Συζητήθηκε αρκετά χτες και προχτές μια φράση του Προέδρου της Δημοκρατίας, και επειδή η σχετική συζήτηση είχε και γλωσσική διάσταση σκέφτηκα πως δεν θα ήταν άσκοπο να τη σχολιάσουμε εδώ, ανακυκλώνοντας εν μέρει υλικό από παλιότερο άρθρο.
Τις προάλλες, λοιπόν, στο Άργος, κατά την τελετή ανακήρυξής του σε επίτιμο Δημότη του Δήμου Άργους-Μυκηνών, ο Προκόπης Παυλόπουλος στην ομιλία του, ξεκίνησε παινεύοντας αρκετά την ομολογουμένως πλούσια ιστορία των οικοδεσποτών του. Ανέφερε, ας πούμε, ότι το Άργος είναι η αρχαιότερη πόλη του κόσμου, που φαίνεται υπερβολή αν σκεφτούμε το Τσατάλ Χουγιούκ, αλλά ίσως εννοούσε η αρχαιότερη που εξακολουθεί να κατοικείται. Πάντως, σε σχετικόν κατάλογο με τις 16 αρχαιότερες πόλεις της Ευρώπης, όσην εγκυρότητα έχει, το Άργος είναι όντως η αρχαιότερη -και βέβαια στις 16 οι εννιά είναι ελληνικές και άλλες τρεις γεωργιανές. Αλλά πλατειάζω, διότι η φράση που συζητήθηκε πολύ ειπώθηκε προς το τέλος της ομιλίας του Προέδρου.
Προς το τέλος, λοιπόν, ο Προκόπης Παυλόπουλος είπε:
Εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, ως άξιοι συνεχιστές της παράδοσης των Προγόνων μας και του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας που θεμελίωσαν, οφείλουμε να συμβάλλουμε, ως μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε αυτή η μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια να συνειδητοποιήσει πως το μέλλον της εξαρτάται από την υπεράσπιση του βασικού της μεγέθους, όπως αυτό προσδιορίσθηκε από τις ιδρυτικές αρχές και αξίες της. Και το μέγεθος αυτό είναι ο Άνθρωπος, η αξία του και η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του ως συστατικά στοιχεία της πραγματικώς φιλελεύθερης ιδεολογίας. Η οικονομία και το νόμισμα αποκτούν νόημα μόνον όταν υπηρετούν τον Άνθρωπο. Η ρήση του Πρωταγόρα συνιστά τον κοινό ευρωπαϊκό δείκτη πορείας: «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος».