Εθνεγερσιακά μεζεδάκια

Που βέβαια τα λέω έτσι διότι σήμερα έχουμε 25η Μαρτίου. Γιατί όχι εθνεγερτικά; Διότι τον τίτλο αυτό τον έχω ήδη χρησιμοποιήσει, και μάλιστα δυο φορές, σε προηγούμενες χρονιές που έπεφτε η 25/3 Σάββατο ή εκεί κοντά, οπότε είπα να μην επαναλάβω τρίτη και φαρμακερή φορά τον ίδιο τίτλο και παράλληλα να συμβάλω στην εθνική προσπάθεια να πιάσουμε τα 5 εκατομμύρια λέξεις (σημειώνω ότι ο τύπος «εθνεγερσιακός» βγάζει μόνο 1-2 γκουγκλιές ενώ ο τύπος «εθνεγερσιακά» δεν έβγαζε καμία έως τώρα).

Μια άλλη λέξη που βγάζει λίγες γκουγκλιές είναι το «ενεκπαίδευτο», όπως εδώ στο σουπεράκι του Σταρ.

Φυσικά, πρόκειται για «ανεκπαίδευτο» προσωπικό με μια μικρή αλλαγή στον επικεφαλής του, από λάθος πληκτρολόγησης.

* Σε άλλα νέα, συνεχείς είναι οι ανακατατάξεις στον, ας πούμε, πατριωτικό χώρο, όπου η πολιτεύτρια Αφροδίτη Λατινοπούλου, αφού διαγράφτηκε από το κόμμα ΠΑΤΡΙ.Δ.Α. του Κ. Μπογδάνου επειδή διαφώνησε με τη συμμετοχή του κόμματος στον συνασπισμό Πατριωτική Ένωση, ανακοίνωσε ότι ιδρύει δικό της κόμμα, που το ονόμασε ΠΑΤΡΙΔΑ, όχι ακρώνυμο (Πατριωτική Δύναμη Αλλαγής, νομίζω) αλλά μία λέξη, στο στιλ των Abibas και SFIKO.

Παρακολουθώντας τον σκυλοκαβγά που έχει ξεσπάσει, θυμήθηκα τον Σάμουελ Τζόνσον, που είχε πει ότι ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των καθαρμάτων. Αν έβλεπε τον τωρινό σκυλοκαβγά με την ΠΑΤΡΙΔΑ-ΜΛΚ και την ΜΛΚ-ΠΑΤΡΙΔΑ, θα συμπλήρωνε: και των σούργελων.

* Κι άλλη μια καινούργια λέξη, αυτή στα (πιο) σοβαρά.

Υιοθέτης, αυτός που υιοθετεί, όπως ταξιθέτης αυτός που ταξιθετεί, αθλοθέτης  αυτός που αθλοθετεί, επίσης καταθέτης, διαθέτης και τα παρόμοια.

Κανονικός σχηματισμός, πιθανώς χρήσιμος όρος.

* Φίλος μού έστειλε την εξής φωτογραφία από σύνθημα, μόνο που δεν βρίσκω τώρα το μέιλ του κι έτσι δεν μπορώ να σας πω από ποια πόλη είναι

Και αναρωτιέται ο φίλος αν η λέξη «Υγειονομικό» είχε ξεχαστεί στην αρχή και μπήκε εκ των υστέρων ή αν επίτηδες μπήκε έτσι για να φαίνεται καλύτερα.

Δεν ξέρω. Ίσως ο συνθηματογράφος να συνειδητοποίησε ότι δεν χωράει στην επάνω σειρά.

Δεκαδεκεμβριανά μεζεδάκια

Δεν διεκδικεί βραβεία πρωτοτυπίας το σημερινό πολυσυλλεκτικό μας άρθρο -αλλά κάποιον τίτλο έπρεπε να βάλω και δεν βρήκα καλύτερον.

Σκέφτηκα βέβαια προς στιγμή να βάλω τίτλο «Μεζεδάκια για την Άννα», αφού όταν τα έγραφα, χτες, γιόρταζαν οι Άννες, και ανάμεσά τους η κόρη μου η μικρή.

Ή μήπως έπρεπε να βάλω «για τον Άννα», όπως στην ηλεδιαφήμιση πολυκαταστήματος που προτείνει δώρα για τον Άννα;

Και ο Καϊάφας κύριε; Ο Καϊάφας θα μείνει παραπονεμένος;

* Στο Αθηνόραμα, στην παρουσίαση μιας παλιάς κινηματογραφικής ταινίας, αναφέρεται ανάμεσα στους πρωταγωνιστές ο Βαν Κίλμορ.

Δεν υπάρχει τέτοιος ηθοποιός. Πρόκειται βέβαια για τον Βαλ Κίλμερ.

* Φίλος μου στέλνει το εξής απόσπασμα από άρθρο σε αθλητικό, και μάλιστα σε οπαδικό, ιστότοπο:

Στο πρόγραμμα με την υπόλοιπη ομάδα συμμετείχε ο Μαρσέλο το απόγευμα, δείχνοντας πως έχει ξεπεράσει το πρόβλημα τραυματισμού που είχε αποκομίσει τις προηγούμενες μέρες.

Και σχολιάζει: Γιατι αν γραψουμε «ξεπερασε τον τραυματισμο που ειχε τις προηγουμενες ημερες» το αρθρο θα ειναι πτωχό…

Πρέπει πάντως να είναι πολλοί που σκέφτονται έτσι, διότι βλέπω στο αθλητικό ρεπορτάζ πάρα πολλούς ν’ αποκομίζουν τραυματισμούς ή προβλήματα τραυματισμού.

* Γέλασα πολύ όταν είδα αυτή την αυτόματα μεταφρασμένη διαφήμιση, σε ομάδα του Φέισμπουκ που ασχολείται με μεταφραστικά λάθη.

To μοντέλο της φωτογραφίας φοράει ένα ενημερωτικό δελτίο και η διαφήμιση προσφέρει γυναικεία ενημερωτικά δελτία προς 12,99 το τεμάχιο.

Φυσικά, το λάθος έγινε επειδή brief είναι, πράγματι, και το ενημερωτικό δελτίο ή η σύντομη ενημέρωση.

Πάντως, μην πείτε «Google translate», όπως πολύ συχνά λέμε κάθε φορά που βλέπουμε ένα μεταφραστικό μαργαριτάρι.

Έβαλα στο Google Translate να μου μεταφράσει το women’s briefs και, όπως βλέπετε, πήρα την απόδοση «γυναικείο σλιπ». Δεν λέω ότι τα…. ενημερωτικά δελτία είναι προϊόν μετάφρασης από άνθρωπο, βέβαια. Από μηχανάκι βγήκαν. Απλώς, από όχι και τόσο καλό μηχανάκι -και σίγουρα όχι από το Google Translate.

* Συνεχίζω με ένα απόσπασμα από άρθρο του Ευάγγελου Βενιζέλου που αφορά την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ σχετικά με τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς:

Από την επίσημη περίληψη της απόφασης καθίσταται προφανές, ακόμη και για τους μη νομικούς, ότι η εκτελεστική εξουσία δεν έχει καμία απολύτως συνταγματική υποχρέωση να οργανώσει και μάλιστα αμέσως την επιστροφή των «ανεμβολίαστων υγειονομικών» στα νοσοκομεία και τις άλλες υγειονομικές υπηρεσίες του δημοσίου. Αντιθέτως έχει υποχρέωση να εισάγει τάχιστα στη Βουλή σχέδιο νόμου ή τροπολογία που θα επαναλαμβάνει την κρίσιμη  ρύθμιση του ν. 4917/2022 συνοδευόμενη από πλήρη και εμπεριστατωμένη αιτιολογική έκθεση βασικό στοιχείο της οποίας θα είναι η επίκαιρη επαναξιολόγηση από έγκυρο επιστημονικό όργανο του  μέτρου του υποχρεωτικού εμβολιασμού πρωτίστως του υγειονομικού προσωπικού σύμφωνα με τα υφιστάμενα επικαιροποιημένα επιδημιολογικά δεδομένα και το σημείο στο οποίο βρίσκεται τώρα διεθνώς η εξέλιξη των «έγκυρων επιστημονικών παραδοχών.»

Επίτηδες παραθέτω ένα μεγαλούτσικο απόσπασμα χωρίς να υπογραμμίζω το λαθάκι που (κατά τη γνώμη μου, έστω) υπάρχει. Μπορείτε άραγε να το βρείτε;

Δευτερογιουλιάτικα μεζεδάκια

Δεν έβρισκα τίτλο για το σημερινό μας πολυσυλλεκτικό άρθρο. Ύστερα είδα ότι σήμερα έχουμε 2 Ιουλίου, και βρήκα εκεί σανίδα σωτηρίας. Όμως, τον τίτλο «δευτεροϊουλιανά» τον έχω ήδη χρησιμοποιήσει, πριν από 6 χρόνια, σε αντίστοιχο άρθρο, κι έτσι είπα να νεολογίσω -βέβαια, αφού σε κάποιες διαλέκτους τον Ιούλη τον έλεγαν «Δευτερογιούλη» (και «Πρωτογιούλη» τον Ιούνιο), ο όρος «δευτερογιουλιάτικος» αντιστοιχεί στον «ιουλιανός».

Και ξεκινάω με ένα ορντέβρ, έναν τίτλο είδησης, που μου τον έστειλε φίλη του ιστολογίου.

Η καημένη η αράχνη, αφού τσίμπησε τον αγρότη νοσηλεύεται (στην πτέρυγα των εντόμων, μάλλον) και δηλώνει ότι πονάει σε όλο της το σώμα!

Αυτό τουλάχιστον το νόημα βγαίνει από τον τίτλο. Και παρόλο που η ανάγκη για οικονομία στους τίτλους είναι υπαρκτή, κάπως αλλιώς έπρεπε να το διατυπώσουν.

* Ένα μεταφραστικό από το tvxs σε άρθρο για τα οικονομικά της Ρωσίας, ειδικότερα για τη χρεοκοπία της. Ο αγγλικός όρος είναι default, που θα πει κατά λέξη «αθέτηση» (πληρωμών). Όμως default, ειδικά στην πληροφορική (και σε άλλα συμφραζόμενα ενδεχομένως) είναι η ρύθμιση που ακολουθείται αν ο χρήστης δεν ορίσει κάτι άλλο, η προεπιλεγμένη, όπως λέμε, ρύθμιση.

Και ενώ στον τίτλο, όπως και σε διάφορα σημεία του κειμένου, ορθά γίνεται λόγος για χρεοκοπία (ή έστω «χρεωκοπία», υπάρχει ορθογραφικός πλουραλισμός), ξαφνικά διαβάζουμε:

Το Γραφείο Ελέγχου Ξένων Περιουσιακών Στοιχείων παρενέβη για να απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση για εμάς και η προεπιλογή είναι πλέον μπροστά μας.

Και πιο κάτω:

Κατά κάποιο τρόπο, η Ρωσία βρίσκεται ήδη σε προεπιλογή. Μια επιτροπή παραγώγων έκρινε ότι συνέβη ένα «πιστωτικό γεγονός» σε ορισμένους από τους τίτλους της, αφού δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει πληρωμή 1,9 εκατομμυρίων δολαρίων σε τόκους για μια πληρωμή που είχε καταβληθεί στις αρχές Απριλίου.

Δημόσια εκπαίδευση και τσαρλατάνοι

Συζητήθηκε πολύ, μέσα στο Σαββατοκύριακο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η υπόθεση της «Ελληνικής Αγωγής». Το ιδιωτικό αυτό «εκπαιδευτήριο», που είναι συνδεδεμένο με τον υπουργό Άδωνη Γεωργιάδη και με την οικογένειά του, μας έχει απασχολήσει μερικές φορές στο ιστολόγιο, καθώς σε άρθρα και σχόλια έχουμε επικρίνει τις αντιεπιστημονικές και εθνικιστικές απόψεις και θεωρίες που διακινούνται στις παραδόσεις των μαθημάτων του αλλά και γενικά στη δημόσια παρουσία του, π.χ. στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ωστόσο, η πρόσφατη είδηση είναι άκρως ανησυχητική. Σύμφωνα με καταγγελία του εκπαιδευτικού Δ. Πολυχρονιάδη, που νομίζω πως δημοσιεύτηκε αρχικά στο tvxs, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής του υπουργείου Παιδείας, το οποίο είναι αρμόδιο για την έγκριση εφαρμογής προγραμμάτων στην εκπαίδευση, έχει εγκρίνει πολλά προγράμματα της «Ελληνικής Αγωγής» για χρήση τους στα δημόσια σχολεία της χώρας.

Αυτό άρχισε το προηγούμενο σχολικό έτος και συνεχίζεται και κατά το τρέχον, όπως δείχνει μια πολύ πρόσφατη απόφαση, που κυκλοφόρησε στο Τουίτερ και που τη βλέπετε στην εικόνα.

Η συγκεκριμένη απόφαση αφορά ένα μόνο από τα πολλά (κάπου 14) «εκπαιδευτικά προγράμματα» που φαίνεται να έχουν εγκριθεί.

Βλέπουμε ότι η συμμετοχή των μαθητών θα είναι προαιρετική και δωρεάν, ότι το πρόγραμμα υλοποιείται μετά από απόφαση του συλλόγου διδασκόντων και με σύμφωνη γνώμη της διεύθυνσης του σχολείου, και ότι προηγείται ενημέρωση των γονέων. Οι όροι αυτοί φαντάζομαι ότι είναι τυποποιημένοι για κάθε ιδιωτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα που εγκρίνεται.

