59 + 62 = 121

Δεν συνηθίζω να βάζω απλές μαθηματικές πράξεις για τίτλους άρθρων του ιστολογίου, αλλά σήμερα θα κάνουμε μια εξαίρεση -άλλωστε η πράξη του τίτλου δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται.

Στο ιστολόγιο αφιερώνουμε άρθρα σε αριθμούς, μια φορά το χρόνο -ξεκινήσαμε στις 9/9/2009 και κάθε χρόνο βάζαμε ένα άρθρο, κι έτσι φέτος, στις 21/2/21, αφιερώσαμε άρθρο στον αριθμό 21. Με τη φάμπρικα αυτή θα πάμε, εμείς να ‘μαστε καλά, έως το 31, που θα το δούμε στις 31 κάποιου μηνός του σωτηρίου έτους 2031.

Ωστόσο, τον αριθμό 62 θα τον δούμε σήμερα -για ποιο λόγο; Αφενός διότι ως το 2062 μπορεί να το ξεχάσω. Αφετέρου, επειδή αν κάποιος έτυχε να γεννηθεί στις 2 Νοεμβρίου του 1959 σήμερα θα συμπλήρωνε τα 62 του χρόνια. Ξέρω κάποιον που γεννήθηκε τη μέρα τούτη, δεν τον ξέρετε, είναι απ’ το χωριό. (Για να τα λέμε όλα, αυτό το κόλπο έπιανε καλύτερα το 2018, που ο φίλος μου, γεννημένος το 59, έκλεινε τα 59 του χρόνια, και είχαμε βάλει άρθρο για τον αριθμό 59. Αλλά κανείς δεν είναι τέλειος κι έτσι το αντίστοιχο άρθρο το επανέλαβα και πέρυσι, για τον αριθμό 61, διότι πολύ τον αγαπώ αυτόν τον φίλο μου). Μάλιστα, για το χατίρι του φίλου μου, το ιστολόγιο ξεστρατίζει από το πρόγραμμά του κι έτσι σήμερα Τρίτη δεν θα έχουμε το προγραμματισμένο άρθρο με κείμενα της εποχής του 1821).

Δεν έχει και πολλά να γράψεις για τον αριθμό 62. Δεν είναι καν πρώτος αριθμός, όπως είναι ο 61, ο προηγούμενος. Είναι όμως ημιπρώτος, διότι αποτελεί το γινόμενο δύο πρώτων αριθμών, 2 x 31.

Στη Βικιπαίδεια βρίσκω δυο διακρίσεις που έχει, από μαθηματική άποψη, ο αριθμός 62, που όμως φοβάμαι πως θα σας αφήσουν ασυγκίνητους:

Αφενός είναι ο μικρότερος αριθμός που αποτελεί άθροισμα τριών διαφορετικών τετραγώνων, με δυο τρόπους: 1^2+5^2+6^2, αλλά και 2^2+3^2+7^2. Αφετέρου, είναι ο μοναδικός αριθμός που ο κύβος του αποτελείται από μια τριάδα ψηφίων που επαναλαμβάνονται: 238328. Ε, δεν είναι και πολύ συναρπαστικά.

Στο αρχαίο ελληνικό σύστημα (το κλασικό, όχι το ακροφωνικό) ο 62 γραφόταν ΞΒ’. Στο αττικό ή ακροφωνικό ήταν ΠΔΙΙ. Στο ρωμαϊκό (μοιάζουν) ήταν LXΙI. Ετσι κι αλλιώς, αυτές οι αναπαραστάσεις δεν εμφανίζονται συχνά όπως π.χ. τα ΙΔ’, XIV (του 14) που τα βρίσκουμε σε βασιλιάδες και αρχιερείς -πού να βρεθεί ο 62ος εστεμμένος με το ίδιο μάλιστα όνομα;

Το 62 είναι ο ατομικός αριθμός του σαμαρίου (Sm), που δεν είναι το σαμάρι στην καθαρεύουσα αλλά σπάνιο χημικό στοιχείο, ανήκει στη σειρά των λανθανιδών. Ονομάστηκε έτσι από το ορυκτό σαμαρσκίτης, στο οποίο βρέθηκε, το οποίο ορυκτό ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Ρώσου μεταλλειολόγου Στρατηγού Βασίλη Σαμάρσκι-Μπύχοβετς, που έτσι ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έδωσε (έστω και έμμεσα) το όνομά του σε κάποιο χημικό στοιχείο.

