Χοιρινά μεζεδάκια

Ο τίτλος του σαββατιάτικου πολυσυλλεκτικού μας άρθρου αναφέρεται βέβαια στη συζήτηση που έγινε για το χάπενινγκ σκατοψυχιάς που διοργανώνουν αύριο (ελπίζω να βρέχει) οι ακροδεξιοί Ενωμένοι Μακεδόνες στα Διαβατά, έξω από τη δομή των προσφύγων, με χοιρινό και αλκοόλ.

Το θέμα το συζητήσαμε όμως μεσοβδόμαδα, δεν θα το ξανασυζητήσω σήμερα -απλώς πήρα από εκεί τον τίτλο του άρθρου.

Πάντως, στη συζήτηση που έγινε με αφορμή το μπάρμπεκιου των γουρουνιών, ανάμεσα στα χοιρινά παρεισέφρησε και μια καραβίδα, μπογδανοκαραβίδα για την ακρίβεια. (Για τους νεοφερμένους: καραβίδα ονομάζουμε στο ιστολόγιο μια σύντομη πρόταση που περιέχει πολλά πραγματολογικά λάθη).

Ο νομάρχης Ημιμαθείας, όπως τον είχα αποκαλέσει παλιότερα, θέλοντας να ειρωνευτεί τις αντιδράσεις για το χάπενινγκ των γουρουνιών, έγραψε το τουίτ που βλέπετε στην εικόνα. Όπου βέβαια ο στίχος που παραθέτει δεν είναι έτσι [είναι: πατρίδα θρησκεία / σουβλάκι με πίτα…], και το κυριότερο δεν είναι στίχος του Σαββόπουλου, αλλά του Γιάννη Κακουλίδη και του Χάρρυ Κλυνν, από δίσκο του τελευταίου.

Και επί της ουσίας βέβαια, ο στίχος θα ταίριαζε μάλλον για να ειρωνευτεί τους ελλαδέμπορους που θέλουν να μαζευτούν και να ψήνουν πανσέτες έξω από τα παράθυρα των δυστυχισμένων και πεινασμένων.

* Και κάτι ακόμα για το μπάρμπεκιου της ντροπής: μπορεί να το καταδίκασε η Ντόρα Μπακογιάννη, και να μάλωσε ταυτόχρονα τους νεαρούς βουλευτές του κόμματός της, αλλά πολλοί σχολιαστές έσπευσαν να στηρίξουν το δικαίωμα του σκατόψυχου να στήνει ψησταριές έξω από τα χοτ σποτ των κατατρεγμένων -μάλιστα κάποιος έγραψε ότι ματώσαμε για το δικαίωμα να ψήνουμε όπου θέλουμε.

O αρθρογράφος είναι ο Ανδρέας Ζαμπούκας του Λίμπεραλ.γρ και του Φιλελεύθερου. Βλέποντας το «ματώσαμε» μου ήρθε να παραφράσω τον στίχο του Χριστιανόπουλου και να πω για τον καημένο Μακρυγιάννη που τζάκισε το χέρι του για να ψήνουν πανσέτες τα κωλόπαιδα.

Ύστερα όμως δημοσιεύτηκε το ΦΕΚ που λέει ότι ο κ. Ανδρέας Ζαμπούκας διορίστηκε «σε θέση συνεργάτη στο Ιδιαίτερο Γραφείο του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Παναγιώτη Πικραμμένου με ΜΚ 13 της ΠΕ κατηγορίας», οπότε έγραψα στο Τουίτερ το εξής, ομολογώ λαϊκιστικό, σχόλιο:

E, ναι. Αν ο κ. Ζαμπούκας έγραφε «μάτωσα για να μπορώ να διοριστώ μετακλητός στο γραφείο του Πικραμμένου» δεν θα ακουγόταν τόσο καλά. Ενώ με τις ελευθερίες του δυτικού κόσμου, όσο και να πεις, ακούγεται πιο κομιλφώ.

* Xαράς ευαγγέλια στη Νομανσλάνδη, η οποία απέκτησε επιτέλους εθνική αυτοκινητοβιομηχανία!

Σε άρθρο για την ηλεκτροκίνηση στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, διαβάζουμε:

Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, δήλωσε την Κυριακή 3 Νοεμβρίου, ότι η Γερμανία θα πρέπει να εγκαταστήσει ένα εκατομμύριο σταθμούς φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων μέχρι το 2030. Πριν από τις συνομιλίες, που θα έχει με την αυτοβιομηχανία Bundesrepublik, αργά τη Δευτέρα.

