίσματα…
Γιάννης Π said
Άσματα δημοτικά της Ελλάδος, Σπυρίδων Ζαμπέλιος, 1852
ασημομάχαιρο (Ο τάφος του ξένου)
Ρωμαίικα τραγούδια, (Popularia carmina graeciae recentioris), Arnoldus Passow, 1860
παγοκρυσταλλιάστε, παγοκρυσταλλιασμένας=7 (321)
πολυαγαπημένα (328)
κυκλογυρισμένο (335)
ερωτοπληγωμένο=7, εγλυκοτραγουδούσε=7 (337)
παρακαμαριάρον (345)
εμικροπαντρεύτηκες=7, περιξεφαντώνω (539)
Από τη συλλογή του Χασιώτη, (Συλλογή των κατά την Ήπειρον Δημοτικών Ασμάτων, Γ. Χρ. Χασιώτης, Αθήνα, 1866)
γκαρουφαλαιμούσα (25)
ονειργικάστηκα (27)
Τα δημοτικά μας τραγούδια, Ανθολογία, Γιώργος Ιωάννου, 1994
μεγαλοβδομάδες (190)
βαριαναστενάζεις (203)
Πέτρος Παπαναστασίου said
Η λέξη «προπαραλήγουσα» στο τραγούδι «Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο» (αν είναι αυτός ο τίτλος).
Than Assos said
Δημήτρω παινεμένη Δημήτρω ξακουστή
Πρωτοαρραβωνιασμένη στον νιό τον Κωσταντή
(παραδοσιακό Ανατ. Ρωμυλίας)
sarant said
Ευχαριστώ πολύ για τα νεότερα σχόλια!
Τα σχ. 72-75 τα είχε κρατήσει το σύστημα επειδή είναι από νέους (ή επανερχόμενους) σχολιαστές.
60 Ωραία, το βελτιώσαμε και στις συλλαβές και στα γράμματα -κι ας μην έμεινε στην ιστορία ο Παπατέτοιος.
66 Πάντως τα τηλεγραφήματα είχαν όριο χαρακτήρων -μετά χρέωναν δεύτερη λέξη 🙂
Πέπε said
@18:
> > Αγγελοκαμωμένη μου και λαμπαδοχυτή μου, Μάρκος.
Και ζαχαροζυμωμένη μου, στο ίδιο.
Επίσης:
Ξένον εκαβαλίκεψε να πάει στην οδό ντου.
Πιάνουν το μέρες βροχερές και νύχτες με τα χιόνια,
δεν είχε μετά ποιον μιλεί, με ποιον να ροζονάρει
κι εμίλειε με τον μαύρο ντου κι’ εροζονάριζέ ντου:
-Μαύρε μου γοργογόνατε κι’ ανεμοκυκλοπόδη
πολλές φορές με γλύτωσες από βαρές φουρτίνες
κι αν με γλυτώσεις μαύρε μου ‘πού τούτη τη φουρτίνα
τα τέσσερά σου πέταλα χρουσά θα σου τα κάμω,
τα δαχτυλίδια τση ξανθής μπρόκες θα σου περάσω.
Stazybο Hοrn said
Χτύπημα κάτω απ’ τη μέση ήταν αυτό 🙂
Τιμωρία, ν’ ακούσεις -μην πω να διαβάσεις- λόγω ειδικότητας αυτό:
Πάνος με πεζά said
Φυσικά, και πάλι εκτός συναγωνισμού αυτό :
ΣΠ said
71
Ωραίο, Κιντ. Το όνομά του απλώνεται σε τρεις στίχους!
leonicos said
Ο πωπής ο βρομής
ο πωποβρομοκωλής
επήγε να πωπέψει, να βρομέψει, να πωποβρομοκωλέψει
και τον πιάσαν οι πωπήδες, οι βρομήδες, οι πωποβρομοκωλήδες
και του πήραν τα πωπιά του, τα βρομιά του, τα πωποβρομοκωλά του
πω-πο-βρο-μο-κω-λέ-ψει 7
Πάνος με πεζά said
ΟΙ μεγάλες λέξεις βέβαια είναι «μπακατρουλοκανατιά» (7) και «καρεκλοποδαριά» (7), οι άλλες είναι σε ασύνδετο.
leonicos said
πωποβρομοκωλήδες 7
leonicos said
Σας είπα την καινούργια μου ερωτική περιπέτεια;
Καλά, μη φωναζετε. Δεν θα σας τις πω όλες γιατί είναι αμέτρητες.
Αφού λοιπόν γνώρισα την πρώτη μπαλαρίνα των Μπαλshόι, για την οποία σας μίλησα (αυτή που έπεσε τέζα μόλις με είδε), αι για τη φιλη της (που έπεσε σέκο μόλις με είδε), και την ξαδέρφη της (που τα έχασε μόλις με είδε) και την ανιψιά της (που έκανε σαν τρελή μόλι ςμε είδε), η πολλοστή τέλος πάντων, νουμερα δεν λέμε, μου λέει κάπια στιγμή:
«Ωχ, Γουσού μου!»
«Μα δεν ε΄μαι ο Γουσου!» της απαντώ ενοχλημένος.
Με κοίταξε όλο δυσπιστία, αλλά χαμογελώντας και είπε: «Μη μου κρύβεσαι! Μπορεί να είμαστε γυναίκες αλλά ξέρουμε από άντρες! Αν δεν είσαι ο Γουσου… τοτε ποιος μπορεί να είσαι; Μόνος ένας Γουσου μπορεί να είναι τόσο ενοχλ… συγγνώμη, απολαυστικός!»
Τι να κάνω; Έβγαλα ταυτοτητα: «Ορίστε ποιος είμαι!»
Γούρλωσε τα μάτια…. «Πώπω!» αναφώνησε. «Αν ήσουν ο Γουσου… σκέψου τι θα είχαμε πάθει!»
Βέβαια, διέρευσε ότι δεν είμαι ο Γουσου, κι έχασα την επαφή με τα Μπαλσόι.
Τώρα πρέπει να κινηθώ κατά τα Μαρινίνσκι.
leonicos said
@79 ΠμΠ
Όντως εκτός συναγωνισμού. Ούτε φανταζόμουν πως υπάρχει τέτοιο πράγμα
leonicos said
ΕΦΗ ΕΦΗ επέστρεφε
Θα μάθω πού μένεις και θα σου κάνω ψίκι. Θα σε φέρω με τραγούδια και μπαλωθιές στο ιστολόγιο
sarant said
78 Τι είναι τούτο;
79 Το έχει απομαγνητοφωνήσει κανείς να μετρήσουμε συλλαβές;
Αὐγουστῖνος said
Πρέ, ἴντα ΄ναι τοῦτο τὸ μακρουλό; Ἁλυσίδα ἀμινοξέων μοῦ ἀκούγεται. Ἀλλὰ δὲν ἔχει μόνο τὰ τέσσερα (ACGT) τοῦ DNA, ἂν ἀκούω σωστά.
Ἀλήθεια, τὸ «ζαχαροκαντιοζυμωτὴ» ἀπὸ τὰ κάλαντα τὸ εἴπαμε;
cronopiusa said
Δόντια πυκνά και μαργαριταρένια
φωνή σαν τ’ αηδονιού, στόμα χελιδονιού,
όλον το Μάη λαλεί κι όλη την άνοιξη.
Ωρέ μια Κυριακή και μια καλή ημέρα
ήρθε μια περιστέρα, μια καγκελοφρυδάτη,
μια μοσχομυρωδάτη,
αν δεν την είχα δεί δε θα `χα ζουρλαθεί,
στη μαύρη γης να μπεί.
leonicos said
Αφού άκουσα το Γιαφ Γιουφ της Κρόνοποιούσας στο 69, χτύπησα ν’ ακούσω και το Γκελ Γκελ με τη Γκίκα επίσης. Έχει μπάντες με τους στίχους σε μονοτονικό. Μπήκαν αργότερα, μπορεί κανείς να καταλάβει, ή ήταν κανείς τόσ ξύπνιος από το μακρινό 1928;
leonicos said
Το ίδιο και με το Μήλο μου και Μανταρίνι
ΣΠ said
87β
Συνεχώς προσθέτει κάτι. Στο τέλος γίνεται:
μπα-κατρουλο-κανατια-φατια-σκατια-κλανια-γαμια-τριψοκωλια-μπουνια-κλωτσια-τρικλοποδια-σφιχτοκωλια-τσιριμονια-καψοχρονια-μπουμπουναρια-καρεκλοποδαριά.
