Πριν από 60 χρόνια: Ο Μποστ για τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961
Posted by sarant στο 8 Οκτωβρίου, 2021
Tο ιστολόγιο αγαπάει τον Μποστ και του έχει αφιερώσει αμέτρητα άρθρα, σε πολλά από τα οποία θυμόμαστε (οι παλιότεροι) ή γνωρίζουμε (οι νεότεροι) γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας μέσα απο γελοιογραφίες του Μποστ. Στην αρχή, τα άρθρα αυτά είχαν γενικό τίτλο «Πριν από 50 χρόνια…», μετά «Πριν από 55 χρόνια…», αλλά τα χρόνια περνάνε και το ιστολόγιο συνεχίζει να εκπέμπει, οπότε πέρσι εγκαινιάσαμε μια νέα χρονολόγηση, τη σειρά «Πριν από 60 χρόνια». Tο προηγούμενο, δέκατο σκίτσο της σειράς το δημοσιεύσαμε πριν από 3 εβδομάδες -εδώ.
Το σημερινό είναι ένα από τα 4-5 σκίτσα που αφιέρωσε ο Μποστ στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961, που έχουν μείνει στην ιστορία ως «εκλογές βίας και νοθείας». Οι εκλογές έγιναν από την υπηρεσιακή κυβέρνηση Δόβα, αλλά σημαδεύτηκαν από συνεχή επεισόδια βίας και τρομοκρατίας εναντίον κυρίως υποψηφίων και οπαδών της ΕΔΑ, αλλά και της Ένωσης Κέντρου, κυρίως στην επαρχία -ακόμη και με νεκρούς, τον Στέφανο Βελδεμίρη και τον Διονύση Κερπινιώτη. (Η ΕΔΑ είχε έρθει δεύτερο κόμμα στις προηγούμενες εκλογές του 1958).
Ανατρέχοντας σε εφημερίδες της εποχής, βλέπουμε καθημερινά καταγγελίες, π.χ. στην Αυγή στις 26 Σεπτεμβρίου: Άρχισε η δράση των μασκοφόρων. Επίθεσις στο Μυλοχώρι Κιλκίς και στην Σούρπη Μαγνησίας, ενώ καθημερινά ήταν τα διαβήματα τόσο της ΕΔΑ όσο και της Ένωσης Κέντρου στον υπηρεσιακό πρωθυπουργό.
Σε αυτό το κλίμα, ο Μποστ δημοσίευσε την Κυριακή 1 Οκτωβριου 1961 το σκίτσο που θα παρουσιάσουμε σήμερα στην Ελευθερία, την κεντρώα εφημερίδα με την οποία συνεργαζόταν από τις αρχές του 1960, χρησιμοποιώντας ως έναυσμα μια πολύκροτη δίκη που απασχολούσε την κοινή γνώμη.
Πράγματι, τις μέρες εκείνες γινόταν στο Κακουργιοδικείο Αθηνών η δίκη της «Μήδειας του Καλαμακίου», όπως είχε ονομάσει ο Τύπος την Αμερικανίδα Νίτα Μπέικερ.
Στις 27 Μαΐου 1961 η Νίτα Μπέικερ, σύζυγος του Αμερικανού λοχία Τζόελ Μπέικερ, που υπηρετούσε στην αμερικανική βάση, έπνιξε με τα ίδια της τα χέρια τα τρία παιδιά της, ηλικίας 8, 5 και 2 ετών. Η Νίτα υποψιαζόταν ότι ο άντρας της είχε δεσμό με Ελληνίδα και γι’ αυτό, αφού έπνιξε τα παιδιά της, άνοιξε τη Βίβλο σε ένα σημείο που καυτηριάζει τη μοιχεία, ύστερα έγραψε ένα γράμμα στον άντρα της και μετά επιχείρησε να αυτοκτονήσει με το μαχαίρι της κουζίνας, όμως δεν βρήκε τη δύναμη κι έτσι απλώς αυτοτραυματίστηκε σοβαρά. Ο λοχίας, που επέστρεψε στο σπίτι λίγο αργότερα τη βρήκε να κείτεται στο πάτωμα και μετά ανακάλυψε όλη τη φριχτή αλήθεια.
Η δίκη της παιδοκτόνου έγινε στα τέλη Σεπτεμβρίου και φυσικά απασχόλησε την κοινή γνώμη. Οι εφημερίδες έγραφαν για την «Αμερικανίδα στραγγαλίστρια», οπότε ο Μποστ τιτλοφορεί το δικό του σκίτσο «Η Ελληνίδα στραγγαλίστρια» και παρουσιάζει τον απερχόμενο πρωθυπουργό Κων. Καραμανλή, με γυναικείο σώμα, να απολογείται για τον στραγγαλισμό της Ευημερίας, της Γαλήνης και της Ελευθερίας.
Το τριμελές δικαστήριο απαρτίζεται φυσικά από το καθιερωμένο τρίο των ηρώων του Μποστ, δηλαδή τη μαμα-Ελλάς ως πρόεδρο, τον Πειναλέοντα και την Ανεργίτσα. Η Ανεργίτσα οπως πάντα κρατάει το Βιβλιάριον απόρων κορασίδων, ο Πειναλέων το «τεφτέρη» και η μαμα-Ελλάς τη Βίβλο της ΕΡΕ. (Μερικές μέρες νωρίτερα, πριν ακόμα παραιτηθεί η κυβέρνηση Καραμανλή και αναλάβει η υπηρεσιακή, η ΕΔΑ είχε κοινοποιήσει στα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης στους αρχηγούς των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης ένα αντίγραφο «Σχεδίου διενεργείας των εκλογών» που είχε καταρτισθεί από κρατική υπηρεσία και προέβλεπε ολόκληρη σειρά μέτρων άσκησης ψυχολογικής και σωματικής βίας).
Η κατηγορουμένη ζητά επιείκεια διότι «στους χάνων αυτοέλεγχον είναι αυτά συνήθη» αλλά η πρόεδρος αντιτείνει ότι «είναι δίκαιον να μπαίνεις στην αγχόνη» και ο Πειναλέων προσθέτει «επιεικώς, ληφθείς υπόψη του προτέρου εντίμου βίου».
Το κείμενο της μπορντούρας δεν έχει άλλους υπαινιγμούς στην πολιτική κατάσταση, αλλά είναι ένα καλό δείγμα μποστικού σουρεαλισμού.
Μητέρα σφάζων τα παιδιά χωρίς να τα λυπάται
είναι κακούργος και Θεόν ποτέ της δεν φοβάται.
Εάν τα πνίγει συνεχώς εις πάσαν ευκαιρία
παύει να είναι σύζυγος και άριστος κυρία.
Δεν προκαλεί τον σεβασμόν στα άλλα τα παιδιά της
και δεν την θέλουν για κουν καν ούτε στη γειτονιά της.
Και διά να μην εγκληματείς και εις το μέλλον πλέον,
θα ανεβείς εις την θηλειά, τεντώσας των θηλέων.
Και το κορμί σου αιωρών ψηλά εις τους αιθέρας
θα γίνεται παράδειγμα στας μέλλουσας μητέρας.
Να θυμίσουμε εδώ ότι ο Μποστ, πολλά χρόνια αργότερα, όταν είχε αφήσει τη γελοιογραφία, έγραψε την κωμωδία Μήδεια (εδώ μπορείτε να διαβάσετε αποσπάσματα).
Όσο για τη «Μήδεια του Καλαμακίου», το δικαστήριο την έκρινε ψυχικά ασθενή και διέταξε εγκλεισμό σε ψυχιατρείο. Ο εισαγγελέας άσκησε έφεση και στη δεύτερη δίκη καταδικάστηκε σε 16 χρόνια κάθειρξη. Ωστόσο, το 1963 της απονεμήθηκε χάρη οπότε επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες. (Τα στοιχεία αυτά τα πήρα από άρθρο της Μηχανής του χρόνου).
Κλείνοντας, αναρωτιέμαι αν θα ήταν σήμερα ανεκτό να φτιαχτεί ένα σατιρικό πολιτικό σκίτσο ή γενικά να γίνει σάτιρα με ένα τόσο τραγικό θέμα, όπως η τριπλή παιδοκτονία. Έχω την εντύπωση ότι σήμερα μια γελοιογραφία που θα συνέδεε, σατιρικά, έναν πολιτικό ή μια πολιτική δύναμη με ένα ειδεχθές και πολύκροτο έγκλημα, π.χ. με τον φόνο στα Γλυκά Νερά, θα προκαλούσε κατακραυγή, ιδίως αν δημοσιευόταν σε μεγάλη εφημερίδα. Αλλά αυτό μπορούμε να το συζητήσουμε στα σχόλιά σας.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
Κουνελόγατος said
Πολλά πράγματα που ήταν ανεκτά, συνηθισμένα κλπκλπ σήμερα δε γίνονται αποδεκτά, ειδικά από τα νέα παιδιά, το βλέπω και στο κουνέλι μου.
Καλημέρα σας.
Κουνελόγατος said
Αλλά δε γίνεται να λειτουργούμε στο σήμερα, χωρίς να παίρνουμε υπόψη μας το παρελθόν. Πολλά έχουν αλλάξει…
ΓΤ said
Καραμανλής με μεσούλα Αμαλίας Μεγαπάνου…
ΚΩΣΤΑΣ said
Καλημέρα!
Άρχισα να διαβάζω την ανάρτηση και… χοπ, βλέπω για τον Στέφανο Βελδεμίρη. Πάλι οι Αμπελόκηποι μέσα. Και γι΄αυτόν έχω κάνει έρευνα, έδωσα αλλού όμως τα στοιχεία που βρήκα. Του έχουμε και μνημείο, τιμητική πλακέτα, στον τοίχο του 3ου Δημ. Σχ. Αμπελοκήπων.
Πάω να συνεχίσω την ανάγνωση της ανάρτησης.
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!
1-2 Ναι, έτσι
3 Ναι, άψογη σιλουέτα
4 Παντού οι Αμπελόκηποι 🙂
Παναγιώτης Κ. said
Υπάρχουν και σήμερα πολιτικοί, συνεπικουρούμενοι από την δημοσιογραφία, που δεν διστάζουν να κάνουν τους πιο απίθανους συνδυασμούς και μέσα σε αυτούς και η σύνδεση της πολιτικής συγκυρίας με κάποιο έγκλημα, γιατί έτσι πιστεύουν ότι πλήττουν τον πολιτικό τους αντίπαλο.
Με την πεποίθηση ότι ο πολύς κόσμος έχει κοντή μνήμη, δεν νοιάζονται αν αυτή η συμπεριφορά τους πέφτει στο κενό.
ΓΤ said
http://www.katiousa.gr/tag/stefanos-veldemiris/
nikiplos said
Καλημέρα… ορέες εποχές…
Έβλεπα προχθές το «Θα σε κάνω Βασίλισσα». Θυμήθηκα τον αδερφό της γιαγιάς μου, που ήταν πρωτοκαπετάνιος των Καββαθάδων. Αυτός εκείνη την εποχή έκανε και κάποιες καλές πράξεις. Μέσω του ναυτικού πρακτορείου (που ήταν άβατο για την Ασφάλεια) συνεννοούταν με τον πράκτορα της εταιρίας του στο Χιούστον, και έστελναν από τις ΗΠΑ επιστολές σε εδώ κακομοίρηδες που είχαν τραβήξει τον παθών τους τον τάραχο από την Ασφάλεια ως συμπαθούντες τον κομμουνισμόν. Και μόνο το γεγονός ότι αυτοί οι κακομοίρηδες που ήταν στα αζήτητα λάμβαναν επιστολές από καλοβαλμένους ΗΠΑνούς, έδενε τα χέρια της Ασφάλειας και της Χωροφυλακής σε εκπληκτικό βαθμό. Φυσικά όντες σίγουροι πως η Ασφάλεια διαβάζει τις επιστολές έγραφαν παιάνες πατριωτικούς από ΗΠΑνούς στους έλληνες.
(τα θυμόταν ένα βράδυ ο μπάρμπας μου με έναν που τον είχε εξυπηρετήσει, ήμουν παρών στη συζήτηση και είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια. Λεπτομέρεια: Ο μπάρμπας είχε γαμπρό υψηλόβαθμο χωροφύλακα που κελαηδούσε όταν τον μεθούσε).
gpointofview said
Εκτακτο !
Τι γίνεται Μάρνη και Αριστοτέλους ; Εχουμε ανταποκριτή ;
atheofobos said
Στην εποχή μας δεν θα μαθαίναμε ούτε το όνομα της, αλλά θα έλεγαν η 40η ή δεν ξέρω πόσο δολοφόνος, ούτε θα βλέπαμε την φωτογραφία της στις εφημερίδες ούτε θα μαθαίναμε πως ο λοχαγός του αμερικανικού στρατού Τζολ Μπέικερ την απατούσε με Ελληνίδα, το όνομα της οποίας δημοσιεύτηκε φαρδιά πλατιά.
Και βέβαια θα είχε σηκωθεί μεγάλος σάλος αν δημοσιευόταν μια αντίστοιχη γελοιογραφία.
Θυμηθείτε τι σάλος είχε γίνει με αυτή την γελοιογραφία του Χαντζόπουλου με την πολύ αθωότερη γελοιογραφία με την Ζωή Κωνσταντοπούλου και την Ραχήλ Μακρή να κάνουν pole dancing στις κεραίες της ΕΡΤ.
Η τραγική ιστορία με την Νίτα Μπέικερ γυρίστηκε σε ταινία το 1978, από τον Ζυλ Ντασέν με τίτλο “A dream of passion” (“Κραυγή γυναικών” ή “Η άλλη Μήδεια”). Η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη ενσάρκωσε μια ηθοποιό που έψαξε την υπόθεση και επισκέφτηκε τη Νίτα Μπέικερ (Έλεν Μπέρνστιν) στις φυλακές Κορυδαλλού, με τις δυο γυναίκες να αποκτούν μια έντονα ψυχολογική σύνδεση.
ΓΤ said
9@
https://www.ethnos.gr/ellada/177321_kentro-tis-athinas-aytokinito-embolise-peripoliko-pyrobolismoi-apo-ton-astynomiko
sarant said
10 Ναι, απέφυγα να αναφέρω το όνομα της Ελληνίδας. Αλλά στις εφημερίδες της εποχής, φυσικά το δημοσίευαν.
Λοιπόν, δεν ήξερα ότι η ταινία του Ντασέν είναι εμπνευσμένη από αυτή την υπόθεση. Μπράβο Αθεόφοβε!
9 Aυτόπτης:
https://www.avgi.gr/koinonia/397749_aytoptis-martyras-sto-avgigr-i-katadioxi-kai-oi-pyrobolismoi-apo-ton-astynomiko
μήτσκος said
Μην ξεχνάμε βέβαια ότι εκείνη την εποχή η μοιχεία ήταν ποινικό αδίκημα!
Παναγιώτης Κ. said
Συμπλήρωμα στο #6
Σιωπηρώς οι πολιτικοί πορεύονται με την πεποίθηση ότι η πολιτική είναι σκληρό πράγμα, θέλει γερό στομάχι και έχει και χτυπήματα κάτω από τη μέση.
Η ιστορία βεβαιώνει ότι τα χτυπήματα κάτω από τη μέση δεν είναι μόνο ανάμεσα σε πολιτικούς αντιπάλων παρατάξεων αλλά και στο πλαίσιο της ίδιας της παράταξης. Να θυμηθούμε τον όρο «συντροφικά μαχαιρώματα» ή το άλλο που λέει πως, «όποιο στάχυ εξέχει το…αποκεφαλίζουμε».
Φυσικά την συμπεριφορά αυτή την εγκρίνουν οι ο π α δ ο ί των κομμάτων προβάλλοντας με αυτό τον τρόπο την τάχα ρεαλιστική ματιά για την οποία διακρίνονται…
Costas Papathanasiou said
Καλημέρα!
Ισχύει όντως ως κομβική διάκριση του Τότε και του Τώρα, ο καταληκτικός προβληματισμός του άρθρου για το κατά πόσον η σημερινή κοινωνία θα μπορούσε να μην κατακρίνει μια σάτιρα που φαίνεται να το παρατραβάει ή είναι όντως απαράδεκτη.
Ένα πρώτο παράπλευρο κοινωνιολογικό ερώτημα, που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί, είναι ως προς τα αίτια αυτής της ενδεχόμενης σημερινής αντίδρασής μας: Οφείλεται σε υποκριτικό πουριτανισμό ή σε αυξημένη ενσυναίσθηση και γνήσια κοινωνική αλληλεγγύη ; (Αισιοδοξώντας, θέλω να πιστεύω ότι ισχύει το δεύτερο).
Ένα δεύτερο: κατά πόσον αυτό μπορεί να μεταφραστεί, έτσι κι αλλιώς, σε απαράδεκτο περιορισμό της ελευθερίας για έκφραση απόψεων και ως εκ τούτου της ελευθεροτυπίας.
Κατά τα λοιπά είναι εξόχως καυστική η μποστική παρουσίαση του αντρουά Πρωθυπουργού, με τη μορφή Μήδειας, δολοφόνου Δημοκρατικών Αρχών, που εκλιπαρεί την επιείκεια του Δικαστηρίου.
Διαχρονική ισχύ φαίνεται να έχουν και οι σχετικοί στίχοι του Δ.Σαββόπουλου από το ωραίο του “Μυστικό τοπίο” (Τραπεζάκια έξω 1983):
“Θύρα επτά και Θύρα κάτω απ’ τις ερπύστριες
Όλα διαβήκαν απ’ τις γλώσσες τις στραγγαλίστριες“
ΓΤ said
13@
Και σε πήγαιναν με το σεντόνι, «βουλευτή Χάρη Ζάβαλο», στο Τμήμα…
ΛΑΜΠΡΟΣ said
2 – Κι όμως, αν δεν θέλεις να έχεις χαοτική διάφορα με το κουνέλι και τον γάτο σου σε λίγα χρόνια, ακριβώς έτσι πρέπει να λειτουργήσεις. Το παρελθόν δεν έχει να πεί τίποτε στο «σημερινό» σήμερα που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Οι παππούδες, πέρα από τα τετριμμένα, δεν έχουν να πούνε κάτι ουσιαστικό στα εγγόνια τους, κι οι γονείς ελάχιστα στα παιδιά τους, που τα ξεφορτώνονται στις οθόνες και τρέχουν κι οι ίδιοι να χωθούν στην Second life.
sarant said
17 Τρέχουν να χωθούν στη Second life, ε;
gpointofview said
# 9, 12
Θενκς !
Ωραίος όπως πάντοτε ο Μποστ.
Πόσο λείπει από την εποχή μας κάτι ανάλογο, να περνά κάποιος τις θέσεις του (και τις επιθέσεις του) με χιούμορ και ήθος. Ο Μποστ επίσης έδινε στην πολιτική μόνο το μερίδιο της ζωής που της ανήκε, αναμιγνύοντας πολιτική και ζωή στην σωστή αναλογία.
LandS said
Τι να σας πω ρε παιδιά, κατάλαβα περί τίνος πρόκειται μόλις είδα την γελοιογραφία. Πήγα κατευθείαν στα σχόλια. Γύρω στα 10 πιέστηκα να διαβάσω το άρθρο.
Το έγκλημα έγινε δυο στενά πάνω από τη παραλία που κατεβαίναμε για μπάνιο. Δυο στενά βορειοδυτικά από το σχολείο μου, γωνία Θουκυδίδου και Παδελοπούλου (τώρα Μεγίστης). Για πολλά χρόνια, κάθε φορά που περνούσαμε από αυτό το διώροφο, νοιώθαμε φόβο αρχικά και μετά δέος (δέκα χρονώ παιδιά, τι περιμένεις). Μέχρι πρόσφατα που έγινε πολυκατοικία, δεκαετίες αφότου είχα σταματήσει να φοβάμαι τα φαντάσματα, νόμιζα ότι είναι αδύνατον να μένουν άνθρωποι «στο σπίτι της Μήδειας» και ότι ρημάζει.
Και οι μεγάλοι είχαν σοκαριστεί. Το θέμα συζητιόταν για πολλούς μήνες.
Πολύ απεχθές θέμα. Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσε ο πατέρας μου αν είχε δει το σκίτσο, τύλιγε την ΑΥΓΗ με ΤΑ ΝΕΑ, αλλά επειδή του ήταν τόσο απεχθές το θέμα, κρίνοντας τον και από άλλες περιπτώσεις, θέλω να πιστεύω ότι θα ξίνιζε και θα το κακοχαρακτήριζε
Πέπε said
> Σεις, όστεις έχετε καρδγιά στα μυτρικά σας στήθη…
Στον Σπαθάρη, που τον συζητάγαμε τις προάλλες, βλέπω συχνά αυτό το «όστις» σε θέση και χρήση άκλιτου «που», δηλαδή και για θηλυκό, και για πληθυντικό. νομίζω όμως μόνο για ονομαστική. Αυτό που δε θυμάμαι είναι αν το βάζει στον δικό του άμεσο λόγο ή όταν παραθέτει από μνήμης επιστολές. Οι επιστολές της εποχής σαφώς είχαν πιο επίσημο τόνο, τον οποίο ο καθένας πετύχαινε όσο και όπως μπορούσε. Το κυρίως κείμενο είναι βασικά στον φυσικό λαϊκό λόγο του ολιγογράμματου Σπαθάρη, αλλά με διάσπαρτες ελληνικούρες που ο ίδιος δηλωμένα τις έβαζε για να διαβαστεί το κείμενο και από «μεγάλους ανθρώπους», αν θυμάμαι καλά την έκφραση που χρησιμοποιεί για την καλή κοινωνία. Πιστεύω δε ότι είναι και κάποιες που απλώς είχαν περάσει στον φυσικό του λόγο, όπως «οι θεαταί, τους θεατάς», που κι εγώ έχω προλάβει να τα λένε άνθρωποι στον αυθόρμητο προφορικό τους λόγο.
gpointofview said
# 17
Είτε με σφήνα, είτε με φτερό χήνας, με μολύβι, με μπικ, με γραφομηχανή ή με πληκτρολόγιο κομπιούτερ, ΓΡΑΦΕΙΣ, αυτό δεν αλλάζει
Αν όμως θες να ζήσεις το μέλλον προσπαθώντας να μαντέψεις το επόμενο είδος γραφής (μετά τον οσονούπω ΓΠΠ που…έρχεται) χάνεις το παρόν. Αρκετοί νέοι, βλέπω σήμερα, να θέλουν να συνεχίσουν την δουλειά των γονιών τους, το βρίσκω σωστό και λογικό με κάποιες προσαρμογές στην εποχή μας.
Παράλογο είναι οι γονείς να ασκούν το επάγγελμα των παιδιών τους σαν δήθεν «μοντέρνοι»
nikiplos said
Επί του περιστατικού, το φαινόμενο Μήδεια ίσως και να ήταν συχνότερο σε εποχές που στην γυναίκα δεν δινόταν κάποιος άλλος ρόλος παρά μόνο αυτός της τεκνοποίησης. Να κάνει παιδιά στον Άντρα της. Ο Άνδρας γεννά και η γυναίκα τίκτει. Οι γυναίκες-σύζυγοι που αφιερώνονταν στην καριέρα του ανδρός, δεν είχαν ούτε αποκτούσαν επαγγελματικές δεξιότητες, αλλά ούτε και ζωή εν πολλοίς. Εντάξει αν ήταν πιο κωλοπετσωμένη θα μπορούσε να τσιλιμπουρδίζει κι αυτή με διάφορους, αλλά έλα που δεν ήταν. Θυσιάζει τη ζωή της για κάποιον που την προδίδει. Οσονούπω θα της πάρει και τα παιδιά, αφού δικά του ήταν αυτός τα γέννησε. Θα μπορούσε βέβαια να τον σκοτώσει, αλλά βλέπεις δεν ήταν ούτε ψυχρή δολοφόνος. Δεν έχει σημασία τι ισχυρίστηκε στο δικαστήριο. Το Φαινόμενο Μήδεια δεν είναι απλό στην προσέγγισή του, αν δεν μπορείς να κατανοήσεις την ψυχολογία εκείνου που θυσιάζεται για τους άλλους και τον προδίδουν. Γκρεμίζεται ο κόσμος της, όλο το είναι και το γίγνεσθαι στο οποίο έχει αφιερωθεί. Δύσκολα πράγματα. Γι’ αυτό και ο Ερρίκος δεν το ρίσκαρε! Τις έσφαξε όλες τις πρώην…
Πέπε said
@15 και 20:
> Ένα πρώτο παράπλευρο κοινωνιολογικό ερώτημα, που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί, είναι ως προς τα αίτια αυτής της ενδεχόμενης σημερινής αντίδρασής μας: Οφείλεται σε υποκριτικό πουριτανισμό ή σε αυξημένη ενσυναίσθηση και γνήσια κοινωνική αλληλεγγύη ; (Αισιοδοξώντας, θέλω να πιστεύω ότι ισχύει το δεύτερο).
> Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσε ο πατέρας μου αν είχε δει το σκίτσο, τύλιγε την ΑΥΓΗ με ΤΑ ΝΕΑ, αλλά επειδή του ήταν τόσο απεχθές το θέμα, κρίνοντας τον και από άλλες περιπτώσεις, θέλω να πιστεύω ότι θα ξίνιζε και θα το κακοχαρακτήριζε
Μετά από το σχόλιο του Lands, το ζήτημα που θέτει ο Κώστας Παπαθ. μπορεί να στενέψει ως εξής:
Θα ήταν σίγουρα και προ 60 ετών ενοχλητικό ή και οδυνηρό για πολλούς. Η σημερινή τάση για προσπάθεια να προφυλαχθούν αυτοί, όσοι κι αν είναι, από το ενδεχόμενο ενόχλησης, είναι υποκριτικός πουριτανισμός ή αυξημένη ενσυναίσθηση και γνήσια κοινωνική αλληλεγγύη;
(Η προσωπική μου απάντηση, πριν καν το σχόλιο του Λαντς, είναι ότι βασικά ξεκινάει από ενσυναίσθηση και κοινωνική αλληλεγγύη αλλά σαφώς και παρατραβιέται κάποιες φορές. Ναι μεν δε θέλουμε να είμαστε σεξιστές, να θίγουμε υπολήψεις, να προσβάλλουμε ευαισθησίες κλπ., αλλά υπάρχει κι ένα κυνήγι μαγισσών σ’ αυτό το ζήτημα.)
sarant said
20 Ευχαριστώ για το σχόλιο, Σταύρο.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
18 – Δεν το έχεις αντιληφθεί; ειδικά με την ευρύτερη έννοια. Βάλε με το μυαλό σου τι θα γίνει έτσι και κλείσει το διαδίκτυο για μια βδομάδα.
Το ειδεχθές έγκλημα, είναι που οι «γονείς»(;) δίνουν τάμπλετ στα μωρά τους, μιλάμε από ενός χρόνου, και ήδη ξέρουν να μπαίνουν στο youtube, κι οι μαλάκες καμαρώνουν.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
22 – Άστο Γιώργο μου, είσαι εκτός θέματος, και επιβεβαιώνεις αυτό που λέω για τους παππούδες.
Πέπε said
26
Μην τα γενικεύεις βρε Λάμπρο λες και δεν έχει μείνει ούτε ένας γονιός στον κόσμο που να μην τους δίνει το τάμπλετ από ενός έτους (!), ή λες και πριν την εφεύρεση του τάμπλετ ή της τηλεόρασης δεν υπήρχαν αντίστοιχα φαινόμενα. Μερικοί φαντάζονται ότι τον καιρό που τα παιδιά έπαιζαν αμέριμνα στα χωράφια όλα ήταν όμορφα κι αγγελικά. Ναι καλά…
ΣΠ said
Καλημέρα.
Στις 12 η ανακοίνωση του Νόμπελ ειρήνης.
Pedis said
Τι γκαντεμιά κι αυτή ?! Θρυλική.
sarant said
26 Eιδικά για τη Second life δεν έχω δει πολλούς, εκτός αν εννοείς ότι χώνονται γενικά στα ιντερνετικά.
29 Προγνωστικά; Να πάμε πάλι όλοι κουβά;
Παναγιώτης Κ. said
«τύλιγε την ΑΥΓΗ με ΤΑ ΝΕΑ».
Πράγματι ο περιπτεράς δίπλωνε τις «εθνικώς ύποπτες» εφημερίδες για να μη φαίνονται και τις έδινε στον πελάτη.
Από την άλλη όμως, οι περιπτεράδες κατά κανόνα δεν θεωρούνταν πληροφοριοδότες της Ασφάλειας;
Δεν είναι κάπως αντιφατικό το φαινόμενο;
Επομένως, το μόνο που μένει είναι η εγκατάσταση κλίματος φόβου και όχι για να μην αποκαλυφθεί αυτός που διάβαζε…Αυγή.
Είναι αυτό λοιπόν που έγραψα ή κάτι άλλο; Τι λέει επ΄αυτού η συλλογική σοφία του ιστολογίου;
ΛΑΜΠΡΟΣ said
28 – Δεν γενικεύω Πέπε, έβαλα εισαγωγικά στο γονείς, αλλά εν τη ρύμη, του λόγου, μιου ξέφυγε το (οι).😄
Πάντως το θέμα είναι πολύ σοβαρό, υπάρχουν μελέτες σε ΗΠΑ και ανατολική Ασία,, που δείχνουν πόσο καταστροφική είναι η ενασχόληση των μικρών παιδιών με το διαδίκτυο. Ήδη έχουν δημιουργηθεί κλινικές απεξάρτησης για δεκάχρονα, αλλά παράλληλα, διάβαζα προχθές πως η Facebook επεξεργάζεται προγράμματα για την προεφηβική ηλικία.
Στην φύση του ανθρώπου, είναι να μαθαίνει παίζοντας αμέριμνα στην παιδική ηλικία στα χωράφια και τις αλάνες, δεν έχει να κάνει ότι είναι όλα όμορφα κι αγγελικά.
ΣΠ said
29
Maria Ressa και Dmitry Muratov.
Παναγιώτης Κ. said
Δεν νομίζω να υπάρχει παιδάκι που να μην… τρελαίνεται με το κινητό της μαμάς ή του μπαμπά του.
Γίνονται…διαπραγματεύσεις μεταξύ παιδιού και γονιού του τύπου, «θα δεις ένα τέταρτο και μετά θα πας για ύπνο».
Και κάτι…μικρολεξιλογικό.
Η τρίχρονη κάνει διάκριση μεταξύ βίντεο και ταινίας.
Στο σμαρτόφωνο αυτό που βλέπει το λέει βίντεο και στην τηλεόραση ταινία.
Να σχετίζεται άραγε με το γεγονός ότι το πρώτο κατά κάποιο τρόπο το ελέγχει ενώ το δεύτερο εφόσον προβλήθηκε δεν μπορεί να επαναληφθεί; Δεν μπόρεσα να το ξεδιαλύνω.
Πάντως δεν ενοχλούνται από τις επαναλήψεις. Αυτό που τους άρεσε μπορούν να το βλέπουν αδιαμαρτύρητα. Ίσως το προτιμούν κιόλας!
ΛΑΜΠΡΟΣ said
31 – Κυρίως το δεύτερο, οικογένειες που κάθονται να φάνε κι ο καθένας είναι με το κινητό στο χέρι. Αλλά και το πρώτο κρατάει ακόμη σχετικά καλά, έχει κάμποσους σκληρούς στρατιωτικούς που φοράνε ζαρτιέρες εκεί.😄
Υ.Γ – Αυτό από έναν γνωστό μου αξιωματικό στην αεροπορία, δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει, αλλά συνήθως, όπου υπάρχει καπνός.😎
Παναγιώτης Κ. said
εγγονή…
LandS said
32
Όχι μόνο θεωρούνταν αλλά και κατά κανόνα ήταν. Νομίζω ότι οι άδειες για περίπτερο δίνονταν κυρίως σε τραυματίες του Εμφύλιου. Καλή βάση για δίκτυο.
Όμως πάντα υπάρχουν τρόποι να μη σε πιάσει ένα δίκτυο. Άλλαζες συχνά περίπτερο, γειτονιά, ακόμα και πόλη (πχ από Αθήνα σε Πειραιά), ποτέ το κοντινότερο στη δουλειά σου ή στο σπίτι σου, εκτός αν επρόκειτο για «χαλασμένο κόμβο» ( όπως μπορεί να μας βεβαιώσει ο Τζι 😊 τα δίχτυα συχνά σκίζονται)
Παναγιώτης Κ. said
@34. Γράψε μας δυο λόγια γι αυτούς…
dimosioshoros said
@ 32 Παναγιώτης Κ.
>>…τύλιγε την ΑΥΓΗ με ΤΑ ΝΕΑ…
Πράγματι ο περιπτεράς δίπλωνε τις «εθνικώς ύποπτες» εφημερίδες για να μη φαίνονται και τις έδινε στον πελάτη.
Από την άλλη όμως, οι περιπτεράδες κατά κανόνα δεν θεωρούνταν πληροφοριοδότες της Ασφάλειας;
Νομίζω πως το σκηνικό δεν ήταν ακριβώς αυτό.
Ο περιπτεράς δεν ήταν υποχρεωτικά ο κοντινός, της γειτονιάς, αλλά μια άλλης συνοικίας. Εξάλλου δεν ήταν μόνο ο περιπτεράς αλλά και ενδεχόμενοι καταδότες στο δρόμο για το σπίτι, σε αναπάντεχες συναντήσεις, ή και ο θυρωρός.
Τότε δεν υπήρχαν και πλαστικές σακούλες απόκρυψης.
dimosioshoros said
@ 38 LandS
Ακριβώς. Δεν το πρόλαβα.
Γιάννης Μαλλιαρός said
Καλημέρα
Αφού ο ανταποκριτής καθυστερεί, κι αφού το είδα, ας το βάλω
https://www.topontiki.gr/2021/10/08/nompel-irinis-stous-dimosiografous-maria-resa-ke-ntmitri-mouratof-to-fetino-vravio/
Παναγιώτης Κ. said
Ο πελάτης ζητούσε να διπλώσει την Αυγή ή αυτό γινόταν από πρωτοβουλία του περιπτερά;
40. Πράγματι, για να προστατευτεί και από τα βλέμματα των διαφόρων…καλοθελητών!
gpointofview said
# 38
Ο Τζι δεν χρησιμοποιεί δίχτυα ούτε ψαροντούφεκα, Αμα τσιμπήσει το ψάρι τρώγω, αν όχι αγοράζω από επγγελματίες και έχε υπ΄όψιν σου πως οι επαγγελματίες δεν κάνουν ποτέ θαλάσσιο μπάνιο.
Επαγγελματίας ψαροντουφεκάς (ή και ερασιτέχνης πωλητής περιστασιακά) είναι μεγάλη κατάντια.
Τώρα με τα περίπτερα η σχέση μου πιτσιρικάς ήταν να βρίσκω ποιά από αυτά πουλούσανε λαθραία εγγλέζικα τσιγάρα χωρίς να μ’ ενδιαφέρει αν ήτανε εν γνώσει ή όχι της αστυνομίας. Γρήγορα όμως απέκτησα πρόσβαση στο πι-εξ οπότε τα παράτησα
Γιάννης Μαλλιαρός said
34 Α! το είχες βάλει αλλά εγώ το πήρα για πρόβλεψη! Κααααλά.
Παναγιώτης K. said
@42. Μάλιστα!
gpointofview said
# 27
Ναι Λάμπρο μου, όπως πάντοτε έχεις σε όλα δίκιο, ακόμα και ο ΓΠΠ είναι η εξαίρεση που επαληθεύει τον κανόνα…
Εγώ φυσικά αγνοώ τι είναι η Second life ούτε έχω γνωστό που να μου έχει μιλήσει γι αυτήν και μη με λες παπού, δεν έχω γίνει ακόμα, στον Γιάννη πέστο !
sarant said
34-39-42 Δημοσιογράφοι λοιπον, η μία για τις Φιλιππίνες ΄και ο άλλος για τη Ρωσία.
sarant said
32-38 Και μετά τη μεταπολίτευση είχαμε στη γειτονιά έναν χαφιέ περιπτερά.
Γιάννης Κουβάτσος said
«Δεν είναι κάπως αντιφατικό το φαινόμενο;»
Δεν ψωνιζαν από το περίπτερο της γειτονιάς τους αλλά απο κάπου που δεν τους ήξεραν, μπας και γλιτώσουν το φακέλωμα. Ο πατέρας μου επί χούντας, αξιωματικος του στρατού εν ενεργεία, δεν γούσταρε να διαβάζει τον επιβεβλημένο στους στρατιωτικούς Ελεύθερο Κόσμο και έστελνε έναν θείο μου να του αγοράζει την Ακρόπολη. Στην Κοζάνη αυτό.
venios said
Υπήρχε και η περίπτωση ο περιπτεράς να ήταν φιλικός για χι λόγους οπότε τη δίπλωνε από μόνος του. Ο πατέρας μου, γιατρός, είχε έναν τέτοιον και μ’έστελνε πού και πού και μένα να αγοράσω εφημερίδες.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Θυμήθηκα τη μεταπολίτευση, μάλλον θα ήταν η πρώτη μέρα επανακυκλοφορίας της Αυγής. Πιτσιρίκι εγώ, κάπου πηγαίναμε οικογενειακώς με το αμάξι, οπότε ακούω σε μια στιγμή τον πατέρα μου να βάζει τη φωνή «Η Αυγή! Η Αυγούλα!», κοιτώντας τις κρεμασμένες εφημερίδες στο απέναντι περίπτερο. Πάρκαρε αυτοστιγμεί, διέσχισε βιαστικά το δρόμο και γύρισε πανευτυχής με το τρόπαιο 🙂
Πέπε said
33
> Στην φύση του ανθρώπου, είναι να μαθαίνει παίζοντας αμέριμνα στην παιδική ηλικία στα χωράφια και τις αλάνες, δεν έχει να κάνει ότι είναι όλα όμορφα κι αγγελικά.
Μπορεί να είναι στη φύση του και να παίζει πετροπόλεμο, ή να σκοτώνει ζώα με φριχτά, ενίοτε, βασανιστήρια. Πολύ κλασικές διασκεδάσεις για αγόρια παλιότερων εποχών. Μάλλον αυτό θα σημαίνει πως ό,τι είναι στη φύση μας δεν είναι κατ’ ανάγκην καλό.
Άλλο κλασικό παλιά ήταν το σκληρό μπούλινγκ. Αυτό σίγουρα είναι στη φύση μας: απομακρύνεις τον αδύναμο από την αγέλη, υπέρ της επιβίωσης της ομάδας. Αλλά;
Άλλωστε και το να κολλάς στις οθόνες σαν τη μύγα στο μέλι παρατηρείται σε τόσο πολλούς, ώστε μπορεί κι αυτό να ‘ναι φυσικό χαρακτηριστικό μας (ότι ξερωγώ σε ορισμένα οπτικά ερεθίσματα αντιδράς με ορισμένο τρόπο).
Από τη στιγμή που γεννιέται ο άνθρωπος εκτίθεται σε διάφορους κινδύνους. Οι γονείς (ιδανικά) αρχικά τον προστατεύουν, φροντίζοντας λ.χ. να υπάρχει κάποιο εύλογο μέτρο στο τι κίνδυνοι είναι αυτοί, να μην τον στείλουν δηλαδή στο στόμα του λύκου αλλά να μην τον κλείσουν και στη γυάλα. Και σταδιακά η προστασία υποχωρεί και αντικαθίσταται από την εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη βέβαια κερδίζεται υπό προϋποθέσεις (και από τις δύο πλευρές), οπότε κι εκεί έχει δουλίτσα να κάνει ο γονιός, στο να υπάρξουν αυτές οι προϋποθέσεις.
Κανείς δεν είναι ο ιδανικός γονέας, ούτε ο ιδανικός σε τίποτα (γι’ αυτό και υπάρχει η λέξη ιδανικός!). Αλλά πολλοί υπάρχουν που να το επιδιώκουν με ό,τι καλύτερο τρόπο μπορεί ο καθένας.
Καραγκιόζης said
H Second life δεν βρίσκεται αποκλειστικά στο διαδίκτυο…
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα, το 54 το είχε κρατήσει η μαρμάγξ.
Γιάννης Κουβάτσος said
Σήμερα πράγματι δεν θα γινόταν ανεκτή μια τέτοια γελοιογραφία. Όσο κι αν μας ηδονίζει να διεκτραγωδούμε την εποχή μας, η αλήθεια είναι οτι σε πολλούς τομείς είμαστε σαφώς ευγενέστεροι και πιο πολιτισμένοι απ’ ό,τι πριν απο λιγες δεκαετίες.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
Δεν μίλησα για ιδανικούς γονείς, σου εξήγησα πως δεν γενικεύω, έγινε λάθος με το – οι. Η συντριπτική πλειονότητα των γονιών που γνωρίζω, ασκούν σωματική και ψυχολογική βία στα παιδιά τους, για το καλό τους πάντα. Πολλοί από αυτούς, λένε πως είναι δημοκράτες κι αρκετοί πως είναι προοδευτικοί, εγώ τους λέω φασίστες, ε καί; Τι σχέση έχουν αυτά με αυτό που είπα στον Κουνελόγατο, γιατί εκεί κολλάει και το τάμπλετ στα βρέφη.
Όσο για το ότι, είναι εγκληματική πρακτική από μεριάς των γονιών, δεν το λέω εγώ, ένα σωρό διακεκριμένοι παιδοψυχολόγοι το φωνάζουν, ένα κλίκ είναι αρκετό για του λόγου το αληθές.
Συγγνώμη αλλά δεν βγάζω νόημα από την κουβέντα μας και δεν θα την συνεχίσω.
Πέπε said
«Δεν μίλησα για ιδανικούς γονείς»
Μα πού είπα εγώ ότι μίλησες; Δηλαδή είναι απίθανο να πει κάποιος κάτι που να μην έχει ευθεία αναφορά σ’ εσένα;
Το αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν ιδανικοί γονείς ήταν μια φυσική επόμενη σκέψη που μου προέκυψε από την όλη συζήτηση, καθώς αφενός απαντούσα στο δικό σου σχόλιο αλλά αφετέρου διάβαζα και το #35 του Παναγιώτη και, δε θυμάμαι, ίσως και άλλα.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Αυτό το πολύ αστείο τραγούδι έγινε επιτυχία με επανεκτελέσεις. Αν δεν κάνω λάθος ο Β.Ν. το εμπνεύστηκε από τη δολοφονία και τον τεμαχισμό της Ζωής Φραντζή.
Γιάννης Κουβάτσος said
Στον στρατό η «βία και νοθεία» γινόταν ως εξής : στα εκλογικά τμήματα όπου ψήφιζαν οι στρατιώτες, οι αριστεροί φαντάροι υφίσταντο σωματικό έλεγχο από τους ανωτέρους τους. Τους έβγαζαν μέχρι και τις κάλτσες, μήπως και είχαν κρύψει ψηφοδέλτια της ΕΔΑ. Ύστερα, καθαρούς και αμόλυντους, τους επέτρεπαν να πάρουν ψηφοδέλτια, τα οποία ήταν γυρισμένα αναποδα, και φάκελο και να μπουν στο παραβάν. Εκεί διαπίστωναν οτι όλα τα ψηφοδέλτια ήταν της ΕΡΕ. Έτσι γίνονταν οι εκλογές στο προπύργιο του «ελευθέρου κόσμου» που ήταν η Ελλάδα.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
58τέλος – Γι’αυτό δεν βγάζω νόημα.😄
sarant said
60 Nαι μπράβο
spiridione said
Μερικές διορθώσεις ως προς τα ιστορικονομικά της υπόθεσης: Δεν άσκησε ο εισαγγελέας έφεση, αλλά εκείνη την εποχή υπήρχε διάταξη (που δεν υπάρχει σήμερα) ότι σε υποθέσεις που δικάζονταν στο Κακουργιοδικείο (που ήταν μικτό ορκωτό, αλλά δεν το έλεγαν έτσι, αποτελούνταν από το δικαστήριο των ενόρκων και το δικαστήριο των συνέδρων, δηλ. των δικαστών), αν ο κατηγορούμενος αθωωνόταν αλλά όχι με ομόφωνη απόφαση των ενόρκων, το δικαστήριο των συνέδρων μπορούσε να ακυρώσει την ετυμηγορία ως πεπλανημένη, και να επαναληφθεί η εκδίκαση από άλλη σύνθεση. Αυτό έγινε εν προκειμένω και η δίκη επαναλήφθηκε πολύ γρήγορα, μέσα σε δύο μήνες. Απ’ ό,τι είδα παρέμεινε στις φυλακές Αβέρωφ και δεν εισήχθη σε ψυχιατρικό κατάστημα (και λογικό είναι αυτό, αφού ακυρώθηκε ως πεπλανημένη η απόφαση που την έκριναν ανίκανη προς καταλογισμό). Στην επαναληπτική συζήτηση κρίθηκε ένοχη με το ελαφρυντικό της «μετρίας σύγχυσης» όπως έλεγαν τότε, δηλαδή αυτό που λέμε σήμερα μειωμένη ικανότητα καταλογισμού και επιβολή μειωμένης ποινής. Το 1962 αναιρεσίβαλε την απόφαση (τότε μάλλον δεν προβλεπόταν έφεση κατ’ απόφασης Κακουργιοδικείου), αλλά η αναίρεση απορρίφθηκε. Από την αναζήτηση που έκανα στην ΕΒΕ δεν βρήκα κάποιο στοιχείο για τη χάρη και πότε της δόθηκε.
Γιάννης Ιατρού said
Χαιρετώ,
Μπήκα κι εγώ να δω τι γίνεται και βλέπω μπάτσα-φάτσα 7 σχόλια του γονεα-παιδο-ψυχολόγου Λάμπρου, κι ακόμα είναι νωρίς απόγευμα… 🙄😂 Όλο στο βάιμπερ και γενικά στο διαδίκτυο είναι ο Λαμπρούκος, με κινητό, τάμπλετ και ΠιΣι ταυτόχρονα και τα ξεκοκκαλίζει όλα… Μετά μας λέει τι κακό κάνει στα παιδιά κλπ.