Βέβαια, βλέπω μια αντίφαση: στην παράγραφο 3 γίνεται λόγος για (ενδεχόμενη) υλοποίηση του προγράμματος στον σχολικό χώρο, ενώ στην παράγραφο 5 ορίζεται ότι το πρόγραμμα υλοποιείται στους χώρους της Σχολής Ελληνική Αγωγή από εκπαιδευτές-παιδαγωγούς της Ε.Α. Εικάζω ότι η παρ. 3 είναι ο τυποποιημένος όρος που κακώς μεταφέρθηκε κόπι-πάστε και στη συγκεκριμένη απόφαση. Προσπερνάω επίσης την ασυνταξία της παραγράφου 5 («και να μην υπερβαίνει»).

Το πρόγραμμα είναι λοιπόν δωρεάν για τους μαθητές, αλλά προσφέρεται δωρεάν από την Ελληνική Αγωγή; Αυτό δεν ξεκαθαρίζεται στην απόφαση. Εάν όμως η Ελληνική Αγωγή πληρώνεται για τις υπηρεσίες που παρέχει, τότε δεν αποκλείω να υπάρχει σοβαρή παρανομία, διότι σύμφωνα με το άρθρο 70 παράγραφος 4 του ν. 4622/2019, οι υπουργοί «δεν επιτρέπεται να συνάπτουν οποιασδήποτε μορφής σύμβαση με το Δημόσιο ή άλλα νομικά πρόσωπα του Δημοσίου Τομέα, από την οποία γεννάται οποιοδήποτε όφελος υπέρ αυτών ή τρίτων. Η ως άνω απαγόρευση ισχύει και για συζύγους ή συμβιούντες κατά την έννοια του άρθρου 1 του ν. 4356/ 2015, καθώς και για τα προστατευόμενα τέκνα αυτών, για συμβάσεις που συνάπτονται με τον φορέα στον οποίο τα πρόσωπα του προηγούμενου εδαφίου ασκούν καθήκοντα, καθώς και με τους εποπτευόμενους από αυτόν φορείς του δημοσίου«.

Τα εμβούτια και πώς να μην τα εμβλέξετε

Κοίταζα τις προάλλες κάτι χρονογραφήματα του Βάρναλη από το 1950, και είδα ένα που με έκανε να γελάσω, και που έχει και γλωσσικό ενδιαφέρον, οπότε σκέφτηκα να το μετατρέψω σε άρθρο.

Την αφορμή για το χρονογράφημα την έδωσε η επιστολή ενός «υπερεθνικόφρονος» στις εφημερίδες, στις οποίες ο επιστολογράφος διαμαρτύρεται επειδή σε πολλές εφημερίδες δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες αθλητριών, στις οποίες φαίνονταν «τα εμβούτιά των».

Παίρνοντας αφορμή από αυτόν τον αστειότατο «εξευγενισμό» που μετέτρεψε τα μπούτια σε «εμβούτια», και από τον νεολογισμό «υποεμβούτιος», ο Βάρναλης αναπτύσσει το γράμμα του καθαρευουσιάνου εθνικο(παρά)φρονα χρησιμοποιώντας διαρκώς λέξεις που αρχίζουν από μπ-, τις οποίες βέβαια μετατρέπει κατά τον ίδιο τρόπο.

Παραθέτω λοιπόν το χρονογράφημα κι ύστερα σχολιάζω. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Προοδευτικός Φιλελεύθερος στις 19 Ιουλίου 1950.

Για να μην το μπερδέψετε, όλο το κείμενο μετά τα πρώτα εισαγωγικά, δηλ. από το «Είναι να μη φρίξομεν» και μετά, είναι τρολιά (avant la lettre) του Βάρναλη.

Περί εμβουτίων κλπ.

Υπερεθνικόφρων κύριος ζητεί να διώκονται επί προσβολή των δημοσίων ηθών, οι εφημερίδες, που δημοσίευσαν «εικόνας κορασίων ΜΑΣ (αθλητριών είτε των κατά θάλασσαν είτε των κατά ξηράν αγωνισμάτων) «σχεδόν γυμνών με όλα τα εμβούτιά των και τα στήθη των γυμνά άνευ φύλλων συκής… Εφρυάξαμεν προ ημερών, όταν μας υπέδειξεν τοιαύτην εικόνα κορασίου καθημένου με λυγισμένους τους πόδας, ώστε να υποπροβάλλει μια σκανδαλωδεστάτη ύποπτος υποεμβούτιος εικών»!

Είναι να μη φρίξομεν όχι μόνον δια τας γυμνάς εικόνας, αλλά και δια τας ζωντανάς; Βλέπομεν καθ’ εκάστην, και κατά μείζονα λόγον τας Κυριακάς, πλήθος κορασίων ΜΑΣ σχεδόν γυμνών να συλλούονται μετά γυμνών επίσης νέων, εις τα λεγόμενα «εμβαίνια μίξτια» και να υπτιάζουσιν επί της άμμου τα «εμβάνικα» «εμβοϊά» των απέναντι του «εμβουγαζίου» υπό τας θωπείας της «εμβουκαδούρας» και υπό τα όμματα των «εμβανιστών», οίτινες επί τω θεάματι γίνονται «εμβαρούτια».

Και είναι ηλικίας 16-20 ετών αι νέαι, («εμβουβούκια» δηλαδή) και οι νέοι ομοίως («εμβέβηδες» ακόμη»!).

Εσείς λαμβάνατε απουσίες όταν πηγαίνατε σχολείο;

Χτες είχαμε ένα άρθρο για τις καταλήψεις στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το σημερινό άρθρο έχει κι αυτό την αφετηρία του στις μαθητικές καταλήψεις, ή μάλλον στην αντιμετώπισή τους από το Υπουργείο Παιδείας, ωστόσο είναι άρθρο κατά βάση γλωσσικό.

Διαβάζω την πρόσφατη απόφαση της κ. Κεραμέως (εδώ το ρεπορτάζ και εδώ η δημοσίευση στο ΦΕΚ) και στέκομαι στο εξής:

Μαθητές που παρεμποδίζουν τη διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας, δεν επιτρέπεται να συμμετέχουν στη σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση και λαμβάνουν απουσίες για όσες διδακτικές ώρες προβλέπει το ωρολόγιο πρόγραμμα της ημέρας.

Θα σχολιάσω κατά βάση γλωσσικά (εμείς εδώ λεξιλογούμε…) αλλά δεν συμφωνώ ούτε επί της ουσίας. Αν υποτεθεί ότι «η παρεμπόδιση της διεξαγωγής της εκπαιδευτικής διαδικασίας» και εν προκειμένω η κατάληψη είναι παράπτωμα, υπάρχουν προβλέψεις για να τιμωρηθεί, το ίδιο κι αν υποτεθεί ότι είναι ποινικό αδίκημα. Η απαγόρευση συμμετοχής στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν είναι μια από αυτές τις ποινές και δεν προβλέπεται πουθενά. Το παράπτωμα δεν θεραπεύεται με παράτυπες και αντισυνταγματικές πρόνοιες.

Και βέβαια, η ανεκδιήγητη αυτή απόφαση της κ. Κεραμέως προσκρούει σε μια σειρά αρχές του δικαίου. Πώς θα εμποδιστεί η πρόσβαση των «καταληψιών» στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση; Προφανώς, με τη δημιουργία αρχείου μαθητών που συμμετέχουν στην κατάληψη, αρχείου δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα δηλαδή.

Αυτό σημαίνει όμως ότι θα πρέπει να ξεκινήσει μια νέα, μη προβλεπόμενη μορφή αρχειοθέτησης των στοιχείων των μαθητών που μετέχουν στην κατάληψη, δηλαδή ένα νέο σύστημα αρχειοθέτησης για το οποίο δεν υπάρχει νομική βάση κατά τον GDPR. Και πώς θα καταρτιστεί το αρχείο αυτό; Θα κληθούν να καταδώσουν οι καθηγητές; Θα βλέπουν τους δέκα μαθητές που είναι στην πύλη του λυκείου; Δεν θα υποσκάψει αυτό για πάντα τη σχέση δασκάλου-μαθητή;

Σεπτεμβριανά μεζεδάκια και φέτος

Τον έχω χρησιμοποιήσει ξανά αυτόν τον τίτλο, πριν από πέντε χρόνια, αλλά δεν έβρισκα άλλον, οπότε τον επανέλαβα. Και για να μη μπερδέψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος το άρθρο του 2015 με το σημερινό, πρόσθεσα ένα «και φέτος» στο τέλος.

* Και ξεκινάμε με ένα μεγάλο επίτευγμα της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας.

O Κικίλιας, λέει, αποκάλυψε το φύλλο του μωρού.

Δεν ξέρω πώς αντέδρασε το μωρό, αλλά εγώ όταν έπαιζα πόκα θα εξαγριωνόμουν αν κάποιος, ας ήταν κι ο πατέρας μου, φανέρωνε το φύλλο που κρατούσα.

Αυτά τα πράγματα δεν είναι σωστά και πρέπει να στηλιτεύονται. Καλά κάνει ο ιστότοπος που το βγάζει στη φόρα.

(Πάντως, εχω παρατηρήσει, αν και μπορεί να πέφτω έξω, ότι συχνότερο ορθογραφικό λάθος είναι το περίσσιο Λ (πχ. οι σχέσεις των δύο φύλλων) παρά το λειψό Λ (πχ. πέφτουν τα φύλα). Ίσως επειδή στην αμφιβολία «το πολύ δεν βλάφτει»).

* Μπορεί κάποιος που έχει ιδεοληψίες να γράψει ένα ενδιαφέρον άρθρο; Μπορεί. Ιδού ένα παράδειγμα, ένα άρθρο για το Mpemba effect, δηλαδή την παρατήρηση ότι το ζεστό νερό παγώνει γρηγορότερα από το κρύο. Ονομάστηκε έτσι από τον Τανζανό Εrasto Mpemba, που όταν ήταν μαθητής, στο δημοτικό και στο γυμνάσιο (τώρα έχει μεγαλώσει) έκανε αυτή την αντιδιαισθητική εμπειρική παρατήρηση, που αντέβαινε στον νόμο του Νεύτωνα.

Ο Αριστοτέλης είχε πρώτος αναφερθεί στο φαινόμενο αυτό. Οπότε ο συγγραφέας του άρθρου, αφού παραθέσει τον Αριστοτέλη, ξεκινάει μια ιερεμιάδα για τη γλώσσα:

Όλοι γνωρίζουμε ότι πρόβλημα στη διδασκαλία της γλώσσας μας ξεκίνησε με τις κυβερνητικές αποφάσεις πριν 4 δεκαετίες , όπου τότε αποκόψαμε την Αρχαία Ελληνική. Σήμερα η κατάσταση στη χώρα μας δεν έχει αλλάξει, ενω για πάνω από τριάντα χώρες του κόσμου τα αρχαία ελληνικά αποτελούν υποχρεωτικό μάθημα. Τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου διδάσκουν αρχαία ελληνικά και ρητορική….

Ευτυχώς στη συνέχεια σταματάει και αφηγείται την ενδιαφέρουσα αυτή ιστορία (που δεν την ήξερα).

Μεζεδάκια εξ αποστάσεως

Θα μου πείτε, πάντοτε εξ αποστάσεως δεν είναι τα μεζεδάκια μας; Πώς μου ήρθε και διάλεξα ειδικά τώρα αυτόν τον τίτλο;

Βαφτίζω έτσι το σημερινό πολυσυλλεκτικό μας άρθρο επειδή ο τίτλος αυτός μας εισάγει, πολύ εύκολα, στο πρώτο μεζεδάκι της πιατέλας.

Ο όρος «εξ αποστάσεως» ακούγεται πάρα πολύ στους πανδημικούς καιρούς που ζούμε καθώς όλο και περισσότερες δραστηριότητες εκτελούνται από απόσταση -τα είχαμε πει και σε ένα άρθρο πριν από λίγο καιρό. Και βλέπει κανείς πότε-πότε, ακόμα και σε επίσημα κείμενα, να γράφεται το εξ με απόστροφο, «*εξ’ αποστάσεως», όπως για παράδειγμα εδώ, σε ανακοίνωση της Ελληνικής Αστυνομίας. Νομίζω πως το έχω δει και σε κείμενο του Υπουργείου Παιδείας, αλλά δεν παίρνω όρκο.

Λοιπόν, το εξ είναι δεύτερος τύπος της πρόθεσης «εκ» όταν ακολουθεί φωνήεν, τόσο σε ελεύθερη μορφή (εξ αδιαιρέτου) όσο και στη σύνθεση (εξυμνώ, εξαργυρώνω). Απόστροφος δεν δικαιολογείται, διότι δεν υπήρχε κάποιο φωνήεν που να έχει σιγηθεί (να έχει φύγει) όπως πχ στις φράσεις «απ’ όλα», «τ’ άλογο, τ’ άλογο» ή «σ’ όλους». Μπορεί να βάζουν μερικοί την απόστροφο, όπως ο συγγραφέας Χ. Χωμενίδης, πιστεύοντας ότι έτσι γίνεται πιο επίσημο το κείμενο, αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

(Έχω ακούσει ότι τον παλιό καιρό κάποιος καθηγητής της Νομικής έκοβε χωρίς δεύτερη κουβέντα όποιον υποψήφιο έβαζε απόστροφο στο εξ -που τότε, λόγω της καθαρεύουσας, ήταν και πολύ πιο συχνό. Δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε ως εκεί -αρκεί να αποφεύγουμε την απόστροφο. Ούτε χρειάζεται βέβαια απόστροφος στο «εκ» ή στο «εν» όπως έχω δει κάποιους λίγους να βάζουν).

