Κολοκύθια με ρίγανη ή κολοκύθια με τη ρίγανη;
Posted by sarant στο 6 Σεπτεμβρίου, 2021
Δεν θα συζητήσουμε συνταγές φαγητών στο σημερινό μας άρθρο, ούτε σκοπεύω να επαναλάβω το παλιότερο άρθρο μας για τα φρασεολογικά του κολοκυθιού.
Το δίλημμα του τίτλου μού το έθεσε με μέιλ φίλη του ιστολογίου, που συχνά με τροφοδοτεί με ερωτήματα. Αν κατάλαβα καλά, συζητήθηκε κάπου στο Φέισμπουκ -αλλά δεν χάνουμε τίποτα να το συζητήσουμε και εδώ με ένα σύντομο αρθράκι.
Το ερώτημα βέβαια δεν αφορά ειδικώς τα κολοκύθια με τη ρίγανη (ή με ρίγανη) -αυτά στάθηκαν η αφορμή. Αλλά ας αρχίσουμε από αυτά.
Κολοκύθια με τη ρίγανη (ή με ρίγανη) είναι βεβαίως όνομα φαγητού, και στο Διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε συνταγές πώς να τα μαγειρέψετε (παράδειγμα).
Όμως, «κολοκύθια με τη ρίγανη» είναι και παροιμιακή φράση, που τη χρησιμοποιούμε για να χαρακτηρίσουμε ανόητα ή αβάσιμα ή ανάξια λόγου τα λεγόμενα κάποιου -και μάλιστα υπάρχουν πολλές παραλλαγές, περίπου ή εντελώς συνώνυμες:
* κολοκύθια με τη ρίγανη!
* κολοκύθια στο πάτερο!
* κολοκύθια τούμπανα!
* κολοκύθια νερόβραστα!
* ή και σκέτο: κολοκύθια!
Φαίνεται ότι τα κολοκύθια απέκτησαν τη σημασία των ανόητων λόγων επειδή οι περισσότεροι τα βρίσκουν άνοστα, ακόμα κι αν τα αρτύσουμε με ρίγανη.
Οι εκφράσεις είναι παλιές. Στη δίκη του το 1834, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είπε προς τον εισαγγελέα Μάσον «Αυτά τα κολοκύθια με τη ρίγανη φύλαξέ τα να τα ειπείς σε άλλους, όχι στον Κολοκοτρώνη». Η έκφραση φυσικά προϋπήρχε, ενώ να σημειώσουμε ότι και στα βλάχικα υπάρχει η έκφραση «κουρκουμπιάτι χιάρτι», κατά λέξη «κολοκύθια βραστά» για τα ανόητα λόγια.
Όμως, σήμερα δεν εξετάζουμε ειδικώς αυτή τη φράση.
Το ερώτημα που θέτει η φίλη μου είναι γιατί λέμε, οι περισσότεροι, «κολοκύθια με τη ρίγανη» ενώ λέμε «πατάτες με αυγά», «μακαρόνια με κιμά», «χοιρινό με σέλινο» κτλ. Δηλαδή, για ποιο λόγο στη μια περίπτωση βάζουμε το οριστικό άρθρο («τη ρίγανη») και στις άλλες δεν το βάζουμε;
Πράγματι, στη σημερινή νέα ελληνική, στην κοινή νέα ελληνική που λέμε, οι ονομασίες των φαγητών που έχουν δύο συστατικά εκφέρονται πάντοτε χωρίς άρθρο. Τα εμβληματικά «μακαρόνια με κιμά» ή το απλούστατο «ψωμί με τυρί» θα αρκούσαν, αλλά ο καθένας μας έχει να σκεφτεί δεκάδες παραδείγματα, που μερικά ανέφερα στην προηγούμενη παράγραφο.
Φαίνεται και πιο λογικό, άλλωστε. Όταν λέμε «μακαρόνια με κιμά» δεν ορίζουμε συγκεκριμένα τον κιμά. Θα μπορούσαμε να πούμε «έφτιαξα μακαρόνια με τον κιμά που αγόρασα χτες, γιατί ο άλλος που υπήρχε στο ψυγείο μού φάνηκε χαλασμένος», αλλά το «μαγείρεψα μακαρόνια με τον κιμά για το μεσημέρι» νομίζω ότι ξενίζει τους περισσότερους.
Αυτά όμως ισχύουν μονάχα για τη σημερινή κοινή νέα ελληνική. Σε παλιότερες εποχές ακούγονταν οι έναρθροι τύποι, ενώ το ίδιο ισχύει και σε σημερινές διαλέκτους ή ιδιώματα.
Θυμάμαι τη γιαγιά μου τη Μυτιληνιά να λέει για «αυγά με τις ντομάτες» (και όχι «με ντομάτες») όπως και «κρέας με τα κυδώνια» -και όχι «με κυδώνια», αν και το έλεγε και κυδωνάτο βεβαίως -και το έφτιαχνε και πολύ νοστιμο.
Αλλά και στην Κρήτη, είναι γνωστό το τραγούδι του Ρασούλη που λέγεται «Σησάμι με το μέλι» -είναι δημοτικοφανές αλλά νομίζω πως πρόκειται για προσωπική δημιουργία.
Για να μεινουμε στα τραγούδια, ένα από τα λιγοστά δισκογραφημένα τραγούδια του Γιοβάν Τσαούς είναι και «Η Ελένη η ζωντοχήρα», που είναι περιζήτητη στη γειτονιά, και ο χασάπης της στέλνει ένα αρνάκι και της λέει «Κάνε το με το σπανάκι γιατί θα’ρθω το βραδάκι». Εντύπωσή μου είναι πως η έναρθρη σύνταξη δεν έγινε για να κρατηθεί απλώς το μέτρο, αλλά απηχούσε τη νόρμα της εποχής -άλλωστε, στην πρώτη εκτέλεση ακούγεται και κάποιος να φωνάζει «Ωχ, αρνί με το σπανάκι».
Φαίνεται ότι και στην Κύπρο ακούγεται ακόμα η έναρθρη σύνταξη στις ονομασίες των φαγητών, διότι σε κυπρέικο συνταγολόγιο βρίσκω «Κριθαράκι με τον κεϊμά«, ενώ στην κοινή νεοελληνική θα λέγαμε «κριθαράκι με κιμά».
Επίσης, σε μυκονιάτικο συνταγολόγιο βρίσκω συνταγή για «μπαρμπούνια με τη ντομάτα» άρα κι εκεί θα χρησιμοποιείται αυτός ο τρόπος -το ενδιαφέρον της συγκεκριμένης συνταγής είναι πως οφείλεται στη γιαγιά του Γ. Βέλτσου.
Από την Κρήτη έβαλα πιο πάνω το τραγούδι του Ρασούλη, αλλά και σε κρητικό συνταγολόγιο βρίσκουμε «χοχλιούς με το χόντρο», δηλαδή σαλιγκάρια με σπασμένο στάρι.
Καθώς οι διάλεκτοι και τα ιδιώματα διασώζουν συχνά παλιότερες μορφές που έχουν χαθεί από την κοινή, μπορούμε να υποθέσουμε ότι παλιότερα η έναρθρη εκφορά των ονομάτων των φαγητών με δύο συστατικά ήταν συχνότερη, ίσως και η επικρατούσα.
Στα «κολοκύθια με τη ρίγανη», η ονομασία του φαγητού έτυχε να γίνει παροιμιώδης και να αποκτήσει μεταφορική σημασία. Έτσι εξηγείται ότι η έναρθρη σύνταξη διατηρήθηκε και στην κοινή νεοελληνική, σε αυτή την περίπτωση μόνο από όλα τα άλλα ονόματα φαγητών.
Κι έτσι απάντησα στο ερώτημα της φίλης μου -αλλά βέβαια περιμένω από τα σχόλιά σας να μου πείτε αν και στη δική σας μητρική γλωσσική ποικιλία επιβιώνει η έναρθρη αναφορά στις ονομασίες των φαγητών, πέρα από τα κολοκύθια με τη ρίγανη, και στα άλλα φαγητά.
Δύτης των νιπτήρων said
Πολύ μ’ αρέσουν αυτές οι αναζητήσεις! Το αρνί με το σπανάκι του Γιοβάν Τσαούς σκέφτηκα κι εγώ αλλά, βέβαια, είχε γραφτεί ήδη.
gpointofview said
Καλημέρα
Τρώγω με το κιλό φαγητό με συνοδευτικό, ποτέ κολοκυθάκια, αυτά μόνο σκέτα τα τρώγω αλλά τα ακούω από άλλους με διάφορα !
dryhammer said
Καλημέρα!
Πράγματι σε ονομασίες φαγητών (και μόνο), διατηρείται το άρθρο (σε φθίνουσα πορεία) γιατί έτσι μας τα λέγαν οι μανάδες μας. Η έναρθρη σύνταξη εξαφανίζεται επίσης καθώς αντικαθίσταται σιγά σιγά η περιγραφική ονομασία ενός φαγητού με την (ξενική συνήθως) μονολεκτική του ονομασία
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Καλημέρα. Ο Παπαϊωάννου στο Ντόμπρα και σταράτα κάπου γράφει «Περί ορέξεως, σπανάκι με το ρύζι».
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια και τις πρώτες μαρτυρίες.
4 Μόλις θυμήθηκα και το τραγουδάκι: Τι ωραία που μυρίζει το σπανάκι με το ρύζι!
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Ο πεζοναύτης με το όπλο.
Ο σερίφης με τις δηλώσεις.
«Θα ήταν καλό αν είχε βγει οπλισμένος διότι θα του ρίχναμε πολλές σφαίρες».
https://tvxs.gr/news/kosmos/ipa-proin-pezonaytis-dolofonise-4-anthropoys-anamesa-toys-ena-brefos
Νέο Kid said
Κολοκούθκια τα κολοκύθια στη Κύπρο , και οντως «κολοκούθκια με τ´ αυκά» (με τ αυγά)» πολύ συνηθισμένο. Επίσης το παστίτσιο το λένε «μακαρόνια του φούρνου» κι όχι μακαρόνια φούρνου.