Δηλαδή κι εσύ ρε Λάμπρο, μεγάλο (λέμε τώρα) παιδί δεν είσαι;
ΥΓ: Την εγγόνα της πήραμε κινητό και τάμπλετ και την άρχισα από χθες εντατικά για να μπαίνει στο ΣυΣωλήνα να βάζει κανένα τραγουδάκι κλπ. να της φεύγουν τα σεκλέτια 😎😍😇🎈 Αμέ!
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
60, 62
Μιας που ανέφερα πιο πάνω τον πατέρα μου, μου έλεγε πως το 61, λίγων ημερών νιόπαντρος και εκλογικός αντιπρόσωπος της ΕΔΑ, είχε αρπάξει την ξιφολόγχη του φαντάρου που φρουρούσε το εκλογικό τμήμα για να εμποδίσει (επιτυχώς) την αρπαγή της κάλπης από παρακρατικούς που επιχείρησαν να μπουν από το παράθυρο. Υποψιάζομαι πως σκοπός τους ήταν η νοθεία 🙂
ΧριστιανoΜπoλσεβίκoς said
Σίγουρα σήμερα δεν θα γινόταν αποδεκτό να διακωμωδείς καταστάσεις παραπέμποντας σε ειδεχθή εγκλήματα.
Το 61 σκοτώνει τα 3 της παιδιά και το 63 βγαίνει από τη φυλακή! Πως γίνεται να πήρε χάρη μια παιδοκτόνος;
Μιχάλης Νικολάου said
… χρησιμοποιώντας ως έναυσμα … την ….δίκη της
«Μήδειας του Καλαμακίου», …
… Νίτα Μπέικερ
Για ορεκτικό
Baked Μήδεια Καλαμάκι
Μιχάλης Νικολάου said
8, … συνεννοούταν με τον πράκτορα της εταιρίας του στο Χιούστον …
Κοίτα να δεις!
Υπάρχει μήπως κάποια σχετική πληροφορία (πχ όνομα πρακτορείου, συνδέσμου, εταιρείας…) αν και πάνε πολλά χρόνια από τότε;
(Απάντηση ευχαρίστως και στο ημέιλ μου.)
Μιχάλης Νικολάου said
… την Αμερικανίδα Νίτα Μπέικερ …
Το ‘χει τ’ όνομα (Μπέικερ), φαίνεται:
Η Μα(μά) Μπέικερ από τους Μπόνευ-Εμ της εποχής των καρεκλάδων:*
«…Ma Baker and her sons
They didn’t want to hang
They died with blazing guns…»
___________
* Από τους οποίους Μπόνευ-Εμ αντλεί χρηστώνυμο και γνωστός σχολιαστής.
ΓΤ said
66@ ΧριστιανοΜπολσεβίκος
«Το ’61 σκοτώνει τα 3 της παιδιά και το ’63 βγαίνει από τη φυλακή! Πώς γίνεται να πήρε χάρη μια παιδοκτόνος;»
Εδώ, το βρομόσκυλο ο Καραμανλήτης ανέστειλε το 1959 την ποινή εκτέλεσης του Μαξ Μέρτεν, του Χασάπη της Θεσσαλονίκης, σφαγέα των Εβραίων, και δεν θα δινόταν… χάρη σε μια νοικοκυρούλα;
sarant said
Eυχαριστώ για τα νεότερα!
63 Ευχαριστούμε για τα νομικά!
65 Μάλιστα….
Μαρία said
12
Χαρούλα said
Στις μικρές πόλεις όλοι(αστυνομία-περιπτεράδες-πολίτες) γνωριζόταν πολύ καλά! Γιατί να παρακολουθούν,να καρφώνουν; Θυμάμαι όμως επί χούντας οδηγίες του πατέρα μου να διπλώνω τα Νέα!!!. Το πιθανότερον για τους συμπολίτες διπλωνόταν και όχι για την Ασφάλεια.
Από διηγήσεις ξέρω πως στην Αλεξανδρούπολη, μόνον ένας περιπτεράς τολμούσε να πουλά «απαγορευμένο» τύπο. Και μάλλον πρέπει να ήταν έμπιστος. Όλοι μιλούσαν με σεβασμό γιαυτόν.
Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης όμως, είχαμε τον τοπικό χαφιέ βιβλιοπώλη! Το ανακαλύψαμε με λίγη καθυστέρηση. Πολύ ενημερωμένος σε τίτλους, όπως όμως πολύ ενημερωμένη και η Ασφάλεια!
Λάμπρο πολύ ωραίο το παιχνίδι στο φυσικό περιβάλλον! Μεγαλωμένη στο κέντρο, ακόμη και τότε μου έλειπε. Φαντάσου σήμερα. Πόσοι έχουμε σε κοντινή ακτίνα ελεύθερο χώρο; Οι εκδρομές είναι πολύ λιγότερες ώρες από τις ώρες στην καθημερινότητα. Άρα νικάει το μηχανάκι! Μπορούμε όμως και εκεί να εκπαιδεύσουμε και να παραδειγματίσουμε το παιδί στο πως να ασχολείτε με το μηχάνημα. Όπως παλιότερα εμείς μάθαμε να διαλέγουμε θέατρο, ταινίες, μουσική, βιβλία. Να μάθει να επιλέγει με τι θα ασχολείτε, έστω και σε οθόνη. Οι επιλογές διαφοροποιούν τις προσωπικότητες!
Atheofovos τι πληροφορία! Δεν ήξερα για την σχέση ταινίας-πραγματικότητας! Ευχαριστώ σε!
Γιάννης Κουβάτσος said
Κάθε μέρα πέφτουν πυροβολισμοί και γινονται φονικά στο κέντρο της Αθήνας. Την Κυριακή στον Άγιο Παύλο δολοφονικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών μπροστά στα μάτια μαθητών του σχολείου μας. Τη Δευτέρα μια μητέρα με ρώτησε αν έχουμε ψυχολόγο στο σχολείο, γιατί η κόρη της είχε παθει σοκ και έβλεπε εφιάλτες. Το θέμα ήταν σοβαρό, γι’ αυτό δεν γέλασα. Ψυχολόγο! Είπαμε, κυρία μου, είμαστε η Δανία του νότου, αλλά όχι έτσι. Ψυχολόγοι στα σχολεία, ασφάλεια στους δρόμους, που νομίζει ότι βρίσκεται; Στην Ελλάδα της δεξιάς κανονικότητας;
Γιάννης Κουβάτσος said
70: Να μην ξεχνάμε και την ετεροδικία, με κορυφαία υπόθεση τον θάνατο του Σαράφη.
Triant said
Μικρός, έπεφτα μπρούμυτα στο χαλί και διάβαζα ό,τι περιοδικό και βιβλίο έβρισκα. Θεωρώ οτι η οθόνη του σήμερα είναι το βιβλίο του τότε. Τουλάχιστον, έτσι δικαιολογώ τον γιό μου.
dimosioshoros said
@ 75 Γιάννης Κουβάτσος
Ναι, ναι. Σκεφτόμουν κι εγώ εάν η ετεροδικία αφορούσε και τα μέλη των οικογενειών των αμερικανών στρατιωτικών.
gpointofview said
# 72
Κάτι τέτοια κίμενα μπορεί να … αυξάνουν τον αγωνιστικό παλμό των ‘ταγμένων’ αλλά επειδή απέχουν αρκετά από την πλήρη περιγραφή των γεγονότων στα μάτια των ουδέτερων έχουν την ίδια αξιοπιστια με τα κυβερνητικά ανακοινωθέντα. Κι όταν όλοι είναι στο ίδιο καζάνι στην Ελλάδα από συνήθεια κυβερνά η δεξιά.
( ο άοπλος κλέφτης αυτοκινήτου τραυμάτισε αστυνομικό πέφτοντας με το αυτοκίνητο πάνω στην μοτοσυκλέττα του καιι εμβόλισε περιπολικό προσπαθώντας να τραυματίσει τους αστυνομικούς που …κακώς τράβηξαν πιστόλι και δεν έπαιξαν τα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια μαζ ί του .!
Παναγιώτης K. said
76. Μπορούμε να το δούμε και έτσι μόνο που το βιβλίο και γενικώς το διάβασμα, δεν ασκούσαν τόσην έλξη όση ασκεί σήμερα η οθόνη ενός τάμπλετ.
Να σημειώσουμε πάντως ότι οι δραστηριότητες των σημερινών παιδιών, οργανωμένες δραστηριότητες από τους γονείς τους, (αθλητισμός, χορός, μουσική,…) είναι πολλαπλασίως περισσότερες από ότι ήταν τότε πριν βγουν τα τάμπλετ…
Δύτης των νιπτήρων said
Άσχετο, αλλά μόλις ανακάλυψα ότι ο νέος νομπελίστας έχει τουίτερ… με 6500 ακόλουθους, ψίχουλα δηλ. για την ώρα. Ένας μήνας πάει που το άνοιξε.
Θυμάμαι κι εγώ να συνοδεύω τον πατέρα μου στο περίπτερο της γειτονιάς, τέλη των εβδομήνταζ μάλλον, να παίρνει Ελευθεροτυπία, να λέω «Μπαμπά… δεν θα πάρεις και Ριζοσπάστη;» και να με μαζεύει.
sarant said
80 Είδες όμως; Κάτι θα ψυχανεμιζόταν 🙂
Μου έλεγε ένας φίλος ότι το 1963 τον πήγαινε κάπου η μητέρα του με το λεωφορείο και ένας κύριος τον ρώτησε, ήταν παραμονές των εκλογών, «τι θα ψηφίσεις μικρέ;» κι αυτός απάντησε, 4 χρονών, ευθαρσώς ΕΔΑ κι η μάνα του άλλαξε χίλια χρώματα.
Δύτης των νιπτήρων said
Ξέχασα να γράψω βέβαια πως ο περιπτεράς, ο συμπαθέστατος κυρ-Γιώργης, ήταν και πρώην αστυνομικός 🙂
Γιάννης Κουβάτσος said
Αυτή τη φορά θα συμφωνήσω με τον Τζι στο 78. Υπάρχει και ένα όριο στην κριτική στην αστυνομία. Άλλο είναι να δέρνει και να ψεκάζει με δηλητήρια διαδηλωτές και άλλο να χρησιμοποιεί όπλο εν προφανή αμύνη εναντίον σεσημασμένου και αδίστακτου εγκληματία. Η ισοπεδωτική και άδικη κριτική αυτοϋπονομεύεται.
Γιάννης Κουβάτσος said
83:εν προφανεί αμύνη, να διορθώσω το ορθογραφικό.
Triant said
Μου φαίνεται πως δεν εμβόλισε περιπολικό. Τουλάχιστον η είδηση μιλάει για όπισθεν που έπεσε πάνω σε μοτοσυκλέτα αστυνομικού. Ο οποίος αστυνομικός τραυματίστηκε ελαφρα (ξέρεις τι σημαίνει αυτό και τι θα έγραφαν αν είχε σπάσει κανένα δάχτυλο).
Υποθέτω επίσης, πως αν υπήρχε περιπολικό εμβολισμένο θα είχαμε πήξει στις φωτογραφίες. Η έλλειψη φωτογραφίας ισούται με όσες λέξεις χρειάζονται.
Ηθικό δίδαγμα: Μην μένεις ποτέ στον τίτλο της είδησης.
Triant said
83: Πόθεν τεκμαίρεται το «αδίστακτου»;
Δες το 85.
Οι δε σφαίρες στο παρμπριζ μαρτυρουν ποιός είναι αδίστακτος! Άντε μην τα πάρω!
Triant said
Είναι και ηλίθιοι. Σημαδεύανε λένε στα πόδια. Προφανώς αδίστακτα έκανε κατακόρυφο μεσα στο αυτοκίνητο. Μιλάμε για πανούργο και αδίστακτο.
Triant said
Και για του λόγου το αληθές:
https://www.efsyn.gr/sites/default/files/styles/normal/public/images/2021/10/dias-aftokinito1_0.jpg?itok=qOWRaXOA
leonicos said
35 Παναγιώτης
Πάντως δεν ενοχλούνται από τις επαναλήψεις. Αυτό που τους άρεσε μπορούν να το βλέπουν αδιαμαρτύρητα. Ίσως το προτιμούν κιόλας!
Είναι γνωστό ότι τα παιδιά αποστήθιζαν τα παραμύθια, και όταν τα άκουγαν ξενά δεν ήθελαν ν’ αλλάξει ούτε λέξη.
Το ίδιο θα ισχυει κι επ’ αυτού
Εγώ καμιά δολοφονία ή φόνο δεν τον καταλαβαίνω. Ό,τι και να έχει συμβεί, πρόκειται για πράξη άλλου επιπέδου
Το φαινόενο Μηδεια είναι ια παραλλαγή του φαινομένου συζυγική απίστία. Αλλά ο φόνος, και δη του αθώου, δεν καταπ΄νεται με τίποτα και δεν μπορώ να το αναλύσω
gpointofview said
# 85
Mην τα πάρεις (πάρε βάρκα για να μην τα παίρνεις συχνά)
Οι τρύπες στο παρμπρίζ δεν σημαίνει πώς δεν σημάδευαν τα πόδια από ψηλά, το αντίθετο μάλιστα από όπουδήπτε αλλού τα πόδια ήταν καλυμένα από λαμαρίνες.
Η φωτό επίσης δείχνει πως το αυτοκίνητο έχει πέσει με το πλάι σε άλλο αμάξι ή τουμπάρισε’
Το αθωοτικό για τους ασυφύλακες είναι πως ΔΕΝ ξέρανε αν είναι ή όχι οπλισμένος ο ανυπάκουος και δεν είναι τόσο απλό να το τζογάρεις, πήγαινε στην θέση του.
Οταν είχα βάρδια Α/Φ με είχε φωνάξει μεσάνυχτα ο σκοπός της πύλης γιατί ένας μεθυσμένος ήθελε καλά και σώνει να μπει στο στρατόπεδο. Ο κληρωτός είχε όπλο αλλά όλοι ξέρανε πως μέσα στην πόλη τα όπλα δεν έχουν σφαίρες και τα είχε κάνει επάνω του μη μπορώντας να πείσει τον μεθυσμένο. Εμένα (που είχα οπλο με σφαίρες) μου πήρε κάτι λιγότερο από μισή ώρα να τον πείσω.
Εμένα μου έτυχε μια φορά στα 70 μου χρόνια κι ενός αστυφύλακα του τυχαίνει κάθε τόσο, παθαίνει κάτι σαν ανοσία, όμοια πως μιλάνε οι γιατροί στα επείγοντα για θάνατο.
Pedis said
Δυσφήμηση του μεταπολεμικού Καραμανλικού θαύματος. Ντροπή.
leonicos said
54 Καραγκιόζης
H Second life δεν βρίσκεται αποκλειστικά στο διαδίκτυο…
Υπάρχουν και όντως σοφοί εδώ μέσα!
Φιλολογία και τουρκολογία και συγγραφη για γιατρους,
Φωτεινή, για γνωστούς και μη εξαιρετέους
κοκ
Γιάννης Κουβάτσος said
85:Δεν χρειάζεται να μείνω στην είδηση, όταν είμαι κάτοικος της περιοχής. Οι πηγές μου είναι πιο άμεσες και αρκετές φορές αποόπρώτο χέρι, δυστυχώς . Ελα να μάθεις στην πλατεία Βάθης… Αρκετά με τη «φιλελεύθερη» εγκληματολατρία, καταντάει επικινδυνη. Γενικά μιλαω, δεν τα λέω για σένα.
leonicos said
Εγγόνια για κάποιοτς άλλους
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
>>εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961
Triant said
Οι τρύπες στο παρμπρίζ δεν σημαίνει πώς δεν σημάδευαν τα πόδια από ψηλά.
Τζή, υποκλίνομαι. Το τερμάτισες 🙂
Πέπε said
Τη λογική ότι του την ανάψαμε επειδή δεν ξέραμε αν είναι οπλισμένος δεν την κατανοώ. Πότε ξέρεις με 100% σιγουριά ότι δεν είναι; Του αλλουνού δεν του την άναψε η γιαγιά χτες προχτές σε μια ληστεία; Ποτέ δεν ξέρεις αν είναι άοπλος, αλλά σενάρια αντιμετώπισης υπάρχουν.
Να ακινητοποιήσεις το όχημα πυροβολώντας τα λάστιχα δεν παίζει π.χ.; Και μετά, τα προβλεπόμενα για τέτοιες περιπτώσεις : φαντάζομαι δηλαδή τον σημαδεύεις και του δίνεις οδηγίες για μία μία κίνηση. Έτσι τουλάχιστον έχει συμβεί μ’ εμένα (δεν ήμουν μεν οπλισμένος, αλλά ούτε και το διαπίστωσαν ποτέ, κι επίσης δεν τους είχα εμβολίσει, ούτε εμβολιάσει), ένας εκπαιδευμένος αστυνομικός θα ξέρει κι άλλους τρόπους.
Αγγελος said
Την υπόθεση της Μήδειας τη θυμάμαι. Ήμουν στη Γ’ Δημοτικού και ψιθυρίστηκε στο σχολείο ότι «μια Αμερικάνα στο Καλαμάκι σκότωσε τα τρία παιδιά της!» Είχα αρχίσει και εφημερίδα να κοιτάζω, και διάβασα λεπτομέρειες. Ρώτησα μάλιστα γιατί τη λέγανε Μήδεια, αφού άλλο όνομα είχε — και μου εξηγήσανε…
sarant said
95 Μπράβο
98 Αναπόφευκτη η ερώτηση !
gpointofview said
# 96
Εσύ που …δεν το τερμάτισες πες μου πως αυτές οι τρύπες ψηλά που δεν πέτυχαν κεφάλι ή θώρακα που εξοστρακίσθηκαν και κατέληξαν στα πόδια του κακοποιού(είχανε βάλει ανάποδα φάλτσα τις σφαίρες και το παίξανε τρίσποντη 😉
# 97
Βρε Πέπε του ρίξανε αμέσως ή όταν προσπάθησε να διαφύγει κτυπώντας μοτοσυκλειστή αστυφύλακα (κατ’ άλλους και προσπαθώντας να εμβολίσει περιπολικό) Εσύ τι πιστεύεις ; αν το πρώτο πες το καθαρά να σε κρίνουνε, αν το δεύτερο οφείλεις να τους δώσεις κάποιο δίκιο
Πέπε said
100
> κτυπώντας μοτοσυκλειστή αστυφύλακα (κατ’ άλλους και προσπαθώντας να εμβολίσει περιπολικό)
Δεν έχω ξεκάθαρη εικόνα, και όπως προκύπτει κι από το δικό σου παράθεμα δεν είμαι ο μόνος! Πάντως όποιον χρησιμοποιεί το αυτοκίνητο σαν όπλο ψάχνεις τρόπο να τον αφοπλίσεις.
Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι:
α) Πιστολίδι από αστυνομικούς παραπέμπει σε ιστορίες φρίκης από τις ΗΠΑ, που εδώ μέχρι στιγμής σπανίζουν. Ήδη άρχισαν να σπανίζουν λιγότερο.
β) Το να μην υπάρχει πιστολίδι στους δρόμους από κανέναν είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους έχουμε αστυνομία.
Γιάννης Ιατρού said
86, 87: Έτσι ακριβώς όπως τα λες. Και ναι μεν αν αμυνθούν, αλλά ΄χο και να τραβούν όπλο μέσα στην πλατεία Βάθη (ό άλλος ήταν άοπλος!) και να σημαδεύουν στο κεφάλι και να πετυχαίνουν τα πόδια… Εμφανώς απροετοίμαστοι για τον ρόλο τους, και ψυχολογικά (προφανώς κακή εκτίμηση από πανικό, από θυμό/φόβο αμέσως χρήση όπλου και μάλιστα με πρόθεση να σκοτώσουν, κλπ.) και από πλευράς ικανοτήτων. Τέτοια αστυνομία θέλουμε;
ΓΤ said
102@
Έχουν εικόνισμα τον Κορκονέα…
Γιάννης Κουβάτσος said
101: Πόσοι θα κινδύνευαν από το αναπόφευκτο κυνηγητό στους δρόμους της Αθήνας, αν δεν τον σταματούσαν εγκαίρως; Να θυμίσω ανάλογη περίπτωση τον περασμένο Μάρτιο στη Λιοσίων (ναι, παλι στα μέρη μας, τι συμπτωση!), όταν ο υπό καταδίωξη εποχούμενος κακοποιός πήρε παραμάζωμα δύο μοτοσικλετιστές και μία γυναίκα που περίμενε σε στάση; Συγχωρήστε την αναλγησία μου, αλλά για μένα η προστασία της ζωής των ανυποψίαστων και αθώων πολιτών βαραίνει περισσότερο από τη σωματική ακεραιότητα των εγκληματιών. Και στην περιοχή τη δική μας δρουν πολλοί τέτοιοι.
Γιάννης Κουβάτσος said
102 :Μάλλον στην Πεύκη, συνονόματε, δεν αντιμετωπίζετε την ίδια εγκληματικότητα με μας εδώ κατω, εξ ου και η αγανάκτηση για την «υπέρμετρη αστυνομική βία κατά άοπλων παραβατών του νόμου». Κι εγώ το καλοκαίρι που αράζω στα ειρηνικά Καμένα Βούρλα, κολυμπάω όχι μόνο στη θάλασσα αλλά και στη μακαριότητα και στην επιείκεια και στην κατανόηση. 😊
Γιάννης Ιατρού said
105: Για τον κόσμο τριγύρω φοβάμαι Γιάννη. Κυρίως.
Παραθέτω το τι γράφουν στο ρεπορτάζ και βγάλτε συμπέρασμα, αν οι πυροβολισμοί ήσαν δικαιολογημένοι ή αποτέλεσμα πανικού, φόβου και ελλιπούς εκπαίδευσης:
…Όταν οι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙ.ΑΣ, είδαν τον δράστη να εμφανίζεται, του φώναξαν να απομακρυνθεί από το όχημα. Τους αγνόησε, άνοιξε γρήγορα την πόρτα, κι έβαλε μπροστά για να φύγει. Τότε, ο ένας αστυνομικός τον πλησίασε, ο δράστης πάτησε γκάζι και τον εμβόλισε…
Εκείνη την στιγμή ο αστυνομικός πιάστηκε πάνω στο όχημα και πυροβόλησε σημαδεύοντας στο παρμπρίζ από την πλευρά του συνοδηγού. Το όχημα ακινητοποιήθηκε με τον δράστη ελαφρά τραυματισμένο….
gpointofview said
# 101
ξεκάθαρη εικόνα δεν έχει κανένας. Μια φωτό ανέβασε ο Τριαντ με τρύπες στο παρμπριζ και παραμορφωμένη όλη την πλευρά του οδηγού στο αυτοκίνητο πράγμα που δείχνει ή τρακάρισμα ή ανατροπή
Στην δεύτερη περίπτωση είναι πιθανόν τα ποδια του οδηγού (που θα έπεσε στην πόρτα ) να βρέθηκαν ψηλά και να τα πυροβόλησαν από το παρμπρίζ. Από πουθενά δεν προκύπτει λογικά πως τον πυροβόλησαν για να τον σκοτώσουν και κατέληξαν οι σφαίρες στα πόδια,
Ο αστυφύλακας (όπως κι ο σκουπιδιάρης) είναι μια δουλειά που κάποιος πρέπει να την κάνει αντιμτωπίζοντας συχνά αλήτες, κακοποιιούς, ναρκομανείς σε..έκσταση και άλλα. Αυτοί που τους κατηγορούν έχουν διανοηθεί ποτέ να κάνουν την βάρδιά τους μια μέρα ; Εγώ το έγραψα στο # 90 έχω δει την γλύκα σε απείρως ευκολότερο περιστατικό γι αυτό και όταν βλέπω έναν αστυφύλακα δεν λέω «να ένας μπάτσος» αλλά ένας αστυφύλακας» και μόνο όταν δεν φερθεί σωστά τον λέω μπάτσο.
Να θυμίσω πως η κουβέντα (και το κύριο θέμα) ξεκίνησε από το κατά πόσο βοηθά την αριστερά ο τρόπος που παρουσίασε το θέμα η Εφ.Συν..αλλά το σκέπασαν οι λεπτομέρειες λες κι αν ακόμα είχε δίκιο στον τρόπο που παρουσίασε το θέμα δεν θα μεγάλωνε το χάσμα μεταξύ αστυνομίας και αριστεράς με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Γιάννης Ιατρού said
106 (συνέχεια): Από τις φωτό είναι εμφανές πως η προσπάθεια ακινητοποίησης ήταν αστεία και δεν έγινε εμβολισμός (άλλου) οχήματος. Μόνο η όποια σύγκρουση με τον μοτοσικλετιστή.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Η «Κραυγή Γυναικών» είναι μία από τις πιο ιδιαίτερες μεταφορές της «Μήδειας» στον σύγχρονο κινηματογράφο. Η ιστορία ακολουθεί την Μελίνα Μερκούρη ως μία ηθοποιό που υποδύεται την Μήδεια και αναζητά την Μπρέντα Κόλινς (Έλεν Μπέρστιν), μία γυναίκα που βρίσκεται στη φυλακή για τη δολοφονία των παιδιών της.
H σταδιακή διείσδυση της Μάγιας στη μοίρα της Μπρέντας
και η συνειδητοποίηση της συσχέτησης της δικής της ζωής αλλάζει την ερμηνεία της της Μήδειας, όχι πάντα προς ευχαρίστηση του σκηνοθέτη Κώστα, πρώην εραστή της Μάγιας
(Αντρέας Βουτσινάς), που επιθυμεί να εκπληρώσει η Μάγια το όραμά του («Όλη η Μήδεια αναφέρεται στην αγάπη, στο πάθος και στη μαγεία… H θεά της Μήδειας είναι η Εκάτη»).
Click to access 2_NeograecaBohemica_11-2011-1_12.pdf
σελ114
Μαρία said
95
Πολύ αθηνοκεντρικό το ρεπορτάζ. Έδειξαν το μπουρσούκ’ αλλά όχι τον Πασαλίδη.
sarant said
109 Α, πολύ ωραίο!
gpointofview said
# 106
Ωραία τα μετέφερες, πες μου τώρα την άποψή σου με βάση την φωτο που έβαλε ο Τριαντ :
1. Από το παρμπριζ σημάδεψε κεφάλι-θώρακα και πέτυχε…τα πόδια ;;;;
2. Ολη η πλευρά του οδηγού στο αμάξι είναι παραμορφωμένη και με σπασμένα τζάμια. Πως έγινε τούτο ;; γιατί το ρεπορταζ που έβαλες λέει «Το όχημα ακινητοποιήθηκε με τον δράστη ελαφρά τραυματισμένο….» Οχι να χρησιμοποιούμε μόνο ό,τι μας βολεύει, φανερά το ρεπορτάζ είναι από ελλιπεστατο έως κατευθυνόμενο.
Γιάννης Κουβάτσος said
«όταν βλέπω έναν αστυφύλακα δεν λέω «να ένας μπάτσος» αλλά ένας αστυφύλακας» και μόνο όταν δεν φερθεί σωστά τον λέω μπάτσο.»
Και πάλι θα συμφωνήσω. Και για να προβοκάρω τη συζήτηση😊, όταν οι Αλβανοί ρόμποκοπ σκότωσαν τον Κατσίφα, δεν είδα ανάλογη ευαισθησία απέναντι στη φονική αστυνομική βία. Αντιθέτως, γίνανε δεκτοί άκριτα και ασμένως οι ισχυρισμοί των Αλβανών αστυνομικών. Ίσως επειδή ο Κατσίφας ήταν ακροδεξιός εθνικιστής, οπότε η ζωή του δεν μέτραγε και τόσο.
Γιάννης Ιατρού said
112: Γιώργο, δεν είναι παραμόρφωση, κοίτα το έξτρα τζαμάκι πάνω από την πόρτα…
Τα λέμε τηλεφωνικά 🙂
ΓΤ said
https://www.sport24.gr/stivos/sokarei-i-maria-polyzoy-o-pateras-moy-me-viaze-apo-11-12-eton.9382841.html
ΚΩΣΤΑΣ said
Για την ιστορία να πω το εξής: Σχετικά με την δολοφονία του Στ. Βελδεμίρη, έχει γράψει βιβλίο ο σύντροφός του (ιδεολογικά) και συνεπιβάτης στο ταξί, Μόρφης Στεφούδης. Ο τίτλος είναι: «‘κεί π’ ανθίζουν τα χαμόγελα, είν’ ο δικός μας κόσμος», εκδόσεις ΚΨΜ, 2019.
Εμένα μου άρεσε. Δεν αναφέρεται αποκλειστικά στον Σ.Β., αλλά περιλαμβάνει και την ζωή του καθώς και τη δράση της μάνας του που έδρασε κυρίως στην περιοχή των Σερρών με το προσωνύμιο Ηλέκτρα.
Εμένα μου άρεσε, για εσάς τ΄ς κουμμουνισταί το συστήνω ανεπιφύλακτα. 😉
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Σκίτσο του Μποστ για τις εκλογές του 1961
http://www.katiousa.gr/istoria/gegonota/oi-ekloges-vias-kai-notheias-kai-o-opsimos-anendotos-tou-gerou-tis-dimokratias/
sarant said
117 Ένα από τα σκίτσα που δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί -για να είναι με ποδοσφαιρικά, ίσως είναι από την Ομάδα.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
«Και δε φοβόμαστε πια, Στέφανε
μη και κοπεί το φως
μη κι΄ απομείνουμε στη μέση
καθώς διαβάζουμε τον ύμνο της Ελευθερίας
που υπέγραψες με το αίμα σου»
Από την Ωδή στο Στέφανο Βελδεμίρη του Γιάννη Ρίτσου
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
(Ολόκληρο)
Ο Γιάννης Ρίτσος έγραψε για την οικογένεια του εκλιπόντος το ποίημα: “Ωδή στον Στέφανο Βελδεμίρη”.
Το ποίημα αυτό του Ρίτσου ήταν ανέκδοτο.
“Στέφανε, αγκαθοστέφανε,
το αγκάθινο στέφανο
στο μέτωπό σου
πελώριο φωτοστέφανο
στους κροτάφους του σύμπαντος.
Στέφανε, αιματοστέφανε,
τα ματωμένα 24 χρόνια σου,
24 απέραντα χρώματα
στον ορίζοντα.
Στέφανε, αστεροστέφανε,
έκλαψε η νύχτα όλα τα αστέρια της στο γυμνό σώμα σου.