Stazybο Hοrn said
87: Είναι η τιτίνη, η πιο μακριά γνωστή πρωτεΐνη, με 181.189 γράμματα. Την διαβάζει (πριν 7 χρόνια, και) ο αρχισυντάκτης (;) του ρώσικου Εσκουάιρ, με τη δεύτερη προσπάθεια, αφού η πρώτη λήψη πήγε στράφι από τεχνικό πρόβλημα. πηγή: https://twitter.com/qikipedia/status/1029653925023178753
ΣΠ said
87β, 92
http://mygreekblogspot.blogspot.com/2013/03/video_21.html
sarant said
93 Α, μάλιστα!
92 Μερσί!
Γς said
84 @ Λεώ
>«Ωχ, Γουσού μου!»
«Μα δεν ε΄μαι ο Γουσου!» της απαντώ ενοχλημένος.
Με κοίταξε όλο δυσπιστία, αλλά χαμογελώντας και είπε: «Μη μου κρύβεσαι! Μπορεί να είμαστε γυναίκες αλλά ξέρουμε από άντρες! Αν δεν είσαι ο Γουσου… τοτε ποιος μπορεί να είσαι; Μόνος ένας Γουσου μπορεί να είναι τόσο ενοχλ… συγγνώμη, απολαυστικός!»
Τι να κάνω; Έβγαλα ταυτοτητα: «Ορίστε ποιος είμαι!»
Γς και ταυτότητα;
Με προκαλείς.
Τι να σου κάνω όμωβςς, που δεν μπορώ να βάλω λινκ. Θα μου το σβήσει τ αφεντικό.
Ψάξε μόνος σου στο Google:
{caktos ταυτότητα Πετρος ιορδανης}
Γούρλωσε τα μάτια…. «Πώπω!» αναφώνησε. «Αν ήσουν ο Γουσου… σκέψου τι θα είχαμε πάθει!»
Βέβαια, διέρευσε ότι δεν είμαι ο Γουσου, κι έχασα την επαφή με τα Μπαλσόι.
Δύτης των νιπτήρων said
72 Αν μάλιστα πάρουμε ακριβώς τη λέξη όπως τη λέει ο Μάρκος, έχουμε μια συλλαβή παραπάνω: κα-ρα-βο-τσα-κι-σμα-τάα-ω!
🙂
Γς said
Ωχ, στο τέλος του 96 είναι κε’ιμενο του Λεώ.
93:
Τιτίνη και Titine
Δύτης των νιπτήρων said
97 κάτι έκανα λάθος, τέλος πάντων το άζμα είναι εδώ: https://youtu.be/3_bV7aV4Sl4
Δύτης των νιπτήρων said
93 και εδώ η λέξη για όποιον θέλει να δοκιμάσει: https://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:List_of_protologisms/Long_words/Titin
loukretia50 said
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ (Τα Μονοκοτυλήδονα) – Λάκης Χαλκιάς & Χορωδία
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΓΩΝΗ said
http://www.youtube.com/watch?v=aS5boKUk2xs
Στις Παρ, 31 Αυγ 2018 στις 9:40 π.μ., ο/η Οι λέξεις έχουν τη δική τους
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΓΩΝΗ said
ΔΎΟ ΣΕ ΈΝΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΜΈΝΑ! ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, ΑΜΑΞΟΣΤΟΙΧΙΑ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΧΑΡΑ,, ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΓΩΝΗ said
ΔΕΛΦΙΝΟΚΟΡΙΤΣΟ (Ο. ΕΛΥΤΗΣ Μ. ΛΟΙΖΟΣ)
Χαρούλα said
Και επειδή εκτός από το ελληνικό τραγούδι, υπάρχει και ο ελληνικός κινηματογράφος…
raf said
Εχει καταλάβει την καρδιά σου το χασίσι
και δεν έχει χώρο τη δικιά μου ν’ ακουμπήσει
Κοφ’ τη γαμημένη τη στριφτοχειροτεχνία
κι έλα τοίχο τοίχο στης αυλής μου τη γωνία
Απ’ τη Μικρή Τερέζα του Πανούση.
sarant said
Ευχαριστώ πολύ για τα νεότερα!
raf said
Έρημα κορμιά, του χρόνου παιχνιδάκια
στον ύπνο σταυραετοί, στον ξύπνιο στρατιωτάκια
έρημα κορμιά, αποταμιευτήρες
γι’ αθάνατο νερό και γι’ αφρισμένες μπύρες
Έρημα κορμιά, Θανάσης Παπακωνσταντίνου
raf said
Είναι υπο συζήτηση κατα πόσο ο Τσιτσάνης έκανε ρεμπέτικο.
Η χρήση της λέξης «ανυπολόγιστα» σε λαϊκό τραγούδι παραμένει παράδοξη, οπωσδήποτε. Ερμηνεύεται όμως ως προς το ότι ο Τσιτσάνης διεύρυνε πολύ την εργαλειοθήκη του λαϊκού τραγουδοποιού. Ο Βαμβακάρης αν ήθελε, φερ’ ειπείν, να πει το τάδε πράγμα και ήθελε λέξη εξασύλλαβη προπαροξύτονη, θα προτιμούσε να πετάξει τη στροφή παρά να ζαχαρώσει το τραγούδι του.
cronopiusa said
Ζουρλοπαινεμένης γέννα έλα στην αγκάλη μου
Πέπε said
@92, 82:
Ακριβώς: μπα κατουρλοκανατιά (χώρια το μπα, χώρια το υπόλοιπο).
Μπα κατουρλοκανατιά [και] καρεκλοποδαριά να σου ‘ρθει, όπως «μπα που να …» (σε κατάρες, κυρίως αστείες/φιλικές).
loukretia50 said
Τρία κρυφά ποιήματα – Σεφέρης
Γ΄ : Οι σύντροφοι μ΄είχαν τρελάνει.
Με θεοδόλιχους, εξάντες, πετροκαντηλήθρες
Κίχλη
Κι αυτούς που αφήσαν την παλαίστρα για να πάρουν τα δοξάρια Και χτύπησαν το θεληματικό μαραθωνοδρόμο
—————————————-
Ασημοκαπνισμένα ελιόφυλλα –
Σώμα του καλοκαιριού – Ελύτης και
Νυν των λεπιδοπτέρων το νέφος το κινούμενον
Αιέν των μυστηρίων το φως το περιιπτάμενο – Δοξαστικό
Εκτός συναγωνισμού νομίζω :
Στροφές στροφάλων Α.Εμπειρίκος
Ω υπερωκεάνειον τραγουδάς και πλέχεις
Διοτι βαρέθηκες τα βρωμερά νερά των αγκυροβολίων
…………………………………………………………
Στις τροχιές των βαθυπτύχων οργωμάτων
…………………………………………………………
Αύλακες διακορεύσεως, χνάρια ηδονής που ασπαίρουν
(Και για να μην τον αδικήσω με την αποσπασματική παραθεση στίχων, καταλήγει )
Κυνηγητές εμεις της γοητείας των ονείρων του προορισμού που πάει και πάει μα δε στέκει
Πού είσαι βρε ΚΟΥΒΑΤΣΕ ?
loukretia50 said
Axarnis Paravasi – Nikos Papazoglou https://youtu.be/PymO4dl5RHo
ακούγονται : ΄καταδεχόσασταν/ Πολλαπλασιασμένο / τσογλανοπαρέα/
voulagx said
#5: « Ήταν επόμενο να το πάθω κάποτε, και το έπαθα σήμερα. (Το έχω ξαναπάθει δηλαδή άλλη μια φορά).»