Η… αυτοβιομηχανία Bundesrepublik λοιπόν είναι το καμάρι της Νομανσλάνδης, της χώρας όπου κατοικούν όσοι γεννήθηκαν όχι από μάνα και πατέρα αλλ’ από μεταφραστικά λάθη.

Φυσικά, Bundesrepublik, κατά λέξη «Ομοσπονδιακή Δημοκρατία», είναι, απλώς, η Γερμανία.

* Στην προσπάθεια για τα 5 εκατομμύρια λέξεις ώστε να πληρωθεί το ρηθέν υπό των προφητών και να τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια, φίλος του ιστολογίου στέλνει τη φωτογραφία αριστερά (έκοψα τα στοιχεία της εταιρείας για να μην μου πουν ότι διαφημίζω’ δωρεάν, ποτέ).

Τι είναι άραγε η μαδεροθεραπεία;

Θεραπεία με μαδέρια;

Ίσως και ναι. Κάπου βρίσκω τον ορισμό:

Η Maderoterapia, όπως υποδηλώνει η ονομασία της, είναι μια θεραπεία προσώπου που προέρχεται από την Κολομβία.

Το υποδηλώνει η ονομασία της τάχα;

Πάντως, φαίνεται πράγματι να πρόκειται για είδος μασάζ με ξύλινα εργαλεία, το δε ξύλο στα ισπανικά είναι madera, οπότε το υβριδικό σύνθετο maderoterapia θα μεταφραζόταν κατά λέξη «ξυλοθεραπεία».

Madera ειναι η γενική λέξη για το ξύλο στα ισπανικά, ενώ το ελληνικό μαδέρι που ανάγεται (μέσω ιταλικών) στην ίδια λατινική ρίζα, σημαίνει βέβαια τη χοντρή σανίδα ή το καδρόνι, που ιδίως χρησιμοποιούνται στην οικοδομή, οπότε η ελληνική «μαδεροθεραπεία» ακούγεται κάπως αστεία.

Η καλύτερη μαδεροθεραπεία, πάντως, είναι να πίνεις ένα λίτρο μαδέρα τη μέρα, το γλυκό κρασί που παράγεται στο όμορφο πορτογαλικό νησί του Ατλαντικού. Ξέρω κάποιον που την εφαρμόζει και είναι πανευτυχής.

* Παιδιόπλαστο, από φίλο που έχει κόρη τριών χρονών.

Πακιστανία, η χώρα όπου ζουν οι Πακιστανοί.

* Η φωτογραφία που βλέπετε κυκλοφόρησε στο Φέισμπουκ και έκανε αίσθηση.

Σύμφωνα με την ανάρτηση, ήταν παρμένη από πάρτι της ΕΠΟΝ στην κατεχόμενη Αθήνα και τα εικονιζόμενα πρόσωπα ήταν: «Βασίλης Τσιτσάνης, Ιάνης Ξενάκης, Έλλη Παππά, Κώστας Ταχτσής, Άλκη Ζέη, Διδώ Σωτηρίου και Τατιάνα Γκρίτση -Μιλλιέξ».

Όταν την είδα, κάτι δεν μου πήγε καλά διότι ο Τσιτσάνης ηταν γνωστό πως πέρασε εκείνα τα χρόνια στη Θεσσαλονίκη και δεν κατέβηκε στην Αθήνα πριν από το 1945.

Σημειώνει ο συγγραφέας Γιώργος Αλεξάτος:

Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για φωτογραφία του 1945 και εικονίζονται οι Ρωμαίος Ζουλούμης, Τάκης Βασιλάκης, Ευθαλία Αργυροπούλου, Μίνως Αργυράκης, Νέλλη Ανδρικοπούλου, Νάτα Μελά και Αλεξάνδρα Νικολετοπούλου.

* Κωμική απόδοση τραγικής είδησης. Σε άρθρο για τον θάνατο ενός πατέρα μετά τον γιο του, διαβάζουμε:

Σε ηλικία 70 ετών έφυγε σήμερα το πρωί από τη ζωή ένας 70χρονος άνδρας σε χωριό κοντά στα Καλάβρυτα. Ο εκλιπών είχε χάσει τον 38χρονο γιο του πριν από μία εβδομάδα.

Ο 38χρονος πέθανε στις 39 Οκτωβρίου μετά από μάχη με την ασθένειά του. Εργαζόταν ως αγρότης και μεγάλωσε σε πολυμελή οικογένεια.

