Προχτές είχαμε την επέτειο της γέννησης του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι -γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1925· αν ζούσε ακόμα, θα ήταν 91 χρονών, όσο και ο άλλος μεγάλος, ο Μίκης, που γεννήθηκε τρεις μήνες νωρίτερα. Ζει και ο Μάνος, αλλά μέσα από το έργο του.
Και το πόσο έντονα ζει το είδαμε προχτές, όταν, με αφορμή ακριβώς την επέτειο της γέννησης του Μ.Χ., γέμισε η μπλογκόσφαιρα με αναφορές στην ιστορική διένεξη του Μάνου Χατζιδάκι με την Αυριανή και με σκαναρισμένες εικόνες ενός φύλλου της Αυριανής του 1987, στο οποίο διάφοροι πολιτικοί της εποχής καταφέρονταν εναντίον του Μάνου Χατζιδάκι. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν σχεδόν ξεχαστεί μέσα στα σχεδόν τριάντα χρόνια που έχουν περάσει, αρκετοί έχουν εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο, κάποιοι όμως συμμετέχουν ακόμα στην πολιτική ζωή.
Δεν θέλω να το παινευτώ, αλλά το ιστολόγιο συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό σε αυτήν την αναδρομή. Θέλω να πω, πρόπερσι, με την ευκαιρία των 20 χρόνων από τον θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι είχα γράψει ένα άρθρο για τη σύγκρουσή του με τον αυριανισμό, το οποίο συνοδευόταν από σκαναρισμένα αποκόμματα σελίδων της Αυριανής από το αρχείο μου. Τις σκαναρισμένες αυτές σελίδες (παράδειγμα) τις είδα να κυκλοφορούν ευρύτατα προχτές στα κοινωνικά μέσα, πράγμα βέβαια που καθόλου δεν μ’ ενοχλεί, αφού δεν είχα σκοπό να διεκδικήσω την αποκλειστικότητα (κάποιοι βάζουν υδατογράμματα στις ‘αποκλειστικότητές’ τους, αλλά εγώ ούτε ξέρω πώς γίνεται ούτε θα το έκανα κι αν ήξερα)
Ωστόσο, διαπίστωσα ότι στην αναπαραγωγή αυτών των σκαναρισμένων σελίδων και στον επικριτικό σχολιασμό των δηλώσεων έγινε μια αδικία, στην οποία συνέβαλα άθελά μου κι εγώ -γι’ αυτό και γράφω το σημερινό άρθρο, για να την επανορθώσω.