Διαφήμιση και ομοφοβία
Posted by sarant στο 25 Ιουνίου, 2020
Την Κυριακή που μας πέρασε ήταν η γιορτή του πατέρα. Η αλυσίδα σουπερμάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος κυκλοφόρησε στα κοινωνικά μέσα ένα διαφημιστικό με τη φωτογραφία που βλέπετε.
Στο Τουίτερ η φωτογραφία συνοδευόταν από το εξής κείμενο: «Μπαμπάς είναι όλα αυτά που θέλεις και ακόμα περισσότερα. Χρόνια πολλά! #happyfathersday».
Η διαφήμιση συζητήθηκε πολύ επειδή αρκετοί θεώρησαν ότι… προωθεί και προπαγανδίζει την ομοφυλοφιλία! Στο Τουίτερ, κάτω από το διαφημιστικό της ΑΒ σχολίασαν πολλοί εξαγριωμένοι ομοφοβικοί (εθνικόφρονες κατά 99% βλέποντας τα προφίλ τους), πολλοί από τους οποίους δήλωσαν ότι στο εξής θα κάνουν μποϊκοτάζ στην αλυσίδα σουπερμάρκετ ενώ άλλοι καταδίκασαν την «εκπούστευση των παιδιών μας» επειδή το κοριτσάκι έβαλε χρωματιστά κοκαλάκια στον μπαμπά του και τον έβαψε, όπως κάνουν όλες οι κόρες σε όλους τους μπαμπάδες.
Κι εμένα μου βάζανε κοκαλάκια και με βάφανε οι κόρες μου.
Αποφάσισα να κάνω ένα πείραμα και αντέγραψα μερικά από τα επικριτικά σχόλια, που τα παρουσίασα στο Φέισμπουκ μαζί με την επίμαχη διαφήμιση και με μια δική μου εισαγωγή. Στο πρόσφατο παρελθόν είχα ρίξει την ιδέα να κάνω κάτι ανάλογο (με άλλη ευκαιρία) στο ιστολόγιο, και οι περισσότεροι είχατε διαφωνήσει, λέγοντας, καθόλου αβάσιμα, ότι δεν μας ενδιαφέρει ο οχετός του Διαδικτύου. Ωστόσο, επειδή η ανάρτησή μου συζητήθηκε πολύ και επειδή μπήκαν και κάποια άλλα ζητήματα αποφάσισα να αφιερώσω το σημερινό άρθρο.
Οπότε, με πλάγια στοιχεία παραθέτω μερικά μόνο από τα πολλά αρνητικά σχόλια, που σας προειδοποιώ πως είναι δύσοσμα. Πρέπει όμως να τονίσω ότι εξίσου πολλά είναι τα επαινετικά σχόλια. Στη συνέχεια εξετάζω τις άλλες πτυχές του θέματος.
• 3 εταιρίες εστίασης σε Αθήνα- Κέρκυρα,»εγκρίνοντας» τις «προτιμήσεις»σας,διακόπτουν τη συνεργασία με τον Ομιλο ΑΒ και στρέφονται στον Σκλαβενίτη.Ελπιζουμε και αρκετοί άλλοι πελάτες σας θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο και οι οικονομικές απώλειες να καλυφθούν απο «μαμαδομπαμπαδες»
• Ρε δε ντρέπεστε λίγο; Μείνετε με τους πολύχρωμους «μπαμπάδες» που εσείς θέλετε. Για εμένα τελειώσατε
• Τώρα ξέρω λοιπόν ο,τι τα 80Ε που ξοδεύω την εβδομάδα σε ψώνια, ΔΕΝ θα τα ξανακάνω στον ΑΒ!
• Tι κοινωνική σαπίλα είναι αυτή που διαφημίζεται ρε πρακτορακια;Αυτά τα αρρωστημένα ανωμαλιαρικα πρότυπα λουγκρες & ντραγκ κουιν παντου θέλετε να περάσετε για να μεταμορφωσετε τους Έλληνες σε ζόμπι με IQ ραδικιου χωρίς καμία αξία;Ένα ωραιότατο #boycott για να πάρετε το μάθημα σας.
• Ντρέπομαι ,για τον διαφημιστή και την ιδέα του!!!! Ντρέπομαι ,για τον «άνδρα» που δέχθηκε να παίξει στο σποτ!!!! Ντρέπομαι ,για την εταιρεία που το ενέκρινε!!!! Θλίβομαι ,για το κοριτσάκι και την σύγχυση που του δημιουργεί η εικόνα!!!!! ΠΟΤΕ ΞΑΝΆ ΠΕΛΆΤΙΣΣΑ ΕΚΕΙ!!!!!!! Τ Ε Λ Ο Σ.
• ΑΒ Βασιλόπουλε είσαι φασίστας και ρατσιστής προς τους φυσιολογικούς άνδρες.Κατεβάστε αυτό το έκτρωμα
• Δεν είναι γλυκούλι. Είναι εμετικό. Ψώνιζα από σας επειδή είστε ελληνική εταιρία. Αυτό τελειώνει εδώ. Δεν στηρίζω εταιρίες που κάνουν προπαγάνδα αντί για διαφήμιση
• Αυτο ειναι το πατρικο προτυπο για σας…ενας μπαμπας τραβεστι?
• ΟΠΟΙΟΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΞΑΝΑ ΨΩΝΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΣ!!!! ΜΠΟΥΚΟΤΑΡΕΤΕ ΟΠΟΙΟΝ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΟΝ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΟΥΣΤΕΥΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕ ΣΤΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΟΥΣ!!!!! ΜΠΟΡΕΙΤΕ.
• ακυρο. αν νομιζετε με τα δηθεν προχο θα κερδισετε κατο γελαστηκατε. απο μενα μαυρο σαν τον φλουντ
• Ντροπη σας ανωμαλοι..σκουπιδια..εννοια μανα και πατερας ειναι ιερες…τωρα οτι εσεις θελετε γονεις που να βγαζουν παιδια απο τον κωλο σας κανει ανωμαλους..
• Επειδη, δυστυχως, δεν πληρω τις προυποθεσεις που εχει θεσει πλεον η εταιρία ΑΒ για τους πελατες της, δηλαδη φουστα-μπλουζα-μεικ απ, θα αναγκαστω μετα λύπης (!!!) μου να μην ξαναψωνισω από τα καταστηματα τους…
• Απλως,απαραδεκτη διαφημιση. Βελγοι σπερματοκωλοι
• Ποτέ ξανά πελάτης σας. Καλή απώλεια κερδών και εύχομαι ΠΤΩΧΕΥΣΗ.
• ΑΒ Τραβελόπουλος
• Λυπάμαι, τι χάλια διαφήμιση είναι αυτηή; μπαμπάς τραβεστί;
• Έχετε τρελλαθεί τελείως? Τι είναι αυτά τα καραγκιοζιλίκια? Έτσι ήταν οι δικοί σας μπαμπάδες? Δεν πρόκειται να αγοράσω από εσάς ούτε οδοντογλυφίδα.
• Δεν πειράζει αμαρτωλοί.Εφ όσον πουλάτε και του πουλιού το γάλα,να πουλάτε και του drag queen γονέα 1 το γάλα αφού θα είναι και οι μοναδικοί σας πελάτες. Ποτέ ξανά στο μπουρδέλο σας.
• Η μικρή ηλίθια κόρη-Μπάρμπι, που την έκανε έτσι το μπαζο η μάνα της και ο άβουλος ανεγκέφαλος πατέρας που γελάει σαν μαλακας. Ψόφα μωρή Γκρέτα Βασιλόπουλε!
Να προσθέσω ότι υπήρξε και ένα τουλάχιστον αποδοκιμαστικό σχόλιο από επώνυμο σχολιαστή, εννοώ τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή Βασίλη Τσιάρτα, ο οποίος συχνά σχολιάζει στα κοινωνικά μέσα εκφράζοντας ακροδεξιές, χρυσαυγίτικες θέσεις.
Προσωπικά, δεν βρίσκω κάτι κατακριτέο στη διαφήμιση, όπως είπα, αλλά περιμένω τα σχόλιά σας. Υποθέτω πως όταν επέλεξαν αυτή την εικόνα αντί για κάτι πιο συμβατικό ήξεραν ότι θα δεχτούν και αρνητικά σχόλια -μπορεί και αυτός να ήταν ο λόγος που την επέλεξαν ώστε να συζητηθεί πολύ περισσότερο απ’ όσο θα συζητιόταν κάποια άλλη πιο συμβατική.
Ας υποθέσουμε όμως, για χάρη της συζήτησης, πως όλοι συμφωνούμε ότι η διαφήμιση είναι πολύ καλή και ότι το μήνυμα που μεταφέρει είναι αναμφίβολα θετικό.
Μπαίνει τότε το εξής ζήτημα: επειδή μια επιχείρηση βγάζει μια διαφήμιση με θετικό κοινωνικό μήνυμα, πρέπει να την προτιμήσουμε ως καταναλωτές; Αρκεί αυτό ή πρέπει να συνεκτιμήσουμε και άλλες πτυχές της δραστηριότητάς της πχ αν τυχόν υπερεκμεταλλεύεται τους εργαζομένους της ή αν κάνει κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης της; Ή να τα αγνοήσουμε όλα και να επικεντρωθούμε αποκλειστικά στα προϊόντα ή τις υπηρεσίες της επιχείρησης;
Φυσικά, στο ισχύον κοινωνικό σύστημα οι επιχειρήσεις αναγκαστικά εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους και μόνο σε πολύ ειδικές συνθήκες μπορούν να υπάρξουν εξαιρέσεις από αυτό. Παρ’ όλ’ αυτά, εγώ δεν μένω αδιάφορος σε τέτοιες καταγγελίες και ασφαλώς θα τις βάλω στην πλάστιγγα.
Επίσης, η καταγγελία των ομοφοβικών αντιδράσεων στη διαφήμιση δεν σημαίνει αυτόματα επιδοκιμασία της συγκεκριμένης εταιρείας.
Ένας φίλος έκανε ένα εύστοχο σχόλιο που αξίζει θαρρώ να μεταφερθεί:
Εκεί που ταϊζω τη μάνα μου καμιά φορά χαζεύω τηλεόραση κι έπεσα πάνω στο τηλεοπτικό τους σποτ. «για ό,τι θέλεις να είσαι» δηλαδή αγοράζοντας προϊόντα γίνεσαι κάτι, καταναλώνοντας είσαι, έχεις άρα είσαι. Και λέω τόσο πολύ ρε γαμώτο ποντάρουν στην παντελή έλλειψη ακόμα και καταναλωτικής συνείδησης αυτοί οι αχρείοι οι διαφημιστές που σου πετάνε στη μούρη ως θετικό μήνυμα το πρώτο μάθημα άβγαλτου εκθεσιολόγου σε παιδιά γυμνασίου, ότι είναι άλλο να έχεις κι άλλο να είσαι, ότι αυτή είναι η παγίδα του καταναλωτισμού να συγχέει αυτά τα δύο. Ναι, τόσο πολύ. Με εξοργίζει που δεν έγινε ντόρος γι΄αυτό, ενώ έγινε για το πολύ τρυφερό αφισάκι για τη μέρα του πατέρα, με εξοργίζει.
Κατά τα άλλα, η ανάρτησή μου στο Φέισμπουκ συζητήθηκε αρκετά και πολλοί επέκριναν τους σχολιαστές του Τουίτερ, μεταξύ άλλων φέρνοντας παραδείγματα από διάσημους αθλητές που επίσης πόζαραν ενώ τους έβαφαν οι κόρες τους χωρίς να ανησυχούν μήπως… αμφισβητηθεί ο ανδρισμός τους.
Βέβαια ξέρουμε ότι στο Φέισμπουκ τις δημοσιεύσεις μας τις βλέπουν καταρχήν οι φίλοι μας, έστω κι αν με τη δυνατότητα κοινοποίησης τις βλέπουν επίσης και οι φίλοι των φίλων μας, θέλω να πω δηλαδή ότι καταρχήν τις βλέπουν άνθρωποι που συμφωνούν σε γενικές γραμμές μαζί μας, οπότε δεν πρέπει να πέσουμε στην πλάνη του αντηχείου και να θεωρήσουμε πως το δείγμα είναι αντιπροσωπευτικό και πως ίδια ποσοστά επιδοκιμασίας της άποψής μας θα παρατηρηθούν και στο ευρύτερο κοινό. Εγώ βέβαια έχω «ανοιχτό προφίλ» που σημαίνει ότι μπορεί να σχολιάσει και κάποιος που δεν είναι φίλος μου, αλλά που είδε τη δημοσίευσή μου επειδή την αναδημοσίευσε κάποιος άλλος.
Ωστόσο, συνέβη επίσης και το εξής. Καθώς διέτρεχα τα σχόλια, είδα και το εξής:
«Εσείς κύριε που γράψατε όλο αυτό με τόσο πάθος… Είστε πολύ ενήμερος περί drag queen όπως βλέπω και γενικά σε ότι αφορά τη γκέι κοινότητα…Κάτι θα ξέρετε.
Κακία μεγάλη…Κόμπλεξ παιδικής ηλικίας.»
Πιο κάτω, υπήρχε κι άλλο ένα σχόλιο στο ίδιο ύφος, από άλλον σχολιαστή.
Οι δυο σχολιαστές, δηλαδή, διάβασαν απρόσεχτα το άρθρο μου, στο οποίο παρέθετα έναν οχετό ομοφοβικών αντιδράσεων, νόμισαν οτι αυτά τα είχα γράψει εγώ, οπότε με επέκριναν -και μάλιστα ο πρώτος με μπλοκάρισε κιόλας!
Ευτυχώς, ο δεύτερος το ξαναδιάβασε και αργότερα ζήτησε συγγνώμη για την απροσεξία.
Οπότε, ένα παρεπόμενο δίδαγμα, επειδή ζούμε στην εποχή της ταχύτητας, είναι: διαβάστε το ξανά, πριν καταδικάσετε!
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
Γιάννης Κουβάτσος said
Πολύ ωραία εικόνα. Και πολύ συντηρητική μπροστά στα «μασκαραλίκια» στα οποία με υπέβαλλε η κόρη μου. ☺ Αλλά ακόμα και ομοφυλόφιλος να είναι ο μπαμπάς της φωτογραφίας και αυτή να η συνήθης εμφάνισή του, όλα καλά. Αρκεί το παιδί του να δέχεται από αυτόν αγάπη και στοργή.
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Καλημέρα!
Εξυπακούεται ότι δεν συμπορεύομαι ούτε κατ’ ελάχιστο με τον οχετό, το σύνθημα όμως «για ό,τι θέλεις να είσαι» μου μοιάζει να πηγαίνει πολύ πιο πέρα μια καμπάνια αύξησης των πωλήσεων μιας αλυσίδας σουπερμάρκετ.
Καλοδεχούμενο!
-και για εκείνους που δεν άρεσε, υπάρχει ξύδι, όπως έλεγαν παλιά. Τα μποϊκοτάζ τους δεν μπορούν να φρενάρουν τον 21ο αιώνα.
Πάνος με πεζά said
Χωρίς ίχνος ομοφοβίας, και εξετάζοντας διαφημιστικά και μόνο, είναι αποτυχία. Το λέω έχοντας δει και άλλες διαφημίσεις της συγκεκριμένης εταιρίας. Καταρχήν ξεκινάει από λάθος βάση · πώς μπορεί να συνδέεται ένα σούπερ-μάρκετ με τη γιορτή του πατέρα; Θυμάμαι μια παλιά αφίσα «αγάπη και λουλούδια στη μητέρα», που έβαζαν τα ανθοπωλεία, στη γιορτή της μητέρας. Ε, θα μπορούσατε να φανταστείτε αυτή την αφίσα με μπριζόλες, κολλημένη στα τζάμια του σούπερ μάρκετ;
Το σλόγκαν είναι έξυπνο, «για ό,τι θέλεις να είσαι», αλλά δε νομίζω ότι θα ταίριαζε σε ένα σούπερ μάρκετ · σε μια τράπεζα, και σε διαφημιση δανείου, πολύ περισσότερο.
ΚΩΣΤΑΣ said
Καλημέρα!
Διάβασα μόνο μέχρι τα σχόλια στο φ/μπ. Σαν αρχή, να μη με προλάβει άλλος, λέω μόνο ότι τα απορρίπτω όλα εκτός από το: » • Επειδη, δυστυχως, δεν πληρω τις προυποθεσεις που εχει θεσει πλεον η εταιρία ΑΒ για τους πελατες της, δηλαδη φουστα-μπλουζα-μεικ απ, θα αναγκαστω μετα λύπης (!!!) μου να μην ξαναψωνισω από τα καταστηματα τους…» Και ο λόγος που μου άρεσε είναι ότι κάνει χρήση τριών θαυμαστικών!!! 😜
Στα σοβαρά τώρα. Είναι θέμα που σηκώνει συζήτηση. Αργότερα.
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
Δεδομένου ότι εγώ είμαι περιτριγυρισμένος από Βασιλόπουλους τόσο στη δουλειά όσο και στο σπίτι, θέλοντας και μη ψωνίζω σε Βασιλόπουλο. Παρατήρησα μια μείωση της κίνησης τις τελευταίες μέρες, μπορεί βέβαια να είναι και τυχαίο. Δε με πολυχαλάει γιατί δεν έχει μεγάλη ουρά στο ταμείο κι εγώ μισώ τις ουρές. Καλά δεν είναι ανάγκη επειδή το είπα να τρέξετε όλοι στο Βασιλόπουλο και να πρέπει να στηθώ σε μια τεράστια ουρά την επόμενη φορά
atheofobos said
Την φωτογραφία αυτή όσοι δεν είμαστε ομοφοβικοί την βρίσκουμε χαριτωμένη και δεν μας ενοχλεί.
Όμως ο σκοπός ενός διαφημιστή είναι να διαφημίσει τον πελάτη που τον διάλεξε, για να προβληθεί και να κερδίσει, οπότε θα πρέπει να λάβει υπ΄όψη του ότι η διαφήμιση του δεν θα πρέπει να ενοχλήσει όλο αυτόν το εσμό που έγραψε τα σχόλια που παραθέτεις, που όμως δεν παύουν να είναι εν δυνάμει πελάτες του καταστήματος.
Κάτι αντίστοιχο έγινε με την διαφήμιση του ΣΥΡΙΖΑ με τον Μωυσή, επειδή ο διαφημιστής θεώρησε ότι όλοι γνωρίζουν ποιόν απεκάλεσε Μωυσή ο Φιλελεύθερος, με αποτέλεσμα εκτός από την δικαιολογημένη αγανάκτηση των δημοσιογράφων, που προσπάθησε να μπαλώσει ο Σκουρλέτης, να θεωρηθεί αντισημιτικό από τον πρώην πρόεδρο της Ισραηλιτικής κοινότητας Μίνο Μωυσή και προσβλητικό από τον δημοσιογράφο Βαγγέλη Μωυσή!
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!
5 Δεν κινδυνεύεις και τόσο, θα πρέπει να τρέξουν στον δικό σου Βασιλόπουλο για να έχεις πρόβλημα 🙂
Πάνος με πεζά said
Πάντως, είναι ελληνική εταιρία ο Βασιλόπουλος; Είμαστε σίγουροι; Κάτι deal με Βέλγους ήξερα…(άλλο, βεβαίως, το γνωστό μότο «Έλληνες δουλεύουν στα καταστήματα» κλπ.)
Μυλοπέτρος said
Μόνο όποιος δεν έχει κόρη μεγαλώσει θα ενοχληθεί από τη διαφήμιση αυτή.
Για το κορίτσι αυτής της ηλικίας ο πατέρας είναι κάτι το ανεξερεύνητο το οποίο με παιχνίδια αυτού του είδους προσπαθεί να το ερμηνεύσει. Η κόρη η δική μου έπαιζε με τα χείλια μου να τα κάνει να φαίνονται πιο όμορφα. Μετά από λίγο τα άφηνε όπως ήτανε λέγοντάς μου μπαμπά έτσι είσαι πιο ωραίος δινοντάς μου το ωραιότερο την κάθε φορά φιλάκι της ζωής μου. σε κάθε περίπτωση για το κορίτσι ο μπαμπάς είναι το πρότυπο για τους εκπροσώπους του άλλου φύλου.
Εμένα πάντως η διαφήμιση αυτή, ήτανε πολύ τρυφερή, ίσως γιατί έχω αντίστοιχα βιώματα, γλυκά τρυφερά πολύτιμα.
dryhammer said
Λένε και λένε για να πουν, ένθεν κακείθεν, κι άμα βγάλει καμιά καλή προσφορά σε βασικό είδος, δεν πα νάχει και την Divine να μοιράζει τα νούμερα στην είσοδο. Μετά, θα βρίζουν ή θα επαινούν πάλι.
Αγγελος said
Μένω εμβρόντητος. Δεν μου πέρασε καθόλου από το νου ότι ένας άντρας που αγκαλιάζει τόσο τρυφερά και με τέτοια έκφραση ευτυχίας το εξίσου ευτυχισμένο κοριτσάκι του θα μπορούσε να είναι… τοιούτος! Για μένα, το μήνυμα της διαφήμισης είναι απλώς και μόνο «πατεράδες, παίζετε με τα παιδιά σας, μοιράζεστε στιγμές ευτυχίας μαζί τους» — άσχετο τελείως με το ΑΒ βέβαια, εκτός στο βαθμό που πουλάει και… κοκκαλάκια 🙂
nikos papachristodoulou said
ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΕΛΑΤΗΣ ΤΟΥ ΑΒ. ΣΥΝΕΠΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΚΕΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ. ΥΠΟΨΙΑΖΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΣΚΛΗΡΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ. ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΞΑΙΡΕΙ ΤΑ LIDL. ΕΚΕΙ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ,ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ. ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΗ. ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΤΟΥΣ, ΤΩΝ LIDL, ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΤΟΥΣ.
dryhammer said
Παρόλο που εγώ την κόρη την πήρα «προκάτ» (ήταν 15 όταν παντρεύτηκα την κυρά), έχω πάει στη δουλεία με το νύχι του μικρού δάχτυλου βαμμένο με μαύρο μανό (Βορειοελλαδιστί όζα) που ξέχασα να το ξεβάψω, στα πλαίσια του να βρούμε τη σωστή απόχρωση. ΔΕΝ λέπτυνε η φωνή μου!
Φώτης said
Εγώ προσωπικά γελάω με το ντόρο που έγινε.
Ίσως να είχε λίγο περισσότερο ενδιαφέρον να έβαζαν ένα αγοράκι (αντί για κοριτσάκι) να έβαφε με μέικ-απ τον μπαμπά του. Εκεί νομίζω θα γινόταν επανάσταση.
nikiplos said
Μια εταιρεία παροχής υπηρεσιών την επιλέγουμε κυρίως για την ποιότητα των υπηρεσιών της, για την καλή αύρα που νιώθουμε όταν μας εξυπηρετούν, για την οικειότητα που μας προσφέρεται, για την ευγένεια, για την τιμιότητα προϊόν/τιμή καθώς και για άλλα λειτουργικά ζητήματα, πχ είναι κοντά στο σπίτι, δεν χρειάζεται να πάρω αυτοκίνητο, είναι κοντά στη δουλειά ή στο δρόμο προς και από αυτήν κλπ Το αν είναι τυραννική προς τους υπαλλήλους της, αν κλέβει φόρους, αν καταπατάει τη γη, αν κάποια μέλη του ΔΣ της είναι βασιλόφρονες κλπ, δεν νομίζω πως αυτό αφορά τον καταναλωτή (στα πλαίσια βέβαια που ο ίδιος δεν «τρακάρει» σε στέμματα ή σβάστιγκες στους χώρους υποδοχής του) , αλλά την κοινωνία και τους θεσμούς της (αν έχει και αν είναι λειτουργικοί).
Το σποτ είναι διαφήμιση, η διαφήμιση κάνει θόρυβο γύρω από το όνομα, στην τελική με κάποια ανάμεικτα συναισθήματα πρέπει ο καταναλωτής να θυμάται το ΑΒ_Βασιλόπουλος και το «Σας προσέχει» και το «Είναι πάντα δίπλα σας», όλα τα υπόλοιπα είναι χαμένα χωνεμένα στο μύλο της κοντινής μνήμης (buffer) εκείνον που σβήνεται για να γραφούν άλλες εφήμερες πληροφορίες, κάποιες πιπεράτες (πχ πως λέγανε γαμώτο σήμερα το περιοδικο που έχει φάτσα κάρτα τον κώλο της Τούνη?). Ως πατέρας κόρης όχι μόνο δεν με ενόχλησε αλλά το βρήκα φυσιολογικό.