Νικο, εχω επινοήσει εναν επιστημονικο ορο για τετοιες περιπτωσεις: «Σποραδικές διαλείψεις». Σου τον συνιστω ανεπιφυλακτα, μιλαω εκ πειρας και δεν διεκδικω το κοπυράιτ. 🙂
sarant said
114 Μακάρι να είναι σποραδικές οι διαλείψεις, αρκεί να μη φτάσουμε στις σπάνιες εκλάμψεις! 🙂
ΣΠ said
Ε, δύο φορές στα σχεδόν 10 χρόνια με πάνω από 3000 άρθρα δεν το λες και διαλείψεις. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα συμβεί στον οποιονδήποτε.
Μιχάλης Νικολάου said
…θυμάμαι τον Μίμη Πλέσσα να παραπονιέται, κάποια φορά που είχε αναλάβει να μεταφέρει στα ελληνικά δεν θυμάμαι ποιο μιούζικαλ, ότι το αγγλικό sad (μία συλλαβή) αντιστοιχεί στο ελληνικό «λυπημένος»…
Κατά διαβολική σύμπτωση την θυμάμαι αυτήν την συνέντευξη σαν να ‘ναι τώρα:
Ήταν από την μεταφορά του Jesus Christ Superstar στο θέατρο στα ελληνικά (αρκετά καλό είχε βγει που το ‘χα δει) και μού είχε φανεί ενδιαφέρουσα αυτή η πτυχή στην μετάφραση.
voulagx said
#116: Ναι, δεν λεω, αλλα προκειμενου να αποφυγουμε εκεινον τον γερμαναρα τον Αλκαπωςετσιμερ… νατο, μολις επαθα μια σποραδικη διαλειψη.
Alexis said
Όπως είπα και στο σχ. 24 το απόλυτο ρεκόρ σε ελληνικό τραγούδι φαίνεται να κατέχει ο Φοίβος Δεληβοριάς με το «αλληλοκαλημερίζονται» (9 συλλαβές, 20 γράμματα) στο τραγούδι «Αυτή που περνάει».
Και το εκπληκτικό είναι το πόσο όμορφα και φυσικά έχει εντάξει μια τεράστια λέξη στο ρυθμό ενός πολύ όμορφου και ανάλαφρου τραγουδιού.
sarant said
117 Εντυπωσιακό!
119 Έτσι!
ΣΠ said
Σπανοβαγγελοδημήτρης…
http://www.mixanitouxronou.gr/pia-skini-ellinikis-tenias-giristike-pano-apo-deka-fores-epidi-i-ithopii-i-komparsi-ke-i-techniki-den-borousan-na-kratisoun-ta-gelia-tous-ipetios-itan-o-vasilis-avlonitis-ke-o-spanovangelodimitris/
Eli Ven said
Σεφέρειο με μια εφτασύλλαβη και μια εξασύλλαβη που δεν φαντάζομαι να έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί στη στιχουργία ή την ποίηση :
Δημοτικό τραγούδι
Τα μονοκοτυλήδονα και τα δικοτυλήδονα
ανθίζανε στον κάμπο
σου το ’χαν πει στον κλήδονα
και σμίξαμε φιλήδονα τα χείλια μας, Μαλάμω!
Eli Ven said
Κι από το ακριτικό » Του γιου
της χήρας» δυο εφτασύλλαβες (υπάρχουν κι αρκετές εξασύλλαβες, αλλά βαριέμαι τώρα το κόψε- ράψε ) :
«Σελώσετε το μαύρο μου, καλογιγλώσετέ τον
και δώσ’ μου μάνα, το σπαθί, τ’ αγιοκωνσταντινάτο,
να βγω, να ιδώ τον πόλεμο που κάνουνε οι Φράγκοι».
-«Μαύρε μου, γοργογόνατε κι ανεμοκυκλοπόδη,
Αιμ said
114, 115. Νησιδιακή αμνησία 🙂
leonicos said
Δεν πετάει σημερα η ομάδα
leonicos said
Λείπουν κάποια βασικά στελέχη
Πάνος με πεζά said
@ 117 : Και της οποίας παράστασης το πρόγραμμα (μιλάμε για εβδομηντατόσο) έγραφε τον ελληνικό τίτλο «Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο» !
Δεύτερο ανέβασμα έγινε δεκαετίες μετά, κάπου μετά το 90 στο Κολλέγιο Αγίας Παρασκευής, από τους φοιτητές του, με την επιμέλεια του αείμνηστου Μάικ Ροζάκη. Και κατόπιν έγινε τρίτο ανέβασμα σε δημόσιο θέατρο, λίγα χρόνια πριν.
Corto said
109: Raf
«Είναι υπο συζήτηση κατα πόσο ο Τσιτσάνης έκανε ρεμπέτικο.»
Με συγχωρείτε, για την παρέμβαση, αλλά επειδή το ζήτημα με ενδιαφέρει πολύ, μπορείτε να αναλύσετε την παραπάνω σας άποψη;
Επίσης μπορείτε να εξηγήσετε κάπως πιο διεξοδικά την θέση ότι ο Βαμβακάρης «θα προτιμούσε να πετάξει τη στροφή παρά να ζαχαρώσει το τραγούδι του»;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Faltsos said
Θάλασσα πικροθάλασσα και πικροκυματούσα
στίχος από δημοτικό τραγούδι που χρησιμοποιήθηκε επανειλημμένα από σύγχρονους ποιητές και στιχουργούς
Faltsos said
ᾙ μάνναις τῶν παιδιῶνε μας γεράκι δὲν φοβοῦνται
Τὸ μυριοχαϊδεμμένο τους στὰ νύχια του νὰ πάρῃ…
Γεώργιος Ζαλοκώστας «Η πέρδικα»
Faltsos said
Από το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη:
Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί (Δοξαστικόν)
Τόσο εύλογο το Ακατανόητο (Γένεσις)
gpoint said
Κουτρούφι said
Αναθεματισμένη, του χάρου πας και λες
κι ο χάρος δεν με παίρνει και κάθεσαι και κλαις
Γς said
125 @ Λε\ω
>Δεν πετάει σημερα η ομάδα
117:
Faltsos said
Δυο παραδοσιακοί Μικροκωνσταντίνοι
και ένας σύγχρονος του Γκάτσου μελοποιημένος από τον Λουκιανό Κηλαηδόνη
loukretia50 said
Ο Σικελιανός έχει πάρα πολλες εξασύλλαβες. Ένα μικρο δείγμα
Ραψῳδίες τοῦ Ἰόνιου. Τὸ Διάβα τοῦ Ἐλαιῶνα
…………………………………………………..
K᾿ οἱ σαῦρες, φωτοπράσινες, ποὺ δίπλα ἀπὸ τὴ ρίζαν
ἐκοίταγαν ἀσάλευτες στὸν ἥλιο, καὶ τὰ φίδια,
σὰ γητεμένα ὅλα βαθιὰ τῆς ἁρμονίας μας ἦταν,
…………………………………………………………..
κι ἂς εἶναι ὡς νυχτολούλουδα τὰ μάτια μου ἀνοιγμένα…»
K᾿ ἡ ἄλλη, πρασινοΐσκιωτα ποὺ εἶχε τὰ μάτια, ἐσίγα·
Τυμβος
Ἀλλὰ ὁ ἀπόγειος ἄνεμος, ποὺ ἀπὸ λαγκάδια χύνει,
χύνει ἀπὸ ξάστερες κορφὲς – καὶ στὴ βαθιὰ ἠρεμία
ἀχεῖ ὡς ἀγέρας τοῦ πελάου στῶν καραβιῶν τὰ ξάρτια,
ὡσὰν ἀποβροχάρικη βροντὴ κυλάει στὰ νέφη,
ὡς τὴν καρδιά σου ἀπ᾿ τὸ θαμπὸ τὸν ἴσκιο τοῦ θανάτου
σοῦ ἀλάφρωσα, καὶ τὸ αἷμα σου στὴ φλέβα ρέει σὰ λάδι,
γαληνομέτωπη, κοιτᾶν τὰ μάτια σου ὡσὰ μάτια
π᾿ ἀλησμονήθηκαν ψηλὰ στὸ ἡμερινὸ φεγγάρι!
