Κορονορεβεγιόν
Posted by sarant στο 23 Δεκεμβρίου, 2020
Πλησίασαν τα Χριστούγεννα, αλλά δεν είναι και εύκολο να νιώσεις εορταστική ευωχία φέτος, με τη σκιά της κορόνας και του εγκλεισμού να πέφτει βαριά και να σκιάζει τα πάντα, στις πόλεις που ερημώνουν το βράδυ. Και το ιστολόγιο δεν έχει ακόμα μπει σε εορταστικό κλίμα.
Από σήμερα όμως αλλάζουμε, περνάμε σε χριστουγεννιάτικο ύφος. Και επειδή εδώ λεξιλογούμε, θα λεξιλογήσουμε με μια λέξη χριστουγεννιάτικη, που περιέργως δεν την έχουμε εξετάσει τόσον καιρό που γιορτάζουμε Χριστούγεννα στο ιστολόγιο -όχι να το παινευτώ, αλλά τα φετινά είναι τα δωδέκατα ιστολογικά μας Χριστούγεννα.
Δεν θέλει και ρώτημα ποια είναι αυτή η λέξη, την έβαλα στον τίτλο έστω και μασκαρεμένη. Είναι το ρεβεγιόν. Ρεβεγιόν λέμε το δείπνο και τη γιορτή που γίνεται το βράδυ της παραμονής των Xριστουγέννων και το βράδυ της παραμονής της πρωτοχρονιάς, είτε σε σπίτι είτε σε κέντρο διασκέδασης, ξενοδοχείο ή άλλο ανάλογο χώρο, και που διαρκεί έως τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης μέρας.
Από τη μορφή της, η λέξη δείχνει πως είναι δάνειο -παρόλο που λίγη καλή θέληση θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε πως το τελικό νι της οφείλεται σε καθαρευουσιάνικη τάση ή σε κυπρέικη προφορά (σαν το ζαμπόν και το μπέικον του ανεκδότου). Δάνειο είναι, και μάλιστα από το γαλλικό réveillon, από το ρήμα réveiller (ξυπνάω κάποιον, στα γαλλικά réveil είναι το ξυπνητήρι). Η γαλλική λέξη ανάγεται στο λατινικό ρήμα vigilare, αγρυπνώ, που έχει περάσει επίσης στις νεότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.
Πώς εξηγείται η σημασία της γαλλικής λέξης; Αρχικα, το réveillon ήταν το (συχνά ελαφρό) δείπνο που παίρνει κανείς σε πολύ προχωρημένη ώρα, τη νύχτα, κάποτε μετά τα μεσάνυχτα -αυτό που αργότερα καθιερώθηκε να λέγεται σουπέ, souper, ας πούμε μετά το θέατρο ή την όπερα. Οπότε, ονομάστηκε έτσι επειδή, την ώρα που οι περισσότεροι κοιμούνται, οι συνδαιτυμόνες έμεναν ξύπνιοι, επειδή η συντροφιά και το κρασί τούς κρατούσε άγρυπνους.
Στη συνέχεια η λέξη εξειδικεύτηκε για το γιορταστικό δείπνο της παραμονής των Χριστουγέννων, και μετά για το αντίστοιχο της παραμονής της πρωτοχρονιάς.
Aν δεν κάνω λάθος, η γαλλική λέξη δεν είναι διεθνισμός, όπως πολλές άλλες, δεν έχει περάσει δηλαδή σε άλλες γλώσσες πλην ελληνικών. Μόνο στα ιταλικά υπάρχει το κάπως σχετικό Vigilia di Capodanno για το γλέντι της παραμονής της πρωτοχρονιάς, που όμως δεν είναι δάνειο από τα γαλλικά αλλ’ ανεξάρτητος σχηματισμός. Διορθώστε με αν το réveillon έχει περάσει και σε άλλες γλώσσες πλην ελληνικής, αλλά εγώ μόνο τα ελληνικά βρίσκω.
Πότε μπήκε η λέξη στη γλώσσα μας; Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, θα έλεγα -προς το τέλος του. Ο Κουμανούδης δεν αποδελτιώνει τη λέξη, αν και τη βρίσκω στο Εμπρός, στο φύλλο της 20.12.1899, σε ανταπόκριση πάντως από το Παρίσι του Κ. Ξένου, και όχι σε εγχώρια συμφραζόμενα. (Και πιο κάτω: «Και το πλήθος ανάστατον, και αναμένον την ώραν του ρεβεγιόν κατέκλυζε το μπουλβάρ από της εσπέρας…»).
Προσέξτε πώς περιγράφονται στην καθαρεύουσα τα εδέσματα. Μαντεύετε ή ξέρετε τι θα πει «μετά των ύδνων»; Σε κάποιο Αστερίξ δεν το έχουμε δει;
Φαντάζομαι αν ψαξει κανείς στον Ρωμηό του Σουρή θα βρει και παλιότερες ανευρέσεις του ρεβεγιόν. Περιμένω να δω αν θα ανεβάσει κανείς στα σχόλια την πρώτη ανεύρεση.
Εδώ που τα λέμε, ίσως επειδή είναι ένας γαλλισμός που διατηρήθηκε σε μια εποχή κυριαρχίας των αγγλικών δανείων, το ρεβεγιόν έχει μια χροιά κάπως παλιομοδίτικη, αν και ως λέξη εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα ζωντανή. Έχω όμως την εντύπωση -και επιβεβαιώστε με ή διαψεύστε με- πως πριν από 20 χρόνια ακουγόταν λιγότερο παρά σήμερα.
Μάλιστα, έχουμε φτιάξει και το ρήμα ρεβεγιονάρω, π.χ. «κι εσείς πού θα ρεβεγιονάρετε;». Στα γαλλικά υπάρχει το αντίστοιχο réveillonner, αλλά το δικό μας μπορεί να είναι και ανεξάρτητος σχηματισμός. Βέβαια, κάποιες φορές δεν χρησιμοποιού(σα)με το ρήμα, αλλά το λέ(γα)με περιφραστικά, «πού θα πάτε για ρεβεγιόν;» ή, που μου αρέσει, «πού θα αλλάξετε τον χρόνο». Αχ να μπορούσα τον χρόνο να άλλαζα…
Η διπλή διατύπωση με την παρένθεση, εννοώ το «λέ(γα)με», υπονοεί πως φέτος τα πράγματα δεν είναι ίδια. Φέτος έχουμε κορονορεβεγιόν.
Στο κορονορεβεγιόν οι καλεσμένοι θα είναι το πολύ 9 και το πολύ από δύο οικογένειες. Η μετάβαση στο σπίτι όπου γίνεται το κορονορεβεγιόν θα γίνει με τον κωδικό 6 (όχι, δεν είναι ανάγκη να φοράμε φόρμες ή να έχουμε και τον σκυλο μαζί) και βέβαια ισχύει πάντοτε η απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 10 μ.μ., που σημαίνει πως ή το ρεβεγιόν θα τελειώσει πολύ νωρίς (ενδεχομένως αρχίζοντας από το μεσημέρι) ή οι καλεσμένοι θα το τραβήξουν ως το πρωί (όπως κάναμε στα νιάτα μας έτσι κι αλλιώς) ή έστω θα κοιμηθούν στο σπίτι του αμφιτρύωνά τους.
Οι πρωτόφαντοι κανόνες σχολιαστηκαν αρκετά στα σόσιαλ, ιδίως ο περιορισμός των 9 ατόμων.
Γιατί 9; Ο σαλεμένος αντισημίτης που φτιάχνει αυτές τις χειρόγραφες αφίσες (στην Κέρκυρα) είχε μια εξήγηση για την προέλευση του 9. Το παραθέτω για να δούμε το μέγεθος της παράνοιας ορισμένων.
Μια άλλη εξήγηση, που είναι τουλάχιστον αστεία, είναι ότι το όριο των 9 αποτελεί εκδούλευση προς τον Σωτήρη (Τσιόδρα), διότι έτσι μόνο θα μπορούσε ο άνθρωπος να κάνει Χριστούγεννα με όλη την οικογένειά του.
Διάφοροι έγραψαν στα σόσιαλ ατάκες του τύπου «Και πού να βρω άλλους 8 που να θέλουν να κάνουν μαζί μου ρεβεγιόν;».
Στην πράξη, βέβαια, το όριο των 9 είναι αδύνατο να ελεγχθεί, και δεν νομίζω ότι θα γίνει καν προσπάθεια. Στην πραγματικότητα, ο φόβος φυλάει τα έρμα -σε ανύποπτο χρόνο συζητούσαμε με φίλους και ήμασταν όλοι μαγκωμένοι για το ενδεχομενο να κάνουμε ρεβεγιόν με καλεσμένους έξω από την οικογένεια -ή θα το κάναμε με μάσκα;
Δύσκολα πράγματα τα κορονοχριστούγεννα. Εκτός για τους λίγους τυχερούς που βρίσκονται σε μικρά απομονωμένα μέρη, κατα προτίμηση σε νησιά, χωρίς κρούσματα.
Εσείς θα κάνετε κορονορεβεγιόν;
gpointofview said
Bonjour
gpointofview said
premier ?
gpointofview said
Je suis…Leonikos !
gpointofview said
imitation !
nikiplos said
Καλημέρα
Το ρεβεγιόν το πρωτοάκουσα εκεί τέλη 70ς αρχές 80ς. Πρέπει να προβλήθηκε από τη τηλοψία αν δεν κάνω λάθος. Πάντως όλα αυτά τα οικογενειακά τραπέζια με τα συμπεθέρια, τα μπατζανάκια κλπ στα παλαιότερα χρόνια, με τις υπόρρητες μπηχτές που για εμάς τα παιδιά ήταν αόρατες, όπως και να το κάνουμε είχαν ένα ενδιαφέρον. Στη δική μας οικογένεια μετά από διάφορα σύστριγγλα δεν επαναλήφθηκαν αφόταν ήμουν 22ετής και τελείως αδιάφορος για αυτά.
Τα τελευταία χρόνια στην οικογένεια που έχω εμφιλοχωρήσει, υπάρχει χαρτοπαίγνιο, πράγμα που με αφήνει παντελώς αδιάφορο.
dimosioshoros said
Πάντα αναρωτιόμουν αν προερχόταν από κάποια προστακτική « Réveillons-nous! », ας ξυπνήσουμε.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
5 τέλος
Σε νιώθω.
dimosioshoros said
Πάντα το άκουγα για αθηναϊκό θεσμό σε αντίθεση –αλλού– με πιο συνοπτικές διαδικασίες του κοψίματος του σταυρόψωμου πάνω σε ποτήρι κρασί και τη νηστεία εκείνης της βραδιάς της παραμονής. Το χρησιμοποιούσαν πολύ σαν λέξη τα περιοδικά Ρομάντζο και Θησαυρός.
leonicos said
Διάβασα κάπου Κορονορεβεγoff
Babis said
«… δεν είναι και εύκολο να νιώσεις εορταστική ευωχία φέτος, με τη σκιά της κορόνας …»
Για όσους νομίζαν ότι ξεμπερδέψαμε με την κορώνα με το δημοψήφισμα του ’74 🙂
leonicos said
λατινικό ρήμα vigilare, αγρυπνώ, που έχει περάσει επίσης στις νεότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.
και στα ελληνικά ως βιτζιλάτορας, επίσης με αποκοπή οι τσίλιες, κρατάω τσίλιες, και βιτζιλάρω
leonicos said
1, 2, 3
εσείς του ΜΠΑΟΚ δεν είστε μιμητές, είστε πρωτοπόροι
Καλά, υπερβάλλω.
ΓιώργοςΜ said
Καλημέρα!
Γιατί να μην απλολογήσουμε, κορονογιόν; Μοιάζει και ποντιακό…
leonicos said
Τι λέει ο άνθρωπος; Η Χανουκά ήταν προχθές
gpointofview said
# 12
Καλημέρα Λεό !
κερνάω μελομακάρονο, σπιτικό, αν σδε φέρει ο δρόμος σου !
(και δεύτερο, αν σ΄αρέσει)
Αγγελος said
Βίγλα και βιγλάτορας, Λεώνικε, ναι. Τα άλλα που λες πού τα λένε;
Και φυσικά από το vigilia = αγρυπνία βγαίνει και η γαλλική λέξη veille, που έχει φτάσει να σημαίνει απλώς παραμονή.
leonicos said
Έχω όμως την εντύπωση -και επιβεβαιώστε με ή διαψεύστε με- πως πριν από 20 χρόνια ακουγόταν λιγότερο παρά σήμερα.
Το να σε διαψεύσω είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά δεν το νομίζω. Εγώ τη θυμάμαι ανέκαθεν
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
11 Λεώνικε, νομίζω οι τσίλιες είναι από το ιτλ ciglia = βλεφαρίδες, που παραπέμπουν στη ματιά.
leonicos said
16 Άγγελε
τα ξέχασα αυτά.
και τα δικά σου, και τα δικά μου
leonicos said
Εμείς απλώς δεν θα πάμε καπου αλλού, παρ’ όλο που το γραφείο της φωτεινής θα ειναι κλειστό. (Δυστυχώς όχι και το τηλέφωνό της. Πρόπερσι, στις 11,55 το βράδυ της παραμονής, την πηρε κάποιος και τη ρωτούσε για το Α 21.
Μη με ρωτήσετε τι είναι αυτό.
Κατά τα άλλα θα πάμε για ύπνο, όπως όλες τις άλλες μέρες. ίσως δούμε τηλεόραση, αν έχει καποιο πρόγραμμα της προκοπής
dimosioshoros said
Κορονορεβεγιόν!
Στα ΒουΙκά θα ήταν, σε πρώτη φάση, Κουρουνουριβιγιόν… 🙂
Όταν πρωτάκουσα τη λέξη «κορονο-» πέρυσι αναρωτιόμουν αν υπάρχουν άλλες λέξεις με τόσα άτονα ό (ως προς την προφορά) στη σειρά. Υπάρχει βέβαια το κολοκοτρονέϊκο ωρολογοπωλείο, αλλά δεν είναι τεχνητές σύνθετες λέξεις;
Triant said
Καλημέρα.
Και το κωμικοτραγικό είναι πως τα μέτρα ισχύουν και στην Ηρακλειά π.χ. που δεν έχει άνθρωπο, όχι κρούσμα! Το ποιός θα ελέγξει αν τηρούνται, είναι βέβαια άλλο θέμα. 🙂
Αντώνης said
Ύδνον (Hydnum) είναι ορισμένα είδη μανιταριών, κυρίως το Hydnum repandum που είναι γνωστό στα γαλλικά ως pied-de-mouton. Παραδόξως, κατά την γαλλική βικιπαίδεια (https://fr.wikipedia.org/wiki/Hydnum), παλιότερα (πότε;), το ύδνον ήταν η τρούφα (Tuber, Elaphomyces κλπ.) και μάλλον σ’αυτές αναφέρεται ο τακτικός ανταποκριτής του «Έθνους».
atheofobos said
Περί ύδνων
https://www.gastronomos.gr/gr/%CE%B3%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1/%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CE%BC%CE%B5%CF%82/%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%86%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B1-%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1
Το γαλλικό μαύρο μπουντέν (boudin noir) ένα από τα αρχαιότερα αλλαντικά της Ευρώπης. Παρασκευάζεται -κατά το πρότυπο του βυζαντινού αιματία-από το αίμα και το το λίπος του χοίρου, μαζί με πολλά και διάφορα μπαχαρικά.
https://www.fnl-guide.com/gr/el/takeout-topics/mavrafeggaria/
και η ανδουγιέττα Andouillette
https://en.wikipedia.org/wiki/Andouillette
leonicos said
Η αξία των άρθρων ενός ιστολογία φαίνεται από το αν αφήνουν υπολείμματα για τη σκέψη τις επόμενες ημέρες.
Επειδή τα άρθρα του παρόντος ιστολογίου είναι γενικώς ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ, το κάνουν. Αυτό συνεπάγεται όμως σχόλια εκτός θέματος.
Διό εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία
Γράφεται, λέγεται, πιθανώς το έχει πει και ο νοικοκύρης ότι «»Η αγγλική είναι πλούσια γλώσσα επειδή δανείζεται»’
Είναι λάθος. Καμιά γλώσσα δεν εμπλουτίζεται απλώς με το να δανείζεται. Αν ήταν έτσι, όλεςι γλώσσες θα δανείζονταν εξίσου, και θα ήσαν εξίσου πλούσιες.
Λόγω της οικονομο-κοινωνιο-πολιτικής συγκυρίας, οι χρήστες της αγγλικής βρίσκονται συνεχώς αντιμέτωποι με νέες έννοιες, τις οποίες καλούνται να καλύψουν με νέες λέξεις. Οι έννοιες είναι που αναπτύσσουν τη γλώσσα και σχηματίζουν τις λέξεις και όχι το ανάποδο.
Το ότιγια να το πετύχουν αυτό βάζουν το χέρι στο λόγιό τους ελληνο-και λατινο-κεντρικό παρελθόνοφείλεται στην οικονομο-κοινωνιο-πολιτική συγκυρία μιας άλλης εποχής.
Αν δεν είχε συμβεί αυτό, και αν η πρώτη ανεπτυγμένη γλώσσα που συναντούσαν ήταν η αραβική, η περσική ή η σανσκριτική, θα δανείζονταν από αυτές.