Ο εβδομηντάχρονος έφυγε από τη ζωή στα εβδομήντα του χρόνια, αλλά ο 38χρονος πέθανε στις 39 Οκτωβρίου….

* Γράφτηκαν πολλά τις τελευταίες μέρες για την Ελένη Παπαδάκη, με αφορμή την απόφαση να ονομαστεί έτσι μια αίθουσα του Εθνικού Θεάτρου. Θεωρώ άστοχη την απόφαση αυτή, αλλά δεν θα το συζητήσω σήμερα, αφού το σημερινό άρθρο δεν μπαίνει στην ουσία των θεμάτων.

Σε σχετικό πάντως άρθρο της κ. Μυρτώς Λοβέρδου στο Βήμα διαβάζω ότι ξεχωριστά λόγια για την ηθοποιό είχε πει και «ο Διονύσιος Σολωμός». Όμως δεν ήταν προφήτης ο κόντες. Για τον Αλέξη Σολομό πρόκειται, βεβαίως.

* Ο τύπος «ο ψήφος», στο αρσενικό γένος, λεξικογραφείται βέβαια αλλά θεωρείται τύπος προφορικός, λαϊκός, μειωμένου κύρους θα έλεγα -μάλιστα στο λεξικό Μπαμπινιώτη χαρακτηρίζεται απερίφραστα «εσφαλμένος».

Ο πρώην βουλευτής Ευάγγελος Βενιζέλος θεωρείται γενικά πολύ καλός χειριστής της γλώσσας, τόσο στον γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο, και νομίζω πως ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του «προσεκτικού ομιλητή» κατά Μπαμπινιώτην.

Οπότε, προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση οτι σε πρόσφατη συνέντευξη του κ. Βενιζέλου στον Σκάι (εδώ, από το 11.30 και μετά) ο παλαίμαχος πολιτικός δυο ή τρεις φορές λέει ότι η τάδε διάταξη συγκέντρωσε «διακόσΙΟΥς εβδομήντα ψήφους».

Που σημαίνει ότι το «λάθος» αποτελεί τον φυσικό πλέον τύπο της λέξης, αφού φωλιάζει στον λόγο ακόμα και προσεχτικών ομιλητών και μάλιστα δεινών χειριστών του λογου.

Χτες που είχα πάρει μέρος στο συνέδριο της ΕΛΕΤΟ, σε κάποιο διάλειμμα είχαμε μια συζήτηση και ανέφερα στην καθηγήτρια κ. Άννα Αναστασιάδη-Συμεωνίδη αυτό το παράδειγμα -τώρα και με τεκμηρίωση.

* Μια από τις χειρότερες στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης (μεγάλη κουβέντα, το ξέρω) ήταν ο πεντάλεπτος σχολιασμός που έγινε προχτές στην εκπομπή του Λιάγκα στον Σκάι σχετικά με το επεισόδιο στη βιβλιοθήκη του ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη.

Στην αρχή δεν ήθελα να δω το βίντεο, αλλά τελικά άλλαξα γνώμη -δείτε το κι εσείς, δείτε πώς επί πέντε λεπτά έξι ξεκαρδισμένα κνώδαλα βιάζουν την κοπέλα που ήταν θύμα του περιστατικού.

(Η μία από τις κυρίες είναι και δημοτικός συμβουλος Αθηναίων, με την πλειοψηφία μάλιστα).

Σε άλλη χώρα, αυτό το ολίσθημα θα ήταν αφορμή για βαρύ πρόστιμο στον σταθμό και για διακοπή της εκπομπής. Εδώ, αυτί δεν ιδρωσε στην τηλεόραση -ευτυχώς όμως υπήρξε κατακραυγή στα κοινωνικά μέσα, κι έτσι την επόμενη μέρα ο παρουσιαστής «ζήτησε συγγνώμη«.

Το βαζω σε εισαγωγικά επειδή, αν δεν κάνω λάθος, η λέξη «συγγνώμη» δεν ακούστηκε ούτε μία φορά και επειδή τη βρίσκω βαθύτατα ανειλικρινή. Ανειλικρινή, διότι ο Λιάγκας χαρακτηρίζει «απόλυτα καταδικαστέα» και «βιασμό» την πράξη του φοιτητή και αμέσως μετά δικαιολογείται ότι σχολίασε «την αστεία διάστασή της». Μπορεί να έχει αστεία διάσταση ένας βιασμός; Μπορεί να έχει αστεία διάσταση κάτι απόλυτα καταδικαστέο; Θα έλεγε κανείς ότι αν έχει αστεία διάσταση, σε σημείο που έξι άνθρωποι να έχουν ξεκαρδιστεί επί πεντάλεπτο, τότε δεν είναι «απόλυτα καταδικαστέα» πράξη, έτσι δεν είναι;

Στο τέλος ο Λιάγκας είπε ότι «στενοχωρήσαμε κάποιους κόσμους». Λέτε να αναγνωρίζει ότι η χαμέρπειά του έχει προσλάβει διαπλανητικές, πλέον, διαστάσεις;

Θα χαρώ αν φάνε ένα βαρύ πρόστιμο. Αλλά δεν το ελπίζω.

