About
Εδώ είναι το ιστολόγιο που αποφάσισα να φτιάξω στα μέσα Φεβρουαρίου 2009, ύστερα από >12 χρόνια διαδικτυακής παρουσίας με την ιστοσελίδα μου, που εξακολουθεί να υπάρχει στη διεύθυνση www.sarantakos.com και έχει πολύ και καλό υλικό που δεν θα το μεταφέρω εδώ, τουλάχιστον όχι συστηματικά. (Οπότε, επισκεφτείτε την κι αυτήν).
Δυο λόγια για μένα: Γεννήθηκα στο Παλαιό Φάληρο το 1959. Σπούδασα χημικός μηχανικός και αγγλική φιλολογία. Έχω εκδώσει δύο συλλογές διηγημάτων και άλλα βιβλία, τελευταίο το «Γλώσσα μετ’ εμποδίων» το 2007. «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία» το 2009 «Λέξεις που χάνονται» το 2011 «Λόγια του αέρα» το 2013 «Η γλώσσα έχει κέφια» το 2018. Δουλεύω μεταφραστής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μοιράζω το χρόνο μου ανάμεσα σε Λουξεμβούργο και Ελλάδα. Ενδιαφέρομαι για τη φρασεολογία, την ετυμολογία και τη λεξικογραφία. Σε μια άλλη ενσάρκωση, γράφω έγραφα στα αγγλικά και στα γαλλικά για το μπριτζ (το παιχνίδι).
Για παρακολούθηση των σχολίων πατήστε εδώ.
Προσθήκη:
Σκέφτηκα να μαζέψω εδώ μερικές συνεντεύξεις μου που έχω δώσει κατά καιρούς.
* Συνέντευξη στο diavazoume.gr, Ιανουάριος 2010.
* Παρουσίαση του βιβλίου μου «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία», Ιανός, Μάιος 2010.
* Συνέντευξη στον Δημήτρη Φύσσα (βίντεο), Μάιος 2010.
* Συνέντευξη στη «Λέσχη του Βιβλίου«, Αύγουστος 2010.
* Συζήτηση με τον Στέλιο Ελληνιάδη στο Κόκκινο 105.5, Νοέμβριος 2011.
* Συνέντευξη στα «Νέα» για το βιβλίο «Λέξεις που χάνονται», Φεβρουάριος 2012.
* Συνέντευξη στο fridge.gr, Φεβρουάριος 2012.
* Συνέντευξη στη Μάνια Ζούση για τον skai 100.3, Μάρτιος 2012 (η συνέντευξη αρχίζει στο 1.16.50 του ηχητικού αρχείου)
* Συζήτηση με τον Δημήτρη Φύσσα στο ηλεραδιόφωνο της Άθενς Βόις, Απρίλιος 2012
* Συνέντευξη στο πρώτο πρόγραμμα της ραδιοφωνίας, Δεκέμβριος 2012
* Συζήτηση με τη Μελίνα Δασκαλάκη στο amagi radio, Δεκέμβριος 2012
* Συζήτηση με τον Γ. Δαμιανό και τα 24 Γράμματα, Ιανουάριος 2013
* Συνέντευξη στη Lifo και στον Άρη Δημοκίδη, Φεβρουάριος 2013
* Συνέντευξη στη Γκίζα για τον skai 100.3, Φεβρουάριος 2013 (η συνέντευξη αρχίζει στο 56.45 του ηχητικού αρχείου)
-και μόνο η συνέντευξη, χάρη στον φίλο Στάζιμπο Χορν
* Ραδιοφωνική συνέντευξη στη Δώρα Σαρρή και στα Λόγια της Πόλης του Αθήνα 984, Μάιος 2013, με θέμα τις πασχαλινές λέξεις [από 31.25 έως 38.40 του αρχείου]
* Ραδιοφωνική συνέντευξη στον Δημήτρη Φύσσα και στον Αθήνα 984, Μάιος 2013 [από 1.04.50 έως 1.20.00 του αρχείου]
* Συνέντευξη στην Αναστασία Τσιότσκα και στον ιστότοπο mybook.gr, Μάιος 2013.
* Συνέντευξη στον Γιώργο Παπαχριστοδούλου, στην εκπομπή Μικρού Μήκους στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων, 3 Ιουνίου 2013.
* Εκδήλωση – παρουσίαση στα Γιάννενα, με την Αθηνά Βογιατζόγλου, 3 Ιουνίου 2013 (και εδώ το βίντεο).
* Συνέντευξη στη Βαρβάρα Αγγέλη και στην εφημερίδα Ηπειρωτικός Αγών (Ιωάννινα), Ιούνιος 2013.
* Συνέντευξη στη Ράνια Μπουμπουρή και στον ιστότοπο diastixon.gr, Ιούνιος 2013.
* Συνέντευξη στον Γεράσιμο Μπόγρη και στο περιοδικό Αναπνευστήρας, Ιούλιος 2013.
* Συνέντευξη, μαζί με άλλους τρεις ιστολόγους, στον Γιώργο Δαμιανό και στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, Αύγουστος 2013. [Στην τελευταία ερώτηση, μάλλον για λόγους χώρου παραλείφθηκε η διευκρίνισή μου ότι δεν θα αναφέρω άλλα ιστολόγια γιατί είναι πάρα πολλά τα αξιόλογα].
* Συνέντευξη στην Έλενα Χατζηιωάννου για την εκπομπή «Λόγια της πόλης» του Αθήνα 984, Αύγουστος 2013 (Η συνέντευξη είναι από το 33.09 έως το 45.20).
* Συζητηση με τον Βασίλη Συμεωνίδη για το schooltime.gr (Οκτώβριος 2013)
* Ομιλία στο Λουξεμβούργο με θέμα Μύθοι και αλήθειες για την ελληνική γλώσσα (βίντεο, 22.11.2013)
* Ομιλία στο ΜΙΘΕ, με θέμα «Μύθοι και αλήθειες για την ελληνική γλώσσα«, 8.1.2014
* Ομιλία στην εκδήλωση για τον πατέρα μου, Δημήτρη Σαραντάκο, 10.1.2014 (η δική μου παρέμβαση στο 1.06.00)
* Ομιλία στην παρουσίαση του βιβλίου μου «Λόγια του αέρα«, 26.2.2014 (η δική μου ομιλία μετά το 38.00)
* Συνέντευξη στο περιοδικό του βιβλιοπωλείου Ιανός (4 Μαρτίου 2014).
* Ομιλία στο Παρίσι, στο Ελληνικό Σπίτι, με θέμα Des mythes et des vérités sur la langue grecque (στα γαλλικά), 29.3.2014.
Το κείμενο της ομιλίας, οι διαφάνειες που χρησιμοποίησα, και μια φωτογραφία. Και άλλη μια φωτογραφία.
Προσθήκη: Κι άλλες φωτογραφίες από τον ιστότοπο της Phonie-Graphie, που διοργάνωσε την εκδήλωση.
* Εκδήλωση στo βιβλιοπωλείο Πλειάδες, 30.6.2014. Το ηχητικό αρχείο θα το ανεβάσω προσεχώς.
* Συζήτηση με τον Θανάση Λαζαρίδη και τον Θωμά Σίδερη, στην εκπομπή Αρσενικοί και παλιά δαντέλα του NovaSportFM, 23.8.2014.
* Συνέντευξη στο μεταφραστικό ιστολόγιο Yourtranslator.gr (Οκτώβριος 2014)
* Ομιλία στη Δράμα, με πρόσκληση του Συνδέσμου Φιλολόγων Δράμας, και με θέμα «Γλώσσα-γλώσσες: Μύθοι και αλήθειες», 31.10.2014.
Φωτογραφίες, το κείμενο της ομιλίας και οι διαφάνειες. Δικό μου άρθρο με το ηχητικό αρχείο. Και ένα βίντεο από την ομιλία.
* Συζήτηση με τη Φωτεινή Λαμπρίδη στο Πολιτιστικό ημερολόγιο του σταθμού Στο Κόκκινο 105,5 στις 4.11.2014, με θέμα το βιβλίο «Η νοσταλγία του Γιάννη». (από το 11.30 ως το 18.30 του ηχητικού αρχείου).
* Συζήτηση με τον Ελευθεριακό, βιντεοσκοπημένη, 9.11.2014. (Και εδώ το σχετικό άρθρο του ιστολογίου).
* Ομιλία σε παρουσίαση των βιβλίων μου στο βιβλιοπωλείο Τραβέρσο στην Καλλιθέα, 15.5.2015
* Συζήτηση με τη Φωτεινή Λαμπρίδη στο Πολιτιστικό ημερολόγιο του σταθμού Στο Κόκκινο 105,5 με θέμα τη συλλογή διηγημάτων «Τα δεκατρία ντόμινα και άλλες ιστορίες» του Ν. Λαπαθιώτη (27 Μαΐου 2015)
* Ομιλία μου κατά την παρουσίαση του βιβλίου «Μεταπολεμικά νεανικά περιοδικά» του Νίκου Δ. Τριανταφυλλόπουλου, στο βιβλιοπωλείο Διάμετρος στη Χαλκίδα (2 Νοεμβρίου 2015).
Άρθρο του ιστολογίου για την εκδήλωση. Αργότερα ίσως ανεβάσω το ηχητικό αρχείο.
* Ομιλία στο μεταπτυχιακό τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας του Hellenic American University για θέματα γλώσσας και μετάφρασης, 3 Νοεμβρίου 2015.
Άρθρο στο ιστολόγιο με απόσπασμα από την ομιλία.
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας από τον Φιλάδελφο.
* Παρουσίαση των βιβλίων μου στο βιβλιοπωλείο Μπέκα στη Ραφήνα, 6 Νοεμβρίου 2015. Το ηχητικό αρχείο της εκπομπής (θα ανεβεί αργότερα).
* Συζήτηση με τη Φωτεινή Λαμπρίδη στο Πολιτιστικό ημερολόγιο του σταθμού Στο Κόκκινο 105,5 με θέμα την αποτύπωση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στη λογοτεχνία (17 Νοεμβρίου 2015).
* Παρουσίαση του βιβλίου μου Οπωροφόρες λέξεις στο συνεργατικό παντοπωλείο Κόσκινο, στη Νέα Σμύρνη, 27.12.2015. Άρθρο του ιστολογίου.
* Συμμετοχή στην εκπομπή Athens Calling του Περικλή Βασιλόπουλου, στο ραδιόφωνο της ΕΡΑ1, με θέμα τις λέξεις του 2015, 4.1.2016.
* Συζήτηση με τη δημοσιογράφο Αφροδίτη Τζιαντζή από την οποία δημοσιεύτηκαν αποσπάσματα στην Εφημερίδα των Συντακτών, 4.6.2016.
* Συμμετοχή στην εκπομπή Athens Calling του Περικλή Βασιλόπουλου, στο ραδιόφωνο της ΕΡΑ1, με θέμα τη γλώσσα και τους διαδικτυακούς μύθους, 6.6.2016 (η εισαγωγή και η δική μου παρέμβαση).
* Συνέντευξη στη Χριστίνα Σιγανίδου και στο μαγκαζίνο All’ΕΡΤ της ΕΡΤ-3 με θέμα το Λουξεμβούργο και την πολυγλωσσία, 12.12.2016
* Συζήτηση με τον Αλέξη Βάκη στον ραδιοσταθμό Στο Κόκκινο 105,5, 8.1.2017 (η εκπομπή αρχίζει από το 4.00 του ηχητικού), 8.1.2017.
* Συζήτηση με τη Φωτεινή Λαμπρίδη στο Πολιτιστικό ημερολόγιο του σταθμού Στο Κόκκινο 105,5, με θέμα τη συλλογή χρονογραφημάτων «Αττικά» του Κώστα Βάρναλη (23 Ιανουαρίου 2017).
* Συζήτηση με τον Σπύρο Αρμοστή στη διαδικτυακή ραδιοφωνική εκπομπή Usus norma loquendi με θέμα τους γλωσσικούς μύθους (27 Ιανουαρίου 2017).
*Συζήτηση με την Ευγενία Λουπάκη στην εκπομπή Αλέγκρο μα με τρόπο του σταθμού Στο Κόκκινο 105,5, με θέμα τη συλλογή χρονογραφημάτων «Αττικά» του Κώστα Βάρναλη (3 Φεβρουαρίου 2017).
* Συζήτηση με τον Γιώργο Γουγά στον ραδιοφωνικό σταθμό Ηλέκτρα FM (Κόρινθος), 23 Μαρτίου 2017.
* Συζήτηση με τη Θέκλα Τσελεπή στον σταθμό Στο Κόκκινο 105,5 (8 Νοεμβρίου 2017).
* Συμμετοχή στην ανοιχτή συζήτηση με την οποία έκλεισε το 11ο Συνέδριο «Ελληνική γλώσσα και ορολογία» της ΕΛΕΤΟ, 11 Νοεμβρίου 2017 –από τον ιστότοπο blod.gr.
* Συμμετοχή στην εκπομπή Athens Calling του Περικλή Βασιλόπουλου, στο ραδιόφωνο της ΕΡΑ1, με θέμα τους γλωσσικούς μύθους, 19.3.2018 -τα δικά μου από 11.38 έως 36.20.
* Ομιλία κατα την παρουσίαση των νέων βιβλίων του εκδοτικού οίκου Αρχείο: Cotsen Hall, Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, 10.5.2018. Γραπτό κείμενο εδώ. Ολόκληρο το βίντεο της ομιλίας, εδώ. (Η δική μου παρέμβαση από 12.50 εως 25.)
* Συζήτηση με τον Δημήτρη Φύσσα στον σταθμό Αθήνα 9,84 με την ευκαιρία της εκδοσης του βιβλίου μου «Η γλώσσα έχει κέφια», 08.12.2018
* Συμμετοχή στο στρογγυλό τραπέζι «Νέα μέσα και δημοκρατία» με το οποίο έκλεισε το συνέδριο «Ενημέρωση και δημοκρατία» του Ιδρύματος της Βουλής, Μέγαρο Μουσικής, 15.12.2018. Η παρέμβασή μου εδώ.
* Ομιλία στο Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα «Λαμπηδόνα» με θέμα «Μύθοι και αλήθειες για την ελληνική γλώσσα», 19.12.2018. Το ηχητικό αρχείο της εκδήλωσης:
* Παρουσίαση του βιβλίου «Η γλώσσα έχει κέφια» στο βιβλιοπωλείο Booktalks, 20.12.2018. Άρθρο με υλικό για την εκδήλωση και το ηχητικό αρχείο της συζήτησης εδώ:
* Συζήτηση με τους Αλέξη Βάκη και Θανάση Λαζαρίδη στον σταθμό Στο Κόκκινο 105.5, 21.12.2018. Το ηχητικό αρχείο εδώ:
* Συμμετοχή στην εκπομπή «Απευθείας» της ΕΡΤ για τις Λέξεις της χρονιάς, 27.12.2018. Το βίντεο με το σχετικό απόσπασμα.
* Παρουσίαση του βιβλίου «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία» στο Polis Art Café, 21.4.2019. Άρθρο για την εκδήλωση και το βίντεο της εκδήλωσης.
* Συνέντευξη στον Δημήτρη Γιατζόγλου και στον ιστότοπο Usay, 15.10.2019.
* Συζήτηση με τον Θανάση Λαζαρίδη στον σταθμό Στο Κόκκινο 105.5, 23.12.2019. Το ηχητικό αρχείο της εκπομπής.
* Ομιλία στον σύλλογο Φίλοι Μουσείου Μάνης, με θέμα «Μύθοι και αλήθειες για την ελληνική γλώσσα» – Νέο Φάληρο 24.2.2020. Ηχητικό αρχείο της ομιλίας και της συζήτησης.
* Παρουσίαση του βιβλίου «Μύθοι και πλάνες για την ελληνική γλώσσα», βιβλιοπωλείο Επί Λέξει, 26.2.2020. Βίντεο με την ομιλία μου και με την ομιλία της Μάρως Κακριδή-Φερράρι.
* Σύντομο βίντεο για το βιβλίο «Μύθοι και πλάνες για την ελληνική γλώσσα», στο πλαίσιο της διαδικτυακής Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης, Νοέμβριος 2020.
* Συμμετοχή σε διαδικτυακή συζήτηση του συλλόγου Θρυαλλίδα για τη σειρά Γκαμπί της Βασίλισσας, 6.12.2020.
* Συζήτηση με τον Θανάση Λαζαρίδη στον σταθμό Στο Κόκκινο 105.5, 6.2.2021. Το ηχητικό αρχείο της συζήτησης.
* Συμμετοχή στη διαδικτυακή εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, 14.2.2021. Το βίντεο της εκδήλωσης (η δική μου εισήγηση από το 17.00 έως το 46.00 περίπου).
* Συζητηση με τον Στέλιο Ελληνιάδη στο Κόκκινο 105.5 (Θα ανεβεί προσεχώς)
* Συζήτηση με τον Θανάση Λαζαρίδη στον σταθμό Στο Κόκκινο 105.5, στις 3.1.2022. Το ηχητικό αρχείο της συζήτησης.
* Συζήτηση με τον Νίκο Ξυδάκη στον σταθμό Στο Κόκκινο 105.5 στις 7.1.2022 για τις Λέξεις του 2021. Το ηχητικό αρχείο της συζήτησης.
* Συζήτηση με την Έμυ Ντούρου στην εφημερίδα Documento, για τα Ερωτικά του Κ. Βάρναλη, 2.2.2022.
* Συζήτηση με τη Μαργαρίτα Μυτιληναίου στον σταθμό Αθήνα 984, 20.1.2023. Σχετικό άρθρο και το ηχητικό της συζήτησης.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
firfiris said
Κουμπάρε μου,
εξαιρετικόν το σάϊτ σου. Γράψε τίποτε τζιαι για τα Ελληνικά που μιλούμεν δακάτω στην Τζύπρον. Πιστεύκω αν ανατρέξεις το Τζυπριώτικον ιδίωμαν θα ανακαλύψεις επίσης πολλά μαργαριτάρκα γλωσσικά για το ιστολόγιον σου.
Με εκτίμησην
Φιρφιρής
sarant said
Κουμπάρε, σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια. Για το κυπρέικο ιδίωμα, αρμοδιότεροι να γράψουν είναι οι ντόπιοι ή έστω οι κυπροπαντρεμένοι/ες. Για το λεξιλόγιο, κάτι θα γράψω.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Αγαπητέ κε Σαραντάκο, κάνετε επισκέψεις εκτός έδρας;
Έχουμε ένα ζήτημα εδώ: η Λέξη «Μπουντρούμι»
Areopagitikos said
Αγαπητέ κε Σαραντάκο
Συγχαρητήρια για το site σας.
Βλέπω ότι το σχόλιό σας για το λόγο του Ισοκράτη και τον Ελευθερο Τύπο πέρασε τα όρια του Ιντερνετ και δημοσιεύτηκε και σε ένα βιβλίο με τίτλο «Δεκέμβρης 08» – προς τιμήν του συγγραφέα του, αναφέρει στις πηγές ότι η μετάφραση που χρησιμοποιεί είναι δική σας. Το αναφέρω γιατί την είδα και σε πολλά άλλα σημεία χωρίς αναφορές.
Ήθελα με την ευκερεία να σας ρωτήσω κάτι. Έχετε γράψει ότι το κείμενο που χρησιμοποίησε ο Ελευθερος Τύπος κυκλοφορούσε από παλαιότερα. Ξέρετε μήπως πως ξεκίνησε αυτή η ιστορία;
Ευχαριστώ πολύ
sarant said
Αγαπητέ Αρεοπαγιτικέ
Σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και για τα νέα που μου φέρνεις, που δεν τα ήξερα. Ότι το κείμενο του ΕλΤύπου κυκλοφορούσε από παλιότερα το ξέρω, επειδή το είχα συναντήσει στο διαδίκτυο. Χωρίς να ξέρω θετικά, υποψιάζομαι ότι ξεκίνησε από κάποια στρατιωτική σχολή.
Liarak said
Φίλε Νίκο,
Αν και γνωριζόμαστε μέσω της άλλης ενσάρκωσης, θα παρακολουθώ ανελλιπώς τα εδώ (άκρως ενδιαφέροντα) γραφόμενα για να κρατάς και μια ‘γέφυρα’ μεταξύ ενσαρκώσεων.
sarant said
Σπύρο, καλώς ήρθες. Υπάρχουν άραγε (ενεργά) ελληνόφωνα ιστολόγια για την άλλη ενσάρκωση; Στο σκάκι, όπως ξέρεις, είναι πάρα πολλά.
Liarak said
Δύο ημι-ενεργά ξέρω: του υποφαινόμενου (bridgegreece.blogspot.com) και του Milic (militsopoulos.blogspot.com). Καθώς και το ημι-επίσημο bridge.edu.gr/
stelios said
Άραγε ζούμε συνειδητά τα προεόρτια μιάς νέας παγκόσμιας θυσίας του κοινωνικού και υλικού πολιτισμού η ήρθε η ώρα που φυσιολογικά η υποσυνείδητη «ουσιώδης ένταση» είναι στο άκρο της έτοιμη να αλλάξει το παράδειγμα κατά τον Kuhn?
Κώστας Πουλόπουλος said
χαίρομαι πάντα όταν σε συναντω…και χαίρομαι να σε απολαμβάνω!
Κώστας Πουλόπουλος…(απο την εσχατοσύνη της ΑΕΣΙ)
sarant said
Γιατρέ μου, τι κάνεις; Χαθήκαμε!
Κωστας Πουλοπουλος said
Εγω χάθηκα ( στα δίχτυα του δικτύου εννοω :),προσπαθωντας ενιοτε να κανω το blog μου, την σελιδα μου …κατι ιντερνετικο βρε συντροφε μου, αλλα μαλλον μου λαχε μονο να παρακολουθω τις εξελιξεις ηλεκτρονικα, χωρις να μπορω να παρεμβαινω σε αυτες ( χα!) αν και μερικές φορές φοβάμαι ότι παραμένω κομμουνιστής (νομίζω δηλαδη, δέν παίρνω και όρκο..)Εσύ διαπρέπεις, απο ο,τι βλέπω και σε ξανανακάλυψα απο το ruminative mind – λίγο που ξεφύλλισα τίς σελίδες σου ( θυμόμουν μιά αρχαία ιστοσελίδα…), εχω μείνει άναυδος. Δουλειά εκπληκτική- συλλογή αξιολογότατη και κείμενα φρέσκα. Χάρηκα απο αυτό που είδα. Θα μου επιτρέψεις βέβαια να γίνω πλέον τακτικός σου αναγνώστης…
Φανταζομαι οτι εξακολουθεις να κερδιζεις την ζωη σου μεταξυ αθηνας και βρυξελλων…
Ελπιζω να εισαι καλα και να περνας καλά…
Νίκη Τζαβέλλα said
Αγαπητέ WordPress,
Πάλι ο Τζεημς Ντίν στο ΒΗΜΑ, όσον αφορά εμένα………….
Επεμβαίνω δραστικά.
Νίκη Τζαβέλλα
sarant said
Και πολύ καλά θα κάνετε!
Manolas Emmanuel said
Γειά σου Sarant!
Έβαλα ένα σχόλιο (στο ιστολόγιο που διατηρώ για θέματα πληροφορικής εδώ) για μια περίεργη λέξη. Αν θέλεις δες το και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος.
Χαιρετώ φιλικά
Μανωλάς Εμμανουήλ
sarant said
Αγαπητέ έχεις απόλυτο δίκιο, έτσι είναι που τα λες. Το λάθος εξηγείται (έλξη τα πολύ συχνότερα παρέλαση, επέλαση κτλ.) αλλά δεν παύει να είναι λάθος.
Manolas Emmanuel said
Αγαπητέ Sarant,
ο λόγος σου είναι εγγύηση.
Σε ευχαριστώ.
pontikas said
Αγαπητέ Κε Σαραντάκο,συγχαρητήρια για τη προσπάθεια.Είσαι πολύ καλός.αν σε ενδιαφέρει δές http://pontikas.wordpress.com
Κουράγιο και δύναμη !
a8lios said
Να λοιπόν ένα σημαντικό γεγονός που δεν είχα πάρει χαμπάρι τους τελευταίους μήνες: Έφτιαξε μπλογκ ο κυρ-Νίκος!
Μεγιά λοιπόν και καλή συνέχεια!
sarant said
Άθλιε, ευχαριστώ πολύ-πολύ! Καλός πολίτης ή ακόμα;
Γιώργος Παυλικάκης said
Αγαπητέ συμμαθητά
Τυχαία περιήγηση στο διαδίκτυο με έριξε πάνω στην εξαιρετική ιστοσελίδα σου (και το καταπληκτικό blog. Πολύ ευχάριστη έκπληξη μετά από τόσα χρόνια!
sarant said
Γιώργο, τι κάνεις; Χαθήκαμε! Θα σου στείλω μέιλ!
Γιάννης Νικόλης said
Γεια σου γείτονα!
Ενώ κοιτάω πότε-πότε την άλλη σου σελίδα, μόλις σήμερα ανακάλυψα το μπλογκ σου. Πολύ καλή ιδέα, κυρίως για τις συζητήσεις που μπορεί να γεννηθούν. Καλό γράψιμο και πιστεύω θα γίνω τακτικός αναγνώστης.
sarant said
Γείτονα, καλώς όρισες!
Όπως θα δεις, δεν είσαι ο μόνος από την παλιά λίστα 🙂
Κορνήλιος said
Δέσποτα ἀφοῦ συνδυάζετε τὴν χημεία μὲ τὴν μεταφραστικὴ στὸ βιογραφικό σας βρῆκα ἕνα ἄρθρο ποὺ καλύπτει καὶ τὰ 2 αὐτὰ πεδία:
http://www.philologus.gr/2008-08-02-10-20-04/37/105-2009-03-08-21-45-02?start=2
sarant said
Να σου πω: δεν μου άρεσε το ύφος του συγγραφέα. Ίσως όμως έχει δίκιο ο μπαγάσας, τουλάχιστον αυτό που έγραψε για τον μπρούντζο το ξέρω κι εγώ. Τι θα πει όμως Πληκάξξυ Γισυβίκου, δεν κατάλαβα.
καλοπροαίρετος said
Το εξηγεί ο ίδιος στην παρένθεση. Υβρίδιο ακρωνυμίου και βραχυγραφίας. Ιδιοφυές!
Κορνήλιος said
#26 δικαιοῦσαι νὰ μὴ σοῦ ἀρέσει τὸ ὔφος σου. αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἤπια κατὰ τοῦ Ἀγουρίδη ἄρθρα διότι καὶ τὸ λάθος ποὺ κριτικάρει εἶναι μικρό. ποῦ νὰ δῇς κάτι ἄλλα ποὺ ὁ Ἀγουρίδης γράφει «τὸ 300π.Χ. ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ….»
ὅμως σέβομαι τὸ νῆμα About καὶ δὲν κρίνω ὅτι δικαιοῦμαι νὰ τὸ μετατρέψω σὲ πεδίο διαμάχης.
Red51 said
Obviously, both benefit because each values what he receives in exchange more than what he gives up. ,
Φαίδων said
Εξαιρετικό το ιστολόγιο 🙂
Δεν θα φτάσω να γράφω με πολυτονικό αλλά αυτά τα αγγλικά (και μάλιστα υπό γωνία) εισαγωγικά σε ετυμολογίες ελληνικών λέξεων, και όχι μόνο, πολύ με ενοχλούν. « και », αγαπητέ!
Σας ασπάζομαι,
sarant said
Φαίδωνα, καλώς ήρθες. Πρόσεξε ότι τα εισαγωγικά είναι και θέμα τεχνικό. Όταν γράφω κατευθείαν στον Φάιρφοξ, όπως τώρα, δεν μπορώ να βγάλω τα ελληνικά εισαγωγικά. Οπότε, «.
π2 said
Νίκο, με το abcTajpu (που νομίζω πως έχω αναφέρει ξανά) μπορείς να βάζεις εύκολα οποιονδήποτε χαρακτήρα και στον Φάιρφοξ. Ομολογώ, πάντως, πως κι εγώ δεν κάνω τον κόπο για τα ελληνικά εισαγωγικά, ιδίως από τη στιγμή που δεν έχω ιστολόγιο και η διαδικτυακή μου παρουσία περιορίζεται σε πολύ βιαστικά σχόλια ανάμεσα σε διάφορα πιεστικά καθήκοντα.
Φαίδωνα, τα αγγλικά εισαγωγικά βλέπω πως σε ενοχλούν, αλλά η γαλλική τυπογραφική συνήθεια του κενού πριν και μετά τις λέξεις που βρίσκονται σε εισαγωγικά δεν σ’ ενοχλεί. Πρόκειται, νομίζω, για γαλλισμό αντίστοιχο με την έλλειψη κενού μετά την απόστροφο, που βλέπω συχνά στο διαδίκτυο.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Υπάρχει τρόπος να εισάγει κανείς σαρδέλες σε οποιοδήποτε κείμενο. Ενώ έχετε επιλεγμένο το ελληνικό πληκτρολόγιο, πιέστε Ctrl+Alt+[ για « και Ctrl+Alt+] για ». Κοιτάξτε εδώ: Διαγόρας – Οδηγίες χρήσης – Ειδικοί χαρακτήρες
δμ3κ said
Κύριε Σαραντάκε, ξεκίνησα να σας διαβάζω όταν τυχαία το google με οδήγησε στα μεταφραστικά σημειώματά σας για τη σειρά βιβλίων του Χάρι Πότερ κ’ έκτοτε παρακολουθώ όλα τα κείμενα σας.
Με ενδιαφέρει η μελέτη της γλώσσας (γενικά, όχι μόνο της ελληνικής) και είστε μια πολύτιμη πηγή 🙂
Θα έλεγα «ευχαριστώ που υπάρχετε online» αλλά μάλλον θα ακουστεί παράξενο.
δμ3κ
sarant said
Πιδύε, δίκιο έχεις, το έχω εγκαταστήσει το πρόσθετο αλλά σε κάποια αναβάθμιση χάθηκε, νομίζω.
Διαγόρα, πολύτιμες οι οδηγίες!
δμ3κ, με κολακεύεις!
Φαίδων said
Π2, παρεξήγησες.
Έγραφα τα εισαγωγικά ως χαρακτήρες (και άρα με συμπεριφορά λέξης μέσα στην πρόταση, με τα αντίστοιχα κενά), όχι το «και» εντός εισαγωγικών. Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για γαλλισμό αλλά σίγουρα δεν είμαι φαν αντίστοιχων τυπογραφικών συνηθειών τους 🙂
Αντίστοιχο των ελληνικών εισαγωγικών και παρεπιπτόντως, θέλω να πιάσω και βασανίσω τον πανέξυπνο που σχεδίασε την βασική ελληνική διάταξη πληκτρολογίου και άφησε σε αυτή τον χαρακτήρα του αγγλικού ερωτηματικού (?) αλλά δεν του «χώρεσε» την ελληνική άνω τελεία (·).
vikar said
Αγαπητέ κύριε Σαραντάκο, μία τεχνική ερώτηση: πώς γίνεται –άν γίνεται– να απενεργοποιήσω την στανική προεπισκόπηση που ξεπετάγεται στα λίνκ; Ή μήπως πρόκειται για οικουμενική ρύθμιση (που μπορεί να κάνει μόνο ο χειριστής του ιστολογίου);
Με την αφορμή αυτή πάντως, να εκφράσω και την ευγνωμοσύνη μου για την απύθμενη (έτσι δείχνει!) διάθεσή σου να μιλάς για τα αυτονόητα. Δέν είναι πολλοί σάν κι’ εσένα που αφιερώνουν χρόνο στην αποκατάσταση του προφανούς, που δέν κουράζονται να δείχνουν κάθε φορά οτι δέν είναι ελέφαντες σά’ να λέμε. Συνήθως κανείς επαναπαύεται στην πεποίθηση οτι έχει δίκιο, και αφήνεται στην απραξία, την παρατήρηση σε εισαγωγικά, και εντέλει στον κυνισμό. Σε τέτοιους καιρούς η παρουσία σου είναι όντως πολύτιμη, όπως είπε και ο δέλτα μί τρία κάππα επάνω.
Χμ, πολύ σε γλείψιμο μου βγήκε, ελπίζω να μήν παρεξηγηθώ!… (Και δέν θα μπώ στο παιχνίδι του να σου βρώ ψεγάδια για ν’ αποδείξω την όποια μου ειλικρίνεια.) Νά ‘σαι καλά λοιπόν, και καλή συνέχεια. Και πές μας αν γίνεται γι’ αυτά τα σνάπ πριβιού, γιατι είναι ενοχλητικά κατα τη γνώμη μου (βασικά, κατα τη σόλοικη σύνδεση που έχω στο σπίτι).
Χαιρετώ,
Βασίλης Κ.
vikar said
Όπα, άκυρο. Βρήκα πώς να το απενεργοποιήσω μόνος μου (ένα κουμπάκι πάνω δεξιά στην προεπισκόπηση σε πάει σε επιλογές).
sarant said
Αγαπητέ Βασίλη, σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και χαίρομαι πολύ που βρήκες μονάχος σου τη λύση διότι εγώ δεν την ήξερα!
Το μεσαίο δάχτυλο της Αφροδίτης. « Αράχωβας Blog said
[…] του γερμανικού περιοδικού FOCUS για την Ελλάδα από τον Νίκο Σαραντάκο. Ανεξάρτητα με το ποια θέση υιοθετεί κανείς, αξίζει η […]
paok4re said
Κύριε Σαραντάκο γεια σας!
Διαβάζωντας το blog σας μου ήρθε και μένα μια μανία και ξεκίνησα ένα blog!
Aν μπορείτε προσθέστε με στο «Φίλοι στη μπλογκόσφαιρα».Θα το εκτιμούσα πολύ!Ήδη και γω ετοιμάζω την δικιά μου λίστα για το blog.Ευχαριστώ πολύ.
Το blog: http://xlapatsa.wordpress.com
Βαγγέλης said
Κύριε Σαραντάκο καλησπέρα.
Γνωρίζοντας την ενασχόλησή σας με το κείμενο του ψευδο-Ισοκράτη, σας ενημερώνω για το νέο κρούσμα της…ασθένειας:
Σήμερα πήγα σε μια πορεία σωματείων που ξεκίνησε από την καμμένα τράπεζα της Σταδίου και είδα τοιχοκολλημένο έξω απο το κτίριο της τράπεζας και το περιβόητο κείμενο, μαζί με διάφορα άλλα σοβαρά και λιγότερο σοβαρά κείμενα. Μάλιστα, το κείμενο έχει αναρτηθεί δυο φορές από, φαντάζομαι, διαφορετικούς ανθρώπους: στη μια περίπτωση χειρόγραφο και στην άλλη ως φωτοτυπία από το γνωστό εξώφυλλο του Ελεύθερου Τύπου που δημοσιεύτηκε λίγες μέρες μετά τα γεγονότα των «Δεκεμβριανών» του 2008.
sarant said
Βαγγέλη, σ’ ευχαριστώ για την ενημέρωση. Το παρήγορο είναι ότι στα φόρουμ, κάθε φορά που αναρτάται ο ψευδοΙσοκράτης κάποιος εμφανίζεται και παραθέτει και την άλλη άποψη.
Βασίλης Ζεβελάκης said
Φαίνεται να έχουμε κάποια κοινά ενδιαφέροντα, η επαφή ισως έιναι χρήσιμη/Εδώ στο Νότο, όλα μοιάζουν διαφορετικά μα και ίδια-σε μια χώρα που είναι ταραγμένη κι ασυνάρτητη, είνα ανάγκη να ακούγονται αν όχι πολλές φράσεις μερικές λέξεις, απο την μιαν άκρη στην άλλη. Το ιστολόγιο «Οι λέξεις ειχαν την …»μοιάζει με τον τίτλο ενός βιβλίου ενός υψηλού επιπέδου φιλολόγου του Μ.Παρλαμά, που έζησε ως τα 1997 στην Κρήτη , φωτίζοντας πολλές γενιές «Από την ζωή των λέξεων»/ Το περιεχόμενο ήταν ιστορίες ετημολογίας των λέξεων, με μορφή «ενεκδοτολόγική και ενίοτε παιγνιώδη» . Ο alkman.gr παρουσίασε ένα κειμενο σχετικο με την έκδοση αυτή και θα δημοσιεύει και αποσπασματα, μικρα κείμενα.
Αν σας ενδιαφέρει θα μπορουσαμε να σας στειλουμε φωτοτυπίες.
φιλικά και εγκάρδια Β.Ζ.
sarant said
Το βιβλίο του Μ. Παρλαμά το έχω, είναι πολύ καλό, αξιαγάπητο. Αν δεν κάνω λάθος, είναι συλλογή άρθρων σε κάποια τοπική (κρητική) εφημερίδα.
Θα σας στείλω ηλεμήνυμα.
Μαρία said
Μυθικός φιλόλογος. Πρωτάκουσα γι’ αυτόν το 70 απο μαθητές του.