……………………………………………………
Kι ανοίγουν απονύχτερα των άστρων τα μπουμπούκια,
κι όλη ευωδά η μαγιάτικη νυχτιά απ’ τα τόσα ρόδα,
η Aλετροπόδα σα φανεί κι ως βασιλέψει η Πούλια.
Λυρικὸς Βίος, A´, Ἴκαρος 1965)
mitsos said
Καλησπέρα
Δω στα Λιανοχορταρούδια ( ζωναράδικο ) εμπεριέχει και την γαϊτανοφρυδούσα
το είπαμε;
loukretia50 said
Δεν ήταν αντιπροσωπευτικό το δείγμα από Σικελιανό, λυπαμαι, ξέρω ότι έχει πολλά, ομως είναι άλλο να ανατρεξω σε αγαπημένα ποιήματα που λίγο – πολύ θυμαμαι κι άλλο βραδυάτικα να εντρυφήσω στο Σικελιανο ή την Οδύσσεια του Καζαντζάκη…
(δεν είμαι του ατονικού- το πληκτρολόγιο βαζει τονο κατά βούληση)
loukretia50 said
128 για 109
Μήπως ήταν η προσωπική του αποψη για το «δήθεν» ? Δηλαδή προτιμούσε να είναι αληθινό?
Γς said
60:
Γεώργιος Σταματογιαννόπουλος ο διακεκριμένος καθηγητής Γενετικής και Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σιάτλ των ΗΠΑ που έφυγε πριν δυο μήνες και που συζητάγαμε κι εδώ κάτι χαρτιά του.
Ντάξει είναι μόλις 7 συλλαβές.
Του Γς όμως, που σχεδίαζε τα πινακάκια του βιβλίου του Masatoshi Nei, Human Polymorphic Genes του’ τρωγε μια ολόκληρη ίντσα η στήλη τον συγγραφέων εξ αιτίας του;
Stamatogiannopoulos
loukretia50 said
Κ.Κρυστάλλης
Τραγούδι τοῦ ἀργαλειοῦ
Ἡ Ζερβοπούλα ἡ ὄμορφη κι ἀρχοντοδυγατέρα
στὸν ἀργαλιὸ τῆς ὕφαινε κι ἀνάρια ἐτραγουδοῦσε
Ἡ νησιωτοπούλα
στ᾿ ἀκρογιαλιοῦ τὰ χώματα καὶ μέσ᾿ στὰ βράχια βρίσκουν
παραριγμένα δύο κορμιὰ καὶ σφιχταγκαλιασμένα.
Ἡ καπετάνισσα
κι᾿ ὥρα τὴν ὥρα μὲ καρδιὰ καταλαχταρισμένη
τὸν καπετάνο καρτερῶ τόσες βραδειὲς κι᾿ αὐγοῦλες,
πότε νὰ τὸν ἰδῶ γερὸς ν᾿ ἀφήσῃ τὰ λημέρια,
loukretia50 said
ΒΡΑΧΩΡΙΤΙΚΟ
Πανος Χατζόπουλος
Μάνα μου, βραχωρίτισσα, με το λερό φουστάνι
το κόκκινο, που τόκανε σταχτύ σαν καταχνιά
η μαύρη κόλλα του καπνού. Φαρμακερό βοτάνι,
όλα της τα φαρμάκωσες, μεδούλι και καρδιά…
Μάνα μου, καπνοφύτισσα, του Ζαπαντιού δουλεύτρα,
στο φύτεμα, στο σκάλισμα πρώτη στην αργατιά,
σ’ άρπαξεν ο πατέρας μου παιδούλα καρδιοκλέφτρα
και σε κλειδωμαντάλωσε στην πιο βαρειά σκλαβιά.
Μέσα στην καπνοθάλασσα πνίγηκε ο έρωτάς σας
κι ο γάμος σας δεν σούδωσε καμιά ξαποστασιά.
Γεύτηκες πίκρες και καΰμούς κι απ’ τη σκληρή δουλειά σας
πλούτισαν έμποροι τρανοί γεμάτοι αναλγησιά.
…………………………………..
(δε μου πήγαινε να το κοψω..)
Corto said
139 (Loukretia50):
«Μήπως ήταν η προσωπική του αποψη για το «δήθεν» ? Δηλαδή προτιμούσε να είναι αληθινό?»
Συγγνώμη, δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε με το παραπάνω. Αν σας είναι εύκολο, μπορείτε να το ξαναδιατυπώσετε; Ποιο είναι το «δήθεν»;
Πάντως στα τραγούδια του Βαμβακάρη σαφώς και συναντάμε «λέξη εξασύλλαβη προπαροξύτονη», αντίθετα από αυτό που γράφεται στο σχ.109.
tantien said
κρουσταλοβραχιονάτη μου…
Christos said
ονειρολαθρεπιβάτης, αγιασμοδροσοσταλιές, κολυβοκτερίσματά , λουλουδοκοπελιές
venios said
Ηλιοβασιλέματα (7) και τι δε μου θυμίζουνε…
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα και να με συμπαθάτε για την απουσία, είχα δίωρη 🙂
mitsos said
Μάλλον εννοείς το απαρηγόρητα
από το «Μάνα με μαχαιρώσανε» (1936)
Θέλω να `ρχόσαστε κι δυο
εσύ κι ο αδερφός σου
να κλαίτ’ απαρηγόρητα Ι
τον τζάπα σκοτωμό μου
και υπάρχει και η Ελληνοαμερικάνα :
Ελληνοαμερικάνα μου,
τα δυο γλυκά σου χείλια,
με κάναν και ταξίδεψα,
για να `ρθω να σε βρω,
επτά χιλιάδες μίλια.
στίχοι Μάρκος Βαμβακάρης και τα δυο
mitsos said
Το 148 στο 143 Corto
Faltsos said
Μια ακόμη επτασύλλαβη από παραδοσιακό μοιρολόι: τα κρεμεζογαρούφαλα τριγύρω στο λαιμό σου
loukretia50 said
143. Συγνώμη, ξεχνάω πως δεν έχουμε ίδιους κώδικες.
Εννοούσα πολύ απλά πως ένας γνήσιος δημιουργός όπως ο Βαμβακαρης, ήξερε πολύ καλά τι θα ταίριαζε στο στίχο, αν όμως δεν τον εξέφραζε, θα προτιμούσε να μην το χρησιμοποιήσει.
Δε θα ήθελε – υποθέτω – να βαλει μια λέξη που δεν θα έλεγε αυθόρμητα, θα του φαινοταν ψεύτικο.
Αυτό που σήμερα θα λέγαμε «δήθεν» – φιοριτούρα για εντυπωσιασμό.
Corto said
148 (Mitsos):
Ακριβώς, το «απαρηγόρητα» από το «Μάνα με μαχαιρώσανε» είναι εντελώς αντίστοιχο του «ανυπολόγιστα».
Από εκεί και πέρα, πρόχειρα μπορούμε να προσθέσουμε αρκετές λέξεις πολλυσύλλαβες σε διαφόρους τύπους (ενίοτε με αύξηση) , όπως:
-Τα μάτια σου τ’ αλλιώτικα, τα πασσαλιμανιώτικα
-Βάζω (υ)ποψηφιότητα πρωθυπουργός να γίνω
-Βάσανα πίκρες φαρμάκου καραβοτσακίσματα
-Και με διπλοκλειδώσανε στου Πεζικού τη μάντρα
-Και της καρδιάς μου τον παλμό τον επεριφρονούσες
-Όλοι κατηγορήσανε μέσα στη γειτονιά σου
Κλπ
Corto said
151 (Loukretia50):
Ευχαριστώ για την διευκρίνιση!
Θίγετε μεγάλο θέμα. Κατά την γνώμη μου δεν ισχύει απόλυτα αυτό που λέτε. Υπάρχει οπωσδήποτε ένας αυθορμητισμός στην εκφρασεολογία του ρεμπέτικου (άρα και του Μάρκου), όμως υπάρχει συγχρόνως και ένας σημαντικός βαθμός επιτήδευσης, τόσο στην επιλογή των λέξεων, όσο και στα λοιπά εκφραστικά μέσα (χροιά φωνής, επιφωνήματα κλπ). Πολλές ιδιωματικές λέξεις του ρεμπέτικου, δεν ανήκαν στο καθημερινό λεξιλόγιο των δημιουργών του.