ενώ μεσ’ απ’ τα σταυρωμένα χέρια σου το περιστέρι της νεότητάς σου
έφευγε μεταφέροντας
τ’ άσπρο και ρόδινο στέφανο
για της αυγής το μέτωπο.
Στέφανε, αστέφανε,
στεφανωμένε της αιωνιότητας,
επάνω στο μικρό τραπέζι σου
με το σφυρί, την πένσα και το κατσαβίδι σου
μαδάνε τα πορτοκαλάνθια τους οι μέρες μας.
Στέφανε, εργατοστέφανε,
η πέτσινη τσάντα σου
με τα εργαλεία της δουλειάς σου
και με το περιγιάλι της Θεσσαλονίκης σου
σα μια κουλούρα συρματόσκοινο
στου φεγγαριού το χέρι απόψε κρέμεται.
Και δε φοβόμαστε πια, Στέφανε
μη και κοπεί το φως
μη κι απομείνουμε στη μέση
καθώς διαβάζουμε τον ύμνο της ελευθερίας
που υπέγραψες με το αίμα σου.
Στέφανε, φωτοστέφανε,
με τη γαλάζια φόρμα σου
τη σκάλα της αθανασίας ανέβηκες
και ορθός με το λαμπρό ατσαλινό σου μεσ’ απ’ τις σιωπηλές πληγές μας πέρασες
το ασύντριφτο καλώδιο
για το μεθαυριανό
ηλεκτροφωτισμό του Κόσμου Στέφανε”
.
https://www.nostimonimar.gr/odi-ston-stefano-veldemiri/
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Κατ: Στο Κοκκινο τώρα ο Τσακαλώτος
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Το «γελαστό παιδί» Στέφανος Βελδεμίρης
Συγκέντρωση της ΕΔΑ στη Θεσσαλονίκη την Πρωτοχρονιά του 1958. Στο κέντρο με το λευκό πουκάμισο ο Στέφανος Βελδεμίρης και δίπλα του με τη γραβάτα ο Μόρφης Στεφούδης. Διακρίνονται ακόμη Καίτη Τσαρουχά, Γιώργος Φαρσακίδης, Αριάδνη Φράγκου, Μ. Πολίτης, Ν.Παπαδόπουλος, Ελένη Πελτέκη, Μάγδα Ζορμπά κ.α.
Προτομή Διονύση Κερπινιώτη πουφιλοτέχνησε ο Μ. Καλογεράτος
Ακόμη και η απογραφή του 1961 κατασκευάστηκε με τέτοιο
τρόπο, ώστε να εξυπηρετηθούν τα εκλογικά σχέδια της δεξιάς
http://farosthermaikou.blogspot.com/2017/10/blog-post_92.html
voulagx said
#113: Μισο λεπτο, ξεχνας οτι ο Κατσιφας εκοβε βολτες με ενα καλάσνικοφ, δεν ειναι ιδια περιπτωση.
ΚΩΣΤΑΣ said
120
Το ποίημα περιέχεται στο βιβλίο που προανέφερα.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Το εγχειρίδιο της νοθείας
…«Ο Γραμματεύς της Εφορευτικής μπορεί να νοθεύση την εκλογήν με τον ακόλουθον τρόπον.
Σε μια στιγμή που δεν τον προσέχει κανείς, καταγράφει ένα ή περισσότερα ονόματα ως δήθεν ψηφίσαντες και έτσι αν έχουν ψηφίσει μόνον 300 άτομα τα παρουσιάζει περισσότερα και έτσι με πρώτη ευκαιρία ρίχνει μέσα στην κάλπην τόσα φάκελλα με ψηφοδέλτια της αρεσκείας του όσα επί πλέον ονόματα έγραψε, ή ακόμη πηδάει μια σειρά ή διαδοχικώς πολλές σειρές και έτσι εμφανίζονται ως ψηφίσαντες περισσότεροι ενώ στην πραγματικότητα είναι λιγότεροι, ή εις την πραγματικότητα ενώ ευρίσκεται εις τον αριθμόν 189 και πρέπει να πάη κατόπιν στον αριθμό 190 πηδάει στον αριθμό 200. Η δουλειά αυτή γίνεται κυρίως το μεσημέρι που η παρακολούθησις γίνεται χαλαρά λόγω του μεσημβρινού φαγητού αλλά και κάθε στιγμή» (σ.7-8).
Υποσημειώνεται ότι, σύμφωνα με την τότε εκλογική νομοθεσία (άρθρο 70), ως γραμματέας οριζόταν από την εφορευτική επιτροπή -όχι τον δικαστικό αντιπρόσωπο- «ένας των εκλογέων», δίχως άλλες προϋποθέσεις. …
https://www.efsyn.gr/themata/fantasma-tis-istorias/193775_egheiridio-tis-notheias
sarant said
125 Το κόλπο με τον φάκελο.
Γιάννης Κουβάτσος said
123:Δεν θα υπερασπιστώ τώρα έναν τυπο σαν τον Κατσίφα, αλλά ό,τι γνωρίζουμε για την περίπτωσή του και τον θάνατό του, το γνωρίζουμε από μαρτυρίες και διαβεβαιώσεις της αλβανικής αστυνομίας. Δεν λέω πως δεν έγιναν έτσι τα πράγματα, αλλά άνετα μπορεί να έγιναν κι αλλιώς και να πρόκειται για κουκούλωμα. Η ουσία είναι ότι η επίσημη αλβανική παράθεση των γεγονότων έγινε δεκτή χωρίς αμφισβήτηση από όσους χαλάνε τον κόσμο (και δικαίως) για τις βιαιοπραγίες της ελληνικής αστυνομίας.
Μαρία said
127
Έεελα!
voulagx said
#127: Οχι. Η ουσια ειναι οτι η αλβανικη αστυνομια ειχε να αντιμετωπισει εναν ενοπλο ενω η ελληνικη εναν αοπλο για τον οποιο δεν ειχε καμμια ενδειξη οτι ηταν οπλισμενος.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
Η αστυνομία δημιουργήθηκε για να προστατεύει τους πολίτες από τους κλέφτες; Τόσα χρόνια είχα την εντύπωση πως προστατεύει τους αρχικλέφτες, π,Χ τον Μαρινάκη δεν τον έχει αγγίξει κανείς, ούτε κανένα τραπεζίτη.😎
73 – Όλα είναι για καλό και για καλό Χαρούλα, εξαρτάται από την χρήση, λέω πως για τα μικρά παιδιά, πόσο μάλλον για βρέφη, η χρήση είναι για κακό.
Όταν τα παιδιά ζούν σε εικονική πραγματικότητα, δεν ξέρω τι πρέπει να περιμένουμε από αυτά όταν γίνουν ενήλικες. Το χειρότερο, είναι πως σε λιγότερο από πέντε χρόνια, αλλάζει εντελώς το τεχνολογικό τοπίο, οι εξελίξεις είναι δραματικά ραγδαίες και δεν προλαβαίνει να τις αφομοιώσει ούτε κάν η μία γενιά.
Θα δείξει το πολύ κοντινό μέλλον.
76 – Ειδικά εσύ θα έπρεπε να γνωρίζεις την θεμελιώδη διαφορά ανάμεσα σε περιοδικά και βιβλία, και σε μια οθόνη με πρόσβαση στο διαδίκτυο, και πρόσεξε Triant, μιλάω για βρέφη κι όχι για παιδιά που ξέρουν έστω και στοιχειωδώς να διαβάζουν, που γι’ αυτά και για τα μεγαλύτερα, λένε οι επιστήμονες πως είναι επικίνδυνη η έκθεσή τους στις πάσης φύσεως οθόνες.
79 – Άλλο δραστηριότητες κι άλλο ανέμελο παιχνίδι, στην πρώτη περίπτωση, οι γονείς στην πλειονότητα τους, βγάζουν τα αποτυχημένα απωθημένα τους πάνω στα παιδιά φορτώνοντας τα με μεγάλες προσδοκίες, λίγα είναι τα παιδιά που χαίρονται αληθινά αυτές τις δραστηριότητες, στην δεύτερη, χαίρονται όλα.
Pedis said
Μμμ βλέπω πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση … βαλλιστική εξέταση του συμβάντος, εξεδρόμπαλλα, άλλαντάλλλα της παρασκευής το γάλα από τους ειδικούς στο είδος εκλεκτούς σχολιαστάς … 😂 🤣 🥳
—
Τη Medea του Παζολίνι με τη Μαρία Κάλλας δεν τη θυμήθηκε κανείς (?!)
Το συγκεκριμένο έργο του Ευριπίδη είναι αριστούργημα!
Παναγιώτης K. said
130.Το ανέμελο παιχνίδι σε παλιότερες εποχές δεν ήταν μια επιλογή από διάφορες άλλες. Αυτή ήταν η διασκέδαση των παιδιών μαζί και άσκηση και όχι μόνο σωματική αλλά και διανοητική καθότι, ο συγχρωτισμός και το παιχνίδι, υποχρεώνουν το παιδί να αντιμετωπίζει διάφορες καταστάσεις ή αλλιώς, να λύνει προβλήματα…
Το πράγμα άρχισε να διαφοροποιείται με την λειτουργία της τηλεόρασης για να πάρει εντελώς καινούργια και πρωτόγνωρη μορφή με τη λειτουργία του διαδικτύου.
Οι γονείς βλέπουν αυτή την κατάσταση, δεν…ενθουσιάζονται και για να βγάλουν το παιδί από το σπίτι και να μην είναι καρφωμένο σε μια οθόνη, το στρέφουν σε διάφορες δραστηριότητες. Αυτός είναι ο κύριος λόγος και όχι για να βγάλουν στο παιδί τους ανεκπλήρωτα απωθημένα. Για τον ίδιο λόγο το καλοκαίρι τα στέλνουν σε κατασκηνώσεις στερούμενοι οι ίδιοι.
Μέχρι εδώ είναι η περιγραφή μιας κατάστασης κατά τον τρόπο που εγώ την βλέπω και που βασίζεται σε δείγμα που έχω υπόψη μου.
Χωρίς αμφιβολία υπάρχει ένας νέος τρόπος ζωής με δύο κύρια χαρακτηριστικά:
Διαδίκτυο και…ντελίβερι. 🙂
gpointofview said
Για τους φίλους της ΑΕΚ…
Ο Μιλόγιεβιτς φεύγει, ο Χιμένεζ έρχεται ;;
dimosioshoros said
Γιάννης Ιατρού said
Καλημέρα,
εδώ βλέπετε τι εννοεί ο Λάμπρος στο #33 (…Στην φύση του ανθρώπου, είναι να μαθαίνει παίζοντας αμέριμνα στην παιδική ηλικία στα χωράφια και τις αλάνες…)
Nestanaios said
Το «TABLET» είναι η δικαιολογία και όχι η αιτία του κακού.
ΓΤ said
135@
Παίζε αμεριμνομέριμνα για να μη καταλή στη Μέριμνα.
Κι όταν γυρίζω από τα χωράφια
πάω στα βιβλία, χώνομαι στα ράφια
ανακαλύπτω της ψυχής τις πλάνες
και γυρίζω στις αλάνες
Alexis said
#132: Έτσι ακριβώς είναι.
Το πράγμα άρχισε να διαφοροποιείται με την λειτουργία της τηλεόρασης για να πάρει εντελώς καινούργια και πρωτόγνωρη μορφή με τη λειτουργία του διαδικτύου.
Θα έλεγα ότι καθοριστικό ρόλο σ’ αυτή τη μετάβαση έπαιξε και η αστικοποίηση, το πέρασμα από τη μονοκατοικία στην πολυκατοικία και στο διαμέρισμα, που έλαβε χώρα μαζικά, βίαια σχεδόν, τις δεκαετίες ’60 και ’70.
Η τηλεόραση απασχολούσε μεν το παιδί και το κρατούσε καθηλωμένο για κάποιες ώρες, αλλά δεν ήταν υποκατάστατο του παιχνιδιού. Τα παιδιά αναγκάστηκαν να «επινοήσουν» καινούργια παιχνίδια, μέσα στο σπίτι πλέον.
Είμαι ένα από τα παιδιά αυτής της γενιάς. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μεγάλη πόλη και σε διαμέρισμα πολυκατοικίας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά συμμαθητές μου στο Δημοτικό να μου λένε «το απόγευμα θα έρθω στο σπίτι σου να παίξουμε». Τι παίζαμε; Επιτραπέζια και ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να παιχτεί μέσα στο σπίτι.
Παράλληλα υπήρχε ακόμα και το παιχνίδι έξω, αν και έφθινε σιγά-σιγά. Τα καλοκαίρια κυρίως παίζαμε έξω κρυφτό, αμπάριζα, διάφορους αυτοσχέδιους αγώνες «στίβου» (επηρεασμένοι από τους αγώνες που βλέπαμε στην τηλεόραση) και κυρίως μπάλα στο δρόμο. Όμως, οι ολοένα αυξανόμενοι κίνδυνοι και η αύξηση της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων καθιστούσαν το παιχνίδι έξω όλο και πιο δύσκολο.
Φυσικά η επανάσταση ήρθε λίγα χρόνια αργότερα, με τις παιχνιδομηχανές αρχικά και με τους υπολογιστές και το διαδίκτυο αργότερα. Εκεί πλέον το παιδί όχι απλά έπαιζε από το σπίτι αλλά δεν χρειαζόταν ούτε κάν συμπαίκτες, έπαιζε με αντίπαλο τη μηχανή.
Έχω ακούσει τραγικές ιστορίες για παιδιά της γενιάς των παιδιών μου που ξενυχτούσαν και τα έπαιρνε ο ύπνος μπροστά στην κονσόλα ή τον υπολογιστή ή που …κατουριόνταν πάνω τους για να μην χάσουν το παιχνίδι (ακραίο αλλά έχει γίνει! )
Όσο για τα ανεκπλήρωτα απωθημένα των γονιών, θα επανέλθω αργότερα, αν βρώ χρόνο με νέο ..σεντονάκι 🙂
Καλημέρα…
sarant said
Καλημέρα από εδώ
134 Δικός σου ο επιχρωματισμός;
ΓΤ said
138@
Ο γονιός επίσης ήθελε να ξέρει σε τίνος το σπίτι θα πήγαινες να παίξεις, και, αντίστοιχα, ποιος θα ερχόταν στο σπίτι του 🙂
Μετά, ήρθε ο Commodore64, to 1982…(Αφού εγώ είχα τρέξει αλλού για τον ΖΧ, με πλήκτρα-γόμα)
ΓΤ said
135, 139@
O Ιατρού διακρίνεται πίσω δεξιά, όχι εκτός νυμφώνος, απλώς έχει μπει στα πιτς
και αναμένει
με τη μηχανή του αναμμένη
τα λουριά του είναι λάσκα
χαλαρή και η τραγιάσκα
Γιάννης Μαλλιαρός said
Καλημέρα
138 Να συμπληρώσω πως το ανέμελο παιχνίδι στα χωράφια και στις αλάνες ήταν για τα παιδιά που οι γονείς τους δεν είχαν οικονομικές δυσκολίες. Γιατί αλλιώς το παιχνίδι γινόταν μόνο αν δεν υπήρχαν δουλειές. Ας πούμε εγώ τα καλοκαίρια μέχρι 10 – 11 χρονών ήμουν ελεύθερος να παίζω. Τους χειμώνες όταν δεν είχα σχολείο ήταν δύσκολο να είμαι «στα χωράφια και στις αλάνες» γιατί αν δεν έβρεχε ήμουν στις ελιές (να μαζεύω) αν έβρεχε το παιχνίδι έχω ήταν αδύνατο. Από τα 12 και μετά, τα απογεύματα μπορούσα να παίζω αν είχα δυνάμεις. Τα πρωινά δούλευα με τον πατέρα μου στην οικοδομή.