Stazybο Hοrn said
Κι εγώ το ίδιο (45, 46)
Μαρία said
Εσύ το 70 αποκλείεται 🙂
Αδάμ. Αγγέλου said
Γεια σας κύριε Σαραντάκο. Είμαι γλωσσολόγος και προσπαθώ να «ανοίγω» τα μάτια των γύρω μου σχετικά με την γλώσσα (και συγκεκριμένα την ελληνική). Δύσκολο το εγχείρημα μου… πρόσφατα επιχείρησα -μάταια- να εξηγήσω σε έναν γνωστό μου τα περί greeklish, τα περί «φθοράς και αλλοίωσης» της γλώσσας και το επιχείρημά του περί Hellenic Quest… (αφορμή στάθηκε το κείμενο: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4577612). Ψάχνοντας λοιπόν «έπεσα» τυχαία πάνω σας!! Διάβασα πολλά από τα κείμενα σας και χαίρομαι που (θα) αποτελείτε ένα σημείο αναφοράς στον λόγο μου. Συνεχίστε με τον ίδιο ζήλο… η παραπληροφόρηση σε συνδυασμό με την ημιμάθεια αποτελούν σημείο των καιρών μας…
ΥΓ: δεν διάβασα πουθενά κάποιο κείμενο σας για τον κ. Μπαμπινιώτη. Είμαι σίγουρος ότι έχετε πολλά ενδιαφέροντα να πείτε…
sarant said
Καλησπέρα κύριε Αγγέλου
Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια και περιμένω να δω και τα σχόλιά σας στο ιστολόγιο. Για τον κ. Μπαμπινιώτη έχω γράψει κάμποσα παλιότερα, μπορείτε να τα δείτε στον ιστότοπό μου, εδώ:
http://www.sarantakos.com/language/lexika.html
ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ said
Το βιβλίο του πατέρα σας «Τι μας έμαθαν επιτέλους οι αρχαίοι Έλληνες;» είναι μία απόλαυση λεκτικού πλούτου και ευαίσθητης προσέγγισης της ιστορίας χωρίς υπερβολές προγονοπληξίας.Συστήνεται ή δωρίζεται για να μαθαίνουν οι νεώτεροι.
sarant said
Κύριε Μάντζαρη, ευχαριστούμε πολύ!
netakias said
Μια συντευξη που μπορεί να σας ενδιαφέρει,
Του Σαράντου Καργάκου. Την Βρήκα στο link
http://alitheia-agaph.blogspot.com/2010/06/blog-post_5491.html
Απόσπασμα
Ερ. Καθαρεύουσα ή δημοτική; Μονοτονικό ή πολυτονικό και γιατί; Και πια η βλαβερή συνέπεια της χρήσεως των λεγομένων greeklish στην ίδια τη γλώσσα μας αλλά και στους ανθρώπους, σε εμάς τους ίδιους;
Απ. Οφείλω να σας εξομολογηθώ, ενώ είναι σχεδόν σε όλους γνωστό, ότι από πολύ μικρός είχα έναν ογκωδέστατο φάκελο. Η συσσώρευση ενοχοποιητικού υλικού άρχισε από την Τρίτη τάξη του δημοτικού. Όταν μου ζητήθηκε από το διευθυντή προκειμένου να πάρω το βραβείο, γιατί ήμουν πρώτος μαθητής, να αποκηρύξω τους συγγενείς μου που είχαν χαρακτηριστεί αριστεροί και εγώ του είπα: «και τους σκοτωμένους κύριε;» εννοώντας τους συγγενείς μου που είχαν εκτελέσει οι γερμανοί. Η απάντηση που έδωσα ήταν αρκετά ενοχοποιητική. Αργότερα προσετέθησαν και άλλα ενοχοποιητικά στοιχεία ώστε να προετοιμάζομαι για εξορία αλλά ευτυχώς ήρθε η απεργία πείνας του γιατρού Τσιρώνη τον οποίον έχουν ξεχάσει όλοι οι τάχα μου προοδευτικοί και ο οποίος δεν εκτελέστηκε, δολοφονήθηκε και το λέω μετά λόγου γνώσεως αυτό, εγώ θα είχα πάει για παραθερισμό στον Αη-Στράτη ή στην Μακρόνησο, που είναι κοντινή. Μέσα στα επιβαρυντικά στοιχεία που υπήρχαν στο φάκελό μου, τον οποίο έχω, διότι φρόντισα να τον αγοράσω μόλις έπεσε η δικτατορία, πριν οι φάκελοι καούν, το γιατί κάηκαν οι φάκελοι είναι μια άλλη ιστορία, κάηκαν για να μην αποδειχτεί ποτέ ποιοι ήσαν οι ρουφιάνοι της δικτατορίας και πιο πριν, υπήρχε και το εξής επιβαρυντικό: «είναι οπαδός της δημοτικής». Επέμενα σε όλη τη διάρκεια της μαθητικής μου ζωής να γράφω στη δημοτική και είχα πάρει την απόφαση και όταν έδινα εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο να γράψω στη δημοτική αλλά με απέτρεψε ο συγχωρεμένος ο Γιάννης ο Κορδάτος, με τον οποίο γνωριζόμουν από πολύ μικρός και μου είπε «μη χτυπάς γροθιά στο μαχαίρι» και έγραψα στην καθαρεύουσα. Είχα μια μεγάλη ευχέρεια και στη δημοτική και στην καθαρεύουσα, είχα επίσης και μια ευχέρεια να μπορώ να μιμούμαι το λόγο του Εμμανουήλ Ροΐδη και πάρα πολλά Ροϊδικά κείμενα, που έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα με διάφορα επώνυμα, είναι κείμενα πλαστά δικά μου. Σε καμία περίπτωση όμως η υποστήριξη, την οποία προσέφερα στη δημοτική δεν είχε στόχο την λογία, την καθαρεύουσα και πολύ περισσότερο τα αρχαία ελληνικά. Όπως γνώριζα από μαθητής τον Όμηρο αρκετά καλά το ίδιο καλά ήξερα και τα μεγάλα κεφάλαια της δημοτικής μας λογοτεχνίας. Εκείνο το οποίο εγώ επιζητούσα ήταν να μην παρεμβαίνει το κράτος στην γλωσσική εξέλιξη και νομοθετεί, δηλαδή να μην επαναληφθεί το λάθος του Ελευθερίου Βενιζέλου που έβαλε ρήτρα στο Σύνταγμα, ότι επίσημη γλώσσα είναι η καθαρεύουσα. Ήθελα λοιπόν να συνυπάρχει δημοτική και καθαρεύουσα όχι σε έναν ανταγωνισμό αλλά σε μια όσμωση, έτσι που σε κάποια φάση θα υπάρξει μια, ας το πούμε, συνάντηση, δηλαδή θα υπήρχε μια διαλλακτική σχέση, δηλαδή αυτό το περίφημο Ηρακλήτειον σχήμα θέση-αντίθεση-σύνθεση. Το γεγονός ότι πάντοτε υπήρχε μια διαφορά ανάμεσα στην κοινώς λαλουμένη, αυτό που λέμε δημοτική, γιατί και ο όρος αυτός δεν είναι καλός και σε μια επίσημη γλώσσα, γραφομένη γλώσσα, είναι κάτι που αποδεικνύεται και από τη σωστή μελέτη των αρχαίων ελληνικών. Ο γραπτός λόγος δεν ταυτίζεται απόλυτα με τον προφορικό. Το ίδιο συνέβαινε και στην Ελλάδα. Ασφαλώς δεν ήθελα τις ακρότητες κάποιων λογίων που ήθελαν να είναι πιο αρχαίοι και από τους αρχαίους, αλλά όμως οι άνθρωποι αυτοί, παρά τις ακρότητές τους προσέθεσαν έναν γλωσσικό πλούτο και έτσι αντί να λέμε π.χ. μινίστρος είπαμε υπουργός, αντί να λέμε γκουβέρνο είπαμε κυβέρνηση, αντί να λέμε μονέδα είπαμε χρήμα, πού είναι το κακό; Από την άλλη μεριά και αυτό που ονομάστηκε καθαρεύουσα ήταν και αυτό γλωσσικός πλούτος, γλωσσική κατάκτηση, γλωσσική περιουσία, διότι σ’ αυτό, ας το πούμε, το γλωσσικό μόρφωμα γράφτηκαν μνημειώδη κείμενα, συντάχθηκαν οι πρώτοι καταστατικοί μας χάρτες. Με τη γλώσσα αυτή εκφράστηκε ένας Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, ένας Παύλος Καρολίδης, μεγάλοι νομικοί όπως οι Σαρίπολοι αλλά και νεότεροι που ήταν οπαδοί της δημοτικής, όπως ο Αλέξανδρος Σβώλος και τόσοι άλλοι. Όλο αυτό το πλούσιο υλικό, επιστημονικό, ιστορικό, λογοτεχνικό το πετάξαμε στα σκουπίδια. Εγώ έχω μία αντίληψη ολότητας για τη γλώσσα, δεν κάνω διάκριση σε αρχαία, μεσαιωνική και νέα. Εγώ θεωρώ την ελληνική ενιαία, συνεχώς εξελισσομένη, μεταβαλλομένη, εμπλουτιζομένη ανάλογα με τις εξελίξεις, αλλά είναι πολύ φυσικό όπως ένα πλοίο που αντιμετωπίζει θαλασσοταραχή να πετάει κάποιο φορτίο γιατί δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις καινούργιες καταστάσεις, κάποιες λέξεις να χάνουν πια τη χρησιμότητά τους στο παρόν, για να χρησιμοποιήσουμε κάποια λέξη που μπορεί να μας αποδίδει με περισσότερη ακρίβεια καταστάσεις ή ιδέες του παρόντος. Τώρα το πόσο είναι αναγκαία η λογία και η αρχαία φαίνεται από αυτό που θα σας πω και που το έχω γράψει σε ένα βιβλιαράκι μικρό, τα μικρά γλωσσικά που περιέχει δυο μελέτες μου «Η δημοκρατικότητα του αρχαίου ελληνικού λόγου μέσα από τις συντακτικές δομές» και δεύτερο μελέτημα «Η γλώσσα του μέλλοντος και το μέλλον της γλώσσας». Αυτό εδώ κυκλοφορήθηκε, γιατί αυτό είναι το σωστό ρήμα, το βιβλίο κυκλοφορείται, το αυτοκίνητο κυκλοφορεί, το 2003. Εκεί κάνω μια παρατήρηση ότι τον αιώνα που διατρέχουμε θα έχουμε 35.000-40.000 ανακαλύψεις, οι οποίες θα χρειαστούν όνομα. Η λατινική έχει εξαντλήσει προ πολλού τα όριά της. Ούτε στη φυτολογία, ούτε στη βιολογία, , ούτε στην ιατρική, ούτε στη φαρμακολογία χρησιμοποιείται. Η αγγλική έχει πλέον κορεστεί. Και αν ακόμα εξακολουθεί να ονοματίζει τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι έχει δανειστεί από την ελληνική περίπου 35.000 και κατ’ άλλους 40.000 λέξεις. Τώρα ας τους κάνουμε και ένα σκόντο, θέλουν 35.000, 35.000, δεν έχουμε τη μικροψυχία τη δική τους. Εκείνη η γλώσσα η οποία δεν έχει τελειωμό είναι η ελληνική, διότι η ελληνική έχει πολλαπλασιαστικές δυνατότητες. Αν πάρουμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα το ρήμα «ποιώ» και πάτε σε ένα πολύ καλό λεξικό για να βρείτε τα παράγωγα, σύνθετα και παρασύνθετα, τότε φτιάχνεται ένα καινούργιο λεξικό, το οποίο έχει σαν βάση το ρήμα «ποιώ». Εγώ εδώ πήρα ως χαρακτηριστική λέξη το ρήμα «γκρεμίζω», που είναι η βάση της πολιτικής μας, διότι η πολιτική στην Ελλάδα σημαίνει, γκρεμίζω, ό,τι χτίζω, εκτός από αυτά τα εκτρώματα, τα οποία βλέπουμε να μας περικυκλώνουν, αν αυτά λέγονται κτίσματα, και ύστερα από πολύ προσεκτική μελέτη διαπίστωσα από το ρήμα «γκρεμίζω», έχουμε πάνω από 140 λέξεις και λεξίδια. Αντιλαμβάνεστε επομένως, ποιον πλούτο μπορεί να προσφέρει το ρήμα «λαμβάνω», το ρήμα «άγω», το ρήμα «έχω» και τόσα άλλα τα οποία μπορεί να μας δώσουν τα ονόματα των ανακαλύψεων, που πρόκειται να έρθουν σε φως. Δε γνωρίζω τις δυνατότητες της κινεζικής και γι’ αυτό δεν μπορώ να έχω άποψη για τον πλούτο που έχει η γλώσσα αυτού του πανάρχαιου λαού, αλλά μια και φθάσαμε και με ρωτήσατε για τόνους και πνεύματα, εγώ υπήρξα απαρχής πολέμιος του μονοτονικού και των ορθογραφικών απλουστεύσεων. Και ο λόγος δεν ήταν οι δήθεν συντηρητικές καταβολές μου, αλλά ήταν λόγοι καθαρά παιδαγωγικοί. Διότι η προσπάθεια που έκανε το παιδί να γράψει σωστά μια λέξη ισοδυναμούσε με μια άσκηση. Κάθε λέξη που έγραφε το ελληνόπουλο ήταν ένα μικρό προβληματάκι. Έτσι η γραφή της λέξεως προϋπέθετε στοχασμό, σκέψη. Αυτό το πολύ απλό «γλώσσα» να βάλω οξεία ή περισπωμένη; Το μακρόν προ βραχέως περισπάται ήταν μια συνεχής, διαρκής επιταγή που έκανε το παιδί όταν έγραφε ένα σκεπτόμενο μαθητή. Τώρα ο μαθητής δεν έχει τόνους, δεν έχει πνεύματα, γράφει, όπως του κατέβει, ό,τι του κατέβει και ο καθηγητής δεν κάνει τον κόπο να διορθώσει, διότι και η διόρθωση απαγορεύεται. Σήμερα έχουμε μια ορθογραφία ΙΧ, γράφει καθένας όπως θέλει, και γι’ αυτό πλέον η ελληνική έχει εγκαταλειφθεί σε σημείο που να διασχίζεις στη Λεωφόρο Κηφισίας και στη Λεωφόρο Συγγρού και να μη βλέπεις ελληνική επιγραφή. Οι ελληνικές επιγραφές εάν προσμετρηθούν με τα δάχτυλα του ενός χεριού πιθανώς να μας περισσέψουν δάχτυλα, που δεν επαρκούν ούτε για μια μούντζα. Θα ήθελα πάνω σε αυτό να πω, ότι όταν έγραφα την «Αλαλία» είχα παρατηρήσει, ότι σε μια πολύ μεγάλη πλατεία στο Κέντρο των Αθηνών, τα μόνα ελληνικά ονόματα που υπήρχαν σε επιγραφές ήταν το κατάστημα ενός κυρίου, που πουλούσε ελαστικά και λεγόταν «Εγγλέζος». Το κατάστημα, το όνομά του ήταν Εγγλέζος αλλά το είχε στα ελληνικά. Το κατάστημα που πουλάει μπαταρίες και έγραφε απ’ έξω με τεράστια γράμματα «Γερμανός» στα ελληνικά και ένας άλλος, νομίζω εστιάτορας ήταν, όπου σε περίοπτη θέση είχε γράψει το όνομά του «Αρβανίτης». Και λέω καλά δεν υπάρχει κανένας Έλληνας να γράψει το όνομά του ελληνικά; Οι μόνοι, λοιπόν που είχαν γράψει τα ονόματά τους ελληνικά ήταν ένας κύριος Εγγλέζος, ένας κύριος Αρβανίτης και ένας κύριος Γερμανός. Σημεία των καιρών.
emilofcrete said
Δεν βρήκα λ/σμό ηλεταχυδρομείου, οπότε γράφω εδώ για μία μεταφραστική περίπτωση σχετικά με τον (αγαπημένο) Μπέρτραντ Ράσσελ, που βρίσκεται εδώ: http://diagoras.wordpress.com/2008/10/25/quote99/
Θα ήθελες αγαπητέ Νίκο(κύρη) να ρίξεις μια ματιά;
Ευχαριστώ.
sarant said
Το έχω δει αυτό, αγαπητέ, παλαιότερα’ σχετικά πρόσφατα, όταν μεταφράστηκε το βιβλίο του Κρούγκμαν The conscience of a liberal και δόθηκε τίτλος «Η συνείδηση ενός προοδευτικού» κάποιοι μίλησαν για διαστρέβλωση, αλλά το liberal είναι γνωστό μεταφραστικό πρόβλημα.
EmilofCrete said
Διαστρέβλωση;
Κι αν ήταν «… ενός φιλελεύθερου», πάλι διαστρέβλωση θα ήταν;
Τελικά, πού είναι ο πλούτος της γλώσσας μας, στην έκφραση και στην απόδοση εννοιών;
Stazybο Hοrn said
Για την άλλη σου ενσάρκωση:
http://www.nytimes.com/2010/07/19/crosswords/bridge/19card.html?_r=1
sarant said
Σ’ ευχαριστώ, δεν τα πολυπαρακολουθώ τώρα τελευταία 🙂
Μπάμπης said
Καλησπέρα σας! Με λένε Μπάμπη και είμαι ένας καινούργιος κάτοικος-παραθεριστής στην Αίγινα. Ως εραστής της άμεσης κληρωτής δημοκρατίας,τα τελευταία δυο χρόνια έχω γίνει φίλος της Επικούρειας Φιλοσοφίας. Παρακαλώ κοιτάξτε την ιστοσελίδα μου και αν σας αρέσει, πείτε μου πως μπορώ να επικοινωνήσω με εσάς.
Σας ευχαριστώ για τον κόπο σας!
Με τιμή.
Μπάμπης Πατζόγλου.
Γιώργος said
Αγαπητέ,
έχω μία απορία/ερώτηση:
Στην ναυτική ορολογία χρησιμοποιείται το «κράτ(τ)ει» ώς παράγγελμα της θέσης της μηχανής στο»νεκρό» σημείο.
Πως γράφεται όμως το «κράτ(τ)ει» ; Με ένα ή δύο τ;
Ευχαριστώ προκαταβολικά….
sarant said
Καλημέρα!
Κράτει, αρχαιόπρεπη προστακτική του κρατώ. (Σήμερα θα λέγαμε «κράτα», αλλά έχει μείνει ως απολίθωμα)
Γιώργος Βιολέττας said
Καλημέρα,
Ασχολήθηκα σήμερα με την υποτιθέμενη διαταγή ενός υπενωματάρχη της Δημητσάνας το 1887.
http://georgeviolettas.blogspot.com/2010/11/blog-post_11.html
ένα τηλεφώνημα στην βιβλιοθήκη της Δημητσάνας την οποία όλοι μνημονεύουν ως αρχική πηγή, αποκάλυψε την πλαστότητα, αφού η υπάλληλος μου ανέφερε ότι και εκείνοι το ξέρουν από εφημερίδες!
Θα είχε ενδιαφέρον νομίζω ένας γλωσσογνώστης (sic) σαν την αφεντιά σου να μας έλεγε γιατί είναι πλαστό. Να μας υποδείκνυες δηλαδή σημεία που δεν ταιριάζουν με τον προηγούμενο αιώνα, μεταγενέστερες λέξεις κτλ κτλ.
αγγελικη said
κυριε Σαραντακε,ειμαι νοσηλευτρια στο προγραμμα ‘βοηθεια στο σπιτι’ και με αφορμη την αναζητηση της ετυμολογιας της λεξης «φαρμακο» επεσα πανω στο blog σας.
καποιος απο τους εξυπηρετουμενους μου αρνειται πεισματικα να παιρνει τα φαρμακα του και συνεχως μου λεει οτι η λεξη φαρμακο βγηκε απο το φαρμακι κι οτι αυτα, τα φαρμακα, δεν τον ευνοουν αλλα το αντιθετο. Αστειευομενη του ειπα οτι θα το ψαξω και θα του το παω γραπτως! ισχυει η αποψη του για την εννοια του φαρμακου?
σας ευχαριστω εκ των προτερων.
sarant said
Καλημέρα σας!
Έχει ένα δίκιο ο ασθενής σας, δεδομένου ότι οι λέξεις «φάρμακο» και «φαρμάκι» συνδέονται ετυμολογικά, αλλά συνέβη το αντίστροφο, δηλαδή η λέξη «φαρμάκι» βγήκε από τη λέξη «φάρμακο» (από το υποκοριστικό φαρμάκιον). Φάρμακον στα αρχαία σήμαινε αρχικά το θεραπευτικό βότανο και μετά έφτασε να σημαίνει ‘δηλητήριο’ (απ’ όπου προέκυψε η λ. φαρμάκι).
Οπότε να τονίσετε την αρχική σημασία της λέξης φάρμακο, θα έλεγα.
Δύτης των νιπτήρων said
Φαρμακεία όμως δεν είναι και η μαγεία;
JustAnotherGoneOff said
#65 Δύτη, αντιγράφω τον ορισμό της φαρμακείας που δίνει η Αναστασία Βακαλούδη στη Μαγεία ως κοινωνικό φαινόμενο στο πρώιμο Βυζάντιο:
Φαρμακεία ή φαρμακολαγνεία. Η παροχή από το στόμα ενός μαγικού-δηλητηριώδους φαρμάκου είτε με τη μορφή φίλτρου (ποτού) είτε με άλλη μορφή, με στόχο τη δηλητηρίαση του θύματος.
Για τον όρο φάρμακον: Ίαμα ή δηλητήριο.
chien andalou said
@ 62 Κάποιες πληροφορίες για την εγκύκλιο της Δημητσάνας θα βρείτε εδώ, ένα νήμα με πολλαπλό ενδιαφέρον (για τους παρατηρητικούς ή τους γνώστες).
Εκτός από την αναφορά της Δημητσάνας, του Κιλκίς και της Καρδίτσας, υπάρχει και η της Κούλουρης («απέδρα και εξακολουθεί απέδρα»), που και αυτή κυκλοφορεί σε διάφορες εκδοχές. Όποιος γνωρίζει κάτι, παρακαλείται να το μοιραστεί μαζί μας. 🙂
emilofcrete said
Είδα τον Μπαμπινιώτη στη Φλέσσα («ΣΤΑ ΑΚΡΑ») σε επανάληψη, που έλεγε ότι η λέξη ‘πολιτεία’ ταξίδεψε στη Γαλλία τον Μεσαίωνα (αν δεν κάνω λάθος) όπου, έγινε police για να ορίζει την πολιτειακή διαχείριση και, στη συνέχεια την τήρηση της τάξης, άρα και την αστυνομία…
Λιγάκι τραβηγμένο μου φαίνεται, ισχύει;
sarant said
Τι ακριβώς είπε δεν ξέρω, αλλά η λέξη police προέρχεται πράγματι από το πολιτεία.
Μαρία said
68 Και όμως.
http://www.cnrtl.fr/etymologie/police
κανένας said
Χρόνια πολλά, καλά και δημιουργικά!
babis said
Καλημέρα. Ξέρει κανείς να μου προτείνει κάποιο καλό ονλάιν λεξικό συνωνύμων; (Και τζάμπα, εννοείται.)
sarant said
Γκουγκλίζοντας βρήκα μερικά αλλά είναι υποτυπώδη, π.χ.
http://sites.google.com/site/thetidiolarisa/%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%89%CE%BD%CF%8D%CE%BC%CF%89%CE%BD
babis said
Ευχαριστώ. Αυτό και κάποια άλλα παρόμοια τα βρήκα κι εγώ, αλλά είπα να ρωτήσω και τους ειδικούς μήπως και ξέρουν κάτι παραπάνω.
Τα εμφυλιοπολεμικά σκίτσα του νεαρού Μποστ « XYZ Contagion said
[…] πολυ-δημιουργού Μποστ, που καταφέρνει και ξεθάβει ο Νικοδεσπότης, ακολουθεί συζήτηση, με σχόλια, με νέες πληροφορίες […]
EmilofCrete said
Αυτό το βιβλίο, ποιος θα το μεταφράσει;
Νικοδέσποτα! Σε σένα οι ελπίδες μας…
EmilofCrete said
Ξέρει κανείς κάτι για τα δύο -παρακάτω- βιβλία;
– «Η ΓΕΝΕΣΙΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ» Κώστας Δούκας
και,
– «Η Ελληνική Γλώσσα, Η Πατρίδα Του Πολιτισμού» Παναγιώτης Κυριακόπουλος
Ευχαριστώ.
Μαρία said
77
http://tinyurl.com/3hy9mrj
Στράτος said
Κύριε Σαραντάκο,με όλον τον σεβασμό,δεν έχετε τον απαιτούμενο θεωρητικό και επιστημονικό οπλισμό για να εκφέρετε δημόσιο λόγο κρίνοντας και επικρίνοντας -πολλές φορές- τα έργα του καθηγητή Μπαμπινιώτη.Το αυτό ισχύει και για τον κ.Χάρη,που,εμφορούμενος απ’τον έτερο αδαή κ.Μαρωνίτη,διατυπώνει ένα σωρό άστοχες κρίσεις για το σύνολο του έργου του.Αμίμητη,άλλωστε,η κριτική του για τη «Γραμματική της Νέας Ελληνικής»του κ.Μπαμπινιώτη,στην οποία αδυνατεί να καταλάβει την έννοια της «ιδιοσυγχρονίας» στον περιγραφικό μηχανισμό της γραμματικής και πιστεύει-εσφαλμένα βέβαια-ότι μια περιγραφική γραμματική οφείλει να εντάσσει όλες τις πιθανές μορφές μιας γλώσσας,συμπεριλαμβανομένων και των ιδιωμάτων, των διαλέκτων κ.λπ.Σταματήστε,λοιπόν,αυτό το «γαϊτανάκι» ή,τουλάχιστον,αν επιθυμείτε να κάνετε κριτική,περιοριστείτε στα «σπουδαία και σημαντικά»(για τα οποία αμφιβάλλω πολύ αν έχετε τη δυνατότητα να εντοπίσετε) και όχι σε τυχόν αβλεψίες που έχουν μηδαμινή αξία.
sarant said
Αγαπητέ, για να είναι εποικοδομητική η κριτική σας, θα έπρεπε να την κάνετε στα συγκεκριμένα άρθρα όπου κρίνω και επικρίνω (κακώς κατά τη γνώμη σας) το έργο του καθηγητή Μπαμπινιώτη, ώστε να φανεί αν αδίκως τον κρίνω. Προσέξτε όμως κάτι: δεν κρίνω τον ίδιο τον Μπαμπινιώτη, κρίνω κείμενά του. Και δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρει ο οπλισμός μου, αλλά αν αυτό που λέω είναι σωστό.
Μαρία said
80 Άσε τα σάπια και πες μας απο ποιον(sic) εμφορείσαι.
Κορνήλιος said
#79 ὁ Μαρωνίτης ποὺ στὴν εἰσαγωγή του στὴν μετάφρασι τὴς Ἰλιάδος τόμος 1 σ.278 μπερεδεύει τὸν Ἀρίσταρχο τὸν Σαμόθρᾳκα μὲ τὸν Ἀρίσταρχο τὸν Σάμιο; πρέπει νὰ ἔχῃ κάψει πολὺ κόσμο αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος.
Κορνήλιος said
#64 γιατί ἔχω τὴν ἐντύπωσι ὅτι ἐξ ἀρχὴς τὸ «φάρμακον» ἦταν μᾶλλον media vox; στὸν Ὅμηρο τὰ φίλτρα τῆς Κίρκης δὲν λέγονται φάρμακα;
Στράτος said
Μαρία,δεν εμφορούμαι απο κανέναν.Απλώς παρατηρώ μια στοχευμένη επίθεση από κάθε λογής επιστήμονες(από κλασικούς φιλολόγους μέχρι γεωλόγους)προς το πρόσωπο του κ.Μπαμπινιώτη.Και την ονομάζω επίθεση,γιατι δεν γίνεται με ήθος,αλλά για ένα σωρό άλλους λόγους.Είναι ικανοί να «ξύνουν» ολημερίς το μυαλό τους,για να βρούν σώνει και καλά ένα λάθος του,ακόμα κι αυτά που οφείλονται στον «δαίμονα» του τυπογραφείου.Είναι άδικο για έναν άνθρωπο που έχει δώσει τη ζωή του για τη γλώσσα και για έναν επιστήμονα γλωσσολόγο(επαναλαμβάνω γλωσσολόγο)του διαμετρήματος του κ.Μπαμπινιώτη.
Κορνήλιος said
#84 δὲν ἔπιασες τὸν σαρκασμὸ τῆς Μαρίας. ἀλλοῦ τὸ πῆγε.
Στράτος said
Kορνήλιε,καταχρηστικά χρησιμοποιείται και για πρόσωπα,αν κατάλαβα σωστά τι εννοείς.Αλλιώς,εξήγησέ μου.
Κορνήλιος said
προσωπικὰ ἐμένα τὸ «ἐμφορούμενος ἀπὸ τὸν Μαρωνίτη» μοῦ ἄρεσε, γιὰ λόγους ποὺ δὲν εἶναι τοῦ παρόντος.
Δύτης των νιπτήρων said
Πάντως στο λεξικό του Μπαμπινιώτη, «εμφορούμαι» ερμηνεύεται «διαπνέομαι από, κατέχομαι». Ο Γιάννης Χάρης κατέχεται από τον αδαή Μαρωνίτη λοιπόν, προφανώς δίκην πνεύματος που χρειάζεται εξορκισμό. 🙂
voulagx said
Α, δηλ. ο Δυτης εμφορειται απο τους νιπτηρες του; 🙂
Κορνήλιος said
ὁ Δύτης ἐμφορεῖται ἀπὸ τὸν Ἀζαζέλο!
Δύτης των νιπτήρων said
Όντως γατόφιλος, ο Μπεγκεμότ είναι πιο πολύ του γούστου μου…
Στράτος said
Δύτης των Νιπτήρων
Εμφορούμενος από τις ιδέες,τα «πιστεύω» του κ.Μαρωνίτη εξυπακούεται.Στο δεύτερο μήνυμά μου ομολογώ ότι η χρήση του είναι κάπως αδόκιμη.Τώρα, αν η Μαρία ήθελε να ειρωνευτεί,ανήκει φαίνεται ιδεολογικά στη «σχολή» Χάρη,του αλάνθαστου και έντιμου αυτού «επιστήμονα».Απ΄ό,τι διαπίστωσες ούτε έδωσα σημασία στην άποψή της περί συντακτικού λάθους και συνέχισα αυτά που ήθελα να πω.Επειδή σέβομαι τον χώρο αυτόν σταματάω και κάθε είδους διένεξη.
Στράτος said
Μπήκα στον κόπο να μελετήσω τις θέσεις σας για το λεξικό Μπαμπινιώτη για να κάνω την αυτοκριτική μου, και πραγματικά εξεπλάγην!Όχι ότι δεν περίμενα να διαβάσω ό,τι διάβασα,αλλά πλέον είμαι σίγουρος ότι πάντα θα βρίσκεται κάποιος που να ασκεί σύντονη κριτική στο λεξικό αυτό με εμφανή διάθεση ειρωνίας.Καταρχάς,κ.Σαραντάκο,η στάση σας είναι τουλάχιστον υποκριτική.Ενώ στην αρχή της ενότητας διατείνεστε πως δεν θα απαντήσετε ποιο από τα δύο λεξικά(Μπαμπ.-Τριαντ.)είναι καλύτερο,τα όσα ακολουθούν είναι μια ολοφάνερη ομολογία των προθέσεων σας, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που σας φαντάζομαι να έχετε στα χέρια σας το λεξικό Μπαμπινιώτη και να το πετάτε με δύναμη στον τοίχο.Επιλεκτική χρήση παραδειγμάτων,που όλως τυχαίως καταδικάζουν -κατά τη γνώμη σας πάντα – το λεξικό Μπαμπ.,δεκάδες ανακρίβειες, αστοχία και έλλειψη γλωσσολογικών επιχειρημάτων.Τι να πρωτοπεί κανείς…μέχρι που μας είπατε(ούτε λίγο,ούτε πολύ, κι ας «διασκεδάζετε» τις εντυπώσεις μετά,απορρίπτοντάς τις εύλογες σκέψεις του αναγνώστη)ότι στην ουσία ο Μπαμπινιώτης καθόταν με το λεξικό Τριανταφυλλίδη στο χέρι,διορθώνωντας τα λάθη του!Αν είναι δυνατόν!Δεν ξέρω τι να παραθέσω ενδεικτικά,αφού όλες οι αναφορές σας,είναι φανερό,εξυπηρετούν ιδιοτελείς σκοπούς.Θα αρκεστώ στο παρακάτω:«Δεν είναι μόνο στο γαρύφαλλο που προτείνεται μια γραφή χωρίς να παίρνονται υπόψη προβλήματα σύγχυσης ή συσχετισμού με άλλες λέξεις. Για παράδειγμα, το στιφάδο προτείνεται στυφάδο επειδή είναι αντιδάνειο που ετυμολογείται από τη λ. τύφος. Όμως, σήμερα, που βέβαια κανείς ομιλητής δεν συνδέει το στιφάδο με τον τύφο, το παιδί που θα δει γραμμένο στυφάδο και στυφός θα σκεφτεί εύλογα ότι ονομάστηκε έτσι το στιφάδο επειδή είναι στυφό. Αλλά δεν είναι»!Δηλαδή,κ.Σαραντάκο,με λίγα λόγια, μας προτρέπετε να υιοθετήσουμε την παρετυμολογία,για να μη μπερδευτεί το παιδί!Ακλόνητο επιχείρημα!Θα μπορούσα να πω πάρα πολλά,αλλά δεν αξίζει τον κόπο.Θα σας θέσω ένα ερώτημα ομως.Γιατί δεν τολμάτε να τα «βαλετε» και με τον Χατζηδάκι;Μήπως γιατί το κύρος του είναι μεγάλο;Ο χαρακτηρισμός «λαθοθήρας»(που χρησιμοποιείτε κι εσείς συχνά) σας ταιριάζει απόλυτα πιστεύω.
sarant said
Αγαπητέ Στράτο, είναι μάλλον βέβαιο ότι οι νεότερες εκδόσεις του λεξικού Μπαμπινιώτη επωφελήθηκαν από την έκδοση του λεξικού Τριανταφυλλίδη, όπως είναι επίσης βέβαιο ότι κάθε λεξικό αντιγράφει τα προηγούμενά του, ακόμη και τα πραγματολογικά λάθη. Δείτε π.χ. το λήμμα Οκτωβριανά, όπου όλα τα λεξικά έχουν αντιγράψει το λάθος του λεξ. Σταματάκου.
Με το απόσπασμα από το άρθρο μου, που παραθέτετε, δεν νομίζω να το αντικρούετε. Δυστυχώς διαλέξατε άρθρα του ιστοτόπου, και όχι του ιστολογίου, οπότε δεν υπάρχει τρόπος να μπουν από κάτω τα σχόλιά σας και οι απαντήσεις μου.
Για τον Χατζιδάκι, τι να πω. Κανένα σεβασμό δεν τρέφω. Υπήρξε ο πατέρας της γλωσσολογίας με τεράστιο έργο, αλλά ήταν φανατικός και εμπαθής και όσα έχει γράψει κατά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του 1917 θα μείνουν στίγμα εναντίον και της επιστημοσύνης του.
Αγγελος said
Κε Στράτο, δικαίωμά σας να υποστηρίζετε τη γραφή ‘στυφάδο’ (συνειδητοποιώντας πάντως ότι συνιστά νεωτερισμό), αλλά δεν βλέπω γιατί η προτίμηση του Σαραντάκου για την καθιερωμένη γραφή και η επισήμανση του κινδύνου σύνδεσης με το ‘στυφό’ «εξυπηρετεί ιδιοτελείς σκοπούς», όπως και «όλες οι αναφορές» του στο Μπαμπινιώτη. «Ιδιοτέλεια» θα είχαμε αν οι δύο ήταν λ.χ. αντίζηλοι για την ίδια πανεπιστημιακή θέση και ο ένας προσπαθούσε, με συστηματική και κακόπιστη κριτική, να αμαυρώσει το έργο του άλλου!
Στράτος said
Είδα,πάντως,ότι στην ιστοσελίδα σας αποκαλείτε τον Χατζηδάκι «μεγάλο» ,γι’αυτό σας το είπα.Μου φαίνεται πως «κουτουλάνε» μεταξύ τους όσα λέτε,όπως και τα επιχειρήματά σας εναντίον του Μπαμπινιώτη.Άγγελε,υπάρχει μεγάλη εμπάθεια από μια αυγκεκριμένη επιστημονική κοινότητα,που συστηματικά προσπαθεί να αμαυρώσει το σύνολο του έργου του Μπαμπινιώτη.Είναι αναντίρρητο αυτό.Και είναι κρίμα για έναν τέτοιο δάσκαλο που με το πάθος του για τη διδασκαλία έχει δώσει τόσα πολλά σ’εμάς τους νεόκοπους.Εμπειρικοί γλωσσολόγοι που «παίζουν» με τις λέξεις,του τύπου «η γραφή με -ι- δεν έχει ετυμολογική βάση»,αντι του σωστού γι’αυτούς «η γραφή με -ι- έχει εσφαλμένη ετυμολογική βάση» ή «στηρίζεται σε εσφαλμένη ετυμολόγηση».Είναι για να γελάς μ’αυτά που γράφουν.
sarant said
Από την απάντηση στον Άγγελο συμπεραίνω ότι ή θεωρείτε την εμπάθεια περίπου συνώνυμο της ιδιοτέλειας ή δεν έχετε το θάρρος να παραδεχτείτε ότι αδίκως με κατηγορήσατε για ιδιοτέλεια.