* Και συνεχίζουμε με μεζεδάκια πανδημικά. Πολύ γέλασα με αυτό το εξώφυλλο, με αυτούς που «σώζουν την Ελλάδα». Και καλά ο πρωθυπουργός, ο Τσιόδρας και ο Χαρδαλιάς -βρίσκονται, ο πρώτος έτσι κι αλλιώς κι οι άλλοι δύο λόγω του ρόλου τους, στην πρώτη γραμμή της μάχης. Αλλά ο κ. Πατούλης, από πού κι ως πού μας σώζει κι αυτός;

— Είναι γιατρός, γι’ αυτό -είπε φίλος του ιστολογίου σαρκαστικά, όταν εξέφρασα την ίδια απορία στο Τουίτερ

Αλλά προφανώς ο εκδότης του εντύπου (το οποίο δεν έχει κάποια οργανική σχέση με την ΚΕΔΕ, απλώς έχει αυτοδιοικητική ύλη) προσβλέπει σε κάποια ενίσχυση από την Περιφέρεια Αττικής, στην εθνική προσπάθεια για να ενημερωθούν οι πολίτες για την πανδημία και να ξεκοκαλίσουν οι ημέτεροι τα σχετικά κονδύλια.

Μεζεδάκια της ραστώνης, μέρος δεύτερο

Ο τίτλος του σημερινού πολυσυλλεκτικού μας σημειώματος εύκολα βρίσκεται, τον είχαμε προαναγγείλει από την προηγούμενη εβδομάδα, όταν το αντίστοιχο άρθρο είχε τιτλοφορηθεί «Μεζεδάκια της ραστώνης, πρώτο μέρος», αφού η βδομάδα που πέρασε ήταν η πιο χαλαρή της χρονιάς από ιστολογική άποψη.

Και ξεκινάω με μιαν αστεία επιγραφή, που δεν ξέρω αν είναι αυθεντική, τη φωτογραφία τη βρήκα σε κάποιον φιλικό τοίχο στο Φέισμπουκ -μάλλον είναι όμως, κάποιος πνευματώδης μανάβης είπε να μας τρολάρει.

(Υπάρχει και σχετικό ανέκδοτο με τον Ελληνοαμερικάνο και τον ντόπιο, που πάνε σε μια λαϊκή, ρωτάει ο ξένος τι είναι αυτά, του λέει πχ λεμόνια -α, στο Αμέρικα τα λεμόνια είναι σαν πεπόνια, μετά κεράσια, α, σε μας τα κεράσια είναι σαν ντομάτες και μετά φτάνουν στα καρπούζια οπότε απαυδισμένος ο ντόπιος του λέει ‘αρακάς’!)

* Η μπούρκα της εβδομάδας, σε κριτική θεάτρου από τον Γρηγόρη Ιωαννίδη, στην ΕφΣυν.:

Στις κερκίδες αυτού του χώρου της «ανθρώπινης θεώρησης» πέφτει ξαφνικά ένα κουκούλι-πρόπλασμα του μύθου, από το οποίο αργότερα θα εμφανιστεί μια μικρόσωμος ηθοποιός, η Χάντερ.

* Και συνεχίζω με μια ποικιλία μεζεδακιών, που έχουν το κοινό στοιχείο ότι προσφέρονται όλα από μια συγκεκριμένη σειρά ντοκιμαντέρ.

Την πιατέλα μάς την προσφέρει εκλεκτός φίλος τού ιστολογίου. Του δίνω τον λόγο:

Πρόκειται για τη σειρά ντοκυμανταίρ «THE EIGHTIES», παραγωγής CNN, που μεταδίδει (μετέδιδε, τώρα πια μόνο διαδικτυακά) το ONE CHANNEL του Μαρινάκη.

Τα επεισόδια μπορείτε να τα βρείτε ον λάιν εδώ.

Επ. 04, the Fight against AIDS.

–26.29 και 27.46 : Αρχιχειρούργος, αντί για Surgeon General (of the USA), ο υπουργός Υγείας.

Επ. 07, Tear down this Wall

(για το τέλος του ψυχρού πολέμου)

–36.46: «Ο υπερπόντιος χρόνος εξαντλήθηκε τελικά για τον Έριχ Χόνεκερ…» Στο αυθεντικό, από αμερ. δελτίο ειδήσεων, ο εκφωνητής λέει, κατά λέξη:  «Overseas (πολύ σύντομη παύση) :   Time has finally run out for Erich Honecker…» [προφανέστατα, το Overseas για  «Εξωτερικές ειδήσεις» ή «Στο εξωτερικό»]  Οθονιά αριστερά.

Επ. 5, The Reagan revolution

–7.01: «…ένα δημοκρατικό θεσμό…» (πεζά παντού) για «a Democratic  establishment», το κατεστημένο, οι βαρώνοι του Δημοκρατικού Κόμματος

Μεζεδάκια των 20 εκατομμυρίων

Γιατί ονομάζω έτσι το σαββατιάτικο πολυσυλλεκτικό μας άρθρο; Ποια εκατομμύρια είναι αυτά; Δεν είναι της Βεγούμ, εκείνα ήταν 500, τα δικά μας είναι μόνο 20, προς το παρόν.

Είναι απλό, τα 20 εκατομμύρια είναι οι επισκέψεις στο ιστολόγιο, ένα ορόσημο όχι ασήμαντο, που όμως το άφησα να περάσει απαρατήρητο, διότι, όπως βλέπετε αριστερά από την οθονιά που πηρα χτες, το έχουμε ξεπεράσει πριν από αρκετές μέρες (όπως υπολογίζω γύρω στις 3 Μαρτίου), αλλά μόλις προχτές το πήρα είδηση.

Τι τα θέλετε, το πρώτο μας εκατομμύριο, τον Ιούλιο του 2010, το είχα γιορτάσει με ειδικό άρθρο, το ιδιο έγινε και στο δεύτερο εκατομμύριο, τον Ιούνιο του 2011, ενω το 2013 είχαμε Μεζεδάκια των 6 εκατομμυρίων, και νομίζω πως και τα 10 εκατομμύρια τα ανέφερα, αν και όχι σε ειδικό άρθρο, όμως τούτο το ορόσημο ξέφυγε από το επιτελείο του ιστολογίου. Ζητάμε συγγνώμη, ο υπεύθυνος πήρε δυσμενή μετάθεση για τα σύνορα της Νομανσλάνδης. Ελπίζω τα 50 εκατομμύρια επισκέψεις, που θα τα συμπληρώσουμε σε καμιά δεκαπενταριά χρόνια, να μη μας ξεφύγουν.

