ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ
Για τα προηγούμενα βιβλία μου (πριν το 2007) μπορείτε να δείτε μερικά πράγματα εδώ.
Τον Δεκέμβριο του 2020 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου το βιβλίο μου «Το ζορμπαλίκι των ραγιάδων. Ανιχνεύοντας το 1821 μέσα από τις λέξεις του».
Καθώς βαίνουμε προς τον εορτασμό των 200 χρόνων από το ιδρυτικό γεγονός του νεοελληνικού κράτους, τα κείμενα της εποχής θα βρεθούν στο προσκήνιο. Όλα όμως αυτά τα κείμενα, είτε είναι γραμμένα από ασπούδαχτους είτε από πολύ μορφωμένους, είτε ιδιόχειρα είτε με τη μεσολάβηση γραμματικών, περιέχουν λέξεις άγνωστες στον σημερινό αναγνώστη ή όρους που σήμερα έχουν προσλάβει διαφορετική σημασία ή χρησιμοποιούνται σε άλλο πλαίσιο.
Έχοντας αποδελτιώσει δεκάδες συγγράμματα της εποχής, από απομνημονεύματα και ιδιωτική αλληλογραφία έως αποφάσεις του Βουλευτικού και αναφορές προς τις αρχές, χωρίς να ξεχνάω τα δημοτικά τραγούδια, συγκέντρωσα 300 αντιπροσωπευτικούς όρους: λέξεις της οθωμανικής διοίκησης, ορολογία του άτακτου και του τακτικού στρατού, λεξιλόγιο των καραβιών και της ναυτοσύνης, νομίσματα οθωμανικά και ευρωπαϊκά, ακόμη και τους πρώτους χαρακτηρισμούς των αντίθετων στις εμφύλιες διαμάχες.
Πάνω από χίλια παραθέματα, από τη δωρική λιτότητα του Μακρυγιάννη έως τα φαναριώτικα κομψοτεχνήματα του Μαυροκορδάτου, μεταφέρουν στον σημερινό αναγνώστη το πνεύμα της εποχής και το ύφος και ήθος των ανθρώπων της, από τα μεγάλα και τα ηρωικά κατορθώματα έως τα καθημερινά ή και τα χαμερπή, ιχνηλατώντας έτσι το Εικοσιένα μέσα από τις λέξεις του.
Στο βιβλίο αυτό έχω αφιερώσει ειδική σελίδα.
* Τον Οκτώβριο του 2020 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρχείο η συλλογή χρονογραφημάτων του Κώστα Βάρναλη «Πολεμικά«, σε δική μου φιλολογική επιμέλεια και πρόλογο. Μια αναφορά, στον Δρόμο της Αριστεράς.
* Τον Δεκέμβριο του 2019 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρχείο η συλλογή χρονογραφημάτων του Κώστα Βάρναλη «Συμποσιακά«, σε δική μου φιλολογική επιμέλεια και πρόλογο.
Τον Απρίλιο του 2019 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ) το βιβλίο μου «Μύθοι και πλάνες για την ελληνική γλώσσα«. Το βιβλίο είναι το πρώτο μιας νέας σειράς που εγκαινίασε το ΕΑΠ, με τον γενικό τίτλο 96plus.
Έχει ως αντικείμενο μύθους για την ελληνική γλώσσα, που διαδίδονται στις μέρες μας μέσα από το Διαδίκτυο αλλά και άτυπα από το εκπαιδευτικό σύστημα.
Για το βιβλίο αυτό θα φτιάξω ειδική σελίδα.
Τον Νοέμβριο του 2018 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου το βιβλίο μου «Η γλώσσα έχει κέφια» με ωραιότατο εξώφυλλο της Τέτης Σώλου. Πρόκειται για μια χαμογελαστή περιπλάνηση στα τοπία της γλωσσικής ελαφρότητας, σε 40 κεφάλαια, όπου θα βρείτε απαντήσεις σε διάφορα φλέγοντα ερωτήματα όπως: Είναι αλήθεια όχι υπάρχει αρχαία ελληνική φράση μόνο με φωνήεντα; Πού βρίσκεται η θρυλική Νομανσλάνδη; Από πού πάνε για το Παλιοκατσικόρεμα; Πότε έζησε ο περίφημος βιολιστής Ροβιόλης; Τι είναι τα παντογράμματα και σε τι διαφέρουν από τα λιπογράμματα; Μπορείτε να φτιάξετε μια λέξη με έξι Υ; Ποιος μεγάλος ποιητής αγαπούσε πολύ τις ομοιοκαταληξίες με ομόηχες λέξεις; Σε ποιο μέρος κατοικούν οι Σούρδοι; Ποια είναι η μεγαλύτερη ελληνική λέξη και τι σημαίνει; Γιατί λέμε ψιλόν το ύψιλον και το έψιλον; Πού γεννήθηκε ο Δαίμονας του τυπογραφείου; Πού βρίσκεται η Μποχαλία; Ποιος πρωθυπουργός έπεσε θύμα γλωσσικού μύθου;
Δείτε το σχετικό άρθρο του ιστολογίου έως ότου φτιάξω ειδική σελίδα.
Τον Δεκέμβριο του 2017 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρχείο η συλλογή χρονογραφημάτων του Κώστα Βάρναλη «Αστυνομικά«, σε δική μου φιλολογική επιμέλεια και πρόλογο.
Πρόκειται για 265 χρονογραφήματα που δημοσιεύτηκαν την περίοδο 1939-1944 και 1950-1957 σε τέσσερις αθηναϊκές εφημερίδες (Πρωία, Προοδευτικός Φιλελεύθερος, Προοδευτική Αλλαγή και Αυγή) και που έχουν ως θέμα τους μικροεπεισόδια του αστυνομικού δελτίου. Μετά τα Αττικά, είναι ο δεύτερος τόμος με χρονογραφήματα του Βάρναλη που εκδίδω. Πρόκειται για χρονογραφήματα που έχουν ως αντικείμενο τις μεγάλες και (κυρίως) τις μικρές ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου: από γεγονότα που συντάραξαν την κοινή γνώμη και έγιναν πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες έως ειδησάρια για μικροπεριστατικά που δεν αξιώθηκαν παραπάνω από ένα μικρό μονόστηλο σε μια γωνία της τελευταίας σελίδας.
Δείτε το σχετικό άρθρο του ιστολογίου .