Εν ελλαδι , δε νομίζω ότι είναι εξαίρεση τα κολοκύθια με τη ρίγανη , καθώς λέγεται μόνο σαν έκφραση . Αν κάποιος οντως μαγειρεύει κοκοκυθια με ρίγανη θα πει : θα φάμε κολοκύθια με ρίγανη ή -το πιο πιθανό- κολοκύθια ριγανάτα 😀
Νέο Kid said
Για όσους συνταξιούχους δεν το γνωρίζουν, τα κολοκύθια ρίχνουν το ζάχαρο! Νούμερο ένα βέβαια η κανέλα!
Χρίστος said
Καλημέρα σε όλους.
Μόνο με την έννοια «ανοησίες» γνωρίζω την έκφραση. Όχι ως συνταγή.
Ο φίλος μου ο Παναγής ,10 χρονών, γυρνούσε στο χωριό με τη γαΪδουρίτσα του πουλώντας τα κηπευτικά του πατέρα του και διαλαλώντας μεταξύ άλλων:
«Έχω και μωρόπουλα με το φουρό τους »
Ήτοι:
Έχω και κολοκυθάκια με το άνθος τους.
Πανέξυπνο παιδί. Τώρα έχει βιομηχανία ζαχαροπλαστικής.
ΓιώργοςΜ said
«Χίλιω λογιώ φαΐ, όλο κολοκύθι», ένα παροιμιακό που δεν ξέρω αν είναι τοπικό ή λέγεται κι αλλού. Το νόημα παρόμοιο με το «όχι Γιάννης, Γιαννάκης».
dryhammer said
8. Άαααα! Ώστε γι αυτό κανελώνουν το ρυζόγαλο…
sarant said
9 Mπράβο, μωρόπουλα τα κολοκύθια.
Νέο Kid said
11. Ναι αλά! Κανέλα Κεϋλάνης βέβαια από τη Σρι λάνκα! ( όπως λέμε ημεδαπός από τον τόπο σου, κι ας είναι κι αποκιακός κι εδώδιμος …)
Theban said
Στην οικογένειά μου δεν χρησιμοποιούσαμε καμμιά τέτοια έκφραση και το πρωτοσυνάντησε στην οικογένεια της γυναίκας μου (Θεσσαλονίκη). «Μελιτζάνες με το κρέας» και «κολοκύθια με το κρέας». Μου είχε φανεί τόσο παράξενο που ρωτούσα πότε θα τελειώσει αυτό το κρέας.
Πάνος με πεζά said
Καλημέρα !
Αντίστοιχο σε διατύπωση είναι το βορειοελλαδίτικο/μικρασιάτικο (?) φαγητό «Μελιτζάνες με το κρέας».
Πάνος με πεζά said
Α, βλέπω ότι είχε γραφτεί. Οπότε ας κερσδίσω τον πόντο με το ποντιακό «Λάχανα με τα φασούλια».
Αγγελος said
Και η γυναίκα μου, Θεσσαλονικιά μικρασιατικής καταγωγής, λέει «πατάτες με τ’ αυγά» και «μελιτζάνες με το κρέας». Κι εμένα με ξένιζε προτού το συνηθίσω.
ΣΠ said
Καλημέρα
14, 15
Ακριβώς. Το έλεγε η μικρασιάτισσα μητέρα μου.
Alexis said
Καλημέρα.
Θα είχε ωστόσο ενδιαφέρον να αναζητήσουμε και άλλες παροιμιώδεις φράσεις με φαγητά.
Εδώ στην Ήπειρο π.χ. έχω ακούσει το «φασόλια με κούμπλα» περίπου ως συνώνυμο του «άρες, μάρες…»
Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο. 🙂
Και ένα τραγουδάκι πλούσιο …γαστρονομικά:
ΓΤ said
@@ μύδια
LandS said
Εγώ νομίζω ότι προέχεται από το… αρχαίο «κολοκύθια μετά ριγάνεως» 😁😁
Alexis said
#8, 11: Σχετικό-άσχετο: Είχα ακούσει κάποτε ότι οι συνδυασμοί κάποιων φαγητών δεν είναι τυχαίοι. Π.χ. για τον μπακαλιάρο με σκορδαλιά λένε ότι το σκόρδο που ρίχνει την πίεση αντισταθμίζει τρόπον τινά τον… φουλ υπερτασικό παστό μπακαλιάρο.
Τώρα αλήθεια, μύθος, δεν ξέρω, μπορεί να είναι και εκ των υστέρων εξήγηση. Σιγά μην ξέρανε οι παλιοί τι εστί υπέρταση, λέω εγώ…
Alexis said
Πνίγηκε ενώ κολυμπούσε ο πρώην πρύτανης του ΕΜΠ Θεμιστοκλής Ξανθόπουλος
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Υπάρχουν και τα παντζάρια σκορδαλιά. Ούτε «με», ούτε «τη».
ΓΤ said
Πέθανε ο Κουρτάκης.
nikiplos said
Καλημέρα… Κολοκύθια με τη ρήγανη, το οποίον σκουλήκι, κι ας μου επιτραπεί εδώ μια παράκαμψη.
Η επιλογή του Χ. Στυλιανίδη, έχω την εντύπωση, πως ήρθε να δώσει το στίγμα και το μήνυμα: Μες τα πέντε βιλαέτια φάτε πιέτε μωρ’ αδέρφια.
Είναι γνωστές οι ροές μαύρου χρήματος μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Ροές που ενίοτε έχουν συλληφθεί να γίνονται μέσω επίορκων μεν, πλην διακεκριμένων ρασοφόρων. Ροές που τόσο στην Κύπρο, όσο και στην ημεδαπή, διοργανώνονται, στελεχώνονται και νέμονται κυρίως από τον σκληρό υπόκοσμο. Πάντως τόσο στην Κύπρο, όσο κι εδώ, βγαίνουν πλυμένες καθαρές και σιδερωμένες. Αν προσθέσει κανείς ότι σε αυτές τις ροές ενίοτε έχουν συλληφθεί και διαβόητοι ρώσοι ουχί του κατηχητικού βέβαια, εικάζω κι αυτό είναι μόνο εικασία να το τονίσω, πως η επιλογή του Κύκου ήταν μήνυμα: «παιδιά κάντε τα όλα ίβαλα και λίμπα κολύμπα!»
Τα λοιπά, η δήθεν εξειδικευμένη προσωπικότητα κλπ του κυπραίου Υπουργού, κι αν είναι κολοκύθια με τη ρίγανη!
Νέο Kid said
23. Γαία ελαφρά! Καλός υδραυλικός μηχανικός και δάσκαλος. Ως «πολιτικός»… ήτο μάπα , καθώς δεν ήταν απατεώνας…
leonicos said
Μόλις ήρθα από τη Σίφνο
Έχασα τον Θεοδωράκη
Αλλά θα πω πολλά για τη Σίφνο σε καποιο άσχετο αρθρ΄κι, όπως το σημερινό, αλλά δεν αντέχω σήμερα
Απίθανα ωραία η Σίφνος κι έχω πολλές προτάσεις (για να περάσει καλά όποιος πάει)
Ελπίζω να μην το διαβάσει ο Τζι. Έχει πολύ ψάρι
Νέο Kid said
Ο Μαλαματίνας πάντως ζει και βασιλεύει και την Τούμπα κυριεύει!
ΓΤ said
24@
κόκκινη αλλιάδα
LandS said
22
Τον ξαρμυρίζεις πρώτα. Ότι η σκορδαλιά ρίχνει τη πίεση
Theban said
16: αναρωτιέμαι αν είναι ίδιο με το κυπριακό «λουβιά με τα λάχανα» και ποια είναι τα λάχανα στην περίπτωση των ποντιακών.
LandS said
26
Άαα, δεν είναι απλό outsourcing
dimosioshoros said
Κάθε φορά που ακούω τα κολοκυθάκια με τη ρίγανη μου προκαλεί έκπληξη. Δεν το έχω συνηθίσει ακόμα.
Πάντως εκείνη η αστεία καθαρευουσιάνικη εκδοχή μετά ριγάνεως ακούγεται πάντα (;) άναρθρη. Βλέπω και στο 21 τον LandS που το αναφέρει.
Χρίστος said
12 …και χειμωνικά τα καρπούζια και σάψυχο η ματζουράνα και καούνι το πεπόνι.
Με την ευκαιρία, να πω στους επτανησίους αδελφούς μου, ότι δεν ξέρω πόσο σωστό είναι να λέμε «κορφιάτικες παρόλες, αγιομαυρίτικο, λευκαδίτικο ιδίωμα, κεφαλονίτικη, ζακυθιανή παρλάτα,τσιριγώτικα, παξινά, θιακά «,
τη στιγμή που είναι κοινό το ιδίωμα, όπως και η μουσική στα επτάνησα.
Άλλωστε, αν γλώσσα είναι μια διάλεκτος με στρατό και ναυτικό τότε το επτανησιακό ιδίωμα είχε κάποτε κι αυτό, για στρατό, τους λόγιους του και τα γραφτά τους.
Ίσως να αξίζει να γίνει μια συζήτηση πάνω σ’ αυτά. Τι λέτε κύριε Σαραντάκε;
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
30# Νομίζω αυτό είναι άλλο πιάτο. Μιλάω για τα παντζάρια που σερβίρονται κομμένα, με σκορδαλιά στο πλάι. Ο ασφαλέστερος τρόπος για να καταστρέψεις μια καλή σκορδαλιά κτγμ.