Για να έχουμε και την άλτερα παρς, πάντως, ο φίλος που έγραψε τα όσα χλευάζετε υποστηρίζει ότι δεν παίζει με τις λέξεις, διότι η διατύπωση του Μπ. «Ενισχύει τη γενική θέση του Μπ. περί μίας, αληθούς και απολύτως βέβαιης ετυμολόγησης. Η ετυμολόγηση στην οποία πιστεύει ο Μπ. αναγορεύεται ‘επιστημονική πραγματικότητα’ και όλες οι άλλες γίνονται απλές οδοντόκρεμες – ούτε καν λάθος, αλλά ανύπαρκτες.»
Στράτος said
Πείτε το όπως θέλετε.Στην Ιατρική,πάντως,ονομάζεται ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
sarant said
Ενώ το να κατηγορείτε κάποιον για «ιδιοτελείς σκοπούς» χωρίς να το τεκμηριώνετε και χωρίς να ζητάτε συγνώμη πώς λέγεται; Παλιανθρωπιά;
Κορνήλιος said
τὴν πρώτη συστηματικὴ καὶ τεκμηριωμένη καὶ πειστικὴ κριτικὴ γιὰ τᾶ ἐτυμολογικὰ λάθη τοῦ Μπαμπινιώτη. ἄκουσα ἀπὸ τὸν μακαρίτη Ἀλεξιάδη, ἄνθρωπο ἀρκούντως ἐθνικόφρονα. ἐπειδὴ ἤμουν στὴν ἐφηνικὴ ἡλικία ἡ κριτικὴ αὐτὴ μοῦ ἔμεινε χαραγμένη καὶ τρέφω ἐκτότε ἐπιφυλάξεις γιὰ τὸ ἐτυμολογικὸ μέρος τοῦ λεξικοῦ Μπαμπινιώτη.
ὁ Χατζηδάκις ἦταν ΤΙΤΑΝΑΣ!
Στράτος said
Δεν είμαι παλιάνθρωπος αγαπητέ,και δεν είμαι ούτε γλωσσολόγος,ούτε καν φιλόλογος.Ένας απλός τεχνοκράτης είμαι που ασχολείται με γλωσσικά θέματα,γιατί έχω τη γνώμη πως αφορούν όλους μας.Πιστεύω όμως ότι έχω αναπτυχθεί σε ικανοποιητικό βαθμό συναισθηματικά και νοητικά,άρα είμαι σε θέση να αντιληφθώ το έντιμο απ’το ανήθικο,την καλόπιστη κριτική απ’ την χαιρεκακία.Όταν βλέπω «ανορθογραφίες» συνηθίζω να παρεμβαίνω,να λέω τη γνώμη μου με οποιοδήποτε κόστος έχει αυτό.Ανέντιμη,λοιπόν,(και όχι μόνο)κρίνω τη στάση τη δική σας συγκεκριμένα,του κ.Χάρη,του κ.Μαρωνίτη,του κ.Καζάζη και κάποιων άλλων προς τον κ.Μπαμπινιώτη και το έργο του.Και είναι ανέντιμη γιατί γίνεται με υπερβολική δόση ειρωνείας.Είναι ανέντιμη γιατί στηρίζεται σε ανυπόστατα επιχειρήματα και το ξέρετε -εδώ είναι το κακό.Εκτός αν αισθάνεστε ότι μας πείθετε με το να ισχυρίζεστε πως τα παιδιά δεν διαβάζουν(!) ή κάνουν ορθογραφικά λάθη,λόγω των ελάχιστων λέξεων που έχουν πρόβλημα ορθογραφίας, και που αποτελεί αντικείμενο διαφωνίας σας με τον καθηγητή Μπαμπινιώτη.’Οταν διαβάζει κανείς τέτοια βαρύγδουπα,όπως επίσης, «επιδιώκω να σκοτώσω το θεριό όσο είναι ακόμα μικρό»,ή «χοντρό δεοντολογικό ολίσθημα» η γραφή βαλλάντιο,είναι δυνατόν να μην παρέμβεις;Όταν διαβάζουμε ότι χρησιμοποιείτε το γκουγκλ ως στατιστική υπηρεσία για την ορθή γραφή των λέξεων;Όταν δεν σας αρκεί η αναφορά του Μπ.«Η λ.πλημμυρίς εμφανίζεται στα περισσότερα χειρόγραφα με δύο μ-λόγω παρετυμολ. συνδέσεως με τις λ. πλην και μύρομαι»,αλλά θέλετε ακριβή αριθμό;Μας νοιαζει,κ Σαραντάκο,ποιος είναι ο ακριβής αριθμός(που τις μετρήσατε κιόλας -αυτό κι αν είναι πετριά) ή ότι η λ.είναι εσφαλμένη ετυμολογικά που το συμμερίζεστε μάλλον κι εσείς;Με συγχωρείτε,αλλά μ’αυτά που γράφετε δίνετε την εντύπωση ότι ο επηρμένος και αυτός που επιδιώκει να ξεφύγει απ’την πλέμπα είστε εσείς και όχι εκείνοι που υιοθετούν την ορθογραφία Μπαμπινιώτη όπως ισχυρίζεστε.
sarant said
Αγαπητέ, παλιάνθρωπο δεν σας είπε κανείς (τουλάχιστον στο ιστολόγιο αυτό). Εγώ υπαινίχθηκα ότι είναι παλιανθρωπιά να κατηγορείς κάποιον για ιδιοτέλεια (όπως εσείς εμένα) και να μην το τεκμηριώνεις παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις. Άλλο ανέντιμη στάση, αν κι αυτό μένει να αποδειχτεί, και άλλο ιδιοτελής.
Μια όμως και θίξατε το βαλάντιο, και επειδή από τότε που γράφτηκε το σχετικό αρθράκι έχουν προκύψει κι άλλα δεδομένα ως προς τη λέξη αυτή, ευκαιρία είναι να γράψω κάτι (δεν το υπόσχομαι) ώστε να αιτιολογήσω τον χαρακτηρισμό για «χοντρό δεοντολογικό ολίσθημα» κι εσείς να αντικρούσετε.
Στράτος said
Ιδιοτέλεια,υπό μια ευρύτερη έννοια,μπορεί να έχουμε κι όταν σκοπεύουμε να ικανοποιήσουμε ηθικά τον φίλο μας.Δεν είναι πάντα κατηγορία που συνιστά ποινικό αδίκημα,μην κολλάμε τόσο πολύ σ’αυτό.Αν θεωρήσατε πως υπονόησα κάτι άλλο,τότε ζητώ αληθινά συγγνώμη.Επειδή θεωρώ ότι η συγκεκριμένη στήλη δεν ενδείκνυται για τέτοιου είδους «φιλονικίες», σταματάω εδώ.
ΝΟΥΤΣΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ said
Νίκο,
Σε παρακαλώ, ποια είναι η ετυμολογία του ιδιωματισμού της Κω «πλιζίνα» (=καρπούζι);
Ευχαριστώ.
Χαίρε!
Παναγιώτης Νούτσος
sarant said
Αχ, αν και καρπούζι η πλιζίνα είναι σκληρό καρύδι! Μας έχει απασχολήσει ξανά αλλά ως τώρα δεν έχω βρει κάτι. Αν θέλεις, Παναγιώτη, να σου πω για την πατίχα, την κυπριακή λέξη για το καρπούζι, που είναι αραβικής αρχής:
https://sarantakos.wordpress.com/2010/08/23/karpuz/
Χαίρε!
Stazybο Hοrn said
#105 Στη Λεξιλογία, ανεπιτυχώς…
qq said
Στην βιολογία, και γενικά στην επιστήμη, ορολογικές ονομασίες που δεν έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, πως προφέρονται? Πιο συγκεκριμένα, το e.coli πως διαβάζετε. Ευχαριστώ.
sarant said
Είναι λατινικό, άρα προφέρεται λατινικά, δηλαδή «Ε κόλι». Και οι Άγγλοι έτσι το λένε. Μόνο οι δικοί μας στην τηλεόραση το λένε «κολάι».
Μαρία said
108
Ι κόλι το λεν στις τηλεοράσεις. Οι Άγγλοι δηλαδή λένε ε;
Αυτό το κολάι, που είχε αναφέρει ο γιατρός, δεν ξέρω πού το άκουσε.
physicist said
109. Μαρία, έχω ακούσει αναρίθμητες ομιλίες όπου τα αποκαλούν ι-κολάι, και όχι μόνο Αμερικανοί. Αντίστοιχα και οι προφορές, αντ ινφινάιτουμ, ρέιντιάι, αμπ ινίσιόου κλπ. Δεν είναι ούτε αμορφωσιά ούτε τίποτα, προσαρμογή της προφοράς στις συνήθειες της γλώσσας είναι.
Μαρία said
110
Στα κλπ να προσθέσω τα ιατρικά ιν σάιτου (για τους καρκίνους) και πλασίμπο (όχι το συγκρότημα).
Δεν μίλησα για αμορφωσιά αλλά ο εξαμερικανισμός των λατινικών κάτι δείχνει.
sarant said
Άγγλοι είπα; Γράψε λάθος, τους Γερμανούς σκεφτόμουν, που είναι και υπεύθυνοι 🙂
Εγώ δυο φορές που άκουσα δελτία ειδήσεων, άκουσα «κολάι».
Περισσότερα εδώ.
http://lexilogia.gr/forum/showthread.php?9017-E.-coli
physicist said
Παίδες, δύο πιθανές εξηγήσεις (ή ψευτοεξηγήσεις):
1. Οι δημοσιογράφοι είναι επηρεασμένοι από την αμερικανική προφορά. Φυσιολογικό είναι, στην τελική πόσοι ξέρουν λατινικά σήμερα;
2. Τώρα, όπως και να το κάνουμε, το ι κολάι στα Ελληνικά είναι πιο εύηχο από το ε κόλι και το ι κόλι. 😉
physicist said
111. Μαρία, ο εξαμερικανισμός των λατινικών δεν δείχνει απολύτως τίποτε. Θυμάμαι συνάδελφο Ιταλό, που γινότανε βαπόρι γιατί οι Αμερικανοί πρόφεραν «ab inishiow» αντί αμπ ινίτσιο. Ο ίδιος, κάθε μεσημέρι κατά τις δωδεκάμιση έλεγε: Άιε έμμε άνγκρι, ένιμπόντι έλσε φόρε λάντσε;
sarant said
Μόλις το άκουσα «ι κολάι» στον Σκάι
qq said
Ευχαριστώ για την απάντηση. Συνεχώς το ακούω άλλες φορές ως ι κολάι (τις περισσότερες φορές), και άλλες ως ε κόλι. Αναρωτιόμουν αν υπάρχει κανόνας ή ο καθένας το διαβάζει κατά το δοκούν και ως επίδειξη ευρυμάθειας. Στην διαμάχη να προσθέσω, στους αγγλοσάξονες επικρατεί η άποψη όλες τις ξένες λέξεις να «αγγλικανίζουν», ενώ οι ευρωπαίοι προσπαθούμε να κρατάμε την αρχική προφορά τους. Με την λογική των άγγλων, θα έπρεπε και εμείς να τις εξελληνίζουμε. Δεν καταλαβαίνω γιατί να επικρατήσει η αγγλική προφορά. Παλαιότερα θα το έλεγαν «κολοβακτηρίδιο του Έσεριχ», αλλά μάλλον θα μπέρδευε τους φοιτητές.
physicist said
[…] στους αγγλοσάξονες επικρατεί η άποψη όλες τις ξένες λέξεις να «αγγλικανίζουν», ενώ οι ευρωπαίοι προσπαθούμε να κρατάμε την αρχική προφορά τους.
Στοιχεία ή παραδείγματα; Οι Γερμανοί πάντως τις ελληνικές λέξεις τις εκγερμανίζουν, και τους αλλάζουν και το γένος καμιά φορά.
qq said
Μόλις τώρα διάβασα για την «στοργή». Δεν θα το πιστέψεις, αλλά η αγγλική βικιπαίδεια το μιλά /ˈstɔrdʒiː/ «στορdζί». Το «ο» ως το αμερικάνικο ανάποδο ν και το «ι» μακρύ και συρτό.
physicist said
Το στοργή το λέει /ˈstɔrdʒiː/ σε ποιά γλώσσα; Στα Ελληνικά, υποθέτω, αλλά για ποιό πράγμα μιλάμε; Για το πώς προφέρουν οι αγγλοσάξωνες λέξεις ατόφιες της ελληνικής ή για το πώς προφέρουν λέξεις με ελληνική προέλευση που μπήκαν στο λεξιλόγιό τους; Πάντως ρωτήστε γερμανόφωνο να σας προφέρει τη λέξη «θρίαμβος» ή «θρασύς» ή οτιδήποτε άλλο περιέχει «θρ». Θα βγει κάτι διαφορετικό, αντίστοιχο με το στορτζή.
qq said
Ισχύει και στις δύο περιπτώσεις «Στοργή» είναι λέξη της φιλοσοφίας και έγινε κτήμα της αγγλικής, αλλά και να ήταν ατόφια ελληνική, δεν άλλαζε τίποτα. Και ο πιο μορφωμένος άγγλος φιλόσοφος, στόρντζηη τι λέει. Ο γερμανός αντίστοιχα την προφέρει «στόργκε», προσπαθώντας να μιμηθεί την αρχαιοελληνική προφορά. Κατά αναλογία το θρ είναι τρ για τον γερμανό, και θρ για τον άγγλο, ενώ το «υ» κρατά τον ήχο της ελληνιστικής εποχής στον γερμανό, ενώ στον άγγλο μπορεί να γίνει απρόοπτα ένα «άι».
physicist said
Α, δεν το ήξερα ότι υπάρχει ενσωματωμένη στ’ Αγγλικά ως λέξη της Φιλοσοφίας. Αντίστοιχα μού ήρθε στο μυαλό η λέξη Agape που σημαίνει στα Γερμανικά τη μάζωξη που γίνεται μετά από γάμους ή βαφτίσεις. Και το προφέρουν, ασφαλώς, αγκάπε. Άρα δεν είναι ίδιον των Αγγλοσαξόνων και μόνο. Σωστά όσα γράφεις για το τρ, ανάλογα με την καταγωγή του Γερμανού μπορεί να είναι και τγ. Άρα, εσύ του λες θρίαμβος αλλά αυτός προφέρει τγιάμβους — για κάποιο λόγο αγγλόφωνοι και γερμανόφωνοι δεν ακούν -ος αλλά -ους στο τέλος της λέξης, κι έτσι ενώ εσύ τους λες πχ ότι ονομάζεσαι Παπαδόπουλος, αυτοί λένε Παπαντόπολους. Έστι έγινε κι ο Μητρόπουλος αρχικά Μετρόπολους και κατέληξε Metropolis.
Κι ένα τελευταίο με τους Γερμανούς τώρα που μου ‘ρχονται στο νου: Δεν τους βγαίνει το βλ στην αρχή της λέξης, το κάνουν αυτόματα φλ. Συνδυάζοντας όλα τα παραπάνω, λέγεσαι Βλασσόπουλος κι αυτοί σε βαφτίζουν Φλασσόπολους. Με επιμονή και υπομονή, μαθαίνουν, όμως. 😛
Γιάννης said
Καλησπέρα σας. Δεν ξέρω αν είναι ο καταλληλος χώρος για να εκφράσω το παρακάτω… Συγγνώμη αν δεν είναι.
Γλωσσική απορία:
ερ: Θέλεις λίγη μαγειρίτσα;
απ: Όχι θέλω πολλή.
ή «πολύ»;;; και γιατί, αφού το «πολλή» απαντά στο «λίγη»;
sarant said
Φυσικά, θέλω πολλή, αφού απαντά στο «λίγη», εκτός αν τη θέλει πολύ, αν έχει μεγάλη επιθυμία, αλλά τότε είναι άλλη απάντηση. Το μπέρδεμα γίνεται από το αρσενικό/ουδέτερο όπου συμπίπτουν: θέλεις λίγο κεφαλοτύρι; θέλω πολύ. Το θέμα αξίζει πάντως ανάλυση.
Γιάννης said
Δηλαδή δεν πειράζει που το «πολλή» σαν επίθετο ακολουθεί ένα ρήμα, χωρίς ουσιαστικό μετά από αυτό το «πολλή»; Ναι μεν υπονοείται, αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να γράφεται;
sarant said
Μια άλλη απάντηση θα ήταν «Θέλω». Χωρίς τίποτε άλλο -κι αυτό ελλειπτικό είναι, αλλά αφού προηγείται η ερώτηση δεν ενοχλεί. Ή: πάρε ένα κομμάτι κέικ. Πήρα δύο. Πάλι χωρίς ουσιαστικό.
Γιάννης said
Σας ευχαριστώ πολύ για τις άμεσες απαντήσεις σας!
tahini_ said
Γειά σας, ελπίζω η ιστολογική ανάπαυλά σας να προχωρεί ευχάριστα κι εποικοδομητικά. Θα ήθελα να σας ρωτήσω ποια θεωρείτε ότι θα πρέπει να είναι η ορθογραφία του ιδιωματικού «πάλαι». Στο λεξικό Μπαμπινιώτη, αναφέρεται ως «πάλαι» στην έκφραση «πάλαι ποτέ» και «πάλε» στο λήμμα «πάλι». Από ένα γρήγορο γούγλισμα, το συνάντησα ως «πάλε» σε γραπτα νησιωτών (βλ. Εφταλιώτη). Προσωπικά, γράφω «πάλαι» επειδή θεωρώ ότι η ορθογραφία των αρχαίων επιρρημάτων έχει διατηρηθεί μέσω των «πάλαι ποτέ» και «χαμαιτυπείο».
Υ.Γ. Η ερώτηση δεν είναι απόλυτα θεωρητική. Στην Κύπρο, όπως ίσως γνωρίζετε, τα επιρρήματα με κατάληξη -αι (πάλαι, χαμαί, δαμαί) ζουν και βασιλεύουν.
sarant said
Γεια σας, η ανάπαυλα φοβάμαι πως θα κρατήσει περισσότερο απ’ όσο λογάριαζα 🙂
Πρόκειται για δυο διαφορετικές λέξεις που απλώς είναι ομόηχες.
Το πάλε = ιδιωματική μορφή του «πάλι» ασφαλώς γράφεται με έψιλον.
Το αρχαίο επίρρημα «πάλαι» π.χ. ο πάλαι ποτέ κραταιός Εθνικός Πειραιώς, ασφαλώς γράφεται με -αι.
Αν στην Κύπρο ζει και βασιλεύει και το «πάλαι» = προ πολλού, αλλά και το «πάλε» = πάλι, πρέπει να γράφονται διαφορετικά. Δεν είναι η ίδια λέξη.
tahini_ said
Τώρα ντράπηκα, ασφαλώς και το «πάλαι» σημαίνει προ πολλού. Σας ευχαριστώ πολύ και καλή συνέχεια !
Γιάννης said
Καλησπέρα σας και πάλι. Έχω μια απορία κι όσο κι αν ψάχνω άκρη δεν βρίσκω (μάλλον όλο και πιο πολύ μπερδεύομαι)
Ο κάτοικος της Σύρου λέγεται Σύρος ή Σύριος (η ερώτηση εννοείται πάει και για τον κάτοικο Συρίας)
sarant said
Μπερδεύεσαι επειδή είναι μπερδεμένο αφεαυτού. Ο κάτοικος της Σύρου κανονικά λέγεται Σύριος, ενώ ο κάτοικος της Συρίας λέγεται Σύρος, αλλά και ο Μπαμπινιώτης αναγνωρίζει ότι χρησιμοποιείται το μεν στη θέση του δε. Οπότε, για να μη μπερδεύεσαι, λες Συριανός.
Γιάννης said
1) Αυτό το «κανονικά λέγεται» από που προκύπτει;
2) Ο Μπαμπινιώτης πως φαίνεται ότι αναγνωρίζει κάτι τέτοιο και όχι ότι δεν το θεωρεί απλά σωστό;
Μαρία said
132
παράγραφος 287 και σημειώσεις.
http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/structure/page_109.html
(Λυδός-Λυδία, Σύρος-Σύριος-Συρία αλλά Σύρος-Σύριος, Κόρινθος-Κορίνθιος)
131 Οι Αιγυπτιώτες τους κατοίκους της Συρίας τους λένε Συριάνους.
Μπουκανιέρος said
133β Αυτό θυμίζει κάπως τα «ινδιάνικα» φαγητά / ρούχα / μαγαζιά (=ινδικά) – λέξη που χρησιμοποιείται στα λονδρέζικα ελληνικά.
Νέο kid στο block said
Νομίζω ότι οι κάτοικοι της Συρίας είναι σωστό να λέγονται μόνο Σύριοι.
Εξ άλλου είναι γνωστό ότι πολύ παλιά κάποιοι αιγύπτιοι τους είδαν και είπαν Α! Σύριοι! και έμεινε το Ασσύριοι… (τώρα γιατί γράφεται με δυο σου…ντεν ξέρει)
🙂
Μαρία said
134 Και τους Ινδούς τους λένε Ινδιάνους;
sarant said
132: Ο Μπαμπινιώτης δεν χαρακτηρίζει ‘λάθος’ τη μια ή την άλλη χρήση.
Μπουκανιέρος said
136 Όχι, ή τουλάχιστον δεν το έχω ακούσει. Αντίθετα με το επίθετο που είναι πολύ κοινό – και που μου καθόταν κάπως, ώσπου να το συνηθίσω.
Μπουκανιέρος said
135 Στο εξ βελτιώνεσαι. Το επόμενο στάδιο είναι να μελετήσεις τα περί σχιζολεξίας κείμενα του Νικοκύρη.
Μαρία said
139 Έμπλεξες τα δωμάτια.
Μπουκανιέρος said
140 Μπα, όχι.
Σχόλιο said
Συγγνώμη για την παρέμβαση, γράφω σ’ αυτό τον χώρο, γιατί ξέρω ότι ο συγκεκριμένος «κύριος» διαβάζει το σεβαστό αυτό ιστολόγιο και γιατί στον δικό του χώρο δεν έχεις τη δυνατότητα να αφήσεις κάποιο μήνυμα (για προφανείς λόγους). Αναφέρομαι στον «κ.» Χάρη. Είμαι αυτός που δημοσίευσε χθες (14.07.11) ένα ιμέιλ μου, το οποίο έιχα στείλει στην εφημερίδα «Τα Νέα», δημοσιεύοντας μαζί μ’ αυτό, φαρδιά-πλατιά, το ονοματεπώνυμό μου (μπορείτε να το διαβάσετε στο ιστολόγιό του). Η πρώτη ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στην εφημερίδα που επέτρεψε κάτι τέτοιο, αφού δεν πρόκειται για ενυπόγραφη επιστολή, που θα μπορούσε να πάρει τον χαρακτήρα κοινοποίησης, αλλά για ιμέιλ (έστω κι αν συμβατικά χρησιμοποιούν τον όρο «επιστολή»). Από ‘κει και πέρα ποιος έδωσε σ’ αυτόν τον «κύριο» τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί την ταυτότητα κάποιου σε δημόσια θέα; Δεν του άρεσε το περιεχόμενο; το θεώρησε συκοφαντικό; να κινούνταν νομικά εναντίον μου. Δεν είχε καμιά δουλειά να χρησιμοποιήσει το όνομά μου.
Δεν θέλω να δοθεί καμιά συνέχεια στο θέμα από εδώ. Επαναλαμβάνω πως για προφανείς λόγους (αφού θα τον είχαν ζαλίσει πάρα πολλοί) έχει απενεργοποιήσει τη δυνατότητα επικοινωνίας μαζί του στον ιστοχώρο που διατηρεί. Ο μόνος λόγος που δεν δίνω και συνέχεια στο θέμα δεν έχει να κάνει με την καθαυτό πράξη του, η οποία παραβαίνει θεμελιώδη δικαιώματα και επισύρει νομική παρέμβαση. Απλώς είναι μια ευκαιρία να καταλάβει όποιος δεν τον γνωρίζει (μέσα απ’ τα γραπτά του) το ήθος του ανδρός, που είναι γνωστό σε πάρα πολύ κόσμο. Χρησιμοποίησε ένα ιμέιλ αναγνώστη της εφημερίδας ως πρόσχημα, για να απεθυνθεί για μια ακόμη φορά στο απωθημένο του, τον κ. Μπαμπινιώτη, αφού στην ουσία και στην ανάπτυξη της εν λόγω επιφυλλίδας πάλι για εκείνον μιλά. Αν νομίζει ότι με εξέθεσε μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι γελασμένος. Θα έλεγα πού τον γράφω, αλλά έχει χάρη.
Συγγνώμη αποκλειστικά απ’ τον κ. Σαραντάκο, αλλά ένας ανώνυμος (που μπορεί να γίνει επώνυμος ερήμην του αν χρειαστεί) δεν έχει και πολλές επιλογές για να εκφράσει την άποψή του και πρέπει να αναζητήσει πλάγιες οδούς. Αν κρίνει απαραίτητο, μπορεί φυσικά να σβήσει το μηνυμά μου. Ο μόνος λόγος που απευθύνθηκα εδώ είναι γιατί γνωρίζω ότι επισκέπτεται το συγκεκριμένο ιστολόγιο ο «κύριος» και έτσι έχει τη δυνατότητα να διαβάσει την απάντησή μου.
Σχόλιο said
Να φανταστείς ότι ο καραγκιόζης ξεκινά με το ιμέιλ μου και καταλήγει να μιλάει για το πολυτονικό του Μπαμπινιώτη! Μιλάμε για τόσο καραγκιόζη τύπο. Έχει αναλάβει το gossip της γλώσσας. Ποιος μαλώνει με ποιον, με ποιον ο Μπαμπινιώτης έχει αμαρτωλό παρελθόν κ.ά. Ο σελέμπριτι της γλώσσας είναι, σαν το star κάπως λειτουργεί. Αφού δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο, βρήκε δουλειά να έχει.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#142-143
Γιατί παραπονιέστε; Αφού του σούρνετε ένα σωρό, το λιγότερο που μπορούσε να κάνει είναι να δημοσιεύσει αυτό που γράψατε και να το αντικρούσει. Εκτός αν είχατε ζητήσει από την εφημερίδα να μη δημοσιευθεί το όνομά σας, οπότε αλλάζει το πράγμα, αλλά κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στην επιστολή σας. Αν όχι, σε εφημερίδα γράψατε, όλα μπορεί να δημοσιευθούν.
Αν θέλετε τη γνώμη μου, μάλλον ενοχληθήκατε που είδατε δημοσιοποιημένα όσα (άτοπα κατεμέ) γράψατε. «Τον βραδινό σου το θυμό να τον φυλάς για πρωινό» λέει το παραμύθι…
Α, και συγγνώμη που φυτρώνω εκεί που δεν με σπέρνουν
Σχόλιο said
Δουλειά δεν έχει ο άνθρωπος, ασχολείται με μαλακίες. Και για ποια επιστολή μιλάμε; πλάκα κάνουμε; Ένα ηλεκτρονικό μήνυμα έστειλα, που αφορούσε μια προηγούμενη επιφυλλίδα στην οποία ειρωνευόταν μια δημοσιογράφο την οποία τυχαίνει να γνωρίζω, και τις έλεγε κάτι για το λεξικό Μπαμπινιώτη (ψευδές κι αυτό). Ψευδώνυμο χρησιμοποίησα και νόμιζα πως θα εμφανιστεί, όπως κάθε άλλο μήνυμα σε ηλεκτρονική εφημερίδα. Και αν δεν εμφανιζόταν, επειδή όντως είναι σε οξύ ύφος (που του αξίζει), κανένα πρόβλημα. Αυτός το πήρε, δημοσιοποίησε το όνομά μου (πάλι καλά που δεν έδωσε αριθμό ταυτότητας και Α.Φ.Μ.) και το έκανε ολόκληρη επιφυλλίδα! Μιλάμε για ανήκουστα πράγματα.
Και ο λόγος που το έκανε είναι γιατί δεν ήξερε πώς αλλιώς να απευθυνθεί στον Μπαμπινιώτη, και σου λέει κάτσε να το κάνω εμμέσως. Τώρα θα τον μάθουμε; Γι’ αυτό λέω και παραπάνω, ότι στην ουσία τίποτα δεν αντικρούει, ξεκινάει με το ιμέιλ μου και καταλήγει να μιλάει για ένα βιβλίο του Μπαμπινιώτη, το οποίο τύπωσε σε πολυτονικό! Άλλ’ αντ’ άλλων δηλαδή. Είναι εμφανής η πρόθεσή του ποια είναι. Έχει τρελό κόλλημα με τον Μπαμπινιώτη και το απωθημένο του ήταν να γίνει γλωσσολόγος μάλλον.
.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Συγγνώμη, αλλά όσα είπε για τον Μπαμπ. ήταν επί της ουσίας, κι αυτά κι όσα έχει κατά καιρούς γράψει. Και ίσα-ίσα με το (άντε να το πω όπως θέλετε) ηλεκτρονικό σας μήνυμα δεν ασχολήθηκε καθόλου. Μάλλον θα θεώρησε ότι ήταν αρκετή τιμωρία που το δημοσίευσε αυτούσιο! Συγχωρήστε μου το απρέπες, ίσως, χιούμορ.
Πάντως, με τη δική σας λογική, οι εφημερίδες θα έπρεπε να δημοσιεύουν μόνο όσα μηνύματα φτάνουν με το ταχυδρομείο, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό συμβαίνει πλέον.
sarant said
142-143, 145: Φοβάμαι πως θα συμφωνήσω με τον Γρηγόρη του 144. Διότι αν εγώ είχα στείλει ένα ηλεμήνυμα που ξεκινάει
«Ρε παιδιά, αυτόν τον Χάρη τι τον κρατάτε στην εφημερίδα;» δεν θα ήθελα να μείνει και να το βλέπω.
Για να ακουστεί πάντως και η άλλη πλευρά, η ανάρτηση του Γ. Χάρη είναι αυτή:
http://yannisharis.blogspot.com/2011/07/blog-post_14.html
Και αν με παρακολουθείτε αγαπητέ «Σχόλιο» θα έχετε δει ότι κι εγώ έχω επικρίνει τον Μπαμπινιώτη για την εκνέου υιοθέτηση του πολυτονικού -η οποία, κατ’ εμέ, δεν είναι παλινωδία ή καπρίτσιο, όπως νομίζει ο ΓΧάρης, αλλά μάλλον ένδειξη ότι ο Μ. σκοπεύει να γίνει ακαδημαϊκός. Το αξίζει άλλωστε -και η υποχώρηση δεν είναι μεγάλη, εδώ ο Μυριβήλης αναγκάστηκε να γυρνάει τα κεφαλοχώρια της Πελοποννήσου και να βρίζει τους παλιούς του φίλους.
Σχόλιο said
Ποιο ήταν επί της ουσίας; Την είχατε διαβάσει την επιφυλλίδα που αφορούσε τη δημοσιογράφο; Για το Μικρό Λεξικό του Μπαμπινιώτη έλεγε και πως θα ήταν αναγκασμένη να χρησιμοποιεί λέξεις με την «ορθογραφία Μπαμπινιώτη»( έτσι την έχει ονομάσει). Έλα, όμως, που το συγκεκριμένο λεξικό έχει την καθιερωμένη σχολική ορθογραφία. Επίσης, αναφέρεται σ΄αυτή την επιφυλλίδα σε μια σειρά από επιστήμονες που εναντιώθηκαν στον Μπαμπινιώτη, και πως στην ουσία τα λεγόμενα αυτών αναπαράγει. Αν πάτε στο ιστολόγιό του και πατήσετε την ετικέτα «Μπαμπινιώτης» θα σας βγάλει μέχρι 3-4 σελίδες αποτελέσματα με επιφυλλίδες (τις κρατάει φυλαχτό) όπου κανένας Κακριδής, κανένας Κριαράς δεν κρίνει τίποτα. Μόνος του κρίνει και τα λεξικά και τις γραμματικές κτλ. Ζήτημα να αναφέρονται σε δυο επιφυλλίδες τα ονόματα αυτά.
Το θέμα δεν είναι αυτό, και ούτε με νοιάζει τι έχει με τον Μπαμπινιώτη ή τι έχει ο Μπαμπινιώτης μ’εκείνον. Απλώς, επειδή έχω παρακολουθήσει αρκετές φορές τι γράφει για γλωσσικά ζητήματα και όλα αυτά που έχει τύχει να διαβάσω είναι κατά τη γνώμη μου ατυχή, θέλησα να αφήσω ένα σχόλιο, το οποίο ήταν, το παραδέχομαι, υπερβολικό, αλλά συγχρόνως αυθόρμητο και πήγαζε απ’ την ειρωνεία και τη σιγουριά με την οποία γράφει.
Και εδώ έρχεται το θράσος και η ανεντιμότητα: Σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε τραγική κατάσταση, με χιλιάδες ανέργους, με ανθρώπους να πεινάνε, ο κ. Χάρης παίρνει μηνύματα αναγνωστών και τα δημοσιεύει αυτούσια (όπως λέτε) και με ονοματεπώνυμο. Κι αυτό εσείς το εκλαμβάνετε ως τιμωρία δική μου; Αν είναι τιμωρία δική μου, ούτε που με νοιάζει. Εναι κάτι χειρότερο όμως, εδώ είναι το θέμα. Πραγματικά απόρησα μόλις είδα το μήνυμά μου. Είπα μέσα μου εδώ ο κόσμος καίγεται και αντί έστω να γράψει κάτι για ένα θέμα εξ ορισμού σημαντικό και όμορφο όπως η γλώσσα ή ότι άλλο γούσταρε, κάθησε και δημοσίευσε ένα σχόλιο αναγνώστη, μέσω του οποίου επιτέθηκε στον Μπαμπινιώτη. Μιλάμε για ματαιοδοξία πρώτου μεγέθους.
sarant said
Σε μια κοινωνία με χιλιάδες ανέργους, όμως, αγαπητέ, εσείς επιδιώξατε να δημιουργήσετε έναν ακόμα άνεργο, αφού σαφώς καλέσατε (και μάλιστα δυο φορές) την εφημερίδα να τον απολύσει. Μην παραπονιέστε μετά!
Σχόλιο said
Κ. Σαραντάκο, λόγω έλλειψης χρόνου, δεν σας παρακολουθώ εντατικά. Γνωρίζω ποιος είστε ασφαλώς και γνωρίζω και τον πατέρα σας. Έχουμε την ίδια καταγωγή, από Μυτιλήνη είμαι. Δεν έχω καθόλου υπόψη μου τι έχετε γράψει για τον Μπαμπινιώτη, απλώς με αφορμή τους συνδέσμους που προτείνει ο «κ.» Χάρης (σας αναφέρει δύο φορές), έγραψα σ’αυτό το ιστολόγιο, για να ακουστώ κι εγώ. Αν επιθυμείτε να σβήσετε τα μηνύματά μου, το βρίσκω σωστό να το κάνετε, δεν ταιριάζουν με αυτή ειδικά τη στήλη (about). Συγγνώμη για όλη την ιστορία. Ό,τι είχα να πω, νομίζω τα είπα. Ευχαριστώ πολύ.
ein Steppenwolf said
Άσχετο: το ρητό που έστειλε ο Νορβηγός παραλλαγμένο στο Twitter είναι του John Stuart Mill:
«One person with a belief is a social power equal to ninety-nine who have only interests.»
Στον ελληνικό τύπο μεταφράστηκε ως: «Ενα άτομο με πίστη είναι ίσο σε δύναμη με 100.000 (is equal to the force of 100.000) που έχουν μόνο ενδιαφέροντα».
Μου φαίνεται πως και το «belief» και το «interests» δεν έχουν αποδοθεί σωστά.
Η πρώτη λέξη σημαίνει πεποίθηση, η δεύτερη συμφέροντα. Συνεπώς ορθότερη είναι η απόδοση: «Ένα άτομο με άποψη είναι ίσο σε δύναμη με 100.000 που έχουν μόνο συμφέροντα».
Συμφωνείτε;
sarant said
Συμφωνώ για τα συμφέροντα. Όχι για το άλλο, το άποψη παραείναι χλομό. Ο άλλος σκότωσε 100 άτομα, χρειάζεται πίστη για κάτι τέτοιο, όχι άποψη. Με άποψη θα έγραφε άρθρο στο φέισμπουκ.
ein Steppenwolf said
152:
Ο άλλος σκότωσε 100 άτομα, χρειάζεται πίστη για κάτι τέτοιο, όχι άποψη.
Μα ο Mill δεν είχε τη βία στο νου του! Mill was talking about the powers of persuasion that could sway public opinion.
Βασίλης Καφίρης said
Υπάρχει λέξη «αστεγία»; Στου Μπαμπινιώτη δεν βρίσκω κάτι σχετικό. Συνάντησα τη λέξη εδώ -> http://www.snf.org/EL/index.php?ID=news_EL&Rec_ID=5102 στη φράση «παροχή υπηρεσιών Κοινωνικής Κατοικίας για την πρόληψη της αστεγίας».
Σας ευχαριστώ για την απάντησή σας!
Βασίλης Καφίρης
sarant said
Καλημέρα.
Είναι σπάνια λέξη, αλλά υπάρχει, τη βρίσκω στο λεξικό του Δημητράκου (δεν είναι αρχαία).
theo d' oro said
Καλημέρα κ. Σαραντάκο. Θα ήθελα την άποψη σας για το νέο βιβλίο του Μπαμπινιώτη. Όχι, δεν με απασχολεί αυτήν την στιγμή το περιεχόμενο, αλλά το ότι είναι γραμμένο σε πολυτονικό σύστημα… πώς σας φαίνεται αυτή η επιλογή του; ο ίδιος στο βιβλίο διακηρύττει ότι στόχος του είναι «να μπορέσουμε να μιλήσουμε απλά για την ουσία και τη λειτουργία της γλώσσας».
τζουτζούκος said
Ποιο είναι το νέο του βιβλίο;
sarant said
156-157: Προφανώς ο φίλος εννοεί αυτό εδώ το βιβλίο
http://www.babiniotis.gr/wmt/webpages/index.php?lid=1&pid=5&apprec=14
που είναι σε πολυτονικό και μάλιστα παλαιάς κοπής (περισπωμένη στη γλώσσα), δηλ. πριν από τις τελευταίες μεταρρυθμίσεις της γραμματικής του 1979. Το περιεχόμενο του βιβλίου (απλά εκλαϊκευτικά άρθρα για τη γλωσσολογία, σαν κι αυτά που δημοσιεύει στο Βήμα) δεν δικαιολογεί βέβαια τη χρήση πολυτονικού (όπως θα ήταν αν είχε π.χ. εκτενή αποσπάσματα σε αρχαΐζουσα, με δοτικές και τέτοια). Όπως έχω ξαναγράψει, μάλλον πρόκειται για τα διόδια προκειμένου να γίνει ακαδημαϊκός. Εδώ ο καημένος ο Μυριβήλης υποχρεώθηκε να οργώσει την Πελοπόννησο, βγάζοντας αντικομμουνιστικούς λόγους στις πλατείες των χωριών, οπότε οι μπαμπινιώτειες περισπωμένες μικρότερο κακό είναι.
Theo D' Oro said
Ναι, αυτό το βιβλίο εννοώ! Σας ευχαριστώ για το σχόλιο. Ομολογώ ότι δεν είχα ιδέα περί…»διοδίων»!! Θεωρώ αρκετά λυπηρό από έναν γλωσσολόγο να χρησιμοποιεί πνεύματα και περισπωμένες, πόσο μάλλον όταν εκδίδει βιβλίο περί γλωσσολογίας για το ευρύ κοινό… Δυστυχώς συντηρούνται απόψεις ξεπερασμένες και αντιεπιστημονικές με τέτοιες πρακτικές…
τζουτζούκος said
Θέλει να γίνει γιαχνί σοφός…
ΣΑΘ said
Το ξέρω ότι θα ‘κακοκαρδίσω’ πολλούς εδώ μέσα, (και περισσότερο τον ίδιο τον κ.Σαραντάκο), αλλά προτιμώ να μιλήσω παρρησία (δοτική παρακαλώ). Το ‘λιβανιστήρι’ και τα μισόλογα δεν προάγουν τον ουσιαστικό διάλογο με τον » Άλλον «.
Η προσφορά του Μπαμπινιώτη στον τομέα της γλωσσολογίας και της [Ελληνικής] γλώσσας τα τελευταία 40 χρόνια (διδασκαλία, βιβλία, λεξικά, αρθρογραφία, διαλέξεις κ.τ.λ.) δεν νομίζω ότι μπορεί να αμφισβητηθεί σοβαρά.
Πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη, το σύνολο των πολεμίων του δεν μπορούν να σταθούν δίπλα του παρά ως λαμπροί fault-finders.
Και είναι τουλάχιστον ανοίκειο, (αν όχι φτηνό και μίζερο), να λέγεται ότι το θαυμάσιο αυτό βιβλιαράκι δεν είναι παρά «τα διόδια προκειμένου να γίνει [ο Μπαμπινιώτης] ακαδημαϊκός.» [!!]
Ανάγκη τέτοιων (ποταπών) διοδίων, ο Μπαμπινιώτης δεν [νομίζω ότι] έχει. Αν ποτέ μπει στην Ακαδημία (ό,τι, τέλος πάντων, κι αν αυτό πια σημαίνει…), θα μπει «με το σπαθί του».
Εν πάση περιπτώσει, πριν τον κατατάξουμε τελεσιδίκως στην κατηγορία «για τα μπάζα», είναι, νομίζω, δίκαιο και τίμιο (κι αξίζει, λέω, τον κόπο) να τον ακούσουμε να … «απολογείται» δια μακρών, μιλώντας ο ίδιος [και] για το συγκεκριμένο βιβλίο του.
Μετά το 01:07:40 του video, απαντά και στο «καθοριστικής σημασίας» ερώτημα ‘γιατί πολυτονικό’….
Εξηγεί εκεί ότι το πολυτονικό (στο συγκεκριμένο βιβλίο) «του δίνει [του συγγραφέα] μια διάσταση αισθητικής του κειμένου». «Του πηγαίνει», λέει.
Και είναι, νομίζω, αυτό μια επιλογή του σεβαστή, με βάση την οποία δεν είναι δυνατόν να κατηγορηθεί για de facto συντήρηση απόψεων «ξεπερασμένων» και «αντιεπιστημονικών» (!!). (Αλήθεια, ποιος ακριβώς είναι ο καλός κύριος που αποφαίνεται τόσο κατηγορηματικά;)
«Επανείσαξε» (!!) κι αυτός, βρε αδερφέ, στιγμιαία, (έτσι για να ‘τιμήσει’ και το γλωσσικό μας παρελθόν) το έστω και «παλαιάς κοπής» πολυτονικό. Έγκλημα καθοσιώσεως είναι, και πέσαμε να τον κατασπαράξουμε;
Το θανάσιμο αμάρτημα τού [και εξαιρετικά προβεβλημένου και -επομένως- ευρέως ‘εισακουστού’] Μπαμπινιώτη, δεν φαίνεται να έχει σχέση ούτε με τη ‘μετριότητά’ του ως επιστήμονα και συγγραφέα, ούτε με την ποταπότητά του («διόδια»).
Καληνύχτα σας.
ΥΓ
Από πού, άραγε προκύπτει ότι «ο καημένος [!!] ο Μυριβήλης υποχρεώθηκε [!!] να οργώσει την Πελοπόννησο, βγάζοντας αντικομμουνιστικούς λόγους στις πλατείες των χωριών», πληρώνοντας έτσι τα δικά του «διόδια», [εκπορνευόμενος δηλαδή], (προκειμένου να γίνει ακαδημαϊκός);
Αποκλείεται, δηλαδή, να ήταν (ή να έγινε) πραγματικά αντικομμουνιστής ο άνθρωπος, και να το έκαμε επειδή και ο ίδιος το θεωρούσε πατριωτικό χρέος του;
Επειδή η κατηγορία μού φαίνεται πολύ βαριά για έναν Μυριβήλη, πολύ θα ήθελα να μάθω σε ποια βάσιμα τεκμήρια αυτή εδράζεται.
Ο πολύς Μίκης Θεοδωράκης που λέει αυτά που λέει τελευταια («Σπίθα» κ.τ.λ.), «υποχρεώθηκε» να τα πει;
Ο μέγας Ελευθέριος Βενιζέλος, που στα τελευταία του βροντοφώναζε το περιλάλητο «Ζήτω ο Βασιλεύς!», «υποχρεώθηκε» (και αυτός) να το πει;
Να ‘στε καλά.
sarant said
ΣΑΘ, ο Μυριβήλης πιθανότατα έγινε αντικομμουνιστής ειλικρινά. Η υποχρέωση έγκειται στο ότι όργωσε την Πελοπόννησο (αντί να δίνει ομιλίες στην Αθήνα). Βάζεις αρκετά ζητήματα, αλλά το about δεν είναι ο κατάλληλος χώρος. Ίσως σε ειδικά αφιερωμένο άρθρο.
τζουτζούκος said
ΣΑΘ, η επιλογή του πολυτονικού δεν είναι επιλογή αισθητικής, είναι επιλογή ιδεολογίας και καμουφλάρει τους γνωστούς αντιεπιστημονικούς μύθους. Προτάσσοντας το αισθητικό κριτήριο είναι σαν μας λέει ο επιστήμονας γλωσσολόγος ότι ένα κείμενο είναι πιο ωραίο σε πολυτονικό απ ότι σε μονοτονικό σύστημα. Του πάει, όπως λέει, κάτι τέτοιο υπονοεί. Δεν είναι ο μόνος προφανώς σ αυτή τη χώρα. Οι περισσότεροι απόφοιτοι της κλασικής φιλολογίας υποσυνείδητα το ίδιο πιστεύουν. Υπάρχουν άραγε επιστημονικά κριτήρια που να το αποδεικνύουν αυτό γενικά; Ή μήπως ο γλωσσολόγος (δηλαδή ο εξ ορισμού αντικειμενικός) κλείνει το μάτι στην έωλη ιδέα, ότι δήθεν το πολυτονικό (δηλαδή τα αρχαία του Αριστοφάνη του Βυζάντιου) είναι ανώτερο απ το μονοτονικό; Να θυμίσω εδώ ότι οι επιστήμονες γλωσσολόγοι της Ελλάδας (οι όχι και τόσο αγαπημένοι απ τα ΜΜΕ) λένε εδώ και δεκαετίες αυτό που λέει και η ανάρτηση της Βικιπαιδείας για τον τονισμό. Ότι δηλαδή, «λόγω της αντικατάστασης του μουσικού τονισμού από τον δυναμικό ήδη από τα ελληνιστικά χρόνια, η ανάγνωση των κλασικών κειμένων είχε καταστεί ιδιαίτερα δύσκολη». Γι αυτό και ανακάλυψαν τα πνεύματα και τους τόνους, για να μπορούν να καταλάβουν τη μεγαλογράμματη γραφή (αφού οι αρχαίοι δεν χρησιμοποιούσαν δασείες κλπ). Επιτέλους ας μην κρυβόμαστε πίσω απ το δάχτυλό μας και την επιστημοσύνη μας. Ελεύθερος είσαι να επιλέγεις όποιο σύστημα τονισμού θέλεις, να σαι έτοιμος όμως να κριθείς και για τις επιλογές σου, ιδιαίτερα όταν αυτές δεν στηρίζονται σε επιστημονικά κριτήρια, αλλά σε δήθεν αισθητικά. Όταν οι επιστήμονες λένε πως η γλώσσα είναι δυναμική και όχι μουσική, το να γράφεις σε πολυτονικό ένα κείμενο της δημοτικής(!), είναι σαν να λες ότι η γλώσσα παραμένει μουσική (για ποιο λόγο θα χρειάζονταν οι τόνοι και τα πνεύματα; για να τονιστεί η δήθεν μουσικότητα). Το κριτήριο της αισθητικής είναι για τα μπάζα και κρύβεται πίσω απ αυτό. Το ίδιο ισχύει και για τον δήθεν φόρο τιμής στο γλωσσικό μας παρελθόν. Πολυτονικό στα αρχαία κείμενα ναι, υπάρχει και δεν κινδυνεύει, στα νέα γιατί; Χώρια ότι με την επιλογή του αυτή απευθύνεται σε ελάχιστους. Ποιος θα κάτσει σήμερα να βγάλει τα μάτια του διαβάζοντας ένα εγχειρίδιο για τη γλώσσα γραμμένο σε πολυτονικό; Μήπως θα πρεπε όλοι οι Έλληνες να είναι δυνάμει κλασικοί φιλόλογοι; Για τα διόδια που λέει ο κύριος Σαραντάκος, τι να πω; Ο «θεσμός» της Ακαδημίας είναι γνωστός κι ας μπει με το σπαθί του όπως λες. Ας καθαγιαστεί. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που δείχνουν την εξόφθαλμη ασυνέπειά του στην επιστήμη του την ίδια, εγώ δεν ανησυχώ. Με μια μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο θα βρεις λαμπρούς επιστήμονες που τον αμφισβητούν και όχι δήθεν λαμπρούς fault finders. Το τελευταίο το αναφέρω, γιατί σε παλαιότερα σχόλια του about (τότε που δεν ήμουν φανατικός του μπλογκ) φτάνουν στο σημείο ορισμένοι να βρίσουν το Μαρωνίτη υπερασπιζόμενοι τον Μπαμπινιώτη. Σε απλά ελληνικά, έλεος…
Ein Steppenwolf said
163: Όταν οι επιστήμονες λένε πως η γλώσσα είναι δυναμική και όχι μουσική, το να γράφεις σε πολυτονικό ένα κείμενο της δημοτικής(!), είναι σαν να λες ότι η γλώσσα παραμένει μουσική (για ποιο λόγο θα χρειάζονταν οι τόνοι και τα πνεύματα; για να τονιστεί η δήθεν μουσικότητα).
Αν είναι έτσι, τότε και η ιστορική ορθογραφία είναι παράταιρη για τη Δημοτική, διότι αν γράφεις το i τη μια ως η, την άλλη ως ι, υ, ει, οι, υι ή ῃ είναι σα να λες ότι η γλώσσα εξακολουθεί να διακρίνει μεταξύ όλων αυτών των (δι)φθόγγων, ότι ο ιωτακισμός ποτέ δεν συνέβη.
τζουτζούκος said
Το ίδιο ισχύει για την ιστορική ορθογραφία. Απαραίτητη για τον φιλόλογο και τον οποιονδήποτε ερευνητή της γλώσσας, των αρχαίων κειμένων κλπ. Απολύτως άχρηστη (ίσως εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις λέξεων) για όλους τους υπόλοιπους. Λες και για να καταλάβει κανείς τα νοήματα του Θουκυδίδη ή του Σοφοκλή οφείλει να ξέρει αρχαία ελληνικά. Η καλή μετάφραση αρκεί για όποιον δεν έχει τον χρόνο και τη διάθεση να φάει τη ζωή του πάνω απ τα λεξικά, τις γραμματικές και τα συντακτικά. Ή λες και ο Θουκυδίδης και ο Σοφοκλής έγραψαν μεγάλα νοήματα επειδή μιλούσαν μια ανώτερη γλώσσα. Σαχλαμάρες. Αντιεπιστημονικές σαχλαμάρες που επίσης με πάθος υποστηρίζει ο τέως πρύτανης, υπονοώντας ότι ο γνώστης της ιστορικής ορθογραφίας είναι πιο έξυπνος και λιγότερο φτωχός στο λεξιλόγιο απ αυτόν που δεν την γνωρίζει. Αλλά η ελευθερία μας απο τη χούντα της ιστορικής ορθογραφίας χρειάζεται αρετή και τόλμη. Το παράδειγμα που ανέφερες λύκε είναι χαρακτηριστικό της δυσκολίας που αντιμετωπίζει ο οποιοσδήποτε ξένος, όταν μαθαίνει να γράφει ελληνικά. Γουστάρουμε να τον βασανίζουμε, όπως βασανίζουμε τα δήθεν τεμπέλικα «στουρνάρια» στο σχολείο. Λες και αν γράψει «λάθος» ενα i, θα αλλάξει η σημασία της λέξης και του νοήματος! (σε ελάχιστες λέξεις συμβαίνει αυτό). Αλλά αφού βασανίστηκε εκείνος, ας βασανιζονται εσαεί όλοι οι ελληνομαθείς. Σε τελική ανάλυση γι αυτό υπάρχει το ετυμολογικό λεξικό του. Όποιος θέλει και έχει απορίες για μια λέξη, ας καταφεύγει εκει να μάθει την ιστορία της. Το να θέλει να επιβάλλει όμως την αρχική της ορθογραφία επειδή τάχα γνωρίζοντάς την κάποιος, θα γίνει και εξυπνότερος, δεν χρειάζεται καν να χτυπηθεί επιστημονικά. Περισσότερο ψυχιατρική ανάλυση χρειάζεται.
Ein Steppenwolf said
165: Η κατάργηση της ιστορικής ορθογραφίας θα πήγαινε τη βαλίτσα πολύ μακριά, ανατρέποντας την εκπαιδευτική πολιτική που αποφασίστηκε απ’ τους Αλεξανδρινούς γραμματικούς πριν δύο χιλιάδες χρόνια και τηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας (αν εξαιρέσουμε τα φραγκοχιώτικα).
Από τα φραγκοχιώτικα στα greeklish
τζουτζούκος said
Ναι θα πρεπε να είμαι πιο συγκεκριμένος πριν. Δεν ονειρεύομαι την κατάργηση, ίσως κάποια περαιτέρω απλοποίηση. Και πάντως στο προαιώνιο δίλημμα, τι είναι σωστό και τι λάθος στην ορθογραφία, να μην απαντάμε πάντα ότι υπάρχει σωστό και λάθος, και τελοσπάντων να μην επιλέγουμε πάντα ως σωστή την ιστορική ορθογραφία για να βαφτιζόμαστε έξυπνοι. Γιατί ο νόμος της τελικά υπάρχει (υπόγεια πάντα) για να ξεχωρίζει δήθεν η ήρα απ το στάρι.
Ἀχιλλέας Τζάλλας said
Ὅταν κἄποιος λέει ὅτι ἐπιλέγει τὸ πολυτονικὸ γιὰ αἰσθητικοὺς λόγους, νομίζω εἶναι ξεκάθαρο ὅτι ἡ ἐπιλογὴ δὲν στηρίζεται σὲ ἀντικειμενικὰ κριτήρια· διαλέγει τὸ πολυτονικό, ὄχι γιατὶ τὸ θεωρεῖ καλύτερο, ἀλλὰ γιατὶ τοῦ φ α ί ν ε τ α ι ὡραιότερο· γιατὶ τὸ προτιμᾷ ὁ ἴδιος. Καί, φυσικά, δὲν ἐννοεῖ ὅτι τὸ κείμενο, ὅτι οἱ ἔννοιες τοῦ κειμένου γίνονται εὐγενέστερες -«διότι ἡ ἀρχαία εἶναι εὐγενεστέρα καὶ διὰ τοῦ ε καθίσταται εὐγενικώτερος ὁ τύπος» (ὡραῖα δὲν τὰ λέει ὁ δάσκαλος στὸ Ταξίδι ;)- μὲ τὸ ε ἢ μὲ τὴ δασεῖα ἢ μὲ ὅ,τι θέλετε, ἀλλὰ ὅτι ἡ εἰκόνα τοῦ πολυτονικοῦ κειμένου εἶναι ὡραιότερη, ὅτι χαϊδεύει τὸ μάτι – καί, ξαναλέω, αὐτὴ εἶναι ἄποψη ὑποκειμενική, ἐντελῶς ὑποκειμενική: εἶναι ὡραιότερο γιὰ μένα ποὺ τὸ γράφω, καὶ γιὰ μερικοὺς ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ θὰ τὸ διαβάσουν, καὶ σὲ κἀμμιὰ περίπτωση καλύτερο ἀ ν τ ι κ ε ι μ ε ν ι κ ά. Καὶ δὲ νομίζω ὅτι θὰ πάθουν τίποτε τὰ ματάκια σας ἅμα ἔχει λίγο περισσότερο μελάνι ἡ σελίδα ! Μὴ μᾶς τρελάνετε τώρα !
«Στα νέα γιατί;» λέτε. Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ποὺ κρατᾶμε στὰ νέα καὶ τὰ ὠμέγα, καὶ τὰ ἦτα.
Ὅπως ἔλεγε καὶ κἄποιος ξένος, τὸ νὰ γράψῃς γλώσσα ἀντὶς γλῶσσα εἶναι ἀντίφαση, γιατὶ ὁ τόνος εἶναι ὀρθογραφία φωνητική, καὶ τ᾿ ὠμέγα ἱστορική· ἐκεῖνος κατέληγε στὸ συμπέρασμα ὅτι πρέπει νἀποχαιρετίσουμε τὴν ἱστορικὴ ὀρθογραφία ὁλόκληρη, ἐγὼ καταλήγω ἀκριβῶς στἀντίθετο.
Ἐπιπλέον, ἂν πάψουμε νὰ βασανίζουμε τὰ παιδάκια καὶ τοὺς ξένους μὲ τὴν ἱστορικὴ μας ὀρθογραφία, πῶς θὰ διαβάζουν αὐτὰ τὰ παιδάκια ἕνα κείμενο τυπωμένο κἀνα δυὸ δεκαετίες πρίν – μήπως θὰ πρέπει νὰ τοὺς δ ι δ ά ξ ο υ μ ε καὶ τὸ παλιό, «παράλογο» σύστημα γιὰ νὰ καταλαβαίνουν τὰ παλιὰ βιβλία ποὺ θὰ πέσουν στὰ χέρια τους ; Καὶ δὲν μποροῦμε νὰ μὴν τὸ διδάξουμε, γιατὶ τότε θὰ παρατοῦν τὰ βιβλία, ἐπειδὴ θὰ τοὺς εἶναι πολὺ κουραστικὴ ἡ ἀνάγνωση – ὅπως εἶναι σὲ μένα ἡ ἀνάγνωση ἑνὸς κειμένου σὲ φωνητικὴ ὀρθογραφία. Ὄχι πὼς δὲν θὰ μποροῦν νὰ διαβάσουν· ἀλλὰ θὰ τρομάζουν στὴν ἰδέα – ὅπως κἄτι παιδιὰ τώρα ποὺ ἅμα δοῦν σὲ βιβλίο πολυτονικό, δὲν δοκιμάζουν κἂν νὰ διαβάσουν, καὶ τὸ παρατοῦν… (Γιὰ νὰ σᾶς προλάβω, δὲν ἐννοῶ ὅτι θὰ πρέπει νὰ διδαχτοῦν τὰ παιδιὰ πολυτονικό, ἀλλὰ ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἐξοικειωθοῦν μ᾿ αὐτὸ μέσ᾿ ἀπ᾿ τὸ γλώσσικὸ μάθημα) (1)
Τώρα, δὲν καταλαβαίνω τί σχέση ἔχει μὲ τὸ πολυτονικὸ καὶ τὴν ἱστορικὴ ὀρθογραφία ἡ διδασκαλία τῆς ἀρχαίας. Φυσικά, τὰ νοήματα εἶναι πέρα ἀπ᾿ τὴ γλῶσσα – ἀλλά, δὲν μποροῦμε νἀρνηθοῦμε ὅτι ἀλλιῶς εἶναι νὰ διαβάζῃ κἀνεὶς ἀπ᾿ τὸ πρωτότυπο ὁποιοδήποτε κείμενο, χωρὶς αὐτὸ νἆναι λόγος ἐπαρκὴς γιὰ νὰ ταλαιπωροῦμε χιλιάδες μαθητὲς μὲ μετοχές, ἀπαρέμφατα καὶ ἀορίστους β΄.
(1) Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι τὸ βιβλίο τῆς Λογοτεχνίας τῆς Γ΄ Γυμνασίου λέει ὅτι διατηρεῖ τὴν ὀρθογραφία τῶν κειμένων, ἀλλὰ ὄχι τὸ τονικό τους σύστημα. Ἡ ἀδαημοσύνη τῶν συγγραφέων φτάνει σὲ σημεῖο νὰ νομίζουν ὅτι διατηροῦν τὴν ὀρθογραφία τῶν κειμένων καὶ δίνουν στοὺς μαθητὲς μιὰ εἰκόνα τοῦ χάους τῆς ἐποχῆς, παίρνοντας τὰ κείμενα ἀπὸ καινούριες ἐκδόσεις, μὲ ἐκσυγχρονισμένη ὀρθογραφία !
Ἀχιλλέας Τζάλλας said
Δὲν κλείνω τὸ μάτι σὲ κἀνέναν, ἁπλῶς δὲν μπορῶ μὲ τίποτα νὰ συνηθίσω τὶς μετατροπὲς αὐτές…
τζουτζούκος said
κύριε Τζάλλα η εξοικείωση των παιδιών με το πολυτονικό σήμερα, μέσα απ το μάθημα π.χ. των αρχαίων από πρωτότυπο στο Γυμνάσιο, γίνεται όπως ακριβώς λέτε, με μετοχές απαρέμφατα και αορίστους β’. Λογικό να τα μισήσουν, λογικό να συνδέουν την πολυτονική μορφή των αρχαίων με την αποστήθιση στείρων κανόνων που δεν τα βοηθούν να έρθουν σε επαφή με τα νοήματα. Τα αρχαία ελληνικά είναι ειδικά σ αυτές τις τάξεις ξένη γλώσσα για τους περισσότερα παιδιά. Και πάντως όχι γιατί είναι στουρνάρια. Ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω το πώς συνδέεται η πραγματική ανάγκη ύπαρξης κανόνων στη γραφή (δηλαδή η ορθογραφία) με την ανάγκη να γράφουμε σε πολυτονικό ακόμα και κείμενα της δημοτικής (στη λογική ότι είναι απαραίτητο για τα παιδιά πάντα). Τα πνεύματα και οι τόνοι είναι κάτι διαφορετικό από το ωμέγα και το ήτα. Για παράδειγμα σήμερα το να ξέρει κάποιος και την ιστορική ορθογραφία θα τον βοηθήσει να συνεννοηθεί με μια δημόσια υπηρεσία, όταν στέλνει μια επιστολή, όταν διαβάζει ένα δημόσιο έγγραφο, όταν διαβάζει μια μήνυση κλπ, πράγματα που νιώθω ότι ένας μαθητής σήμερα δεν τα μαθαίνει στο σχολείο πρακτικά. Το να ξέρει όμως ποιες λέξεις δασύνονται, πότε και γιατί μια λέξη παίρνει περισπωμένη, δεν νομίζω ότι τον βοηθάει πουθενά (κυρίως στο γυμνάσιο). Ιδιαίτερα δε, όταν απ την πρώτη μέρα που θα διδαχτεί αρχαία ελληνικά υποσυνείδητα περνάει στο μυαλό του η ιδέα πως διδάσκεται μια ανώτερη γλώσσα (ιδέα που σκόπιμα καλλιεργεί το ελληνικό κράτος), τα νοήματα της οποίας δεν θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει αν δεν τα διαβάσει απ το πρωτότυπο. Όπως είπα και παραπάνω μια καλή μετάφραση αρκεί. Αν κάποιος θέλει να μελετήσει τα αρχαία ελληνικά, εκεί είναι οι φιλοσοφικές σχολές της χώρας και περιμένουν. Οι υπόλοιποι δεν χρειάζεται να μπολιάζονται από τα 12 τους με τη δηλητηριώδη ιδέα πως μιλάνε μια κατώτερη γλώσσα. Εδώ κολλάει η σύνδεση του πολυτονικού και της ιστορικής ορθογραφίας με τη διδασκαλία των αρχαίων. Ναι στη διδασκαλία της ιστορ. ορθογραφίας όταν αυτή μάς βοηθάει να επικοινωνούμε π.χ. σε συγκεκριμένο επίσημο γραπτό λόγο. Όταν κάποιος την έχει διδαχθεί και ξέρει τη χρησιμότητά της, ας έχει τουλάχιστον το δικαίωμα να επικοινωνεί ανορθόγραφα στην επικοινωνία του π.χ. με τους φίλους του, χωρίς να θεωρείται χαζός ή χωρίς να θεωρείται πως χρησιμοποιεί μια κατώτερη και βάρβαρη γλώσσα (ή την περιβόητη γλώσσα των νέων). Το σχήμα σε απλά ελληνικά είναι: μαθαίνω αρχαία ελληνικά, άρα γίνομαι πιο έξυπνος (επειδή τάχα μόνο έτσι έρχομαι σε επαφή με τα νοήματα). Μάθε λοιπόν πνεύματα, μάθε τόνους, μάθε και ιστορική ορθογραφία ξεκομμένη απ την πρακτική χρησιμότητά της στο σήμερα. Με κατάληξη τα παιδιά να απομακρύνονται απ τους αρχαίους και να νιώθουν από πολύ μικρή ηλικία κιόλας πως έχουν φτωχό λεξιλόγιο, δεν μιλάνε σωστά κλπ. Συναισθήματα που τα περισσότερα κρατούν και στην ενήλικη ζωή τους.
τζουτζούκος said
Να συνεχίσω απ την τελευταία πρόταση: Γι αυτό και νιώθουν ότι χρειάζονται κάθε φορά να στηρίζονται στην αυθεντία του Μπαμπινιώτη και των φιλολόγων, ώστε να σιγουρεύονται πως μιλουν «σωστά». Άμα μεγαλώνεις με μύθους, χρειάζεσαι κάθε φορά κάποιον να σε πάρει απ το χέρι και να σε πάει όπου θέλει εκείνος. Γι αυτό και σχολίασα αρνητικά τον Μπαμπινιώτη. Τα λεξικά του, όσο κι αν τα χτυπούν, προφανώς και είναι χρήσιμα και προφανώς είναι αποτέλεσμα επιστημονικής μελέτης. Στην ετυμολογική ερμηνεία ειδικά έχει συνεισφέρει πάρα πολλά. Το αν ειναι κορυφαίος στο είδος αυτό είναι άλλο θέμα, πάντως είναι απ τους καλύτερους. Αυθεντία εκεί να το δεχτώ, στα υπόλοιπα (πάρα πολλά) που καταπιάνεται δεν είναι. Και το χειρότερο είναι πως, επειδή θεωρείται αυθεντία σε ενα συγκεκριμένο κλάδο της γλωσσολογικής έρευνας, πρέπει σώνει και καλά να παρουσιάζεται ως αυθεντία σε ό,τι κι αν λέει και κάνει.
Μιχαλιός said
168: «Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι τὸ βιβλίο τῆς Λογοτεχνίας τῆς Γ΄ Γυμνασίου λέει ὅτι διατηρεῖ τὴν ὀρθογραφία τῶν κειμένων, ἀλλὰ ὄχι τὸ τονικό τους σύστημα.»
Αλήθεια είναι αυτό; Αν ναι, συνιστά θεμελιώδη αλλαγή πολιτικής, γιατί μέχρι σήμερα ομαλοποιούσαν και την ορθογραφία.
Και να επισημάνω πως εδώ και κάτι χρόνια ξαναμπήκε στα μουλωχτά στο Λύκειο και το πρώτο πολυτονικό βιβλίο στα Νεοελληνικά, ο Επιτάφιος του Θουκυδίδη σε μετάφραση Βλάχου.
Θα είχαμε προ πολλού ξεμπερδέψει μ’ αυτούς τους παραλογισμούς, αν εγκαίρως καταργούσαμε το πολυτονικό σε όλα τα σχολικά κείμενα, δηλαδή και στα Αρχαία. Αφού μονοτονικά τα προφέρουμε όλοι…
Ἀχιλλέας Τζάλλας said
170-1:
Τὰ παιδιὰ θὰ πρέπει νὰ ἐξοικειωθοῦν μὲ τὸ πολυτονικὸ στὴ νέα ἑλληνική· ὄχι νὰ τὸ διδαχτοῦν, ἀλλὰ νὰ βλέπουν κείμενα ἔτσι τυπωμένα, ὥστε νὰ πάψουν νἀκούγονται ἐκεῖνα τὰ γελοῖα :
«Μὰ καλά, στἀρχαῖα γράφεις ;» ἢ «Δὲν μπορῶ νὰ διαβάσω αὐτὸ βιβλίο, εἶναι στὴν καθαρεύουσα», ὅπως λένε μόλις δοῦν μιὰ ψιλὴ ἢ μιὰ περισπωμένη…
Δὲν εἶπα ποτὲ νὰ διδάσκονται τὰ παιδιὰ πολυτονικό…
Λογικὸ εἶναι νὰ συνδέσουν τὸ πολυτονικὸ μὲ τἀρχαῖα, ἀφοῦ μόνο ἀρχαῖα κείμενα βλέπουν σὲ πολυτονικό, καὶ λογικὸ εἶναι νὰ τὸ μισήσουν, ἀφοῦ σιχαίνονται τἀρχαῖα.
Φυσικὰ ἡ γνώση τῆς ἱστορικῆς ὀρθογραφίας εἶναι ἀπαραίτητη σήμερα, ἀφοῦ αὐτὴ εἶναι ἡ ἐπίσημη. Ἀλλά, γλωσσικά, κἀμμία διαφορὰ δὲν ἔχει τὸ ω καὶ τὸ η ἀπ᾿ τὴν ψιλὴ καὶ τὴν περισπωμένη· εἶναι ὅλα ἀπολιθώματα, πράγματα ἄνευ νοήματος στὴ νέα ἑλληνική. Τὰ κρατᾶμε γιὰ ἱστορικοὺς καὶ μόνο λόγους.
Στὸ ὅτι ἡ διδασκαλία τῆς ἀρχαίας εἶναι καταστροφικὴ συμφωνῶ ἀπόλυτα – ἡ καθαρεύουσα ἔχει κάνει ἀρκετὴ ζημιά, δὲν εἶν᾿ ἀνάγκη νὰ διαιωνίζουμε τὸ κακό. Καὶ εἶναι θλιβερὸ ποὺ ὅλα τὰ παιδιὰ ποὺ βγαίνουν ἀπ᾿ τὸ σχολεῖο σήμερα ἀμφιβάλλουν γιὰ τὸ ἂν ἡ γλῶσσα ποὺ μιλοῦν εἶναι «σωστή» ἢ πού, ἀκόμα χειρότερα, καταφρονοῦν τὴ γλῶσσα ποὺ μιλᾷ ἡ μάνα τους, καταπίνοντας ἀμάσητο ὁτιδήποτε τοὺς λέει ὁ φιλόλογος (ὅτι τὸ παλτὸ εἶναι ξένη λέξη, ἄρα τὰ παλτό, ὅτι ἡ σύνταξη «ἀφορᾷ στὸ» εἶναι πιὸ «σωστή», καὶ πόσα ἄλλα).
172:
Ναί, ξαναγυρίζουμε στὰ 1900, ποὺ ἐπικρατοῦσε ἀπόλυτο χάος στἀναγνωστικά.
Ἄντε πάλι μὲ τὸ μονοτονικὸ στἀρχαῖα… Ἀπὸ ποῦ κι ὣς ποῦ ; Τἀρχαῖα ἔχουν ἕναν καθιερωμένο τρόπο γραφῆς, ἐδῶ καὶ πόσους αἰῶνες, καί, ἐν πάσῃ περιπτώση -ὅπως ἔχω πεῖ κι ἀλλοῦ- δὲν εἶναι τσιφλίκι μας. Ἐπιπλέον, «ὅλοι» τὰ προφέρουμε μὲ τὴν προφορὰ τῆς νεοελληνικῆς – νὰ τὰ μεταγράψουμε φωνητικὰ μήπως, ἢ νὰ καταργήσουμε κι ἀπὸ κεῖ τὴν ὑποτακτική, ἀφοῦ δὲν τὴν προφέρουμε διαφορετικά ; καὶ τὰ παραθετικά, νὰ τὰ γράψουμε μὲ ο ; Ὅταν, αὔριο, τὸ ῥίξουμε στὸ ἀτονικό, νὰ τοὺς βγάλουμε καὶ τὴν ὀξεῖα ; (Ἐμ βέβαια, ἐνιαία γλῶσσα ἔχουμε, ὅ,τι ἀλλαγὲς κάνουμε στὰ νέα νὰ τὶς κάνουμε καὶ στἀρχαῖα.)
Stazybο Hοrn said
Από τρελό κι από μικρό, μαθαίνεις την αλήθεια…
sarant said
173: Λένε πολλοί φιλόλογοι ότι αφού το παλτό είναι ξένη λέξη, άρα «τα παλτό»; [Μεγάλο κακό κάνει τελικά η ετυμολογία….]
Αγγελος said
Και ο Ελύτης προτιμούσε, λένε, το πολυτονικό για αισθητικούς λόγους — αλλά ήταν ποιητής, και δικαίωμά του να προτιμά και τις βραχυγραφιες των βυζαντινών χειρογράφων, άμα έτσι ένιωθε. Ο Μπαμπινιώτης όμως είναι γλωσσολόγος και ως γλωσσολόγος κυκλοφορεί και οπλοφορεί (με επιστημονικά και λεξικογραφικά βεβαίως όπλα) και δίνει συμβουλές στο κοινό. Σε μια εποχή λοιπόν όπου το μονοτονικό, παρόλο που έχει επικρατήσει και νομικά και στην πράξη, εξακολουθεί ν’αμφισβητείται θεωρητικά από διάφορες πλευρές, μου φαίνεται τουλάχιστον ανεύθυνο να βγάζει βιβλία — και μάλιστα εκλαϊκευτικά — ο εθνικός μας γλωσσολόγος σε πολυτονικό γιατί έτσι του αρέσει.
Αλλά και άλλοτε ο Μπαμπινιώτης έχει δώσει την εντύπωση πως θέλει να τα έχει καλά και με το Χριστό και με το Διάβολο. Ας θυμηθούμε έναν παλιότερό του τίτλο «Πέρα της καθαρευούσης και της δημοτικής» (tout un programme, που λένε και οι Γάλλοι), ή την υπερβολικά συγκρατημένη αντίδρασή του στο θέμα της ερασμιακής προφοράς που σχολιάσαμε κι εδώ, νομίζω, κάποτε.
Μαρία said
http://www.edugate.gr/ekpaideytika-arthra/apoysia-sygxronis-olistikis-epistimonikis-proseggisis
Κριτική του βιβλίου:
Το γλωσσικό ζήτημα. Σύγχρονες Προσεγγίσεις (2011). Επιστημονική επιμέλεια Γ. Μπαμπινιώτης. Εκδ. Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, σελ. 620.
απο το Γιάννη Μπασλή, αρνητική όπως δηλώνει κι ο τίτλος.
Stazybο Hοrn said
Ο Μπάμπι θα καταπλήξει την Κασσάνδρα, συζ. Κυρ, την Τετάρτη στην ΕΤ1
Μαρία said
178 Για να μας μπει καλά η χρονιά.