* Ας αφήσουμε όμως τις περιαυτομπλογκιες και ας προχωρήσουμε στα μεζεδάκια μας. Η επικαιρότητα βέβαια σήμερα κάθε άλλο παρά ιλαρή είναι, με το μακελειό που έγινε στη Νέα Ζηλανδία. Βέβαια, ο τόπος του εγκλήματος κείται μακράν, πιο μακράν δεν γίνεται, ενώ και τα θύματα είναι μουσουλμάνοι κι έτσι δεν θα ακουστούν πολλά Ζε σουί, διότι βλέπετε όταν ο δράστης είναι Άραβας τότε τα υποκριτικά μέσα ενημέρωσης τον προβάλλουν ως μουσουλμάνο τρομοκράτη ενώ όταν είναι ο Μπρέιβικ ή ο Τάραντ (έτσι λένε τον Αυστραλό που ματοκύλησε τη Νέα Ζηλανδία) τότε ειναι απλώς «ακραίος» ή «διαταραγμένος», ή το πολύ «ακροδεξιός», λες και οι τζιχαντιστές μακελάρηδες δεν είναι επίσης ακροδεξιοί.

Πρόσεξα πάντως σε κάποιους τίτλους μια περίεργη χρήση των εισαγωγικών: «Σφαγή» στη Νέα Ζηλανδία. Επιθέσεις σε τζαμιά με 49 νεκρούς.

Μήπως για να το πει σφαγή χωρίς εισαγωγικά έπρεπε οι νεκροί να είναι πάνω από 50; με ρωτάει φίλος.

Το αδιέξοδο τού να είσαι γυναίκα

Γιορτάζω σήμερα αλλά το ιστολόγιο δεν θα έχει γιορταστικό θέμα -η επικαιρότητα μάς αρπάζει πάλι από το μανίκι κι έτσι το γεγονός που θα σχολιάσουμε σήμερα μόνο ευχάριστο δεν είναι.

Δυο φονικά σημάδεψαν το τελευταίο δεκαήμερο: η δολοφονία του 63χρονου Αλβανού εργατη γης Πετρίτ Ζίφλε στη Λευκίμμη της Κέρκυρας με φερόμενο ως δράστη έναν ντόπιο,  χρυσαβγίτη όπως λέγεται, ο οποίος, όπως φαίνεται, οργίστηκε επειδή στο καφενείο το θύμα τόλμησε να διαφωνήσει μαζί του στα πολιτικά, και ο στυγερός βιασμός και φόνος της νεαρής φοιτήτριας Ελένης Τοπαλούδη στην άλλη άκρη του ελλαδικού χώρου, στη Ρόδο, που φαίνεται πως βρήκε τον θάνατο επειδή δεν συναινεσε στις ερωτικές προτάσεις δυο νεων -ως δράστες φέρονται ένας 21χρονος ντόπιος, μάλιστα γόνος μεγαλης οικογένειας του νησιού, όπως λέγεται, κι ένας 21χρονος Αλβανός ή Βορειοηπειρώτης.

Κατά σύμπτωση, σήμερα συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Θα γίνουν συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις το απόγεμα, δέκα χρόνια μετά -και καλά κάνουμε και τιμάμε τη μνήμη του. Πριν από δέκα χρόνια, το φονικό είχε πυροδοτήσει εκτεταμένες πολυήμερες ταραχές. Πριν από πέντε χρόνια, το φονικό του Παύλου Φύσσα συντάραξε την κοινή γνώμη και κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του γίνονται συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις μνήμης. Πριν από σαρανταπέντε μέρες, ο μαρτυρικός θανατος του Ζακ Κωστόπουλου επίσης συγκλόνισε το πανελλήνιο -και για τον Ζακ έγιναν και θα γίνουν πορείες. Και καλώς έγιναν και θα γίνουν.

Για τη δολοφονία του Πετρίτ Ζίφλε δεν κουνήθηκε φύλλο. Καμιά πορεία δεν έγινε, καμιά συγκέντρωση, λες και ο φόνος έγινε επειδή φονιάς και θύμα είχαν κτηματικές διαφορές ή επειδή «τσακώθηκαν για το ποδόσφαιρο» -για να θυμηθούμε μια κλασική δικαιολογία. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι γι’ αυτή τη διακριτικότητα -ότι έγινε εκτός Λεκανοπεδίου, ας πούμε, αλλά ο βασικός λόγος είναι ένας: ότι το θύμα ήταν Αλβανός.

Για να κάνω και μιαν άλλη αντιδιαστολή, η κηδεία του Πετρίτ Ζίφλε έγινε αθόρυβα, χωρίς κραυγές για εκδίκηση από συμπατριώτες του και χωρίς να τηρήσει ενός λεπτού σιγή για τη μνήμη του η Βουλή, όπως θεώρησε καλό να κάνει με πρωτοβουλία του Νικήτα Κακλαμάνη για τον ακροδεξιό τρομοκράτη με το Καλάσνικοφ. (Ούτε για το όνομά του είμαστε βέβαιοι, τα μισά σάιτ τον γράφουν Ζίλφε και κάποια Ζίλφα).

Και για να κάνω μια δυσοίωνη πρόβλεψη, όταν σε καναδυό χρόνια γίνει η δίκη του φονιά, όπως το θεωρώ σχεδόν βέβαιο, καμιά συλλογικότητα δεν θα παραστεί πολιτική αγωγή και δεν θα επαγρυπνεί, όπως έγινε για τη δίκη του Κορκονέα ή του Ρουπακιά, μεταξύ άλλων με νομική συνδρομή από επιφανείς και προβεβλημένους δικηγόρους. Και ο φονιάς, πολύ φοβάμαι, θα πέσει στα μαλακά.

Κι εμείς εδώ άλλωστε, που σχολιάζουμε τα περισσότερα σημαδιακά, και σχολιάσαμε και τη θανάτωση του Ζακ Κωστόπουλου, ως τώρα δεν είχαμε γράψει για τον Πετρίτ Ζίφλε -και μόνο σήμερα, ενώ έπιανα να γράψω για τον φόνο της Ελένης Τοπαλούδη, της φοιτήτριας από το Διδυμότειχο που δολοφονήθηκε στη Ρόδο (και πάλι από τη μια γωνιά στην άλλη της Ελλάδας), σήμερα μόνο, ενώ είχα σκοπό να γράψω μόνο για την Ελένη Τοπαλούδη, ντράπηκα κι έγραψα αυτά τα λίγα για τον Πετρίτ Ζίλφα, εν είδει συγγνώμης.

Η Ελένη Τοπαλούδη δολοφονήθηκε επειδή δεν δέχτηκε τις ερωτικές κρούσεις των δύο νέων που φέρονται ως δράστες. Ζωντανή την πέταξαν από το γκρεμό στη θάλασσα. Eικάζεται πως θα ζούσε αν, αφού την χτύπησαν, την πήγαιναν στο νοσοκομείο.

Η πλαστή φωτογραφία του Έντι Ράμα και η κατάντια ορισμένων κάποτε σοβαρών μέσων ενημέρωσης

Δεν έχω αφιερώσει άρθρο του ιστολογίου στην υπόθεση της θανάτωσης του Κ. Κατσίφα, ούτε στην εθνικιστική υστερία που ακολούθησε, στην οποία πρωτοστάτησαν δυστυχώς και πολιτικοί του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου. Το ιστολόγιο δεν παρακολουθεί με ειδησεογραφική ευλάβεια την επικαιρότητα και έχει συμβεί και άλλοτε να αφήνουμε ασχολίαστο το αρχικό γεγονός και να σχολιάζουμε τον απόηχό του.