Τον Δεκέμβριο του 2016 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρχείο η συλλογή χρονογραφημάτων του Κώστα Βάρναλη «Αττικά«, σε δική μου φιλολογική επιμέλεια και πρόλογο.
Πρόκειται για 400 χρονογραφήματα που δημοσιεύτηκαν την περίοδο 1939-1944 και 1950-1958 σε τέσσερις αθηναϊκές εφημερίδες (Πρωία, Προοδευτικός Φιλελεύθερος, Προοδευτική Αλλαγή και Αυγή) και που έχουν ως θέμα τους την Αθήνα, την Αττική και τους ανθρώπους τους.
Δείτε το σχετικό άρθρο του ιστολογίου έως ότου φτιάξω ειδική σελίδα.
Τον Απρίλιο του 2015 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ερατώ η συλλογή διηγημάτων του Ν. Λαπαθιώτη «Τα δεκατρία ντόμινα και άλλες ιστορίες» σε δική μου φιλολογική επιμέλεια.
Το βιβλίο περιέχει 38 διηγήματα του Λαπαθιώτη, δημοσιευμένα από το 1930 και μετά, δηλαδή διηγήματα της ωριμότητας. Πρόκειται για τον τρίτο και (εκτός απροόπτου) τελευταίο τόμο με διηγήματα του Λαπαθιώτη, αφού είχαν προηγηθεί (βλ. πιο κάτω στη σελίδα), πάλι από την Ερατώ, ο πρώτος τόμος των διηγημάτων, «Τα μαραμένα μάτια και άλλες ιστορίες«, με 30 νεανικά διηγήματα γραμμένα μεταξύ του 1908 και του 1923, ενώ το 2013 ακολούθησε ο δεύτερος τόμος «Ο μυστηριώδης φίλος και άλλες ιστορίες«, με 31 διηγήματα γραμμένα μεταξύ 1924 και 1929.
Τα περιεχόμενα του τρίτου τόμου και άλλα στοιχεία της έκδοσης μπορείτε να τα δείτε, από την παρουσίαση στο ηλεβιβλιοπωλείο της Πολιτείας, εδώ. Έτσι, συγκεντρώνονται συνολικά 99 διηγήματα του Λαπαθιώτη σε τρεις τόμους (ο πλήρης κατάλογος υπάρχει επίσης στο βιβλίο).
Τον Δεκέμβριο του 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρχείο το βιβλίο του Κώστα Βάρναλη “Τι είδα εις την Ρωσσίαν των Σοβιέτ”, σε δική μου φιλολογική επιμέλεια, πρόλογο και επιλεγόμενα. Το βιβλίο συγκεντρώνει τα άρθρα που έγραψε ο Κώστας Βάρναλης στην εφημερίδα Ελεύθερος Άνθρωπος το 1934, στα οποία συγκεντρώνει τις εντυπώσεις του από τη Μόσχα, όπου είχε προσκληθεί, μαζί με τον Δημήτρη Γληνό, για να παρακολουθήσει το πρώτο συνέδριο της Ένωσης Σοβιετικών Συγγραφέων.
Πέρα από τα άρθρα του Βάρναλη, εκτενώς υπομνηματισμένα, το βιβλίο περιλαμβάνει πρόλογο, στον οποίο εξετάζω σε συντομία το συνέδριο των σοβιετικών συγγραφέων και την υποδοχή που είχε στον ελληνικό τύπο, καθώς και τις σχέσεις μεταξύ Ελεύθερου Ανθρώπου και ΚΚΕ, καθώς και επίμετρο, στο οποίο υπάρχει μια συνέντευξη του Βάρναλη στον Ριζοσπάστη και αποσπάσματα από ένα κεφάλαιο της αυτοβιογραφίας του Ιλιά Έρενμπουργκ, με θέμα το συνέδριο των συγγραφέων. Σημειώνω επίσης ότι τα άρθρα της εφημερίδας συνοδεύονταν από άφθονο φωτογραφικό υλικό, που αναπαράγεται στο βιβλίο, ενώ έχουν επίσης προστεθεί άγνωστες φωτογραφίες από την επίσκεψη στη Μόσχα, που προέρχονται από το Αρχείο Βάρναλη στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη.
Για το βιβλίο έχω φτιάξει ειδική σελίδα όπου θα συγκεντρώνω οτιδήποτε έχει γραφτεί σχετικά.
Τον Οκτώβριο του 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ερατώ το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Η νοσταλγία του Γιάννη», ένα αθησαύριστο διήγημα που το είχα ανακαλύψει πρόπερσι (βλ. εδώ την αρχική ανακοίνωση στο ιστολόγιο) στο λαϊκό περιοδικό Οικογένεια, στο πασχαλινό τεύχος του 1928. Το διήγημα αρχικά είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα Αλήθεια το 1906 -και, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, σε καμιά βιβλιοθήκη της χώρας δεν έχει βρεθεί πλήρες σώμα της εφημερίδας αυτής!
Για την έκδοση σε βιβλίο, το διήγημα συνοδεύεται από εισαγωγή, όπου αφηγούμαι τα περιστατικά της εύρεσης του διηγήματος, γλωσσικά σχόλια στο επίμετρο, εργοβιογραφικό χρονολόγιο του Παπαδιαμάντη, και κάποιες όχι πολύ γνωστές μαρτυρίες ανθρώπων που τον έζησαν.
Έχω φτιάξει μια ειδική σελίδα, όπου θα συγκεντρώνω οτιδήποτε γραφτεί για το βιβλίο αυτό.
Τον Νοέμβριο του 2013 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου το βιβλίο μου Λόγια του αέρα και άλλες 1000 παγιωμένες εκφράσεις. Πρόκειται για ένα φρασεολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας, που περιέχει 1001 παροιμιώδες ή ιδιωματικές ή παγιωμένες, όπως αποφάσισα να τις λέω, εκφράσεις της ελληνικής γλώσσας (η ορολογία δεν είναι… παγιωμένη, δείτε τον πρόλογο του βιβλίου για περισσότερα).
Με άλλα λόγια, το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε εκφράσεις όπως: τον χόρεψα στο ταψί, μου μπήκαν ψύλλοι στ’ αυτιά, αγρόν ηγόρασε, κάνει σαν τη χήρα στο κρεβάτι, τα φόρτωσε στον κόκορα, λέει λόγια του αέρα και ούτω καθεξής. Για κάθε έκφραση εξηγείται η σημασία της και οι περιστάσεις της χρήσης της, δίνεται η προέλευσή της, αν είναι γνωστή, αναφέρονται τυχόν αντίστοιχες εκφράσεις στα αρχαία ελληνικά, ενδεχομένως και σε άλλες γλώσσες, και παρατίθεται ένα απόσπασμα από την ελληνική λογοτεχνία όπου η έκφραση χρησιμοποιείται υποδειγματικά.
