Οι 100 καλύτεροι ελληνικοί δίσκοι (του 20ού αιώνα)
Posted by sarant στο 21 Φεβρουαρίου, 2022
Το σημερινό άρθρο είναι συνέχεια ενός προηγούμενου, που το είχαμε δημοσιεύσει πέρυσι, στο οποίο είχαμε δει έναν κατάλογο με τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια του 20ού αιώνα, που τον είχαν καταρτίσει οι συντελεστές του περιοδικού Δίφωνο στα τέλη, ακριβώς, του 20ού αιώνα.
Συγκεκριμένα, τον Μάιο του 1999, μέσα στον παροξυσμό για την αλλαγή του αιώνα και της χιλιετίας, το περιοδικό Δίφωνο (τότε έβγαιναν περιοδικά) είχε κυκλοφορήσει ένα ειδικό τεύχος με τίτλο «Ένας αιώνας ελληνική μουσική», στο οποίο οι συνεργάτες του, κάθε άλλο παρά τυχαίοι, επέλεξαν τα 100 τραγούδια, τους 100 δίσκους και τα 60 πρόσωπα της εκατονταετίας.
Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε τα 100 τραγούδια και πολλοί σχολιαστές είχαν εκφράσει την άποψη ότι περισσότερο νόημα θα είχε μια κατάταξη των δίσκων -οπότε, το σημερινό άρθρο.
Η αξία που έχουν τέτοιοι κατάλογοι είναι βέβαια σχετική και στοιχηματίζω ότι ο καθένας θα βρει ότι κάποιοι δίσκοι κακώς λείπουν. Αλλά έτσι γίνεται με αυτές τις λίστες. Τουλάχιστον δίνουν αφορμή για συζήτηση. Στο τέλος του άρθρου κάνω ένα δικό μου σχόλιο.
Οι συνεργάτες του τεύχους του Δίφωνου ήταν: Στέλλα Βλαχογιάννη, Πάνος Γεραμάνης, Μάνος Ελευθερίου, Αργύρης Ζήλος, Γιώργος Μονεμβασιτης, Γιώργος Νοταράς, Γιώργος Παπαδάκης και Γιώργος Τσάμπρας. Για κάθε δίσκο του πίνακα των 100 καλύτερων, κάποιος από αυτούς έγραψε ενα (όχι και πολύ) σύντομο σημείωμα εξηγώντας τη σημασία του.
Στο προηγούμενο άρθρο, είχα αντιγράψει τον κατάλογο, προσθέτοντας για κάθε τραγούδι ένα λινκ στο Γιουτούμπ. To ιδιο έκανα και τώρα, και με έκπληξη διαπίστωσα πως οι περισσότεροι δίσκοι του καταλόγου υπάρχουν στο Γιουτούμπ αυτούσιοι ή σε πλεϊλίστες -μετρημένοι στα δάχτυλα είναι όσοι δεν βρέθηκαν.
Επίσης, ενώ ένα τραγούδι έχει περιορισμένο αριθμό συντελεστών, ένας μεγάλος δίσκος μπορεί να έχει πάρα πολλούς, οπότε αναφέρω επιγραμματικά τους κυριότερους.
(Από το 1999 ως σήμερα έχουν περάσει 23 χρόνια. Τραγούδια έχουν συνεχίσει βεβαίως να γράφονται -δίσκοι όμως βγαίνουν; Ναι, βγαίνουν -αλλά τώρα πια, όπως και πριν απο π.χ. 100 χρόνια, βγαίνουν τραγούδια και με άλλα μέσα και χωρίς να είναι προϋπόθεση η κυκλοφορία ενός μεγάλου δίσκου. Αλλά αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης, ίσως και για τα σχόλια του άρθρου).
Χωρίς άλλα εισαγωγικά, οι 100 δίσκοι του 20ού αιώνα, σύμφωνα με το Δίφωνο, είναι τα εξής:
- Το άξιον εστί (1964). Μίκης Θεοδωράκης – Οδυσσέας Ελύτης
2. Ο μεγάλος ερωτικός (1972) Μάνος Χατζιδάκις
3. Το χαμόγελο της Τζοκόντας (1965)
4. Επιτάφιος (1963) Μίκης Θεοδωράκης – Γιάννης Ρίτσος. Μπιθικώτσης-Καίτη Θύμη.
5. Οδός ονείρων (1962). Μάνος Χατζιδάκις.
6. Ρεμπέτικο (1983). Σταύρος Ξαρχάκος – Νίκος Γκάτσος.
7. Το τραγούδι του νεκρού αδελφού (1962). Μίκης Θεοδωράκης.
8. Ματωμένος γάμος, παραμύθι χωρίς όνομα (1965). Μάνος Χατζιδάκις.
9. Μυθολογία (1966). Μάνος Χατζιδάκις, Νίκος Γκάτσος, Γιώργος Ρωμανός.
10. Το βρώμικο ψωμί (1972). Διονύσης Σαββόπουλος.
11. Τα παράλογα (1976). Χατζιδάκις – Γκάτσος.
12. Όρνιθες (1966). Χατζιδάκις – Βασίλης Ρώτας.
13. Έξι λαϊκές ζωγραφιές/Για μια μικρή λευκή αχιβάδα (1968). Χατζιδάκις.
14. Νίκος Σκαλκώτας (κασετίνα 4LP) (1980)
15. Μαουτχάουζεν (1966) Θεοδωράκης – Ιάκωβος Καμπανέλλης – Μαρία Φαραντούρη.
16. Media Luz (1976). Λουκιανός Κηλαηδόνης.
17. Θητεία (1974). Γιάννης Μαρκοπουλος – Μάνος Ελευθερίου.
18. Μαρίκα Νίνου – Βασίλης Τσιτσάνης (1966)
19. Τετραλογία (1975). Δήμος Μούτσης.
20. Το περιβόλι του τρελλού (1969). Σαββόπουλος.
21. Τρίτη ανθολογία (1975). Γιάννης Σπανός.
22. Δέκα χρόνια κομμάτια (1975). Σαββόπουλος.
23. Μικρές Κυκλάδες (1963). Θεοδωράκης, Ελύτης, Ντόρα Γιαννακοπούλου.
24. Η εποχή της Μελισσάνθης (1980). Χατζιδάκις.
25. Άγιος Φεβρουάριος (1971). Μούτσης, Ελευθερίου.
26. Χρονικό (1970). Μαρκόπουλος, Κ.Χ.Μύρης.
27. Romancero gitano (1978). Θεοδωράκης, Lorca, Αρλέτα.
28. Πολιτεία (1976). Θεοδωράκης.
29. Μικροαστικά (1973). Κηλαηδόνης-Γιάννης Νεγρεπόντης.
30. Η ρεζέρβα (1979). Σαββόπουλος.
31. Γιάννης Κωνσταντινίδης (1998, αρχείο ΕΡΑ).
32. Μπαλάντες (1975). Θεοδωράκης, Μανόλης Αναγνωστάκης.
33. Μικρά Ασία (1972). Απόστολος Καλδάρας, Πυθαγόρας.
34. Σταυρός του Νότου (1979). Θάνος Μικρούτσικος, Νίκος Καββαδίας.
35. Ο δρόμος (1969). Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος.
36. Έχε γεια Παναγιά (1973). Δόμνα Σαμίου.
37. Φορτηγό (1966). Σαββόπουλος.
38. Ιθαγένεια (1972). Μαρκόπουλος, ΚΧΜύρης, Νίκος Ξυλούρης.
39. Τα λαϊκά (1974). Θεοδωράκης, Ελευθερίου. Αντ. Καλογιάννης-Μ.Δημητριάδη.
40. Τραπεζάκια έξω (1983). Σαββόπουλος.
41. Η εκδίκηση της γυφτιάς (1978). Νίκος Ξυδάκης, Μανώλης Ρασούλης.
42. Μικρές πολιτείες (1974). Σταύρος Κουγιουμτζής, Γιώργος Νταλάρας.
43. Τραγούδια Θεσσαλίας 1 (1979). Σίμων Καράς.
44. Φράγμα (1981). Μούτσης, Κώστας Τριπολίτης.
45. Λέσβος Αιολίς. Τραγούδια και χοροί της Λέσβου (1989). Νίκος Διονυσόπουλος.
46. Η ελληνική μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας (1983). Λάμπρος Λιάβας, Νίκος Διονυσόπουλος.
47. Δροσουλίτες (1975). Χριστόδουλος Χάλαρης, Νίκος Γκάτσος.
48. Αχ, έρωτα (1974). Χρίστος Λεοντής, Lorca/Λ. Παπαδόπουλος.
49. Ο μελισσοκόμος (1986). Ελένη Καραΐνδρου.
50. Κατάσταση πολιορκίας (1970). Θεοδωράκης, Ρένα Χατζιδάκη.
51. Καρυωτάκης 13 τραγούδια (1982). Λένα Πλάτωνος, Καρυωτάκης, Σαββίνα Γιαννάτου.
52. Σαμποτάζ (1981). Λένα Πλάτωνος, Μαριανίνα Κριεζή.
53. Καντάτα για τη Μακρόνησο (1976). Μικρούτσικος – Ρίτσος – Μ. Δημητριάδη.
54. Η περπερούνα και άλλα τραγούδια του λαού μας για παιδιά (1980). Δόμνα Σαμίου.
55. Εδώ Λιλιπούπολη (1980). Μαριανίνα Κριεζή.
56. Ένα μεσημέρι (1966). Σταύρος Ξαρχάκος, Νίκος Γκάτσος.
57. Θαλασσογραφίες (1970). Μάνος Λοΐζος, Λευτέρης Παπαδόπουλος.
58. Τα πέριξ (1974). Χατζιδάκις, Βούλα Σαββίδη.
59. Ξημέρωμα 1ης Ιανουαρίου 2000 μ.Χ. (1993) Χρήστος Νικολόπουλος.
60. Η Φλέρη Νταντωνάκη στα «Λειτουργικά» του Μάνου Χατζιδάκι. (1991)
61. Ζεστά ποτά (1985). Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας.
62. Ο σταθμός (1968). Μάνος Λοΐζος, Λ. Παπαδοπουλος.
63. Νυν και αεί (1974). Ξαρχάκος, Γκάτσος. Μοσχολιού-Δημητράτος.
64. Υπάρχω (1975). Χρ. Νικολόπουλος, Πυθαγόρας, Στέλιος Καζαντζίδης.
65. Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδά Σπανό (1977).
66. Ύμνοι των Χριστουγέννων (1996). Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπεδίου.
67. Τα Νέγρικα (1975). Μάνος Λοΐζος, Γιάννης Νεγρεπόντης, Μαρία Φαραντούρη.
68. Ελληνικό Λυρικό Θέατρο – 100 χρόνια (κασετίνα με 3 LP, 1989)
69. Τα τραγούδια της Χαρούλας (1979). Λοΐζος, Χάρις Αλεξίου.
70. Εξ αδοκήτω (1996). Άβατον.
71. Μαμά γερνάω (1988). Σταμάτης Κραουνάκης, Λίνα Νικολακοπούλου, Τάνια Τσανακλίδου.
72. Παιδί της γης (1977). Νότης Μαυρουδής, Μάνος Χατζιδάκις, Αρλέτα.
73. Τραγούδια και σκοποί της Θράκης (1994). Χρόνης Αηδονίδης.
74. Κάιρο-Ναύπλιο-Χαρτούμ (1989). Νίκος Ξυδάκης, Θοδωρής Γκόνης.
75. Φλου (1978). Παύλος Σιδηρόπουλος.
76. Ονειρέματα (1996). Τάκης Φαραζής.
77. Τα Κατά Μάρκον (1991). Ξαρχάκος, Γκάτσος, Νταλάρας.
78. Μπολιβάρ (1968). Νίκος Μαμαγκάκης, Νίκος Εγγονόπουλος, Γιώργος Ζωγράφος.
79. Δεν περισσεύει υπομονή (1973). Αργύρης Κουνάδης, Βαγγέλης Γκούφας.
80. Καταχνιά (1965). Λεοντής, Βίρβος, Καζαντζίδης, Μαρινέλλα.
81. Τραγούδια της Μεσογείου (1998). Σαβίνα Γιαννάτου.
82. Η Μαρία Φαραντούρη τραγουδάει Μπρεχτ (1979).
83. Σεργιάνι στον κόσμο (1979). Μαρκόπουλος, Νταλάρας.
84. Το απέναντι μπαλκόνι (1989). Ελένη Βιτάλη.
85. Παρών (1977). Άκης Πάνου, Μανώλης Μητσιάς.
86. Χαράτσι (1984). Νίκος Παπάζογλου.
87. Κέντρο διερχομένων (1982). Μαμαγκάκης, Γιώργος Ιωάννου.
88. Χειμερινοί κολυμβητές (1981). Αργύρης Μπακιρτζής.
89. Ζωντανοί στο Κύτταρο (1971).
90. Τρελοί και άγγελοι (1986). Κουγιουμτζής.
91. Φατμέ (1983). Φατμέ, Νίκος Πορτοκάλογλου.
92. Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ (1985). Κραουνάκης, Νικολακοπούλου, Άλκηστις Πρωτοψάλτη.
93. Ατέλειωτος δρόμος (1983). Δήμητρα Γαλάνη.
94. Μένω εκτός (1991). Ελευθερία Αρβανιτάκη.
95. Τα μπαράκια (1981). Βαγγέλης Γερμανός.
96. Μικρή πατρίδα (1996) Γιώργος Ανδρέου – Παρασκευάς Καρασούλος.
97. 666 (1972). Βαγγέλης Παπαθανασίου, Κώστας Φέρρης.
98. Δι’ ευχών (1993). Νίκος Αντύπας, Λίνα Νικολακοπούλου, Χάρις Αλεξίου.
99. Αρχάγγελος του πάθους (1987). Δημήτρης Παπαδημητρίου.
100. Βουβά τοπία (1988). Morel.
Όπως είπα, είναι αδύνατο να συμφωνήσει κανείς με όλες τις επιλογές, είναι αδύνατο να μη διαφωνήσει με κάποιες παραλείψεις, και αυτό ισχύει για όλους τους ανάλογους καταλόγους των 100 (ή όσων) καλύτερων πραγμάτων. (Θυμίζω ότι στο ιστολόγιο είχαμε παλιότερα παρουσιάσει εναν κατάλογο με τα 100 καλύτερα ελληνικά μυθιστορήματα).
Αν θα είχα εγώ να κάνω μια παρατήρηση, θα έλεγα ότι περίμενα ίσως περισσότερα του Άκη Πάνου, ενώ θα έβαζα σε ψηλότερη θέση τον Λοΐζο και τον Κραουνάκη -αλλά αυτά είναι προτιμήσεις του καθενός. Από παραλείψεις, ίσως ο Δεληβοριάς ήταν το 1999 πολύ νέος, αν και τα Χάλια είχαν βγει. Δεν ξέρω αν «για λόγους αρχής», που λένε, λείπουν εντελώς οι ρεμπέτικες κομπανίες από τον κατάλογο, παρόλο που αντιπροσωπεύουν υπαρκτό και σημαντικό ρεύμα -εγώ θα έβαζα σίγουρα τα Μπλε παράθυρα της Ρεμπέτικης κομπανίας. Όπως επίσης θα έβαζα και τις Πατάτες του Χάρρυ Κλυνν.
