Καπιτωλιανά μεζεδάκια

Τα δευτερα μεζεδάκια της χρονιάς (και της δεκαετίας, για ορισμένους) τα ονομάζω έτσι σε ανάμνηση των πρωτοφανών σκηνών που διαδραματίστηκαν προχτές στην Ουάσινγκτον όταν λεφούσια τραμπικών διαδηλωτών μπούκαραν στο Καπιτώλιο για να διακόψουν την ψηφοφορία επικύρωσης των εκλεκτορικών ψήφων, εκμεταλλευόμενοι την ολιγωρία, ή μάλλον τη φιλική στάση, των αστυνομικών που φρουρούσαν τον χώρο.

Ειδαμε απίστευτες εικόνες, πρωτοφανείς, με «σαμάνους» των τραμπικών ντυμένους προβιές να στρογγυλοκάθονται στα έδρανα (οι βουλευτές και γερουσιαστές είχαν φυσικά φυγαδευτεί). «Πληρώνουμε 750 δισεκατομμύρια το χρόνο, έγραψε κάποιος, για την άμυνά μας και η καρδιά της κυβέρνησης κυριεύτηκε από ένα τσούρμο καραγκιόζηδες ντυμένους Μπλεκ», ενώ ο μαύρος ποιητής Noah Caine ανέβασε στο Τουίτερ μια φωτογραφία ενός εισβολέα στρογγυλοκαθισμένου πάνω στην προεδρική έδρα, συνοδεύοντας με το σχόλιο: Το ότι έφτασε κάποιος εκεί χωρίς να τον σκοτώσουν είναι η πεμπτουσία του προνομίου των λευκών», διότι βέβαια εύκολα φανταζόμαστε ότι αν είχε επιχειρηθεί είσοδος στο Καπιτώλιο από διαδηλωτές του BLM οι απώλειες θα μετριούνταν  με τις δεκάδες.

Βέβαια, κάποιοι προσπάθησαν να παραλληλίσουν το μπουκάρισμα στο Καπιτώλιο με τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων, ενώ κατά τη γνώμη μου, αν θέλουμε αναλογίες στα καθ’ ημάς, μπορούμε να αναφέρουμε την προσπάθεια εισόδου στη Βουλή τον Ιανουάριο του 2019 (τότε που ήταν πρωτεργάτης ο Ανθρακέας) ή την είσοδο δεξιών τραμπούκων στη Βουλή με επικεφαλής τον Ρένο Αποστολίδη το 1964.

Αλλά να μην παρασυρθώ σε πολιτικό σχολιασμό, σήμερα είναι Σάββατο και σχολιάζουμε ευτράπελα. Φ

* Στο σουπεράκι της ΕΡΤ γράφτηκε για «προσπάθεια να καταληθεί η αμερικανική δημοκρατία».

Λέτε να παρετυμολογήθηκε το «καταλυθεί» από «κάτ’ αλήτες» που προσπάθησαν να παρακωλύσουν τη διαδικασία;

* Συνεχίζουμε αμερικάνικα, με μια είδηση του ΑΠΕ. Έχει ενδιαφέρον ο χειρισμός του πρωτότυπου υλικού από τον skai.gr.

Λοιπόν, το ΑΠΕ ανακοινώνει την εκλογή της Νάνσι Πελόσι ως προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ και μεταξύ άλλων γράφει:

Στα 80 της χρόνια, η ικανή τακτικίστρια, η βασική αντίπαλος του Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού της θητείας του, επανεξελέγη πρόεδρος του σώματος για δύο χρόνια, παρά τις επιφυλάξεις αρκετών στην αριστερή πτέρυγα του κόμματός της.

Η βουλεύτρια της Καλιφόρνιας, η πρώτη γυναίκα που κατέλαβε τον θώκο, εξασφάλισε 216 ψήφους, έναντι 209 του Ρεπουμπλικάνου αντιπάλου της, του Κέβιν Μακάρθι. Όλοι οι παρόντες Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές ψήφισαν τον τελευταία· αντίθετα, πέντε μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας των Δημοκρατικών δεν έδωσαν την ψήφο τους στην κυρία Πελόσι.

