Λέξεις που χάνονται
Για τα άλλα μου βιβλία μπορείτε να δείτε μερικά πράγματα εδώ.
Το βιβλίο μου «Λέξεις που χάνονται» κυκλοφόρησε τον Νοέμβρη του 2011 από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου. Περιέχει 366 ιστορίες λέξεων, μία για κάθε μέρα και μία για τα δίσεκτα, για ισάριθμες λέξεις που δεν τις έχουν τα σύγχρονα μεγάλα λεξικά μας, ξεκινώντας σε αλφαβητική σειρά από τον αβαγιανό και καταλήγοντας στο ψίκι. Σε κάθε λέξη αφιερώνονται τρεις παράγραφοι, όχι περισσότερες από 200 λέξεις -αλλιώς το βιβλίο θα αποκτούσε διαστάσεις απαγορευτικές.
Όπως λέω και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: Τι είναι ο μαϊτζέβελος, η κατσιφάρα και το ζεμπερέκι; Τι φτιάχνει ο κουγιουμτζής, πού δουλεύει ο καλιοντζής και με τι ασχολείται ο παϊτέρης; Ποια είναι η μοναδική ελληνική λέξη που αρχίζει από ζν; Σε ποιο μέρος του ελληνόφωνου κόσμου θα καθίσετε στην τσαέρα και πού θα φάτε στην παδέλα; Ποιο φρούτο είναι το ζαρταλούδι και ποιο η πατίχα; Είναι κακό να βάζει κανείς μαναφούκια; Σε τι διαφέρει η μιντινέτα από τη μαντινούτα;
Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν πρόκειται να τις βρείτε σε κανένα από τα δύο μεγάλα σύγχρονα λεξικά της ελληνικής γλώσσας που είναι προσιτά στο ευρύ κοινό, δηλαδή το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής και το λεξικό Μπαμπινιώτη. Μερικές ίσως να μην τις βρείτε σε κανένα λεξικό γενικώς, θα τις βρείτε όμως στο βιβλίο που βλέπετε αριστερά στη φωτογραφία.
Για να πάρετε μιαν ιδέα από το περιεχόμενο του βιβλίου, αντιγράφω εδώ ένα λήμμα, το ζιαφέτι.
Ζιαφέτι
Ζιαφέτι είναι το συμπόσιο, το φαγοπότι, το ξεφάντωμα, το γλέντι. Δάνειο από τα τουρκικά, ziyafet, λέξη που έχει περάσει σε όλες τις βαλκανικές γλώσσες. Ακούγεται και σήμερα, ιδίως για τα γλέντια που γίνονται σε πανηγύρια και γενικά σε χωριά. Από την παρουσίαση του δίσκου δημοτικής μουσικής Ζαγορίσιο ζιαφέτι αντιγράφω τον ορισμό: «Ζιαφέτι στο Ζαγόρι είναι όταν μαζεύονται 25-30 άτομα, βάζουν ένα αρνί σε καφενείο νύχτα και σου λένε έλα».
Σε ένα δημοτικό του Ολύμπου, όταν φέραν το κεφάλι του Τάκου στον Πασά, έγινε «τρεις μέρες ζιαφέτι», ενώ αρκετά συχνά χρησιμοποιεί τη λέξη ο Ρήγας στο Σχολείον των ντελικάτων εραστών. Στις Νησιώτικες ιστορίες ο Εφταλιώτης θυμάται έναν γάμο όπου «ήτανε μια λάκερη βδομάδα, κάθε μέρα κι απ’ ένα μεγάλο ζιαφέτι».
Η λέξη ωστόσο δεν ακούγεται μόνο στην Ήπειρο, τη βρίσκω επίσης στα νησιά, την Κρήτη, τη Θράκη, πιθανώς και αλλού. Ζιαφέτι γινόταν επίσης τα παλιότερα χρόνια όταν τελείωνε το χτίσιμο ενός σπιτιού και ο νοικοκύρης τραπέζωνε τους μαστόρους. Ωραία λέξη το ζιαφέτι, κι ας μην την έχουν τα νεότερα λεξικά· στους ζοφερούς καιρούς μας, θέλουμε πολλά συνώνυμα της ευωχίας και της συντροφικότητας.
Προσπαθώ σε κάθε λήμμα να έχω παραθέματα από εμφανίσεις της λέξης σε κείμενα μεγάλων συγγραφέων μας, θέλοντας να παντρέψω λεξικογραφία και λογοτεχνία. Έτσι, πέρα από τη γεύση που παίρνει ο αναγνώστης από μεγάλα έργα, μπορεί επίσης να μάθει τι είναι επιτέλους το καραντί που απειλεί να μας μπατάρει στο ποίημα του Καββαδία, ποιον υβριστικό χαρακτηρισμό για τους ιερείς είχε καταγράψει στο λεξικάκι του ο Καβάφης, πώς είχε αποκαλέσει ο Βάρναλης τον Τσόρτσιλ, σε ποια λέξη είχε κολλήσει ο Άγγλος μεταφραστής του Σεφέρη και τι εννοεί ο Μάρκος Βαμβακάρης όταν τραγουδάει πως «κάνει σαρμάκο».