Οι παρέα Μπάτης- Μάθεσης-Δελιάς αμφιταλάντευτηκε μεταξύ των λέξεων «κογιονάρω» και «κουσουμάρω», όταν συνέθεσαν το περίφημο «κουτσαβάκι».
Άρα ναι, υπήρχε φιοριτούρα και εντυπωσιασμός στο ρεμπέτικο-και ορθώς κατά την γνώμη μου.
loukretia50 said
ε, ώρα που είναι.
Θεέ μου Μεγαλοδύναμε: Γιώργος Μουσταΐρας
Γιωργής said
loukretia50 said
κακουργοδικείο, δαχτυλοδειχτούμενος
Β.Νικολαϊδης – Οδός Σανταρόζα https://youtu.be/ta6P3MvJUrI?t=34
Μιχάλης Νικολάου said
Ανθηρόστομο 15σύλλαβο από
G. Horrocks, Greek: A History of the Language and Its Speakers
Πέπε said
Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι λέξεις όπως:
-καταδεχόσασταν
-τσογλανοπαρέα
-αγιοκωσταντινάτο
-μυριοχαϊδεμένο
-αναθεματισμένη
-λιανοχορταρούδια
-αρχοντοδυχατέρα
-κλειδωμαντάλωσε
-απαρηγόρητα
-πασαλιμανιώτικα
-επεριφρονούσες
-δαχτυλοδειχτούμενος
…και πολλές άλλες που αναφέρθηκαν, ότι αυτές λέγω οι λέξεις θεωρούνται μεγάλες. Νομίζω ότι το μυαλό (τουλάχιστον το δικό μου) μετράει, υποσυνειδήτως, συνθετικά. Και αν δε βρει παραπάνω από δύο κύρια (ρήματα/επίθετα/ουσιαστικά, όχι λ.χ. προθέσεις), δεν την πιάνει για μεγάλη, ας είναι και 8 ή 9 οι συλλαβές.
Μ’ αυτό τον -ανορθόδοξο ίσως- τρόπο υπολογισμού, μερικές από τις παραπάνω δεν είναι καν σύνθετες (απαρηγόρητα, επεριφρονούσες, αναθεματισμένη…), οπότε αυτές μου φαίνονται μικρές μέχρι …κοινοτοπίας!
Το ίδιο και όσες είναι πολύ συνηθισμένες, όπως «δαχτυλοδειχτούμενος» ή, ξέρω γω, «κλειδαμπαρωμένος» (που δεν ανήκει στα παραπάνω παραδείγματα αλλά δεν παύει να έχει κοτζάμ 7 συλλαβές και δύο ολοξεκάθαρα συνθετικά, και όμως!).
Παντελής said
PrecipPrecipitevolissimevolmente
μετραει αυτη;
raf said
128
Πάντα στον ενικό – εκτός κι αν επιμένει ο συνομιλητής. 🙂
Παρακολουθώντας και τα επόμενα σχόλια: προσωπικά δεν το έθεσα με όρους γνησιότητας ή μη. Το λεξιλόγιο του ρεμπέτικου είναι λαικότροπο και η θεματολογία του περιορισμένη. Δεν γνωρίζω κάτα πόσο υπάρχει επιτήδευση στους στίχους αλλά οπωσδήποτε θα έχει στόχο τη λαικότητα, ή έστω την εικόνα της αν δεχθούμε πως υπάρχει επιτήδευση. Το διατύπωσα μάλλον προβληματικά, αλλά εννοούσα πως και να σκεφτόταν ο Μάρκος το ‘ανυπολόγιστα’ θα το θεωρούσε ζαχάρωμα, ξένο στοιχείο. Αυτήν την εντύπωση τουλάχιστον έχω σχηματίσει.
Το ρεμπέτικο πριν τον Τσιτσάνη δεν στερείται τη δυναμική της εξέλιξης, αλλά ο Τσιτσάνης το μεταμορφώνει σε κάτι άλλο. Είναι ένας ταλαντούχος μάστορας που ξέρει πως το τραγούδι του είναι ένα προιόν που έχει ανάγκη να ξεχωρίσει: σκαρφίζεται τσαλίμια στη μελωδία και στον στίχο, πειραματίζεται. Τραγουδοποιητικά αποτελεί καινοτόμος. Προσελκύει νέο κοινό, μεσοαστούς. Δεν φτιάχνει ακριβώς νέο είδος αλλά τραβάει το ρεμπέτικο προς το λαικό. Όπως έγραψα, όμως, είναι υπό συζήτηση.
Γιωργής said
Αμα πιάσουμε τα αλλόγλωσα….https://www.youtube.com/watch?v=Rg6vc66foXE
Γιωργής said
Καλύτερο video https://www.youtube.com/watch?v=uZNRzc3hWvE
Παναγιώτης Κ. said
@51. Αλέξη, κατά σύμπτωση χθες διάβαζα για τον πλέον ειδικό στα πετρογέφυρα της Πίνδου (κρατήσου! κάνει λόγο για 1340-τα μισά από αυτά έχουν χαθεί- τοξωτά γεφύρια) τον Σπύρο Μαντά ο οποίος είναι Πελοποννήσιος!
Πράγματι η Έφη είναι από την Κρήτη αλλά αρκετές φορές έκανε στα σχόλια της αναφορές στην Ήπειρο.
Παναγιώτης Κ. said
Οι ποιητές, οι λαϊκοί στιχουργοί αλλά και όσοι γενικώς αρέσκονται στα παιχνίδια με τη γλώσσα επιδιώκουν να χρησιμοποιούν σύνθετες λέξεις. Κτγμ, δεν πρόκειται για μια αυθόρμητη χρήση. Υποκρύπτει και κάποια επιτήδευση την οποία βεβαίως δεν επικρίνω.
Οι σύνθετες αυτές λέξεις είναι τις πιο πολλές φορές…τετραγωνισμένες.(Τον όρο τον άκουσα από τον Μιχάλη Γκανά, αν δεν με απατά η μνήμη μου)
Ιδού μια τέτοια λέξη από γνωστό τραγούδι της Ηπείρου:
Σι δη ρο βέρ γι νο κλουβί /σου φτιάξαν οι γονείς σου/ φοβούνται θα σε πάρω εγώ/ μα θάρθεις μοναχή σου.
Κάπως έτσι φαντάζομαι την διάταξη από άποψη πλήθους των (σύνθετων) λέξεων.
#πεντασύλλαβες>>>#εξισύλλαβες>>επτασύλλαβες>#οκτασύλλαβες…
Alexis said
#163: Ευχαριστώ, μου είχε διαφύγει ίσως…
Alexis said
Έχει δίκιο ο Πέπε στο #158.
Από τη στιγμή που οι 3σύλλαβες και οι 4σύλλαβες λέξεις είναι κανόνας στα ελληνικά, οι σύνθετες των 6, 7 και 8 ακόμη συλλαβών θα πρέπει να θεωρούνται απόλυτα αναμενόμενες, ιδίως όταν μιλάμε για ποίηση και στίχους τραγουδιών.
Και οι λέξεις αυτές δεν θεωρούνται και δεν είναι μεγάλες στο μυαλό του ανώνυμου λαϊκού γλωσσοπλάστη-στιχουργού.
Θυμηθείτε και την παροιμία: «Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα»
sarant said
Καλημέρα από εδώ!
158 Με τη λογική σου, βέβαια, το «αλληλοκαλημερίζονται» αφού έχει μόνο δυο συνθετικά, δεν είναι πολύ μεγάλο. 🙂
157 Από πού είναι αυτό; Δεν το βρίσκω στο TLG. Τελικά βρήκα ότι είναι σατιρικό βυζαντινό.