Αλλά θα μπορούσαμε να συζητάμε ώρες «γιατί αυτό και όχι εκείνο το τραγούδι». Ίσως πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι είναι τόσο μεγάλος ο πλούτος της ελληνικής μουσικής και τραγουδοποιίας, που δεν χωράει σε έναν κατάλογο 100 μεγάλων δίσκων.
Προσθήκη:
Ο φίλος μας ο Αντώνης Γαζάκης έστειλε τον αντίστοιχο κατάλογο των 100 δίσκων, ελληνικών και ξένων, που προέκυψε από ψηφοφορία των αναγνωστών του περιοδικού Μετρό το 1998. Οι ελληνικοί δίσκοι είναι 66 στους 100, αλλά πρώτος είναι το The Wall με δεύτερο το Άξιον Εστί και τρίτον τον Σταυρό του Νότου. Ιδού ο κατάλογος:
Και ένας κατάλογος του Αντώνη πάλι, με βάση τον κατάλογο του Δίφωνου αλλά με δικές του προσθαφαιρέσεις:
Οι 100 πιο αγαπημένοι μου δίσκοι του 20ού αιώνα είναι οι εξής:
- Το άξιον εστί (1964). Μίκης Θεοδωράκης – Οδυσσέας Ελύτης
- Ο μεγάλος ερωτικός (1972) Μάνος Χατζιδάκις
- Το χαμόγελο της Τζοκόντας (1965)
- Επιτάφιος (1963)Μίκης Θεοδωράκης – Γιάννης Ρίτσος. Μπιθικώτσης-Καίτη Θύμη.
- Οδός ονείρων(1962). Μάνος Χατζιδάκις.
- Ρεμπέτικο(1983). Σταύρος Ξαρχάκος – Νίκος Γκάτσος.
- Το περιβόλι του τρελλού(1969). Σαββόπουλος.
- Ματωμένος γάμος, παραμύθι χωρίς όνομα(1965). Μάνος Χατζιδάκις.
- Μυθολογία (1966). Μάνος Χατζιδάκις, Νίκος Γκάτσος, Γιώργος Ρωμανός.
- Το βρώμικο ψωμί(1972). Διονύσης Σαββόπουλος.
- Πολιτεία(1976). Θεοδωράκης.
- Αθανασία (1976). Χατζιδάκις – Γκάτσος.
- Της Γης το Χρυσάφι (1971). Χατζιδάκις – Γκάτσος.
- Ρωμιοσύνη (1966) Μίκης Θεοδωράκης – Γιάννης Ρίτσος. Μπιθικώτσης
- Η ρεζέρβα(1979). Σαββόπουλος.
- Κόκκινη Κλωστή (1972). Λουκιανός Κηλαηδόνης – Γκάτσος.
- Θητεία(1974). Γιάννης Μαρκοπουλος – Μάνος Ελευθερίου.
- Ξαναπές (1982). Νικόλας Άσιμος.
- Το Φανάρι Του Διογένη (1987). Νικόλας Άσιμος.
- Κύκλος (1993). Σωκράτης Μάλαμας.
- Τρίτη ανθολογία(1975). Γιάννης Σπανός.
- Δέκα χρόνια κομμάτια(1975). Σαββόπουλος.
- Μικρές Κυκλάδες(1963). Θεοδωράκης, Ελύτης, Ντόρα Γιαννακοπούλου.
- Το μεγάλο μας Τσίρκο (1974). Ξαρχάκος, Καμπανέλλης
- Άγιος Φεβρουάριος(1971). Μούτσης, Ελευθερίου.
- Η εκδίκηση της γυφτιάς(1978). Νίκος Ξυδάκης, Μανώλης Ρασούλης.
- Ενέχυρο (1983). Δήμος Μούτσης.
- Βραχνός Προφήτης (2000). Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
- Μικροαστικά(1973). Κηλαηδόνης – Γιάννης Νεγρεπόντης.
- Της αγάπης γερακάρης (1996). Θανάσης Παπακωνσταντίνου – Μελίνα Κανά
- Να! (1987). Δήμος Μούτσης.
- Μπάλλος (1971). Σαββόπουλος
- Μικρά Ασία(1972). Απόστολος Καλδάρας, Πυθαγόρας.
- Σταυρός του Νότου(1979). Θάνος Μικρούτσικος, Νίκος Καββαδίας.
- Ο δρόμος(1969). Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος.
- Αχαρνής / Ο Αριστοφάνης Που Γύρισε Από Τα Θυμαράκια (1976). Σαββόπουλος.
- Φορτηγό(1966). Σαββόπουλος.
- Ιθαγένεια(1972). Μαρκόπουλος, Κ. Χ. Μύρης, Νίκος Ξυλούρης.
- Παραδέχτηκα (1991). Goran Bregović, Λίνα Νικολακοπούλου, Άλκηστις Πρωτοψάλτη.
- Τραπεζάκια έξω(1983). Σαββόπουλος.
- Λάφυρα (1998). Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μελίνα Κανά.
- Μικρές πολιτείες(1974). Σταύρος Κουγιουμτζής, Γιώργος Νταλάρας.
- Νάτανε το ‘21 (1970). Σταύρος Κουγιουμτζής, Γιώργος Νταλάρας.
- Φράγμα(1981). Μούτσης, Κώστας Τριπολίτης.
- Όταν Ανθίζουν Πασχαλιές (1971). Σταύρος Κουγιουμτζής, Γιώργος Νταλάρας.
- Στα Ψηλά Τα Παραθύρια (1975). Σταύρος Κουγιουμτζής, Γιώργος Νταλάρας.
- Λαϊκές Κυριακές (1976). Σταύρος Κουγιουμτζής, Γιώργος Νταλάρας.
- Πολιτικά Τραγούδια (1975). Θάνος Μικρούτσικος – Μαρία Δημητριάδη.
- Εμπάργκο (1982). Θάνος Μικρούτσικος – Άλκης Αλκαίος
- Η αγάπη είναι ζάλη (1986). Θάνος Μικρούτσικος
- Κρατάει Χρόνια Αυτή Η Κολώνια (1990). Θάνος Μικρούτσικος – Λίνα Νικολακοπούλου
- Συγγνώμη Για Την Άμυνα (1992). Θάνος Μικρούτσικος – Κώστας Τριπολίτης – Γιώργος Νταλάρας
- Στου Αιώνα Την Παράγκα (1996). Θάνος Μικρούτσικος – Δημήτρης Μητροπάνος.
- Χάλια (1998). Φοίβος Δεληβοριάς.
- Η Ζωή Μόνο Έτσι Είν’ Ωραία… (1995). Φοίβος Δεληβοριάς.
- Ένα μεσημέρι(1966). Σταύρος Ξαρχάκος, Νίκος Γκάτσος.
- Θαλασσογραφίες(1970). Μάνος Λοΐζος, Λευτέρης Παπαδόπουλος.
- Κοντά Στη Δόξα Μια Στιγμή (1987). Νίκος Ξυδάκης.
- Μέσω νεφών (1986). Νίκος Παπάζογλου
- Ο Δρόμος, Ο Χρόνος Και Ο Πόνος (1997). Αλκίνοος Ιωαννίδης.
- Ζεστά ποτά(1985). Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας.
- Ο σταθμός(1968). Μάνος Λοΐζος, Λ. Παπαδοπουλος.
- Σύνεργα (1990). Νίκος Παπάζογλου
- Υπάρχω(1975). Χρ. Νικολόπουλος, Πυθαγόρας, Στέλιος Καζαντζίδης.
- Τα κορμιά και τα μαχαίρια (1994). Ara Dinkjian, Ελευθερία Αρβανιτάκη.
- Όταν Κινδυνεύεις Παίξε Την Πουρούδα (1996). Νίκος Παπάζογλου.
- Τα Νέγρικα(1975). Μάνος Λοΐζος, Γιάννης Νεγρεπόντης, Μαρία Φαραντούρη.
- Θέλω να τα πω (1982). Άκης Πάνου – Γιώργος Νταλάρας.
- Τα τραγούδια της Χαρούλας(1979). Λοΐζος, Χάρις Αλεξίου.
- Τραγούδια του δρόμου (1974). Μάνος Λοΐζος.
- Τραγούδια για τους μήνες (1996). Δημήτρης Παπαδημητρίου, Ελευθερία Αρβανιτάκη.
- Κακές Συνήθειες (1998). Μιλτιάδης Πασχαλίδης.
- Για μια μέρα ζωής (1980). Μάνος Λοΐζος.
- Λαϊκές Κυριακές (1976). Σταύρος Κουγιουμτζής – Χάρις Αλεξίου.
- Φλου(1978). Παύλος Σιδηρόπουλος & Σπυριδούλα.
- Ξημερώνει (1980). Αντώνης Βαρδής – Χάρις Αλεξίου.
- Η Ζωή Μου Κύκλους Κάνει (1982). Χάρις Αλεξίου.
- Εμφύλιος Έρωτας (1984). Χάρις Αλεξίου.
- Η Νύχτα Θέλει Έρωτα (1988). Χάρις Αλεξίου.
- Οδός Νεφέλης ’88 (1995). Χάρις Αλεξίου.
- 50 Χρόνια Ρεμπέτικο Τραγούδι (1975). Γιώργος Νταλάρας.
- Άπονα Μάτια (1985). Γιώργος Νταλάρας.
- Σεργιάνι στον κόσμο(1979). Μαρκόπουλος, Νταλάρας.
- Ερωτική Πρόβα (1991). Δημήτρης Λάγιος.
- Απρίλη, Ψεύτη! (1989). Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας.
- Χαράτσι(1984). Νίκος Παπάζογλου.
- Η Μοναξιά Του Σχοινοβάτη (1992). Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας.
- Της Αγάπης Μαχαιριά (1994). Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας.
- Φοβάμαι (1982). Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
- Τρελοί και άγγελοι(1986). Κουγιουμτζής.
- Διαίρεση (1984). Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
- Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ(1985). Κραουνάκης, Νικολακοπούλου, Άλκηστις Πρωτοψάλτη.
- Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι (1996). Τρύπες.
- Μένω εκτός(1991). Ελευθερία Αρβανιτάκη.
- Τα μπαράκια(1981). Βαγγέλης Γερμανός.
- Μικρή πατρίδα(1996) Γιώργος Ανδρέου – Παρασκευάς Καρασούλος.
- Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια (1993). Τρύπες.
- Δι’ ευχών(1993). Νίκος Αντύπας, Λίνα Νικολακοπούλου, Χάρις Αλεξίου.
- Λαβύρινθος (1996). Σωκράτης Μάλαμας.
- Στην Ανδρομέδα και στη γη (1995). Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
dryhammer said
Καλημέρα!
Εύκολο το λείπει αυτός και γιατί περιλαμβάνεται εκείνος, και ευκολότερο άμα ξέρεις τους μουσικούς προσανατολισμούς τόσο του περιοδικού συνολικά όσο και καθενός των συνεργατών, αλλά άλλο θέλω να ρωτήσω: Από πότε (περίπου) έχουμε Ελληνικά LP(s);
[Οπότε δεν μιλάμε για τον 20ό αι. αλλά για λιγότερο από το μισό του].
Δύτης των νιπτήρων said
Σε γενικές γραμμές δεν είναι κακή η λίστα. Θα ήθελα βέβαια περισσότερους Χειμερινούς Κολυμβητές, Μούτση σόλο, φυσικά Πλάτωνος.
Μερικές παραλείψεις είναι απίστευτες: δεν έχει καθόλου Άσιμο, Βασίλη Νικολαΐδη, Πασπαλά, Μάλαμα, Παπακωνσταντίνου (ο Βραχνός Προφήτης βγήκε το 2000, που φαίνεται το θεωρούσαν 21ο αιώνα [άντε πάλι]…). Θα ήθελα και το δίσκο των «Χάνομαι γιατί ρεμβάζω».
Και τέλος, αν ήθελαν ντε και σώνει να βάλουν Δημήτρη Παπαδημητρίου, ας έβαζαν τον «Βίο ελληνικό» που είναι μεν χάλια δίσκος, έχει όμως και ένα αριστούργημα:
Θρασύμαχος said
Πολύ βιαστικά και πρόχειρα, θα περίμενα τη «Μεγάλη Αγρυπνία» (Καραϊνδρου – Μύρης – Φαραντούρη, 1975) και το «Δελτίο Καιρού» (Όλοι [!] – Δημητριάδη, 1980)
LandS said
Κατά βάσιν συμφωνώ με τον κατάλογο. Θα ήθελα «Το Φορτηγό» (Νιόνιος !) ψηλότερα και το «Ο Σταυρός του Νότου» πολύ ψηλότερα. Συμφωνώ και με τον Νικοκύρη για Πάνου, Λοϊζο, Κράου, Κομπανίες. Δεν ξέρω για Χάρρυ Κλυν δεν νομίζω. Όχι ότι δεν έχω φτιάξει λίστα με όλους του τους δίσκους στο Σπότιφάι.
Alexis said
Πολύ καλό το σημερινό, μπράβο!
Να περιαυτολογήσω και να πω ότι τους πιο πολλούς από αυτούς τους είχα, σε βινύλιο βέβαια.
Τότε που η συλλογή δίσκων (και CD αργότερα) σήμαινε κάτι.
atheofobos said
Παρά το ότι έχουν συμπεριλάβει πράγματι τους σημαντικότερους δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τότε, πάντα ο καθένας μας θα βρίσκει ότι κάποιοι, κατά την προσωπική τους άποψη λείπουν. Παραδείγματος χάριν για μένα λείπουν ο Άσημος και ο Πετρολούκας Χαλκιάς. Αντίθετα μέχρι σήμερα, αντίθετα από σένα, δεν μου έλειψε καθόλου ο Δεληβοριάς!
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!
2 Αφού η επιλογή έγινε το 1999 ήταν αδύνατο να μπει δίσκος του 2000. Αλλά για τον Βασίλη Ν. έχεις απόλυτο δίκιο -ή τουλάχιστον συμφωνώ. 🙂
3 Μπράβο, τι ωραίο το Δελτίο καιρού
Stelios Kornes said
Ωραια η λιστα. Σε καλει να (ξαν-)ακουσεις πραγματα και συνηθως αυτο ειναι καλο. Δεν ξερω αν πρεπει να αποδοθει στη μουσικη κατευθυνση του περιοδικου η γενικη ελλειψη τιτλων καποιας διαφορετικης κατευθυνσης. Δεν απουσιαζουν μονο οι Τρυπες, τα Ξυλινα Σπαθια, τα Διαφανα Κρινα και οι Magic de Spell αλλά ακομη και οι κοσμαγάπητοι Ολυμπιανς κι ο Πασχαλης, οι Poll με το πασιγνωστο ταγαρι τους, οι Socrates, κ.α. Θεωρω πως ολοι οι δισκοι στους 100 ειναι σπουδαιοι (ακομη κι οι λιγοι που δεν εχω ακουσει). Ομως, χωρις παρεξηγηση, νομιζω οτι μια ολοκληρη κατηγορια ελληνικης μουσικης υποαντιπροσωπευεται…
dimosioshoros said
Φοβερό. Καλημέρες.
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
Ὥστε ἔτσι; «Είναι αδύνατο να συμφωνήσει κανείς με όλες τις επιλογές»; Γιά 94/100 πώς ἀκούγεται; 🙂
Καλημέρα σας!
Alexis said
Θα συμφωνήσω με το Νικοκύρη για το ρεμπέτικο και τις κομπανίες.
Κάποιοι από τους δίσκους που είχαν βγει κατά την περίοδο αναβίωσης του ρεμπέτικου (’70ς-’80ς) είναι πραγματικά διαμαντάκια, τόσο από πλευράς ρεπερτορίου όσο και από πλευράς ερμηνείας.
#6: Για τον Πετρολούκα τι να πει κανείς, μάλλον η παραδοσιακή μουσική γενικά είναι εκτός της λίστας, αλλιώς θα πρέπει να επισημάνουμε την απουσία και άλλων ηχηρών ονομάτων (Αηδονίδης π.χ.)
Μαγδαληνή said
Το λαϊκό τραγούδι δε σας φαίνεται να λείπει πολύ; Δεν λείπουν δίσκοι του Τσιτσάνη, του Βαμβακάρη και νεωτέρων πχ Μουσαφίρη κλπ; (Εκτός αν δεν τους πρόσεξα…) Χωρίς να θέλω να μπούμε στην κουβέντα έντεχνο – λαϊκό κλπ.
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Καλημέρα καὶ καλὴ βδομάδα.
Σίγουρα εἶναι δύσκολο νὰ συμφωνήσουμε ὅλοι στὴν ἐπιλογὴ καὶ στὴν κατάταξη τῶν δίσκων.
Ἡ κατάταξη αὐτὴ καλύπτει, κατὰ ἕνα μεγάλο μέρος, ἕνα συγκεκριμένο κοινό: αὐτὸ τοῦ λεγόμενου ποιοτικοῦ τραγουδιοῦ.
Ἀπουσιάζουν δίσκοι τοῦ λεγόμενου ἐμπορικοῦ τραγουδιοῦ, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶχαν μεγάλη ἀπήχηση, ἂν κρίνουμε ἀπὸ τὶς πωλήσεις τους.
Ἐπίσης ἀδικοῦνται, λόγῳ τεχνολογίας, οἱ παλιότερες ἠχογραφήσεις τῶν δίσκων 78 ἢ 45 στροφῶν. Κάποιοι περιέχουν πραγματικὰ διαμάντια, ἰδιαίτερα στὸ χῶρο τοῦ ρεμπέτικου καὶ τοῦ δημοτικοῦ τραγουδιοῦ.
Θὰ μποροῦσαν ὅμως νὰ συμπεριληφθοῦν στὸν κατάλογο κάποιοι δίσκοι μὲ συλλογὲς παλιῶν ἠχογραφήσεων αὐτῶν τῶν τραγουδιῶν. Οἱ περισσότεροι γνωρίσαμε τὸ ρεμπέτικο μέσα ἀπὸ αὐτές τὶς συλλογές, ὅπως τὸ γνώρισαν καὶ οἱ νεώτεροι μουσικοὶ καὶ τραγουδιστὲς τοῦ ρεμπέτικου.
Aghapi D said
Μικρές Κυκλάδες με τη Γιαννακοπούλου που, κατ’ εμέ, δέν αντέχεται?????
Και όχι με την εξαίσια Σούλα Μπιρμπίλη;
Φυσικά …. περί ορέξεως…
Παναγιώτης Κ. said
Διάβασα τον κατάλογο και ξαναδιάβασα την εισαγωγή μήπως υπάρχει συγκεκριμένο κριτήριο που έγινε η επιλογή και μου ξέφυγε…
Κατά έναν… περίεργο τρόπο, θυμήθηκα μια τοποθέτηση του Μαρκόπουλου καμιά εικοσαριά χρόνια πίσω, η οποία περίπου ανέφερε ότι μεγάλος δισκογραφικός όγκος κυκλοφορεί χωρίς να υπάρχει ανάλογη προβολή. Υποθέτω πως εννοούσε το δημοτικό και το λαϊκό τραγούδι.
Τα περισσότερα τραγούδια του καταλόγου τα έχω στη συλλογή μου. (LP και CD)
Έχω όμως την εντύπωση το κριτήριο της επιλογής είναι κάπως …ελιτίστικο.
Είναι οι απουσίες που παρατήρησα στον κατάλογο που με κάνουν να μιλάω για… ελιτίστικο κριτήριο.
Παρακαλώ να μη πάρετε απολύτως τοις μετρητοίς τον χαρακτηρισμό μου. Αν συμφωνείτε έστω και λίγο βάλτε στη θέση του έναν καλύτερο όρο.
Λεύκιππος said
Αυτό που είναι εντυπωσιακό για μένα είναι η συμμετοχή της τεχνολογίας. Κάποτε για να έχεις πρόσβαση στα παραπάνω και όχι με την ίδια ταχύτητα, άνεση, τάξη και ποιότητα, χρειαζόσουν μια πολυκατοικία με δίσκους και πικ απ. Εντυπωσιακότατο.
sarant said
16 Πολύ σωστή παρατήρηση. Και (προς το παρόν) τζάμπα, εκτός από τη συνδρομή στον πάροχο.
Δύτης των νιπτήρων said
Τώρα βλέπω ότι έχει κάποιους δίσκους δημοτικών (36, 45, 46), βέβαια από Δόμνα Σαμίου κλπ. Οπότε δεν είναι ξερωγώ αποκλειστικά «ποιοτική/έντεχνη» μουσική και είναι εντελώς αδικαιολόγητη η παράλειψη του ρεμπέτικου/λαϊκού (κάπου εξάλλου είδα και τον Νικολόπουλο), όπως και της ροκ που παρατήρησε ένας φίλος. Και αν θες να βάλεις κλασική και Σκαλκώτα, ε βάλε και έναν Χρήστου.
LandS said
Σωστά υπεραντιπροσωπεύεται το «ποιοτικό» τραγούδι. Αυτό δημιούργησε ρεύματα και άνοιξε δρόμους. Το έκανε αυτό ανεξάρτητα από κατηγοριοποίηση (έντεχνο, λαϊκό, ρεμπέτικο, ροκ ή ότι άλλο).
Και, ως γνωστόν, μια τέτοια λίστα φτιάχνεται από τις επιλογές του γούστου του λιστοφτιάχτη.
ΣΠ said
Καλημέρα.
Η λίστα είναι αρκετά καλή ως πρώτη προσέγγιση. Σηκώνει βελτιώσεις τόσο στην σειρά κατάταξης όσο και σε προσθήκες. Ηχηρές απουσίες συνθετών: Λίνος Κόκοτος, Μάριος Τόκας, Γιώργος Χατζηνάσιος, Γιώργος Ζαμπέτας, Ηλίας Ανδριόπουλος (Λαϊκά προάστια), Σταμάτης Σπανουδάκης (Κοντραμπάντο).
Πέπε said
Μα ούτε έναν Χατρζιδάκι ρε παιδί μου; Ούτε έναν Θοδωράκη;
________________________
Το ΛΠ πρέπει να υπήρχε στην Ελλάδα το πολύ από τη δεκαετία ’60. Επομένως ποιοι δίσκοι του αιώνα;
Και η τελευταία χρονια΄του αιώνα είναι υπερβολικά νωρίς για να αξιολογηθούν οι δίσκοι όλου του αιώνα, δηλαδή και οι τότε φετεινοί ή περσινοί. Σήμερα, 2022, είναι πιο κατάλληλη στιγμή για τέτοιες αποτιμήσεις.
________________________
Απ’ όλο τον Κηλαηδόνη, πρώτο με τόση διαφορά το In Media Luz? Με το συμπάθειο αλλά αυτό είναι σκέτη επίδειξη ψαγμενιάς. Ακούτε εσείς χάπατα τη Μαίρη Παναγιωταρά, εμείς οι κονεσέρηδες ακούμε τα άγνωστα.
________________________
Έχω κάποιες ενστάσεις για τους δίσκους παραδοσιακής μουσικής:
Τα «Τραγούδια της Θεσσαλίας μέρος 1» του Σίμωνα Καρά δεν έχουν τίποτε ξεχωριστό σε σχέση με όλη τη σειρά των 24, αν θυμάμαι καλά, δίσκων όπου ανήκουν. Στο σύνολό της η σειρά είναι πράγματι εξαιρετικά σημαντική, καθότι έθεσε τις βάσεις της χαρτογράφησης της ελληνικής δημοτικής μουσικής, ενώ παράλληλα έχει πάρα πολύ υψηλό μουσικό επίπεδο. Αλλά τον συγκεκριμένο δίσκο, απλώς θα έτυχε να τον ακούσει κάποιος συντάκτης που γενικά δεν άκουγε τέτοια πράγματα.
Η Ελληνική παράδοση της Κάτω Ιταλίας επίσης δεν έχει κάτι το μιοναδικό μέσα στο πλαίσιο όπου εντάσσεται. Ανάμεσα σε πολλές δεκάδες δίσκων με τοπικές καταγραφές που τότε πλέον είχαν αρχίσει να βγαίνουν, είναι απλώς ένας από τους καλούς. Και πάλι όμως, είχε περισσότερες πιθανότητες να τον ακούσει ένας τέτοιος συντάκτης από τον αντίστοιχο δίσκο από την Κουτσούφλιανη Ευρυτανίας, λ.χ.
Τέλος, όλα τα ονόματα που σημειώνονται σ’ αυτούς τους δίσκους (Διονυσόπουλος, Καράς, Λιάβας) είναι βέβαια επιμελητές, όχι καλλιτέχνες.
Γενικά τέτοιοι μουσικοί συντάκτες, ραδιοπαραγωγοί κλπ. ασχολούνται πάρα πολύ με τα δέντρα και χάνουν τα δάση. Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει ένας δίσκος των Δυνάμεων ή του Ρος Ντέιλι. Και όχι επειδή αρέσουν σ’ εμένα (δεν τρελαίνομαι κιόλας). Σαν αυτούς τους δύο, και ιδιαίτερα τον Ρος, δεν υπάρχει άλλος σύγχρονός τους μουσικός στην Ελλάδα που να άλλαξε τόσο πολύ τις μουσικές μας προσλαμβάνουσες.
Alexis said
Ουπς υπάρχει Αηδονίδης στο #73
Πέπε said
Ο Χάρρυ Κλυνν το θεωρώ κατανοητό να απουσιάζει. Δεν ήταν μουσικοί οι δίσκοι του. Ειδάλλως, υπάρχουν και σημαντικοί δίσκοι με αναγνώσεις ποίησης.
Πέπε said
Και κάτι ακόμη:
Στο περιοδικό η λίστα ξεκίναγε με το 1; Παραδοσιακά μετράνε αντίστροφα, από το 100 προς τα κάτω.
Πέπε said
Και για να συμπληρώσω το #23, πολύ σημαντικός δίσκος άσχετος από μουσική είναι βέβαια το Εδώ Πολυτεχνείο. Αν υπήρχε ρητός όρος να μην είναι κατ’ ανάγκην μουσικοί οι δίσκοι, θα έπρεπε βέβαια να είναι στη λίστα. Αλλά ελλείψει τέτοιου όρου, όλοι καταλαβαίνουμε ότι μιλάμε μόνο για μουσική, οπότε νο πρόμπλεμ.
sarant said
24 Nαι, η παρουσίαση στο περιοδικό άρχιζε από το 1.
20 Κοίτα να δεις, πράγματι όλες οι απουσίες που επισημαίνεις είναι ηχηρές. Μάλλον πρέπει να πάμε στους 200-250 δίσκους.
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Στὸ προηγούμενο σχόλιό μου δὲν ἔβαλα παραδείγματα γιὰ νὰ μὴν τὸ σεντονιάσω.
Καλὴ ἡ Δόμνα Σαμίου καὶ μεγάλη ἡ προσφορά της στὴ διάδοση τοῦ δημοτικοῦ τραγουδιοῦ, ἰδιαίτερα στὸ φοιτητόκοσμο μετὰ τὸ ᾿70, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ ἔβαλε τίς βάσεις γιὰ τὴν ἔρευνα καὶ τὴ διάσωση τοῦ δημοτικοῦ τραγουδιοῦ εἶναι ὁ Σίμων Καράς. Ὑπάρχουν πολλοὶ καὶ ἀξιόλογοι δίσκοι του μὲ τραγούδια ἀπ᾿ ὅλες τὶς γωνιὲς τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Ἐπίσης δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε καὶ τὴ δουλειὰ τοῦ Παναγιώτη Κουνάδη στὴν ἔρευνα, τὴ διάσωση καὶ τὴν ἐπανέκδοση τῶν παλιῶν ἠχογραφήσεων τοῦ ρεμπέτικου.
gpointofview said
Θεωρώ απαρέδεκτη την απουσία του Μηλιώκα από την λίστα και τα μέχρι τώρα σχόλια. Για μένα τα «ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ» μαζί με τον «γάτο» του Μαχαιρίτσα ήταν ό,τι καλύτερο γράφτηκε στο δεύτερο μισό του αιώνα, πέραν των μεγάλων συνθετών Χ»δάκι, Θοδωράκη, Ξαρχάκου
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Όπως λέει και ο Ντράι στο #1, είναι εύκολο το γιατί αυτός και όχι εκείνος. Οπότε θα κρατήσω τα σχόλιά μου για το μελλοντικό άρθρο περί των καλύτερων LP του 19ου αιώνα (κάβουρας, κάρβουνα κλπ) 😎
Αφώτιστος Φιλέλλην said
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Αφού χαρώ κι εγώ που έχω αρκετούς από την 100άδα, (είχα χαρεί και όταν βγήκε το Δίφωνο εκείνο που το έχω κρατημένο στα πατάρια κάπου), να πω ότι προ ημερών που ζήτησε ο γιος μου να πάρει σπίτι του το πικ απ μας, του παρέδωσα ολόχαρη και όλους τους δίσκους (κι αλάφρωσα ράφια 🙂 ).
Κάποιους θα βρει καμιά φορά με αφιερώσεις, ημερομηνίες, κι ευχές γραμμένες απάνω, δεν έκανα καμιά διαλογή.
