Τα παπούτσια των άλλων
Posted by sarant στο 15 Απριλίου, 2021
Δεν πρόκειται για τίτλο ταινίας όσο κι αν θυμίζει τις «Ζωές των άλλων» -έναν τίτλο που εγώ θα τον μετέφραζα «Η ζωή των άλλων» διότι μια ζωή την έχουμε (κι αν δεν τη γλεντήσουμε, τι θα καταλάβουμε, τι θα καζαντίσουμε;) εκτός από τις γάτες κι από εκείνον που ζούσε μονάχα δυο φορές. Αλλά παπούτσια έχουμε τουλάχιστον δύο ο καθένας εκτός από τον μονοσάνδαλο Ιάσονα και κανέναν μονοπόδαρο, οπότε ο τίτλος στέκει.
Τι μας ενδιαφέρουν όμως τα παπούτσια των άλλων; Μας ενδιαφέρουν από φρασεολογική άποψη -όχι στα ελληνικά, ή τουλάχιστον όχι μέχρι πρόσφατα στα ελληνικά. Όμως καθώς τα αγγλικά είναι πλέον παγκόσμια και κυρίαρχη γλώσσα, οι εκφράσεις της αγγλικής περνάνε και στις άλλες γλώσσες -κι έτσι τα παπούτσια των άλλων μπορεί να γίνουν και δικά μας παπούτσια, παρόλο που η παροιμία προειδοποιεί ότι πρέπει να διαλέγουμε παπούτσι από τον τόπο μας.
Το άρθρο λογάριαζα αρκετές μέρες να το γράψω, όμως εχτές έβλεπα το Κόκκινο του Κισλόφσκι και ένας διάλογος με παρακίνησε να το γράψω επιτέλους. Έβλεπα την ταινία στα γαλλικά αλλά είχα βάλει και τους αγγλικούς υποτίτλους. Κι εκεί σε μια συζήτηση του Τρεντινιάν με την κοπέλα, λέει ο Τρεντινιάν, συνταξιούχος δικαστής, για όσους είχε καταδικάσει στην καριέρα του, J’étais pas dans leur peau mais dans la mienne. Μεταφράζει ο υποτιτλιστής: I was in my shoes, not theirs.
Ο Έλληνας υποτιτλιστής σωστά το αποδίδει: Δεν ήμουν στη θέση τους, αλλά στη δική μου.
Η ιδιωματική έκφραση στα αγγλικά είναι to put oneself to someone’s shoes, και σημαίνει «έρχομαι στη θέση του άλλου» ή, αν θέλουμε να το πούμε πιο ιδιωματικά, «μπαίνω στο πετσί του» -όπως είναι η αντίστοιχη γαλλική, dans sa peau. Η έκφραση χρησιμοποιείται αρκετά όταν θέλουμε να πούμε σε κάποιον ότι πρέπει να δει τα πράγματα από τη θέση κάποιου άλλου, να φανταστεί ότι αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα.
Παράδειγμα από διαδικτυακό λεξικό:
Before being quick to judge someone for their actions, you should always try to put yourself in their shoes. Everyone is human, after all.
Στα διάφορα μανατζεροβιβλία, που μιλάνε πολύ για empathy, γίνεται πολύς λόγος για τα παπούτσια των αλλονών, δηλαδή βλέπουμε πολλές φορές να διατυπώνεται η παραίνεση try to put yourself in their shoes. Αλλά όπως την empathy δεν θα τη μεταφράσουμε «εμπάθεια» στα ελληνικά, έτσι και την παραίνεση δεν θα τη μεταφράσουμε κατά λέξη, δηλ. δεν θα πούμε «προσπαθήστε να μπείτε στα παπούτσια του άλλου» αλλά θα πούμε «προσπαθήστε να έρθετε στη θέση του άλλου», «προσπαθήστε να δείτε τα πράγματα από τη δική του σκοπιά», «προσπαθήστε να δείτε την κατάσταση με τα δικά του μάτια» ή «προσπαθήστε να μπείτε στο πετσί του άλλου» (ή μήπως αυτό λέγεται μόνο για ηθοποιούς;)
Δεν θα το πούμε; Η έλξη της κυρίαρχης γλώσσας είναι πανίσχυρη κι έτσι κάμποσοι λένε «να μπεις στα παπούτσια του» παρόλο που οι περισσότεροι (νομίζω) το θεωρούν αυτό αγγλισμό. Πριν από καμιά βδομάδα, στην ομάδα Υπογλώσσια του Φέισμπουκ κάποιος έκανε το εξής έξυπνο σχόλιο:
Δεν προσδιόρισε ποιους εννοεί. Πάντως ένας από τους δεινότερους παπουτσοσφετεριστές της ελληνικής δημοσιογραφίας είναι ο κ. Αλέξης Παπαχελάς που από παλιά χρησιμοποιούσε τον αγγλισμό. Σε μεζεδοάρθρο μας πριν από 8 χρόνια είχα γράψει:
Πρόσφατο άρθρο του Αλέξη Παπαχελά στην Καθημερινή, ξεκινάει ως εξής: Όποιος θέλει να καταλάβει τον θυμό του Έλληνα πολίτη με το πολιτικό σύστημα δεν έχει παρά να μπει στα «παπούτσια» ενός άνεργου ή υπερφορολογημένου ανθρώπου το βράδυ της περασμένης Δευτέρας. Μέσα στα δικά του άγχη και τις αγωνίες του συνειδητοποίησε ότι υπάρχουν μεγαλύτερες αγωνίες, που κάνουν τις δικές του να μοιάζουν ταπεινές, τιποτένιες. Καταρχάς, εξακολουθεί να με ενοχλεί ο αγγλισμός «να μπει στα παπούτσια» (Λέω «εξακολουθεί» επειδή και πριν από τέσσερα χρόνια είχαμε ξανασυζητήσει την έκφραση, πάλι από τον κ. Παπαχελά). Στα ελληνικά έχουμε άλλες εκφράσεις: να μπει στη θέση του, να μπει στο πετσί του.
Τον κ. Παπαχελά είχα κατά νου όταν το 2017 στο συνέδριο της ΕΛΕΤΟ, σε μια ομιλία αφιερωμένη στη μετάφραση παροιμιών και παροιμιακών εκφράσεων, είχα πει τελειώνοντας:
Είπα πιο πάνω ότι κατά λέξη μετάφραση παροιμιακής έκφρασης δεν γίνεται «σχεδόν ποτέ». Ωστόσο, παροιμιακές εκφράσεις μπορεί κατ’ εξαίρεση να μεταφραστούν κατά λέξη όταν η εικόνα τους είναι πολύ ζωντανή έτσι που η σημασία να είναι ξεκάθαρη, ιδίως όταν υπάρχει μεγάλη ανισότητα ανάμεσα στη δύναμη των δύο γλωσσών και δεν υπάρχει αντίστοιχη έκφραση στη γλώσσα υποδοχής. Έτσι, η «καυτή πατάτα» και οι «σκελετοί στη ντουλάπα» πέρασαν στα ελληνικά ακριβώς επειδή η ισχύς της αγγλικής είναι καταθλιπτική για όλες τις άλλες γλώσσες και επειδή δεν είχαμε αντίστοιχη ελληνική έκφραση. Πιο δύσκολο είναι να περάσει ο αγγλισμός όταν υπάρχει αντίστοιχη έκφραση, κι έτσι παρά τις πολύχρονες άοκνες προσπάθειες διαφόρων δημοσιογράφων οι περισσότεροι ομιλητές αρνούμαστε διαρρήδην «να μπούμε στα παπούτσια» του συνομιλητή μας. Προτιμάμε ελληνοπρεπώς να μπαίνουμε στο πετσί του ή να ερχόμαστε στη θέση του.
Και αυτή είναι ακόμα η γνώμη μου. Δεν με ενοχλούν οι ντουλαπίσιοι σκελετοί επειδή δεν έχουμε ανάλογη έκφραση. Εξακολουθεί να με ενοχλεί όταν μπαίνουν στα παπούτσια των άλλων, επειδή έχουμε.
Χαρακτήρισα την έκφραση «να μπεις στα παπούτσια του» αγγλισμό. Εννοώ με αυτό μια κατά λέξη μετάφραση μιας αγγλικής έκφρασης που εκλαμβάνεται από πολλούς στα ελληνικά ως κάτι το όχι ακόμα αφομοιωμένο. Για τον ορισμό των αγγλισμών (και γενικότερα: ξενισμών, αν και τώρα πια μόνο αγγλισμούς έχουμε στα ελληνικά) δεν υπάρχει απόλυτη ομοφωνία καθώς κάποιοι θεωρούν αγγλισμούς κάθε δομή που εισάγεται από τα αγγλικά. Στο ίδιο πνεύμα, στην εργασία του για τους γαλλισμούς της ελληνικής ο Κοντοσόπουλος περιλαμβάνει και εκφράσεις όπως «βυθίζεται στο σκοτάδι», που θα τις έλεγα εντελώς αφομοιωμένες.
Πάντως, όπως και να ορίσουμε τον αγγλισμό, η έκφραση «να μπεις στα παπούτσια του» εκλαμβάνεται έτσι από τους περισσότερους, σαν κάτι μη φυσικό στα ελληνικά -γι’ αυτό και στην παραπάνω συζήτηση στα Υπογλώσσια πολλοί σχολίασαν χιουμοριστικά π.χ. «για μένα είναι εύκολο να μπω στα παπούτσια των άλλων γιατί φοράω 37 νούμερο». Η έκφραση αυτή άλλωστε περιλαμβάνεται σε μια πτυχιακή εργασία της Ουρανίας Παπαδοπούλου, με τίτλο «Η επιρροή της Αγγλικής στη Νέα Ελληνική : εξέταση νεοεισαχθέντων αγγλισμών» (η κ. Παπαδοπούλου έχει έκτοτε εκπονήσει και άλλες εργασίες για το θέμα των αγγλισμών, αλλά επέλεξα αυτήν επειδή είναι η παλαιότερη (2014), ώστε να έχουμε και μια διάσταση χρονολόγησης).
Στην ίδια εργασία βρίσκουμε αγγλισμούς αποδελτιωμένους από τα κοινωνικά μέσα ή γενικά το Διαδίκτυο όπως ορισμένα στανταράκια (θα σε πάρω πίσω, στο τέλος της ημέρας, πάρε τον χρόνο σου) αλλά και άλλους που δεν είχα αντιληφθεί ότι λέγονται π.χ. «την ζήτησε έξω» (μετάφραση του he asked her out, αντί του αναμενόμενου «της ζήτησε να βγουν»). Για την ακρίβεια, η έκφραση που μας απασχολεί αποδελτιώνεται από την κ. Παπαδοπούλου στη μορφή «Αν ήμουν στα παπούτσια σου» και σωστά δίνεται ως αντίστοιχη ελληνική η «αν ήμουν στη θέση σου». Αποδελτιώνεται στην κατηγορία των «νεότερων αγγλισμών» και γι’ αυτό εξετάζεται απλώς συνοπτικά. Νεότερων, βεβαίως, το 2014.
Θα επικρατήσει άραγε ο αγγλισμός; Θα γίνει αποδεκτός δηλαδή -οπότε ίσως σε μερικά (ή μερικές δεκάδες) χρόνια να μη γίνεται αντιληπτός ως ξενισμός; Ή θα εξακολουθήσει να γίνεται αντιληπτός ως ξένο σώμα; Δεν μπορώ να προφητέψω, πάντως καθόλου δεν αποκλείω να επικρατήσει.
Κάτι που δεν ήξερα, και το έμαθα από τη συζήτηση στα Υπογλώσσια, είναι ότι η αγγλική έκφραση έχει αρχαιοελληνικό αντίστοιχο. Πράγματι, στο Λίντελ Σκοτ βρίσκω ότι η έκφραση «εν τούτω πεδίλω πόδα έχειν» (π.χ. στον Πίνδαρο) σημαίνει «βρίσκομαι σε αυτή την κατάσταση». Πολύ κοντινό με τη σημερινή αγγλική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει κατ’ ανάγκη και δανεισμός, μπορεί θαυμασια να είναι ανεξάρτητος σχηματισμός.
Και κλείνοντας, εσείς τι κάνετε; Μπαίνετε στα παπούτσια των άλλων ή προτιμάτε να έρχεστε στη θέση τους;
dimosioshoros said
Εδώ !
π2 said
Δεν μπαίνω στα παπούτσια των άλλων, αλλά ο αγγλισμός που πραγματικά με διαολίζει, κι έχει επικρατήσει ήδη ευρύτατα, είναι το «θα σε πάρω πίσω».