Επίσης είναι και εκπαιδευτικό γιατί οι κόρες στην ηλικία της δικής μου (4) καταννοούν τα πάντα γύρω τους αλλά ακόμη δεν έχουν πλήρως ανεπτυγμένη τη συντακτική μνήμη, δεν έχουν αίσθηση του «γιατί είμαι εγώ και δεν είσαι εσύ?» Κάποιο πολύ αγαπητό τους πρόσωπο όπως ο πατέρας τους, τους φαίνεται φυσιολογικό να είναι η καλύτερή τους φίλη, να την βάψουν κλπ, όπως φυσιολογικό τους φαίνεται και σε λίγο μεγαλύτερες ηλικίες ότι θα ήθελαν πράγματι να παντρευτούν τον πατέρα τους αν ήταν δυνατόν, φυσικά στο συναισθηματικό επίπεδο, κι όχι έμπρακτα όπως ας πούμε στον νομό Ηλείας όπου οι πατεράδες ενίοτε ολοκληρώνουν τον έρωτα με τις κόρες τους 🙂 .
Όπως φυσιολογικό θα ήταν σε έναν ενήλικα (όπως πχ ο ΓΣ) να θέλει γυναίκα την Κιμ Μπάσιντζερ με μυαλό Αϊνστάϊν.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Εγώ πάλι κάνω περίεργους συνειρμούς κάθε φορά που βλέπω τον ακροδεξιό βόθρο να βγάζει αντριλίκι και ματσίλα. Σκέφτομαι το ιδεολογικό τους ίνδαλμα, τα εςες που ήτανε τίγκα στα τυπάκια που το κανελλώνανε το ρυζόγαλο.
obscure said
Υπάρχει βέβαια πάντα το πρόβλημα ότι οποίος συζητάει για μια διαφήμιση, ουσιαστικά συμμετέχει αφιλοκερδώς στη διαφημιστική καμπάνια και αυτό οι διαφημιστές το γνωρίζουν και το εκμεταλλεύονται. Το πραγματικό μηνυμα είναι πάντα «ψωνίστε από το μαγαζί μας» και αυτό, σε αυτήν την περίπτωση, όχι γιατί έχουν καλά προϊόντα ή καλές τιμές αλλά γιατί εγκρίνουμε το κοινωνικό μήνυμα που φαινομενικά προωθείται, με το οποίο και οι ίδιοι οι διαφημιζόμενοι μπορεί να συμφωνούν αλλά μπορεί και όχι, γιατί στο κάτω κάτω το κρυμμένο αληθινό μήνυμα είναι ο πραγματικός στόχος της διαφήμισης. Οι αρνητικές αντιδράσεις είναι έτσι κι αλλιώς ανόητες, η διαφήμιση διαδίδεται και το μποϊκοτάζ δεν δουλεύει ποτέ για πολύ. Το λέει άλλωστε και ο Τσιάρτας: τέλος οριστικό -αν δεν την αποσύρουν-! Κανένα πρόβλημα λοιπόν, ήταν για τη μέρα του πατέρα, οπότε λογικά θα έχει αποσυρθεί ήδη!
Γς said
Η διαφήμιση είναι μια χαρά κι όποιος την παίρνει στραβά τον παίρνει [διαγράφονται δύο λέξεις]
Πως να το κάνουμε όμως. Είναι μερικές που δεν τις αντέχω
http://www.youtube.com/watch?v=wunGbuk1OCw
geobartz said
Δεν έχω να πω άλλο, παρά μόνο τη γνωστή ρήση: Όταν ο διάβολος δεν έχει δουλειά … (δεν θα σας πω τι κάνει!)
Πάντως ως «αριστεροί» που είμαστε δεν χάνουμε την ευκαιρία να …ριχτούμε στις επιχειρήσεις!
Άρης Γαβριηλίδης said
Μακάρι να είχα μια εγγονούλα και θα καθόμουν ευχαρίστως να μου βάλει τόσα και άλλα τόσα τσιμπιδάκια και κοκαλάκια…
LandS said
8
Ότι πιο άσχετο το «ψωνίζω από Ελληνική επιχείρηση». Ειδικά σε ότι αφορά τα ΣΜ. Τα κρέατα του Σκλαβενίτη, από όπου θα ψωνίζει πια το ούγκανο, συνήθως είναι Ολλανδικά. Μη σου πω για τη φορά που βρήκα φακές (ρε πμ) Χιλής ( ή μιας άλλης Νοτιοαμερικάνικης – πάει καιρός)
ΓιώργοςΜ said
Καλημέρα!
Τη διαφήμιση δεν την είδα παρά μόνο με σχόλια, μετά το ντόρο που έγινε δηλαδή, κι έτσι δεν έχω μια γνήσια, άμεση αντίδραση για να την πω, ίσως μόνο αντίδραση στις αντιδράσεις.
Είναι όμως διαφήμιση. Ο διαφημιστής μπορεί να είναι ο ίδιος ομοφυλόφιλος, ομοφοβικός, να αγαπάει ή να σιχαίνεται τα παιδιά, βρήκε όμως έναν πιασάρικο τρόπο για να γίνει φασαρία γύρω από το όνομα του διαφημιζόμενου. Άρα αποστολή εξετελέσθη.
Τα κοινωνικά μηνύματα σε αυτές τις καμπάνιες αποσκοπούν, κυνικά, στο χειρισμό των δυνητικών καταλαλωτών. Για το λόγο αυτό και μόνο, θυμώνω όταν τα βλέπω, αισθάνομαι πως με κοροϊδεύουν. Δεν περιμένω από τον κάθε μπακάλη να μου πει τι πρέπει να κάνω για να είμαι καλός πατέρας, επιτυχημένος επιχειρηματίας, ευτυχισμένος άνθρωπος. Να πουλήσει θέλει, και χρησιμοποιεί το συναίσθημα για να το πετύχει: «Είναι κεφάτη» επειδή γυρνάει από τον πάλαι ποτέ Βερόπουλο, «μόνο για λίγες μέρες» ένα προϊόν στην τιμή που θα έπρεπε να έχει πάντα, ώστε να ψωνίσει κανείς παρορμητικά, και άλλα τέτοια όμορφα.
Αν ο μανάβης, ο χασάπης ή ο φούρναρης της γειτονιάς κάνουν κάτι που μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά μου, θετικά ή αρνητικά, μπορεί να αντιδράσω ενισχύοντας ή απέχοντας από το μαγαζί του, με τα απρόσωπα καταστήματα έχω απρόσωπες σχέσεις. Κριτήρια το πόσο βολικά είναι, οι τιμές και η ποιότητα των προϊόντων. Η διαφημιζόμενη ηθική στάση απέναντι σε οτιδήποτε δε με πείθει.
Γς said
18:
Δεν αναφέρομαι βέβαια σ αυτή τη διαφήμιση των Cream Crackers Παπαδοπούλου
divolos said
Για την διαφήμιση θα πω μόνο ότι έχω δυο κόρες, η μεγάλη στην ηλικία του κοριτσιού της φωτογραφίας, οπότε δεν είδα τίποτα παράξενο στην φωτογραφία. Πρέπει να είσαι τελείως αποκομμένος από τα παιδιά σου και το παιχνίδι τους, για να μην έχεις βιώσει έστω και μιά φορά, έστω και σε πολύ μικρότερο βαθμό, αυτό που βλέπουμε, αν εχεις κόρες δηλαδή. Είναι σαν να λέμε ότι έχεις αγόρια και δεν έχεις παίξει μαζί τους μπάλα ποτέ! Όσο για το αν διαλέγουμε να ψωνίζουμε από μια επιχείρηση ανάλογα με τις διαφημίσεις και το κοινωνικό τους μήνυμα, προσωπικά καθόλου δεν με επιρρεάζει, αρκεί να μην προωθεί τιποτα ναζιστικές ή ψεκασμένες ιδέες (που για την ώρα κανένας δεν το κάνει). Παίζει όμως για μένα τεράστιο ρόλο ο τρόπος που βλέπω να συμπεριφέρονται στους εργαζόμενους. Σταμάτησα να πηγαίνω στο ΑΒ της γειτονιάς μου επειδή μετά το κλείσιμο του Μαρινόπουλου είχα διαπιστώσει ότι οι ίδιοι σχεδόν εργαζόμενοι έβγαζαν την διπλάσια δουλειά και ο προϊστάμενος του καταστήματος είχε παραγίνει αυστηρός, να μην πω κάτι άλλο, με τους εργαζόμενους. Παρά τις προσπάθειες όλα αυτά να γίνονται μακριά από πελάτες, όταν ψωνίζεις για χρόνια από το ίδιο κατάστημα αποκτάς μια σχετική εξοικείωση και τα αντιλαμβάνεσαι. Τώρα ψωνίζω από ένα κοντινό Σκλαβενίτη όπου για την ώρα υπάρχουν περισσότεροι εργαζόμενοι για λιγότερους πελάτες και υπάρχει μια ηρεμία όταν ψωνίζω από εκεί. Μακάρι να παραμείνει έτσι. Φυσικά εννοείτε πως δεν περνάω ούτε απ’ έξω από εκείνο το άλλο μάρκετ που η προϊσταμένη τους έλεγε να είστε ευχαριστημένοι και μόνο που δουλεύετε κι ότι 300 ευρώ είναι δεν θυμάμαι πόσο τοις εκατό περισσότερο από το τίποτα (που το έλεγε και λάθος).
nikiplos said
Για το σχόλιο του φίλου, να προσθέσω πως ο καταναλωτισμός επάγει το «είσαι όταν αγοράζεις» ή «ζεις όταν αγοράζεις». Ας πούμε ο καταναλωτισμός και ιδίως τα Σ/Μ σε καθοδηγούν να αγοράσεις ακόμη κι αν δεν το χρειάζεσαι. Από τον φθηνό ντολμαδοπαρασκευαστή, τον πολυκόφτη που κόβει τα καροτάκια σαν στολίδια για να εντυπωσιάσεις τους καλεσμένους σου, έως το τυρί μίλνερ 0% λιπαρά, φάε όσο θες και δεν θα παχύνεις. Αν το καλοσκεφτείς τις ημέρες του κορονοϊού, η μόνη διασκέδασή μας, η μόνη κοινωνική μας συμπεριφορά ήταν ο καταναλωτισμός: η περιήγηση στους διαδρόμους των μαλ.
Επίσης η κοινωνία ανέκαθεν ήταν πρακτική. Θα στενοχωρήσω το φίλο του Νικοκύρη, αλλά είσαι αυτά που έχεις για τη δημοκρατική πλειοψηφία και τον πολιτισμό μας, όπως Αμερική. Δεν πα να ‘σαι χλιμίτζουρας, αρκεί να φοράς σινιέ ρούχα, να οδηγείς κούρσα βαρβάτη και φυσικά να έχεις να σκορπάς. Το άλλο φύλο είναι δικό σου, οι χαμούρηδες που έχουν πιάσει τα γιοφύρια φίλοι σου, ο πολιτικός βόθρος συνοδοιπόροι σου, σε λιβανίζει το παπαδαριό, σε αγαπούνε όλοι γύρω σου και σου συγχωρούνε κάθε καπρίτσιο. Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, αλλά είναι τόσο στερεοτυπικά όλα που καταντάει βαρετή ξανθοπουλιάδα.
Για να το ελαφρύνω ρίχνω ανέκδοτο:
Πάει ένας σε ένα ραφινάτο κρυφό μαζατζίδικο σε διαμέρισμα χλιδάτης πολυκατοικίας που του έχει συστήσει φίλος. Κάνει λάθος όμως στον όροφο. Στο αποκάτω διαμέρισμα που πηγαίνει κατά λάθος έχει κηδεία και το βράδυ εκείνο ξενυχτάνε τον μακαρίτη. Βλέπει ο δικός σου πόρτα ανοιχτη, σαλονάρα «εδώ είμαι» σου λέει. Μπαίνει σιωπηλός και κάθεται σε μια αδειανή καρέκλα.
Ένας από τους συγγενείς τον χαιρετάει με συμπονετικό νεύμα και του λέει:
«Θα ξενυχτήσετε κι εσείς?»
«Όχι εγώ έναν π@@τσο θα ρίξω και θα φύγω»
LandS said
16
Αυτά ήταν τα ες α. Ο «κακομοίρης» ο αρχηγός τους εκτελέστηκε από τα ες ες αγκαλιά με τον νεαρό του εκείνο το βράδυ.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
26 Βεβαίως, ο Ρεμ. Αλλά και οι εσετζήδες δεν πηγαίνανε πίσω.
Διαφήμιση και ομοφοβία « Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία – Kon/Spira[l] said
[…] Την Κυριακή που μας πέρασε ήταν η γιορτή του πατέρα. Η αλυσίδα σουπερμάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος κυκλοφόρησε στα κοινωνικά μέσα ένα διαφημιστικό με τη φωτογραφία που βλέπετε. Στο Τουίτερ η φωτογραφία συνοδευόταν από το εξής κείμενο: «Μπαμπάς είναι όλα αυτά που θέλεις και ακόμα περισσότερα. Χρόνια πολλά! #happyfathersday». Η διαφήμιση συζητήθηκε πολύ επειδή αρκετοί θεώρησαν ότι…… — Weiterlesen sarantakos.wordpress.com/2020/06/25/homophobia-2/ […]
Γς said
20:
!
και περιμένω την κόρη μου με την Γουσούλα, που άρχισε να μου χαμογελάει και να μου λέει «παππού» στην δικιά της ακατάληπτη γλώσσα [αγκού και τέτοια]
Πουλ-πουλ said
Άλλοι θα κόψουν τον ΑΒ, άλλοι τον Σαραντάκο, μου φαίνεται.
Ένας από τους λόγους που διαβάζω το ιστολόγιο είναι ότι έτσι αποφεύγω τα πολτοποιημένα μυαλά των ακοινώνητων δικτύων. Και να τώρα εδώ, σε χορταστική μέχρι αηδίας δόση.
Ο γρουσούζης υπηρεσίας.
sarant said
Eυχαριστώ για τα νεότερα
24τέλος Καλά που το θυμήθηκες
8 Αν δεν κάνω λάθος, η ΑΒ ανήκει στον ομιλο της βελγικής Delhaize
sarant said
30 Υπάρχει προειδοποίηση, μπορείς να τα προσπεράσεις
spyros chamenos said
Πριν ακόμα τελειώσω την ανάγνωση του άρθρου, θα ήθελα να ζητήσω από όλους τους μεταφραστές που διαβάζουν την σελίδα να βρουν μία μετάφραση για το «σπερματόκωλοι»…
Δύτης των νιπτήρων said
Τον όρο «εκπούστευση» τον κληροδότησε στο νεοελληνικό πολιτισμό ο Καργάκος, ή κάνω λάθος;
Πουλ-πουλ said
32. Ο πειρασμός της κλειδαρότρυπας, όμως; Ακόμα δεν άγιασα.
ΣΠ said
Απάντηση στην ομοφοβία: Διάσημοι μπαμπάδες «έγιναν πριγκίπισσες» για χάρη των κοριτσιών τους
Γς said
ΑΒ
«Και του πουλιού(*) το γάλα!»
——-
(*) που πετάει
Konstantinos said
Ένα κοινωνικό μήνυμα: κόψτε τα σούπερ μάρκετ.
Βαρβάκειος και τοπικές αγορές για όλα ( κρέατα, λαχανικά,χαρτικά,μπακάλικη κλπ)
Δεν πηγαίνω ποτέ. Νιώθω ότι με το που περνάω την πόρτα κάποιος έχει βάλει το χέρι στην τσέπη μου και με κλέβει.
Κουνελόγατος said
1) Για τους τσιάρτες υπηρεσίας, τους κομπλεξικούς και τους οχετούς τους, ξύδι, πολύ ξύδι όμως.
2) Δεν πρόκειται να πάω στα ΑΒ μόνον γι αυτό. Το αντίθετο όμως το κάνω, δηλαδή ποτέ δεν θα ψώνιζα σε ένα σουπερμάρκετ μόνο για Έλληνες.
3) Μετά το πρώτο παιδί, που ήταν αγόρι (κουνέλι), ήθελα το δεύτερο κορίτσι, αλλά βγήκε κι αυτό αγόρι (γάτος). Γι αυτό πάντα έκανα παραπάνω χαρές στα κορίτσια των φίλων. Μετά από όσα διάβασα ότι τραβάνε οι μπαμπάδες από τις κόρες τους (που ποτέ δεν είχα ξανακούσει), λέω ευτυχώς…
Avonidas said
Καλημέρα (οθντκ).
Το «μαυρο σαν τον φλουντ» παίρνει το βραβείο, κι αποδεικνύει ότι το να είσαι ελληναράς δεν σε σώζει από το να γράφεις άτονα ελληνικά και να αγνοείς την ύπαρξη των διαλυτικών* και των κεφαλαίων (αυτή τουλάχιστον είναι μια ευχάριστη παραλλαγή του κολλημένου capslock των αυγών)
* Εκτός αν εννοεί τον Ρόμπερτ Φλούντ, που απ’ όσο ξέρω δεν ήταν μαύρος.
Γς said
34:
Ναι. Ο Καργάκος.
Κελ ντεκαντάνς μοντιέ…
και τον «εκτσογλανισμός» ο κάτωθι:
sarant said
34 Ναι, το είπε στην πρώτη δημόσια εκδηλωση του Δικτύου 21.
Δύτης των νιπτήρων said
40 Εννοούσε το μαύρο έργο, το πρώτο στάδιο ή nigredo, στο οποίο θα είχε σίγουρα φτάσει ο Ρόμπερτ Φλουντ.
(Δεν περίμενα ποτέ ότι θα βρω κάποιον να του απευθύνω ένα τέτοιο σχόλιο!)
nikiplos said
Αυτή η απειλή ότι δήθεν δεν θα ξαναψωνίσουν από το συγκεκριμένο κατάστημα (σιγά τα αίματα) μου θυμίζει τους αγκαριομάχους[*] στο στρατό, που απειλούσαν ότι θα βάλουν βύσμα και θα τρέχουν όλοι οι υπόλοιποι αλλά πάλι κατέληγαν στα ίδια.
[*] Αγκαριομάχος (ο): Φαντάρος χωρίς βύσμα σε τσατσοφωλιά, που ακόμη και σε καλό στρατόπεδο διάγει τη θητεία του μεταξύ μαγειρείων, σκουπιδιάρας, τουαλετών και γερμανικών.
Γς said
36:
και μερικοί άλλοι:
Je t’aime t’aime, je t’aime plus que tout
Papapappa
spyros chamenos said
26, 27
Τα Τάγματα Εφόδου ήταν ξεκάθαρα, δεν υπήρχε αυτή η μοντέρνα υποκρισία των νεοναζί, ή ακόμα και των «ορίτζιναλ» ναζί μετά τη δολοφονία του Ρεμ και την αφαίρεση όποιας εξουσίας είχε παραμείνει στα Τάγματα Εφόδου. Οι γερμανοί εσατζήδες δήλωναν ξεκάθαρα την ομοφυλοφιλία τους, μια ομοφυλοφιλία «αρσενική», μια λατρεία προς το αντρικό σώμα, που έμεινε στους νεοναζί σαν κληρονομιά κι έτσι βλέπουμε και σήμερα ξυρισμένα κεφάλια (αλλά και μη ξυρισμένα, σε υψηλότερα κλιμάκια) να ξερογλύφονται όταν βλέπουν ένα ωραίο, καλογυμνασμένο αντρικό σώμα, καταπιέζοντας όμως αυτό που πραγματικά θα ήθελαν να κάνουν, αφού ο ηγέτης Χίτλερ μετά την δολοφονία του Ρεμ αποφάσισε ότι ο εθνικοσοσιαλισμός και η ομοφυλοφιλία είναι ασυμβίβαστα.
Υ.Γ.: Στα δικά μας, δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν αποκαλυφθεί ότι γνωστός έλληνας νεοναζί (με μούτρα γνωστού αλγερινού ποδοσφαιριστή) αποδειχθεί ομοφυλόφιλος ή ίσως και κονκουμπίνα διάφορων άλλων γνωστών νεοναζί.
Νέο Kid said
33. Οι Σπερματόκωλοι είναι παλιά αριστοκρατική οικογένεια της Αγγλίας. Έχουν και θυρεό.
https://www.houseofnames.com/butcum-family-crest
Δύτης των νιπτήρων said
nessim said
Είναι εκτιμητέο ότι το Λιντλ ανάρτησε την αφίσα του ΑΒ αναφέροντας:
«..Στον δρόμο για ένα καλύτερο αύριο, είμαστε όλοι μαζί…»
sarant said
49 Και κάποιοι από τους προηγούμενους μποϊκοταριστές δήλωσαν μποϊκοτάζ και εδώ. Να μη βρίσκει να ψωνίσει ο Βασίλης ο Τσιάρτας, δηλαδή.
jesus said
η γνώμη μου είναι ότι καμπάνιες τ. ΑΒ, Nike, κτλ που εκμεταλλεύονται εμπορικά κινήματα για δικαιώματα προσθέτουν κατά κάποιον τρόπο στον αγώνα των κινημάτων, με την έννοια ότι τα βοηθούν ώστε να καταστούν συστημικό κεκτημένο
απ’ την άλλη, πρόκειται γενικά για υποκρισία, καθώς πχ η Nike βάζει παιδιά να δουλεύουν εκεί όπου δεν υπάρχει νομοθεσία, κατά κανόνα εκεί που το δέρμα των ανθρώπων είναι κατά τι πιο σκούρο απ’ το δικό μου.δεν ξέρω συγκεκριμένα πώς αντιμετωπίζει ΛΟΑΤΚΙ άτομα η ΑΒ όταν είναι εργαζόμενοι, αλλά δεν θα έβαζα κ το χέρι μου στη φωτιά.
ως καταναλωτής, το να είμαι αντιρατσιστής δεν συσχετίζεται επ ουδενί με το τι παπούτσια θα πάρω (μάλλον συσχετίζεται καλύτερα με το να μην πάρω Nike), κ το αν θα αφήσω την κόρη μου να μου βάψει τα νύχια δεν έχει να κάνει με το από πού παίρνω τα τυριά μου.
συνεπώς, καλά κάνουν κ προβάλλουν τα προφανή ως κανονικότητα στην διαφήμιση απ’ την πλευρά τους, αλλά καλά θα κάνω κι εγώ να τους αγνοήσω. εάν όμως έκαναν καμπάνια προς την άλλη πλευρά, τότε προφανώς μποϋκοτάζ (κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί με την Μπαρίλα στην Ιταλία κ τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων)
αντίστοιχο πρόβλημα υπάρχει κ στην αντιμετώπιση του γάμου των ομοφυλοφίλων (κ την αποποινικοποίηση της κάνναβης) απ’ τα διάφορα κράτη. στις ΗΠΑ, όπως κ στην Ελλάδα κ πχ στην Ουρουγουάη, η νομιμοποίηση έγινε ακριβώς σε περίοδο που η ηγεσία είχε πολύ πιο δύσκολες αποφάσεις να πάρει, που θα έρχονταν σε ουσιαστική σύγκρουση με σοβαρά συμφέροντα.
Ομπάμα αδυνατούσε να κλείσει το Γκουαντανάμο κ είχε το Occupy Wall Street κ το BLM να αντιμετωπίσει, ο Σύριζα είχε μνημόνια, ο Μουχίκα διαχειριζόταν το Λουξεμβούργο της Λατινικής Αμερικής (πλυντήριο βρώμικου χρήματος), στη Γαλλία το ίδιο, εν μέσω καταστροφικής οικονομικής πολιτικής.αντ’ αυτών, διάλεξαν να χρησιμοποιήσουν ως αιχμή κάτι που τους έφερνε σε σύγκρουση με ηλίθιες νοοτροπίες αλλά δεν κόστιζε τίποτα, τον γάμο των ομοφυλοφίλων.επείγον να γίνει; ναι, παραπάνω από επείγον. αλλά η επιλογή του χρόνου ήταν επιλογή τύπου «τσάμπα επαναστάτης», επεκτείνω ένα δικαίωμα που δεν κοστίζει τίποτα επί της ουσίας σε αυτούς που ήδη το έχουν και λυτρώνει αυτούς που δεν το έχουν, αλλά με φέρνει σε σύγκρουση με το υπερσυντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας. ουσιαστική σύγκρουση, όμως, στο οικονομικό επίπεδο μηδέν.
νομίζω ότι πρόκειται για τον ίδιο τύπο υποκρισίας, και συγγνώμη για το σεντόνι.