Έχω φτιάξει μια ειδική σελίδα όπου θα συγκεντρώνω οτιδήποτε γραφτεί για τα Λόγια του αέρα.
Τον Νοέμβριο του 2013 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρχείο το βιβλίο του Κώστα Βάρναλη “Γράμματα από το Παρίσι”, σε δική μου φιλολογική επιμέλεια, πρόλογο και επιλεγόμενα. Το βιβλίο συγκεντρώνει τα ταξιδιωτικά και αισθητικά άρθρα που έστειλε από το Παρίσι (και άλλες περιοχές της Γαλλίας) ο Κώστας Βάρναλης το 1926, όταν ήταν ανταποκριτής της αθηναϊκής εφημερίδας “Πρόοδος”. Πέρα από την εγγενή αξία τους, που κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητη είναι, οι ανταποκρίσεις του τόμου αυτού έχουν και το ξεχωριστό χαρακτηριστικό ότι είναι τα πρώτα επαγγελματικά δημοσιογραφικά κείμενα που έγραψε ο Βάρναλης στη μακρά, όπως έμελλε ν’ αποδειχτεί, πορεία του στη δημοσιογραφία.
Πρόκειται για άρθρα ευχάριστα, ανάλαφρα, ενδιαφέροντα για όλους, γραμμένα με κέφι και σοβαρότητα, με την ευγενική ειρωνεία και το χιούμορ που χαρακτηρίζει τον ποιητή. Με την έκδοση αυτή, τα «Γράμματα» δημοσιεύονται για πρώτη φορά σε βιβλίο. Συνοδεύονται από εφτά άρθρα περί αισθητικής, που γράφτηκαν την ίδια περίοδο, τα περισσότερα στο Παρίσι. Η έκδοση διαθέτει ένα εξαιρετικά προσεγμένο χρονολόγιο και έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι περιλαμβάνει αρχειακές φωτογραφίες του ποιητή από τα χρόνια της Γαλλίας, δύο σκίτσα φίλων του καλλιτεχνών και πρωτότυπη εικονογράφηση, βασισμένη στις φωτογραφίες που συνόδευαν τότε τα άρθρα της Προόδου. Έχω φτιάξει μια ειδική σελίδα με τα περιεχόμενα του βιβλίου και άλλα στοιχεία, όπου θα συγκεντρώνω οτιδήποτε γραφτεί για το βιβλίο αυτό.
Η συλλογή διηγημάτων του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη «Ο μυστηριώδης φίλος και άλλες ιστορίες» κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2013 από τις εκδόσεις Ερατώ, σε δική μου επιμέλεια. Συγκεντρώνει 31 διηγήματα του Λαπαθιώτη, γραμμένα στην περίοδο 1924-1929. Καιρού επιτρέποντος θα συνεχίσω με τα επόμενα διηγήματα, σε χρονολογική σειρά.
Τα περισσότερα διηγήματα του τόμου αυτού δημοσιεύτηκαν στο λαϊκό περιοδικό «Μπουκέτο», ένα περιοδικό ποικίλης αλλά και εκλεκτής ύλης, που το διάβαζαν από μοδιστρούλες έως ακαδημαϊκοί. Στο «Μπουκέτο», ο εστέτ του σκιόφωτος συναντήθηκε με το μεγάλο κοινό, για να διηγηθεί με την ποιητική του πρόζα ιστορίες για τον αδικαίωτον έρωτα και τον πανταχού παρόντα θάνατο, τους νικημένους της ζωής, τους καλούς αλλά άτολμους που χάνονται, τα πικρά κι απελπισμένα μάτια που μένουν αξέχαστα μια ζωή. Τα περιεχόμενα του τόμου, μαζί και με κάποια άλλα στοιχεία και οποιεσδήποτε κριτικές γραφτούν, τα συγκεντρώνω στην ειδική σελίδα που έχω φτιάξει για το βιβλίο αυτό.
Το βιβλίο «Οπωροφόρες λέξεις» κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2013 από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. Συγκεντρώνει 30 άρθρα μου για τα φρούτα, εξετάζοντας τον κάθε καρπό από γλωσσική-ετυμολογική, φρασεολογική και γενικότερα πολιτισμική άποψη, με σκοπό να προσφέρει στον αναγνώστη, όπως λέει ο υπότιτλος, μια χυμώδη ιστορία των καρπών και των ονομάτων τους. Εδώ θα βρείτε απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: Ποια ήταν τα περσικά μήλα και ποια τα αρμενικά δαμάσκηνα; Γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες τα λεμόνια; Ποιο είναι το άλλο φρούτο του Παραδείσου και ποιο το βελανίδι του Δία; Ποιον καρπό έπρεπε να δαγκώσουν οι νύφες στην αρχαία Αθήνα πριν από το πρώτο τους φιλί; Πού θα βρείτε δέσπολα, ζαρταλούδια και χρυσόμηλα; Γιατί λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη;
Η χυμώδης αυτή ιστορία των καρπών και των ονομάτων τους –τερπνή αλλά και έγκυρη– συνοδεύεται από αποσπάσματα κορυφαίων έργων της ποίησης και της πεζογραφίας μας, και προσφέρει στον αναγνώστη μια πανδαισία γεύσεων και πληροφοριών, αλλά και την ευκαιρία να δει τα φρούτα με άλλο μάτι.
Για τις Οπωροφόρες λέξεις έχω φτιάξει την εξής παρουσίαση και τυχόν παρουσιάσεις και άλλο υλικό θα δημοσιεύονται σε μια ειδική σελίδα αφιερωμένη στο βιβλίο.
Η συλλογή διηγημάτων του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη «Τα μαραμένα μάτια και άλλες ιστορίες» κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2012 από τις εκδόσεις Ερατώ, σε δική μου επιμέλεια. Συγκεντρώνει 30 νεανικά διηγήματα του Λαπαθιώτη, γραμμένα στην περίοδο 1908-1923. Καιρού επιτρέποντος θα συνεχίσω με τα επόμενα διηγήματα, σε χρονολογική σειρά.
