Πριν από 60 χρόνια: Ο Μποστ για τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961 (2)

Tο ιστολόγιο αγαπάει τον Μποστ και του έχει αφιερώσει αμέτρητα άρθρα, σε πολλά από τα οποία θυμόμαστε (οι παλιότεροι) ή γνωρίζουμε (οι νεότεροι) γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας μέσα απο γελοιογραφίες του Μποστ. Στην αρχή, τα άρθρα αυτά είχαν γενικό τίτλο «Πριν από 50 χρόνια…», μετά «Πριν από 55 χρόνια…», αλλά τα χρόνια περνάνε και το ιστολόγιο συνεχίζει να εκπέμπει, οπότε πέρσι εγκαινιάσαμε μια νέα χρονολόγηση, τη σειρά «Πριν από 60 χρόνια». Tο προηγούμενο, ενδέκατο σκίτσο της σειράς το δημοσιεύσαμε πριν από 3 εβδομάδες -εδώ και είχε θέμα τις εκλογές του 1961.

Το ίδιο ισχύει και με το σημερινό σκίτσο, που και αυτό είναι αφιερωμένο στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961, που έχουν μείνει στην ιστορία ως «εκλογές βίας και νοθείας». Οι εκλογές έγιναν από την υπηρεσιακή κυβέρνηση Δόβα, αλλά σημαδεύτηκαν από συνεχή επεισόδια βίας και τρομοκρατίας εναντίον κυρίως υποψηφίων και οπαδών της ΕΔΑ, αλλά και της Ένωσης Κέντρου, κυρίως στην επαρχία -ακόμη και με νεκρούς, τον Στέφανο Βελδεμίρη και τον Διονύση Κερπινιώτη. (Η ΕΔΑ είχε έρθει δεύτερο κόμμα στις προηγούμενες εκλογές του 1958).

Το σκίτσο που θα δούμε σήμερα δημοσιεύτηκε στην Ελευθερία ανήμερα των εκλογών, την Κυριακή 29 Οκτωβρίου 1961. Καθώς συνεργάζεται με μια εφημερίδα που υποστήριζε αναφανδόν την Ένωση Κέντρου, ο Μποστ στο σκίτσο του προβλέπει βέβαια την ήττα της ΕΡΕ και του Κ. Καραμανλή, προσβλέποντας όμως σε νίκη του Παπανδρέου, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Μποστ υποστήριζε την ΕΔΑ.

Όχι απλώς προβλέπει ήττα ο Μποστ, αλλά και κάνει την κηδεία της απερχόμενης κυβέρνησης:

 

Η μαμά-Ελλάς εκφωνεί τον επικήδειο της ΕΡΕ, ενώ την παρακολουθούν δακρυσμένοι οι τεθλιμμένοι συγγενείς -από αριστερά προς τα δεξιά: Ροδόπουλος, Αβέρωφ, Καραμανλής, Κανελλόπουλος, Τσάτσος. Δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί στη δεύτερη σειρά, ανάμεσα σε Καραμανλή και Κανελλόπουλο και ο άλλος τέρμα δεξιά, αν υποθέσουμε ότι είναι συγκεκριμένα πρόσωπα και όχι τυχαίες φιγούρες.

Παρακολουθούν επίσης ο Πειναλέων, που ανησυχεί μήπως βρικολακιάσει η νεκρή, και η Ανεργίτσα που λυπάται που επιτρέπουν μόνο πεντάλεπτους λόγους -αυτό σίγουρα είναι υπαινιγμός για κάποια διάταξη της προεκλογικής περιόδου.

Στον επικήδειό της η μαμα-Ελλάς κάνει «μετά πολλής λεπτότητος» απολογισμό των πεπραγμένων της ΕΡΕ. Η εντός εισαγωγικών φράση είναι υπαινιγμός για κάτι που είχε συμβεί μερικές μέρες νωρίτερα, όταν είχε έρθει στο φως έγγραφο του υπουργού Οικονομικών προς τον Έφορο Χανίων, στο οποίο του ζητούσε να χειριστεί «μετά πάσης λεπτότητος» σωρεία παραβάσεων της αρμοδιότητάς του.

Μοχλός είναι βέβαια ο Τάκης Ροδόπουλος (ο αδελφός του Μ. Καραγάτση), κτίρια εις τα όρη είναι το Μον Παρνές, διχοτομημένη νήσος η Κύπρος, το «πήγες από λεύκωμα» είναι υπαινιγμός για την υπόθεση Μέρτεν. Ο υπαινιγμός στη μετανάστευση είναι σαφής, αλλά ομολογώ πως μου διαφεύγει σε τι αναφέρεται η «αυτοάμυνα».

Και ο επικήδειος καταλήγει με ένα «ρέκβιεμ εις τα λατινικά»: Παπαντρεούμ και ντουμ Σπύρο σπέρο -διότι στις εκλογές εκείνες το Κόμμα των Προοδευτικών του Σπύρου Μαρκεζίνη είχε συνεργαστεί με την Ένωση Κέντρου (και τελικά εξέλεξε 14 βουλευτές).

Το κείμενο της μπορντούρας:

Τι μένει αν πεθάνομεν; Σας ερωτώ, τι μένει;
Πολλοί σοφοί απήντησαν πως τίποτε δεν μένει.
Είμεθα σαρξ και λιώνομε όταν κοπεί το νήμα
θεμέλιους λίθους μάς πετούν εμβαίνοντες στο μνήμα.
Μαυροφορώμεν συνεχώς, φορώμεν τας πλερέζας
αφήνομεν οικόπεδα κι εμπορικάς τραπέζας
Κλίμακες, χοιροστάσια, ρουλέτες κι άλλα είδη
μένουν σε τούτη τη ζωή φεύγοντες διά ταξίδι.
Δεν θα τα πάρομε μαζί, λοιπόν διατί μοχθώμεν
και με τα υπερέσοδα αυτά τα αποκτώμεν
Μάταιον είναι στη ζωή κι αυτός που τα αρπάζει
έρχεται μέρα αποφράς κι Οκτώβρην τα τινάζει.

Κι εδώ υπάρχουν υπαινιγμοί, αλλά δεν προλαβαίνω να τους ξεδιαλύνω.

Πάντως, αναπάντεχα ή όχι η ΕΡΕ θριάμβευσε στις εκλογές παίρνοντας 50.8% (και όχι 49,6% που έχει το σκίτσο) και αποσπώντας άνετη πλειοψηφία στη Βουλή -ενώ η αντιπολίτευση δεν έπαψε να καταγγέλλει τη βία και τη νοθεία, ο δε Γ. Παπανδρέου ξεκίνησε τον ανένδοτο αγώνα. Κι επειδή δεν θα έχουμε Μποστ κάθε εβδομάδα, βάζω σαν μπόνους το πρώτο μετεκλογικό σκίτσο (Κυριακή 5 Νοεμβρίου 1961), που ουσιαστικά συνεχίζει τούτο εδώ, αφού παρουσιάζει την νεκρανάσταση της κηδευθείσας.

Δεν θα σχολιάσω αναλυτικά το δεύτερο αυτό σκίτσο, επισημαίνω όμως ότι χρησιμοποιείται και πάλι η φράση «μετά πολλής λεπτότητος».

 

 

Advertisement