Δεν μ’ ενοχλούν όλοι οι αγγλισμοί (το «πάρε τον χρόνο σου» το λέω κι εγώ) αλλά τα «πάρε με πίσω» δεν τα αντέχω. Μήπως είμαι σεμνότυφος;
Stazybο Hοrn said
Εμένα ούτε οι σκελετοί της ντουλάπας μου έχουν κάτσει καλά. Παραμένω στη θέση μου του 2009.
Γιάννης Κουβάτσος said
Νομίζω πως πιο επιτυχημένος είναι αυτός ο νεόφερτος αγγλισμός, όταν χρησιμοποιείται με την έννοια του αντάξιου αντικαταστάτη. Με αυτήν τη σημασία τη συναντάμε στην αθλητική δημοσιογραφία, π.χ. ο Σέγκεφελντ κατάφερε να μπει στα παπούτσια του Μολέδο.
Με τη σημασία του «μπαίνω στη θέση του άλλου, για να τον κατανοήσω» είναι όχι απλώς αποτυχημένη αλλά και εκνευριστική και, προφανώς, δεν τη χρησιμοποιώ.
Stazybο Hοrn said
4: Εφεύρημα αγράμματων τύπων
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστω πολύ για τα πρώτα σχόλια!
4 Νομίζω πως κάτι σχετικό υπάρχει στα αγγλικά, Noone can fill his shoes. Will I be able to fill your shoes when you retire?
dimosioshoros said
Πάντως, σε μια χώρα που έχουμε πρόβλημα να βρούμε μεγαλύτερα νούμερα παπουτσιών, η έκφραση έχει ιδιαίτερο νόημα. Χρειάζεται προσπάθεια.
leonicos said
θα σε πάρω πίσω
και
γράψ’ το κάτω
εμετικά
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Καλημέρα!
Νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό εάν συνοδεύεται από μια ειρωνική χροιά ή ακόμη και κίνηση, που θα του στερούσε την ισχύ επιβολής στην περίπτωση που θα εκφραζόταν με φυσικότητα, ως τόπος τοις πάσι κοινός.
Παράδειγμα: Πρόσφατα μου είπαν «δεν είναι το τσάι μου» αλλά δεν με ενόχλησε, γιατί συνοδεύτηκε από ένα κλείσιμο του ματιού -σε τέτοιο βαθμό, που απάντησα «ούτε και το δικό μου».
LandS said
Βασικά μόνο με τη σκέψη ότι θα φορέσω παπούτσι που έχει φορεθεί από άλλον με ανατριχιάζει. Θεωρώ ότι είναι ένας σίγουρος τρόπος να πάθει κανείς πόδι τ’ αθλητή 😜
Ενώ αν απλά έρθεις στη θέση του αποφεύγεις να πάθεις μυκητίαση.
nikiplos said
Καλημέρα. Τώρα που έριξες το αρχαιοελληνικό Νικοκύρη, πάει γκαραντί η έκφραση θα μπει και στη γλώσσα μας. Αρκεί να το λανσάρουν κάνας δυό διακεκριμένοι τηλεδημοσιοκάφροι. Στα κατινάδικα ήδη ακούς το «χελόου! στο θέμα μας τώρα». Το μόνο που εύχομαι είναι να είναι μόδα και να περάσει. Αν και η κυριαρχία της αγγλόσφαιρας στον πλανήτη είναι εμβληματική.
leonicos said
3 Εμένα ούτε οι σκελετοί της ντουλάπας μου έχουν κάτσει καλά. Παραμένω στη θέση μου του 2009.
έχεις πιστή σύζυγο, και στο ντουλάπι μόνο ρούχα. Απλό
ΣΠ said
Καλημέρα.
Στα αγγλικά υπάρχουν δύο σχετικές παροιμιακές φράσεις.
To put yourself in someone’s shoes σημαίνει να δεις τα πράγματα από την σκοπιά κάποιου.
To fill someone’s shoes σημαίνει να αντικαταστήσεις επάξια κάποιον.
Ο αθλητικογράφοι χρησιμοποιούν στα ελληνικά την δεύτερη έκφραση.
apatrinos said
Με τα ‘παπούτσια των άλλου’ δεν έχω πρόβλημα, η εικόνα είναι ωραία, προεκτείνοντάς την οδηγεί και στο βάδισμα στον ίδιο δρόμο και δεν με ξενίζει. Η έκφραση που μου κάθεται όμως στον λαιμό είναι η μεταφορά του ‘road map’ σε ‘οδικό χάρτη’…
Stazybο Hοrn said
4-6: Ναι αλλά δεν μπαίνει, χωράει στην περίπτωση αυτή,
Έχεις και τον ανεκδιήγητο Δριτσάκο της Κοσμοτέ και του Φωτός που μας έχει πρήξει με τα φτερά, και να σου προπονητές που παίζουν απ’ τα φτερά, και να παίκτες που είναι πιο αποτελεσματικοί στα φτερά, κάποιος να του πει ότι πτέρυγες λέμε σε αυτά τα συμφραζόμενα τα wings.
Άρης Γαβριηλίδης said
«προσπαθήστε να μπείτε στο πετσί του άλλου» (ή μήπως αυτό λέγεται μόνο για ηθοποιούς;).
Αποκλειστικά, θα έλεγα.
LandS said
2 και 8
Και ‘γω. Αηδία σκέτη.
3
Γιατί μωρέ; Είναι και πιπεπεράτο.
Πριν 47μιση χρόνια που είδα πρώτη φορά τον Μπένθαμ νόμισα ότι ήταν μια γριά σε τηλεφωνικό θάλαμο. Την είδα ακίνητη και πήγα κοντά, νόμισα ότι ήταν κέρινο ομοίωμα και έπεσε το μάτι μου στη διαθήκη του. Μακάβριο ρε φίλε.
Μπάμπης said
Δεν μπαίνω στα παπούτσια των άλλων αλλά παίρνω πίσω στο τηλέφωνο, έχω σκελετούς στην ντουλάπα και πιάνω καυτές πατάτες. Στο πετσί του άλλου επίσης δεν μπαίνω γιατί έχω την τάση (την έχουν όλοι άραγε) αυτές τις ιδιωματικές εκφράσεις να τις αναπαριστώ στο μυαλό μου κυριολεκτικά και η συγκεκριμένη μου προκαλεί φρίκη και αηδία το λιγότερο.
Πάνος με πεζά said
Καλημέρα !
Δεν ξέρω γιατί να επικρατήσει αυτή η υποδεέστερη έκφραση… Η μάνα μου, εδώ και δεκαετίες, λέει «Εγώ αν ήμουν σε σένα, …» Πληρέστατο, και πολύ πιο όμορφο από το «αν ήμουν στα παπούτσια σου» !
Το πρόβλημα είναι στο τρίτο πρόσωπο ή στον πλάγιο λόγο, όπου βεβαίως δε θα πεις «αν ήταν σε αυτόν», αλλά τότε έρχεται το «αν ήταν στη θέση του», προσπαθεί να μπει στη θέση του» κλπ.
Georgios Bartzoudis said
Νομίζω ότι η αγγλική έκφραση και ο «αγγλισμός», υπερκαλύπτονται από την παροιμία «όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο μουσαφίρης». Εξάλλου, ένας (καθιαυτού) Μακεδόνας δεν θα χρησιμοποιούσε ποτέ τη λέξη «παπούτσια», καθότι στη Μακεδονική λαλιά λέγουσι «ποδήματα»!
Δύτης των νιπτήρων said
Ενοχλητικοί οι αγγλισμοί αλλά οπωσδήποτε πολλοί ήρθαν για να μείνουν. Τα μισά ελληνικά μας σήμερα (και όχι μόνο των «δημοτικιστών») είναι γαλλισμοί ως γνωστόν.
Γιάννης Κουβάτσος said
15: Τα φτερά βρίσκονται στο λεξιλόγιο και άλλων αθλητικογράφων. Επίσης έχουν χαθεί πια οι/τα εξτρέμ. Τους φάγανε τη θέση οι γουίνγκερ(ς). Κι όχι μόνο στον ελληνικό αθλητικό Τύπο αλλά και στον κυπριακό. Αποδελτιώνω τη φράση «Για το ότι έπαιξε στο φτερό: «Ξέρω αυτή την θέση, ξεκίνησα την καριέρα μου ως αριστερός γουίνγκερ και έπαιξα σε πολλές θέσεις…»
Γιάννης Κουβάτσος said
Μπαίνω στο πετσί του άλλου, όχι, εξίσου αντιπαθητικό με τα παπούτσια. Μπαίνω στο πετσί του ρόλου, ναι, επιτυχημένη και καθιερωμένη έκφραση.
loukretia50 said
Γελοία βρίσκω την έκφραση «στα παπούτσια του άλλου», σκέφτομαι παιδάκι που φοράει τα τακούνια της μαμάς, ή ακόμα χειρότερα τον αθλητή με γόβες στιλέτο.
Δε μπαίνω στα παπούτσια κανενός
μεγάλα είναι νούμερα, τα είδα,
Δε μου ταιριάζουν, είναι γεγονός
και κρύβουν σίγουρα κάποια παγίδα.
Την ώρα που ξεχείλισε ο φθόνος
με σαμποτάρουν, είναι γεγονός !
αυτήν την ώρα θέλω να `μαι μόνος
Δε θέλω τα παπούτσια κανενός !
Μπονζούρ!
Triant said
Καλημέρα.
Ανταλλάσσω όλους αυτούς τους αγγλισμούς με ένα πιάτο φακές δηλαδή το καλησπέρα στις 12:01 με τον ήλιο ντάλα. Δεν το ντέχω ούτε στα δικά μου τα παπούτσια.
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@11. Ἐπειδή ἀπό μιά ἡλικία καί πέρα μπορεῖς νά γίνης εὔκολα ἀπόλυτος, αὐτός πού θά μοῦ πῆ «χελόου!» θά εἰσπράξη πάραυτα ἕνα «δυστυχῶς, δέν ἔχω οὔτε χρόνο διαθέσιμο, οὔτε μπορῶ νά κάνω κάτι γιά νά σᾶς ἐξυπηρετήσω..»
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@23. Αὐτό εἶναι Γιάννη!. Το «μπαίνω στό πετσί’ χρησιμοποιεῖται κυρίως (ἴσως καί ἀποκλειστικά) γιά ρόλους..
Κωστής Ανετάκης said
Προσωπικά μου φαίνεται ξένο σώμα, για την ώρα. Επειδή όμως έχει μια λογοτεχνικότητα, μια εικονοπλασία ως μεταφορά, δεν τη θεωρώ και τόσο κακή. Μάλλον θα επικρατήσει τελικά και στο κάτω κάτω της γραφής αυτή είναι φυσική διαδικασία, εξελικτική. Όπως μου αρέσουν οι σκελετοί στην ντουλάπα και η καυτά πατάτα και τα χρησιμοποιώ, ωστόσο δεν έχει καμιά σχέση με ανόητες κακομεταφρασμένες φράσεις, όπως «στο τέλος της μέρας» ή «τη ζήτησε έξω» ή «πάρε με (από) πίσω».
Απλώς, το άρθρο σου μου θύμισε ποια ήταν η πρώτη φορά που συνάντησα αυτή τη φράση. Ήμουν στο δημοτικό, όπου η κυκλοφορία του νέου εβδομαδιαίου Μίκυ Μάους ήταν κάτι που περιμέναμε διακαώς. Σε μια δευτερεύουσα ιστορία με τον Σκρουτζ και τον Φέθρι, αρχισυντάκτη και ρεπόρτερ σε μία εφημερίδα, όπου ο πρώτος χρησιμοποίησε την έκφραση, αλλά ο δεύτερος, κλασικός βλαξ, την πήρε κυριολεκτικά κι έκλεψε τα παπούτσια του άλλου και τα φόρεσε για να κάνει ρεπορτάζ. Φυσικά, δεν γινόταν να μεταφραστεί αλλιώς, ώστε να βγει το αστείο, οπότε αναγκάστηκαν να το τσαμπουνήσουν έτσι, σε μία εποχή που δεν συνηθιζόταν αυτή η μετάφραση. Πόσα χρόνια πίσω με πήγες, κάπου στη δεκαετία του ’70…
Aghapi D said
Δέν έχω υπομονή με τους «αγγλισμούς που μετφράζονται κατά λέξη». Είτε διορθώνω τους συνομιλητές που τους χρησιμοποιούν είτε απαντάω γελώντας με κάποιο σχετικό σχόλιο και οργίζονται
dimosioshoros said
Ούτε και την συμπόνια…
sarant said
24 Α γεια σου!
28 Ωραίο αυτό.
μήτσκος said
Αυτό με τα παπούτσια το ακούω όλο και συχνότερα, δεν μου αρέσει και δεν το χρησιμοποιώ.
Ούτε παίρνω πίσω (θεός φυλάξοι). Απλά παίρνω.