Γιάννης Μαλλιαρός said
Πάνω από 24 ώρες πέρασαν΄και ουδείς από το Σαραντάκειο ιστολόγιο δεν κατάλαβε το μέγα λάθος,κλπ κλπ, δεν μπορώ να μιμηθώ το στιλ, δεν μου βγαίνει.
Στο δρόμο δεν είν’ εύκολα κάποια πράγματα. Από την αρχή που το διάβασα μου έκανε εντύπωση. «Ήτανε σκληρός ο χωρισμός και ανυπολόγιστα σκληρός.» Αλλά ήμουν εν πλω, κι ήταν δύσκολα τα πράγματα. Κι έτσι άφησα να τ’ ακούσω σήμερα. Μα έβαλε δυο φορές την ίδια λέξη (σκληρός) ο Τσιτσάνης (κι όχι μόνο, αλλά ειδικά για τον μορφωμένο κλπ Τσιτσάνη ένα παραπάνω). Προσπαθούσα να θυμηθώ κιόλας, κάπως αλλιώς το θυμόμουνα, αλλά δεν μούβγαινε. Και ξαφνικά θυμάμαι. «άδικος» λέει την πρώτη φορά. Αλλά ας ακούσω για επιβεβαίωση, μπορεί η έκδοση που έχει βάλει ο Νικοκύρης να είναι αλλιώς. Ακούω και επιβεβαιώνομαι. Παρακαλώ διορθώστε!
Γς said
Σκέψου να το διορθώσει και να το κάνει:΅
«Ήτανε άδσικος ο χωρισμός και ανυπολόγιστα αδικος»
Γς said
«Ήτανε άδικος
γμτ
sarant said
168 Λάπσους δικό μου!
Χαρούλα said
Καλημέρα! Καλό μήνα!
158 Πέπε(& 166Alexis) συμφωνώ απόλυτα.
Κώστας said
Ναι, ναι, «άδικος» λέει! Μόλις σήμερα το διαπίστωσα κι εγώ…
Κουτρούφι said
#158. ωτορινολαρυγγολόγος
Τραγουδιέται στο σκοπό του «ένα λεπτό κρεμμύδι». Στο τέλος, εκεί που λέει γκεο-βαγκέο, λέμε -λόγος, -λόγος.
Corto said
160 (Raf):
Ευχαριστώ για την απάντηση.
Αντιλαμβάνομαι το γενικότερο πνεύμα, αλλά προσωπικά εξακολουθώ να μην βρίσκω κάποιον ισχυρό λόγο για τον οποίον ο Βαμβακάρης θα απέφευγε την λέξη «ανυπολόγιστα».
(Σε κάθε περίπτωση επιρρήματα διαφόρων τύπων, λαϊκών ή λόγιων, βρίσκουμε στην αυτοβιογραφία του Βαμβακάρη, όπως:
Τον εκτυπούσαν αλύπητα για σκότωμα
…επήρα την απόφαση να παντρευτώ νομίμως την καλή αυτή κοπέλα
Και ξέρεις ήταν επίφοβα τότες…
Δεν εντυνόμουνα έτσι αριστοκρατικά…
Κλπ)
Όσον αφορά τον Τσιτσάνη, σαφώς θεωρείται καινοτόμος σε κάποιες πτυχές του έργου του. Αναμφισβήτητα όμως αποτελεί έναν από τους κυριότερους συνθέτες του ρεμπέτικου, τόσο την δεκαετία του ’30, όσο και την δεκαετία του ’40. Από εκεί και ύστερα, ούτως ή άλλως αναφερόμαστε σε λαϊκό τραγούδι, τόσο για την μουσική, όσο και για κοινωνιολογικούς λόγους.
Πάντως το λαϊκό τραγούδι της δεκαετίας του ’50 (των τραγουδιών του Τσιτσάνη περιλαμβανομένων) έχει σαφώς πιο περιορισμένη θεματολογία και πιο μονόπλευρη ενορχήστρωση σε σύγκριση με το ρεμπέτικο.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Της λησμονιάς το χόρτο δε φυτρώνει
στα Γιάννενα, στην Άρτα, στο Μωριά
σαν αγκαλιά και σαν κληματαριά
ο δεκαπεντασύλλαβος απλώνει.
Μερικές ακόμη 7σύλλαβες,από τις καταγραμμένεςΚρητικές Μαντινάδες (Ανατολικής Κρήτης) από τη Μαρία Λιουδάκη με τη συνδρομή του 16χρονου τότεΝαπολέοντα Σουκατζίδη
Ω γλυκοσουμπαχάναλά*
γλυκειά που ν΄ η αγάπη
να λογαριάζεις με το νου
να παίζεις με το μάτι
Περδικοκακαρίστρα μου
πάνω στο ματσιπέτι
και να ΄στασεν ο ίδρος μου
στον εδικό σου μπέτη
καθημερνοστόλιστος, νυχτοπαραδέρματα, συχνομπαρμπερίζομαι, ανεστεναγματάκια ,σφιχταγκαλιάσματα,πολυτυρανισμένο, σαραντακλωναράτε, ερωντοστολισμένε, 8σύλλαβες
εξεφανερωθήκανε
εξελησμονηθήκανε
*δεν ξέρω τί σημαίνει.Με δυο τόνους και στο βιβλίο.Σαν ερωτικό φτιαχτό κάλεσμα μου μοιάζει
Αιμ said
158. Με αυτή τη λογική λέξεις τύπου παραντίπροχθες ή αντιπροπαραλήγουσα φαντάζουνε τεράστιες !
Αιμ said
Γειά σου ΕΦΗ-ΕΦΗ, καλώστηνε, μαύρα μάτια κάναμε 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Γεια σου ΈΦΗ-ΕΦΗ, αυτό το σουμπαχαναλά πρέπει να είναι το τούρκικο (αραβικό δηλ.) subhanallah, Δόξα τω Θεώ αλλά και Μέγας είσαι Κύριε!
Γς said
174:
και να μην μπορώ να βρώ εκείνο το λάτυινοαμερεικάανικο Otorinolarigologico
sarant said
176 Σουμπαναχαλά!
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
176 🙂 🙂 🙂
raf said
> Πάντως το λαϊκό τραγούδι της δεκαετίας του ’50 (των τραγουδιών του Τσιτσάνη περιλαμβανομένων) έχει σαφώς πιο περιορισμένη θεματολογία και πιο μονόπλευρη ενορχήστρωση σε σύγκριση με το ρεμπέτικο.
Για τη θεματολογία το καταλαβαίνω, άλλωστε πέσανε όλοι πάνω στα ερωτικά κι έτσι τα χασικλίδικα και άλλου τύπου τραγούδια εξαφανίστηκαν (βέβαια το μεταπολεμικό τραγούδι είχε άλλο βάθος στην εκφραστικότητά του)
Μπορούμε πράγματι να πούμε ότι το τραγούδι του Τσιτσάνη και του Χιώτη είναι πιο μονόπλευρο ενορχηστρωτικά; Τι παραδείγματα θα έδινες;
ΓιώργοςΜ said
176 Οσγκελντιν!
(Τι θα πει είναι Τούρκικα; Μόνο οι άλλοι θα λένε χαριτωμένα);😁
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
179 Ευχαριστώ!
Σουμπαναχαλά !subhanallah, Δόξα τω Θεώ αλλά και Μέγας είσαι Κύριε!
Μωρέ μπράβο!
{Αν δεν πετύχει το ποστάρισμα – συγγνώμη- χορεύεω από τη χαρά μου θέλει να πει-Πήγε ο νους μου στον Αλάχ (το -αλά στο τέλος αλλά μέχρι εκεί).} Έκανα και λάθος στην αντιγραφή(181) 🙂
💃
Corto said
183:
Το λεγόμενο λαϊκό τραγούδι (κατά βάση της δεκαετίας του ’50, αλλά εν μέρει και του ’60), έχει ενορχήστρωση η οποία βασίζεται κατά κύριο λόγο στο μπουζούκι (με συνοδεία ακορντεόν, πιάνου ή κιθάρας). Στο ρεμπέτικο εκτός από μπουζουκομπαγλαμάδες, χρησιμοποιούνται ως βασικά όργανα κιθάρες, μαντολίνα, σαντουροβιόλια (και κατ’ αναλογία ούτι-λύρα, τσίμπαλο) κλπ.