Κάτι τέτοιο θα κάνουμε και με το σημερινό άρθρο.

Όπως συνήθως γίνεται σε ανάλογες περιπτώσεις, το είδαμε δα και με τη συμφωνία των Πρεσπών, οι πολιτικοί των δύο χωρών που θέλουν τη συνεννόηση και την καταλλαγή δέχονται δριμεία κριτική από τους αντίστοιχους εθνικιστές των χωρών τους. Κάτι τέτοιο έγινε και μετά την κηδεία του Κ. Κατσίφα στους Βουλιαράτες και τις προκλήσεις των χρυσαβγιτών που επέδραμαν στη γειτονική χώρα επιδιώκοντας να προκαλέσουν νέα ανάφλεξη, κάτι που ευτυχώς αποφεύχθηκε. Ένας Αλβανός επέκρινε στο Φέισμπουκ τον Έντι Ράμα για υποχωρητική στάση απέναντι στις προκλήσεις των Ελλήνων ακροδεξιών -και ο Αλβανός πρωθυπουργός έδωσε μιαν απάντηση που τη βρίσκω υποδειγματική.

Κάποιος Αλβανός λοιπόν, που ζει μάλλον στην Αγγλία αφού έχει, ο τυχερός, το ψευδώνυμο Lucky Boy London, ζήτησε τον λόγο από τον Ράμα: «Nα παρέμβετε σας παρακαλώ κύριε Ράμα γιατί ξεφτιλιστήκαμε ως έθνος σήμερα, έρχεται ο Έλληνας εδώ και μας βρίζει στο σπίτι μας, βάλε τους στην θέση τους, δείξε τις αξίες μας ως έθνος.».

Ο Έντι Ράμα έδωσε την απάντηση που βλέπετε αριστερά, που την παραθέτω σε μετάφραση του γνωστού συγγραφέα Γκαζμέντ Καπλάνι:

«H δική μας αξία σήμερα; Είναι ακριβώς αυτό που κάποιοι θεωρούν λανθασμένα ως αδυναμία. Το δικό μας κράτος δεν πολεμάει ούτε με νεκρόφιλους ούτε με προβοκάτορες σε κηδείες. Όποιος ήρθε για να προκαλέσει, μπήκε, ντρόπιασε τη δική του σημαία και βγήκε. Ο πατριωτισμός δεν σημαίνει να μισείς την χώρα και την γλώσσα του άλλου. Σημαίνει να αγαπάς την χώρα και την γλώσσα σου. Και εσύ μην χρησιμοποιείς τον όρο «ο Έλληνας», γιατί είναι τόσο απεχθές όσο και όταν οι άλλοι στην άλλη πλευρά χρησιμοποιούν περιφρονητικά τον όρο «ο Αλβανός». Η ελληνική μειονότητα, οι καλοσυνάτοι κάτοικοι στους Βουλιαράτες δεν είναι ο «Έλληνας», είναι σεβαστοί και αναντικατάστατοι πολίτες της Αλβανίας.

Και εσένα που ούτε το πραγματικό όνομά σου δεν γράφεις, μην σε νοιάζει γιατί δεν ξεφτιλίζεται η Αλβανία από κάποιους άξεστους, που ζουν σαν ύαινες και τρέφονται σαν κοράκια. Είναι κάτι μίζερες υπάρξεις που βεβηλώνουν τον νεκρό που υποτίθεται πως τιμούν και βεβηλώνουν την τιμή και το όνομα του δικού τους έθνους – ένα έθνος που έχει δώσει τόσα πολλά στην ανθρωπότητα. Ένα έθνος που δεν ήταν ποτέ και ποτέ δεν μπορεί να είναι εχθρός μας. Ένα έθνος που οι Αλβανοί βρήκαν καταφύγιο σε ώρα ανάγκης όπως και οι Έλληνες έχουν βρει σε μας καταφύγιο σε ώρα ανάγκης. Η χώρα αυτή (σ.σ. Ελλάδα), όπως και κάθε χώρα, έχει την δυστυχία να έχει τα δικά της γουρούνια και γαϊδούρια.»

Πριν προχωρήσουμε, και αφού επαναλάβω ότι θεωρώ υποδειγματική, μάθημα αξιοπρέπειας, την τοποθέτηση του Έντι Ράμα, να πω ότι στον εθνικιστικό ιστότοπο του Στ. Λυγερού δημοσιεύτηκε ένα άρθρο Βορειοηπειρώτη δημοσιογράφου, ο οποίος καταλογίζει «μεταφραστικές αλχημείες» στον Καπλάνι για «εξωραϊσμό» των δηλώσεων Ράμα. Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο αυτό. Εγώ αλβανικά δυστυχώς δεν ξέρω, επειδή όμως εδώ και τριαντατρία χρόνια βγάζω το ψωμί μου από τη μετάφραση μπορώ να πω, βασισμένος στο κείμενο του ίδιου του κ. Κούτουλα, ότι τα δύο ή τρία «λάθη» που καταλογίζει ο κ. Κούτουλας στον Καπλάνι είναι από επουσιώδη έως ανύπαρκτα και σε καμιά περίπτωση δεν αλλοιώνουν το νόημα του κειμένου. Δεν μπορώ να κρίνω αν η αλβανική φράση qenie te mjera αποδίδεται «μίζερες υπάρξεις» όπως μετέφρασε ο Καπλάνι ή «βρωμερές υπάρξεις» / «μιάσματα» όπως το θέλει ο κ. Κούτουλας (το Google translate μεταφράζει miserable το miera, αλλά αυτό είναι απλώς μια ένδειξη υπέρ του Καπλάνι), πάντως σε κάθε περίπτωση δεν έχουμε διαστρέβλωση όπως προσπαθεί να μας πείσει ο κ. Κούτουλας, αλλά επιλογές ανάμεσα σε διαφορετικές αποχρώσεις.

Ένα γλωσσάρι που ενοχλεί

Παρουσιάστηκε πριν από μερικές μέρες στη Λευκωσία ένα «Γλωσσάρι για τη δημοσιογραφία», με τίτλο Words that matter / Λέξεις που έχουν σημασία / Önem taşıyan kelimeler, ένα γλωσσάρι που απευθύνεται σε ελληνοκυπρίους και τουρκοκυπρίους δημοσιογράφους που καλύπτουν τα ενδοκοινοτικά θέματα, και έχει σκοπό να προωθήσει ορολογία που να μην προσβάλλει την αντίθετη πλευρά.

Ποια ορολογία, θα ρωτήσετε. Πρόκειται, για να δώσω μερικά παραδείγματα αντλημένα από την ελληνοκυπριακή ορολογία, για όρους όπως Τούρκος εισβολέας (αντιπροτείνονται οι όροι Τουρκία / τουρκικός στρατός / τουρκική κυβέρνηση), εγκάθετος ηγέτης (αντιπροτείνεται ο όρος Τουρκοκύπριος ηγέτης), ψευδοκυβέρνηση (προτείνεται ο όρος τουρκοκυπριακή διοίκηση).