* Και μια άλλη διάσταση στο θέμα. Είδατε πόσο γελαστά σχολίασαν το θέμα ο Λιάγκας και τα άλλα κνώδαλα. Φανταστείτε για ένα λεπτό ότι ο δράστης της ασέλγειας δεν ήταν ημεδαπός φοιτητής αλλά, έστω, Άραβας φοιτητής (ή, ακόμα χειρότερα, πρόσφυγας). Αμφιβάλλετε ότι θα ακούγονταν ουρανομήκεις οι ιερεμιάδες για τα ανθρωπόμορφα κτήνη;

* Απο τα μεσημεριανάδικα περιμένει κανείς το στραβοπάτημα. Από το δελτίο καιρού, δύσκολα -τι άλλο μπορεί να πει ο μετεωρολόγος παρά το αν θα βρέξει ή αν θα κάνει ζέστη, έτσι δεν είναι;

Αμ δεν είναι έτσι. Την Τετάρτη, στο δελτίο καιρού των ειδήσεων του Αντένα, πάντοτε χαμογελαστός ο κ. Αρνιακός έκανε ένα όχι απλώς κρύο αλλά απαράδεκτο αστείο, οτι η χώρα βρισκεται μεταξύ δυο πυρών καθώς δέχεται κύματα νοτιάδων από δυτικά και κύματα προσφύγων από τα ανατολικά.

Το βίντεο το βλέπετε εδώ.

Κλείνω με ένα σχόλιο του συγγραφέα Κώστα Κωστάκου, και φοβάμαι πως δεν είναι υπερβολικός.

«Στο έλεος των νοτιάδων θα συνεχίσει να βρίσκεται η χώρα μας και τις επόμενες ημέρες, γεγονός που συνεπάγεται συννεφιές, υγρασία, βροχές, καταιγίδες και υψηλές -για την εποχή- θερμοκρασίες, κυρίως στα δυτικά. Σε επαναλαμβανόμενα κύματα, όπως ακριβώς τα κύματα των προσφύγων που δεχόμαστε από τα ανατολικά. Μεταξύ δύο πυρών δηλαδή.»
Τάσος Αρνιακός, δελτίο ειδήσεων 6.11.19, ενεργώντας όχι ως όργανο της ΝΔ ή του Βελόπουλου, όχι ως όργανο του ΑΝΤ1, όχι με σκοπό να περάσει χαμογελαστά και ύπουλα μια ατζέντα, αλλά μάλλον γιατί αυτός είναι ο «φυσικός» και «κανονικός» τρόπος σκέψης, γιατί αυτός είναι ο κανονικοποιημένος λόγος, αυτή είναι η σκέψη και ο λόγος όλων των κανονικών ανθρώπων, όχι στην κασιδιάρικη, αλλά στην χαμογελαστή και -μάλλον θα ορκιζόταν και ο ίδιος- άκακη εκδοχή του, στην εκδοχή που ο Αρνιακός και τα εκατομμύρια των κανονικών ανθρώπων της χώρας σαν τον Αρνιακό απειλούνται, αμύνονται, δεν είναι σε καμία εκδοχή οι κακοί του έργου, δεν πείραξαν ποτέ κανέναν, το μόνο που θέλουν είναι να μην τους πειράζουν.
Βασικά ο Τάσος Αρνιακός δεν θα υποπτευόταν ποτέ ότι το χαμόγελό του ποδοπατά ένα κεφάλι στη Γλάδστωνος. Ο Τάσος Αρνιακός και οι σαν τον Αρνιακό αρέσκονται να νιώθουν απειλούμενοι και αδύναμοι, προκειμένου να ασκούν μετά, με χαμόγελα, κλωτσιές ή μαχαιρώματα, τη δύναμή τους, τη δύναμη των πολλών, τη δύναμη του δίκιου τους, τη δύναμη του φόβου τους.

Advertisement