ΓΤ said
29@
Ζει, αλλά δεν βασιλεύει πια, Κιντ, διότι η πρώην σύζυγός του βούλιαξε την εταιρεία για να αγοράσει λίαρ τζετ. Ήδη από πέρυσι ξεκίνησαν οι διαδικασίες να βρεθεί λευκός ιππότης…
dimosioshoros said
Υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να πνιγεί πρώην πρύτανης από εν ενεργεία επίκουρο. Γιατί;
Νέο Kid said
Μπορεί απλά ο Κούλης να ήθελε να εισάξει τεχνογνωσία διαβατηριοδοσίας…
ΓΤ said
36@
Ναι, μπερδεύτηκα 🙂
Νέο Kid said
38. Επειδή ο πρώην πρύτανης έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο από τον νυν επίκουρο; Άρα και μεγαλύτερη πιθανότητα να βρεθεί περισσότερο χρόνο στο νερό;
Αντώνης said
Πριν από πολλά χρόνια είχα δει σε κατάλογο ταβέρνας να μεταφράζονται τα «κολοκυθάκια τηγανητά» ως «fried nonsense» (Όπως λένε και στη Λεξιλογία, «Μη σταμάτατε στην πρώτη τους έννοια, έχουν και άλλες»). Αλλά βέβαια, οι μεταφράσεις των καταλόγων των εστιατορίων θα άξιζαν ολόκληρο άρθρο ή, ίσως, και βιβλίο.
Αλήθεια, γιατί λέμε «κολοκυθάκια τηγανητά», «πατάτες τηγανητές»κλπ. και όχι «τηγανητά κολοκυθάκια»;
Alexis said
#35: Σε ποια περιοχή Χρίστο; Γιατί το χειμωνικό και το μωρόπουλο έχω ακούσει να το λένε στο Ξηρόμερο (Αιτωλοακαρνανία)
ΑΡΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ said
«Τον έκανε με τα κρεμμυδάκια», λέμε.
Συμπτωματικά, σήμερα η γυναίκα μου μαγειρεύει έχουμε «φασολάκια με το κρέας» όπως τα έλεγε ο Πόντια πεθερά μου, εκτός, βέβαια από το κλασσικό «λάχανα με τα φασούλε (αι;)».
ΓΤ said
34@ ΔΧ
Αυτό το αστείο «μετά ριγάνεως» θυμίζει μια τηλεοπτική σειρά εκεί γύρω στο 1990, όπου βαριομούστακος νταής καλεσμένος σε σπίτι φίλων πέταγε ένα: «Με το μπαρδόν, μπορώ να κάνω χρήση του μπανέως;»
Χρόνια μετά, αυτή η ιδιότυπη γενική έδωσε τη σκυτάλη στον Λαζόπουλο, για το γνωστό «επί του καναπέως», δίχως ασφαλώς να παραγνωρίζεται το σεξουαλικό έκδοχο της αντίστοιχης ηχητικής συμπαραδήλωσης.
Pedis said
Αυτά όμως ισχύουν μονάχα για τη σημερινή κοινή νέα ελληνική. Σε παλιότερες εποχές ακούγονταν οι έναρθροι τύποι, ενώ το ίδιο ισχύει και σε σημερινές διαλέκτους ή ιδιώματα.
Δηλαδή έχουμε να κάνουμε με μία ακόμη καραμπινάτη περίπτωση στα πλαίσια μιας γενικευμένης ύπουλης επιχείρησης, απώτερος σκοπός της οποίας είναι η οριστική λατινοποίηση της γλώσσας των προγόνων μας, εδώ μέσω της εκφυλιστικής απαρθροποίησης.
Άλλά παραδείγματα:
«Το βράδυ μένουμε σπίτι για δείπνο».
«Πάμε κέντρο με λ(ε)ωφορείο»
🤩
Χρίστος said
43 . Στην Κεφαλονιά αγαπητέ Αλέξη.
Βέβαια το Ξηρόμερο έχει ιδιαίτερες σχέσεις με τη Λευκάδα.
Επίσης στα μικρά μου χρόνια ’63, 66…θυμάμαι να φτάνουν στο Αργοστόλι, τόνοι καρπουζιού με καίκια από το Λεσίνι, Αστακό.
ΓΤ said
46@ Pedis
«[…] μέσω της εκφυλιστικής απαρθροποίησης».
Ακριβώς εδώ ανανοηματοδοτείται η «σάρωση άρθρων» 😉
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Και μερικά που δεν τρώγονται με τίποτα:
Πλεύρης με τον Άδωνι
Κυριάκος με τη Μαρέβα
Σκάι με τον Πορτοσάλτε
κλπ
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
38# Και η πιθανότητα να πνιγεί εν ενεργεία πρύτανης από υποψήφιο?
ΓΤ said
Σούπα με ρέβα από τη Μαρέβα.
Χαλαρωτική, στον καναπέ του Βολταίρου.
ΓΤ said
Ήξερα κοπρύτανη που πνίγηκε στο χρήμα…
Γιάννης Μαλλιαρός said
Καλημέρα,
43 Χμουνικά τα καρπούζια και στη Μυτιλήνη τα παλιά τα χρόνια.
46 Η παρένθεση είναι σωστή στο λεωφορείο; Γιατί εγώ θα τόγραφα λε(ω)φορείο. Δηλ. το -ω- να μην προφέρεται.
Πέπε said
Καλημέρα.
Έχω την αίσθηση ότι η αρχική έκφραση με τα κολοκύθια, από την οποία εκπορεύτηκαν όλες οι άλλες, είναι «κολοκύθια τούμπανα».
Με το γνωστό εκείνο είδος κολοκύθας που χρησιμοποιείται για φλασκιά και για λογής λογής διακοσμητικά, μπορείς όντως να φτιάξεις ένα υποτυπώδες τύμπανο (όπως και διάφορα άλλα όργανα, όθεν και κατά τόπους η κολοκύθα αυτή ονομάζεται «λύρα» ή «ταμπουράς»!). Θα είναι όμως τύμπανο της προκοπής; Όχι βέβαια. Κολοκύθια τούμπανο θα είναι.
Τον παλιό λαϊκό άνθρωπο δεν τον ένοιαζε αν είναι νόστιμο το κολοκύθι ή έχει βαρετή γεύση. Αρκεί που τρωγόταν, και τέλος πάντων η νοστιμιά φτιάχνεται και με τα αλατοπίπερα. Κάθε τροφή ήταν πολύτιμη και αποκτιόταν με κόπο, δεν υπήρχε περιθώριο για σνομπαρίες.
Georgios Bartzoudis said
Η ρίγανη χρησιμοποιείται πολύ εν Μακεδονία και δεν έχουμε κανένα σχετικό μασάλ(ι) [με εξαίρεση τον πλανόδιο πωλητή που φώναζε «ρίγαν(η) σταμνιά»]. Όσο για τα κολοκύθια (άτινα Μακεδονιστί αποκαλούνται «κουλόκ’θις»), έχουμε τον «κουλουκ’θά» που σημαίνει ανεγκέφαλος. Υπάρχει και επώνυμο σε όμορο χωριό (όπερ εκχαμουτζοποιήθηκε σε «Κολοκυθάς»).
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
54 τέλος
Και μετά έχεις τον αχαρακτήριστο Κωλοκοτρώνη που γκρίνιαζε για τα γελαδοκρέατα. Ήθελε Kobe beef ο αχάριστος 🙂
kalantzianastasia said
Reblogged στις anastasiakalantzi50.
ΓΤ said
(κολοκυθοβούλωμα)
Georgios Bartzoudis said
35, 43, 47, 53
Εν Μακεδονία, «χειμουνιάτ’κα καρπούζια» λέμε μια ειδική ποικιλία καρποζιών: Είναι χοντρόφλουδα και γι’ αυτό αντέχουν στο χρόνο, ιδίως αν τα παραχώσουμε μέσα σε άχυρο. Έτσι καταναλώνονται (και) τον χειμώνα, όμως τα φρέσκα είναι γλυκύτατα και νοστιμότατα.
Voyageur autour de la chambre said
Κουλουκύθια μι τν αρίγαν’, μυτιληνιά. Δεν το γράφω για να κάνω τον έξυπνο, αλλά γιατί συνήθως έτσι τη λέω τη φράση στην καθημερινότητά μου.
Και τώρα που το σκέφτομαι, μόνο «μακαρονάκι με το χταπόδι» μπορώ να πω, δεν μου κάθεται καλά να αφαιρέσω το άρθρο.
BLOG_OTI_NANAI said
1) Σε αναζήτηση σε βιβλία και λεξικά, βλέπω ότι η παροιμιακή φράση είναι πάντα με άρθρο: «κολοκύθια με τη ρίγανη«. Υπάρχει και η ψευδο-αρχαΐζουσα εκδοχή του με σκοπό σατυρικό: «κολοκύθια μετά ριγάνεως»
2) Έχει πλάκα σε σχέση με το σημερινό άρθρο, ότι σε αναφορά της αστυνομίας του 1852 για τη δράση του Παπουλάκου, αναφέρεται:
Ριγανοχώρι, Δήμου Κολοκυθίου (στο Γύθειο)
BLOG_OTI_NANAI said
Κουκουλές:
nikiplos said
55@ Αν τον λένε και Νίκο είναι γνωστός μου! ναι εσωγαμβρεύθηκε εις τας Αθήνας. Το μέγα τσιμεντένιο χωνευτήρι.
nikiplos said
62@ Πάτερο είναι ένα δοκάρι ξύλινης στέγης, ορατό τότε που δεν έκρυβαν τον ξυλότυπο της στέγης με νοβοπάν ταβάνι. Χρησίμευε για να κρεμούν τα σκόρδα, σύκα, ρίγανη και φυσικά τις αποξηρανμένες ντομάτες.
https://www.lexigram.gr/lex/enni/%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%8C#Hist0
BLOG_OTI_NANAI said
Ωραίο κουτσομπολίστικο κείμενο του Ξενόπουλου, όπου μεταξύ άλλων, θεωρεί τον Καμπούρογλου… «κολοκύθια με τη ρίγανη» σε σύγκριση με Ροΐδη και Παλαμά:
Alexis said
#47: Ναι, έτσι ακριβώς.