Δημήτρης said
Ο Μπαμπινιώτης είναι ίσως ο μοναδικός απ’ αυτούς που φαίνονται που κρατάει έντιμη στάση απέναντι στην ελληνική γλώσσα. Πολύ καλά κάνει και διατηρεί επαφή και με το πολυτονικό και με τα αρχαία ελληνικά. Όταν μια γλώσσα έχει κινηθεί παράλληλα σε δύο δρόμους επί τόσους αιώνες δεν γίνεται να αφήσουμε τον έναν δρόμο και να πούμε δεν μας ενδιαφέρουν τα αρχαία ελληνικά, δεν μας ενδιαφέρει η λόγια παράδοση. Είναι θέμα ιστορικότητας. Θα μπορούσατε να του επιτεθείτε αν θεωρούσε τη Δημοτική κατώτερη γλώσσα , ακατάλληλη να διδαχτεί όπως έλεγαν κάποτε. Δεν συμβαίνει όμως αυτό. Απλώς έχει την άποψη (με την οποία συμφωνώ απόλυτα) πως μαθαίνεις καλύτερα τη σημερινή γλώσσα, αν περάσεις απ’όλες τις φάσεις της. Προσέξτε ομως: χωρίς να είναι απαραίτητος όρος. Και δεν είναι ο μόνος που το πιστεύει άλλωστε. Τα ίδια έχουν πει και ο Σεφέρης και ο Ελύτης και ένα σωρό άλλοι.
Μιχαλιός said
173: Κύριε Τζάλλα, εγώ δεν νομίζω ότι είναι ούτε τα Αρχαία ούτε τα Νέα το τσιφλίκι κανενός. Μα ο τρόπος που εκδίδονται τα κάθε είδους κείμενα στα σχολικά βιβλία, και η παιδαγωγική χρησιμότητα των συμβάσεων που θα πρέπει να τηρηθούν, αυτό ναι, είναι αρμοδιότητα των εκπαιδευτικων αρχών της χώρας.
Με όλα τα υπόλοιπα που γράφετε συμφωνώ απόλυτα, και προπάντων την πρώτη παράγραφο του σχολλίου σας εγώ πασχίζω να την εφαρμόζω συστηματικά, όπου με παίρνει.
Ἀχιλλέας Τζάλλας said
175 Τοὐλάχιστον μία, ἀλλὰ δὲν ἄκουσα λέξη γιὰ τὸ καθ’ ὅλα ὅμοιο μπισκότο. (Μὲ τὰ πολλά, κατάφερα νὰ τὴν πείσω ὅτι εἶναι παράλογο νὰ λέμε τὰ παλτό – δὲν κατάφερα νὰ πείσω ὅμως τὶς μαθήτριες ποὺ θεωροῦνε ξεπεσμὸ τῆς γλώσσας τὴ δημοτική.)
176 Δὲν ὑπερασπίζομαι τὸν Μπαμπινιώτη. Ἀντιθέτως, θεωρῶ ἀπαράδεκτη τὴν ἀπόλυτη ἔλλειψη συνέπειας. (Ἀλλά, βέβαια, πολὺ ὡραῖα τὰ λέει ὁ Μπασλῆς στὴν κριτικὴ τοῦ 177).
180 Δηλαδὴ θὰ μάθω καλύτερα τί ; Γραμματική, συντακτικό, τὴν ἔννοια τῶν λέξεων, ἢ τί ἄλλο, ξέροντας ἀρχαῖα ἢ τὴν ἑλληνιστικὴ κοινή ;
181 Θέλω νὰ πῶ ὅτι ἡ ὀρθογραφία τῶν Ἀρχαίων εἶναι πολὺ συγκεκριμένη, ἐνῷ τῶν Νέων εἶναι στὸ χέρι τῶν Νεοελλήνων νὰ τὴν ἀλλάξουν.
Φυσικά, στὰ σχολικὰ βιβλία θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχει κἄποια τάξη – στὴν ὀρθογραφία τῶν Νεοελληνικῶν κειμένων.
gbaloglou said
Κάποιος φοιτητής ή φοιτήτρια μου είχε κάποτε γράψει* ότι «φαίνεται πως δίδαξα καλά το μάθημα της συμμετρίας, μια και σε κάθε ταπετσαρία ψάχνει να βρει τις συμμετρίες της». Κάποια χρόνια μετά, όταν ακούσω ή δω καινούργια λέξη ή έκφραση αναρωτιέμαι αμέσως «αν και τι θα έγραφε γι αυτήν ο Σαραντάκος». Έτσι λοιπόν και απόψε, κάποιος κύριος στο διάλειμμα της ταινίας για τον Χούβερ εξηγούσε στην παρέα του ότι το να βλέπεις/κρίνεις το παρελθόν με τα γυαλιά του παρόντος ονομάζεται «παροντισμός» — ενθουσιάστηκα με την καινούργια για μένα λέξη και του το είπα, τονίζοντας ότι η αντίστοιχη Αγγλική λέξη δεν μεταφράζεται, ακριβώς επειδή έχει Ελληνική ρίζα (anachronism). (Γκουγκλίζοντας τώρα τον «παροντισμό» βλέπω ότι είναι πολύ σπάνιος: πάσα στον νοικοκύρη!)
*“This course made me hate wallpaper because I start looking for the isometries in it, so I suppose that means he taught it well enough for me to understand.” [Οι 17 συμμετρικές/κρυσταλλογραφικές ομάδες του επιπέδου είναι γνωστές και ως wallpaper patterns.]
bernardina said
Γιώργο #183
Χτες, ψάχνοντας κάτι σε ένα μη-γλωσσολογικό μπλογκ που παρακολουθώ, βρήκα αυτό http://intothecontinuum.tumblr.com/
εδώ http://www.math.union.edu/research/fractaltrees/FractalTreesAnim.html
και καταγοητεύτηκα, αλλά μου φάνηκε άσχετο για να το μοιραστώ με τους υπόλοιπους εδώ. Ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία. Ίσως σε ενδιαφέρει και σου αρέσει κι εσένα. Ελπίζω πως ναι.
ΥΓ. Καταλαβαίνω απόλυτα κι εσένα και τον φοιτητή ή τη φοιτήτριά σου. Είναι να μη φας την πετριά 😆
gbaloglou said
Μπερναντίνα #184 πολύ ενδιαφέροντα αυτά, δες και εδώ!
Μιχάλης Νικολάου said
183, 184
Σας ενθαρρύνω και τους δύο να μοιράζεστε τέτοιου είδους καλούδια με τους υπόλοιπους θαμώνες!
bernardina said
Τι καλά που σας άρεσαν! Μου φτιάξατε όλη τη μέρα, ευχαριστώ!
sarant said
Τα φράκταλ μπορείς να τα κοιτάς ώρες.
Αναρωτιέμαι αν ο παροντισμός είναι anachronism ή presentism.
gbaloglou said
Δεν μπήκα σε τέτοιο δίλημμα … επειδή δεν γνώριζα καν το «presentism» 🙂 🙂
[Κάποια από αυτά δεν ήταν φράκταλ αλλά wallpaper patterns που προκύπτουν σε γραφήματα χαοτικών συναρτήσεων.]
bernardina said
Νίκο, αφού σ’ αρέσουν τα φράκταλ πάρε ένα φρακταλόδεντρο (το διάλεξα από τα πάνω)
Β. said
Καλημέρα σας και καλή Κυριακή,
Πρώτη φορα σας γραφω και πήρα το θάρρος γιατί θέλω να μου απαντήσετε, αν μπορείτε, σε κάτι που πραγματικά με ενδιαφέρει.
Χτες σε μια καθ’ όλα ενδιαφέρουσα συζήτηση αναφέρθηκε ότι στα «αρχαία ελληνικά δεν υπήρχε η λέξη αγάπη».
Κατά την διάρκεια ανταλλαγής αστείων τύπου «γιατί υπάρχει στα νέα;» «ωχ… μη το μάθει αυτό ο Άδωνις» γκούγκλισα και βρήκα στο wikipedia αυτό:
«Η ελληνική λέξη αγάπη προέρχεται από την λέξη «ἀγάπη» της ελληνιστικής περιόδου» (http://el.wikipedia.org/wiki/Αγάπη).
Και μετά εγινε το γνωστό ότι πάτησα άλλο λινκ που ανέτρεπε το πρώτο, ενα άλλο που συνδύαζε το πρώτο με το δεύτερο και κάπου εκεί σκέφτηκα το «οι λέξεις έχουν την δική τους ιστορία» πριν το «κάψω» τελείως.
Μήπως ξέρετε να μας πείτε την ιστορία της λέξης αγάπη;
Β.
Υ.Γ. Συγχωρήστε με αν έχετε ήδη ασχοληθεί σε κάποιο άλλο σας ποστ με αυτό το θέμα, αλλά τουλάχιστον στην αναζήτηση του ιστολογίου σας δεν κατάφερα να βρω κάτι τέτοιο.
harry said
Νίκο καλησπέρα,
διαβάζω στο διαδίκτυο και ειδικότερα στο Facebook άρθρα σχετικά με τον Νίτσε και την άποψη του για τους Έλληνες και έχω την εντύπωση πως πρόκειται για ελαφρώς πειραγμενη μετάφραση που παραπέμπει σε δυτικοευρωπαϊκές συνωμοσίες εναντίων του έθνους των Ελλήνων. Δεν έχω το ελληνικό κείμενο. Στο αγγλικό μου μοιάζει να αναφέρεται στην τέχνη . Αν βρεις χρόνο ρίξε μια ματιά. Απλά γκουγκλισε «ο Νίτσε και οι Έλληνες».
Η ιστοσελιδα σου ειδικά για εμάς τους ξενιτεμενους που προσπαθούμε να κρατάμε την επαφή με την γλώσσα μας είναι απλά ανεκτίμητη.
Ευχαριστώ.
S_Pablo said
Καλησπέρα. Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει, αλλά τώρα τελευταία κυκλοφορεί στο διαδίκτυο η εξής φράση που αποδίδεται στον Θουκυδίδη :
«Προδότης δεν είναι μόνον αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πανω στους οποίους άρχει…»
Ομολογώ ότι δεν έχω αρκετά καλή γνώση του Θουκυδίδη, αλλά μου φαίνεται λίγο παράξενο να μιλούσε για «βιοτικό επίπεδο» ο αρχαίος ιστορικός. Μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια…
sarant said
192: (Συγνώμη, τώρα το πρόσεξα). Το έχω δει σε κακομεταφρασμένα ελληνικά, νομίζω πάντως ότι είναι αυθεντικό. Δεν έχω γράψει επειδή δεν πρόλαβα να το ψάξω, είναι στα υπόψη.
192: Καλησπέρα, και αυτό είναι στα υπόψη, ευχαριστώ που μου το θυμίσατε!
Maria milonaki said
Μπορείτε να μου πείτε το σχόλιο του Καβάφη στη συνάντηση με το Γιώργο Θεοτοκά, σε ποιο βιβλίο το βρήκατε, γιατί χρειάζομαι να κάνω μια αναφορά επίσημη;
sarant said
195: Αν εννοείτε τη γνώμη του Θεοτοκά ότι σε μια δικογραφία διαζυγίου υπάρχει πολύ περισσότερη ψυχή απ’ ό,τι σε ολόκληρο το καβαφικό έργο, την είχα βρει σε άρθρο της Ελευθεροτυπίας, που πρέπει να βασίζεται στο «Ο βίος και το έργο του Κ. Π. Καβάφη» (Μεταίχμιο), που συνυπογράφουν ο Δ. Δασκαλόπουλος και η Μαρία Στασινοπούλου.
odyman said
Κ. Σαραντάκο, θα ήθελα τα φώτα σας σε ένα ζήτημα «πατρότητας»: ορθώς αποδίδεται η φράση «νους υγιής ενα σώματι υγιεί» στο Θαλή το Μιλήσιο; Υπάρχει κάποια αναφορά της φράσης στην ελληνική γραμματεία; Ή μήπως έχει αποδοθεί εσφαλμένα στο Θαλή η γνωστή φράση του Γιουβενάλη «Mens sana in corpore sano»; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντησή σας.
sarant said
Απ’ όσο ξέρω, η φράση είναι του Γιουβενάλη, όπως λέτε κι εσείς. (…εν σώματι υγιεί, βεβαίως)
socyaclist said
Περαιτέρω ή περεταίρω; «περαιτέρω σαραντακοσ» = 21.600 γκουγκλίσματα αλλά και «περεταίρω σαραντακοσ» = 1.250 γκουγκλίσματα. Και εδώ έχει γίνει συζήτηση http://civil2006.blogspot.gr/2007/05/blog-post.html . Είναι ενδιαφέρον και δεν βρήκα απάντηση εδώ. Η διόρθωση στο Chrome είναι υπέρ του περαιτέρω, όπως κι εγώ αλλά μου κάνει εντύπωση ότι δεν υπάρχει συμφωνία.
sarant said
Είναι μια λέξη με (κάπως) δύσκολη ορθογραφία, χωρίς μεγάλη διαφάνεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει σωστή και λάθος ορθογραφία, Το περαιτέρω είναι το σωστό χωρίς επιφυλάξεις. Να κοιτάζετε το ΛΚΝ, είναι ονλάιν και δωρεάν.
Κυρα-Δασκάλα said
Κύριε Νίκο,
Προσπάθησα να βρω το e-mail σας για να σας στείλω μια απλή – φαντάζομαι για σας – απορία. Δεν παρακολουθώ παρά λίγο καιρό το ιστολόγιό σας, αλλά έχω γίνει groupie σας και σας συστήνω και στους φοιτητές-πρώην μαθητές μου (είμαι τρόπον τινά συνάδελφος Αγγλικής φιλολογίας). Η απορία λοιπόν που προέκυψε προχθές σε συζήτηση με φίλους και προξένησε γενική διαφωνία: είναι «Ο λίθος» ή «Η λίθος»; Μια γρήγορη έρευνα στον διαδίκτυο μου έδωσε μόνο τη σύντομη πληροφορία ότι είναι » αρσενικό ή θηλυκό» (http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CE%BF%CF%82), αλλά προφανώς δε με ικανοποίησε.
Όποτε μπορέσετε θα εκτιμούσα πολύ μια απάντηση.
Σας ευχαριστώ! 🙂
sarant said
Το μέιλ μου είναι sarantπαπάκιpt.lu.
Σας ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Στα αρχαία, υπήρχε και «ο λίθος» (γενική έννοια, η πέτρα) και «η λίθος», για ειδικές περιπτώσεις και πολύτιμους λίθους.
Στα νέα ελληνικά ο λίθος είναι αρσενικό, με εξαίρεση στερεότυπες εκφράσεις που προέρχονται από τα αρχαία (λυδία λίθος, φιλοσοφική λίθος).
gbaloglou said
202
Όντως 🙂
Κυρα-Δασκάλα said
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις άμεσες πληροφορίες. 🙂
magica (@magicasland) said
μήπως γνωρίζεις πως βγήκε η λέξη τσιγκολελέτα στο γνωστό παιδικό τραγουδάκι;
Νέο Kid Στο Block said
Ήταν κάποτε μια Λέτα που είχε ένα τσίγκο και μετά τον έχασε. Η τσιγκολελέτα, είναι ο τσίγκος της Λέτας με αύξηση παρακειμένου (Λε Λέτα), ώστε να τονιστεί το παρελθοντικό του πράγματος και ότι πια δεν τον έχει.
Φυσικά, καλύτερα να πάρετε και την άποψη του Ν.Σαραντάκου! 🙂
SIMOS said
Κυριε Σαραντακο καλημερα ,
Σας θεωρω ενα πολυ σοβαρο και αξιοπιστο ανθρωπο και μπραβο σας για το σαιτ . Θα ηθελα να μου κρινετε το κατωθι μειλ που ελαβα . Ευχαριστω
: Ελληνική Αλφάβητος
Ημερομηνία: 12:55 μ.μ. Τρίτη, 11 Σεπτεμβρίου 2012
——————————————————————————–
——————————————————————————–
Η Ελληνική αλφάβητος δεν είναι τυχαία
Posted: 04 Sep 2012 06:54 AM PDT
Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνηση τους δεν είναι καθόλου τυχαία αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μία πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανωτέρας συλλήψεως. Σύμφωνα με αυτήν την γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα Στίγμα ή Δίγαμμα) ακούγονται και γράφονται ως εξής:
ΑΛΦΑ-ΒΗΤΑ-ΓΑΜΑ-ΔΕΛΤΑ-ΕΨΙΛΟΝ-ΣΤΙΓΜΑ-ΖΗΤΑ-ΗΤΑ-ΘΗΤΑ-ΙΩΤΑ-ΚΑΠΠΑ-ΛΑΜΒΔΑ-ΜΙ-ΝΙ-ΞΙ-ΟΜΙΚΡΟΝ-ΠΙ-ΡΟ-ΣΙΓΜΑ -ΤΑΥ-ΥΨΙΛΟΝ-ΦΙ-ΧΙ -ΨΙ-ΩΜΕΓΑ
Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής φιλοσοφίας, έχουμε τα ακόλουθα:
ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ, ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ, ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ, ΔΑ, ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΥ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ.
Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής – επίκλησης προς την πηγή του φωτός.
ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨΙΛΩΝ.
ΣΤΗ ΙΓΜΑ ΖΗ, ΤΑ Η, ΤΑ ΘΗ, ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞΗ, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ)
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ,
ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ, Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ).
Η σημασία της:
Αλ=Ο νοητός ήλιος
Φα-ος=Το φως
Βη=προστακτική του ρήματος βαίνω (βαδίζω, έρχομαι)
Τα=Δοτική άρθρου δωρικού τύπου τη, εις την
Γα=Γη (δωρικός τύπος)
Αμα=(επιρρ.) συγχρόνως
Έλ= ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος
Έψ=ρήμα έψομαι, εψ-ημένος, ψημένος.
Ιλών=Ιλύς (ουσιαστικό), λάσπη, πηλός
Στή=προστακτική ρήματος ίστημι.
Ίγμα=καταστάλαγμα, απόσταγμα.
Ζή=προστακτική ρήματος ζω.
Η=υποτακτική ρήματος ειμί, είμαι
Θη=προστακτική ρήματος θέτω.
Ιώτα=τα ίωγα, τα Εγώ.
Παλάν=Ρήμα πάλλω (δονούμαι, περιστρέφομαι) επίθετο
παλλάς-πάλλουσι,περιστρεφόμενη (πρβλ: Παλλας Αθηνά).
Δά=άλλος τύπος της Γα, Γης (πρβλ: Δαμήτηρ, Δημήτηρ, Δήμητρα=Μητέρα γη).
Νύξ=νύκτα.
Ο=το οποί! ο, που
Φυ(οι)=ευκτική ρήματος φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).
κ.ο.κ.
Με λίγα λόγια λοιπόν:
ΑΛ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩΣ, ΕΛΑ ΣΤΗ ΓΗ!
ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΛ ΡΙΞΕ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΙΛΥ ΠΟΥ ΨΗΝΕΤΑΙ (που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ (μία ξηρά) ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΕΓΩ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ.
ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ Η ΝΥΚΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΝ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ ΝΑ ΤΑΦΗ (να σβήση, να χαθεί) ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΡΑΖΟΥΣΑ ΙΛΥ, ΚΑΙ ΑΣ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ Η ΨΥΧΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ, ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ!
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Παίρνω το θάρρος να προλάβω το Νικοκύρη και να πω ότι αυτή η πανάρχαια προσευχή αποκωδικοποιήθηκε πρώτη φορά σε ένα κολέγιο της Ελβετίας, όπου κάνουν πολύ σημαντική δουλειά πάνω στην ελληνική γλώσσα… 😀
sarant said
207: Κοιτάξτε, αυτή είναι μια κατασκευή τραβηγμένη από τα μαλλιά που έχει σκοπό να συγκαλύψει το γεγονός ότι τα ονόματα των γραμμάτων τα πήραμε από τους Φοίνικες (όπως και τα γράμματα άλλωστε). Για παράδειγμα, το άλφα από το φοινικικό άλεφ, που σημαίνει βόδι, και που αρχικά έμοιαζε και με κεφάλι βοδιού, κτλ.
simos souliotis said
Ευχαριστω για την απαντηση ,αλλα η γραμματοσειρα δεν εμφανιζεται στο μειλ μου ,βγαζει κατι περιεργα συμβολα . Αν εχετε την καλοσυνη μπορειτε να μου το ξαναστειλετε ; Ευχαριστω ΣΙΜΟΣ
Απο: «»Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία»» Προς: simpim2002@yahoo.gr Στάλθηκε: 7:09 μ.μ. Κυριακή, 16 Σεπτεμβρίου 2012 Θεμα: [New comment] About
sarant commented: «207: ΞΞΏΞΉΟάξΟΞ΅, Ξ±Ο ΟΞ� Ρίναι ΞΌΞΉΞ± ΞΊΞ±ΟΞ±ΟΞΊΞ΅Ο Ξ� ΟΟΞ±Ξ²Ξ·Ξ³ΞΌΞΞ½Ξ· Ξ±ΟΟ ΟΞ± μαλλιά ΟΞΏΟ ΞΟΡι ΟΞΊΞΏΟΟ Ξ½Ξ± ΟΟ Ξ³ΞΊΞ±Ξ»ΟΟΡι ΟΞΏ γΡγονΟΟ ΟΟΞΉ ΟΞ± ΞΏΞ½ΟΞΌΞ±ΟΞ± ΟΟΞ½ Ξ³ΟΞ±ΞΌΞΌΞ¬ΟΟΞ½ ΟΞ± ΟΞ�ΟΞ±Ξ»
SIMOS said
Συγγνωμη που σας ζαλιζω ,αλλα εχω μπλεξει με φιλους «Ελληνεμπορους»,που παντου βλεπουν Ελλαδα ! Ελαβα αλλο ενα μειλ με θεμα την γλωσσα.Παρακαλω σχολιαστε το..Ευχαριστω
Γιά τις ελληνικές λέξεις στά ισπανικά, ας είναι καλά η Αναγέννηση. Υπάρχουν
καί πολλές που δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά (όπως reloj = ωρολόγιο).
Από την άλλη πλευρά στήν γλώσσα των ελλήνων ναυτικών έχουν μπεί πολλές
ισπανικές λέξεις.
Καί κάτι ακόμη: το Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης ήταν το πρώτο στόν κόσμο που
παριυσίασε σε CD αρχαία ελληνική μουσική βασισμένη σε παπύρους καί αγγεία.
Απολαύστε το τραγούδι και το μοναδικό παθιασμένο ταγκό!!!
Εκπληκτικό τραγούδι στα ισπανικά όπου όλες οι λέξεις είναι ελληνικές.
Μόνο το ρεφρέν είναι στα ισπανικά, το οποίο μεταφράζεται ως εξής:
‘Αυτό είναι το τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα. Ταγκό δακρύβρεχτο πού τρέχει
στις φλέβες μου. Αυτό είναι το τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα. Ταγκό
γαμημένο πού τρέχει στις φλέβες μου’.
Ο Αργεντίνος συνθέτης Ντανιέλ Αρμάντο, δήλωσε σε συνέντευξη του στην
ραδιοφωνική εκπομπή ‘Ελληνοφρένεια’, ότι το εμπνεύστηκε όταν είχε πάει στην
Κούβα και εισερχόμενος σε ένα βιβλιοπωλείο είδε ένα βιβλίο με τίτλο ´Οι
17,000 Ελληνικές λέξεις στην Ισπανική γλώσσα’.
Έζησα δύο χρόνια στην Ισπανία και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι ελληνικές
λέξεις είναι πολύ περισσότερες. Θα μού πείτε, πού το ξέρεις, τις μέτρησες;
Δεν χρειάζεται. ΟΛΕΣ οι λέξεις πού υποδηλώνουν κάποια έννοια επιστημονική,
κοινωνιολογική, ανθρωπιστική και όχι μόνο είναι ελληνικές. Αυτό βέβαια
συμβαίνει σε όλες τις γλώσσες. Το απίστευτο με την ισπανική είναι ότι
επειδή η προφορά τους είναι σχεδόν ίδια με την δικιά μας, οι ελληνικές
λέξεις χρησιμοποιούνται σχεδόν ατόφιες και έχεις την εντύπωση ότι ακούς
ελληνικά!
Π.χ η ώρα στα αγγλικά είναι hour ενώ στα ισπανικά είναι ora! Ακριβώς ίδια.
Η ιστορία στα αγγλικά είναι history ενώ στα ισπανικά historia. Ακριβώς
ίδια. Οι ισπανοί και οι άγγλοι έχουν μάλιστα διατηρήσει την δασεία πού
εμείς κάποτε είχαμε συμβολίζοντας την με το γράμμα h. Όταν οι ισπανοί
θέλουν να πούν ‘Χρονομέτρα με’ λένε ‘Cronometra me´. Ακριβώς το ίδιο με
εμάς! Τα παραδείγματα ατελείωτα.
Αν τώρα προσθέσουμε και λέξεις πού εκ πρώτης όψεως φαίνονται ισπανικές αλλά
ψάχνοντας λίγο παραπάνω την προέλευση τους διαπιστώνουμε ότι είναι
ελληνικές, τότε ο κατάλογος των ελληνικώς λέξεων γίνεται πραγματικά
αμέτρητος.
Π.χ το ρούχο στα ισπανικά είναι ropa. Στα ελληνικά έχουμε την λέξη
Λωποδύτης. Προέρχεται από την λέξη λώπη και δύτης. Λώπη στα αρχαία είναι το
ένδυμα, το ρούχο. Άρα λωποδύτης αυτός πού δύει, πού βουτά το χέρι του στο
ρούχο μας για να μας κλέψει. Με απλή αλλαγή του λ σε ρ, προκύπτει η λέξη
ropa πού χρησιμοποιούν οι φίλοι μας οι Ισπανοί! Η αλλαγή του λ σε ρ (είναι
και τα δύο γλωσσικά σύμφωνα) και αντίστροφα είναι κάτι πολύ σύνηθες πού
συμβαίνει καθημερινά, λέμε π.χ αδελφός αλλά και αδερφός, κοκ.
Εμείς βέβαια συνεχίζουμε να ασελγούμε στην γλώσσα μας. Πρόσφατα
ενημερωθήκαμε ότι τα παιδιά μας στα σχολεία θα διδάσκονται ότι τα φωνήεντα
είναι 5 (α,ε,ο,ι, και ου!!!) ενώ τα σύμφωνα είναι 15 μεταξύ των οποίων το
γκ και το μπ.
Ο ορισμός της προδοσίας από ανθρώπους στους οποίους εμπιστευόμαστε το
μέλλον των παιδιών μας. Από την κατάργηση του πολυτονικού μέχρι σήμερα ο
βιασμός της γλώσσας μας είναι συνεχής και περνάει απαρατήρητος. Καμία
εκπομπή, καμία δημοσιότητα.
Από την άλλη ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις διαφημίσεις μόνο με αγγλική
ορολογία, ενώ τα σίριαλ είναι τούρκικα! Η συνταγή γνωστή και δοκιμασμένη.
Πρώτα απαξιώνεις κάτι και μετά το καταργείς. Με τον ίδιο τρόπο πού
απαξιώνουν τον ΟΤΕ, την ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ και σε κάνουν να λές ‘Ε άει στο
διάολο, πουλήστε τα να ησυχάσουμε’, ομοίως απαξιώνουν την γλώσσα και κάνουν
όλους εμάς να στέλνουμε τα παιδιά μας από την 1η δημοτικού!!! να μάθουν
αγγλικά και γερμανικά!!! Το γεγονός ότι την γλώσσα μας τους την διδάσκουν
κακοποιημένη δεν μας απασχολεί καθόλου!!!
Αλλά δεν πειράζει, το PSI να είναι καλά, το ευρώ και η ευρωζώνη. Αυτά έχουν
μόνο αξία. Η γλώσσα είναι άνευ σημασίας. Δεν μπορείς να την πουλήσεις οπότε
δεν μπορεί να ανεβάσει το ΑΕΠ. Τι σημασία έχει πού από εργαλείο σκέψεως την
έχουν καταντήσει μόνο μέσο επικοινωνίας και αυτό μάλιστα κολοβό. Αρκεί να
μπορούμε να συννενοηθούμε ώστε να υπολογίζουμε το ΦΠΑ. Αυτό αρκεί.
Ακολουθούν οι στίχοι του τραγουδιού.Στίχοι μουσική Daniel Armando.
Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli cultura narcisista en
una monarquia dogmatica simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera
melodia simbolo, melodrama y tragedia.
Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria politico dislexico en parodia
onirica tirania fantasma, dilema megalomano de un metabolismο retorico sin
tesis ni antitesis.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)
Patriota heroicο, tragicο, sistematico hipocrecia paranoica sin dialogo
esotericο teatro ironicο, sindicato plasticο y epicentro de la epidemia,
una quimera, una utopia.
Energia hyperbole, antidotο democraticο Laberinto critico sin entusiasmo,
sin rima musica epidermica en un pentagrama masoquista y la simetria toxica
de un epilogo necrologico.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)
Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico profeta enigmatico, fenomeno
cronico y ortodoxo sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos en
lirica extasis sus praxis es el melodico y fantastico antropo.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)
http://mavroseolous.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html
[image: FREE Animations for your email – by IncrediMail! Click
Here!]
SIMOS said
Εδω ειναι το λινκ με το τραγουδι
http://www.youtube.com/watch?v=5h3P-WclRSo&feature=player_embedded#!
sarant said
211-12: Καταλαβαίνετε βέβαια ότι δεν μπορώ να απαντάω στο φτερό σε εκτενή κείμενα -για να σχολιάσω το κινδυνολογικό κείμενο που στείλατε χρειάζομαι ώρες δουλειάς, θα τις πληρώσουν άραγε κι αυτές οι φίλοι σας;
SIMOS said
Εχετε απολυτο δικαιο και συγγνωμη ,απλα η γνωση σας ειναι τεραστια και χρησιμη. Οταν θα εχετε χρονο και διαθεση καντε ενα σχολιο ,νομιζω θα ειναι πολυτιμο !
Με εκτιμηση…
Μιχάλης Νικολάου said
206,
Ε βέβαια, η Λέτα ήταν ντίβα και μούσα έμπνευσης ευρέως θαυμαστή, ουχ ήττον και για το γνωστό επεισόδιο με την κασέτα. 🙂
Αγγελος said
Σίμο, θα σου απαντήσω πολύ σύντομα εγώ, μια που ο Νικοδεσπότης δεν έχει καιρό.
Όλοι ξέρουμε πως όλες οι ευρωπαϊκές γλώσσες έχουν δανειστεί αβέρτα λέξεις (poema, tragedia, filosofia…) και ρίζες (οι λέξεις «θερμόμετρο» ή «λευχαιμία» δεν υπήρχαν αυτούσιες στα εληνικά, πλάστηκαν από δυτικοευρωπαίους επιστήμονες με βάση ελληνικές ρίζες) από τα ελληνικά, άλλες λιγότερο (το υδρογόνο λ.χ. δεν λέγεται Hydrogen στα γερμανικά, λέγεται Wasserstoff) και άλλες, όπως τα ισπανικά, περισσότερο. Έτσι μπορούν και γίνονται αυτά τα tours de force σαν το πολύ χαριτωμένο ισπανικό τραγουδάκι που μας παρέθεσες, ή σαν τα γνωστά λογύδρια του Ζολώτα («Kyrie, I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, …») Αυτό δεν οφείλεται σε κάποιο ενδογενές πλεονέκτημα της ελληνικής γλώσσας· οφείλεται στο ιστορικό γεγονός ότι ο Δυτικός πολιτισμός προέρχεται από τον αρχαίο ελληνικό μέσω του ρωμαϊκού, ότι από τους αρχαίους Έλληνες έμαθαν οι Ευρωπαίοι φιλοσοφία, μαθηματικά κλπ.
Προσοχή όμως, οι ελληνικής καταγωγής λέξεις στις ευρωπαϊκές γλώσσες είναι κατά το πλέιστον λόγιες, λέξεις δηλαδή που πλάστηκαν συνειδητά από σοφούς. Υπάρχουν και λαϊκές, λέξεις δηλαδή που πέρασαν από το στόμα των Ελλήνων στο στόμα άλλων λαών με τους οποίους έρχονταν σ’επαφή, και ο Νικοδεσπότης έχει γράψει πλείστα όσα ενδιαφέροντα άρθρα για τέτοιες αξιοπερίεργες περιπτώσεις, αλλά αν βγάλεις εκείνες που διαδόθηκαν με το χριστιανισμό (ισπ. iglesia < εκκλησία, αγγλ. church < κυριακόν, γαλλ. blâmer < βλασφημώ κλπ.), οι υπόλοιπες είναι μάλλον λίγες. Μην πέφτουμε, σαν τον Πορτοκάλο της σπαρταριστής ταινίας "Γάμος αλά ελληνικά", στην παγίδα της απόδοσης ελληνικών ετυμολογιών σε λέξεις τελείως άλλης καταγωγής. Δεν προέρχεται από το "χειμώνα" το κιμονό, ούτε (πιστεύω) τα ropas από τις αρχαίες λώπες, και το λ δεν γίνεται ρ στα καλά καθούμενα. Γίνεται ρ (και αντιστρόφως) σε συγκεκριμένες γλώσσες, σε συγκεκριμένα φωνητικά περιβάλλοντα, π.χ. συχνά στα ελληνικά πριν από χειλικά σύμφωνα (κόρφος < κόλπος, αρμυρός < αλμυρός, κλπ.)
Όσο για τα άλλα που λες, είναι μετά συγχωρήσεως ανοησίες. Για τα φωνήεντα έχει γράψει δια μακρών και ο Νικοδεσπότης και πλείστοι όσοι άλλοι εδώ, και το μονοτονικό, που καθιερώθηκε το 1982, δεν έχει καμία σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις που πράγματι υπάρχει κίνδυνος να γίνουν άστοχα σήμερα.
sarant said
Α, Άγγελε, σ’ ευχαριστώ πολύ, καλύτερα δεν θα μπορούσα να τα γράψω!
cronopiusa said
Το orinar είναι λόγιο στην καθομιλουμένη mear «mujer española nunca mea sola»
mi agüita amarilla
όσο για το ταγκό που περιγράφει τέλεια την Ελλάδα του 2012 πιστεύω ότι είναι το κλασικό
Cambalache
SIMOS said
Aγγελε σε ευχαριστω για την απαντηση .Απλα να ξεκαθαρισω ,οτι το κειμενο δεν το εγραψα εγω ,αλλα μου το εστειλαν με μειλ και επειδη ακριβως πιστευω και εγω ,οτι μιλαμε για μπουρδες το αναρτησα εδω ,ωστε να παρω μια πιο «επιστημονικη» θεση. Οποτε σε παρακαλω μην με συγκρινεις με τους ανα Πορτοκαλος του Ελληνικου κυβερνοχωρου και τους διαφορους «Λιακοπουλους» που παριστανουν τους ειδικους ,ενω η θεση τους ειναι σε κανενα καφενειο……Μακρια απο μενα . Σε ευχαριστω παντως ……..
SIMOS said
«Τους ανα του Ελληνικου κυβερνοχωρου Πορτοκαλος»
Διορθωση του προηγουμενου κειμενου
Μαρία said
τους ανα τον ελλην. χώρο …
Διόρθωση της διόρθωσης 🙂
Haris G. (@gecksy_) said
Θα ήταν χρήσιμη η δημιουργία ενός λογαριασμού στο twitter για δημοσίευση και εκεί των links με τα εκάστοτε άρθρα, ωστε να είναι εφικτή και με αυτόν τον τρόπο η παρακολούθηση του blog.
sarant said
Καλά λες, θα το κοιτάξω!
Efi said
Καλησπέρα,
θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι δόκιμος ο τύπος ‘να επαναφερθεί’. Το διάβασα σε ένα κείμενο κ μου χτύπησε πολύ άσχημα αλλά θα ήθελα και μια τεκμηριωμένη άποψη γύρω από αυτό. Δεν ξέρω αν προβλέπεται κάπου στο site χώρος για να θέτουμε τα δικά μας ερωτήματα.
Έφη
sarant said
Όχι, δεν υπάρχει ειδικός χώρος για ερωτήματα -το έχω σκεφτεί αλλά πρακτικά δεν ξέρω πώς να το υλοποιήσω.
Γιατί δεν σας άρεσε το «να επαναφερθεί»; Ποια είναι η ένστασή σας; Δόκιμο το βρίσκω.
chien andalou said
Καλησπέρα
Μια ιδέα που μου ήρθε βλέποντας τις προάλλες την παράσταση του Αμφιτρύωνα: μια καταγραφή-απαρίθμηση των κύριων ονομάτων (από την αρχαιότητα αλλά και τη σύγχρονη ιστορία) τα οποία σήμερα χρησιμοποιούνται ως κοινά: π.χ. Εφιάλτης, Αμφιτρύωνας, Σωσίας, Κουίσλιγκ κλπ. Αν και θα εκπλαγώ ελαφρώς αν δεν το έχεις κάνει ήδη… 🙂
sarant said
Δεν έχω γράψει ακριβώς αυτό, αλλά περίπου:
https://sarantakos.wordpress.com/2012/01/27/names/
ΒΑΣΙΛΗΣ Σ. said
Μαζί με το Πασόκ, ας πηγαίνουνε σιγά-σιγά στα σκουπίδια και οι διάφοροι «νεολογισμοί», δηλαδή οι σολοικισμοί, που έφερε στον τρόπο που μιλάμε. Δεν υπάρχει «διαφωνώ κάθετα»! (Δηλ. εγώ διαφωνώ κάθετα, η Σούλα διαφωνεί οριζοντίως και ο Μητσάρας διαφωνεί 30 μοίρες;! Τι να πεί ο κύριος που είναι στις 180 μοίρες τότε;)
Ευχαρίστως να δεχθώ την όποια υπόδειξη περί του αντιθέτου.
Εγώ ξερω το «διαφωνώ κατηγορηματικά». Η έκφραση με το «καθέτως» πιθανολογώ προέκυψε από την χειρονομία με την οποία οι πασόκοι (αρχικά, διότι μετά γενικεύθηκε) συνόδευαν την έκφραση διαφωνίας τους.
Δηλ. την γνωστή χειρονομία με την οποία, παράλληλα προς το σώμα, το χέρι κατευθύνεται από πάνω προς τα κάτω («καθέτως» – αλλά προς τι;) με γενική κατεύθυνση τα πολύτιμα εργαλεία κάθε άνδρα.
greekblogsbywomen said
Κύριε Σαραντάκο συγχαρητήρια για την εξαιρετική σας δουλειά, θα ήθελα να σας ενημερώσω οτι το ιστολόγιο σας είναι υποψήφιο για βραβείο σε διαγωνισμό που θα διεξαχθει από αύριο και μέχρι τις 21/12/12 . Λεπτομέρειες εδώ http://greekblogsbywomen.blogspot.com/2012/11/blog-post_30.html
sarant said
Σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή!
Υπνοβάτης said
Miα απορία: Ποιά από τις δυο εκδοχές της ρήσης του Ροϊδη είναι η σωστή;
1) «Έκαστος τόπος έχει την πληγή του· η Αγγλία την ομίχλη, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τον πατριωτισμόν»
2) «Έκαστος τόπος έχει την πληγή του· η Αγγλία την ομίχλη, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας».
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Θεόδωρος (ο άθεος) said
Αγαπητέ Sarant,
σας γνώριζα από την άλλη ενσάρκωσή σας (ίσως και να έχετε παίξει με το http://automaton.gr/tt/gr/OddsTbl.htm), αλλά εδώ και αρκετό καιρό παρακολουθώ συστηματικά τις αναρτήσεις σας στο παρόν ιστολόγιο (ή ιστοΛόγιο επί τω προκειμένω).
Σας γράφω γιατί θυμήθηκα κάτι αστείο. Στην Ολυμπιάδα του 1980 στο Φάλκεμπουργκ, ο Πάνος ο Γεροντόπουλος διαβλέποντας μιά λαμπρή διεθνή καριέρα στο πρόσωπό μου (!?) προσπάθησε να μου κολλήσει ένα πιό βατό για τους ξένους καλλιτεχνικό ψευδώνυμο: Triant. Φοβάμαι πως το ότι οι προσδοκίες του δεν επαληθεύτηκαν δεν οφείλεται στην μη αποδοχή του εκ μέρους μου. Αλλά πάλι, δεν ξέρεις 🙂
Ευχαριστώ για την καθημερινή ανάσα που μου δίνουν οι αναρτήσεις σας και ελπίζω κάποια στιγμή να μας δοθεί η ευκαιρία να τα πούμε και από κοντά.
sarant said
Αγαπητέ Θεόδωρε, σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που με διαβάζεις. Μάλλον θα το ξέρεις, στο βιβλίο μου με τα ρεκόρ του μπριτζ έχω κι ένα 6ΧΑ που είχες βγάλει με 26 πόντους στον άξονα, ακριβώς στο Φάλκενμπουργκ. Θα σου στείλω μέιλ.
basmag said
Αγαπητε Νικο,
παρακολουθω το ιστολόγιο σου και επειδή πρόσφατα σκάναρα το βιβλίο του Μιχαήλ Ιατρού «Πόθεν και Διατί» εκδ 1972 (εξαντλημενο νομίζω πλέον) , απευθύνομαι σε σένα ώστε αν σε ενδιαφέρει να σοπυ το στείλω με ηλεμήνυμα. Το μέγεθός του σκαναρισμένο σε pdf είναι 326ΜΒ. Αν ενδιαφέρεσαι στείλε μου μια ηλεκτρονική διέυθυνση να το προωθήσω. Εύχομαι καλή δύναμη και καλή συνέχεια στο έργο σου.
sarant said
Καλημέρα αγαπητέ, σε ευχαριστώ πολύ για την προσφορά, με ενδιαφέρει πολύ.
Το μέιλ μου είναι sarantπαπάκιpt.lu, αλλά τόσο βαρύ αρχείο δεν μπορεί να σταλεί συνημμένο, μάλλον θα χρειαστεί να το ανεβάσεις κάπου (Dropbox ή αλλού) και να στείλεις το λινκ.
basmag said
Αγαπητέ Νίκο
σου το στέλνω τώρα μέσω We Transfer. Eλπίζω να έγραψα σωστα τη διεύθυνσή σου sarant@pt.lu
sarant said
Ναι, σωστή είναι! Σευχαριστώ!
Vouts said
Kαλησπέρα σας Νικοκύρη!
Ευχαριστούμε για αυτο το μπλογκ και την όμορφη ανταλλαγή ιδεών που πολλές φορές εύχομαι να γινόταν και δια ζωσης με τη μορφη περιπαπτικής σχολής :))
Δυο ερωτήσεις.Λέγομαι Βούτσινος απο Αμυγδαλια Δωρίδος κοντά στο Λιδωρίκι-εχει και μερικούς Βόλο.Υπάρχουν Βουτσίνοι στη Συρο και Βουτσινοί στην Πόλη.
Εχεις καμια ιδέα για αυτό τον τόνο που πέφτει όταν ταξιδεύει ανατολικά το επίθετο?
Εχω την υποψία οτι το Βούτσινος και το Βουτσίνος εχουν διαφορετική ρίζα.Το πρώτο το βουτσί και το δευτερο λατινική λέξη.
Δεύτερο.Υπαρχουν κάπου σε ένα ποστ όλα τα μερη του ποδηλατου στα αγγλικά με την ελληνική μετάφραση?Κάνω έρευνα για αγορά ποδηλάτου και εχω πέσει σε σκόπελο.Όντας αρχαριος και ψιλοάσχετος διαβαζω product info στα αγγλικα, πάω σε ελληνικά φόρουμ ή επίσημα ποδηλατικά για να καταλάβω τί είναι το crankset πχ και τζίφος.Γυρίζω στα αγγλικά για να βρω το ελληνικό τα ίδια.
Μου πήρε ωρα για να βρω καπου οτι η κλειδωμενη εμπροσθια αναρτηση ειναι lockout suspension.
Aυτα τα πολλά
Δημήτρης
sarant said
Αγαπητέ Δημήτρη, να με συμπαθάς για την άργητα, κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως.
Για ποδηλατικά δεν έχω ιδέα.
Δεν είμαι σίγουρος ότι το Βούτσινος έχει άλλη ετυμολογία από το βουτσίνος, γιατί και το βουτσί λατινικό είναι, buttis
Μαρία said
Και Βουτσινάς στη Λευκάδα.
dimis sotis said
kyrie Sarantako chapeau
H agapi sas gia tin Glossa den krybetai, tin opoiadipote glossa : asxeti me tin elliniki, me makryni syggeneia i akoma kai mia glossa pou einai brothers in law me tin elliniki.
Sygxaritiria gia to pws apantate se kapoia pithani epithetiki kritiki : aplws apantate epi tou thematos kai afinete aytoys pou lene oti ta ellinika einai mia glwssa pou poly kala katexoyn, na aytorezileyontai : poios gnwrizei kala Ellinika!?eimaste kai geitones, menw boreia toy Arlon,panw stin E25 kai isws na gnwrizomaste mesw Ypex,einai de
apolyta bebaio oti exoyme koinoys gnwstoys. Einai dynaton sto Lux na yparxoyn Wallon diaforetika se toso mikro meros? Loipon mia leksi gia proti dosi: Enas gnwstos apo tin boreia Arkadia mou eipe oti enas gnwstos toy einai psilos san LEHARI . Ti lete na ennoei? psilos san oros? lear sta armenika einai to oros kai learin toy oroys
thimithika lernaia oreini ydra, dariosh persika limni, kollane ayta?
dimis
sarant said
Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια γείτονα. Λεχάρι είναι ο πανύψηλός, ο μαντράχαλος. Σπάνια λέξη και δύσκολη, δεν ξέρω την ετυμολογία της.
dimis said
Xρονια πολλα προκαταβολικα για το Πασχα, ευχαριστω για την απαντηση και ηθελα να αναφερω ποσο θα επιθυμουσα να ειχα βρεθει,για μια στιγμη να δω πως δουλευανε για τον Ηλιο, στην Σταδιου 29. Ειχα καποτε γνωρισει και εγω ενα εκδοτη,περιοδικο ΗΩΣ,Κ.Παπαγεωργιου & στο σπιτι του ανακαλυψα, πιτσιρικας,το λεξικο του Σκαρλατου (LS).Μετα, με τον πρωτο μισθο απο το ΥΠΕΞ, αγορασα ακριβα, για την οικονομικη μου κατασταση, νεωτερη εκδοση του 1850 περιπου και με λυπη διαπιστωσα οτι μια λεξη που εψαχνα ειχε αφαιρεθει.ΦυσικαΝικο,ηταν κακη συμπτωση.Πολυ κακη.Κατι παρομοιο με το λεξικο του Littre&το βιβλιο»Les disparus du Littre».Θα με ρωτησεις πως ξερεις οτι αφαιρεθηκαν και αλλες λεξεις;Xμ σκεψου αγοραζεις ενα βιβλιο για, μεταξυ αλλων, την λεξη μεγαρτος και αυτη εχει αφαιρεθει, θα πεις :ναι ηταν η μόνη που επειδη περισσευε καταργηθηκε;(Τωρα ειμαστε 3 δεκεατιες & πολλες σημειωσεις μετα, αλλα το θεμα και η λεξη με »ενοχλουν»ακομα).Πως φαινεται οτι συνταξιοδοτηθηκα & δεν εχω τι να κανω (Καταγομαι απο το χωριο Βαχος,Γυθειου, ειμαστε κατα καποιο τροπο κοντοχωριανοι; ).
Νικο κυρη εισαι; Λε + χαρι. Θα το αφηνα, για λιγο, αν δαιμων, ονοματι Ησυχιος, δεν με τριβελιζε :
X α ρ ι α = B o υ ν o ς (Hsichios). Glose d’origine inconnue et d’explication incertaine. Construction artificielle de Persson, Beitràge 1, 223, qui constituait groupe hétéroclite avec xoιρας »écueil, récif bas».
Ως υφαλος, δηλαδη, που ξεχωριζει αpsιλα (sic) πανω πχ απο την λιμνη του Φενεου κοιταζοντας με κατευθυνση τα Αορανια,οπου το σπηλαιο της γεννησης του Herμη. Ο γνωστος που μου ειπε το λε χαρι, ειναι κατοικος Κρυονεριου(Bouzi),χωριου στους προποδες του ορεινου ογκου που προανεφερα. Ναι και στα OHGer. Lehre ειναι η γνωση για τις θεοτητες της τοτε θρησκεια τους. Γερμανικα ειπα, γιατι Ηar ειναι το πιο γνωστο ονομα του πρωτου στην ταξη θεου τους του Οdin. Οποιο Ηar τωρα ειναι Ηerr &, αν ειναι δυνατον, λενε οτι βγαινει απο το ελληνικο ηρωας Hero xμ;! Nα προκειται για ενα απλα αψηλο ατομο .η. μηπως για θεοτητα’εν τοις υψιστοις’,αλλα πολυ παλαιας δοξασιας; Ρευμα=Liume, αν το ρο ειναι λαμδα,
μηπως η λεξη που ανεφερες ειναι μαdrα-haros? Oροπεδια (μαδαρες)με χαρα+δρες αποστραγγισματος, ως το ρεμα χαλ+ανδριου, που χαρα-σσουν το εδαφος (Ορος ελληνικα και εβραικα Ηοr, ειναι σημαντικο ποιος το χρησιμοποιησε πρωτος; Οχι αυτα ειναι, νομιζω, απλες λεπτομερειες)……….dim. d’ arlon.-
sarant said
Nαι, εμείς από τη Γέρμα, δεν είναι μακριά.
Όσο για τα παλιά λεξικά, τώρα τα περισσότερα (και του Σκαρλάτου Βυζάντιου) μπορείς να τα βρεις δωρεάν σε ηλεκτρονική μορφή, στο google books.
Μποσταντζόγλου Χρύσανθος (Μπόστ) – Chrysanthos Bostantzoglou (Bost) [1918-1996] | paletaart – Χρώμα & Φώς said
[…] πολυ-δημιουργού Μποστ, που καταφέρνει και ξεθάβει ο Νικοδεσπότης, ακολουθεί συζήτηση, με σχόλια, με νέες πληροφορίες […]
dimis said
Καλησπερα σας
Θυμαμαι αμυδρα, δεκεατιες πριν ενα διαλογο αναμεσα σε δυο Μωρα.ι.τες , εναν απο
τον Τυρο, που ηταν ο πατερας του γαμπρου και τον πατερα της νυφης απο το Οιτυλο. Ρωτησε λοιπον
ο τσακωνας τον μανιατη : » Τι θα παρει η σατη στην καβαλα ; » . H πιο κοντινη » μεταφραση » απο
Ελληνικα σε Ελληνικα,πρεπει να ειναι :»τι δικαιωματα θα αναφερθουν στο προικοσυμφωνο προς οφελος
της κορης». Γνωριζει κανεις αν εχουμε παραπλησια εκφραση , σε αλλη περιοχη του Ελληνισμου;
Δημ.απο τ’Aρλον
dimis said
Συμπληρωματικα αλλη μία φραση, απο τη Βερζοβα Αρκαδιας αυτη τη φορα. …….Ρηγα μου, με αποκαλουσε η γιαγια (που νομιζε οτι ηταν ακομα εικοσι χρονων)ξερεις αυτη η γυναικα που μενει απεναντι στο σπιτι στη σουδιτσα,ε λοιπον, καθε Τριτη, θε να ρθει ο μπουραζερης της, μα δε θαρθει εξαφνα μια φορα ο αντρας της να την κρεμασει απο το μπαλκονι….(προφανως αυτη η τιμωρια επιτρεποταν ακομα στις του αρχες εικοστου αιωνα )
D.d’A.
dreamer (@alabrian) said
Κύριε Σαραντάκο,
Θα ήθελα αν μπορούσατε να αρθρογραφήσετε ή να σχολιάσετε περί των άκλιτων λέξεων ξενικής προέλευσης. Από όσο καταλαβαίνω υπάρχουν τουλάχιστον δυο κατηγορίες, οι εξελληνισμένες που κλίνονται (ο καουμπόι) και οι άκλιτες (το κόμικ/κόμιξ). Δεν κρύβω την αποστροφή μου στην χρήση των τελευταίων στον «λάθος» αριθμό, αν υποθέταμε πως μπορούσαν να κλιθούν, ειδικά όταν η λέξη χρησιμοποιείται για τον ενικό (πχ διάβασα ένα κόμιξ, έφαγα ένα ντόνατς αντί αυτού που θεωρώ πιο εύηχου: διάβασα ένα κόμικ/έφαγα ένα ντόνατ).
Γνωρίζοντας πως η νεοελληνική γραμματεία επιτρέπει τέτοια χρήση, αναρωτιόμουν αν η αποστροφή μου αυτή έχει κάποια βάση ή απλά είμαι ψευδογλωσσαμύντορας. Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.
sarant said
Καλημέρα, ενδιαφέρον θέμα.
Για τον πληθυντικό των ξένων λέξεων δείτε και αυτό:
https://sarantakos.wordpress.com/2010/10/29/mujahid/
dreamer (@alabrian) said
Σας ευχαριστώ πολύ για την άμεση ανταπόκριση! Ως συνήθως το άρθρο είναι αξιόλογο.
Τάσος Σοφός said
Νίκο, γιάσου. Επεσα τυχαία στο blog σου και σε θυμήθηκα μετά τη συνεργασία μ ας του 1981-82 περί της «Ελληνικής Πετροχημικής Βιομηχανίας». Φαντάζομαι θα θυμηθείς την περίπτωση.
Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον στα θέματα με τα οποία ασχολείσαι και ελπίζω να μπορέσουμε να τα πούμε από κοντά κάποια στιγμή.
Τάσος Σοφός
sarant said
Γεια σου Τάσο, φυσικά και θυμάμαι! Γράψε και το μέιλ sarantπαπάκιpt.lu
Μποσταντζόγλου Χρύσανθος (Μπόστ) – Chrysanthos Bostantzoglou (Bost) [1918-1996] | paletaart – Χρώμα & Φώς said
[…] πολυ-δημιουργού Μποστ, που καταφέρνει και ξεθάβει ο Νικοδεσπότης, ακολουθεί συζήτηση, με σχόλια, με νέες πληροφορίες […]
physicist said
Το πρώτο στην τάξη και στις αξιολογήσεις Πανεπιστήμιο της Γερμανίας, το περίφημο Ludwig-Maximilians-Universität (LMU) του Μονάχου εξέλεξε πριν λίγους μήνες (χωρίς τυμπανοκρουσίες και μη μας ακούσουνε) ως μέλος του Πανεπιστημιακού του Συμβουλίου την πρώην Ομοσπονδιακή Υπουργό Παιδείας και ‘Ερευνας Annette Schavan. Η ίδια είχε εξαναγκαστεί σε παραίτηση από την Κυβέρνηση Μέρκελ επειδή το Πανεπιστήμιο του Ντύσσελντορφ της αφαίρεσε τον Διδακτορικό της Τίτλο με την αιτιολογία της λογοκλοπής.
Συγχαρητήρια, LMU, και εις ανώτερα.
(Νίκο, δεν ήξερα πού αλλού να το γράψω, υπέθεσα όμως ότι δεν είναι αδιάφορο στους αναγνώστες. Αν είναι ξεκάρφωτο, σβήστο).
Yannis said
255. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πληροφορία, Φυσικέ!
Αν καταλαβαίνω καλά, στην εξελιγμένη ΟΔΓ, η (ατιμωτική) στέρηση του Διδακτορικού Τίτλου δε συνεπάγεται και στέρηση των ακαδημαϊκών δικαιωμάτων.
Κάτι τέτοια βλέπουν μερικοί δικοί μας και παίρνουν θάρρος.
physicist said
#255. — Πολύ πικρή ιστορία τα Διδακτορικά (-μαϊμού) στην εξελιγμένη ΟΔΓ, αγαπητέ Γιάννη. Ειδικά σε πολιτικούς των Συντηρητικών και των Φιλελευθέρων, που κόπτονται για την ατομική ευθύνη, την εργατικότητα και την αξιοκρατία.
Stazybο Hοrn said
#255 Εκ του μακρόθεν, πάντως, και για μας θα μπορούσε να μιλήσει κάποιος για απονομή βραβείου εξέχουσας διδασκαλίας -μετά τυμπανοκρουσιών από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας- σε μη κάτοχο καν Διδακτορικού Τίτλου, με ντεμί ακαδημαϊκά δικαιώματα…
physicist said
#257. — Της Φυσικής είναι ο άνθρωπος στον οποίο αναφέρεσαι;
Stazybο Hοrn said
και των μαθηματικών και σε πολλά άξιος.
Νέο Kid Στο Block said
Συγγνώμη ρε παιδιά κιόλας, αλλά …Στάζυ λεβέντη μου. Εκρέπαρες τέλεια σιορ;; 🙂
Eδώ , κοτζαμάν Υπουργός έχει σύζυγο (και στενές σχέσεις με «ακαδημαϊκούς» που παίρνουν και ωραία κρατικά λεφτουδάκια ενίοτε..) με ,όχι μαϊμού δοκτοράτο ,αλλά από μαϊμού Πανεπιστήμιο!
(μαϊμού, δηλαδή ανύπαρκτο. Όχι τώρα μερικές κοπυπαστές… (που στο κάτω-κάτω μπορεί να ήταν απλώς.. λίγες! Όποιος αντιγράφει από έναν κάνει πλαγιαρισμό. Όποιος από πολλούς…κάνει έρευνα! 🙂 )
physicist said
ΟΚ.
Yannis said
257-259. Μπά! Δεν το ήξερα ότι δεν έχει διδακτορικό. Για την ουσία της δουλειάς του δε μπορώ να κρίνω, αλλά, για να τον δέχεται το Τμήμα Φυσικής και οι φοιτητές του σ’ αυτή την άτυπη σχέση επί πολλά χρόνια, ίσως είναι καλός στη διδασκαλία. Ισως… Ξέρουμε κάτι διαφορετικό; Ξέρουμε για λογοκλοπή στα βιβλία του;
256. Εχω διαβάσει για τα σκάνδαλα των Γερμανών πολιτικών στη λογοκλοπή. Αλλά την επιβράβευση λογοκλόπου από ένα Πανεπιστήμιο δεν την περίμενα.
Νέο Kid Στο Block said
Αυτό το «ΟΚ.» του Φυσικού όμως, εκτός από λακωνικό (κι ως εκ τούτου αξιοθαύμαστο) ήταν και λακκονικό! Κάποιο λάκκο έχει η φάβα δηλαδή, και το γνωστό «Κοινό της Φυ-Σι(κ)ών» προσπαθεί να αποκρύψει! 😆
Στάζυ, δώσε στο λαό στοιχεία και πληροφόρηση! Στο φινάλε, άμα δεν μπορείς να πεις ονόματα για κάποιον λόγο, δώσε το όνομα encrypted και μεις θα λύσουμε το Enigma. 🙂
Νέο Kid Στο Block said
Να κι ο Γιάννης! Μα για ποιον πασίγνωστο μιλάτε ρε παιδιά ,κι εγώ ο αχάππαρος δεν κατέω πράμα;
(πειτε με κι εμένα και με τρώει η περιέργεια! 🙂 )
physicist said
#262(β). — Δυστυχώς η διαπλοκή της κ. Σαβάν με τα υψηλά κλιμάκια των Ερευνητικών και Ακαδημαϊκών Οργανισμών της ΟΔΓ έχει (μακρύ) παρελθόν.
#263, #264. — Χεχεχέ …
Yannis said
263, 264. Μας δουλεύεις;
Καλά, το μικρό του όνομα το πήρε στη βάφτισή του και το επώνυμο είναι φαγητό. :))
Νέο Kid Στο Block said
265. Φράιμάουρερ! 😦
(ξά σας ρε!! που θάλεγε και μια ψυχή)
physicist said
#267. — Ρε παιδιά, όποιος έχει το προσωπικό του Κίντο, στείλτε του ένα διευκρινιστικό, θα μαραζώσει ο άνθρωπος. 😛
Yannis said
267. Νεοκίδιε, να σου δώσω κάποια στοιχεία ακόμη.
Το όνομα και το επώνυμο έχουν από 8 γράμματα και αρχίζουν από διαδοχικά γράμματα του αλφαβήτου. Τα 4α γράμματα του ονόματος και του επωνύμου είναι επίσης διαδοχικά και έπονται των αρχικών γραμμάτων.
Ωχ! Αργυροπουλίτιδα μου μυρίζει… Πάω να χαλαρώσω. 🙂
Νέο Kid Στο Block said
Γιάννη, δεν έχω ιδέα γμτ μου ,αλλά η μανία μου με τα κουίζ (μαθηματικού ή ψευδομαθηματικού περιεχομένου) με οδηγούν στη μοναδική λύση : Μικρό=Το πριμ του ολυμπιονίκου Διαγόρα ,Επίθετο= η γιαγιά μου τον έφτιαχνε είτε κοκκινιστό είτε με γάλα/φέτα (τον Χειμώνα)
Το βρήκα; 🙂
Νέο Kid Στο Block said
Πάντως, εντελώς «ακαδημαϊκά» και γενικά μιλώντας έχουν υπάρξει πανεπιστημιακοί δάσκαλοι εξαίρετοι (χωρίς να αμοίβονται μάλιστα!) ,χωρίς τα τυπικά προσόντα, όπως ο εκπληκτικός Στάινμετς! (για όποιον δεν θέλει να περιοριστεί στο κάπως «ξερό» βικηπαιδικό άρθρο,υπάρχει κι αυτό:
http://dimitristsokakis.blogspot.com/2013/08/blog-post_31.html
(Να διευκρινίσω ότι δεν υποννοώ τίποτε, ούτε επιχειρώ ασφαλώς παραλληλισμούς (πιθανώς και ιερόσυλους!). Δεν έχω ιδέα για τον …κουίζ και τα προσόντα του. Πρώτη φορά τον άκουσα τον άνθρωπο.)
Αγγελος said
Δεν νομίζω πως υπάρχει λόγος να μιλούμε με αινίγματα, τη στιγμή που ομολογεί ο ίδιος πως δεν έχει διδακτορικό. Πρόκειται για το Στέφανο Τραχανά. Και (χωρίς να τον ξέρω τον άνθρωπο, ούτε τα βιβλία του) δεν είναι διόλου απίθανο να είναι όντως εξαιρετικός δάσκαλος, έστω και χωρίς ανώτατο ακαδημαϊκό τίτλο
Stazybο Hοrn said
Ρε, παιδιά, εγώ, είπα «από μακρυά, πάντως…»· δηλαδή, χωρίς να δει κάποιος τις λεπτομέρειες, συγκεκριμένα πρόσωπα και καταστάσεις, κάτι δείχνει έτσι κι έτσι, κι ομοιάζει επιλήψιμο. Δε σημαίνει ότι είναι κιόλας. Μη μου βάζετε λόγια που δεν είπα. Γυρνάω και βλέπω 13 σχόλια!
Νέο Kid Στο Block said
Στάζυ, σε ό,τι αφορά τα σχόλιά μου, σού ζητάω συγγνώμη αν θεωρείς πως κατά κάπiον τρόπο σε εξέθεσα ή άφησα να υπονοηθεί «άποψη» που δεν είχες. Φταίει το άτιμο το γαϊτανάκι που μας βάζει καμιά φορά σε ανεπιθύμητη Chain reaction…
munich said
Δηλαδή δίδασκε/ διδάσκει τόσα χρόνια στο Παν. Κρήτης χωρίς να αμοίβεται οικονομικά ο κ. Τραχανάς; αυτό είναι τουλάχιστον ύποπτο!
Πέρα από τα αστεία σας ευχαριστώ πολύ που μου γνωρίσατε αυτόν το τόσο ενδιαφέροντα άνθρωπο. σε καμία περίπτωση δεν θα τον έβαζα στην ίδια σειρά με τους καποπυπαστωμένους διδακτορες πολιτικούς και άλλους της Γερμανίας (ντροπή στο ελεμου)
physicist said
#275. — Για την πληρότητα, το σχετικό άρθρο εδώ. Ξεκάθαρος εμπαιγμός, κι από πάνω το φεμινιστικό κερασάκι ότι πλουτίζει το Συμβούλιο από την παρουσία μιας γυναίκας.
Μόναχε, θα έλεγα, ακριβέστερα: ντροπή στην ηγεσία του LMU. Δεν φανάζομαι ότι το ΔΕΠ θα ενέκρινε αυτή την εκλογή αν είχε ζητηθεί η γνώμη του.
Stazybο Hοrn said
275 Ναι, δεν αμείβεται. Φτάνει αυτό; Ποιος εγκρίνει τις εξαιρέσεις και με ποια αντικειμενικά κριτήρια; Έχουμε στην Ελλάδα πανεπιστήμια, μη ερευνητικά, όπως στις ΗΠΑ; Δικαιούται ένα πανεπιστήμιο να ορίσει διδασκαλία σε μη ερευνητή, αλλά κατά ομολογία όλων, εξαίρετο δάσκαλο; Δικαιούται ένα τέτοιος δάσκαλος να μπει σε διαδικασία αξιολόγησης και τελικά βράβευσης για εξαιρετική πανεπιστημιακή διδασκαλία; Θα έπρεπε να εξαιρούνται από υποψήφιοι, άνθρωποι που σχετίζονται άμεσα με το φορέα της βράβευσης; Δεν ξέρω αν τα «αστεία μας» αφορούν και εμένα. Κι αν γνωρίζεις αρκετά γι’ αυτό που λες, μαζί σου: ντροπή στο ελεμου
munich said
κ. Στάζυμπε με παρεξηγήσατε (το χιούμορ μου δεν έχει βρει ανταπόκριση εδω, πρέπει να σταματήσω να αστειεύομαι). Το βιογραφικό του κ. Τραχανά με εντυπωσίασε καθώς και μια συνέντευξή του περί διδασκαλίας του που διάβασα μόλις.
Δεν μπορώ να απαντήσω σε όλα όσα με ρωτάτε αλλά θα σας πω την άποψη μου. Ναι δικαιούται ένα πανεπιστήμιο να ορίσει διαδασκαλία σε μη δρ. και το κάνουν, τους ονομάζουν seminar tutor, κυρίως διδάσκουν εισαγωγικά μαθήματα αλλά σε άλλες περιπτώσεις έχουν επιδείξη ερευνητικό έργο εκτός πανεπιστημίου, ή είναι -σαν τον κ. Τραχανα- μεγαλύτεροι σε ηλικία που άνηκαν ουσιαστικά σε παλιότερο ακαδημαικό σύστημα και έχουν τον τίτλο του μαγκίστερ ή μαγκίστερ ετ μαγκίστερ. δεν έχουν βέβαια δικαίωμα εξέλιξης, δεν είναι μέλη ΔΕΠ.
Κατα τη γνώμη μου είναι λάθος που δεν αμοίβεται. Η διδασκαλία μπορεί να αντιμετωπίζεται ως λειτούργημα αλλά είναι δουλειά και η εργασία είναι μισθωτή στον κόσμο που ζούμε. το πανεπιστήμιο δεν πρέπει να επαφίεται στις καλές προθέσεις και τον εθελοντισμό. τον επέλεξε γιατί είναι καλός δασκαλος, επαγγελματίας και πρέπει να τον πληρώσει γιa την εργασία.
Στα περί βραβείου δεν τα γνωρίζω, υπέθεσα ότι ο ΠτΔ βράβευσε γενικώς και αορίστως κάποια εξαίρετα άτομα. ούτε τον φορέα γνωρίζω κι αν ο κ. Τραχανας είναι μέλος του. Τελοσπάντων δεν μου φάνηκε ενδιαφέρον άτομα εξαιτίας του βραβείου.
Για το αγαπημένο μου ελεμου, δεν γνωρίζω προσωπικά την υπόθεση αλλά παρόλο που παρακολουθώ ακόμη τα γερμανικά τεκτενόμενα, έμαθα την υπόθεση από τις παραπομπές του Φυικού εδω μέσα. Ναι είναι ντροπή ο ύπουλος τρόπος τροπος εκλογής της κ. Schavan, τους φοιτητές του διώχνουν σε περίπτωση λογοκλοπής και αυτηνής τησ πήρε η αλμα ματερ πίσω τον τίτλο! κι αυτό σε μια χώρα οι παν. τίτλοι είναι το νέο φον και τσου.
Stazybο Hοrn said
Πράγματι, ώρες-ώρες το χιούμορ, κι όχι μόνο, είναι δύσκολη υπόθεση στον Ιστό -για τον καθένα μας. Για το «έχουν επιδείξει ερευνητικό έργο εκτός πανεπιστημίου, ή είναι -σαν τον κ. Τραχανά- μεγαλύτεροι σε ηλικία που άνηκαν ουσιαστικά σε παλιότερο ακαδημαϊκό σύστημα» θαρρώ δεν ισχύει τίποτε από τα τρία.
munich said
προφανώς και γνωρίζετε περισσότερα από μένα γι αυτήν την υπόθεση.
Ας πω μόνο ότι προτιμώ να δουλεύει στον πανεπιστήμιο άτομο που έχει επιδείξει εξαιρετικά και δοκιμασμένα προσόντα στον τομέα του κι ας μην έχει τίτλο παρά κάποιον/α με τίτλο που απέκτησε δόλια (για να τον αναγράφει στις προεκλογικές αφίσες και τα διαφημιστικά καπελάκια της/ του)
Stazybο Hοrn said
Όχι, δεν γνωρίζω τίποτε περισσότερο από ό,τι είναι δημοσιευμένο.
physicist said
#278. — (το χιούμορ μου δεν έχει βρει ανταπόκριση εδω, πρέπει να σταματήσω να αστειεύομαι)
Μόναχε, μπορεί να φταίει που δεν βάζεις τέτοια 🙂 και τέτοια ;-). Ξέρω ότι πολύς κόσμος τα βρίσκει σαχλά όμως βοηθάνε.
sarant said
Τελικά αν ήξερα ότι το αρχικό σχόλιο του Φυσικού θα είχε τέτοιο σουξέ θα το μετακινούσα αλλού 🙂
physicist said
Να, βλέπεις; Άμα δεν είχε βάλει το τέτοιο ο Νικοκύρης θα τόπαιρνα σοβαρά και θα παρεξηγιόμασταν.
Stazybο Hοrn said
εγώ φταίω, νικοκύρη
Γιάννης said
Καλημέρα στο εξαίρετο κοινό του ιστολογίου!
Είμαι μέλος ΔΕΠ στην Κρήτη, ένας από τους πολλούς που γράψαμε ένα κείμενο με το οποίο προτείναμε στην επιτροπή του βραβείου τον Σ. Τραχανά. Δύσκολα θα έβρισκα άνθρωπο που να του ταιριάζει περισσότερο το βραβείο εξαίρετης διδασκαλίας.
Δείτε τον έπαινο του εξαιρετικού Μανώλη Αντωνογιαννάκη, ο οποίος γράφτηκε πολύ πριν ο ΣΤ πάρει το βραβείο:
bit.ly/GAjzcY
sarant said
Καλημέρα αγαπητέ φίλε, ευχαριστούμε!
Γς said
Ναι όντως, ο Στέφανος Τραχανάς είναι σπουδαίος.
Και μου αρέσει που γράφει πάντα ότι, σπούδασε θεωρητική φυσική στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών “Δημόκριτος”. Γινόταν πολύ σοβαρή δουλειά τότε στη “Σχολή” Θεωρητικής Φυσικής, που είχαν φτιάξει ο Παύλος κι η Φρειδερίκη (με τα λεφτάκια μας) και την είχαν εξοπλίσει με πλήθος βιβλίων που εκείνη την εποχή ήταν απλώς απρόσιτα σε μας, 1970.
Κι η Φρειδερίκη είχε βάλει ιδιοχείρως (υποτίθεται) φαρδιά την υπογραφή της στην πρώτη σελίδα κάθε βιβλίου.
Ένα τέτοιο είχα δανειστεί. Tο What is life του Σρταίντιγκερ. Και ενώ συζητούσαμε γι αυτό κάποιος πρότεινε να σβηστεί η υπογραφή της από όλα τα βιβλία κι ένας άλλος να αποσυρθούν.
Δεν το πίστευα, μέχρι που χάθηκε από το γραφείο μου. Αυτός που μου το βούτηξε ήταν ένας από τους πάρα πάνω και σίγουρα το έχει ακόμη στη βιβλιοθήκη του για την υπογραφή και μόνο της ανάσσης .
Α, υπήρχε στο χώρο αυτής της μικρής σχολής και μια προτομή του Παύλου. Τον αποκεφάλισαν…
Πάντως αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί μερικοί σαν τον Στέφανο Τραχανά ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να πάρουν διδακτορικό. Γιατί μου πείτε μια ζωή μεταπτυχιακά μαθήματα σε Δημόκριτους Πανεπιστήμια και με τόσους στενούς φίλους δεν ήταν δύσκολο να το αποκτήσει και μάλιστα με τις παλιές διαδικασίες τότε.
Τι να είναι άραγε; Αρνηση ή φόβος;
Θυμάμαι μια περίπτωση, ενός πάρα πολύ χαρισματικού ατόμου. Ηταν μέχρι τα μπούνια στην έρευνα. Τον πιέζαμε χωρίς αποτέλεσμα. Μέχρι και γραμμένη σχεδόν την είχαμε την διατριβή του σε θέμα που μελετούσε χρόνια, αλλά τίποτα.
Κι ένα ωραίο για να ταρακουνήσεις σε τέτοιες περιπτώσεις: Δήθεν εμπιστευτικά διαρρέεις ότι η αργοπορία οφείλεται στην ανικανότητα και μόνο του υποψήφιου διδάκτορα!
Α, ο Στέφανος Τραχανάς έχει τιμηθεί με το “Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας Β. Ξανθόπουλου – Στ. Πνευματικού”.
Ημουν εκεί, στο Ηράκλειο, όταν ένας μεταπτυχιακός φοιτητής μπούκαρε μέσα σε μια αίθουσα του Πανεπιστημίου και με μια καραμπίνα ξάπλωσε στον τόπο τους καθηγητές Βασίλη Ξανθόπουλο και Στέφανο Πνευματικό.
Yannis said
Γεια σας.
Ελειπα και βλέπω τώρα ότι η συζήτηση εξελίχθηκε με ενδιαφέρουσες, νομίζω, για όλους μας πληροφορίες, ανταλλαγές γνώμης και συμπεράσματα.
Δεν έχω να προσθέσω οτιδήποτε και (για να δανειστώ από άλλο νήμα) γραφή και ανάγνωση γνωρίζω 🙂
physicist said
#288. — Υπάρχει μια ιδιομορφία σε μερικούς χαρακτήρες, που ίσως την έχεις συναντήσει κι εσύ (και άλλοι εδώ): το μπλοκάρισμα μπροστά από το τέλος, η αδυναμία να πας το πράγμα μέχρι το τελευταίο βήμα, κι ας έχεις κάνει όλα τα υπόλοιπα. Την έχουν άνθρωποι προικισμένοι. Δεν ξέρω αν ισχύει για το συγκεκριμένο παράδειγμα αλλά το αναφέρω μιας και το ρωτάς.