Φοιτήτρια, που δούλευα, καθιέρωσα και κάθε που πληρωνόμουνα αγόραζα έναν μεγάλο δίσκο, χωρίς να έχω δικό μου πικ-απ αλλά και ούτε τους έδινα στον αδελφό μου, αρκετά μεγαλύτερό μου, που είχε και το έκανε φορητό Κρήτη-Αθήνα, καθώς το παίρνανε σε καντάδες «από χωρίου εις χωρίον» (αλήθεια) με άλλους μαντράχαλους και καταστρέψανε τελικά ένα σωρό δισκάσκια είτε δικά τους, είτε δανεισμένα, αλλά αυτές είναι παράπλευρες, πολύτιμες, γλυκειές στη μνήμη, απώλειες των τότε φλερτ 🙂 .
Πέπε said
27
Γεια σου Δημήτρη! Η Δόμνα κατ’ αρχήν υπήρξε μαθήτρια του Καρά. Πέρα από αυτό, φυσικά μεν ισχύει ότι ο Καράς έθεσε τις βάσεις. Το διαφορετικό που έκανε η Σαμίου είναι ότι ακούστηκε κιόλας. Τον Καρά στην εποχή της φουλ δραστηριότητάς του δεν τον είχαν προσέξει και πολλοί, όσο κι αν είχε εκπομπή στο ραδιόφωνο, σειρά δίσκων και μακροβιότατη σχολή. Ή, ακριβέστερα ίσως, μπορεί να τον είχαν προσέξει αλλά δεν επηρέασε. Η Δόμνα έβαλε ακόμα κι αυτούς που άκουγαν τσάμικο και φοβόντουσαν νέα χούντα να το ξανασκεφτούν. Και δεν είχε την αυστηρή εσωστρέφεια του Καρα, νταλαβερίστηκε και με Σαββόπουλο, έκανε ανοίγματα.
Δε θα τους έβαζα σε καμία αξιολογική σειρά τον έναν σε σχέση με τον άλλο.
Πάντως Καρά έχει η λίστα, βλ. όμως επιφυλάξεις στο #21.
Γιάννης Ιατρού said
Καλημέρα,
σαν σήμερα, 21 Φεβρουαρίου του 1973 είχαμε την κατάληψη της Νομικής, πιθανώς η πρώτη μεγάλη εξέγερση κατά της χούντας τότε. Η όλη υπόθεση ξεκίνησε πριν ένα χρόνο περίπου, με μία αίτηση που υπέβαλαν στις 21/3/1972 σαράντα δύο φοιτητές της Νομικής προς το Πρωτοδικείο Αθηνών με αίτημα την αντικατάσταση της διορισμένης από τη χούντα διοίκησης του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής «Η Θέμις», προσωρινή διοίκηση και άμεση διεξαγωγή εκλογών για ανάδειξη νέου ΔΣ βάσει των σχετικών διατάξεων του Αστικού Κώδικα. Το δικαστικό διάβημα απέκτησε μεγάλη δυναμική και σε λίγες ημέρες αντίστοιχες υπογραφές μαζεύτηκαν σε όλες τις Σχολές της Αθήνας στο Πανεπιστήμιο, στο Πολυτεχνείο, στην ΑΣΟΕΕ κλπ. και τελικά κατέληξε αργότερα στην κατάληξη της Νομικής, το 1973 όπως ανέφερα. Η κατάληψη της Νομικής προσέδωσε στο φοιτητικό κίνημα έναν ευθέως πολιτικό χαρακτήρα.
Να αφιερώσω λοιπόν ένα δίσκο που σχετίζεται με το γεγονός, και μιάς ακούγονταν τραγούδια, σχεδόν αποκλειστικά, του τότε απαγορευμένου Μίκη Θεοδωράκη και πάντοτε το φιλοπόλεμο κρητικό ριζίτικο «Πότε θα κάνει ξαστεριά», αυτό θα σας προτείνω (ταιριάζει και με το σήμερα…😏👍)
Γιάννης Ιατρού said
33: …στην
κατάληξηκατάληψη της Νομικής… 🙂Αφώτιστος Φιλέλλην said
30.https://www.youtube.com/watch?v=IR9PIs6qZUU
Δύτης των νιπτήρων said
Συγκρίνοντας στο μεταξύ με τον περσινό κατάλογο, των τραγουδιών, αναρωτιέμαι αν τους έφιαξαν οι ίδιοι άνθρωποι.
sarant said
31 Ωραία αυτή η συνήθεια
ΣΠ said
Το επόμενο άρθρο τέτοιου τύπου να είναι οι 100 κορυφαίες ελληνικές ταινίες.
ΜΙΚ_ΙΟΣ said
Καλημέρα!
Ελάχιστα είναι τα LP για τα οποία θα είχα επιφυλάξεις στο να περιλαμβάνονται στον κατάλογο. Ωστόσο και μερικές απουσίες κάνουν μπαμ!
Σ’ εκείνες που ήδη επισημάνθηκαν (ειδικά Ρεμπέτικη Κομπανία, Άσιμος, Μάλαμας, Θαν. Παπακωνσταντίνου) να προσθέσω -πρόχειρα- κάποιον Ζαμπέτα, ‘Το μεγάλο μας τσίρκο’ του Ξαρχάκου και ‘Λαϊκή Αγορά’ του Χατζηδάκι.
15.
>>Είναι οι απουσίες που παρατήρησα στον κατάλογο που με κάνουν να μιλάω για… ελιτίστικο κριτήριο.
Έχεις κάποιο δίκιο! 🙂
Divolos said
Δύο παρατηρήσεις:
1. Η λίστα του 20ου αιώνα ουσιαστικά περιέχει δίσκους μόνο από το δεύτερο μισό του αιώνα κι ακόμη λιγότερο και συγκεκριμένα από το 1962 έως και το 1999, ένα διάστημα δηλαδή μόλις 37 ετών. Η τεράστιες σε πλούτο και σημασία για την ελληνική μουσική προπολεμικές και μεταπολεμικές ηχογραφήσεις μέχρι και τα τέλη του 50 (ειδικά αυτές της δεκαετίας του τριάντα) σε Αθήνα, Αμερική και Πόλη είναι όλες εκτός. Εκτός οι Μάρκος Βαμβακάρης, Ρίτα Αμπατζή, Ρόζα Εσκενάζυ, Μαρίκα Παπαγκίκα, Γιώργος Κατσαρός, Κ. Δούσας, Α. Κωστής, Κ. Σκαρβέλης, Δ. Τούντας, Β. Παπάζογλου, Γιοβάν Τσαούς κλπ κλπ
2. Η χρυσή δεκαετία του 90 με τον οργασμό νέων ακουσμάτων και πρωτοεμφανιζόμενων συνθετών και συγκροτημάτων που ήρθαν για να μείνουν, υποεκπροσωπείται με μόλις 12 δίσκους, όταν η δεκαετία του 70 εκπροσωπείται με 42! Το θεωρώ άνισο. Και μπορεί ο βραχνός προφήτης του Θανάση Παπακωνσταντίνου να βγήκε το 2000, είχε όμως κυκλοφορήσει το «στην Ανδρομέδα και στην γη» (1995) και το εξαιρετικό «της αγάπης γερακάρης» (1996). Επίσης και ο Μάλαμας μας είχε ήδη δώσει το «λαβύρινθο» από το 1996. Τρύπες, Ξύλινα σπαθιά, Ενδελέχεια, Διάφανα κρίνα, Υπόγεια ρεύματα, Διονύσης Τσακνής πουθενά. Αλλά ούτε καν ο Άσιμος με το φανάρι του Διογένη (1987) ούτε καν η διαίρεση του Βασίλη Παπακωνσταντίνου από το 1984;
Κάποια θεματάκια με το ρεμπέτικο και την ροκ τα είχαν οι λιστοφτιάχτες μου φαίνεται…
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
14 >>Μικρές Κυκλάδες με τη Γιαννακοπούλου που, κατ’ εμέ, δέν αντέχεται?????
Και όχι με την εξαίσια Σούλα Μπιρμπίλη;
Φυσικά …. περί ορέξεως…
Κάπως το ίδιο θα έλεγα για την Ντ.Γ. αλλά κι από τη μελωδική (μελιδική 🙂 ) Μπιρμπίλη, μ΄αρέσει πιο πολύ σ΄αυτό ο Γρηγόρης Ψαριανός . Παναζία μου! Ερωτικοεπαναστατικός 🙂 .
Από ελληνικούς, αυτόν τον δίσκο, Μικρές Κυκλάδες* -με Μίκη και Ψαριανό, αγαπούσα να χαρίζω, μαζί και τη Τζοκόντα και το Μεγάλο Ερωτικό (που όποιος δεν χάρισε ή δεν έλαβε, χμ, κάτι έχασε 🙂 )
* Περιέργως δεν βρίσκω τώρα στο νέτι το εξώφυλλο, ενώ θυμάμαι το ασπρόμαυρο ειδώλιο σε όλη την επιφάνεια του δίσκου
39,40, συμφωνώ με τις επισημάνσεις. Από την πέραση που είχαν και έχουν, όντως χτυπητές αυτές οι απουσίες. Χαίρομαι που είχα πάρει τη Λαϊκή Αγορά, το Μεγάλος μας Τσίρκο και τη Διαίρεση
gpointofview said
Επιμένω εγώ !!
(από την εξαιρετική εκπομπή του Νίκου Πορτοκάλογλου)
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
20. Ναι! Τρανταχτές παραλείψεις!
33 αυτό αιωνιοποιήθηκε αφεαυτού, ότι κι αν πουν οι λιστοποιοί.
12,28 κι εσείς δίκιο έχετε 🙂 .
sarant said
38 Εχω δει κάμποσους τέτοιους πίνακες, αναρωτιέμαι αν θα πάρω έναν κατά την κρίση μου ή αν θα κάνω συγκερασμό δυο-τριών.
πχ ένας
https://www.filmy.gr/100-best-greek-movies/
Γιάννης Μαλλιαρός said
Καλημέρα,
Για τη λίστα καθαυτή δεν έχω να πω τίποτα. Ο καθείς και τα γούστα του. Να αυτό θα μπορούσε να είναι (ναι, αλλά οι λιστοφτιάχτες το έβγαλαν στην 101 θέση 🙂 ) ή πιο πάνω πιο κάτω, δεν μου λέει κάτι. Αλλά δεν ξέρω αν κυκλοφόρησαν όλοι αυτοί σε LP (σε βινύλιο δηλαδή) ή πιάνει και τα CD. Γιατί το Λέσβος Αιολίς το έχω σε διπλό CD του 1996, κι όχι σε δίσκο του 89. Δεν ξέρω αν βγήκε και δίσκος, αλλά στο CD έχει ηχογραφήσεις του 93 – 94 άρα νεότερες.
Επίσης λέει Σκαλκώτας κασετίνα 4LP Είναι οι 36 ελληνικοί χοροί; Και χρειάστηκαν 4 δίσκοι; Και γιατί εκεί τονίζει την κασετίνα εκεί;
Κάτι απορίες που έχω κι εγώ…
31 Έφη κι εγώ το είχα καθιερώσει (ένα δίσκο το μήνα- τις κασετίνες με αναγωγή, πόσους δίσκους έχουν, τόσους μήνες αντιπροσωπεύουν) αλλά εγώ είχα πικάπ 🙂 Και τώρα λέω να κάτσω και να τους περάσω στον υπολογιστή, αλλά μόνο όσους δεν έχω ήδη ψηφιακά!
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Επειδής που αναφέρατε τον Β.Ν. τα βάζω εδώ. Για να διαλέξετε δηλαδής.
Konstantinos said
Λαϊκό ροκ και χιπ χοπ απουσιάζουν…
Δύτης των νιπτήρων said
46 Χτήνος, τι λες για αυτό το απίστευτο κομμάτι;
Ο Βασίλης κάποτε σύχναζε και εδώ και στο δικό μου κονάκι και κάναμε ωραίες κουβέντες!
leonicos said
Μου λείπουν πεντέξι από τους δίκους της λίστας και πάραπολλούς εκτός λίστας. Ήμουν συνδρομητής στο Δίφωνο και έπαιρνα φυσικά και τους δικούς τους δικσους. Αν άρχιζα να τους ακούω σήμερα, θα χρειαζόμουν περί τα 123 χρόναι συνεχούς ακρόασης. Πάει να πει δεν τους έχω ακούσει όλους. Π.χ Ρεμπέτικη Ιστορία, καμιά δεκαριά
ΣΠ said
Το Forever and Ever είναι ελληνικός δίσκος;
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
48# Τι να λέμε Δύτα μου, είμαι έτσι κι αλλιώς προκατειλημμένος υπέρ, για όλες του τις δουλειές 🙂
Τον είχα γνωρίσει και προσωπικά προ αμνημονεύτων, τέλη 80ζ και είχαμε βρεθεί μερικές φορές. Έπαιζε με τους ΧάνομαιΓιατΡεμ 🙂 σε μια γκαλερί στους Αμπελοκήπους και μετά πηγαίναμε ακριβώς δίπλα, σε ένα υπόγειο ταβερνείο. Τελευταία φορά κάπου στα 90ζ, έπαιζε σε ένα μπαράκι στο Χαλάνδρι.
ΣΠ said
Δύο ακόμα λίστες, η δεύτερη έχει τις ταινίες κατά χρονολογική όχι αξιολογική σειρά.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%89%CE%BD_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CE%BD_%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CF%85_%CE%BC%CE%AE%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%82_%CE%AD%CF%89%CF%82_%CF%84%CE%BF_2006_%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B1_%CE%BC%CE%B5_%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%A0%CE%95%CE%9A%CE%9A
https://thecinema.gr/100-ellinikes-tainies/
ΣΠ said
Το 52 στο 44.
Georgios Bartzoudis said
Οι περισσότεροι από τους 100 δίσκους είναι ¨»γνωστοί και μη εξαιρετέοι». Είχα αγοράσει …εν τη γενέσει του (ή …από γενεσημιού του!) «το περιβόλι του τρελλού» του Σαββόπουλου, μαζι με έναν δίσκο του Σπανού. Κάποιος «φίλος» …μου τους έφαγε λάχανο!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
3 >> Δελτίο καιρού
Ω βέβαια, όλοι τους μαζί μα κι ένας κι ένας!
Με το ποίημα που έδωσε το όνομα στο δίσκο, με συνδέει μια μικρή ιστορία. Δεν θυμάμαι, μαθήτρια ακόμη, από πού άκουσα κάποιο ποίημα απ΄την ποιητική συλλογή Δελτίο Καιρού του Μήτσου Κασόλα και αναζήτησα το βιβλίο, μα δεν το έβρισκα. Κάποιος από τους βιβλιοπώλες του κέντρου, μου είπε πού ήταν ο εκδοτικός οίκος Διογένης, μήπως εκεί βρω. Και πήγα στην Ακαδημίας κι ανέβηκα με καρδιοχτύπι και συστολή, (ήταν ένα ρομαντικο-ερωτικό ποιηματάκι η αφετηρία) όπου πράγματι μου έδωσαν το βιβλίο και μου είπαν ότι θα ενημερώσουν τον ποιητή που θα χαρεί πολύ (εγώ δεν είχα ιδέα για τον Μ.Κ. τότε).