Αθώες παιδούλες που γίνονται ολοκαύτωμα στον έρωτα, κυριαρχικές λέαινες που στέλνουν το αδύναμο αρσενικό στον χαμό του, μαραμένα μάτια που τα πνίγει το παράπονο μέσα στον μουντό στρατώνα παρελαύνουν στις ιστορίες του τόμου αυτού· άλλοτε αλληγορικά παραμύθια, άλλοτε λαγγεμένα πεζογραφήματα μουσκεμένα από τον πόνο και άλλοτε σαρκαστικά σκίτσα της εποχής, τα νεανικά διηγήματα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη έχουν κοινό τους γνώρισμα την οξύτατη αίσθηση του ρυθμού και τη γοητευτική μουσικότητα.
Τα περιεχόμενα του βιβλίου, μια εκτενέστερη περιγραφή του και σύνδεσμοι σε κριτικές και παρουσιάσεις που γράφτηκαν, στην ειδική σελίδα που έφτιαξα.
Το βιβλίο «Λέξεις που χάνονται» κυκλοφόρησε τον Νοέμβρη του 2011 από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου. Όπως λέει ο υπότιτλός του, πρόκειται για «ένα ταξίδι σε 366 σπάνιες λέξεις», δηλαδή λέξεις που δεν τις έχουν τα νεότερα μεγάλα λεξικά μας. Για κάθε μία από αυτές τις 366 λέξεις, αφηγούμαι μιαν ιστορία, σε τρεις σύντομες παραγράφους, όχι παραπάνω από 200 λέξεις. Η πρώτη λέξη του βιβλίου είναι ο αβαγιανός, ένα λουλούδι, η τελευταία είναι το ψίκι, η γαμήλια πομπή.
Κάποιες από αυτές τις λέξεις έχουν ήδη παρουσιαστεί στο ιστολόγιο (συχνά ανήκουν στην κατηγορία «Όχι στα λεξικά»), αλλά τα περισσότερα αρθράκια είναι αδημοσίευτα, ίσως τα 4/5 του βιβλίου.
Για το βιβλίο αυτό έχω γράψει την εξής παρουσίαση και επίσης έφτιαξα μιαν ειδική σελίδα, όπου θα βάλω στο μέλλον και άλλο υλικό.
Η νουβέλα του Ν. Λαπαθιώτη «Κάπου περνούσε μια φωνή» κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2011 από τις εκδόσεις Ερατώ, σε δική μου φιλολογική επιμέλεια και επιλεγόμενα. Ένα φθινοπωρινό σαββατόβραδο, οχτώ-εννιά νέοι, τρελοπαρέα, όλοι τους ένας κι ένας, κατηφορίζουν προς το Παγκράτι, τραγουδώντας καντάδες με τη συνοδεία κιθάρας και μαντολίνου, και κάνοντας ένα σωρό τρέλες μέσα στους έρημους δρόμους. Λίγο πιο πέρα, σε ένα φτωχικό, μια κοπέλα ετοιμοθάνατη ξυπνάει από το λήθαργο, αναγνωρίζοντας τη φωνή που περνάει…
Αριστοκρατικά μεγαλωμένος, άριστα μορφωμένος, μοναχοπαίδι υπουργού, ανανεωτής της παράδοσης, ανοιχτά ομοφυλόφιλος, συνοδοιπόρος των κομμουνιστών, τοξικομανής, αυτόχειρας, ο Ναπολέων Λαπαθιώτης ξετυλίγει στη νουβέλα «Κάπου περνούσε μια φωνή» σελίδες μιας Αθήνας περασμένης, όπου πρωταγωνιστούν τα εργατόπαιδα των συνοικιών του 1915, ένας αδικαίωτος έρωτας και μια υποδόρια ομοφυλοφιλική έλξη.
Περισσότερα μπορείτε να δείτε στην ειδική σελίδα που έφτιαξα για το βιβλίο.
Το βιβλίο «Το φονικό μοιραίο βόλι» κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2011 από τις εκδόσεις ΔιάπυροΝ. Πρόκειται για το σύνολο των διηγημάτων που δημοσίευσε στη σύντομη ζωή του ο Θεόδωρος Λασκαρίδης (1896-1921) με δική μου εισαγωγή και φιλολογική επιμέλεια.
Ο Λασκαρίδης ήταν Έλληνας της Βουλγαρίας, που επιστρατεύτηκε στο μακεδονικό μέτωπο στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, αυτομόλησε στους Σέρβους κατά τις πολύνεκρες μάχες του Καϊμακτσαλάν, έγινε συντάκτης του Ριζοσπάστη το 1919 και αρχισυντάκτης του τον επόμενο χρόνο και αυτοκτόνησε το 1921. Δημοσίεψε, στον Ριζοσπάστη κυρίως, μια σειρά από αντιπολεμικά ή κοινωνικά διηγήματα, που αρχικά τα παρουσίασε ως έργα του Βούλγαρου συγγραφέα Π. Σλαβέικοφ, κρατώντας για τον εαυτό του τον ρόλο του μεταφραστή (αργότερα αποκάλυψε το τέχνασμα).
Περισσότερα για το βιβλίο, στην ειδική σελίδα που έχω φτιάξει.
Το βιβλίο μου «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία» κυκλοφόρησε το 2009 από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου. Όπως λέει ο υπότιτλός του, περιλαμβάνει «τριάντα συν μία ιστορίες λέξεων που ίσως να σας έχουν απασχολήσει». Το βιβλίο κατά κάποιο τρόπο γεννήθηκε από το ιστολόγιο, έχουν άλλωστε και τον ίδιο τίτλο -και πολλά από τα κείμενά του είχαν πρωτοδημοσιευτεί ή στο ιστολόγιο ή στην εφημερίδα Αυγή, όπου την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα δημοσιεύω ένα άρθρο για τις λέξεις της επικαιρότητας (όχι κατά σύμπτωση, η στήλη έχει τον ίδιο τίτλο με το βιβλίο και με το ιστολόγιο!). Πάντως, τα κείμενα που δημοσιεύονται στο βιβλίο έχουν ξαναδουλευτεί και έχουν πολλές αλλαγές σε σύγκριση με τη μορφή που είχε ανεβεί στο ιστολόγιο.
Το βιβλίο επιλέχτηκε στην “μικρή λίστα” των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας 2010, στην κατηγορία του δοκιμίου.
Στην ειδική σελίδα που έχω φτιάξει μπορείτε να δείτε τα περιεχόμενα του βιβλίου, καθώς και στιγμιότυπα από την εκδήλωση παρουσίασης που έγινε στον Ιανό τον Μάιο του 2010.
Το βιβλίο μου «Γλώσσα μετ’ εμποδίων» κυκλοφόρησε το 2007 από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου. Είναι μια συλλογή κειμένων για τη γλώσσα, τα οποία οργανώνονται χαλαρά σε τέσσερις ενότητες. Η πρώτη ενότητα, «Μύθοι για τη γλώσσα», καταγράφει και προσπαθεί να καταρρίψει μερικούς από τους γλωσσικούς μύθους που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο –για το Hellenic quest, για το πλήθος των λέξεων της ελληνικής, για τις ελληνοκεντρικές ετυμολογίες. Στη δεύτερη ενότητα βγάζω το άχτι μου με τους λαθοθήρες, εκείνο το ενοχλητικό κλιμάκιο της γλωσσικής αστυνομίας που αντλεί μεγάλην ηδονή όταν βρίσκει ένα (πραγματικό ή υποτιθέμενο) λάθος σε κείμενα άλλων. Κλείνοντας την ενότητα αυτή, ασχολούμαι και με το λεξικό Μπαμπινιώτη και την καινοφανή ορθογραφία που θέλησε να εισηγηθεί. Μετά τη δεύτερη ενότητα υπάρχει ένα Ιντερλούδιο, έτσι το είπα, που θίγει θέματα γραμματικής και θηλυκού γένους. Η τρίτη ενότητα, Δασείας Καταίρεσις, είναι αφιερωμένη στο μονοτονικό, ένα θέμα που έρχεται τακτικά στην επικαιρότητα με τις προσπάθειες για επαναφορά του πολυτονικού συστήματος. Τέλος, η τέταρτη ενότητα καταγράφει τα έργα και τις ημέρες της νεοκαθαρευουσιάνικης αντεπίθεσης –Νεοκαθαρευουσιάνικο Κοτσανολόγιο είναι ο τίτλος της. Εδώ σας ξεναγώ στο πολύχρωμο παζάρι των γυρολόγων της καθαρεύουσας -κοινώς, απ’ όλα έχει ο μπαχτσές. Υπάρχει κι ένα, μάλλον ευτράπελο, επίμετρο.
Περισσότερα γι’ αυτό το βιβλίο, μαζί και τα περιεχόμενά του, μπορείτε να δείτε στην ειδική σελίδα που έχω φτιάξει. Υπάρχει επίσης υλικό από την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου στον Ιανό. Μπορείτε επίσης να δείτε τι έγραψαν άλλοι για το βιβλίο.
Νίκος Θεοτοκάτος said
Χαίρετε. Με αφορμή τα όσα διάβασα στην κριτική σας για τη συζήτηση στη Bουλή, που ενέκρινε την τροπολογία για το μονοτονικό σύστημα, και ειδικότερα την τελευταία παράγραφο, όπου γράφετε: «Δεν έχω απαντήσει σε ένα από τα επιχειρήματα της πολυτονιάτικης καραμέλας: ότι το μονοτονικό ψηφίστηκε μόνο από 30 βουλευτές. Τα πρακτικά δεν επιτρέπουν να συναχθεί συμπέρασμα για τον αριθμό των παρόντων βουλευτών. […] Βέβαια, παίζουν με τη νοημοσύνη μας: είναι γνωστό ότι στη Βουλή όλα τα νομοσχέδια ψηφίζονται από ελάχιστους βουλευτές, όταν είναι δεδομένος ο συσχετισμός των δυνάμεων. Και στην προκειμένη περίπτωση του μονοτονικού, ο συσχετισμός δυνάμεων μέσα στη Βουλή και έξω από τη Βουλή ήταν δεδομένος και συντριπτικός υπέρ του μονοτονικού.»,
θα ήθελα να σας ρωτήσω (χωρίς να διαφωνώ με την ουσία του θέματος, που είναι ο αναμφισβήτητος συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων υπέρ του μονοτονικού κι ότι, εν τέλει, η τροπολογία θα ψηφιζόταν, όπως και να’ χει) κατά πόσο θεωρείτε ότι συμβιβάζεται ο ελάχιστος αυτός αριθμός βουλευτών με τα όσα αναφέρει το Σύνταγμα στο άρ. 67: «Η Βουλή δεν μπορεί να αποφασίσει χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων μελών, που όμως ποτέ δεν μπορεί να είναι μικρότερη από το ένα τέταρτο του όλου αριθμού των βουλευτών.» (δηλ. 75 βουλευτές).
Ευχαριστώ.
sarant said
Καλή ερώτηση.
Η έγκριση του μονοτονικού δεν ήταν ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο συνταγματική από τις άλλες εγκρίσεις νόμων. Όταν δεν έχει γίνει αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας, θεωρείται ότι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ενός κόμματος εκπροσωπεί όλους τους βουλευτές του κόμματός του. Έτσι, τις περισσότερες φορές, ιδίως όταν υπάρχει συναίνεση επί του θέματος, τα έδρανα είναι άδεια και συμμετέχουν μόνο οι άμεσα ενδιαφερόμενοι για το θέμα βουλευτές. Με αυτό το τέχνασμα παρακάμπτεται η πρόνοια του Συντάγματος που λέτε. Τέχνασμα, ασφαλώς, πείτε το και τερτίπι αν θέλετε, αλλά δεν το εφεύραν για το μονοτονικό, ίσχυε από παλιότερα και εξακολούθησε να ισχύει και στη συνέχεια.
Για την ιστορία, αυτά αναφέρονται στο βιβλίο μου «Γλώσσα μετ’ εμποδίων».
Νίκος Θεοτοκάτος said
Ευχαριστώ για την άμεση απάντησή σας, η ερώτηση αποσκοπούσε ακριβώς σ’ αυτό: να δείξει πώς μερικά πράγματα που ο απλός πολίτης διαβάζει στο Σύνταγμα και τα θεωρεί αυτονόητα, στην πραγματικότητα παρακάμπτονται με διαδικασίες του στυλ «εικαζόμενη συναίνεση απόντων βουλευτών» κλπ. κλπ., πράγμα που φυσικά δεν υπάρχει πουθενά στο Σύνταγμα και δείχνει πόσο σοβαρά παίρνουν την υπόθεση δημοκρατία όλοι μάς κυβερνούν (και μάς κυβερνούσαν φυσικά). Σαφώς και δεν έχει σχέση με το μονοτονικό η όλη διαδικασία και έχει γίνει και εξακολουθεί να γίνεται επανειλημμένως, είναι όμως αλήθεια το ότι έγινε και στο μονοτονικό και προξενεί απορία η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζονταν (και αντιμετωπίζονται) τόσο σοβαρά ζητήματα.
Να είστε καλά.
island said
Μια ερώτηση. Γιατί οι φθόγγοι παρουσιάζονται με λατινικούς χαρακτήρες (γράμματα) και όχι με ελληνικά βλ. e,u,i,o,a αντί για ε,ου,ι,ο,α ; Κατά τα άλλα συμφωνούμε πλήρως
sarant said
Χμμ… μάλλον δεν είναι το κατάλληλο σημείο για την ερώτηση, καλύτερα θα ήταν στη σελίδα του άρθρου, αλλά δεν πειράζει.
Καταρχάς, το βιβλίο Γραμματικής της 5ης-6ης Δημοτικού, αν μιλάτε γι’ αυτό, έχει τους φθόγγους με ελληνικά γράμματα, με διαφορετική γραμματοσειρά για να μη μπερδεύονται, και μέσα σε αγκύλες, π.χ. [α].
Κανονικά όμως οι φθόγγοι γράφονται στο λατινικό αλφάβητο, γιατί αυτό είναι το διεθνές φωνητικό αλφάβητο. Έτσι γράφονται οι φθόγγοι όλων των γλωσσών, ανεξάρτητα από το αλφάβητο που χρησιμοποιούν (δηλ. και εβραϊκά, ρώσικα, αραβικά κτλ.)
Γιάννης Τσιάλτας said
Αγαπητέ κε Σαραντάκο,
συγχαρητήρια για τη δουλειά σας πάνω στις «Λέξεις που χάνονται» όπως παρουσιάζονται στο ένθετο του «Βήματος της Κυριακής».
Κατάγομαι από τη Δυτ. Μακεδονία και κατοικώ στη Θεσσαλονίκη, οπότε πολλές απ’ αυτές μου είναι οικείες, κάποιες τις έχω ακούσει από τον πατέρα μου (72 ετών σήμερα).
Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο για τη λέξη «ζάβαλης», η οποία δίνεται ως τουρκικής προέλευσης (από το zavalli) να σημαίνει τον δυστυχή. Υπάρχει όμως το ενδεχόμενο να είναι η λέξη βουλγαρικής-σλαβικής προέλευσης όπου «завали» σημαίνει βροχή. Στην περιοχή της Σιάτιστας υπάρχει επώνυμο «Ζάβαλης». Το τοπωνύμιο «Σιάτιστα» όπως και πολλά άλλα στην κοντινή αλλά και ευρεία περιοχή είναι σλαβικά. Για παράδειγμα, υπάρχει θέση στη Σιάτιστα που λέγεται «Τσερβένα», προφανώς από το «червена» που στη βουλγαρική σημαίνει «κόκκινος» λόγω των ερυθρών γαιών της θέσης. Οι κάτοχοι του επιθέτου Ζάβαλης διέθεταν εστιατόριο (πιθανώς παλιό χάνι;) σε στάση του ΚΤΕΛ με όνομα θέσης «Μπάρα». Σχηματισμένη από βροχή; Ίσως.
Συγχαρητήρια και πάλι για την προσπάθεια σας.
Αν νομίζετε ότι μπορώ να σας φανώ με οποιοδήποτε τρόπο χρήσιμος στην προσπάθειας σας, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου.
Φιλικά
Γιάννης Τσιάλτας
sarant said
Σας ευχαριστώ αγαπητέ.
Η λέξη ζάβαλης έχει την ίδια περίπου σημασία με την τουρκική zavalli, οπότε από εκεί πρέπει να έγινε ο δανεισμός -η βουλγαρική λέξη έχει πολύ διαφορετική σημασία. Αυτά τα λέω πρόχειρα, χωρίς να έχω μελετήσει το θέμα.
ΓΙΩΤΗΣ said
Καλημέρα κύριε Σαραντάκο.
Επειδή δε μου απαντήσατε στο τελευταίο σχόλιο (με την ευκαιρία, να σας ευχαριστήσω που το σβήσατε), ανησυχώ μήπως σας πρόσβαλα με τον ενικό (πάντως δεν είχα τέτοια πρόθεση, μου βγήκε αυθόρμητα). Όπως ίσως καταλάβατε, δεν είμαι και πολύ εξοικειωμένος με το διαδίκτυο (συγκεκριμένα, με την επικοινωνία μέσω διαδικτύου), με την έννοια ότι γράφω χωρίς προφύλαξη, αλλά αφού τα στέλνω σε πρόσωπο που εμπιστεύομαι, θεώρησα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να συμπεριλάβω προσωπικά στοιχεία. Αν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα, παρακαλώ να με συγχωρήσετε. Αυτές είναι οι λεγόμενες τρολιές; Δηλαδή, κείμενα είτε ανορθόδοξα είτε κακόβουλα; Δεν είχα τέτοια πρόθεση. Αν πάλι δε μου απαντήσετε θα καταλάβω. Ίσως βέβαια βάζω τα σχόλια σε λάθος μέρος, διαβάζω κάθε μέρα τα δημοσιεύματά σας, αλλά αφού δε θέλω να σχολιάσω κάτι εκεί, σκέφτηκα τα βιβλία.Ευχαριστώ. Εννοείται, παρακαλώ να σβήσετε και αυτό το σχόλιο αν αποκλίνει κατά οποιονδήποτε τρόπο από τα συνηθισμένα.
sarant said
Καλημέρα, θα σας απαντήσω ιδιωτικά.
Иво said
Η βουλγαρική λέξη από την τουρκική zavalli είναι «завалия» (ζάβαλια) καί σημαίνει δυστυχής, καημένος. Ενώ «завали» (ζαβαλί) είναι τέλειο ποιόν ενεργείας (ή κάτι τέτοιο) του ρήματος «вали» (βρέχει), π.χ. «ще/да завали» (θα/να βρέξει).
Χρίστος Ρ. said
Έχω στα χέρια μου τα «Λόγια του αέρα» (σήμερα στην «Πολιτεία»). Περιμένω την παρουσίαση στο ιστολόγιό σας.
sarant said
Α, να είστε καλά που κάναμε σεφτέ! Δεν θα περιμένετε για πολύ, αύριο είναι η παρουσίαση 🙂
Tania Rahmatoulina said
Πού μπορώ να βρω το βιβλίο: «Γλώσσα μετ’ εμποδίων». Είναι πολύ περίεργο γιατί, ενώ πάντοτε ψάχνω βιβλία για τη γλώσσα, αυτό δεν το είδα ποτέ, Σε ποια βιβλιοπωλεία πουλιέται; Κυκλοφόρησε το 2007, υπάρχει ακόμα ή έχει εξαντληθεί;
sarant said
Kαλημέρα. Το βιβλίο ήταν εξαντλημένο, αλλά τώρα ανατυπώθηκε και υπάρχει στα μεγάλα βιβλιοπωλεία. Επίσης το βρίσκω στα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία. π.χ.
http://www.politeianet.gr/books/9789608219496-sarantakos-nikos-ekdoseis-tou-eikostou-protou-glossa-met-empodion-125634
ή
http://www.protoporia.gr/glossa-met-empodion-p-297807.html
Tania Rahmatoulina said
Ευχαριστώ πάρα πολύ! Σε λίγες μέρες που θα επιστρέψω Κύπρο θα το παραγγείλω από την «Πρωτοπορία» (αν το στέλνουν στην Κύπρο). Παρεμπιπτόντως θα ήθελα να σας πω ότι… έχω «εθιστεί» τα κείμενά σας. Το γεγονός ότι σας ανακάλυψα στο ίντερνετ συνέπεσε με ένα ταξίδι μου στην Αλάσκα, όπου βρίσκομαι εδώ και έξι βδομάδες. Οπότε τα κείμενά σας τα περιμένω κάθε μέρα με μεγάλη ανυπομονησία. Όλα είναι ενδιαφέροντα. Όμως μ’ αρέσει πολύ και η αμεσότητα, η απλότητα του λόγου σας, της γραφής σας. Σας ευχαριστώ.
sarant said
Ώστε εχει φτάσει η χάρη του ιστολογίου στην Αλάσκα; Τιμή μου και χαρά μου και σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια -να τα λέμε από το ιστολόγιο!
Tania Rahmatoulina said
Σας είχα γράψει το πρωί (τώρα είναι νύχτα) για να διορθώσω το λάθος: «έχω εθιστεί ΣΤΑ κείμενά σας», και είπα ότι αυτά παθαίνουν όσοι είναι άπειροι με τα κάθε λογής τάμπλετ. Τώρα είδα ότι δεν υπάρχει η απάντησή μου και αναρωτιέμαι μήπως πάλι έκανα λάθος με την τεχνολογία κι αντί να σας την στείλω, τη διέγραψα.
sarant said
Ούτε που το είχα προσέξει το «λάθος», Φοβάμαι πως η απάντησή σας δεν ήρθε ποτέ εδώ. Κι εγώ βρίσκω φοβερές δυσκολίες όταν περιηγούμαι στον Ιστό με το κινητό,
Ματίνα said
Γεια σας! Σας ανακάλυψα μέσω του youtube και θα ήθελα πολύ να αγοράσω ένα από τα βιβλία σας, ειδικά το «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία». Αναρωτιόμουν εάν πωλούνται σε κάποιο βιβλιοπωλείο στο Λουξεμβούργο.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων, Ματίνα
sarant said
Καλησπέρα. Όχι, στο Λουξεμβούργο δεν πουλιούνται σε βιβλιοπωλείο. Μπορείτε όμως να τα παραγγείλετε ηλεκτρονικά, π.χ εδώ:
http://www.politeianet.gr/books/9789608219625-sarantakos-nikos-ekdoseis-tou-eikostou-protou-oi-lexeis-echoun-ti-diki-tous-istoria-192423
ή να σας το δώσω εγώ (αν έχω αντίτυπα) -μικρό είναι το Λουξεμβούργο.
Δημήτρης said
Γεια σας, είμαι πιστός ακόλουθος του ιστολογίου σας αν και δεν έχω ξαναγράψει σχόλιο. Σας γράφω γιατί η έρευνά σας στάθηκε πολύτιμη στην παράσταση που ανεβάζουμε στο θέατρο Ιλίσια Βολανάκης με τίτλο «Εκτός Ορίων», μια παράσταση της οποία το κείμενο είναι φτιαγμένο αποκλειστικά από στίχους ποιημάτων. Διαλέγω τη σελίδα των βιβλίων σας για να σας καλέσω προσωπικά να έρθετε, εφόσον μπορείτε, να δείτε το «Εκτός Ορίων». Θα μας δώσει μεγάλη χαρά. Ο σύνδεσμος για να δείτε λεπτομέρειες της παράστασης είναι:
http://www.culturenow.gr/52918/ektos-oriwn-optikoakoystiko-theama-sto-theatro-ilisia-volanakhs
Όπως καταλαβαίνετε η ποίηση είναι ένα μάλλον απαιτητικό θέαμα γι’ αυτό δεν γνωρίζω πόσο καιρό θα παίζουμε ακόμα. Θα χαρώ πολύ αν αποδεχτείτε την πρόσκληση, η παράσταση είναι τις Δευτέρες και τις Τρίτες στις 9.00.
Με βαθειά εκτίμηση
Δημήτρης
sarant said
Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια και για την τιμητικη πρόσκληση. Δυστυχώς, αν και θα έρθω στην Ελλάδα την άλλη βδομάδα μάλλον δεν θα παίζετε το βράδυ της Καθαράς Δευτέρας ,έτσι δεν ειναι; Μετά δεν θα είμαι στην Αθήνα. Εύχομαι καλή επιτυχία!
Φυσικός said
Επειδη διαβασες τα καλα λογια απο τους συντροφους σου, διαβασε και αυτα: Τιποτε σημαντικο δεν εχεις γραψει. Ουτε προκειται. Τι αντιλογο να πεις τωρα; Οτι εγραψες; Τα συγραμματα σου ειναι σαν ανωριμου και ασυνειδητου εφηβου που δεν εχει αυτοανακαλυφθει ακομη (βλεπε για παραδειγμα τον χαμενο που κυβερναει τωρα). Πετας και ενα φτυνο εξωφυλλο τυπου τηλεπωλησης και….αντε γραψαμε βιβλιο. Αντε να κουνησεις καμια κοκκινη σημαια.
mepureblog said
Γεια σας. Έχει βγει κανένα βιβλίο σας σε ebook;
sarant said
24 Δυστυχώς όχι…
mepureblog said
Κρίμα. Σκεφτείτε και τους αναγνώστες του εξωτερικού λίγο 🙂
sarant said
Δεν εχετε άδικο, αλλά είναι θέμα εκδότη.
ΝΙΚΟΣ said
Καλησπέρα σας,
Θα ήθελα να σάς υποβάλω μερικές ερωτήσεις για διάφορα θέματα:
1ον) Ποιος, κατά τη γνώμη σας, εκδοτικός οίκος έχει κάνει καλή και εμπεριστατωμένη δουλειά όσον αφορά τις μεταφράσεις των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων
(μετάφραση, ερμηνευτικά σχόλια) ;
2ον) Το <> του Ιωάννη Σταματάκου α) είναι χρήσιμο ή ελλιπές ; β) Υπερτερεί ή είναι υποδεέστερο του μεγάλου Λεξικού LIDDELL – SCOTT ; Υπάρχει κάποιο άλλο που έχετε να προτείνετε ;
3ον) Υπάρχει κάποια γραμματική της αρχαίας ελληνικής γλώσσας που έχετε να προτείνετε ή όλες πάνω-κάτω είναι καλές όπως πχ του Μιχάλη Οικονόμου ( ένα μικρό άσπρο βιβλίο που το είχαμε στο σχολείο ), του Αχιλλέα Τζάρτζανου ή του Γεώργιου Ζηκίδη και άλλες ;
4ον) Υπάρχει κάποια γραμματική της νέας ελληνικής γλώσσας που να είναι πιο εύληπτη από τις υπόλοιπες όπως πχ του Μανώλη Τριανταφυλλίδη, του Αγαπητού Τσοπανάκη , του Μπαμπινιώτη, ή η ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ των HOLTON DAVID, MACKRIDGE PETER, ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ-WARBURTON ΕΙΡΗΝΗ ;
sarant said
28 Καλημέρα, καλό θα ήταν να το βάζατε στο πιο πρόσφατο άρθρο, να απαντήσουν και άλλοι
1. Ο Κάκτος έχει το σύνολο της γραμματείας αλλά δεν ειναι υποδειγματική δουλειά. Οπότε, φοβάμαι ότι πρέπει για κάθε έργο να βλέπετε τι υπάρχει και να διαλέγετε.
2. Ό,τι βάζετε σε γωνιώδεις αγκύλες χάνεται. Μάλλον ρωτάτε για το Λεξικό της Αρχαίας. Το Λίντελ Σκοτ, εννοώ την αγγλική έκδοση, με το συμπλήρωμά του, είναι ασφαλώς καλύτερο. Αν μιλάτε ιταλικά, δείτε και του Μοντανάρι το καινούργιο.
3. Δεν εχω άποψη, Τζάρτζανο χρησιμοποιώ
4. Του Τσοπανάκη είναι συμπαθητική σε ένα άγονο πεδίο. Αλλά οι γλωσσολόγοι προτιμούν, όχι άδικα, την Φιλιππάκη κ.α.
ΝΙΚΟΣ said
Σάς ευχαριστώ για τις απαντήσεις που μού δώσατε
*Δεν γνώριζα ότι ό,τι μπαίνει σε γωνιώδεις αγκύλες χάνεται. Τώρα θα το έχω υπόψιν μου. Όπως και να ‘χει ∙ναι, στο λεξικό της αρχαίας αναφερόμουν.
Επίσης θα ήθελα να σάς κάνω τρείς ακόμη ερωτήσεις που ξέχασα στην προηγούμενη ανάρτησή μου
1ον) Μου προτείνατε την αγγλική έκδοση του λεξικού λιντλ σκότ. Υπάρχει κάποια έκδοση στα ελληνικά που να την θεωρείται αξιόλογη ; ( είχα διαβάσει ότι η ανατύπωση της μετάφρασης Μόσχου-Κωνσταντινίδη , εκδόσεις Σιδέρη είναι μια τίμια προσπάθεια).
2ον) Πέρα από τις γραμματικές. Υπάρχει κάποιο συντακτικό της αρχαίας και της νέας ελληνικής αντίστοιχα που έχετε να προτείνετε ; και
3ον) Ορισμένα βιβλία του πατέρα σας, Δημήτριου Σαραντάκου, όπως : τι μας έμαθαν επιτέλους οι αρχαίοι Έλληνες, οι αρχαίοι είχαν την πλάκα τους και σχίζοντας τις γραμμές των οριζόντων, υπάρχει περίπτωση να επανακυκλοφορήσουν ή , πλέον, θα τα βρούμε στο διαδίκτυο και στα παλαιοβιβλιοπωλεία ;
Σάς ευχαριστώ εκ των προτέρων
Γιάννης Κουβάτσος said
Και οι εκδόσεις Ζήτρος έχουν κάνει καλή δουλειά με την αρχαία γραμματεία.
Α. Σέρτης said
29
«Αν μιλάτε ιταλικά, δείτε και του Μοντανάρι το καινούργιο.»
Κι αν δεν μιλάτε ιταλικά, δεν πειράζει. Υπάρχει μεταφρασμένο στα ελληνικά από το 2013:
https://www.politeianet.gr/books/9789602065679-montanari-franco-papadimas-sugchrono-lexiko-tis-archaias-ellinikis-glossas-sklirodeti-ekdosi-227512
sarant said
Βλέπω με χαρά ότι συμμετέχουν και αλλοι στη συζήτηση
30 α. Κατ΄εμέ είναι καλύτερη η αγγλική έκδοση, διότι έχει και το συμπλήρωμα. Επίσης, μπορείτε να τη βρείτε ηλεκτρονικά, δωρεάν, αν δεν κάνω λάθος, πχ στον ιστότοπο tlg.uci.edu, στην ενότητα Lexica.
β. Η Νεοελληνική Σύνταξις του Τζάρτζανου, παρά τα χρονάκια της, με καλύπτει.
γ. Το προνόμιο της επανέκδοσης ανήκει στον εκδότη, αλλά νομίζω ότι τα βιβλία αυτά κυκλοφορούν στο εμπόριο. Έτσι βλέπω πχ εδώ
protoporia.gr/sarantakos-dhmhtrhs-oi-arxaioi-eixan-thn-plaka-toys-9789602357699.html
sarant said
32 Α μπράβο, δεν το ήξερα
Δύτης των νιπτήρων said
Δεν κυκλοφορεί πια η σειρά του Ζαχαρόπουλου, ε;
Γιάννης Κουβάτσος said
Και του Ζαχαρόπουλου, ναι. Υπάρχει ακόμα στα βιβλιοπωλεία, σε παλαιότερες εκδόσεις της, βέβαια.