#289. — Έλα! Μήπως έχεις και κότερο; 😉
physicist said
ΥΓ, τώρα που το ξανασκέφτομαι: τα πρόσωπα που έχω δει να έχουν αυτό το μπλοκάρισμα πριν το τέλος, βλέπουν τη Φυσική σαν ένα γοητευτικό παιχνίδι. Όσο είναι παιχνίδι, το χαίρονται. Όταν όμως αρχίσουν οι επισημότητες, τα Διδακτορικά, οι Υφηγεσίες, όταν η Φυσική γίνει βιοπορισμός (που είναι, διάολε, τι να κάνουμε), βρίσκονται αντιμέτωποι με μια σύγκρουση που τους παραλύει. Έχει κάτι από φόβο η αντίδρασή τους αλλά δεν είναι ο φόβος της αποτυχίας. Πιο πολύ για άρνηση μου φαίνεται.
Yannis said
Μάλλον θα πρέπει να ζητήσουμε από το Νικοκύρη να μεταφέρει τα σχόλια από το 254 και μετά στο «About Πανεπιστημίων, Ερεύνης και άλλων δαιμονίων» 🙂
290: Είμαι Ακτήμων 🙂
289-291: Ενδιαφέρουσα η άποψη για το γοητευτικό παιχνίδι. Το έχω δει σε πολλές παραλλαγές. Φοιτητές, προικισμένους «τεχνικούς» κι ερευνητές που σταματούν όταν αρχίζουν οι «επισημότητες». Νομίζω ότι το ζητούμενο είναι να ενθαρρύνουμε και να αξιοποιήσουμε όλα τα ταλέντα. Ζητούμενο για μας, για τα Πανεπιστήμια και την κοινωνία.
sarant said
292: Και δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό που λες…..!
physicist said
#292. — Κινούμαστε στην κόψη του ξυραφιού σε ό,τι αφορά την κατάχρηση του χώρου και είμαι (συν-)ένοχος, Ακτήμονα :P. Μια κουβέντα και σταματάω: πρέπει να το θέλει κι ο άλλος, αυτό με την αξιοποίηση. Έχω χτυπήσει σε τοίχο κάμποσες φορές, τόσο που ένοιωθα ότι το pushing που επιχειρούσα έριχνε τον άλλον σε μια δίνη απόγνωσης. Δεν το ξανακάνω.
Yannis said
295. Μεζεδάκια αφιερωμένα στο Φυσικό (κι εγώ δεν ήξερα που να τα τοποθετήσω 🙂 ).
Δυο φοιτητές, που πέρυσι έδωσαν φυσική για να μπουν στο Πανεπιστήμιο, θεωρούν ότι το ρεύμα μετριέται σε mV και άλλη μια ότι το δυναμικό μετριέται σε Hz.
Θα γίνω Ακτήμων και στην κεφαλή 😦
Και ο ορισμός της ταυτότητας: Δυναμικό ισορροπίας του ιόντος είναι το δυναμικό του ιόντος όταν αυτό βρίσκεται σε ισορροπία.
Γς said
295:
Από τέτοια; Παντού τα ίδια.
Από γραπτό στο μάθημα Γενετικής:
«Η δροσόφιλα είναι φυτό δίοικο γι αυτό ανταλλάσσει χρωμοσώματα με το περιβάλλον»
Δροσόφιλα: ξυδόμυγα, το γνωστό μυγάκι των πειραμάτων γενετικής.
Δίοικο: φυτό που τα αρσενικά και τα θηλυκά όργανα του άνθους αναπτύσσονται σε διαφορετικά φυτά (αρσενικά και θηλυκά φυτά π.χ. φυστικιά)
Χρωμοσώματα: DNA
sarant said
Θα ανοίξω μια άλλη σελίδα, τελικά, και θα την ονομάσω Φυσικείο, Βιολογείο ή κάτι τέτοιο για τους διαλόγους σας 🙂
physicist said
#295. — Η ταυτολογία χτυπάει σε πολλά επίπεδα. Ρωτάω προχτές στο μάθημα: «Τι καταλαβαίνετε με τον όρο διάνυσμα; Τι είναι ένα διάνυσμα;» Φοιτητής στην πρώτη σειρά, το δίχως άλλο διαβασμένος και μαθηματικώς καταρτισμένος, χέρι ψηλά: «Διάνυσμα είναι το μέλος ενός διανυσματικού χώρου».
(Τον σκοπό μου τον πέτυχα, πάντως. Αυτήν ακριβώς την κενή απάντηση περίμενα.)
#297. — Φυσικείο να το πεις Νίκο … έτσι, από αλληλεγγύη στα underrepresented groups. 🙂
munich said
‘Ηξερα ένα παιδί στο σχολείο πολύ καλό και έξυπνο αλλά μεγάλο αλήτη, όλα φασαρίες και σκασιαρχείο, πάντα έμενε μετεξεταστέος και περνου΄σε με το ζόρι και την καλή διάθεσητων καθηγητών. Στο λύκειο τα πράματα χειροτέρεψαν, ήταν εντελώς ανορθόγραφος, οι γονείς του τον έγραψαν σε ένα από κεινα τα συνοικιακά ιδιωτικά για να περνάς την τάξη. Κάποτε γυρίσε ο κατα πολύ μεγαλύτερος του ξενιτεμένος αδελφός, καλλιτέχνης. Τον συζητάει το μικρό, βλέπει τα τετράδια του, τον βουτάει και τον πάει σε ένα καθηγητή πανεπιστημιού φυσικό. αυτός τα χασε τον βάζει (ατύπως) στο μεταπτυχιακό!
μη τα πολυλογώ, αποδεικνύεται βαριά μορφή δυσλεξίας (και ορκισμένος αναρχικός) αλλά αστέρι στη φυσική. δεν μπορούσε να ακολουθήσει την πεπατημένη για να τελειώσει τη 2βάθμια αλλά πήρε μια υποτροφία και εφυγε στις ΗΠΑ για σπουδές. έχω χάσει τα ίχνη του αλλά δεν πιστέυω ότι χάθηκε. Ακόμα και οι αντισυμβατικοί χαρακτήρες βρίσκουν το δρόμο τους, δεν χρειάζεται να κάνουμε όλοι τα ίδια, ας ξεφύγουν και κάποιοι..
Yannis said
Καλημέρα.
296. Το γραπτό φανερώνει μια εξαιρετική αντίληψη του φυσικού κόσμου!
298. Δεν έχω παρά να συμφωνήσω.
297. Νικοκύρη, θα μπορούσε να ονομάζεται ΦΜΣ (για να αποφύγεις αντεγκλήσεις) ή, μεγαλοπρεπέστερα, «Φυσικά» 🙂
Yannis said
301. Δε μιλάω για τέτοιες περιπτώσεις Μόναχε, τις οποίες τις αντιμετωπίζουμε με τη δέουσα προσοχή (αν έχουν πιστοποιητικό, προφορική ή μικτή εξέταση, αν δούμε τέτοια σημάδια, συζήτηση μαζί τους και ιδιαίτερη εξέταση).
Η «απόδειξη» ότι δεν πρόκειται για τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι στο διπλανό θέμα (ή στην επόμενη εξεταστική) οι απαντήσεις είναι τέλειες.
munich said
κ. Γιάννη αναφερόμουν σε κάποιους που δεν μπορούν να ακολουθήσουν την κανονική πορεία και να πάρουν μετα-, διδα- ή άλλο τίτλο. ότι δεν είναι πάντα ο φόβος προ της εξέτασης ή του τέλους ήή
Yannis said
302. Συγγνώμη για την παρανόηση. Κάτι παρόμοιο με το δικό σας εννοούσα και στο τέλος του 292.
Ζητώ συγγνώμη και από το Νικοκύρη για την κατάχρηση του χώρου.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Αριστερά στην αρχική σελίδα του μπλογκ, εκεί που είναι η ετικέτα πρόσφατα σχόλια, μου γράφει «There are no public comments available to display». Όταν πάω στην κάθε ανάρτηση, τα σχόλια εμφανίζονται κανονικά. Γιατί συμβαίνει αυτό;
sarant said
Εγώ τα βλέπω κανονικά. Μήπως φταίει τίποτα με την cache σου;
Stazybο Hοrn said
Ναι, είναι πρόβλημα· το κοιτάνε:
http://en.forums.wordpress.com/topic/missing-comments-in-recent-comments-widget?replies=1
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Ευχαριστώ
NatLiap said
Καλησπέρα σας, έχω μια απορία και θα ήθελα αν μπορείτε να με παραπέμψετε σε παλαιότερο σας κείμενο ή να κάνετε σχετική ανάρτηση, αν θεωρείτε ότι αξίζει: Ποιος όρισε και με ποια κριτήρια ότι όλα τα κύρια ονόματα θα αλλάζουν ανά γλώσσα; Π.χ. Συχνά λέμε κοροϊδευτικά ότι οι Έλληνες τείνουμε να ελληνοποιούμε ξένα ονόματα (π.χ. Βολταίρος). Η αλήθεια είναι όμως ότι κλασικά ονόματα, γνωστά από την αρχαιότητα, σε όλες τις ξένες γλώσσες αλλάζουν σε τεράστιο βαθμό. Γιατί στα αγγλικά το όνομα «Αθηνά» προφέρεραι «Αθήνα», ενώ η πόλη «Αθήνα» προφέρεται «Άθενς»;
sarant said
Καλησπέρα. Δεν έχω γράψει ειδικό άρθρο για το θέμα αλλά έχω αναφερθεί μερικές φορές. Λογικό είναι να αλλάζει ένα κύριο όνομα σε άλλη γλώσσα, αν και αυτό γίνεται όλο και λιγότερο στις μέρες μας.
physicist said
Θα με συγχωρέσει άραγε ο Νικοκύρης για μια σύντομη επαναφορά στο θέμα της κ. Σαβάν; Διαβάζω και μεταφράζω μέρος ενός σχολίου του Michael Hartmer, Προέδρου του Συλλόγου Πανεπιστημιακών της Γερμανίας (DHV), στο μηνιαίο περιοδικό του Συλλόγου Forschung und Lehre (11/2013, σελ. 881).
… [Η απόφαση του LMU] είναι ένα θεσμικό χαστούκι στους συναδέλφους του Πανεπιστημίου του Ντύσσελντορφ, [που αφάιρεσε τον Διδακτορικό Τίτλο από την κ. Σαβάν, δική μου σημείωση] που θα είχε κάποια βάση μόνον εφόσον τα Δικαστήρια είχαν δικαιώσει την κ. Σαβάν στην προσφυγή της. Σχεδόν ένοχα δηλώνει το LMU ότι δεν μπορούσε να περιμένει άλλο: η κ. Σαβάν ήταν στη λίστα και άλλων Πανεπιστημίων ως υποψήφιο μέλος του Συμβουλίου τους. Τι άλλο δείχνει αυτή η δήλωση παρά ότι κάθε Πανεπιστήμιο ανταγωνίζεται τα άλλα πλέον χωρίς τύψεις; Η αλληλεγγύη, η συναδελφικότητα, η αξιοπρεπής συμπεριφορά και οι άγραφοι κανόνες πετιώνται διαμιάς στα σκουπίδια.
sarant said
Για όσους δεν καταλαβαίνουν, βλ. σχόλιο 254 κ.ε.
spiral architect said
Ενημερωτικό σημείωμα:
Λεξικό Ελληνικής Νεογλώσσας
Αν δεν μπορέσουμε να συμμετάσχουμε δια ζώσης -αν μη τι άλλο- πρέπει να γίνει από εδώ ένα εκτεταμένο αφιέρωμα-ανάρτηση.
Παρακαλούμε για τις άμεσες ενέργειές σας. 😉
sarant said
Δεν το ήξερα, και δεν θα είμαι Αθήνα, αλλά θα δω τι θα κάνω. Ευχαριστώ!
spyroszer said
Όρεξη να ‘χουμε για παρουσιάσεις βιβλίων
http://www.greek-language.gr/greekLang/portal/blog/archive/2013/11/18/5485.html
nikosp said
Σας στέλνω το εύρημά μου, σίγουρα θα το αξιοποιήσετε καλύτερα: «Απ’ έξω κούκλα από μέσα πανούκλα»: νόμιζα ότι επρόκειτο για σύγχρονο ευφυολόγημα, αλλά είναι παλιά έκφραση: τη βρήκα στον Κοινωνισμό 31 Δεκεμβρίου 1910. Γενικά το έντυπο είναι ενδιαφέρον από γλωσσική άποψη γιατί συχνά έχει πολύ προφορικό λόγο. Είναι φωτογραφημένο και το βρίσκετε σε pdf στην ιστοσελίδα της βιβλιοθήκης της βουλής. (Κι άλλη μια έκφραση που είχε γίνει πολύ της μόδας τη δεκατία του 1990, το «και καλά» (=δήθεν, αλλά όχι ακριβώς/πάντα), την βρήκα στο Ημερολόγιο του Ίωνα Δραγούμη επίσης αρχές του 20ού αιώνα -αλλά παραπομπή δεν θυμάμαι)
sarant said
315: Ευχαριστώ πολύ! Δεν θέλω να μηδενίσω το εύρημα, και ο Κοινωνισμός έχει ενδιαφέρον, αλλά το «απέξω κούκλα….» είναι παροιμία, οπότε λογικά πρέπει νάχει κάμποσους αιώνες ζωής. Δεν θυμάμαι αν την έχουν οι συλλογείς του 19ου αιώνα, αλλά κατά πάσα πιθανότητα την έχουν.
Socyaclist said
να προστατέψει τους άντρες και τις γυναίκες της Ελληνικής Αστυνομίας και του Λιμενικού Σώματος που δρουν καθημερινά βάζοντας σε ρίσκο και σε κίνδυνο τη ζωή τους» κατέληξε ο κ. Βαρβιτσιώτης. http://www.kathimerini.gr/554038/article/epikairothta/politikh/toys-xeirismoys-toy-sthn-ypo8esh-toy-farmakonhsioy-yperaspisthke-o-m-varvitsiwths
Ως ποδηλάτης θα ήθελα τα φώτα σας για το που «βάζω τη ζωή μου». (έχει ενδιαφέρον η εκδήλωση όπου έγινε η δήλωση: «Όμιλος Φίλων Αστυνομίας Δυτικής Αττικής» (που συμμετέχουν σε αποστολές?!) με συμμετοχή 2 υπουργών! Χαλκέντερος ο Άδωνις)
Νίκος Τσαουσάκης said
Κύριε Σαραντάκο, γεια σας
Ονομάζομαι Νίκος Τσαουσάκης και ζητώ την άδειά σας να χρησιμοποιήσω αποσπάσματα του άρθρου σας «Κοινοβούλιο, Παρλαμέντο, παραβολές και παρόλες» σε ένα δικό μου κείμενο, το οποίο θα είναι η εισαγωγική ανάρτηση στο ιστολόγιο που ετοιμάζω και θα έχει το όνομα «Παρόλες της καρδιάς». Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο αυτό ως ανάρτηση στη διεύθυνση http://paroles-tis-kardias.blogspot.gr/2014/02/blog-post.html. Για την απάντησή σας μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την ηλεκτρονική διεύθυνσή μου, nikos.tsaoussakis@gmail.com. Επίσης μπορείτε να με γνωρίσετε στη διεύθυνση https://www.facebook.com/nikos.tsaoussakis. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας, Νίκος Τσαουσάκης.
sarant said
Eυχαρίστως!
Γιάννης Ιατρού said
γειά σας κ. Σαραντάκο,
είμαι συχνός αναγνώστης του ιστότοπού σας, ο οποίος κατ΄εμέ ξεχωρίζει και αποτελεί μία όαση στο ελληνικό -και όχι μόνο- διαδίκτυο. Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι το πιό απολαυστικό, τα κείμενά σας ή τα σχόλια που γίνονται επ΄αυτών. Μάλλον και τα δύο!
Ίσως μπορείτε να με διαφωτίσετε για μία έκφραση την οποία χρησιμοποιούσε η μητέρα μου -πάνε περίπου 60 χρόνια από τότε πο την άκουσα για τελευταία φορά- και δεν έχω βρει ακόμα κάτι σχετικό με την προέλευσή της / ιστορία της.
Η έκφραση είναι το «ξερός και δράπανος». Την έχω βρει μόνο σε μία ανάρτηση, στη διέυθυνση http://www.omogenia.com/forum/showpost.php?post/54783/ . Την χρησιμοποιούσε με την έννοια «απολύτως ήσυχος» ή «να μην ακούσω ουτε ψύθυρο» κλπ.
Το μεν «ξερός» μπορώ να το εντάξω στην έννοια αυτή, το «δραπανος» όμως όχι.
Θα χαρώ να έχω νέα σας και παραμένω
φιλικά
Γ. Ι.
sarant said
320: Καλημέρα σας,
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Την έκφραση «ξερός και δράπανος» δεν την ήξερα. Βλέπω όμως ότι υπάρχει στο ιστορικό μυθιστόρημα «Μεγάλες ώρες» του Παναγιώτη Καγιά, όπου ο Κολοκοτρώνης «βλέπει τον Κανέλλο, πού στέκει ξερός καί δράπανος στο άνοιγμα της πόρτας», δηλαδή πάλι με τη σημασία ‘απολύτως ακίνητος’. Από τον Μοριά ήταν και η μητέρα σας;
Είναι συχνό γλωσσικό φαινόμενο να χρησιμοποιείται και μια δεύτερη λέξη περίπου συνώνυμη, για να επιτείνει τη σημασία της πρώτης -και συχνά αυτή η δεύτερη λέξη είναι λιγότερο κατανοητή, πρβλ. στάχτη και μπούρμπερη. Στη δική αας έκφραση, φαίνεται πως το «δράπανος» επιτείνει, για κάποιο λόγο, την έννοια της ακινησίας.
Η μακαρίτισσα η πεθερά μου έλεγε «ξερός και ρέκαλος» αλλά με την έννοια του «σκέτος, χωρίς συνοδεία/γαρνιτούρα» π.χ. θα φας ένα μπιφτέκι ξερό και ρέκαλο; Κι αυτή είναι λέξη που δεν την έχω βρει κάπου.
Δεν σας βοήθησα πολύ, αλλά τουλάχιστο τη διασταυρώσαμε την έκφραση.
Γιάννης Ιατρού said
Καλημέρα,
δεν περίμενα τόσο γρήγορα απάντηση! Ευχαριστώ.
Πράγματι, η καταγωγή της μητέρας μου ήταν από τον Μοριά (συγκεκριμένα από την Ανδρίτσαινα / Καρύταινα), οπότε εξηγείται (τουλάχιστον η γεωγραφική …) προέλευση της έκφρασης. Επίσης η γνώμη σας για τη χρήση της λέξης «δράπανο(ς)» ως «ενισχυτικό» μου φαίνεται λογική. Τώρα πως το δράπανο σχετίζεται με την ακινησία, ποιός ξέρει …
Και πάλι ευχαριστώ
Γ.Ι.
Υ.Γ.: Όσο για τη λέξη ράκαλο, υποπτεύομαι ότι μπορεί να έχει σχέση με ένα είδος (ξερού) τυριού που στη Γερμανία ονομάζεται Eckerlkäse (το λένε και Rekalo). Η ίδια η λέξη (Rekalo) μπορεί να έχει Ρουμάνικη ή/και Ουκρανική καταγωγή.
Η κατάληξη -erl (Eckerl-käse) δείχνει προς Βαυαρία -:) μεριά (ή Κάτω Σαξονία – Anhalt όπου υπάρχει και ένα ποτάμι με αυτή την ονομασία).
Video “Μύθοι και αλήθειες για την ελληνική γλώσσα” ομιλία του Νίκου Σαραντάκου…ακατάλληλον δια ημέτεραι πατριωτικαί δυνάμεις δις ις said
[…] https://sarantakos.wordpress.com/about/ […]
Κείμενα μαζί: Μια συνεργατική προσπάθεια για ψηφιοποίηση κειμένων της νεοελληνικής λογοτεχνίας - Ερανιστής said
[…] να επισκεφτείτε την εξαιρετική ιστοσελίδα του Νίκου Σαραντάκου. Είναι πραγματικός […]
Φίλιππος said
Κύριε Σαραντάκο,
Θα μπορούσατε να γράψετε κάτι για το/τη ρακί/ή; Ετυμολογικά προέρχεται από το Αραβικό araq ή από την ραξ; Η Κρητική λάκη που αναφέρει Ησύχιος είναι το ίδιο ποτό;
Με εκτίμηση
sarant said
Φίλιππε, χρειάζεται άρθρο. Η κρητική λάκη είναι παρανάγνωση νομίζω. Η λέξη είναι δάνειο από το αραβικό.
Λιναράς Δημήτριος said
Σχετικά με αυτή τη μπαρούφα για τον Αύγουστο.
Έχω Γράψει στο Blog LEFTERIAτης Κατερίνης για όσους μήνες τα προηγούμενα χρόνια είχαν το ίδιο χαρακτηριστικό
Πάντως κάθε 4Χ7=28 χρόνια έχουμε το ίδιο ημερολόγιο, εκτός των ημερών του Πάσχα. ‘Άρα στα έτη 2014-28=1986 και 2014+28=2042 υπάρχει Αύγουστος με τα φετινά χαρακτηριστικά.
Dimitris said
Καλησπέρα Νίκο, υπαρχει κάποιο άρθρο σοτ η σχόλιο που να μιλάς για το Λουξεμβούργο? Επίκειται να ξενιτευτω εκει…
sarant said
Kαλησπέρα Δημήτρη. Στείλε μέιλ στο sarantπαπάκιpt.lu
Konstantinos Geo said
Μπαίνω και διαβάζω που και πού και πάντα έβρισκα ενδιαφέροντα πράγματα και μου έκανε εντύπωση ότι πολλές φορές συμφωνούσα. Συνήθως διαφωνώ με τις προσεγγίσεις των γλωσσολόγων και εκνευρίζομαι κυρίως με το ύφος τους και τον τρόπο γραφής τους. Ενώ είναι γλωσσολόγοι δεν μπορούν να γράψουν με δυο απλές κουβέντες αυτό που θέλουν να πουν.
Ενώ η δική σας η γραφή είναι ζωντανή, μεστή και πνευματώδης. Προσεγγίζετε τα θέματά σας με τιμιότητα, ακομπλεξάριστα και χωρίς προκαταλήψεις. Χρησιμοποιώντας την κοινή λογική και βιώματα δικά σας και των αναγνωστών. Και την διαίσθησή σας όταν για κάτι δεν είστε βέβαιος αναφέροντας όμως και τις λιγότερες πιθανές εναλλακτικές εξηγήσεις.
Σήμερα μπήκα στο about για να δω το βιογραφικό σας. Και εξηγήθηκαν όλα. Δεν είστε επαγγελματίας, αλλά ερασιτέχνης του είδους. Και μηχανικός. Μεγάλο κομμάτι από το ρεμπέτικο σώθηκε και μελετήθηκε από 3 πολιτικούς μηχανικούς συλλέκτες. Ένας νέος ηλεκτρολόγος μηχανικός κατέγραψε ον τρόπο και μόρφωσε χιλιάδες στο πως να φτιάχνουν ψωμί με προζύμι.
Είμαι συνάδελφος μηχανικός και θα συνεχίσω να σας παρακολουθώ.
sarant said
Καλημέρα συνάδελφε. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Περιμένω και τα σχόλιά σου!
Βασίλης Λουζιώτης said
Φαντάζομαι ότι θα έχετε σχολιάσει και παλαιότερα παρόμοια λάθη. Πάντως αντιγράφω από άρθρο στο σημερινό in.gr:
«Σκοπός των νέων συστημάτων είναι όχι μόνο να φωτίσουν τα εκθαμβωτικά έργα αλλά και να τα προστατεύσουν από τη θερμότητα, την υγρασία και την σκόνη -μόνο για το σύστημα εξαερισμού χρειάστηκαν λεπτομερέστατες έρευνες για την κίνηση του αέρα στον χώρο μέσω των ήδη ΥΠΑΡΧΩΝ αεραγωγών.»
Η έμφαση δική μου.
Οι βρισιές των Αρχαίων Ελλήνων | Waterpolonews.gr said
[…] σημειώνει άλλωστε ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιο του, δημοφιλής και με αρνητική χροιά […]
Οι βρισιές των Αρχαίων Ελλήνων. Ή αλλιώς, πώς να βρίζετε σαν τον Ζουράρι – Πώς έβριζαν στην Αρχαία Ελλάδα και ποια «γαλλικά» μπορείτε να χρη said
[…] σημειώνει άλλωστε ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιο του, δημοφιλής και με αρνητική χροιά […]
Οι βρισιές των Αρχαίων Ελλήνων. Ή αλλιώς, πώς να βρίζετε σαν τον Ζουράρι | Φούιτ.gr said
[…] σημειώνει άλλωστε ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιο του, δημοφιλής και με αρνητική χροιά […]
EmilofCrete said
Καλημέρα, έχω ένα γιο στην Α’ Δημοτικού και έχω (τουλάχιστον) μπερδευτεί με το θέμα της Γλώσσας (ως μαθήματος) και το τι ισχύει πλέον.
Πρόσφατα, είχαν μια άσκηση όπου αναφερόταν το εξής: «Αγόρασα μια βυσινή (ένα ή δύο σ, δεν θυμάμαι…) γραβάτα».
Λέω στη δασκάλα «μα, το βυσσινί είναι χρώμα. δεν γίνεται (σε) θηλυκό (αν ήταν αρσενικό τι θα λέγαμε, «ο βυσσινής», ή «ο βυσσινιός»;) και, απάντησε «τώρα έτσι λέγεται, η βυσινή, η πορτοκαλή κ.ο.κ.»
Πείτε μου, ισχύει κάτι τέτοιο;
Δεν φτάνει που ακούμε ότι ακούμε, θα ξεχάσουμε και ό,τι ξέραμε;
Ευχαριστώ.
sarant said
Καλημέρα. Ίσως γράψω ειδικό άρθρο, αλλά η δασκάλα του γιου σας δεν έχει καθόλου δίκιο.
Στα επίθετα από χρώματα, θα πούμε: ο βυσσινής, η βυσσινιά, το βυσσινί ή θα το χρησιμοποιήσουμε άκλιτο, επιρρηματικά: ο βυσσινί. η βυσσινί, το βυσσινί.
Το «η βυσσινή» δεν στέκει.
κατερίνα Σαλογιάννη said
καλησπέρα σας,έχω γραφτεί στο wordpress αλλά δεν μου έρχονται πια τα ενημερωτικά μειλ..Δοκίμασα κ πάλι την εγγραφή αλλά τίποτα..θα ήθελα να με ενημερώσετε τι μπορώ να κάνω γ αυτό..Σας ευχαριστώ..
sarant said
338 Γεια σας. Λυπάμαι, αλλά δεν ξέρω την απάντηση -αν κάποιος φίλος ξέρει, ας μας πει.
spiral architect said
@338: Oι διαδικτυακές πλατφόρμες κατά καιρούς κάνουν διάφορα κόλπα λόγω αναβαθμίσεων. Το πιθανότερο είναι, να σας έρθουν κάποια στιγμή μαζικά εισερχόμενα ηλεμηνύματα για όλες τις παλιότερες δημοσιεύσεις.
Στα σπαμ (ανεπιθύμητα) κοιτάξατε; Αν βρίσκονται εκεί, αλλάξτε τις ρυθμίσεις ανεπιθύμητων. Αν δώσατε εταιρικό email και δεν βρίσκονται ούτε στα σπαμ, τα εισερχόμενα απο τη wordpress κάηκαν στο τείχος προστασίας. που όρισε ο διαχειριστής του δικτύου σας.
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
340.>>Oι διαδικτυακές πλατφόρμες κατά καιρούς κάνουν διάφορα κόλπα λόγω αναβαθμίσεων.
γ@μώ και τις πλατφόρμες,γ@μώ και τις αναβαθμίσεις,μέρα που ΄ναι μπαναϊα μου!
🙂 🙂 🙂
spiral architect said
@341: Άσε δε, που τέτοιες μέρες οι διαχειριστές δικτύων λιάζονται σε κάποια παραλία και εμείς οι βυσματωμένοι στη βάρδια τους ψάχνουμε στο κινητό, για να μας δώσουν δικαιώματα διαχειριστή, μπας και ξεμπλοκάρουμε κάποιες λειτουργίες. 👿
Το χάσαμε το κορμί πατριώτη!
sarant said
Είναι κι αυτό…!
EmilofCrete said
@337: Ευχαριστώ, θα έλεγα ότι ή θα πούμε «αγόρασα μια βυσσινί γραβάτα», ή «αγόρασα μια γραβάτα βυσσινιά», αλλά, το δέντρο που βγάζει βύσσινα, πώς το λέμε;
Μήπως δηλαδή είναι σωστότερο το ‘βυσσινί’ που δηλώνει χρώμα και μόνο αντί του ‘βυσσινιά’ που σημαίνει και το δέντρο;
Θα λέγαμε δηλαδή «μια πορτοκαλιά μαντήλα»;
Μηπως έχουμε …ξεφύγει;
EmilofCrete said
@338 Κάπου στον πίνακα ελέγχου του wordpress υπάρχει το πεδίο «Ιστολόγια που παρακολουθώ» ή κάπως έτσι. Δοκιμάστε το.
Α! Τώρα που το ξαναβλέπω, πάνω αριστερά υπάρχει το μενού «Οι ιστότοποί μου» και δίπλα, ο Reader που στην ‘κουρτίνα’ που κατεβ’αζει, πρώτο-πρώτο είναι το «blogs που ακολουθώ». Δείτε κι αυτό.
EmilofCrete said
@338 πάλι, δεξιά και από τον Reader υπάρχει το »Follow», που το τσεκάρει κανείς και, λογικά του έρχονται ειδοποιήσεις.
Αυτά.
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
344.«μια πορτοκαλιά μαντήλα»
Μα ωραίο είναι! Γιατί; Όπως χάντρα θαλασσιά.
και
«Μεταξωτά η αγάπη μου,μαντήλια μού κεντά
κι όλο φυλάει την κλωστή και βυσσινιά τη βάφει»
EmilofCrete said
οκ ΕΦΗ-ΕΦΗ, αλλά είπαμε, αυτό που αναφέρεις λέγεται «ποιητική αδεία» (τη … -με υποδιαστολή) και είναι μια δικαιολογημένη περίπτωση «μη κανονικού» λόγου, σωστά;
Έπειτα, δεν υπάρχει δέντρο θαλασσιά, να τα λέμε κι αυτά. 😉
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
Γεια σου Emil
Ε ναι, είμαι της ποιητικής 🙂
Θαλασσιά έχει όμως όνομα κοριτσιού 🙂
Και για χείλη βυσσινιά λένε οι Χαϊνηδες.Ποιητάδες βέβαια κι αυτοί…
sarant said
Δεν νομίζω ότι ενοχλεί η σύμτπωση του θηλυκού με το δέντρο διότι όπως σας είπε η Έφη συμπίπτει και το ουδέτερο.
Φοράει πορτοκαλιά.
Μιχάλης Νικολάου said
336, 337,
Κατά το
«οι πράσινες, οι κόκκινες, οι θαλασσιές σου οι χάντρες»
και
«Το πουκάμισο το θαλασσί»
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
347. ωχ! κι όλο φιλάει την κλωστή 🙂
και:
348,351. Τα μελιτζανιά, να μην τα βάλεις πια…
EmilofCrete said
350 ναι, αλλά νομίζω ότι (ολόκληρο) είναι: Φοράει ΤΑ πορτοκαλιά (ρούχα), δλδ, το πορτοκαλί ρούχο (παντελόνι, πουκάμισο -μακρυά από μας 😉 ), τα πορτοκαλιά. Ε;
Άλλο: Αγαπητέ Νίκο (κύρη), έβλεπα κάτι στα Ιταλικά και όταν μίλαγαν για την ουρά (του μοσχαριού, ας πούμε), νομίζω ότι άκουγα τη λέξη ‘τρύπα’ (tripa-trippa). Δεν έψαξα σε Ιταλο-Ελληνικό Λεξικό, μου είναι ευκολότερο (για φαντάσου!) να σε -ενοχλήσω- ρωτήσω αν ξέρεις κάτι γι αυτό. Αν δηλαδή η ουρά (που έχει τρύπα από κάτω) λέγεται έτσι στα Ιταλικά και έφθασε να λέμε τρύπα εδώ και να εννοούμε τοη …οπή!
Τι λες;
…
Εμ, λοιπόν, το έψαξα (μην φαίνομαι και τελείως τεμπελχανάς) και, σημαίνει »εντόσθια, κοιλιά, πατσάς, στομάχι» και είναι trippa.
Και πάλι θα σε ρωτήσω, αν ξέρεις κάτι γι αυτό.
Με εκτίμηση,
Αιμίλιος
;Άναυδος said
Λέξεις που χρησιμοποιούμε χωρίς να είναι Ελληνικές. Μερικές από αυτές που γνωρίζω και που, δυστυχώς, χρησιμοποιώ. Φανταστείτε τι γίνεται σε όλη την Ελλάδα, την χώρα με την πιο πλούσια γλώσσα από την οποία πολλοί ξένοι λαοί χρησιμοποιούν αμέτρητες λέξεις διότι δεν έχουν άλλες να επιλέξουν.