Νέο Kid said
Μήπως είναι λίγο ομοφοβικό να βγάλουμε αδερφές τους ναζήδες; (Παλιούς και νέους)
«Είστε παλιανθρώποι, ρατσιστές, φασίστες, δολοφόνοι … και δεν φτάνουν αυτά, είστε και -άκουσον άκουσον!- παλιόπουστες!»
spyros chamenos said
Σχετικά με την διαφήμιση, δεν έπαιξα ποτέ έτσι με την κόρη μου κι ελπίζω να την γλίτωσα πια, αφού σε λίγο κλείνει τα 12. Υποθέτω ότι δεν έτυχε, η κόρη μου ήταν ένα τιγράκι που από τότε που έμαθε να περπατάει, προτιμούσε να παίζει πιο «βάρβαρα» παιχνίδια, σκαρφάλωνε, πάλευε, δάγκωνε. Μόνο όταν πήγε στο σχολείο και άρχισε συναναστροφές με άλλα κορίτσια άρχισε κάτι βλακείες του τύπου «αυτό δεν είναι για κορίτσια» και σταμάτησε να κάνει κάποια πράγματα, όσο κι αν στο σπίτι πάντα έλεγα ότι δεν υπάρχει τίποτα «για κορίτσια» ή «για αγόρια».
Η ίδια η διαφήμιση δεν μου άρεσε. Δεν είμαι σίγουρος γιατί. Βλέποντας τον Σβαρτσενέγκερ ντυμένο πριγκίπισσα, σκέφτομαι ότι θα είχε πολύ περισσότερο γέλιο αν επέλεγαν έναν άντρα που να είχε πολύ περισσότερο εικόνα «macho A» (όχι τις νεοναζί πριγκίπισσες με γυμνασμένα σώματα που αναφέρω σε άλλο σχόλιο, πραγματικά macho»).
Όσο για το λόγο που ψωνίζουμε από κάποιο μαγαζί, θα έλεγα κυρίως αν είναι κοντά σε μας ή αν έχει καλύτερες τιμές. Πιστεύω προσωπικά ότι το μποϊκότ παίζει τραγικά μικρό ρόλο και μας το έχουν ρίξει στα μούτρα για να φάμε τον πρόλογο ότι εμείς, οι καταναλωτές, μπορούμε να αποφασίσουμε. Στο τέλος όμως η ανάγκη σε τρώει τις περισσότερες φορές. Κι αν εγώ ακόμα μποϊκοτάρω την Vodafone («Μιλάτε; Σας ακούμε!», θυμάται κανείς το μεγαλύτερο σκάνδαλο υποκλοπών στην Ελλάδα;) κι ένας φίλος μου δεν αγόρασε ποτέ Αγνό από τότε που το διαφήμισε ο Γκάλης, πόσο νομίζετε ότι επηρέασε αυτό τις συγκεκριμένες εταιρείες; Στα είκοσι μέτρα από το σπίτι μου έχει ένα σούπερ μάρκετ στο οποίο δουλεύουν δυο τρεις υπάλληλοι γκρινιάρηδες, που μου χαλάν τη μέρα. Το αποφεύγω, αλλά και πάλι όταν χρειάζεται να πάρω κάτι γρήγορα…
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
52 Όχι, σαν καταγγελία της υποκρισίας τους το διαβάζω. Όπως καταγγέλεται και η θρησκευτική τους υποκρισία, που το παίζουν ευσεβείς χριστιανοί οι λαγοί και οι παναγιώταροι.
Πουλ-πουλ said
52. Για όλα αυτά υπάρχει απάντηση στο αξεπέραστο μυθιστόρημα του Τζόναθαν Λίτελ «Ευμενίδες».
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
51 Τι είχε γίνει με τη Μπαρίλα?
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
55 Α μπράβο, κι έλεγα ποιός θα το αναφέρει. Κουραστικό όμως σε πολλά σημεία, σε κάποια στιγμή το άφησα.
spiridione said
Τι να λέμε τώρα, λιγοστεύουν όσο πάει οι αρσενικοί
spyros chamenos said
52:
Αν αναφέρεστε και σε μένα, τότε κάτι έκανα λάθος. Νόμιζα ότι είναι ξεκάθαρο ότι το μήνυμα του δικού μου ποστ ήταν
«Είστε παλιανθρώποι, ρατσιστές, φασίστες, δολοφόνοι … και δεν φτάνουν αυτά, είστε και -άκουσον άκουσον!- υποκριτές!»
Avonidas said
#46. Στα δικά μας, δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν αποκαλυφθεί ότι γνωστός έλληνας νεοναζί (με μούτρα γνωστού αλγερινού ποδοσφαιριστή) αποδειχθεί ομοφυλόφιλος
Λες εκτός από ΓΤΠ να είναι και ΓΤΠΚ;
#52. Μήπως είναι λίγο ομοφοβικό να βγάλουμε αδερφές τους ναζήδες;
Πολύ θα ήταν – αν το εννοούσαμε στα σοβαρά.
Καλώς ή κακώς, υπάρχει αυτή η διάσταση της ομοφυλοφιλίας και του γυναικείου φύλου σαν δηλωτικά της αδυναμίας στη γλώσσα μας. Αν το εξετάσει κανείς λογικά, ο συνειρμός είναι παλαβός:
Οι ομοφυλόφιλοι πηγαίνουν με άντρες
Οι γυναίκες πηγαίνουν με άντρες
Άρα, οι ομοφυλόφιλοι είναι (σαν) γυναίκες !
Οπότε ίσως θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να αποφεύγουμε το συσχετισμό, αλλά για κάποιο λόγο ο πειρασμός είναι μεγάλος όταν απευθύνεσαι στα χρυσάβγουλα. Είναι μάλλον η άφατη ειρωνεία του να είσαι αυτό που κράζεις. Κι ο Μιχαλολιάκος, ας πούμε, αν πεις ότι είναι ζουμπάς και μαυριδερός δεν σημαίνει ότι είσαι ρατσιστής με τους κοντούς ή τους μελαμψούς· σημαίνει απλώς ότι τον προγκάς επειδή στη φαντασία του είναι Άριος 🙂
Pedis said
Πετυχημένη διαφήμιση …
εκμεταλλεύεται πολλά στερεότυπα …
δηλαδή εκτός από εκείνα που προκαλούν το τσίγκλισμα του αρσενικού ομοφοβικού κρυφόπουστα για να γίνει ο ντόρος …
έχουμε και τα κλασικά …
το κοριτσάκι με το υποχρεωτικό στέμμα της πριγκίπισσας και την εκδήλωση της θηλυκότητας με το βάψιμο …
Δύτης των νιπτήρων said
Το «αστείο» μου με τον Ρόμπερτ Φλουντ τελικά πήγε άπατο, όπως και είναι φυσικό βέβαια. (Απαιτούνται βασικές γνώσεις αλχημείας οι οποίες, όπως και νάχει, σπανίζουν ακόμα και σε περιβάλλον χημικών μηχανικών)
Νέο Kid said
Υποκριτής είναι κάποιος που ξεσπαθώνει ενώ κρυφά κουνάει την αχλαδιά. Αν τώρα είναι κοινή γνώση ότι όντως ο Κασιδιάρης ή πώς τους λένε όλους αυτούς κουνάνε την αχλαδιά ,τότε πάσο. Έχω την αίσθηση όμως ότι άλλο αυτό ,κι άλλο το «κοίτα να δεις που ΘΑ ΕΙΝΑΙ και αδερφή ο ίδιος!» Δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτός …
Νέο Kid said
62. Για το 43. λες; please elaborate! 🙂
Konstantinos said
Αυτό είναι που λέμε διαφήμιση από τα λιντλ?
Δύτης των νιπτήρων said
64 Εντάξει, μια βλακεία έγραψα, εντυπωσιάστηκα που ο Αβονίδας ανέφερε τον Φλουντ
https://en.wikipedia.org/wiki/Magnum_opus_(alchemy)
https://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Fludd
spyros chamenos said
63:
Νομίζω ότι πάλι κάτι δεν έγινε κατανοητό από αυτά που έγραψα:
Το «κοίτα να δεις που θα είναι ομοφυλόφιλος και αυτός που τους κράζει με τόσο πάθος» είναι αυτό που εννοώ, και ναι, περικλείει μία κατηγορία που όμως είναι σχετική όχι με το αν θα είναι ομοφυλόφιλος αλλά με το ότι είναι τόσο υποκριτής που θα μπορούσε να κράζει και να είναι ταυτόχρονα. Δεν καταλαβαίνω πάντως γιατί δεν φαίνεται ξεκάθαρα ότι το ποστ μου είχε σαν στόχο την υποκρισία των ναζί μετά το ’34 και όχι την ομοφυλοφιλία. Μόνο τον θαυμασμό μου προς το Ρεμ δεν εξέφρασα σε αυτό το ποστ, λίγο ακόμα και θα με κατηγορούσαν εμένα για εθνικοσοσιαλιστή!
LandS said
Να υπενθυμίσουμε ότι η «Ημέρα του Πατέρα» είναι το ανάλογο της «Ημέρας της Μητέρας» η οποία δεν έχει καμιά σχέση με το φεμινιστικό κίνημα ή όποιο κίνημα δικαιωμάτων κλπ.
Και οι δυο ημέρες, μαζί με την Αγίου Βαλεντίνου και άλλες, είναι εφευρήματα και δημιουργίες για να αυξηθούν οι ευκαιρίες για ψώνια. Δεν χρειάζεται να ενσωματωθούν στο Σύστημα γιατί από τη σύλληψή τους είναι εργαλεία του Συστήματος.
Η τοποθέτησή τους στην ίδια βάση και στο ίδιο επίπεδο με τα Κινήματα για το Περιβάλλον, για τα Δικαιώματα, ενάντια στη Ξενοφοβία και τον Ρατσισμό, ενάντια στην Ομοφοβία και τον Κοινωνικό Ρατσισμό, ενάντια στις Ανισότητες και την Ακραία Φτώχεια, είναι απλό αναμάσημα Συστημικών κλισέ.
Όταν μάλιστα αυτά τα κλισέ συνοδεύονται με καταγγελίες για υποκρισία πολιτικών, κομματικών ή κινηματικών φορέων, τότε αποσκοπούν, ηθελημένα ή άθελα, στη δυσφήμιση τόσο των Κινημάτων όσο και των φορέων.
Γνώμη μου.
Νέο Kid said
66. Α,οκ. Ενδιαφέρον τυπάκος φαίνεται να ήταν αυτός ο Πλημμύρας (φλουντ στα εγγλέζικα=πλημμύρα 😊)
Όσο για τον Άβο, δεν είναι παράξενο που τον ήξερε. Μη νομίζεις ότι η σύγχρονη Φυσική έχει μεγάλη διαφορά με την Αλχημεία. Να φανταστείς έχουν εκεί στην πατρίδα του Παράκελσου κοντά κάτι μεγάλους μεταλλικούς τόρους και βάζουν κάτι πραματάκια να κάνουν ράλι γύρω-γύρω για να τρακέρνουν μεταξύ τους και να κάνουν χάζι ( περιμένοντας να βγάλουν χρυσό…!) βάρβαρα πράγματα!
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
59-63 κε Πολύ συχνή είναι η επισήμανση που κάνει και ο Pedis στο 61 δηλαδή ότι η ομοφοβία μπορεί να κρύβει καταπιεσμένη ομοφυλοφιλία.
Avonidas said
#69. Μα, ναι, εγώ άλλωστε έγινα πυρηνικός φυσικός γιατί το Τμήμα Αλχημείας είχε πολύ ψηλά τις βάσεις 😛
Αλλά τον Φλουντ δεν τον έμαθα από τη Φυσική, τον έμαθα από το Εκκρεμές του Φουκώ (κι αυτό φυσική είναι, βέβαια· όλα φυσική είναι).
Πάντως εύκολα γίνεται μπέρδεμα με όλους αυτούς τους Φλουντ και Φλόυντ και Πινκ Φλόυντ και τον άλλο με το Τείχος 😉
Pedis said
# 70 – Η καταπιεσμένη ομοφυλοφιλία θα είναι, πιστεύω, λιγότερο συχνή αιτια από την πρεμούρα να πείσει ο άλλος τον κόσμο ότι ούτε κατα διάνοια δεν θα μπορούσε να έχει ομοφυλοφιλικές τάσεις.
Κάτι σαν φόβος μην τον περάσουν για πούστη, φόβο που τον ξορκίζει με την αρρενωπή, υποτίθεται, επιθετικότητα του κρετίνου.
Στερεότυπα, στερεότυπα, στερεότυπα … όπως και κείνα για την έκφραση της θηλυκότητας, όπως ήδη σημείωσα στο 61.
Alexis said
#44: Ναι, αλλά εγώ το γράφω «αγγαρειομάχος». Να μας πει ο Νικοκύρης ποιος έχει δίκιο!
#47: Απίστευτο! Γελάω μόνος μου! 😆 😆 😆
ΓιώργοςΜ said
72, 70 και πριν: Έχει γίνει αναφορά και σε ελληνική ταινία (στο 1.12 περίπου, αν δεν πάει μόνο του)
Χαρούλα said
Ναι υπάρχουν γυναικεία στερεότυπα, αλλά τουλάχιστον η γυναικεία ομοφυλοφιλία, δεν προκαλεί άγχος και ανάγκη επιβεβαίωσης στις υπόλοιπες γυναίκες. Αλλού χάνουμε, αλλού κερδίζουμε.
Καλά εγώ χωρίς σοσιαλμίδια, και με ελάχιστη τελεπαρακολούθηση, άργησα να αντιληφθώ το θέμα. Μέχρι και προχτες με το τουίτ του Σύλλα εδώ, δεν καταλάβαινα ίντα γενότανε!
Παρότι μπαμπάς δεν είμαι😊, βρήκα τρυφερότατη την εικόνα, αλλά ψιλοάσχετη με την γιορτή και φυσικά με σουπερμάρκετ. Σαν να δείχνει που μπορεί να φτάσει ένας μπαμπάς για το παιδί. Θα προτιμούσα να έβλεπα, πως ένα παιδί εκτιμά, εκδηλώνεται στον μπαμπακούλη του!
Και ναι, τιμωρώ όσο είναι δυνατόν, επαγγελματίες και καταστήματα που σύμφωνα με την κρίση μου φαλτσάρουν. Σε μια ελεύθερη οικονομία, πρέπει να επιβραβέβονται οι σωστοί.
jesus said
56: πχ
https://video.repubblica.it/edizione/parma/barilla–no-a-spot-gay-preferiamo-famiglia-tradizionale/141073/139611?
μετά απ’ ό,τι φαίνεται κατάλαβαν ότι δεν τους παίρνει κ το γύρισαν, αλλά δεν είναι οι μοναδικοί υποκριτές. ιδίως τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων έχουν εργαλειοποιηθεί πολιτικά συστηματικότερα απ’ ό,τι πχ τα φυλετικά (γιατί τα 2α είναι πιο συνδεδεμένα με ταξικά ζητήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα 1α έχουν μικρότερη σημασία).
το «νομιμοποιώ τον γάμο για ομόφυλα ζευγάρια γιατί έχω τάξει 10 πραγματικά δύσκολα πράματα κ δεν μπορώ να κάνω τις αναγκαίες ρήξεις για να τα πραγματοποιήσω, οπότε μπαίνω στο μάτι των υπερσυντηρητικών και φαίνομαι τσεγκεβάρας» μάλλον αξίζει διδακτορικό σε πολιτικές επιστήμες, και οι περιπτώσεις είναι ήδη αρκετές.
απ’ την άλλη, ο Civil Rights Act για τα δικαιώματα των Μαύρων στις ΗΠΑ ήταν συνειδητή επιλογή στο δίλημμα που δεν έπαιρνε αναβολή «ή κάνουμε σοβαρές παραχωρήσεις ή θα έχουμε εμφύλιο» και όχι βαλβίδα ανακούφισης κ σχέδιο Β γιατί σε άλλο βασικό δίλημμα τα κάναμε μαντάρα.
Κιγκέρι said
Αφού, απ´ότι καταλαβαίνω, οι περισσότεροι είστε μπαμπάδες με κόρες, ας πω κι εγώ που είμαι μαμά με γιους:
Δεν είμαι στα κοινωνικά δίκτυα, οπότε τη διαφήμιση και τις αντιδράσεις που προκάλεσε τις είδα έμμεσα στον ηλεκτρονικό τύπο. Από τα σχόλια που έβαλε εδώ
ο Νικοκύρης διάβασα τα τρία πρώτα και τα υπόλοιπα τα προσπέρασα τρέχοντας και πιάνοντας τη μύτη μου. Η εικόνα δεν με σοκάρει με την ομοφοβική έννοια, νομίζω όμως πως αν είχα κόρες, δε θα μου άρεσε να κάνουν έτσι τον πατέρα τους καραγκιόζη και, ξέροντας τον άντρα μου, ξέρω πως ούτε κι εκείνος θα το επέτρεπε.
Αυτό που με ενοχλεί όμως στην εικόνα, είναι ότι ενώ ο μπαμπάς παρουσιάζεται, ας πούμε αντισυμβατικός και απελευθερωμένος, το κοριτσάκι είναι το τυπικό, γλυκοροζουλί κοριτσάκι, όπως λέει κι ο Pedis στο 61, «με το υποχρεωτικό στέμμα της πριγκίπισσας και την εκδήλωση της θηλυκότητας με το βάψιμο», κι όχι ξερωγώ
ένα παιδί σαν αυτό που περιγράφει ο Spyros Chamenos στο 53, με πεσμένες κάλτσες και γρατσουνισμένα γόνατα.
Και μια που μιλάμε για το ΑΒ, πριν από δυο-τρεις βδομάδες ξεφύλλιζα το έντυπο με τις προσφορές, όπου:
στη σελίδα με τα τρόφιμα, ποζάρει μια κοπέλα που κρατά με καμάρι το ταψί με το φαγητό κι από κάτω γράφει: «η Μελίνα χαίρεται να μαγειρεύει»,
στη σελίδα με τα καθαριστικά, «η Άννα θέλει το σπίτι της να λάμπει»,
στη σελίδα με τα απορρυπαντικά μια μικρή μπαλαρινούλα με κάτασπρη φουστίτσα (αλήθεια, έχετε δει ποτέ σε διαφήμιση αγοράκι να κάνει μπαλέτο;)
και στη σελίδα με τις μπύρες μια αμμουδιά κι ένα αντρικό χέρι να κρατάει το μπουκάλι!
Οπότε, δεν περιμένω ότι οι διαφημίσεις θα αλλάξουν την κοινωνία και επιλέγω σούπερ μάρκετ με κριτήριο κυρίως τις τιμές, την απόσταση και την ποιότητα, με αυτή τη σειρά.
Α, και μου έκανε θετική εντύπωση η κίνηση του Λιντλ να αναδημοσιεύσει την επίμαχη εικόνα.
CD said
Θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια στην αλυσίδα σουπερμάρκετ που τολμάει να «σπάσει» τα στερεότυπα και κλισέ των διαφημιστικών λογοτύπων και φωτογραφιών. Ό,τι είναι διαφορετικό πάντα θα συναντά δυστυχώς την αντίδραση από τον συντηρητικό μέσο πολίτη. Στο πλαίσιο όμως της ελευθερίας έκφρασης πάντα υπάρχει η διάθεση για κριτική και αντίδραση. Και όλες οι απόψεις είναι σεβαστές.
GeoKar said
Συμφωνώντας με αρκετά από τα παραπάνω σχόλια (π.χ. 1, 9, 11, 49), επισημαινω ότι βασικό κριτήριο επιλογής σούπερ μάρκετ είναι η σχέση ποιότητας τιμής, καθώς άλλο έχει καλυτερα τυριά σε καλή τιμή, άλλο κρέας, κ.ο.κ. και, δευτερευόντως, η εγγύτητα με τον τόπο κατοικίας ή/κ εργασίας. Πέραν, όμως, αυτών κ της ουςιας του σημερινού θέματος, θα ηθελα να θέσω ένα ακομη σχετικό με την έξαρση του καταναλωτισμού: τον πολλαπλασιασμό τα τελευταία χρόνια των διαφόρων «εορτών» (του πατέρα, της μητέρας, των ερωτευμένων, κ.λπ.) που, κατά τη γνώμη μου, προσφέρουν όφελος κυριως (για να μην πω αποκλειστικά) σε ανθοπωλεία και, πιθανόν, ζάχαροπλαστεία.
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
Αν ήμουν CEO μιάς τέτοιας εταιρείας, δεν θα επέλεγα μια φιλομοφυλοφιλική διαφήμιση, αλλά και ΠΟΤΕ δεν θα μου περνούσε από το μυαλό ότι η συγκεκριμένη διαφήμιση έχει τέτοιο περιεχόμενο. Όσο και να την ξανακοιτάζω, το μυαλό μου πάει ΜΟΝΟ σ’αυτό που λέει ο Νικοκύρης: «Κι εμένα μου βάζανε κοκαλάκια και με βάφανε οι κόρες μου» (Αν θυμάμαι καλά, κι εγώ δεν την γλίτωσα! 🙂 )
sarant said
73 Εσύ έχεις δίκιο
77 Εύστοχο
Corto said
Ανηθικότατη διαφήμιση. Δηλαδή αν ένα παιδί δεν έχει πατέρα, πώς θα αισθανθεί βλέποντας την αφίσα; Ψιλά γράμματα θα μου πείτε, στις μέρες μας…
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
@82,
το ίδιο θα μπορούσε να πονάει και στην περίπτωση ενός καταναλωτή που δεν έχει παιδιά.
Corto said
83:
Έστω, αλλά δεν είναι το ίδιο. Για τα παιδιά είναι πολύ πιο επίπονο. Ο ενήλικος έχει άλλα ψυχολογικά φίλτρα και άλλες αντοχές. Και μπορεί συνειδητά να μην θέλει να γίνει γονιός ή αν θέλει αλλά αντιμετωπίζει δυσκολίες, ίσως καταφέρει να γίνει στο μέλλον.
Πάνος με πεζά said
Στο άσχετο-σχετικό : η επόμενη διαφήμιση ΑΒ μπορεί κάλλιστα να δείχνει την κοπελιά στο μπαρμπέρη, να της το τσιγκελώνει !
https://www.ogdoo.gr/prosopa/dilwseis/renos-xaralampidis-na-afisoume-oloi-moustaki-gia-to-21
venios said
Διαφημίσεις δεν βλέπω, κι αυτήν εδώ την πρωτοείδα. Δεν πήγε το μυαλό μου στην ομοφυλοφιλία βλέποντάς την, σκέφτηκα «να ένα τυπικό κοριτσάκι κι ένας χαζομπαμπάς (όπως ήμουν κι εγώ που δεν είχα κόρη, μόνο γιο). Βέβαια, ο πρόλογος του Νοικοκύρη με προϊδέασε. ΄Οσο για τα σχόλια, υπάρχουν και χειρότερα. Η πλάκα είναι πως τα μύδια δεν τα λογοκρίνουν (και καλά κάνουν, η βλακεία δεν πρέπει να μένει αόρατη), ενώ λογοκρίνουν τον Σαραντάκο…
spiridione said
82. Μ’ αυτή τη λογική πρέπει τότε να καταργηθεί και η γιορτή του πατέρα – και της μητέρας. (Εγώ προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα μ’ αυτό, δεν είμαι και τόσο φαν αυτού του τύπου των γιορτών).
ΣΠ said
Ο Κύπριος δημοσιογράφος και ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ Λουκάς Φουρλάς έχασε την 4χρονη κόρη του από καρκίνο το καλοκαίρι του 2017. Δείτε τι έγραψε:
Corto said
87:
Ναι συμφωνώ, να καταργηθούν.
Πέπε said
Μόλις διάβασα την ανάρτηση. Δεν έχω δει ακόμη κανένα σχόλιο.
Από τα παρατιθέμενα «δύσοσμα» σχόλια, ξεχώρισα ένα:
> > Δεν είναι γλυκούλι. Είναι εμετικό.
Τα όρια ανάμεσα στο γλυκούλι και στο εμετικό είναι λεπτά. Η διαφήμιση έχει μακρά παράδοση στο να τα καταστρατηγεί. Πολλά πράγματα είναι γλυκούλικα όταν συμβαίνουν στην πραγματικότητα, αλλά εμετικά όταν αναπαράγονται στημένα, ή ακόμη κι όταν, χωρίς να είναι στημένα, προβάλλνται πέρα από τον φυσικό τους χώρο σε μάτια και αφτιά πέρα από τα αρμόδια. Έτσι, όταν διαβάζω για «διάσημους αθλητές που επίσης πόζαραν ενώ τους έβαφαν οι κόρες τους χωρίς να ανησυχούν μήπως… αμφισβητηθεί ο ανδρισμός τους», προεξοφλώ ότι θα πρόκειται για εμετικές εικόνες και, χωρίς να με απασχολεί πόσο άντρας είναι ο καθένας, αμφισβητώ έντονα την ικανότητά τους να διακρίνουν τα εν οίκω από τα εν δήμω.