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
35 Να κάνουμε άρθρο για το επτανησιακό ιδίωμα, εννοείτε; Το ενδιαφέρον εδώ είναι αν υπάρχει ένα ιδίωμα με παραλλαγές ή όχι. Πάντως οι λεξικογράφοι των νησιών μιλούν για κορφιάτικο, λευκαδίτικο κτλ. ιδίωμα
44 Μπράβο, «τον έκανε με τα κρεμμυδάκια» υποβάλλει την ιδέα ότι ο έναρθρος τύπος ήταν ο επικρατέστερος.
58 Ή «μπαρδακοβούλωμα» οπου μπαρδάκι το σταμνάκι
60 Κατά σύμπτωση, απ’ αυτό θα φάμε σήμερα. 🙂
BLOG_OTI_NANAI said
Κολοκοτρώνης:
Alexis said
#65: Πολύ ενδιαφέρον!
Χρίστος said
67. Ευχαριστώ, αυτό ακριβώς εννοώ. Έτσι ίσως να δοθούν απαντήσεις στο ενδιαφέρον ερώτημα. Νομίζω μάλιστα, ότι μ’αυτό τον τρόπο, ο ίδιος ο λεξικογράφος κάθε νησιού θα είχε όφελος και διευκόλυνση στη συλλογή πληροφοριών
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Λοιπόν λοιπόν, εμείς όλα τα λέμε έναρθρα! 🙂
Κρέας με τσι πατάτες
μακαρόνια με το κρέας
τραχανά με τσι πατάτες
στάρι με το γάλα (παλιά αντί ρύζι έβαναν στο γάλα σπασμένο σιτάρι-χόντρο που το λέμε)
Πατάτες με τ΄αυγά (ή σφουγγάτο)
βρουβαλάκια (άγρια χόρτα) με τ΄αυγά (ομελέτα)
Θυμάσαι όντα τσι φάγαμε
τσι μπάμιες με το λάδι
και τσι μπουμπουριστούς χοχλιούς
κι εθέκαμε* κι ομάδι
*κοιμηθήκαμε
Συνεχίζεται 🙂
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Πριν έρθω στην Αθήνα δεν ήξερα τα «κολοκύθια με τη ρίγανη» γιατί προς τα μέρη μας δεν είχαμε ρίγανη 🙂
Τυρί με το ψωμί, λέμε το ψωμοτύρι
Πέρδικα με το ρύζι :
Και ψήνει ντου και η γριά, πέρδικα με το ρύζι
Μα να το φάει δεν μπορεί, μόνο που το μυρίζει
https://www.lexilogia.gr/threads/%CE%97-%CE%B3%CF%81%CE%B1-%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B1.17664/
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Συνέχεια
>>Σησάμι με το μέλι
ε ναι, και καρύδια με το μέλι!
Αυγά με τη ντομάτα
κρέας με τα κολοκυθάκια
χοχλιούς με το ρύζι
σουπχιές με το σπανάκι
χοιρνό με το σινιάβρι (σινάπι)
μπακαλιάρο με τον κελντανέ (με πράσο)
αγγινάρες με τα κουκιά
κουλουράκια με το προζύμι
βρε τρέχουν τα σάλια μου.Θυμήθηκα όλα τα φαγητά της μάνας μου κι εκείνην να μας τα ανακοινώνει
gpointofview said
Ρε παιδιά έλεος…το χταπόδι τρώγεται με οκτακόσιους τρόπους με ντομάτα και κρασί, με πατάτες, στιφάδο, σκέτο με λεμόνι, σκέτο με ξίδι, σαλάτα με πιπεριές και ρίγανη, τηγανητό κ.λ.π. και είναι νοστιμότατο εκτός από ένα : με μακαρονάκι !!!
Αλλο να βράσεις ρύζι ή μακαρόνια στο ζωμό ενός βρασμένου χταποδιού που όντως τα νοστιμεύει κι άλλο το χταπόδι βρασμένο με μακαρόνια που το κάνουν να έχει γεύση χαρτονιού
(εκ των τετραγώνων της Γκουντγίαρ )
dimosioshoros said
@ 41 Νέο Kid
Μπορεί και αυτό αλλά περισσότερο θα μετράει η ηλικία. 🙂
dryhammer said
54.> …είδος κολοκύθας που χρησιμοποιείται για φλασκιά και … διακοσμητικά,
Αυτά τα λέμε «αλαούτες» και στα αθηναίικα «νεροκολόκυθα». Γινόταν μέχρι μπρατσάκια για τη θάλασσα δεμένα ανά δυο κάτω από τη μασχάλη και, με κομμένο στο πλάι το σφαιρικό τμήμα, κουτάλες.
Το άλλο είδος, με έντονα πορτοκαλιά σάρκα και θηριώδεις διαστάσεις, για πίτες, γλυκά κλπ κλπ που πουλιέται σε κομμάτια από τον τεράστιο καρπό με το κιλό
ήταν ο «ταμπουράς», και οι ταμπουραδόπιτες, ταμπουραδοκεφτέδες κλπ
H. Mandragoras said
Στην Άνδρο η μια γιαγια έλεγε «φασολάκια με το κρέας», η άλλη «πάστα με το γάλα» (οποιοδήποτε είδος ζυμαρικού, αλλα συνηθως κριθαράκι, μαγειρεμένο σε γάλα. Αγαπημένο της βραδυνό), και ο παππούς το στιχάκι «λάχανα με το λαρδί, αφερουμ καλό φαΐ».
Κατα τα άλλα, πέραν των κολοκυθιών με τη ρίγανη και των διάφορων ηττημένων με τα κρεμμυδάκια, δεν έχω ακούσει άλλα φαγητά με άρθρο.
dimosioshoros said
@ 43 Alexis
Για τα «χειμωνικά» έχει προταθεί «χυμωνικά» < «χυμωδικά» < «χυμώδη».
dimosioshoros said
@ 45 ΓΤ
🙂
Πέπε said
14, 15, 17
> Μελιτζάνες/κολοκύθια με το κρέας, πατάτες με τ’ αβγά
Εδώ, εκτός από την έναρθρη σύνταξη, παρατηρώ και ένα άλλο φαινόμενο, που το συναντώ κι εδώ στην Κρήτη και ομολογώ ότι με ξενίζει.
Τι παναπεί πατάτες με (τ’) αβγά; Πατάτες θα φάμε; Όχι, αβγά θα φάμε. Σκέτα; Όχι, με πατάτες.
Μου φαίνεται εντελώς παράλογο να ορίζεται ένα πιάτο από τη γαρνιτούρα, και να προστίθεται διευκρινιστικά και το κύριο συστατικό. Σιγά μη φάμε και αλάτι με το κρέας!
dimosioshoros said
@ 50 ΣτοΔγιαλοΧτηνος
Αυτό θέλει μελέτη. 🙂
Πέπε said
76
Α μπράβο! Εδώ τις πάνω, που δεν τρώγονται, τις λέμε τσούκους (όπως το zucchini). Ο ταμπουράς όμως από αυτήν φτιάχνεται, όχι από την κάτω.
dimosioshoros said
@ 53 Γιάννης Μαλλιαρός
Σωστός.
Πέπε said
53, 83
Εγώ πάντως θυμάμαι παιδάκια να λέμε λοφορείο, νομίζοντας ότι έτσι το έχουμε ακούσει. Το λεφορείο πιο πολύ στην πλάκα το έχω ακούσει να λέγεται, όχι από κάποιον που να νομίζει ότι έτσι είναι.
Voyageur autour de la chambre said
@80
Συνήθως πατάτες με τ’ αυγά είναι πατάτες τηγανιτές στις οποίες σπάμε ένα (ή περισσότερα) αυγά από πάνω την ώρα του τηγανίσματος.
Δηλαδή το κύριο είναι οι πατάτες και η γαρνιτούρα είναι τα αυγά.
dryhammer said
82. Αν βγεις στην αγορά της Χίου και γυρέψεις ταμπουρά, αποκλείεται να σε πάνε σε κατάστημα μουσικών οργάνων, αλλά σε μανάβικο για το κάτω.
80. Αν προσέξεις, λέμε πχ μελιτζάνες (κολοκύθια) με το κρέας. Στην ποσοτική αναλογία των εποχών που έγινε η ονοματοδοσία, το κρέας ήταν όντως η γαρνιτούρα. Πολύ – φτηνό – παραγωγής μας το λαχανικό, λίγο – ακριβό – αγοραστό η πρωτεΐνη.
[θα ξαναθυμίσω την φράση της γιαγιάς μου της πρόσφυγιας προς τα 7 παιδιά της «Πολύ πολύ ψωμάκι και λίγο λίγο το τυράκι, γιατί κάνει σκουλήκια» , λες και δεν ήξερε από τη Σμύρνη που ήρθε τί και πώς τρώγεται…]
Πέπε said
35
Ταξινομικά η αμέσως στενότερη κατηγορία μετά το ιδίωμα λέγεται και πάλι ιδίωμα. Το επτανησιακό ιδίωμα περιλαμβάνει ξερωγώ το κορφιάτικο ιδίωμα, το ζακυνθινό ιδίωμα κλπ., το ζακυνθινό ιδίωμα περιλαμβάνει (ας πούμε) το βορειοζακυνθινό και το νοτιοζακυνθινό ιδίωμα, και το βορειοζακυνθινό περιλαμβάνει τα ιδιώματα των τάδε και τάδε χωριών.
Δεν ακολουθείται η ταξινομική λογική της ζωολογίας ή της βοτανικής, όπου τα όρια ανάμεσα σε τάξη, οικογένεια, γένος, είδος, ποικιλία κλπ. είναι όσο σαφέστερα γίνεται. Και ορθώς, αφού άλλο τα έργα της φύσης κι άλλο τα ανθρώπινα.
dryhammer said
85. Σωστά! άλλο αυγά με τη ντομάτα κι άλλο ντομάτες με τ’ αυγά [οι αναλογίες που λέγαμε..]
dimosioshoros said
@ 84 Πέπε
Εγώ το ξέρω μόνο «λιφουρείου» (< «λιουφουρείου» < «λεωφορείο». Υπάρχει και η εκδοχή «λ'ουφουρείου».
spiridione said
Ίσως η φράση έχει σχέση με την άλλη: βάλ’ του αλάτι ή βάλ’ του ρίγανη. Ο Πολίτης λέει σημαίνει ότι το φαγητό είναι μπαγιάτικο, έχει ανάγκη αλατιού (ή ρίγανης) για να μη μυρίζει. Και μεταφορικά, το πράγμα είναι αδύνατο πλέον να διορθωθεί, φέρεται εις καταστροφή.
https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/2/7/0/metadata-141-0000235.tkl&do=106869_01.pdf&pageno=518&pagestart=1&width=426&height=648&maxpage=686&lang=el
Άρα, κολοκύθια με τη ρίγανη μπορεί να σημαίνει κολοκύθια μπαγιάτικα.
Pedis said
# 53 β – Οι γαλλομαθείς μπορεί να λένε λε φορείο, δεν ξέρω. Ο αγνός λαός μας λωφορείο το λέει, πάντως. 😄
Πέπε said
86
> «Πολύ πολύ ψωμάκι και λίγο λίγο το τυράκι, γιατί κάνει σκουλήκια»
Ανάλογο και το: «μιαν ελιά, δυο μπουκωσιές (ψωμί εννοείται)». Χωρίς εξήγηση: γιατί έτσι.
Σήμερα βέβαια είναι αλλιώς. Το ψωμί είναι ο δαίμων της παχυσαρκίας και όλων των δεινών.
ΓιώργοςΜ said
92 Ας δουλέψει κανείς στο χωράφι ήλιο με ήλιο, και ξορκίζονται όλοι οι διατροφικοί δαίμονες 😛
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
92, 93
Κοπυπαστώνω σχόλιο από το σλανγκρ (δε δουλεύει το λυγξ). Οι πιθανότητες ήταν να βγουν αλκοολικοί, όχι χοντροί 🙂
…Η δουλειά αυτή είναι πολύ κοπιαστική και μάλιστα στα πιο παλιά χρόνια, όταν οι εργάτες δούλευαν «από ήλιο ως ήλιο» δηλ. από την ανατολή ως τη δύση του ήλιου. Γι αυτό είχε από τότε καθιερωθεί ειδική τονωτική διατροφή των σκαφιάδων εργατών. Η διατροφή αυτή άρχιζε με πρωινό μαγερεμένο φαγητό και μπόλικο κρασί, ακολουθούσε γύρω στις εννιά η ώρα το καφαλτί (κολατσό) με πρόχειρο φαγητό και κρασί κι ύστερα το μεσημέρι, άλλο μαγερεμένο φαγητό, που το μετάφεραν στο αμπέλι με μπόλικο πάλι κρασί, που το έβαζαν σε μεγάλους τσούκους (σφαιρικές μεγάλες κολοκύθες με μακρύ λαιμό). Το απόγευμα ακολουθούσε τρίτο μαγερεμένο φαγητό η λεγόμενη μαρέντα με μπόλικο επίσης κρασί και η διατροφή αυτή τέλ·ειωνε με το βραδυνό δείπνο με νέο μαγερεμένο φαγητό κι άλλο μπόλικο κρασί. Κρασί προσφερόταν ακόμη κατά τη διάρκεια της ημέρας στα ενδιάμεσα των γευμάτων από ειδικό κεραστή πάνω στην αποσκαφή, στο σημείο δηλ. που σκαφτούνε οι εργάτες τη στιγμή του κεράσματος. Αυτή ήταν η διατροφή του ταίστικού αμπελοσκαφτιά εργάτη, που εφαρμοζόταν κατά κανόνα στα παλιά χρόνια, γιατί αργότερα εκτός του ταϊστικού δημιουργήθηκε και ο λεγόμενος σύψωμος εργάτης, αυτός δηλ. που αναλαμβάνει εξ ιδίων τη διατροφή του μετά από συμφωνία με το αφεντικό (ιδιοκτήτη),κατόπιν αποδοχής των σχετικών όρων εργασίας του αφεντικού ιδιοκτήτη. Επικρατούσε ακόμη παλιά η συνήθεια και το αφεντικό μετά το δείπνο ετράταιρνε (προσέφερε) στους ταϊστικούς εργάτες και καφέ στο καφενείο του χωριού. …
Αγγελος said
«Το τυρί το τηράνε» (=το ψωμί τρώνε) , έλεγε μια οικογενειακή μας φίλη.
Το «βάλ’ του ρίγανη» σκέφτομαι μήπως είναι άσχετο με τη μαγειρική και αφορά μάλλον άχρηστα κομμάτια γης. «Έχω κληρονομήσει ένα στρέμμα στο βουνό, αλλά τι να το κάνω; Ρίγανη να του βάλω;» (με τη λογική ότι η ρίγανη δεν καλλιεργείται, παρά μαζεύεται αυτοφυής).
spiridione said
95. Δεν ξέρω, στις διάφορες λαογραφικές συλλογές ερμηνεύουν τα ‘βάλ’ του ρίγανη» και «βάλ’ του αλάτι» από τα τρόφιμα που θέλουν αλάτι ή ρίγανη για συντήρηση.
http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/browse?rpp=20&offset=20&etal=-1&sort_by=-1&type=lemma&value=%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B7&order=ASC
http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/197991
Χρίστος said
87. Αγαπητέ Πέπε, γράφετε:
1 Ταξινομικά η αμέσως στενότερη κατηγορία μετά το ιδίωμα λέγεται και πάλι ιδίωμα.
2 Δεν ακολουθείται η ταξινομική λογική της ζωολογίας ή της βοτανικής, όπου τα όρια ανάμεσα σε τάξη, οικογένεια, γένος, είδος, ποικιλία κλπ. είναι όσο σαφέστερα γίνεται.
3 Και ορθώς, αφού άλλο τα έργα της φύσης κι άλλο τα ανθρώπινα.
Ευχαριστώ για τις de rigueur πληροφορίες 1,2 και την τελική κρίση 3.
Φαντάζομαι βέβαια ,πως δεν τις σχετίζετε με όσα γράφω.
Το θέμα που επισημαίνω είναι το ακόλουθο, σίγουρα δεν αφορά ούτε γλωσσολογική ορολογία ούτε ταξινόμηση γλωσσολογική, ζωολογική, βοτανολογική η άλλη.
Επειδή μάλλον δεν έχω εξηγηθεί καλά:
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κεφαλονιά, έχω δε επισκεφθεί όλα τα Επτάνησα μικρά , μεγάλα πολλές φορές το καθένα. Σας βεβαιώνω λοιπόν, ότι όπου πήγαινα, μιλούσα πάντα όπως στο χωριό μου, καταλάβαινα όλες τις λέξεις που μου έλεγαν, δεν μου φαινόταν ιδιότροπη καμία συντακτική «ανωμαλία» και τα ίδια συνέβαιναν και στους συνομιλητές μου. Δυστυχώς δεν έχω κείμενα αλληλογραφίας.
Τα τοπικά λεξικά συνήθως κάνουν λόγο για ασήμαντες μικροδιαφορές εκφοράς των λέξεων από το ένα νησί στο άλλο.
Τα γλωσσάρια που επισυνάπτονται σε κείμενα επτανήσιων συγγραφέων δεν έχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, ανεξάρτητα από την καταγωγή του εκάστοτε γράφοντος.
Κείμενα συμβολαιογράφων εποχής το ίδιο.
Θα με ευχαριστούσε πολύ να μου υποδείκνυε κάποιος γνώστης οτιδήποτε χρήσιμο να ψάξω που θα αποδεικνύει ότι πρόκειται για διαφορετικά μεταξύ τους γλωσσικά ιδιώματα η πρόκειται για το ίδιο ιδίωμα με μικρές παραλλαγές.
Μιλάμε με ενιαίο τρόπο για τα βόρεια ιδιώματα (και νομίζω καλά κάνουμε). Γιατί το επτανησιακό ιδίωμα πρέπει να σπάει σε κομμάτια ;
Costas X said
Καλησπέρα, δεν προλαβαίνω να διαβάσω τα σχόλια. Και στην Κέρκυρα παλιότερα με άρθρο, π.χ. «αυγά με τα λουκάνικα».
Και τα κολοκύθια είχα ακούσει «μωρόπουλα», αν και νόμιζα ότι είναι κάποια ποικιλία, επειδή άκουγα «κολοκύθια μωρόπουλα».
Μιχάλης Νικολάου said
24, … και τα παντζάρια σκορδαλιά. Ούτε «με», ούτε «τη». …
Όπως και ο γαλέος.
Και διάφορα ποτά:
Βότκα/πορτοκάλι
Ρούμι/κόκα-κόλα
Τζιν/τόνικ
Μιχάλης Νικολάου said
98, … «αυγά με τα λουκάνικα» …
Στην ανάγκη και τα σκυλιά με τα λουκάνικα
Χρίστος said
98. Σωστά άκουγες φίλε Costas X . Μωρόπουλα είναι τα κολοκυθάκια, τα μωρά κολοκύθια όχι τα μεγάλα κολοκύθια.
Κολοκύθια με ρίγανη ή κολοκύθια με τη ρίγανη; – Griekse School ALFA said
[…] https://sarantakos.wordpress.com/2021/09/06/metirigani/#more-41511 […]
Κολοκύθια με ρίγανη ή κολοκύθια με τη ρίγανη; « Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία – Kon/Spira[l] said
[…] Δεν θα συζητήσουμε συνταγές φαγητών στο σημερινό μας άρθρο, ούτε σκοπεύω να επαναλάβω το παλιότερο άρθρο μας για τα φρασεολογικά του κολοκυθιού. Το δίλημμα του τίτλου μού το έθεσε με μέιλ φίλη του ιστολογίου, που συχνά με τροφοδοτεί με ερωτήματα. Αν κατάλαβα καλά, συζητήθηκε κάπου στο Φέισμπουκ -αλλά δεν χάνουμε τίποτα να το συζητήσουμε και… — Weiterlesen sarantakos.wordpress.com/2021/09/06/metirigani/ […]
Αντώνης said
Re 100:

sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
87 Σωστό!