Οι δε στίχοι του ρεμπέτικου, εκτός από τα χασικλίδικα που ανέφερες, περιελάμβαναν θεματολογία πολιτική, επικαιρική/ ιστορική, κοινωνιογραφική-λαογραφική, σεξουαλική (διαφορετική από την ερωτική), υπαρξιακή, θρησκευτική κοκ. Εμφανίζονται επίσης ιδιότυπα νανουρίσματα και μοιρολόγια, ενώ βέβαια υπάρχουν και πολλές ηχογραφήσεις με πρόζα. Όλα αυτά τα στοιχεία είναι σχεδόν ανύπαρκτα στο τραγούδι του ’50.
loukretia50 said
EΦΗ – ΕΦΗ ! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!
θΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΤΥ- ΕΡΧΕΤΑΙ!
loukretia50 said
ΑΝΕΜΟΣΑΛΤΑΡΙΣΜΑΤΑ
Αρκούντως βαθυστόχαστη γραφή επιτηδευμένη,
(Από λέξεις παράξενες του άρθρου, εμπνευσμένη)
Σε λαθοθήρες και ταγούς σεμνά αφιερωμένη
Παρακαλώ η κριτική να είναι προσεγμένη
Στις ασυναρτησίες μου απλά επικεντρωμένη
Αρχοντοδυχατέρα αγνή και μυριοχαίδεμένη
Από της τύχης τη βουλή στα πάντα ευνοημένη
ζαχαροκαντιοζυμωτή, χιλιοτραγουδισμένη
Ξανθη και λαμπαδοχυτή , αγγελοκαμωμένη
Με μάτια γκριζογάλανα. Θάλασσα αγριεμένη,
Που είν΄από γενιά τρανή και κοσμοξακουσμένη
Με των προγόνων αίγλη της δαφνοστεφανωμένη
Αδιαφιλονίκητα ελληνοβαρεμένη
Από ελληνοφρένεια βαρειά εκδηλωμένη
Ανυπερθέτως πάσχουσα – καρατσεκαρισμένη
Σε όλα τα κοινωνικά τα μήδια χωμένη.
Μα πάνω απ’όλα η τιμή της κόρης δεδομένη
Για να τυλίξει άριστον γαμβρόν προορισμένη.
Όμως αλλάξαν οι καιροί κι ανεμοσκορπισμένη
Θέλει την προδιαγραφή για γάμο η ειμαρμένη
Και τώρα η κόρη η λυγερή, καραβοτσακισμένη
χλωμή, γαληνομέτωπη και καταπικραμένη
συχνά-πυκνά γλυκοφιλεί βαριοσεκλετισμένη
αγιοκωσταντινάτο με κλωστή ξεθωριασμένη
γιατί με την αγάπη της είναι λογοδοσμένη
και είναι η υπόσχεση αυτή σε φυλαχτό θαμμένη.
Στο φιλντισένιο της λαιμό ειν’ κρυφοκρεμασμένη
δώρο αλαφροϊσκιωτου για να τον περιμένει
ενώ θαλασσοπνίγεται, κι αυτή απελπισμένη
σε εφτασφράγιστο κελί είν’ κλειδαμπαρωμένη
και δαχτυλοδειχτούμενη – ψευτοατιμασμένη –
μονολογεί περίλυπη και ψυχοπλανταγμένη :
«- Καταραμένη ξενιτειά, μοίρα προδικασμένη΄
του φτωχοδιάβολου η θανή είν’ κοντυλογραμμένη.»
Κλωθογυρίζει διαρκώς αναμπουμπουλιασμένη
στο σαλεμένο της μυαλό, η φεγγαροχτυπημένη,
την ονειροπαγίδα της τη μυριολατρεμένη
λεβεντοπνίχτρα θάλασσα κρατεί φυλακισμένη
και κείνη σε χαμοζωή είν ‘καταδικασμένη
Όμως τον κύρη αψηφά γιατί ειν σαλταρισμένη
Η ποθοπλάνταχτη καρδιά πικροφουρτουνιασμένη
κι η αγγελόμορφη θωριά, δακρυοπλημμυρισμένη
χρυσαλειμμένη φυλακή άλλο δεν υπομένει
και μία μέρα ζοφερή, μέρα συννεφιασμένη
μ’ασημοποίκιλτα προικιά σεντονοσχοίνι υφαίνει
Μ’αξιοθαύμαστη μαγκιά κάνει την κοιμισμένη
αφού τους πάντες έπρηξε πως είναι ματιασμένη
παραμονεύοντας να δει τη βάρδια μπαφιασμένη.
Λαφροπατώντας πονηρά, στο παραθύρι βγαίνει
Μ΄ένα γοργοφτερούγισμα απελευθερωμένη
σιγανοπροσγειώνεται λαχταροχτυπημένη
σ΄αγριοτριανταφυλλιά, ροδοστεφανωμένη
Τα αγκαθάκια αψηφά και παραζαλισμένη
τρεχολογάει βουστρουφηδόν καταλαχανιασμένη
Το γουρουνοσεκιουριτά δε συναπαντηχαίνει
και δραπετεύει ηρωικά, λαχταροχτυπημένη.
Πρασινογάλαζο θωρεί τον κάμπο μαγεμένη
και τώρα η ηλιοστάλαχτη είν΄ βαθυκαθισμένη
στα λιανοχορταρούδια εκεί, τρελή κι αλλοπαρμένη.
Απαρηγόρητα θρηνεί και δεν καταλαβαίνει
σκουλικομερμηγκότρυπα πως είναι ανοιγμένη
κι ανυπολόγιστη ζημιά ότι την αναμένει
όταν τα ζούδια θα φανούν – Την έχουνε στημένη
με καμουφλάζ παραλλαγής οι μασκοφορεμένοι
παλιομοβόροι μπάμπουρες, διπλοκαρδαμωμένοι
στην τραχηλιά την πλουμιστή τη χρυσοκεντημένη
μια σιδηρόφραχτη στρατιά μπαρουτοκαπνισμένη
με αλεξίσφαιρη στολή το σύνθημα προσμένει
και στην ολοφυρόμενη , πάνοπλοι κι οργισμένοι
θα πέσουν ασκαρδαμυκτί κομμάντο αφιονισμένοι
ΛΟΥ
loukretia50 said
188 τυπογραφικό
και δραπετεύει ηρωικά, τρεμολαχταρισμένη
loukretia50 said
raf said
Corto
Ευχαριστώ για την απάντηση, καλύφθηκα μπορώ να πω.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Παναγιώτη Κ.
με Κλαρινοφλογέρα ή Φλογεροκλάρινο
Βρίσκω τα λιμέρια αντάρτικα
παλιοχουρταριασμέναλαφίνα μου
παλιοχουρταριασμένα ναζιάρα μου
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
188 !
Ανεμογλυκοφίλητη κι ανεραϊδοσκιαγμένη
να ΄σουνε πχιο λιγόγραφη θα πρόφταινα η καημένη! 🙂 🙂
loukretia50 said
Χρυσαλιφούρφουρό μου!
Καλωσόρισες!
Corto said
191 (Raf):
Να είσαι καλά! Πάντως τα ζητήματα που έθιξες έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και στο μέλλον αξίζει να συζητηθούν εκτενέστερα.
Να προσθέσω εν κατακλείδι και ένα μουσικολογικό στοιχείο: κατά τον μετασχηματισμό του ρεμπέτικου τραγουδιού σε λαϊκό, παρατηρείται ότι στα τραγούδια με ρυθμό παλιού ζεϊμπέκικου το τέμπο μετεξελίσσεται από allegro ή moderato σε andante.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Αρισμαροβιτσόβεργα
και διαμαντένια πέτρα
πως ήθελ΄ανταμώσομε
το μάτι μου εξεπέτα
sarant said
188 Μπράβο!