Δε μ’ ενδιαφέρει να δω τις ιδιωτικές τρυφερές στιγμές σου με την κόρη σου. Ούτε να στήσω αφτί στα γλυκόλογα που λες με τη γυναίκα σου, ούτε στον οχετό που ενδεχομένως βγάζετε όταν τσακώνεστε. Είσαι αθλητής; παίξε μπάλα (πήδα μήκος, κολύμπα, ό,τι κάνεις τέλος πάντων) στην οθόνη, και μετά τέρμα. Η ζωή σου ζωή σου κι οι δικές μας δικές μας. Δεν ήμουν μπανιστιρτζής, ούτε ωτακουστής, και θα με κάνεις εσύ χωρίς να θέλω;
Το ίδιο και με τα σιχαμερά δήθεν χαριτωμένα των διαφημίσεων. Ακόμα θυμάμαι την έντονη ενόχληση που μου προκαλούσε, πριν 25 χρόνια (;), η ελεεινή διαφήμιση με το αρκουδάκι που έλεγε «γεια σας, είμαι το Καζολίν». Δόξα και τιμή στον έμπορο, στο Μοναστηράκι, που έστησε έξω από το μαγαζί του μια τεράστια αρκούδα, βρωμερή και μισοξεκοιλιασμένη (αλλά απαίσια ακόμη κι όταν ήταν καινούργια), κι έγραψε με μαρκαδόρο σ’ ένα κομμάτι χαρτόκουτα ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΓΚΑΖΟΛΙ.
Στο ίδιο πνεύμα, περιμένω πότε θα πάει φυλακή ο τύπος που στήνει τα βιντεάκια των Ζουζουνιών. Αν έβλεπα πραγματικά παιδιά με τα πραγματικά μου μάτια να κάνουν τέτοια πράγματα, μπορεί να ήταν αξιαγάπητο. Στο σκνοθετημένο βίντεο είναι εμετικό. Πιο χαριτωμένο θα ήταν ένα βίντεο χωρίς καμία εικόνα, που επί όση ώρα διαρκεί το τραγούδι να προβάλλει απλώς την επιγραφή «Χαριτωμένο βίντεο».
leonicos said
Δεν κατάλαβα ποτέ το νόημα αυτών των γιορτών
Στην ΕΣΣΔ ήχαν κι άλλες, του στρατιώτη, του συζύγου κοκ
Σαν τον Άγιο Βαλεντίνο είναι προφανώς μια κατααλωτική φούσκα
Κιγκέρι said
82: Αν όμως σκεφτείς ότι το παιδί μπορεί να μην έχει μαμά, θα τη δεις τη διαφήμιση με άλλο μάτι.
87, 89: Γιατί βρε παιδιά; Κι εμείς στο σπίτι μας, δε φουσκώνουμε δα και μπαλόνια σ’αυτές τις γιορτές, αλλά όσο νάναι, τις καρτούλες ΜΑΜ ΑΓΑΠΟ από το προνήπιο τις έχουμε κορνιζάρει! 🙂
leonicos said
Βρήκα την αφίσα εξαιρετική.
Όποιος βλέπει ομοφυλοφιλία σ’ αυτήν ή δεν είχε κόρη, ή δεν αγάπησε ποτέ την κόρη του
Και το κυριότερο…. να ελέγξει τις δικές του ενδομυχες ροπές
Δεν θεωρώ την ομοφυλοφιλία μια κατάσταση ανάλογη με το άντρας και το γυναίκα. Ο Θεός μάς έφτιαξε δύο ειδών, και τρία δεν γινόμαστε.
Αυτό δεν σημαίνει ότι με απασχολεί ο ομοφυλόφιλος συνάδελφος ή φίλος. Πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι ήσαν ομοφυλόφιλοι άλλωστε
Τους αντιμετωπίζω με τη λεπτότητα ακι τον σεβασμό που αντιστοιχεί στη συμπεριφορά τους.
Εντούτοις, η ψυχολογία λέει ότι «αυτός που ψαχνει για ομοφυλόφιλους» ή ‘αυτός πυ ξεσπαθώνει εναντίον τους’ έχει ο ίδιος ομοφυλοφλικές τάσεις. Στην π΄ρωτη περίπτωση ‘φαντασιωνεται τον αλλον’ και το απολαμβάνει. Στη δεύτερη περίπτωση το συγκαλύπτει ή αμύνεται ακόμα και προς τον εαυτό του.
Βρίζοντας παίρνεις την απόσταση που χρειάζεται για να μη σε ακουμπήσει. Απλο τέχνασμα
leonicos said
χθες δεν μπήκα γιατί ου ζητούσε και πάλι κωδικό
τώρα έβαλα το στανταρ μου
Πέπε said
@71:
> > Πάντως εύκολα γίνεται μπέρδεμα με όλους αυτούς τους Φλουντ και Φλόυντ και Πινκ Φλόυντ και τον άλλο με το Τείχος
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
39, >>Μετά από όσα διάβασα ότι τραβάνε οι μπαμπάδες από τις κόρες τους (που ποτέ δεν είχα ξανακούσει), λέω ευτυχώς…
77, >>νομίζω όμως πως αν είχα κόρες, δε θα μου άρεσε να κάνουν έτσι τον πατέρα τους καραγκιόζη και, ξέροντας τον άντρα μου, ξέρω πως ούτε κι εκείνος θα το επέτρεπε.
Οχι παιδιά, απλώς χάσαμε που δεν έχουμε κόρες, και κόρες, θέλω να πω. Άφατη τρυφερότητα, το έζησα ως κόρη αλλά και με τις ανηψιές μου και κοριτσάκια φίλων με τους μπαμπάδες τους. Άντρες τύπου «πολλά βαρύς», ν΄αφήνονται πανευτυχείς, στις λιλιπούτιες ορέξεις των μικρών τους κοριτσιών.Στο έλεος των πριγκιπισσών τους.
68 Και οι δυο ημέρες, μαζί με την Αγίου Βαλεντίνου και άλλες, είναι εφευρήματα και δημιουργίες για να αυξηθούν οι ευκαιρίες για ψώνια.
Ναι, και παράπονα και μούτρα προς τα παιδιά όταν ξεχνούν τα χρόνια πολλά στους γονέους… 🙂
aerosol said
Πολλά σεντόνια γράφω τελευταία, θα προσπαθήσω να εκφράσω τις υπέροχα μεγαλειώδεις μου απόψεις λίγο τηλεγραφικά:
Είναι θλιβερό και επικίνδυνο που ακόμα ο κόσμος νομίζει πως οι σεξουαλικές προτιμήσεις είναι κάτι που διαλέγεις, που κολλάει σαν τη γρίπη, «προπαγανδίζεται», δημιουργείται αν έρθεις σε επαφή με εικόνες, αν φορέσεις ένα χρώμα κι όχι ένα άλλο. Καθημερινές ηλιθιότητες που γεννάνε βία.
Είναι πάγια η προσπάθεια της διαφήμισης να σου πει πως αποκτάς ταυτότητα μέσω της κατανάλωσης. Κάποιες το κάνουν πιο κομψά, άλλες άτσαλα. Και συχνά οι διαφημιζόμενοι προσπαθούν να ταυτιστούν στη συνείδησή μας με δημοφιλείς τάσεις κάθε εποχής. Μερικοί πού και πού μπορεί και να το εννοούν.
Η φωτογραφία που επιλέχθηκε δεν έχει κάτι ομοφυλοφιλικό, τρυφερή είναι. Έχει όμως και κάτι ξενέρωτο. Έχω γκώσει με τα διαφημιστοκοριτσάκια με φουλ «θηλυκή» στολή, που ντε και καλά πρέπει να μεγαλώνουν σα μικρές πριγκήπισες και, απαραιτήτως, να φοράνε και στεμματάκι ή τιάρα. Το «γλυκοροζουλί κοριτσάκι» που λέει το Κιγκέρι. Περισσότερο από το ροζουλί με ενοχλεί το «πριγκήπισσα». Ειδικά διότι κάποια καταλήγουν να το πιστεύουν -και καταδικάζονται να αθροίζουν νευρώσεις, διότι τους χρωστάει όλο το σύμπαν.
Ψιλοσυμπαθώ τον ΑΒ. Όταν αγόρασε μικρό σουπερμάρκετ της γειτονιάς μου είδα πως δεν απόλυσε κανέναν. Συμπαθώ περισσότερο τον Σκλαβενίτη. Απορρόφησε όσους περισσότερους μπόρεσε από τον πάλαι ποτέ Μαρινόπουλο, σχεδόν ποτέ δεν διαφημίζεται, ως τώρα μάλλον πρόσεχε τους υπαλλήλους του. Ελπίζω ο προπέρσινος θάνατος του ανθρώπου της οικογένειας (που άκουσα πως όλοι στο χώρο θρήνησαν) να μην άλλαξε την πολιτική τους.
Όταν η επιθετική ομοφυλοφοβική στάση εκφράζεται από καταπιεσμένους σεξουαλικά ομοφυλόφιλους το πρόβλημα είναι η υποκρισία τους και το πού μπορεί να φτάσουν για να εξορκίσουν την δική τους καταπιεσμένη φύση. Αυτό είναι που στηλιτεύει κανείς μιλώντας για κρυμμένη ομοφυλοφιλία σε SS, ΧΑ ή σε αμερικάνους φονταμενταλιστές -που ένας κάθε εβδομάδα προκύπτει πελάτης εκδιδόμενων ανδρών, την ίδια στιγμή που κάνει τη ζωή μαύρη στους ομοφυλόφιλους της κοινότητάς του.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Η διαφήμιση που μού άρεσε πολύ, θεωρώ ότι έκανε τη δουλειά της αφού συζητιέται. Θυμάστε τη Μπένετον με τον ματωμένο ομφάλιο λώρο ή κάτι με «ιθαγενείς» και κοκκαλα, πάλι της Μπένετον;
Ο ΑΒ ανήκει στον όμιλο της βελγικής Ντελέζ πια. Προσωπικά πρώτα διαπίστωσα την αλλαγή (στα είδη και στον τρόπο) και μετά γούγλισα και θυμήθηκα την εξαγορά. Τα στάνταρ είδη που χρειαζόμαστε αν πουλιούνται κι εδώ κι εκεί προσπαθώ να τα προμηθεύομαι από το Σκλαβενίτη που είναι εξ ολοκλήρου ελληνικών συμφερόντων και συνήθως είναι και λίγο φθηνότερα.Ακούγεται και καλός σχετικά εργοδότης. Είναι και κάποια είδη (ελληνικά-που επιδιώκω να είναι οι αγορές μου) που τα έχει μόνο ο ΑΒ και πάω από κει. Και πάντα υπάρχουν πράγματα να πάω κι από τρίτο σ.μ. 🙂 και είναι ο διάολος μου τα σ.μ. Όσο δεν χαίρομαι καθόλου τη διαδικασία των ψώνιων, τόσο είμαι ψυχαναγκαστική να είναι της καλύτερης ποιότητας όλα που παίρνω. Οι λαϊκές είναι ο παράδεισός μου, αλλά με τον κορονοϊό δεν έχω ακόμη πάει.Εχω εκπαιδεύσει όμως το συμβίο κι έφερε κάτι φασολάκια και αλμύρες, δρόσο σκέτη, χθες.
Πέπε said
Είναι άξια κάποιου ενδιαφέροντος τα σχόλια που λένε «εμένα δε μ’ ενόχλησε, και όποιον τον ενόχλησε σίγουρα θα …[είναι κρυπτοομοφυλόφιλος / δεν έχει κόρη / δεν αγαπάει την κρότη του / συμπληρώστε…], π.χ. το #6 του Αθεόφοβου. Δε διαφέρουν σε τίποτα από τα σχόλια που λένε «εμένα μ’ ενόχλησε και όποιον δεν τον ενόχλησε σίγουρα θα …[είναι κρυπτοομοφυλόφιλος] 🙂
Κορυφαία στιγμή όμως είναι η συνύπαρξη τέτοιου σχολίου με την παρατήρηση «η ψυχολογία λέει ότι αυτός που ψαχνει για ομοφυλόφιλους ή αυτός πυ ξεσπαθώνει εναντίον τους έχει ο ίδιος ομοφυλοφλικές τάσεις»!!
Δηλαδή: όσοι βλέπετε παντού βρωμερές αδερφές είστε όλοι σας βρωμερές αδερφές.
aerosol said
Άσχετο:
Αυτό το ΛΟΑΤΚΙ πάντα μου φαίνεται σαν μια παράξενη φυλή της Ν.Αμερικής, ίσως γείτονες των Αζτέκων. Ή εξωγήινοι από το Σταρ Τρεκ, του πλανήτη ΛΟΑΤΚ. Εντάξει, αρχικά είναι, τι να κάνεις…
Theo said
Έχω δηλώσει και παλαιότερα εδώ την αντίθεσή μου στην εξύμνηση της ομοφυλοφιλίας και στον «πολιτικά ορθό» όρο «ομοφοβία».
Όποιος θεωρεί την ομοφυλοφυλία διαστροφή της ανθρώπινης φύσης (όπως διαστροφή είναι και και ο αλκοολισμός, η εμπαθής φιλοδοξία, φιληδονία και φιλαργυρία) δεν σημαίνει πως φοβάται κανέναν, ούτε τον εαυτό του.
Και μου φαίνεται πως από εκεί που στοχοποιούνταν οι ομοφυλόφιλοι στο παρελθόν, θα καταντήσουμε να στοχοποιούνται οι τάχα μου «ομοφοβικοί».
Γι’ αυτό, και δεν θα διαβάσω το άρθρο (έριξα μόνο μια ματιά), ούτε τα σχόλια, ούτε θα επανέλθω.
Corto said
92:
«Αν όμως σκεφτείς ότι το παιδί μπορεί να μην έχει μαμά, θα τη δεις τη διαφήμιση με άλλο μάτι.»
Ναι, αλλά αυτό το ενδεχόμενο (ότι το παιδί μπορεί να μην έχει μαμά) δεν προκύπτει από την αφίσα και συνεπώς ένα παιδί δεν θα το σκεφτεί έτσι. Αλλά ακόμα και αν υποσημειωνόταν κάτι τέτοιο, πάλι ο πόνος του παιδιού που δεν έχει πατέρα θα παρέμενε αμείωτος.
Γενικώς φρονώ ότι τα γονεϊκά, ερωτικά και οικογενειακά συναισθήματα δεν χρειάζεται να τοιχοκολλούνται εν είδει διαφημίσεως.
Πέπε said
> > Δόξα και τιμή στον έμπορο, στο Μοναστηράκι, που έστησε έξω από το μαγαζί του μια τεράστια αρκούδα, βρωμερή και μισοξεκοιλιασμένη (αλλά απαίσια ακόμη κι όταν ήταν καινούργια), κι έγραψε με μαρκαδόρο σ’ ένα κομμάτι χαρτόκουτα ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΓΚΑΖΟΛΙ.
Άλλη τόση και στον Γς (#18): > > Η διαφήμιση είναι μια χαρά κι όποιος την παίρνει στραβά τον παίρνει
Γιατί όταν τα παίρνω με την πάρτη σου και θέλω να σε βρίσω, θα σε βρίσω. Θα σου πω «τον παίρνεις». Δε θ’ αρχίσω να κατεβάζω βιβλιογραφία.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Ο μπαμπάς της νύφης/παλιά ταινία σε νεότερη εκδοχή, επί του θέματος . Δε θυμάμαι καθόλου τί και πώς τα λέει-μόνο ότι ήταν κωμωδία πάνω στην (κτητική στο βάθος) τρυφερότητα του μπαμπά προς την κορούλα του που δοκιμάζεται όταν άλλος αρσενικός μπαίνει στη ζωή της.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CF%8D%CF%86%CE%B7%CF%82_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1_1950)
Αφώτιστος Φιλέλλην said
Επαρχιωτισμός και διαφήμιση
Προχθές μετέφερα την κόρη κια μια φίλη της με το ΕΙΧ. Εργάζονται και οι 2 σε μεγαλη διαφημιστική εταιρεια΄. Η φίλη της είναι κειμενογραφος (copywriter). Ερωτώ τι περιεχόμενο μπορεί να έχει η διαφήμιση όταν το 70% στην Αττική είναι επαρχιώτες * με περιορισμενες προσλαμβανουσες…. Μου απαντά ότι το πολιτιστικό επίπεδο είναι πολύ χαμηλό….και αυτό δημιουργεί πρόβλημα στην εργασία της.
*εξαιρούνται οι συνσχολιαστες για ευνοήτους λόγους.
spyros chamenos said
101:
Θα με συγχωρήσετε την ηλίθια απορία, αλλά επειδή δεν γνωρίζω καλά τον κόσμο εδώ μέσα (είμαι περιστασιακός χρήστης), θεωρείτε το στοματικό σεξ διαστροφή ή μόνο το ομοφυλοφιλικό;
Πέπε said
Κατά τη γνώμη μου, ο μπαμπάς της φωτογραφίας προσφέρει ένα θέαμα ακαλαίσθητο.
Αν υποθέσουμε ότι ο διαφημιστής τον ήθελε γκέι, είναι ένας ακαλαίσθητος γκέι.
Αν πάλι υποθέσουμε ότι ήθελε να δείξει μια σκηνή τρυφερότητας μεταξύ πατέρα και κόρης, τότε πρόκειται για μια περίσταση όπου δεν τίθεται θέμα καλής ή κακής αισθητικής. Κι ο πρέσβυς με το φράκο του, άμα λάχει, κυλιέται στα πατώματα όταν παίζει με τα εγγονάκια του και δεν τίθεται θέμα σοβαρότητας. Όταν παίζουμε, παίζουμε.
Επανέρχονται όμως όλα αυτά τα θέματα (σοβαρότητας, καλαισθησίας κλπ.) όταν λείψει το πλαίσιο και μείνει μόνο η εικόνα.
(Ο πατέρας μου ήταν καθηγητής πανεπιστημίου. Όταν πήγα πανεπιστήμιο κι έβλεπα πόσο σπουδαίοι πίστευαν ότι είναι μερικοί καθηγητές, έλεγα με τον νου μου: «εμένα θα ψαρώσεις; έχω δει εγώ καθηγητή με σώβρακο, ουου!». Ωστόσο, είναι προς τιμήν τους ότι ούτε οι σπουδαιοφανείς καθηγητές ούτε οι πιο προσγειωμένοι εμφανίστηκαν ποτέ με το σώβρακο.)
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
82 >>αν ένα παιδί δεν έχει πατέρα, πώς θα αισθανθεί βλέποντας την αφίσα;
Δίκιο έχεις μεν αλλά απέναντι σε όλες σχεδόν τις διαφημίσεις, μα και στα κείμενα και τα σχολικά βιβλία ακόμη, κλπ, τέτοιες περιπτώσεις που πάντα υπάρχουν, μοιραία δεν παίρνονται υπόψη. Σκέψου πχ μια ολόκληρη τάξη νηπίων να κάνει ζωγραφιές για τη μαμά ή το μπαμπά που γιορτάζει και κάποιο παιδί να είναι ορφανό;
Διαφημίζουν τόσα λαχταριστά πράγματα και χιλιάδες παιδιά ίσα που έχουν τα βασικά για την επιβίωσή τους. Στην οθόνη ωραία σπίτια, ρούχα, ποδήλατα, βαρκούλες, λαμπερές εικόνες γλυκειάς ζωής κι αυτό στο κακορίζικο δυάρι να περιμένει τη μάνα που καθαρίζει σπίτια και τον πατέρα -αν υπάρχει ή και σφαλιαρίζει κιόλας, να επιστρέψει από αμφίβολο μεροκάματο.
Η βία του καπιταλιστικού κόσμου έχει χίλια πρόσωπα.
Theo said
@106:
Δεν θέλω να ανοίξω μια συζήτηση που δεν θα βγάλει πουθενά και απλώς κάποιοι θα χαλάσουμε τις καρδιές μας.
spyros chamenos said
105:
Είναι δυνατόν το 70% στην Αττική να είναι επαρχιώτες όταν στην περιφέρεια της πρωτεύουσας ζούσαν το 1961 τέσσερα εκατομμύρια νοματαίοι;
Γιάννης Κουβάτσος said
Δίνουμε διαστάσεις που ίσως δεν υπάρχουν στη φωτογραφία. Για όσους έχουμε κόρες, το να μας «στολίζουν» έτσι τα κορίτσια μας, έχει πολλή πλάκα για μας κυρίως. Αυτές το κάνουν με επαγγελματική σοβαρότητα και το ύφος τους είναι όλα τα λεφτά. Πολύ μου λείπουν αυτές οι στιγμές τώρα που η μικρή μου μεγάλωσε. Το να προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε κοινωνιολογικά, ή όπως αλλιώς, τις πιο απλές χαρές της ζωής, καταντάει διαστροφή.
spyros chamenos said
109:
Δικαίωμα σας. Καλησπέρα!
aerosol said
#101
Αλκοολισμός: ο (επίκτητος) εθισμός σε μια ουσία, ο οποίος καταστρέφει ζωτικά όργανα του σώματος, οδηγεί σε ασθένεια και πρόωρο θάντο τον εθισμένο. Του καταστρέφει ζωτικές σχέσεις, τον εμποδίζει να έχει μια πλήρη ζωή, ενίοτε ακόμα και να είναι επαρκής στο επάγγελμά του. Ως κατάσταση μπορεί αν τον κάνει επικίνδυνο για τον εαυτό του και για τους άλλους.
Ομοφυλοφιλία: η σεξουαλική προτίμηση σε άτομα του ίδιου φύλου. Από όσο γνωρίζουμε, έμφυτη. Η ίδια ως κατάσταση δεν «προκαλεί» τίποτα.
Αναρωτιέμαι για τα κριτήρια που χρησιμοποιεί κάποιος να σχετίσει τα δύο…
Κάποια πράγματα είναι σαν την δυσοσμία του στόματος. Ο παθών δεν έχει επίγνωση της κατάστασης, αλλά είναι επίπονα αισθητή στον περίγυρό του. Δεν μιλούν για «τάχα μου», είναι σε θέση να παρατηρούν το πρόβλημα. Ευτυχώς οι άνθρωποι έχουμε και λύσεις και περιθώρια αυτοβελτίωσης!
Theo said
@112:
Διάβασα προχθές τις παρεμβάσεις σας εδώ και μου άρεσε η ευγένεια κι η νηφαλιότητά σας στον διάλογό σας με τον Μπλογκ. Άνοιξα και το ιστολόγιό σας, διάβασα τις τελευταίες αναρτήσεις σας, μου άρεσαν, αλλά κάτι συνέβη και «βγήκα» κατά λάθος ενώ έγραφα ένα σχόλιο εκεί, χάνοντας όσα είχα γράψει. Προσπάθησα πριν από λίγο να το βρω και δεν τα κατάφερα.
(Είμαστε και συντοπίτες με τον πατέρα σας, Εδεσσαίος εγώ.)
Καλησπέρα!
sarant said
Ευχαριστω για τα νεοτερα!
88 Ωχ, τον καημενο…
Αφωτιστος Φιλέλλην said
110. Δεν ενδιαφέρει αν το ποσοστό είναι 70 % ή 80 %, αλλά το πολύ χαμηλό πολιτιστικό επίπεδο. Στους εσωτερικούς μετανάστες πρεπει να προστεθούν και οι νεόπλουτοι της περιόδου 1981- που μετακινηθηκαν από τις Δυτικές συνοικίες προς τις περιοχές με τους αλλοτε κηπους της Αττικης (Βριλησια, Μελισσια,των οποιων ο πληθυσμός υπερδεκαπλασιαστηκε) , Μαρουσι,….
Είναι οι οπαδοί του ΛεΠα, της Παολα,….
Χαρούλα said
Μην ψάχνουμε λόγους να κρύψουμε τις πραγματικές μας σκέψεις. Δεν άρεσε. ΟΚ. Αλλά να βρίσκουμε ως αιτιολογία, το συναίσθημα των παιδιών χωρίς πατέρα, υπερβολή.
Τα παιδιά με τον ένα γονιό, εχουν αντιμετωπίσει τόσα στην καθημερινότητα, που την αφίσα ίσως και να μην την προσέξουν και καθόλου. Πριν περίπου 20 χρόνια στο «σκέφτομαι και γράφω» έπρεπε να γράψουν για τον μπαμπά τους. Έρχεται η μικρούλα μου,που δεν γνώρισε πατέρα, που δεν μπορούσε να ρωτήσει τις πληγωμένες γιαγιά και μαμά, και ρωτάει.. νονά εγώ που δεν έχω μπαμπά, τι θα γράψω; Μεγαλώνοντας πήγαινε σε γενέθλια, σχολ.εκδηλώσεις , αθλητισμό, όπου παρίσταντο και μπαμπάδες. Ορκίστηκε και δεν τον είχε δίπλα. Με το καλό και στον γάμο της,, θα της λείπει.