Πωπώ Λάμπρο τι μου θύμισες και μ’ έφτιαξες πρωί πρωί!
Πέπε said
142
Οι ελιές δεν τελειώνουν κάποτε; Δεν μπορεί να μαζεύατε όλο το χειμώνα!
Γιάννης Ιατρού said
143: Αρχίζουν από Οκτώβριο και μπορεί να πάνε και μέχρι τον Γενάρη. Καλό είναι να μαζεύονται νωρίς, αλλά τότε η απόδοση είναι μικρή (και η ποιότητα καλή, π.χ. -αλλά όχι αποκλειστικά- γιατί δεν έχουν επιδράσει ζιζάνια κι αρρώστιες στον καρπό). Παλιά έδιναν βάρος την απόδοση.
Γιάννης Ιατρού said
142: Άσε ρε Γιάννη τον Λάμπρο να λέει για τις παλιές καλές ημέρες, χωρίς διαδίκτυο κλπ., λες και δεν είχαμε αρκετά περιοδικά, εικόνες, ιστορίες που μας έλεγαν ή διαβάζαμε…
Είχαμε πρότυπα ρε συ!
Πως να μην γινόμασταν καλά παιδιά, όταν είχαμε τον Ταρζάν να τριγυρνάει γυμνός, την Σταχτοπούτα να ξενυχτάει και να γυρνάει σπίτι τα μεσάνυχτα, τον Πινόκιο να λέει συνεχώς ψέματα, τον Αλλαντίν που ήταν κλέφτης, τον Μπάτμαν να οδηγεί με 320 km/h, την Χιονάτη να μένει σε ένα σπίτι με 7 άντρες και τον Ποπάϋ να καπνίζει και νά ΄χει τατουάζ…
gpointofview said
# 145
Μη σου πω και τον ΛούκυΛουκ συνέχεια καβάλα στην Ντόλυ !!!!
(νομίζω πως μόνο στα ελληνικά ήταν θηλυκο το άλογο, για το μεσογειακο ταπεραμέντο )
Myriolis said
Εκλογές 1961 και εκλογές 2021
….. Το ψήφισμα καταδίκης πήρε 48 ψήφους υπέρ (το υπερψήφισαν 6 παρατάξεις και ανεξάρτητοι σύμβουλοι) και 48 κατά. «Και τότε ο Πρόεδρος του σώματος, στέλεχος της παράταξης Πατούλη και στέλεχος της ΝΔ, χρησιμοποίησε το δικαίωμα της διπλής ψήφου που έχει ως πρόεδρος για να μην περάσει το ψήφισμα», σημειώνει η Δέσποινα Κουτσούμπα και στη συνέχεια αποκαλύπτει περίεργες διαδικασίες.
«Με την ανακοίνωση του αποτελέσματος, όμως, κάποιοι περιφερειακοί σύμβουλοι είδαν ότι… δεν έβγαιναν τα νούμερα, αφού οι συνδεδεμένοι στην πλατφόρμα της τηλεδιάσκεψης ήταν μόλις… 91 (!) και απαίτησαν να επαναληφθεί η ψηφοφορία ονομαστικά. Ο πρόεδρος έκλεισε την πλατφόρμα της τηλεδιάσκεψης», αποκαλύπτει στην καταγγελία της η περιφερειακή σύμβουλος….
(πρώτη φορά επιχειρώ λινκ, ελπίζω να πετύχει)
Γιάννης Μαλλιαρός said
142 Τώρα που το ξαναδιαβάζω βλέπω πληκτολαθάκια: «το παιχνίδι έξω ήταν αδύνατο. Από τα 12 και μετά, το καλοκαίρι τα απογεύματα μπορούσα να παίζω αν είχα δυνάμεις». Μικρό το κακό…
145 – 146 🙂
143 – 144 Στα χρόνια μου το μάζεμα ξεκίναγε Δεκέμβρη. Τις χρονιές που είχε μαξούλι (δηλαδή οι ελιές είχαν καρπό, ως γνωστό η ελιά καρπίζει παρά χρονιά) μπορεί και λίγο νωρίτερα. Τέλειωνε κατά το Μάρτη με Απρίλη (π.χ. στην απεργία των καθηγητών τον Μάρτη του 1977 τελειώσαμε τις ελιές κάνα δυο μέρες πριν τελειώσει η απεργία).
Myriolis said
#147
εκλογές 1961 και εκλογές 2021: πιο σωστά, ψηφοφορία 1961 και ψηφοφορία 2021.
#148γ
Μάλλον θα πρόκειται για χοντρολιές που περιμένεις να πέσουν μόνες τους για να τις μαζέψεις. Έτσι θυμάμαι κι εγώ, από τον Νοέμβρη μέχρι τον Μάρτη. Σ’ ένα δέντρο μπορεί να πας 3 και 4 φορές. Έχουν απόδοση αλλά όχι ποιότητα γιατί ο καρπός μένει πολύ καιρό στο χώμα και το λάδι «παίρνει οξέα»
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
131β
Πέπε said
148
Κάτσε να το καταλάβω αυτό με το μαξούλι. Δηλαδή τις υπόλοιπες χρονιές βγάζει προφανώς πιο λίγο, έτσι; Γιατί αν δε βγάζει καθόλου τότε δε θα πηγαίνατε. Ή δε συντονίζονται όλες οι ελιές μεταξύ τους κι άλλες έχουν μαξούλι ζυγές χρονιές κι άλλες μονές; Ή πηγαίνετε και χωρίς συγκομιδή, για άλλες δουλειές;
ΛΑΜΠΡΟΣ said
132 – ‘Το ανέμελο παιχνίδι σε παλιότερες εποχές δεν ήταν μια επιλογή από διάφορες άλλες.»
Όπως είπα και στον Πέπε «Στην φύση του ανθρώπου, είναι να μαθαίνει παίζοντας αμέριμνα στην παιδική ηλικία στα χωράφια και τις αλάνες, δεν έχει να κάνει ότι είναι όλα όμορφα κι αγγελικά.» όπως και οτιδήποτε άλλο καταπιέζει ή αντικαθιστά την ανθρώπινη φύση, είναι κοινωνική διαστροφή που τα αποτελέσματά της, είναι ολοφάνερα.
Αν πιστεύεις – πιστεύετε πως οι διάφορες οθόνες και δη του διαδικτύου, απλώς αντικατέστησαν το ανέμελο παιχνίδι έξω, θεωρώ πως πιστεύεις – πιστεύετε λάθος, δεν είναι μόνο η εικονική πραγματικότητα που βιώνουν τα παιδιά, είναι πολλά τα ψυχοσωματικά και κατ΄ επέκτασιν πνευματικά προβλήματα που δημιουργούνται.
«Οι γονείς βλέπουν αυτή την κατάσταση, δεν…ενθουσιάζονται και για να βγάλουν το παιδί από το σπίτι και να μην είναι καρφωμένο σε μια οθόνη, το στρέφουν σε διάφορες δραστηριότητες.»
Αυτοί είναι οι λίγοι και στους περισσότερους τα παιδιά τους είναι χαρούμενα από τις όποιες δραστηριότητες γιατί δεν τα πιέζουν και δεν τα φορτώνουν με δικές τους προσδοκίες.
Οι περισσότεροι όμως προτιμούν να τα έχουν υπό έλεγχο σε μιά οθόνη (θεωρητικά γιατί πρακτικά…!) και ταυτόχρονα να είναι κι αυτοί χωμένοι στο διαδίκτυο, άσε που δεν έχουν και τον φόβο κάποιου ατυχήματος, γιατί πλέον είναι τραγωδία αν χτυπήσει το παιδί παίζοντας στον δρόμο ή οπουδήποτε.
«Αυτός είναι ο κύριος λόγος και όχι για να βγάλουν στο παιδί τους ανεκπλήρωτα απωθημένα.»
Μάλλον δεν έχεις εμπειρία από παιδικούς, σχολικούς και εφηβικούς αγώνες οποιουδήποτε αθλήματος (όσο πιο δημοφιλές τόση περισσότερη η γονεϊκή παράνοια) αλλά και μουσική, χορό ή θέατρο (καλά σ΄αυτό γίνεται το έλα να δείς).
«Μέχρι εδώ είναι η περιγραφή μιας κατάστασης κατά τον τρόπο που εγώ την βλέπω και που βασίζεται σε δείγμα που έχω υπόψη μου.»
Κι εγώ σε δείγματα που έχω υπόψη μου βασίζομαι, απλώς είναι χιλιάδες και σε βάθος 30 ετών.
142 – «Να συμπληρώσω πως το ανέμελο παιχνίδι στα χωράφια και στις αλάνες ήταν για τα παιδιά που οι γονείς τους δεν είχαν οικονομικές δυσκολίες.»
Να διευκρινίσω πως μιλώ για το ποιά είναι φύση του ανθρώπου κι ότι είναι κοινωνική παράνοια να μη μπορούν τα μικρά παιδιά να παίζουν ανέμελα.
«Από τα 12 και μετά, τα απογεύματα μπορούσα να παίζω αν είχα δυνάμεις. Τα πρωινά δούλευα με τον πατέρα μου στην οικοδομή.»
Εγώ δούλευα από τα εννέα μου, μοίραζα πάγο τα απογεύματα στην Καισαριανή για να πάρω 2 δραχμές και να πάρουμε ψωμί να φάμε, (τόσο είχε το κιλό) τι λέει αυτό, πως δεν έπρεπε να παίζω ανέμελα ή πως δεν έχουν πρόβλημα τα σημερινά παιδιά που είναι κλειδωμένα στα κουτιά τους και αποχαυνώνονται στις διάφορες οθόνες.
«Πωπώ Λάμπρο τι μου θύμισες και μ’ έφτιαξες πρωί πρωί!»
Θυμάσαι Γιάννη την εποχή που δεν είχαμε αλτσχάιμερ; – Πώπώ τι μου θύμησες τώρα! – τι σου θύμησα; – τι μου θύμησες; 😂😂😂
Πέπε said
152
Δε χωράει αμφιβολία ότι το να παίζεις έξω στη φύση, ή έστω στην αλάνα, είναι φυσικό ενώ το να κάθεσαι ακίνητος μπροστά σε μια οθόνη είναι αφύσικο. Δε χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς για το αυτονόητο.
Η δική μου επιφύλαξη είναι πως ό,τι είναι φυσικό δεν είναι κατ’ ανάγκην και καλό. Το παιχνίδι έξω, υπό τους όρους που γινόταν μέχρι και πρόσφατες γενιές, μπορεί να περιλαμβάνει και πράγματα που δεν είναι καθόλου καλά. Ανέφερα διάφορα παραδείγματα, που φυσικά δεν αφορούν το κάθε παιδί, αλλά πάντως υπάρχουν.
Αυτό δεν αποτελεί (φυσικά!!) υπεράσπιση της οθόνης-μπέιμπι σίτερ. Είναι μια κρίση σχετικά με το ελεύθερο παιχνίδι έξω, από μόνο του και όχι σε σύγκριση με κάτι άλλο.
Θα θέλαμε ίσως να έχουμε μεγαλώσει σαν τον Τωμ Σώγερ, είναι πολύ ρομαντικό όταν ανήκει στο παρελθόν, θα το θέλαμε όμως και για τα παιδιά μας; (Για όποιον θυμάται, ο ίδιος ο Τωμ Σώγερ θα ήθελε να μεγάλωνε σαν τον Χωκ Φιν.)
Γιάννης Κουβάτσος said
Καλύτερα τα παιδιά να παίζουν στις αλάνες και ακόμα καλύτερα θα ήταν να είχαμε μείνει τροφοσυλλέκτες και να μην είχαμε οργανωθεί σε κοινωνίες. Θα ειχαμε αποφύγει ως είδος τη δουλεία, την εκμετάλλευση, την αλλοτρίωση, τον πόλεμο… Αλλά τα πράγματα εξελισσονται όπως εξελίσσονται και τα σημερινά παιδιά είτε στην παραλία τα πας είτε στην εξοχή, το τάμπλετ θα το έχουν παραμάσχαλα.
Γιάννης Μαλλιαρός said
Καλημέρα
154 🙂
149 Μπορεί να μαζεύαμε χαμά (ελιές που είχαν πέσει κάτω) αλλά κυρίως με ράβδισμα γίνεται το μάζεμα. Στο χώμα παλιά σε πανιά αργότερα. Βλέπε https://gevseis.blogspot.com/2020/09/mazema.html
151 Οι ελιές γενικά κι οι Μυτιληνιές ένα παραπάνω είναι δέντρα που καρπίζουν μια χρονιά και μια όχι (το ίδιο έγραφε ο Νικοκύρης για τις φιστικιές). Τη μια χρονιά μαζεύεις 10 την άλλη 3 ας πούμε. Κάποια δέντρα έχουν κάποια όχι. Σπάνιες οι χρονιές με μεσαία απόδοση (συνολικά μιλάμε) κι όχι σπάνιες να είναι οι συνθήκες τέτοιες που να μην κάνουν δυο ή τρεις χρονιές συνεχόμενες). Έχω γράψει αναλυτικά πληροφορίες για την παραγωγή του λαδιού στα μέρη μας.
Πέπε said
155
Μάλιστα, άρα δεν έχει ρεπό χρονιά παρά χρονιά.
Γιάννης Μαλλιαρός said
156 Ακριβώς. Δεκέμβρη – Φλεβάρη ή Νοέμβρη – Μάρτη παίζει (έπαιζε – τώρα που μάθαν περί οξέα και γευστικές ιδιότητες ξεκινάνε νωρίτερα).
Γιάννης Ιατρού said
152: Λάμπρο, ρε συ δεν φαντάζεσαι πόσο μου έχει λείψει να βγω με έναν νορμάλ άνθρωπο για καφέ, να κάτσουμε και να ασχοληθούμε με τα κινητά μας σαν άνθρωποι, χωρίς να μιλάμε 😋
ΛΑΜΠΡΟΣ said
153 – «Η δική μου επιφύλαξη είναι πως ό,τι είναι φυσικό δεν είναι κατ’ ανάγκην και καλό.»
Δεδομένου πως ό,τι είναι «φυσικό», (δεν ξέρω αν το φυσικό εκφράζει σωστά το – είναι στην φύση του ανθρώπου) είναι αποτέλεσμα εξέλιξης εκατομμυρίων ετών, αυτομάτως λογίζεται και καλό. Το παιχνίδι των μικρών παιδιών και δη το συλλογικό, είναι μια πρακτική που εφαρμόζουν όλα τα θηλαστικά, κι όλοι οι παιδοψυχολόγοι υπερθεματίζουν για την χρησιμότητά του στην ψυχοσωματική και πνευματική ισορροπία του παιδιού.
Το παιχνίδι στο παιδικό δωμάτιο, μπορεί να προσφέρει ασφάλεια από ατυχήματα και έλεγχο του παιδιού, η απομονώσή του όμως από τα άλλα παιδιά αλλά και η μη επαφή του με τους διάφορους κινδύνους μικροατυχήματος, δημιουργούν μια λανθασμένη αντίληψη του κοινωνικού περιβάλλοντος που μεγαλώνει, και εκ των πραγμάτων, κάποια στιγμή θα πρέπει να βγεί έξω και να έρθει σε επαφή με όλα και όλους, τι θα κάνει τότε;
«Το παιχνίδι έξω, υπό τους όρους που γινόταν μέχρι και πρόσφατες γενιές, μπορεί να περιλαμβάνει και πράγματα που δεν είναι καθόλου καλά. Ανέφερα διάφορα παραδείγματα, που φυσικά δεν αφορούν το κάθε παιδί, αλλά πάντως υπάρχουν.»