Απόδειξη, η παλαιοτουρκική, που ήταν 60% περσική και 20% αραβική. Η ΝΚΕ με 20% τουρκικά δάνεια κοκ. Το ίδιο έπαθε η ιαπωνική από την κινεζική, όταν βρέθηκαν σε ανάλογες περιστάσεις
Παναγιώτης Κ. said
Ένα ζευγάρι φίλων επέλεξε για λόγους ασφαλείας να μείνει στο υψόμετρο 930 (διάβαζε χωριό) αντί να βρίσκεται στον… Χολαργό.
Ετοιμαζόμαστε για ρεβεγιόν μου είπαν.
Δηλαδή; τους ρώτησα.
Στολίσαμε το επάνω πάτωμα (ανεξάρτητο από το κάτω που συνήθως μένουν) και θα βρεθούμε εκεί!
Ακόμη και για τα δύσκολα υπάρχουν εναλλακτικές. 🙂
leonicos said
24 Αθεόφοβος
Πλούταρχος, Ηθικά:Συμποσιακά Δ΄ Διὰ τί τὰ ὕδνα δοκεῖ τῇ βροντῇ γίνεσθαι, καὶ διὰ τί τοὺς καθεύδοντας οἴονται μὴ κεραυνοῦσθαι.
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!
1 κε: Εμ γι αυτό έχουμε αμέσως-αμέσως τόσα σχόλια, ζήλεψες δόξα Λεώνικου.
11 Οχι, οι τσίλιες είναι από ιταλ. ciglie.
22 Ισχύουν τύποις, βέβαια. Μου λένε από την Ικαρία ότι περνάνε ζάχαρη και χωρίς περιορισμούς -βεβαίως χωρίς κρούσμα.
24 Πολύ μου αρέσουν αμφότερα, μπουντέν και αντουγιέτ.
leonicos said
24 Αθεόφοβος
Τα άλα δυο τα πρωτάκουσα σήμερα
Δεν είμαι ευρωπαίος σαν τον Τζι
spiridione said
μαρμάγκα
leonicos said
Δεν είμαι ευρωπαίος σαν τον Τζι και σαν τον Νοικύρη
spiridione said
Νικοκύρη, διόρθωσε τον τίτλο της εφημερίδας, είναι από το Εμπρός, όχι το Έθνος.
Βρίσκω στο Σκριπ λίγο παλιότερη αναφορά, αλλά για τις Απόκριες του 1899, με λατινικούς χαρακτήρες και σε παρένθεση:
Τη νύκτα εις το Δημοτικόν Θέατρον ο μέγας χορός (reveillon)
http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=108&pageid=-1&id=1439&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ACKAEZACOABxACBACEACEACHACG&CropPDF=0
Πρέπει να χρησιμοποιούσαν και τη λέξη παννυχίς, όπως στο λεξικό του Άγγελου Βλάχου (1897)
https://books.google.gr/books?id=uri9A61EaecC&q=r%C3%A9veillon+%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF&dq=r%C3%A9veillon+%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwiP983s2OPtAhVF6aQKHdYUBboQ6AEwAXoECAMQAg
Ή στο λεξικό του Ηπίτη (1909)
https://books.google.gr/books?id=mdQiAwAAQBAJ&pg=PA957&dq=r%C3%A9veillon+%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwilvcS-1OPtAhXCzKQKHaOdCoEQ6AEwAHoECAQQAg#v=onepage&q=r%C3%A9veillon%20%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD&f=false
Αλλά παννυχίς σήμαινε και άλλα πράγματα
leonicos said
11 Οχι, οι τσίλιες είναι από ιταλ. ciglie.
και το ciglie;
sarant said
33 Το βλέφαρο ή κάτι τέτοιο, από τα λατινικά
32 Α μπράβο. Διόρθωσα.
spiridione said
Βλέπω στο βικιλεξικό ότι το ρεβεγιόν έχει περάσει στα πορτογαλικά και στα ρουμάνικα
https://en.wiktionary.org/wiki/r%C3%A9veillon#French
Στη Ρουμανία βλέπω ότι revelion έχουν την Πρωτοχρονιά
https://ro.wikipedia.org/wiki/Revelion
Στην Πολωνία το λένε Wigilia, θα μας πει και η πολωνική παροικία
https://en.wikipedia.org/wiki/Wigilia
Πάνος με πεζά said
Καλημέρα ! Όσοι κάναμε Γαλλικά, από το reveille-matin (άκου λέξη που έχουν οι αθεόφοβοι για το ξυπνητήρι…), τον κάναμε το συνειρμό εύκολα.
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
«Ρεβεγιόν ΛΕΜΕ το δείπνο και τη γιορτή που γίνεται το βράδυ κλπ»
Χωρίς να θέλω να υπαινιχθώ ή να παραστήσω τίποτε, εντελώς πληροφοριακά, υπενθυμίζω ότι ακόμη, σε πάρα πολλά (ευτυχώς!) μέρη της Ελλάδας, αν τους πεις «ετοιμαζόμαστε για ρεβεγιόν» ή κάτι παρόμοιο, θα γουρλώσουν τα μάτια απορούντες.. (Τί μας λέει αυτούνος; Τί μας λέει αυτό το ζαγάρι; Να του πετάξουμε του Γιώργη κανα ποτήρι κρύο νερό για να θυμηθεί πώς μιλούσε πριν να κατέβει Αθήνα;)
atheofobos said
28
Δεν έχω φάει μπουντέν ούτε ανδουγιέττα και είμαι αρκετά επιφυλακτικός στην Ευρώπη να δοκιμάσω εδέσματα που δεν ξέρω.
Ήταν τραυματική η εμπειρία όταν ως φοιτητής βρέθηκα στην Γερμανία και διαβάζοντας τον κατάλογο με τα wurst παρήγγειλα βέβαια το φτηνότερο, που ήταν το Leberwurst ! Φρίκη!
Πριν μερικά χρόνια στο Εδιμβούργο μην ξέροντας τι είναι όλα αυτά που γράφει ο κατάλογος διάλεξα το πιάτο που έλεγε 4 Scottish delights. Ούτε μια δεν τρωγόταν!
Δεν μου είχε γίνει μάθημα το πάθημα στην ίδια πόλη το 1976 όταν αφού ξυλιάσαμε για μισή ώρα περιμένοντας με τον κουμπάρο μου που έκανε το Phd εκεί, να αδειάσει τραπέζι σε ένα κουλτουριάρικο σκωτσέζικο κουτούκι, μετά τα άγευστα εδέσματα που μας έφεραν γυρίσαμε στο σπίτι και ακόμα θυμάμαι την ευχαρίστηση που νιώσαμε τρώγοντας αυγά τηγανητά με μπέικον!
Pedis said
# 18 – οι τσίλιες είναι από το ιτλ ciglia = βλεφαρίδες, που παραπέμπουν στη ματιά.
ενώ στα ιταλικά για τον τσιλιαδόρο λένε «κάνει το παλούκι» = fare il/da palo
palo = πάσσαλος, κολονίτσα.
Stazybο Hοrn said
Θαρρώ ένας λόγος που η λέξη και η συνήθεια βαστάνε διαχρονικά στην Ελλάδα είναι τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, νυχτερινά μαγαζιά, κλπ., κι όλες οι υπόλοιπες σχετικές επιχειρήσεις από τον χασάπη της γειτονιάς ως τις κάβες.
ΓΤ said
Μια ιδιότυπη μορφή αγρυπνομάτη έχουμε και στον «βιτζιλάντη» (σκόρπιο σε σχόλιο εδώ, στο #180στ@05.05.2016)
και επώνυμο Βιτζιλάντης
dimosioshoros said
@ 40 Stazybο Hοrn
E… δηλαδή ότι πλούτισε πολύ η κοινωνία μας και δανείστηκε τα ήθη των άλλοτε λίγων πλουσίων της.
Stazybο Hοrn said
42: Στην Κρήτη ξέρεις πόσο καταλύματα δουλεύουν τριήμερα και πενθήμερα, με αφορμή το ρεβεγιόν;
sarant said
35 Α μπραβο!
38 Δεν έχουμε ίδια γούστα 🙂
dimosioshoros said
@ 43 Στην παρούσα φάση, δεν υπάρχουν προβλήματα;
Corto said
Χαίρετε! Εύχομαι υγεία και καλές γιορτές!
Θεωρώ ότι κανονικά (αρχικά τουλάχιστον) η λέξη ή η έννοια του ρεβεγιόν αφορούσε αποκλειστικά και μόνον την παραμονή της Πρωτοχρονιάς με την αλλαγή του χρόνου. Στις παραδοσιακές κοινωνίες, και σίγουρα στην Ελλάδα, η παραμονή των Χριστουγέννων είναι νηστεία (όπως ορθώς επεσήμανε ο Dimosioshoros στο σχ.8), ο δε κόσμος κοιμάται νωρίς για να πάει στην εκκλησιά, συνεπώς δεν ξενυχτάει και δεν γλεντάει.
Ούτως ή άλλως και ένα οποιοδήποτε Σαββατόβραδο (παραμονή εκκλησιασμού), αντίθετα από το τα περιγραφόμενα στο τραγούδι των Θεοδωράκη – Λειβαδίτη, δεν ενδεικνύετο για ξενύχτι στα πλατιά λαϊκά στρώματα. Και ναι μεν ο Μπαταριάς του Μαλακάση ξενυχτάει γλεντώντας, αλλά και αυτός ακόμη κάποια στιγμή αποκρινόμενος στην παρέα του λέει «πως δεν ήταν η τάξη, πρωί και Κυριακή, να δουν παιδιά που τα ‘χανε μη βρέξει και μη στάξει, μπλεγμένα στα βιολιά και στο κρασί».
Ειδικά για τα Χριστούγεννα, την αυτήν αντίληψη εμμέσως συναντάμε και στο ξακουστό τραγούδι της Έλλης:
«Ανήμερα Χριστούγεννα χτυπούσαν οι καμπάνες,
οι χριστιανοί στις εκκλησιές κ’ η Έλλη στους αγάδες»
κλπ
nikiplos said
24, 28 και 38
Αν και το μπουντέν είναι πολύ νόστιμο κι εκλεπτυσμένο (χωρίς βαριές και βάρβαρες γεύσεις) λουκάνικο, δεν θα έλεγα το ίδιο και για το αντουγιέτ. Το τελευταίο είναι σαν να τρως βρασμένη γουρουνοκεφάλα (Έδεσμα της Γαλικίας, Ισπανία), βρωμάει απαίσια. Δεν μπορείς ούτε να σταθείς δίπλα σε έναν που τρώει, και το λέω εξ ίδιας πείρας.
Μαρία said
Το ρεβεγιόν των Χριστουγέννων δεν είναι στην παράδοσή μας. Ο κόσμος κοιμούνταν νωρίς, για να πάει χαράματα στην εκκλησία.
Νομίζω οτι η λέξη άρχισε να ακούγεται, όταν μας ξεβλάχεψε ο γνωστός Βολιώτης.
Δύτης των νιπτήρων said
Μαρμάγκα – και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί
Stazybο Hοrn said
43: Προφανώς. Όλα κλειστά.
48: Επιβεβαιώνω για τα Χριστούγεννα.
Μαρία said
46
Πιάσε κόκκινο 🙂
Stazybο Hοrn said
Ο δύτης είχε ετυμολογήσει από την επανάσταση 😁
Δύτης των νιπτήρων said
53 αυτό εννοεί
Corto said
48 & 51:
Χαίρομαι που συμφωνούμε! Τα μοντέρνα ήθη βλέπεις άλλαξαν την σημασία των λέξεων…
(μειδίαμα! )
Δύτης των νιπτήρων said
Δεν είχα ιδέα για ρεβεγιόν στην οικογενειακή ιστορία μας. Μια φορά μας είχανε καλέσει σε ένα συνάδελφο του πατέρα μου και πήγαμε, δεν θα την ξεχάσω γιατί ανάμεσα στους συνδαιτημόνες ήταν και ο Ευγένιος Σπαθάρης, που μας έπαιξε και λίγο καραγκιόζη στο τέλος. Το ξενύχτι που ήξερα πάντα, ήταν της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, μόνο.
sarant said
46 Kαλώστον! Χρόνια πολλά!
49 Ελευθερωθηκε
Κυριλλος Μεθόδιος said
Πολύ ενδιαφέρον. Δεν γνωρίζω γαλλικά κι έτσι θεωρούσα ότι είναι κάτι κοντινό του αγγλικού revels, του γλεντιού (που δεν ξέρω αν διαμορφώθηκε από το γαλλικό και το ίδιο).
Προ εικοσαετίας είναι το 2000! Πάντως θυμάμαι χρονογράφημα της Ακρίτα «Εσείς που ρεβεγιονάρετε;» τη δεκαετία του 80.
Δύτης των νιπτήρων said
56β αν καταλάβεις και γιατί είχε πιαστεί…
Μιλώντας για ξενύχτια και souper, πάντα μου έκαναν εντύπωση οι χοροί και τα τραπέζια της αριστοκρατίας στον Τολστόι: δεν ξέρω τι ώρα ξεκινούσαν, αλλά οι τύποι έτρωγαν, έπιναν και χόρευαν μέχρι το ξημέρωμα. Αιώνιοι φοιτητές! 😉
dimosioshoros said
@ 46 Corto 🙂
ΚΑΒ said
46. Πολύ ωραία.
Corto said
56, 59, 60 κα:
Καλώς σας βρήκα!
Νέο Kid Al Afrikii said
0. «..λίγη καλή θέληση θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε πως το τελικό νι της οφείλεται σε καθαρευουσιάνικη τάση ή σε κυπρέικη προφορά (σαν το ζαμπόν και το μπέικον του ανεκδότου). »
Κι όμως, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα παρά τοις Καλαμάρσι , η κυπριακή γλωσσική τάση σ’αυτές τις περιπτώσεις (της τονισμένης λήγουσας δηλαδή) είναι να ΚΌΦΚΕΤΑΙ το τελικό ν !
9 στους 10 κύπριους όταν μιλούν θα πουν «το ρεβεγιό» . Το ν δεν θα ακουστεί καθόλου ή θα ακουστεί τελείως υποτονικό.
Παρομοίως, θα ακούσεις ας πούμε «το κραγιό» και το καλσό κι όχι «το κραγιόν» και το καλσόν.
Stazybο Hοrn said
58α: Γιουτζίν φρομ ιλινόι, μήπως;
sarant said
62 Μήπως λένε και το ζαμπό, όπως στο ανέκδοτο;
Αγγελος said
Οι γαλλοτραφείς θα θυμούνται το αμίμητο Les trois messes basses, από τα Γράμματα απ´ το Μύλο μου, του Αλφόνς Ντοντέ, όπου ένας λαιμαργος παπάς μπουρδουκλώνει τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία γιατί βιάζεται να πάει να φάει, σκάει μετά (κυριολεκτικά – πεθαίνει) από το φαΐ και τιμωρείται στον άλλο κόσμο στο 100πλάσιο – να τελέσει τριακόσιες χριστουγεννιάτικες λειτουργίες!
«Aujourd’hui le château de Trinquelage n’existe plus, mais la chapelle se tient encore droite tout en haut du mont Ventoux, dans un bouquet de chênes verts. Le vent fait battre sa porte disjointe, l’herbe encombre le seuil ; il y a des nids aux angles de l’autel et dans l’embrasure des hautes croisées dont les vitraux coloriés ont disparu depuis longtemps. Cependant il paraît que tous les ans, à Noël, une lumière surnaturelle erre parmi ces ruines, et qu’en allant aux messes et aux réveillons, les paysans aperçoivent ce spectre de chapelle éclairé de cierges invisibles qui brûlent au grand air, même sous la neige et le vent. […] Dans le fond, un petit vieillard de taille enfantine, à genoux au milieu du chœur, agitait désespérément une sonnette sans grelot et sans voix, pendant qu’un prêtre, habillé de vieil or, allait, venait devant l’autel en récitant des oraisons dont on n’entendait pas un mot… Bien sûr c’était dom Balaguère, en train de dire sa troisième messe basse.»
nikiplos said
64, όποιος γνωρίζει (και δεν βαριέται) το ανέκδοτο ας το ρίξει, με τις ευχαριστίες ημών των άγνων.
Δύτης των νιπτήρων said
63 Α μπράβο. Έπρεπε να είχα γράψει σκέτο Σπαθάρης. Δεν είμαι και τζόβενο, αλλά τον Σωτήρη ελάχιστοι εδώ θα τον είχαν προλάβει και μάλιστα σε ρεβεγιόν 🙂
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Καλημέρα.
Νομίζω πὼς τὸ ρεβεγιόν, τοὐλάχιστον τὸ Χριστουγεννιάτικο, εἶναι ξενόφερτη συνήθεια τῶν κατὰ καιροὺς ἀστικῶν ἐλὶτ καὶ τῶν παρατρεχάμενων, στὴν προσπάθειά τους νὰ φανοῦν εὐρω
πέη, εὐρωμπέοι, κάπως ἔτσι τελωσπάντων. 🙂Ὁ πολὺς κόσμος, ὅσοι δὲν πήγαιναν στὴν ἐκκλησία γιὰ τὴν ἀκολουθία τῶν Χριστουγέννων, ξενυχτοῦσε μόνο τὴν παραμονή τῆς Πρωτοχρονιᾶς χαρτοπαίζοντας. Οἱ περισσότεροι ἔπαιζαν μικροποσὰ, καρύδια, φουντούκια ἢ ἀμύγδαλα γιὰ τὸ καλὸ τῆς Νέας Χρονιᾶς.