Νομίζετε πως μπορεί να νοιώσει άβολα, από μια τέτοια αφίσα ένα παιδί που έμαθε να διαχειρήζεται στην καθημερινότητα του, την απώλεια;;
ΚΩΣΤΑΣ said
Όσοι έχουμε την τύχη να έχουμε κόρες, ζήσαμε παρόμοιες σκηνές με τη διαφήμιση των ΑΒ. Προσωπικά τις έζησα και τις χαιρόμαστε ακόμη σήμερα και γελάμε, υπάρχουν και τεκμήρια, ζωγραφιές, σημειώματα, ποιηματάκια, φωτογραφίες…
Γενικώς για την ομοφοβία. Έχω την αίσθηση ότι η πλειονότητα του ελληνικού λαού είναι ανεκτική και χαλαρή στις ιδιαίτερες προσωπικές σεξουαλικές προτιμήσεις ορισμένων ατόμων και δεν τους δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Συμπεριλαμβάνονται σε αυτή την την κατηγορία των ανεκτικών άτομα όλων των ιδεολογικών τάσεων και αποχρώσεων, συμπεριλαμβανομένων και των… εθνικοφρόνων… 😜
Όσο για την υποκρισία που έγινε λόγος και από άλλους, νομίζω ότι λίγο ή πολύ μας αγγίζει όλους. Όσο και αν δηλώνει κάποιος ότι δεν είναι ομοφοβικός, βαθιά μέσα η ψυχούλα του δεν θα ήθελε να δει το γιό του με διαφορετική σεξουαλική συμπεριφορά, έστω και αν εκ των υστέρων την αποδεχθεί, ας το ομολογήσουμε.
Επίσης, μια και έγινε λόγος για εθνικόφρονες, να πω σε αντιδιαστολή ότι και οι αναφανδόν αντιομοφοβικοί αριστεροί, άμα ανακαλύψουν κανέναν ακροδεξιοφασίστα ομοφυλόφιλο, τι ωραία τον προγκάρουν και χαίρονται! 😂
Και να κλείσω με αυτό που επεσήμαναν και άλλοι, δεν είμαστε ομοφοβικοί, αλλά… άει γ@μ… φούστη… και άλλα παρόμοια πολύ εύκολα τα εκστομίζουμε – προσωπικά πολύ σπάνια.
Δύτης των νιπτήρων said
116 Αμ πες το ότι μαζί με τους επαρχιώτες βάζεις και τους κατοίκους των δυτικών προαστίων. Τι κρίμα που πλούτισαν κι αυτοί, πλούτισαν και οι επαρχιώτες και δεν έχουμε μια Ελλάδα μόνο με Τσάτσους και Κασιμάτηδες.
Γιάννης Ιατρού said
118: Κώστα
… Έχω την αίσθηση ότι η πλειονότητα του ελληνικού λαού είναι ανεκτική και χαλαρή στις ιδιαίτερες προσωπικές σεξουαλικές προτιμήσεις ορισμένων ατόμων και δεν τους δημιουργεί κανένα πρόβλημα….
Και για την συμπεριφορά από τους «φύλακες αγγέλους» μάλλον το ίδιο θα ισχύει.Κι αυτά που βλέπουμε κι ακούμε στο βίντεο που κυκλοφόρησε από προχθές (23/6/2020) στο διαδίκτυο, στο οποίο φαίνονται να ζητούν από τρανς γυναίκα να τους κάνει επίδειξη και να την κοροϊδεύουν, θα είναι η εξαίρεση… 😜
Πάλι καλά, που μετά από την σκόνη που σηκώθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διατάχθηκε ΕΔΕ από την ΓΑΔΑ σε βάρος αυτών των αστυνομικών της ομάδας «Δράση» (!!! δες τώρα όνομα που της έδωσαν….) για το περιστατικό…
Μετά μην απορούμε για την όλη υπόθεση της διαφήμισης που έγινε αφορμή για το σημερινό άρθρο🤢
ΚΩΣΤΑΣ said
120 Αυτό, Γιάννη, με τους αστυνομικούς δεν το είχα υπόψη μου και σαφώς το καταδικάζω. Είπα, η πλειονότητα, όχι απαξάπαντες… 😉
Ούτε διαμαρτυρήθηκα για τη διαφήμιση ή το σημερινό άρθρο, αν η επισήμανση αυτή απευθύνεται σε μένα.
Άντε… με τα τρία θαυμαστικά κι εσύ (δες και σχόλιό μου @4). Και δεν πιστεύω ότι μόλις είδες το «άντε»να σκέφτηκες ότι θα εκστομίσω κανένα ομοφοβικό: 🤣
Γιάννης Ιατρού said
121: Όχι ρε Κώστα. Δεν είπα κάτι για σένα. Γνωριζόμαστε εδώμέσα… 🥰
Κιγκέρι said
Απορία: δύο θαυμαστικά βάζουμε, ή πάνε κι αυτά σε μονό αριθμό σαν τα κουφέτα;😛
spyros chamenos said
114
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Η μάνα μου είναι Εδεσσαία, μπορεί να βγούμε και συγγενείς αν το ψάξουμε, αλλά ας κρατήσουμε καλύτερα την ανωνυμία μας μην τυχόν έχουν μαλώσει τίποτα θείοι.
116
Το θέμα είναι ότι στην Αττική δεν υπάρχουν πια επαρχιώτες, ή τουλάχιστον είναι πάρα πολύ λίγοι, η μεγάλη πλειοψηφία είναι Αθηναίοι. Γιατί επειδή η θεία μου και ο θείος μου ήταν επαρχιώτες, παιδιά αγροτών που κατέβηκαν στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή, δεν μπορούμε να πούμε τα παιδιά τους, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στα Σεπόλια, επαρχιώτες. Αθηναίοι είναι, με όλα τα καλά και τα κακά των Αθηναίων.
Βέβαια, εδώ να σας πω ότι δεν ξέρω τι σχέση έχετε με την επαρχία, αλλά έχει κόσμο εκεί με πολύ υψηλό πολιτιστικό επίπεδο. Το ότι στην Ελλάδα γενικώς είναι χαμηλό, είναι ένα άλλο θέμα. Όπως και το πόσο δύσκολη μπορεί να κάνει την ζωή μίας κειμενογράφου διαφημιστικής εταιρείας.
Γιάννης Ιατρού said
123: χαχα, αυτό με τα κουφέτα δεν τό ‘ξερα. Ρε τι μαθαίνει κανείς 🙂
Υπάρχει εξήγηση;
Κιγκέρι said
125:
Βεβαίως, Δόγματελείατζιαρ:
https://www.dogma.gr/diafora/giati-ta-koufeta-stis-mpomponieres-echoun-mono-arithmo/37077/
Γιάννης Ιατρού said
124: Απορία: Στο επίθετο, το πρώτο γράμμα πως διαβάζεται; [Κ], [Χ] , [ΤΣ];
gpoint said
# 118
Οταν κάποιος κάνει μια καλή λαδιά, ισχύει το περιβόητο «κι είπαν όλοι, βρε τον πούστη» γιατί η λέξη πουστιά περισσότερο σημαίνει κακή συμπεριφορά παρά σεξουαλικό χαρακτηρισμό, σήμερα.
Τώρ γιατί μου έρχεται στο μυαλό ο Κούγιας, δεν μπορώ να το εξηγήσω !!!
gpoint said
# 127
Λογικά ΤΣ γιατί για κάπα δεν έχει νόημα το Η και το Χ κανονικά αποδίδεται με ΚΗ
Triant said
123,125: Εγώ το ήξερα για τα λουλούδια και συγκεκριμένα για τα τριαντάφυλλα !!!!!
Πέπε said
Μπορεί κανείς να έχει διάφορους λόγους να μη συμπαθεί τη γιορτή του πατέρα ή της μητέρας, αλλά το ότι κάποια παιδιά δεν έχουν πατέρα ή μητέρα δεν είναι σοβαρός λόγος.
Είναι σαν να λέμε ότι οι σκηνές ευτυχίας σε βιβλία/σινεμά κλπ. δε σέβονται όσους είναι δυστυχισμένοι. Ότι οι εικόνες χωριού δε σέβονται όσους ζουν σ’ ένα κουτί στην πολύβουη πόλη. Ότι η Ημέρα της μουσικής δε σέβεται τους κωφούς. Ότι οι ταινίες όπου ο ήρωας οδηγάει Φολκσβάγκεν σκαραβαίο δε σέβονται εμένα που πάντα ήθελα ένα τέτοιο αυτοκίνητο αλλά δεν έχω. Ότι η αναμετάδοση ή ζωντανή παρακολούθηση αθλητικών γεγονότων δε σέβεται όσους προσπάθησαν κάποιο άθλημα και δεν ήταν καλοί. Ότι οι εικόνες κομψών ανθρώπων δε σέβονται όσους δεν καταφέρνουν να ντυθούν ωραία αν και θα ήθελαν. Ότι οι εικόνες αρτιμελών ή υγιών ανθρώπων προσβάλλουν τους ΑΜΕΑ ή τους ασθενείς.)
(…Μ’ αυτή την απαρίθμηση θυμήθηκα ένα σχόλιο που είχα δει κάποτε στο ΥΤ: «εσυ», έγραφε κάποιος σε άλλον σχολιαστή, «τι το παιζεις που γραφεις και με τονους?». -Θέλω να πω, δεν είναι απίθανα τα σενάρια αυτά.)
Γιάννης Ιατρού said
126: Ευχαριστώ
129: Γιώργο, π.χ. στα γερμανικά το Χ(ι) αποδίδεται με το CH (όπως λένε το ich [εγώ], θα το ξέρεις… 🙂 🙂 )
ΣΠ said
126
Το «ρε τον πούστη» δεν είναι πάντα βρισιά.
ΣΠ said
128, όχι 126.
Μαρία said
119
ΚΩΣΤΑΣ said
123 Κιγκέρι, δεν ξέρω για τα θαυμαστικά, το είδα πρώτα αλλού γραμμένα !!! και τα υιοθέτησα κι εγώ.
Για τους γάμους ξέρω ακόμη ότι ο συνολικός αριθμός κουμπάρων-παρακούμπαρων πρέπει να είναι μονός αριθμός, και κατά μία εκδοχή για να γίνει ζυγός ο αριθμός με το παιδί που θα γεννηθεί μετά το γάμο. Τι πω παραπέρα, όπως θέλει το παίρνει ο καθένας… 😉
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Δὲν μ᾿ ἀρέσει νὰ συμμετέχω στὰ ὑστερόβουλα παιχνίδια τῶν διαφημιστῶν.
Πολὺ περισσότερο νὰ τοὺς δίνω ρόλο πρωτοπορίας σὲ κοινωνικές ἀλλαγές.
Ὅσο γιὰ τοὺς μυαλοφυγόδικους τῶν Μέσων Κοινωνικῆς Ἐκτόνωσης δὲν ἀξίζουν οὔτε μιὰν ἀράδα.
Οἱ κοινωνίες ἀλλάζουν· τὸ θέλουμε – δὲν τὸ θέλουμε.
Καὶ ἡ δικιά μας ἔχει ἀλλάξει πάρα πολὺ τὰ τελευταῖα 50 χρόνια.
Ἂς δοῦμε πόσο ἔχουμε ἀλλάξει ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, οἱ ἄνω τῶν 50.
Ποιὲς ἦταν οἱ ἀντιλήψεις, οἱ δικές μας καὶ τοῦ περιβάλλοντός μας, γιὰ τὶς σχέσεις τῶν δύο φύλων ἢ τὴν ὁμοφιλοφιλία.
Ἀφῆστε τους νὰ κραυγάζουν.
Ὅσο ἀσχολούμαστε, παίζουμε τὸ παιχνίδι τους.
spyros chamenos said
127, 129:
Σαν [χ], είναι ο τρόπος που θα έγραφαν το «Χαμένος» με λατινικούς χαρακτήρες στο ελληνικό διαβατήριο, αν υπήρχε Σπύρος Χαμένος. Φυσικά, πρόκειται για ψευδώνυμο. Διακόσια χρόνια μετά, όταν θα ανακαλύψουν το μπλογκ μου και το μεγαλείο της γραφής μου (πού τα βρίσκετε αυτά τα emoji και θέλω να βάλω ένα που σκάει στα γέλια!), θα γράφουν για τον Σ.Χ. που έγραφε με το ψευδώνυμο Σπύρος Χαμένος και δεν έκανε καριέρα εξαιτίας του ηλίθιου ψευδώνυμού του.
Corto said
108 (Έφη):
Μα ακριβώς επειδή ορθώς περιγράφεις όλες τις παραπάνω καταστάσεις («λαμπερές εικόνες γλυκειάς ζωής»), δεν έχω κανέναν λόγο να εξαιρέσω την εν λόγω διαφήμιση από αυτό το πλαίσιο υπερπροβολής μιας επίπλαστης ευτυχίας. Γιαυτό και την απορρίπτω.
Αν πάλι δεν υπάρχει στοιχειώδης διακριτικότητα προς μία κατηγορία παιδιών ούτε καν στα σχολεία, τότε ένας λόγος παραπάνω να στηλιτευθεί και το εκπαιδευτικό σύστημα ως προς αυτό το σημείο.
(Κάποτε στα αναγνωστικά του σχολείου υπήρχαν λογοτεχνικά έργα με θέμα την ορφάνια, π.χ. «Τα Χριστούγεννα των ορφανών» του Άγγελου Σημηριώτη, το 1940, ή το ομώνυμο μεταπολεμικό με φόντο την Κατοχή του Νικόλαου Κοντόπουλου. Θα μου πεις αυτά είναι παρωχημένα. Τώρα ομολογουμένως δεν γνωρίζω αν υπάρχουν ανάλογες αναφορές. Η ευαισθησία όμως επιτρέπεται να παρέλθει; )
http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/browse/index.html?q=%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%8C&in_contents%5B%5D=&digital%5B%5D=
Γιάννης Ιατρού said
138: 😂😂😅🤣 διάλεξε και πάρε, και με κοπυπάστωμα γίνεται. Αλλιώς με πλήκτρο των windows και τελεία, ταυτόχρονα 🙂
dryhammer said
126. Για τους ίδιους λόγους που και τα φύλλα της κανναβουριάς είναι 3, 5 ή 7.
Γιάννης Ιατρού said
141: Αυτό το ξέραμε 🙂 🙂 🙂
Corto said
117:
Αγαπητή Χαρούλα, αν και δεν αριθμείς το σχόλιο στο οποίο απευθύνεσαι, νομίζω ότι τα γραφόμενά σου απαντούν στην δική μου άποψη (αν κάνω λάθος, συγγνώμη).
Γράφεις:
«Μην ψάχνουμε λόγους να κρύψουμε τις πραγματικές μας σκέψεις. Δεν άρεσε. ΟΚ. Αλλά να βρίσκουμε ως αιτιολογία, το συναίσθημα των παιδιών χωρίς πατέρα, υπερβολή.»
Με όλον τον σεβασμό προς εσένα και την ευγενική παρουσία σου στο παρόν ιστολόγιο, φρονώ ότι με αδικείς:
Δεν κρύβω καμία πραγματική σκέψη. Ό,τι πιστεύω πως αξίζει να γραφεί, το γράφω, αλλιώς δεν σχολιάζω καθόλου. Το ζήτημα της ευαισθησίας προς τα ορφανά παιδιά δεν αποτελεί δικό μου επινόημα για να καλύψω την αντίθεσή μου με την εν λόγω διαφήμιση. Το έχουμε θίξει εδώ και πολύ καιρό και ιδού η απόδειξις:
https://sarantakos.wordpress.com/2017/06/10/meze-275/#comment-438114
Σχόλιο 102 (Sarant):
«…για το κείμενο του Σκαλκέα (Παραινέσεις πατέρα προς γιο) μια φίλη σχολίασε ότι δεν σκέφτηκαν ότι θα πληγώσουν παιδιά που δεν έχουν πατέρα.»
Σχόλιο 114 (του υποφαινομένου):
«Συμφωνώ και εγώ με την παρατήρηση για τα παιδιά χωρίς πατέρα. Μάλλον ατυχείς οι επιλογές των συγκεκριμένων θεμάτων….»
Θα μου πεις, άλλο εξετάσεις, άλλο διαφήμιση σουπερμάρκετ. Πάντως δεν βλέπω κανέναν λόγο να επικροτήσω και από πάνω την ιλουστρασιόν εικόνα οικογενειακής ευτυχίας που προβάλουν οι έμποροι, με όποιον τρόπο.
Τέλος αναρωτιέσαι αν «μπορεί να νοιώσει άβολα, από μια τέτοια αφίσα ένα παιδί που έμαθε να διαχειρήζεται στην καθημερινότητα του, την απώλεια». Νομίζω πως ναι, τουλάχιστον μέχρι μια ηλικία. Και εν πάση περιπτώσει εάν ένα παιδί προσπαθεί να «διαχειρίζεται» τη απώλεια καθημερινώς στα σοβαρά ζητήματα, γιατί η κοινωνία πρέπει να του προσθέσει ακόμα ένα βάρος στα επουσιώδη;
Γ-Κ said
Δουλειά δεν είχε… ο οποιοσδήποτε…
gpoint said
# 132
Γιάννη μου τα γερμανικά μου φτάνουν μέχρι το Ich habe dich lieb, στα ολλανδικά που δεν τα ξέρω το Χι αποδίδεται μς g, στα ισπανικά με j και στα μεξιμάνικα με X, Και λοιπόν ;;; Κάποιοι επιπόλαιοι όταν αντιστοιχήσανε τους ελληνικούς φθόγγους με λατινικά σύμβολα βρήκαν μια λύση το CH που περιδδότερα προβλήματα δημιουργεί παρά λύνει. To KH α διαβαστεί Χ από όλους ενώ το CH ανάλογα την θνικότητα αλλιώ γαλλικά, αλλιώς αγγλικά, αλλιώς γερμανικά και άει λέγοντας.
Να μην κάνουμε σαν τους Γάλλους που λεν Νοπάκ την Ναύπακτο και δεν του καταλαβαίνει κανείς γιατί έτσι την γράψανε με λατινικούς χαρακτήρες κάποιοι «σοφοί»
Χαρούλα said
#143 Corto
δεν έβαλα αριθμό, γιατί ήταν μια σκέψη, που αφορούσε 2-3 σχόλια που το συζήτησαν. Με αφορμή αυτά (ίσως και παρασυρμένη από προσωπικές καταστάσεις), εκφράστηκα τόσο απόλυτα. Συγγνώμη αν ένοιωσες πως σε αδικώ. Καμμία τέτοια πρόθεση. Και σ´ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Γς said
Μπαμπάς κόρη.
Και πως καμάρωνα όταν μου έδωσαν συγχαρητήρια σε κάποια εκδήλωση για την «κόρη» μου
-Συγχαρητήρια κύριε Τάδε [=το επώνυμο της αστυνομικίνας μου]
Την ξαναθυμήθηκα γμτ.:
Κι έχα πάει τότε [πριν 25 χρόνια] να την πάρω απ το Αστυνομικό της Τμήμα και βγαίνω στην Κηφισίας παραβιάζοντας τον μισό Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας .
Και αρχίζει ο τροχαίος τα σφυρίγματα και πλακώνει βρίζοντας.
Την βλέπει δίπλα μου με τη στολή της και έπαθε:
-Βρε συναδέλφισσα, μάθε στον πατέρα σου τα σήματα της τροχαίας!
Γς said
Σούπερ μάρκετ κλπ και δεν αντέχω [άσχετο βέβαια]:
https://caktos.blogspot.com/2013/08/blog-post_3.html
Αιμ.Παν. said
@ 140 Βρε τι μαθαίνει κανείς εδώ μέσα… 😮 😮 😊 😊 😊
Ευχαριστώ…!
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Υπάρχει κι αυτό για τις φατσούλες, κοπυπαστώνεις κατά βούληση.
https://getemoji.com/
Corto said
146 (Χαρούλα):
Να είσαι καλά! Ο διάλογος είναι πάντα ευπρόσδεκτος με πρόσωπα με την δική σου ευγένεια. Και βέβαια η προσωπική σου εμπειρία που μας εμπιστεύθηκες στο σχ.117 είναι πολύτιμη.
spyros chamenos said
140, 149
Ευχαριστώ!😉
aerosol said
#118
«Όσο και αν δηλώνει κάποιος ότι δεν είναι ομοφοβικός, βαθιά μέσα η ψυχούλα του δεν θα ήθελε να δει το γιό του με διαφορετική σεξουαλική συμπεριφορά, έστω και αν εκ των υστέρων την αποδεχθεί, ας το ομολογήσουμε.»
Είμαι άτεκνος Κώστα, αλλά είναι μια σκέψη που με έχει προβληματίσει αρκετά, έστω υποθετικά. Υπάρχουν δυο σημεία που στέκομαι:
1. Όλοι αγαπούν να ταυτίζονται με τα παιδιά τους. Να τους εμπνεύσουν τα ίδια ενδιαφέροντα αν γίνεται, ακόμα και την προτίμηση στο ίδιο επάγγελμα κάποιες φορές. Λογικά υπάρχει μια περίεργη έκπληξη όταν καλείσαι να συνειδητοποιήσεις πως σε κάτι βασικό της ταυτότητάς σου διαφέρουν, ενώ οι πιθανότητες να συμβεί αυτό ήταν λίγες. Δικό μας το κόλλημα αυτό και καλούμαστε να το ξεπεράσουμε. Δεν έχω ιδέα αν θα μου έβγαινε τέτοιο συναίσθημα, ελπίζω καθόλου ή ελάχιστα.
2. Ξέρουμε πως το να ανήκουν σε οποιαδήποτε μειονότητα κάνει πιθανότερο να δεχτούν κάποτε και επιθέσεις που θα τα πληγώσουν. Ακόμα και το να είσαι κοκκινομάλης έχει κόστος!
Πέραν τούτων, πιστεύω ειλικρινά πως θα μου έπαιρνε 2-3 δευτερόλεπτα μέχρι να να αγκαλιάσω το παιδί μου (γιο ή κόρη) και να του πω πως είμαι περήφανος γι αυτό και πως είναι μια χαρά όπως ακριβώς είναι. Ακόμα πιθανότερο θεωρώ πως δεν θα χρειαζόταν καν να «αποκαλυφθεί», θα το γνώριζα και θα το αποδεχόμουν όσο μεγάλωνε. Θα δεχόμουν με χαρά τον όποιο σύντροφο βάλει στη ζωή του -αρκεί να είναι καλό άτομο, όπως ευχόμαστε πάντα για τους συντρόφους των δικών μας.
[Αντίθετα, θα ήταν βαθύ και πολύχρονο σαράκι το να έβλεπα στο παιδί μου κακές ιδιότητες στο χαρακτήρα του ή λιγότερη εξυπνάδα απ’όση θα έλπιζα.]
Δε νομίζω πως αυτά τα 2 έχουν υποκρισία ούτε και συγκρίνονται με ομοφοβία, ακόμα περισσότερο με την επιθετική ομοφοβία κάποιων βασανισμένων ομοφυλόφιλων που μισούν την ίδια τους τη φύση και καταπιέζουν ή εξευτελίζουν τους άλλους. Έχω την ελπίδα πως αρκετοί γονείς το βλέπουν όπως το βλέπω εγώ. Ίσως όχι οι περισσότεροι, αλλά πως υπάρχουν και πληθαίνουν.
