Πριν από μερικές μέρες βρήκα σ’ ένα συρτάρι ξεχασμένη μια παλιάν απόδειξη από ένα ουζερί της Αίγινας, όπου είχα πάει πριν από τρία χρόνια. Για να κάνω τη σύγκριση, μια και πάλι βρίσκομαι στην Αίγινα τέτοιαν εποχή, πήγα και φέτος στο ίδιο μαγαζί, οπότε μπορούμε να συγκρίνουμε την απόδειξη του 2010 (αριστερά) και του 2013 (δεξιά). Έχω κόψει το πάνω μέρος των αποδείξεων, που έχει τα στοιχεία του μαγαζιού, ώστε να μη θεωρηθεί ότι κάνω γκρίζα διαφήμιση -φτάνει που είναι γκρίζες οι αποδείξεις στη φωτογραφία.
Η σύγκριση βέβαια δεν είναι σωστή, γιατί το 2010 είχα πάει μόνος μου (μεσημέρι) και πήρα ποτήρι, ενώ προχτές ήταν βράδυ και συνοδευόμουν και πήραμε καραφάκι. Έτσι ο άρτος (κουβέρ) ήταν διπλός. Πάντως, οι δυο ημερομηνίες είναι πολύ κοντινές, ούτε επίτηδες να το είχα κάνει.
Βλέπουμε λοιπόν ότι οι τιμές, με τον ΦΠΑ διπλασιασμένο, έχουν μείνει σταθερές ή έχουν λίγο αυξηθεί. Ο καφετζής δεν μας είπε τι θα κάνει μετά την 1η Αυγούστου που θα μειωθεί ο ΦΠΑ στην εστίαση και θα βρουν τα όνειρα δικαίωση.
Μια γενικότερη παρατήρηση, το έχω ξαναγράψει και σε άρθρο του 2011, είναι ότι στο νησί όλοι σχεδόν κόβουν αποδείξεις -τουλάχιστον σε μένα, αλλά δεν νομίζω να έχω φάτσα ψαρωτική, μάλλον σε όλους θα κόβουν.
Το Ποτό1 – 0,50 είναι το μπουκαλάκι με το νερό (στην Αίγινα το νερό της βρύσης δεν πολυπίνεται), που το φέρνουν μαζί με το ψωμί. Τιμή αμετάβλητη. Το 2010 χάρη στο νεράκι στρογγυλεύτηκε ο λογαριασμός, το 2013 ξεστρογγυλεύτηκε. Θέλοντας να χαλάσω, έδωσα πενηντάρικο. Ο μαγαζάτορας όμως κράτησε στρογγυλό εικοσάρικο -οπότε άφησα το πενηνταράκι πουρμπουάρ.
Τα λαδερά που λέει είναι μια χωριάτικη σαλάτα -περίεργη κατάταξη θα έλεγα, συνήθως λαδερά λέμε τα μαγειρεμένα φαγητά, ιμάμ και τέτοια, πάντως λάδι είχε μπόλικο.
Μια τελευταία παρατήρηση, το κέρασμα που σου φέρνουν όταν ζητήσεις λογαριασμό.