Στις στήλες των χρονογραφημάτων, αν υπάρχουν ακόμα χρονογραφήματα σε εφημερίδες, όσες εφημερίδες υπάρχουν ακόμα, συνέβαινε πότε πότε ο χρονογράφος να δημοσιεύει μία ή περισσότερες επιστολές αναγνωστών, άλλοτε σχολιάζοντας κι ο ίδιος κι άλλοτε παραχωρώντας ολόκληρο τον χώρο της στήλης στους αναγνώστες του. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος στα Νέα έβαζε τον τίτλο «Απ’ όσα μου γράφουν» σε τέτοια άρθρα, που πέρα από την επικοινωνία δίνουν στον συντάκτη μιαν ανάπαυλα, διότι είναι μεγάλη καταδίκη να πρέπει να γράφεις κάθε μέρα τις εξακόσιες, οχτακόσιες ή χίλιες λέξεις για να γεμίσεις τη στήλη σου.
Κι εμείς εδώ έχουμε κάθε μέρα και καινούργιο άρθρο (εντάξει, κάποτε επαναλαμβάνουμε παλιά άρθρα, αλλά με μέτρο), και βέβαια τη γνώμη σας την εκφράζετε στα σχόλια, δημόσια.
Συχνά συμβαίνει όμως να μου κάνουν ερωτήσεις, για γλωσσικά κυρίως θέματα, είτε γνωστοί είτε άγνωστοι, άλλοτε με ηλεμήνυμα κι άλλοτε στο Φέισμπουκ. Όταν μπορώ απαντάω, όπως μπορώ, αλλά συνήθως δεν προλαβαίνω να το κοιτάξω σε βάθος το θέμα. Μια φορά στο τόσο, κρατάω σε ένα αρχείο την ερώτηση και την απάντηση, μήπως και έχει ενδιαφέρον να ξαναδώ το θέμα ή να το αναπτύξω σε άρθρο στο ιστολόγιο, όπως έχω κάνει όχι λίγες φορές.
Πριν από καναδυο χρόνια σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο να βλέπουν κι άλλοι την απάντηση, όχι για να μάθουν αλλά κυρίως γιατί μπορεί να έχουν κάτι να προσθέσουν, και βάλαμε τον Ιούνιο του 2015 ένα τέτοιο άρθρο, με ερωτήσεις που μου κάνουν και τις αντίστοιχες απαντήσεις, και μερικούς μήνες αργότερα ένα ακόμα. Το τρίτο άρθρο της σειράς αυτής το έβαλα το 2017, και σήμερα βάζω το τέταρτο άρθρο της κατηγορίας. Έγιναν και (πολλές) άλλες ερωτήσεις μέσα στο διάστημα που πέρασε αλλά συνήθως αμελούσα να τις σημειώσω, οπότε κράτησα μόνο αυτές. Κάθε διαφωνία, συμπλήρωση ή άλλο σχόλιο είναι ευπρόσδεκτα.
* Και ξεκινάω με μιαν απορία όπου δεν μπόρεσα να δώσω απάντηση και την παραθέτω ελπίζοντας ότι η συλλογική σοφία θα αποδείξει για μιαν ακόμη φορά την αξία της.
Ήθελα να ρωτήσω αν γνωρίζετε την προέλευση της εικόνας που συναντάμε σε κάθε μαγειρείο και καπηλειό της χώρας: του μέθυσου που στηρίζεται στο φανοστάτη γιατί δεν βρίσκει το δρόμο για το σπίτι του (ή ίσως για το καπηλειό!) Μία εκδοχή είναι αυτή.
Η συγκεκριμένη είναι από το Ρομάντζο, όπως αναφέρει και το λινκ, επομένως είναι από κάποιον γελοιογράφο που συνεργαζόταν με το περιοδικό. Δεν μπορώ να τον αναγνωρίσω, θα το βάλω κάποτε στο ιστολόγιο μήπως μας δώσουν απάντηση.
Η γενικότερη εικόνα του μεθυσμένου που στηρίζεται στους φανοστάτες είναι στερεότυπη φιγούρα που πρέπει να υπάρχει σε όλη την Ευρώπη, σε αστικό χώρο πάντοτε. Αλλά δεν ξέρω κάτι ειδικότερο ή περισσότερο.
* Καλησπέρα σας,
θα ήθελα να μου πείτε τα:
1)προέλευση της λέξης πλακί και
2) ετυμολογία και σωστή ορθογραφία της λέξης ξεΰγλωττος
Το πλακί προερχεται απο το μεσαιωνικό πλακίον, μικρή πλάκα όπου έψηναν πίτες.
Γράφουμε ξεΐγκλωτος, διότι είναι από την ίγκλα, μια δερμάτινη ζώνη για να συγκρατιέται το σαμάρι πάνω στο υποζύγιο ζώο.
Αν έχει φύγει η ίγκλα το ζώο είναι χωρίς έλεγχο, ασύδοτο -πρβλ και το «αποχαλινωμένος» που λέμε.
Αυτό ετυμολογείται από το λατ. cingula = ζώνη.
Μπορείς να το γράψεις και ίγγλα, αλλά αφού είναι δάνειο πιο σωστό είναι το ίγκλα.