Ναι το είδα, μόνο που τα πράγματα που ανέφερες, πετροπόλεμος και ειδικά ο βασανισμός ζώων, δεν είναι στην φύση του ανθρώπου, αλλά αποτέλεσμα σοβαρής ψυχασθένειας των παιδιών που προήλθε από διάφορες καταπιεστικές γονεϊκές συμπεριφορές.
Τα παιδιά (και γενικά οι άνθρωποι) εκ φύσεως είναι καλά, οτιδήποτε κακό έχουν μετά, είναι επίκτητο, είτε από την όποια καταπίεση της οικογένειας, είτε της διαστροφικής κοινωνίας μας. Ο ψυχικά υγιής άνθρωπος, σκοτώνει μόνο για να τραφεί, μόνο ο βαριά ψυχασθενής σκοτώνει για ευχαρίστηση, πόσο μάλλον να προκαλεί πόνο με τον βασανισμό.
«Θα θέλαμε ίσως να έχουμε μεγαλώσει σαν τον Τωμ Σώγερ, είναι πολύ ρομαντικό όταν ανήκει στο παρελθόν, θα το θέλαμε όμως και για τα παιδιά μας;»
Επαναλαμβάνω, το παιχνίδι έξω για τα παιδιά δεν έχει να κάνει με ότι είναι όλα όμορφα κι αγγελικά, ή ρομαντικά, είναι φυσική ανάγκη, και όπως όλες οι φυσικές ανάγκες, αν δεν ικανοποιηθεί δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στο άτομο.
Το ότι το αστικό περιβάλλον είναι δομημένο άκρως κερδοσκοπικά χωρίς να λαμβάνει υπόψιν τις βασικές ψυχικές ανάγκες των ανθρώπων και ΕΙΔΙΚΑ των παιδιών, δεν αλλάζει την φυσικά ανάγκη για ανέμελο παιχνίδι.
Οι άνθρωποι μπορούν να παραβούν όλους τους κοινωνικούς νόμους τους χωρίς να πληρώσουν το ανάλογο τίμημα, αυτό δεν μπορεί να συμβεί ΠΟΤΕ με τους φυσικούς νόμους, είτε τους αρέσει είτε όχι, ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ.
Στην προκειμένη περίπτωση, με τα βρέφη που μεγαλώνουν μοναχικά και διαδικτυακά, μένει να δούμε σε λίγα χρόνια την «ποινή».
Το τρομακτικό στο όλο θέμα, (δεν ξέρω αν το έχει παρατηρήσει κάποιος άλλος εδώ) είναι πως τα μικρά παιδιά δεν ενδιαφέρονται πλέον για το φυσικό περιβάλλον.
Θυμάμαι, την δεκαετία του 60 μέχρι το 75, που πηγαίναμε με το τραίνο στο χωριό (Σοφικό) στον Έβρο, με τον αδερφό μου ήμασταν κρεμασμένοι από το παράθυρο μαγεμένοι από τα διάφορα εκπληκτικά τοπία, (με κορυφαίο την κοιλάδα του Νέστου και δευτερευόντως του Έβρου, τα Τέμπη, πολύ ωραία μεν, αλλά τρίτα και καταϊδρωμένα😊) τα σημερινά παιδιά, στο ταξίδι είναι απορροφημένα στο τάμπλετ ή στο κινητό, κι όταν φτάνουν στον προορισμό, μετά τα σχετικά καλοσορίσματα ή την εγκατάσταση, η πρώτη τους δουλειά, είναι να ξαναπιάσουν στα χέρια τους τα πολύτιμα «επικοινωνιακά τους» εργαλεία, κάτι που συνεχίζουν και στην παραλία, πλατεία, καφετέρια κλπ. Τι καλό μπορούμε να περιμένουμε από αυτό όταν μεγαλώσουν;
Θα δείξει.😊
Γιάννης Ιατρού said
159: Λάμπρο, εκτός αυτών που αναφέρεις δηλ. εκτός από την επικοινωνία κλπ. μέσω της φωνής/γραπτού κειμένου, στην φυσική επαφή με τα άλλα παιδιά έχουμε και την εξάσκηση/εκπαίδευση/μάθηση στην επικοινωνία με την γλώσσα του σώματος κλπ. συναφείς μορφές επικοινωνίας. Κάτι που δεν μπορεί να καλυφθεί, τουλάχιστον επαρκώς, με την επικοινωνία μέσω διαδικτύου.
Πέπε said
159
> Ναι το είδα, μόνο που τα πράγματα που ανέφερες, πετροπόλεμος και ειδικά ο βασανισμός ζώων, δεν είναι στην φύση του ανθρώπου
Nαι, εδώ μάλλον έχεις δίκιο.
> ό,τι είναι «φυσικό», (δεν ξέρω αν το φυσικό εκφράζει σωστά το – είναι στην φύση του ανθρώπου) είναι αποτέλεσμα εξέλιξης εκατομμυρίων ετών, αυτομάτως λογίζεται και καλό
Εδώ πάλι έχω τις επιφυλάξεις μου. «Καλό» σημαίνει ό,τι θεωρεί κάποιος καλό με βάση ορισμένους αξιακούς κώδικες, που δεν είναι αιώνιοι και καθολικοί. Για τη φύση καλό είναι ό,τι συμβάλλει στη διαιώνισή της. Υπό ορισμένες συνθήκες άγριας ή ακόμη και ανθρώπινης (πρωτόγονης όμως) ζωής, καλό μπορεί να είναι και το να σκοτώσεις τον αδύναμο, αν αυτός επιβαρύνει την ομάδα. Όπως καλά γνωρίζεις, το καλό της φύσης μπορεί για σημερινά ανθρώπινα δεδομένα να είναι αφάνταστα σκληρό.
Αυτή όμως η διαφορά στην αντίληψη του καλού δεν είναι εκατομμυρίων ετών. Είναι κάτι πολύ πρόσφατο. Η δύναμη, η «φόρα» ας το πούμε, που μπορεί να έχει πάρει μέσα σε εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης κάποια καλή συνήθεια δεν ανακόπτεται εύκολα από μια άλλη πρόσφατη συνήθεια που στηρίζεται σε άλλα κριτήρια για το καλό. Με δυο λόγια, δεν είναι καλό να σκοτώνεις τον αδύναμο, ούτε να τον απομονώνεις, να τον βασανίζεις συναισθηματικά ή και φυσικά, αλλά μποορεί κάλλιστα να είναι κατάλοιπο αρχαίων ενστίκτων επιβίωσης, δηλαδή φυσικό και -άλλοτε- καλό.
Για να καταλήγουμε:
Από την εμπειρία σου, όσοι ανήκουν στις γενιές που έπαιζαν στα χωράφια (άλλοι πετροπόλεμο, άλλοι όχι πετροπόλεμο – προφανώς δεν το ξέρουμε αυτό για τον καθένα) βγήκαν κατά μέσον όρο πιο ευτυχισμένοι απ’ ότι οι νεότεροι και αστικοποιημένοι;
Πέπε said
> Δεδομένου πως ό,τι είναι «φυσικό», (δεν ξέρω αν το φυσικό εκφράζει σωστά το – είναι στην φύση του ανθρώπου) είναι αποτέλεσμα εξέλιξης εκατομμυρίων ετών, αυτομάτως λογίζεται και καλό.
Όχι.
Άλλο λέει καλό η φύση και άλλο εσύ ή εγώ. Καθετί φυσικό και προερχόμενο από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης είναι καλό με τα κριτήρια της Φύσης, τα οποία είναι πολύ συγκεκριμένα: επιβίωση, αναπαραγωγή, διαιώνιση του κάθε είδους, διατήρηση οικολογικής ισορροπίας, τέρμα. Τη φύση δεν τη νοιάζει φράγκο αν θα είσαι ευτυχισμένος, αν θα νιώσεις σωματικό πόνο, κατά περίπτωση ακόμη κι αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις. Ακόμα, δεν τη νοιάζει για τα δικαιώματα και τις ευκαιρίες των ΑΜΕΑ ή των γέρων. Τους ανθρώπους όμως τους νοιάζει. Κι αυτό είναι καλό, δεν προέρχεται όμως από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης αλλά από πολύ πρόσφατα. Δεν είναι «φυσικό».
Δεν είναι «φυσικό» να είσαι κατ’ αρχήν κατά της σκληρότητας. Δεν είναι «φυσικό» να αγαπάς τα παιδιά σου (φυσικό είναι μόνο να τα προστατεύει η μάνα τους και για κάποια είδη και ο πατέρας ή τα άλλα μέλη της αγέλης – για άλλα πάλι είδη κανένας). Δεν είναι φυσικό να αγαπάς κανέναν, δεν είναι φυσικό να σκέφτεσαι. Φυσικό είναι να μεριμνάς για την επιβίωση και την αναπαραγωγή (π.χ., κατά περίπτωση, να σκοτώνεις τον ερωτικό αντίζηλο προκειμένου η επόμενη γενιά να φέρει τα γονίδια του ισχυρότερου).
Δεν είναι φυσικό να ζεις μέσα σε μια οθόνη, και προφανώς δεν είναι ούτε καλό, όμως αυτά τα δύο είναι ανεξάρτητα γεγονότα.
nikiplos said
68@ Αγαπητέ Μιχάλη Νικολάου, συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση. Δεν γνωρίζω δυστυχώς λεπτομέρειες. Οι Καββαθάδες είχαν γκαζάδικα μετρίου μεγέθους και έκαναν ταξίδια Περσικός – Κόρπους Κρίστι ή και Χιούστον. Εικάζω πως ο Ναυτικός πράκτορας της εταιρίας εκεί να μην ήταν μόνο των Καββαθάδων, αλλά πολλών άλλων ελλήνων εφοπλιστών, αλλά αυτό είναι εικασία. Η ιστορία διαδραματίζεται από το 62-69 περίπου. Όπως είπα και στο σχόλιο μόνο τη διήγηση άκουσα, δεν ενδιαφέρθηκα να μάθω λεπτομέρειες. Μετά από πολλά χρόνια αποκωδικοποίησα τη συζήτηση, βρήκα πως είχε ενδιαφέρον, αλλά οι εδώ πρωταγωνιστές έχουν αποβιώσει.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
160 – Ε ναί.
161 τέλος – Μπερδεύεις την ικανοποίηση μιάς φυσικής ανάγκης με αόριστους νεολογισμούς όπως ευτυχισμένοι.
Για να είναι κάποιος ευτυχισμένος (π.χ όπως εγώ😊) συντελούν πολλοί παράγοντες και δεν έχει να κάνει μόνο με το αρχικό παιδικό παιχνίδι έξω.
Σου εξήγησα πως η φυσική ανάγκη αν δεν ικανοποιηθεί, δημιουργεί πρόβλημα στο άτομο που μπορεί να φτάσει μέχρι και τον θάνατο.
Βάλε με το μυαλό σου πόσες φυσικές ανάγκες έχεις, και βρές μία που αν δεν την ικανοποιήσεις δεν θα σου δημιουργήσει κανέναν πρόβλημα, εγώ είμαι βέβαιος πως δεν θα βρείς καμία.
Μέσα στο πλαίσιο της φυσικής ανάγκης πρέπει να ειδωθεί και το παιδικό παιχνίδι έξω, οτιδήποτε άλλο, είναι εκτός θέματος και ανούσιο.
162 – «Όχι. Άλλο λέει καλό η φύση και άλλο εσύ ή εγώ.»
Η φύση δεν λέει τίποτε, σου παρέχει απλώς την δυνατότητα να ζήσεις, τίποτε άλλο. Οι εμπειρίες και η προσαρμογή, είναι οι πληροφορίες επιβίωσης που περνούν από γενιά σε γενιά κάθε φορά εξελιγμένες ως που να καταστούν γενετική πληροφορία όπως π.χ ο έμφυτος φόβος στην συνάντηση με ένα λιοντάρι, μια τίγρη, μιά αρκούδα, έναν λύκο, ή ένα φίδι, ακόμη και στο άκουσμα του βρυχηθμού, ουρλιαχτού, ή στο άκουσμα του συρίγματός του. Ακόμη κι ένα βρέφος, αν ακούσει σύριγμα φιδιού θα αισθανθεί άσχημα, αυτό είναι καλό για τον άνθρωπο γιατί τον προστατεύει, και είναι εξέλιξη εκατομμυρίων ετών κι όχι πρόσφατη.
«Τη φύση δεν τη νοιάζει φράγκο αν θα είσαι ευτυχισμένος, αν θα νιώσεις σωματικό πόνο, κατά περίπτωση ακόμη κι αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις. Ακόμα, δεν τη νοιάζει για τα δικαιώματα και τις ευκαιρίες των ΑΜΕΑ ή των γέρων. Τους ανθρώπους όμως τους νοιάζει. Κι αυτό είναι καλό, δεν προέρχεται όμως από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης αλλά από πολύ πρόσφατα. Δεν είναι «φυσικό».»
Όλα τα πρωτεύοντα (και κάμποσα δευτερεύοντα) έχουν αναπτύξει τον αλτρουϊσμό που δεν είναι καθόλου πρόσφατος. Είναι στην φύση μας και είναι για το συλλογικό αλλά και ατομικό καλό μας. Ένα άλλο που έχουν αναπτύξει οι άνθρωποι, είναι η ενσυναίσθηση, (αυτή όντως είναι σχετικά πρόσφατη) και κατ΄ επέκτασιν τα συναισθήματα, είναι αυτά που μας διαφοροποιούν από το υπόλοιπο ζωϊκό βασίλειο, γι΄αυτό όταν δεν τα έχουμε συμπεριφερόμαστε σαν ζώα έως κτήνη.
Για ποιό λόγο δεν τα έχουν πολλοί άνθρωποι; γιατί για διαφόρους λόγους, δεν ικανοποίησαν ή δεν ικανοποιούν κάποιες φυσικές ανάγκες τους. Οι νόμοι της φύσεως είναι άτεγκτοι.
«Δεν είναι φυσικό να ζεις μέσα σε μια οθόνη, και προφανώς δεν είναι ούτε καλό, όμως αυτά τα δύο είναι ανεξάρτητα γεγονότα.»
Δεν έχει σημασία αν είναι ανεξάρτητα, το βέβαιο είναι πως επηρεάζουν την συμπεριφορά μας και την ζωή μας. Για καλό ή για κακό, ας το κρίνει ο καθένας, το θέμα είναι, αν μπορεί ένα βρέφος ή ένα μικρό παιδί να κρίνει σωστά τι είναι καλό και τι κακό για τον εαυτό του και να σερφάρει άφοβα στο διαδίκτυο, που σημειωτέων, είναι άκρως ελεγχόμενο από δυό τρείς εταιρείες. Ποιός ξέρει, μπορεί αυτές να ξέρουν καλύτερα τι είναι καλό και κακό για όλους μας!
ΛΑΜΠΡΟΣ said
Για όποιον ενδιαφέρεται.
https://www.lifo.gr/now/tech-science/oi-psifiakoi-ethismoi-mas-pnigoyn-stin-ntopamini