Σχεδόν όλα τα ποιήματα τα έμαθα απέξω και ένιωσα μια περηφάνια όταν άκουσα την ομότιτλη μελοποίηση. Με τον καιρό έμαθα περί Κασόλα και αρκετά χρόνια αργότερα, σ΄ένα Φεστιβάλ Κινηματογράφου μού τον σύστησαν (συμμετείχε με κάποιο σενάριο) και αντί χαίρω πολύ, του είπα ένα από εκείνα τα ποιήματα και τότε μου λέει περίμενε μια στιγμή και φωνάζει από πιο κει τη γυναίκα και την κόρη του , ελάτε να γνωρίσετε από δω την Έφη που ξέρει ποιήματά μου από το Δελτίο Καιρού! Γελάσαμε όλοι μαζί με τον τρόπο του που το έκανε- επίτηδες σαν να ήμουν …εξωγήινη!
Alexis said
#55: Ωραία ιστορία.
Μερικές τρανταχτές απουσίες:
-Στου αιώνα την παράγκα (Μικρούτσικος-Αλκαίος-Μητροπάνος)
-Μετανάστες (Μαρκόπουλος-Σκούρτης)
-Εμπάργκο (Μικρούτσικος-Αλκαίος)
…και οπωσδήποτε κάτι από Σταύρο Κουγιουμτζή, μάλλον οι «Λαϊκές Κυριακές»
ΣΠ said
56
Έχει δύο του Κουγιουμτζή, 42 και 90.
Jago said
Με πρόλαβε ο Δίβολος στο #40 στην πρώτη του τοποθέτηση. Ένα τρίτο του αιώνα δεν είναι ολόκληρος αιώνας, διάολε, ειδικά αν συνυπολογιστούν οι ελλείψεις που επισήμαναν πολλοί, πχ ρεμπέτικο, λαϊκά. Αλλά βέβαια ακόμα και το 2000 κυριαρχούσε ακόμα το έντεχνο στα λοίσθια του – εξαιτίας και της κυριαρχίας του CD σε παντοειδή σκουπίδια – και η παραπάνω λίστα φαίνεται ελιτίστικη, που είναι, ακριβώς για να κόψει αυτή τη φόρα. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν μου άρεσε το Δίφωνο. Για παράδειγμα γιατί να μην μπουν και τα Νησιώτικα του Πάριου που επέδρασε όσο λίγοι δίσκοι στο να αναζητήσει κάποιος τις μουσικές του ρίζες; Όπως και ο Ρος Ντέιλι…
#45 Γιάννης Μαλλιαρός, η κασετίνα του Σκαλκώτα περιέχει μουσική δωματίου, εδώ είναι το μενού.
https://www.discogs.com/release/2991650-Nikos-Skalkottas-Nikos-Skalkottas
nikiplos said
Καλημέρα. Η επιλογή είναι επηρεασμένη από το κλίμα της εποχής. Σαφώς όταν ξανακάνεις απότιμηση θα αναθεωρήσεις. Αν μιλάμε για ελληνικό τραγούδι πάντως των 60ς απουσιάζει ηχηρά ο Λίνος Κόκοτος με τον δίσκο του Ώρες:
(Ο δίσκος είναι πλήρης από επιτυχίες της εποχής, που θα μείνουν να σιγοτραγουδιούνται για πολλά χρόνια ακόμα )
sarant said
55 Ωραία ιστορία!
58β Α μπράβο
52 Νομίζω ότι αυτός ο κατάλογος της ΠΕΚΚ ειναι μια καλή βάση.
ΓΤ said
59@ Νικιπλουά
(Σου έχω στη γαλαρία κάτι για το «Ελληνικόν».)
μήτσκος said
Πέντε δίσκοι του Σαββόπουλου στη λίστα, αλλά οι δύο αγαπημένοι μου δε χωρέσανε (Μπάλλος και Αχαρνής).
Jago said
#60 Να πω την αμαρτία μου, είδα στο discogs έναν έλληνα πωλητή με πολύ καλές βαθμολογίες που δηλώνει την κασετίνα ως ΝΜ έως Μ- σε πάρα πολύ καλή τιμή (50 ευρώ) οπότε χωρίς δεύτερη σκέψη την παράγγειλα τώρα. Την έχω δει να πουλιέται πολύ ακριβότερα (πχ Μοναστηράκι) σε υπερδιπλάσιες τιμές και σε κατάσταση μεταξύ Good και VG που λέμε οι βινυλιάκηδες. Ο Θεός βοηθός να είναι όντως καλά τα βινύλια.
Pedis said
Αληθεύει ότι πριν το ’70, με ελάχιστες εξαιρέσεις στη δεκαετία του ’60, δεν έβγαιναν δίσκοι στη χώρα; 🤭
Pedis said
Καλά ρε π’μου, άντε χωρίς Τρύπες, αλλά χωρίς Ζαμπέτα ?
sarant said
65 Εδώ που τα λέμε….
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Μαρίζα Κωχ τίποτα?
BLOG_OTI_NANAI said
Η Δεκαετία του ’70 έχει την τιμητική της.
Άλμπουμ ανά δεκαετία:
19 X 1962-1969
42 X 1970-1979
27 X 1980-1989
12 X 1991-1998
BLOG_OTI_NANAI said
Δίσκοι ανά έτος:
1 Χ 1964
1 Χ 1984
1 Χ 1987
1 Χ 1994
2 Χ 1962
2 Χ 1963
2 Χ 1969
2 Χ 1971
2 Χ 1982
2 Χ 1985
2 Χ 1986
2 Χ 1988
2 Χ 1993
2 Χ 1998
3 Χ 1965
3 Χ 1968
3 Χ 1970
3 Χ 1973
3 Χ 1977
3 Χ 1978
3 Χ 1991
4 Χ 1976
4 Χ 1980
4 Χ 1981
4 Χ 1989
4 Χ 1996
5 Χ 1972
5 Χ 1983
6 Χ 1966
6 Χ 1974
6 Χ 1979
7 Χ 1975
ΛΑΜΠΡΟΣ said
ΑΧΤΑΡΜΑΣ η λίστα, όπως ΑΧΤΑΡΜΑΣ είναι κι αυτοί που την έφτιαξαν. Λαμβάνοντας υπόψιν τους δίσκους της λίστας, τα όποια «αντικειμενικά» κριτήρια, αυτοαναιρούνται.
Απ΄όπου κι αν την κοιτάξει κανείς, σουρωτήρι, μπάζει από παντού.
Από το 1985 έπαψα να λαμβάνω υπόψιν τις όποιες λίστες, είναι καθαρά υποκειμενικές ή πληρωμένες, κοινώς, για τα πανηγύρια.
sxoliastis2020 said
Αν έχω μετρήσει καλά, ο κατάλογος είναι κάπως δίκαιος, καθώς οι συνθέτες εκπροσωπούνται ως εξής:
1. Χατζιδάκης 11
2. Θεοδωράκης 10
3. Σαββόπουλος 6
4. Ξαρχάκος 4
5. Μαρκόπουλος 4
6. Λοϊζος 4
7. Μικρούτσικος 2
8. Κηλαηδόνης 2
9. Ξυδάκης 2
Πέπε said
@70
Δηλαδή πώς θα μπορούσε να λάβει κανείς υπόψη του μια τέτοια λίστα; Να μην του αρέσει το Άξιον Εστί αλλά να το δει στη λίστα και ν’ αρχίσει να του αρέσει;
ΛΑΜΠΡΟΣ said
50 – ΑΧΤΑΡΜΑΣ αφού.😂
Alexis said
#71: Υπερεκτιμημένος ο Σαββόπουλος και γενικώς στην Ελλάδα, αλλά και ειδικώς από τους δημιουργούς της λίστας.
Προσωπική μου γνώμη βέβαια…
Αιμ said
Ωραίος ο κατάλογος αλλά άσχετα από είδη η απουσία του «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε» είναι παράλειψη
μήτσκος said
@72
Κάποιος που δεν έχει ακούσει ένα δίσκο μπορεί να τον δει στη λίστα και να ενδιαφερθεί.
Είχε βγάλει κάποτε μια αντίστοιχη λίστα ο Πετρίδης στο ΠΟΠ+ΡΟΚ (οι καλύτεροι δίσκοι των 80ς νομίζω), με είχε πετύχει σε τρυφερη ηλικία και με είχε χτυπήσει κατακέφαλα. Με ολέθρια αποτελέσματα.
sxoliastis2020 said
Πάντως, ενώ σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τον κατάλογο. Επειδή όμως είναι και αξιολογικός, 4 παρατηρήσεις:
34. Σταυρός του Νότου (1979). Θάνος Μικρούτσικος, Νίκος Καββαδίας.
Πιστεύω ότι έπρεπε να βρίσκεται σε ψηλότερη θέση, στην πρώτη δεκάδα μάλλον.
88. Χειμερινοί κολυμβητές (1981). Αργύρης Μπακιρτζής.
Σίγουρα σε καλύτερη θέση.
95. Τα μπαράκια (1981). Βαγγέλης Γερμανός.
Εξαιρετικός δίσκος με καταπληκτικούς στίχους, υπέροχη μουσική. Κι αυτός κατά τη γνώμη μου ανήκει στην πρώτη δεκάδα. Ακόμα, μετά από τόσα χρόνια ακούγεται λες και είναι σημερινός.
66. Ύμνοι των Χριστουγέννων (1996). Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπεδίου.
Τι ‘ναι τούτο;
😉
Τέλος πάντων αυτές είναι προσωπικές προτιμήσεις, και φυσικά η δική μου προσωπική λίστα, όπως και του καθενός θα ήταν κάπως διαφορετική.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
72 – Τα όποια αντικειμενικά κριτήρια των δημιουργών της λίστας εννοώ. Οι λίστες γενικώς, ήταν και είναι προωθητικό μάρκετινγκ, όποιος θέλει ας τις ακολουθεί, προσωπικά, ΔΕΝ!
Θράκας said
Απο την εποχη του you tube και μετα ολες οι μουσικες περάσανε στην αθανασία.Κάθε παρέα ανα πασα στιγμή βρισκει στο αθάνατο Γιουτουμπ τις μουσικές του γούστου του και γλεντάει την στιγμή,τον λόγο της γιορτης.Ο ποιητης όμως που γνώριζε, το έκανε και τραγουδάκι,παιδιά,: ..μία είναι η ουσία,δεν υπάρχει αθανασία.Επειδη ανήκω και εγω στη γενιά των σημερινών εξηντάρηδων,αναγνωρίζω φυσικά τον εαυτό μου μέσα απο την προτεινόμενη λιστα,όπως και απο τα συμπληρώματα των φίλων του ιστολογίου φυσικά.Τι να κάνουμε τώρα δηλαδή,αφού με αυτά τα ακούσματα αγάλια αγάλια μεγαλώσαμε .Η γενιά των σημερινών 20-30-δων ποιά εκατοντάδα των καλύτερων δίσκων του περασμένου αιωνα θα πρότεινε άραγε;
ΧΗΜΙΚΟΣ ΧΗΜΙΚΟΣ said
Το Υπάρχω και ο Σταυρός του Νότου είχαν τεράστια απήχηση, οπότε θα έπρεπε να είναι ψηλότερα.
Πολύς Σαββόπουλος, μόνο τους Αχαρνής ακούω πια και λείπουν από τη λίστα…
Οι Τρύπες είναι τρανταχτή απουσία για μένα, όπως και ένας δίσκος της Δημητριάδη – το Δελτίο Καιρού που αναφέρθηκε ή η Έρημη πόλη του Σταυριανού…
sxoliastis2020 said
>74 Υπερεκτιμημένος ο Σαββόπουλος
Κατά τη γνώμη μου καθόλου υπερκετιμημένος. Νομίζω ότι όλοι οι δίσκοι του θα έπρεπε να βρίσκονται στη λίστα. Στιχουργός και συνθέτης ο ίδιος με μια μοναδική «καλλιτεχνική ειλικρίνεια».
Πολλοί στίχοι των τραγουδιών του έχουν γίνει παροιμιώδεις εκφράσεις. Τι να πρωτοθυμηθώ, Τους κωλοέλληνες; Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει; Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε; Είμαι δεκαοχτάρης σας γαμώ τα λύκεια; Την ασχήμια των γονιών τους; Η αγωνία αυτού του τόπου για ζωή;…Και άλλοι, ων ουκ έστιν αριθμός.
Μήπως ιδέα για μελλοντικό άρθρο;
Δύτης των νιπτήρων said
Μελλοντικό άρθρο για τον Σαββόπουλο θα ξεπεράσει σε σχόλια τους ορθοπ*δικούς.
(Εγώ, όπως ξέρετε οι περισσότεροι, τον θεωρώ υποτιμημένο, όχι υπερτιμημένο…)
Οι 100 καλύτεροι ελληνικοί δίσκοι (του 20ού αιώνα) « Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία – Kon/Spira[l] said
[…] Το σημερινό άρθρο είναι συνέχεια ενός προηγούμενου, που το είχαμε δημοσιεύσει πέρυσι, στο οποίο είχαμε δει έναν κατάλογο με τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια του 20ού αιώνα, που τον είχαν καταρτίσει οι συντελεστές του περιοδικού Δίφωνο στα τέλη, ακριβώς, του 20ού αιώνα. Συγκεκριμένα, τον Μάιο του 1999, μέσα στον παροξυσμό για την αλλαγή του αιώνα και… — Weiterlesen sarantakos.wordpress.com/2022/02/21/100lps/ […]
alberich said
Τα λένε στα σχόλια. Αφού βάζει «κασετίνα» σκαλκώτα, γιατί δεν βάζει και τα 4 του γιάννη χρήστου? Λείπουν poll/ταγάρι, τρύπες και βάζει άβατον & morel? Πέραν αυτών, μεταφοραί ο μήτσος, του πουλικάκου. Πιο σημαντικό και από το φλου και από τους φατμέ (που καλώς μπήκαν). Αν έπρεπε να βάλει μόνο ένα από σαββόπουλο, θα ήταν ο μπάλλος που παρέλειψε. Λαϊκά τίποτε, αναλογικά. Για τα απέραντα χωράφια συμφωνώ επίσης. Και αφού έβαλε το ζωντανοί στο κύτταρο, μπορούσε να βάλε και κάτι από τις ελληνικές εβδομάδες σύγχρονης μουσικής (αφού μιλάμε για 100ετία)
Κουτρούφι said
Εδώ είναι η ιστορία του δίσκου Long Play https://en.wikipedia.org/wiki/LP_record
Τον εισήγαγε η Columbia το 1948.
Πότε, άραγε, και από ποιον κυκλόφορησε ο πρώτος LP δίσκος στην Ελλάδα και τι περιείχε;
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
Πολύ ωραία σχόλια!
84 Κρατήθηκε διότι ήταν το πρώτο.
81 Καλά λες για τους παροιμιώδεις στίχους -και είναι κι άλλοι.
79 Εμένα θα με ενδιέφερε ποιους δίσκους προτείνουν οι σημερινοί 30ρηδες, που να γράφτηκαν τούτο τον αιώνα.
ΣΠ said
85
Χωρίς να είμαι σίγουρος, νομίζω ότι ήταν ο Επιτάφιος, αλλά με την Μούσχουρη σε ενορχήστρωση Χατζηδάκι το 1959.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Μιας και λέμε για δίσκους και συναφή τους.
Για το ντοκιμαντέρ του BBC Η Ελλάδα της Μελίνας,1964 (To BBC έκανε μια σειρά ντοκιμαντέρ για τις ιστορικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με «ξεναγούς» λαμπερά πρόσωπα του σινεμά , Λώρεν – Ρώμη , Λ.Τέιλορ -Λονδίνο κλπ) γράφτηκαν από τον Ξαρχάκο τρία τραγούδια που τα τραγουδούσε η Μελίνα
-Να με θυμάσαι και να μ΄αγαπάς(Β.Γκούφας)
-Τί έχει και κλαίει το παιδί (Ε.Παπαγιαννοπούλου και
-Σαββατόβραδο στην Καισαριανή(Λ. Παπαδόπουλος)
Η μουσική και τα τραγούδια αυτού του ντοκιμαντέρ εκδόθηκαν σε μεγάλο δίσκο 33 στροφών λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 1964, αλλά σε αυτόν δεν συμπεριλήφθηκε το Σαββατόβραδο, επειδή οι δύο στίχοι και το ρεφρέν λογοκρίθηκαν και οι δημιουργοί δεν θέλανε να κυκλοφορήσει έτσι, αλλά τον επόμενο χρόνο (δηλαδή το 1965), το έδωσαν στον Μπιθικώτση και αυτή η εκτέλεση είχε την τεράστια επιτυχία που ξέρουμε.
H πρώτη εκτέλεση με τη Μελίνα συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στο διπλό δίσκο «Σταύρος Ξαρχάκος 30 Χρυσές Επιτυχίες Νο 2» /Μάρτιος 1983
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
@82. Ἔτσι εἶναι..
Αιμ said
75. Την Εκδίκηση της γυφτιάς εννοώ βέβαια
sarant said
90 Αλλά υπάρχει στον κατάλογο η Εκδίκηση της γυφτιάς, στο 41!
BLOG_OTI_NANAI said
To «Ύμνοι των Χριστουγέννων» είναι όντως περίεργο, διότι η μουσική αυτή δεν βασίζεται σε καλλιτεχνική δημιουργία του 1996 ή του 20ου αι. Πιθανόν θέλει να δηλώσει τη βυζαντινή μουσική ως μια καλλιτεχνική αξία του ελληνισμού όπως και το δημοτικό τραγούδι που επίσης δεν δημιουργήθηκε στον 20ο αι. Πέρα από αυτό μπορεί να επιβραβεύει την αγιορείτικη ερμηνευτική συνέπεια που αποφεύγει τις γνωστές υπερβολές κάποιων ψαλτών.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
82 – Μπά, σκάρτα 200 κυρίως από 6,7 σχολιαστές, ποιός ασχολείται με τον Σαββόπουλο, ληγμένος τον προηγούμενο αιώνα, σαν τον Ντύλαν ένα πράμα.😂
86 τέλος- Αμφιβάλλω αν θα ξέρεις πάνω από τρείς.😂
BLOG_OTI_NANAI said
85: Υπάρχει αυτό το χρονολόγιο χωρίς συγκεκριμένους τίτλους:
BLOG_OTI_NANAI said
Μήπως αυτό;
Alexis said
#82: Κάτσε βρε Δύτη, υποτιμημένος από ποιούς; Σίγουρα όχι από αυτούς που έφτιαξαν τη λίστα του «Δίφωνου».
Κοίτα λίγο τη …λίστα της λίστας που έβαλε ο Sxoliastis2020 στο #71. Έχει 6 δικούς του δίσκους στους 100 καλύτερους, αμέσως μετά τα δύο ιερά τέρατα της μουσικής μας!
BLOG_OTI_NANAI said
95: Μπα, μάλλον εννοεί το πρώτο LP της Μίνως, αφού το 1961 η Columbia έβγαλε 851 LP. Οπότε το πρώτο ελληνικό LP βρίσκεται μέσα σε αυτά τα 851 φαντάζομαι.
Χαρούλα said
Σε γενικές γραμμές αντιπαθώ αυτά τα 100, 50, καλύτερα, ελληνικά κλπ. Ιδιαίτερα στην τέχνη πως να ξεχωρίσεις.
Απλά; Αυτη η εκατοντάδα μου ταιριάζει. Γιατί κυρίως εκπροσωπεί την γενιά μου, που τότε μ´αυτά έβαλε την μουσική στην καθημερινότητα της. Στους 80+ ή στους 40-, δεν νομίζω να σημαίνει πολλά. Κρίνεται απλά ως τέχνη.
ΕΦΗ (#41), αυτό έψαχνες;
William T. Riker said
Ενδιαφέρουσα η λίστα, αλλά παντελώς πέρα από τα ακούσματά μου. Εν πάση περιπτώσει, νομίζω ότι ένα τέτοιο εγχείρημα δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, όταν δεν προσδιορίζονται τα κριτήρια εισαγωγής (όπως έκανε π.χ. το Rolling Stone στη λίστα για τα 100 καλύτερα metal albums).
Δύτης των νιπτήρων said
96 Το ξέρω, και ήταν το πρώτο που τσέκαρα στη λίστα για αυτό είπα εξαρχής ότι σε γενικές γραμμές δεν με χαλάει. Υποτιμημένος από τον κόσμο. Άσε, κάτι δικά μου 🙂 (Γούστα, είπε ο πίθηκος, κι έφαγε το σαπούνι)
Alexis said
#88: Έφη ποιοι στίχοι έχουν λογοκριθεί;
Δεν κατάλαβα καλά αυτό που έγραψες.
Η εκτέλεση με τη Μελίνα που έβαλες δεν βλέπω να έχει καμιά διαφορά στους στίχους από την εκτέλεση του Μπιθικώτση.
sarant said
94-95 Ενδιαφέρον αλλά, όπως λες κι εσύ, δεν μαθαίνουμε ποιο ήταν το πρώτο ελληνικό LP
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
Εἶναι σωστή ἡ ἐντύπωσί μου ὅτι ἀπουσιάζει ἐδῶ καί λίγες ἡμέρες ὁ Γιάννης Κουβάτσος;
Γιάννη Ἰατροῦ πού δέν σοῦ ξεφεύγει τίποτε, συμβαίνει κάτι;
ΚΩΣΤΑΣ said
Γενικά μου άρεσε η λίστα με τους 100 καλύτερους δίσκους, αλλά τελικά είναι και προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν υπάρχει απολύτως αντικειμενικό κριτήριο για να κάνει κανείς μια πλήρως αποδεκτή λίστα.
Ανήκω κι εγώ στην κατηγορία των περίεργων που θεωρούν ότι ο σιορ Νιόνιος υποτιμήθηκε λιγάκι! 😉
——————————
Και μια απορία. Υπήρχε κάποτε ένας συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής ονόματι Ρόμπερτ Ουίλιαμς, κάνα τραγούδι αυτουνού μπήκε στη λίστα, δεν είδα τίποτα… 🤣🤪😂
Spiridione said
Εδώ το πρώτο LP του Χατζιδάκι
https://www.lifo.gr/culture/music/manos-hatzidakis-21-hronia-meta
Εδώ το πρώτο LP του Τσιτσάνη
https://www.ogdoo.gr/erevna/rakosyllektika/ena-agnosto-solo-tou-vasili-tsitsani
sarant said
103 Καλά λες….
Πάνος με πεζά said
Χαρακτηριστικές οι ελλείψεις της λίστας, αφήνουν έξω ολόκληρα είδη … Θα περίμενα «Φλου» με Σιδηρόπουλο, Το Νέο Κύμα (υπήρξαν τρεις ή τέσσερις συλλογές νομίζω), Κηλαηδόνης «Αχ πατρίδα μου γλυκειά» και «Το τραμ το τελευταίο και άλλα αρχοντορεμπετικα», Νταλάρας «Latin» και σίγουρα πολλά ακόμα άλμπουμ…
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
101 Ωχ, λάθος τότε.
Οι στίχοι που λογοκρίθηκαν είναι οι παρακάτω στο 3:47.
Δεν βρίσκω προς στιγμήν άλλη εκτέλεση πλήρη, παρόλο που με αφορμή την πληροφορία, που ήταν από εκπομπή του β΄προγράμματος ,τώρα κοντά, το ΣΚ, το έψαξα (το ήξερα μισή, πληροφορία, από εκπομπή του Λ.Παπαδόπουλου) και (νόμιζα ότι) το βρήκα και το άκουσα ολόκληρο και από τη Μελίνα.
Γνώριζες τα βήματα
ξέκρινα τους ήχους
και μπογιές ΄τοιμάζαμε
με σβηστή φωνή
τις βραδιές συνθήματα
γράφαμε στους τοίχους
πέφταμε φωνάζοντας
κάτω οι Γερμανοί
«Από το LP Σταύρος Ξαρχάκος ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟ ΠΑΛΛΑΣ Γιώργος Νταλάρας & Δήμητρα Γαλάνη (1988)
Το τραγούδι δεν περιελήφθηκε στην επανέκδοση του δίσκου σε CD»
(Συνεχίζω την αναζήτηση.)
michaeltz said
Μια και μιλάμε για τραγούδια… μου επιτρέπετε;
Αγκαθωτά τραγούδια
Λοιπόν, αυτά τα τραγούδια μας
Τα δικά μας τραγούδια
Όπου κι αν τ’ αγγίξεις, ξέρε το
Δεν είναι τραγούδια
αφάνες είναι, αχινοί,
Σκαντζόχοιροι είναι τα τραγούδια μας!
Γενάρης 1985
Μιχ. Τζιώτης
BLOG_OTI_NANAI said
102: Ναι. Θα κοιτάξω πάλι από περιέργεια αλλά ίσως το βρει και κανένας ποντικός του ιστολογίου στο διαδίκτυο.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
101
Δες κι εδώ(στα σχόλια)
Δεν λέει βέβαια ότι το ηχογράφησε με ολόκληρους τους στίχους. καν περί λογοκρισίας δεν αναφέρει.
….
Η Μελίνα ηχογραφεί τρία (3) τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου, αλλά στην ταινία μπαίνουν ΜΟΝΟ τα δύο (2) : »Τι έχει και κλαίει το παιδί» και το »Να με θυμάσαι», τα οποία περιλαμβάνονται και στον δίσκο που κυκλοφορεί την ίδια εποχή. Το 3ο τραγούδι : »Σαββατόβραδο στην Καισαριανή» παρέμεινε ανέκδοτο μέχρι το 1983.
https://stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=386
ΚΩΣΤΑΣ said
Εμένα μ’ αρέσουν και τραγούδια του Μητσάκη, της Μπέλλου, του Χριστάκη… Δεν μπορώ βέβαια να καταλάβω από τους δίσκους ποιοι τραγουδιστές συμμετέχουν. Υπάρχουν αυτοί εδώ μέσα;
sarant said
107 Τα άλλα εντάξει, αλλά το Φλου υπάρχει στον κατάλογο!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Όταν η λογοκρισία έσκιζε
https://www.efsyn.gr/themata/peridiabainontas/66849_otan-i-logokrisia-eskize
Costas Papathanasiou said
Καλησπέρα!
Ποιά νά’ ναι τάχα η έννοια ενός τίτλου όπως “οι 100 καλύτεροι ελληνικοί δίσκοι μιας 100ετίας”;
Το Δίφωνο, όπως και από το άρθρο και τα συνακόλουθα σχόλια συνάγεται, μοιάζει να απαντά ότι είναι η λίστα που προκύπτει από ένα χονδροειδές ημιάθροισμα του γούστου (υποκειμενικότητας) των συντακτών της και της κυκλοφορίας των εν λόγω δίσκων (εμπορικότητας ). Οπότε φέρεται τελικά ως προϊόν υποτυπώδους μαθηματικής εξίσωσης, ενέχον εν μέρει ισοπεδωτική, σχετική αξία, καλό ως δημιουργική βάση παρά ταύτα.
Έτσι και κατ’ εμέ, δηλαδή ενδεικτικά και υποκειμενικά, η ως άνω λίστα αδικεί την Πλάτωνος αφού δεν περιλαμβάνει δίσκους της που την αναδεικνύουν ως πρωτοπόρο,ψυχεδελική, σκοτεινή, ενοχλητική τραγουδοποιό, όπως:
Ο δίσκος “Λεπιδόπτερα”(1986), όπου το χαρακτηριστικό τραγούδι το Brenthis (Μπρένθις)-[βλ.https://www.youtube.com/watch?v=4u_sR5c-3v8 , https://en.wikipedia.org/wiki/Brenthis_daphne και https://en.wikipedia.org/wiki/Twin-spot_fritillary ] , με χαρακτηριστική επωδό “…κι όλοι χορεύουνε μαζί και μόνοι…”, άσμα το οποίο μοιάζει να συμπληρώνει ενηλικιωτικά το παιδικό “Μια ωραία πεταλούδα” (η οποία “…όλον τον καιρό γυρίζει, και τα άνθη χαιρετά/ Όταν έρθει ο χειμώνας,πέφτει κάτω και ψοφά/ κι όταν έρθει καλοκαίρι,ζωντανεύει και πετά.”, βλ. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%B1_%CF%89%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1 )
Ομοίως ο δίσκος της “Γκάλοπ”(1985) όπου και τα καταθλιπτικώς και αντιεμπορικώς ωραία “What’s New Pussy Cat?” (Τι Νέα Ψιψίνα-βλ.https://www.youtube.com/watch?v=I4BUrjkjW3I ), με τη χαρακτηριστική φράση “του συστήματος η συστολική διαστολή”(βλ. https://www.youtube.com/watch?v=0xaPLDCi0xU ), “Εμιγκρέδες Της Ρουμανίας” (βλ. https://www.youtube.com/watch?v=0xaPLDCi0xU ), καθώς και το πανέμορφο τραγούδι “Μάρκος” (βλ. https://www.youtube.com/watch?v=whO1XR4UUUY ), μια ελεγεία για το χαμό παντός καλού αποσυνάγωγου, ένας ΄θρήνος για κάθε ατιμαγέλη του υποκριτικού κοπαδαστού κατεστημένου.
aerosol said
Δεν θα μείνω σε αμιγώς υποκειμενικές κρίσεις, κάθε λίστα δημιουργεί τέτοιες ενστάσεις, αλλά κάποια πράγματα είναι καραμπινάτα προβλήματα.
1. 21 απο τους 100 είναι Θεοδωράκης/Χατζιδάκις. Συγνώμη αλλά ντροπή. Μέγιστοι δημιουργοί αλλά… μπάστα. Αφήνεις έξω σπουδαία άλμπουμ, για να μην κόψεις έστω ένα από τους δυο αυτούς. Αυτό αποτελεί δήλωση ορθοφροσύνης, όχι σοβαρή επιλογή. Κι άλλοι υπερεκπροσωπούνται, λες και μπήκαν μη τυχόν διαπράξουμε ιεροσυλία. Ούτε ο Σαββόπουλος να έχει 6, ούτε ο αγαπημένος μου Λοίζος 4. Μια τέτοια λίστα δεν είναι καταγραφή του «ποιά με σημάδεψαν στην εφηβεία μου», δεν πρέπει να είναι σχολικό λεύκωμα.
