Τα φλαμίνγκα δεν χορεύουν φλαμένκο

Την ιδέα για το σημερινό άρθρο μού την έδωσε ένας φίλος στο Τουίτερ, που μου κοινοποίησε ένα πολύ συμπαθητικό βιντεάκι, που παρουσιάζει ένα μωρό φλαμίνγκο που μαθαίνει πώς να στέκεται στο ένα πόδι. Δεν έχω μάθει όμως πώς να ενσωματώνω τα βιντεάκια αυτά εδώ στο ιστολόγιο, οπότε, αν θέλετε να το δείτε, πρέπει να πάτε στο Τουίτερ.

Δεν διάλεξα όμως καλή φωτογραφία για να συνοδέψει το άρθρο, έπρεπε να βρω μία να δείχνει το πουλί να στέκεται στο ένα πόδι. Ας είναι.

Το φλαμίνγκο της φωτογραφίας ανήκει στο είδος Phoenicopterus roseus, και λέγεται επίσης μεγάλο φλαμίνγκο. Υπάρχουν έξι είδη φλαμίνγκων (ας ακτιβίσω λίγο, δεν μου πάει να το αφήνω άκλιτο, κι έχω να ξεπληρώσω και μερικά «τσίρκο», «παλτό» και «καζίνο»), από τα οποία τα δύο, μεταξύ των οποίων και αυτό που βλέπετε, είναι είδη του παλαιού κόσμου.

Στην Ελλάδα τα φλαμίνγκα είναι αποδημητικά, περνάνε τον Μάρτιο όπως ανεβαίνουν προς βορρά ή τον Οκτώβριο κατεβαίνοντας προς Αφρική. Πολλά όμως μένουν εδώ και ξεχειμωνιάζουν σε παράκτιους υγρότοπους στη Θράκη ή αλλού. Είναι πουλί κοινωνικό, ζει σε μεγάλα σμήνη, που φτάνουν εκατοντάδες άτομα και τρέφεται με διάφορα μαλάκια που βρίσκει στα ρηχά νερά. Το καμπυλωτό ράμφος του έχει πολύ ενδιαφέρον από μηχανική άποψη.

Ο φίλος με ρώτησε πώς το λέγαν οι αρχαίοι το φλαμίνγκο, αν βέβαια το ήξεραν. Φαίνεται πως το ήξεραν, αν και οι αναφορές στην ελληνική αρχαία γραμματεία είναι λίγες. Η πιο σημαντική είναι στους Όρνιθες του Αριστοφάνη, με τον εξής διάλογο:

ΕΥ. νὴ Δί᾽ ὄρνις δῆτα. τίς ποτ᾽ ἐστίν; οὐ δήπου ταὧς;
ΠΙ. οὗτος αὐτὸς νῷν φράσει. τίς ἐστιν ὄρνις οὑτοσί;
ΕΠ. οὗτος οὐ τῶν ἠθάδων τῶνδ᾽ ὧν ὁρᾶθ᾽ ὑμεῖς ἀεί,
ἀλλὰ λιμναῖος. ΕΥ. βαβαῖ, καλός γε καὶ φοινικιοῦς.
ΕΠ. εἰκότως ‹γε›· καὶ γὰρ ὄνομ᾽ αὐτῷ ᾽στὶ φοινικόπτερος.

Βλέπουν ενα πουλί και λέει ο Ευελπίδης: Θεέ μου, ένα πουλί. Τι είν’ αυτό; Δεν είναι παγόνι, ε;

Ο Πεισθέταιρος ρωτάει τον Έποπα, τον Τσαλαπετεινό, ο οποίος απαντάει πως «δεν είναι από τα συνηθισμένα είδη που ξέρετε, είναι λιμναίο πουλί.

Advertisement

Το κοινό, θεατρικό έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα σε μετάφραση Ανδρέα Ριζιώτη

Σαν σήμερα, στις 19 Αυγούστου 1936, δολοφονήθηκε στην Ισπανία, λίγο μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου, ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, στα 38 του χρόνια, επειδή ήταν ένθερμος οπαδός του Λαϊκού Μετώπου.

Ο Λόρκα είναι αγαπημένη μορφή στην Ελλάδα -θεατρικά του παίζονται, ποιήματά του έχουν μεταφραστεί και μελοποιηθεί, ποιήματα και τραγούδια έχουν γραφτεί γι’ αυτόν. Το ιστολόγιο τιμά σήμερα τη μνήμη του δημοσιεύοντας το θεατρικό του έργο «Το κοινό» (El público), σε μετάφραση του Ανδρέα Ριζιώτη, που την προσφέρει η φίλη του και φίλη μας, η Cronopiusa.

Στον Ανδρέα Ριζιώτη (1924-2017) οφείλουμε την πιο πρόσφατη μετάφραση της Θείας Κωμωδίας του Δάντη.

Το ισπανικό πρωτότυπο βρίσκεται εδώ.

 

Το κοινό.  Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα μετάφραση  Ανδρέα Ριζιώτη

 

Δράμα σε πέντε σκηνές

 

Τα πρόσωπα με τη σειρά που εμφανίζονται

 

 

Λεξιλογώντας για τον Αστερίξ στην Ισπανία

Εδώ και τέσσερα χρόνια έχω αρχίσει να παρουσιάζω περιπέτειες του Αστερίξ, ενός από τα πιο αγαπημένα μου κόμικς. Αρχικά αυτο γινόταν κάθε δίμηνο αλλά τελευταία έχει αραιώσει αρκετά ο ρυθμος δημοσιεύσεων.

Όπως έχω πει, με μια δόση υπερβολής βέβαια, οι 24 τόμοι του Αστερίξ (εννοώ την κοινή δημιουργία του Ρενέ Γκοσινί και του Αλμπέρ Ουντερζό) είναι μια από τις σημαντικότερες προσφορές της Γαλλίας στον παγκόσμιο πολιτισμό μεταπολεμικά. Τουλάχιστον η γενιά μου, που γνώρισε τον Αστερίξ στα φοιτητικά της χρόνια, τον αγάπησε σχεδόν ομόθυμα -και η ανταπόκρισή σας σε αυτές τις δημοσιεύσεις ήταν πολύ θετική, οπότε είχα πει ότι θα παρουσιάσω στο ιστολόγιο, έναν προς έναν, και τους 24 τόμους του Αστερίξ. Ήδη φτάσαμε στις 15 περιπέτειες.

Ξεκινήσαμε τον Οκτώβριο του 2014, με μια παρουσίαση της περιπέτειας Αστερίξ στους Βρετανούς και μετά με μια γενική παρουσίαση των πρωταγωνιστών του κόμικς. Τον Δεκέμβριο είχαμε τη δεύτερη περιπέτεια, την Κατοικία των θεών, τον Φλεβάρη 2015 είδαμε τον Μάγο (ή Μάντη) ενώ στα τέλη Απριλίου παρουσίασα τον «Αστερίξ στη χώρα των Ελβετών». Τέλη Ιουνίου 2015 παρουσιάστηκε Ο αγώνας των αρχηγών, η πέμπτη περιπέτεια της σειράς, αλλά στα τέλη Αυγούστου δεν είχαμε περιπέτεια για τεχνικούς λόγους. O κύκλος συνεχίστηκε στα μέσα Οκτωβρίου με τον Αστερίξ στην Κορσική και η τελευταία δημοσίευση για το 2015 ήταν την παραμονή των Χριστουγέννων με τον Αστερίξ Λεγεωνάριο. Το 2016 ξεκίνησε με την περιπέτεια Οβελίξ και σία τον Φλεβάρη, ενώ τον Απρίλιο ανέβασα το Δώρο του Καίσαρα. Τον Ιούνιο είχε πέσει πολλή δουλειά, τον Αύγουστο είχαμε το… θερινό ραστόνι (και θα ήταν ευκαιρία να βάλουμε τον Αστερίξ Ολυμπιονίκη, κρίμα), οπότε ξαναπιάσαμε το νήμα τον Οκτώβριο με την Ασπίδα της Αρβέρνης. ενώ τον Δεκέμβριο ακολούθησε το Χρυσό δρεπάνι. Πρώτη περιπέτεια του 2017, τον Φλεβάρη, ήταν το Μεγάλο ταξίδι, που συμπλήρωσε την πρώτη δωδεκάδα. Στη δεύτερη δωδεκάδα μπήκαμε τον Απρίλιο, με την περιπέτεια «Ο Αστερίξ και η Κλεοπάτρα». Μετά αραίωσαν οι ρυθμοί. Τον Αύγουστο του 2017 παρουσιάστηκε η περιπέτεια «Ο Αστερίξ και οι Γότθοι» ενώ τον Δεκέμβριο είχαμε ένα εμβόλιμο άρθρο, αφού παρουσιάσαμε την καινούργια (χωρίς Γκοσινί αλλά και χωρίς Ουντερζό) περιπέτεια «Ο Αστερίξ στην Ιταλία» που είχε πρόσφατα κυκλοφορήσει στα γαλλικά (ο ελληνικός τίτλος είναι δικός μου, αφού τότε δεν είχε κυκλοφορήσει στα ελληνικά το τεύχος -μαλιστα, αμφιβαλλω αν έχει βγει και τώρα). Τον Φλεβάρη είχε πέσει δουλειά και παρόλο που ο φίλος μας ο Αβονιδας μου το θυμισε μόλις τώρα αξιώνομαι να συνεχίσω με την 15η περιπέτεια της σειράς -δεν θα πω ότι έχουμε 81 Φλεβάρη, αλλα οτι τώρα μπόρεσα. Και θα επαναλάβω την έκκληση να σκανάρετε, όσοι έχετε, τεύχη του Ψαρόπουλου που μας λείπουν (ο κατάλογος στο τέλος του άρθρου).

Θυμίζω ότι οι περιπέτειες του Αστερίξ κυκλοφόρησαν σε αυτοτελείς τόμους στα ελληνικά πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από τις εκδόσεις Ψαρόπουλου (σε μετάφραση αρχικά του Κώστα Ταχτσή και μετά του Αργύρη Χιόνη) ενώ αργότερα κυκλοφόρησαν σε νέα μετάφραση (της Ειρήνης Μαραντέι) από τις εκδόσεις Μαμούθ, που είναι και η έκδοση που (νομίζω πως) βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο εμπόριο.

Τη σημερινή περιπέτεια, όπως εκδόθηκε από τον Ψαρόπουλο, τη σκανάρισε κάποιος φίλος. Την ανέβασα σε έναν ιστότοπο φιλοξενίας, απ’ όπου μπορείτε να τη διαβάσετε ονλάιν ή να την κατεβάσετε.

Ο Αστερίξ στην Ισπανία είναι χρονολογικά η 14η περιπέτεια της σειράς από τις 24. Δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Pilote από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο του 1969 και αμέσως μετά, στο τέλος του χρονου, βγήκε σε άλμπουμ. Ο γαλλικός τίτλος είναι Astérix en Hispanie, δηλαδή με το κλασικό όνομα της Ισπανίας (όχι Espagne).