Για να σχηματίσετε μια εικόνα για το περιεχόμενο, ιδού μερικά λήμματα, το 1/10 του συνόλου, παρμένα περίπου στην τύχη:
- αβαγιανός
- αλιτζές
- αντράλα
- αρουλίζω
- βεδούρα
- βοδώνω
- γερδέλι
- γκαϊλές
- γουλόζος
- διώμα
- ζαμπούνης
- ζνίχι
- καλιοντζής
- καρύτζαφλος
- κατσιφάρα
- κνικάτος
- κουρνάζος
- λιμπά, τα
- μαναφούκι
- μονομερίδα
- μπακράτσι
- μπονόρα
- ναμικιόρης
- ξαντιμεύω
- οσκρός
- πίζουλος
- πρέντζα
- ρομπατσίνα
- σατίρι
- σοπάκι
- ταζέδικος
- ταυραμπάς
- τράφος
- τσίμπαλο
- φλετουρώ
- χάψη
- ψίκι
Νομίζω ότι οι Λέξεις που χάνονται είναι καλό για “βιβλίο κομοδίνου”: αφού τα άρθρα είναι αυτοτελή, μπορεί κανείς να διαβάζει ένα-δυο άρθρα και μετά να το αφήνει: δεν είναι ανάγκη να το διαβάσετε σε μια καθισιά, ούτε να το ξεκινήσετε από την αρχή.
ISBN 978-960-8219-77-9
Για το βιβλίο μου Λέξεις που χάνονται έγραψαν:
* Ο Στέλιος Ελληνιάδης στον Δρόμο της Αριστεράς την εκτενή παρουσίαση «Η γιαβουκλού και ο φούφουτος»
* Ο Μανώλης Πιμπλής, στα Νέα, την εκτενή παρουσίαση «Οι λέξεις που ξεχάσαμε» -δείτε και το σχετικό άρθρο του ιστολογίου.
* Ο Βασίλης Αγγελικόπουλος, στη στήλη «Υποβολείο» της Καθημερινής: Ψίκι τι θα πει; • Σουβάλα; • Αντε, κάτι πιο εύκολο: Παξιμαδοκλέφτρα; • Α, το απολαμβάνω το βιβλίο του Νίκου Σαραντάκου «Λέξεις που χάνονται» • «Eνα ταξίδι σε 366 σπάνιες λέξεις» • πολλές από τις οποίες δεν θησαυρίζονται σε κανένα λεξικό (Εκδόσεις Εικοστού Πρώτου). • Oχι, το «καραντί» • (θα μας μπατάρει) • είστε σίγουροι πως ξέρετε τι θα πει; • Καλά για το «γάρμπος», τα έχουμε πει κι από εδώ. • Και με χάρη γραμμένο κάθε λήμμα. • Oχι… άγαρμπα.
* Ο Δημήτρης Φύσσας, στη στήλη «Αναγνωστήριο» της Athens Voice: Ο Σαραντάκος αποθησαυρίζει για κάθε μέρα του χρόνου μια διαφορετική λέξη και μελετάει την ιστορία της. Κριτήριά του, να μην υπάρχουν σε κανένα από τα τρέχοντα λεξικά, ταυτόχρονα όμως να έχουν ενδιαφέρον για το σύγχρονο αναγνώστη. Η κατσιφάρα, ο μουχτούρης, τα σαντεκλέρια, ο βαρδαλαμπούμπας, το ψίκι, ο τζελάτης, η ζολότα, το καβανόζι, τα πορίχια, όλα αυτά και πολλά άλλα είναι δω και σας περιμένουν. Δεν συνιστάται για δώρο σε οπαδούς του κ. Αδώνιδος Γεωργιάδου.
* Ο Παναγιώτης Σκορδάς, στο Εμπρός, την εφημερίδα της Μυτιλήνης με την οποία συνεργαζόταν ο αξέχαστος πατέρας μου.
* Το βιβλίο παρουσιάστηκε στο δελτίο τύπου αρ. 92 (Μάιος 2012) της μεταφραστικής σχολής metaφραση.
* O Ριζοσπάστης, στο φύλλο της 12.5.2012: Ο συγγραφέας αποδελτιώνοντας το λεξιλόγιο μεγάλων Ελλήνων ποιητών και πεζογράφων κατέγραψε 366, σπάνια χρησιμοποιούμενες σήμερα λέξεις, που όμως μπορεί να παραμείνουν «ζωντανές» αν τις μάθουμε. Ο συγγραφέας παραθέτει με αλφαβητική σειρά και αναλύει εννοιολογικά τις 366 λέξεις, δίνοντας την καταγωγική τους ρίζα και δείγματα στίχων και πεζογραφικές φράσεις δημιουργών που χρησιμοποίησαν τις λέξεις αυτές, οι οποίες δεν περιλαμβάνονται στα περισσότερα νεότερα λεξικά.
* Άρθρο στα Χανιώτικα Νέα, 7.10.2013 (Είναι το δεύτερο που γράφτηκε, το πρώτο δεν μπόρεσα να το βρω).
* Και η τριτη συνέχεια του άρθρου, Χανιώτικα Νέα, 14.10.2013.