2. Χωρίς Ζαμπέτα; Είναι δυνατόν;
3. Είναι προφανέστατη η πλήρης έλλειψη επαφής με το ροκ φαινόμενο. Σχεδόν φαντάζομαι και το «Φλου» ενοχλημένοι να το βάζουν στη λίστα. Είναι δυνατόν να απουσιάζουν οι Στέρεο Νόβα;
4. …Κι όμως, χωράνε κάποιες περίεργες επιλογές που κάνουν μπαμ πως ήταν το μοναδικό του είδους που έτυχε να ακούσει κάποιος. Θαυμάσιοι οι Morel αλλά… γιατί αυτοί; Ήταν τόσο καλύτεροι ή πιο επιδραστικοί από 10 ανάλογα ονόματα; Μ’ άρεσε και ο Τάκης Φαράζης αλλά, σοβαρά τώρα, στα 100 καλύτερα της ελληνικής δισκογραφίας ένα άγνωστο, ενδιαφέρον άλμπουμ, ενώ λείπουν γίγαντες; Πάντα αγαπώ το 666, το ακούω και τώρα. Αλλά είναι σαφώς το μόνο ροκ που άκουσε αυτός που δεν άκουγε ροκ, απλά ξέρει Βαγγέλη και Ρούσσο, γιατί μέχρι εκεί ξεστράτιζε από τους «κύκλους τραγουδιών» των «σοβαρών».
5. Τάκης Παπαδημητρίου. Αλλά όχι Ζαμπέτας. Μάϊστα…
Είπαμε, κανείς μας δεν θα συμφωνούσε απολύτως με καμιά λίστα. Αλλά βρίσκω θολά, κακοδουλεμένα και πρόχειρα τα κριτήριά της. Από άνθρώπους που θα έπρεπε να πουν πως ειδικεύονται σε συγκεκριμένα είδη μουσικής και να παρουσιάσουν λίστα που να αφορά αποκλειστικά αυτά. Κι εκεί πάνω να μιλάγαμε και να κουτσομπολεύαμε για τα δικά μας γούστα.
#104
Ξεκίνησε με τους Poll. Και, ναι, το «Ταγάρι» δεν θα ήταν παράταιρο στη λίστα -ή έστω στους επιλαχόντες. Οπότε θα έμπαινε μέσα κι αυτός. Όπως κι αν εξελίχτηκε αργότερα.
alberich said
#116
Κι αυτό με τον Φαραζή, όντως υπερβολικό, όταν δεν έχει συμπεριληφθεί ένας δίσκος των sphinx
sarant said
114 Bέβαια το «η βροχούλα αν δεν έκαιγε καλύβια» είναι πιο ποιητικό και πιο αποτελεσματικό -ή, τα καλά της λογοκρισίας.
ΚΩΣΤΑΣ said
116 τέλος
Ως αστεϊσμό, πείραγμα, ψιλοτρολιά, το έγραψα.
ΣΠ said
Αυτά χωρούσαν στην λίστα.
aerosol said
#118
Ε, ναι…
Και εύλογη η εικασία: Αλλά ποιός στο Δίφωνο σκάμπαζε από τέτοια πράγματα;
aerosol said
#122
Το σκέφτηκα, Κώστα, αλλά μετά λέω… και γιατί να μην είναι μέσα στα σοβαρά κι αυτό το παλληκάρι;! 🙂
Τη Μπέσυ Αργυράκη δεν βρήκα τρόπο να τη χώσω στη λίστα.
Δύτης των νιπτήρων said
Να ρωτήσω κάτι alberich, είσαι ο alberich που θυμάμαι από το Buzz;
alberich said
#123 Ναι. Υπογράφω έτσι επειδή είμαστε σε μπλογκ 🙂
alberich said
#123 Ναι. Υπογράφω έτσι επειδή είμαστε σε μπλογκ
Αιμ said
91. Στραβομάρα μου. Δεν περιγράφω άλλο
Πάνος με πεζά said
@ sarant: Ευχαριστώ για τη διόρθωση της απροσεξίας μου.
Κανονικά υπάρχει και ένα άλλο φάουλ στις επιλογές μου, ότι ένας συλλεκτικός δίσκος όπως τα Αρχοντορεμπέτικα ή το Αχ πατρίδα μου γλυκιά, φυσικά και πλεονεκτεί, έχοντας μέσα του ένα σύνολο επιτυχιών, από 10 ή 20 δίσκους που περιείχαν από μία ο καθένας…
gpointofview said
# 104
Αμάν ρε Κώστα, τα τραγούδια της «Γαλάζιας γενιάς» θυμήθηκες ;. Συνομήλικος μου κυψελιώτης, όπως κι ο φίλος Κώστας Τουρνάς, όντως ξεκίνησε με τους Πολ, αλλά πέραν τούτου ουδέν και για το ξεκίνημα πολλά περίεργα ακούστηκαν από άλλους νεαρους που διεκδικούσαν την πατρότητά τους
ΚΩΣΤΑΣ said
128
Τζη, δες το 119 σχόλιό μου.
sarant said
123-124 Mικρός ο κόσμος 🙂
freierdenker said
Η λίστα είναι εκλεκτική, το οποίο από μόνο του δεν είναι κακό. Διάλεξαν πολύ καλούς δίσκους, αλλά η επιλογή ήταν κάπως περιορισμένη. Αν κάποιος θέλει κάτι πιο αντιπροσωπευτικό/λαϊκό, πρέπει να σκεφτεί ποιοι τραγουδιστές λείπουν, όχι ποιοι συνθέτες.
Διότι εδώ υπάρχει μια πολύ σημαντική διαφορά ανάμεσα στους έντεχνους και τους λαϊκούς. Για τους έντεχνους, το τραγούδι είναι ένα πνευματικό δημιούργημα με δημιουργό κατά κύριο λόγο τον συνθέτη και μετά τον στιχουργό. Για τους λαϊκούς το τραγούδι είναι ένα πιο άμεσο αισθητηριακό ερέθισμα που συνδέεται κατά κύριο λόγο με τον τραγουδιστή. Θα πει π.χ. ο λαϊκός για ένα τραγούδι οτι είναι του Πουλόπουλου, ή της Ρίτας Σακελλαρίου, ή οτι δεν είναι του Νταλάρα, είναι του Πέτρου Αναγνωστάκη και από αυτόν το πήρε ο Νταλάρας.
Οπότε για μια πιο αντιπροσωπευτική λίστα αρχίζεις από τραγουδιστές σαν την Σοφία Βέμπο ή τον Νίκο Γούναρη (αν έχουν LP δηλαδή) και φτάνεις σε αυτούς που είναι ακόμα στο κουρμπέτι, π.χ. Πάριος (Τώρα πια, Θα με θυμηθείς, Σε χρειάζομαι), Άντζελα Δημητρίου (Φωτιά στα Σαββατόβραδα, Ποια θυσία, Εσύ τις λες), Λευτέρης Πανταζής (Ο Παίκτης, Ταραχή), ή ακόμα και Χριστοδουλόπουλος (Μια νύχτα στις Αμπάρες).
Δύτης των νιπτήρων said
124 Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω!
Μαρία said
131
Σωστός.
Πέπε said
131
> τραγουδιστές σαν την Σοφία Βέμπο ή τον Νίκο Γούναρη (αν έχουν LP δηλαδή)
Μα φυσικά έχουν! Συλλογές εκ των υστέρων βέβαια, για όσους έδρασαν πριν την επινόηση του ΛΠ, αλλά γιατί να μη συμπεριλαμβάνονται τέτοιες συλλογές; Είτε είναι προσωπικές είτε various, μόνο από τέτοιες μπορούσε ο κόσμος ν’ ακούει και να γνωρίζει τις παλιότερες μουσικές. Είναι δηλαδή το μόνο μέσο για να επεκταθεί προς τα πίσω το χρονικό φάσμα με τον παραπλανητικό τίτλο «του 20ού αιώνα», κάνοντάς τον λίγο λιγότερο παραπλανητικό.
Ή μήπως ο Σκαλκώτας (1904-1949) την έβγαλε μόνος του την τετραπλή κασετίνα το 1980;
ΛΑΜΠΡΟΣ said
Ας βάλουμε κι ένα τραγούδι του 19ου αιώνα.😊
gazakas said
Τα είχαμε πει και στην ανάρτηση για τα κατά Δίφωνο 100 καλύτερα τραγούδια του 20ού αιώνα: χρήσιμες οι λίστες αυτές μεν, αλλά είναι πολύ υποκειμενικές και λένε περισσότερα για το γούστο των συντακτών τους, παρά δημιουργούν κάποιον κανόνα. Θα προτιμούσα είτε μια λίστα με τους 100 πιο επιδραστικούς δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας ή με τους 100 πιο αγαπημένους δίσκους των συντακτών του περιοδικού, όπως περίπου είχε κάνει το περιοδικό ΜΕΤΡΟ το 1998 ζητώντας από το κοινό να στείλει τους δέκα πιο αγαπημένους δίσκους (και τις δέκα πιο αγαπημένες ταινίες). Το ενδιαφέρον είναι ότι, παρά το γεγονός ότι στην ψηφοφορία του ΜΕΤΡΟ το κοινό μπορούσε να ψηφίσει τόσο ελληνικούς όσο και ξένους δίσκους, αρκετοί από τους 66 ελληνικούς δίσκους της λίστας του υπάρχουν και στη λίστα του Διφώνου.
Προσωπικά, συμφωνώ στους μισούς δίσκους περίπου με τη λίστα του Διφώνου αν μιλάμε για τους πιο αγαπημένους, και σε 60-70 αν μιλάμε για τους πιο επιδραστικούς. Σίγουρα πάντως υπάρχει υποεκπροσώπηση και του ροκ και της λαϊκής μουσικής και της δεκαετίας του ’90. Ως προς το τελευταίο, η απόσταση των 20 και πλέον ετών μας επιτρέπει να προσθέσουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια και άλλους δίσκους από αυτή τη δεκαετία.
Πάντως, έχω ήδη αφαιρέσει από τη λίστα που μας έφτιαξε τόσο ωραία ο Νικοκύρης τις καταχωρήσεις με τις οποίες διαφωνώ και σκέφτομαι ποιες να προσθέσω, με κριτήριο πάντα ποιους δίσκους αγαπώ περισσότερο.
Πέπε said
131 (και πάλι)
Μέχρι κάποια εποχή το σκυλάδικο και οι διάφορες παραλλαγές του, ελαφροσκυλάδικο κλπ., ακούγονταν, απ’ όσο είχα αντιληφθεί, μόνο σε λάιβ πίστες, στο ραδιόφωνο και στο σπίτι. Μπορεί και σε τίποτα περίεργα συνοικιακά μπαράκια, πάντως όχι σε τρέντικα ή μαζικά διασκεδαστήρια. Μετά, επί Πανταζή με Ταραχή κ.τ.ό., για πρώτη φορά τα μεγάλα κλαμπ τύπου Αυτοκίνηση και Μερσέντες, που έπαιζαν αποκλειστικά ξένα, έκαναν το άνοιγμα και τα έβαλαν κι αυτά στο πρόγραμμα. Στα κλαμπ αυτά σύχναζαν κυρίως κακομαθημένοι έφηβοι (μπορεί και κάνας καλομαθημένος που και που, αλλά για μη εφήβους δε νομίζω). Ήταν σημαντικό: λίγο αργότερα άρχισαν τα ελληνάδικα, κλαμπ αποκλειστικά με σκυλάδικα -αλλά από DJ πάντα-, και έκτοτε αυτή η μουσική ποτέ πια δεν περιορίστηκε σε ειδικούς, δικούς της χώρους και κύκλους, διαφορετικους από το μέινστριμ ποπ. Δηλαδή έγινε κι αυτή μέινστριμ.
Κατά τούτο μπορούμε να πούμε ότι ο Πανταζής και άλλοι παρόμοιοι και σύγχρονοί του έχουν κι αυτοί μια θέση στην ιστορία των πραγμάτων. Αλλά ντάξει, όχι και να το γιορτάζουμε.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
98 Ευχαριστώ Χαρούλα.Πιθανόν, έτσι μου φαίνεται. Δε μπορώ να τσεκάρω άμεσα όμως γιατί οι δίσκοι …μετακόμισαν! :). Βέβαια πάλι με το ειδώλιο αυτό στο εξώφυλλο ήταν κι άλλες άλλες εκτελέσεις του έργου, όχι όμως νομίζω σε όλη την έκταση της όψης.
Το ζητούμενο είναι εκείνο με τη συμμετοχή του Γρηγόρη Ψαριανού με τα Δακρυσμένα Μάτια (και τη δακρυσμένη φωνή 🙂 ).
Τον Τελευταίο πυρετό δεν πήρε το μάτι μου μάγκες και μαγκίτισσες 🙂
Κουτρούφι said
#76
Για τον Πετρίδη επαναλαμβάνω μερικώς και τροποποιημένο, σχόλιό μου από το Δεκέμβριο του 2017:
«Ο Πετρίδης έχει μια έφεση με κατατάξεις. Τα 10, 100, 200 «****τερα» και συχνά προσθέτει «όλων των εποχών». Νομίζω ότι το ξεσήκωσε από την αγγλοαμερικάνικη μουσική (και όχι μόνο) δημοσιογραφία. Οι λίστες αυτές διαμορφώνονταν είτε από γνώμες κριτικών (ανέφερε και την πηγή: σύμφωνα με τους τάδε, ή το δείνα περιοδικό, ή από ψηφοφορίες με το κοινό). Έχει μια γοητεία αυτό. Έχεις την περιέργεια να δεις τι είναι το επόμενο και ειδικότερα ποιο είναι το πρώτο.»
#131
«Θα πει π.χ. ο λαϊκός για ένα τραγούδι οτι είναι του Πουλόπουλου, ή της Ρίτας Σακελλαρίου, ή οτι δεν είναι του Νταλάρα, είναι του Πέτρου Αναγνωστάκη και από αυτόν το πήρε ο Νταλάρας.»
Αυτό ισχύει από το 60 και μετά. Μέχρι τότε, στη λαϊκή μουσική κυριαρχούσαν οι συνθέτες οι οποίοι τα έκαναν όλα: Οι Βαμβακάρης, Τσιτσάνης, Μπαγιαντέρας, Μητσάκης, Παπαϊωάννου, Χατζηχρήστος, Χιώτης, Γενίτσαρης, Καλδάρας συνέθεταν, στιχουργούσαν, έπαιζαν (συνήθως μπουζούκι) και συχνά τραγουδούσαν. Από τον Καζαντζίδη και μετά (μέσα τής δεκαετίας τού 1950) οι συνθέτες φεύγουν από το προσκήνιο, οι ρόλοι διαχωρίζονται (π.χ. ο μπουζουξής απλώς παίζει, εμφανίζονται κατ’ αποκλειστικότητα στιχουργοί) και προβάλλεται ο τραγουδιστής. Ο Μπιθικώτσης έγινε γνωστός ως τραγουδιστής αλλά είχε και αξιόλογη πορεία ως δημιουργός και οργανοπαίκτης. Ο τελευταίος των μοϊκανών ήταν ο Ζαμπέτας.