.αζούρ ακαμπάς αλάνα αλάνι αλάργα αλατζάς αλεζοάρ αλερετουρ αλία αλλήθωρος αλμπάνης αμανές αμόνι αμορτισέρ αμπαζούρ αμπάριζα άμπλα αμπολή αντάπτορας ανταρούλα ανφάς απολιφάδι απόχη αραμπατζής αράουτ αριάνι αστάρι ατζαμής ατσίδας ατσίδας αφέντης βαστάζος βατσίνα βεγγέρα βελατούρα βελέντζα βέλο βεντιλατέρ βεντούζα βεραμάν βιλαέτι βίντσι βίρα βιτριόλι βίτσιο βλάμης βολάν βουρλισμένος βούρτσα βουτσέλα γαλαρία γανωματής γιακάς γιαλαντζί γιαταγάνι γιατάκι γιλέκο γιοαβρλάκια γιόμα γιοματάρι γιορντάνι γιουβέτσι γιούκος γκαγκας γκάζι γκαζιέρα γκαζόζα γκαζοζέν γκαζοτανάλια γκαζώνω γκάιντα γκάφα γκέμια γκεσέμι γκιόσα γκλόπ γκολ γκουστέρα γκρέιντερ γκρίνια γομάρι γούρνα γούστο γρουσούζης διακονιάρης δισάκι δουγένι δραγάτης δραπέτσι εκμέκ ζάβαλης ζαβός ζαγάρι ζαλιά ζαμαναφού ζαρζαβατικά ζαρτινιέρα ζάφτι ζαχάδα ζεμπερέκι ζεμπερέκι ζεμπίλι ζερβός ζερό ζιγκολό ζοριλίκι ζούλα ζουμπάς ζουρλός ζοχάδα καβγάς καβίλια καβουρτνιστίρι καδένα καζίκι καινάρι κακάδι καλάδα καλαντζής καλαπόδι καλέμι καλιμάφχι καλκάνι κάλμα καλντερίμι καλούμπα κάλφας καμινέτο καμουτσίκι καμποτάζ κανταίφι καντάρι καπάκι καπαμάς καπατζές καπίστρι καπλαμάς καπλάντισμα καραούλι καραφα κάργας καρκαλετσι καρμπυρετέρ καρνάγιο κάρο καρούμπαλο καρώ κασέλα κάσκα κασκόλ κασμίρι καστόρι κατιμάς κατιφές κατσαρόλα κατσουλιέρης κατσούνα κατώι καφάσι καψούρα καψώνι κελεπούρι κεμεντζές κερκέλι κερχανατζής κεφαλαργιά κέφι κεφτές κιβούρι κιόρης κιούρτος κλάξον κλάπα κλούβιος κοκκάρι κολαούζο κολοβός κολτσίνα κομπίνα κομυτατέρ κονσέπτ κοντρόλ κορίτα κορνάρω κόρνερ κορούνα κόσα κοτέτσι κοτλέ κοτρώνα κοτσαδόρος κοτσίδα κουζινέτο κουλ κουλτούρα κουμάντο κουμάρι κουμπαράς κουμπάσο κουμπούρας κούπα κουπλέ κουράγιο κουραμάνα κουραμπιές κουραφέξαλα κουρνιακτό κουρνίτς κουρσούμι κουσκούσι κούτελο κουτουρού κούτσικος κοφίνι κρισάρα κρούστο λαγήνι λαγουδέρα λακές λακριντί λάμα λαμέ λάντζα λάσκα λελέκι λελές λεφούσι λιαρός λίγδα λινάτσα λίστα λόρδα λοστρόμος λοστρόμος λουλούμπας λουμπίνα λούστρος λούτρινο λούτρινο λωλός μαγαρίζω μαγιό μαγκάλι μαγκάλι μαγκαφάς μαιζονέτα μαιμουτζίκι μάινια μαιστράλι μάκα μάλαμα μαλαπέρδα μανεκέν μανέλα μανέστρα μανιβέλα μανίκι μανιτζέβελο μανιφέστο μανούβρα μαούνα μαράζι μαραφέτι μαργώνω μαργώνω μαριόλα μαρσάρω μασάτι μασγαλάς μασέλα μασουράκι μαστούρα μαστραπάς ματζαφλάρι ματς ματσακόνι μάτσο μάτσο μαχαλάς μέγγενη μέγκουλες μεζές μεζούρα μεζούρα μειντάνι μεντεσές μετερίζι μιζαδόρος μιλιούνια μόρτης μοτερ μούντζα μούντζα μουράγιο μούργα μούργος μουρμούρα μουρτζούφλης μουσαμάς μουστερής μούτσος μούχλας μπαγάσας μπαγκαζιέρα μπαιλντισα μπαιράκι μπάκακας μπακίρι μπακλαβά μπαλαντέζα μπαλόνι μπαλτάς μπαλωματής μπαμπέσης μπαμπούλας μπαξίσι μπαράζ μπάρκο μπαρούτι μπαρούφα μπάστακας μπάσταρδος μπατζάκι μπατίρης μπεγλέρι μπεκ μπελαμής μπελάς μπερτα μπεσαλής μπετζαχτάς μπετόν μπετούγια μπιζ μπίλια μπιλιέτο μπινελίκι μπιντές μπιτόνι μπιχλιμπίδι μπλαβίς μπλούζα μπορντώ μπόσικος μποτίλια μπουγάδα μπουγάζι μπουγέλο μπούζι μπουζού μπούκα μπουκάλι μπουκέτο μπούκλα μπουκοτάζ μπουμπούκι μπουμπούνας μπουνάτσα μπουρίνι μπουρλότο μπουρμπουλίθρες μπούσουλας μπούστο μπούτι μπράβος μπρακάτσι μπράτσο μυστρί νισαντίρι νταβάς νταλγκας νταλίκα νταμάρι ντερβίσης ντερές ντιντής ντιστριμπιτέρ ντολμάδες ντουζιέρα ντούκου ντουλάπι ντουμάνι ντούμπλεξ ντράβαλα ντρίλι ντρίπλα ξενέρωμα ξεφτέρι ξ’όρκι οτομοτρίς ουρί πάκο παλάντζα πανέρι παπαρδέλας παπούτσι παραγιός παρδαλός πάρλα παρλαπίπας παρμάκι πάσο πασούμια πατσαβούρα πεζεβέγκης πελαγώνω πελτές πέναλτυ περδίκι περλέ πεσκέσι πεσκίρι πετονιά πιλάφι πισινέλα πιτσούλα πλαζ πλασιέ πόμολο πόντα πορτατίφ πόστα πουπέκι πρεμούρα πρέσσα πρίζα προβοκάτσια προσφάι προύτζος προφίλ ράγα ραίμπλα ρακόρ ραντεβού ράσπα ραχάτι ρεβέρ ρελάνς ρέλι ρενάρ ρεντίκολο ρεπίδι ρεπορτάζ ρετιρέ ρεφραίν ριγκ ρόστερ ρουλεμάν ρούσος σαβούρα σαίνι σαλέ σαλταδόρος σαματάς σαμποτάζ σαντουιτς σαράφης σαρμαδάκια σασί σβέρκος σβουνιά σεγάτσα σεκλέτι σέλα σελάχι σενάζι σεντούκι σέρα σέσουλα σιελ σιμιτζής σινεμά σινιάλο σινιές σιρίτι σιρμαγιά σκαμπώ σκάντζα σκαρπέλο σκαρπίνι σκερβελές σκετς σκράπας σμίκιν σμπαράλια σοβατεπί σοκάκι σόλα σομόν σοροκάδα σορτς σουβάς σουγιάς σούκο σουλούπι σουράβλι σούργελο σούρουπο σουσουράδα σούσουρο σούστα σπάρος σπάσε σπάτουλα σπέκουλα σπετσιέρης στιφάδο στούμπος στράντζα στρεπλέκος σως ταβάνι ταγάρι ταγκίλα τακίμι τάκος ταμπακο ταμπούρι τανκ τάρα ταραμάς ταράτσα ταχιά τέζα τελάρο τελεμές τέλι τεμπέλης τέντζερης τερτίπια τεστ τζαβέτα τζάμι τζάμπα τζαναμπέτης τζάνερο τζερεμές τζερτζελές τζίβα τζιέρια τζιμάνι τζιτζί τζίφρα τζοβαίρι τζουτζές τιρλίκια τοκάς τοστιέρα τοστιέρα τουλά τουμπεκί τουρτουρίζω τουτού τούφα τραβέρσα τραμ τριβέλι τρόλευ τσακμάκι τσαλαπάτημα τσαμπουκάς τσανάκα τσανάκι τσαμπάζης τσάντζαλα-κασκα-μποξας-σεριανι-παγαπόντης-παλαμαρι-σκουλαρικι-κουβερτα-μπεκρης-φαφούτης-σακατης-κουλός-κουτσός-κιορης-ζοχαδας-μπουμπουνας-κουφιος-λωλος-μπαστουνι-μαγγούρα-πεζουλι-μπουφος-τζανερο-γκορτσια-συντριβανι-μπουκετο-ζαμανια-ντουνιας-αλατζας-σερμπετι-ρεμπελοςμπουρμπουλίθρες-πετονια-μπετονιερα-σεναζι-κλαπα-ρακορο-λιμασμένος-λιγουρης-καλατζης-μαουνα-τριχιά-καβος-μουραγιο-αραγμα-μπουλντοζα-χουλιαρι-λεβετι-τεσα-ρούμπος-ζουλα-κοριτα-κουπλε-ντιμπειτ-χουλιαρι-μποστανι-λεζα-τεζα-μακα-λιμά-μπιχλιμπίδια-ρεαλισμός-πλουραλισμός-ποστερ-κορνερ-φαουλ-πεναλτυ-αραουτ-πλασε-σουτ-μαρκαρισμα-ξομπλι-αστραχα-κανταδα-μαιστραλι-σπατουλα-δικριάνι-ζαρουχλα-λουβια-λεφουσι-πετονια-κοφινι-τελλαρο-ταληρο-ζαρα-κελαρι-τσαντιρι-μπουλης-κλαξον-μπαγκετα-μπαρουφα-περγκολα-αραλικι-αλισιβερισι-τενεκες-τσιγκος-τσιτσιδι-αραδα-χαλκιάς-χαλκάς-πασπαλισμα-τραταρω-παντιερα-πιπιλα-αναφουφουδα-καγκελο-τσι-τσι,στραβός-καπίστρι-καπουλια-κεφτες-βιγλα-βεστιαριο-ραμπα-κοστα-σαισμα-τσουρμο-ονορε-ρεκλαμα-παγκος-γιούχα-καψωνι-κατσουλι-κουμαρι-βερεμης-χτικιαρης-μπογιά-καζανι-αμπαρι-καβος, ραμολιμέντο, λιμοκοντόρος, καρικατούρα, κατρούτσο,τζερεμές, τζόβενο, τζιμάνι, αμπάριζα, τζάνερο, τζερτζελές, λουμπάγκο, γαιτάνι, παλάντζα, ναλμπάντης, γαλότσες, μακελάρης, ξόμπλια, φάμπρικα, ατσάλι, ράτσα, στερφα, μετερίζι, τσόφλι, τζαναμπέτης, μαγγάνι, σαχάνι, αραξοβόλι, καρτέρι, μπουρλότο, πεζόβολα, κουρνιαχτός, μπαμπέσης, τσαμπουκάς, λουμπάγκο, μπουρμπουλίθρα, τζερτζελές, πηγάδι, λιμοκοντόρος, χαζοβιόλης, κοκορέτσι, μούντζα, κόρδομα, μπιφτέκι, μαντάτο, κουκουβίζω, σόι, αδράχτι, ντάρα, νέτο, καλμάρω, παραγούλιασμα, βερέμης, σερσέμης, κουμπούρα, στούρνος, χαρχάλα, λουμώνω, κερκέλια, τσουράπια, αλάρμ, κουρνιάζω, κουρνιαχτός, τσιβί, τζαρτζαρισμα, πλασσέ, πλασιέ, κουτουπιές, μπιτόνι, κακάδι, μαστέλο, κιούπι, λαγίνι, μπρακάτσι, μαστραπάς, μαδέρι, κορδόνι, πρόκα, σκερπάνι, λοστός, γουδί, σοφράς, ντέρτι, φοντανιέρα, απλίκα, μπούχτισα, καπαμάς, τζιέρια, πενιά, καρσί, καπάκι, κασκόλ, οφσάιντ, πεναλτυ, άουτ, σέντρα, χαφ, φορ, γκολκήπερ, πολιτσιμλανος, καρακόλι, μπαρμπέρης, σλόγκαν, μπρελόκ, καλτσόν, κοπιράιτ, σόου, ριάλιτι, μαιζονέτα, ρετιρέ, ατάκα, τιράζ, χάπενιγκ, ιβέντ, ντρίνγκ, μπουτονιέρα, στρίνγκ, νουβέλα, πιλάφι, ταμπέλα, ζουρνάλ, μοντάζ, ρεπορτάζ, φιλέ, φιλέτο, ρετουσάρισμα, καπιτονέ, οντουλέ, κούτρα, κούπα, γκανιότα, μπρίφινγκ, καράφα, γουλί, οφίτσια, εκράν, ετάπ, βιράζ, ντεντέκτιβ, κομφούζιο, σατινέ, φακιόλι, τσακμάκι, βίδα, φουριόζος, τσιγκούνης, μανέλα, γκλίτσα, σβέλτος κολαούζο, ζάλωμα, σμπαράλια, σουγιάς, παγαπόντης, παλκοσένικο, ματικάπι, γαλίφης, φάμπρικα, τσαπράζι, κέφι, σκουράντζος, τσούρμο, αντίο, φελί, τζάνερο, καισί, μπιρμπιλομάτης, σαντραμπέλι, βόλι, τάσι, μπόγος, πεζόβολο, κουτσομπολιό, σαμάρι, κουρνιαχτός, αλατζάς, τσέλιγκας, ρόκα, διάνα, φλάμπουρο, μπιμπίκι, κουστέκι, κατσαρόλα, άλμπουρο, ραβανί, μπούστος, λασκάρισμα, ρουκέλα, μπάτσος, κάλτσα, σουλάτσο, σφαλιάρα, σοσόνι, ρέμπελος καλάρω, λακ, τουράκι, σαλπάρω, ντουζιέρα, λούφα, μουράγιο, καμπινές, κουρούπι, κουράγιο, μπαλάφας, λούρα, φιγούρα, ρεζέρβα, βακέτα, λιγούρα, μπεγλέρι, καπούλια, σαλπάρισμα, ταμπακιέρα, στρέκλος, μποξάς, τελι, σόλα, μπόλικα, μπαξές, πασαπόρτι, μπάκα, κουκούβισμα,πολιτισμάνος, μεζούρα, μανούβρα, μπότα, καστέλι, μπουκέτο, καπάρο, εμιγκρέδες, μπεκρής, χουνέρι, κατσαβίδι, τερζής,τσίτα, μπούλης, κουμπάσο, πουλόβερ, τουρ, τουρνέ, τίγκα, γκουρμέ, μπατζάκι, πλατφόρμα, λάσκα, κρόουλ, λουστρίνια, καβγάς, σελέμπριτι, μπιζ, ζεμπερέκι, χωλλ, οφίς, λαγαρό, πάτος, εκμέκ, τσίρλα, μπουλουγούρι, κουίντα, δραγουμάνος, μπάχαλο, τζιμάνι, ράμπα, ιμάμ, σπετσέρης, πούπουλο, τσιριτσάντζουλες, ταράτσα, μπαίλντισα, τσέρκι, τσέπη, μπαγάσας, ταβάνι, γκεζέρισα, μάνταλο, ρεβέρ, ζουζούνια, ντουμάνι, μπεγλέρι,, μάγκανα, καρικατούρα, καζάνι, καρούμπαλο, μπούζι, μπουζί, λέζα, κουβάς, κακάδι, σούργελο, σαμπάνι, τσουμπές, πατσαβούρα, μπακίρι, παλάγκο, τουπέ, τουλπάνι, μάλαμα, τζούρα, βερεσές, κόρδομα, τσεμπέρι, τζάμπα, μπούκλα, ράφι, τσαχπίνης, γκόμενα, τζίφρα,, μπερές, πάκο, φούμο, μπούκα, φαρσι, ζακέτα, γλόμπος, πετσί, τσερκένι μάντζαλα τσαντίλα τσαπράζι τσαρδί τσαρλατανος τσάτσος τσεμπέρι τσερκένι τσερτζελές τσιβί τσιγκέλι τσίγκος τσιλιαδόρος τσίλικο τσίμα
κ.λ.π-κ.λ.π-κ.λ.π-……………………………………………..
sarant said
354 Ελληνικές είναι αυτές οι λέξεις. (Δεν λέω για την αμπολή που έχει και ελληνική ετυμολογία, για όλες λέω)
Sophia Canoni said
Αγαπητέ κε Σαραντάκο, έχουμε μια συζήτηση για το Debate, όπου και σας ενέπλεξα ως υποστηρικτή της άποψής μου. Η αντίθετη όμως πλευρά επικαλέστηκε μια φιλόλογο Δρ. Πανεπιστήμιου Αθηνών και με πληροφόρησε τα εξής: [ Αυτή είναι η σωστή ετυμολογία …..από το δίβατον….με βάση τον Ερμιππο, αρχαίο σχολιαστή…….Το πήραν οι Λατίνοι κι έτσι η λέξη πέρασε στα ευρωπαϊκά λεξιλόγια και μας επέστρεψε ως αντιδάνειο….( Αυτά τα λένε οι ERNOUT MILLET Γάλλοι γλωσσολόγοι που σε ένα λεξικό πόσων τόμων έχουν καταγράψει τις λατινογενείς ελληνικές λέξεις που πέρασαν στις ευρωπαϊκές γλώσσες) ]. Μπορείτε παρακαλώ να σχολιάσετε αυτήν την άποψη;
sarant said
Γεια σας.
Πολύ φοβάμαι πως η αντίθετη πλευρά κάνει πλάκα. Από τον Έρμιππο (τον Σμυρναίο, αν εννοούν αυτόν) ελάχιστα αποσπάσματα έχουν σωθεί, στα οποία δεν μαρτυρείται η λέξη δίβατον -η οποία επίσης δεν υπάρχει στο TLG, που καταγράφει ΟΛΑ τα έργα της αρχαίας γραμματείας που έχουν σωθεί.
Ο Ερνού και ο Μεγιέ έχουν συγγράψει ετυμολογικό λεξικό της λατινικής γλώσσας (όχι μόνο των ελληνικών δανείων της!) που έχει έναν μόνο τόμο, και μπορείτε να το δείτε εδώ
Αλήθεια, ποια είναι η λατινική λέξη που υποτίθεται ότι αντιστοιχεί στο (ανύπαρκτο) δίβατον;
Μαρία said
Να δει το λήμμα battuo.
Οι βρισιές των Αρχαίων Ελλήνων. Ή αλλιώς, πώς να βρίζετε σαν τον Ζουράρι | DESTORA said
[…] σημειώνει άλλωστε ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιο του, δημοφιλής και με αρνητική χροιά […]
Ποιος ήταν ο γυναικοπίπης και ποιος ο κινούρης. Τι ήταν η ηδονοθήκη και ποια γυναίκα έλεγαν ανασεισίφαλλο. Βρωμόλογα και πρόστυχες εκφράσε said
[…] άλλωστε ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιο […]
Οι βρισιές των Αρχαίων Ελλήνων. Ή αλλιώς, πώς να βρίζετε σαν τον Ζουράρι - DESTORA said
[…] σημειώνει άλλωστε ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιο του, δημοφιλής και με αρνητική χροιά […]
NΙΚΟΣ ΠΡΑΤΣΙΝΗΣ said
Συγχαρητήρια για το άρθρο σας «Μεζεδάκια του Νόμπελ» που διάβασα στο tvxs. Και για τις γλωσσικές/μεταφραστικές παρατηρήσεις αλλά και για κάποιες άλλες νύξεις.
Δυο-τρεις παρατηρήσεις από μέρους μου.
1) Τα ουδέτερα υποκοριστικά σε -άκι κλίνονται στη γενική όχι μόνο στα νησιά του Αιγαίου αλλά και όταν είναι τοπωνύμια -είτε «σημαίνουν κάτι» είτε όχι: του Λουτρακίου, του Καλαμακίου, του Σουσακίου, του Μαντρακίου κλπ. Ίσως γιατί τα βλέπει (ή τα έχει δει επί σειρά ετών στο παρελθόν και «του ‘μειναν»…) συχνά-πυκνά ο κόσμος σε ταμπέλες στους δρόμους στην καθαρευουσιάνικη «διασκευή» τους -Λουτράκιον, Καλαμάκιον, Σουσάκιον, Μανδράκιον κλπ- και καθότι τα «κόβει» ως καθαρευουσιάνικα λέει να ακολουθήσει τον κανόνα και να τους κοτσάριε τη γενική, μην και τον πουν αγράμματο. Λέω ‘γω τώρα… Γενικώς τα υποκοριστικά στο ουδέτερο έχουν πρόβλημα με τη γενική τους… Π.χ. τα σε -ούλι (που βρίσκονται στο μεταίχμιο μεταξύ ουσιαστικού και επιθέτου, με το ουδέτερο να κλίνει σαφώς προς το επίθετο. Έτσι, έχουμε η «η μικρούλα Λένη» – «της μικρούλας Λένης», ο «ομορφούλης Γιώργος»- «του ομορφούλη Γιώργου» αλλά «το παιδί, το μικρούλι» – «του παιδιού του μικρού(-λικου)». Βλέπετε ακόμη και καθαρά επιθετική χρήση του ουδετέρου στην ονομαστική αποφεύγεται αυθορμήτως από τον φυσικό ομιλητή της νεοελληνική, δεν λέμε εύκολα το «μικρούλι παιδί», άντε να πούμε το «το μικρούλι το παιδί» . Τέλος πάντων, με χαρά θα έβλεπα άρθρο σας σχετικά με το ζήτημα.
2) Αρκετά ξένα τοπωνύμια που μοιάζουν -με βάση το ελληνικό κλητικό σύστημα- με ελληνικά ή πλήρως εξελληνισμένα έχουν όντως πρόβλημα με τη γενική: πχ το Μεξικό, ως ελληνική δημιουργία, όπως αποδεικνύετε θαυμάσια, έχει σαφώς γενική «του Μεξικού» – «του Μεξικό» είναι βαρβαρισμός. Όπως έχει (;) και η Μάλαγα (της Μαλαγας) και ας την ακούμε πιο σπάνια. Το Όσλο όμως, παρότι πιο συχνό, το Τόκιο (που προφέρεται και με ημιφωνοποίηση του -ι και χωρίς), το Σινσινάτι, υο Σακραμέντο, το Μονακό… Πιστεύω πως τα ουδέτερα είναι πιο δύσκαμπτα, από τα θηλυκά (ιδίως τα εις -α) Πχ. παρότι εμφανίζονται σπάνια στη γλώσσα μας η Μελίγια, η Θαραγόθα (και ιδίως η Σαραγόσα) δε θα ξένιζαν στη γενική Έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι η ξενική «ηχητική» κάποιων -π.χ. Σινσινάτι, Όσλο (λόγω του το συμπλέγματος-σλ) δεν «ενθαρρύνει» τη χρήση γενικής. Από την άλλη όμως, γιατί να με ξενίζει πιο πολύ το Σακραμέντου, Σαντιάγου από το Τεγκουθιγκάλπας, Τζακάρτας, Σουραμπάγιας κλπ. Περιμένω άρθρο.
3) Μια μικρή αβλεψία: ο Καρτιέ είναι Γάλλος, άρα του Ρεϊμόν θα έγραφα και όχι του Ρέιμον.
Με κάθε εκτίμηση
Νίκος Πρατσίνης, μεταφραστής-διερμηνέας
Ποιος ήταν ο γυναικοπίπης και ποιος ο κινούρης. Τι ήταν η ηδονοθήκη και ποια γυναίκα έλεγαν ανασεισίφαλλο. Βρωμόλογα και πρόστυχες εκφράσε said
[…] σημειώνει ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιο […]
Σκύλος said
Λάζαρος Ρεπούνδιος said
Διαμαρτυρόμενοι στο ιστολόγιο για τις ακλισιές, δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει κατι για την πάγια πλέον πηγή ακλισιάς το φατσοκιτάμπ.
Όπως για παράδειγμα σε (οθντκ) λόγιο ιστότοπο.
Ξεκινάμε κι απόψε εδώ στον Amagi με τον Λευτέρης Κουσούλης http://www.amagi.gr
Γιατρέ μου είναι ανίατο το πρόβλημά μου να τα παίρνω όλα στα σοβαρά;
sarant said
Ναι, το ΦΒ πράγματι προκαλεί αύξηση της ακλισιάς -και όχι μόνο
Σκύλος said
Και η κόπυπάστη καθώς συχνά αντιγράφεις ένα όνομα αλλά δεν προσθαφαιρείς αν αλλάζει η κλίση
stavlebet said
Καλησπέρα κ. Σαραντάκο.
Θα ήθελα την βοήθειά σας σε μια νέα λέξη που έχει δημιουργηθεί στον χώρο της Χημείας. Κάνω το διδακτορικό μου πάνω σε ένα καινούργιο πεδίο το οποίο ονομάζεται Chemobrionics. Στο παρακάτω review http://www.ulb.ac.be/sciences/nlpc/pdf/15.Barge_ChemReview.pdf , δικαιολογούν πως προκύπτει ο όρος Chemobrionics (σελίδα ΑΜ, πρώτη παράγραφος, σελίδα 39 στο pdf) και λένε ότι προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις khemia και bruine. Συζητώντας και με άλλους Έλληνες συναδέλφους, δεν μπορούμε να καταλάβουμε ποια είναι η λέξη bruine. Προέρχεται από το έμβρυο ή από το πρήζω; Μπορεί να σταθεί αυτός ο όρος; Πως θα την αποδώσουμε στα ελληνικά; Ως Χημειοβρυονική; Θέλουν να περιγράψουν αντιδράσεις στις οποίες το προϊόν (άλας) αναπτύσσει στον χώρο δομές (χημικούς κήπους), αλλά δεν ξέρω εάν έσπασαν την λέξη embryonics και άλλαξαν το y με το i.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Δ. Σπανουδάκη
sarant said
Καλησπέρα.
Είναι από τις λέξεις χημεία και βρύω (γράφουν το απαρέμφατο, βρύειν).
Βρύω θα πει ανθίζω, αφθονώ. Από εκεί τα βρύα αλλά και το έμβρυο.
Οπότε, ναι, θα το πειτε χημειοβρυονική.
stavlebet said
Ευχαριστώ πολύ!
Aris Mihalos said
Επειδη στο θεμα των γκρικλις εχετε διατυπωσει την αποψη οτι αυτα περιοριζονται στην χρηση των ηλεκτρονικων μεσων χαριν οικονομιας , ηθελα να δειτε το παρακατω.
Στην εκπομπη survivor που προβληθηκε χθες 7/3/18 η διασημη πρωταθλητρια στιβου Κατερινα Δαλακα εγραψε σε χαρτι και ψηφισε την συμπαικτρια της χρησιμοποιοντας γκρικλις . Η συγκεκριμενη εκπομπη τυγχανει μεγαλης τηλεθεασης .Παραθετω το βιντεο , βρισκεται στο 18.48
Παρακαλω να το σχολιασετε
sarant said
Ευχαριστώ. Έγραψε μία λέξη, ένα κύριο όνομα, στο λατινικό αλφάβητο. Πιθανώς να το είδε έτσι γραμμένο -ίσως οι παραγωγοί να μην είναι Έλληνες.
Μποσταντζόγλου Χρύσανθος (Μπόστ) – Chrysanthos Bostantzoglou (Bost) [1918-1996] | paletaart – Χρώμα & Φώς said
[…] πολυ-δημιουργού Μποστ, που καταφέρνει και ξεθάβει ο Νικοδεσπότης, ακολουθεί συζήτηση, με σχόλια, με νέες πληροφορίες […]
Οι βρισιές των Αρχαίων Ελλήνων. Ή αλλιώς, πώς να βρίζετε σαν τον Ζουράρι – Zoustala said
[…] σημειώνει άλλωστε ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιο του, δημοφιλής και με αρνητική χροιά […]
Οι βρισιές των Αρχαίων Ελλήνων. Ή αλλιώς, πώς να βρίζετε σαν τον Ζουράρι - kafefrappe said
[…] σημειώνει άλλωστε ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιο του, δημοφιλής και με αρνητική χροιά […]
Οι βρισιές των Αρχαίων Ελλήνων. Ή αλλιώς, πώς να βρίζετε σαν τον Ζουράρι - DesTora.com said
[…] σημειώνει άλλωστε ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιο του, δημοφιλής και με αρνητική χροιά […]
και οι αρχαίοι Έλληνες έβριζαν – Μανίνα said
[…] σημειώνει άλλωστε ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιο του, δημοφιλής και με αρνητική χροιά […]
Νίκος Καραΐσκος said
Κατά την πληροφόρηση των υπαλλήλων του Δημοσίου σχετικά με τις δυνατότητες επιμόρφωσης που προσφέρονται, η σελίδα του ΕΚΔΔΑ χρησιμοποιεί τη μετοχή «επιμορφωνόμενος/επιμορφωνούμενοι». Όσο και να προσπάθησα, δε βρήκα άκρη για το αν υπάρχει η εκδοχή αυτή ή αν κάτι κακό έχει συμβεί στον «επιμορφούμενο». Παρακαλώ σχολιάστε.
Τυχαία επιλογή ενός προγράμματος που με ενδιέφερε https://www.ekdd.gr/ekdda/custom/seminars/pdf/51_1_2020.pdf .
sarant said
378 Αφού το ρήμα είναι «επιμορφώνομαι» η μετοχή καλώς δίνεται «επιμορφωνόμενος». Αν ήταν επιμορφούμαι τότε επιμορφούμενος.
Μαριάννα said
Καλησπέρα!
Θα ήθελα να σας ρωτήσω για το άρθρο «Η πρόσληψη του ρεμπέτικου από την αριστερή διανόηση 1946-1990» https://sarantakos.wordpress.com/2016/09/04/rebetiko/. Παρ’ ότι πάνε χρόνια που το δημοσιεύσατε (2016), είναι εξαιρετικό και το μελετώ για μία εργασία μου στο μεταπτυχιακό. Θα ήθελα να ρωτήσω, αν θέλετε να μου το κοινοποιήσετε, το πλήρες όνομα του συγγραφέα ώστε να παραπέμψω σε αυτόν. Αν προτιμάτε, και για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία, μπορείτε να μου στείλετε στο email.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη δουλειά που κάνετε!
Basilis said
Γνώμη για την παρετυμολογία του Χέλμου εδώ; Η wikipedia φυσικά είναι γεμάτη εθνογλωσσαμύντορες που «διορθώνουν» για πατριωτικούς λόγους συνεισφορές των «εχθρικών λαών» στα τοπωνύμια και την εν γένει γλώσσα μας (αυτός που φαντάστηκε τον… γοτθικό χέλμο αφαιρεί σλαβικές ετυμολογίες κι από αλλού, παρατήρησα), αλλά πρώτη φορά συναντώ την μνημονιακή μετεξέλιξη των άσπρων και μπλε κόκκων ξεπλύματος της γλώσσας. Γερμανικές παρετυμολογίες, οτιδήποτε αρκεί να μην είναι οι τρισκατάρατοι γείτονες. Υποθέτω τιμούν την δεύτερη πατρίδα τους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7:%CE%91%CF%81%CE%BF%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%BF%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1
sarant said
381 Τι να σας πω, εγώ το «Επίσης δεν είναι υποχρεωτικά σλαβικής ή αρβανίτικης προέλευσης εφόσον απο την περιοχή περασαν και άλλοι λαοί που αφομοιώθηκαν στο διάβα του χρόνου όπως Ρωμαίοι, Έρουλοι, Γότθοι, Γαλάτες και άλλα φύλα που θα είχαν την συγκεκριμένη λέξη στην ορολογία τους» το θεωρώ εξωφρενικό και εντελώς ανάρμοστο για εγκυκλοπαίδεια.
avno13 said
Προσπάθησα (ανεπιτυχώς) να βρω στο ιστολόγιο ετυμολογικά/γλωσσολογικά σχόλια για την λεξη «πληροφορία» και την αντίστοιχή της «information». Μπορει να ισχυριστεί κάποιος ότι η πληροφορία είναι δομικό στοιχείο της γνώσης; (π.χ με την έννοια ότι τα άτομα είναι δομικά στοιχεία των μορίων/ενώσεων;)
Ευχαριστώ/ευελπιστώ για τυχόν ενδιαφέρον.
sarant said
383 Δεν έχω ασχοληθεί (ακόμα) με το θέμα, λυπάμαι.
Crashίδας said
Είναι τελικά ο Π/Θ… επιδειξίας; Κάποιο σχόλιο;
sarant said
Σχολίασε ο Π. Μπουκάλας
https://www.kathimerini.gr/opinion/561197770/tis-viasynis-ta-paidia-2/
agrammatic said
Δυνητικό μεζεδάκι, θα χαρώ να ακούσω την δική σου θέση αν υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση:
Είδα τον τίτλο Στον αέρα η νέα εφαρμογή gov.gr για κινητά – Εξουσιοδοτήσεις, πιστοποιητικά με ένα κλικ. Με ξένισε η θετική (ή έστω ουδέτερη) χρήση. Είμαι συνηθισμένος μόνο στην αρνητική σημασία -που νομίζω είναι κοινή και σε Ελλάδα και σε Κύπρο- πχ Στον αέρα η τηλεκπαίδευση από σωρεία προβλημάτων (δλδ. αβέβαιο αν θα εφαρμοστεί).
Συνηθίζεται λοιπόν η θετική χρήση, ή είναι παραξενιά του αρθρογράφου;
sarant said
Καλησπέρα, καλό ερώτημα.
Όμως δεν θα έκανα διάκριση σε αρνητική και θετική σημασία, αλλά
α. για κάτι που είναι αβεβαιο, όπως λέτε, που είναι και η συχνότερη σημασία
β. για κάτι που μολις άρχισε να μεταδίδεται / να κυκλοφορεί / να είναι προσιτό στο κοινό. Αυτή η σημασία αρχικά λεγόταν μόνο για τις ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές αλλά στη συνέχεια επεκτάθηκε.
agrammatic said
Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Δύο παράλληλες εκφράσεις δηλαδή.
Η (β) φαίνεται πιο σπάνια στα ελληνικά της Κύπρου και απ’ ότι βλέπω στα χιτς του Google (site:.cy «στον αέρα») δεν έχει την σημασία του «μόλις ξεκίνησε» αλλά «σε ζωντανή μετάδοση» (πχ «Λύγισε στον αέρα της εκπομπή η Χριστιάνα- Δεν άντεξε και αποχώρησε απο το πλατό», «Ο Abdulkadir Ünal, διευθυντής του Kanal 5, λιποθύμησε στον αέρα εκπομπής του TRT Haber», «Σήμερα θα σας μιλήσω για το εγχείρημα μας, «πληροφοριακή εργασία στον αέρα», δηλαδή, πληροφοριακή εργασία από το ραδιόφωνο.»)
Αιώνιοι φοιτητές, ένας ακόμα μύθος | Αποικία Ορεινών Μανιταριών said
[…] * Ο Νίκος Σαραντάκος είναι συγγραφέας, λογοτέχνης και μεταφραστής(Αθήνα 2 Νοεμβρίου 1959). Έχει εκδώσει βιβλία τεχνικά, λογοτεχνικά, γλωσσικού ενδιαφέροντος και βιβλία για το μπριτζ. Διατηρεί ένα καθημερινό ιστολόγιο, κυρίως με γλωσσικά και φιλολογικά, αλλά συχνά και πολιτικά θέματα (Βικιπέδια), Περισσότερα: About « Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία (wordpress.com). […]
Ian said
Αγαπητέ κ. Σαραντάκο,
Θα ήθελα να ζητήσω την άποψή σας ως προς το ζήτημα της απόδοσης στα ελληνικά του κατεξοχήν Αγγλικού ονόματος “Andy”. Πρόσφατα έγινα πατέρας και έχουμε λάβει με την σύντροφό μου την απόφαση να ονομάσουμε τον μπέμπη μας “Andy” (στη μνήμη συγγενικού μας προσώπου) αλλά μας προβληματίζει ιδιαίτερα η απόδοση του ονόματος με ελληνικούς χαρακτήρες.
Θέλοντας να διαφυλαχθεί η προφορά των ένρινων “n” και “d”, προσωπικά μου φαίνεται ως ορθότερη η απόδοση «Άνντυ», παρόλα αυτά παρατηρώ ότι υπάρχουν διάφορες αναφορές όπου το εν λόγω όνομα αποδίδεται στα ελληνικά ως «Άντι» (π.χ. Άντι Γουόρχολ), κάτι το οποίο με προβληματίζει… Αυτό που με προβληματίζει βέβαια δεν είναι τόσο η κατάληξη σε «ι» ή «υ», αλλά το ότι με την απόδοση αυτή αλλάζει ουσιαστικά η προφορά του ονόματος έχοντας απορρίψει το “n” πριν το “d”. Φωνητικά είναι δηλαδή ένα διαφορετικό όνομα!
Ποια η άποψή σας; Υπάρχει κάποιος φωνητικός κανόνας οποίος να καθιστά την συγγραφή του ονόματος ως «Άνντυ» ή «Άνντι» μη συμβατή με την ελληνική γλώσσα;
Σας Ευχαριστώ εκ των προτέρων και χρόνια πολλά!
CharK said
Κε Σαραντάκο,
Συγχαρητήρια για την προσφορά σας, το έργο σας, και τα συναρπαστικά άρθρα σας. Σας θέτω ένα θέμα που έχω παρατηρήσει τελευταία. Παρατηρώ λοιπόν ότι χρησιμοποιείται κατά κόρον το ρήμα λαμβάνω και έχει εξαφανιστεί το παίρνω. Μάλιστα το λαμβάνω σε όλες του τις μορφές έχει αντικαταστήσει πλήρως το παίρνω σε σημείο μάλιστα που είναι ενοχλητικό (για μένα μιλάω) δεδομένου ότι είναι διαφορετικά ρήματα εννοιολογικά το ένα με το άλλο. Σε συζήτηση μάλιστα με κάποιον γνωστό μου μου απάντησε ότι είναι «πιο σοβαρό» το λαμβάνω και ότι το παίρνω «δεν ακούγεται ωραία». Φαίνεται λοιπόν ότι σίγουρα οδηγούμαστε σε ένα (ακόμη) ατύχημα στη γλώσσα…
sarant said
392 Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Κι εγώ έχω σχηματίσει την ίδια εντύπωση για τον ευπρεπισμό που λέτε, που οδηγεί κάποτε και σε κωμικές διατυπώσεις. Όποιος δεν μπορεί να προσδώσει κύρος στα γραφόμενά του με άλλο τρόπο, καταφεύγει στη χρήση «επισημότερων» όρων.
defterin said
Ίσως ενδιαφέρει για τα μεζεδάκια
https://www.ethnos.gr/greece/article/196739/thessalonikharnhtesgoneisegrapsantapaidiatoyssesxoleiathsalaskakaithsgkranmontanagianamhnxasoynthnxronia
> της Γκραν Μοντάνα και άλλων περιοχών των ΗΠΑ
Της Μοντάνας των ΗΠΑ, ή του Κραν-Μοντανά της Ελβετίας;
Η «Γκραν Μοντάνα» μάλλον ανήκει στην Νομασλάνδη.
sarant said
Το σημειώνω, ευχαριστώ!
Νίκος Πολίτης said
Καλησπέρα! Ζητάω βοήθεια, θα εκτιμηθεί κάθε τυχόν προσφορά με πολλές ευχαριστίες!
Σε τραγουδάκι μεσοπολέμου, «σμυρναίικου ύφους, ένα γύρισμα λέει «αμάν γιαβρούμ γιάλα, το γιομπεκάκι σάλα» και παρακάτω πάλι «το γιομπεκάκι σου με σφάζει». Τη λέξη γιομπέκι δεν τη βρήκα πουθενά.
Ευχαριστώ πολύ, Νίκος Πολίτης
Νίκος Πολίτης said
Το «σάλα» νομίζω ότι σημαίνει κουνάω, κούνα, αλλά δεν το βρήκα στο λεξικό μου. Όμως στο τραγουδάκι «Σάλα σάλα» υπάρχει και ο στίχος «κούνα μου το το μαντήλι σου»
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Göbek=κοιλιά, αφαλός. Sallamak=κουνάω, σείω, λικνίζω (προστακτική salla)
Χορεύτρια η τσαπερδόνα.
sarant said
396 Όλα (σχεδόν) βρίσκουν απάντηση εδώ!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
398
ΜΠΑΧΡΙΕ ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙ, 1935, Μαρίκα Φραντζεσκοπούλου (Πολίτισσα)
(Δεν το ποστάρω, μη βαραίνει το νήμα, αλλά είναι ωραίο τώντι 🙂 )
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
397# Σας προτείνω:
Τουρκοελληνικό του Κέντρου Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμού (μπλε)
Ελληνοτουρκικό εκδ. Ροδαμός (πράσινο)
Μη με βλέπετε έτσι, είμαι ευγενής παιδί και εξυπηρετικός τύπος.
Ζαφ. Πετρ. said
Αγαπητέ Κε Σαραντάκο, στη δουλειά έμαθα από…τέταρτο, τη λέξη: «βοθρώνες». Σε μια κλασσική αναζήτηση δια του google έπεφτα κυρίως σε εκκλησιαστικά άρθρα (συν ένα του Εθνικού Κύρηξ, που όμως πάλι συσχέτιζε με την Εκκλησία). Προφανώς, αντιλήφθηκα από πού προέρχεται και την κατάληξη -ώνες, αλλά έχει γούστο που δεν εντοπίζω κείμενο με λήμμα.
Ευχαριστώ