Πιάσαμε το πεντοχίλιαρο!

Ποιο πεντοχίλιαρο όμως;

Πεντοχίλιαρο είναι το χαρτονόμισμα των πέντε χιλιάδων -αλλά δεν φτάνουν όλα τα νομίσματα σε τραπεζογραμμάτια τόσο μεγάλης ονομαστικής αξίας. Το ευρώ, ας πούμε, φτάνει μέχρι το πεντακοσάρικο, το μάρκο (όταν υπήρχε) έφτανε ίσαμε το χιλιάρικο (ο «ιδρωμένος πατέρας» που τον λέγανε οι λαζογερμανοί), το γαλλικό φράγκο, όταν υπήρχε κι αυτό, επίσης ίσαμε πεντακοσάρικο έφτανε, ενώ το δολάριο, αν δεν σφάλλω, δεν έχει πάνω από κατοστάρικο. Η δραχμή, στα τελειώματα, είχε φτάσει να τυπώσει και δεκαχίλιαρο, που είχε, θα θυμάστε, τον γιατρό Γεώργιο Παπανικολάου επάνω, αλλά το δεκαχίλιαρο δεν έζησε και πολλά χρόνια, από το 1995 που καθιερώθηκε ίσαμε το 2002 που καταργήθηκε λόγω του ευρώ, ενώ το πεντοχίλιαρο, που κυκλοφόρησε το 1984, πρόλαβε ακόμα και να ενηλικιωθεί -και βέβαια να γίνει και τραγούδι με τη Γλυκερία, που αναρωτιόταν γιατί τα πεντοχίλιαρα να μην είναι πετσετάκια:

Τα πεντοχίλιαρα εκείνα (που κινδύνεψαν να γίνουν πετσετάκια) είχαν επάνω τον Κολοκοτρώνη, και γι’ αυτό ονομάστηκαν, στην αργκό της εποχής, και «κολοκοτρώνηδες», αλλά επίσης και «πετσετάκια». Τα πετσετάκια θυμίζουν κι άλλο ένα νόμισμα, τις ισπανικές πεσέτες, αλλά παρά την ηχητική ομοιότητα οι πετσέτες του μπάνιου δεν έχουν ετυμολογική σχέση με τις ισπανικές πεσέτες, ένα ακόμα νόμισμα που καταργήθηκε με την έλευση του ευρώ. Η ισπανική πεσέτα, στο τέλος της ζωής της, είχε αξία διπλάσια από τη δραχμή μας (αν και κάποτε βρισκόταν χαμηλότερα), κι έφτανε κι αυτή μέχρι το δεκαχίλιαρο -φυσικά, το ισπανικό δεκαχίλιαρο, όπως και το πεντοχίλιαρο, έδειχναν τον Χουάν Κάρλος.

Πεντοχίλιαρα είχαμε και παλιότερα στην Ελλάδα, τόσο μεταπολεμικά (πριν κοπούν τα τρία μηδενικά στη δεκαετία του 50) όσο και προπολεμικά, κι αυτά τα τελευταία τα απαθανάτισε ο Μάρκος Βαμβακάρης στα ιστορικά «Ματσάκια πεντοχίλιαρα».

Όμως το πεντοχίλιαρο που πιάσαμε δεν είναι ένα από αυτά, δεν είναι ούτε πετσετάκι ούτε σε ματσάκι. Δεν είναι καν χαρτονόμισμα ή νόμισμα.

Ο αριθμός 5.000 άλλωστε, δεν δηλώνει μόνο την ονομαστική αξία νομισμάτων. Αν φύγουμε από το χώρο του χρήματος, θα θυμηθούμε ότι ο δρόμος των 5.000 μέτρων είναι ένα από τα αγωνίσματα του κλασικού αθλητισμού, απόσταση που οι καλοί δρομείς τη διανύουν μέσα σε 13 περίπου λεπτά, ενώ όταν βαδίζουμε με το πάσο μας θέλουμε μια ώρα για να την καλύψουμε. Αλλά ούτε αυτό είναι το πεντοχίλιαρο που πιάσαμε.

Υπάρχει και μια ταινία της Φίνος Φιλμ, από τις ασπρόμαυρες, με τον τίτλο «5.000 ψέματα». Αν θυμάμαι καλά, είναι ελαφρώς χαζή, αλλά τώρα που την έψαχνα διαπίστωσα ότι η μουσική είναι του Βαγγέλη Παπαθανασίου, ενώ μπουζούκι παίζει ο Ζαμπέτας. Όμως ούτε αυτό το πεντοχίλιαρο εννοώ.

Τότε; Ποιο πεντοχίλιαρο πιάσαμε;

Το κλειδί είναι στο ρήμα και στον πληθυντικό αριθμό. Το σημερινό άρθρο του ιστολογίου είναι το πεντακισχιλιοστό, το άρθρο αριθμός 5000! Το πιάσαμε μαζί, επειδή εγω μεν τα γράφω αλλά εσείς τα διαβάζετε και σχολιάζετε. Αν λείπατε εσείς, αν δεν σχολιάζατε, ούτε πέντε άρθρα δεν θα έγραφα, όχι πέντε χιλιάδες!

Οπότε, έκρινα ότι ένα τέτοιο γεγονός πρέπει να γιορταστεί, δηλαδή να του αφιερωθεί ξεχωριστό άρθρο. Όσο για την εισαγωγή που διαβάσατε πιο πάνω, το εξολομολογούμαι πριν το ανακαλύψετε, την είχα ήδη έτοιμη αφού το 2014 είχα γράψει άρθρο «Το μοιραίο πεντοχίλιαρο», εννοώντας το όριο των φίλων που μπορεί να έχει κανείς στο Φέισμπουκ.

Εδώ βλέπετε μερικά στατιστικά στοιχεία από τη WordPress -βέβαια, επειδή το πινακάκι το πήρα χτες, πριν δημοσιευτεί το σημερινό άρθρο, ο αριθμός που εμφανίζεται είναι 4999, αλλά σήμερα έχει γίνει 5000.

Πέντε χιλιάδες άρθρα δεν είναι και λίγα.

Θα μου πείτε, πολλά από αυτά είναι επαναλήψεις, όπως τα άρθρα για τα φρούτα, που τα βάζω κάθε 4-5 χρόνια ή το Μηνολόγιο κάθε πρώτη του μηνός. Ή, είναι δημοσιεύσεις άλλων, όπως π.χ. τα βιβλία του πατέρα μου -και να πω με την ευκαιρία ότι κανονικά σήμερα ήταν να μπει η συνέχεια από το μυθιστόρημα του πατέρα μου, οπότε αυτό θα ήταν το 5000ό μας άρθρο, αλλά λόγω της περίστασης, αναβάλλεται για αύριο. Επίσης, κάποια άρθρα είναι «επικαιροποιήσεις» παλιότερων ή δανείζονται υλικό από παλιότερα άρθρα, καληώρα τούτο εδώ. Αλλά και πάλι, δεν είναι μικρό πράγμα. Βέβαια, για να δημοσιευτούν αυτά τα 5000 άρθρα χρειάστηκαν 13 χρόνια και 7 μήνες (παρά μία μέρα), με συχνότητα πάνω από ένα άρθρο τη μέρα, και αδιάλειπτα ένα (τουλάχιστον) άρθρο τη μέρα από τις 28 του Γενάρη του 2014.

Κουραστικό καμιά φορά το καθημερινό μαγκανοπήγαδο του ιστολογίου και της δημοσίευσης νέου άρθρου, αλλά, όπως είπα, είστε κι εσείς εδώ με τα σχόλιά σας.

Αυτά είναι τα 20 πιο πολυδιαβασμένα από τα 5000 άρθρα, με το έτος δημοσίευσης του καθενός σε παρένθεση.

Μια τρύπα στο νερό -και άλλες παροιμιακές εκφράσεις με το νερό  (2010)		150.104
220 τούρκικες λέξεις(2013)		145.769
Πενήντα ελληνικές λέξεις αλβανικής προέλευσης(2013)		126.406
Περπατώ εις το δάσος και άλλα σύντομα “στιχάκια του στρατού”(2009)		118.097
Πράσσειν άλογα και πράσινα άλογα(2009)		91.474
100 ελληνικές λέξεις σλαβικής προέλευσης(2013)		82.528
Αυτό δεν το είπε ο Ηράκλειτος (ούτε ο Καλλίμαχος, άλλωστε!)(2013)		75.519
Η μαθηματική δομή της ελληνικής γλώσσας και άλλες τέτοιες βλακείες(2013)		64.037
Πόσο μάλλον ή πόσω μάλλον; (2015)		63.904
Το αμπεμπαμπλόμ είναι αρχαίο! (σοβαρή υποψηφιότητα για το Βραβείο Πορτοκάλος)(2012)		59.511
Ούτε διπόρος, ούτε ωδιπόρος, το σωστό είναι Ασθενής και οδοιπόρος!(2014)		59.311
Πας μη Έλλην βάρβαρος – ποιος το είπε;(2009)		57.478
Την πρώτη μέρα στο στρατό μού κόψαν τα μαλλιά μου (2016)		56.461
Ισίδωρος Πόσδαγλης, η ανύπαρκτη μεγαλοφυΐα(2012)		52.999
Αφορά το ή αφορά στο;(2018)		52.106
Τα… αληθινά ομηρικά έπη(2011)		51.684
Ενεοί και κεχηνότες (2012)		48.737
Τελικά, είναι εφτά τα φωνήεντα;(2012)		47.985
Τα καλύτερα ελληνικά μυθιστορήματα, λοιπόν (2014)		46.913
Πώς γράφουμε αλίμονο;(2013)		46.731

H κατάταξη είναι σχεδόν ίδια με εκείνη που είχα δημοσιεύσει τον Φλεβάρη, τότε που γιορτάσαμε τα 13α γενέθλια του ιστολογίου, με μόνη νέα προσθήκη το άρθρο «Ενεοί και κεχηνότες» στη 17η θέση.

Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια είχαμε γιορτάσει τα 1001 άρθρα του ιστολογίου (για την ακρίβεια, τον Οκτώβριο του 2011). Σημερα έχουμε 5000. Θ’ αντέξουμε άραγε να τα κάνουμε 10000;

Να μη βάλουμε, λέω, τόσο μακρινούς στόχους. Το βόδι το τρως με μικρές μπουκιές, όχι με μια χαψιά. Ας δώσουμε ένα πρώτο ραντεβού του χρόνου τον Φλεβάρη για τα 14 χρόνια και βλέπουμε. Κι επειδή φέτος είχαμε την οδυνηρότατη απώλεια του στυλοβάτη μας, του Γιάννη Ιατρού, που προστέθηκε στις άλλες, της Αμαλίας, του Σπάιραλ, του Αυγουστίνου και του Γς, να ευχηθώ να είμαστε όλοι μαζί του χρόνου.

Άντε, το πρώτο πεντοχίλιαρο είναι το δύσκολο!

 

Advertisement