Ακόμα, το 62 ειναι το τηλεφωνικό πρόθεμα της Ινδονησίας -όσοι κάνουν τουρισμό στο Μπαλί θα το ξέρουν. Στο γαλλικό σύστημα αρίθμησης των νομών, το 62 αντιστοιχεί στον νομό Pas de Calais, στον Βορρά. Πρωτεύουσά του όχι το Καλαί, αλλά το Αρράς, που είναι μεσόγειο -έχω πάει, συμπαθητική μικρή πόλη, που παίζει ρόλο στους Αθλίους του Ουγκό. Η εικόνα που συνοδεύει το άρθρο είναι από τον γερμανικό αυτοκινητόδρομο 62, που βρίσκεται στη Ρηνανία-Παλατινάτο, κοντά στα μέρη τα δικά μου, τον έχω ταξιδέψει. Λιγότεροι αναγνώστες θα έχουν ταξιδέψει τον αμερικανικό 62, που όπως βλέπω στον χάρτη πηγαίνει διαγώνια από το Ελ Πάσο στο Νιαγάρα.

Όσοι μένουν στο Ηράκλειο θα ξέρουν την οδό 62 Μαρτύρων. Το ενδιαφέρον είναι πως, σε αντίθεση με άλλες ομάδες μαρτύρων, οι 62 αυτοί δεν μαρτύρησαν στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες ούτε στην Τουρκοκρατία, αλλά στη γερμανική κατοχή. Εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς, οι 12 στις 3 Ιουνίου 1942 και οι άλλοι 50 στις 14 Ιουνίου του ίδιου χρόνου, ως αντίποινα, στη δεύτερη περίπτωση για το σαμποταζ στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Ο αριθμός 62 έχει μια μικρή παρουσία σε μοτίβα δημοτικών τραγουδιών, όταν στο δεύτερο ημιστίχιο κάνει αντίστιξη με άλλον αριθμό από το πρώτο ημιστίχιο. Εννοώ στίχους όπως:

Σαρανταπέντε Κυριακές κι εξηνταδυό Δευτέρες

Με τετρακόσια δυο φλουριά, μ’ εξηνταδυό ρουμπιέδες

Με ξηνταπέντε κάτεργα, με ξηνταδυό φεργάδες

Πώ ΄χει σαρανταδυό ΄κλησιές κι εξήντα δυο καμπάνες

Όταν λέμε «το εξηνταδύο» οι περισσότεροι σκεφτόμαστε το 1962, κάποιοι μάλιστα γεννήθηκαν τότε. Λιγότεροι σκέφτονται το 62 μ.Χ., κατά το οποίο ο Νέρωνας παντρεύτηκε την Ποππαία, κι αν γεννήθηκε κανείς τότε μάλλον δεν θα μας διαβάζει. Το εξηνταδύο ως χρονολογία εμφανίζεται στη μπαλάντα του Δημήτρη Λάγιου για τη Γαβριέλλα, τη διδασκάλισσα όλων των γενεών, που «την πήδηξα λοιπόν το εξηνταδύο».

Πιο γνωστό, με τον τύπο «εξηνταδυό», στους στίχους του Μανώλη Ρασούλη, που τους μελοποίησε ο Λοΐζος για τη Χαρούλα Αλεξίου:

Μες το πλήθος σ’ είχα δει το εξηνταδυό
στη διαδήλωση που βάφτηκε στο αίμα…

Αν όμως θέλουμε τραγούδι που να έχει στον τίτλο του το 62, θα πάμε στο Παράγραφος 62 του Καρβέλα με την Άννα Βίσση, σε στίχους Εύης Δρούτσα. Παρακαλούνται οι νομικοί του ιστολογίου να μας πουν αν και τι σημαίνει ο τίτλος.

Συμφωνα με το λεξικό, εξηντάρης είναι κάποιος που «έχει ηλικία εξήντα (περίπου) ετών». Με τον ορισμό αυτό, εξηντάρης θα λέγαμε πως είναι ένα πρόσωπο ηλικίας από 57 έως 63 ή από 58 έως 62.

Τώρα, κάποιος που είναι 62 χρονών, αν θέλουμε να ακριβολογήσουμε, είναι 62χρονος, ή εξηνταδυάχρονος, που θυμίζει τα «46χρονος» και «34χρονη» που τόσο συχνά ακούμε στις ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου.

Τέλος πάντων, εγώ που έχω σήμερα γενέθλια (μαζί με εκείνον τον φίλο μου) αυτοπροσδιορίζομαι και ως εξηντάρης αλλά και ως εξηνταδυάχρονος. Πείτε μου πάντως και χρόνια πολλά.

Advertisement