Αποπλάνηση ενηλίκου;

Αποπλάνησε, ξελόγιασε ή απέσπασε με δόλο;

Μια παράγραφος από τη στήλη του Χρ. Μιχαηλίδη στη σημερινή Ελευθεροτυπία έχει κατά τη γνώμη μου αρκετό γλωσσικό ενδιαφέρον. Ίσως τα όσα επισημαίνω πιο κάτω να είναι παρωνυχίδες, έχουν όμως λιγάκι ψωμί. Να δούμε την παράγραφο.

ΧΕΛΓΚ ΣΓΚΑΡΜΠΙ, 44 ετών, επονομαζόμενος από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης ως «Ελβετός ζιγκολό», καταδικάστηκε χθες από δικαστήριο στο Μόναχο σε ποινή φυλάκισης 6 ετών, έχοντας ο ίδιος παραδεχτεί την ενοχή του για την αποπλάνηση πολλών πλούσιων γυναικών, όλες μεγαλύτερης από αυτόν ηλικίας, με σκοπό να τους αποσπάσει μεγάλα χρηματικά ποσά.

Τα σχόλιά μου:

α) Το «επονομαζόμενος … ως», όπως και το «θεωρείται … ως» και το «χαρακτηρίζεται … ως», θεωρούνται αγγλισμοί (και όχι ως αγγλισμοί!!) και όχι άδικα. Ωστόσο, παραδέχομαι ότι όταν το ‘ως’ είναι μακριά από το ρήμα, καμιά φορά, αισθανόμαστε κάτι να λείπει. Έτσι, εδώ, ίσως να μην  αρέσει το «επονομαζόμενος από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης ‘Ελβετός ζιγκολό'». Υπάρχει όμως καλύτερη λύση: «επονομαζόμενος «Ελβετός ζιγκολό» από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης».

β) «έχοντας ο ίδιος παραδεχτεί την ενοχή του». Δεν είναι πλεονασμός αυτό; Αν γράφαμε «έχοντας παραδεχτεί την ενοχή του» θα άλλαζε κάτι; Μπορεί να «παραδεχτεί» την ενοχή άλλου;

Έξι και ένα διηγήματα για την Κυριακή

Χαρακτικό της Βάσως (μάλλον Κατράκη) που κοσμούσε το διήγημα "Το φωτεινό τέλος..." του Βασίλη Λούλη στο περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα

Εντάξει, το παραδεχομαι το «έξι και ένα» του τίτλου είναι κλισέ. Εφτά διηγήματα θα σας προτείνω, όλα από τα ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΑΖΙ, τη συνεργατική προσπάθεια ψηφιοποίησης λογοτεχνικών κειμένων που έχουμε ξεκινήσει εδώ και δεκατέσσερις μήνες. Ωστόσο, τα εφτά διηγήματα μπορούν να χωριστούν πράγματι σε έξι και ένα, από πολλές απόψεις. Λογουχάρη, τα έξι τα είχα ανεβάσει τις προηγούμενες μέρες, το ένα μόνο είναι σημερινό. Ή, τα έξι τα πληκτρολόγησε ο ίδιος συνεργάτης. Ή, τα έξι είναι γραμμένα από λίγο ή πολύ γνωστούς συγγραφείς, ενώ ο συγγραφέας του εβδομου δεν είναι γνωστός. Ή, τα έξι είναι παρμένα από το αριστερό περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα, που έβγαινε μετά το 1945, ενώ το ένα είναι αρκετά μεταγενέστερο (αλλά με θέμα την κατοχή κι αυτό).

Κι επειδή πολλά είπα, ιδού τα διηγήματα: