Το ιστολόγιο θα μείνει κλειστό λόγω ασθενείας του Νικοκύρη, από σήμερα και για κάμποσες μέρες, σίγουρα ίσαμε τη Δευτέρα, μπορεί και παραπάνω. Εκείνη η άτιμη ίωση που με ταλαιπωρούσε δεν ήταν τελικά μια κάποια ίωση, ανώνυμη και μπανάλ. αλλά στρεπτοκοκκική ζαμπονοτυρόπ… όχι, κάτι άλλο που έχει μέσα λαρυγγο- και πιάνει 8 συλλαβές (δεν αποκαλύπτω όμως ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα). Ως τώρα ήμουν στο κρεβάτι με υψηλό πυρετό, απο χτες το βράδυ άρχισε και ο λαιμός τα δικά του.
Η πλάκα είναι ότι επειδή είχα ιδρώσει πολύ και νόμιζα πως μου είχε πέσει ο πυρετός, πήγα στον γιατρό άνετος, λέγοντάς του, καθώς έβαζα το θερμόμετρο: «Γιατρέ, νομίζω ότι περνάει, είμαι σχεδόν απύρετος».
Κοιτάζει το θερμόμετρο: «Κούνια που σας κούναγε αγαπητέ (αυτό μόνο το σκέφτηκε, δεν το είπε), έχετε 39».
Τώρα που τα γράφω αυτά είμαι όντως σχεδόν απύρετος (ένα τριανταεφτάμισι το έχω βέβαια), γιατί πήρα αντιπυρετικό και έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου στο αντιβιοτικό για τα υπόλοιπα.
Που σημαίνει ότι για μερικές μέρες το ιστολόγιο δεν θα ανανεώνεται, εκτός αν παρουσιάσω απρόσμενη καλυτέρεψη. Στα πέντε χρόνια που κοντεύει να συμπληρώσει το ιστολόγιο δεν έχω πάρει ποτέ τόσο μακρά αναρρωτική από το μετερίζι. Θα μπορούσα να ανεβάζω παλιά άρθρα, αλλά επειδή με πιάνει το φιλότιμο και τα αλλάζω τελικά είναι κι αυτά αρκετός κόπος.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 