Α. Παπαγιάννης said
Πριν μερικές δεκαετίες, νεαρός αγροτικός γιατρός σε χωριό της ορεινής Χαλκιδικής, προσπαθούσα να καταλάβω σε ποια από τα ‘κλασικά’ συμπτώματα αντιστοιχούσαν οι ιδιωματικές εκφράσεις των ασθενών μου, όπως «αντράλα», «βουρλάδα» και «σταλαχίδα». Και μόνη η ανάμνηση αυτή που μου κίνησε η αντράλα θα με οδηγήσει στα βιβλιοπωλεία… Όσο για το «ζνίχι», αν θυμούμαι καλά το συνάντησα στη μετάφραση της Οδύσσειας του Ζήσιμου Σιδέρη που διδασκόμασταν τότε στο Γυμνάσιο.
sarant said
Το ζνίχι είναι σε πολλές ομηρικές μεταφράσεις, όχι μόνο του Σίδερη -κάποια από αυτές (το γράφω στο βιβλίο) κρίθηκε ακατάλληλη να διδάσκεται επειδή περιείχε λέξεις όπως το ζνίχι!
Μπουκανιέρος said
Για την αντράλα δεν ξέρω σίγουρα, αλλά το «αντραλίζομαι» υπάρχει σε διάφορα (πανελλήνια μάλλον) παιδικά-λαϊκά τραγουδάκια, όπου ριμάρει με το «(πέφτω και) τσακίζομαι». Πέρα απ’ το γνωστό του Βάρναλη, βέβαια.
Μαρία said
3 Τράμπα, τραμπαλίζομαι, πέφτω και τσακίζομαι θυμάμαι, παρόλο που ξέρω το αντραλίζομαι.
Μπουκανιέρος said
4 Σωστό κι αυτό! 🙂
skol said
Το στοκοφίσι εγώ(Κέρκυρα) το θυμάμαι με α: στακοφίσι.
Kαι στα πομοντόρια άλλη μια παραλλαγή: κομιντόρα.
Ο ενικός (κομιντόρο) το ίδιο συχνός.
sarant said
6: Να πω την αλήθεια,, το στΑκοφίσι δεν το έχω ξανακούσει.
Τίτος Χριστοδούλου said
Παραγγέλλεται. Το ISBN, νομίζω, θα ήταν χρήσιμο.
sarant said
Σωστά.
Θα το συμπληρώσω, αλλά είναι:
ISBN 978-960-8219-77-9
gbaloglou said
Ψήφος για την λέξη του βιβλίου που αξίζει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη να ‘ξαναβρούμε’;
sarant said
10: Εσύ ποιαν προτείνεις;
gbaloglou said
11: το κρατάω μυστικό για την ώρα
Μισιρλού... said
Καλοτάξιδο, Νίκο! Ήδη, το ξεκοκάλισα δεόντως!
Κι εδώ, «Η γιαβουκλού και ο φούφουτος», μια ωραία παρουσίαση του βιβλίου σου (από τον Στέλιο Ελληνιάδη, στην εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο).
[Και το άρθρο τελειώνει με λίγα λόγια για τον αείμνηστο, και αγαπημένο όλων μας εδώ, πατέρα σου. Εις μνήμην…]
sarant said
Μισιρλού, σ’ ευχαριστώ πολύ. Ναι, πολύ καλή η παρουσίαση του Στέλιου, έκανε ποδαρικό.
Νίκος Σαραντάκος: Λέξεις που χάνονται « Roseta Books said
[…] περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ Share this:StumbleUponDiggRedditLike this:LikeBe the first to like this […]
Έγινε άρατος λοιπόν « pigassosnews said
[…] μια λέξη που την έχω συμπεριλάβει στο βιβλίο μου “Λέξεις που χάνονται“, αλλά που είχα να πω λίγο περισσότερα γι’ αυτήν (αφού […]
Τα γκεσέμια και η ευθύνη των μεγαλοδημοσιογράφων | nekordis64 said
[…] Τεγόπουλου-Φυτράκη. Δεν είναι σπάνια λέξη, δεν είναι “λέξη που χάνεται“, όσο κι αν έχει ελαφρώς παλιώσει επειδή αναφέρεται […]
voulagx said
ούρτζια (το τζ παχυ) = μεράκι,κέφι,συναίσθημα
Λεξη που ακουσα στην Καστάνιανη (επισημα: Καστανέα) των Μαστοροχωριων.
Ισως ο Γρηγορης Κοτορ. να ξερει περισσοτερα.
alex said
NA KAI KATI ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΕΣ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΣΙΦΑΡΑ
sarant said
😉
ΕΦΗ ΕΦΗ said
18.Τριγυρνώντας, σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, στο ιστολόγιο,είδα την ούρτζια.Το » ίρτζι » στην Κρήτη σημαίνει ατομική περηφάνεια, γόητρο. ίσως και μερακλίκι. π.χ. » όσο κι αν εφώνιαζε αυτός, δεν ήσκυφτε ποτέ τη γκεφαλή τζη .Είχε το ίρτζι της » .Συνειδητοποιώ ότι πάντα το ακουσα να αφορά σε γυναίκα.
