Σήμερα έχουμε γενέθλια, το ιστολόγιο κλείνει τα πέντε του χρόνια, μια και έκανε τα πρώτα του βήματα στις 16 Φεβρουαρίου του 2009. Οπότε, παρακαλώ να μου συγχωρήσετε την αυτοαναφορικότητα του σημερινού άρθρου, που σπρώχνει σε αναβολή το συνηθισμένο για τις Κυριακές φιλολογικό άρθρο μας, αν και σκοπεύω να επανορθώσω, προσφέροντας ένα βιβλίο και μάλιστα ένα βιβλίο που σημαίνει κάτι για μένα.
Σε ηλικία πέντε χρονών το παιδί πηγαίνει στο νηπιαγωγείο, τα πεντάχρονα ιστολόγια οδεύουν προς την τρίτη ηλικία. Στα πέντε χρόνια που είμαστε μαζί, έχουν δημοσιευτεί συνολικά 1848 άρθρα (με το σημερινό), σημαδιακό νούμερο. Αυτά τα πέντε χρόνια είχαν συνολικά 1827 μέρες, δηλαδή αναλογεί ένα άρθρο τη μέρα και κάτι παραπάνω. Συνολικά έχετε κάνει λίγο περισσότερα από 205.000 σχόλια, ενώ το ιστολόγιο έχει δεχτεί 7.307.000 επισκέψεις. Αν περιοριστούμε στα στατιστικά στοιχεία του τελευταίου χρόνου, είχαμε: 355 άρθρα, 46.000 σχόλια, 2.270.000 επισκέψεις.
Μέσα στη χρονιά που μας πέρασε, δηλαδή από τις 16 Φεβρουαρίου 2013 ίσαμε σήμερα, το άρθρο με τις περισσότερες επισκέψεις ήταν εκείνο για τη δήθεν Μαθηματική δομή της ελληνικής γλώσσας, ακολούθησε δεύτερο το άρθρο για τον Ψιλοκομμένο Καβάφη, και στην τρίτη θέση ήρθε ένα παλιό άρθρο με παροιμιακές εκφράσεις για το νερό. Το άρθρο για τον Καβάφη (θυμάστε, τότε με τα λεωφορεία που είχαν πάνω τους αποσπάσματα από στίχους του) έσπασε κάθε ρεκόρ επισκέψεων τη μέρα που δημοσιεύτηκε (17.10.2013), αλλά μετά είχε λίγες επισκέψεις, ενώ το άρθρο για το νερό έχει σταθερή ροή επισκεπτών (σκόπιμο το λογοπαίγνιο) στις αρχές κάθε σχολικής χρονιάς, επειδή κάποια γλωσσική άσκηση της πρώτης γυμνασίου, αν θυμάμαι καλά, ζητάει από τους μαθητές να βρουν εκφράσεις με το νερό. Αν πάμε στα άρθρα που έχουν τις περισσότερες επισκέψεις μέσα στα πέντε χρόνια του ιστολογίου, η πλάστιγγα γέρνει ακόμα περισσότερο υπέρ των άρθρων που έχουν σταθερή ροή επισκεπτών άσχετα με την επικαιρότητα. Πρώτο είναι το άρθρο για τα Στιχάκια του στρατού, δεύτερο το άρθρο για τα Εφτά φωνήεντα, τρίτο το άρθρο με τις εκφράσεις για το νερό, στην τέταρτη θέση το άρθρο για τον Ισίδωρο Πόσδαγλη, που κάθε τόσο κάποιος ξαναφέρνει τη συζήτηση σε αυτό τον μύθο, στην πέμπτη θέση το άρθρο που είπαμε για τη μαθηματική δομή της γλώσσας, ενώ την έκτη θέση έχει το άρθρο για τα Πράσινα άλογα (και όχι βεβαίως πράσσειν άλογα που λένε κάποιοι).
Όλα αυτά τα χρόνια, υπάρχουν οι τακτικοί και οι λιγότερο τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου, πολλοί έχουν γραφτεί και “συνδρομητές” (ο μετρητής μου λέει 7357 άτομα), οπότε ειδοποιούνται με ηλεμήνυμα ή με άλλον τρόπο κάθε φορά που ανεβάζω καινούργιο άρθρο, άλλοι ειδοποιούνται για τις δημοσιεύσεις από το Φέισμπουκ, υπάρχουν όμως και οι αναγνώστες που φτάνουν στο ιστολόγιο εντελώς τυχαία μέσω γκουγκλ, έχοντας κάνει αναζήτηση για κάποια λέξη ή φράση. Αυτή την εβδομάδα, οι συχνότεροι όροι αναζήτησης, πέρα από το «Σαραντάκος» (με ή χωρίς τόνο ή και στο λατινικό) είναι, μεταξύ άλλων, «αρχαία ελληνικά και μαθηματικά», «ζεια αλεύρι», «βιβλίο που εξηγεί τις παροιμίες», «στιχάκια στρατού», αλλά και πιο εξωτικές αναζητήσεις όπως «ινδιανικεσ ιστοριεσ για λυκουσ», «ti simainei i ekfrasi mas fotises», «παροιμιες με μαρία» ή «μπορώ να αγοράσω σκέτη άδεια ταξί» -μακάρι να έβρισκαν όλοι αυτό που αναζητούν.
Συνολικά μέσα στη χρονιά που πέρασε, οι όροι αναζήτησης που χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο ήταν: πας μη έλλην βάρβαρος, πράσσειν άλογα, μεζεδάκια, ζνίχι, οι λέξεις έχουν, άμπακος. Αν αναρωτιέστε για το ζνίχι, τη μοναδική ελληνική λέξη που αρχίζει από ζν-, ιδού το σχετικό άρθρο, από το 2010.
Έλεγα πιο πάνω ότι εξαιτίας των γενεθλίων δεν θα έχουμε σήμερα το συνηθισμένο κυριακάτικο φιλολογικό άρθρο, αλλά σκοπεύω να αναπληρώσω, προσφέροντάς σας ένα ξεχωριστό βιβλίο, το μοναδικό βιβλίο του Νίκου Σαραντάκου. Εννοώ βέβαια τον παππού μου, που είχε ακριβώς το ίδιο ονοματεπώνυμο και πατρώνυμο με μένα (αλλά και ΑΦΜ, πράγμα που προκάλεσε αρκετούς μπελάδες!), τον ποιητή Άχθο Αρούρη, που το μοναδικό του βιβλίο δεν πρόλαβε να το βγάλει ο ίδιος, αλλά το εκδώσαμε εμείς στην πρώτη επέτειο του θανάτου του, τον Μάρτιο του 1978.
Πρόκειται για την ποιητική συλλογή ‘Της Κατοχής και του Στρατόπεδου’, ποιήματα σε παραδοσιακό ισόμετρο στίχο, εμπνευσμένα από την κατοχή, την εθνική αντίσταση και τις μεταπελευθερωτικές διώξεις των αντιστασιακών.
Μπορείτε να το κατεβάσετε ολόκληρο από εδώ.
Ποιο παιδί, θα ρωτήσετε. Παιδί δικό μου αλλά όχι με την κυριολεκτική έννοια -παιδί πνευματικό. Αλλά δεν γιορτάζω μόνος μου, γιορτάζουμε. Βλέπετε, σήμερα έχουμε γενέθλια: το ιστολόγιο κλείνει τα εννιά του χρόνια, μια κι έκανε τα πρώτα του βήματα στις 16 Φεβρουαρίου του 2009: εννια κι εννιά δεκαοχτώ. Οπότε, παρακαλώ να μου συγχωρήσετε την αυτοαναφορικότητα του σημερινού άρθρου.