Μαρία said
138
Ο Δημήτρης Ψαριανός.
Πέπε said
139:
α > Α μπράβο! Έψαχνα να βρω πώς να διατυπώσω την ιδέα μου ότι μπορεί μεν να σνομπάρουν το ροκ, αλλά σκέφτονται με ροκάδικα καλούπια.
β > Ο οποίος Ζαμπέτας όταν τραγουδάει είναι αφόρητος. Όταν τα έδινε σε άλλες φωνές ήταν αξιοπρεπή λαϊκά τραγούδια, άλλο αν εμένα δε μ’ αρέσουν. Δε με ενοχλούν όμως κιόλας.
Κι ο Τσιτσάνης έχει κακή φωνή, αλλά αυτός τέλος πάντων αυτήν είχε, δεν έφταιγε ο ίδιος, κι ούτε τραγούδησε και πολύ άλλωστε. Με τον Ζαμπέτα όμως δεν είναι θέμα προσόντων, ο ίδιος φταίει.
sarant said
Eυχαριστώ για τα νεότερα, και πάλι έγινε καλή συζήτηση
136 Μα, μήπως και η απάντηση στο ερώτημα «ποιοι είναι οι πιο επιδραστικοί δίσκοι;» δεν ενέχει υποκειμενισμό;
139β Ο Χατζηχρήστος δεν έχει πολλά σε στίχους Λελάκη;
Γιάννης Ιατρού said
103β: Γιατρέ της καρδιάς μας, από τότε που μου είπες πως είχες ξενύχτι… έχω να τον δώ να σκάει μύτη (για λέγε λοιπόν…😎) 😂
Με τα του διαγγέλματος και τις Πουτινιές θα τα μάθατε, ε; 🤔🤔
ΥΓ: Πού ‘σαι ρε Λάμπρο, ρε συ, μόλις ξεκίνησε η εκκένωση της Ουκρανίας κι έφτασε εδώ το πρώτο πούλμαν με άμαχο πληθυσμό. Σαν πονόψυχος πού ΄σαι, κοίτα να πάρεις καμιά ψυχή σπίτι σου😜
gazakas said
142 Ναι, ενέχει υποκειμενισμό, αλλά τουλάχιστον είναι εντός κάποιου πιο συζητήσιμου πλαισίου που έχει πιο «αντικειμενικά» χαρακτηριστικά από ένα σκέτο «οι καλύτεροι», που οδηγεί είτε σε αισθητικό σνομπισμό είτε σε αδιέξοδα τύπου «περί ορέξεως».
Triant said
103: Το arte.tv (ελεύθερο διαδικτυακό) έχει ένα ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ για τον Πούτιν (Putin: return of the Russian bear) που προβλέπει τις κινήσεις του αυτές. Από την άλλη, η υποκρισία της Δύσης ήταν αναμενόμενη. Τον κατηγορεί π.χ. οτι παραβιάζει την συμφωνία του Μινσκ όταν πρώτη αυτή δεν την εφαρμόζει.
Στα δικά μας, αυτό δημιουργεί άσχημο προηγούμενο για τα θέματά μας (βλέπε Θράκη).
Triant said
145 -> 143 και όχι 103.
Γιάννης Ιατρού said
145: Συμφωνώ. Η υπόθεση ήταν οφθαλμοφανής τις τελευταίες μέρες, ειδικά εδώ και 2 μέρες που ‘χαν αρχίσει οι βομβαρδισμοί στο Ντόμπας κλπ. από τους Κιεβο-Ουκρανούς και τους παραστρατιωτικούς τους. Γι αυτό κι εκκένωσαν τις πόλεις τους από τα γυναικόπαιδα κλπ. Κι άλλος ευκαιρία ζήταγε… 🙄
Και ναι, κακό προηγούμενο και για την κατεχόμενη Κύπρο κλπ.
ΚΩΣΤΑΣ said
125 Ναι. άσχημο προηγούμενο για την Θράκη, αλλά για την εποφθαλμιούσα και παρακινούσα Τουρκία είναι δίκοπο μαχαίρι. Απ’ την άλλη μεριά έχει τους Κούρδους και ο καιρός ωρίμασε να κάνουν κι αυτοί χωριστό κράτος.
ΚΩΣΤΑΣ said
Το 148 στο 145
Triant said
143,145,147: Γειά σου ρε Λάμπρο, εσύ τά ‘λεγες, αλλά ποιός σε άκουγε. Είτε τηρήσουν τη συμφωνία με τον Πούτιν οι Κινέζοι είτε όχι, προβλέπεται μεγάλο νταβαντούρι.
Για το θέμα μας, νομίζω οτι πιο εύκολα κάνεις μία λίστα με τους 10 καλύτερους δίσκους παρά με τους 100. Όσο ανοίγει το νούμερο τόσο πιο δύσκολο γίνεται (όπως με τους καλεσμένους: κάθε ένας που προσκαλείς δημιουργεί νέο κύκλο ερωτηματικών).
Γιάννης Ιατρού said
148: Από στρατιωτικής πλευράς προς το παρόν δεν μπορούν να της κάνουν πολλά πράγματα οι Κούρδοι, ούτε φαίνεται κάποιος στον ορίζοντα να τους υποστηρίξει… Τα είδαμε ήδη στη Συρία😡. Μην έχουμε ψευδαισθήσεις…
150α: Ο Λάμπρος διαβάζει/ακούει Λιακόπουλο, γι αυτό τα ξέρει απ΄ εξω τα της Ρωσίας και του ΓΠΠ
Γιάννης Ιατρού said
Και μετά ο Κώστας μου λέει πως εγώ τα φουσκώνω… κλπ.🙄😂
Γιάννης Ιατρού said
152: Πλάκα κάνουμε Κώστα, ε; (fake είναι η «οθονιά»)
Alexis said
#108, 111: Καλημέρα Έφη, ευχαριστώ για τις απαντήσεις.
Να πω δύο πραγματάκια γενικά, πάνω σε αυτά που γράφτηκαν παραπάνω:
1. «Η λίστα είναι υποκειμενική και αντιπροσωπεύει αποκλειστικά τα γούστα των δημιουργών της». Ας το δεχτούμε ως δεδομένο.
Ε, και λοιπόν; Πού είναι το κακό; Αφού αυτοί την έφτιαξαν ποιους θα εκπροσωπεί; Πάντα έτσι δεν γίνεται; «Αυτά είναι τα 20, 50, 100 καλύτερα σύμφωνα με…» Και αφού αυτό το «σύμφωνα με» δηλώνεται και επωνύμως, τι πρόβλημα έχουμε; Με γειά τους με χαρά τους, λέω εγώ…
Αυτός είναι ο ένας από τους δύο γνωστούς τρόπους, απ’ όσο ξέρω, να γίνουν τέτοιου είδους λίστες. Ο άλλος είναι με ψηφοφορία των αναγνωστών, ακροατών, του κοινού τέλος πάντων.
2. Το «λείπει ο Ζαμπέτας» ή γενικότερα το «λείπει ο τάδε συνθέτης» από μόνο του δεν λέει τίποτα. Σωστότερο είναι να υποδείξουμε ποιος συγκεκριμένος δίσκος του Ζαμπέτα θα είχε θέση στη λίστα. Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτή είναι μια λίστα δίσκων
Λείπει ο Σπανός λοιπόν, λέω εγώ. Για την ακρίβεια έχει μόνο 2, αν είδα καλά, την «Τρίτη Ανθολογία» και το «Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδά Σπανό». Έξοχοι και οι δύο, αλλά κατά τη γνώμη μου έπρεπε να μπει κι ένας τρίτος, η «Οδός Αριστοτέλους» πιθανότατα. Και να μπει ας πούμε λιγότερος Σαββόπουλος, Θεοδωράκης και Χατζιδάκις.
Alexis said
#151: Τι έγινε, άρχισε ο ΓΠΠ; Ωραία, να μην πάει χαμένο το στοκ από κονσέρβες κι από κωλόχαρτα που έχω στο υπόγειο… 😎
Alexis said
#116 (3): Είναι προφανέστατη η πλήρης έλλειψη επαφής με το ροκ φαινόμενο.
Καθόλου προφανής. Ειδικά για τον Αργύρη Ζήλο, που είναι στην ομάδα αυτών που συγκρότησαν τη λίστα, είναι …προφανής η πλήρης επαφή του με το ροκ φαινόμενο 🙂
Γιατί αποκλείουμε το ενδεχόμενο να έκριναν ότι η επίδραση και το «αποτύπωμα» του ελληνικού ροκ στην ελληνική δισκογραφία είναι σχετικά περιορισμένα;
#116 (4): Συμφωνώ. Κάποιοι δίσκοι μπήκαν απλά για να μπούνε, ως εκπρόσωποι κάποιου υποτιθέμενου «είδους» («ας βάλουμε και ένα από αυτά»)
dimosioshoros said
Αλήθεια, σας έχει χαλάσει το παλιό σας πικάπ; Ξέρουμε κανέναν επισκευαστή. Και για καλά κασετόφωνα επίσης που χάνουν στροφές.
nikiplos said
Καλημέρα σας… Σήμερα είναι 22022022 που για τους αριθμολάγνους είναι καρκινικό και διαβάζεται ανάποδα… το προηγούμενο ήταν βέβαια το
21022012.
gazakas said
154 Επειδή στο σχόλιο σας βάλατε σε εισαγωγικά κάτι πολύ παρόμοιο με αυτό που έγραψα ο ίδιος νωρίτερα, να θυμίσω, για να μην υπάρχει κάποια παρεξήγηση, ότι έγραψα κάτι ελαφρώς διαφορετικό: «[χρήσιμες οι λίστες αυτές μεν, αλλά] είναι πολύ υποκειμενικές και λένε περισσότερα για το γούστο των συντακτών τους, [παρά δημιουργούν κάποιον κανόνα]». Κανένα «κακό», απλώς από ένα μουσικό περιοδικό περιμέναμε κάτι παραπάνω από τους -έστω αιτιολογημένα- «100 καλύτερους δίσκους» σύμφωνα με τους όσο να ‘ναι πιο ειδικούς συντάκτες του. Εν προκειμένω, και χωρίς να έχω πρόσβαση στα συνοδευτικά κείμενα, διατρέχοντας τη λίστα διαπιστώνω, όπως και άλλοι σχολιαστές, ότι δεν είναι ξεκάθαρα τα κριτήρια επιλογής, αφού έχουμε επιλογές που φαίνεται να έχουν γίνει με το κριτήριο «100 πιο σημαντικοί/επιδραστικοί δίσκοι» (που θα έπρεπε να είναι και το μοναδικό σε ένα περιοδικό που φιλοδοξούσε να είναι το περιοδικό του ελληνικού τραγουδιού), άλλες με το κριτήριο «100 πιο αγαπημένοι» κι άλλες με το κριτήριο «100 πιο υψηλής αισθητικής» (ό,τι και να σημαίνει αυτό).
Δύτης των νιπτήρων said
158 Υποψιάζομαι το θέμα του σημερινού άρθρου
nikiplos said
160@ Βουλωμένο γράμμα διαβάζεις! 🙂
61@ ΓΤ, το είδα! εκπληκτικό!
sarant said
Καλημέρα και από εδώ
Πρόσθεσα έναν κατάλογο 100 δίσκων του περιοδικού Μετρό και έναν του Gazakas.
160-161 🙂
Αφώτιστος Φιλέλλην said
157. Εχω ενα πικαπ με ελαστικο ιμαντα που ειχε χαλαρωσει. Αγορασα καινουργιο αλλα οταν το τοποθετησα ηταν επισης χαλαρο. Ψαχνοντας στο διαδικτυο το λημμα «επισκευη ιμαντα πικαπ» βρηκα μια συνταγη με βρασιμο του ιμαντα και οντως μετα απ’ αυτο ο ιμαντας βραχυνθηκε ! Συνιστω να βρεις την αναλογη αναρτηση στα αγγλικα και να ακολουθησεις τις οδηγιες. Βεβαιως υπαρχουν και καταστηματα επισκευης πικαπ που μπορει να απευθυνθεις.
Αφώτιστος Φιλέλλην said
https://www.allforturntables.com/2021/07/23/how-to-tighten-record-player-belt/
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
115 . Τί ωραία σχόλια για τα τραγούδια της Πλάτωνος! Εξ αφορμής, τα άκουσα σερί μετά.
….
140. Αμάν και φτου , τί είπα 😦 , ο (παρακάτω) πυρετός που είχα στο νου μου έφταιξε, τέτοια γκάφα πώς να τη δικαιολογήσω… Μη σου πω ότι τον άκουγα κιόλας τον Δημ. Ψαριανό γράφοντας και ψάχνοντας το δίσκο.
….
Θυμήθηκα το δίσκο της Τερψιχόρης Παπαστεφάνου με τη χορωδία Τρικάλων /Ελευθεροι Πολιορκημένοι που τον έψαχνα όταν άκουσα το τραγουδι «Τ΄όνομά σου» ( Μεγαλυνάρι) σε στίχους του Νικηφόρου Βρεττάκου. Τελευταία φορά τον έβαλα στο πικαπ ήταν προ 8ετίας περίπου όταν πέθανε ο Στέλιος Ζαφειρίου, ο εξαιρετικός μπουζουξής (θρυλικές πολλές συνεργασίες του) που έπαιζε εκεί (αλλά και σ΄ένα σωρό επιτυχίες, ακούω σε μουσικές εκπομπές στο καλό ραδιόφωνο, να μνημονεύεται )
aerosol said
#156
Συγνώμη, θα διαφωνήσω κάθετα. Για μένα είναι προφανής και προκύπτει από το αποτέλεσμα. Ξέρω τον Αργύρη Ζήλο, δεν αμφισβητώ τις δικές του γνώσεις αλλά δεν είναι δική του η λίστα -και δεν πιστεύω πως οι δικές του προτιμήσεις την χαρακτήρισαν ιδιαίτερα.
Μαρινα said
βινύλιο για παντα
Κέλομαί σε Γογγύλα στον Μεγάλο Ερωτικό - Χάρης Μεταλλίδης said
[…] του 20ού αιώνα του περιοδικού Δίφωνο, που είχαμε πρόσφατα παρουσιάσει και εδώ. Αλλά νομίζω πως είναι γενικώς αποδεκτό ότι πρόκειται […]
Theodoros Theodoridis said
Ένας δίσκος η ένα τραγούδι με την Μαρινέλλα πουθενά; Ποιος τις φτιάχνει αυτές τις λίστες;