Τὶς ἐποχές τῆς ἐπίπλαστης εὐμάρειας ἔγινε μὰστ (ὅπως καθιερώθηκε νὰ λέγεται) τὸ νὰ παστώνεται ὁ κόσμος στὰ «πολιτιστικὰ κέντρα» (καταπὼς τά ᾿λεγε ὁ μακαρίτης ὁ Γιαννόπουλος) πληρώνοντας ἕνα σκασμὸ λεφτὰ γιὰ ν᾿ ἀκούσει τὶς φίρμες.
Τελικὰ αὐτὸ τὸ μὰστ ἀπὸ πρέπει ἔγινε κατάρτι καὶ καθήσαμε πάνω του.
Νέο Kid Al Afrikii said
64. Μη κοροϊδεύεις! Σοβαρά μιλάω. Ασφαλώς! Αν έπρεπε να το πουν ,»ζαμπό» θα έλεγαν! Σ’αυτή την περίπτωση όμως, στην Κύπρο δεν έχουμε ζαμπόν. Έχουμε χαμ.
Νέο Kid Al Afrikii said
66. Εν συντομία:
Πάει ένας κύπριος στην ελλάδα και παραγγέλνει ένα σάντουιτς
-Θέλω τυρίν, τομάταν, αγγούριν…
Τον κράζει ο σαντουιτσάς: Στην ελλάδα λέμε «τυρί, ντομάτα, αγγούρι»
Οπότε συνεχίζει ο κύπριος: ζαμπό, μπέικο…
Κρύο , αλλά αυτό είναι…
Νέο Kid Al Afrikii said
62. (της τονισμένης λήγουσας δηλαδή)
Διευκρίνηση: Για τονισμένη λήγουσα σε -όν , μόνο. Θα πουν δηλαδή κανονικά το τυρίν, το πουτίν (κακιά λέξη…πιπέρι!) , αλλά το ρεβεγιό. Και μόνο για ουδέτερα! Ασφαλώς δηλαδή θα πούν «τον καλόν λόγον!» (έτσι λέγεται το «Χριστός Ανέστη». Καλός λόγος)
Αράουτ said
Για έναν και μόνο λόγο αναγκαζόμαστε να παρέμβουμε στο πολύ καλό – ομολογουμένως – άρθρο του κ. Σαραντάκου για το «ρεβεγιόν»: Για να σταματήσουν τα άγονα ψαξίματα των ερασιτεχνών σχολιαστών (Spiridione στο 32 και στο 35, Αθεόφοβος στο 24 κλπ) που μπερδεύουν τους ανυποψίαστους αναγνώστες:
1) Η λέξις «ρεβεγιόν» με ελληνικό αλφάβητο πρωτολημματογραφείται στην Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία του «Πυρσού» το σωτήριον έτος 1926
2) Ωστόσο, ο πρώτος που λημματογραφεί την λέξη «ρεβεγιόν» με λατινικό αλφάβητο είναι ο Σκαρλάτος Βυζάντιος το 1846 στο «Ελληνικόν και Γαλλικόν» Λεξικόν του, δίνοντας τον θαυμάσιο ορισμό… «φαγεί περί το μεσονύκτιον»
Γιάννης Μάττος, Μεταφραστής, Στοκχόλμη said
Εγώ λέω να μην κάνουμε καθόλου ρεβεγιόν, καλύτερα να διαφυλάξουμε την υγεία μας (που είναι πάνω απ’ όλα ως γνωστόν) απέναντι σε αυτόν τον πρωτοφανή και τόσο ύπουλο και τρομακτικά θανατηφόρο ιό που απειλεί να αφανίσει το ανθρώπινο είδος από προσώπου γης!!!!!!!!
sarant said
69κε Α μπραβο. Δηλαδή πώς εύχονται «Χριστός Ανεστη» οι κουμπάροι;
Corto said
Ας βάλουμε -εν όψει εορτών- και ένα τραγουδάκι που δείχνει ποιες μέρες της εβδομάδος πίνει ο λαϊκός γλεντζές κατά τα παλαιά έθιμα:
Δευτέρα δεν δουλεύω,
την Τρίτη την κρατώ
Τετάρτη πάω και πίνω,
την Πέμπτη ξεμεθώ
Παρασκευή Σαββάτο
πηγαίνω στην δουλειά,
να βγάλω χαρτζιλίκι
να πιω με τα παιδιά.
Την Κυριακή με γάντια,
καπέλο και γυαλιά
και με ψηλό κολλάρο
πάγω στην εκκλησιά
κλπ
(Γιώργος Κατσαρός, 1929)
Γιάννης Κουβάτσος said
Ένα σύγχρονο κυπριακό χριστουγεννιάτικο στιχούργημα:
Κυριάκος Κατσιαντώνης
Σημασία στα παιδιά
«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.
ΞΕΡΟΥΝ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ, ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗ.
ΑΥΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΠΟ ΜΑΣ.
ΑΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ,
ΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ.»
(Τίμος Τιμοθέου, παιδίατρος.)
Τούτες τες μέρες των γιορτών, ούλλοι εν πιεσμένοι,
οι πιο πολλοί με στέρησην τζιαι καταχρεωμένοι.
Να πω για τζιείνους που βουρούν δουλειές για να προκάμουν
τζιαι δεν κιάρουν μιαν στιγμήν διάλειμμαν να κάμουν.
Κάμνετε ότι κάμνετε για κέρτος ή για ζήση,
παρακαλείτε τον Θεόν εσάς να βοηθήσει.
Ούλλα για σας νά ‘ρτουν δεξιά, να μπει κάτι στην άκρη,
για τα παιδκιά σας στήριγμαν, να μέν τους τρέξει δάκρυ.
(Δ)έν τζι’ αδικώ σας, μπράβο σας! Πολλά καλά καμνέτε!
Σταθείτε, όμως, μιαν στιγμήν τζιαι κάτι άλλον δέτε:
Τα κοπελλούθκια τα μιτσιά π’ ‘όν γέννημαν του πόνου,
ρολόγια δεν θωρούν ποττέ τζιαι αλλαγές του χρόνου.
Ο νους τους εν πά’ στο παιγνίν, καμώματα ζητούσιν,
ι-ζιούσιν μέσ’ στον κόσμον τους τζιαι έννοιες δεν θωρούσιν.
Κάμετ’ έναν διάλειμμαν, δώστε τους σημμασίαν,
ότ’ εν’ για σας ασήμαντον, για τούτα έσιει αξίαν.
Αγάπην, αφοσίωσην, φροντίδαν που καρκιάς σας,
δώστε τα τούτ’ απλόσιερα, μ’ όρεξην στα παιδκιά σας.
Για την δικήν σας πιερωμήν, τζιείν’ το χαμόγελόν τους
νικά γρουσάφιν τζι’ αργυρόν τζιαι κάμνει σας αρκόντους.
31 Δεκέμβρη, 2013
(Από τη συλλογή: «Κουβέντες Χωρκάτικες»)
Γιάννης Ιατρού said
…Στην πράξη, βέβαια, το όριο των 9 είναι αδύνατο να ελεγχθεί, και δεν νομίζω ότι θα γίνει καν προσπάθεια…
Νίκο, πολύ αισιόδοξο σε βρίσκω… 😎 👉 Έλεγχοι της Αστυνομίας ακόμα και σε σπίτια τα Χριστούγεννα μετά από καταγγελίες
Νέο Kid Al Afrikii said
74. Δεν καταλαβαίνω γιατί μού κολλάς και με περιπαίζεις σήμερα…
Εντάξει , προφανώς «Χριστός Ανέστη!» εύχονται. Μιλάω για την «ακολουθία της ανάστασης» πώς λέγεται; δεν είμαι δυνατός στα θρησκευτικά…
Στις 11.30 δηλαδή του Μ. Σαββάτου δεν λένε «θα πάμε στην Ανάσταση » αλλά «θα πάμε για τον Καλό λόγο»
Alexis said
#76: Ωραίο. Μοιάζει και με κάλαντα.
sarant said
78 Συγγνώμη, δεν σε περιπαίζω, κάθε άλλο -δεν είχα καταλάβει.
Alexis said
#70: Ο Μανωλιός μόλις έχει έρθει στην Αθήνα από το χωριό του στην Κρήτη και φιλοξενείται προσωρινά από έναν ξάδερφο. Ο ξάδερφος προσπαθώντας να τον «εκμοντερνίσει» και να τον εντάξει τρόπον τινά στην κοινωνία της πρωτεύουσας, του λέει:
-Εδώ που ήρθες Μανωλιό θα πρέπει να μιλάς αθηναϊκά, να μη σε περνάνε για Κρητίκαρο χωριάτη.
-Ε, και πώς είναι μωρέ τα αθηναϊκά;
-Ε, να, θα προσπαθείς να μη λες συνέχεια το «τσ» που λέμε κάτω στην Κρήτη.
Την άλλη μέρα ο Μανωλιός πάει στο περίπτερο και ακολουθεί ο εξής διάλογος με τον περιπτερά:
-Παρακαλώ πολύ δώστε μου μία σασάρα!
-Όχι σαράρα, τσατσάρα θέλετε να πείτε.
-Πατριωτάκι μωρέ κι εσύ; Κι από ποιο χωριό;
ΣΠ said
Καλημέρα.
Στο απόκομμα της εφημερίδας μου έκανε εντύπωση η ορθογραφία «ᾑ ἀνδουγέτταις». Το «ᾑ» είναι το θηλυκό άρθρο στον πληθυντικό; Αλλά τότε γιατί γράφει πιο πάνω «αἱ ἰνδικαὶ ὄρνιθες»;
Avonidas said
Καλησπέρα.
Στην Πολωνία το λένε Wigilia, θα μας πει και η πολωνική παροικία
https://en.wikipedia.org/wiki/Wigilia
Η πολωνική παροικία είχε βγει για ψώνια, 😁 αλλά ναί, έτσι το λένε. Για την ακρίβεια, έτσι λένε την παραμονή των Χριστουγέννων, όχι μονο τη βραδιά.
Νέο Kid Al Afrikii said
81. 🙂 Έπρεπε όμως να πει «Πατριωτάτσι μωρέ και σύ;» 😆
Νέο Kid Al Afrikii said
«Η πολωνική παροικία είχε βγει για ψώνια»
-What’s the Capital of Poland?
-9.99 $
:green:
ΜΙΚ_ΙΟΣ said
24.
Μπουντέν δεν έχω δοκιμάσει, αλλά εμείς εδώ (και αλλού) φτιάχνουμε, ειδικά αυτές τις μέρες, τις «ομαθιές» ή «αμαθιές» ή «οματές»-προς τα Χανιά. Από τον αρχαίο – μέσω του βυζαντινού – «αιματία».
Αν κρίνω από τις γαλλικές


και από τις κρητικές
είναι βασικά το ίδιο έδεσμα, με διάφορες παραλλαγές.
Αφού και εδώ, το γεμίδι του εντέρου-ομαθιάς ήταν παλιότερα χοντραλεσμένο σιτάρι («χειρομυλίδι»), με συκώτι, πνευμόνια, σπλήνα του χοίρου, μαζί με αμύγδαλα, σταφίδες κλπ. Έβαζαν και λίγο από το αίμα, ενώ σήμερα χρησιμοποιούν ρύζι και αίμα δεν μπαίνει…
37, 68.
Σωστά! Η λ. ρεβεγιόν παραπέμπει –τουλάχιστον για μένα- σε μανταμσουσούδικες καταστάσεις. 🙂
Μαρία said
82
Το Εμπρός, δεν ξέρω για τις άλλες εφημερίδες, χρησιμοποιεί το άρθρο αι, τας και την κατάληξη ες/αι και ας για τις λόγιες λέξεις, ενώ για τους δημοτικούς τύπους τα άρθρο ή,τής (υπογεγραμμένα) και την κατάληξη αις π.χ. της μυρωδιαίς αντί τας μυρωδιάς. Είχαν αίσθηση του γελοίου, αν μη τι άλλο.
Νέο Kid Al Afrikii said
86. Στη Ρούμελη αυτό το λέμε «μπομπάρι» ή πιο σωστά «μπουμπάρ» και… δεν τρώγεται! (κάποιοι βέβαια τούς αρέσει πολύ. Προσωπικά, ούτε να το μυρίσω δεν αντέχω…)
spiridione said
46. Την παραμονή Χριστουγέννων όντως έτσι είναι, αλλά το ρεβεγιόν το Χριστουγεννιάτικο ανήμερα δεν είναι;
Εδώ σε ένα άρθρο της 27-12-1899 ο Τίμος (Μωραϊτίνης μάλλον) διαμαρτύρεται ότι τα Χριστούγεννα έγιναν σαν τις Απόκριες επειδή ο κόσμος βγαίνει έξω, ξενυχτάει, πίνει σε ταβέρνες κτλ. («μεθυσμένα Χριστούγεννα – προεισαγωγή εις τα Απόκρεω»), και διαχωρίζει την Πρωτοχρονιά από τα Χριστούγεννα, τα οποία πρέπει να γιορτάζονται πιο κατανυκτικά.
http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=108&dc=27&db=12&da=1899
Εδώ το 1929 το νυκτερινό κέντρο Τροκαντερό στο Φάληρο διαφημίζει ότι δια πρώτην φορά από της ιδρύσεώς του δίδει εορτήν διά το Reveillon de Noel – Δείπνον των Χριστουγέννων, μουσική Jazz, μουσική Tango κτλ
http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=108&pageid=-1&id=51427&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ACKABxACOABxACBACEACEACHACG&CropPDF=0
Stazybο Hοrn said
τσιλαδιά σπιράλ
Μαρία said
89
Στην Εσπερία την παραμονή. Οι Γάλλοι αυτό το ρεβεγιόν το περνάν με την οικογένεια, ενώ της Πρωτοχρονιάς με φίλους.
spiridione said
Μερικά ακόμη πράγματα για το ρεβεγιόν. Ένα χρονογράφημα του Τίμου Μωραϊτίνη από το Έθνος της 26-12-1938 (το είδα από ένα άρθρο του Θ. Σιταρά, αλλά το διόρθωσα γιατί είχε αρκετά λάθη στην αντιγραφή)
http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=125&dc=26&db=12&da=1938
«Νοέλ
(πού θα κάνετε ρεβεγιόν;)
————
Ρεβεγιόν, παντού ρεβεγιόν. Και η δεσποινίς, που δεν ημπορούσε και αυτή να εννοήση Ελληνικά Χριστούγεννα χωρίς … ρεβεγιόν, με ερώτησεν έξαφνα:
-Πού θα ρεβεγιονάρετε;
Ερώτησα έντρομος:
-Τι εννοείτε;
-Πού θα κάνετε ρεβεγιόν καλέ;
Εσκέφθηκα ότι έπρεπε να απαντήσω γαλλιστί. Και είπα με δειλία:
-Ζε νε σαι πα.
-Αλήθεια, δεν ξέρει κανείς πού να πάη! Η Αθήνα είνε μια σωστή πριζόν ντε λα βι. Ν’ ε σ’ πα;
-Σ’ ε βραι.
-Πού να κάνη κανείς ρεβεγιόν;
-Να σας πω, της είπα ελληνιστί. Εάν θέλετε να κάνετε πράγματι ρεβεγιόν και όχι ξενύχτι χριστουγεννιάτικο, τότε πρέπει να εύρετε ένα μέρος από το οποίον να φαίνεται λ’ ετουάλ ντε Μαζ.
-Α, τρε μπιέν, α μερβέγι. Και η grotte και η crèche.
-Μάλιστα και η κρες. Διότι είνε απολύτως αδύνατον να αισθανθήτε την χαράν, παρντόν, λα ζουά, ήθελα να πώ, λα ζουά των Χριστουγέννων…
-Νοέλ, έσπευσε να διορθώση.
-Μάλιστα, Νοέλ, μέσα στα αθηναϊκά κέντρα, που δεν μοιάζουν με μπουάτ, και να ακούτε καμπάνες εκκλησιών αντί κλος ντ’ εγκλίζ.
-Με συγκινείτε.
-Το εννοώ. Είμεθα και οι δύο από τον ίδιο τόπο, βλέπετε.
-Και σεις στο Παρίσι εγεννηθήκατε;
-Μέσα στο Σηκουάνα.
-Στη Σαιν;
-Μάλιστα, στη Σαιν. Γωνία Σόλωνος και Σίνα. Στο σπίτι του παππού μου.
-Ω κελ μπονέρ!
Νουζ αβιόν κομπρί τόσον πολύ αλλήλους, ώστε παρ’ ολίγον να πνιγούμε σε φλο ντε λαρμ.
Την ίδια στιγμή δέκα φωτεινές επιγραφές, κόκκινες, πράσινες και μπλε, άναψαν γύρω μας: «Reveillon».