Ο Σκάι, έχοντας ρητά ως πηγή το ΑΠΕ, αναφέρει:

Στα 80 της χρόνια, η ικανή τακτικίστρια, η βασική αντίπαλος του Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού της θητείας του, επανεξελέγη πρόεδρος του σώματος για δύο χρόνια, παρά τις επιφυλάξεις αρκετών στην αριστερή πτέρυγα του κόμματός της.

Η βουλευτής της Καλιφόρνια, η πρώτη γυναίκα που κατέλαβε τον θώκο, εξασφάλισε 216 ψήφους, έναντι 209 του Ρεπουμπλικάνου αντιπάλου της, του Κέβιν Μακάρθι. Όλοι οι παρόντες Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές ψήφισαν τον τελευταία· αντίθετα, πέντε μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας των Δημοκρατικών δεν έδωσαν την ψήφο τους στην Πελόζι.

Η πρώτη από τις δύο παραγράφους είναι ολόιδια στα δυο άρθρα. Στη δεύτερη υπάρχουν δυο-τρεις διαφορές. Προσέξτε ποιες είναι:

α. Αντί για τον έμφυλο τύπο «η βουλεύτρια» του ΑΠΕ, ο skai.gr χρησιμοποιεί τον επίκοινο τύπο «η βουλευτής».

β. Αντί για τον κλιτό τύπο «της Καλιφόρνιας» του ΑΠΕ, ο skai.gr χρησιμοποιεί τον άκλιτο τύπο: «της Καλιφόρνια».

γ. Το ΑΠΕ μεταγράφει «Πελόσι» το Pelosi, ενώ ο skai.gr «Πελόζι».

Kαι ως προς την προφορά, δεν έχω άποψη. Ακούω εδώ πώς προφέρεται το όνομα και κλίνω μάλλον προς το Πελόσι -εσείς, αλήθεια, τι ακούτε; Από την άλλη, βάσει γενικών κανόνων ίσως πρέπει να προτιμηθεί η μορφή «Πελόζι».

Αλλά στα δύο πρώτα οι προσωπικές μου προτιμήσεις σαφώς είναι με το ΑΠΕ (η βουλεύτρια της Καλιφόρνιας) και όχι με τον skai (η βουλευτής της Καλιφόρνια).

Και το βρίσκω πολύ χαρακτηριστικό που στον skai έσπευσαν να διορθώσουν μόνο αυτά τα δύο σημεία, ενώ άφησαν χωρίς διόρθωση μια εμφανή αβλεψία του πρωτοτύπου, το «ψήφισαν τον τελευταία«!

* Kι ένα μεταφραστικό, ίσως, σχετικό πάντοτε με τα επεισόδια στο Καπιτώλιο.

Στο left.gr βλέπω να αποδίδεται ως εξής το τιτίβισμα της (ρεπουμπλικανής) βουλεύτριας:

«Δεν υπάρχει θέμα ότι ο πρόεδρος σχημάτισε τον όχλο, ο πρόεδρος υποκίνησε τον όχλο, ο πρόεδρος απευθύνθηκε στον όχλο. Άναψε τη φωτιά».

Είναι όμως έτσι; Εγώ θα έλεγα «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πρόεδρος … υποκίνησε τον όχλο …»

Στα δικά μου τα αυτιά, το «Δεν υπάρχει θέμα ότι ο πρόεδρος υποκίνησε τον όχλο» σημαίνει «Δεν έχει βάση ο ισχυρισμός ότι ο πρόεδρος υποκίνησε τον όχλο», δηλαδή το αντίθετο από αυτό που εννοούσε το there is no question that…

Μπορεί όμως να κάνω εγώ λάθος και η σημασία της ελληνικής έκφρασης να μην είναι αυτή. Εσείς πώς το καταλαβαίνετε το «δεν υπάρχει θέμα ότι…»;

* Σε γιουτουμπάκι αθλητικής ανασκόπησης, ο τίτλος είναι, όπως μου λένε, «Οι κορυφαίοι 20 στόχοι του 2020». Λέω «μου λένε», διότι για να το δείτε αυτό πρέπει να έχετε δηλώσει τόπο την Ελλάδα ή γλώσσα τα ελληνικά, οπότε οι τίτλοι κτλ. μεταφράζονται στα ελληνικά.

