Τις καλοκαιρινές Παρασκευές είπα να βάζω σκίτσα του Μποστ, και είχα κατά νου να βάλω κάποια καλά σκίτσα που έχω στα κιτάπια μου, χωρίς να προσπαθώ να βρω σημεία επαφής με την επικαιρότητα, αλλά καμιά φορά έρχεται η επικαιρότητα και μας τραβάει από το μανίκι. Οπότε, με τη βοήθεια και του φίλου Χρήστου που μου έστειλε το σκίτσο, δημοσιεύω έναν Μποστ πολύ επίκαιρον, αφού γιορτάζει με τον τρόπο του μια πριγκιπική γέννηση στον Οίκο των Ουίνδσορ, σαν κι αυτήν που γιόρτασαν τούτη τη βδομάδα τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που με το ζόρι καταφέρνουν να θρέψουν τα δικά τους παιδιά.
Tο σκίτσο δημοσιεύτηκε…. εδώ με πιάνετε αδιάβαστον, δεν ξέρω πού δημοσιεύτηκε αρχικά το σκίτσο, πάντως έχει συμπεριληφθεί στο άλμπουμ που έβγαλε ο Μποστ τον Δεκέμβριο του 1960. Το 1960 ο Μποστ συνεργαζόταν με πολλά έντυπα και δεν έχω πρόσβαση σε όλα. Πάντως, όχι στην Ελευθερία ή στη Μακεδονία.
Το σκίτσο-γραμματόσημο, που ανήκει σε σειρά παρόμοιων οδοντωτών σκίτσων που έκανε ο Μποστ την εποχή εκείνη, και γιορτάζει τη γέννηση, στις 19 Φεβρουαρίου 1960, του πρίγκιπα Ανδρέα (ή να τον πούμε Άντριου; ), δευτερότοκου γιου της Ελισάβετ της Αγγλίας, σήμερα Δούκα της Υόρκης.
Ο Μποστ παρουσιάζει το βασιλικό βρέφος, το μωrrow, να κρατάει δυο σημαίες, τη βρετανική και την ελληνική, αφού ο μπαμπάς του ο Φίλιππος ήταν της ελληνικής βασιλικής οικογένειας, γιος της πριγκίπισσας Αλίκης και του πρίγκιπα Ανδρέα, αδελφού, αν δεν κάνω λάθος, του διχαστικού μονάρχη Κωνσταντίνου (όχι του Κοκού, του προηγούμενου).
Τη γέννηση του μωrrow βεβαιώνουν με τις υπογραφές τους τέσσερις Λόρδοι και κάτω δεξιά ένας πέμπτος, ο Sir Bost, Λόρδος σχεδιαστής.
Πράγμα σπάνιο, το σκίτσο συνοδευόταν και από λεζάντα, που δεν φαίνεται αριστερά, αλλά μου την έστειλε ο φίλος Χρήστος και την αναδημοσιεύω εδώ:
Το παιδί της Ελισάβετ, με ωραιότατο καπέλλο που του χάρισε η γιαγιά του. Η πόλις του Λονδίνου προσέφερεν ολόχρυσο καροτσάκι και οι κάτοικοι της Σκωτίας, ταλκ για να μην συγκαίγεται το παιδί. Τρώγει 5 φορές την ημέρα γάλα και εις τας 5 ακριβώς τσάι. Είναι αφάνταστος ο φιλελληνισμός του. Μαθών οτι ο πατήρ του είναι υιός της πριγκηπίσης Αλίκης, τον φωνάζει Καραϊσκάκη και Γυιόν της Καλογριάς. Η Ελισάβετ πασχίζει να το συνηθίση στο όνομα Μαουντμπάντεν. Αποτέλεσμα: Το παιδί τα έχασε, και φωνάζει Μαμαουντμπάδεν τη μαμά του και Μαουντμπαμπάδεν το μπαμπά του.
Tο όνομα Μαουντμπάντεν που επανέρχεται στο σκίτσο και στη λεζάντα είναι το Mountbatten, που είναι το επώνυμο που πήρε ο Φίλιππος αφού παραιτήθηκε από τους ελληνικούς και δανικούς (και αγύριστους; ) τίτλους ευγενείας του, που ήταν προϋπόθεση για να παντρευτεί την Ελισάβετ. Ήταν το επώνυμο που είχε υιοθετήσει ο Γερμανός παππούς του, που αποποιήθηκε τους γερμανικούς τίτλους ευγενείας του, πολιτογραφήθηκε Βρετανός ως Louis Mountbatten και πολέμησε με τη Βρετανία στον πρώτο πόλεμο.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 