90-96 Συμφωνώ με την ερμηνεία για το «Βάλτου ρίγανη» αλλά αμφιβάλλω αν τα κολοκύθια με τη ρ. είναι τα μπαγιάτικα
sarant said
104 !!
Costas X said
@ 100. Γνωστή και παλιά σουρεαλιστική φράση αφθονίας ! 🙂
@ 101. Ναι, είχα την υποψία. «Μωρόπουλα» λοιπόν τα μικρά, «κολοκύθια» τα μεγάλα, και «σπούρδες» οι κολοκύθες στην Κέρκυρα !
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
106# Δεν τα λένε τυχαία λου-cani-κα.
Νέο Kid said
Το «μωρόπουλα» δεν το είχα ξανακούσει. Αλλά μού δίνει ένα ωραίο insight ( συγνώμη δεν μου έρχεται ο δόκιμος ελληνικός όρος τώρα…) ως προς την προέλευση ( και βεβαίως τη συσχέτιση) με το κυπριακό «πούλα-πούλες» που είναι τα μικρά κολοκάσια (taro vegetables διεθνώς)
Μπαη δε μιλκυ γουεη, χοιρινό με το κολοκάσι (μπλιάχχ!…) είναι από τα αγαπημένα Φαγιά των Κύπριων
Μιχάλης Νικολάου said
108,
Πολύ καλό, δεν το είχα προσέξει!
Δύτης των νιπτήρων said
Σχετικοάσχετο με τη ρίγανη και τα μπαγιάτικα, ένα νήμα για το μύθο ότι τα μπαχαρικά το μεσαίωνα τα χρειάζονταν για τη συντήρηση των φαγητών:
Δύτης των νιπτήρων said
(Πατήστε στην εικόνα για να δείτε όλη τη σειρά)
Πέπε said
@97
Έλαβα αφορμή κυρίως από το σημείο: «δεν ξέρω πόσο σωστό είναι να λέμε κορφιάτικες παρόλες, αγιομαυρίτικο, λευκαδίτικο ιδίωμα, κεφαλονίτικη, ζακυθιανή παρλάτα,τσιριγώτικα, παξινά, θιακά, τη στιγμή που είναι κοινό το ιδίωμα, όπως και η μουσική στα επτάνησα». Τελικά υπάρχει ένα ιδίωμα ή πολλά επιμέρους;
Ε, αν έχει κάποια σημασία να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, τότε πρέπει να αποσαφηνιστεί ο ίδιος ο όρος «ιδίωμα». (Όχι ότι ήταν και καμιά μεγάλη αποσαφήνιση αυτή που έδωσα… – αλλά δε φταίω εγώ γι’ αυτό, παρά ο όρος.)
Σημειώνω ότι για την ίδια τη γλωσσική πραγματικότητα των Επτανήσων δεν έχω ιδέα.
ΜΙΚ_ΙΟΣ said
67.
>>ο έναρθρος τύπος ήταν ο επικρατέστερος.
ΚΑΙ
71 κε, ΕΦΗ-ΕΦΗ
>>Λοιπόν λοιπόν, εμείς όλα τα λέμε έναρθρα!
Στην κρητική εκδοχή αυτών των σύνθετων φαγητών θα έβαζα σήμερα ένα «σχεδόν», (ή παρελθοντικό χρόνο – λέγαμε) γιατί πλέον αρχίζουν να παίρνουν το ’’πάνω χέρι’’ τα …άναρθρα. Βοηθούσης της TV, των ΜΚΔ κ.λπ.
(μας άνοιξες την όρεξη, πάντως – και πώς θα την κλείσουμε δευτεριάτικα! 🙂 )
80.
Η παρατήρησή σου, Πέπε, είναι σωστή! (όχι βέβαια στην ακραία μορφή …αλάτι με το κρέας 🙂 )
Πράγματι, είναι πολύ διαδεδομένη εδώ η αντίστροφη σειρά των (δύο) συστατικών, ιδιαίτερα όταν συμμετέχουν σχεδόν ισοδύναμα στο φαγητό – αλλά όχι αναγκαστικά!
π.χ.
χοχλιοί με (το) στάρι / στάρι με (τσι) χοχλιούς
χοιρινό με (τον) ξινόχοντρο / ξινόχοντρος με χοιρινό
ριφάκι με (τα) μάραθα /μάραθα με (το) ριφάκι (έχει και πατάτες)
ψάρι με (τσι) μπάμιες / μπάμιες με (το) ψάρι
ρεβίθια με (τα) πράσα / πράσα με τα ρεβίθια
σουπιές με (τα) μάραθα / μάραθα με τσι σουπιές
(#60) μακαρονάκι με το χταπόδι / χταπόδι με κοφτό μακαρονάκι
Αλλά προφανώς δεν λέμε:
πατάτες με αρνί – κιμά με μακαρόνια – κολοκύθια με μοσχάρι κ.λπ.
– Νομίζω ότι έχει βάση η επισήμανση του Ξηροσφύρη (#86
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
110# Το α’ συνθετικό είναι το luck, απαραίτητο συνοδευτικό για την κατανάλωση του εδέσματος. Ξέρεις δα τι ιστορία φρίκης είναι η παραγωγή αλαντικών 🙂
Μιχάλης Νικολάου said
94, … ακολουθούσε γύρω στις εννιά η ώρα το καφαλτί (κολατσό) με πρόχειρο φαγητό και κρασί …
Θυμάμαι τα καλοκαίρια τον θείο μου που γύρναγε από δουλειές στ’ αμπέλι (ράντισμα, ξεχορτάριασμα,…) όταν εμείς ξυπνάγαμε, και συμμετείχαμε όλοι στο κολατσό, όπου αυτός έπινε μια μπεβάδα (κρασί αραιωμένο με φυσικά παγωμένο νερό από την τρόμπα) για να συνέλθει.
Καμμιά φορά το έφερε βαρέως ότι, παρότι Παναγιώτης, δυσκολευόταν να κάνει την νηστεία του Δεκαπενταύγουστου, γιατί δεν θα είχε δύναμη για δουλειά.
Μιχάλης Νικολάου said
115, … Ξέρεις δα τι ιστορία φρίκης είναι η παραγωγή αλαντικών 🙂 …
Έτσι είναι! 🙂
sarant said
108-115 🙂
111 Μύθος είναι;
Irresistible said
Παρακαλείται ο αγαπητός κύριος Νίκος να αφήσει για λίγο τα κολοκύθια με τη ρίγανη και να βγεί να μάς πεί για ποιόν λόγο απέκρυψε από τους αναγνώστες του την είδηση της Χρονιάς που έχει σκάσει από το πρωΐ και την έχουνε «θάψει» όλα τα ΜΜΕ: Ο τάφος του Μίκη στο ιστορικό Νεκροταφείο του Γαλατά Χανίων ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΤΑΥΡΟ, κατ’ εντολήν του ιδίου του μουσικοσυνθέτη προς τον αρχιτέκτονα του μνημείου, Μάνο Περακη!..
Κάτι απόλυτα φυσικό, δεδομένου ότι ο Μίκης βδελυσσόταν την Θρησκεία των Γαλιλαίων, όπως και η ελληνόψυχη κόρη του, Μαργαρίτα – Ασπασία, που είναι πιστή της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας. Αντιθέτως, ο μοναχογιός του, Γιώργος, πιστεύει φανατικά στον αποσυνάγωγο ραββίνο Ιησού Χριστό, όπως φαίνεται κι από τις αναρτήσεις του στο Facebook και τα τραγούδια που συνθέτει.
Υπόψιν ότι η Μαργαρίτα – Ασπασία δεν πήγε σήμερα (ούτε αύριο θα πάει, ούτε μεθαύριο) στο προσκύνημα της Μητροπόλεως Αθηνών όπου βρίσκεται η σορός του, διότι βδελύσσεται τις χριστιανικές εκκλησίες. Γι’ αυτόν τον λόγο ΔΕΝ θα παραστεί και στην θρησκευτική κηδεία του Μίκη που θα γίνει στον Γαλατά. Αντιθέτως, ο Γιώργος Θεοδωράκης πήγε σήμερα στην Μητρόπολι, συνοδευόμενος από όσα εγγόνια του Μίκη είναι χριστιανόπουλα.
Παρακαλείται κι ο διακεκριμένος χριστιανός λόγιος κ. Blogotinanai να βγεί και να μάς πεί πώς είναι δυνατόν η Αρχιεπισκοπή Αθηνών να χορήγησε την Μητρόπολι για το τριήμερο προσκύνημα ενός δεδηλωμένου αθέου σαν τον Μεγάλο Μίκη, που βδελυσσόταν την Θρησκεία των Γαλιλαίων. Και βάσει ποίας λογικής θα γίνει την Πέμπτη χριστιανική κηδεία στον μακαριστό μουσουργό.
voulagx said
Οριστε μια «κουρκουμπιάτι χιάρτι».
Γιάννης Μαλλιαρός said
76α Και για όποιον δεν κατάλαβε

Georgios Bartzoudis said
76 dryhammer said: «είδος κολοκύθας που χρησιμοποιείται για φλασκιά και … διακοσμητικά»
# Είναι το νεροκολόκυθο, όπερ Μακεδονοιστί καλείται «κρατούνα» (η): Χρησιμοποιούνταν ως «κοχλιάρα» για μεταφορά καυτού νερού, από το καζάνι στην κουπάνα (=σκάφη). Υπάρχει και η Μακεδονική παροιμία «τράνιψι κρατούνα, στράβουσι νουρά», που λέγεται γι’ αυτούς που γίνονται αλαζόνες όταν καταλαμβάνουν κάποια θέση.
Παναγιώτης Κ. said
To #90 δίνει ένα νόημα στην φράση αυτή.
Γιάννης Μαλλιαρός said
80 Πατάτες με τ’ αυγά. Ποιο είναι σε μεγαλύτερη ποσότητα; Τα δυο αυγά ή οι πατάτες (που σε αριθμό δεν ξέρω πόσες θα βάλει κάποιος στη μερίδα – εξαρτάται από το μέγεθος). Τα αυγά λειτουργούν συμπληρωματικά. Αντίθετα στ’ αυγά με τη ντομάτα που αυγά θα φας μαγειρεμένα με συγκεκριμένο τρόπο. – Α. Ειπώθηκε πιο συνοπτικά στο 85, αναλύθηκε και στα 86, 88, το υπερκαλύψαμε 🙂
89 Με πρόλαβες. Λιφουρείου.
Πέπε said
113
> Αλλά προφανώς δεν λέμε: πατάτες με αρνί – κιμά με μακαρόνια – κολοκύθια με μοσχάρι
Όχι «προφανώς» – ακριβώς από τα κολοκύθια με το κρέας #14 ξεκινήσαμε!
dryhammer said
Ιδού κύριοι και τα κολοκύθια τούμπανα
https://i.chzbgr.com/full/7843749120/h6FE43C0E/pumpkin-spice-drumkit
BLOG_OTI_NANAI said
119: Ψεκασμένε… Η ιδεολογία του Θεοδωράκη ήταν απόλυτα συμβατή με τη χριστιανική του ταφή η οποία εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το τυπικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας και όχι από την εξωτερική παρουσία σταυρού για οποιονδήποτε λόγο. Όποιος πάει σε κοιμητήρια, θα δει πολλούς τάφους ανθρώπων που για διάφορους λόγους είναι μόνο το χώμα και άντε να έχουν επάνω ένα καντηλάκι. Στα οστεοφυλάκια των ορθοδόξων κοιμητηρίων επίσης μπορεί να μην υπάρχουν καν σταυροί.
Τα παρακάτω από το 2007 που παρουσίασε ο Θεοδωράκης τη «νεκρώσιμη ακολουθία» του:
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
114 >>Στην κρητική εκδοχή αυτών των σύνθετων φαγητών θα έβαζα σήμερα ένα «σχεδόν», (ή παρελθοντικό χρόνο – λέγαμε) γιατί πλέον αρχίζουν να παίρνουν το ’’πάνω χέρι’’ τα …άναρθρα.
Το πήρα καταλεπτώς το «να μου πείτε αν και στη δική σας μητρική γλωσσική ποικιλία επιβιώνει η έναρθρη αναφορά στις ονομασίες των φαγητών»
Οι επιμειξίες έτσι κι αλλιώς είναι δεδομένες. Και μόνο η τηλεόραση με τόσες εκπομπές μαγερεμάτων από χρόνια, φτάνει.
ΚΩΣΤΑΣ said
Κατά πως τα ξέρω εγώ:
Κολοκύθια με τη ρίγανη το συνηθέστερο, αλλά και ενίοτε κολοκύθια με ρίγανη.
Πατάτες με αυγά το συνηθέστερο, αλλά και ομελέτα.
Αυγά με ντομάτα και τυρί ή στραπατσάδα.
Κι εγώ επιβεβαιώνω, λιφουρείου ή λιουφουρίου, μπαμπά μου γλώσσα.
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@127. BLOG τό ἀνεβάζω κι ἐδῶ.
sarant said
Ευχαριστώ πολύ για τα νεότερα, χαίρομαι πολύ που συμπληρώθηκε η εικόνα ωραία!
ΜΙΚ_ΙΟΣ said
36
>>Μιλάω για τα παντζάρια που σερβίρονται κομμένα, με σκορδαλιά στο πλάι. Ο ασφαλέστερος τρόπος για να καταστρέψεις μια καλή σκορδαλιά κτγμ.
Ασπάζομαι τη γνώμη σου, αλλά κάποτε θεωρούνταν έδεσμα …γκουρμέ!
125.
Μμμμ;! Εντάξει, αλλά: κολοκύθια με κοιλιά λέμε; Εγώ τουλάχιστον προτιμώ την κοιλιά (ή γαρδούμια) με κολοκύθια! 🙂
——+
– Υπάρχει και το ‘ελαιοφορείο’…
venios said
Όταν ήμουν μικρός αναρωτιόμουν τι διάολο είναι αυτή η τηρίγανη που την βάζουν στα κολοκύθια…
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
24,36, 99
«Θα μου τηγανίζεις ψάρια με παντζάρια σκορδαλιά» 🙂
sarant said
133 🙂
Πέπε said
124
Δε συμφωνώ ότι κύριο είναι όποιο είναι περισσότερο. Όταν έχεις λίγο κρέας, για να χορτάσεις θα βάλεις πολλές πατάτες – το αντίθετο δε συνηθίζεται ούτε τώρα που έχουμε αφθονία.
Όταν στα εστιατόρια παραγγέλνεις κάποιο κρέας, και σε ρωτάνε τι γαρνιτούρα θέλεις (ρύζι ή πουρέ κλπ.), γενικά θεωρείται πως ό,τι και να βάλεις τρως κατ’ ουσίαν το ίδιο πιάτο. Ενώ ίδια γαρνιτούρα με διαφορετικό κρέας είναι δύο διαφορετικά πιάτα. Θα μου πεις, αυτές είναι νεότερες συνήθειες. Ε ακριβώς, αυτό είναι που με κάνει να εκπλήσσομαι για τις παλιότερες (φραστικές) συνήθειες, που δε συνάδουν με την τρέχουσα εμπειρία.
Triant said
133: Και όχι τυρίγανη;
Alexis said
#90, 96: Στην τρέχουσα λαϊκή γλώσσα πάντως η έκφραση «βάλ’ του αλάτι» σημαίνει χοντρικά «βάλ’ το στο χρονοντούλαπο/στο αρχείο»
Συνηθίζεται ιδιαίτερα στην αργκό των δημοσίων υπηρεσιών, υπουργείων κλπ.:
-Κύριε Διευθυντά, τι θα κάνουμε με τον φάκελο του Λαμογίδη;
-Βάλ’ του μπόλικο αλάτι και βλέπουμε!
(σημαίνει βάλ’ τον προσωρινά στην άκρη μέχρι νεωτέρας)
ΣΠ said
133
Εγώ, όταν ήμουν μικρός, είδα το βιβλίο με το παραμύθι «Η Χιονάτη και οι εφτά νάνοι» και δείχνοντας μια φιγούρα ρώτησα: «αυτός είναι εφτανάνος;».
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
121 Α μπράβο, χρειαζόταν η φωτό
Όταν ήταν ολόκληρο (που έβαναν κρασί ή νερό κ.α.) το λέγαμε φλασκί και το φυτό φλασκιά(η) ή τσούκο,
με τέτοιο, όπως της φωτό, μέτριο μέγεθος με μεγάλο λαιμό (βραχίονα) βγάζαμε, όπως με βαθιά κουτάλα, τα όσπρια κλπ καρπούς από τα πιθάρια ή σαν σέσουλα.
Για να παίρνουμε πχ νερό βραστό από το καζάνι, έβρισκαν μεγάλο φλασκί για ευκολία-να χωράει περισσότερο, κι έφτιαχναν ένα ξύλινο μεγάλο κάρτο που το λέγαμε καύκα.
Άλλη χρήση του που το πρόλαβα σ΄ενός παππού το σπίτι ήταν σε «αλατσερό». Κόβανε επιδέξια στη βάση του λαιμού ένα στρογγυλό κομμάτι, όσο να χωράει το χέρι να παίρνει το αλάτι που γέμιζαν το υπόλοιπο ξυλοκολόκυθο. Ηταν κρεμασμένο στο μάγουλο του τζακιού, να αλατίζουν άμεσα το φαγητό που μαγειρεύονταν εκεί. Το κομμάτι του τσούκου το ξαναστερέωναν με λεπτο συρματάκι στο πάνω μέρος του ανοίγματος κι όπως κρεμόταν καπάκιαζε πάλι το αλατσερό και προστάτευε το αλάτι από τις καπνιές κλπ
Και πριν πατήσω ανάρτηση βρίσκω ετούτο
Η πολύτιμη συνεισφορά της νεροκολοκύθας
https://mydaimoncom.blogspot.com/2020/09/blog-post_13.html
Κουτρούφι said
Μερικά Σιφνέικα:
1. Ρεβίθια με το ρύζι. Με τα ρεβίθια (ή ροβίθια), που τυχόν περισσέψουν από τη ρεβιθάδα (δεν ξέρω αν δοκίμασε ο κος Leonicos, #28) του ξυλόφουρνου στο τσικάλι της Κυριακής, γίνεται μια post-επεξεργασία με ρύζι. Η λαλά μου το συνήθιζε για βραδινό τη Δευτέρα ή την Τρίτη.
2. Ντομάτες με τ’ αβγά. Η στραπατσάδα
3. Κολοκυθάκια με τ’ αβγά. Αντίστοιχα με το 2.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
132 ΜΙΚ. τώρα σε είδα, συμπάθα με. 😦
ΝΕΣΤΑΝΑΙΟΣ said
119.
Όφειλε να φροντίσει, με συμβολαιογραφική πράξη, να γίνει αυτό που επιθυμούσε. Το ερώτημα είναι γιατί δεν το έκανε. Σίγουρα γνώριζε τι θα ακολουθούσε.
sarant said
141 Aχ η ροβιθάδα…
Πέπε said
Η στραπατσάδα (ξέρω εγώ) δεν είναι κατ’ ανάγκην με ντομάτες. Είναι αυτό το είδος «σπασμένης» ομελέτας που γίνεται ανακατεύοντας συνεχώς με τη σπάτουλα στο τηγάνι. Με ντομάτα, είναι στραπατσάδα με ντομάτα.