Όσο για τους σκελετούς στο ντουλάπι, δεν το χρησιμοποιώ αλλά ομολογώ ότι μου φαίνεται χρήσιμο. Σε κάποιες περιπτώσεις, όταν θέλουμε να υπονοήσουμε ότι θα ανοίξουμε το ντουλάπι να δείξουμε τους σκελετούς του άλλου, τότε ταριάζει το παραδοσιακό «έχω ράμματα για τη γούνα του».
Pedis said
Δεν ξέρω τι κάνει ο καθένας με τα ξένα παπούτσια αλλά … με τον κώλο των άλλων όλοι είναι πούστηδες, λέει μία ιταλική νεοπαροιμία (είναι γαλλικής καταγωγής;) , η οποία παραδόξως δεν έχει περάσει( ή κάνω λάθος; Χτήνος;) στα ελληνικά.
alexisphoto said
καλημέρα,
εγώ το ακούω όλο και πιο συχνά και πιστεύω πω σε μερικα΄χρόνια δεν θα μας κάνει εντυύπωση.
Πάνω σε αυτό, η παγιωμένη έκφραση : «θα σε γελάσω» δεν είναι μεταφορά του αγγλικού «laugh at = κοροϊδεύω» ;
Σήμερα ακούγεται μια χαρά.
Ευχαριστώ
nikiplos said
32@ Πάντως το «σκελετοί στην ντουλάπα» κυρίως σε πολιτικά ρεπορτάζ, ή πολιτικές ιστορίες αναφέρεται συχνότερα. Σε καθημερινούς ανθρώπους «έχω ράμματα για τη γούνα του» που είναι από μόνη της ενδιαφέρουσα έκφραση. Η Μικρασιάτισσα προγιαγιά μου και η πολίτισσα γιαγιά μου χρησιμοποιούσαν την έκφραση: «είναι γραμμμένος σε πολλά τεφτέρια».
nikiplos said
34@ δεν είναι το ρήμα γελώ με την έννοια του εξαπατώ?
Με γέλασαν (με εξαπάτησαν).
Θυμήθηκα και αυτό: Στην φοιτητική παρέα ήταν μια ευειδέστατη νεαρά εκ Καρδίτσης ορμώμενη. Μοντέλα κανονική, αλλά από διάλεκτο και προφορά απωθητική. Μια μέρα έλεγε: » α ρε! μας πάτσαν ένα γελασό»! (είχαν πάει σε ένα μαγαζί και τις είχαν κοροϊδέψει-εξαπατήσει, είχαν πληρώσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες). Την αγνοώ έκτοτε, καλή της ώρα όπου και να βρίσκεται.
Αναστό said
Καλημέρα!
Νομίζω ότι το «πετσί» δεν αποδίδει σωστά την έννοια του «παπουτσιού». Θα πούμε ότι πρέπει να μπούμε στο πετσί του ρόλου αλλά δεν θα πούμε στον άλλον να μπει στο πετσί μας για να δούμε τι θα έκανε. Από την άλλη, το «έλα στη θέση μου» είναι όντως ακριβής απόδοση. Αλλά αυτό το λες και στα αγγλικά αν θες. Παρά το γεγονός, έχουν σαν εναλλακτική και τα «παπούτσια». Εν ολίγοις, δεν νομίζω ότι μπορούμε να δώσουμε τα παπούτσια στο χέρι στην έκφραση. Και στο κάτω κάτω, μια ακόμη έκφραση για κοντινή έννοια, αν εδραιωθεί πλάι στην υπάρχουσα, σημαίνει γλωσσικό και άρα πνευματικό πλούτο, έτσι δεν είναι;
Εμένα πάντως μια χαρά εδραιωμένη μού φαίνεται. Δεν τη χρησιμοποιώ, θα με απωθήσει (δεν θα με ξενίσει απλά) όταν την ακούσω αλλά βάσει της πορείας των πραγμάτων, νομίζω ότι είναι μέρος του λεξιλογίου μας κι απλά δεν το έχουμε χωνέψει ακόμα.
Λεύκιππος said
Στα παπούτσια του άλλου με τίποτε καθώς και θα σε πάρω πίσω, ή στο τέλος της ημέρας α πα πα. Οι σκελετοί στην ντουλάπα αποδεκτοί σαν έκφραση. Εξ άλλου, πάντα υπάρχουν.
sarant said
34-36 Συμφωνώ με Νικιπλος. Και είναι παλιό το «θα σε γελάσω»
33 Έχω κάμποσες φορές ακούσει το «πούστης με ξένο κώλο»
ΓιώργοςΜ said
Καλημέρα!
Όσο κι αν μας ξενίζουν (εμένα πολύ), φοβάμαι πως η ερχόμενη γενιά στην καλύτερη περίπτωση θα χρησιμοποιεί τους αγγλισμούς μεταφρασμένους. Στη χειρότερη αμετάφραστους, με πεντέξι βοηθητικά ή πολύ εύχρηστα ρήματα της τρισχιλιετούς να χρησιμοποιούνται ακόμη…
Pedis said
# 39 β – Επειδή αποκλείεται να έχουμε εφεύρει κάτι τα τελευταία δύο χιλ. χρόνια, από κάπου το έχουμε πάρει. Από τα ιταλικά αποκλείεται. Από τα γαλλικά;
Χρίστος said
Καλημέρα (περασμένες 12). Πάντως , η έκφραση «με γέλασε» υπάρχει τουλάχιστον από το 1925 όπως φαίνεται στο δίσκο : youtu.be/vQA9_HUHXfY?t=84
Κιγκέρι said
34:
Όπως τα λέει ο Νίκιπλος, να συμπληρώσω ότι το βρίσκουμε και σε δημοτικά τραγούδια, πχ:
Σε γέλασε, Παρασκευούλα μου,
σε γέλασε το δημαρχόπουλο…
ή
Με γέλασάνε τα πουλιά
της άνοιξης τ’ αηδόνια..
Στα υπόλοιπα τώρα, αυτό το «τη ζήτησε έξω» που λέτε, δεν το έχω ακούσει ποτέ μου!
Το «γράψ’ το κάτω», που εκνευρίζει τον Λεώνικο, εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου – ίσως επειδή λέμε και «στο κάτω-κάτω της γραφής».
Τους υπόλοιπους αγγλισμούς που αναφέρθηκαν δεν τους χρησιμοποιώ.
Με τα παπούτσια πάλι, νομίζω ότι περισσότερο πλήρης είναι η έκφραση:
walk a mile in (someone’s) shoes
γιατί όπως όλοι ξέρουμε, τα παπούτσια δεν αρκεί να τα φορέσεις για να τα νιώσεις, πρέπει και να βαδίσεις μ’ αυτά!
Κιγκέρι said
39β:
Εγώ ξέρω «Σε ξένο κώλο εκατό ξυλιές είναι λίγες»
και
«Κυρ-δικαστή, ή ποτέ σου δεν τις έφαγες, ή ποτέ σου δεν τις μέτρησες», που υποτίθεται ότι είπε ο καταδικασμένος σε εκατό ξυλιές στον δικαστή.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
33 -> 39
Έχει περάσει, με πρόλαβε ο Νικοκύρης. Και, μιλώντας για κώλους, εκτός από το ίντερνετ υπάρχει και η πραγματική ζωή. Η οποία ενίοτε με πάει γαμιώντας. Αυτές οι μέρες είναι ολόκληρες ένα ενίοτε 🙂
Γιάννης Κουβάτσος said
Και στη λαϊκή ρήση το βρίσκουμε:
Εγέλασές με μια φορά, ανάθεμα σε σένα, εγέλασές με δυο φορές, ανάθεμα σε μένα.
CrazyFather said
Στο δικό μου συνάφι, των επαγγελματιών της πληροφορικής, η εκτενής και καθημερινή τριβή με την αγγλική, οδηγεί σε συχνά παρόμοια ολισθήματα. Τελευταία με βγάζει από τα ρούχα μου η χρήση του «σπάω» σε απευθείας μετάφραση από το break, με την έννοια όμως του «χαλάω». Π.χ. σε μίμηση του «run the tests to see if something has broken» ακούς ΠΟΛΛΟΥΣ (μορφωμένους!) έλληνες να λένε «τρέξαμε τα τεστ να δούμε αν έχει σπάσει κάτι». Έχω άδικο που τρελλαίνομαι;
dimosioshoros said
Παρατηρώ ότι ο κ@λος έχει παντού δικαιώματα αν-at-αφης γραφής.
ΑΤ-αφη και αν-ΑΤ-αφη γραφή… 🙂
alexisphoto said
@36 & 39
Ευχαριστώ
Κιγκέρι said
Κιγκέρι said
Κιγκέρι said
Κιγκέρι said
Τελευταίο, υπόσχομαι! 🙂
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
24 (Ξε)παπουτσωμένη γάτα 🙂 .
Νιάο! (= εύγε!)
36 Κοίτα να δεις που εγώ θα την αγαπούσα ακριβώς γι΄αυτό
Στα παπούτσια με …εμπάθεια *
«Το συναίσθημα της εμπάθειας υποστηρίζεται επιστημονικά ότι είναι πιο ισχυρό από το αντίστοιχο μιας απλής, αν θέλετε, συμπάθειας προς το πρόσωπο κάποιου»
«…ας μπούμε στα παπούτσια του άλλου»
https://www.flowmagazine.gr/mpaino_sti_thesi_tou_allou/
*αναζήτησα την έκφραση σε σχέση με την ενσυναίσθηση και σχεδόν όλοι που μιλούν για τον ορισμό της κλπ, αναφέρουν και το μπάσιμο στα παπούτσια του άλλου, αλλά να βρω και την …εμπάθεια μαζί, δεν το περίμενα
loukretia50 said
54. Καλωσόρισες σε ώρα μη μοναχική!
Εσύ δεν έχεις ανάγκη να μπεις στα παπούτσια του άλλου για να τον νοιώσεις, και φυσικά χωράς στην καρδιά του!
Κι επειδή λένε πολλοί πως η ζωή μας γέλασε, νομίζω καλύτερα ταιριάζουν τα λόγια του Α.Αλκαίου.
«Κι αν η χαρά μας πέρασε
κι αν η ζωή μας γέλασε
εγώ είμαι εδώ και μη μου σκας
Κλόουν θα γίνω να γελάς
Της νύχτας μου βασίλισσα
τα χρόνια μου ξεφύλλισα
Μες την ψευτιά και την ντροπή
δως μου μια μέρα αληθινή…»
———————–
Νίκιπλε, ελπίζω ότι συνέτρεχαν κι άλλοι λόγοι για την απόρριψη!
Αναρωτιέμαι τι θάλεγε ο ΓΤ – προφανώς κουράστηκε!
ΣΠ said
Τους αγγλισμούς τους αποφεύγω αλλά δεν με εκνευρίζουν. Στην Αμερική άκουγα συχνά από Έλληνες που ήταν χρόνια εκεί να πετάνε διάφορα όπως «θα τρέξει για πρόεδρος» και δεν μου κάνουν εντύπωση πια κάτι τέτοια. Μάλλον με διασκεδάζουν θα έλεγα.
gpointofview said
Χωρίς να έχω διαβάσει τα σχόλια κι ελπίζοντας να μην έχει προλάβει να τα πει κάνας άλλος να υπενθυμίσω πως λόγω προχωρημένης ηλικίας των περισσοτέρων μελών του ιστολογίου ώσπου να καθιερωθεί η φραση με τα παπούτσια θα φοράμε μόνο παντόφλες !!
Αν πάλι παρελπίδα καθιερωθεί νωρίτερα πάλι δεν μας πολυαφορά διότι :
Ο Νικοκύρης φοράει μποτάκια πεζοπορίας
Ο Λεώνικος τα ξυλοτσόκαρα των χειρουργών
Ο Αγγελος…πάτε καλά ρε ; έχετε δει άγγελο με πατούμενα ;
Ο Ιατρού αυστηρά υποδήματα χωροφύλακα
Ο Λαμπρος βατραχοπέδιλα
Ο Μαρτίνος τα πέδιλα του Γολιάθ
Ο Τριάντ πάνινα καταστρώματος
Ο ΣτοΔγιαλοΧτήνος τα πέταλά του στις οπλές
Ο Γιάννης ο Μαλλιαρός τσαρούχια (είχε προσόντα ευζώνου)
Η Λου εσπαντρίγιες (γαλλικές εννοείται)
Ο υποφαινόμενος (πσαράς) γαλότσες ψαρέματος
από τους υπόλιοιπους που έχω γνωρίσει, οι μεν Κόρτο, Κουνελόγατος και Αβονίδας είναι αρκετά νέοι και δεν θα γλυτώσουν ενώ για τον Αιμίλιο δεν βρήκα κάτι, συγγνώμη αν ξέχασα κάποιον από τις συγκεντρώσεις.