σ.σ.Αφού το έγραψα εδώ, σκέφθηκα τον κυρ γούγλη και είδα ότι είναι ήδη καταγραμμένο και σημαίνει τιμή. Λέω να το αφήσω, για τις παράλληλες ερμηνείες που του έδωσα, όπως το αισθανόμουν να λειτουργεί.
19.Αντάρες και κρυγιότες και σήμερο.Είδα-άκουσα τα νΤροπολιτσώτικα, στο σημερινό θέμα. Μεταφέρομαι
GreekCI said
αχ..ακουσα για την προσφορά του Βήματος αλλα δεν το βρήκα πουθενα..ειπα δεν πειραζει, θα ψάξω να το παρω χωριστα..αλλα δεν κυκλοφρει? μήπως ξερετε που θα βρώ αντίτυπο?
sarant said
Στους πάγκους των εφημερίδων, ίσως το βρείτε, προς 2.25
Διαμαντοπουλος Θανασης said
1.
στο χωριό μου λενε “με ήρθε άχαρα” και σημαινει εμετος
sarant said
Ευχαριστώ -ποια περιοχή;
200 τούρκικες λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά | H NEA ΕΡΥΘΡΑΙΑ on line said
[…] δεν θα τις έβαζα (ας πούμε το τσαΐρι, που είναι στις Λέξεις που χάνονται και που δεν είναι καθόλου γνωστό στη νότια Ελλάδα, αν […]
220 τούρκικες λέξεις | ggeorgiou.gr said
[…] και δεν θα τις έβαζα (ας πούμε το τσαΐρι, που είναι στις Λέξεις που χάνονται και που δεν είναι καθόλου γνωστό στη νότια Ελλάδα, αν […]
Δέσποινα said
Καλησπέρα. Μήπως γνωρίζετε τη λέξη λιτέρα ή λυτέρα; Σε μια διήγηση ενός γέροντα από Ικαρία αναφέρθηκε ως είδος φέρετρου δίχως καπάκι ή ας πούμε καλύτερα ως είδος φορείου για νεκρούς μια και θάπτονταν μόνο τυλιγμένοι στο χασέ. Η λιτέρα παρέμενε στην εκκλησιά και χρησιμοποιούνταν μόνο για τη μεταφορά και για όσο διαρκούσε η νερώσιμη ακολουθία.
sarant said
Καλησπέρα.
Δεν την έχω ακούσει, μάλλον είναι δάνειο από ιταλικά ή κάτι τέτοιο (στα γαλλικά litiere είναι η στρωμνή).
ΕΦΗ ΕΦΗ said
28.Η αντίστοιχη λέξη σ εμάς ήταν το καθελέτο. «Κοινόχρηστο» νεκροκρέβατο απλής κατασκευής. (Ίσως από το καθηλώνω;)
Αρκεσινεύς said
Στην Αμοργό λεγόταν καντιλέτο
Γιάννης said
Λέξη από «ζν»;
«ζντγκαταψξ»
Δημήτρης said
Περνά το ψίκι, πάνε να πάρουνε τη νύφη, λέγεται ακόμη στα χωριά μας (Θεσπρωτία). Πολύ αντράλα = φασαρία γίνεται εκεί μέσα. Τα λιμπά του κριαριού ή του τράγου τρώγονται ψητά. Και τις 3 λέξεις τις χρησιμοποιούμε.
sarant said
Eυχαριστώ!
Λ said
Τελικά πήρα τις Λέξεις Που Χάνονται. Αν θυμάστε είχα βρει το βιβλίο σ’ ένα παζαράκι στην Ελαφόνησο και δεν το πήρα αν και μ’ ενδιέφερε γιατί ταξίδευα και φοβόμουν να κουβαλώ βάρος. Πλήρωσα βέβαια κάτι παραπάνω γιατί στην Κύπρο τιμάται 18.90 (αν και κάποια μικρή έκπτωση μου έκανε ο φίλος βιβλιοπώλης). Χαλάλι!
Πρώτα πρώτα κοίταξα τις λέξεις που ξέρω. Το αποταυρίζομαι είναι μία από αυτές αλλά στην Κύπρο το χρησιμοποιούμε χωρίς το αρχικό α και με ζου αντί ζο. Ποταυρίζουμαι ποταυρήστηκα, ποταυρίστου (προστακτική) κλπ. Γουγκλίζεται.
Κοίταξα επίσης λέξεις που θεωρώ σπάνιες και δεν τις βρήκα όπως φαούτα πχ. που ήταν ένα ξύλο με ορθογώνιο σχήμα και χειρολαβή για το πλύσιμο των ρούχων. Είδα μια σ’ ένα παλαιοπωλείο σήμερα το πρωί και τη θυμήθηκα. Τα ρούχα τα πλέναμε στη Λάντα, που ήταν μια τσιμεντένια γούρνα σχήματος ορθογώνιου 1μ Χ 0.60μ νομίζω. Δεν υπάρχει πια στην αυλή μας (ήταν δίπλα από το πηγάδι με την ττουλούμπα). Οι έποικοι από την Ανατολία την έχουν χαλάσει. Κοίταξα τη λέξη λάτα στο βιβλίο αλλά δεν δίνετε αυτή την ερμηνεία. Λάντα επίσης λέμε τις λακκούβες νερού μετά από τη βροχή. Λέτε να υπάρχει σχέση μεταξύ λάτας και λάντας;
Λ said
Πλέναμε στην λάντα με τη φαούτα άλλα δεν είμαι πανάρχαια. Γεννήθηκα μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Απλά όλα αλλάζουν τόσο γρήγορα. Τώρα έχω ένα πανέξυπνο πλυντήριο.
sarant said
35: Α, ευχαριστώ πολύ!