Η νύκτα της παραμονής etait πάρα πολύ ωραία. Η σελήνη ντε νυάζ νουάρ έρριπτε τας ακτίνας της επί του χυδαίου Άστεως, το οποίον παρά την θέλησιν της καλής δεσποινίδος και την επιμονήν των διαφημίσεων, εξακολουθούσε να ομιλή την αθλίαν ελληνικήν γλώσσαν. Ένα χλωμό φαναράκι σαλεπιτζή – λησμονηθέν υπόλοιπον παλαιάς αθηναϊκής νυκτός – ετρεμόσβυνε μέσα στο σκοτάδι. Όπου αντί των αγραυλούντων ποιμένων (λε μπερζέ) έβλεπες μόνον τας πλανωμένας σκιάς των γαλατάδων, που είχαν ξεκινήση διά την πρωινήν διανομήν του γάλακτος (lait).
Η θελκτική αυτή εικών έδινε μια βαθειά συγκίνησι στην δεσποινίδα. Πόσαι αναμνήσεις της παληάς αθηναϊκής γειτονιάς, όπου επλέχθη το πρώτο της ειδύλλιο, μια νύκτα εκεί κατά τα Πετράλωνα, σου λε κλαιρ ντε λα λυν ντε Πετραλόν…
Απεχωρίσθημεν, ενώ ακόμη μέσα στη βαθειά νυκτερινή σερενιτέ αντηχούσαν οι φωνές των παιδιών που έψαλαν τα Κάλλανδα με τρίγωνο και ντέφι…
Μπόν σουάρ σενιέρ,
Αν είνε ορισμός σας…»
spiridione said
Corto said
89:
Ωραία ευρήματα Spiridione! Μα και βέβαια εόρταζαν με χορό, κρασί και κοινωνικές συναθροίσεις ανήμερα τα Χριστούγεννα, τόσο οι αστικές, όσο και οι αγροτικές κοινωνίες. Και μάλιστα ο παραλληλισμός που κάνει ο Τίμος Μωραϊτίνης με τις Απόκριες μάλλον είναι άστοχος, καθώς σε διάφορα μέρη, ιδίως στην Μακεδονία, το τέλος του δωδεκαημέρου περιελάμβανε (εν μέρει και σήμερα ακόμη) και ένα είδος καρναβαλικών εκδηλώσεων (Ραγκουτσάρια ή όπως αλλιώς προφέρεται). Στην δε Φλώρινα ήδη την προπαραμονή των Χριστουγέννων άναβαν φωτιές στις γειτονιές και ο κόσμος γιόρταζε με συνοδεία μουσικής και τσίπουρου… Το έθιμο των φωτιών, έστω και αν πιθανόν έχει προχριστιανική προέλευση, έχει λάβει την σημασία ότι γίνεται για να ζεστάνουν τον μικρό Χριστό στην φάτνη (ή το σπήλαιο).
Αλλά ειδικά το ξενύχτι την παραμονή της 25ης Δεκεμβρίου (το λεγόμενο ρεβεγιόν των Χριστουγέννων) είναι κάτι νέο και ξενόφερτο. Εξάλλου πού να βρεθεί στην φτωχή Ελλάδα τόσο κρέας ώστε να διατεθεί στα τραπέζια δύο μέρες συνεχόμενες (συν την Δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων και την Πρωτοχρονιά τέσσερις);
Τώρα ειδικά για την τζαζ στην Ελλάδα, ασχέτως Χριστουγέννων, ναι είναι γνωστό ότι στον μεσοπόλεμο ήταν πολύ ανεπτυγμένη και διαδεδομένη στην Ελλάδα (τουλάχιστον στην Αθήνα, αλλά αποδεδειγμένα και σε άλλες πόλεις π.χ. Λάρισα) και μάλιστα την χώρα μας επισκέπτοντο συστηματικώς ξένες μπάντες τζαζ, αμερικάνικες και άλλες, ενώ βέβαια -κι αυτό δεν είναι πολύ γνωστό- και ελληνικές ορχήστρες συνέθεταν και έπαιζαν τζαζ. Ακόμα και ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης δεν περιφρονούσε το είδος.
Να εδώ για όσους το αγνοούν, εξαιρετικά πλάνα από την ταινία του 1924 «οι περιπέτειες του Βιλλάρ» (Νικόλαος Σφακιανάκης) ο οποίος χορεύει τζαζ μάλλον στον Φλοίσβο, με μαύρο τζαζίστα παρακαλώ!
sarant said
92-93 Ωραία ευρήματα, μπραβο!
nikos ioakeim | ΝΙΚΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ said
Καλημέρα!
Να προσθέσω και την πιο συνηθισμένη εκτός αστικών κέντρων «βεγγέρα», που προέρχεται από την ίδια ρίζα με το «ρεβεγιόν», αν δεν κάνω λάθος, και είχε αρχικά παρεμφερή σημασία.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
86 >> αίμα δεν μπαίνει
Πάνω που ετοιμαζόμουνα, με βάση τις φωτογραφίες, να σχολιάσω πως τα φράγκικα γουρούνια είναι θεριακωμένα ενώ τα κρητικά αναιμικά 🙂
ΣΠ said
87
Ενδιαφέρον. Ευχαριστώ.
Και πότε έγινε η αλλαγή του «ᾑ» σε «οἱ» και του -αις σε -ες;
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
88 Καλά, μην το φας, κάπνισέ το.
https://www.slang.gr/definition/16483-mpoumpari
rogerios said
Μερικές διευκρινίσεις όσον αφορά τη λέξη «souper». Τη σημασία του δείπνου σε προχωρημένη ώρα την έχει μόνο στα στάνταρ γαλλικά. Στο Βέλγιο, τη γαλλόφωνη Ελβετία και το Κεμπέκ ο όρος souper σημαίνει το κανονικό δείπνο (ναι, κι αυτό στις 6 ή τις 7), μια και εκεί η λέξη «dîner» σημαίνει μεσημεριανό γεύμα! Ίδια γλωσσική παράδοση υπήρχε μέχρι σχετικά πρόσφατα και σε πολλές περιοχές της Γαλλίας (σε ολόκληρο τον Νότο, την κοιλάδα του Ροδανού, ακόμη και τη Λωρραίνη).
[αυτά από κάποιον που έκανε κάποτε το «στρατιωτικό» του παρακολουθώντας παιδικές ταινίες με βελγική μεταγλώττιση κι αναρωτιόταν τι στο καλό συμβαίνει και τρώνε dîner μέσα στο καταμεσήμερο] 🙂
Πολλές ευχές για ευτυχισμένα Χριστούγεννα και μια νέα χρονιά που θα σηματοδοτήσει την επιστροφή στη φυσιολογική για τον άνθρωπο ζωή (αν και το βλέπω, δυστυχώς να αργεί αυτό…).
Νέο Kid Al Afrikii said
100. Aυτό το σχολιάζει και ο Αστερίξ στους Βέλγς.
..»Kαι τι ώρα τρώτε μεσημεριανό;;»ρωτάει κάπου ο αστερίξ τον έναν από τους δύο Βέλγους αρχηγούς.
-«Το πρωί που σηκωνόμαστε λεβέντη’μ! » απαντάει ο αρχηγός. (Κάπως έτσι. Γράφω από μνήμης)
p.s Να είσαι καλά και γερός Ρογήρε! Και το 21 με λιγότερο ώς καθόλου κόβιντ ,και πολλά τρόπαια σ’ολα τα σπορ για την Πανάθα! 😆
loukretia50 said
Rogerios,
Aν παραστείς σε ρεβεγιόν μετά 40 φίλων
θα παραβλέψουν πως χρωστάς τα περί Βογομίλων!
rogerios said
@101: Ευχαριστώ πάρα πολύ, αγαπητέ Νεοκίδιε!
@102: Κι εσύ, Λουκρητία; 🙂
BLOG_OTI_NANAI said
Θα περίμενε κάποιος ότι ίσως να το βρει συχνότερα, αλλά όχι. Με ελληνικούς χαρακτήρες και σε «εγχώρια συμφραζόμενα» όπως λέει το άρθρο, το παλαιότερο που βρίσκω είναι το 1913 και μετά το 1924.
Pedis said
Τα δώρα στη καθολική εσπερία ανταλλάσσονται το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων και έχει μπις για τα παιδιά τη μέρα των θεοφανίων, όταν υποτίθεται έφτασαν τελικά οι μάγοι στη φάτνη.
Άγγελος Σέρτης said
72
ΑΡΑΟΥΤ
Για να μην περιμένεις μπράβο από κει που ποτέ δεν έρχεται (ακόμα κι όταν το αξίζεις), ένα μπράβο από μένα για τον φίλο μου τον Σκαρλάτο
loukretia50 said
Rogerios – ακριβοθώρητε!
Ο Δύτης με παρέσυρε! και βρήκα ευκαιρία
Για να σου πω μη χάνεσαι! Γράφουμε ιστορία!
Μα εκτιμάμε τα παλιά , μυστήρια τεκταινόμενα
και δη παραλειπόμενα!
75. γειά σου Corto …Amaneze!
Alexis said
Νομίζω ότι με άψογη γαλλική προφορά (σαν της Ντόρας δηλαδή) υπάρχει ένα ελαφρό ι μετά το δεύτερο ε, κάτι σαν ρεβεϊγιόν δηλαδή, όπου το ι μισοακούγεται.
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@86. Εξαιρετικές γαστρονομικές πληροφορίες!
(Νομίζω πως στην πρώιμη αρχαιότητα -από μνήμης γράφω- παρασκευάζονταν αλλαντικά όπου το αίμα με λίπος ήταν το βασικό συστατικό τους, σε κάποια αριστοφανική κωμωδία αναφέρονται λουκάνικα σαν τον αιματία ενώ το αίμα μαγειρεύονταν επίσης με κομμάτια κρέατος εν είδη σούπας, και φτάνουμε στα μεσοβυζαντινά χρόνια όπου απαγορεύεται η μαγειρική χρήση του αίματος).
Pedis said
Υπενθύμιση: o εορτασμός των Χριστουγέννων φέτος μόνο με τους στενούς συγγενείς.
Παρακαλείσθε όπως τα δώρα να παραδίδονται εγκαίρως στο αφεντικό:
https://www.lifo.gr/now/greece/307359/ergodotes-pairnoyn-piso-to-doro-xristoygennon-apo-ergazomenoys-vroxi-kataggelion
με το καλό ή με το ζόρι
http://patrastimes.gr/home-page-slider/%cf%80%ce%ac%cf%84%cf%81%ce%b1-%cf%86%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%ba%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%af-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%bf%ce%b4%ce%b5%cf%8d%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%b1%ce%b6%cf%8c%ce%bc/
sarant said
100 Ωραίο σχόλιο, νάσαι καλα!
110 Χαχάχα!
Πέπε said
Καλησπέρα. (Ή γεια χαρά τέλος πάντων!) Τώρα μόλις διάβασα το άρθρο. Τα σχόλια όχι, κι έτσι δεν ξέρω αν σε κανέναν άλλο φάνηκε περίεργο να υπάρχει από τόσο παλιά γαλλική λέξη για το δείπνο της παραμονής των Χριστουγέννων.
Η νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων δεν είναι ιδιαίτερη. Η ίδια η παραμονή είναι η αρχή του 12ήμερου, έχει καλικαντζάρους, έχει κάλαντα, έχει πολλά, δε λέω, αλλά η νύχτα της δεν είναι διαβατήρια, είναι απλώς το τελευταίο βράδυ της νηστείας. Ενώ τη νύχτα της παραμονής της πρωτοχρονιάς αλλάζει ο χρόνος, έχει πιο πολύ νόημα να κάνεις κάτι ιδιαίτερο εκείνο το βράδυ.
Εκτός αν τα Χριστούγεννα έρχονται με εσπερινό αποβραδίς, ανάλογα όπως το Πάσχα, και ακοουθεί δείπνο μετά το τέλος της νηστείας. Δεν έχω ιδέα αν γίνεται έτσι…
Γιατί να υπήρχε από τόσο παλιά έθιμο για την παραμονή που να μην είναι θρησκευτικής βάσης δεν μπορώ να το φανταστώ. Η πρωτοχρονιά παρέχει πολλή εξωθρησκευτική βάση για έθιμα.
Corto said
107:
Γεια σου Λουκρητία ριμαδόρα!
Για σένα το ασμάτιον (θερινόν, σύντομα δια να μας φέρει/ λεύτερο το καλοκαίρι):
(στίχοι – μουσική: Καμβύσης, 1940 – ερμηνεία: Χατζηχρήστος, Παπαϊωάννου)
Παναγιώτης Κ. said
@5. Νίκιπλε δες και αυτό (από το ΛΚΝ).
εμφιλοχωρώ [emfiloxoró] Ρ10.9α : (λόγ.) εισχωρώ, εμφανίζομαι, παρουσιάζομαι κάπου (μέσα ή μεταξύ άλλων), συνήθ. προκαλώντας κτ. κακό, δυσάρεστο κτλ· (πρβ. παρεισφρέω): Kάποια διαφωνία είχε εμφιλοχωρήσει ανάμεσά τους, είχε προκύψει.
[λόγ. < ελνστ. ἐμφιλοχωρῶ `μένω με ευχαρίστηση΄ (συνήθ. για τους δαίμονες στα γήινα)]
Σήμερα χρειάστηκε κάμποσες φορές να καταφύγουμε στο λεξικό!
@101.Να μη μας εκπλήσσει. Και στο Α.Όρος κατά τις 8 το πρωί , μετά τον όρθρο έχει τράπεζα, καθώς λένε, όπου τρώνε κανονικό φαΐ και όχι…τσάι με…μαρμελάδα και…βουτήματα. 🙂
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@109. εν είδη σούπας> εν είδει σούπας
DR SPIRO APOSTOLOU said
Σε όλους τους φίλους του Ιστολογίου και την κινητήριο δύναμη τον ΝΙΚΟ … ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2021.
Σπύρος Αποστόλου
Άγγελος Σέρτης said
Faire le réveillon.
To eat after midnight.
Κάμνω το ορθρινόν δείπνον. Δειπνώ εν τω μέσω της νυκτός, μάλιστα των χριστουγέννων.
(Γ. Θεοχαροπούλου, Vocabulaire classique, français, anglais, grec moderne et ancien, 1834)
Μαρία said
Κανονικά ταιριάζει στο άρθρο «Κινδυνεύει …» αλλά θα το αφήσω εδώ.
Με αφορμή την κοσμικήν κίνησιν του Μπουκέτου στο 104 προσπάθησα να εντοπίσω πού βρισκόταν η αίθουσα χορού Καπρίς. Έπεσα λοιπόν σε επιστολή του Τανάγρα στο Εμπρός της 15/4/1924 με την οποία δηλώνει την ενόχλησή του για την νέα επιγραφή Μανικιούρ «εις τας προθήκας των κουρείων» και προτείνει τη μετάφραση ονυχοκομία κατά το ανθοκομία, φυτοκομία κλπ. 🙂
efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=108&pageid=-1&id=41083&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARmASJASYASZASHASa&CropPDF=0
Μιχάλης Νικολάου said
… το γαλλικό réveillon, από το ρήμα réveiller (ξυπνάω κάποιον, στα γαλλικά réveil είναι το ξυπνητήρι). Η γαλλική λέξη ανάγεται στο λατινικό ρήμα vigilare, αγρυπνώ, που έχει περάσει επίσης στις νεότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.
Aν δεν κάνω λάθος, η γαλλική λέξη δεν είναι διεθνισμός, όπως πολλές άλλες, δεν έχει περάσει δηλαδή σε άλλες γλώσσες πλην ελληνικών …
Στα αγγλικά έχει παραμείνει(?) η αρχική σημασία στο Reveille (ρέβελι) για το εγερτήριο στον στρατό.
Στα αγγιλικά (ομιλούμενα εν Aggieland) Reveille είναι το όνομα της μασκότ του πανεπιστημίου, με δόξες και τιμές, από τον καιρό που το σημερινό πανεπιστήμιο ήταν κυρίως στρατιωτική ακαδημία (μέχρι το 1963 που έγινε Texas A&M University, όπου Α&Μ επίσημα δεν σημαίνει τίποτα επίσημα, αν και το αστείο είναι «Athletics & Military» αντί του παραδοσιακού «Agricultural & Mechanical» από τον καιρό της ίδρυσής του το 1876).
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@114. Εξεπλάγην και το κοίταξα. Αυτό το «προκαλώντας κτ. κακό, δυσάρεστο» νομίζω πως μόνο στο ΛΚΝ το βρίσκει κανείς. (Και μόνο το -φιλο- σε υποχρεώνει να το δεις με επιφύλαξη). Η έννοια του δυσάρεστου, αταίριαστου συνοδεύει μάλλον το παρεισφρέω.
ΓιώργοςΜ said
88 Μου θυμίζει το χάγκις, στη Σκωτία (μακριά κι αγαπημένοι)…
dimosioshoros said
108 Alexis
Σε φωνητικούς χαρακτήρες βλέπουμε ένα απλό γιωτ: [ʀe-vɛ-jɔ̃]. 🙂
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
Δημητράκος/ L,S,K/ Πάπυρος: Ενδιατρίβω ασμένως είς τι
spiridione said
94. Ναι, μου έκανε εντύπωση αυτό με τη τζαζ, δεν ήξερα αυτά που λες, για τη διάδοση της τζαζ τότε στην Ελλάδα.