Γιάννης Ιατρού said
Να, κάτι τέτοια (να μπουν στο παπούτσι της) πήγαν να κάνουν οι ανταγωνίστριες της Σταχτοπούτας με το γοβάκι, αλλά την πατήσανε, αφού ταίριαζε μόνο σ΄ αυτήν…
Συμπέρασμα (εκτός του «τυχερός ο πρίγκιπας»): Στενό το γοβάκι της Σταχτοπούτας🤔
Pedis said
Τι να κάνει κι ο last and least Καραμανλικάκος. Για μπάτε στα παπούτσα του.
https://thefaq.gr/apokalypsi-o-osy-toy-k-karamanli-prochorise-se-agora-mamoyth-axias-240-000-eyro-gantion-apo-etaireia-epiplon-stis-serres/
Αράουτ said
Γράφει ο κ. ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ στον επίλογο του αρθρου: «Κάτι που δεν ήξερα, και το έμαθα από τη συζήτηση στα Υπογλώσσια, είναι ότι η αγγλική έκφραση έχει αρχαιοελληνικό αντίστοιχο. Πράγματι, στο Λίντελ Σκοτ βρίσκω ότι η έκφραση «εν τούτω πεδίλω πόδα έχειν» (π.χ. στον Πίνδαρο) σημαίνει «βρίσκομαι σε αυτή την κατάσταση». Πολύ κοντινό με τη σημερινή αγγλική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει κατ’ ανάγκη και δανεισμός, μπορεί θαυμασια να είναι ανεξάρτητος σχηματισμός.»
Αλλά, κύριε Νίκο, λάθος σάς ενημέρωσαν οι πληροφοριοδότες σας: Η κοσμαγάπητη αγγλική έκφρασις «to put oneself to someone’s shoes» δεν προέρχεται από τον στίχο του Πινδάρου…
«ἴστω γὰρ ἐν τούτῳ πεδίλῳ δαιμόνιον πόδ’ ἔχων Σωστράτου υἱός.» («Ολυμπιακός ύμνος» 6,8)
διότι απλούστατα ο εν λόγω στίχος σημαίνει κάτι πολύ διαφορετικό: «Άσε τον γιό του Σωστράτου να μάθει ότι το θείο πόδι του ταιριάζει σ’ αυτό το πέδιλο» ( αγγλιστί = Let the son of Sostratus know that this sandal fits his divinely-blessed foot)
Η αγγλική έκφρασις «to put oneself to someone’s shoes» και οι παρεμφερείς φράσεις «be in someone’s shoes» • «fill someone’s shoes» όντως είναι πιστή αντιγραφή από τα ελληνικά μιάς άλλης φράσεως του Θείου Πινδάρου από τον Ολυμπιακό Ύμνο στον Ακραγαντίνο αθλητή Θήρωνα (στίχος 5)
« Δωρίῳ φωνὰν ἐναρμόξαι πεδίλῳ»
που σημαίνει… «Να εναρμονίσουμε στο Δωρικό Μέτρο τον πόδα του στίχου»,
όπου η λέξις «πέδιλον» εδώ έχει την σημασία του ποδός στο ποιητικό μέτρο
Αυτή την φράση διάβασαν οι ελληνομαθείς Άγγλοι και έφιαξαν κατά τον ελληνόψυχο 18ο αιώνα την κοσμαγάπητη φράση «to put oneself to someone’s shoes» και όχι την προηγούμενη όπως λανθασμένα σάς ενημέρωσαν οι αδαείς πληροφοριοδότες σας.
Παρακαλώ, αγαπητέ κύριε Νίκο, διορθώστε πάραυτα το παρόν άρθρο, διότι είναι κρίμα να χαθεί η τόσον σκληρά αποκτηθείσα εγκυρότης του παρόντος Ιστολογίου, σε μία περίοδο που κάποιοι επιφανείς σχολιασταί προσπαθούν να το βοηθήσουν να ξεπεράσει το ψυχολογικό όριο του Αριθμού του Θηρίου (666) στην βαθμολογία της Alexa (σήμερα στο 705)
ΗΘΙΚΟΝ ΔΙΔΑΓΜΑ: Ο αγαπητός σε όλους μας κύριος Σαραντάκος, είτε από άγνοια – είτε εξεπίτηδες, αποκρύπτει από τους αναγνώστες του ότι οι κοσμαγάπητες αγγλικές φράσεις «be in someone’s shoes» • «fill someone’s shoes» • «to put oneself to someone’s shoes» είναι ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ αντιγραφή από τον θρυλικό στίχο του Πινδάρου…
«Δωρίῳ φωνὰν ἐναρμόξαι πεδίλῳ»
και άρα, κάθε είδους ρωμέϊκή μετάφρασις των αγγλικών αυτών φράσεων δεν είναι αγγλισμός, όπως νομίζει ο αδαέστατος Alexis Παπαχελάς, παρασύροντας τον κ. Σαραντάκο και τουλάχιστον 5 σχολιαστάς με τελευταίο τον κύρ-Σταύρο στο σχόλιο 56. Πρόκειται για καραμπινάτο ΑΝΤΙΔΑΝΕΙΟ και ούχί σύμπτωσι ή… «ανεξάρτητο σχηματισμό», όπως λανθασμένα ισχυρίζεται στον επίλογό του ο κύριος Νίκος
ΓΤ said
@55
βλ. #144@27.03.2021
Γιάννης Κουβάτσος said
61: Α, μάλιστα, όντως προσβλητικά τα σχόλια εις βάρος σου, δεν τα είχα δει, αλλά αυτό είναι το ύφος μερικών όταν ζορίζονται. Αν μου επιτρέπεις, ξαναγύρισε, δεν αξίζει τον κόπο εξαιτίας ενός να στερούμαστε τα ενδιαφέροντα σχόλιά σου οι υπόλοιποι.
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Γειά σας κι ἀπὸ μένα.
Ἐγώ, καὶ νὰ τό ᾿θελα, δὲν μπορῶ νὰ μπῶ στὰ παπούτσια κανενός. Δὲν ξέρω τί νούμερο πέδιλα φοροῦσε ὁ Γολιάθ*, ἀλλὰ ἡ ἀφεντιά μου μὲ πενῆντα νούμερο στὸ καλό, τὸ ἀριστερὸ καὶ πενηνταδύο στὸ βλαμένο, τὸ δεξιό, πῶς νὰ τὰ καταφέρω; 🙂
Ἄσε ποὺ δὲν τὸ θέλω κιόλας.
*σχόλιο 57 τοῦ Τζῆ
Οὔτε τοὺς σκελετοὺς στὴ ντουλάπα γουστάρω.
Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ράμματα τῆς γούνας ὑπάρχουν καὶ τ᾿ ἄπλυτα ποὺ βγαίνουνε στὴ φόρα (πιὸ συχνό), ἢ στὰ φόρα (πιὸ σωστό, κτγμ).
ΜΙΚ_ΙΟΣ said
34, 36, 39.
Το ρ. ‘γελώ’ μπορεί, βέβαια, να έχει και τη σημασία του κοροϊδεύω, περιγελώ.
https://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?dl=%CE%A110.4
Και, το ρ. ‘γελώ’ με τη σημασία του εξαπατώ, παραπλανώ πρέπει να προήλθε από το ‘ξεγελώ’.
Το ‘ξεγελώ’ βρίσκεται σε δημοτικά τραγούδια (Ηπείρου), αλλά και σε ποιήματα (Βαλαωρίτης), και θα ήταν σε χρήση μάλλον από τις αρχές του 19ου αι. (ίσως και παλιότερα). Από τον αορ. εξεγέλασα του αρχ. εκγελώ, με μετατόπιση της σημασίας.
Πείτε μου όμως αν: «του έδωσε τα παπούτσια στο χέρι» είναι …ελληνικής κατασκευής και προελεύσεως ή είναι γαλλισμός ή ιταλισμός ή …;
Κάτι διάβασα για έθιμο των Βαβυλώνιων βασιλιάδων (όταν επρόκειτο να αποπέμψουν κάποιο αξιωματούχο) που το υιοθέτησαν οι Βυζαντινοί και κατόπιν εμείς, αλλά μήπως είναι νατσουλισμός;
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Ρε μανία να μπείτε σε ξένα παπούτσια. Βρομοσκυλάει έτσι κι αλλιώς εκεί μέσα ρε σεις, χώρια που δεν ξέρετε αν περπατούσε νύχτα ο ιδιοκτήτης.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Και ο ιταλισμός (…) dei miei stivali = (τάδε πράγμα) των στιβανιών μου, δλδ που δεν αξίζει φράγκο, του κώλου.
Πάνος με πεζά said
«Ήμουν δυστυχισμένος που δε μπόραγα να μπω στα παπούτσια αλλουνού, μέχρι που είδα κάποιον που βάδιζε με ξένα πόδια»…Πώς παραφράζονται οι φράσεις, στο αέναο γλωσσικό γίγνεσθαι… (γέλιο)
Πέπε said
Δεν τ’ αφήνετε λέω γω αυτά, αν μπαίνουμε στα παπούτσια του άλλου, να μας πείτε καλύτερα ποιοι κάνετε πισωπάνω τα αρχεία σας στον υπολογιστή; Here I want you crab.
Σε άλλα νέα, φίλε ΓΤ, προσυπογράφω κι εγώ το #62.
Δημήτρης Μαρτῖνος said
@66. Τὰ στιβάνια ἀγορασμένα ἀπὸ τὰ Λίντλ. 🙂
Nestanaios said
60. Αραουτ.
Δεν είμαι σίγουρος άν συμφωνώ μαζί σου. Κάτι δεν μου κάθεται καλά. Θα το ψάξω και θα σου απαντήσω.
Φυσικά μη περιμένεις από κάποιον να σου απαντήσει. Η Στεφανία και η Μυρτώ ίσως. Κανένας άλλος.
gpointofview said
# 61
Για να μην μυξοκλαις όπως έκανε κάποτε και ο Κουβάτσος για να τον παρακαλάνε να επιστρέψει βγες μια φορά ΑΝΤΡΙΚΙΑ και πες πως ΕΣΥ ξεκίνησες με δήθεν καλυμμένα σχόλια-προσβολές και πήρες την απάντηση που σου ταίριαζε. Μου θυμίζεις μια γυναικούλα που έκλαιγε πως ο άντρας την χαστούκισε αποκρύβοντας πως πρώτη αυτή του πέταξε ένα πιάτο αλλά δεν τον πέτυχε.
Ετσι κι αλλιώς τα σχόλια υπάρχουν όποιος ψάξει θα τα βρει.
Χαρούλα said
Έχω ακούσει ότι από Γαλλικά έχουμε: Βγάζω τα κάστανα από τη φωτιά. Ενώ η πατροπαράδοτη ελληνική έκφραση είναι, βγάζω το φίδι απ’ την τρύπα. Δεν ξέρω αν ισχύει.
Θα σε γελάσω. Απόλυτα ενταγμένη στην καθημερινότητα και της γενιας των γονιών μου.
Σκελετός στην ντουλάπα & μπαίνω στα παπούτσια, αν και δεν τα χρησιμοποιώ, δεν με ενοχλούν καθόλου.
Αλλά το θα σε πάρω πίσω δεν το αντέχω! Ειρωνεύομαι αμέσως, (αν και είναι αγένεια).
Δεν ξέρω τι λένε άλλοι γνήσιοι, αλλά, σε ξένο κώλο χίλιες ξυλιές, άσχετο με τα παπούτσια του άλλου. Τουλάχιστον στα γνήσια θρακιώτικα!🤣
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
69 Ε ναι, είπαμε, μάπα το καρπούζι 🙂
61# ΓΤ : Αν βοηθάει καθόλου ως συμβουλή, προσωπικά, οτιδήποτε στο ίντερνετ με ενοχλεί, είτε το ξεκαθαρίζω ευθέως και χοντρά, είτε το αφήνω να κυλήσει από πάνω μου σα νερό. Αλλά δε χολοσκάω.
Προσυπογράφω κι εγώ για την επιστροφή των μαρμ… εεε τη δική σου.
Χαρούλα said
ΓΤ κανείς δεν περισσεύει στον δημοκρατικό διάλογο. Ξανασκέψου το.
Ατακαμα said
Η συγκεκριμένη φράση χρησιμοποιείται κατά κόρον στην αθλητική δημοσιογραφία και ειδικά τη μπασκετική, όπου οι εδώ σπικερ ξεπατικωνουν τους «συναδέλφους» από το ΝΒΑ.
Στην μπασκετική μεταδοση θα την ανεχτώ τη χρήση της φράσης αν και θα προτιμούσα κάτι πιο ομαλό ελληνικό. Στα υπόλοιπα πάντως δε μ’ αρέσει να πω την αλήθεια.
Όσο όμως διάφοροι ομιλητές αισθάνονται κουλ με το να ξεπατικωνουν αγγλικές φράσεις, άσχετα αν περιττεύουν στην ελληνική, θα ακούμε πολλά παπούτσια ακόμα.
Μαγδαληνή said
Θέμα συνήθειας είναι…
με ενοχλούσε πολύ το «στο τέλος της ημέρας» και το «καυτή πατάτα» . Όμως μετά τα πολιτικά γεγονότα των ετών 2015 και έπειτα και από τους χιλιάδες καβγάδες που ειπώθηκαν πάρα πολύ από δικούς μου ανθρώπους, άρχισα να τα συνηθίζω. Κάπως έτσι θα γίνει και με τα «παπούτσια των άλλων», παρόλο που δεν θα τα βάλω γιατί αντίθετα από τον Μαρτίνο φοράω 35 (στο σχολείο γελούσαν τα παιδιά με το μέγεθος των παπουτσιών μου).
Το νέο που ακόμα με διαολίζει είναι το δέμα που έρχεται στην πλάτη σαλιγκαριού – κατά το αγγλικό «snailmail» ή το γαλλικό «à dos d’ escargot». Το άκουσα μερικές φορές πρόσφατα με αφορμή δέματα που δεν πήγαιναν ή δεν έρχονταν, μέχρι και από την υπάλληλο του ταχυδρομείου. (εννοώ δεν ήταν πιτσιρίκα).
kpitsonis said
Εμένα με ενοχλεί η σόλοικη σύνταξη «Λυπάμαι να (το) πω «, κατ’ απομίμηση του αγγλικού «I’m sorry to say» και όλα τα συναφή .
loukretia50 said
ΓΤ, συμβαίνουν τόσα, μας λείπουν τα δικά σου γραφτούδια!
Κρίνεις ότι δεν αξίζει να εστιάσεις σ’ εκείνους που εκτιμούν και χαίρονται τη συμμετοχή σου?
Άλλωστε όλοι φιλοξενούμενοι είμαστε, το ίδιο εκτεθειμένοι σε κριτική!
——————————–
Σοβαρή δήλωση – αλέρτ :
Αν επιζήσουμε, ω! ευπαθή λυκόπουλα !
σκοπεύω να σκαρώσω κάποτε ένα μνημειώδες πόνημα – δίκην μελέτης – για τα αμελέτητα ρηθέντα και ου καταχωρηθέντα (επαρκώς) φληναφήματα που έχουν σηματοδοτήσει τους πιο ενδιαφέροντες καυγάδες του ιστολογίου.
…κι είναι πολλάά!
Μετά προφανώς θα αναγκαστώ να αποχωρήσω με τυμπανοκρουσίες.
loukretia50 said
Γυάλινο το γοβάκι, υποτίθεται πως ξεπεράσαμε το σύνδρομο της Σταχτοπούτας, αλλά καμιά δε θέλει να περπατάει ξυπόλητη στ’ αγκάθια. Ούτε καν η Barefoot contessa – ξέρουν οι παλιοί!
Η πραγματικότητα είναι σκληρή
Barefoot girl
Μιχάλης Νικολάου said
Πέδιλο και η βάση στο μπετόν.

Μιχάλης Νικολάου said
39β,
Ίσως απ’ αυτό η έμπνευση για
«Μνημόσυνο/κηδεία με ξένα κώλυβα»
Μιχάλης Νικολάου said
… γίνεται πολύς λόγος για τα παπούτσια των αλλονών …
Και για τα παπούτσια των καλλονών
gpointofview said
# 62 και άλλα σχετικά
Εκανα υπομονή όταν μια φορά ο ΦΤ έδειξε σαν λόγο αποχώρησης κάποιο σχόλιό μο-που απομονωμένο μπορεί κάποιος να το κρίνει έτσι αλλά βλέπω πως επαναλαμβάνεται και θυμάμαι πόσοι έχουν αποχωρήσει αξιοπρεπώς είτε δηλώνοντας το και χωρίς να επανέρχονται δήθεν να το αιτιολογήσουν είτε όπως οι περισσότεροι χωρίς καν να απασχολήσουν το ισστολόγιο με το πως και γιατί
Για να τελειώνουμε με το θέμα το σχόλιο μου στο #93 φαίνεται να είναι υποτιμητικό και αναφέρεται σαν απάντηση στο #91
Εχει όμως προηγηθεί το # 78 από το οποίο είναι φανερό από τις πόλεις που αναφέρει πως ψεύδεται στο # 91 και πως με τα σχόλιά του π.χ. # 88 πως τρολλάρει
Τα παραθέτω
σχόλιο 78
ΓΤ said
14 Μαρτίου, 2021 στις 21:34
@63, 68
«[…] αυτός που της έδειξε πώς να χρησιμοποιεί την λογική […]».
Μια ζωή οι αναγνώσεις μου είναι προβληματικές. Και ευτυχώς που ήρθε το #68 του συγγράψαντος να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Είναι γνωστό ότι στην Πορεία Ειρήνης του 1963 έδωσε το «παρών» στον Μαραθώνα ο λογικολόγος Μπέρτραντ Ράσελ, οπότε έχουμε εδώ μια σύνδεση της Λογικής με τον Μαραθώνα. Και ευτυχώς που διάβασα το #68, γιατί έψαχνα πώς να συνδέσω τη Λογική με τις Τζιτζιφιές και τη Γλύφα…
Τζιτζιφιές και Γλύφα είναι τοποθεσίες που αναφέρονται στο διήγημά μου που μετά από λίγο δηλώνει πως δεν τόχει διαβάσει απλά και μόνο για να με προσβάλλει αφού έχουν προηγηθεί άλλα σχόλια όπου δεν του «βγαίνει» η πασιέντζα και φυσικά δεν αναφέρονται στο σχόλιο του Αεροζολ.. Αρα το είχε διαβάσει γιατί για μέντιουμ δεν τον έχω… αντίθετα οι στοιχηματικές μαντεψιές του στο ιστολόγιο δεν του βγήκαν, θυμίζω…
σχόλιο 91
ΓΤ said
14 Μαρτίου, 2021 στις 22:45
89@
Είναι φορές που προσποιούμαι ότι δεν καταλαβαίνω. Να το θέσω ωμά. Δεν διάβασα το πόνημά σου.Απλώς έπαιξα με το φρασάκι που είχε απομονώσει το καλό Αεροζολάκι.
Το φρασάκι ήταν το εξής : «Αυτός που της έδειξε πώς να χρησιμοποιεί την λογική»
Κατόπιν αυτών μάλλον αθώο φαίνεται το σχόλιό μου # 93
Gpointofview said
14 Μαρτίου, 2021 στις 23:11
# 91
Λοιπόν είναι παρατηρημένο, άνθρωποι που δεν έχουν δημιουργικότητα ή δεν κάνουν τίποτε ή κάνουν μόνο βλακείες !
Πάντως μην απελπίζεσαι, ο Φρέντυ Γερμανός ξεκίνησε γράφοντας τα εφημερεύοντα φαρμακεία, εσυ τα πας καλά με την αναφορά στην αθλητική κίνηση σαν παραγωγικότητα, το μέλλον σου χαμογελά…
Φυσικά υπάρχουν και άλλοι λόγοι για την συμπεριφορά του, όπως π.χ. το αήττητο πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ και όχι μόνο αλλά αυτά δεν είναι του ιστολογίου. Ελπίζω να ξεμπλέξαμε.
.
Astero said
Η μόνη πετυχημένη χρήση της έκφρασης στα ελληνικά! Ένα εξαιρετικό παιδικό βιβλίο.
https://ikarosbooks.gr/blog/ta-papoutsia-ton-allon-diadrastiki-parousiasi-tou-neou-vivliou-tis-alkistis-chalikia-sto-vivliopolio-chartino-karavi
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
55 Εξαιρετικό! 👏🏻
Αντίδωρο από τον Πεουβιανό Σεζαρ Βαγιέχο που αναλήφθηκε σαν σήμερα,15 Απρίλη 1938, ύστερα από μια περιπετειώδη στερημένη ζωή, σε μια κλινική του Παρισιού.46 χρονώ.
Poema para ser leído y cantado
sé que hay una persona
que me busca en su mano, día y noche,
encontrándome, a cada minuto, en su calzado.
Ποίημα για να διαβαστεί και να τραγουδηθεί
«ξέρω πως είναι κάποιος
που με ψάχνει μέσα στo χέρι του νύχτα-μέρα
και με βρίσκει,κάθε λεπτό,μες τα παπούτσια του.» https://pergadi.blogspot.com/2018/04/blog-post_82.html
………………………………………………………………..
Με γέλασε μια χαραυγή τ΄άστρι και το φεγγάρι
ΣΠ said
ΓΤ, gpointofview
What Do You Care What Other People Think?
gpointofview said
# 86
Καθένας με τις ευαισθησίες του. Προσωπικά με ενδιαφέρει η γνώμη για μένα κυρίως των ανθρώπων που έχουμε πιεί ένα ποτήρι κρασί μαζί, όπως είδες και στο #57 σήμερα μόνο μ’ αυτούς ασχολήθηκα.
Missing Ink said
Αμ, «ο ελέφαντας στο δωμάτιο» ή «σκέψου έξω απ’ το κουτί»…
Τι γυρεύουμε εμείς μες στα παπούτσια των άλλων, όπως δεν είπε κι ο Γιάννης Αγγελάκας.
33, 39β: «Μακριά από τον κώλο μου κι ας είναι όπου θέλει»;
Γιάννης Ιατρού said
3.833 νέα κρούσματα – 819 οι διασωληνωμένοι – 104 νεκροί
Δηλ. κάπου το 33% των διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ… Εμ δεν θα αυξηθούν τοι νεκροί;
ΣΠ said
87
Ακριβώς. Σε ενδιαφέρει η γνώμη του ΓΤ; Μάλλον όχι. Άρα τι ασχολείσαι;
Και προς τον ΓΤ: Σε ενδιαφέρει η γνώμη του gpointofview; Μάλλον όχι. Άρα τι ασχολείσαι;
gpointofview said
# 90
Αντε να εξηγώ πάλι, η γνώμη του ΓΤ δεν με απασχολεί και δεν ασχολήθηκα έκτοτε μαζί του, κάθε τόσο όμως εμφανίζει ένα σχόλιό μου σαν αιτία απομάκρυνσής του και όχι όλο το στόρυ κι έτσι μπορεί να σχηματίσουν λάθος εντύπωση ανθρωποι που με ενδιαφέρει η γνώμη τους. Ως τώρα το αφηνα ασχολίαστο, αφού επμένει να το εμφανίζει ας πάρει και την απάντηση όπου φαίνεται πως ψεύδεται για να δημιουργήσει ένταση.
ΧριστιανoΜπoλσεβίκoς said
» Έρχονται εκεί με ρωτάνε για τον Μακρυγιάννη.
Τους λέω: εγώ είμαι.
Μπα, μου λέει ο διερμηνέας τους, με γελάς.
Ε, τους λέω, σα σας γελάω σύρτε να τον βρήτε.»
sarant said
Eυχαριστώ για τα νεότερα!
41 Δεν ξέρω αν υπάρχει στα γαλλικά
44 Αυτά είναι παλιά και τα δύο, τα έχει και ο Λουκάτος στους παροιμιόμυθους
47 Γιατί να θυμώσεις; Πόσοι δεν λένε «σώσε το αρχείο» αντί «αποθήκευσέ το»;
56 Άλλο είναι όταν μένει κάποιος σε αγγλόφωνη χώρα. Πάντως το correr para Presidente το λένε και οι ισπανόφωνοι στις ΗΠΑ
57 Πες μου το παπούτσι σου να σου πω ποιος είσαι!
61-2 Nα συμφωνήσω με τον Γιάννη Κ. Ομολογώ ότι δεν είχα δει το σχόλιο της 27/3, ήμουν άρρωστος τις μέρες εκείνες. ΓΤ, γύρνα!
63 Πώς βρίσκει κανείς παπούτσια σε τέτοια νούμερα;
72 Ναι, στα γαλλικά υπάρχει αυτό με τα κάστανα και τη φωτιά -το οποίο υπάρχει και στα ελληνικά. Μάλλον δανεικό.
78 Βέβαια, δεν είχαμε και τίποτα τρανταχτούς καβγάδες -δεν μαλώνουμε συνέχεια.
90 και πριν Εμένα με ενδιαφέρει η συμμετοχή όλων
aerosol said
Δεν θα χρησιμοποιούσα τα παπούτσια της φράσης. Αλλά συμφωνώ απολύτως με το…
#43
Ολόκληρη η έκφραση είναι πολύ καλύτερη -έως και ποιητική. Επίσης, ευχαριστούμε για τα όμορφα τεμάχια!
ΧριστιανoΜπoλσεβίκoς said
Μιχάλης Νικολάου said
Δημήτρης Μαρτῖνος said
@93-7. Τὸ 1967 στὰ 15 μου φοροῦσα Νο 47. Τότε μοῦ ἔφτιαξαν τὰ πρῶτα μου καλαπόδια καὶ ἄρχισα νὰ φτιάχνω παπούτσια παραγγελία. Μετὰ μοῦ ἔφτιαξαν μεγαλύτερα καλαπόδια. Μέχρι τὴ δεκαετία τοῦ ᾿80 ἔφτιαχνα παπούτσια παραγγελία. Τότε ἄνοιξαν καὶ στὴν Ἑλλάδα τὰ πρῶτα μαγαζιὰ μὲ μεγάλα μεγέθη.
Τώρα τὰ παραγγέλλω μέσῳ διαδικτύου.
Μιχάλης Νικολάου said
Θυμάμαι και τον φιλόλογό μας κ. Ευγγελινό που σε φάσεις «ευθυμίας» στην τάξη μάς επανέφερε (στην τάξη) με το χαρακτηριστικό
«Μην το γελάτε!»
sarant said
97 Κοίτα να δεις! Καλαπόδια λοιπόν. Φαντάζομαι το πόδι θα μεγάλωνε ως τα 20, ε; (Για τον στρατο δεν ρωτάω)
loukretia50 said
97. Αγαπητέ Δον, είσαι ξεχωριστός και όχι μόνο λόγω ύψους!
btw,
πιθανολογώ ότι κάθε ψιψίνα θα ζήλευε τα παπούτσια σου!
Θα νόμιζε ότι είναι σε τριαξονικό!
Το τί ακριβώς θα έκανε εκεί… άλλη πονεμένη ιστορία!
Γιάννης Ιατρού said
95: χαχαχαχα, ρε συ!!😂🤗👍😍🎈
Παιδιά, εδώ έχουμε ταλέντο, η Αλέξαινα θα φτάσει σε αρνητικούς αριθμούς, όπως το ποσοστό επιπλοκών του Νικ Χαρντ στα εμβόλια της ΑστραΖενεκα
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
97 >> Τὸ 1967 στὰ 15 μου φοροῦσα Νο 47. Τότε μοῦ ἔφτιαξαν τὰ πρῶτα μου καλαπόδια καὶ ἄρχισα νὰ φτιάχνω παπούτσια παραγγελία. Μετὰ μοῦ ἔφτιαξαν μεγαλύτερα καλαπόδια. Μέχρι τὴ δεκαετία τοῦ ᾿80 ἔφτιαχνα παπούτσια παραγγελία.
Μετά του έφτιαξαν μεγαλύτερα μαγαζιά.
Μαρία said
72
Και στα γαλλικά απο δω http://www.la-fontaine-ch-thierry.net/singchat.htm
Πιθανόν να πέρασε στα ελληνικά απο κάποια μετάφραση https://media.ems.gr/ekdoseis/ellinika/Ellinika_45_2/ekd_peel_45_2_Athini.pdf
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
72, 103
Και στα αγγλικά έχει κάστανα και φωτιά.
ΚΩΣΤΑΣ said
Χαμός έγινε στη συνέντευξη τύπου μεταξύ Δένδια – Τσαβούσογλου. Απορώ πως θα πάει ο Δ. στο σπίτι του να δειπνήσει.
Ο Τσαβ. διαβάζει Σαραντάκο; Απαντώντας στον Δ. που είπε ότι πρέπει να καταλάβετε και τη δική μας θέση, του είπε ότι κι εσείς πρέπει να μπείτε στα δικά μας παπούτσια, τουλάχιστον έτσι το είπε η μεταφράστρια.
Χαρούλα said
#103 😲😳🤓εντυπωσιάστηκα!
🌰Μαρία ,Χτήνος ευχαριστώ! 🌰
dimosioshoros said
@ 97 Δημήτρης Μαρτῖνος
Μπορούμε να έχουμε καμία διεύθυνση; 🙂
Δημήτρης Μαρτῖνος said
@97.Στὸ Ναυτικὸ τὴν ἔβγαλα μιὰ χαρά. Εἶχα προβλέψει πὼς δὲν θὰ ὑπῆρχαν παπούτσια στὸ νούμερό μου στὴν κατάταξη καὶ παρουσιάστηκα μὲ ἀθλητικά. Ἔτσι πέρασα ὁλόκληρη τὴν προπαίδευση μὲ τὶς ἀτέλειωτες δοκιμὲς γιὰ τὴν παρέλαση τῆς ὀρκωμοσίας χωρὶς νὰ πληγιάσουν τὰ πόδια μου ἀπὸ τὶς ἀσήκωτες ἀρβύλες.
Λίγες μέρες πρὶν τὴν ὀρκωμοσία μὲ πῆγαν στὶς κεντρικές ἀποθῆκες τοῦ Ναυστάθμου, ὅπου τελικὰ μοῦ βρῆκαν ἀρβύλες στὸ νούμερό μου.
Αιμ said
Καλησπέρα, τα παπούτσια και την ενσυναίσθηση τα συνάντησα σχεδόν συγχρόνως στα τέλη της 10ετίας του 80 σε τοποθετήσεις συστημικών (σχολή είναι αυτό) ψυχοθεραπευτών. Από το ότι αυτοί ήταν εξοικιωμένοι με αυτούς τους όρους φρονώ πως είναι πολύ παλιότεροι (ή ότι ήξεραν καλά αγγλικά). Δεν μου πολυαρέσει το πρώτο αλλά δεν με ανατριχιάζει και σαν το τέλος της ημέρας και κάποια άλλα
Δημήτρης Μαρτῖνος said
@107. Γιάννη, τὰ τελευταῖα δεκαπέντε χρόνια ψωνίζω παπούτσια ἀπὸ τὸ ἐγγλέζικο ημπέη. Μιὰ φορὰ ποὺ ψώνισα ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ, λίγο μετὰ τὸ ἀτύχημα ποὺ παραμόρφωσε τὸ δεξί μου πόδι, πλήρωσα ἕνα σωρὸ λεφτὰ σὲ δασμοὺς καὶ μεταφορικά.
Jago said
Και συνεχίζονται τα παπούτσια των άλλων, τώρα πριν λίγο στη γλίφο και δεν ξέρω πόσα άλλα σάιτ γιατί βαριέμαι.
«Μπορούμε να το επιτύχουμε μόνο αν έχουμε αμοιβαία αντίληψη και κατανόηση. Αμοιβαία κατανόηση σημαίνει να μπαίνω και στα παπούτσια του άλλου. Δεν θα μπορέσουμε να λύσουμε τις διαφορές μας αν συνεχίσουμε έτσι] απάντησε εκ νέου ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου.
https://www.lifo.gr/now/world/entasi-live-metaxy-dendia-kai-tsaboysogloy
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Τὸ 108@99.
Jago said
Ωστόσο, ο Μ. Τσαβούσογλου επέλεξε να το συνεχίσει: «Αμοιβαία κατανόηση σημαίνει να μπούμε ο ένας στα παπούτσια του άλλου. Αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα μπορέσουμε να λύσουμε τις μεταξύ μας διαφορές».
Πηγή: iefimerida.gr – https://www.iefimerida.gr/politiki/koines-diloseis-dendia-tsaboysogloy-15-4
gbaloglou said
76 Όσον αφορά την «καυτή πατάτα»: αφορά την πατάτα φούρνου, που ψήνεται ολόκληρη, μαζί με την φλούδα, και είναι βεβαίως καυτή, οπότε δεν θέλει κανείς να την πιάσει για να την βάλει στο πιάτο, κλπ [Πιστεύω ότι μόνον τις τελευταίες δεκαετίες άρχισε να κυκλοφορεί στην Ελλάδα, με μεγάλη χαρά είχα βρει προ δεκαετίας ένα φαγάδικο στην Θεσσαλονίκη που διέθετε το είδος — ξέχασα ακόμη και το όνομα του, τώρα είναι μέγα προποτζίδικο, Γούναρη και Τσιμισκή γωνία … αλλά μου άρεζε να πηγαίνω εκεί … για καυτή πατάτα με σάλτσα πιπεράτης φέτας … και να νοσταλγώ την Αμερική 🙂 ]
Jago said
Ρε είναι παντού τα παπούτσια των άλλων με αφορμή την Τουρκία, δηλαδή έλεος.
Πέπε said
@87
> Προσωπικά με ενδιαφέρει η γνώμη για μένα κυρίως των ανθρώπων που έχουμε πιεί ένα ποτήρι κρασί μαζί
Και όλοι οι υπόλοιποι γιατί πρέπει να (ξανα)διαβάσουν όλο το ιστορικό των μηνυμάτων πριν από ένα μήνα, λες και πρέπει να βγάλουν κρίση;
Για παράδειγμα, η δική μου κρίση για το ποιος έχει δίκιο ή άδικο βάζω στοίχημα ότι δε σ’ ενδιαφέρει, αλλά και να σε ενδιέφερε, δεν ενδιαφέρει εμένα. Και όμως, τα βάζεις σε κοινή θέα σαν να ήταν κοινού ενδιαφέροντος.
Το μόνο που μπορεί να είναι, σε κάποιο βαθμό, κοινού ενδιαφέροντος είναι η απόφαση ενός σχολιαστή να αποχωρήσει. Όποιος δε θα το ήθελε, μπορεί να του πει «μη φύγεις». Το να του πει κανείς «όχι φύγε» δεν το πιθανολογώ ιδιαίτερα. Όλο το υπόλοιπο, αν ο ένας αισθάνεται θιγμένος από τον άλλο, δικαίως ή όχι, κλπ., είναι προσωπικό του καθενός και κακώς απασχολεί τη δημόσια σφαίρα.
dimosioshoros said
@ 110 Δημήτρης Μαρτῖνος
Έχω κι εγώ διάφορες ιστορίες, αγαπητέ Δημήτρη. Προμηθεύομαι πάντα από το εξωτερικό χωρίς να πάψω να αναζητώ και εν Αθήναις.
sarant said
105-111-113 O Τσαβούσογλου μιλούσε αγγλικά ή τουρκικά; Αν αγγλικά, είναι ευεξήγητο.
Μαρία said
118
Τούρκικα. https://www.youtube.com/watch?v=Cb6sNCWFiEM&t=1s
gpointofview said
# 116
Σαν φιλόλογος ξέρεις πως το «κυρίως» δεν αποκλείει τους άλλους, ούτε υποχρέωσα κανένα δημόσια να διαβάσει τα προηγούμενα και να τον εξετάσω αύριο, γράφτηκε απλά για όσους με ξέρουν προσωπικά -και όποιον άλλο θέλει- να δει αν το σχόλιο μου που κρίθηκε προσβλητικό από τον Κουβάτσο ήταν δικαιολογημένο ή όχι
Μαρία said
119
Στο 12:15
sarant said
119-121 Περίεργο -εκτός αν η μετάφραση έγινε μέσω αγγλικών.
ΣΠ said
118, 119
Είτε αγγλικά είτε τουρκικά μιλούσε, οι δηλώσεις του δεν μπορούν να αποδίδονται έτσι στα ελληνικά.
Γιάννης Ιατρού said
105: Δένδιας και σχετικά
Κέρδισε πόντους σήμερα ο Δένδιας. Βέβαια βγήκαν οι σφουγκοκωλάριοι του Μητσοτάκη να καρπωθούν ό,τι μπορούσαν, λέγοντας πως τάχα μου είχε τέτοιες οδηγίες από τον ΚΜ. Μάλλον έχασαν κάτι τύπου Σημίτη τσιράκια και πήραν κεφάλι αυτά του Αραφηνιώτη και του Μεσσήνιου κουτσαβάκη.
spyridos said
Η πατάτα αμερικάνικη , τα κάστανα γαλλικά. Αφήστε μας το φίδι τουλάχιστον.
114
Μόνο σε τούρκικα την έχω δει την καυτή πατάτα. Ούτε στη Θεσσαλονίκη δεν πέτυχα.
Την έχουν εκεί σαν τα σαντουιτσάδικα αλλά με γεμιστή πατάτα. Κουμπίρ τα λένε.
Βρίσκω στην Ολλανδία σε όλες τις πόλεις τελευταία.
97
Τη δεκαετία του 80 τα χαζεύαμε τα μεγάλα νούμερα στου Αντωνάκη σαν είδος εξωτικό.
Δεκαετία του 90 μπήκα μια φορά μέσα και το 1/3 των παπουτσιών ήταν 45+.
Κάπου εκεί έκανα και τους τελευταίους μου μήνες στο στρατό σε μεραρχία επιστρατεύσεως.
Μας έστειλαν τα καινούργια σωματομετρικά στοιχεία και πετάξαμε στα σκουπίδια τα 40 νούμερο άρβυλα.
Τα μικρότερα τα είχαν πετάξει ήδη.
Γιάννης Κουβάτσος said
Επειδή αναφέρθηκε το όνομά μου και επειδή κινδυνεύουμε να χαθούμε σε έναν άκρατο υποκειμενισμό, αναρτώ το σχόλιο που θεωρώ προσβλητικό και μάλιστα απρόκλητα:
«Λοιπόν είναι παρατηρημένο, άνθρωποι που δεν έχουν δημιουργικότητα ή δεν κάνουν τίποτε ή κάνουν μόνο βλακείες !
Πάντως μην απελπίζεσαι, ο Φρέντυ Γερμανός ξεκίνησε γράφοντας τα εφημερεύοντα φαρμακεία, εσυ τα πας καλά με την αναφορά στην αθλητική κίνηση σαν παραγωγικότητα, το μέλλον σου χαμογελά…»
Λοιπόν ναι, τέτοιου είδους σχόλια τα θεωρώ προσβλητικά. Άλλοι τα προσπερνούν αδιάφορα -σιγά, σου λένε, μη χαλαστώ με το τι γράφει ο καθένας στο διαδίκτυο- και άλλοι θίγονται και αποχωρούν. Το έχω κάνει κι εγώ, αλλά αναθεώρησα και επανήλθα. Παρακαλώ τον ΓΤ να κάνει το ίδιο. Φίλε, πιο σωστή η πρώτη στάση: guarda e passa.
Μιχάλης Νικολάου said
108, … παρουσιάστηκα μὲ ἀθλητικά. … χωρὶς νὰ πληγιάσουν τὰ πόδια μου ἀπὸ τὶς ἀσήκωτες ἀρβύλες.
Αθλητικά έναντι αρβύλας, ράδιον!
dimosioshoros said
@ 125 Spyridos
Περιέχει και προϊόν αλλά χρήσιμο. 🙂
Μαρία said
124
Κι ο Τσαβούσογλου στο τουρκικό κοινό. Σε κουβέντα να βρισκόμαστε.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Κάποτε στη θέση μου θα `ρθείς,
στα παπούτσια που φορώ θα μπεις,
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=36408
Pedis said
Pedis said
https://www.vincentvangogh.org/a-pair-of-shoes.jsp
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
123 και σχετ.
Πάντως ο Τσαβ ούτε για παπούτσια ούτε για πασούμια ούτε για γαλότσες είπε.
mitsos said
Δεν χρησιμοποιώ την έκφραση «να φορέσω ( ή να μπω ) στα παπούτσια του άλλου»
Αλλά προσπαθώ ( συχνά αλλά όχι πάντα )να μπω στην θέση του άλλου».
(Σε κάποιων τη θεση δεν θα ήθελα να είμαι ούτε νοερά )
Όμως
Η έκφραση μου φαίνεται πολύ καλή μεταφορά και κατάλληλη για αναπαραστατική περίφραση
Δεν με ξενίζει όπως π.χ. το να βρέχει γάτες και σκύλους στην Αθήνα (ή να βρέχει καρεκλοπόδαρα στο Λομδίνο).
Άλλωστε υπάρχει και πολύ παλιό παραμύθι ( που πρόσφατα έγινε και παιδική τηλεοπτική σειρά ) με την εγγονή του τσαγκάρη που φόραγε τα παπούτσια άλλων και μεταφερόταν στον χώρο , στον χρόνο και στο περιβάλλον του ιδιοκτήτη των παπουτσιών ανακαλύπτοντας πως δεν ζούν όλοι όπως αυτοί.
Ξενίζει ακόμα λοιπόν τον Νίκο η φράση του Παπαχελά ως αγγλισμός αλλά …
…Αλλά την κόρη μου την ξένισε ακόμα και η φράση «θα γκρεμίστηκε κανένας φούρνος». Ρώτησε για την σημασία της και μετά την χαρακτήρισε εντελώς «κουλό». Τώρα εγώ τι να ψάξω την ιστορία της φράσης για τους φούρνους ή την ιστορία του «κουλού» ;
@@ Μαρτίνος & ΛΟΥ
Πράγματι αυτοί που φορούν μεγάλα νούμερα παπούτσια συνήθως έχουν άγθονο χώρο για «να γράφουν» … και ίσως όχι μόνο στα παλαιότερα των υποδημάτων τους .
loukretia50 said
Γειά σου Μήτσε!
Πολλά θα παραξενέψουν την κόρη σου και πολλά έχεις ακόμα να μάθεις μαζί της!
Καλύτερα να αναζητάς όμορφες ιστορίες, έστω και για κουλούς φούρνους! – για να έχεις αφορμή για συζήτηση.
Σίγουρα είναι πιο διασκεδαστικό από μια λογική εξήγηση και φυσικά δεν την αποκλείει.
Μιλώντας για ιστορίες… κάποιοι το επιβάλλουν!

(όχι για λασπωμένες αρβύλες, ούτε σε δωμάτιο μωρού, στην είσοδο!)
spyridos said
Μιας κι αρχίσαμε τα χαλάκια.
Το έργο “Δέρμα” του Ευτύχη Πατσουράκη. Φτιαγμένο από χαλάκια εισόδου πολυκατοικιών της Αθήνας. Ένα ανάγλυφο χαραγμένο αρχικά από την τριβή με παπούτσια στα όρια μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής ζωής. Κάτι σαν τα σχόλια εδώ μέσα.
avno13 said
» Η έλξη της κυρίαρχης γλώσσας είναι πανίσχυρη…», (αν και το πρόθεμα «παν» το θεωρώ υπερβολή) η διαχρονική αλήθεια του «αφορισμού» (αποφθέγματος), θαρρώ ότι οφείλεται στην βαθύτερη έλξη που προκαλεί ή που οφείλεται σε έναν παροδικό μεν, «κυρίαρχο» (με την έννοια της «προσωπικότητας») ‘πολιτισμο’ / ‘πολιτισμικό πλαίσιο’.
Οι εκάστοτε ‘γλωσσισμοί’ (π.χ. αγγισμοί την νυν εποχή) δεν είναι απαραίτητα ‘κακοί’ (ούτε ‘καλοί’ φυσικά), αλλά δυνητικά μπορούν να εξελίξουν μία γλώσσα (όπως οι ελληνισμοί, ινδισμοί, aborigin-ισμοί, έχουν ‘πολλαπλασιάσει’ την Αγγλική (όποια και αν είναι αυτή). Π.χ. το μπιτσόμπαρο, που δεν είναι παρά ο ελληνισμός της ελληνικής beach-bar (ή μήπως το δεύτερο είναι ελληνισμός του πρώτου?). «Πολύ» θα ήθελα κάποια/ος να μας φέρει στοιχεία ότι στις δεκαετίες 1960-1990, υπήρξε εκτός ελληνικής περιφέρειας, μαγαζί beach-bar που δεν το ‘έτρεχε΄ελληνόφωνος……
avno13 said
@17
>2 και 8
>Και ‘γω. Αηδία σκέτη.
Προσοχή. Σε αγγλοσαξωνογνώστες μπορεί να ‘ακουστεί’ ως idea sketi.
avno13 said
Κατά μία έννοια το να βρεθώ στην θέση του άλλου, μάλλον επιβάλει να αποδεχθώ ότι θα (είχα) πράξει ακριβώς τα ίδια. Η αγγλική έκφραση (και επομένως και η αρχαιοελληνική) είναι πιο «ανοικτές» και σε άλλα «ενδεχόμενα» / «δυνατότητες», γιατί δεν προϊδεάζουν. Πιχί τα παπούτσια μπορεί να είναι πιο άνετα για μένα και να τρέξω ταχύτερα. Άσε που τα παπούτσια δεν ορίζουν την κατεύθυνση, άρα το προς τα πού θα κινηθώ (τι θα κάνω) με αυτό είναι ένα «ανοικτό» «ενδεχόμενο» και προς το χειρότερο και προς το καλύτερο (= προς το άγνωστο, το νέο, το διαφορετικό). «Στατικό/θερμοδυναμικό» βέρσους «Δυναμικό/κινητικό»
gpointofview said
# 126
Δάσκαλε, εκείνο το «μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις» για κάποιους σαν και σένα ειπώθηκε και μην κρύβεσαι πίσω από το δάκτυλό σου. Μπορεί οι περισσότεροι να βαριούνται να διαβάσουν την στιχομυθία που προηγήθηκε- και καλά κάνουν- δεν εκφράζουν όμως κρίση, εσύ όμως που εκφράζεις πρέπει να αποδεχθείς πως το «Λοιπόν είναι παρατηρημένο, άνθρωποι που δεν έχουν δημιουργικότητα ή δεν κάνουν τίποτε ή κάνουν μόνο βλακείες !» δεν αναφέρεται συγκεκριμμένα σε κάποιον για να το πάρει προσωπικά -εκτός αν έχει την μύγα και μυγιάζεται- και από την άλλη η αναφορά στα χνάρια του Φρ. Γερμανού δεν είναι προσβλητική, μάλλον επαινετική είναι !
Βλέπεις λοιπόν πως αν απομονώσεις μια φράση ή δυο βγάζεις όποιο συμπέρασμα θέλεις, παλιό το κόλπο να κρίνεις από την απάντηση χωρίς να λάβεις υπ’ όψιν σου τι προηγήθηκε.
Γράψε λοιπόν ό,τι γουστάρεις κρίνοντας από το τι ομάδα είναι ο καθένας αφού δεν έχεις άλλα κριτήρια πιο σοβαρά και στο έχω ξαναγράψει πως ο μόνος λόγος που σπαταλάω τα λόγια μου μαζί σου είναι πως μπαίνεις σε τάξη και η σκέψη και μόνο πως είναι πιθανόν να κρίνεις έτσι και εκεί μέσα -αν και δεν θέλω να το πιστεύσω-με τρελλαίνει.
gbaloglou said
114 & 125 Είχα λοιπόν δίκαιο όσον αφορά τις ψητές, ακριβέστερα φουρνιστές, πατάτες — ΔΕΝ ήταν γνωστές, ή τουλάχιστον συνηθισμένε, στην Ελλάδα! Ο συγκεκριμένος έβγαζε ένα και μόνον (νομίζω) ταψί φουρνιστές γύρω στις 8 το βράδυ, να είναι καλά 🙂
Πέπε said
@134
Μ’ αρέσει πολύ η έκφραση με τον φούρνο που γκρεμίστηκε. Είναι από τις πιο σουρεάλ που διαθέτουμε. Δεν ξέρω από πού βγαίνει, αλλά ούτε και ψήνομαι ιδιαίτερα να προσπαθήσω να το φανταστώ, ή να το ψάξω. Είμαι βέβαιος ότι οποιαδήποτε λογική εξήγηση θα χαλάσει τη μαγεία του κουλού!
Αν μάλιστα η κυρία στην εικόνα του #134 είναι (όπως μοιάζει) η βασίλισσα των τραπουλόχαρτων της Αλίκης, η παραπομπή αυτή στο πιο εμβληματικό «κουλό» έργο έρχεται ταιριαστά.
antonislaw said
Καλησπέρα σας! Καθόλου δεν μου αρέσει η φραση με τα παπούτσια των άλλων και δεν τη χρησιμοποιώ. Πρόπερσι σε ένα προγραμμτδιά βίου μάθησης στην ΑΣΠΑΙΤΕ (πρώην Σελετέ) για τους παλιότερους ο εισηγητής έλεγε συνεχώς το στο τέλος της ημέρας και στα παπούτσια του άλλου, όπως και την ενσυναίσθηση. Ένιωθες ότι τα έλεγε και αισθανόταν και δέκα χρόνια νεώτερος μη σας πω. Σε αυτές τις μοντέρνες φράσεις εγώ βλέπω την ανάγκη κάποιων να φανούν νεώτεροι και τολμηρότεροι, γλωσσικά τουλάχιστον. Σαν αυτόν το μοντέρνο χαιρετισμό «καλή συνέχεια». Που αν δε συνοδεύεται από κάτι, πχ καλή συνέχεια στη μέρα σου, στη δουλειά σου, στη ζωή σου ξέρω γω, είναι εντελώς μπούρδα και προσωπικά με ενοχλεί.
Για τα παπούτσια του διμετράκη κ Μαρτίνου που δεν πάει πίσω κι αυτός. Θυμάμαι στην Ολυμπιάδα του 2004 που σε ενα δρομάκι στην πλάκα, που ειχαν διαμορφώσει το οδόστρωμα σαν ταρτάν αγώνων δρόμου, είχαν σε πλεξιγκλας παπούτσια του Σακήλ Ο Νίλ φτιαγμένα σαν έργα τέχνης, ζωγραφισμένα. Νούμερο 56-57.