Μιχάλης Νικολάου said
34, … Διάσημοι μπαμπάδες «έγιναν πριγκίπισσες» για χάρη των κοριτσιών τους …
Το λες και
«έγιναν βασιλοπούλες»
nwjsj said
Αυτό που με εξέπληξε περισσότερο με αφορμή τη διαφήμιση αυτή δεν είναι ο ουγκανομοφοβικός οχετός, αλλά το ότι είναι τόσο διαδεδομένο στα κοριτσάκια να βάφουνε τα πρόσωπα και να φοράνε τσιμπίδια στα μαλλιά των μπαμπάδων τους. Εμένα δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό να παίξω έτσι με το μπαμπά μου, ίσως επειδή δεν τον έζησα πολύ όσο ήμουν μικρή. Όταν επέστρεφε από το μπάρκο, το κύριό του μέλημα ήταν να μου μάθει ποδήλατο και κολύμπι, αναλόγως την εποχή. Αλλά, ούτε και με τη μαμά μου είχα παρόμοιες ανησυχίες, ούτε τη μακιγιέζ της ήθελα να κάνω, ούτε την κομμώτρια. Γι’ αυτό δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που προσπαθούν να εκφράσουν τα κορίτσια με τη συγκεκριμένη ενέργεια. Υποψιάζομαι ότι έχει να κάνει με τα στερεότυπα που έθιξε ο Pedis και θυμάμαι ότι οι δικοί μου ευτυχώς δεν μου τα είχαν εμφυσήσει. Τις απόκριες όλες οι συμμαθήτριες συνήθως ντύνονταν κάτι σε πριγκίπισσα, νεράιδα, νύ(μ)φη, εγώ έχω κάτι φωτό ντυμένη μικρή Ολλανδέζα και μικρή Κινέζα. Η α’ επιλογή εντελώς ατυχής, διότι η στολή δεν διέθετε ξανθιά περούκα κι έτσι με το μαύρο μαλλί μόνο με Ολλανδέζα δεν έμοιαζα! Μου αρέσει πάντως που οι περισσότεροι μπαμπάδες είστε εντελώς χαλαροί με τους πειραματισμούς που κάνουν οι κόρες σας.
Από ‘κει και πέρα, δεν θα με κάνει κάποια διαφήμιση να ψωνίσω από συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ. Στο θέμα αυτό δεν κρατάω προσχήματα, βαδίζω σε σχέση με αυτό που λείπει από το ντουλάπι / ψυγείο μου. Κι επειδή δεν βρίσκω όλα αυτά που θέλω σ’ ένα σούπερ μάρκετ, ο ανεφοδιασμός γίνεται πότε από το ένα, πότε από το άλλο.
Δεν ξέρω αν έχει γίνει στο παρελθόν, αλλά ενδεχομένως να είχε ενδιαφέρον ν’ αφιερωθεί ένα άρθρο για τα φύλα σε σχέση με το σεξουαλικό προσανατολισμό. Το λέω με αφορμή το σχόλιο 100 του Aerosol για το ΛΟΑΤΚΙ. Κοντά σ’ αυτό υπάρχουν κάτι λίγο-πολύ εξωτικοί όροι του τύπου μεσοφυλικός, φυλοαμετάβατος που όταν τις βλέπεις σαν λέξεις σου δημιουργούν μια κάποια αμηχανία ως προς τι αντιπροσωπεύουν.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
141 >>τα φύλλα της κανναβουριάς είναι 3, 5 ή 7.
Σήμερα όλοι κάτι μάθαμε ! 🙂
Κάποια ανεκδοτική ιστορία, κάποια μπηχτή, αλλά δεν τη θυμάμαι και καλά, είχε να κάνει με το Μπιθικώτση όταν πρωτοπήγε να τραγουδήσει Ελύτη «πού να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ» τάχα σχολίασε κάτι για τρίφυλλο (θεωρώντας ότι περί αυτού πρόκειται) αλλά τί;
Μαρία said
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
155. Το βάψιμο κλπ έχει να κάνει, όπως λες, με τα πρότυπα (και τα τηλεοπτικά στερεότυπα πλέον). Αν η μητέρα, η θεία, η γιαγιά, βάφεται, τα πιο πολλά κοριτσάκια από νωρίς πειραματίζονται με τα βαφτικά, με όποιον κι όποιαν παίζουν. Είναι και μίμηση μα και «δημιουργία».
Η πατρική αγκαλιά, επειδή έχει δύναμη, νιώθεις ασφάλεια, είναι πιο αξέχαστη.Εγώ στο χωριό δεν είχα ιδέα από βαψίματα και σούπερ κοκαλάκια τότε, αλλά όταν πετύχαινα τον πατέρα μου να κάθεται χαλαρός (τόσο σπάνιο) πήγαινα στην ποδιά του κι αγκάλιαζα το πρόσωπό του.Έπαιζα με τα χείλια του, έστριβα τα πυκνόφρυδα κι έκανα μπούκλες τα μουστάκια (μουστάκες είχε) και στα ωραία κατσαρά μαλλιά του έβαζα τα πιαστράκια μου (κάτι μαύρα σαν κλειστές φουρκέτες, αυτά μας μπήγανε να μην πετάνε τα μαλλιά που ξεφεύγανε απο την αλογοουρά ή τις κοτσίδες.
Pedis said
Σετ ομορφιάς, βαφές νυχιών, μέικ απ …
Η Φύση αποφασίζει τα γούστα και τα χούγια… σού λέει.
—
Άσχετο ή περίπου: τα ρουχαλάκια για μωρά (παντελονάκια, μπλούζες, ζακετες, αυτά που θα λέγαμε γιούνισεξ), ακόμη και για ηλικίες μηνών, που προτείνονται από αρκετές μάρκες της αγοράς διαφέρουν: αναλογα με το φύλο του μωρού. Και δεν εννοώ, βέβαια, τις αποχρώσεις. Τετριμμένο. Αλλά τη γραμμή, το σχέδιο! Για τα κοριτσάκια τα ρούχα συνηθως είναι πιο στενά. (Και πιο άβολα).
[Προσωπική παρατήρηση αυτή. Μπορεί να κάνω λάθος, αν και το δείγμα μου δεν θα έλεγα ότι είναι πολύ-πολύ μικρό.]
gpoint said
# 155, 158
Σαν πατέρας μιας κόρης θεωρώ πως εξηγήσατε πολλά πράγματα για τις συμπεριφορές των θυγατέρων στους μπαμπάδες, Ποτέ δεν διανοήθηκε η κόρη μου να με βάψει ή να με κτενίσει, πιθανότατα γιατί δεν έβλεπε την μητέρα της να τα κάνει αυτά παρά πολύ σπάνια σε βραδυνή έξοδο κι αυτή ήταν μετά τις 11 που θα είχα σχολάσει οπότε κοιμότανε.. Επίσης από τα παραμύθια, το καλύτερό της ήταν το η γαριδούλα η διαφανής (δικής μου κατασκευής σε άπειρες βερσιόν) που είχε την τύχη επειδή έκανε μακριά καλοκαίρια στην θάλασσα να την γνωρίσει από κοντά στις μικρές λιμνούλες που σχηματίζονται στις βραχώδεις ακρογιαλιές. Ετσι δεν είχε πρότυπο κάποια πτιγκήπισσα ή βασιλοπούλα-για να ταιριάξουμε με το διαφημιζόμενο σ/μ- που πάντοτε είναι καλοχτενισμένες και μακιγιαρισμένες.
Γς said
Και το πρώτο τραγούδι που με προβλημάτισε ήταν αυτό με το κορίτσι που είχε κρεμάσει εις το λαιμό του χρυσό σταυρό.
Και πήγε λέει, αυτός που τραγούδαγε, να τον φιλήσει και κατά λάθος την φίλησε
Και λοιπόν; Δεν στόχευσε καλά και την έκανε μάκια κάπου εκεί δίπλα. Στο φόρεμά της, το γιακαδάκι της.
Το μπούστο δεν το είχα παρατηρήσει ακόμη στις γυναίκες.
Ούτε ότι φιλάνε οι άνθρωποι άλλες γυναίκες. Εκτός από τις μάνες τους. Και μάλιστα στο μάγουλο.
Και όχι στα χείλη, που τα έβαφε η μάνα μου, όταν πηγαίναμε επίσκεψη στη θεία μου.
Και της βούταγα το κραγιόν και έκανα γκράφιτι στο σαλόνι.
Γς said
Οσο για την κόρη μου. σίγουρα μου έκανε τα πάντα όλα με τσιμπιδάκια κραγιόν και τέτοια. Δεν πρόσεχα, διάβαζα ή πληκτρολογούσα
Ομως πάμπολλες άλλες φορές μου έμειναν αξέχαστες.
Οπως μια νύχτα χωρίς φεγγάρι στη βεράντα.
Κοιτάζει τα άστρα και μου λέει:
.
–Μπαμπά, έχεις κάνα κουτάκι;
-Τι κουτάκι;
-Ένα κουτάκι, τόσο (μου έδειξε με τα χέρια της, περίπου σπιρτόκουτο).
-Τι να το κάνεις;
-Να βάλω τα αστεράκια.
Γς said
Οσο για την κόρη μου. σίγουρα μου έκανε τα πάντα όλα με τσιμπιδάκια κραγιόν και τέτοια. Δεν πρόσεχα, διάβαζα ή
πληκτρολογούσα
Ομως πάμπολλες άλλες φορές μου έμειναν αξέχαστες.
Οπως μια νύχτα χωρίς φεγγάρι στη βεράντα.
Κοιτάζει τα άστρα και μου λέει:
.
–Μπαμπά, έχεις κάνα κουτάκι;
-Τι κουτάκι;
-Ένα κουτάκι, τόσο (μου έδειξε με τα χέρια της, περίπου σπιρτόκουτο).
-Τι να το κάνεις;
-Να βάλω τα αστεράκια.
gpoint said
πάντως τα τελευταία λόγια του άσματος
χρυσόν σταυρόν εις τον λαιμόν σου,να μην κρεμάσεις πριν παντρευτείς
σηκώνουν πολύ νερό και κουβέντα για την ηθική της εποχής !
Ρενέ said
Γιατί δεν εμφανίζεται το σχόλιό μου…;
Ρενέ said
Ας το προσπαθήσω άλλη μια φορά:
——————–
Αν και οι περισσότεροι εδώ μέσα έχουν καλές προθέσεις, είναι σημαντικό να ελέγχουμε ότι οι σκέψεις και τα γραπτά μας δεν πάσχουν από ασυνείδητες προκαταλήψεις (ελεύθερη μετάφραση του implicit bias). Κάποια παραδείγματα:
– Ένας βαμμένος άντρας (τον οποίον δεν έβαψε πάνω στο παιχνίδι το παιδί του) ΔΕΝ είναι αναγκαστικά ομοφυλόφιλος. Είναι παρενδεδυμένος (;) (cross-dresser εννοώ) ή τραβεστί (και μεταξύ τους υπάρχει διαφορά) και μπορεί να είναι ή ετερο- ή ομο- ή αμφι- ή α- φυλόφιλος. Άλλος ο σεξουαλικός προσανατολισμός, άλλο το φύλο στη γέννηση, άλλο το φύλο που αισθάνεσαι, άλλο το πώς ντύνεσαι. Δε με εκπλήσσει η ταύτιση μακιγιάζ-ομοφυλοφιλίας στον «οχετό», αλλά να μην πέφτουμε κι εμείς στο ίδιο σφάλμα γιατί έτσι διαιωνίζουμε στερεότυπα.
– 77: Γιατί ένας βαμμένος άντρας είναι καραγκιόζης; Έχουμε πάλι ενστερνισμένη ασυνείδητη προκατάληψη. (Ο συγκεκριμένος είναι μάλιστα καλοβαμμένος, κραγιόν και σκιά δεν ξεφεύγουν καθόλου).
– 11: Έτσι όπως το γράφετε, ακούγεται σαν να μην μπορούσε ένας «τοιούτος» να είναι τρυφερός πατέρας. Θα ήταν ωραίο να σας περάσει από το νου ότι είναι ένας τρυφερός πατέρας, ίσως ομοφυλόφιλος, ίσως ετεροφυλόφιλος, αδιάφορο ποιο από τα δύο. Άσε που δεν ξέρω αν η λέξη τοιούτος είναι αποδεκτή ή αν είναι υποτιμητική, αλλά σίγουρα τα αποσιωπητικά δε βοηθούν!
Θα μου πείτε ψιλά γράμματα, αλλά στα ψιλά γράμματα είναι που συχνά εκφράζεται η αξία των ατόμων.
53, 77: Άσχετο με τα προηγούμενα: ναι, το κοριτσάκι-πριγκίπισσα είναι φθηνό στερεότυπο, αλλά είναι πιο πιθανό ένα τέτοιου τύπου κοριτσάκι να βάφει τον μπαμπά της παρά ένα κοριτσάκι-τιγράκι με γρατσουνισμένα γόνατα. Οπότε του το συγχωρώ του ΑΒ.
Γιάννης Κουβάτσος said
Το κοριτσάκι-πριγκίπισσα μια χαρά μπορεί να είναι ΚΑΙ κοριτσάκι-τιγράκι. Οι διαχωρισμοί υπάρχουν πολλές φορές μόνο στο μυαλό μας, στις θεωρίες μας, στην ιδεολογία μας. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη και «αντιφατική». Το ίδιο και οι άνθρωποι.
Πέπε said
Με αφορμή τις φτγρ του #159, να πούμε ότι τα χρώματα, ροζ-γαλάζιο, έχουν κι ένα πρακτικό νόημα: ένα μωρό σε ηλικια που η φάτσα του δε δείχνει το φύλο, βοηθάει τον άλλο που δε θυμάται ακριβώς τα νέα που είχε ακούσει να πει «να σας ζήσει ο γιος / η κόρη» (ή «τι κάνει το όμορφο κορίτσι / αγόρι;» ή οτιδήποτε ανάλογο) χωρίς να κάνει γκάφα.
Κουνελόγατος said
«Μετά από όσα διάβασα ότι τραβάνε οι μπαμπάδες από τις κόρες τους (που ποτέ δεν είχα ξανακούσει), λέω ευτυχώς…».
Χθες, το είπα σε κάτι φίλους και το επιβεβαίωσαν. Κι εγώ έμεινα. ΒΡΕΤΙΜΑΘΕΙΚΑΝΟΙΣ.
dryhammer said
162=163. Μ΄έκανες και δάκρυσα πρωί πρωί γμτ
Alexis said
Η Λίβερπουλ πρωταθλήτρια Αγγλίας μετά από 30 χρόνια.
(Καθένας με τον πόνο του… 🙂 )
sarant said
Kαλημέρα από εδώ!
155-158 Νομίζω κι εγώ ότι τώρα είναι πιο δυνατή η επιρροή της τηλεόρασης, των παιδικών διαφημίσεων/εκπομπών κτλ.
BLOG_OTI_NANAI said
Για την εικόνα τα είχα ξαναπεί. Αυτό όμως που έχει μεγάλο ενδιαφέρον, είναι ο χειρισμός του διαδικτυακού όχλου από ομίλους κερδοσκόπων και μεγαλοκαρχαριών.
Όπως ξέρουμε, οι αποφάσεις τέτοιων διοικητικών συμβουλίων δεν έχουν σχέση με συναισθήματα. Κατά συνέπεια, μετατρέπουν ζητήματα ισονομίας, σε κουλτούρες μαζικής κατανάλωσης με σκοπό το δικό τους κέρδος.
Για το γεγονός ότι χειρίζονται τους φανατικά διαφωνούντες και τους φανατικά συμφωνούντες ως διαδικτυακό όχλο, αποδεικνύεται περίτρανα από το ξέπλυμα του εργασιακού μεσαίωνα των LIDL. Και όμως, ο διαδικτυακός όχλος χειροκροτεί τα LIDL, των οποίων ένα βλοσυρό συμβούλιο που έχει @εσμένα τα ζητήματα καταπάτησης δικαιωμάτων (όπως των εργαζομένων του), βλέπει ότι οι αντιδράσεις του όχλου μυρίζουν κέρδος γι’ αυτούς.
Και βεβαίως, να πούμε ότι ο ίδιος όχλος που δεν παρατηρεί ότι στον υποτιθέμενο ομοφυλόφιλο πατέρα (που ο όχλος και από τις δύο πλευρές έχει αποδεχτεί σαφώς την εκδοχή αυτή) έχει κρεμαστεί το κλισέ της θηλυπρέπειας, και στο κοριτσάκι έχουν κρεμαστεί όλα τα κλισέ του ορθού μεγαλώματος του κοριτσιού/πριγκίπισσα!
Όμως, ο όχλος είναι τόσο κατευθυνόμενος που μπορείς να τον κάνεις από μια εικόνα, να κοιτάει μόνο τα σημεία που θέλεις.
Νομίζω ότι από τα θετικά αυτής της εικόνας είναι ότι όλοι είδαμε να επιβεβαιώνεται η ύπαρξη μιας εκμεταλεύσιμης διαδικτυακής οχλοκρατίας, που μπορούν να την κατευθύνουν όπου επιθυμούν, και μάλιστα πρόκειται για όχλο που διατηρεί για τον εαυτό του την ψευδαίσθηση του σκεπτόμενου και χειροκροτεί πρόθυμα τα παιχνίδια μεγάλων εταιρειών και πολυεθνικών.
Γιάννης Κουβάτσος said
Γιάννης Κουβάτσος said
ΚΩΣΤΑΣ said
153 Αγαπητέ φίλε, Aerozol, είπα εγώ:
«Όσο και αν δηλώνει κάποιος ότι δεν είναι ομοφοβικός, βαθιά μέσα η ψυχούλα του δεν θα ήθελε να δει το γιό του με διαφορετική σεξουαλική συμπεριφορά, έστω και αν εκ των υστέρων την αποδεχθεί, ας το ομολογήσουμε.»
Να προχωρήσω σε λίγο περισσότερη επεξήγηση της παραπάνω ρήσης μου. Εφόσον πριν ακόμη αποκτήσουμε παιδιά, μας απασχολεί ο σεξουαλικός προσανατολισμός των παιδιών μας και απευχόμαστε την όποια απόκλιση, αυτό σημαίνει ότι μέσα μας στο υποσυνείδητο ή στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μας έχουμε ήδη ενοχοποιημένες τις αποκλίνουσες σεξουαλικές συμπεριφορές, άρα κατά κάποιο τρόπο, σπερματικά, είμαστε ομοφοβικοί. Αυτό ήθελα να πω με το ας «το ομολογήσουμε».
Τώρα στην συνέχεια, αν προκύψει αυτή η απόκλιση, στο πως θα το αντιμετωπίσουμε, γενικά συμφωνώ μαζί σου. Όμως, μην ξεχνάς ότι αυτό είναι και θέμα χαρακτήρα του γονιού, μόρφωσης, κοινωνικών αντιλήψεων και κοινωνικού περιβάλλοντος και άλλων πολλών παραγόντων που επηρεάζουν την τελική συμπεριφορά αυτών των ατόμων.
Αυτά, ελπίζω να ήμουν αρκούντως επεξηγηματικός.
Alexis said
Χαίρομαι που με τον φίλο Γιάννη Κουβάτσο συμφωνούμε και σε αυτό (εκτός από συν-βάζελοι δηλαδή)
ΥΓ: Μαγικό δεν είναι το διαδίκτυο; Θεωρώ φίλο μου κάποιον που δεν έχω συναντήσει ποτέ και γνωριζόμαστε μόνο διαδικτυακά…
ΥΓ2: Λίβερπουλ για πάντα.
Έτσι για το γαμώτο.
Για την χαμένη αθωότητα των παιδικών μας χρόνων.
Για τη μεγάλη ομάδα των σέβεντις με Κήγκαν, Σούνες, Μακντέρμοτ, Νταλγκλίς κλπ.
Για όλα εκείνα τα βράδια που έπαιρνα «ειδική άδεια’ από τη μάνα μου να «ξενυχτήσω» (μέχρι τις 11:30-12:00) για να δω τις ματσάρες των «κόκκινων» στο Πρωταθλητριών με τη φωνή του Διακογιάννη.
Για το μεγάλο λιμάνι με τις φτωχογειτονιές που έδωσε στον κόσμο εκτός από την Λίβερπουλ και τα «Σκαθάρια»
Γίνομαι μελοδραματικός και επαναλαμβάνω στερεότυπα;
Το ξέρω.
Αλλά μ’ αρέσει…
Νέο Kid said
Για να είμαστε δίκαιοι πάντως Αλέξη, «οι φτωχογειτονιές» ανήκουν και στην Έβερτον και με το παραπάνω, και πώς να είναι διαφορετικά όταν οι πιο πολλοί οπαδοί στο Λίβερπουλ υποστηρίζουν την Έβερτον κι όχι τη Λίβερπουλ ! Αυτό δεν το ξέρατε είμαι σίγουρος!😀
Στην Ελλάδα βέβαια η καημένη η Έβερτον είχε την «τύχη» να πέσει στα νύχια του Διακογιάννη που της άλλαξε τον κοινωνικό αδόξαστο με το ανύπαρκτο «Εφοπλιστές»…
Νομίζω και οι Μπήτλς , ο Μακάρτνεϊ πρέπει να είναι Έβερτον και κάποιος άλλος Άρσεναλ …
sarant said
178 Ναι, δεν το ξέραμε
Γιάννης Κουβάτσος said
Η Λίβερπουλ, όμως, παραμένει η μόνη παλαιάς ποδοσφαιρικής κοπής ομάδα. Με την πινακίδα «Τhis is Anfield» και την γνωστή τελετουργία του αγγίγματος, με τον ύμνο «You ‘ll never walk alone»…Ποιος ποδοσφαιρόφιλος, ανεξαρτήτως φρονημάτων, δεν θα ‘θελε να βρεθεί ένα βράδυ στο κατάμεστο Άνφιλντ και να συμμετάσχει σ’ αυτήν τη μυσταγωγία;
Γιάννης Κουβάτσος said
Και βέβαια έχει δίκιο σ’ αυτά που γράφει ο Κιντ. Αν και συμπολίτισσες, δεν υπάρχει ιδιαίτερη αντιπαλότητα μεταξύ Λίβερπουλ και Έβερτον. Ο μεγάλος αντίπαλος των Ρεντς είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο αγώνας ανάμεσά τους είναι το κλασικό αγγλικό ντέρμπι.
Ρενέ said
167: Ναι, ασφαλώς. Αναφερόμουν στην απλοποίηση που πρέπει να κάνει η διαφήμιση.
Επίσης νομίζω ότι και αυτοί που έγραψαν τα απαίσια αρνητικά σχόλια κατάλαβαν ότι η διαφήμιση ήθελε να δείξει έναν πατέρα βαμμένο από την κόρη του. Αλλά τους είναι αφόρητη η εικόνα ενός μακιγιαρισμένου άνδρα, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
176: Κάποιοι από αυτούς που απεύχονται την απόκλιση (που δεν είναι όλοι) το κάνουν επειδή η ζωή ενός ομοφυλόφιλου είναι πιο δύσκολη και δεν το επιθυμούν αυτό για τα παιδιά τους. Αν υπήρχε σεβασμός και ισότητα, δε θα είχαν προτίμηση.
Γ-Κ said
Αφού αναλύσατε λεπτομερώς αυτή τη διαφήμιση, αναλύστε και τούτη:
https://www.avgoulakia.gr/protagon-maxi.php?id=325
Νέο Kid said
181. Οι «μιας κάποιας» ηλικίας φιλάθλοι θα θυμούνται ίσως τα κόμικς με μπάλα που διαβάζαμε στο τρουένο(;). Θυμάμαι ένα που λεγόταν ή τέλος πάντων πρωταγωνιστούσε ένας τερματοφύλακας-γιατρός που έπαιζε και κουτσός και με πατερίτσα ,και τέτοια ωραία ρομαντικά!…
Εκεί , για λόγους κοπυράιτ ίσως και «ουδεμία σχέση με πραγματικά πρόσωπα κλπ» ,οι δύο άσπονδες ομάδες λεγόταν Έβερπουλ και Λίβερτον! 😜
Νέο Kid said
184. (Συνέχεια).. Τα διεθνή ματς των Λίβερτον /Έβερπουλ ήταν σχεδόν πάντα εναντίων Ισπανών των οποίων οι παίκτες , μέσα από μια στερεοτυπική και τολμώ να πω αντίστροφα ομοφοβική οπτική, παρουσιάζονταν πάντα ως ρωμαλαίοι μουστακαλήδες (Σαν τον Εμιλιάνο Ζαπάτα, ένα πραμα…)με τριάντα κιλά τεστοστερόνη ο καθένας, και με δέκα φονικά κλαδέματα ανά τετραγωνικό γηπέδου…
Στις κερκίδες δε, συμπαθείς μικροπωλητές με τραγιάσκα πουλούσαν «κρεατόπιττες» 😃
Μιχάλης Νικολάου said
178,
Δεν το ήξερα για την Έβερτον/Λίβερπουλ!