Οι εναλλακτικές αντιπροτάσεις έχουν προκύψει από συνεργασία ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων. Ωστόσο, δεν έχει επιτευχθεί συναίνεση για όλους τους «προσβλητικούς» όρους. Για παράδειγμα, για όρους όπως εισβολή, κατοχή και ψευδοκράτος δεν έχει βρεθεί κάποιος όρος που να τον δέχονται και τα δύο μέρη.

Η πρωτοβουλία της σύνταξης του γλωσσαριού ανήκει, αν κατάλαβα καλά, στο Γραφείο Ελευθερίας του Τύπου του ΟΑΣΕ. Παράλληλα πραγματοποιούνται και άλλες πρωτοβουλίες, όπως η απόσπαση δημοσιογράφων που θα δουλέψουν για μία εβδομάδα σε εφημερίδες της άλλης πλευράς (ελληνοκύπριοι σε τουρκοκυπριακές και τουρκοκύπριοι σε ελληνοκυπριακές).

Οι προτάσεις του γλωσσαρίου φυσικά είναι προαιρετικές, έχουν τον χαρακτήρα προτάσεων που εθελοντικά καλούνται να υιοθετήσουν οι δημοσιογράφοι ώστε να διευκολυνθεί η συνεννόηση.

Στην Κύπρο έχει προκληθεί σάλος από το γλωσσάρι, περισσότεροι από 170 δημοσιογράφοι υπέγραψαν κείμενο στο οποίο διαμαρτύρονται «για οποιεσδήποτε ενέργειες, πρωτοβουλίες, ακόμη και σκέψεις έχουν αναπτυχθεί τον τελευταίο καιρό γύρω από τον περιορισμό της ελευθερίας έκφρασης και κατ’ επέκταση της αυτονομίας της σκέψης» και θεωρούν ότι οι υποδείξεις για αποφυγή ορισμένων όρων υπηρετούν μια λογική που «μετατρέπει τους δημοσιογράφους σε άβουλα όργανα μετάδοσης πληροφοριών».

Εξίσου αρνητικές ήταν οι αντιδράσεις αρκετών φίλων και γνωστών σε συζητήσεις που έγιναν στο Φέισμπουκ.

Ολόκληρο το γλωσσάρι, που πιάνει περίπου 90 σελίδες, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. Πιο κάτω θα παραθέσω ορισμένα δείγματα, όπως τα βρήκα σε κυπριακή εφημερίδα.

Εξωγήινα μεζεδάκια

Ο τίτλος του σημερινού πολυσυλλεκτικού άρθρου μας με τα φαιδρά και τα παράλογα, κυρίως γλωσσικά, που μάζεψα ή που μου στείλατε την προηγούμενη βδομάδα είναι βέβαια παρμένος από τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τη διόρθωση της ταυτότητας φύλου στη Βουλή, και ειδικότερα από την ομιλία του Κ. Μητσοτάκη, αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος, θέλοντας να επιχειρηματολογήσει για την ανάγκη να υπάρχει κάποιο επιπλέον στάδιο ελέγχου πριν από τη διόρθωση της ταυτότητας φύλου, είπε ότι είχε συζητήσει με έναν γιατρό ο οποίος του αφηγήθηκε την εξής ιστορία:

Μου διηγήθηκε, λοιπόν, μια ιστορία για ένα νέο παιδί, ο οποίος τον βρήκε και του ζήτησε να συνηγορήσει στην αλλαγή φύλου, επειδή ανέβηκε στον Υμηττό και του το είπε ένας εξωγήινος. Πραματική ιστορία, κύριε Υπουργέ.

Φυσικά έπεσε πολύ γέλιο και στην αίθουσα της Βουλής και στα κοινωνικά μέσα, με μιμίδια όπως αυτά που βλέπετε αριστερά.

Οπότε, εκεί ψηλά στον Υμηττό δεν υπάρχει απλώς κάποιο μυστικό, όπως επέμενε η Νανά Μούσχουρη, υπάρχουν και εξωγήινοι που σε πείθουν να αλλάξεις φύλο. Από τις διάφορες ατάκες που κυκλοφόρησαν, γέλασα περισσότερο με εκείνην που παρουσιάζει τον Κ. Μητσοτάκη να δεσμεύεται ότι «μέσα σε ένα μήνα θα έχουμε καθαρίσει τον Υμηττό από εξωγήινους», υπαινιγμός για τη δήλωσή του ότι θα καθαρίσει τα Εξάρχεια.

Το αστείο έχει και τη σοβαρή πλευρά του, που είναι ότι η χρήση τέτοιων γελοίων επιχειρημάτων υποτιμάει βαθύτατα τα άτομα που θέλουν να κάνουν διόρθωση ταυτότητας φύλου. Κάτι άλλωστε που συνέβη και με επιχειρήματα αλλων στελεχών της ΝΔ, όπως ότι «οι ισοβίτες θα κάνουν αλλαγή ταυτότητας φύλου για να μετάγονται στις γυναικείες φυλακές» (αυτό το είπε ο Άδωνης) ή ότι κάποιοι θα αλλάζουν ταυτότητα φύλου για να αποφεύγουν τη στράτευση.

Αλλά με την ίδια λογική, αφού είναι γνωστό ότι πολλοί γάμοι είναι εικονικοί, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί και εικονικά διαζύγια -για φορολογικούς λόγους- γιατί να μην μπει προϋπόθεση για τον γάμο ή για το διαζύγιο μια γνωμάτευση εμπειρογνωμονα ο οποίος θα βεβαιώνει ότι διέγνωσε ειλικρινή επιθυμία των δύο ενδιαφερομένων να παντρευτούν ή, αντίστοιχα, να χωρίσουν;

Τέλος πάντων, στο σαββατιάτικο άρθρο συνηθως δεν σχολιάζω επί της ουσίας, οπότε ας μην το συνεχίσω -περναμε στα μεζεδάκια μας.

* Φίλος που παρακολουθεί τη γλωσσικήν επικαιρότητα, μου έστειλε χρονογράφημα του Πέτρου Μανταίου στο οποίο χρησιμοποιείται ο όρος «δουξουδουά» για την επιλογή «Δ.Ξ/Δ.Α.» (Δεν ξέρω / Δεν απαντώ) των δημοσκοπήσεων και με ρώτησε αν είναι καινούργιος ο όρος. Όχι ακριβώς, αφού το slang.gr τον έχει καταγράψει πριν από τρία χρόνια.

* Μια άλλη φίλη, που έχει το περίεργο χόμπι να παρακολουθεί τις επιστολές αναγνωστών της Καθημερινής, μου έδειξε μια επιστολή με γλωσσικό ενδιαφέρον: