Το ιστολόγιο έχει πολλες φορές ασχοληθεί με τον κ. Αντώνη Κουνάδη, πρωταθλητή της δισκοβολίας, διορισμένο Πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ επί δικτατορίας, καθηγητή του ΕΜΠ, μέλος της Ακαδημιας Αθηνών και, για το 2018, Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών. Ήδη τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας μας, το 2009, μαζέψαμε υπογραφές και στείλαμε επιστολή σε εφημερίδες, διαμαρτυρόμενοι για τις εξωφρενικές δηλωσεις που είχε κανει σε επίσημη εκδήλωση της Ακαδημίας για 5 εκατομμύρια λέξεις της ελληνικής, που τάχα αναγνωρίζονται από το βιβλίο Γκίνες και για δηλώσεις του Μπιλ Γκέιτς ότι η ελληνική είναι γλωσσα κατάλληλη για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές -δηλαδή ανοησίες κατευθείαν παρμενες από το Λερναίο κείμενο, την επιτομή των ελληνοκεντρικών γλωσσικών μύθων.
Το 2013, άλλες δηλώσεις του κ. Κουνάδη σε εκδήλωση του σωματείου Ελληνική Γλωσσική Κληρονομία έγιναν αντικείμενο χλευαστικής κριτικής από τον αείμνηστο Δημ. Μαρωνίτη σε επιφυλλίδες του στο Βήμα, με αποτέλεσμα ο Γενικός Γραμματέας της Ακαδημίας, ο ακαδημαϊκός Βασίλειος Πετράκος, να αναγκαστεί να αποδοκιμάσει δημόσια τις τοποθετήσεις του συναδελφου του -κάτι που πολύ σπάνια γίνεται. Έγραψε τότε ο κ. Πετράκος, ανάμεσα στ’ άλλα (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου):
Ο κ. Κουνάδης, ανήκει ως μηχανικός στην Τάξη των Θετικών Επιστημών. Επιστημονικώς δεν έχει αρμοδιότητα και τις αναγκαίες γνώσεις για να ασχολείται με ζητήματα της γλώσσας…
Δεν υπάρχει για την Ακαδημία καμία γλωσσική πενία ή, πιο μίζερα, λεξιπενία στην Ελλάδα και στους Ελληνες. Αντίθετα η ελληνική πλουτίζεται και αυξάνεται κάθε μέρα, όπως γινόταν πάντοτε και τον πλούτο αυτόν τον δημιουργεί ο λαός ο οποίος και τον μεταχειρίζεται γιατί τον γεννά η ανάγκη να εκφράζει τα διανοήματά του τα οποία βέβαια δεν είναι όμοια με των αρχαίων Ελλήνων.
Τα πράγματα είναι σαφή. Αλλο ένας αναρμόδιος για τη γλώσσα Ακαδημαϊκός, άλλο η Ακαδημία.
Η άποψη του κ. Πετράκου έχει βαρύτητα, διότι το αξίωμα του Γενικού Γραμματέα είναι ισόβιο, ενώ οι Πρόεδροι της Ακαδημίας έχουν ετήσια θητεια.
Ωστόσο, από την 1η Ιανουαρίου φέτος, ο κ. Αντ. Κουνάδης είναι πρόεδρος της Ακαδημίας για το έτος 2018 και υπό αυτή την ιδιότητα μίλησε σε ημερίδα στο Ίδρυμα Μαριάννας Βαρδινογιάννη, όπου υποστήριξε άκρως συντηρητικές θέσεις για το γλωσσικο ζήτημα («η γλώσσα μας μετά τη μεταπολίτευση δέχθηκε καίρια πλήγματα, όπως με την κατάργηση της καθαρεύουσας στα δημόσια έγγραφα και την καθιέρωση του μονοτονικού») και γενικότερα, ενώ ταυτόχρονα επανέλαβε μια σειρά από ψέματα, μύθους και αναπόδεικτους ισχυρισμούς που ασφαλώς προσβάλλουν το κύρος της Ακαδημιας.
Η ομιλία του κ. Κουνάδη δημοσιεύτηκε ολόκληρη στην εφημερίδα Εστία, που δεν νομίζω να έχει ονλάιν έκδοση, αλλά΄ευτυχώς το Υπουργείο Παιδείας έχει καθιερώσει (δεν ξέρω από πότε, αλλά ειναι αξιέπαινο) επισκοπηση των δημοσιευμάτων του Τυπου που αφορούν την παιδεία, κι έτσι εδώ μπορείτε να δειτε τις δύο σελίδες της συνέντευξης σε pdf.
Το εντυπωσιακό είναι ότι οι θέσεις που ανέπτυξε, ως Πρόεδρος της Ακαδημίας, ο κ. Κουνάδης περί λεξιπενίας και παρακμής της γλώσσας έχουν αποδοκιμαστεί εξ ονόματος της Ακαδημίας από τον Γενικό Γραμματέα της προ πενταετίας, με την επισήμανση ότι ο κ. Κουνάδης δεν έχει τις αναγκαίες γνώσεις για να ομιλεί περί γλωσσας. Υπάρχει εδώ μια αντίφαση, όμως φταίει και η Ακαδημία η οποία δεν έχει, απ’ όσο ξέρω, στα μέλη της κανεναν γλωσσολόγο κι έτσι τα ζητηματα της γλώσσας τα αναλαμβάνει όποιος έχει μεράκι για τα γλωσσικά, έστω κι αν είναι αδαής (τον όρο τον χρησιμοποίησε ο Β. Πετράκος).
Το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του Κουνάδη είναι ένα ρηχό κήρυγμα σε δυο πόλους: από τη μια, οικτίρει την αξιοθρήνητη κατασταση στην οποία υποτίθεται ότι βρισκεται η νεοελληνική γλώσσα (σολοικισμοί, βαρβαρισμοί, λεξιπενία) και από την άλλη υμνεί χωρίς μέτρο την αρχαια ελληνική γλώσσα με διάφορους αναπόδεικτους ή υπερβολικούς ισχυρισμούς. Η στάση αυτη είναι χαρακτηριστική μιας ολόκληρης μεριδας ερασιτεχνών γλωσσολογούντων και όχι μόνο του κ. Κουνάδη.