Εχω αρκετές κυπριακές λέξεις, θα δείτε. Αλλά δεν μπορώ να τις έχω και όλες 🙂
Πάντως τη λάντα δεν την ήξερα και δεν πρέπει να έχει σχέση με τη λάντα.
Λ said
Ναι π.χ. ο πλίκος.
Σε αυτόν ερχόταν το μεροκάματο της μάνας μου στο τέλος της βδομάδας. Ξενοδούλευε τα τελευταία δυο-τρία χρόνια πριν την εισβολή. Μάζευε πατάτες ή πορτοκάλια ανάλογα με την εποχή. Ίσως να ήταν τυχερή γιατί άλλες γυναίκες δούλευαν στα λατομία ή έσπαζαν πέτρες για το φτιάξιμο δρόμων. Πάντα οι γυναίκες έπαιρναν μισό μεροκάματο σε σύγκριση με αυτό των αντρών και τις προτιμούσαν.
Φεύγοντας από το χωριό στις 14 Αυγούστου 74, δεν ξέρω ποιος από εμάς, άρπαξε τον χαρτοφύλακα που φύλαγε ο πατέρας μου διάφορα έγγραφα: τίτλους ιδιοκτησίας, τοπογραφικά σχέδια, την πολεοδομική άδεια του σπιτιού μας, ένα βιβλίο έκδοσης του 1750 στη Βενετία, που είχε χαρίσει ο Αρχιεπίσκοπος Κύριλλος ο Β’ στον παππού μου επειδή ήταν θείος του, και το κληρονόμησε στη συνέχεια ο πατέρας μου, φωτογραφίες, επιστολές, αποδείξεις ακόμη και προσκλητήρια γάμων. Έτσι σώθηκαν και αρκετοί πλίκοι, συνηθισμένα μπεζ ταχυδρομικά φακελάκια με το όνομα της μητέρας μου απέξω. Ο μεγάλος μου αδελφός πήρε το βιβλίο (και δεν μας άφησε ποτέ να το ξαναπάρουμε στα χέρια μας), τα υπόλοιπα αδέλφια πήραν τις φωτογραφίες, τους τίτλους ιδιοκτησίας τους έχει μια αδελφή μου και εγώ πήρα τα υπόλοιπα και χρειάστηκα 4 μποξ φαιλς για να τα τακτοποιήσω. Έτσι φυλάω και τους άδειους πλίκους και θυμάμαι τη μάνα μου να λέει που είναι ο πλίκος; εδώ έχω τον πλίκο, όταν θα πάρω τον πλίκο…
sarant said
Ο πλίκος υπάρχει και σε άλλα μέρη της Ελλάδας -έχω και μερικές ειδικά κυπριακές ή έστω κρητοκυπριακές 🙂
Λ said
39. Έχετε δίκαιο. Γέλασα πολύ με το λήμμα καύκα (πληθ. καύτζιες) σε σχέση με τον Κάφκα (ίσως να είναι ο λόγος που δεν κατάφερα μέχρι στιγμής να διαβάσω έργο του από την αρχή μέχρι το τέλος). Είναι λέξη που άκουσα πολλές φορές στα μικράτα μου, αλλά τελευταία δεν την πολυσυναντώ.
Δεν θα μπορούσε να έχει προέλευση από το καυχιέμαι; Όπως τώρα στα αγγλικά, που όταν ένας μεγάλος ή κάπως μεγάλος στην ηλικία κύριος, αλλά «επιτυχημένος» ή/και «ματσωμένος», παρατά τη γυναίκα του για μια νεώτερη, δεν λένε «παράτησε τη γυναίκα του για μια γυναίκα τρόπαιο (δηλαδή για καύχημα)» ή κάπως έτσι;
Παύλος said
Τι σημαίνει η λέξη Μπισκούνια και ποια είναι η ιστορία της;
Στα λεξικά ΛΚΝ και ΛΝΕΓ (Β’ έκδοση) δεν υπάρχει.
Υπάρχει το Αυτοδιαχειριζόμενο Παιδικό Στέκι Τα Μπισκούνια και στη σελίδα
http://tinyurl.com/ohgh32b
λένε ότι το όνομα «Τα Μπισκούνια» είναι δάνειο από την καλυμνιώτικη λέξη για τα παιδάκια. Η λέξη υπάρχει και στη σελίδα
http://tinyurl.com/qg39myd
όπου το σχόλιο λέει «…αλλά πέσαμε σε κάφρους και μ@@κες που μας ψόφησαν στην μπουνιά και τα μπισκούνια …. ». Προφανώς δεν εννοεί παιδάκια.
Υπάρχει στο βιβλίο;
sarant said
Καλημέρα. Τη λέξη την αγνοούσα ως σήμερα, δεν υπάρχει στο βιβλίο, όπως και τόσες άλλες -αφού το βιβλίο έχει μόνο 366 λέξεις και με κριτήριο όχι να είναι πάρα πολύ σπάνιες αλλά απλώς να μην τις έχουν τα σύγχρονα μεγάλα λεξικά.
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Καλημέρα, Νίκο!
Θα παρακαλούσα στην επόμενη έκδοση των Λέξεων που Χάνονται να πρόσθετες, ει δυνατόν, το σουβριάλι -σήμα κατατεθέν της Μέλπως Αξιώτη και του κόσμου της Μυκόνου, πριν την τουριστική της εκπόρνευση. Το πρωτοχρησιμοποίησε στο μυθιστόρημά της Δύσκολες Νύχτες αλλά και αλλού, στη συνέχεια. Σίγουρα μια ανάμνηση από δώρο των παιδικών της χρόνων, όμως και μια υπέροχη λέξη. Δεν νομίζεις;
eliency said
Δεν έχω πάρει ακόμη το βιβλίο γιατί μόλις τώρα είδα ότι υπάρχει, αλλά διερωτούμαι αν το «ζνίχι» είναι το «ζινίχι», που ακόμα χρησιμοποιείται στην Κύπρο για το «σβέρκο». Επίσης διερωτούμαι αν συμπεριλάβατε την λέξη «ζαπτιές» ή «ζαφτιές» που αναφερόταν στον «αστυφύλακα», τούρκικη κι αυτή.
sarant said
44: Ναι, το ζνίχι είναι το ζινίχι. Κυπριακές λέξεις έχω κάμποσες, αλλά όχι τον ζαπτιέ -έτσι κι αλλιώς, δεν είναι λεξικό αλλά συλλογή 366 μικρών άρθρων.
43 Γιώργο Λυκοτραφίτη να με συμπαθάς, τώρα το είδα το σχόλιό σου. Ίσως θέλει χωριστό άρθρο το σουβριάλι.
eliency said
Μπαίνω στον πειρασμό να αναφερθώ στο ποίημα του Κύπριου
εθνικού μας ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη «Η Χιώτισσα» στην απαράμιλλης
λογοτεχνικής αξίας σκηνή, την ώρα που μια γριά (κυρά- ‘ρκα) παρακαλεί
για ελεημοσύνη έξω από μια πόρτα, κοντά στην εκκλησία της Αγίας Νάπας
στην Λεμεσό, κατά τα «λιοβουττήματα ‘νου Σαββάτου», εδώ για άντληση
κάποιων σχεδόν ξεχασμένων λέξεων του κυπριακού ιδιώματος
«Αντάν τζαι κόψαν τους Δεσποτάες μεσ’ τζείντα βάσανα τα πολλά,
ήρταν καμπόσοι αρναουτάες στην Λεμεσό με τον Χατζαλά,
τζ’είχαν τον μαύρο χάρο μιτά τους, τζι’ο κόσμος έτρεμεν τ’άρματα τους,
τζ’ήτουν οι τόποι νεκατσιασμένοι, κάθε καντούνι τζαι μαχαλάς,
τζ’ήταν στα σπίθκια τους τρυπωμένοι που τα σουρούπια του φου οι λας,
μεσ’ τζείντην βράσην τζείν’του θανάτου, εις της Αγιάς Νάπας την μερκάν,
τα λιοβουττήματα ‘νου Σαββάτου, πόξω μιας πόρτας είσιεν μιαν ‘ρκαν,
θκιακονιτίναν τζι’επαρακάλεν με την βραγνήν της φωνήν τζι’ελάλεν,
«κάμε, τζυρά μου, το ψυσιικόν σου τζι’εμέν τ’ανήμπορου του μιστού,
να σου χαρύνει ο θεός το φως σου, τζι’ασ’εν για τ’όνομαν του Γριστού».
Τότες αννοίει τζαι ποσιεπάζει, πόναν πορτίν του παναθυρκού,
πουπανωθκιόν της τζι αναστενάζει, σγιαν την αντζέλισσαν μια Τουρκού.
Θωρεί την ‘ρκαν τζαι πάλαι θωρεί την τζαι με το νέψιμον της καλιεί την.
Η ‘ρκα εβώβωσεν στην θωρκάν της, τζ’εν είπεν λόον ποτζεί τζαι τζει,
γιατ’είδεν άρπα την ομορκιάν της τζι εστάθην τζι’έμεινεν ξιστιτζή.
Αναστενάζ’η Τουρκού παππέσσω τζ’είπεν περίλυπη, σιανά,
«βουράτε, σκλάβες, φέρτε την έσσω, τού’ντην ρωμαίσσαν που θκιακονά»,
τζι’ευτύς οι σκλάβες, με την χαράν τους, βουρούν τζι’εφέραν την στην τζυράν τους….»