Η συγκεκριμένη διαφ. καταχώρηση του Τροκαντερό λέει για δίσκους ρωσικής χορωδίας – δεν ξέρω αν εννοεί μόνο για το τανγκό ή και για τη τζαζ.
ΓΤ said
122@
Από μία μιγαδική φωνητική γραφή ασφαλώς δεν μπορεί να λείπει το j 😉
dimosioshoros said
@ 125 ΓΤ
Τι είναι η «μιγαδική»; 🙂
Μαρία said
124
Δες κι αυτό, που το βρήκα επίσης μέσω Καπρίς.
http://www.grissh.gr/system/articles/assets/54d8/5caf/d36a/3623/d700/00aa/original/JRN-3443_IP5577_03.pdf?1423465647
Stazybο Hοrn said
Δηλαδή ήταν το ρεβεγιόν των Φίνεγκαν;
Triant said
38: Εγώ αντιθέτως στο Εδιμβούργο, ένα παγωμένο μεσημέρι έφαγα stovies (με ουίσκι!) και την καταβρήκα. Είναι ατομικό πήλινο με πατάτες και λουκάνικα ελαφρώς πικάντικο. Τρώγεται δε όπως υπαινίσσεται το όνομά του, καυτό από τον φούρνο.
Pedis said
Υπάρχουν και κάποια καλά, π.χ.
Μαρία said
30/11 νεκροί 2.406
23/12 νεκροί 4.402
Αγγελος said
Αγγελε Σέρτη (106),ο Πολυώνυμος συχνά δίνει ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά πολλές φορές μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν καταλαβαίνει αυτά που παραθέτει. Εν προκειμένω, είναι είδηση ότι ο Σκαρλάτος Βυζάντιος περιλαμβάνει τη γαλλική λέξη réveillon στο γαλλοελληνικό λεξικό του;
sarant said
116 Χαιρετισμούς!
119 Βρε τι μαθαίνει κανείς!
120 Kαι το Χρηστικό σημειώνει: συνήθως με αρνητικη συνυποδηλωση.
Και ο Μπαμπι: προκύπτω ως παρεμβολή
Αγγελος said
Και κάτι που σίγουρα κανείς δεν ξέρει (ούτε εγώ το ήξερα μέχερι πριν από τρία λεπτά):
Το «réveillon» σύμφωνα με το περίφημο Λεξικό του Littré έχει, ή τουλάχιστον είχε τον ΙΗ’ αιώνα, και μία άλλη, τελείως απροσδόκητη σημασία:
1. Repas extraordinaire que l’on fait dans le milieu de la nuit. Particulièrement, le repas qu’on fait la nuit de Noël.
[…]
2. Terme de peinture. Certaines touches claires et brillantes qui servent à faire ressortir la lumière. «Les artistes appellent réveillons des accidents de lumière qui rompent la monotonie d’un endroit de la toile», Diderot, Pensées sur la peint. Œuv. t. XV, p. 209
https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k54066991/f314
ΓΤ said
Κι εκεί που είμαι στο κέντρο για δουλειά με μάτια ασυγκράτητα, και σκέφτομαι να γυρίσω στο σπίτι και να τσιγκλίσω τον ευπρεπή Δημήτρη Μαρτίνο, που καλημερίζει με κορωνίδα απάνω στο «τουλάχιστον», παίζει βαρεία επάνω στο «μαστ», και σκέφτομαι να του γράψω ότι το πολυτονικό πρέπει να δένει και με το κειμενικό θέμα, θέλοντας να του πω ότι είναι του ματς (too much) το «μαστ» («must»), και η αυτού… επίστεψις με βαρεία, γιατί δεν χρειάζεται να θυμίζουμε τις Εκδόσεις Άγρα, στις οποίες διαβάζουμε «Μπε Εμ Βε», όπου, ειδικά εδώ, με τον Πετσόπουλο να μη σέβεται ότι πρόκειται για εμπορικό ακρώνυμο, και την ψιλή-βαρεία επάνω στο «Εμ» να καταντά γελοιότητα, αφού δεν νομίζω ότι έχει τα άντερα, κατ’… αναλογίαν, να γράψει «οτέ», δεή», «εϋδάπ», και γυροφέρνω τον Μαρτίνο στο μυαλό μου, φρενάρει δίπλα μου, απότομα, φορτηγό, Αθηνάς και Ευριπίδου, έξω από τα ιστορικά τυριαβούτυρα του Καρατζά, που γράφει: «Μεταφορική Κύθνου – Ο Χασάπης». Με την Κύθνο στο μυαλό μου, να τη βρίσκω μπροστά μου μέσα στην πουτάνα την Αθήνα!
Και πήρα χαρά διπλή και δύναμη από την Κύθνο, που την αγαπώ χωρίς να την έχω γνωρίσει, και συνέχισα τον δρόμο μου, διότι, να μη σας κρύβω, τους μόνους που είδα να έχουν δουλειά, ουρές, ήταν το «Πλαίσιο» και η «Πολιτεία», κι όλοι οι άλλοι ήταν ξυπολυτεία στη μυγοβάρα. Όλως παραδόξως μερικές πουτάνες της 3ης Σεπτεμβρίου ήταν στη θέση τους, η πρέζα στον ίδιο δρόμο μοιραζόταν κανονικά και με τον νόμο, πάντα λίγο πιο πάνω από τον ΟΚΑΝΑ, και δεν είδα πουθενά αστυνομία. Λογικό. Κυνηγάει σύμπασα τον Παππά, ασφαλώς στα διαλείμματα που κάνει από τα πέριξ του Κοινοβουλίου ξυλοφορτώματα γυναικών. Και νομίζω πως ήρθε ο καιρός για τον κυρ Μιχάλη, ως σώφρον άτομο που είναι, να τηλεφωνήσει στη Νικολούλη. Δεν είναι ντροπή, γιατί ντροπή είναι που ο Παππάς μάλλον θα περάσει πολύ καλύτερα Χριστούγεννα απ’ ό,τι ο περισσότερος κόσμος.
Αγγελος said
Πέπε (112), οι Καθολικοί έχουν νυχτερινή λειτουργία την παραμονή των Χριστουγέννων, μετά την οποία ακολουθεί βεβαίως εορταστικό γεύμα, κάπως σαν τη δική μας Ανάσταση. Βλ. και το διήγημα που ανέφερα στο (65) ή το γνωστό Minuit, Chrétiens
Γιάννης Μαλλιαρός said
Καλησπέρα,
Κι εγώ τη λέξη ρεβεγιόν την «έμαθα» από το Ρομάντζο, από κάποιες γελοιογραφίες (σε συνδυασμό με το νταμπλ ντ’ οτ). Στο χωριό μου δεν είχαμε τίποτα για την παραμονή των Χριστουγέννων, αλλά ανήμερα το ξεσκίζαμε.
Πρώτα πρώτα η λειτουργία άρχιζε κατά τις 5 το πρωί. Όπως μου έλεγε η γιαγιά μου, επί Τουρκοκρατίας γύριζαν τα χαράματα για το ξύπνημα των πιστών οι «κουτσκουδίτις» οι επιφορτισμένοι δηλαδή μ’ αυτή τη δουλειά που κράταγαν στο χέρι μια κουτσκούδα, ένα ραβδί με χοντρό κεφάλι και χτύπαγαν μ’ αυτό τις πόρτες: «πλησιάσατε στην εκκλησία».
Στα δικά μου χρόνια τα ξυπνητήρια κι οι καμπάνες είχαν αυτόν τον ρόλο. Πρωί πρωί, αχάραγα ακόμα πηγαίναμε στη λειτουργία που τέλειωνε κατά τις 7:30 – 8. Επιστροφή στο σπίτι και φωτιά στα κάρβουνα. Τα μαγκάλια (συνήθως, αυτά έπαιζαν το ρόλο της ψησταριάς) φούντωναν και έψηναν μπριζόλες στη σχάρα που όμως βρίσκονταν ανάμεσα σε κρεμμύδια κομμένα σε φέτες. Όταν ψήνονταν τρώγονταν με μπόλικο λεμόνι και νεράντζι ανακατεμένα. Αυτό ήταν το χριστουγεννιάτικο πρωινό. Μετά ξεκίναγε το μαγείρεμα για το μεσημεριανό: χοιρινό σελινάτο (αργότερα στο πανεπιστήμιο είδα πως έβαζαν και πράσο μέσα και το πρότεινα και στο σπίτι μας το κάναμε με πρασοσέλινο). Ε, μετά κι απ’ αυτό μπορούσαμε να χαλαρώσουμε 🙂
ΓΤ said
126@
Λογοπαίγνιο που συνδέει τον j των μιγαδικών με την -επιβεβλημένα- μπασταρδεμένη γραφή «ʀe-vɛ-jɔ̃». 🙂
Pedis said
# 131 –
Στο μεταξύ η αισιόδοξη πρόταση του Τάκις είναι … με ένα ρεβεγιόν ξεχνιέμαι:
Οταν είσαι αντιμέτωπος με τόσα και άλλα τόσα προβλήματα, το ρεβεγιόν είναι πολυτέλεια. Και όμως, αυτή η πολυτέλεια μας απασχολεί. Πόσοι και πώς θα γιορτάσουμε την παραμονή; Παλιμπαιδισμός είναι η λέξη. Ας γίνουμε παιδιά, ας συμπεριφερθούμε σαν παιδιά για να γλιτώσουμε από την κούραση της ενήλικης ζωής μας. Ας ρίξουμε όλο το βάρος στο ρεβεγιόν για να μη σκεφτόμαστε τα υπόλοιπα που μας βαραίνουν. Δεν είμαι ψυχίατρος. Ομως φαντάζομαι ότι οι ψυχίατροι θα έχουν πολλά να πουν.
https://www.kathimerini.gr/opinion/561204235/o-palimpaidismos-toy-revegion/
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
110#
Αυτή είναι φάμπρικα των τελευταίων ετών και από τις παραπομπές σου φαίνεται πως συνεχίζεται απρόσκοπτα.
gpointofview said
Εγώ είμαι της (μάλλον ξενόφερτης) γαλοπούλας γεμιστής, με κάστανα, κουκουνάρια και σταφίδες να συνοδεύουν τον χοιρινό κιμά εντός της γαλοπούλας. Ισως επειδή η μητέρα μου πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Σαν Φραντσίσκο.
Ακολουθώντας τις συνήθειές της, την παραμονή φιάχνω ριζόσουπα με τις φτερούγες, πολύ μιάμ. Η γαλοπούλα έτσι δίνει τις νοστιμότερες πατάτες φούρνου.
Πάντως ενώ πριν από χρόνια τέτοιες μέρες έβλεπες στα κρεοπωλεία κρεμασμένες γαλοπούλες σωρηδόν, τουλάχιστον στην Κυψέλη δεν είδα, κάτι πακεταρισμένες από Ιταλία διακινούνται ενώ κυριαρχεί στις πωλήσεις το αρνί λες κι έχουμε Πάσχα
Μαρία said
137
Το Ρομάντζο το είχε σωστά: τάμπλ (τραπέζι) 🙂 Το λάθος νταμπλ ακούγεται τα τελευταία χρόνια μάλλον απο ποδοσφαιρική επίδραση.
Ενδιαφέρον οτι κι εσείς δεν τρώγατε κότες ή μισίρκες.
Christos said
94: Υπέροχο!
Μαρία said
140
Μνημονιακή η φάμπρικα ή τουλάχιστον έτσι τη μάθαμε. Ελάχιστοι το καταγγέλλουν.
Φετινές είναι αυτές οι απάτες https://www.sofokleousin.gr/oi-apates-se-enoikia-syn-ergasia-anastoles-kai-epistreptea-prokat
ΓΤ said
Γιώργης Δικαιάκος (άκα Μητροπολίτης Ιλίου): «Ο τρόπος της Θείας Κοινωνίας δεν θα αλλάξει».
https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/41172-iliou-athinagoras-o-tropos-tis-theias-koinonias-den-tha-allajei
ΜΙΚ_ΙΟΣ said
97.
Πράγματι, τώρα είδα ότι το μπουντέν νουάρ είναι τι(ν)γκα στο αίμα! Πολύ …μοβόρικο! Ίιιι, ντροπή σ’τσι Κρητικούς… 🙂 .
92. Ωραίος ο Μωραϊτίνης!
75, 94, 113.
Γεια σου Corto με τα ωραία σου!
Γιάννης Ιατρού said
118: Προφανώς δεν είναι σπάνιο… το ν’ αρχίζεις (π.χ. το πρωί) να ψάχνεις κάτι σχετικό με κάποιο σχόλιο, στο ψαχουλεματάκι (μέχρι και στην υπόγεια βιβλιοθήκη του Βατικανού 🙂 🙂 ) να συναντάς κάτι άλλο που σου κινεί την περιέργεια και να ξεμπλέκεις μ΄ αυτό το παράπλευρο κατά το απομεσήμερο και να λες: «…δεν γαμιέται τώρα, έχουν μπει ενδιάμεσα 80-100 άλλα σχόλια, σιγά μην επανέλθω ν΄ απαντήσω σ ΄εκείνο που σκόπευα αρχικά! Αλλά αντ΄ αυτού θα βάλω κάτι από το νέο εύρημα… ». Λέμε τώρα 😉😂
Μαρία said
133 τέλος
Λέγεται όμως για ανθρώπους; Μπορούμε π.χ. να πούμε οτι ο πρωθυπουργός εμφιλοχώρησε σήμερα στο νοσοκομείο Γιαννιτσών και συνομίλησε με το Γιώργο Κατσέα;
Γιάννης Μαλλιαρός said
137 Μέα κούλπα, έτσι δεν το λένε; Εγώ τα μπέρδεψα μια και δεν είναι μέσα σ’ αυτά που συνηθίζω. Και, ναι. Τα Χριστούγεννα είχε (και έχει) την τιμητική του το γουρούνι. «Γρουν για του σέλνου» φώναζε ο χασάπης, «σέλνου για του γρουν» αντιγύριζε ο μανάβης.
Γιάννης Μαλλιαρός said
142, όχι 137. Αυτό είναι το δικό μου…
ΓΤ said
147@
Το αληθινό μηνολόγιο του ιστολογίου είναι εκφυλισμένο, αφού κάθε μέρα είναι: Της Ανασύρσεως
sarant said
149 🙂
135 Και η Πρωτοπορία είχε μια μικρή ουρά
ΓΤ said
149@
Γράψε τέτοια εσύ, και δεν το ‘χει σε τίποτα ο Δημόσιος Χώρος, αφού βάλει και πάλι ευλαβικά το «κατάνα» του στην προθήκη, να πάει στο χωριό σου και να το πινακιδιάσει με βούικα 🙂
Πάνος με πεζά said
Μπορείτε να διαπιστώσετε από αυτό το διαφημιστικό, από πότε λέμε ρεβεγιόν. Τα ονόματα στη ρεκλάμα παραπέμπουν σε 50-60. Τα δε τηλέφωνα (Πατησίων κιόλας) είναι εξαψήφια…

Πάνος με πεζά said
Το link, επειδή δεν «έκατσε».
https://popaganda.gr/stories/mpouzoukia-giegiedes-ke-violia/
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@133γ. Δημητράκος + L/S/K + Πάπυρος + Κριαράς + εκτυφλωτική ετυμολογική διαφάνεια >>ΛΚΝ + Χρηστικό 🙂 (Είναι προφανές ότι το πρώτο σκέλος της ανισώσεως υποστηρίζει την πρωταρχική σημασία ενώ το δεύτερο, τις σημασίες που απέκτησε κατά κάποιες μεταγενέστερες χρήσεις, διασταλτικά έως καταχρηστικά. Και μιλώ για εκτυφλωτική ετυμολογική διαφάνεια επειδή εκείνο το -φιλο- είναι αρκούντως δεσμευτικό. Παρόλα αυτά, για να μην αδικήσω τους σοφότερους από εμάς νεώτερους λεξικογράφους αλλά και αυτούς που χρησιμοποίησαν την λέξη κατά καιρούς με την ένοια της ενοχλητικής εισχώρησης, μπορώ να εννοήσω ότι σε κάποιες περιπτώσεις, το «ενδιατρίβω ασμένως είς τι» που αφορά την δική μου στάση, δεν ταυτίζεται με τα αισθήματα του/των υποδοχέων. Άρα, θα μπορούσα εγώ μεν να ευχαριστιέμαι με την πράξη της δικής μου εισχώρησης, «προκαλώντας» όμως «κάτι κακό, δυσάρεστο» στην οντότητα υποδοχής, εξ ού και η -ας την πούμε- διασταλτική, αλλά δευτερεύουσα, σημασία)
Πάνος με πεζά said
Α, βλέπω είχατε ανεβάσει και πολύ αρχαιότερα…
ΜΙΚ_ΙΟΣ said
105.
Άλλο ξενόφερτο κι αυτό! Τα δώρα είναι για την Πρωτοχρονιά, με προφανή τον συμβολισμό.
Τηρώ αυστηρά το έθιμο για όλους τους συγγενείς και φίλους και, κυρίως, για τα εγγόνια. Δώρα παίρνουν μόλις μπει ο καινούργιος χρόνος ή ανήμερα Πρωτοχρονιάς ή μετά. (Εξαιρούνται οι Μανώληδες που παίρνουν τα δώρα τους Χριστούγεννα 🙂 ).
109.
>> …στην πρώιμη αρχαιότητα -από μνήμης γράφω- παρασκευάζονταν αλλαντικά όπου το αίμα με λίπος ήταν το βασικό συστατικό τους…
Μπράβο μνήμη! Στον Ησύχιο βρίσκουμε: «αιματία, αιμαλία· αλλαντία».
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@148. Μαρία, αν «ψαρεύεις» 🙂 ευχαρίστως να σου απαντήσω. Και ψηφίζω ΝΔ, και με παρακάλεσαν να παρευρεθώ στην υποδοχή του Μητσοτάκη, ως ο αρχαιότερος γιατρός του νοσοκομείου, αλλά εγώ σηκώθηκα και έφυγα. Αυτούς (και αυτές) που βλέπεις στις σημερινές φωτογραφίες να υποδέχονται χαμογελαστοί τον πρωθυπουργό, είναι (στην μεγάλη πλειονότητά τους) από ΠΑΣΟΚ έως ΣΥΡΙΖΑ 🙂
Μαρία said
159
Όχι, δεν ψαρεύω, ούτε είδα φωτογραφίες. Νομίζω οτι χάσατε κι ένα γιατρό. Αληθινή είναι η ερώτησή μου, απλώς προσάρμοσα το παράδειγμα στην επικαιρότητα. Το εμφιλοχωρώ χρησιμοποιείται σήμερα για πρόσωπα; Δεν το έχω ποτέ συναντήσει. Στα αρχαία το συνηθισμένο για πρόσωπα ήταν φιλοχωρώ, μ’ αρέσει να συχνάζω κάπου.
dimosioshoros said
@ 138 ΓΤ
Καλό. Όμως, το λέγαμε μεν -j- αλλά ήταν -i- . 🙂
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@160. Μου φαίνεται πως πρακτικά ταυτίζονται αυτά τα δύο ρήματα.
dimosioshoros said
@ 153 ΓΤ
🙂
voulagx said
#118: Κατ’ αναλογιαν, κομοκομία. Και οσοι ασχολουνται με αυτήν καλούνται κομοκόμοι και κομοκόμες.
sarant said
156 Ομως τα λεξικα που παραθετεις είναι παλιότερα.
Γιάννης Κουβάτσος said
159:Καλά έκανες, Γιώργο, και δεν παρευρέθηκες στην υποδοχή. Δεν πιστεύω σ’ αυτά, αλλά γκαντέμη τον ανεβάζουνε, γρουσούζη τον κατεβάζουνε, δεν χάνει τίποτα να προσέχει κανείς. ☺
loukretia50 said
118 Μαρία και Voulagx
Πολύ μου άρεσε! Πώς ξέφυγε ο όρος από -ξέρετε ποιόν!
– Μαντάμ, τι επαγγέλλεσθε ?
– Κομονυχοκομία
Και μένει κάγκελο ο δανδής.
Για να μη δείξει αδαής, κρύβει την απορία :
– Ω! γκάγκαρος είσθε Ατθίς, αγαπητή κυρία!
Θερμοκηπίου η φροντίς, μια τέχνη είναι ευγενής,
χωρίς ταλαιπωρία.
Εργάζεσθε με τους γονείς?
– Μα όχι, σε κουρεία!
dryhammer said
Αααα!, γι αυτό παλιά έβαφαν την κόμη κομοδινί…
Corto said
124 (Spiridione ) και 127 (Μαρία):
Σπουδαία είναι και η εργασία του καθηγητού Μανώλη Σειραγάκη για την τζαζ στον ελληνικό μεσοπόλεμο (2005). Εδώ ένα τμήμα της (κάποτε εμφανιζόταν όλο το κείμενο):
https://www.academia.edu/37069403/%CE%97_%CF%84%CE%B6%CE%B1%CE%B6_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%85_%CF%83%CE%B5%CE%BB_1
143 (Christos): Να είσαι καλά!
146 (ΜΙΚ_ΙΟΣ ): Γεια σου βλάμη με τα ωραία σχόλια!
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@165. Σωστά! Κι αυτό ακριβώς εννοώ με το σκεπτικό του (156). Φαίνεται ότι αυτά τα παλαιότερα (αλλά ρωμαλέα και σεβάσμια 🙂 ) λεξικά υποστηρίζουν την πρωταρχική σημασία του εμφιλοχωρώ, ενώ τα νεώτερα δίνουν προτεραιότητα στην άλλη σημασία που απέκτησε με κάποιες μεταγενέστερες χρήσεις. Και αποτόλμησα να κάνω και μιά υπόθεση για το πώς έγινε αυτή η εννοιολογική διολίσθηση (από το «ενδιατρίβω ασμένως είς τι» στο «συνήθως με αρνητικη συνυποδηλωση») αλλά, βεβαίως, δεν επιμένω σ’ αυτό το τελευταίο. Ήταν μόνο μιά υπόθεση.. 🙂
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@166. Αυτό μου λένε, Γιάννη, και τα αριστερόστροφα (τρομάρα τους! 🙂 ) παιδιά μου, αλλά είχα σπουδαιότερο λόγο για να φύγω: Δεν μου αρέσει καθόλου η ιδέα της εξαργυρώσιμης φιλοκυβερνητικής κομματικής κλάκας..
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Γειά σου Κόρτο και κυρ-Κόρτο κι αφέντη τσουτσουλομύτη!
ΣΠ said
156
Λεξικό Μπαμπινιώτη.
εμφιλοχωρώ ρ. αμετβ. (λόγ.) {εμφιλοχωρείς… | εμφιλοχώρησα} (για κάτι
αρνητικό) διεισδύω (κάπου), παρεισφρέω, παρεμβάλλομαι (μεταξύ άλλων):
εμφιλοχώρησαν παρεξηγήσεις ανάμεσα τους | τυπογραφικά λάθη στο κείμενο |
διαφωνίες ανάμεσα στις δύο πλευρές. — εμφιλοχώρηση (η) [μεσν.].
[ΕΤΥΜ. < μτγν. εμφιλοχωρώ < εν- + φιλοχωρώ (-έω) «αρέσκομαι (σε κάτι),
συχνάζω με ευχαρίστηση» < φίλος + χωρώ < χώρος και όχι φυλλοχωρώ (<
φύλλο), όπως γραφόταν παλαιότ.].
Ετυμολογικό Λεξικό Μπαμπινιώτη.
εμφιλοχωρώ «διεισδύω, παρεισφρέω»
< ελνστ. έμφιλοχωρώ (-έω) «συχνάζω με ευχαρίστηση
» < έμ- (< αρχ. πρόθ. έν) + αρχ. φιλοχωρώ (-έω)
«αγαπώ κάποιον τόπο ή περιοχή, συχνάζω εκεί» <
φίλο- (< φίλος) + χωρώ (< χώρος). Η σημερινή σημ.
είναι ελνστ. (πβ. Ιωάνν. Χρυσοστ. Περί Άννης 54.658:
όταν ασέλγειαν πάσαν εισελθεϊν και εμφιλοχωρήσαι
ταις ψυχαίς των νέων εάσωμεν).
Corto said
Επειδή αυτές τις μέρες γίνεται λόγος περί της χριστουγεννιάτικης γαλοπούλας και αν είναι ξενόφερτο έδεσμα (ήδη υπενόησε κάτι σχετικό ο Gpoint στο σχ.141 και άλλοι σχολιαστές) εν συγκρίσει με το χοιρινό, ας σημειωθεί ότι η ανάπτυξη της χοιροτροφίας οφείλεται εν πολλοίς στο γεγονός ότι κατά την Τουρκοκρατία οι Έλληνες προτιμούσαν να τρέφουν γουρούνια, παρά όρνιθες ή αρνιά, ώστε να μην τους τα αρπάζουν οι μωαμεθανοί Τούρκοι.
Τουλάχιστον στην Πελοπόννησο αυτή η εξήγηση είναι αρκετά διαδεδομένη.
Πιθανόν λοιπόν όταν εξέλιπε το τούρκικο πλιάτσικο, μπόρεσαν οι χριστιανοί να εκτρέψουν πουλερικά άφοβα, και η γαλοπούλα λόγω του μεγέθους της ταίριασε εύκολα στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
gpointofview said
Τα αποτελέσματα της τοξικότητας του ΟΣΦΠ : νεκρή ξεβράστηκε μια φάλαινα στην Φρεαττύδα !
Μαρία said
162
Το αρχαίο φιλοχωρώ έχει υποκείμενο πρόσωπο. Για το νεοελλ. εμφιλοχωρώ κοίταξα τώρα στα γουγλοβιβλία τον τύπο εμφιλοχώρησε. Έριδα, φθόνος, λάθος αλλά και ευτυχής κατάστασις μερικά απ’ τα Υ. Άνθρωπος πουθενά.
Αυτό που έγραψε δηλαδή ο Νίκι στο 5, δεν νομίζω οτι λέγεται εκτός κι αν κάποιος θέλει να κάνει αυτοκαταστρεπτικό χιούμορ.
Μαρία said
173
Πωωω!
dryhammer said
Κάλαντα δεν έχει φέτος, κι όταν είχε, είχαν ήδη υποκύψει στα τρίγωνα (φτηνά, άθραυστα και τηλεοπτικά).
Ο θάνατος της τραμπούκας. [Οι τραμπούκοι ζουν και βασιλεύουν]
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@173. Νομίζω, Σταύρε, ότι η πέτρα του σκανδάλου σ’ αυτήν την συζήτηση είναι εκείνη η ταύτιση που κάνουν αυτά τα νεώτερα λεξικά του εμφιλοχωρώ με το παρεισφρέω (=το λάθρα παρεισέρχεσθαι), που νομίζω πως είναι παραπλανητικό. Το παρεισφρέω εξ ορισμού έχει αυτήν την δυσάρεστη σημασία (παρεισέρχεται κάποιος λάθρα, ακριβώς επειδή είναι ανεπιθύμητος, δυσάρεστος..), δηλ. το ακριβώς αντίθετο (συνήθως) του εμφιλοχωρώ..
sarant said
178 Αυτό δεν το ήξερα καθόλου
leonicos said
173, 176
Προσωπικά, για τα απρόσωπα υποκείμενα προτιμώ το υπεισέρχομαι. υπεισήλθε το λάθος κλπ και επιλεκτικά εισφρέω,εισφρυω διεισδύω
το εμφιλοχωρώ δεν έχει κατ’ εμέ νόημα παρά μόνο με υποκείμενο άνθρωπο, στρατό κλπ ομάδα ανθρώπων
gpointofview said
# 171
Από την άλλη όμως θα μπορούσες σαν φιλικά προσκείμενος να τον προσγειώσεις από τις υπερβολές κλακαδόρων και εναντίον. Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως η γνώση του για την πραγματικότητα είναι μηδαμινή, σε όλους όσους ασκούνε εξουσία συμβαίνει, θα σου πω προσωπική εμπειρία :
Επί δημαρχίας Θεοδώρας Μπακογιάννη υπηρετούσα σε λύκειο στεγασμένο στην Σεβαστοπούλειο με δεκάδες σπασμένα παράθυρα-βάζαμε χαρτόνια τον χειμώνα- με ανύπαρκτη έως υποτυπώδη θέρμανση και φθαρμένα μάρμαρα στις σκάλες (3 όροφοι + ισόγειο χωρίς ασανσέρ) που κινδύνευες με τραυμα;τισμό καθημερινά. Την ίδια εποχή περηφανεύοτανε η Θεοδώρα για τα τόσα που είχε κάνει για τα σχολεία και στις ειδήσεις δείχνανε τα γειτονικά Μαράσλειο 20 Πειραματικό και Πολυκλαδικό, δεν δείχνανε το τεχνικό νυκτερινό.
Εκείνη την εποχή… «Τον Δεκέμβριο του 2005 αναδείχθηκε νικήτρια στην ψηφοφορία για την εκλογή του «Παγκόσμιου Δημάρχου 2005»
Γκεγκε ;
Corto said
172:
Χτήνος ντερβισόπαιδο που μας τα λες όμορφα, ένεκα οι ημέρες οι χρονιάρες, ένα εορτολόγιο για τα σένα!
Corto said
Το σκίτσο στο σχ,183 είναι του τρισμεγίστου σκιτσογράφου μας Ηλία Κουμετάκη (αυτός που λάνσαρε τον καλόγερο Ακάκιο με τα μακαρόνια Μίσκο).
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@176. Σε όσα κείμενα έχω συναντήσει το εμφιλοχωρώ (όλα νεώτερης κοπής) πάντα το βλέπω με την έννοια που αναφέρεις, αλλά δεν βλέπω κανένα θεμελιακό του στοιχείο που να απαγορεύει και την άλλη του χρήση, δηλ. με κάποιο πρόσωπο ως υποκείμενο. Για να ξαναγυρίσουμε εκεί απ’ όπου άρχισε η συζήτηση, νομίζω πως ο nikiplos σωστά την χρησιμοποίησε.
(Δεν λέω σε ποιανού κείμενα το πρωτοσυνάντησα στα νειάτα μου, γιατί θα τρέχετε τον Νικοκύρη με εγκεφαλικό στα νοσοκομεία του Λουξεμβούργου 🙂 🙂
leonicos said
148
έγεται όμως για ανθρώπους; Μπορούμε π.χ. να πούμε οτι ο πρωθυπουργός εμφιλοχώρησε σήμερα στο νοσοκομείο Γιαννιτσών και συνομίλησε με το Γιώργο Κατσέα;
όχι
διότι τον περίμεναν. δεν μπήκε κρυφά ούτε αναπάντεχα. ούτε ηταν μη αναμενόμενη κίνηση
leonicos said
148
εμφιλοχωρείς στο αντίθετο στρατόπεσ]δο. προδίδεις το δικό σου. Διεισδύεις, χώνεσαι
ΚΩΣΤΑΣ said
Ωραιότατο το σημερινό.
Δεν έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν. Ανήμερα, όλη η οικογένεια γύρω από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Ρεβεγιόν, που δεν το λέγαμε έτσι παλιότερα, πάντα την πρωτοχρονιά και πάντα με παρέες, φίλους, συγγενείς… Κι από μικρό παιδάκι τζογαδόρος, 31 ή πάρτα όλα, με φασόλια!
ΓΤ said
161@
Δεν είναι ώρα, ΔΧ, να σημειωθεί ότι τα προφανή είναι αποσκορακιστέα. Ασφαλώς, πρέπει για αρχή να σημανθεί με το -i- (-j-) ο πρόναος του i-maginary. Μετά, στον κυρίως ναό, πυργώνεται η ψυχή όταν, ακόμη και σε καιρούς πείνης, ακούς τον Όιλερ να ψάλλει το απολυτίκιο της Δεσποίνης Ταυτότητος e^jπ+1=0. Γαληνεμένος και ολοκληρωμένος, την επομένη περνάς στους υπερβατικούς. Αίτημα των καιρών; Εάν είναι δυνατόν να γραφεί κείμενο όπου το φανταστικό μέρος να δέσει με τη λογοτεχνία του Φανταστικού. Εδώ σε θέλω, υπερρεαλιστικέ μου κάβουρα 🙂
gpointofview said
# 182
Να συνεχίσω ; επί δημαρχίας της διορίσθηκαν (ρουσφεολογικώς αλλά όλοι το ίδιο θα κάνανε) οι σχολικοί φύλακες με δωματιάκι, τηλεορασούλα και κινητό τηλέφωνο. Επειδή όμωςυπαγότουσαν στον Δήμο, γράφανε στα παλιά τους παπούτσια την διεύθυνση του σχολείου δημιουργώντας πολλές φορές προβλήματα αντί να τα λύνουν. Στο νυκτερινό υπήρχε το τραγελαφικό να σχολάει στις 22.00 ο φύλακας και στις 22.25 το σχολείο. Δεν νομίζω πως έφτασαν ποτέ στα αυτιά της αυτά που γράφω.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Νικοκύρη μαρμαγκώθ’κα.
ΓΤ said
188@
«Κι από μικρό παιδάκι τζογαδόρος […] με φασόλια!»
Άρα, εάν «γίγαντες», τότε «χοντρός τζογαδόρος»!
ΣΠ said
179
Πρόσεξε όμως, Γιώργο, ότι στο Ετυμολογικό Λεξικό Μπαμπινιώτη γράφει ότι η σημερινή σημασία είναι ελληνιστική και έχει και παράδειγμα από τον Ιωάννη Χρυσόστομο.
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@193. Το είδα κατά την σημερινή μου περιδιάβαση στα λεξικά που αναφέρθηκαν. Ναί, δίκιο έχεις, φαίνεται πως η λέξη πρωτοεμφανίζεται περίπου στην ελληνιστική εποχή. Όχι παλαιότερα.
ΓΤ said
αθλητική κίνηση
Φενέρμπαχτσε-ΟΣΦΠ 84-77
ΚΩΣΤΑΣ said
0 >> Αρχικα, το réveillon ήταν το (συχνά ελαφρό) δείπνο που παίρνει κανείς σε πολύ προχωρημένη ώρα, τη νύχτα, κάποτε μετά τα μεσάνυχτα -αυτό που αργότερα καθιερώθηκε να λέγεται σουπέ, souper, ας πούμε μετά το θέατρο ή την όπερα.
Μάλιστα! …μετά το θέατρο ή την όπερα.
Εις τον δημόσιον χορόν της αριστοκρασί,
που έπιναν εν τούτοις και κρασί,…
Και γιατί δεν έτρωγαν πατσά; όπως κάναμε εμείς οι απλοί λαϊκοί όταν επιστρέφαμε από τα μπουζούκια; Τί μπουζούκια δηλαδή! Κάτι σκέτα χαμαιτυπεία, κωλοχανεία, όπου αηδείς αοιδοί και αηδίες αοιδές στρίγγλιζαν και τσίριζαν, κάτι πεταχτοκώλες και εξωβύζες κονσοματρίς, (σε μια ρώγα από σταφύλι έπεσαν οχτώ σποργίτες κι όλοι τσιμπολογούσαμε από κάτι…) και τριγύρω μας 2-3 μπάμπηδες σουγιάδες…
Έρμα μουνιάτα, γίναμε καθώς πρέπει και χάσαμε τη ζωή μας…
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@196. Όλα κι όλα Κώστα! Τα σκυλάδικα ήταν Σχολείο. 🙂
ΣΠ said
161, 189
Οι ηλεκτρολόγοι μηχανικοί χρησιμοποιούν το j για την φανταστική μονάδα επειδή με το i συμβολίζουν την ένταση του ρεύματος.
Επιπλέον στα μαθηματικά υπάρχουν και τα τετραδόνια, τα οποία έχουν τρεις φανταστικές μονάδες i, j, k.
Λεύκιππος said
Με τόσες πολλές τηλεοπτικές εκπομπές που παίζουν τελευταία στην τηλεόραση, το ρεβεγιόν θα είναι εύκολο σαν επιλογή.
loukretia50 said
Dry , Voulagx
Κομοκόμος σε μια κόμη,
κομοδίνου κωμικόν
δίνει χρώμα και κομίζει
κόμματον ως ειδικόν – για κομμάτι τεχνικόν.
Και δεν έπεσε σε κώμα
θύμα μόδας, κοσμικόν – βουρκωμένο θηλυκόν
Μα η Κοκό απ’ τη Μακρακώμη
κομματάρχη προϊόν
κι από σόι – τυροκόμοι
δεν τρελάθηκε ακόμη
Κι όταν βλέπει πως η κόμη
δεν ξεβάφει επ’ ουδενί
κόμμα κάνει μ΄ένα κόμη – κομμωτή, είν΄παρανόμι
και την κόμη ονοματίζει
κόμικο κομοδινί
Συμπαθάτε με που εμφιλοχωρώ βαρβαριστί, αλλά η πρώτη φορά Χριστούγεννα, γιορτή κόρης μου χωρίς αυτή και με φιλτάτους οικείους σε άλλες ηπείρους, μου βγάζει σουρεάλ.
ΓΤ said
@0, 196
«Μετά το θέατρο ή την όπερα»…
Ιδιόμορφο «σουπέ»
Ας γυρίσουμε στο 2006, τότε που ένας συγγραφέας-μεταφραστής μού έχει παραδώσει βιβλίο με τόσα προβλήματα, που… χρειάζεται να ξαναγραφτεί. (Εσωτερική γλώσσα: «Πώς ήταν το κείμενο;», «Άσ’ τα, είχε πολύ κέντημα…»). Αφού είχαν γίνει εσωτερικές συναντήσεις στον εκδότη, χρειάστηκε, την τελευταία φορά, να τα πούμε τηλεφωνικά.
«Τι ώρα να σου τηλεφωνήσω; Είναι αρκετά πράγματα ακόμη να ξεκαθαρίσουμε, και το πρωί έχω ντέντλαϊν να το πάω».
«Γιώργο μου, εγώ απόψε έχω κανονίσει να πάω στη Λυρική. Να σε πάρω μόλις γυρίσω;»
«Κανένα πρόβλημα, … μου. Θα σε περιμένω».
Χτυπάει το τηλέφωνό μου στις 00:30.
Ξεκινάμε, λέμε, λέμε… και έρχεται η κορύφωση της ευγενικής συμπεριφοράς.
«Νά σου πω, Γιώργο, επειδή δεν έχω φάει τίποτε, σε πειράζει να τσιμπολογάω καθώς μιλάμε;»
Του γαμάς τα πρέκια τέτοια ώρα ή όχι; Μεγαλωμένοι καθώς είμαστε στας Βερσαλλίας, «όχι, ασφαλώς όχι», του λέμε, αναμένοντας μελωδήματα στο ακουστικό.
Και ξεκινάει ο τύπος, γαμώ την τρέλα μου, φιστίκια. Συγγραφέας-Μεταφραστής-Τραγηματίας. Φτιάξε, ρε πούστη, τέτοια καρτ βιζίτ άμα έχεις τα άντερα.
Καταλαβαίνετε τη συνοδό καθυστέρηση στις απαντήσεις, την απειρόκρικη άλυσο των μμμμμ είτε ως κατάφαση είτε ως αναμονή κατάποσης, μαζί με γλώσσα να σκουπίζει από τα χείλη την αλμύρα…
Για να του δείξω λοιπόν πόσο τραγ(ηματ)ική είναι αυτή η συμπεριφορά, αποφασίζω να παίξω σκληρή μπάλα.
«Τρως, ρε θηρίο, και μου άνοιξες την όρεξη. Αφήνω λίγο το ακουστικό, … μου, και έρχομαι σε ένα λεπτό».
«Ναι, Γιώργο μου».
Και αρχίζω να κριτσανάω φρυγανιές με λίγο κασεράκι. Τότε κατάλαβε την αγένειά του.
Σταμάτησε τα φιστίκια, σταμάτησα τις φρυγανιές.
Ωστόσο, η κουβέντα μας τελείωσε στις 08:15.
Έφτασα στον εκδότη ράκος.
dimosioshoros said
@ 189 ΓΤ
Αχ… όλα θα ήταν καλύτερα αν δεν συνέβαινε αυτή η δύναμη i – τάξεως του i να είναι ίση με περίπου 0,565. Ήταν ανάγκη;
dimosioshoros said
@ 198 ΣΠ
Καλό.
ΓΤ said
198@
Ναι, δεν ήθελα να επεκταθώ, τα ήξερα, αλλά αγνοούσα τον όρο στα ελληνικά, και σ’ ευχαριστώ πολύ για αυτό 🙂
ΓΤ said
@198, 203
Ωστόσο, ακόμη και στα εναλλασσόμενα ρεύματα δύσκολα θα μπλέξεις τα αμπέρ με τη φανταστική μονάδα 😉
Μαρία said
196
To 84-85 με το νόμο Αρσένη λόγω ενεργειακού κι όχι ηθικού πανικού, όπως έγινε αργότερα επι Παπαθεμελή, τα μόνο ξενυχτάδικα ήταν μέσα στην πόλη τα πατσατζήδικα και εκτός πόλης κάποια κωλάδικα. Είχαμε βρει ένα τέτοιο λίγο πριν απ’ το Τόψιν μέσα στα χωράφια στο οποίο συχνάζανε κυρίως νταλικέρηδες. Κονσομασιόν είχε εννοείται αλλά οι τραγουδίστριες είχαν καλές φωνές και ποτέ δεν πέσαμε σε φασαρία. Όταν βγαίναμε απ’ το σκυλάδικο είχε χαράξει και πηγαίναμε σε ένα πατσατζήδικο στη Βασ. Ηρακλείου, που το είχε ένας μηχανικός που μεταστράφηκε σε πατσατζή και είχε βάλει στοίχημα οτι θα ανοίξει μαγαζί που δεν θα το πιάνει ο νόμος Αρσένη.
Δεν μιλάς όμως καλά για τις κοπέλες.
ΓΤ said
206@
Θα συμφωνήσω με τη Μαρία. Διότι αυτές οι γυναίκες περνούν τα πάνδεινα._
ΚΩΣΤΑΣ said
197 Γιώργο, ναι σχολεία τα σκυλλάδικα. Το άλλο, όμως; @159. Ημάρτησες κομματικά! 🤣 Το ίδιο έπραξα κι εγώ με τον Αντωνάκη, όμως με δικαίωσε η ζωή. Αμέσως μετά από την αποχώρησή μου, στις εκλογές, έχασε από τον Αλέξη. Πολύ βοβάμαι… 🤪 ότι ο Κούλης θα ξαναβγεί, οπότε ίδωμεν για σένα… 😉
201 και προηγούμενο
Φιλάρα μου ΓΤ, γι΄ αυτό σε πάω και σε αγαπάω πολύ. Έχουμε κοινά βιώματα και παθήματα. Ναι, αργότερα έπαιζα και «γίγαντες» και μας κάναν τσακωτούς. Άλλη ιστορία αυτή…
ΓΤ said
202@
j^j = 0,208 🙂
ΓΤ said
208@
Όχι, κακτάκο μου, δεν έχουμε ούτε ίδια βιώματα ούτε ίδια παθήματα, πίστεψέ με, σε έχω ακτινογραφήσει 🙂
Απλώς λογόπαιξα. Το εάν σύμπτωση, άλλο καπέλο.
dimosioshoros said
@ 209 ΓΤ
Κόψε κάτι που λέμε… Εντάξει. 🙂
ΚΩΣΤΑΣ said
206 Ναι, Μαρία, έχεις δίκιο για τις κοπέλες και ζητώ συγνώμη και από όλους-ες εδώ μέσα. Δεν είχα πρόθεση να τις θίξω, στην προσπάθειά μου να δείξω ότι όλα ήταν χάλια εκεί μέσα, έκανα κακή διατύπωση της σκέψης μου. Και να πω εκ των υστέρων ότι όλες ήταν ψυχάρες, καρδούλες, με το δικό της προσωπικό δράμα η κάθε μια. Και πάλι συγνώμη.
Μαρία said
212
Σε ποιο σκυλάδικο πήγαινες; Η Λάρισα ήταν μεγάλη σκυλαδούπολη.
ΓΤ said
211@
Καλέ μου βούιμαν 🙂 είναι φανταστικό το ότι, όταν κάτι φανταστικό υψωθεί σε φανταστικό, προκύπτει κάτι το πραγματικό. Πραγματικό, άρα αμείλικτο 😉
nikiplos said
176@ και αλλού. Δεν ήξερα τόσες λεπτομέρειες. Χρησιμοποιήσα το ρήμα χιουμοριστικά, ως ον που δεν κολλάει με τους συνδαιτημόνες και απλά θέτει εκεί τον εαυτό του εκεί ως ωσεί παρών.
Υπό άλλες συνθήκες ουδαμώς θα ξόδευα εκεί χρόνο, ούτε βέβαια κι εκείνοι οι Χριστιανοί θα αποζητούσαν την παρέα ενός τόσο αποσυνάγωγου στα δικά τους ήθη, σαν και του λόγου μου.
Γι’ αυτό και το ρήμα.
Ευχαριστώ για τις διορθώσεις όλους!
Αγγελος said
Το γαλλικό μενού της έλειπε της Νιρβάνας (93)! Οχτώ λάθη σε εννιά αράδες των τριών λέξεων, με πιο κραυγαλέα τα του au pomme fontent (τρία σε τρεις λέξεις!)
ΓΤ said
Οι #212 και #213 θα προκύψουν ομοτράπεζοι 🙂
ΚΩΣΤΑΣ said
Στη Λάρισα κυρίως και σε αρκετά νεαρή ηλικία σύχναζα σε τέτοια μαγαζιά. Εδώ στη Θεσσαλονίκη αραιά και που. Νομίζω ότι πήγα στη Φρίντα, δίπλα μας εδώ στο στρατόπεδο, στα Λαδάδικα με αφρικάνες και σε μερικά καλά, ξεχνώ τα ονόματα, στην Αρετσού, κι αλλού… Δεν πήγα ποτέ από το 1989 και μετά, όταν γέμισαν τέτοια μαγαζιά με κοπέλες απ΄έξω. Έκανα συνειδητό αγώνα κατά του τράφικινγκ.
Αγγελος said
Τετραδόνια; Σαν στοιχειώδη σωματίδια ακούγονται! Τετραδικοί αριθμοί δεν ακούγεται καλύτερο;
Και βεβαίως το i^i είναι πολυσήμαντο — αλλά πράγματι με όλες τις τιμές του πραγματικές. Τα θαύματα των φανταστικών αριθμών!
Μαρία said
217
Μπα, αυτός είναι μικρός, αφού, αν πρόσεξες, για τη δύσκολη περίοδο Αρσένη δεν λέει τίποτα.
ΓΤ said
220@
Έχεις δίκιο, γιατί λέει ότι «πήγα στη Φρίντα, δίπλα μας εδώ στο στρατόπεδο, στα Λαδάδικα με αφρικάνες», και ποιο μικρό παιδί δεν βάζει το δάχτυλο στη Μερέντα;
Γιάννης Κουβάτσος said
212: Δηλαδή δεν ήταν έτσι οι κοπέλες; Ή δεν επιτρέπεται να λες δημόσια ότι ήταν έτσι; ☺
Pedis said
Κι όμως
(Ποιος διαχειρίστηκε την ανάθεση και ποιος ανέλαβε το έργο τέχνης; )
ΚΩΣΤΑΣ said
220 – 221
Πιο μεγάλος είμαι, μιλάω για παλιότερες εποχές.
Φαρίντα, όχι Φρίντα, λάθος πληκτρολόγησης.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
183
Ε άμα είναι να το γλεντήσουμε, δώστου να καταλάβει 🙂
ΓΤ said
224@
Α να μπράβο, που λένε στον βορρά. Γιατί άλλο να παίξεις μπάλα με Φρίντα Κάλο κι άλλο, ασφαλώς, με τη Φαρίντα του Μανώλη Αγγελόπουλου 🙂
sarant said
183 Ωραίος!
185 Στην Αθήνα είμαι 🙂
191 Ωχ, συγνώμη –> 225
ΓΤ said
Πού είν’ αυτός ο Νικοκύρης; Τι κτηνώδη αλλαντικά απολαμβάνει τέτοια ώρα; Τι μάσες του Ραμπελαί…
Γιάννης Ιατρού said
213: Τι σκυλάδικο καλέ, επίσκεψη σε Ορφανοτροφείο έκανε, με το νέο του τουτού…
Μαρία said
222
Είσαι βαθιά νυχτωμένος, αν νομίζεις οτι αναφέρθηκα στην περιγραφή.
Εσύ έχεις πάει ποτέ σε κωλάδικο;
ΓΤ said
(Στο ιστολόγιο σημειώθηκαν σχεδόν κοινές αποχωρήσεις και σχεδόν κοινές επιστροφές.)
Corto said
225 (Χτήνος): Ε συνέχισέ το ντε! Χριστούγεννα έρχονται και έχουμε να μπούμε σε χειμωνιάτικο ταβερνείο σχεδόν έναν χρόνο! Χαρμανιάσαμε για λίγο οίνο ρητινίτη κάτω από τα βαρέλια!
Να ένα με στίχους του μεγάλου Μπέζου:
Και άλλο ένα με αριστουργηματική ομοιοκαταληξία:
«Κάνεις να μπεις στου Μπάρμπα Γιάννη για μαριδίτσα και κρασί,
στρίβε σου λένε βρε αλάνι εδώ είναι αριστοκρασί!»
Εις υγείαν μόρτες!
Καλά Χριστούγεννα και επί γης ειρήνη!
Μαρία said
224
Η Φαρίντα ήταν μπουζουξίδικο κι απ’ τα καλά.
Γι’ αυτά τα μαγαζιά είναι καλό το βιβλίο του Θωμά https://pandoxeio.com/2012/12/25/korovinis2/
ΓΤ said
232@
Στο ποτήρι βάζω πόρτο
στην υγειά πίνω του Corto
Corto said
234:
Εβίβα σου ΓΤ!
Κι εγώ ανήμερα Χριστούγεννα θα πιω μια μαλαγουζιά στην υγεία σου!
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Γειά σου ρε Κόρτο μερακλή
σοφέ σαν το Θεμιστοκλή
🙂
loukretia50 said
Μην κολλάτε του σοφού
Ρεβεγιόν δεν έχει αφού
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Corto said
236 & 237:
Ρεβεγιόν ποθείτε; Αμ δε…
Πατάξτε μεν, ακούστε δε!
238: Αυτός είσαι! Μας μεράκλωσες πάλι!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Κορονορεβεγιόκ
Έχεις απόψε ρεβεγιόν,
στα χείλη κόκκινο κραγιόν
κι όλο χαμόγελα σκορπάς.
Εγώ όμως έχω τρελαθεί,
δε θέλω να `ρχεται γιορτή,
τώρα που πια δε μ’ αγαπάς.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
>>ο φόβος φυλάει τα έρμα
δεν είναι «ο φόβος φυλάει τα έρημα»;
gpointofview said
# 235
Αργυρίου 2019 ;;
εξαντλήθηκε !
dimosioshoros said
@ 214ΓΤ
Πράγματι. Και εκατό φορές μικρότερο από τον τρέχοντα αριθμό του σχολίου… 🙂
gpointofview said
Χρόνια πολλά…περάσανε από την έναρξη του παρόντος ιστολογίου
Γιάννης Ιατρού said
Καλημέρα
241: ΕΦΗ, «έρμα» το άκουγα κι εγώ παλιά από δικούς μου. Προφανώς τρώγεται το Η(τα), αν πεινά κανείς 🙂
Χρόνια και ζαμάνια που λένε Γιώργο. Λοιπόν, να τα πούμε τα κάλαντα; Να ασημώσεις κιόλας κανένα μελομακάρουνο 🙂 🙂
Παναγιώτης K. said
@202. Αναπάντεχη άσκηση!
loukretia50 said
Και του χρόνου με υγεία live !
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2014/12/1914.html
Παναγιώτης K. said
#246 συνέχεια…
Και η επίλυσή της:
Pedis said
Σήμερα, προβλέπω πλούσιο το αστυνομικό ρεπορτάζ: η αστυνομία θα προβεί σε εξαρθρώσεις σπειρών παρανόμων καλαντοπαικτών.
Κι από 3000 το πρόστιμο αφού πρόκειται για επιχειρηματίες που παραβαίνουν τα κορονόμετρα.
Παναγιώτης Κ. said
#249 συνέχεια
Υπόψη και η παρατήρηση του Άγγελου #219.
Γιάννης Ιατρού said
247: καλά να περάσεις Λου, να σου δώσω και κανένα γλυκάκι, κουραμπιέ, μελομακάρουνο κλπ. που έβαλες τα κάλαντα 👍🤗
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
250 Χώρια η φοροδιαφυγή, τόσος φιπιάς…
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
252 Όλο λόγια είσαι γιατρέμ 🙂
https://www.google.com/search?q=%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B1+%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B5%CE%B4%CE%B5%CF%82&tbm=isch&ved=2ahUKEwi2u5HojObtAhUGyRoKHeGpDDIQ2-cCegQIABAA&oq=%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B1+%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B5%CE%B4%CE%B5%CF%82&gs_lcp=CgNpbWcQAzoFCAAQsQM6BwgAELEDEEM6BAgAEEM6AggAOgYIABAIEB46BAgAEBhQ7S1Y50pgmVVoAHAAeACAAacBiAGTDJIBBDAuMTOYAQCgAQGqAQtnd3Mtd2l6LWltZ8ABAQ&sclient=img&ei=5UPkX_a0HYaSa-HTspAD&bih=657&biw=1280&rlz=1C1CHMO_elGR565GR565
Γιάννης Ιατρού said
254: Εσένα ρε Χτήνος, από κουραμπιέ/μελομακάρουνο που δεν τρώς, τι σε νοιάζει κι αν δοθεί;
Γιάννης Ιατρού said
Όσοι λένε σήμερα τα κάλαντα είναι αντιεξουσιαστές 🙂 🙂
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Έτσι είμαι εγώ, χώνω τη μυτόγκα μου όταν βλέπω κορδελάκια και πονηριές «θα σας τη ρίξουμε» κλπ.
loukretia50 said
255. τα γλυκά και οι ευχές
σ΄όλους τους σχολιαστές!
μα…
για να φτάσει ο κουραμπιές
δεν αρκεί το sms!
loukretia50 said
…να του βάλεις Gps!!
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Μη! Κυκλοφορούν ες-ες.
https://left.gr/news/hristoygenna-me-ton-astynomiko-exo-apo-spiti
Παναγιώτης K. said
@198. Για φαντάσου!
Έλυσα σήμερα αυτή τη μικρή απορία με καθυστέρηση…50 χρόνων!
Αναρωτιόμουν λοιπόν γιατί αυτός που μας έκανε θεωρία κυκλωμάτων, έγραφε τη φανταστική μονάδα j αντί i.Δεν πήρα όμως το θάρρος να το ρωτήσω. Η κλασική διστακτικότητα του μαθητή-φοιτητή!
Εδώ που τα λέμε, είναι αρκετά αυτά που τα απαντάμε με καθυστέρηση.
Με καθυστέρηση έδωσα μια απάντηση για το τι είναι φυσικός αριθμός. Ευτυχώς όχι…50 χρόνων.Πολύ λιγότερο! 🙂
1964-65. Πρώτη χρονιά εισαγωγής των μοντέρνων Μαθηματικών. Δηλαδή Θεωρία Συνόλων. Και εγώ να μένω με την απορία γιατί έχει σημασία η 1-1 αντιστοιχία (αμφιμονοσήμαντη την έλεγαν τότε).
(Το πόσα ήταν αυτό που έρχονταν αυθόρμητα όταν μας έδιναν ένα σύνολο. Εκτός όμως από το πόσα ενδιέφερε και το ποια…)
Ένα δικό μου συμπέρασμα:
Φτιάξτε ερωτήσεις. Κάποια στιγμή η απάντηση είτε από έξω είτε από…εντός θα σας συναντήσει!
Κάποιος μάλιστα είχε προτρέψει ποιητικά λέγοντας: Φυτέψτε βελανιδιές…
(Η βελανιδιά αναπτύσσεται πολύ αργά και επομένως ζει πολλά χρόνια! Η βελανιδιά που από το θρόισμά της έβγαζαν τους χρησμούς στο μαντείο της Δωδώνης υπάρχει ακόμη!)
Παναγιώτης Κ. said
@0. Είδες; Βάζοντας την γιορταστική φωτό ανέβηκε η διάθεση και τα σχόλια ξεπέρασαν τα 250! 🙂
Γιάννης Ιατρού said
260: Γιατί δεν έχουν γίνει ακόμα συλλήψεις για τα κάλαντα;
Πού είναι το κράτος;
loukretia50 said
261 Α! ώστε περίμενες χρησμό! Αμ δε!
Έφαγαν όλα τα βελανίδια
Κι έτσι δε θ’ ακούσεις μία από τα ίδια!
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
263 Άστο αυτό, έχει πέσει με τα μούτρα στο #254.
Παναγιώτης Κ. said
@258….δεν αρκεί το sms…
Όχι gps που έγραψες παρακάτω.
Κάτι με drone να σκεφτείς! 🙂
(Δοκίμασα να το κάνω εγώ αλλά…απέτυχα ) 🙂
Γιάννης Ιατρού said
261 (τέλος) Παναγιώτη !!!

σελ. 5 του Αρχαιολογικός χώρος του ιερού της Δωδώνης
(καλές γιορτές 😁)
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
266
Εκκλησιά με τ’ άγιο θρόνο
και αντί γι αστέρι, δρόνο.
sarant said
Καλημέρα από εδώ, ωραία τα είπατε!
268 Επιδοκιμάζω!
Pedis said
# 248 – Διασπείρεις ηττοπάθεια. 😱
—
https://guides.loc.gov/chronicling-america-wwi-christmas-truce
Δες, αν θες, ειδικά εδώ (δημοσιεύματα/επιστολές τής εποχής):
https://guides.loc.gov/chronicling-america-wwi-christmas-truce/selected-articles
Π.χ.
https://chroniclingamerica.loc.gov/lccn/sn83045211/1915-01-04/ed-1/seq-5/#words=Christmas+truce
π2 said
206: Δεν θυμάμαι αν ήταν στο Τοψίν (Γέφυρα τώρα) ή στη Χαλκηδόνα που είχα φάει σε ένα αστείο εστιατόριο με συναδέλφους. Ενώ όλη η περιοχή ήταν γεμάτη με μαγαζιά με κύρια πελατεία τους νταλικέρηδες (είτε από Έδεσσα και Γιαννιτσά είτε από την εθνική από Ευζώνους) και ανάλογο μενού (το βασίλειο της μπριζόλας), αυτό το μαγαζί είχε ιταλική κουζίνα, και τα πιάτα του ήταν καλά. Ήταν φανερό ότι ο μαγαζάτορας εντυπωσιάστηκε που παραγγείλαμε τα πιο περίεργα πιάτα του, μας περιποιήθηκε προσωπικά και πιάσαμε την κουβέντα. Ήταν σεφ σε αθηναϊκό εστιατόριο νέος και κάποια στιγμή μάζεψε λεφτά κι επέστρεψε στο χωριό του για να φτιάξει τη δική του επιχείρηση. Το παράπονό του ήταν ότι η συνήθης πελατεία του ενδιαφερόταν μόνο για μπριζόλες / μπιφτέκια / πατάτες / χωριάτικη.
Δύτης των νιπτήρων said
https://www.frontpages.gr/d/20201224/26/%CE%95%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B1
loukretia50 said
Παναγιώτη Κ. έφτασεεε!
Τη μουρίτσα μου σουφρώνω
και στο μήνυμα στουμπώνω
μυρωδάτο κουραμπιέ
Μα δε φτάνει ούτε με δρόνο!
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
270 Και οι στρατηγοί όλων των πλευρών είχαν εξ αρχής βγάλει κάτι διαταγές μούρλια, πχ να πυροβολούνται οι τραυματιοφορείς του εχθρού που έβγαιναν στη νεκρή ζώνη για να κάνουν τη δουλειά τους. Βέβαια αυτό καταργήθηκε στην πράξη από τους μαχητές των χαρακωμάτων για ευνόητους λόγους αυτοσυντήρησης. Διάβαζα στο Τετέλεσται του Κούρτοβικ πως ο Αλέν Φουρνιέ (Le Grand Meaulnes) συνελήφθη και τουφεκίστηκε από τους Γερμανούς επειδή ακριβώς εκτελούσε τη σχετική διαταγή του γαλλικού επιτελείου (και Γερμανούς τραυματιοφορείς). Το γεγονός είναι πως τα κόκαλά του βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο.
Γιάννης Ιατρού said
272: Γράφει ο Πολύδωρας !!! Ρε τι μου θύμησες😉👍
ΣΠ said
270, 274

Υπάρχει σχετική ταινία. https://www.imdb.com/title/tt0424205/
Pedis said
# 276 – Δεν την είχα πάρει πρέφα. Λέει κάτι, βλέπεται;
ΓΤ said
243@
Βούιμαν,
τις δικές σου 100 φορές τις βλέπω,
τις δικές μου πρόσθετες 900 τις βλέπεις;
🙂
ΣΠ said
277
Βλέπεται ευχάριστα. Μπορείς να την δεις ή να την κατεβάσεις εδώ:
https://mixdrop.co/f/e8ccqqp2
ΣΠ said
209
Η πλήρης απάντηση είναι: i^i = e^[(-π/2)+2nπ].
ΓΤ said
280@
Ναι, επί πn θανάτου 🙂
Μαρία said
171
Ειδικότερα στην πεντάλεπτη συνάντησή του που έγινε σε διάδρομο του νοσοκομείου Γιαννιτσών …
«Τρεις μέρες ζητούσαμε ραντεβού απο τον πρωθυπουργό και τελικά, όταν είπαμε στους υπεύθυνους οτι θα καταγγέλαμε πως δεν θέλησε να μας ακούσει, «κλείστηκε» αυτή η συνάντηση για πέντε λεπτά στο διάδρομο» λέει στην Εφσυν ο πρόεδρος των νοσοκομειακών γιατρών Πέλλας Χαράλαμπος Αποστολίδης.
Απο ρεπορτάζ του Λυκεσά στη σημερινή εφσυν.
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@282. Εγώ φαντάζομαι το τί περίπου του είπε ο φίλος μου ο Μπάμπης. Εσείς, όμως, ούτε που μπορείτε να φανταστείτε το πόσα από αυτά που συνέβησαν, ΔΕΝ του είπε..
Pedis said
# 279 – Μερσί για το λίνκ!
Stazybο Hοrn said
280: Εύκολα γράφεις λατέχ:
Αγγελος said
Παναγιώτη K. (261), σε καταλαβαίνω πολύ καλά.
Δες εδώ.
Νέο Kid said
286. Κι απ αυτά τα ωραία συμπεραίνουμε (μεταξύ άλλων) ότι κάθε δεκαχιλιετηρίδα , πχ το 10001, το 20001 κλπ αρχίζει μόνο Δευτέρα…
Νέο Kid said
287. Κι αφού είπα το δύσκολο για το ντεκαμιλένιουμ…, αφήνω το εύκολο ως κουίζ:
Ποιες μέρες ( δυο είναι) μπορεί να αρχίζει ένα μιλένιουμ;
Νέο Kid said
Ωχχ… τώρα συνειδητοποιώ ότι άνοιξα την κονσέρβα με τα σκουλίκια ,που λέει κι ο Νικοκύρης Είναι κανείς που νομίζει ότι το μιλένιουμ ΔΕΝ άρχισε την 1/1 2001 αλλά νωρίτερα; Όχι ε; …ΟΚ 😊
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
289 Μα είναι πασίγνωστο πως άρχισε την 1/1/2000.
Νικ Παΐσιος said
Διαβάζοντας το 11.. θυμήθηκα το Ημερο-βίγλι (Σαντορίνη) απ’ όπου κάποιος μπορούσε να έχει έποψη..
Αναζήτησα στο wiki λεξικό την λέξη βίγλι.. Ένα από τα αποτελέσματα ήταν βίγλα και διάβασα πως προέρχεται από το Λατινικό vigilare.
Γιάννης Ιατρού said
289/290: χεχε… πάρτε ποπκορν κι απολαύστε 🙂 🙂
ΣΠ said
285
Δεν ήξερα ότι μπορείς να γράψεις LaTeX στο WordPress. Ευχαριστώ. Αν χρειαστεί στο μέλλον, θα το χρησιμοποιήσω.
ΣΠ said
289
Θες να πεις ότι σε λίγες μέρες μπαίνουμε σε νέα δεκαετία; Δεν μπήκαμε πέρσι; Κάτσε να πλακώσουν οι οπαδοί του έτους 0 και θα δεις. 🙂
sarant said
Κανένας ορθοπ&δικός, παιδιά;
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
292 Μπα, δεν τσιμπάει γμτ…
ΣΠ said
288
Δευτέρα, Πέμπτη.
Νέο Kid said
Για σας παλικάρια και κόρες! Καλά Χριστούγεννα ! Και τ χρόν σπίτια μας!
Γιάννης Ιατρού said
288, (297): Γατάκια, για κάτι τέτοια έχει γράψει σύγγραμμα (προς το τέλος) ο Άγγελος… 😎😉👍
Γιάννης Ιατρού said
296: ποτέ δεν ξέρεις, stay tuned 🙂
Μαρία said
276, 277
Σήμερα στις 10 στο κανάλι της βουλής.
Γιάννης Ιατρού said
μας διαβάζουν (301) 😜
Μαρία said
Προσφέρεται για αρτάρισμα απ’ το Νικοκύρη.
Pedis said
Δύναμη 5 χιλ. αστυνομικών θα απασχοληθεί κατά την επιχείρηση της μεταφοράς των εμβολίων, λέει ο σκάει. Θα τα δείρουν κιόλας άμα λάχει;
Pedis said
# 279 – Την είδα. Ωραία ταινία.
Γιάννης Ιατρού said
303: Μας έχουν ταράξει στην πλύση εγκεφάλου οι κερατάδες. Μέχρι και την ΕΡΤ επιστράτευσαν να γράφει για «φορτηγά» !

Κορονορεβεγιόν « Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία – Kon/Spira[l] said
[…] Πλησίασαν τα Χριστούγεννα, αλλά δεν είναι και εύκολο να νιώσεις εορταστική ευωχία φέτος, με τη σκιά της κορόνας και του εγκλεισμού να πέφτει βαριά και να σκιάζει τα πάντα, στις πόλεις που ερημώνουν το βράδυ. Και το ιστολόγιο δεν έχει ακόμα μπει σε εορταστικό κλίμα. Από σήμερα όμως αλλάζουμε, περνάμε σε χριστουγεννιάτικο ύφος. Και επειδή… — Weiterlesen sarantakos.wordpress.com/2020/12/23/reveillon/ […]
Ετυμόλογος said
Σήμερα (30/1/21) έτυχε να διαβάσω το άρθρο της 23/12/20 για το réveillon και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Μου προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι για τόσα πολλά χρόνια που η γαλλική αυτή λέξη χρησιμοποιείται στο ελληνικό λεξιλόγιο, δεν έχει επινοηθεί κάποια αντίστοιχη ελληνική. Μου έρχεται στο νου η ελληνική λέξη αγρυπνία, η οποία όμως έχει εξειδικευθεί για θρησκευτικούς λόγους, σε αντίθεση με τη λέξη réveillon που περιέχει την κοσμική έννοια της χαράς και της ελπίδας για το νέο έτος που έρχεται σύντομα. Σύμφωνα με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (31/12/19) το ρήμα réveiller προέρχεται από το λατινικό vigilo που δηλώνει αγρυπνώ ή βρίσκομαι σε εγρήγορση, αλλά όχι για να πάω στην εκκλησία. Έτσι, γύρω στον 18ο αιώνα όταν το τραπέζι στρωνόταν για να φάνε και να πιούνε οι Γάλλοι, οι οποίοι επέστρεφαν στα σπίτια τους μετά τη νυχτερινή λειτουργία της παραμονής των Χριστουγέννων και φυσικά δήλωνε και το τέλος της νηστείας, τότε η λέξη réveillon πήρε σιγά σιγά την σημερινή της έννοια και στα ελληνικά. Πηγή: https://www.tanea.gr/2019/12/31/people/revegion-apo-pou-proerxetai-kai-pote-kathierothike/
Spiridione said
94. Corto, εδώ ένα ωραίο άρθρο για την ταινία του Βιλλάρ. Χρονολογείται τον Σεπτέμβριο του1927, όχι το 1924. Και έχει πληροφορίες και για τον μαύρο χορευτή
https://filmiconjournal.com/blog/post/82/xronologontas-oristika-tis-peripeteies-tou-villar