196 Κι άλλη οχτασύλλαβη που πιάνει όλο το πρώτο ημιστίχιο.
mitsos said
188
Λου ! Είναι καλό
Δώστου λίγο χρόνο να κάτσει η κράση του…
και μετά ξαναδούλεψε το. Μόνο όμως μερεμέτια σε ότι δεν σου κάθεται καλά …
και μην το γυρίσεις σε βουστροβηδόν γραφή 🙂
loukretia50 said
ΣΟΥΡΤΟΥΚΟΚΑΜΩΜΑΤΑ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΑ
Καλοπροαίρετα, μα οικτρά αποτυχημένα
Επιπροσθέτως και φρικτά συντονισμένα :
Αμπρακατάμπρα σ΄ένα μαύρο καναβάτσο
Να πάρει χρώματα σα νάναι από παλάτσο
για να μη φαίνομαι όταν κάνω τον παλιάτσο,
θα μηχανεύομαι μετά απ’ το γκασπάτσο
που έφαγα χτες , ενώ δεν ήθελα να κάτσω,
σε τρατορία-μεζεδερί μ΄ένα καπάτσο
Και εξελίχθηκε το θέμα σε στραπάτσο
Όταν πασάλειψα με σάλτσα ένα «μάτσο»
Κι ήρθε η μπούφλα ενώ του είπα “mi dispiaccio”.
(Ναν’ άραγε αυτό που λένε κατενάτσο? )
Σε λάθος χώρο αναζητούσα τον Κουβάτσο….
ΛΟΥ
Καλή αρχή Γιάννη .. έστω ένα γειά, που και που ? τι λες?
loukretia50 said
198. Ευχαριστώ πολύ!
Είμαι στη φαση που δεν αντέχω να τα ξαναδω!
Και δεν προτίθεμαι να καθιερώσω το περίεργο στριφογυριστό. Ζαλίζομαι!
————————–
Χαιρετώ μέχρι αύριο! Θα ειναι καλος ο μήνας!
Alexis said
#188: Πολύ καλό!
#190: Πολυαγαπημένο, από τα καλύτερα του Νιόνιου!
Μόνο και μόνο γι’ αυτό το τραγούδι, και κυρίως για τους στίχους, αξίζει να πει κανείς τον Σαββόπουλο μέγα τραγουδοποιό!
Κόρτο (ή όποιος άλλος γνωρίζει) είναι η μουσική βασισμένη σε παραδοσιακή μελωδία ή όχι;
sarant said
199 Μα τι ωραίο που είναι αυτό! Ποιος μπορεί να αντισταθεί αν το διαβάσει;
Corto said
201:
Αλέξη (αν και υπάρχουν στο Ιστολόγιο σχολιαστές με πολύ μεγαλύτερη γνώση του θέματος από μένα), από όσο γνωρίζω το συγκεκριμένο είναι πρωτογενής σύνθεση του Σαββόπουλου και όχι διασκευή παραδοσιακού.
Δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου κάποια αμφισβήτηση περί τούτου. Αν κάνω λάθος, ζητώ συγγνώμη a priori. Κι αν έχεις ακούσει κάτι αντίθετο, θα με ενδιέφερε να το μάθω.
Από τις μελωδίες του Σαββόπουλου που είχαν (δικαίως ή αδίκως) αμφισβητηθεί ως «κλεμμένες», θυμάμαι το «ας κρατήσουν οι χοροί», για το οποίο κάποτε υποστηρίχθηκε ότι είναι βουλγάρικη παραδοσιακή μουσική. Τονίζω ότι δεν υιοθετώ άκριτα αυτήν την φήμη.
Σε κάθε περίπτωση συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι ο Σαββόπουλος είναι μέγας τραγουδοποιός. Κατά την δικιά μου αντίληψη είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας τραγουδοποιός της τελευταίας πεντηκονταετίας. Και υπό μίαν διευρυμένη έννοια, ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές μας.
spyridos said
@ 203
Αφού σου αρέσει τόσο η Σαβοπουλίγκρα πάρε λίγο πειραγμένο
spyridos said
Μου έβγαλε λάθος λινκ το προηγούμενο
Αγάπη said
201 Απο χτες ψάχνω να βρω το πρωτότυπο δημοτικό και δέν το βρίσκω. Μόνο στη Δόμνα Σαμίου απέδιδε εύσημα για τις έρευνές της ο Σαββόπουλος, και επειδη αυτή δέν χάριζε κάστανα, αλλά και για να εξασφαλίζει κοινές παρουσίες σε συναυλίες
Γς said
… δεν χάριζε κάστανα αλλά χαριζόταν [;]
Alexis said
#203, 206: Εγώ πάντως δεν έχω ακούσει κάτι σχετικό.
Αν υπάρχει δημοτικό τραγούδι πάνω στο οποίο βασίστηκε η μελωδία του «Καραγκιόζη» θα με ενδιέφερε κι εμένα να το μάθω…
Γς said
«Πραγματικά ο Καραγκιόζης πολύ με γοητεύει, αν και ξεθωριασμένος πια, πεσμένος. Θα ήθελα να ζούσα τότε στην ακμή του, λαχείο θα την έκανα. Τότε ο κόσμος όλος εδώ, πλούσιος ή φτωχός, ανατολίτης πάντως, αλλιώτικος κόσμος, περιφρονιότανε από τους ψαλιδόκολους, έτσι τους λέγανε, κάτι Ευρωπαίος εκεί κάτι τσιράκια που είχανε τα πόστα κι όλος ο λαός ήτανε εξόριστος μέσα στην ίδια του την χώρα και ήταν ο Καραγκιόζης μεγάλη λαϊκή κατάκτηση, παρηγορούσε μάλιστα και ανθρώπους παραλήδες, διότι τότε λόγω αυτής της κατάστασης και οι πλούσιοι δικοί μας άνθρωποι ήταν. Αν ζούσα τότε θα ήθελα να ήμουν καραγκιοζοπαίχτης, ή έστω στην κομπανία. Ή μάλλον όχι δεν είμαι σίγουρος, αλλά μ’ αρέσει να το σκέπτομαι έτσι, να το σκαλίζω, δεδομένου ότι αυτή η εποχή μπορεί να ξανάρθει, και μάλιστα πιο πλούσια γιατί θα προστεθούν και τα καλά στοιχεία της δικής μας, της τωρινής εποχής. Δεν πρέπει σου φαίνεται παράξενη μια τέτοια εποχή, γιατί αν πραγματικά σ’ επηρεάζει ο Καραγκιόζης δεν μπορείς να αποφύγεις μια τέτοια σκέψη, εκεί σε οδηγεί η λογική του που είναι σαν να λέει «εγώ πάντα εδώ θάμαι…».
http://www.musicpaper.gr/documents/item/452-2013-02-27-14-41-40
Κι άσε τον Νίκο Δήμου να λέει ό,τι θέλει για τον Ελληγνα τον καθρέφτη του και τον Καραγκιόζη
Πέπε said
@167:
Δεν είναι πολύ μεγάλο, ναι. Αν πάω να το πω δεν μπερδεύομαι, όπως μπορεί να μπερδευτώ με μια πολυσύνθετη λέξη τύπου καφεουζο…κλπ/εστιατόριο.
Corto said
205:
Ωραίοι οι Χατζηφραγκέτα!
208:
Όσο έψαξα μέσω διαδικτύου, δεν βρήκα ούτε εγώ κάτι σχετικό.
loukretia50 said
205. Spyridos
Nαι, φαίνεται πως έχουν κάτι να πουν οι
Xatzi – gofreta !
Aλλά βρήκαν πολλούς να μιμηθούν. Και είναι άλλη εποχή.
Μέχρι να εντρυφήσω, επιμένω στους στίχους του Καραγκιόζη.
Κιγκέρι said
Από το τσιριγώτικο «Κόκκινο σπαλέτο»:
Κοκκινοφουστανούσα μου και μπλαβοζωναρού μου
πιο λίγα τα ναζάκια σου και σάλεψες το νου μου.
Κιγκέρι said
…ετσιτσιρίστηκα, σκυλοβαρέθηκα,
τέτοια κατάσταση δε νταγιαντώ.
Θα σου δώσω πασαπόρτι
και θα βρω καινούριο μόρτη