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@139. Μέσα στο κλῖμα ἤσουν! Ἀκούγονταν καί χρησιμοποιούσαμε τό «ἑφταμηνίτικος»- ἄρα.. 🙂
Πάνος με πεζά said
Κι επειδή εδώ λεξικολογούμε, ο όρος «κινηματογραφική καταδίωξη», μπορεί να βγήκε και από κάτι τέτοια πλάνα…
Εις μνήμην Ζαν Πολ Μπελμοντό. από το «La casse» (1971)… Ψάξτε λίγο τα μέρη του reperage, εγώ διέκρινα πολύ Πειραιά (Καστέλλα, Αγ. Τριάδα, Βεάκειο, ΟΛΠ, Καραίσκάκη, Ποσειδώνος, αλλά επίσης Αγία Μαρίνα Θησείου, διασταύρωση Συγγρού-Παραλιακής (με στρογγυλή πλατεία τότε), Κυψέλη, περιφερειακό Πολυγώνου κλπ.
Pedis said
# 147 – Με την ευγενική χορηγεία των Ανιέλλι(;). Και το 1971 δεν είχε βγει ακόμη το 131 που ήταν αυτοκίνητο. (Όμορφα γυρισμένη η καταδίωξη. Αλλά αν πρωταγωνιστούσε ο Στηβ Μακ Κουίν ίσως να το οδηγούσε ο ίδιος το 124άκι 😃).
Pedis said
Δικαιοσύνη, καταδική των ναζί και κολοκύθια τούμπανα
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
149# Καλά το έγραψες. Καταδική των ναζί.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Ο Ινδιάνος (Νέα Σμύρνη) είναι ακόμα μέσα, έτσι? Για να ξέρουμε αν μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι.
Pedis said
# 151 – Κάποιος άλλος έφαγε εικοσι χρόνια στο άψε σβήσε για συμμετοχή σε ληστεία προπατζίδικου ενώ δεν αποδείχτηκε η παρουσία του στο συμβάν, μια ομάδα Κούρδων μάζεψε στο χαλαρό όλα τα χρόνια των κατάδικων του Αλκατράζ για κατοχή οπλισμού, ο άλλος για να έχει το δικαίωμα να σπουδάσει έπρεπε πρώτα να φτάσει με το ένα πόδι στον τάφο κλπ κλπ. Η (δικαστική) θεωρία (και πρακτική) των δύο άκρων, έτσι;
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
152# Ε ναι. Αφού τα δύο άκρα είναι το ίδιο, θα έχουν και την ίδια ποινική μεταχείριση.
Μπουoνανόττε, γενικώς.
gpointofview said
# 141
Τα αυγά με (την) ντομάτα δεν λέγονται καγιανά ;;;
ΓΤ said
κατάκτηση Γιουρόπα Κόνφερενς: ΠΑΟΚ
απόδοση: 45,00
κωδικός: 2030
επιλογή: 114
sarant said
Καλημέρα από εδώ!
147-8 Ωραίο θέμα είναι αυτό, να συγκρίνεις με το σήμερα αυτά τα ίδια μέρη.
Γιάννης Ιατρού said
151: Εισαγγελική πρόταση για την αποφυλάκιση «Ινδιάνου»:
Κάπου τον πήρε το μάτι μου να τρέχει…
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
157# Το ξέρω, κι εγώ τον είδα.
https://www.iefimerida.gr/news/163133/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B9-%CF%87%CE%BB%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%B2%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%AD%CF%87%CF%81%CE%B9-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BD
Γιάννης Μαλλιαρός said
Καλημέρα
143 https://www.topontiki.gr/2021/09/06/afti-ine-i-simvoleografiki-praxi-me-tin-teleftea-epithimia-tou-miki-theodoraki/
Γιάννης Μαλλιαρός said
145 Δηλαδή η σταπατσάδα είναι τα αυγά σκραμπλ; 🙂
Πάνος με πεζά said
@ 156 : Nίκο, πώς μεταφράζεται στα ελληνικά ο τίτλος «La casse»? Το έψαξα, αλλά μπερδεύτηκα…
Πάνος με πεζά said
LE casse, μάλλον…
Πέπε said
154, 160
Θα έλεγα ότι:
α) Ναι, με ντομάτα είναι καγιανάς (ή μάλλον: ο καγιανάς είναι με ντομάτα)
β) Ανεξαρτήτως ντομάτας ναι, είναι σκραμπλντ
Με κάθε νόμιμη επιφύλαξη.
Πάνος με πεζά said
H ληστεία;
Πέπε said
Προσθετέον φυσικά στο #163 ότι Scrambled Eggs ήταν ο προσωρινός τίτλος εργασίας του τραγουδιού του Μακάρτνεϊ που στην τελική του εκδοχή ονομάστηκε Yesterday και έτσι έγινε αρκετά γνωστό. Δεν ξέρω αν σώζεται καμιά ηχογράφηση με τον προσωρινό τίτλο ως πρώτο στίχο.
ΓΤ said
161@
«Οι διαρρήκτες»
Στην περίοδο των γυρισμάτων, ο Τύπος της εποχής έγραφε «Λε Κας»
https://www.protothema.gr/life-style/article/1158580/otan-o-belmodo-espage-piata-stin-athina-kai-ton-kunigouse-o-eisaggeleas/
Γιάννης Μαλλιαρός said
163 Εγώ καγιανά (παλιά ονομασία στο χωριό) ή στραπατσάδα (στην υπόλοιπη Ελλάδα) ξέρω τ’ αυγά με τη ντομάτα. Βράζεις τη ντομάτα και ρίχνεις τ’ αυγά χτυπημένα και συνεχίζεις ν’ ανακατεύεις – το γράφω γιατί υπήρχε κι άλλη παραλλαγή, που αφού βράσει η ντομάτα ρίχνεις τ’ αυγά ολόκληρα και τα κάνεις μάτια στη ντομάτα μέσα).
Αλλά…
Αλλά στην Ηλεία καγιανά λένε το παστό χοιρινό (που βάζουνε στ’ αυγά)! Αλλιώς είναι τσιγαρίδα. 🙂
ΣΠ said
https://www.imdb.com/title/tt0068347/
sarant said
161-166 Με πρόλαβε.
ΣΠ said
167
Κι εγώ τα αυγά χτυπημένα με ντομάτα ξέρω για στραπατσάδα.
Πέπε said
170 κλπ.:
Σ’ αυτή την περίπτωση, τα σκραμπλντ χωρίς ντομάτα πώς τα λέτε;
ΣΠ said
171
Από μικρός τα ήξερα ως ομελέτα μέχρι που πήγα στην Αμερική και είδα την διαφορά. Τώρα τα λέω σκραμπλντ.
Γιάννης Μαλλιαρός said
171 Το σκράμπλ(ντ – αυτό σήμερα το έμαθα, πως θέλει και ντ δηλαδή) δεν ήταν μέσα στους τρόπους μαγειρέματος στο χωριό. Δεν βρίσκαμε το λόγο. Αυγά βραστά, τηγανητά ή μάτια (που τότε υπάρχουν διευκρινήσεις αν είναι στο λάδι ή στο νερό ή στη ντομάτα), ομελέτα και καγιανά (στραπατσάδα) φτιάχναμε 🙂
Πέπε said
173
Υπάρχει πολύ συγκεκριμένος λόγος, αλλά πού να τον ξέρουν οι μανάδες κι οι γιαγιάδες του χωριού. Ο λόγος είναι ότι η κανονική ομελέτα μπορεί να σου διαλυθεί! Αλλά αυτά τα ξέρουν μόνο φοιτητές και μπεκιάρηδες…
Δύτης των νιπτήρων said
165 Scrambled eggs – baby how I love your legs
Μιχάλης Νικολάου said
ΣΠ said
165, 175
sarant said
Υλικό για ένα αυγολογικό αρθράκι μαζεύτηκε 🙂
Νέο Kid said
178. Πφφ… όλοι χωρικοί Νίκο μου! Ούτε ομελέτες, ούτε Σκραμπλ , ούτε Μονόπολη…
Εμείς οι καλοφαγάδες τα αυγά τα τρώμε ποτστ! «Ποσέ» που λένε και οι βάτραχοι…
Γιάννης Μαλλιαρός said
Καλημέρα,
174 Ε, και μένα μου διαλύεται καμιά φορά. Τι να κάνουμε. Εξάλλου τα σκραμπλ θέλουνε να είναι πιο ροφτά. Όχι στεγνά όπως η ομελέτα (που μπορείς να τις χώσεις κι ό,τι βάλει ο νους σου μέσα).
179 Είπαμε. Όντως χωρικοί και στο χωριό ήμασταν περιγραφικοί. Μάτια στο νερό και καθαρίσαμε. Τι ποσέ και βεσέ. Δεν ξέραμ’ από τέτοια. Ούτε δηλ. τώρα μάθαμε. Ακουστά τάχουμε μόνο 🙂
178 Βοηθάμε όπως βλέπεις 🙂
Triant said
180: Η ομελέτα μπορεί να γίνει πολύ υγρή αν δεν την γυρίσεις και την κάνεις αλα Γαλλικά. Στο βούτυρο, σπρώχνεις σιγά σιγα από γύρω, προσθέτεις ό,τι θέλεις και μετα την διπλώνεις στα δύο. Αριστούργημα
https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTTHDWXBB_cvDU0_oACPYybSUxS-yd_W9XmKw&usqp=CAU
Γιάννης Ιατρού said
181: Τι βούτυρο ρε συ, λαδάκι, να βουτάμε και την μπουτσίτσα μας 🙂
Triant said
181: Τα μάτια στο λάδι (μπόλικο για να πάρει όλον τον κρόκο το ψωμάκι μας), αλλά η ομελέτα στο βούτυρο. Δοκίμασε και πές μου (αλλά όπως είπα).
Γιάννης Ιατρού said
183: Έχει τη λογική του👍
Voyageur autour de la chambre said
@181
Ένας φίλος Πόντιος την υγρή ομελέτα (λιγότερο τηγανισμένη από το συνηθισμένο) μου την είχε πει «ποντιακή».