Κοίταζα χτες τον πίνακα των περιεχομένων του ιστολογίου και έπεσε το μάτι μου στα άρθρα που είχα δημοσιεύσει την ίδια μέρα τα περασμένα χρόνια. Απορροφήθηκα διαβάζοντας ένα από αυτά, που μου άρεσε πολύ όπως το ξαναδιάβασα, και σας το παρουσιάζω τώρα -και μάλιστα ελάχιστα επικαιροποιημένο, με πολύ λίγες αλλαγές και χωρίς καμία ουσιαστική προσθήκη.
Βέβαια, κάποιοι θα το θυμούνται, αλλά καθώς το κοινό του ιστολογίου έχει πληθύνει κι έχει ανανεωθεί, αρκετοί θα είναι εκείνοι που δεν θα το ξέρουν.
Κατά σύμπτωση, το σημερινό άρθρο είναι το υπ’ αριθ. 2600 του ιστολογίου -ε, αν από τα 2600 τα 100 είναι επαναλήψεις δεν χάθηκε ο κόσμος, θαρρώ. Οι μέρες είναι δύσκολες, το ξέρω, αλλά δεν κάνει κακό να ξεσκάσουμε λίγο με μια μπαλαφάρα, που φτιάχτηκε πριν από έξι χρόνια και μια μέρα.
Οπότε, σας παρουσιάζω σε επανάληψη, τη…..
Μπαλαφάρα των αναπολλαπλασιασμών…..
ή πώς μια συζήτηση στο σκακιστικό ιστολόγιο του Γάτου του Σρέντινγκερ, που είχε αρχικά ως θέμα της τα διπλωμένα πιόνια, εξελίχτηκε σε γλωσσικο-τραγουδιστική πραγματεία για τις αναδιπλασιασμένες (και βάλε) λέξεις, με τη συμμετοχή του Καλοπροαίρετου, του Παναγιώτη Κονιδάρη και του Ελισσαίου, και με τα εκ των υστέρων σχόλια και γιουτουμπάκια του υποφαινόμενου. (Γιατί μπαλαφάρα; Διότι στο ίδιο ιστολόγιο είχε δυο χρόνια νωρίτερα δημοσιευτεί σε συνέχειες η διάσημη Μπαλαφάρα των τεσσάρων, από Κονιδάρη, Ελισσαίο, Καλοπροαίρετο με ψευδώνυμο και Γάτο).
Κι όμως, όλα άρχισαν αθώα.
Λουμπάγκο: κάνει ρίμα με το παλάγκο, με τον οργανίστα των Ολύμπιανς Άλκη Κακαλιάγκο, με τον παλιό πρωταθλητή Αλέξανδρο Άγγο, με τον καραγκιοζοπαίκτη Βάγγο, με τον δόκτορα Ζιβάγκο, με την αφρικανική γλώσσα σάνγκο, έγραψε και ο Αλεξάκης ένα σχετικό βιβλίο, και με το Πάγκο Πάγκο.
Βέβαια, αν έμενε ο Καλοπροαίρετος στα λήγοντα εις –άγκο το πολύ πολύ να έβρισκε και τον αγωνιστή του 1821 Ανδρέα Ράγκο (απ’ όπου βγήκε και η ξεχασμένη πια παροιμιώδης φράση Γράφε Ράγκο) αλλά και το κατάστημα υφασμάτων που είχε πριν από καμιά εικοσαετία τη διαφήμιση Στον Ράγκο, μετράει το φράγκο!), άντε και στο πολύ καλό ποίημα του Ασημάκη Πανσέληνου για το πλημμελειοδικείο:
ένας εργάτης κάθεται στον πάγκο
από έναν σπάγκο κρέμεται ο Χριστός
κι απ’ τον Χριστό κρεμιέται δίχως σπάγκο
το καθεστώς
Αλλά όχι, ο Καλοπροαίρετος με έναυσμα το Πάγκο Πάγκο το έστριψε στις διπλές (και τριπλές και βάλε) επαναλήψεις μιας λέξης και ανοίχτηκε πεδίο δόξης λαμπρόν μεν, αχανές δε, η αναπολλαπλασιασμένη μπαλαφάρα.