Εδώ στέκομαι σε κάποιες λέξεις, τις:
λας= άνθρωποι, ο κόσμος
καντούνι= μικρός παράδρομος, στρίψιμο
ξιστιτζή= άναυδη, θαμπωμένη
‘ρκα= κυρά ή και γριά
νεκατσιασμένος= αηδιαστικός, που σου προκαλεί αναγούλα κι αποστροφή
μιστός= μισθωτός, φτωχός μεροκαματιάρης
sarant said
A, ευχαριστούμε.
Το σγοιαν ειναι το «σαν», «παππέσσω» θα πει απομέσα;
eliency said
Ναι, το «σγιαν» σημαίνει «όπως»,»σαν» και το «παππέσσω» είναι το «από μέσα». Το «αππέξω» είναι το αντίθετο, «από έξω» (απέξω). Ελπίζω να βρω τα βιβλία στην Κύπρο. Επειδή θα πάω στην Αθήνα σε λίγες μέρες και μόνο για 3 μέρες, πού θα μου συστήνατε να πάω να τα πάρω;
sarant said
Είχε εξαντληθει αλλά ξανατυπώθηκε. Η Πολιτεία (Ασκληπιού) θα πρέπει να το έχει, και για πιο σίγουρα ο εκδότης (Ζαλόγγου 9, ενα μικρό δρομάκι κάθετο στην Ζωοδόχου Πηγής και στη Μπενάκη, μεταξύ Σόλωνος και Ακαδημίας).
eliency said
Ευχαριστώ, θα το βρω σίγουρα.
Μπούφος said
Νικοκύρη
Μέχρι να βρω το βιβλίο
τι είναι το ζαρταλούδι; Εχεις την καλωσύνη να μου πεις; Ρωτώ διότι είχα ακούσει για κάποιον κ. Ζαρταλούδη οικονομολόγο, Θεός σ’χωρέσ’ τον.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
51. τι είναι το ζαρταλούδι;
τί είναι η θεία γούγλη; 🙂 🙂
https://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B6%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B9
sarant said
51-52 Με πρόλαβε η Έφη!
Γιάννης Ιατρού said
Ρε Νικο, τώρα τελευταία σε προλαβαίνει το επιτελείο πολλές φορές 🙂 🙂
Μπούφος said
ΕΦΗ 52
Φοβερο! είχα ξεχάσει τη θεία γούγλη. Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς και πλείστες ευχαριστίες σε καλημερίζω!
Γιαννη Ιατρού,
γιατί καλέ, πειράζετε τα κορίτσιααα;
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
55. 🙂 ξηγήθηκα, τί εστί βερίκοκο!
Καλημέρα.
sarant said
54 Άσε, αμελώ τα καθήκοντά μου
Γς said
56:
Γιάννης Ιατρού said
57: Όχι ρε Νίκο, τι το έχεις τότε το επιτελείο; Να κάνει και καμιά δουλειά… 🙂
Εδώ έχουν επιτελεία …άλλοι κι άλλοι 🙂
58: Γς μου, τρίβεσαι στη γκλίτσα του τσοπάνη μου φαίνεται … 🙂 🙂

Μπούφος said
ο Γς τρίβεται στο… μάγουλο του βερίκοκου θα τολμούσα να είπω!
😉
Μου φτιάχνετε το κέφι άπαντες. Σπασίμπα!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
60. 🙂 51>>κάποιον κ. Ζαρταλούδη οικονομολόγο,
Εμείς πάλι είχαμε Βερυκοκάκη γιατρό στα μέρη μου. Βερυκοκάκηδες γενικά.
Γιάννης Ιατρού said
61: ΕΦΗ
Εμ, φημίζονται στην Κρήτη γενικώς για το γενικά 🙂 🙂 🙂
Γιάννης Ιατρού said
60: Μπούφος
Πολύ καλή παρατήρηση 🙂
Μου φτιάχνετε το κέφι άπαντες…
Εμ τι; Για σένα δουλευουμε όλοι, πουλίμ’ 🙂
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
62. Γιανν Ιατρού ,βασικά,γενικά 🙂 🙂
Στο γενικά παιζογελά ένα ειδικά πάντα.
Χοχο,τα Χριστούγεννά μου μέσα! φούσκωσε ένα λικέρ που φθιάχνω και γέμισε ο τόπος σορόπια…
Γς said
59, 60:
Με παρεξηγήσατε μωρέ,
Το εξήγησα αλλά:
«Το σχόλιό σας θα ελεγχθεί πρώτα από συντονιστή.
18 Δεκεμβρίου, 2016 στις 15:12»
Γιάννης Ιατρού said
64: ΕΦΗ 🙂
Ωχ, το βράζεις ;;;;;
Γιάννης Ιατρού said
65: Γιάννη, έχεις την free version, η Pro έχει μιά κάποια συμμετοχή 🙂
Γς said
59:
Με παρεξήγησες.
Εψαχνα να βρώ το:
Χειλάκι πετροκέρασο και μάγουλο βερίκοκο,
όταν έπεσα σε κάτι βελούδινα βερύκοκα και τα ανάρτησα.
Αντ αυτών λ.χ.:
Kass said
«κράτος ασυστόλων και πεσμένων κώλων, κωλοέλληνες…»
Μπούφος said
Γιαννη Ιιατρού και λοιπή κομπανία, ειπατε οτι δουλεύετε για μένα; 😉
Συντρόφια, με κάνετε και νιώθω Ασφάλεια!
😉
Γιάννης Ιατρού said
70: Τον μισθό μας μην ξεχάσεις να μας δώσεις 🙂 🙂
Λ said
Το ζαρταλούδι δεν το ξέρω αλλά το ζαρτιλούι είναι η καρδερίνα
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Λ. το βερικοκί πουλάκι 🙂
http://new_greek_russian.academic.ru/27351/%CE%B6%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B9
Γιάννης Ιατρού said
72/73: Καλά τό ‘πα εγώ σε άλλο νήμα σήμερα περί των ξετρούπηδων σχολιαστών/σχολαστριών σ΄αυτό το ιστολόγιο. Μέχρι και ρώσικα! Ωραία εξήγηση Έφη για το #72 !
Λ said
Είμαι σίγουρη για το ζαρτιλούι. Τη γιανιώτικη καρδερίνα την έβαλα γιατί δεν μπορούσα να αντισταθώ στο τιτίβισμά της.
Εξάλλου εμφανίστηκε μόλις έγραψα ζαρτιλι στο γούγλη. Δοκιμάστε και θα δείτε.
Μπούφος said
71
πόσο μισθό, για το συγκεκριμένο έργο; Μαθαίνω είναι γύρω στα 800. Ισχύει;
Kass said
76
Μάλλον δεν έπρεπε να ρωτήσεις για οικονομικά θέματα. Τα οικονομικά και τα σεξουαλικά δεν τα ρωτάνε, ρε Μπούφε!
gkazakou said
Σκεφτείτε πώς θα αντιδρούσατε σε μια τοποθέτηση όπως «δεν θα με ενοχλούσε αν έκαιγαν ένα κέντρο φιλοξενίας προσφύγων».
OXI said
αβανς
αλεζοαρ
αμοπτισερ
ανταρουλα
βεραμαν
βιντεο
βολάν
ζουμ
καλντερίμι
καμερα
καρκαλα
καρπαζια
κιταπι
κονσολα
κοτσαδορος
κοτσανι
κουρελι
λουτρινο
μακιγιαζ
μαλαμα
μαναβης
μαραφετι
μειντανι
μιξερ
μοτοσακο
μπαιρακι
μπακαλης
μπακιρι
μπελαμανα
μπερζερα\σκαμπω
μπουρεκι
μπρικι
μπροστελα
μωβ
νατης
ντιστριμπιτερ
ντολμάς
οβαλ
πανι
παρασολι
πεζουλι
πεσκεσι
πεσκιρι
πιροσκι
πομαδα
πορτμπαγκαζ
πουσι
ρεφραιν
ρυμούλκα
σαξ
σαρμαδακι
σεζλογκ
σεμπλον
σιελ
σκουνα
σοβατεπι
σουβας
ταγαρι
τζαμι
τζοβαιρι
τραινο
τρακτερ
τραμ
τραμπαλα
τρολευ
τσαντιρι
τσαπατσουλης
τσαπραζι
τσουραπι
φορουσι
χαιμαλί
χαμαλης
χασαπης
χασες
χραμι
Τίτος Χριστοδούλου said
26
Πλέναμε και στο ‘χαρσίν’, στην Κύπρο, στο χαλκείον.
Κι έπαιζε το ‘τουμπάκι’ της η (τυφλή) γυναίκα του κυρ Θεολόγη, στην Αντίπαρο, ενώ ο σύζυγός της έπαιζε το ασκαυλό του. Δεν θυμούμαι την δημώδη ονομασία του, αλλά, θυμούμαι τα γέλια των νησιωτών όταν τους είπα για την αρχαία ονομασία ‘άσκαυλο’, ‘ας κα@λώσουμε, λοιπόν!’ Τουσέ!
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Βάζω εδώ το λυγξ για την προτεινόμενη ετυμολογία του βαλμά:
Click to access 4.%20%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20%CE%BA%CE%B1%CE%AF%20%CE%B5%CF%84%CF%85%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AC.pdf
(σελ. 105-106)
Αντώνης Τσιρογωτάκης said
Από την περίληψη των λέξεων όπου χάνονται, του βιβλίου σας, βλέπω ολίγες είναι άγνωστες.
Καλά κάνετε και κεντρίζεται όμως το ενδιαφέρον, γιατί έτσι μαζεύονται κι άλλες.
Ο γλωσσικός θησαυρός της διαλέκτου… ακένωτος!
Στο νέο βιβλίο μου με τον τίτλο «ΚΡΗΤΩΝ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ» (τρίτο κατά σειρά) έκδοση 2019 βελτιωμένη, που πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσει, εκεί θα βρείτε χιλιάδες αθησαύριστες λέξεις, αφού το σύνολο του λεξικού υπερβαίνει τις 14000 λέξεις με παράγωγα, υποκοριστικά, μεγεθυντικά κ.ά. λήμματα από όλη την Κρήτη.
sarant said
82 Καλορίζικο εύχομαι!
Μπούφος said
77 Κass
γιατί δεν τα ρωτάνε παρακαλώ τα οικονομικά και τα σεξουαλικά; θα βγούμε μόλογο άμα απαντήσουμε, εννοείς;