Θυμάμαι ακόμα τα πανώ, μετά την επιστροφή από το 1-1:
«Αντωνιάδη, γίγαντα, κάψε τα λεφτά των εφοπλιστών»
Νέο Kid said
185. .. και βέβαια δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να μην ξέρει ποια ελληνική ομάδα έχει παίξει προημιτελικό και ημιτελικό αντίστοιχα κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης και με τις δύο μεγάλες ομάδες του Λίβερπουλ! (Με ποσοστό επιτυχίας 50%)
Νέο Kid said
186. 👍😃
Αφώτιστος Φιλέλλην said
119. Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στα ΒΑ προάστια. Έχεις καταληφθεί από ύστερο λαϊκισμό, φιλοεπαρχιωτισμό με φιλοδυτικές συνιστώσες 🙂 που δεν συνάδει με το υψηλής ποιότητας περιεχόμενο του ιστολογιου σου. Είναι γεγονός ότι πολλοί γόνοι της όποιας εύπορης τάξης είναι ημι-ανεγκέφαλοι και ημι-απολίτιστοι, αλλά παρόμοιε ισχύουν για το πλείστον των λοιπών τεκνών των επαρχιωτών, των δυτικών συνοικιών μη εξαιρούμενων. Η συμπαθής κειμενογράφος εξέφρασε τις δυσκολίες συγγραφής διαφημιστικών κειμένων σε καταναλωτικό κοινό με πολύ χαμηλό ποτιστικό επίπεδο. Στο ΥΓ είναι συνοπτικά οι απόψεις μου για τον μέσο όρο των συνομηλίκων μου επαρχιωτών συναδέλφων του ΕΜΠ .
ΥΓ Πως ήθελε ν’ αλλάξει τον κόσμο ;
Χωρίς αρχές, χωρίς συναίσθημα, με αρκετό κρυμμένο φθόνο που – όπως είπε ένας μεγάλος φιλόσοφος – είναι ο συντετριμμένος θαυμασμός.
Έξαλλου σύμφωνα με Κινεζική παροιμία. “η συμπόνια είναι ο πόνος για τη δυστυχία του άλλου, η ζηλοφθονία είναι ο πόνος για την ευτυχία του άλλου “ .
Μα όλα εξηγούνται : ήρθε από τα απομεινάρια της ύστερης περιόδου των γαιοκτημόνων στις απομονωμένες αγροτικο-κτηνοτροφικές περιοχές της χώρας, μετά από ένα παράθυρο ευκαιρίας που άφησε ο ελληνικός καπιταλισμός της δεκαετίας του 60 , για ανώτατες σπουδές , από το χωριό στην Αθήνα , από την εκμετάλλευση των γαιοκτημόνων και των μεγαλεμπόρων, από τoυς κρυμμένους πόθους της εφηβείας, στην τρελή ελευθερία , κάτι σαν μια νεότερη σεξουαλική επανάσταση , μεταδικτατορικά για την γενιά μας…..
ΥΓ 2 Προσπαθω να γινω ο φτωχός και χαζός αναρχίζων Αθηναίος με την σκωπτική αντίληψη που έχει ο τραπεζίτης. (F. Pessoa, Ο αναρχικός τραπεζίτης)
Αυτά που ποτέ δεν θα καταλάβουν οι περισσότεροι συμφοιτητές μας από την επαρχία.
Που εξασφάλισαν μόνον οικονομικά την άνοδο τους στην μικροαστική τάξη ή στα χαμηλότερα στρώματα της -άλλοτε- διογκωμένης μεσαία τάξης, κάνοντας λίγο πιο υπερβολικά αυτό που έκαναν και οι γονείς τους (σπουδές των παιδιών τους πάση θυσία, μεγάλα σπίτια , Ι.Χ., κ.λπ.)
Μερικοί, κατάφεραν τελικά να επιβληθούν σ’ αυτή την κοινωνία που αρχικά ήθελαν να καταστρέψουν. Έδωσαν τη μάχη αυτή με πάθος ισότιμο μ’ εκείνο που είχαν επιδείξει είκοσι χρόνια νωρίτερα επιδιώκοντας την αλλαγή. Απέκτησαν εξουσία και χρήμα. (βλ. ΥΓ3)
ΥΓ 3 “Η επιστροφή του Νετσάγιεφ, Jorge Semprun: Απ’ όλα τα μέλη της αριστερίστικης οργάνωσης «Προλεταριακή πρωτοπορία», ο Ε. Σ. είναι ο μόνος που δεν πέτυχε κοινωνικά. Οι υπόλοιποι κατάφεραν τελικά να επιβληθούν σ’ αυτή την κοινωνία που αρχικά ήθελαν να καταστρέψουν. Έδωσαν τη μάχη αυτή με πάθος ισότιμο μ’ εκείνο που είχαν επιδείξει είκοσι χρόνια νωρίτερα επιδιώκοντας την αλλαγή. Απέκτησαν εξουσία και χρήμα. Απ’ όλους αυτούς …ο Ε. Σ. είναι … ο λιγότερο επιφανής από τους τέσσερις που έχουν απομείνει. Γιατί ο πέμπτος της οργάνωσης έχει πεθάνει. Τον έλεγαν Ντανιέλ Λορενσόν και το παρατσούκλι του ήταν «Νετσάγιεφ». Τον σκότωσαν οι φίλοι του πριν από είκοσι χρόνια. Για να επιζήσουν εκείνοι.”
συνεχιζεται….
Αφώτιστος Φιλέλλην said
189. συνέχεια….
Μετά τα πρώτα φοιτητικά χρόνια της αθωότητας και όταν άρχισα να ασκώ το επάγγελμα διαπίστωσα ότι πολλοί πασόκοι και «αριστεροί» 70-ρηδες σήμερα συνάδελφοι μου είχαν σπίτια στον λόφο του Στρέφη και σε ρετιρέ των Εξαρχείων. Στη συνεχεία έμαθα να ζω με τα μπλε, πράσινα και κόκκινα ρετιρέ.
Το βασικό(ρητορικό) ερώτημα μου είναι γιατί και πως γίνεται κάποιος αριστερός. Και ένα δεύτερο : έστω ότι έγινε, είναι σίγουρο ότι θα παραμείνει ή θα συνεχίζει να υποκρίνεται ότι είναι.
Το 1970-1971 οι Φοιτητές ήταν 85.000 περίπου. Αν αφαιρέσουμε κάποιους με συγγενείς αριστερούς προσφυγές στις χώρες του υπαρκτού, εξορισμένους, φυλακισμένους ή νεκρούς(τραύμα), οι υπόλοιποι ειδικά οι απόφοιτοι από ΑΕΙ της Αθήνας ήταν σε ποσοστό 70% από την επαρχία. Άγνωστοι ή το πολύ σε ένα γκέτο γνωστών από τον νομό τους, μπόρεσαν να στεγάσουν τα μίζερα όνειρα τους σε κάποια παράταξη ( ΠΑΣΠ, ΠΣΚ , ΑΑΣΠΕ, ΠΠΣΠ,..). Ο Δημοκρατικος Αγωνας (ΔΑ) ήταν για τους Αθηναίους και τους φωτισμένους επαρχιώτες.
Λόγω των συνθηκών ζωής, των στερήσεων , της εξαναγκαστικής παιδικής εργασίας στην ύπαιθρο, οι αντιστάσεις τους στον καταναλωτικό τρόπο ζωής όταν εισήλθαν στην αγορά εργασίας (αρχές του ’80) ήταν αρκετά μικρότερες των Αθηναίων, οπότε η ίδια η ζωή τους εξέτρεψε από το να είναι προοδευτικοί, να έχουν ανθρωπισμό, κουλτούρα, αναζητήσεις,….
Η εκδίκηση των δυτικών προαστίων.
Ήδη το 1985 οι ιδιοκτήτες των αυθαιρέτων στο Πέραμα, μετακόμιζαν αλλού και τα νοίκιαζαν σε εσωτερικούς μετανάστες.
Λίγο πριν το 1989 πέρασα από τον Κορυδαλλό. Τουλάχιστον στους κεντρικούς δρόμους δεν ξεχώριζε από τον …Χολαργό.
Οι αποδοχές της ελίτ της εργασίας πάντοτε ξεπερνούσαν κατά πολύ του Ιδιωτικού Τομέα, ακόμη και των μεσαίων ελεύθερων επαγγελματιών-επιστημόνων, ήταν μόνιμες και αυξανόμενες (ΟΛΠ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΡΤ, …).
Αυτά τα μάθαμε πολύ αργά, μόλις άρχιζε η κρίση το 2009-2011.
Μετά το 1989, αρκετοί αριστεροί επαγγελματίες ευνοήθηκαν επί Σημίτη. Τώρα οι δεξιοί συμμαθητές τους έχουν BMW, Mercedes, …, ενώ αυτοί Alfaromeo (μερικοί σε profundo rosso), Lancia,….
Επομένως από το 2000 ανέβηκαν και στην ανώτερη μεσαία τάξη , ομογενοποιήθηκαν το βιοτικό τους επίπεδο, οι σκέψεις τους, κ.λπ.
Οπότε δεξιοί, πασόκοι και «αριστεροί» μπορούν άνετα να επιστρέφουν στα 1000 χωριά της χώρας με ακριβό αυτοκίνητο και γυναίκα βαμμένη ξανθιά, αποσπώντας τον θαυμασμό των συγχωριανών τους :
«πετ’χε ου Μητσους»!
Γιάννης Κουβάτσος said
187:Και είχε αδικηθεί κατάφωρα από τη διαιτησία (φάουλ στον Οικονομόπουλο στο γκολ της ισοφάρισης, ακυρωμένο γκολ του Ρότσα). 😉
spyros chamenos said
184
Θα έπαιρνα όρκο ότι ο Τερματοφύλακας Γιατρός ήταν στο Μπλεκ. Στο Αγόρι ήταν ο Ρόι των Ρόβερς, στο Τρουένο δεν θυμάμαι να είχε ποδοσφαιριστές, αλλά μάλλον απίθανο να μην είχε.
aerosol said
#166
Απόλυτα κατανοητό το σχόλιο περί λάθος γενίκευσης. Αλλά ρεαλιστικά μιλώντας δεν είναι πρακτικό σε γραπτό διάλογο να μπαίνουν κάθε φορά 5-6 όροι -και κάμποσοι συνοδευτικοί χαρακτηρισμοί.
Επιπλέον (παίρνοντας αφορμή και από το τους όρους και τις σημαίες του 117) πιστεύω πως κάμποσοι όροι είναι σαφώς αυθαίρετοι και λανθασμένοι. Ο aromantic, ας πούμε, δεν έχει καμία σχέση με φύλο ή με σεξουαλικό προσανατολισμό, και δεν υπάρχει κανένα νόημα να μπαίνει υπό την αιγίδα μιας LGBT κοινότητας. Κι έχω τόση διάθεση να «γιορτάσω» τον ασεξουαλισμό όση έχω να γιορτάσω το ότι κάποιος γεννήθηκε χωρίς δεξί χέρι… Θέλω να ζει με ασφάλεια, να μην αντιμετωπίζει έξτρα προβλήματα ή προκατάληψη, αλλά αυτή τη φάση δεν θα την ευχόμουν ούτε στον εχθρό μου.
Βασικά, θα μπορούσα κι εγώ να είμαι παρενδυτικός άνδρας, που αυτοπροσδιορίζομαι ως ψυγείο Kelvinator κατασκευής 1968 αλλά έλκομαι σεξουαλικά από μυστακοφόρες γυναίκες που αυτοπροσδιορίζονται σαν γούνινα αρκουδάκια. Όμως νομίζω πως έτσι η παραζαλισμένη ψυχολογία κάποιων πονεμένων συνανθρώπων δημιουργεί μια επικίνδυνη τάση: βλέπω μια γενιά να παίζει στο παρκάκι της και να ασχολείται διχοτομώντας την τρίχα, ενώ απ’ έξω υπάρχουν μηχανισμοί που την πολτοποιούν με χαρακτηριστική ευκολία. Όλοι επιθυμούν να είναι το κέντρο του κόσμου και «μοναδικοί» (σαν τα παιδιά…) ενώ υπάρχει ένα όριο πέρα από το οποίο η ίδια η ιδιαιτερότητα σημαίνει πως τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται για την προσωπική σου εμπειρία. Με σχεδόν σατανικό τρόπο μετατρέπεται η ταυτότητα όλων μας σε social media profile, όπου η «γιορτή της ατομικότητας» καταλήγει να ναρκισσευόμαστε, τελικά απομονωμένοι, ενώ ο κόσμος καίγεται.
Νέο Kid said
192. Μάλλον θυμάσαι καλύτερα από μένα Σπύρο. Έχει περάσει και καμιά «δεκαετία» 🙂😜 από τότε που τα διάβαζα…
Νέο Kid said
193. “Βασικά, θα μπορούσα κι εγώ να είμαι παρενδυτικός άνδρας, που αυτοπροσδιορίζομαι ως ψυγείο Kelvinator κατασκευής 1968 αλλά έλκομαι σεξουαλικά από μυστακοφόρες γυναίκες που αυτοπροσδιορίζονται σαν γούνινα αρκουδάκια.”
!! + άπειρες θετικές ψήφες ,για την πιο (o)cult πρόταση που γράφτηκε στο ιστολόι ever! 👍👍😀😀
nwjsj said
@ 193 – Aerosol
Αμ πώς δεν έχει σχέση ο/η aromantic με σεξουαλικό προσανατολισμό; Κι εγώ έτσι πίστευα παρασυρόμενη από τη λέξη, όμως οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται ως εξής: Aromantic people can enjoy sex without romance, and asexual people can enjoy romance without sex. Οι aromantics είναι οι πιο σεξουαλικά προσανατολισμένοι απ’ όλους, οι δε asexual προτιμάνε τους πλατωνικούς έρωτες. Είναι παγίδες αυτές οι λέξεις, τις διαβάζουμε και νομίζουμε ότι ξέρουμε τι είναι το καθετί, ενώ στην πραγματικότητα είναι κάτι άλλο. Νομίζω ότι οι παντιέρες και η αιγίδα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας έχουν νόημα στο να εκλείψει η κριτική της κοινωνίας απέναντι στη συναισθηματική φάση που μπορεί να βρίσκεται το κάθε άτομο που επιλέγει κάποια σεξουαλική ταυτότητα. Οι επικρίσεις που προέρχονται από τον κοινωνικό περίγυρο για την οποιαδήποτε απόκλιση είναι πολύ πιεστικές γι’ αυτόν που τις δέχεται. Ο καθένας θα κολλήσει μ’ ευκολία την ταμπέλα του μη φυσιολογικού ή και ανώμαλου στον άλλο, όταν όμως ο άλλος έχει βρει έναν τρόπο να νιώθει καλά και ασφαλής, εμένα δεν μου πέφτει λόγος να λέω την αποψάρα μου και να του δημιουργώ ψυχολογικά. Επίσης, όλες αυτές οι πολύχρωμες σημαίες αποκτούν τη μεγαλύτερη χρηστικότητα στα σάιτ αναζήτησης ερωτικού συντρόφου. Σηκώνεις το μπαϊράκι κι όσοι πιστοί προσέρχονται. Τώρα το θέμα της αποξένωσης σε σχέση με τη ‘ζωή’ στα ΜΚΔ είναι ένα άλλο πονεμένο κεφάλαιο που δεν θέλω να θίξω.
Γ-Κ said
Για όσους δεν καλύπτονται από τα προηγούμενα, υπάρχει κι αυτό:
Pomosexuality is a sexual orientation condition where the individual feels that their sexual preference cannot be defined by labels. The term originated from 1997, in a book published called PoMosexuality: Challenging Assumptions About Gender and Sexuality.
However, the contemporary community of pomosexuals define themselves slightly differently. The term has evolved into meaning, a term for those who feel the current vocabulary within the LGBT+ community is not quite complex enough accurately describe one’s own sense of sexual orientation.
loukretia50 said
197.
Γ-Κ said
Δυστυχώς δεν έχω ήχο στο PC μου, αλλά… σιγά-σιγά αρχίζω να αναρωτιέμαι γιατί δεν υπάρχουν και άλλες κατηγορίες, όπως «blondophily», «brunettophily», «tallophily», «shortophily», «μουστακόφιλυ», «λετσόφιλυ», «κυριλέφιλυ», «καραφλόφιλυ» (sic, ρε)… και πάει λέγοντας…
aerosol said
#196
To να είσαι aromantic ΔΕΝ είναι σεξουαλικός προσανατολισμός, Nwjsj, ξαναδές τι έγραψες κι εσύ. Ως όρος περιγράφει μια ψυχολογική/συναισθηματική τάση, δεν χαρακτηρίζει ούτε το πώς νιώθεις το φύλο σου, ούτε το φύλο ή είδος ανθρώπων που προτιμάς για σεξουαλικές σχέσεις. Απλά λέει πως κάποιος δεν νοιώθει το συναίσθημα που οι άλλοι περιγράφουν ως έρωτα, κι έχει πολύ μειωμένη συναισθηματική εμπλοκή. Συμπληρώνω: δεν το έχει νιώσει ΑΚΟΜΑ -όπως πάμπολlοι, που δεν είχαν ανάγκη ειδικού όρου. Σε λίγο θα βάλουμε σε ειδική κατηγορία των ΛΟΑΤΚΙ και τα καμάκια, τα οποία είναι σαφώς aromantics, και δεν το λέω ειρωνικά. Αν δεχτούμε την έλλειψη ερωτικού αισθήματος σαν προσδιορισμό σεξουαλικής κατεύθυνσης να κάνουμε και το επαγγελματικά φιλόδοξος ή το εγωιστής. Ή το θρησκευτικά φονταμενταλιστής: αυτό μάλιστα καθορίζει απόλυτα το πώς κάνεις σεξ, σε αντίθεση με το αρομαντικός. Πάντως η χρήση σε σελίδες εύρεσης συντρόφου δεν είναι το θέμα μας, ούτε ο λόγος που καλείται η κοινωνία να ασχοληθεί με όλα αυτά. Δηλαδή μέσα σε αυτό το μπλογκ συζητήθηκε αν έχουμε bias που χρησιμοποιήσαμε έναν όρο αντί κάποιων άλλων -δεν μπήκαμε στο grinder να βρίσουμε κανέναν.
Όλοι οι asexuals που έχω διαβάσει να περιγράφουν την εμπειρία τους είναι άνθρωποι με ελάχιστη ή μηδενική λίμπιντο. Δεν είναι ακριβώς αυτοπροσδιορισμός φύλου, είναι σωματικό ή ψυχοσωματικό ίδιον που το λες και πρόβλημα. Όσοι το παθαίνουν με επίκτητο τρόπο πέφτουν σε κατάθλιψη και κάνουν ότι μπορούν ιατρικά να επανέλθουν -δεν είναι σα να λέμε ήμουν μάλλον στρέητ αλλά τώρα προτιμώ το φύλο μου και νιώθω καλά! Θεμιτό, με την έννοια πως κανείς δεν δικαιούται να στη λέει γι αυτό. Πρόβλημα, διότι δεν μπορείς να μετέχεις στην πιθανότατα υπέρτατη σωματική απόλαυση και την μέγιστη συναισθηματική εγγύτητα που βιώνουν οι περισσότεροι σε αυτή τη ζωή μέσω σεξουαλικών εμπειριών. Οπότε αν μπαίνει στους ΛΟΑΤΚΙ (με πολύ φάλτσο, κατά τη γνώμη μου) σίγουρα δεν χαίρεσαι για την έλλειψη χαράς που βιώνουν σε σχέση με τους άλλους. Δεν «γιορτάζεις» την ύπαρξη εκ γενετής τυφλών, οι ίδιοι θα ήταν καλύτερα (=περισσότερες εμπειρίες, προσλαμβάνουσες και επιλογές) αν έβλεπαν. Αγωνίζεσαι, φυσικά, για τα δικαιώματά τους.
#197
Και καταλήγουμε οι περισσότεροι να θεωρούν όλους αυτούς special snowflakes, γιατί πρέπει να ασχολούμαστε να βρίσκουμε ειδικούς όρους για το πότε καβλώνει ο κάθε ένας μας ξεχωριστά. Στο μεταξύ τα σκληρά, πρακτικά προβλήματα των μειονοτήτων κάπως γελοιοποιούνται. Για μένα είναι παιχνίδια κυρίως προνομιούχων αστόπαιδων με gender studies, πολλά από τα οποία σε λίγα χρόνια τα ξεχνάνε όλα αυτά, θα έχουν 2-3 κουτσούβελα και θα πουλάνε ασφάλειες. Το έπαθαν και οι χίπιδες… Αυτοί που βρέθηκαν στο δρόμο στα 14 ή/και πήγαν στο νοσοκομείο μετά από επίθεση επειδή ήταν διαφορετικοί, δεν πιστεύω πως ασχολούνται τόσο διεξοδικά με την ορολογία κάθε υποκατηγορίας. Αλλιώς να αρχίσουμε να μιλάμε με το μέγιστο σεβασμό και για τους otherkin, τους furries, ακόμα και τους incels!
Γ-Κ said
Κάποτε είχα μπλέξει με μια Νιγηριανή, η οποία ήταν τρελαμένη βαζέλα, επειδή έχει τα χρώματα της σημαίας τους.
Χμμμμ… κάπου αναρωτιόμουνα «τι μου βρήκε», μέχρι που μια μέρα… κατάλαβα…
Μπλα, μπλα, μπλα, «Ξέρεις ποιος μ’ αρέσει σαν άντρας από τον Παναθηναϊκό;» «Ο Τζόλης, ο Γκαλίνοβιτς, ο Τζόρβας; Ή μήπως ο Καπίνο;» «Ο Καραγκούνης»!!! (εδώ κολάνε 43 θαυμαστικά)
Αφενός μου λύθηκε εμένα η απορία, αφετέρου μπορούμε να ορίσουμε και… «καραγκουνοφιλία»…
———————————-
Για όποιον ή όποιαν έχει απορίες του τύπου «αν απόχτησε άποψη πώς κάνει σεξ ο Πειραιάς», ως κύριος, δεν συζητάω δημόσια για κυρίες. Άλλοι κάνουν τα σεξουαλικά τους παντίερες (εεεεε, το ‘πα και το φχαριστήθηκα…)
Μαρία said
200
Ούτε το Ι, ίντερσεξ, όρος που αντικατέστησε τον παλιό ερμαφροδιτισμό, δηλώνει σεξουαλικό προσανατολισμό. Τελικά η κοινότητα των ΛΟΑΤΚΙ τείνει να περιλάβει ότι αποκλίνει απ’ τη νόρμα.
aerosol said
#202
To ίντερσεξ έχει να κάνει με την έμφυλη ταυτότητα. Αυτή, μαζί με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, νομίζω πως είναι οι δυο πυλώνες που αφορούν τους ΛΟΑΤΚΙ.
Μάλλον διάφοροι άσχετοι με τους ΛΟΑΤΚΙ βρήκαν τρένο ν’ ανεβούνε για να συζητηθούν, ακόμα κι αν δεν υφίστανται κανενός είδους διωγμό ή άδικη περιθωριοποίηση. Φοβάμαι πως έτσι χάνουν οι άνθρωποι που έχουν πραγματικά ανάγκη να ακουστεί η φωνή τους και να προστατευθούν τα δικαιώματά τους.
BLOG_OTI_NANAI said
Θα συμφωνήσουμε ότι η ομοφοβία είναι κάτι πολύ αρνητικό, διότι παραπέμπει σε μια συνολική απόρριψη του ομοφυλόφιλου ανθρώπου, πράγμα απαράδεκτο για ανθρώπους που υιοθετούν φιλοσοφία ανθρωπιστική, φιλοσοφία ισονομίας, φιλοσοφία δημοκρατική.
Όμως, προς θεού, μην υιοθετούμε για τον εαυτό μας εκφράσεις αν δεν είμαστε βέβαιοι ότι ισχύουν. Και αντίστοιχα, μην εκτοξεύουμε επιθέσεις δήθεν προοδευτικότητας, αν δεν είμαστε βέβαιοι ότι η ορολογία ισχύει.
Διαφορετικά, η κατηγορία της ομοφοβίας είναι υβριστική επίθεση και αν δεν ισχύει, αποτελεί συκοφαντική δυσφήμιση. Επιπλέον, η άστοχη χρήση της, παρασύρει μή σκεπτόμενα άτομα σε πράξεις λεκτικής ή ψυχολογικής βίας στο όνομα του γνωστού, πολιτικά ορθού «αντιρατσισμού», ο οποίος όπως έχουμε πει καταλήγει σε ιδεολογικό ρατσισμό και σε κατάργηση της ελευθερίας λόγου.
Καταρχάς, σε βασικούς τομείς της ζωής, όπως οι σχέσεις των δύο φύλων, ο γάμος, η συμβίωση, η προσέγγιση του βιολογικού φύλου, ένας ομοφυλόφιλος υιοθετεί συχνά μια εντελώς διαφορετική κοσμοθεώρηση.
Αλλά για δύο ανθρώπους με διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων, είναι ενδεχόμενο να μην ταιριάζουν καθόλου, να μην συμφωνούν, να μην ταιριάζουν.
Όμως, δεν χρειαζόμαστε κανονιστικές διατάξεις από την κουλτούρα της μάζας που λέγεται πολιτική ορθότητα, διότι είμαστε σκεπτόμενοι άνθρωποι. Ο ανθρωπισμός, η ισονομία, η δημοκρατία, αρκούν για την κατανόηση των βασικών ζητημάτων που έχουν σχέση με τη ζωή και τα δικαιώματα του ομοφυλόφιλου. Δεν χρειάζεται να ταιριάζουμε και να συμφωνούμε για να κατανοούμε το αυτονόητο της ισονομίας.
Για τον γονέα ισχύει το ίδιο. Φυσικά, όπως έχουμε ξαναπεί, ο αριστερός που το παιδί του γίνεται νεοφιλελεύθερος, δεν χαίρεται, ούτε είναι «υπερήφανος». Γι’ αυτό δεν υποφέρεται η υποκρισία περί «pride» της πολιτικής ορθότητας. Δεν μπορείς ούτε να χαίρεσαι εύκολα, αλλά ούτε και να είσαι «υπερήφανος» για πράγματα που δεν κατανοείς και δεν πατούν μέσα στη δική σου θεώρηση των πραγμάτων.
Αυτό όμως είναι κάτι διαφορετικό από την αντίληψη ισονομίας, και μάλιστα αν πρόκειται για το παιδί σου που το έχεις μεγαλώσει, σίγουρα η αγάπη γι’ αυτό ξεπερνά πολλά εμπόδια. Αλλά όχι και να ανεχόμαστε έναν «κώδικα» που σαν να απευθύνεται σε ανόητους, να βάζει κάποιους σε σκέψη για το αν είναι… ομοφοβικοί, επειδή δεν συμφωνούν, ή επειδή δεν ταιριάζουν ή επειδή δεν κατανοούν οποιαδήποτε κουλτούρα υιοθετεί κάποιος για οποιουσδήποτε λόγους.
Η ελευθερία σκέψης και λόγου είναι αυτονόητα για όλους, όπως και η ισονομία. Και όλα αυτά αυτά μπορούν εύκολα να συνυπάρχουν χωρίς να χρειάζεται καμία κουλτούρα πολιτικής ορθότητας να κανονίσει τον τρόπο σκέψης μας και τον τρόπο ερμηνείας των πραγμάτων. Ούτε ζούμε σε φασισμό, ούτε ανεχόμαστε τον φασισμό, και ούτε φυσικά τις ταμπέλες του.
Να προσθέσω ότι σήμερα, πολλοί γονείς που έχουν παιδιά ομοφυλόφιλα χρωστάνε πολλά στους ανώνυμους και επώνυμους που ανοίχτηκαν ως προς την ταυτότητα τους με αποτέλεσμα να μπορούν σήμερα να αντέχουν καλύτερα στην κοινωνική πίεση του γεγονότος ότι το παιδί κάποιου είναι διαφορετικό.
Διότι ας μην έχει κανείς ψευδαισθήσεις ως προς την κοινωνική πίεση της παρατήρησης που δέχεται η μειονότητα του διαφορετικού. Σε ό,τι κι αν διαφέρεις, αν είσαι πολύ παχύς, πολύ αδύνατος, με μεγάλη μύτη, αυτιά, κεφάλι, με ντύσιμο ιδιαίτερο, αν έχεις αναπηρία κ.λπ. πάντα η κοινότητα θα σε παρατηρεί. Έτσι και τον ομοφυλόφιλο. Αυτό δεν σταματά ποτέ γι’ αυτό άλλωστε και οι στατιστικές δείχνουν πως ο ομοφυλόφιλος σε όλα τα μέρη του πλανήτη, έχει την τάση να οδηγείται προς τα μεγάλα, ανώνυμα αστικά κέντρα.
Αλλά όμως, κι αν η παρατήρηση του διαφορετικού δεν σταματήσει, μπορεί και πρέπει να σταματήσει η απόρριψη, ο εκφοβισμός, η ανισότητα.
Δύτης των νιπτήρων said
Γιάννης Κουβάτσος said
Δυστυχώς λέξεις όπως φασίστας, ρατσιστής, ξενοφοβικός, μισογύνης, ομοφοβικός, εθνομηδενιστής κ.α. χρησιμοποιούνται συχνά για να φιμώσουν, να λογοκρίνουν και να απαξιώσουν αντιφρονούντες, που σε καμιά περίπτωση δεν τους αξίζουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί. Έτσι οι συζητήσεις, η ανταλλαγή απόψεων, η επιχειρηματολογία πέφτουν θύματα της υστερικής πολιτικής ορθότητας και της ιδεολογικής τρομοκρατίας και ακυρώνονται. Αν δε, οι αντιφρονούντες εκθέσουν γραπτώς τη γνώμη τους, κινδυνεύουν να μηνυθούν και να ταλαιπωρηθούν από αυτόκλητους υπερασπιστές των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Κι αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει στις δημοκρατικές και ανοικτές κοινωνίες.
BLOG_OTI_NANAI said
206: Ένας ομοφυλόφιλος που δηλώνει επιφυλακτικός για την αποτελεσματικότητα της πολιτικής ορθότητας:
nwjsj said
@ 200 – Aerosol
Δεν γνωρίζω πολλά για το θέμα και δεν το κρύβω. Αυτές οι παντιέρες μου δημιουργούν πολλές απορίες, αλλά κυρίως προσπαθώ να μάθω για να καταλάβω τους ανθρώπους γύρω μου και πώς μπορεί να νιώθουν, έτσι ώστε όταν τους συναναστρέφομαι να μην πετάξω καμία πατάτα που ενδεχομένως να τους πληγώσει. Δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι εδώ ασχολούμαστε με τα ΛΟΑΤΚΙ για να βρίσουμε (δεν θα ήμουν εδώ αν συνέβαινε αυτό), είπα ότι αυτές οι σημαίες έχουν κάποια χρηστικότητα σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα, αλλά δεν επιχείρησα να εκμηδενίσω μ’ αυτό την ανάγκη να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας. Επίσης, ως άνθρωπος νιώθω μια κάποια ασφυξία πίσω από τις ταμπέλες γενικώς, γι’ αυτό προσπαθώ να μην τις υιοθετώ για τον εαυτό μου και σίγουρα δεν κάνω το ίδιο για τους άλλους, εκτός κι αν εκείνοι το επιθυμούν για τους εαυτούς τους. Τέλος, δεν γουστάρω να τσακώνομαι και δεν προσπαθώ να επιβάλλω τις απόψεις μου σε κανέναν, γι’ αυτό όταν κάποιος εδώ με αποκάλεσε χρυσαύγουλο, επειδή δεν του έκανα τη χάρη να ασπαστώ την άποψη και την ιδεολογία του, το πέρασα εντελώς στο ντούκου.
Αυτό που έγραψα στο σχόλιο 196 για τους αρομάντικ, ότι δηλαδή είναι οι πιο σεξουαλικά προσανατολισμένοι απ’ όλους (με την έννοια ότι ενδιαφέρονται μόνο/κυρίως για το σεξ) διαπιστώνω ότι ήταν λάθος, οπότε έχει αξία να το αναγνωρίσω κιόλας. Διαβάζω σχετικά μ’ αυτό στη γνωστή διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια το εξής:
Many aromantic people are asexual, but the term aromantic can be used in relation to various sexual identities, such as aromantic bisexual, aromantic heterosexual, aromantic lesbian, aromantic gay man or aromantic asexual. This is because aromanticism primarily deals with romantic attraction rather than with sexuality or with the libido.
Some publications have argued that there is an underrepresentation of asexual and aromantic people in media and in research, and that they are often misunderstood. Aromantic people often face stigma and are stereotyped with labels such as being afraid of intimacy, heartless, or deluded.
Όσο για τους ασέξουαλ, νομίζω ότι τους ταυτίζεις με κάποια ανοργασμική διαταραχή, ενώ η ταυτότητά τους δεν έχει σχέση με κάτι τέτοιο: It has been compared and equated with hypoactive sexual desire disorder (HSDD), in that both imply a general lack of sexual attraction to anyone; HSDD has been used to medicalize asexuality, but asexuality is generally not considered a disorder or a sexual dysfunction (such as anorgasmia, anhedonia, etc.), because it does not necessarily define someone as having a medical problem or problems relating to others socially.
Το γιατί υπάρχουν όλες αυτές οι σημαίες και γιατί έχουν ενταχθεί στον ΛΟΑΤΚΙ αγώνα είναι δύσκολο να το καταλάβουμε αν δεν ασχοληθούμε. Γι’ αυτό νιώθω ότι τα φώτα των επιστημόνων με Gender Studies μου είναι απαραίτητα κι εύχομαι να μην τους φάει η μαρμάγκα και στο τέλος πουλάνε ασφάλειες, όπως είπες χαριτολογώντας. Νομίζω ότι εμείς στην Ελλάδα, δεν έχουμε τέτοιο discipline, οπότε αν υποθέσω ότι είχα την ηλικιακή και οικονομική δυνατότητα να φύγω έξω για να πάω να το σπουδάσω, τότε δεν θα ξαναγύριζα εδώ για να γίνω ασφαλίστρια ή οτιδήποτε άλλο.
Γ-Κ said
204.
μή σκεπτόμενα άτομα σε πράξεις λεκτικής ή ψυχολογικής βίας στο όνομα του γνωστού, πολιτικά ορθού «αντιρατσισμού»
206.
οι συζητήσεις, η ανταλλαγή απόψεων, η επιχειρηματολογία πέφτουν θύματα της υστερικής πολιτικής ορθότητας και της ιδεολογικής τρομοκρατίας
Υπάρχουν και τέτοιοι;
—————
Σοβαρά, τώρα, ως αριστεροί (ή ως σκεπτόμενοι άνθρωποι) μήπως να ξεκινήσουμε από «τα του οίκου μας», ξεκαθαρίζοντας όλους αυτούς τους ΟΠΛΑτζήδες, Πολάκηδες κλπ και μετά να ασχοληθούμε με τους τρίτους; (Ή «μετά να απευθυνθούμε στην κοινωνία»)
Μήπως το δίλημμα δεν είναι «ιδεολογική καθαρότητα ή πλατιά απεύθυνση», αλλά «ιδεολογική υπευθυνότητα ή πλατιά απεύθυνση»;
Λέω, εγώ, τώρα…
BLOG_OTI_NANAI said
209: «Υπάρχουν και τέτοιοι;»
Όχι, δεν υπάρχουν, γι’ αυτό υπάρχουν δημοσιεύματα ή συζητήσεις για την πολιτική ορθότητα όπως αυτή στο σχ.207.
Επειδή έχει τεθεί το ερώτημα: «ΑΝ υπήρχαν τέτοιοι, τι θα κάναμε;» και έτσι ένα μέρος του πλανήτη ασχολείται με αυτό το -υποθετικό φυσικά- ερώτημα.
Γιάννης Κουβάτσος said
209:Μα δεν χρειάζεται να είσαι αριστερός ή δεξιός, για να αποδέχεσαι και να σέβεσαι τους κανόνες του δημοκρατικού διαλόγου, που προϋποθέτει την επιχειρηματολογία και απορρίπτει τους αυθαίρετους χαρακτηρισμούς, που έχουν στόχο την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης. Και καλό θα ήταν να μη βλέπουμε συνεχώς μέσα από αριστερά και δεξιά πρίσματα, γιατί θα τυφλωθούμε πνευματικά.
Γ-Κ said
211.
Αναφέρομαι στα «του οίκου» μας. Κάτι σαν: να διορθώσουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά βλέπουμε πώς θα παρέμβουμε / απευθυνθούμε / βοηθήσουμε την κοινωνία.
Με άλλα λόγια, όταν κάποιος πρώην αναπληρωτής υπουργός δίνει το παράδειγμα που δίνει, με τη λογική / δικαιολογία ότι χρειάζεται κάποιος αντι-Χ : Χ = υπουργός εν ενεργεία και εκδότης,
– αφενός θα προσπαθήσω να διορθώσω πρώτα τον δικό μου και μετά τον «ξένο»,
– αφετέρου θα στιγματίσω τη φερόμενη ως ανάγκη(!) ύπαρξης «αντι-Χ».
(Συμφωνώ ότι και το Χ είναι απαράδεκτο, αλλά γι’ αυτό ακριβώς το αντι-Χ είναι δυο φορές απαράδεχτο.)
————-
Και υπάρχει πάντα και το «άλλο» δίλημμα, αν ως πολιτικός χώρος απευθυνόμαστε στον ορθολογισμό ή στο συναίσθημα του κάθε συμπολίτη μας.
aerosol said
#208
Κι εγώ δεν είμαι ειδικός, κουβέντα κάνουμε -και ωραία κουβέντα μάλιστα. Σε έβγαλαν χρυσαύγουλο; Ρε τα καλύτερα χάνω! 🙂
Στην ίδια, γνωστή, εγκυκλοπαίδεια λέει κάπου στην αρχή για τον ασεξουαλισμό πως οι ειδικοί είναι διχασμένοι για το αν μπορεί να θεωρηθεί σεξουαλικός προσανατολισμός ή όχι. Αυθαίρετα και υποκειμενικά το ονόμασα πρόβλημα και είπα πως είναι περίεργο να το «γιορτάζεις» (=να το αποδέχεσαι με χαρά, όπως τις σεξουαλικές κατευθύνσεις). Πρόσεξα να μην το πω ιατρικό πρόβλημα αλλά όπως και να το δω αποτελεί πρόβλημα. Χάνουν κάτι πολύ σημαντικό αυτοί οι άνθρωποι και συνήθως επηρεάζει και το συναισθηματικό κομμάτι των σχέσεών τους. Όντως εκ γενετής ασεξουαλικοί, ίσως δεν αντιμετωπίζουν το άγχος και την κατάθλιψη των ανθρώπων που κάποτε χάνουν την ερωτική τους επιθυμία που θεωρούσαν δεδομένη. Αυτό σημαίνει πως δεν αντιμετωπίζουν «πρόβλημα»; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος. Πολλοί απ’ αυτούς έτσι το βλέπουν, αλλά η τάση αυτή υπάρχει και σε ανθρώπους που γεννήθηκαν στερούμενοι την όραση ή την ακοή. Εν τέλει κανείς μας δεν βλέπει την ταυτότητα του ως πρόβλημα, έχει κάτι σοκαριστικό αυτό.
Το ότι είναι δύσκολο να κρατήσουν σχέση, καθώς η τεράστια πλειοψηφία των ανθρώπων θέλει να κάνει σεξ, δείχνει από μόνο του πως δεν την περνάνε ζάχαρη. Προτιμούν να το ορίζουν ως «συμπεριφορική επιλογή»; Δεν βλέπω πολλή επιλογή σε αυτό. Κι αν υπάρχει, είναι θέμα προς επίλυση -ίσως ψυχολογικό/ψυχιατρικό. Φέρνω άλλο σχετικό παράδειγμα: Στην Ιαπωνία αντιμετωπίζουν το κοινωνικό πρόβλημα νέων ανθρώπων (συνήθως αντρών) που μένουν έγκλειστοι στο δωμάτιό τους, χωρίς διαπροσωπικές σχέσεις, συνήθως χωρίς εργασία, χωρίς συμμετοχή σε ό,τι ονομάζουμε κανονική ζωή. Το ποσοστό τους είναι τρομακτικό. Οι ίδιοι μπορεί να μην θεωρούν τον εαυτό τους προβληματικό. Αλλά το ίδιο υποστηρίζει και μεγάλο κομμάτι των αλκοολικών ή των εθισμένων, ας πούμε! Το ίδιοι υποστηρίζει μεγάλο κομμάτι ανθρώπων που έχουν απόλυτη ανάγκη από ψυχιατρική στήριξη! Δεν θέλω να μετατρέψω σε «ασθένειες» τα πάντα (αυτό έχει όντως φέρει καταπίεση, πόνο και βασανιστήρια σε εκατομμύρια ανθρώπων), αλλά η ιστορία με την λατρεία του αυτοπροσδιορισμού αφήνει κενά, μέσα στα οποία μπορεί να χαθούν ζωές.
Εγώ βλέπω κοινωνίες που γεμίζουν με δυστυχείς ανθρώπους, χαμένους και μόνους, που δεν θέλουν να ονομάσουν αυτό που βιώνουν «προβληματικό» -όπως κανείς μας. Δεν θέλω να γενικεύσω, αλλά η ζωή δεν περιμένει τους ορισμούς μας για να συμβεί. Αν προσδιοριστώ ως Σούπερμαν και πετάξω από το μπαλκόνι, θα σκάσω σαν καρπούζι. Η πολύτιμη ιδιατερότητά μου θα διαψευστεί, δεν είμαι Σούπερμαν. Είναι καλό να μη μου το πει κανείς; Να χαίρονται που το πιστεύω; Κάποιο κριτήριο πρέπει να υπάρχει, όσο κι αν ξεπερνά τις δυνάμεις μου να το βρω.
Γιάννης Ιατρού said
Άλλο η επιλογή φύλου, άλλο οι εκτός αυτού προτιμήσεις του καθένα. Κι άλλο αυτά που εντάσσονται στην βία, ειδικά μάλιστα χωρίς την συναίνεση του άλλου, άλλο η παιδοφιλία και τα συμπαραμαρτούμενα κλπ. Εδώ υπάρχουν και υπήρχαν πάντα πολλές κατηγορίες και διαβαθμίσεις, να σου σηκώνεται η τρίχα
aerosol said
#208 συνέχεια…
Σόρυ, ξέχασα κάτι σημαντικό. Υπάρχουν εξαιρετικές δουλειές στα gender studies, δεν θέλω να παρεξηγηθώ!
Απλά εννοούσα πως πολλοί μπαίνουν σε σχετικές σπουδές λόγω μόδας, καταλαβαίνουν λίγα και παπαγαλίζουν στο ίντερνετ διάφορα, θολώνοντας το τοπίο. Αυτοί κάποτε θα ασχοληθούν με άλλα, δεν είναι στ’ αλήθεια ειδικοί του χώρου, συχνά είναι πιτσιρίκια με 2 εξάμηνα εμπειρία και πολλές απόψεις, ενίοτε γίνονται περίγελως (<- άλα, έβαλα και το ωμέγα!). Για παράδειγμα το tumblr έχει φήμη πως μαζεύει πολλούς τέτοιους. Σε καμία περίπτωση δεν απαξιώνω τον χώρο συνολικά, είναι πολύ χρήσιμος, ούτε φταίει το γνωστικό αντικείμενο που μαζεύονται περίεργοι.
[Πιστεύω πως αν το σπούδαζες θα το έκανες με σοβαρότητα, αυτή που έχεις και όταν γράφεις. Επίσης… έχοντας καλούς φίλους ασφαλιστές δεν σνομπάρω τη δουλειά τους, ήθελα με χιούμορ να μεταφέρω μια αίσθηση. Αν ήταν άτσαλο, mea culpa.]
Γ-Κ said
Όντως, αυτό το «ασεξουαλικός» εμένα μου θυμίζει το «απολιτικός». Δηλαδή, το να κάνει κανείς «άποψη» την αδυναμία του να είναι κανονικό (sic, ρε) μέλος της κοινωνίας. (Σε λίγο θα μας προκύψουν και «i-sexuals / ιντερνετοσεξουαλικοί».)
——–
Εκείνοι οι «ματάκηδες» πώς και δεν έχουν δική τους σημαία;
———
Βάστα, Πανιώνιε!
nwjsj said
@ 213/215 – Aerosol
Αν οι ασέξουαλ νιώθουν καλά χωρίς σεξ ή με ελάχιστο τέλος πάντων, εμένα δεν μου πέφτει λόγος και δεν το βλέπω σαν πρόβλημα, εφ’ όσον για εκείνους δεν είναι. Τώρα το τι θεωρώ εγώ προβληματικό για τον εαυτό μου και η σκέψη ότι έτσι ή αλλιώς θα ήμουν δυστυχισμένη, είναι άλλο θέμα. Σαφώς, στα προβλήματα της καθημερινότητάς μου, αν σε κάποια φάση η βάρκα μου αρχίσει να μπατάρει, ενώ εγώ αρμενίζω ανέμελη, ναι, επιθυμώ από τους δικούς μου ανθρώπους να μου πούνε «πάρτο αλλιώς, διαφορετικά θα βουλιάξεις». Αλλά, στα πολύ προσωπικά θέματα, δεν δέχομαι παρεμβάσεις κι ας κάνω λάθος, διότι για να κάνω λάθος, πάει να πει ότι μου χρειάζεται να φάω το ζονγκ στο δόξα πατρί για να πάρω το μάθημά μου και να συμμορφωθώ.
Οι hikikomori που έθιξες είναι ένα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα ιαπωνικής αποκλειστικότητας. Η ιαπωνική κοινωνία είναι ασφυκτικά συντηρητική και απαιτητική και το εργασιακό περιβάλλον σκληρότατο. Όποιος αποκλίνει από τη νόρμα του πιστού κι ευσυνείδητου υπαλλήλου, ο οποίος θυσιάζεται για το καλό της επιχείρησης και της οικονομικής εξέλιξης της χώρας, τρώει μπούλινγκ και περιθωριοποιείται. Το γιαπωνέζικο work burnout είναι σύνηθες φαινόμενο και δεν έχει καμία σχέση με το δικό μας ‘τα ‘φτυσα σήμερα στο γραφείο’. Βλέπεις γραβατωμένους σάραρυμαν (salary man) στα πεζοδρόμια να λιποθυμούν σαν μαρουλόφυλλα από την εξάντληση και πολλούς σαραντάρηδες ν’ αποχαιρετούν το μάταιο τούτο κόσμο εξ αιτίας καρδιαγγειακών νοσημάτων συνεπεία του ακραίου εργασιακού στρες. Στη δουλειά διαμαρτυρίες δεν χωράνε, δεν θα πληρωθείς ποτέ υπερωρίες για τις 12+ ώρες που θα δουλέψεις και γενικώς το να εργάζεσαι εξοντωτικά είναι καμάρι στην ιαπωνική κουλτούρα, η οποία κουβαλάει στο dna της φεουδαρχικά κατάλοιπα που συνθλίβουν το εγώ προς όφελος της προόδου του κοινωνικού συνόλου. Στην ιαπωνική κοινωνία υπάρχει το δίπολο honne vs. tatemae. Honne είναι ο πραγματικός εαυτός, τα συναισθήματα και τα πιστεύω που σου επιτρέπεται να έχεις μόνο ιδιωτικά και τα οποία σπάνια μοιράζεσαι με τους άλλους. Tatemae είναι το προσωπείο που υιοθετείς στον κοινωνικό περίγυρο βασιζόμενος στις κοινωνικές επιταγές. Όποιος αποτυγχάνει να ανεχθεί τη μάσκα της συγκαταβατικότητας, γίνεται δακτυλοδεικτούμενος, ντροπιάζεται και περιθωριοποιείται. Όλες αυτές οι πιέσεις και ασφυξίες έχουν παράξει το ακραίο φαινόμενο των hikikomori που περιέγραψες.
Και μένα με τρομάζουν και με προβληματίζουν αυτές οι τάσεις αυτοπεριθωριοποίησης των ανθρώπων. Το ότι είναι ψυχικά επίπονο και προβληματικό το ξέρουν και οι ίδιοι, όμως είναι η μοναδική διέξοδος που βλέπουν μπροστά τους προκειμένου να ξεπεράσουν το άχθος και το άγχος της ύπαρξης και των κοινωνικών νορμών. Με το να βγαίνει ο καθένας μας και να λέει «έχεις πρόβλημα», έχω την αίσθηση ότι απλά προσθέτει ενοχές αντί να ενδυναμώνει το συνάνθρωπό του. Αυτές όμως είναι καταστάσεις που χρήζουν ψυχιατρικής παρακολούθησης, ενώ το θέμα ασέξουαλ φαίνεται ότι είναι κάτι φυσιολογικό γι’ αυτόν που το νιώθει, όσο κι αν σ’ εμάς φαίνεται βασανιστικό ή αλλόκοτο. Συμμερίζομαι τις ανησυχίες σου για τους μοναχικούς ανθρώπους, αλλά όσο οι κοινωνίες συσπειρώνονται γύρω από το συντηρητισμό, τόσο η δυστυχία θα σαρώνει.
Για τα καλά λόγια, ευχαριστώ πολύ και να είσαι καλά! Έχουν ενδιαφέρον τα Gender Studies, αλλά αν με το μυαλό (και το σαράκι) που κουβαλάω τώρα γυρνούσα το ρολόι 20 χρόνια πριν, θα πήγαινα να γίνω Ιαπωνολόγος κι αυτή την ώρα ίσως να ψείριζα κάποιο χειρόγραφο του Genji Monogatari γκρινιάζοντας για την αφόρητη υγρασία του ιαπωνικού καλοκαιριού.