Στη φωτογραφία δίπλα σε ένα παπούτσι νούμερο 46.
Σε αυτά άνετα μπαίνεις και μάλιστα βάζεις τα δύο πόδια σ’ενα παπούτσι
sarant said
Kαλημέρα από εδώ!
133 Αρα η μετάφραση που φόρεσε παπούτσια στον Τσαβούσογλου πρέπει να έγινε μέσω αγγλικών.
dryhammer said
Ολίγα περί ‘ποδημάτων:
Ο πατέρας μου ήταν παπουτσής που, μέχρι το ’69-’70 έφτιαχνε καινούργια για μαγαζιά [γυναικεία, καθότι τα αντρικά τα θεωρούσε χοντροκοπιά] και από τότε μέχρι το ’87 που πέθανε, επισκεύαζε. Του είχαν μείνει κάποιοι πελάτες με ιδιότροπα πόδια που τα καλαπόδια τους τα είχε κρατημένα στο πιο ψηλό ράφι του τσαγκαράδικου [με κότσια, με περίεργα σχήματα και κάλους πχ στην πατούσα] όπου έβλεπα καλαπόδια με διάφορες τσόντες από πετσί σε διάφορα σημεία ώστε να ταιριάζουν με την ιδιοτροπία του κάθε ποδιού.
Το μεγαλύτερο ήταν ένα Νο 46 που με προσθήκες σε μύτη, φτέρνα, κότσι και κουτουπιέ είχε γίνει 48 για ένα πανύψηλο μανάβη [ήμουνα και πιτσιρικάς και μου φαινότανε πια πως έσκιαζε τον ήλιο -όχι πάνω από 1,92 αλλά με ποδάρα].
Το μικρότερο ήταν ένα Νο 40 για τον άντρα μιας θείας μου που είχε έξτρα προσθήκη στον κουτουπιέ στα όρια του 42. Για κείνον μού ‘λεγε πως το κανονικό του ήταν 38,5 αλλά είχε «το ποδάρι σαν φραντζόλα» και του έφτιαχνε το παπούτσι στο μεταποιημένο 40άρι για λόγους αισθητικής. «Να μην είναι πιο ψηλό παρά μακρύ»
Σ’ εκείνο με τον κάλο στην πατούσα είχε μια τσοντίτσα μεγέθους κέρματος στο ανάλογο σημείο και τα έφτιαχνε με διπλό πάτο ώστε στον πρώτο να έχει τρύπα που να χωνεύει μέσα ο κάλος, χωρίς να πατιέται και με προσοχή στην κατά μήκος και πλάτος εφαρμογή για «να μην παίζει το ποδάρι μες στο παπούτσι και βρίσκει ο κάλος. Να μπορεί να πορπατεί ο άθρωπος, όχι να στέκεται μονάχα».
Ο ψηλός σώθηκε όταν ήρθαν τα αθλητικά για μπάσκετ που είχε μεγάλα νούμερα.
Οι άλλοι ή τα ζήτησαν και τα πήραν όταν έφυγαν εκτός Χίου για Αθήνα και Πειραιά ή πήγαν εκεί που δεν τα χρειάζονταν πια.
Του θείου μου του έδωσα τα καλαπόδια του όταν πέθανε ο πατέρας μου και άδειασα το μαγαζάκι.
Πέπε said
@143
Είμαι γενικά της ίδιας σχολής, αλλά ειδικά η καλή συνέχεια μου αρέσει. Δε χρειάζεται να προσδιορίσουμε αν εννοούμε της ημέρας ή οτιδήποτε άλλο – το εννοεί αυτό ο αποδέκτης, όπως τον βολεύει. Είναι το ίδιο σαν να εύχεσαι «κάθε καλό» (ξέρει ο άλλος τι καλό θέλει), αλλά λιγότερο βαρύγδουπο και άρα ταιριαστό σε διαφορετικές περιστάσεις, κοινότερες.
Γιάννης Μαλλιαρός said
Καλημέρα
Άντε να πω για τα παπούτσια. Δεν τα χρησιμοποιώ. Άλλα όμως όπως το θα σε πάρω πίσω και καλή συνέχεια (που μπήκε τελευταία) ναι. Το πρώτο το βλέπω διαφορετικό από το θα σε πάρω, σκέτο. Γιατί το πίσω έχει να κάνει με ανταπόδοση. Πήρες, δεν ολοκληρώθηκε η δουλειά αλλά θα τη συνεχίσω και θα σε πάρω εγώ (μπορεί και απλά να μην βρεθήκαμε, το ίδιο κάνει). Το δεύτερο δεν σχετίζεται με το αν έχει ήδη προηγηθεί τηλεφωνική συνομιλία ή όχι.
116 Είπες – είπα. Είπες – είπα. Ώχουουου…
Μούπε, τούπα. Μούπε, τούπα. Α, καλάάάά…
sarant said
145 Πολύ ωραία ιστορία, υλικό για διήγημα!
dryhammer said
148. Η ουσία είναι αυτές οι 15(;) γραμμές. Για να γίνει διήγημα πρέπει να ξεχειλώσει και να γεμίσει σάλτσες…
[Ο καημός του φιλόλογου που είχα στη γ λυκείου. «Οι εκθέσεις σου είναι σαν απόδειξη στα μαθηματικά. Πλήρεις, αλλά αν τις πάρει ένας φιλόλογος θα τις κάνει άλλες τόσες και παραπάνω.» – Όντως τα essays* που μας έβαζαν έκθεση, σαν απόδειξη τα αντιμετώπιζα**
*πχ «Ο παστουρμάς και η επικοινωνία μεταξύ Λαπώνων και Ιαπώνων»
**Ειδικά άμα δεν συμφωνούσα και βαριόμουνα να αναπτύσσω αντιρρήσεις – εις ώτα μή ακουόντων έτσι κι αλλιώς]
Γιάννης Μαλλιαρός said
149 Για να το ξεπεράσω αυτό, και να γράψω μια αξιοπρεπή έκθεση στις εισαγωγικές πέρασα από ειδικό σεμινάριο: Το καλοκαίρι του 74, με ανέλαβε φίλος του πατέρα μου, απόφοιτος της νομικής (όχι, δεν έγινε δικηγόρος). Έγραφα εγώ την έκθεση και μετά καθόμασταν και την ξαναγράφαμε. Πάνω στα δικά μου αχνάρια, αλλά με γεμίσματα. Καλά πήγε η δουλειά, 12 έγραψα στις εισαγωγικές!
https://gevseis.blogspot.com/2017/10/ekthesi.html
gpointofview said
# 149, 150
Για την έκθεση συμφωνώ με τον Ντράι κι εγώ με το ζόρι πέρναγα τις 10 γραμμές αλλά πήρα 31/40, βέβαια την εποχή μου το θέμα ήτανε αρχαίο ρητό και οι περισσότεροι δεν ξέρανε να το ερμηνεύσουνε και βγαίνανε εκτός θέματος, οπότε το 20/40 το είχες μόνο με το να είσαι εντός θέματος. Υπ’ όψιν πως το θέμα δεν γραφότανε στον πίνακα αλλά διαβαζότανε δυο φορές από τους εξεταστές και οι παρανοήσεις πηγαίνανε σύννεφο !
Αλλά για να κάνεις διήγημα την ιστορία δεν χρειάζεται ούτε να την ξεχειλώσεις ούτε να την γεμίσεις σάλτσες, για παράδειγμα το να περιγράψεις το περιβάλλον που εργαζότανε ο πατέρας σου και τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε για την δουλειά του ούτε σάλτσες είναι ούτε ξεφεύγει από το θέμα, δεν το τεντώνει.
dryhammer said
151β. Μπορεί και να… [είναι το μόνο που μου απόμεινε να λειτουργώ αλα κέφα]
loukretia50 said
152. σφηνάκι ξεροσφύρι !
«…αλά κέφα!»
Μα μόνο έτσι αξίζει για κάποιους της – θέλω να πιστεύω – συνομοταξίας μας!
Ό,τι θυμάσαι κι αγαπάς, το διηγείσαι χαλαρά σ΄ένα αγαπημένο παιδί. Αφήνεις τη σκέψη να ξεστρατίζει, να σε πηγαίνει σε παράξενα μονοπάτια και δε σε νοιάζει ούτε πού, ούτε πώς θα τελειώσει, μονάχα αυτό που μοιράζεσαι.
Ίσως κάποια στιγμή θελήσεις να το μαζέψεις – παρντόν! να το απλώσεις εννοούσα!
Κι αν όχι, δεν πειράζει, το χάρηκες!
Triant said
149,150,151: Εισαγωγικές, μία σελίδα σκάρτη προσέχοντας απλώς να μην βγώ εκτός θέματος. 21/40 – αντικειμενικός σκοπός επετεύχθη.
gpointofview said
# 152
Περιγράφεις και κάνα-δυο ενσταντανέ με περίεργους πελάτες (σίγουρα θα υπήρχανε) κι έχουμε μια χαρά δημοσίευση για μια Κυριακή (μιλάει η…πείρα)
antonislaw said
146 Πέπε, η ευχή «καλή συνέχεια» είναι μποΰρδα γιατί το καλή είναι επίθετο και προσδιορίζει το συνέχεια. Μεγάλη διαφορά με το «κάθε καλό» που είναι ουσιαστικοποιημένο επίθετο και του εύχεσαι να έχει κάθε καλό. Ή καλή μέρα, εύχεσαι να είναι καλή η μέρα. Η συνέχεια, χωρίς προσδιορισμό, είναι μια ουδέτερη μπούρδα, γιατί αν εγώ είμαι πυρομανής, τι καλή συνέχεια μου εύχεται; ουσιαστικά μου λέει, συνέχισε ό, τι κάνεις φίλε, καλό, κακό, δεν έχει ενσυναίσθηση κατά τη γνώμη μου η ευχή καλή συνέχεια, δεν έχει καν ευχή μέσα
Μιχάλης Νικολάου said
148 για 145,
Πράγματι!
Μού θυμίζει τον παππού μου (παπουτσής κι αυτός).
Όταν μάς άφησε χρόνους, κράτησε ο θείος μου την φαλτσέτα και το σφυράκι του παππού, από το μικρό εργαστήρι.
«Θα ‘θελα να ‘μουν παπουτσής
το χρόνο να μετρώ με το σφυρί —
τοκ τοκ τοκ τοκ»
antonislaw said
157 παπουτσής; τσαγγάρης ή μπαλωματής ήταν; με την έννοια ότι ο μπαλωματής ήταν ο επιδιορθωτής παπουτσιών. Το συνειδητοποίησα καθώς διάβαζα τελευταία το μεσοπολεμικό περιοδικό Φραγκέλιο του Νίκου Βέλμου(Βογιατζάκη), του κρητικοαθηναίου-όπως αυτοπροσδιορίζεται ο ίδιος στο Φραγκέλιο-ηθοποιού και συγγραφέα – ποιητή, που είχε ενα σκίτσο του πατέρα του κι έλεγε ότι ήταν μπαλωματής στην Πλάκα.
Eli Ven said
Μανιάτικη εκδοχή της παροιμίας που αναφέρεται … συχνάκις πιο πάνω: «Σε ξένο κώλο οι ξυλιές δεν πονούνε»
Georgios Bartzoudis said
61 ΓΤ, 62 Γιάννης Κουβάτσος, 68 Πέπε, 71-83-87-91 gpointofview, 73 ΣτοΔγιαλοΧτηνος, 78 loukretia50, 86-90 ΣΠ, 93 sarant said:….
# Έχω τη γνώμη ότι ο ΓΤ απεχώρησε με πρόσχημα την αντιπαράθεσή του με τον Τζι, αλλά ο πραγματικός λόγος της αποχώρησής του είναι η αποκάλυψη της ταυτότητάς του. Σε μια προηγούμενη Σαραντάκεια ανάρτηση εκλιπαρούσε κάποιον σχολιαστή, με τον οποίο αλληλλοαναγνωρίστηκαν, μην τυχόν και αποκαλύψει το πραγματικό του όνομα. Μετ’ού πολύ όμως, έκανε την γκάφα και αυτοαποκαλύφθηκε! Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον ![Δεν πειράζει ΓΤ. Μην το παίρνεις κατάκαρδα! Ας είσαι ο εαυτός σου].
Πέπε said
160
Αυτό μού είχε διαφύγει. Θυμάμαι αντίθετα μια περίπτωση όπου ο ΓΤ είχε αναγνωρίσει άλλον σχολιαστή, και ήταν πολύ σαφής και σταθερός στο «σε βρήκα αλλά δε μαρτυράω». Το ζήτημα της ανωνυμίας/επωνυμίας ο καθένας το παίρνει διαφορετικά, υπάρχουν χίλιες διαβαθμίσεις και η καθεμία έχει και τους υποστηρικτές της…