Εγώ έχω δηλώσει γλώσσα τα αγγλικά, οπότε βλέπω The top 20 goals of 2020. Προφανώς η μετάφραση γίνεται αυτόματα και το μεταφραστήρι την πάτησε διότι έβαλε «στόχους» αντί για «γκολ» -η ίδια λέξη βέβαια. Εμείς πάλι λέμε «τέρμα».

* Άλλο γιουτουμπάκι τώρα, από βολιώτικο κανάλι, εμφανίζει τον διοικητή τροχαίας της Μαγνησίας να λέει (από το 2.03 και μετά): «Δεν θέλουμε να επιβάλλουμε προστίματα … Τα προστίματα…» Το λέει τρεις φορές, αν μέτρησα καλά.

Δεν ξέρω αν είναι ιδιωματισμός που επιχωριάζει στον Βόλο, πάντως πρόκειται για λαϊκό τύπο που είναι ευχάριστο να ακούγεται πότε πότε. Κάποτε θα γράψουμε για τα αλόγατα, τα προσώπατα και τα ονείρατα (αρχαίος τύπος).

* Κι ένα από την πρωτοχρονιά, από την ΕΡΤ2 (έκοψα την εικόνα για να φαίνονται πιο καλά τα γράμματα)

Αν προσέξετε τη βυζαντινότροπη λεζάντα, που δεν φαινεται πολύ καλά επειδή είναι ανοιχτόχρωμα γράμματα σε κατά τόπους ανοιχτόχρωμο φόντο, γράφει: Δοξολογία επί τη έναρξη του νέου έτους.

Επί τη ενάρξει, βέβαια, έλεγαν σε αυτή τη γλώσσα που είχε δοτικές.

Άτιμες δοτικές, λέει ο φίλος που το στέλνει, ούτε την παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας δεν σέβονται!

* Διαβάζω την είδηση για τη δουλειά που κάνει το Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας, σχετικά με τις αναλύσεις του ιικού  φορτίου στην Αττική και τη δυσοίωνη πρόβλεψη για μεγάλη αύξηση στα κρούσματα:

«Παράλληλα, εξήγησε πως από τα λύματα γίνεται και εκτίμηση του πληθυσμού ο οποίος υπάρχει στο δίκτυο της ΕΥΔΑΠ. Στο πλαίσιο αυτό, ο μειωμένος πληθυσμός στην ΕΥΔΑΠ που παρατηρήθηκε δείχνει ότι υπήρξαν άτομα που έφυγαν από Αττική και ότι η κινητικότητα είχε μειωθεί λόγω διακοπών γιατί δεν έμπαιναν στο δίκτυο καθημερινά γιατί δεν πήγαιναν πχ στην δουλειά τους οι λεγόμενοι commuters. Επομένως, ο ίδιος εκτιμά ότι η αύξηση που παρατηρήθηκε οφείλεται στην κινητικότητα λόγω ρεβεγιόν από σπίτι σε σπίτι και σε συναθροίσεις».

Φίλος, που δηλώνει ότι δεν θέλει να το παίξει Μπαμπινιώτης, αναρωτιέται ωστόσο γιατί να μένει αμετάφραστος ο ξένος όρος.

Μένει αμετάφραστος διότι η υπερτρισχιλιετής μας δεν έχει αξιωθεί να βρει μονολεκτικό όρο για οσους πηγαινοέρχονται καθημερινά από το σπίτι στη δουλειά.

Και όταν δεν δημιουργείς όρους, σε πιάνει ορολογική ανασφάλεια,  όταν επιχειρείς να τους μεταφέρεις στη γλώσσα σου, ο ένας υποψήφιος σου μυρίζει ότι δεν καλύπτει όλες τις πτυχές του ξένου όρου και ο άλλος σου βρομάει ότι είναι πολύ μακρύς.

(Ναι, προτάσεις μπορούμε να κάνουμε πολλές. Στανταρισμένη απόδοση δεν υπάρχει).

