Περιστασιακά, τα σαββατιάτικα μεζεδάκια μας παίρνουν τον τίτλο τους από ένα επιμέρους εύρημα, που το θεωρώ αρκετά μεγάλο ή νόστιμο ώστε να μπορεί να ονοματίσει επάξια ολόκληρη την πιατέλα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και σήμερα -και δεν θα σας κρατήσω σε αγωνία, αφού με αυτό ακριβώς το μεζεδάκι σκοπεύω να ξεκινήσω.
Δεν είναι πρόσφατο -αλλά μόλις χτες το πήρα είδηση, χάρη σε έναν φίλο από το Φέισμπουκ. Μπορεί να μην το βρείτε πολύ ξεκαρδιστικό, αλλά επειδή στα νιάτα μου ήμουν σκακιστής (αν και όχι μεγάλος) το ανάκτορο των μεγάλων σκακιστών άγγιξε μιαν ευαίσθητη χορδή μου.
Τι είναι όμως το ανάκτορο των μεγάλων σκακιστών; Λέτε να υπήρξε κάποτε στο παρελθόν κάποια αριστοκρατική δημοκρατία, που οι κυβερνήτες της δεν εκλέγονταν, αλλά προκρίνονταν ύστερα από σκακιστικούς αγώνες; Αν υπήρχε, σίγουρα θα είχε κέντρο της αυτό ακριβώς το Ανάκτορο.
Ξέρουμε όμως ότι τέτοια πόλη-κράτος δεν εμφανίστηκε ποτέ. Υπάρχουν στην ιστορία μερικά παραδείγματα εστεμμένων και γενικά ανώτατων αρχόντων που ήταν σκακιστές, και που σχεδον πάντοτε νικούσαν τους αντιπάλους τους, αλλά οι νίκες τους ήταν άμεσο αποτέλεσμα του αξιώματός τους και όχι το αντίστροφο: προκειμένου να χάσει το κεφάλι του, ο αυλικός αντίπαλός τους προτιμούσε να χάσει την παρτίδα, και η όλη δυσκολία (όχι αμελητέα μερικές φορές) ήταν να ηττηθεί με τέτοιον τρόπο που να μην υποψιαστεί τίποτα ο νικητής.
Οπότε, το Ανάκτορο των μεγάλων σκακιστών είναι μεταφραστικό εύρημα. Μπορείτε όμως να μαντέψετε σε ποιο μέρος της Ελλάδας βρίσκεται αυτό το… ανάκτορο;