* Φίλος παραξενεύτηκε με την είδηση ότι η Δανία έκλεισε τα σύνορά της με τη Νότια Αφρική. Πώς γίνεται αυτό, αφού οι δυο χώρες δεν συνορεύουν. Δεν έχουν χερσαία ή θαλάσσια σύνορα, αλλά αεροπορικώς μπορούσε κάποιος να πάει από το Γιοχάνεσμπουργκ στην Κοπεγχάγη. Τώρα δεν μπορεί.

* Ένα μεταφραστικό από την ΕφΣυν, σε άρθρο για την ευθύνη της Μπόινγκ σχετικά με τα δύο πρόσφατα πολύνεκρα δυστυχήματα. Γράφει:

Οι υπάλληλοι της Boeing επέλεξαν «το δρόμο του κέρδους έναντι της ειλικρίνειας, αποκρύπτοντας υλικές πληροφορίες»

Αυτές οι «υλικές πληροφορίες» βρομάνε μετάφραση. Και πράγματι, το αγγλικό πρωτότυπο έχει:

Boeing’s employees chose “the path of profit over candor by concealing material information”

Δηλαδή «ουσιώδεις πληροφορίες». Όχι «υλικές»!

Όμως και το υπόλοιπο άρθρο είναι τσαπατσούλικα μεταφρασμένο. Θα το διαπιστώσετε αν ρίξετε μια ματιά.

* Και κλείνουμε με ένα μυθικό μεζεδάκι -δηλαδή σχετικό με μύθους. Το αναφέραμε ήδη στο χτεσινό άρθρο, όπου το επισήμανε ο φίλος μας ο Αθεόφοβος, αλλά αξίζει να συμπεριληφθεί και σε άρθρο.

Λοιπόν, σε πρόσφατη επιφυλλίδα του, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, αφού αφήσει την οργή του να ξεσπάσει εναντίον των ακαλλιέργητων Αμερικανών που (υποτίθεται ότι) αφαίρεσαν τον Όμηρο από τη διδακτέα ύλη κάποιου σχολείου (μια είδηση που μάλλον δεν ισχύει, αφού το αρχικό ρεπορτάζ είχε βασιστεί σε αστεία ανταλλαγή τιτιβισμάτων ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς), καταλήγει:

Τρεις Αμερικές και ίσως και μια τέταρτη, η στρατιωτική τους Ακαδημία, που διδάσκει ως κύριο μάθημα τον Θουκυδίδη!!! Σκεφτείτε μόνο πως, όταν ιδρύθηκαν οι ΗΠΑ, για μια ψήφο έχασαν την ευκαιρία να είναι γλώσσα τους η αρχαία ελληνική!!!

Αφού προσπεράσω την ενόχλησή μου για την πληθώρα πολλαπλών θαυμαστικών, λες και γράφει κανένας έφηβος, σημειώνω ότι ο επιφανής φιλόλογος έπεσε, κι αυτός, θύμα του «μύθου της μίας ψήφου» -για τον οποίο έχουμε πολλές φορές μιλήσει (και σε ειδικό άρθρο).

Σκέφτηκα ότι ίσως η ομοβροντία των θαυμαστικών κρύβει κάποια ειρωνική διάθεση κι ότι ο Γεωργουσόπουλος δεν σοβαρολογεί στην κατακλείδα της επιφυλλίδας του, αλλά φοβάμαι ότι το εννοεί.

Θα μου πείτε, έχει καλή παρέα, αφού και ο μακαρίτης ο Ραφαηλίδης είχε πιστέψει τον μύθο, όπως και ο Ρίτσαρντ Κλογκ σε μια παλιότερη έκδοση του βιβλίου του για την ιστορία της Ελλάδας. Αλλά αυτοί το πίστεψαν πριν από 30 χρόνια, όταν δεν ήταν εύκολη η ανασκευή. Σήμερα, για να πιστεύει κανείς τέτοιους μύθους, που δεν αντέχουν άλλωστε στη λογική σκέψη πάνω από 1-2 δευτερόλεπτα, πρέπει να το θέλει.

* Καλό σαββατοκύριακο, καλή αντοχή στο λοκντάουν. Ετυχε να μην το αναφέρω καθόλου στο σημερινό άρθρο, αλλά υπάρχει και μας καταδυναστεύει όλους (εκτός από όσους βρισκόμαστε πια εκτός Ελλάδος, σε μέρη με χαλαρότερους περιορισμούς).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Advertisement